ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 3

by Rou Bao Bu Chi Rou, 肉包不吃肉, โร่วเปาปู้ชือโร่ว

เซวียเหมิง เซวียจื่อหมิง
หน้าตาเย่อหยิ่งหล่อเหลา สวมเกราะเบาสีน้ำเงินขอบเงิน
คาดเข็มขัดหัวสิงห์ รวบหางม้าสูงรัดด้วยรัดเกล้าสีเงินประณีต
เป็นประมุขน้อยของยอดเขาสื่อเซิง ญาติผู้น้องของโม่หราน
กราบฉู่หว่านหนิงเป็นอาจารย์ ประสบความสำเร็จตั้งแต่วัยเยาว์
ใครต่อใครต่างขนานนามว่า "บุตรรักของสวรรค์" "บุตรพญาหงส์"
เซวียเหมิงปราดเปรื่องมีพรสวรรค์ เป็นอัจฉริยะผู้หนึ่ง ตั้งแต่เข้าสำนัก
จนกระทั่งฝึกแก่นวิญญาณสำเร็จ ใช้เวลาทั้งสิ้นไม่เกินห้าปี
เป็นที่ปลาบปลื้มของบุพการี ทุกหนแห่งล้วนแซ่ซ้องสรรเสริญ

Genres: Fantasy, Yaoi, Novels, Romance, Drama

386 pages, Paperback

Published June 25, 2021

About the author

Associated Names:
* Rou Bao Bu Chi Rou
* 肉包不吃肉 (Chinese Profile)
* โร่วเปาปู้ชือโร่ว (Thai Profile)
* Meatbun Doesn't Eat Meat (English Profile)

Reviews

[Ning · Rating 4 out of 5]

ทิชชูต้องมี ตับต้องพร้อมประมาณนึงเลยเล่มนี้
ดราม่าแทบทั้งเล่ม เริ่มเฉลยปมนิด ๆ

หมาโง่ตาสว่างแล้วเล่มนี้ กลายเป็นหมาหงอยเลย ...

[Chanyaku · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้ร้องไห้ไปสองฉาก โอยยยยยยยยยย ฮืออออออออออออออ สนุกกกกกกกก

[Celeste · Rating 4 out of 5]

โอ้ยยย เลิกบ้าจนได้อิตาโม่หราน ดีใจกับนางด้วยจริง ๆ ที่ได้รู้ความจริงจนตาสว่างเลือกหนทางที่ตนเองอยากทำจริง ๆ ไม่ถูกชักใยจากใครหลายคนซะที

แอบสงสารนางเหมือนกัน นางเป็นหมาโง่จริง ๆ 😂 คิดไม่ถึงว่าจะโดนผู้คนปิดบังความจริงทั้งตั้งใจทั้งไม่ตั้งใจจะทำร้ายนางหรอก จนไปสู่จุดจบสลดหดหู่ในชาติที่แล้วขนาดนั้น

ถ้าเป็นเรื่องอื่นนี่อาจเป็นเล่มจบอ่าค่ะ แต่ปมปริศนายังปิดไม่ลงเลย เข้าใจทันทีว่าทำไมต้อง 10 เล่มจบ 😅

[nana🐱 · Rating 5 out of 5]

โม่หรานนี่มันหมาโง่จริงๆ แต่ก็สงสาร ;--; เล่มนี้ฉากต่อสู้เยอะมาก หว่านหนิงเท่ที่สุด!!!

[Makmild · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้เปิดมาก็ซัดความดราม่าใส่หน้าเลย ผั่วะๆๆๆ ไม่จบต่อด้วยอดีตโม่หรานอีก อจ.!!! จะให้ตัวข้าได้พักหายใจตอนไหน

อ่อ ตอนท้ายๆ เพราะนังโม่หมาโง่กลายเป็นหมาแสนรู้ขึ้นมาแล้ว สอพลอหว่านหนิงยังกะอะไรดี โล่งไปเปราะ ยังคิดอยู่ว่าจะฉลาดขึ้นมาเมื่อไร ดีนะ เล่มสามก็กลายเป็นหมาคลั่งรักแมวแล้ว เย่

พูดถึงประเด็นในหนังสือเล่มนี้ของการกลับชาติมาเกิด/การฆ่าตัวตาย/การสละชีวิตหน่อย - จริงๆ เล่มนี้เป็นการตีความของการเวียนว่ายตายเกิดได้น่าสนใจ เพราะนังโม่ไปช่วยชีวิตอจ.ฉู่ในยมโลก การแบ่งวิญญาณออกเป็น 3 ดวงจิต: จิตมนุษย์/จิต…/และ… (จำไม่ได้) คิดว่าเป็นการตีความพุทธศาสนาแบบของจีนที่น่าสนใจ การแบ่งราชาปีศาจเป็น 9 คน อันนี้ญี่ปุ่นเคยเห็นบ่อย ของไทยเรามักมีแค่คนตัดสินกับขุมนรก 108 ชั้นแต่ไม่ได้แบ่งการตัดสินของราชายมโลกเท่าไร มีแต่แบ่งตามความผิดซึ่งก็มีผู้ตัดสินเพียงองค์เดียวอยู่ดี อันนี้ก็น่าสนใจดี การตีความพุทธศาสนาในเล่มนี้แปลออกมาได้น่าใจและสนุกมากทีเดียว

[Giyongchy · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้เรื่องดำเนินเร็ว การต่อสู้ การผจญภัยเล่าได้สนุกมาก ในที่สุดหมาน้อยก็ไม่โง่แล้วแต่อาจารย์ยังซึนๆอยู่ อยากอ่านต่อแล้ว

[Uminaka16 · Rating 5 out of 5]

อารมณ์หลากหลายมาก
ช่วงพีคผู้เขียนเขียนดีมาก
บรรยายได้สะเทือนใจมาก

ชอบค่ะ

[addie · Rating 5 out of 5]

5/5 มาแบบจุกๆรัวๆ ครบรสมากกกก ชอบมาก ร้องไห้ไม่หยุด เล่มนี้ได้เห็นปมหลายๆปมถูกคลายออก เขียนได้ดีมาก ภาษาดึงอารมณ์สุดๆ

[Rada Chalapipat · Rating 5 out of 5]

