De afgelopen decennia zijn Nederlandse scholen, ziekenhuizen, gemeente en andere publieke instellingen door fusies , overnames en herindelingen enorm snel in omvang gegroeid en behoren ze inmiddels tot de grootste ter wereld. Deze schaalvergroting is (veel) te ver doorgeschoten waardoor deze instellingen niet langer efficient functioneren. Daarnaast leidt schaalvergroting onvermijdelijk tot bureaucratisering, meer sociale ongelijkheid en is het een bedreiging voor onze vrijheid, democratie en ons welbevinden. Dit terwijl er doorgaans veel verzet is tegen het opheffen en samenvoegen van bijvoorbeeld scholen , ziekenhuizen en gemeenten. Hoe heeft het dan toch zover kunnen komen? En waarom lijkt deze tendens naar steeds grotere instituties ondanks alle negatieve effecten en een ontbrekend democratisch mandaat maar niet gekanteld te kunnen worden?
Excellent overview of the trend towards 'hostle takeovers' and excessive expansionism within the major public institutions, which inevitably leads to the increase of centralized decision-making in bureaucratic technocracies and the decrease of democratic participation through disempowered citizens. A must-read for insight into the failures in the Dutch education system, the increased dissatisfaction and burnout in all professions, and voters' sense of powerlessness and apathy.
In een wereld waar elke vorm van maatschappelijke en economische begrenzing taboe is geworden onderzoekt Pepijn van Houwelingen de gevolgen van schaalnadelen in diverse sectoren. Ondanks bewijzen dat veel sectoren boven hun optimale bedrijfseconomische omvang opereren, blijft schaalvergroting de politieke trend, eventuele aantoonbare nadelen worden steevast genegeerd. Waarom is dit het geval? In Microfobie probeert Pepijn door middel van 4 essay's te onderzoeken waarom dit het geval is, hoe dit zo heeft kunnen ontstaan en wat de gevolgen hiervan zijn.