What do you think?
Rate this book
Ζωντανός Πυρσός
Πέντε ιστορίες μυστηρίου και φαντασίας που συνορεύουν με τον ψυχολογικό τρόμο και ενίοτε, εμβαθύνουν στη σφαίρα της αγνής, επιστημονικής φαντασίας:
*Με τον μέγιστο σεβασμό προς τον Ρόμπερτ Γ. Τσέιμπερς και το θρυλικό του βιβλίο «Ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα» (1895), θα μεταφερθείτε στους αλλόκοτους κόσμους του Αρχαίου Βασιλιά.
*Θα κρυφακούσετε εξομολογήσεις ερωτικών ονείρων που ανήκουν σ’ έναν κόσμο εκπληκτικότερο και πολύ πιο πραγματικό απ’ όσο μπορείτε να φανταστείτε.
*Θα βυθιστείτε στη μοναξιά των μέσων μαζικής μεταφοράς του Λονδίνου, όταν αφουγκραστείτε τις παράδοξες εκμυστηρεύσεις ενός φυκιού που… φοράει χλαμύδα.
*Τέλος, παρέα με το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, θα βιώσετε απερίγραπτες καταστάσεις, που θα σας οδηγήσουν στην απόλυτη παραφροσύνη αλλά ταυτόχρονα, θα ξεκλειδώσουν την πύλη μιας υπερρεαλιστικής ουτοπίας...
*Με τον μέγιστο σεβασμό προς τον Ρόμπερτ Γ. Τσέιμπερς και το θρυλικό του βιβλίο «Ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα» (1895), θα μεταφερθείτε στους αλλόκοτους κόσμους του Αρχαίου Βασιλιά.
*Θα κρυφακούσετε εξομολογήσεις ερωτικών ονείρων που ανήκουν σ’ έναν κόσμο εκπληκτικότερο και πολύ πιο πραγματικό απ’ όσο μπορείτε να φανταστείτε.
*Θα βυθιστείτε στη μοναξιά των μέσων μαζικής μεταφοράς του Λονδίνου, όταν αφουγκραστείτε τις παράδοξες εκμυστηρεύσεις ενός φυκιού που… φοράει χλαμύδα.
*Τέλος, παρέα με το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, θα βιώσετε απερίγραπτες καταστάσεις, που θα σας οδηγήσουν στην απόλυτη παραφροσύνη αλλά ταυτόχρονα, θα ξεκλειδώσουν την πύλη μιας υπερρεαλιστικής ουτοπίας...
- GenresHorror
268 pages, Paperback
Published June 24, 2021
25 people want to read
About the author
Δημήτρης Δελαρούδης
23 books98 followersΟ Δημήτρης Δελαρούδης γράφει Λογοτεχνία του Παράξενου εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Είναι ο συγγραφέας των βιβλίων: «Ο Στοιχειωτής» (μυθιστόρημα, 2023), «Ζωντανός Πυρσός» (διηγήματα, 2021), «Το Μυστικό Άστρο» (νουβέλα, 2020), και «Ο Ιός της Βαβέλ» (διηγήματα, 2017).
Μέχρι σήμερα, διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικά βιβλία του Φανταστικού και του Μυστηρίου όπως: «Σύνορο», «Αντίστροφη Μέτρηση», «Παύση», «Echoes of a Lost Time», «29 Κατασκευαστές Διηγημάτων Συνιστούν», «Απειλητική Νύμφη - (Θεσσαλονίκη Νουάρ #2)», «Το Έπος της Φαντασίας (Ι & II)», «Βρόχος», «And they lived happily ever after?», «There Once Was a Myth», «Ιστορίες του ΦantastiCon», «Ανάτυπο - Διαγωνισμός Sci-Fi-1», «Pandemia», «Στα Σύνορα του Τρόμου», «Κλειστοί Χώροι», «Κιλκίς: Ιστορίες του Τόπου μας». Ιστορίες του έχουν φιλοξενηθεί σε περιοδικά της Φανταστικής Λογοτεχνίας («Αλλόκοσμες Ιστορίες», «Οι Δραματουργοί των Γιανν», «ΕΦ-ΖΙΝ», «Συμπαντικές Διαδρομές») και σε ιστοσελίδες (ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.Κ., LC DLVI, κ.α.).
Έχει συνεργαστεί με τις εκδόσεις Αρχέτυπο στο συλλογικό βιβλίο «Φανταστικοί Κόσμοι» και αρθρογραφήσει ενίοτε στο περιοδικό Strange. Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Λέσχης του Φανταστικού (ΕΛΦ) που συστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1995.
Βραβεύτηκε με:
Α' Βραβείο Graham Still το 2001,
Α' Βραβείο στο λογοτεχνικό διαγωνισμό «Resurrection» (Φεστιβάλ Fantasmagoria, 2018),
Α' Βραβείο ΦantastiWords (ΦantastiCon, 2015).
Δύο βιβλία του τιμήθηκαν με το βραβείο Everlies του Fantasy Festival: «2ο Καλύτερο Βιβλίο Τρόμου 2020» για το βιβλίο «Το Μυστικό Άστρο» και «3ο Καλύτερο Βιβλίο Τρόμου 2021» για το βιβλίο «Ζωντανός Πυρσός».
Γεννήθηκε το 1972 και ζει στη Θεσσαλονίκη με τη σύζυγο και την κόρη του. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Εμπορίας και Διαφήμισης του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ με το συγκεκριμένο αντικείμενο, γιατί τον κέρδισε ο κόσμος της πληροφορικής.
---Εργογραφία---
--Βιβλία--
Ο Στοιχειωτής, 2023
Ζωντανός Πυρσός, 2021
Το Μυστικό Άστρο, 2020
Ο Ιός της Βαβέλ, 2017
--Διηγήματα που συμμετέχουν σε συλλογικά βιβλία και περιοδικά:
«Πέρα από τις οθόνες μας». Συλλογή «Σύνορο», εκδόσεις Bookstagram 2025
«Το Εσώτερο Φως». Συλλογή «Echoes of a Lost Time», εκδόσεις Bookstagram 2024
«Το Κυρίως Πιάτο». Συλλογή «Αντίστροφη Μέτρηση», εκδόσεις AllΒooks 2024
«Λάικα ΙΙ». Συλλογή «Παύση», εκδόσεις Bookstagram 2024
«Προς το Φως». Συλλογή "29 Κατασκευαστές Διηγημάτων Συνιστούν" εκδόσεις Anima, 2024
«Η Σοφία των Άστρων». Περιοδικό "Αλλόκοσμες Ιστορίες #9", 2024
«Αγρυπνία στην Αρλυχή». Συλλογή "There Once Was A Myth" εκδόσεις Bookstagram, 2023
«ΖΕΠ Γολγοθάς». Συλλογή "Απειλητική Νύμφη" (Θεσσαλονίκη Νουάρ #2) εκδόσεις Αρχέτυπο, 2023
«Έξι Μαύρα Φασόλια». Συλλογή "And They Lived Happily Ever After?" εκδόσεις Bookstagram, 2022
«To Τελευταίο Ρολόι της Γης». Ανθολογία "Pandemia" e-book by Nyctophilia.gr, 2020
«Στα Τέλη του Νοέμβρη» (σε συνεργασία με την Αγνή Σιούλα). Συλλογική έκδοση "Βρόχος εκδ. Λυκόφως, 2019
«Ούτε μια Λέξη» ανθολογία "Το Έπος της Φαντασίας 2: Reurrection", εκδ. iWrite, 2018 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Fantasmagoria, όπου το διήγημα κέρδισε 1ο βραβείο)
«Anasta[sys]». Ανθολογία "Sci-Fi Διαγωνισμός 01", εκδ. Ανάτυπο, 2017
«Ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα», ανθολογία «Ιστορίες του Φantasticon", εκδ. Φantasticon 2017 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Φantasticon 2015, όπου το διήγημα κέρδισε 1ο βραβείο)
«Μιν», ανθολογία "Το Έπος της Φαντασίας", εκδ. iWrite, 2017 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Fantasmagoria, όπου το διήγημα κέρδισε το 3ο βραβείο)
«Το Χέρι», ανθολογία "Στα Σύνορα του Τρόμου", εκδ. Άλλωστε, 2016 (από τον ομώνυμο διαγωνισμό όπου το διήγημα κατατάχθηκε δεύτερο)
«Το Μικρό Κλειδί», ανθολογία "Κιλκίς: Ιστορίες του Τόπου μας", εκδ. iWrite, 2016
«Μήπως πέρασε από ‘δω ο Μαρτιάτικος λαγός;», ανθολογία "Κλειστοί Χώροι", εκδ. Ars Nocturna, 201
Μέχρι σήμερα, διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικά βιβλία του Φανταστικού και του Μυστηρίου όπως: «Σύνορο», «Αντίστροφη Μέτρηση», «Παύση», «Echoes of a Lost Time», «29 Κατασκευαστές Διηγημάτων Συνιστούν», «Απειλητική Νύμφη - (Θεσσαλονίκη Νουάρ #2)», «Το Έπος της Φαντασίας (Ι & II)», «Βρόχος», «And they lived happily ever after?», «There Once Was a Myth», «Ιστορίες του ΦantastiCon», «Ανάτυπο - Διαγωνισμός Sci-Fi-1», «Pandemia», «Στα Σύνορα του Τρόμου», «Κλειστοί Χώροι», «Κιλκίς: Ιστορίες του Τόπου μας». Ιστορίες του έχουν φιλοξενηθεί σε περιοδικά της Φανταστικής Λογοτεχνίας («Αλλόκοσμες Ιστορίες», «Οι Δραματουργοί των Γιανν», «ΕΦ-ΖΙΝ», «Συμπαντικές Διαδρομές») και σε ιστοσελίδες (ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.Κ., LC DLVI, κ.α.).
Έχει συνεργαστεί με τις εκδόσεις Αρχέτυπο στο συλλογικό βιβλίο «Φανταστικοί Κόσμοι» και αρθρογραφήσει ενίοτε στο περιοδικό Strange. Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Λέσχης του Φανταστικού (ΕΛΦ) που συστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1995.