ทิ้งท้ายเล่มสองไว้ที่การประมูลของวิเศษที่ #ฉู่หว่านหนิง หมดสติเพราะแก่นวิญญาณอ่อนแอจึงทนรับพลังสะท้อนของปุ้ยกูที่เคยเป็นดาบทมิฬคู่ใจของ #โม่หราน ในชาติก่อนไม่ไหว เราชอบกลวิธีการวางพล็อตของนักเขียนที่ทำให้ตัวละครถูกกลลวงไม่ค่อยซ้ำวิธีกัน พระนายตัดสินใจกลับสำนักไปหาทางรับมือบิ๊กบอสแต่กลับพบว่าคู่ปรับเก่าของพระเอกพาทีมสำนักผู้บำเพ็ญชั้นสูงมากล่าวหาว่าปรมาจารย์ฉู่เขียนยันตร์ปลุกผีร้ายจากหมู่บ้านเจ้าภาพผีในเล่มหนึ่งทำให้คนตายหมดทั้งหมู่บ้าน

เล่มนี้เดินเรื่องเร็วมาก ชูโรงนายเอกให้เห็นชัดขึ้นว่าเป็นปรมจารย์แห่งยุคได้แม้ร่างกายอ่อนแอเพราะฝีมือคาถาอาคมที่ไม่มีใครเทียบได้ นายเอกถอดวิญญาณบุกเดี่ยวเพื่อเข้าไปปราบต้นตอปีศาจซึ่งถูกบิ๊กบอสล่อลวงให้ฆ่าคนเพื่อคืนชีพ แต่สุดท้ายก็ยังคงทำให้เหตุการณ์กลับไปซ้ำรอยชาติก่อนซึ่งเป็นไคลแม็กซ์ที่ทำให้ซือเม่ยเสียชีวิตเพราะช่วยนายเอกปิดประตูนรกและทำให้โม่หรานกันเข้าด้านมืดเต็มตัว ชาตินี้ต่างกันตรงที่เหตุการณ์เกิดขึ้นก่อนเวลา โม่หรานไปแทนตำแหน่งซือเม่ยตอนซ่อมแซมอาคมและหว่านหนิงเสียชีวิตเพราะใช้พลังเฮือกสุดท้ายคุ้มครองและแบกพระเอกขึ้นเขากลับสำนัก ครึ่งเล่มหลังแม้จะดราม่ามากมายแต่ก็ยังมีความน่ารักของพระเอกที่เปลี่ยนจากคนเจ้าคิดเจ้าแค้นเป็นหมาน้อยสำนึกผิด อยากกลับตัวเป็นคนดี เราชอบความจริงใจแต่ไม่รู้หนังสือของพระเอกที่ใช้คำห่ามๆผิดความหมายอยู่บ่อยๆ ชอบการเปรียบเทียบอาจารย์ฉู่เวลาสิ้นฤทธิ์เป็นแมวขาวพุงนุ่ม อุ้งตีนป้อม พระเอกสุดจะคลั่งรักนายเอกมากมายยิ่งชาติก่อนทำร้ายจิตใจและร่างกายเค้าไว้เยอะแค่ไหน ชาตินี้คงต้องเอาใจและง้องอนอีกมาก ด้วยความช่วยเหลือของไต้ซือผู้รู้อาคมเกิดใหม่ทำให้โม่หรานได้รู้ความจริงของเกี๊ยวน้ำของโปรดที่ทำให้ตนหลงรักซือเม่ย ได้พบอดีตเจ้าเมืองน้อยฉู่และอดีตคู่ขานายโลมขณะบุกโลกใต้ภิภพเพื่อตามหาดวงจิตของนายเอก เรียกได้ว่าเป็นการใช้พล็อตและตัวละครย่อยได้คุ้มค่าและผูกโยงกันเป็นเรื่องราวได้อย่างซับซ้อนดีมาก และยังคงทิ้งเงื่อนงำว่าใครคือบิ๊กบอสธาตุน้ำที่กลับชาติมาเกิดและเหตุใดนายเอกถึงมีสี่ดวงจิตมากกว่าคนอื่น จะเกี่ยวข้องกับฝันร้ายถึงฉากในชาติอดีตอย่างไร

เล่มนี้เหมิงๆมีบทน้อยแต่น่าเอ็นดูและน่าสงสารเด็กน้อยมาก โหวกเหวกโวยวายใส่พระเอกถึงเรื่องจริงที่อาจารย์ทำเพื่อโม่หรานที่จบลงด้วยการกอดเข่าร้องไห้บอก "พี่ชาย" ว่าอาจารย์ตายอย่างไรแล้วเจ้าตัวเองก็ล้มป่วยไปด้วยในที่สุด เป็นเด็กที่จริงใจ กล้าหาญและกตัญญูมาก สำหรับตัวละครสมทบฝ่ายธรรมะที่ค่อยๆเผยโฉมขึ้นมาในครั้งนี้ต้องดูกันต่อไปว่าจะมีอนาคตเปลี่ยนไปหรือไม่ เป็นเรื่องยาวที่สนุกน่าติดตามจริงๆ

[Jinnie · Rating 5 out of 5]

เล่มสามแล้วซีนอารมณ์ช่วงเนื้อเน้นๆ คนเขียนยังเขีย���ดีมากเหมือนเดิม น้ำตาแตกทุกครั้ง ฮัสกี้หน้าโง่เปลี่ยนเป็นทึมทื่อแล้ว น่าจะกำลังร้องเอ๋งเร็วๆ นี้ด้วยนะ

ชอบตัวละครประมาณอาจารย์เหมียวเขียวมาก ดูถือเนื้อถือตัวแตะต้องไม่ได้ดูอมเศร้าแต่ไม่อมทุกข์(?) เหมือนดูภาพคลาสสิคยิ่งใหญ่อลังการ เข้าถึงไม่ได้ ยิ่งแตะต้องไม่ได้ สร้างอารมณ์ร่วมตอนดู น้ำตาซึมตอนเห็น อะไรแนวๆ นี้เราชอบมาก 5555 (นึกถึงอาเฉียว, เจียงถิงเลย)

ช่วงแรกเหลือกตาให้ฮัสกี้ไปหลายฉาก โร่วเปาปู้ซือโร่วใจถึงจริงๆ ที่เขียนตัวละครแบบนี้ขึ้นเป็นตัวเอก เป็นพระเอก คิดมาตลอดว่าอะไรอย่างนี้ดูเขียนยาก ยิ่งเขียนให้อยู่ในขอบเขตมนุษย์ ความเป็นคน ยังคงไดนามิกเดิมยิ่งยาก พอเจอนักเขียนเขียนแบบนี้ต้องคำนับว่าใจถึง แถมยังเขียนถึงจริงๆ นับถือท่าน นับถือท่าน

ยังสนุกมาก บางทีอ่านแล้วมันใจตุ้มๆ ต่อมๆ นะเพราะเคราะห์กรรมเดิมไม่ใช่เล่นๆ เลย (แถมมีสิบเล่มด้วย…)

[หลังอ่านของน้ำฝน · Rating 5 out of 5]

ขึ้นอย่างหมา ลงก็อย่างหมาค่ะ!

