What do you think?
Rate this book
De opdrachtgever
Peter Loukens, IT'er in de kerncentrale van Doel, gaat na een terreuractie met verregaande gevolgen op zoek naar de opdrachtgever. Zijn speurwerk wordt niet door iedereen in dank afgenomen. Voor hij het beseft, is hij helemaal opgeslokt door nieuwe criminele ontwikkelingen.
310 pages, Paperback
First published June 1, 2021
1 person is currently reading
17 people want to read
About the author
Rudy Soetewey
17 books15 followersRudy Soetewey is een Vlaamse schrijver.
Rudy Soetewey in de Nederlandstalige Wikipedia
Rudy Soetewey woont al jaren in Edegem. Hij is in 1976 afgestuurd als regent aardrijkskunde-wetenschappen aan de rijksnormaalschool van Lier en werkt al meer dan 20 jaar in het gemeenschapsonderwijs. Zijn eerste boek (Bedrieglijke eenvoud) werd in 1992 uitgegeven. Het boek Inbraak (2001) werd genomineerd voor de Hercules Poirotprijs 2001, de Schaduwprijs 2002, en De Gouden strop 2002. Het boek Moord (2007) werd genomineerd voor de Gouden Strop 2007 en voor de Hercules Poirotprijs 2007. Het boek Vrienden werd genomineerd voor de Hercules Poirotprijs 2009. Zijn eerste toneelstuk schreef hij in datzelfde jaar. Zijn boeken werden o.a. bij de uitgeverijen Manteau, Meulenhoff en Kramat gepubliceerd, zijn toneelstukken bij Toneelfonds J. Janssens. Daarnaast is hij ook druk met muziek (Antwerpse, humoristische folkrock). Hij schreef al vele liedjes waar hij echter geen commerciële bedoelingen mee heeft.
Rudy Soetewey is a Flemish writer.
Rudy Soetewey in de Nederlandstalige Wikipedia
Rudy Soetewey woont al jaren in Edegem. Hij is in 1976 afgestuurd als regent aardrijkskunde-wetenschappen aan de rijksnormaalschool van Lier en werkt al meer dan 20 jaar in het gemeenschapsonderwijs. Zijn eerste boek (Bedrieglijke eenvoud) werd in 1992 uitgegeven. Het boek Inbraak (2001) werd genomineerd voor de Hercules Poirotprijs 2001, de Schaduwprijs 2002, en De Gouden strop 2002. Het boek Moord (2007) werd genomineerd voor de Gouden Strop 2007 en voor de Hercules Poirotprijs 2007. Het boek Vrienden werd genomineerd voor de Hercules Poirotprijs 2009. Zijn eerste toneelstuk schreef hij in datzelfde jaar. Zijn boeken werden o.a. bij de uitgeverijen Manteau, Meulenhoff en Kramat gepubliceerd, zijn toneelstukken bij Toneelfonds J. Janssens. Daarnaast is hij ook druk met muziek (Antwerpse, humoristische folkrock). Hij schreef al vele liedjes waar hij echter geen commerciële bedoelingen mee heeft.
Rudy Soetewey is a Flemish writer.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
August 22, 2021
Laat me beginnen met een bekentenis. Rudy Soetewey en ik zijn goede vrienden. We hebben elkaar tien jaar geleden op de Boekenbeurs leren kennen, toen we nog uitgaven bij dezelfde uitgever en sindsdien zijn we elkaar op de voet blijven volgen en spreken we af en toe een keertje af. Daarnaast herinner ik mij ook enkele nachtelijke escapades met Rudy in Hove en Vilvoorde, maar dat zijn anekdotes die niet voor dit artikel zijn bestemd. Bovendien herinner ik mij nu ook weer niet zo heel erg veel van die avonturen, alleen dat ik beide keren in de plaats van de laatste trein naar Leuven de eerste trein van de volgende heb moeten nemen.
Ik heb de eer gehad om in een van zijn boeken op te mogen treden als lijk en hij heeft in mijn Blackwell minstens een even spectaculair einde genoten in de gedaante van de tosher Rudy Sweetfield.