Βραβεύτηκε με:
Α' Βραβείο Graham Still το 2001,
Α' Βραβείο στο λογοτεχνικό διαγωνισμό «Resurrection» (Φεστιβάλ Fantasmagoria, 2018),
Α' Βραβείο ΦantastiWords (ΦantastiCon, 2015).
Δύο βιβλία του τιμήθηκαν με το βραβείο Everlies του Fantasy Festival: «2ο Καλύτερο Βιβλίο Τρόμου 2020» για το βιβλίο «Το Μυστικό Άστρο» και «3ο Καλύτερο Βιβλίο Τρόμου 2021» για το βιβλίο «Ζωντανός Πυρσός».
Γεννήθηκε το 1972 και ζει στη Θεσσαλονίκη με τη σύζυγο και την κόρη του. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Εμπορίας και Διαφήμισης του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ με το συγκεκριμένο αντικείμενο, γιατί τον κέρδισε ο κόσμος της πληροφορικής.
---Εργογραφία---
--Βιβλία--
Ο Στοιχειωτής, 2023
Ζωντανός Πυρσός, 2021
Το Μυστικό Άστρο, 2020
Ο Ιός της Βαβέλ, 2017
--Διηγήματα που συμμετέχουν σε συλλογικά βιβλία και περιοδικά:
«Πέρα από τις οθόνες μας». Συλλογή «Σύνορο», εκδόσεις Bookstagram 2025
«Το Εσώτερο Φως». Συλλογή «Echoes of a Lost Time», εκδόσεις Bookstagram 2024
«Το Κυρίως Πιάτο». Συλλογή «Αντίστροφη Μέτρηση», εκδόσεις AllΒooks 2024
«Λάικα ΙΙ». Συλλογή «Παύση», εκδόσεις Bookstagram 2024
«Προς το Φως». Συλλογή "29 Κατασκευαστές Διηγημάτων Συνιστούν" εκδόσεις Anima, 2024
«Η Σοφία των Άστρων». Περιοδικό "Αλλόκοσμες Ιστορίες #9", 2024
«Αγρυπνία στην Αρλυχή». Συλλογή "There Once Was A Myth" εκδόσεις Bookstagram, 2023
«ΖΕΠ Γολγοθάς». Συλλογή "Απειλητική Νύμφη" (Θεσσαλονίκη Νουάρ #2) εκδόσεις Αρχέτυπο, 2023
«Έξι Μαύρα Φασόλια». Συλλογή "And They Lived Happily Ever After?" εκδόσεις Bookstagram, 2022
«To Τελευταίο Ρολόι της Γης». Ανθολογία "Pandemia" e-book by Nyctophilia.gr, 2020
«Στα Τέλη του Νοέμβρη» (σε συνεργασία με την Αγνή Σιούλα). Συλλογική έκδοση "Βρόχος εκδ. Λυκόφως, 2019
«Ούτε μια Λέξη» ανθολογία "Το Έπος της Φαντασίας 2: Reurrection", εκδ. iWrite, 2018 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Fantasmagoria, όπου το διήγημα κέρδισε 1ο βραβείο)
«Anasta[sys]». Ανθολογία "Sci-Fi Διαγωνισμός 01", εκδ. Ανάτυπο, 2017
«Ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα», ανθολογία «Ιστορίες του Φantasticon", εκδ. Φantasticon 2017 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Φantasticon 2015, όπου το διήγημα κέρδισε 1ο βραβείο)
«Μιν», ανθολογία "Το Έπος της Φαντασίας", εκδ. iWrite, 2017 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Fantasmagoria, όπου το διήγημα κέρδισε το 3ο βραβείο)
«Το Χέρι», ανθολογία "Στα Σύνορα του Τρόμου", εκδ. Άλλωστε, 2016 (από τον ομώνυμο διαγωνισμό όπου το διήγημα κατατάχθηκε δεύτερο)
«Το Μικρό Κλειδί», ανθολογία "Κιλκίς: Ιστορίες του Τόπου μας", εκδ. iWrite, 2016
«Μήπως πέρασε από ‘δω ο Μαρτιάτικος λαγός;», ανθολογία "Κλειστοί Χώροι", εκδ. Ars Nocturna, 201
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 15 of 15 reviews
October 31, 2022
Όταν πιάνω ένα καινούργιο βιβλίο του Δημήτρη Δελαρούδη, είμαι απόλυτα βέβαιος πως θα συναντήσω τα εξής χαρακτηριστικά μέσα στις σελίδες του:
-Πρωτότυπες ιδέες.
-Ενδελεχής έρευνα και έξυπνη χρήση των πληροφοριών.
-Όμορφη και στρωτή γραφή, με διακριτική χρήση σχημάτων λόγου.
-Ιστορίες-ωδή στο αλλόκοτο και το υπερφυσικό, που αφυπνίζουν με κάποιον παράδοξο τρόπο ναρκωμένα ένστικτα στο υποσυνείδητό μου.
Ολοκληρώνοντας τον Ζωντανό Πυρσό, για ακόμα μια φορά, ένιωσα πως όλα αυτά τα χαρακτηριστικά εκπληρώθηκαν και με το παραπάνω. Ο Δημήτρης είναι ήδη ένας από τους καλύτερους συγγραφείς του ελληνικού φανταστικού και ανήκει κατά τη γνώμη μου σε εκείνη την ολιγομελή ομάδα δημιουργών με τις υψηλότατες δυνατότητες που άνετα θα μπορούσαν να διαπρέψουν στο εξωτερικό. Η ιδιότητά του αυτή, όπως είναι λογικό, με κάνει να νιώθω ασφάλεια με τα κείμενά του, ωστόσο με ωθεί και να αντιμετωπίζω τα έργα του με μεγάλες απαιτήσεις.
Κλείνοντας, λίγες εντυπώσεις από τα διηγήματα:
1) Ζωντανός Πυρσός: Όπως και το επόμενο διήγημα, αυτή η ιστορία αποτίνει φόρο στο έργο του Ρόμπερτ Τσέιμπερς, "Ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα". Η κάθοδος στην τρέλα χτίζεται μεθοδικά και προσεγμένα. Το κείμενο σε μαγνητίζει, και όσο τα γεγονότα κλιμακώνονται, τόσο γίνεσαι κι εσύ αιχμάλωτος της ιστορίας, εν είδει της μη αποφευκτέας μοίρας που ξέρεις πως περιμένει τον πρωταγωνιστή. Εξαιρετικό. Ήταν η δεύτερη φορά που το διάβασα (η πρώτη φορά ήταν σε πρώιμη μορφή) και την απόλαυσα όσο την πρώτη.
2) Ο Κάτοικος του κίτρινου ρόμβου: Η καλύτερη ιστορία της συλλογής, πιθανότατα. Κι αυτή την είχα διαβάσει προτού εκδοθεί, κι έχω να πω πως για ακόμα μια φορά με συνεπήρε. (Η δουλειά που έπεσε πάνω της, έκτοτε, είναι ολοφάνερη κι ας ήταν ήδη σε υψηλότατο επίπεδο). Ονειρική και συνάμα εφιαλτική, η ιστορία αυτή είναι μια σπουδή στο αλλόκοτο, είναι ένα δείγμα της δουλειάς του Δημήτρη από την οποία μπορείς να αντιληφθείς γιατί έχει ξεχωρίσει στο ελληνικό συγγραφικό στερέωμα.
3) Έμοιαζαν με χιλιάδες τζάκια αναμμένα: ίσως η πιο αδύναμη ιστορία της συλλογής. Ωραία ιδέα, όχι αρκετά ανεπτυγμένη όμως.
4) Υ.Ο.Σ. : Ευχάριστη ιστορία που αξιοποιεί μια έξυπνη ιδέα και πατάει σε βιώματα που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε όσο πιο σύντομα γίνεται. Τελειώνει λίγο βιαστικά, ειδάλλως θα έλεγα πως φτάνει σε ποιότητα τα μεγαλύτερα διηγήματα της συλλογής.
5) Αμοιβαιότητα: Εξαιρετικό sci-fi διήγημα. Οι ιδέες είναι κι εδώ φοβερά έξυπνες και πρωτότυπες. Έχει πέσει πολλή έρευνα, γεγονός που απογειώνει τη διήγηση. Αν θα ήθελα να δω κάτι διαφορετικό, αυτό είναι το μέγεθος. Άνετα η πλοκή θα μπορούσε να στηρίξει την ιστορία σε μέγεθος νουβέλας. Έτσι δεν θα υπήρχε βομβαρδισμός πληροφοριών στο δεύτερο μισό της ιστορίας –εκεί που γίνονται οι αποκαλύψεις- και θα μπορούσαν να εισαχθούν σωστότερα οι απαιτούμενες προοικονομίες.
Συνολικά, ο Ζωντανός Πυρσός είναι μια συλλογή που αξίζει τον χρόνο σας!
-Πρωτότυπες ιδέες.
-Ενδελεχής έρευνα και έξυπνη χρήση των πληροφοριών.
-Όμορφη και στρωτή γραφή, με διακριτική χρήση σχημάτων λόγου.
-Ιστορίες-ωδή στο αλλόκοτο και το υπερφυσικό, που αφυπνίζουν με κάποιον παράδοξο τρόπο ναρκωμένα ένστικτα στο υποσυνείδητό μου.
Ολοκληρώνοντας τον Ζωντανό Πυρσό, για ακόμα μια φορά, ένιωσα πως όλα αυτά τα χαρακτηριστικά εκπληρώθηκαν και με το παραπάνω. Ο Δημήτρης είναι ήδη ένας από τους καλύτερους συγγραφείς του ελληνικού φανταστικού και ανήκει κατά τη γνώμη μου σε εκείνη την ολιγομελή ομάδα δημιουργών με τις υψηλότατες δυνατότητες που άνετα θα μπορούσαν να διαπρέψουν στο εξωτερικό. Η ιδιότητά του αυτή, όπως είναι λογικό, με κάνει να νιώθω ασφάλεια με τα κείμενά του, ωστόσο με ωθεί και να αντιμετωπίζω τα έργα του με μεγάλες απαιτήσεις.