- เรามาถึงจุดที่นางหายโง่แล้ว ได้เบิกเนตร รู้เบื้องหลังเพิ่มขึ้นอีก
- เล่มนี้ตีดราม่าเบาๆ (?) พอกรุบกริบ แต่มีเรื่องมีราวให้หมากับแมวได้ใกล้กันอีกนิด
- ความซึนของแมวยังคงมีอยู่ แต่เริ่มพูดบ้างไรบ้างแล้ว
- แน่นอนว่า ซีนหมาอ้อนจนน่าสงสารก็ทำให้อยากจะเปลี่ยนจาดกหยุมหัวมาเป็นลูบหัวปลอบใจแทนเหมือนกัน
- ชอบที่เรื่องราวไม่ทิ้งปมเก่าให้หายตายจาก เรายังได้เห็นตีวละครเก่าๆ ที่เกี่ยวข้องกันอยู่
- เล่มนี้ครบรส หวาน เหงา เศร้า ซึ่ง สงสาร สมน้ำหน้า เห็นใจ เอาใจช่วย คือมีหมด
- ความศิษย์คนนั้นคือยังไง จะปล่อยตอนไหน อยากรู้แล้วเนี่ย
- ความตัวร้ายอันแสนยิ่งใหญ่ก็ยังต้องตามกันต่อไป

และตัดจบได้ชวนอยากหยิบเล่มต่อไปอีกแล้ววว

[Tippy Chee · Rating 5 out of 5]

โอ้ย ตายแล้ววววว ดีขึ้นเรื่อย ๆ เลยยย จังหวะเฉลยปมแค้นของเจ้าหมาโม่ คือสุด แบบ สุดยอดสุดขอบปฐพี! เจ้าหมาโม่ พอทำตัวน่ารักขึ้นมาก็น่าเอ็นดูแทบตาย แง้งง พอเริ่มรู้ที่มาที่ไปของบุคลิกตัวละครมากขึ้นแล้ว ทุกอย่างก็เข้าใจได้ในทันที ความซึนของซือจุนกลายเป็นชวนขำไปซะหมดละ โมเม้นคู่นี้น่ารักขึ้นทุกที xD
ส่วนบทบรรยายเล่มนี้คือ ขยี้เก่งเหลือเกิน จริง ๆ ก็เก่งมาตั้งแต่เล่มแรกแหละ แต่เล่มนี้ดราม่าเยอะหน่อย ขยี้สะแหลกเป็นผุยผงไปหมด
ว่าแต่ นี่เพิ่งเล่มสาม ?! แล้วอีก 6 เล่มที่เหลือ จะไหวมั้ยย

[Saimaiwestern · Rating 5 out of 5]

น้ำตาหมดตัว รู้สึกว่ามวลรวมของเล่มนี้คือเข้มข้น emotional มีการต่อสู้ที่สำคัญเป็นปมหลักของตัวละคร แล้วก็เฉลยปมความเข้าใจผิดที่เป็นปมหลักของเรื่อง จนเปลี่ยนความคิดทั้งหมดที่โม่หรานแค้นต่อหว่านหนิงไป หมาโง่หายโง่แล้ว ปมแฟนตาซีเริ่มมันส์ละ เริ่มเฉลยปมตัวร้าย มาถึงจุดที่ซือเม่ยเคยตาย แต่ครั้งนี้หลายเป็นหว่านหนิงตาย คือดีงามมากกกกกก

เราว่าเล่มนี้มันล้ำค่ามาก เหมือนมอบแง่มุมสิ่งสำคัญในชีวิต การไม่เข้าใจกันเล็กๆน้อยๆ กลายเป็นสิ่งที่บานปลาย มันทำให้เรามองลึกลงไปในความหวังดีของคนรอบข้าง ‘ท่านสนใจข้าสักหน่อย’ โดยเฉพาะ ช่วงที่เราอ่านอยู่เราเพิ่งทะเลาะกับแม่พอดีด้วย มันทำให้เรารุ้สึกอยากจะปล่อยวางทิฐิลงบ้าง บางทีเราอาจจะเข้าใจและอาจจะรักกันไปนานแล้วก็ได้

จุดเด่นที่สุดในเล่ม ; ในที่สุดก็ได้รู้ความจริง ปรับความเข้าใจกัน
เราประทับใจการตีความของนักเขียนมาก ที่เขาเขียนให้ได้ไปพบกับดวงจิต ทั้ง 4 แบบของหว่านหนิง
🌸 ดวงจิตหมนุษย์ที่เป็นความรุ้สึกลึกๆ ไม่มีอคติ เป็นความในใจของหว่านหนิง
‘ยังเจ็บอยู่ไหม’
‘ขอโทษ เจ้าอย่าถือโทษโกรธอาจารย์’
คำพูดที่พูดออกมาสักทีโดยไม่มัวแต่ห่วงหน้า ความปราถนาดีที่แสนอ่อนโยนและเจิดจ้า เมื่อเราวางทิฐิลง สุดท้ายก็ได้พูดความหวังดีในใจ ‘ขอโทษ’ ‘ที่จริงแล้วฉันหวังดีต่อเธอ’ และมันไม่จำเป็นต้องเป็นคำพูดที่ยิ่งใหญ่ ไม่ต้องเรียบเรียงอย่างประดิษฐ์ประดอย คำง่ายๆ ด้วยใจปริสุทธิ์ไร้เดียงสาแบบที่เราเคยเป็น
🌸 ดวงจิตที่สะบักสะบอมจนไม่อาจตื่นขึ้น คงเหมือนความรู้สึกที่ครั้งนึงเจ็บจนกลายเป็นดวงจิตที่เปราะบาง ไม่สามารถกลับมาแข็งแรงสมบูรณ์ได้อีกแล้ว
🌸 ดวงจิตที่มีการรับรู้ครบที่สุด เป็นดวงจิตที่ยังคงถือทิฐิ
ชอบที่พอมาถึงจุดนี้แล้ว โม่หรานก็มองหว่านหนิงออกทุกอย่าง ว่าเป็นเพียงหน้ากาก