En toch is deze recensie geen vriendendienst in die zin dat ik mij zondermeer positief moet opstellen voor een collega-vriend. Rudy en ik zijn eerlijk tegen elkaar. Hij vond Het offer van Scarlington fantastisch, maar Engelenlust was duidelijk niet his cup of tea, zo wist hij mij te vertellen.
Soetewey draait al een hele tijd mee in het boekenvak. Hij heeft minstens één keer elke literaire prijs voor spannende boeken gewonnen die er in Vlaanderen en Nederland te winnen valt en hij heeft enkele jaren geleden een nieuw thuis gevonden bij Vrijdag: een van de meest bewonderenswaardige uitgeverijen van het land.
Soetewey schrijft geen misdaadverhalen zoals er in Vlaanderen tientallen per jaar worden geschreven. U weet wel, de soort met een lijk op pagina één en een terugkerend speurdersduo op pagina twee. Soetewey is, zoals journalist Lukas De Vos ooit schreef: “de heraut van de gewone man.” In zijn verhalen komen mensen als u en ik hopeloos in de problemen, zoals bijvoorbeeld in Getuigen, waarin een pendelaar getuige is een moord op een trein, of het komische Salami, waarin een klusjesman op zoek moet naar een uitvinding van levensbelang die per ongeluk in de worsten van een slager is terechtgekomen. Dat laatste boek werd bovendien door Merho geadapteerd tot een aflevering van De Kiekeboes met dezelfde titel.
Zijn nieuwste thriller De opdrachtgever is daarentegen wederom een Soetewey pur sang: maatschappijkritische spanning met een wolkje humor en een Jan Modaal in de hoofdrol. De Jan van dienst is in De opdrachtgever Peter Loukens, werkzaam als IT’er in de kerncentrale van Doel en gelukkig getrouwd met Nathalie, de dochter van een gepensioneerde notaris die problemen heeft met het feit dat zijn dochter onder haar stand is gehuwd. Samen hebben ze een tienerdochter, Joke, en wonen ze in villa net buiten Antwerpen. Peter Loukens heeft duidelijk niet te klagen tot er op een ochtend drie vreemdelingen met snode plannen in zijn huis staan die zijn vrouw en kind gegijzeld houden. De opdracht is simpel wil Loukens zijn gezin redden. Hij moet voor het middaguur een virus op een USB-stick uploaden naar het computernetwerk van de kerncentrale, anders gaat zijn familie eraan. De brave man heeft geen keus en doet wat van hem wordt gevraagd, maar tijdens die onderneming wordt hij op heterdaad betrapt door zijn collega’s. Vanaf dan loopt werkelijk alles mis.
Soetewey heeft zich duidelijk laten inspireren door de vermeende sabotage van Doel 4 in 2014, maar geeft er in De opdrachtgever een geheel eigen invulling aan. De spanning in het boek komt uit de wraakplot en het steeds intenser wordende kat-en-muis-spel tussen de politie en Loukens enerzijds en Loukens en de terroristen anderzijds. Daarnaast gebruikt de schrijver zijn plot om hedendaagse problemen aan te kaarten, zoals de macht van de sociale media, het onterechte belang dat er wordt gehecht aan de publieke opinie en de manier waarop die opinie gemanipuleerd kan worden door de media en door machtige mensen die vanuit de schaduw opereren.
Soetewey staat qua stijl en techniek op eenzame hoogten in vergelijking met veel van zijn collega’s en toch leest zijn boek zo vlot als een mes dat door een lamsfilet snijdt. Het boek is niet gespeend van een stevige plotwending of drie. Jammer is enkel de klassieke climax en de ietwat ongeloofwaardige afwikkeling.
Dat neemt echter niet weg dat De opdrachtgever een thriller is zoals er in Vlaanderen maar weinig worden geschreven en blijft Soetewey met zijn lange schrijverscarrière nog steeds een frisse stem in ons literaire landschap.
Ik heb de eer gehad om in een van zijn boeken op te mogen treden als lijk en hij heeft in mijn Blackwell minstens een even spectaculair einde genoten in de gedaante van de tosher Rudy Sweetfield.