Κλείνοντας, λίγες εντυπώσεις από τα διηγήματα:
1) Ζωντανός Πυρσός: Όπως και το επόμενο διήγημα, αυτή η ιστορία αποτίνει φόρο στο έργο του Ρόμπερτ Τσέιμπερς, "Ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα". Η κάθοδος στην τρέλα χτίζεται μεθοδικά και προσεγμένα. Το κείμενο σε μαγνητίζει, και όσο τα γεγονότα κλιμακώνονται, τόσο γίνεσαι κι εσύ αιχμάλωτος της ιστορίας, εν είδει της μη αποφευκτέας μοίρας που ξέρεις πως περιμένει τον πρωταγωνιστή. Εξαιρετικό. Ήταν η δεύτερη φορά που το διάβασα (η πρώτη φορά ήταν σε πρώιμη μορφή) και την απόλαυσα όσο την πρώτη.
2) Ο Κάτοικος του κίτρινου ρόμβου: Η καλύτερη ιστορία της συλλογής, πιθανότατα. Κι αυτή την είχα διαβάσει προτού εκδοθεί, κι έχω να πω πως για ακόμα μια φορά με συνεπήρε. (Η δουλειά που έπεσε πάνω της, έκτοτε, είναι ολοφάνερη κι ας ήταν ήδη σε υψηλότατο επίπεδο). Ονειρική και συνάμα εφιαλτική, η ιστορία αυτή είναι μια σπουδή στο αλλόκοτο, είναι ένα δείγμα της δουλειάς του Δημήτρη από την οποία μπορείς να αντιληφθείς γιατί έχει ξεχωρίσει στο ελληνικό συγγραφικό στερέωμα.
3) Έμοιαζαν με χιλιάδες τζάκια αναμμένα: ίσως η πιο αδύναμη ιστορία της συλλογής. Ωραία ιδέα, όχι αρκετά ανεπτυγμένη όμως.
4) Υ.Ο.Σ. : Ευχάριστη ιστορία που αξιοποιεί μια έξυπνη ιδέα και πατάει σε βιώματα που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε όσο πιο σύντομα γίνεται. Τελειώνει λίγο βιαστικά, ειδάλλως θα έλεγα πως φτάνει σε ποιότητα τα μεγαλύτερα διηγήματα της συλλογής.
5) Αμοιβαιότητα: Εξαιρετικό sci-fi διήγημα. Οι ιδέες είναι κι εδώ φοβερά έξυπνες και πρωτότυπες. Έχει πέσει πολλή έρευνα, γεγονός που απογειώνει τη διήγηση. Αν θα ήθελα να δω κάτι διαφορετικό, αυτό είναι το μέγεθος. Άνετα η πλοκή θα μπορούσε να στηρίξει την ιστορία σε μέγεθος νουβέλας. Έτσι δεν θα υπήρχε βομβαρδισμός πληροφοριών στο δεύτερο μισό της ιστορίας –εκεί που γίνονται οι αποκαλύψεις- και θα μπορούσαν να εισαχθούν σωστότερα οι απαιτούμενες προοικονομίες.
Συνολικά, ο Ζωντανός Πυρσός είναι μια συλλογή που αξίζει τον χρόνο σας!
July 11, 2021
Το βιβλιο πηγαινε καρφι για 5αστερο, αλλα δυστυχως(για μενα), η τελευταια ιστορια, ανηκει σε ενα ειδος με το οποιο ειμαι τσακωμενος, πολλα χρονια τωρα(με ελαχιστες εξαιρεσεις). Την Ε.Φ.. Οι τέσσερις πρωτες ιστοριες ανηκουν στον τρομο και εχοντας διαβασει και τις 2 προηγουμενες δουλειες του Δελαρουδη, δεν με απογοητευσαν στο ελαχιστο. Συνεχιζει σε υψηλο επιπεδο και περιμενω καποια στιγμη(ελπιζω συντομα) να διαβασω και ενα μυθιστορημα εξισου δυνατο απο εκεινον.
Αν τα πατε καλα και με τον τρομο και με την Ε. Φ., ειμαι σιγουρος πως θα βαλετε τα 5 αστερια που δεν μπορεσα να βαλω εγω.
Αν τα πατε καλα και με τον τρομο και με την Ε. Φ., ειμαι σιγουρος πως θα βαλετε τα 5 αστερια που δεν μπορεσα να βαλω εγω.
February 4, 2022
Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι ο Δημήτρης είναι ένας χαρισματικός συγγραφέας. Και το λέω αυτό γιατί κάθε φορά μου δημιουργεί ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να προσδιορίσω. Μια σκοτεινιά, κάτι αλλόκοτο, κάτι παράξενο, που όταν τελειώνω το βιβλίο μου μένει για μέρες. Κι αυτό το καταφέρνει με την απίστευτη φαντασία του, τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του και αυτόν τον μοναδικό τρόπο που έχει να διηγείται την ιστορία, υφαίνοντας σταδιακά την παράνοια που έρχεται και τυλίγει ύπουλα τον αναγνώστη. Οι πέντε ιστορίες που απαρτίζουν το βιβλίο κινούνται ανάμεσα στον τρόμο, το μυστήριο, την επιστημονική φαντασία και το φανταστικό γενικότερα και ενώ υιοθετεί στοιχειά από όλα αυτά, καταλήγει σε ένα διαφορετικό υβριδικό είδος που τον χαρακτηρίζει ως συγγραφέα. Θα πω τέλος ότι όλες οι ιστορίες ήταν μια και μια αλλά η αμοιβαιότητα μου τίναξε τα μυαλά. Δεν έχω λόγια πραγματικά. Αυτά. Δελαρούδης. Εγγύηση.
November 22, 2021
Ξεχωριστή συλλογή διηγημάτων. Πρωτότυπες ιδέες, εντυπωσιακή εκτέλεση. Μια πολύ καλή πένα, το δίχως άλλο.
Συγκεκριμένα:
1. Ζωντανός Πυρσός: δε θα πάψει να με μαγεύει η αναφορά του Δελαρούδη σε βιβλία στα έργα του, καθώς και η χρήση τους για την εξέλιξη της πλοκής. Μου θύμισε Ιό της Βαβέλ. Ο συμβολισμός έκδηλος, τα ίχνη πολλά και αφήνει περιθώρια στον ψυλλιασμένο αναγνώστη να καταλάβει.
Έπειτα, η χρήση της γλώσσας ήταν καταλυτικής σημασίας. Η πολύ προσεκτική επιλογή λέξεων κατά την εξέλιξη της πλοκής βοηθούσε στην κατανόηση της ψυχοσύνθεσης του ήρωα. Αυτό κι αν είναι επίτευγμα.
Όσο προχωρούσε το διήγημα, τόσο περισσότερο δυνάμωναν οι περιγραφές και η ένταση.
2. Ο Κάτοικος του κίτρινου ρόμβου:
Εδώ η χρήση της γλώσσας δείχνει ακόμα περισσότερα! Ο πρωταγωνιστής βιώνει καταστάσεις τις οποίες ζούμε κι εμείς μαζί του. Η λεπτομέρεια ανατριχιαστική, οι αναφορές και οι περιγραφές βγάζουν ένα μοναδικά απόκοσμο αίσθημα, μια ατμόσφαιρα που με έκανε να νιώθω περίεργα και άβολα, χωρίς να ξέρω ακριβώς το γιατί. Οι επεξηγήσεις ήταν πάλι εκεί, για τον αναγνώστη που θέλει να μπαίνουν τα πάντα σε μια σειρά.
Συνολικά, αυτές οι δύο πρώτες ιστορίες είναι απόρροια της επαφής του συγγραφέα με το έργο του Ρόμπερτ Τσέιμπερς "Ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα". Χαίρομαι όταν τέτοιες δουλειές εξελίσσουν ένα σύμπαν και ξεφεύγουν από τη στείρα μίμηση που συνήθως ακολουθεί τον θαυμασμό.
3. Έμοιαζαν με χιλιάδες τζάκια αναμμένα
Εδώ το στυλ αλλάζει αρκετά. Θα έλεγα πως το λεξιλόγιο και οι πληροφορίες κάνουν το κείμενο κάπως βαρυφορτωμένο. Η ιδέα πολύ καλή, η εκτέλεση ίσως βιαστική. Αν και μάλλον ήταν ο αδύναμος κρίκος της συλλογής, είχε δυνατές εικόνες και πολλή σκέψη από πίσω. Αν κατάλαβα καλά τι ήθελε να πετύχει ο συγγραφέας, πιθανότατα το πέτυχε.
4. Υ.Ο.Σ.
Ο συγγραφέας δείχνει μια πολύ ρομαντική του πλευρά, με την οποία μπορώ να πω ότι ταυτίστηκα σε μεγάλο βαθμό. Παρασυρμένος από τα βιώματα της πανδημίας, με δόσεις υπερβολής, χρησιμοποίησε μία ιδέα για να ταΐσει μιαν άλλη, που αγγίζει θέματα κοινωνικά, πολιτικά αλλά και φιλοσοφικά. Ευχάριστο ανάγνωσμα.
5. Αμοιβαιότητα
Ένα χορταστικό ψυχολογικό θρίλερ σε πλαίσιο επιστημονικής φαντασίας. Οι πληροφορίες δοσμένες σε καλή δοσολογία, οι πινελιές τρόμου όπου και όσο έπρεπε και η ιδέα ανώτερη από τις υπόλοιπες της συλλογής, θα έλεγα.
Αυτές οι τρεις τελευταίες ιστορίες μοιάζουν παιδιά της πανδημίας. Ο Δελαρούδης κατάφερε να δομήσει τις σκέψεις του χρησιμοποιώντας γόνιμα τις συνθήκες που τόσο απλόχερα έδωσε η πραγματικότητα.