คำพูดที่สำคัญที่สุดในเรื่อง : ‘ท่าสนใจข้าสักหน่อย’
💜 คำพูดแรกที่พูดกับเขา ครั้งแรกที่ได้เจอ และคำพูดสุดท้ายที่เอ่ย ครั้งสุดท้ายที่ได้เจอ
- เล่มนี้ทำให้เราเศร้ามาก มันผนวกกับเหตุการณ์ตอนนี้ที่เราเพิ่งทะเลาะกับแม่ มันทำให้เรารุ้สึกว่า เราทุกคนก็ต่างเป็นเหมือนโม่หราน อยากให้คนที่เรารักสนใจและมองเห็นความในใจ สุดท้ายแล้วก็ทำมันออกมาผิดวิธี กลายเป็นความบาดหมาง แล้วก็หมางเมิน.. บางทีแม่ก็อาจจะแค่อยากให้เราสนใจ แม่ก็แค่อยากได้รับความรักจากเราก็เท่านั้น..
- แล้วยิ่งพอทะเลาะกันแล้วมาอ่านเล่มนี้ ก้ยิ่งรู้สึกกลัวว่า ทุกครั้งที่พูดจาไม่ดี ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน กลัวมันจะกลายเป็นครั้งสุดท้าย ที่ไม่อาจหวนคืน และไม่อาจแก้ไข
💜 และเราชอบที่ในคำพูดเดียว ตั้งแต่ที่เอ่ยไปจนถึง ครั้งสุดท้ายที่ได้เอ่ย ‘ตลอดหลายปีมานี้ ไม่ว่าความแค้นก็ดี ความรักก็ช่าง ล้วนสลายหายไป ล้วนจับตัวเย็นเฉียบ’ ชอบประโยคนี้มาก
💜 สุดท้ายแล้วตั้งแต่ต้นจนจบ เขาก็คือคนที่เรารักมาโดยตลอด แต่เพราะเรื่องราวผิดเพี้ยน ไม่ได้ปรับความเข้าใจ จึงเลยเอยอย่างอ้างว้างและน่าเศร้า

101 อาจารย์ เปลวไฟกอบสุดท้ายของโลก
’เตานี้ เดิมวางอยู่ที่ใด’ จำไม่ได้แล้ว ,,’’
‘เหตุใดจึงสวมไม่ได้ เหตุใดกลับไปไม่ได้’
‘อยากเปลี่ยนเสื้อผ้า จะได้รู้สึกว่ามีสหายเก่าอยุ่เป็นเพื่อน’
‘ผู้ใดสามารถบอกข้าได้บ้างว่า ข้าในตอนนั้น...เป็นเช่นไร’
เป็นบทที่เราประทับใจที่สุด ขมมากกก ที่โม่หรานยังเก็บหว่านหนิงเอาไว้แม้จะตายไปแล้ว บอกไม่ถูกเลย สรุปไม่ได้ถูกเลยว่าบทนี้สะเทือนใจยังไง รู้แค่ว่าเศร้ามาก เศร้าในหลายๆความรุ้สึก รู้สึกผิดกับคนในชีวิต.. เศร้าที่ไม่อาจหวนคืน.. ความอ้างว้างเดียวดาย ต้องการใครสักคน.. การลืมเลือนในสิ่งที่เราเคยเป็น

แล้วมันก็แอบไปเชื่อมกับตอนที่โม่หรานไปตกอับชั่วคราวในโลกผี แล้วระลึกถึงเรื่องในวัยเด็กขึ้นมาได้ เหมือนกับความหมายคือ พอเรามีอำนาจสูงคับฟ้า เราก็ลืมเลือนสิ่งที่เราเคยเป็น คำสัญญาที่เราเคยให้ไว้ สิ่งที่เราเคยตั้งมั่นในวัยเยาว์ ที่แค่ ‘ฉันอยากจะเป็นคนดี

ซีนที่ประทับใจ
🌿 คำพูดที่ซือเม่ยเคยบอกก่อนตาย แต่ไม่เคยรู้ว่าพูดว่าอะไร ขนานกับที่ โม่หรานบอกแล้วไม่ได้ยิน แต่สุดท้ายเลือกจะไม่พูดซ้ำอีก ดีงามมมมมากกกกกกก
🌿 ชอบตอนที่โม่หรานรู้ความจริงแล้ว ช็อค ‘หากความเข้าใจผิดเป็นช่วงเวลาสั้นๆคือเข้าใจผิด แต่หากเวลานาน10ปี เป็นความผิดบาป’
🌿 ฉากที่หว่านหนิงในชาติที่แล้วตาย ‘ขอให้เจ้า ปล่อย..ตัวเจ้าเอง’
- เราว่าคำพูดนี้สำคัญจัง ขอให้เราปล่อยความเคียดแค้นทิ้งไป ปลดปล่อยตัวเองจากสภาวะทุกข์ไม่สิ้นสุดนี้ ที่ใจเรายึดถือ เราอาจจะได้มีความสุขกับคนที่เรารักไปนานแล้วก็ได้นะ
🌿 ‘ที่แท้อาจารย์คอยบังลมฝนให้ข้ามาตลอด ที่ข้าได้รับความสงบมั่นคง กลับคิดว่านั่นเป้นสิ่งที่ชอบด้วยเหตุผลแล้ว’
- มันทำให้เรากลับมาคิดเหมือนกันว่า ทุกการดูแล ทุกความใจดีที่เราได้รับ หลายๆครั้งเราก็ take it for granted และไม่เคยเห็นค่ามันเลย ..รุ้สึกผิด
🌿 ‘ที่แท้จะให้อาจารย์ยอมอ่อนให้ ข้าแต่ยอมรับผิดก่อนก็พอแล้วหรือ’
🌿 ผ่านลมผ่านฝนมาหลายปี ข้าคุ้นเคยกับการอยู่ลำพังแล้ว กลายเป็นต้นไม้ยักษ์สูงตระหง่านเสียดฟ้าต้นหนึ่ง ต้นไม้ยักษ์นี้ กิ่งก้านไม่เคยสั่นคลอนเหมือนเช่นดอกไม้ จนชวนใจหายใจคว่ำ ทั้งไม่เคยเลื้อยเกาะหรือไหวเอนท่ามกลางสายลม ยั่วเย้าคน...
- อาจเพราะสูงเกินไป หนาทึบเกินไป ผู้คนต้องตั้งใจแหงนหน้าขึ้นมองจึงจะพบว่า..อ๊ะ ที่แท้ร่มไม่อ่อนโยนนี้ เป็นเขาทอดเงาลงมา
- ชอบคำเปรียบเปรยนี้มาก เขียนได้งดงามเหลือเกิน และทำให้เราเข้าใจกับหว่านหนิง แถม relate กับตัวเอง กับหลายๆคนในชีวิต ความเย็นชา คนที่เราเคยพึ่งพา