En toch is deze recensie geen vriendendienst in die zin dat ik mij zondermeer positief moet opstellen voor een collega-vriend. Rudy en ik zijn eerlijk tegen elkaar. Hij vond Het offer van Scarlington fantastisch, maar Engelenlust was duidelijk niet his cup of tea, zo wist hij mij te vertellen.
Soetewey draait al een hele tijd mee in het boekenvak. Hij heeft minstens één keer elke literaire prijs voor spannende boeken gewonnen die er in Vlaanderen en Nederland te winnen valt en hij heeft enkele jaren geleden een nieuw thuis gevonden bij Vrijdag: een van de meest bewonderenswaardige uitgeverijen van het land.
Soetewey schrijft geen misdaadverhalen zoals er in Vlaanderen tientallen per jaar worden geschreven. U weet wel, de soort met een lijk op pagina één en een terugkerend speurdersduo op pagina twee. Soetewey is, zoals journalist Lukas De Vos ooit schreef: “de heraut van de gewone man.” In zijn verhalen komen mensen als u en ik hopeloos in de problemen, zoals bijvoorbeeld in Getuigen, waarin een pendelaar getuige is een moord op een trein, of het komische Salami, waarin een klusjesman op zoek moet naar een uitvinding van levensbelang die per ongeluk in de worsten van een slager is terechtgekomen. Dat laatste boek werd bovendien door Merho geadapteerd tot een aflevering van De Kiekeboes met dezelfde titel.
Zijn nieuwste thriller De opdrachtgever is daarentegen wederom een Soetewey pur sang: maatschappijkritische spanning met een wolkje humor en een Jan Modaal in de hoofdrol. De Jan van dienst is in De opdrachtgever Peter Loukens, werkzaam als IT’er in de kerncentrale van Doel en gelukkig getrouwd met Nathalie, de dochter van een gepensioneerde notaris die problemen heeft met het feit dat zijn dochter onder haar stand is gehuwd. Samen hebben ze een tienerdochter, Joke, en wonen ze in villa net buiten Antwerpen. Peter Loukens heeft duidelijk niet te klagen tot er op een ochtend drie vreemdelingen met snode plannen in zijn huis staan die zijn vrouw en kind gegijzeld houden. De opdracht is simpel wil Loukens zijn gezin redden. Hij moet voor het middaguur een virus op een USB-stick uploaden naar het computernetwerk van de kerncentrale, anders gaat zijn familie eraan. De brave man heeft geen keus en doet wat van hem wordt gevraagd, maar tijdens die onderneming wordt hij op heterdaad betrapt door zijn collega’s. Vanaf dan loopt werkelijk alles mis.
Soetewey heeft zich duidelijk laten inspireren door de vermeende sabotage van Doel 4 in 2014, maar geeft er in De opdrachtgever een geheel eigen invulling aan. De spanning in het boek komt uit de wraakplot en het steeds intenser wordende kat-en-muis-spel tussen de politie en Loukens enerzijds en Loukens en de terroristen anderzijds. Daarnaast gebruikt de schrijver zijn plot om hedendaagse problemen aan te kaarten, zoals de macht van de sociale media, het onterechte belang dat er wordt gehecht aan de publieke opinie en de manier waarop die opinie gemanipuleerd kan worden door de media en door machtige mensen die vanuit de schaduw opereren.
Soetewey staat qua stijl en techniek op eenzame hoogten in vergelijking met veel van zijn collega’s en toch leest zijn boek zo vlot als een mes dat door een lamsfilet snijdt. Het boek is niet gespeend van een stevige plotwending of drie. Jammer is enkel de klassieke climax en de ietwat ongeloofwaardige afwikkeling.
Dat neemt echter niet weg dat De opdrachtgever een thriller is zoals er in Vlaanderen maar weinig worden geschreven en blijft Soetewey met zijn lange schrijverscarrière nog steeds een frisse stem in ons literaire landschap.