Μια συλλογή που αξίζει να διαβαστεί με προσοχή και ανοιχτό μυαλό.
Συγκεκριμένα:
1. Ζωντανός Πυρσός: δε θα πάψει να με μαγεύει η αναφορά του Δελαρούδη σε βιβλία στα έργα του, καθώς και η χρήση τους για την εξέλιξη της πλοκής. Μου θύμισε Ιό της Βαβέλ. Ο συμβολισμός έκδηλος, τα ίχνη πολλά και αφήνει περιθώρια στον ψυλλιασμένο αναγνώστη να καταλάβει.
Έπειτα, η χρήση της γλώσσας ήταν καταλυτικής σημασίας. Η πολύ προσεκτική επιλογή λέξεων κατά την εξέλιξη της πλοκής βοηθούσε στην κατανόηση της ψυχοσύνθεσης του ήρωα. Αυτό κι αν είναι επίτευγμα.
Όσο προχωρούσε το διήγημα, τόσο περισσότερο δυνάμωναν οι περιγραφές και η ένταση.
2. Ο Κάτοικος του κίτρινου ρόμβου:
Εδώ η χρήση της γλώσσας δείχνει ακόμα περισσότερα! Ο πρωταγωνιστής βιώνει καταστάσεις τις οποίες ζούμε κι εμείς μαζί του. Η λεπτομέρεια ανατριχιαστική, οι αναφορές και οι περιγραφές βγάζουν ένα μοναδικά απόκοσμο αίσθημα, μια ατμόσφαιρα που με έκανε να νιώθω περίεργα και άβολα, χωρίς να ξέρω ακριβώς το γιατί. Οι επεξηγήσεις ήταν πάλι εκεί, για τον αναγνώστη που θέλει να μπαίνουν τα πάντα σε μια σειρά.
Συνολικά, αυτές οι δύο πρώτες ιστορίες είναι απόρροια της επαφής του συγγραφέα με το έργο του Ρόμπερτ Τσέιμπερς "Ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα". Χαίρομαι όταν τέτοιες δουλειές εξελίσσουν ένα σύμπαν και ξεφεύγουν από τη στείρα μίμηση που συνήθως ακολουθεί τον θαυμασμό.
3. Έμοιαζαν με χιλιάδες τζάκια αναμμένα
Εδώ το στυλ αλλάζει αρκετά. Θα έλεγα πως το λεξιλόγιο και οι πληροφορίες κάνουν το κείμενο κάπως βαρυφορτωμένο. Η ιδέα πολύ καλή, η εκτέλεση ίσως βιαστική. Αν και μάλλον ήταν ο αδύναμος κρίκος της συλλογής, είχε δυνατές εικόνες και πολλή σκέψη από πίσω. Αν κατάλαβα καλά τι ήθελε να πετύχει ο συγγραφέας, πιθανότατα το πέτυχε.
4. Υ.Ο.Σ.
Ο συγγραφέας δείχνει μια πολύ ρομαντική του πλευρά, με την οποία μπορώ να πω ότι ταυτίστηκα σε μεγάλο βαθμό. Παρασυρμένος από τα βιώματα της πανδημίας, με δόσεις υπερβολής, χρησιμοποίησε μία ιδέα για να ταΐσει μιαν άλλη, που αγγίζει θέματα κοινωνικά, πολιτικά αλλά και φιλοσοφικά. Ευχάριστο ανάγνωσμα.
5. Αμοιβαιότητα
Ένα χορταστικό ψυχολογικό θρίλερ σε πλαίσιο επιστημονικής φαντασίας. Οι πληροφορίες δοσμένες σε καλή δοσολογία, οι πινελιές τρόμου όπου και όσο έπρεπε και η ιδέα ανώτερη από τις υπόλοιπες της συλλογής, θα έλεγα.
Αυτές οι τρεις τελευταίες ιστορίες μοιάζουν παιδιά της πανδημίας. Ο Δελαρούδης κατάφερε να δομήσει τις σκέψεις του χρησιμοποιώντας γόνιμα τις συνθήκες που τόσο απλόχερα έδωσε η πραγματικότητα.
Μια συλλογή που αξίζει να διαβαστεί με προσοχή και ανοιχτό μυαλό.
June 1, 2022
Η πένα του Δελαρουδη, θεωρώ, πως είναι από τις καλύτερες που έχει να επιδείξει το ελληνικό φανταστικό. Ένας ρομαντικός οραματιστής, ένας 'κλασσικός' συγγραφέας του φανταστικού, του μυστηρίου και του συμβολισμού. Η γλώσσα του είναι ιδιαίτερα πλούσια και στρωτή - προσωπικά δεν έχω συναντήσει άλλο Έλληνα που να γράφει έτσι. Η συλλογή είναι απολαυστική, αν και περισσότερο ξεχωρίζω την τελευταία ιστορία, στο διαστημικό σταθμό.
July 22, 2021
https://dominicamat.blogspot.com/2021...
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ
"Με τον μέγιστο σεβασμό προς τον Ρόμπερτ Γ. Τσέιμπερς και το θρυλικό του βιβλίο «Ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα» (1895), θα διαβάσετε δύο μυστηριώδεις ιστορίες που θα σας μεταφέρουν στους αλλόκοτους κόσμους του Αρχαίου Βασιλιά, ο οποίος κατάφερε να δηλητηριάσει τη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας μέσω παράξενων θεατρικών έργων και απόκοσμων, κίτρινων αντικειμένων. Θα κρυφακούσετε εξομολογήσεις ερωτικών ονείρων που ανήκουν σ’ έναν κόσμο αναπάντεχα εκπληκτικότερο και πολύ πιο πραγματικό απ’ όσο μπορείτε να φανταστείτε. Θα βυθιστείτε στη μοναξιά των μέσων μαζικής μεταφοράς του Λονδίνου, όταν αφουγκραστείτε τις παράδοξες εξομολογήσεις ενός φυκιού που… φοράει χλαμύδα. Παρέα με το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα βιώσετε απερίγραπτες καταστάσεις, που θα σας οδηγήσουν στην απόλυτη παραφροσύνη αλλά ταυτόχρονα θα ξεκλειδώσουν την πύλη μιας υπερρεαλιστικής ουτοπίας..." διαβάζουμε στην περίληψη του οπισθοφύλλου του νέου μυθιστορήματος -το τρίτο κατά σειρά,αν θυμάμαι σωστά- του συγγραφέα Δημήτρη Δελαρούδη με τίτλο ''Ζωντανός πυρσός'' το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Υδροπλάνο καί μας υπόσχεται πολλές,δυνατές συγκινήσεις...
Την πένα του συγγραφέα την είχα ''συναντήσει'' για πρώτη φορά μέσα από το πρώτο του βιβλίο καί να που την ''ξανασυναντώ'' πάλι σήμερα. Προβαίνοντας σε μία άτυπη σύγκριση των δύο βιβλίων,θεωρώ πως υπάρχει η επιθυμητή εξέλιξη στο ύφος γραφής του συγγραφέα καί ο πιο συγκροτημένος,πλέον,λόγος. Αυτό που είχαμε διακρίνει στο πρώτο του έργο,δεν ήταν ένα πυροτέχνημα,αλλά η βάση για μία πολύ καλή πορεία. Ένα γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα όταν βλέπω πως συμβαίνει καί το επικροτώ. Ο συγγραφέας με μέσο την αχαλίνωτη φαντασία του,εδώ,στήνει ένα ονειρικό σκηνικό όπου στολίζεται από την απαραίτητη δόση ψυχολογικού τρόμου έως της επιστημονικής φαντασίας που καλύπτουν τα αναγνωστικά γούστα των λάτρεων των συγκεκριμένων ειδών μυθιστορημάτων κι όχι μόνο.
Μέσα στο βιβλίο θα συναντήσουμε πέντε αυτοτελείς ιστορίες αστείρευτης φαντασίας που κάλλιστα καθεμία εξ αυτών θα μπορούσε να αναπτυχθεί καί να ξεδιπλωθεί με ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες σε ένα μικρότερο βιβλίο. Για να μην παρεξηγηθώ,δεν εννοώ πως δεν έχουμε,έτσι κι αλλιώς,ένα καλό βιβλίο,μα μου ''άνοιξε'' την αναγνωστική μου όρεξη θέλοντας να διαβάσω κι άλλα. Ο συγγραφέας με έναν δικό του χαρακτηριστικό τρόπο γραφής καί έναν ιδιαίτερο τρόπο σκέψης μας οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια καί μας δείχνει μέσα από την δική του ματιά έναν κόσμο φανταστικό! Άλλωστε,είναι αλήθεια πως ο καθένας καί η καθεμία,ξεχωριστά,δύναται να αντιληφθεί το καθετί φανταστικό με ξεχωριστό τρόπο. Αυτό είναι καί το όμορφο σχετικά με την φαντασία. Δεν έχει όρια,μα τόσες κι άλλες τόσες εκδοχές όσοι είναι οι άνθρωποι.
''Ζωντανός πυρσός'' ο τίτλος του βιβλίου καί θεωρώ πως ο συγγραφέας έκανε την κάλλιστη επιλογή. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλος πιο ταιριαστός. Τί εννοώ με αυτό; Πέρα από το προφανές πως αυτό το φως του πυρσού μας βοηθά να οδηγηθούμε έξω από τον λαβύρινθο που έχουμε χαθεί μέσα στο έρεβός του,όλοι κι όλες κάποια στιγμή έχουμε βρεθεί σε μία κατάσταση όπου η πηγή από την οποία γεννιέται η έμπνευσή μας να έχει φαινομενικά ''στερέψει''. Μην πανικοβάλλεστε,μα είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Η κούραση,το στρες καί οι έντονες,επιτακτικές απαιτήσεις από τους γύρω μας οδηγούν πολλές φορές σε αυτήν την κατάσταση. Για να διατηρηθεί ζωντανή η φλόγα που καίει πάνω στον πυρσό πρέπει να βρούμε την ηρεμία μας καί χωρίς πίεση η έμπνευση θα έρθει ξανά.