บทที่ชอบเป็นพิเศษ
- 89 เรื่องในครั้งนั้นของตัวข้ากับท่าน
- 97 ตัวข้า. . .
- 98 อาจารย์ ขอร้องท่าน สนใจข้าสักหน่อย
- 100 คำพูดสุดท้ายของอาจารย์
- 101 อาจารย์ เปลวไฟกอบสุดท้ายของโลก
- 104 เกี๊ยวน้ำมันพริกของอาจารย์
- 108 ดวงจิตพิภพของอาจารย์
- 110 เรื่องในอดีตของหมาน้อยที่อาจารย์ไม่รู้
- 114 อาจารย์ รับปากข้า
- 119 สี่ดวงจิตของจารย์รวมตัว

ปมตัวร้ายคือหนุกมากกก กุแอบเดาถูกว่าคือคนที่เคยมาขโมยส้ม!!!!!

[nn. · Rating 5 out of 5]

- พ้อมเสียนั้มตากับเล่ม3ระ มาคระ
- อุปสรรคอย่างเดียวในการอ่านหนังสือคือความง่วงอะจริงๆ
- ไอหนิงมันชอบแกอะโม่
- อกหักเปนเพื่อนน้าหนิงทุกวัน
- ซีนไอโม่เจอกับคนที่เกิดใหม่อีกคนมันสุดยอดมากจริงๆ แค่อ่านก้รับรู้ได้ถึงพลังแบบมหาศาล
- ขณะครุ่นคิดว่าจะผ่านเล่ม3ไปได้อย่างไร (มีมเด็กนั่งน้ำตาไหลกุมขมับ)
- พออ่านฮัสกี้แร้วก้อยากได้เพื่อนเม้าท์อะ ฮือๆ หมาป่าเดียวดายสุดๆเรยกุ
- ทำไมเพลงลังเลมันเหมาะกับหว่านหนิงจังวะ แบบอื้อ T-T
- อยากให้หว่านหนิงมีความสุขทุกวัน😢🤍
- ไปนั่งนับวันมาแต่ละเล่มใช้เวลา6วันในการอ่านให้จบอะ คือนานมากอะเปนอาทิตย์เรย 55555 รู้สึกว่าอ่านเร็วอยู่แต่จริงๆคือไม่ใช่ คิดไปเอง55555
- i live for this angst แต่ก้ไม่ต้องถึงขนาดนี้
- สาบานว่าเพิ่งเล่ม3 เล่มต่อๆไปมันจะขนาดไหน ไม่อยากนึกสภาพ
- หว่านหนิง=เกย์รับแบบตัวเริ่ด จบ
- คือกุเอาหนังสือไปเก็บละนะ แต่อิเหี้ย กุมานอนร้องไห้อยู่อะ คือ ทำไมชีวิตหว่านหนิงมันเศร้าจังวะ
- เชื่อว่าถ้าอ่านเปนอีบุ๊คจะระทมกว่านี้ล้านเท่า เพราะพอเปนหนังสือมันต้องถืออ่าน ความหนักบางทีมันก้มาเบรคความเศร้าเอาไว้อะ
- wanning deserves better😔
- “เดิมก้มีชีวิตอยู่ไปวันๆมาตลอด แต่เพราะใจไม่ยินยอม คิดอยู่เสมอว่าอยากอยู่เปนเพื่อนเจ้าอีกสักหลายๆปี …” cry a river😭
- คือคนบอกว่าเรื่องนี้มันเศร้ามันขมมากนะ กุก้ยังคิดมันจะสักแค่ไหนกันวะ พออ่านจริง คือแม่งแบบคูณล้านล้านล้านอะ เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะอินกับพล็อตแบบนี้ตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ แม่งกุตื่นมาร้องไห้อีกรอบแบบจุกอะ
- ซือจุนข้าอยากกินเกี๊ยวน้ำมันพริก
- เล่ม3ประมานกลางเล่มคือร้องไห้ทุกบรรทัด ไม่อยากจาเชื่อแต่มันคือเรื่องจิง
- เปนการอ่านนิยายที่ อ่านกลางคืน>ร้องไห้ ตื่นมานึกถึงกุนอนร้องไห้ต่อ อิห่า ไม่เคยเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นในชีวิต งง
- เมื่อคืนเกือบเอาชีวิตไม่รอด มันเศร้าแบบสุดชีวิต สุดหัวใจ สุดพลัง สุดแรงเกิด
- ท่านอย่าทิ้งข้าไป
- มึงหว่านหนิงตัวเริ่ดเกิ้นนนน
- วันเวลาที่ผ่านไปทีละน้อย ข้าได้ใช้ชีวิตจนกลายเปนเหมือนตัวท่านที่อยู่ในใจข้าไปเสียแล้ว
- ด่าพระเอกว่าอีโง่มา122บท มึงมันเริ่มแร้วว่ะอิสัส กรี๊สสส

[? · Rating 5 out of 5]