July 1, 2021
Peter Loukens werkt als IT-er in de kerncentrale van Doel. Op een dag gebeurd iets vreselijks met hem en zijn gezin dat gans zijn leven op zijn kop zet. Om zichzelf buiten vervolging te stellen moet hij op zoek naar de opdrachtgever. Knap verhaal, origineel, kan zeker ook in het echt gebeuren. Je weet al zeker dat de opdrachtgever een machtig man is en dat Peter, de kleine David , het moet opnemen tegen Goliath. Tegen witteboordencriminaliteit , (zakenlui, politici, 1 pot nat) valt heel weinig te doen. De onmacht druipt van elke bladzijde. Maar toch vecht de kleine man verder tegen zijn onrecht. Hij kan ook niet anders.
October 31, 2021
Het schrijven is Rudy Soetewey als het ware met de paplepel ingegeven. Zijn vader had een passie voor toneel en schreef daar ook voor. Toch koos hij voor een carrière in het onderwijs, een beroep dat hij tot aan zijn pensioen heeft uitgeoefend. Het schrijven kon hij niet loslaten en in 1992 debuteerde hij met de verhalenbundel Bedrieglijke eenvoud. In 2001 verscheen zijn eerste thriller, Inbraak, die werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs van dat jaar. Zijn nieuwste thriller De opdrachtgever is in juni 2021 uitgebracht. Naast boeken heeft hij eveneens diverse toneelstukken geschreven.
Op een vroege ochtend schrikt Peter Loukens, IT’er bij de kerncentrale van Doel, wakker van een onbekend geluid. Het blijkt dat drie mannen hebben ingebroken in zijn woning, waarna ze hem en zijn gezin bedreigen. Om het leven van zijn vrouw en dochter te redden, wordt hij gedwongen het netwerk van de centrale te saboteren. Dit mislukt, omdat de beveiliging ontdekt waar hij mee bezig is. Peter vertelt waarom hij tot zijn daad gekomen is, maar dat heeft verstrekkende gevolgen. Hierna krijgt hij geen antwoord op zijn vragen en gaat zelf op onderzoek uit. Hij zet zijn leven daarbij echter wel op het spel.
In de eerste twee hoofdstukken van De opdrachtgever wordt vooral de nadruk gelegd op een korte en summiere introductie van een aantal personages. De lezer weet hierdoor met wij hij zoal te maken heeft en wat hun relatie met het hoofdpersonage, Peter Loukens, is. Hierna wordt het echter anders, want doordat Peter en zijn gezin worden bedreigd, heeft het verhaal al in een vrij vroeg stadium actie en spanning. Je komt eveneens met een aantal vragen te zitten, waar – uiteraard – gedurende de plot een antwoord op gegeven wordt. Soetewey zorgt in die beginfase tevens voor een aantal plotwendingen, waarvan sommige ronduit verrassend zijn waardoor een situatie net even iets anders wordt dan aanvankelijk lijkt.
Vanaf hoofdstuk negen komt het verhaal in een rustiger vaarwater terecht en verdwijnt het grootste deel van de wat explosievere momenten. Dat is dan tevens het moment dat Peter antwoorden op zijn vragen wil hebben. Het afgenomen tempo heeft echter niet tot gevolg dat de nieuwsgierigheid van de lezer afneemt, er gebeurt immers nog ruim voldoende om dat gevoel te laten handhaven. Ook de vaak ontbrekende cliffhangers aan het eind van een hoofdstuk zorgen er niet voor dat je niet meer geïnteresseerd bent in het vervolg. Integendeel zelfs, want als lezer zit je met dezelfde vragen als Peter en daarom wil je dezelfde antwoorden hebben als hij.
De auteur heeft diverse actuele zaken in het verhaal verwerkt, denk daarbij aan de mogelijke sluiting van de kerncentrale in Doel en de problemen waar die centrale mee te maken heeft, maar ook de (negatieve) invloed die de sociale media op iemands leven kunnen hebben. In combinatie met de fictie maakt dat De opdrachtgever over het algemeen vrij realistisch overkomt. Natuurlijk zijn er enkele situaties waarbij je je kunt afvragen of die in het echte leven ook zou zouden voorkomen, maar die zorgen er juist voor dat de lezer het verhaal geboeid blijft volgen en er in zekere zin ook bij betrokken is.