Θετικά στοιχεία του βιβλίου,γιατί αρνητικά στοιχεία δεν μπόρεσα να εντοπίσω,είναι τα εξής:
- Ασταμάτητη δράση
- Γρήγορες εναλλαγές σκηνών
- Ατελείωτη φαντασία
- Ο τρόμος υπάρχει στον πρέποντα βαθμό
- Ποικιλία στις ιστορίες που καλύπτει το αναγνωστικό κοινό
- Πληθώρα περιγραφικών εικόνων
Αναζητήστε το! Καλά σας αναγνώσματα!
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ
"Με τον μέγιστο σεβασμό προς τον Ρόμπερτ Γ. Τσέιμπερς και το θρυλικό του βιβλίο «Ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα» (1895), θα διαβάσετε δύο μυστηριώδεις ιστορίες που θα σας μεταφέρουν στους αλλόκοτους κόσμους του Αρχαίου Βασιλιά, ο οποίος κατάφερε να δηλητηριάσει τη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας μέσω παράξενων θεατρικών έργων και απόκοσμων, κίτρινων αντικειμένων. Θα κρυφακούσετε εξομολογήσεις ερωτικών ονείρων που ανήκουν σ’ έναν κόσμο αναπάντεχα εκπληκτικότερο και πολύ πιο πραγματικό απ’ όσο μπορείτε να φανταστείτε. Θα βυθιστείτε στη μοναξιά των μέσων μαζικής μεταφοράς του Λονδίνου, όταν αφουγκραστείτε τις παράδοξες εξομολογήσεις ενός φυκιού που… φοράει χλαμύδα. Παρέα με το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα βιώσετε απερίγραπτες καταστάσεις, που θα σας οδηγήσουν στην απόλυτη παραφροσύνη αλλά ταυτόχρονα θα ξεκλειδώσουν την πύλη μιας υπερρεαλιστικής ουτοπίας..." διαβάζουμε στην περίληψη του οπισθοφύλλου του νέου μυθιστορήματος -το τρίτο κατά σειρά,αν θυμάμαι σωστά- του συγγραφέα Δημήτρη Δελαρούδη με τίτλο ''Ζωντανός πυρσός'' το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Υδροπλάνο καί μας υπόσχεται πολλές,δυνατές συγκινήσεις...
Την πένα του συγγραφέα την είχα ''συναντήσει'' για πρώτη φορά μέσα από το πρώτο του βιβλίο καί να που την ''ξανασυναντώ'' πάλι σήμερα. Προβαίνοντας σε μία άτυπη σύγκριση των δύο βιβλίων,θεωρώ πως υπάρχει η επιθυμητή εξέλιξη στο ύφος γραφής του συγγραφέα καί ο πιο συγκροτημένος,πλέον,λόγος. Αυτό που είχαμε διακρίνει στο πρώτο του έργο,δεν ήταν ένα πυροτέχνημα,αλλά η βάση για μία πολύ καλή πορεία. Ένα γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα όταν βλέπω πως συμβαίνει καί το επικροτώ. Ο συγγραφέας με μέσο την αχαλίνωτη φαντασία του,εδώ,στήνει ένα ονειρικό σκηνικό όπου στολίζεται από την απαραίτητη δόση ψυχολογικού τρόμου έως της επιστημονικής φαντασίας που καλύπτουν τα αναγνωστικά γούστα των λάτρεων των συγκεκριμένων ειδών μυθιστορημάτων κι όχι μόνο.
Μέσα στο βιβλίο θα συναντήσουμε πέντε αυτοτελείς ιστορίες αστείρευτης φαντασίας που κάλλιστα καθεμία εξ αυτών θα μπορούσε να αναπτυχθεί καί να ξεδιπλωθεί με ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες σε ένα μικρότερο βιβλίο. Για να μην παρεξηγηθώ,δεν εννοώ πως δεν έχουμε,έτσι κι αλλιώς,ένα καλό βιβλίο,μα μου ''άνοιξε'' την αναγνωστική μου όρεξη θέλοντας να διαβάσω κι άλλα. Ο συγγραφέας με έναν δικό του χαρακτηριστικό τρόπο γραφής καί έναν ιδιαίτερο τρόπο σκέψης μας οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια καί μας δείχνει μέσα από την δική του ματιά έναν κόσμο φανταστικό! Άλλωστε,είναι αλήθεια πως ο καθένας καί η καθεμία,ξεχωριστά,δύναται να αντιληφθεί το καθετί φανταστικό με ξεχωριστό τρόπο. Αυτό είναι καί το όμορφο σχετικά με την φαντασία. Δεν έχει όρια,μα τόσες κι άλλες τόσες εκδοχές όσοι είναι οι άνθρωποι.
''Ζωντανός πυρσός'' ο τίτλος του βιβλίου καί θεωρώ πως ο συγγραφέας έκανε την κάλλιστη επιλογή. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλος πιο ταιριαστός. Τί εννοώ με αυτό; Πέρα από το προφανές πως αυτό το φως του πυρσού μας βοηθά να οδηγηθούμε έξω από τον λαβύρινθο που έχουμε χαθεί μέσα στο έρεβός του,όλοι κι όλες κάποια στιγμή έχουμε βρεθεί σε μία κατάσταση όπου η πηγή από την οποία γεννιέται η έμπνευσή μας να έχει φαινομενικά ''στερέψει''. Μην πανικοβάλλεστε,μα είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Η κούραση,το στρες καί οι έντονες,επιτακτικές απαιτήσεις από τους γύρω μας οδηγούν πολλές φορές σε αυτήν την κατάσταση. Για να διατηρηθεί ζωντανή η φλόγα που καίει πάνω στον πυρσό πρέπει να βρούμε την ηρεμία μας καί χωρίς πίεση η έμπνευση θα έρθει ξανά.
Θετικά στοιχεία του βιβλίου,γιατί αρνητικά στοιχεία δεν μπόρεσα να εντοπίσω,είναι τα εξής:
- Ασταμάτητη δράση
- Γρήγορες εναλλαγές σκηνών
- Ατελείωτη φαντασία
- Ο τρόμος υπάρχει στον πρέποντα βαθμό
- Ποικιλία στις ιστορίες που καλύπτει το αναγνωστικό κοινό
- Πληθώρα περιγραφικών εικόνων
Αναζητήστε το! Καλά σας αναγνώσματα!
October 20, 2022
Crème de la crème (κάποιες σκέψεις για το ‘’Ζωντανός Πυρσός’’ του Δημήτρη Δελαρούδη)
Ο Δελαρούδης παίζει να είναι ο πιο πολυβραβευμένος συγγραφέας του χώρου μας (σε διαγωνισμούς που μετράνε και νικάς με το σπαθί σου και όχι σε τάτση-μήτση-κώτση σίζνια), αλλά πραγματικά, όσα βραβεία και να πάρει, πάντα θα είναι λίγα!
Σε αυτή την φάση, έχω διαβάσει όλες τις προσωπικές του κυκλοφορίες, κάμποσα διηγήματα που έχει σε κάμποσες ανθολογίες, ενώ είχα και την τιμή να μου γράψει κι ένα γκεστ διήγημα ψυχοπλάνης για το art project του LC DLVI… οπότε θεωρώ ότι έχω μια πολύ καλή εικόνα και μπορώ με άνεση και πλήρη ευγλωττία και δίχως ίχνος λεξιπενίας ή μπλοκαρίσματος έμπνευσης δια τον χαρακτηρισμό ετούτου του λογοτέχνη…
…ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΡΕ!
ΡΕ, ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΡΕ, ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟ!
Εντάξει, συμμαζεύω τον εφηβικό παροξυσμό του παθιασμένου αναγνώστη και τιθασεύοντας τις ενδορφίνες που με πολιορκούν –όχι, δεν θα χαϊδέψω το βιβλίο, αυτό θα είναι κρίπι- ας μπω στο προκείμενο:
Ζωντανός Πυρσός: ΜΠΟΥΜ! Γλώσσα, ατμόσφαιρα, χτίσιμο, χαρακτήρες… όλα πένα! Σιχάθηκα την γάτα –ενώ είναι τα αγαπημένα μου ζώα- συμπόνεσα τον ήρωα –αν και δεν βιώνω συχνά μπλοκάρισμα- τρόμαξα με το κύλισμά του στην παράνοια και το πώς αποδόθηκε με τόση τέχνη σε πρωτοπρόσωπη. Υπέροχο!
Ο κάτοικος του Κίτρινου Ρόμβου: ΚΑΡΑΚΑΜΠΟΥΜ! Ίσως το αγαπημένο μου της συλλογής. Το πώς το λεξιλόγιο, η δομή του κειμένου, ο λόγος του νεαρού, όσο ταξιδεύει στην Καρκόσα, από παιδαριώδης γίνεται όλο και πιο έντεχνος, ήταν πραγματικά πανέξυπνη σύλληψη, υπέροχη εκτέλεση και του βγάζω το καπέλο μου! Πανέξυπνο, κρίπι και ατμοσφαιρικότατο.
Έμοιαζαν με χιλιάδες τζάκια αναμμένα: το ξεκίνημα μου θύμισε έντονα το Νεκρό Δέρμα του Κάουα. Τρομακτικά επίκαιρο σε μία μετά κόβιντ εποχή που ζούμε. Κριπίλα.
Υ.Ο.Σ: πανέξυπνο, ευφυέστατο, παρανοϊκό, σκοτεινά χιουμοριστικό και δημιουργεί αναπάντεχο πανικό στην ψυχή. Δεν υπάρχουν λόγια, τρομερό!
Αμοιβαιότητα: Αν και μπορώ να καταλάβω πόσο παιδεύτηκε ή οργανώθηκε/προετοιμάστηκε για να το γράψει, αν και μπορώ να εκτιμήσω την μαεστρία και την ατμόσφαιρα, δυστυχώς, δεν είναι η κούπα με το τσάι μου που λέν… Αν όμως σας αρέσει το σκληροπυρηνικό σκίφι, θα το εκτιμήσετε δεόντως.