4.9/5
เล่มนี้ความตื่นเต้นลดลงกว่าสองเล่มก่อนหน้านิดเดียว แต่ดราม่าก็มาเต็ม ความลับที่เข้าใจผิดในชาติก่อนก็คลี่คลายแล้วค้าบบ หมาของเราก็ตื่นรู้แล้ว ยังยืนยันคำเดิมว่าสงสารอาจารย์

เรื่องราวอดีตชาติเปิดเผยมากขึ้นเรื่อยๆ ท่าเซียนจวิน…การกระทำของแกกับความรู้สึกตีกันไปหมดเลย น่าสงสารนะ โม่หรานเองก็เคยมีความฝันมีปณิธานแต่กาลเวลาและชะตากรรมกลับพรากมันไป จะบอกว่าฉู่หว่านหนิงไม่เกี่ยวเลยก็ไม่ได้จริงๆ แต่จะโทษอาจารย์ก็ไม่ได้อีกเหมือนกัน มันเศร้าจริงๆที่เรื่องราวเลยเถิดไปขนาดนั้น

เราร้องไห้กับความดีที่ไม่มีใครเห็นของอาจารย์อ่ะ ฮืออออ ฉากบันไดก็เหมือนกัน อยากขย้ำหัวเจ้าหมาก่อนรู้ความจริงมาก อาจารย์ทุ่มเทเพื่อเขาขนาดไหน ใจเราเจ็บไปหมด แต่ก็รู้สึกว่าขาดอะไรไปอีกนิดเหมือนกัน ดราม่าสามารถดึงได้อีกนิดอ่ะ มันเจ็บได้อีก เล่มสองเราเจ็บมากเลยทั้งที่ดราม่าไม่เยอะเท่า แต่มันมีแต่ความอึดอัดใจของหว่านหนิงอ่ะ เราเลยร้องไปด้วย เล่มนี้ยังบรรยายได้ไม่ลึกเท่าเล่มสองในความรู้สึกเรา แต่สนุกอยู่ดี

อีกอย่างคือตอนนี้คนอ่านเหมือนเริ่มรู้เยอะละนะ55555 นึกว่าจะฉลาดแล้วแต่มันมีอีก 7 เล่มอ่ะ! กลัวนิดหน่อยว่าตอนนี้ความเข้าใจผิดหมดไปแล้วจะมีปมอะไรมาเล่นต่อ จะสนุกไหม เราคาดหวังมากเพราะสามเล่มที่อ่านมานี่แนวเราเลย เล่มสี่คนบอกเนื้อเรื่องไม่เดิน สำหรับเราถ้าดราม่าบรรยายถึงไม่น่าเบื่อก็ชอบอ่านอยู่ดี
.
.
.
——Spoil——สปอย์ล——
แล้วอีกอยากคือคนที่ใช้ธาตุน้ำคนนั้นไม่ธรรมดาหรือเปล่านะ นักเขียนย้ำจังว่าพี่เขาธาตุน้ำอ่ะ! ซือเม่ยไม่น่ารักหรอ ฮือออ ชั้นสัมผัสความจริงใจของเธอได้น้อยลงเรื่อยๆแล้วนะ ไม่เอาแบบนี้ซือเม่ย

[pn · Rating 5 out of 5]

(4.75/5) ตอนอ่านเล่มแรก เราก็มีคิดในใจไว้บ้างว่าโกวเฉินตัวปลอมคือใคร แต่ก็ยังไม่ปักใจว่าเป็นคนนี้ร้อยเปอร์เซ็นต์ พออ่านเล่มสอง ก็เริ่มตงิด รู้สึกแปลกๆ หลังจากจบเล่มสาม แนวโน้มที่ว่าคล้ายจะเป็นคนนี้สำหรับเรามันมากขึ้นเรื่อยๆเลย ตัวร้ายปริศนาที่รู้ความจริงเรื่องการกลับมาเกิดใหม่ของโม่หราน รู้แม้กระทั่งความรู้สึกที่เปลี่ยนไป จนมีฉากหนึ่งที่คนๆนั้นพูดดักคอว่าถ้าเกิดเปลี่ยนใจและผิดคำพูดเมื่อไหร่ทุกอย่างก็จะเลวร้าย โม่หรานนี่คิดหนักมากว่าเป็นใคร คิดทุกคนเลยนะ แต่ไม่คิดอยู่คนเดียว 555555555 เป็นอีกหนึ่งเล่มที่มีเหตุการณ์สำคัญซึ่งก็คือรอยแยกนรกปริแตก เหตุการณ์นี้เป็นชนวนแค้นของโม่หรานในชาติก่อน นายเอกตอนนั้นถูกมองว่าเป็นคนไร้หัวใจ ไม่ช่วยเหลือศิษย์ตัวเองจนกลายเป็นเรื่องราวความแค้นไม่จบไม่สิ้น ตอนอ่านคือร้องห้ายยย คนที่ตัวเองแค้นที่สุด แท้จริงแล้วกลับเป็นคนที่เห็นค่าและดีกับตัวเองมากที่สุดอะ อาจารย์ดีมากๆๆๆๆจริงๆ เนื้อเรื่องเข้มข้น เผยปมของตัวละครพระเอกในชาติก่อนออกมาเยอะ ทำให้เรารู้ว่าท่าเซียนตี้จวินคนนี้ที่จริงแล้วเขาเป็นคนที่น่าสงสารมาก หวังเพียงที่พักพิงเพียงหนึ่งเดียว ส่วนอาจารย์ เราว่าเนื้อแท้แล้วเป็นคนอ่อนโยน มีน้ำใจและทำเพื่อคนอื่นนะ เพียงแต่เป็นคนแสดงความรู้สึกไม่เก่ง แสดงออกก็แข็งกระด้าง กลัวจะเสียหน้าและคิดว่าบางเรื่องมันหน้าอายเลยเก๊กขรึมตลอด ผู้เขียนบรรยายได้อย่างเห็นภาพเลยว่าอาจารย์ดีกับโม่หรานมากแค่ไหน เขียนดีมากจริงๆๆ

[เจ้าหมีขาว · Rating 5 out of 5]

เล่ม 3 เป็นเนื้ิอหาที่อ่านตอนแรกแล้วหัวเราะ คิกคักๆๆๆ ฮะฮะฮ่า สะใจเว้ย อ่านรอบสองหัวเราะไม่ออก น้ำตาไหลพรากๆ