Hoewel de personages over het algemeen vrij oppervlakkig blijven, over Peter komt je het meest te weten, is dat voor dit verhaal niet erg. Er wordt voldoende over hen bekendgemaakt om het prima te kunnen volgen. De opdrachtgever, dat in een aangename en fijne schrijfstijl geschreven is, eindigt zoals het begonnen is: met meer actie en spanning en een ontknoping die met de beste wil van de wereld niet te voorspellen valt. De lezer en Peter krijgen uiteindelijk antwoord op hun vragen, maar of de laatste helemaal tevreden is, is nog te bezien. We zullen het echter nooit te weten komen.
Op een vroege ochtend schrikt Peter Loukens, IT’er bij de kerncentrale van Doel, wakker van een onbekend geluid. Het blijkt dat drie mannen hebben ingebroken in zijn woning, waarna ze hem en zijn gezin bedreigen. Om het leven van zijn vrouw en dochter te redden, wordt hij gedwongen het netwerk van de centrale te saboteren. Dit mislukt, omdat de beveiliging ontdekt waar hij mee bezig is. Peter vertelt waarom hij tot zijn daad gekomen is, maar dat heeft verstrekkende gevolgen. Hierna krijgt hij geen antwoord op zijn vragen en gaat zelf op onderzoek uit. Hij zet zijn leven daarbij echter wel op het spel.
In de eerste twee hoofdstukken van De opdrachtgever wordt vooral de nadruk gelegd op een korte en summiere introductie van een aantal personages. De lezer weet hierdoor met wij hij zoal te maken heeft en wat hun relatie met het hoofdpersonage, Peter Loukens, is. Hierna wordt het echter anders, want doordat Peter en zijn gezin worden bedreigd, heeft het verhaal al in een vrij vroeg stadium actie en spanning. Je komt eveneens met een aantal vragen te zitten, waar – uiteraard – gedurende de plot een antwoord op gegeven wordt. Soetewey zorgt in die beginfase tevens voor een aantal plotwendingen, waarvan sommige ronduit verrassend zijn waardoor een situatie net even iets anders wordt dan aanvankelijk lijkt.
Vanaf hoofdstuk negen komt het verhaal in een rustiger vaarwater terecht en verdwijnt het grootste deel van de wat explosievere momenten. Dat is dan tevens het moment dat Peter antwoorden op zijn vragen wil hebben. Het afgenomen tempo heeft echter niet tot gevolg dat de nieuwsgierigheid van de lezer afneemt, er gebeurt immers nog ruim voldoende om dat gevoel te laten handhaven. Ook de vaak ontbrekende cliffhangers aan het eind van een hoofdstuk zorgen er niet voor dat je niet meer geïnteresseerd bent in het vervolg. Integendeel zelfs, want als lezer zit je met dezelfde vragen als Peter en daarom wil je dezelfde antwoorden hebben als hij.
De auteur heeft diverse actuele zaken in het verhaal verwerkt, denk daarbij aan de mogelijke sluiting van de kerncentrale in Doel en de problemen waar die centrale mee te maken heeft, maar ook de (negatieve) invloed die de sociale media op iemands leven kunnen hebben. In combinatie met de fictie maakt dat De opdrachtgever over het algemeen vrij realistisch overkomt. Natuurlijk zijn er enkele situaties waarbij je je kunt afvragen of die in het echte leven ook zou zouden voorkomen, maar die zorgen er juist voor dat de lezer het verhaal geboeid blijft volgen en er in zekere zin ook bij betrokken is.
Hoewel de personages over het algemeen vrij oppervlakkig blijven, over Peter komt je het meest te weten, is dat voor dit verhaal niet erg. Er wordt voldoende over hen bekendgemaakt om het prima te kunnen volgen. De opdrachtgever, dat in een aangename en fijne schrijfstijl geschreven is, eindigt zoals het begonnen is: met meer actie en spanning en een ontknoping die met de beste wil van de wereld niet te voorspellen valt. De lezer en Peter krijgen uiteindelijk antwoord op hun vragen, maar of de laatste helemaal tevreden is, is nog te bezien. We zullen het echter nooit te weten komen.