Αρνητικούλια; ΟΧΙ!
Πριν ξεκινήσω αυτό το βιβλίο, διάβασα –επιτέλους- τον Βασιλιά στα Κίτρινα, για να ξέρω που έμπαινα και να καταλάβω σε βάθος τις αναφορές. Ε, δίχως υπερβολές, Δημήτρη , πραγματικά είσαι άξιος συνεχιστής αυτού του έπους, θα αναμένω με ανυπομονησία και ενθουσιασμό καθετί θα βγάλεις στο μέλλον! Συνέχισε να δίνεις αριστουργηματικό πόνο, είσαι πραγματικός μετρ ρε κερατά!
Ο Δελαρούδης παίζει να είναι ο πιο πολυβραβευμένος συγγραφέας του χώρου μας (σε διαγωνισμούς που μετράνε και νικάς με το σπαθί σου και όχι σε τάτση-μήτση-κώτση σίζνια), αλλά πραγματικά, όσα βραβεία και να πάρει, πάντα θα είναι λίγα!
Σε αυτή την φάση, έχω διαβάσει όλες τις προσωπικές του κυκλοφορίες, κάμποσα διηγήματα που έχει σε κάμποσες ανθολογίες, ενώ είχα και την τιμή να μου γράψει κι ένα γκεστ διήγημα ψυχοπλάνης για το art project του LC DLVI… οπότε θεωρώ ότι έχω μια πολύ καλή εικόνα και μπορώ με άνεση και πλήρη ευγλωττία και δίχως ίχνος λεξιπενίας ή μπλοκαρίσματος έμπνευσης δια τον χαρακτηρισμό ετούτου του λογοτέχνη…
…ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΡΕ!
ΡΕ, ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΡΕ, ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟ!
Εντάξει, συμμαζεύω τον εφηβικό παροξυσμό του παθιασμένου αναγνώστη και τιθασεύοντας τις ενδορφίνες που με πολιορκούν –όχι, δεν θα χαϊδέψω το βιβλίο, αυτό θα είναι κρίπι- ας μπω στο προκείμενο:
Ζωντανός Πυρσός: ΜΠΟΥΜ! Γλώσσα, ατμόσφαιρα, χτίσιμο, χαρακτήρες… όλα πένα! Σιχάθηκα την γάτα –ενώ είναι τα αγαπημένα μου ζώα- συμπόνεσα τον ήρωα –αν και δεν βιώνω συχνά μπλοκάρισμα- τρόμαξα με το κύλισμά του στην παράνοια και το πώς αποδόθηκε με τόση τέχνη σε πρωτοπρόσωπη. Υπέροχο!
Ο κάτοικος του Κίτρινου Ρόμβου: ΚΑΡΑΚΑΜΠΟΥΜ! Ίσως το αγαπημένο μου της συλλογής. Το πώς το λεξιλόγιο, η δομή του κειμένου, ο λόγος του νεαρού, όσο ταξιδεύει στην Καρκόσα, από παιδαριώδης γίνεται όλο και πιο έντεχνος, ήταν πραγματικά πανέξυπνη σύλληψη, υπέροχη εκτέλεση και του βγάζω το καπέλο μου! Πανέξυπνο, κρίπι και ατμοσφαιρικότατο.
Έμοιαζαν με χιλιάδες τζάκια αναμμένα: το ξεκίνημα μου θύμισε έντονα το Νεκρό Δέρμα του Κάουα. Τρομακτικά επίκαιρο σε μία μετά κόβιντ εποχή που ζούμε. Κριπίλα.
Υ.Ο.Σ: πανέξυπνο, ευφυέστατο, παρανοϊκό, σκοτεινά χιουμοριστικό και δημιουργεί αναπάντεχο πανικό στην ψυχή. Δεν υπάρχουν λόγια, τρομερό!
Αμοιβαιότητα: Αν και μπορώ να καταλάβω πόσο παιδεύτηκε ή οργανώθηκε/προετοιμάστηκε για να το γράψει, αν και μπορώ να εκτιμήσω την μαεστρία και την ατμόσφαιρα, δυστυχώς, δεν είναι η κούπα με το τσάι μου που λέν… Αν όμως σας αρέσει το σκληροπυρηνικό σκίφι, θα το εκτιμήσετε δεόντως.
Αρνητικούλια; ΟΧΙ!
Πριν ξεκινήσω αυτό το βιβλίο, διάβασα –επιτέλους- τον Βασιλιά στα Κίτρινα, για να ξέρω που έμπαινα και να καταλάβω σε βάθος τις αναφορές. Ε, δίχως υπερβολές, Δημήτρη , πραγματικά είσαι άξιος συνεχιστής αυτού του έπους, θα αναμένω με ανυπομονησία και ενθουσιασμό καθετί θα βγάλεις στο μέλλον! Συνέχισε να δίνεις αριστουργηματικό πόνο, είσαι πραγματικός μετρ ρε κερατά!
August 5, 2021
Ο ζωντανός πυρσός είναι το δεύτερο βιβλίο του Δημήτρη Δελαρούδη μετά τον υπέροχο « Ιό της Βαβέλ». Περιλαμβάνει πέντε ιστορίες, που αυτή τη φορά διαπραγματεύονται πιο «σκοτεινά» θέματα.
Οι δυο πρώτες, ο «ζωντανός πυρσός» και «ο κάτοικος του Κίτρινου Ρόμβου» είναι οι αγαπημένες μου, διότι βασίζονται στη μυθολογία που δημιούργησε ο κορυφαίος Robert Chambers, με το έργο του «ο βασιλιάς με τα κίτρινα». Είναι δοσμένες με τέτοια μαεστρία και ευρηματικότητα, που άνετα μπορούν να σταθούν δίπλα στους κλασικούς δημιουργούς του είδους.
Η τρίτη ιστορία («έμοιαζαν με χιλιάδες τζάκια αναμμένα»), θα μπορούσε να έχει δημοσιευτεί στο κλασικό περιοδικό Weird Tales και ξυπνάει μνήμες από ένδοξες εποχές της λογοτεχνίας του φανταστικού. Το «Υ.Ο.Σ.» συνδυάζει τους αστικούς μύθους με την επιστημονική φαντασία. Τέλος, η «αμοιβαιότητα», μας μυεί στον υπέροχο κόσμο της «σκληρής» επιστημονικής φαντασίας και καταφέρνει να πείσει ότι είναι γραμμένο από μια εξειδικευμένη επιστήμονα.
Όπως στον «Ιό της Βαβέλ», έτσι και στον «Ζωντανό Πυρσό», ο συγγραφέας δεν επαναπαύεται στο γεγονός ότι η λογοτεχνία του φανταστικού έχει πολλές φορές στην χώρα μας πειραματικό χαρακτήρα και ψάχνεται, αλλά μας παρέχει μια αμιγώς επαγγελματική δουλειά, που αναγνωρίζει την αξία των ευρηματικών ιδεών και τις αξιοποιεί στο έπακρο.
Ο Δημήτρης Δελαρούδης είναι ένας σύγχρονος «κλασικός» συγγραφέας, που παίζει την τέχνη του φανταστικού στα δάχτυλα. Που σε ταξιδεύει σε κόσμους από τους οποίους δεν θες να επιστρέψεις. Σε βυθίζει στη ψυχεδέλειά τους και σε κάνει να παρακαλάς για ένα ακόμη κείμενο. Είναι άκρως εθιστική η γραφή του.
Οι δυο πρώτες, ο «ζωντανός πυρσός» και «ο κάτοικος του Κίτρινου Ρόμβου» είναι οι αγαπημένες μου, διότι βασίζονται στη μυθολογία που δημιούργησε ο κορυφαίος Robert Chambers, με το έργο του «ο βασιλιάς με τα κίτρινα». Είναι δοσμένες με τέτοια μαεστρία και ευρηματικότητα, που άνετα μπορούν να σταθούν δίπλα στους κλασικούς δημιουργούς του είδους.
Η τρίτη ιστορία («έμοιαζαν με χιλιάδες τζάκια αναμμένα»), θα μπορούσε να έχει δημοσιευτεί στο κλασικό περιοδικό Weird Tales και ξυπνάει μνήμες από ένδοξες εποχές της λογοτεχνίας του φανταστικού. Το «Υ.Ο.Σ.» συνδυάζει τους αστικούς μύθους με την επιστημονική φαντασία. Τέλος, η «αμοιβαιότητα», μας μυεί στον υπέροχο κόσμο της «σκληρής» επιστημονικής φαντασίας και καταφέρνει να πείσει ότι είναι γραμμένο από μια εξειδικευμένη επιστήμονα.
Όπως στον «Ιό της Βαβέλ», έτσι και στον «Ζωντανό Πυρσό», ο συγγραφέας δεν επαναπαύεται στο γεγονός ότι η λογοτεχνία του φανταστικού έχει πολλές φορές στην χώρα μας πειραματικό χαρακτήρα και ψάχνεται, αλλά μας παρέχει μια αμιγώς επαγγελματική δουλειά, που αναγνωρίζει την αξία των ευρηματικών ιδεών και τις αξιοποιεί στο έπακρο.
Ο Δημήτρης Δελαρούδης είναι ένας σύγχρονος «κλασικός» συγγραφέας, που παίζει την τέχνη του φανταστικού στα δάχτυλα. Που σε ταξιδεύει σε κόσμους από τους οποίους δεν θες να επιστρέψεις. Σε βυθίζει στη ψυχεδέλειά τους και σε κάνει να παρακαλάς για ένα ακόμη κείμενο. Είναι άκρως εθιστική η γραφή του.
August 12, 2021
Μια συλλογή που ρέει νεράκι χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι εύπεπτη. Ο Δημήτρης Δελαρούδης καταπιάνεται σε δύο ιστορίες με το "στοιχειωμένο" έργο του Τσέιμπερς και δεν αποτίει απλώς φόρο τιμής αλλά μεγαλώνει ακόμα περισσότερο το μύθο του. Τις λάτρεψα και τις δύο για διαφορετικούς λόγ��υς. Την πρώτη για την ασταμάτητη ροή της και την δεύτερη για την οργασμική φαντασία στο δεύτερο μισό.