ฉู่หว่านหนิงดีมาก ดีมาก ดีมากๆๆๆๆ เขาถูกสร้างขึ้นให้เป็นตัวละครที่มีบุคลิภายนอกเย็นชา ไร้หัวจิตหัวใจ ขี้โมโห อารมณ์รุนแรง

แต่ภายใต้หน้ากากที่เขาสวมมาโดยตลอด คุณโร่วเปาพยายามอธิบายว่า ฉู่หว่านหนิง เหมือนต้นไม้ใหญ่ คอยให้ร่มเงาผู้อื่นอย่างเงียบงัน

แต่ไม่เคยมีใครสังเกตเห็นต้นไม้ต้นนี้

เขาเป็นคนที่ถูกพึ่งพามาโดยตลอด เพราะฉะนั้นจึงทรหดและแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้จักดินแดนที่อ่อนโยน

นานวันเข้าจึงหลงลืมว่าเคยคาดหวังว่าอยากให้มีคนมาพยุงตัวเองบ้าง รอแล้วรอเล่าแต่ก็ไม่มี

พอมีคนมาพยุง เขาเลยรู้สึกว่ามันไม่จำเป็นอีกต่อไป

ฉากบันได 3000 กว่าขั้นสะเทือนใจที่สุด จะทำได้ยังไง...จะทำได้ยังไง ಥ_ಥ

ชอบตอนพอไม่มีหว่านหนิง โม่หรานคิดถึงอดีตที่ตัวเองไม่กล้าคิดถึงมากที่สุด

ชอบตรงที่มันยอมรับว่าไม่กล้าคิดถึงเนี้ยแหละ แสดงว่ามันสำคัญมากๆ กลัวมากๆ = เป็นเรื่องของหว่านหนิง

อดีตที่อยู่กับแม่ก็ชอบโม่หรานช่วงวัยเยาว์สามารถใช้คำว่า สะอาด บริสุทธิ์และไร้เดียงสาที่สุดเท่าที่เด็กคนหนึ่งจะเป็นได้ อยากทำเพื่อผู้อื่น อยากสร้างบ้านให้คนเร่ร่อนอยู่ ไม่อยากคิดแค้นผู้ใด

แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก และทรมานที่สุดเท่าที่เด็กคนหนึ่งเคยเจอเหมือนกัน

[orangejasmine · Rating 5 out of 5]

คำเตือน ขอให้เตรียมผ้าเช็ดหน้าของคุณให้พร้อม ผ้าขนหนูจะดีมาก เพราะซับน้ำได้ดีและปริมาณมากกว่า

ใจเจ็บมากเล่มนี้ ร้องไห้ตาบวมไปทำงานเลย ในที่สุดไอ่หมาโง่ของเราก็หายโง่มาหนึ่งสเต็ปแล้วค่ะคุณผู้ชม แลกกับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ความแน่นอกมันเริ่มตั้งแต่ช่วงไปปิดรอยแยกแล้ว ลากยาวไปจนถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่ตามมาหลังจากนั้น ผู้เขียนบิลด์เก่งมาก แบบมันพีคขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็บู้ม น้ำตาแตกพร้อมกับความจริงที่ซ่อนอยู่ต่างๆ นานา ช่วงนี้เล่าเรื่องได้ดีมากเลยค่ะ ความรู้สึกใดๆ ในใจอิหมาคือเขียนออกมาดีมาก ซึ้งมาก และสมน้ำหน้ามากๆ อินมาก อ่านแล้วจากอยากหยิกหลังไอ่หมามาตลอดก็เปลี่ยนมาเป็นอวยพรให้มันสู้ๆ นะ

อีกตัวละครที่เราว่าน่าเห็นใจคือ หรงจิ่ว ผิดว่าไปตามผิด แต่ชะตากรรมก็โหดร้ายเกิ๊น

เอาล่ะ หลังจากหมาโง่หายโง่สเต็ปหนึ่งแล้ว เราคาดหวังความหมาใหญ่ใจดีวิ่งพันแข้งพันขาอาจารย์ในเล่มต่อๆ ไปแล้วค่ะ อยากเห็นคนซึนเสียอาการเพราะโดนรุกจีบแล้ว

[Allie · Rating 5 out of 5]

น้ำตาหยดแรงมาจากเล่มนี้จริงๆ 😂😂😂

เล่มนี้ฉากประทับใจสุดคือตอนที่โม่หราน ไปตามหาดวงวิญญาณอาจารย์ให้ครบ 3-4 ดวง เพื่อพากลับมาโลกมนุษย์

ที่มันขยี้สุด คือบทเกี๊ยวน้ำมันพริกเลย มันคือจุดเริ่มของทุกสิ่งทั้งความแค้นทั้งความรัก ที่โม่หรานมีต่อทุกคน แบบไอเหี้ยยยยยยยยย ความแค้น 30 ปีมันคือเรื่องโกหกหรอ 😭😭😭😭😭😭😭 แบบ my previous life was a joke bro

อีกจุดหนึ่งที่ขยี้ก็คือฉากที่อาจารย์อยากเปลี่ยนแปลงอดีต ไปขอโทษโม่หรานที่ลงโทษหนักเกินไป ไอ้เหี้ยเจ็บจี๊ด 😭😭😭😭😭 พอโม่หรานรู้ชีวิตมันก็เข้าสู่การไถ่บาปละ

ตลกตรงที่ ขนาดหรงจิ่ว ยังรู้เลยว่าเค้ารักกันมีแต่ทั้งคู่เนี่ยที่ไม่รู้กันเองว่ามันรักกัน 5555555 เวทมากค่า 😔♥️

[yourteaandmybooks · Rating 5 out of 5]

เล่ม 2 ว่าหนักแล้ว เล่ม 3 คือกะเอาตาย โดยเฉพาะฉันที่รักหว่านหนิงแบบสุด ๆ ตั้งแต่หน้า 140 มาก็ร้องไห้ไม่หยุดเลย ทำถึงเกินนนน

quote
- บางครั้งจู่ ๆ นึกถึงเรื่องตลกสมัยเด็กขึ้นมา แล้วก็พูดออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่แล้วกลับพบว่าคนที่เข้าใจเรื่องตลกเหล่านี้ ไม่อยู่แล้วแม้แต่คนเดียว (156)
-…เป็นข้าผิดต่อเจ้า เป็นตายไม่คิดแค้น… (174)
- (191 อันนี้ชั้นเขียนเอง ชอบหน้านี้มาก แม้ตอนอ่านจะใจสลายเป็นผงก็ตาม) ถูกแล้วโม่หราน หว่านหนิงต้องทนอยู่ขนาดนั้น จะไม่เจ็บได้อย่างไร
- ข้าอยากพาอาจารย์กลับบ้าน (213)
- อยากเดินให้เร็วขึ้นอีกนิด หากว่าชักช้า เขาจะจากไป อยากเดินให้ช้าลงสักหน่อย กลัวว่าหากใจร้อน ฝันก็จะแตกสลาย (218)

[postscript · Rating 5 out of 5]

เป็นเริ่มแรกที่มีฉากบีบหัวใจขนาดนี้ คนแปลกับนักเขียนคือเก่งทั้งคู่เลยการบรรยาย การเลือกใช้คำ บรรยากาศซีน การตัดสินใจให้ตัวละครไหนพูดคำว่าอะไร ทุกอย่างเหมือนถูกคำนวนมาหมดแล้วเลย เพราะมันเศร้ามากๆ มีการเฉลยปมบางส่วนที่ทำให้บีบหัวใจไปกว่าเดิม ฉากการต่อสู้คือสนุกมากกก ทั้งน่ากลัวตื่นเต้น สวยงามไปหมด ที่ชอบมากคือเป็นเล่มที่คงทำให้ทุกคนได้เข้าใจตัวละครโม่หนานมากขึ้นเยอะมากแบบมากๆๆๆๆ แล้วก็เห็นพัฒนาการตัวละครเขาแบบชัดมากๆด้วย ใครที่ลังเลอยู่ถ้าอ่านคำเตือนแล้วอ่านไหวก็ลองเถอะค่ะ มันคุ้มค่ากับเวลาที่เสียไปมากจริงๆ🥺

[ppsk ᙏ̤̫]

‘ความเข้าใจผิดหนึ่งปี คือความเข้าใจผิด
ความเข้าใจผิดสิบปี คือความผิดบาป
ตั้งแต่เกิดจนตาย ความเข้าใจผิดชั่วชีวิต นั่นคือชะตากรรม
ชะตากรรมของพวกเขา วาสนาที่มีร่วมกันช่างเปราะบางนัก’
.
“บางครั้งจู่ ๆ นึกถึงเรื่องตลกสมัยเด็กขึ้นมา แล้วก็พูดออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่แล้วกลับพบว่าคนที่เข้าใจเรื่องตลกนี้ ไม่อยู่แล้วแม้แต่คนเดียว”
.
“ไม่ใช่อีกแล้ว…?”
“ไม่ใช่อีกแล้ว”
“…กลับไปไม่ได้อีกแล้ว?”
“กลับไปไม่ได้อีกแล้ว”

อยากจะแปะมีมร้องไห้ ทำไมมัน angst ได้ขนาดนี้ 🥹

[Elyssia · Rating 4 out of 5]

เล่มสามโม่หร่านห���ยโง่แล้ว!!?? ถือว่าดำเนินเรื่องมานานพอควร คลายปมที่เข้าใจผิดกับอาจารย์เรียบร้อย อาจจะซึ้งสำหรับบางคน แต่สำหรับเรามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดที่ค่อนค้างงี่เง่าและหลีกเลี่ยงได้ แต่ก็เข้าใจว่าด้วยนิสัยของอาจารย์ให้ตายก็ไม่มีวันยอมรับ ตอนที่สนุกที่สุดสำหรับเราก็คือตอนที่พระเอกสับสนเหตุการณ์ปัจจุบันกับอดีต เป็นไบโพล่าร์ดี ชอบ 5555

[mipmip · Rating 3 out of 5]

3.5/5 อ่านได้เรื่อยๆ แต่ยังไม่ติดลมอะไรขนาดนั้น กำลังคิดว่า9-10เล่มเยอะไปมั้ยนะ กลัวเอื่อยๆกลาง + คิดว่าต่อจากนี้ทิศทางเรื่องน่าจะเบาอยู่ เลยรู้สึกว่ายังไมไ่ด้อยากอ่านต่อมาก จริงๆอยากว๊าปไปสักเล่ม6-7 น่าจะมันส์(?)

[cottonwood · Rating 5 out of 5]

ชอบเล่มนี้มากกกก พึ่งอ่านเสร็จสดๆร้อนๆ ร้องไห้หนักมากในที่สุดก็ได้รู้ความจริง ได้เข้าใจทุกอย่าง ว่าตัวเองเข้าใจผิดพลาดมาตลอด
เฮ้ออ…เศร้ากับเวลาที่ผ่านมาอ่ะ เล่มนี้มีเรื่องปมปริศนามานิดหน่อย ส่วนใหญ่เป็นเรื่องอารมณ์+คสพ.ตัวละคร อ่านแล้วหน่วงมาก ชอบบ💕😭

[RHEA · Rating 5 out of 5]

ในที่สุดค่ะ ในที่สุดก็มีคนตาสว่าง

หึฟฟฟฟ์

อยากให้เจ้าหมาโง่ทรมานนานกว่านี้หน่อย สำนึกผิดนานกว่านี้หน่อยเสะ ทำร้ายเขาซะขนาดนั้น ชิชิชิ รอดูว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อ จะเปิดโหมดคลั่งรักรึยัง

[Chaniga · Rating 5 out of 5]

สภาพพพ!!
อ่านคืนวันอาทิตย์ ตาบวมเศร้าตั้งแต่เช้าวันจันทร์ สะเทือนใจมากกกกร้องไห้ทั้งเล่ม อินไม่หยุดออกไม่ได้เลย ต่ออีกคืนนี้

[Memimama · Rating 5 out of 5]

ชอบเล่มนี่ตรงที่หนังสือค่อยๆ เผยความเป็นมนุษย์ของอาจารย์ออกมา อารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง อ่อนแอได้ ตายได้ เล่มนี้สนุกมากค่ะ น้องโม่เงิกเนตรแล้ว 55555

[Daebaek · Rating 5 out of 5]

เป็นเล่มที่กลับมาอ่านซ้ำบ่อยที่สุด ช้ำใจดี สนุกมากๆ

[Chie · Rating 5 out of 5]

-