Επίσης η τελευταία ιστορία με τον διαστημικό σταθμό είναι αποθέωση. Ενώ αναφέρει ένα κάρο πληροφορίες για το πώς λειτουργεί μια τέτοια αποστολή πριν μπει στο ψητό (αλλά και κατά τη διάρκεια του) προϊόν ενδελεχούς έρευνας, η αφήγηση δεν κολλάει πουθενά και σε πάει χωρίς φρένο μέχρι το τέλος. Αυτό είναι δείγμα της ικανότητας του συγγραφέα.
Οι δύο ενδιάμεσες ιστορίες μου άρεσαν, απλώς οι υπόλοιπες τρεις ξεχωρίζουν υπερβολικά.
Επίσης η τελευταία ιστορία με τον διαστημικό σταθμό είναι αποθέωση. Ενώ αναφέρει ένα κάρο πληροφορίες για το πώς λειτουργεί μια τέτοια αποστολή πριν μπει στο ψητό (αλλά και κατά τη διάρκεια του) προϊόν ενδελεχούς έρευνας, η αφήγηση δεν κολλάει πουθενά και σε πάει χωρίς φρένο μέχρι το τέλος. Αυτό είναι δείγμα της ικανότητας του συγγραφέα.
Οι δύο ενδιάμεσες ιστορίες μου άρεσαν, απλώς οι υπόλοιπες τρεις ξεχωρίζουν υπερβολικά.
March 15, 2024
Δεύτερη συλλογή του Δελαρούδη που διαβάζω, μετά τον πολύ ωραίο Ιό της Βαβέλ, και εδώ ο συγγραφέας εμφανίζεται ακόμη καλύτερος, με πέντε διηγήματα, τρία εκ των οποίων αρκετά εκτενή (με την Αμοιβαιότητα που κλείνει το βιβλίο να φτάνει μέγεθος νουβέλας). Το εύρος της θεματολογίας εξακολουθεί να είναι από τα δυνατά χαρτιά και να εκτείνεται από φόρους τιμής στον Βασιλιά με τα Κίτρινα έως τη δυστοπική επιστημονική φαντασία και την πανδημία (άλλωστε το βιβλίο κυκλοφόρησε εν μέσω COVID).
Μετά από μια ατμοσφαιρική πλην κάπως τραχιά στις αλλαγές σκηνών εκκίνηση με το ομώνυμο διήγημα, το βιβλίο λάμπει με την σαφή κορυφή του, τον Κάτοικο του Κίτρινου Ρόμβου, όπου ο συγγραφέας χτίζει μια εξαιρετική αφήγηση απόκοσμου τρόμου εκμεταλλευόμενος μαεστρικά αλλαγές ύφους. Ακολουθούν τα δυο πιο σύντομα διηγήματα, που όμως δεν χάνουν σε δύναμη και ουσιαστικότητα, για να κλείσει με την Αμοιβαιότητα που καταφέρνει να υπερσκελίσει με χαρακτηριστική άνεση τους σκοπέλους του sci-fi, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον με τον ρυθμό και την ανάπτυξή της.
Ο Δελαρούδης εξελίσσεται σε έναν από τους καλύτερους εγχώριους εκπροσώπους της λογοτεχνίας φανταστικού και παραδόξου, έχοντας ωριμάσει και εμπλουτίσει το ύφος του. Μοναδικό αρνητικό, όπως και στον Ιό, οι αγγλισμοί και κάποια σημεία που ήθελαν καλύτερη επιμέλεια· όμως τα στοιχεία αυτά δεν καταφέρνουν να σκιάσουν την έμπνευση και το αγνό πάθος του συγγραφέα για τη λογοτεχνία του φανταστικού.
Επόμενη στάση τα μυθιστορήματά του.
Μετά από μια ατμοσφαιρική πλην κάπως τραχιά στις αλλαγές σκηνών εκκίνηση με το ομώνυμο διήγημα, το βιβλίο λάμπει με την σαφή κορυφή του, τον Κάτοικο του Κίτρινου Ρόμβου, όπου ο συγγραφέας χτίζει μια εξαιρετική αφήγηση απόκοσμου τρόμου εκμεταλλευόμενος μαεστρικά αλλαγές ύφους. Ακολουθούν τα δυο πιο σύντομα διηγήματα, που όμως δεν χάνουν σε δύναμη και ουσιαστικότητα, για να κλείσει με την Αμοιβαιότητα που καταφέρνει να υπερσκελίσει με χαρακτηριστική άνεση τους σκοπέλους του sci-fi, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον με τον ρυθμό και την ανάπτυξή της.
Ο Δελαρούδης εξελίσσεται σε έναν από τους καλύτερους εγχώριους εκπροσώπους της λογοτεχνίας φανταστικού και παραδόξου, έχοντας ωριμάσει και εμπλουτίσει το ύφος του. Μοναδικό αρνητικό, όπως και στον Ιό, οι αγγλισμοί και κάποια σημεία που ήθελαν καλύτερη επιμέλεια· όμως τα στοιχεία αυτά δεν καταφέρνουν να σκιάσουν την έμπνευση και το αγνό πάθος του συγγραφέα για τη λογοτεχνία του φανταστικού.
Επόμενη στάση τα μυθιστορήματά του.
November 23, 2021
Είχε καιρό να να πέσει στα χέρια μου βιβλίο που να δημιουργεί μέσα μου την αμφιβολία για το αν έχω καταλάβει καλά τι συμβαίνει. Σε αντίθεση με τους συγγραφείς που αποφασίζουν να σου κάνουν όσο πιο μασημένη την τροφή που σου δίνουν, ο συγγραφέας του συγκεκριμένου βιβλίου απαιτεί όσο το διαβάζεις να σκέφτεσαι! Η συλλογή περιλαμβάνει πέντε ιστορίες, από τις οποίες οι δύο πρώτες μοιράζονται μια κοινή θεματολογία, χωρίς να συνδέονται απόλυτα. Δεν μπορώ να εντάξω το έργο σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, π.χ. φαντασίας, τρόμου κ.λπ. γιατί πολύ απλά δεν έχει. Και δεν έχει επί σκοπού. Σίγουρα μπορεί να εξυπηρετήσει όλα τα γούστα, έχοντας ιστορίες που εξερευνούν το παρελθόν, άλλες που σε ταξιδεύουν στο Παρίσι του σήμερα, αλλά ακόμα και έξω από τον δικό μας πλανήτη.
Η γραφή είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, ενώ χρησιμοποιούνται πρωτότυπα τεχνάσματα (δώστε προσοχή στο δεύτερο διήγημα). Όλα παίζουν τον ρόλο τους. Επίσης, το βιβλίο έχει ένα πανέμορφο εξώφυλλο, το οποίο είχα σε πρώτη μόστρα όταν το διάβαζα στο μετρό, και μεσαίο προς μικρό μέγεθος, ιδανικό για το περιεχόμενό του. Δεν κούρασε, δεν έκανε κοιλιά, αλλά δεν ένιωσα να υπάρχουν και ελλείψεις.
Overall, θεωρώ πως είναι ξεχωριστό ανάγνωσμα, κάλυψε τις προσδοκίες μου που ήταν υψηλές, γνωρίζοντας το έργο του συγγραφέα χρόνια τώρα, και μπορώ να πω πως το προτείνω με σιγουριά.
Η γραφή είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, ενώ χρησιμοποιούνται πρωτότυπα τεχνάσματα (δώστε προσοχή στο δεύτερο διήγημα). Όλα παίζουν τον ρόλο τους. Επίσης, το βιβλίο έχει ένα πανέμορφο εξώφυλλο, το οποίο είχα σε πρώτη μόστρα όταν το διάβαζα στο μετρό, και μεσαίο προς μικρό μέγεθος, ιδανικό για το περιεχόμενό του. Δεν κούρασε, δεν έκανε κοιλιά, αλλά δεν ένιωσα να υπάρχουν και ελλείψεις.
Overall, θεωρώ πως είναι ξεχωριστό ανάγνωσμα, κάλυψε τις προσδοκίες μου που ήταν υψηλές, γνωρίζοντας το έργο του συγγραφέα χρόνια τώρα, και μπορώ να πω πως το προτείνω με σιγουριά.
October 15, 2021
Το βιβλίο είναι σκέτη απόλαυση. Οι δύο πρώτες ιστορίες δεν είναι απλώς εξαρτημένα έργα. Οι επιρροές από τον Βασιλιά με τα Κίτρινα χρησιμοποιούνται πανέμορφα και δημιουργούν κάτι εντελώς αυτόνομο. Φέρουν μια απίθανη ρομαντική αύρα που εναλλάσσεται με μεγάλη μαεστρία με τον τρόμο. Και οι υπόλοιπες τρεις ιστορίες που ακολουθούν είναι πολύ καλές και πραγματικά βρήκα εξαιρετική την τελευταία, η οποία είναι επιστημονικής φαντασίας. Ο κύριος Δελαρούδης συνεχίζει το σερί εκπληκτικών βιβλίων το οποίο νομίζω ότι θα αργήσει πάρα πολύ να χαλάσει. Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους συγγραφείς της σκηνής.
February 18, 2022
Ένα βιβλίο που δεν θα απαγοητεύσει ούτε τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Πέντε ιστορίες που κινούνται μεταξύ του τρόμου, του μυστηρίου, της επιστημονικής φαντασίας και του δυστοπικού. Γραφή που δεν κουράζει, γρήγορος ρυθμός ιστορίας που κυλάει ομαλά και εμβάθυνση των συναισθημάτων των ηρώων, είναι μερικά από τα θετικά στοιχεία του έργου. Κάθε ιστορία μοναδική, δοσμένη με ένα πρωτότυπο τρόπο. Κάθε διήγημα καθηλωτικό, ανατρεπτικό και συνάμα αρκετά φιλοσοφημένο.
Απόλαυσα κάθε ιστορία, αλλά θεωρώ πως 'Ο κάτοικος του κίτρινου ρόμβου' ήταν η αγαπημένη μου και για αυτό θα επικεντρωθώ σε αυτή. Αν δεν θέλετε spoiler, καλό είναι να σταματήσετε εδώ.
Οι περιγραφές της Καρκόσας είναι γλαφυρές και οι εικόνες μοιάζουν να ξεπετάγονται μπροστά στα μάτια του αναγνώστη. Στην αρχή, έχουμε ένα παιδί, αρκετά ανώριμο και ανασφαλή, που αρχίζει να εισβάλει στον κόσμο της Καρκόσας και να μαθαίνει, να εμπλουτίζει τις αισθήσεις του και να αφυπνίζει τον νου του. Καθώς οι γνώσεις εντείνονται, το παιδί περνάει σε μια φάση ωρίμανσης. Νιώθω ότι η μετάβαση του παιδιού από την ανωριμότητα (αντίληψη ονειρικού κόσμου) προς την ωρίμανση (αποδοχή της πραγματικότητας), γίνεται ομαλά και μου έφερε αυτόματα στο νου την φροϋδική αντίληψη για το εγώ και το υπερεγώ. Το καλύτερο σημείο του έργου όμως είναι το φινάλε του. Το παιδί δρα σύμφωνα με μια δική του αίσθηση δικαίου, αρκετά παραμορφωμένη όπως ακριβώς παραμορφωμένος είναι ο κόσμος των ονείρων και παίρνει την εκδίκησή του, τιμωρώντας αιώνια τον άνθρωπο που τον έχει απογοητεύσει, αλλά ταυτόχρονα τον μοναδικό άνθρωπο που τον πιστεύει πλήρως και ρισκάρει τα πάντα για να τον σώσει.
Και ενώ το 'ώριμο' παιδί καμαρώνει για την τιμωρία που απέδωσε, σαν ηδονοβλεψίας, αρέσκεται να ακούει τις φωνές από τον Ρόμβο. Αυτό ήταν το πιο δυνατό σημείο της ιστορίας, για εμένα. Δείχνει μια ανασφάλεια, μια ανάγκη για αποδοχή, μια τάση να μην θέλει να αφήσει πίσω του όσα τον στοιχειώνουν... Και ενώ όλα αυτά θα έπρεπε να έρχονται σε αντιδιαστολή με το ανώτερο εαυτό του, δίνει έναν συμβολισμό πως η γνώση δεν είναι τίποτα δίχως συναίσθημα.
Απόλαυσα κάθε ιστορία, αλλά θεωρώ πως 'Ο κάτοικος του κίτρινου ρόμβου' ήταν η αγαπημένη μου και για αυτό θα επικεντρωθώ σε αυτή. Αν δεν θέλετε spoiler, καλό είναι να σταματήσετε εδώ.
Οι περιγραφές της Καρκόσας είναι γλαφυρές και οι εικόνες μοιάζουν να ξεπετάγονται μπροστά στα μάτια του αναγνώστη. Στην αρχή, έχουμε ένα παιδί, αρκετά ανώριμο και ανασφαλή, που αρχίζει να εισβάλει στον κόσμο της Καρκόσας και να μαθαίνει, να εμπλουτίζει τις αισθήσεις του και να αφυπνίζει τον νου του. Καθώς οι γνώσεις εντείνονται, το παιδί περνάει σε μια φάση ωρίμανσης. Νιώθω ότι η μετάβαση του παιδιού από την ανωριμότητα (αντίληψη ονειρικού κόσμου) προς την ωρίμανση (αποδοχή της πραγματικότητας), γίνεται ομαλά και μου έφερε αυτόματα στο νου την φροϋδική αντίληψη για το εγώ και το υπερεγώ. Το καλύτερο σημείο του έργου όμως είναι το φινάλε του. Το παιδί δρα σύμφωνα με μια δική του αίσθηση δικαίου, αρκετά παραμορφωμένη όπως ακριβώς παραμορφωμένος είναι ο κόσμος των ονείρων και παίρνει την εκδίκησή του, τιμωρώντας αιώνια τον άνθρωπο που τον έχει απογοητεύσει, αλλά ταυτόχρονα τον μοναδικό άνθρωπο που τον πιστεύει πλήρως και ρισκάρει τα πάντα για να τον σώσει.
Και ενώ το 'ώριμο' παιδί καμαρώνει για την τιμωρία που απέδωσε, σαν ηδονοβλεψίας, αρέσκεται να ακούει τις φωνές από τον Ρόμβο. Αυτό ήταν το πιο δυνατό σημείο της ιστορίας, για εμένα. Δείχνει μια ανασφάλεια, μια ανάγκη για αποδοχή, μια τάση να μην θέλει να αφήσει πίσω του όσα τον στοιχειώνουν... Και ενώ όλα αυτά θα έπρεπε να έρχονται σε αντιδιαστολή με το ανώτερο εαυτό του, δίνει έναν συμβολισμό πως η γνώση δεν είναι τίποτα δίχως συναίσθημα.
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 31, 2021
H γραφή του κ Δελαρούδη αποτελεί εγγύηση! Το συστήνω ανεπιφύλακτα!
August 31, 2021
Είναι το δεύτερο βιβλίο του Δημήτρη Δελαρούδη που διαβάζω, το πρώτο ήταν ο “Ιός της Βαβέλ”, και διαπιστώνω για μια ακόμη φορά πόσο πολύ μου αρέσει ο τρόπος γραφής του. Έχει μια μαγική ικανότητα να σε ταξιδεύει με την αχαλίνωτη φαντασία του σε μέρη ονειρικά και εξωπραγματικές καταστάσεις και να σου αρέσει τόσο πολύ αυτό το ταξίδι που δε θες να τελειώσει. Οι δυο πρώτες ιστορίες που αποτελούν κατά κάποιο τρόπο έναν φόρο τιμής στον “Βασιλιά με τα κίτρινα” του Robert Chambers μου άρεσε η καθεμιά για διαφορετικούς λόγους. Η πρώτη ιστορία “Ζωντανός πυρσός” είχε τόσο όμορφη πλοκή και γρήγορες εναλλαγές σκηνών, στο τέλος ειδικά, που δεν ήξερες τι είναι όνειρο και τι αλήθεια και φυσικά το ανατρεπτικό και βίαιο τέλος της ιστορίας που ομολογώ δεν το περίμενα και με ενθουσίασε αυτό. Στη δεύτερη ιστορία “Ο κάτοικος του κίτρινου ρόμβου” μου άρεσε καταρχάς ο τρόπος γραφής. Στην αρχή της ιστορίας ήταν τόσο παιδικός που νόμιζα πως στα αλήθεια διαβάζω ένα ημερολόγιο γραμμένο από ένα παιδάκι ενώ στη συνέχεια της ιστορίας , καθώς υπήρχε η εναλλαγή μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου? (δεν είμαι σίγουρη ότι επρόκειτο για όνειρα τελικά) , η γραφή άλλαζε και γινόταν πιο σύνθετη. Φυσικά μου άρεσε απίστευτα η περιγραφή της φανταστικής Καρκόσα , ονειρικές σκηνές γεμάτες ψυχεδέλεια που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν έναν ζωγράφο. Το τέλος της ιστορίας άκρως ευρηματικό και πρωτότυπο. Η τρίτη ιστορία, “Έμοιαζαν με χιλιάδες τζάκια αναμμένα” , (ο τίτλος μου άρεσε πολύ από μόνος του αλλά και γιατί με παραπλάνησε λιγάκι ως προς το περιεχόμενο της ιστορίας που το φαντάστηκα διαφορετικό και με εξέπληξε) , κατά την άποψη μου είναι μια φανταστική ιστορία τρόμου που θα μπορούσε να έχει γραφτεί αρκετά χρόνια πριν και πλέον να θεωρείται κλασική. Πρωτότυπη ιστορία, με την απαραίτητη δόση τρόμου και γρήγορη εξέλιξη. Η τέταρτη ιστορία “Υ.Ο.Σ.”, που κάνει αναφορές και στις συνθήκες πανδημίας που βιώνουμε πρόσφατα, συνδυάζει άψογα αστικούς μύθους και επιστημονική φαντασία με μια δόση από ΜΑΤΡΙΞ που μου άρεσε πολύ. Και φτάνουμε στην τελευταία ιστορία “Αμοιβαιότητα” που μου άρεσε περισσότερο από όλες γιατί εκτός των άλλων είμαι και λάτρης της επιστημονικής φαντασίας. Σίγουρα μελέτησε πολύ ο ��υγγραφέας πριν γράψει αυτή την ιστορία γιατί δίνει τόσες πληροφορίες που θα μπορούσε να τις είχε γράψει κάποιος εξειδικευμένος επιστήμονας. Η συνέχεια της ιστορίας έχει απίστευτη πλοκή και σε πάει εκεί όπου δεν φαντάζεσαι (εγώ , όχι ο συγγραφέας που έχει αχαλίνωτη φαντασία) και φτάνεις σε ένα επίσης απίστευτο τέλος που και πάλι κατά την άποψη μου είχε κάτι από ΜΑΤΡΙΞ.
Γενικά το βιβλίο μου άρεσε πολύ,τόσο που δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου πριν το ολοκληρώσω, ομολογουμένως το διάβασα σε χρόνο ρεκόρ λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη χρόνου. Φυσικά , ανυπομονώ να διαβάσω το επόμενο βιβλίο του συγγραφέα που είμαι σίγουρη πως θα είναι εξίσου καλό!
Γενικά το βιβλίο μου άρεσε πολύ,τόσο που δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου πριν το ολοκληρώσω, ομολογουμένως το διάβασα σε χρόνο ρεκόρ λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη χρόνου. Φυσικά , ανυπομονώ να διαβάσω το επόμενο βιβλίο του συγγραφέα που είμαι σίγουρη πως θα είναι εξίσου καλό!
Displaying 1 - 15 of 15 reviews