December 16, 2022
Peter Loukens is een IT’er die werkzaam is in de kerncentrale van Doel. Hij woont samen met zijn vrouw Nathalie en puberende dochter Joke en ze zijn gelukkig getrouwd ondanks de tegenkanting en openlijke afkeer van zijn schoonvader. Wanneer hij op een nacht wakker schiet en een onbekende man in de deuropening van zijn slaapkamer ziet staan, is dat het begin van een nachtmerrie. Hij wordt gedwongen om de computer in de kerncentrale te saboteren. Wat de man denkt te bereiken is een groot vraagteken maar dat het verregaande gevolgen heeft voor Peter zal algauw blijken. Hij is vastberaden om de opdrachtgever te vinden maar wanneer hij op eigen houtje op onderzoek uit gaat, is dit niet naar de zin van de onderzoeksrechter. En er zijn er nog die liever zijn bloed zouden drinken. Hij raakt verwikkeld in een bizar en complex spel waarbij hij aan alle kanten wordt tegengewerkt, maar hij is vastberaden om tot het uiterste te gaan.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Peter. Na de kennismaking met vrouw en dochter worden we net als het gezin halsoverkop overdonderd door het nachtelijk bezoek. Doordat we vanuit de vertellende ik-vorm (Peter) volledig in het ongewisse blijven over de werkelijke toedracht, brengt dit heel wat spanningen en emoties teweeg.
“Nadat hij was verdwenen, controleerde ik de foto’s. Relatief vierkant hoofd, een uitgesproken neus, ogen die net wat te dicht bij elkaar stonden, en een soort snor die in vroegere tijden een verplicht attribuut was bij politiediensten.”
Doordat er zoveel gebeurt en alles in een snel tempo elkaar opvolgt, word je als lezer gewoon meegesleurd in de verwikkelingen en net als Peter krijg je geen vat op de situatie, met alle desastreuze gevolgen van dien. De persoonlijke vendetta die Peter voert brengt hem in netelige affaires. De één al iets acceptabeler dan de ander.
“Spinnenwebben! Hier en daar hing de maker er middenin. Groot genoeg om nerveus van te worden. Ronduit creepy! Er flitsten beelden uit het begin van de eerste Indiana Jonesfilm voorbij. Op sommige plekken, zoals de trap, leken de webben eerder op luchtige gordijnen dan op de huisvlijt van kriebelbeesten.”
Sommige personages zijn wel goed neergezet, zoals de schoonvader van Peter, die als een rigoureuze eikel alles naar zijn hand probeert te zetten. Ook de onderzoeksrechter Leverman die het stilaan op zijn heupen krijgt en de assistent-manager Claude, een echte fils a papa, zorgen voor leven in de brouwerij.
De auteur weet het verhaal wel boeiend te houden door de vele obstakels en verwikkelingen waar Peter in verzeild raakt. Maar af en toe was het ietsje ‘erover’ om overtuigend en geloofwaardig te blijven. Doordat het heel toegankelijk geschreven is, leest het heel gemakkelijk. Het voelt zelfs familiair aan omdat de conversaties reëel zijn, uit het dagelijkse leven. Af en toe komt er een beetje humor bij kijken of een subtiele steek onder water, dat breekt de spanning. Het plot zit wel goed ineen, af en toe een onverwachte wending waardoor je nieuwsgierigheid terug wordt aangewakkerd. De personages worden niet uitvoerig uitgewerkt en geanalyseerd maar het was niet storend omdat de acties zelf de grootste aandacht opeisen.
Een spannend en onderhoudend verhaal waarbij alles in snel tempo elkaar opvolgt, een pageturner tot het einde om toch maar de ware toedracht te ontrafelen.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Peter. Na de kennismaking met vrouw en dochter worden we net als het gezin halsoverkop overdonderd door het nachtelijk bezoek. Doordat we vanuit de vertellende ik-vorm (Peter) volledig in het ongewisse blijven over de werkelijke toedracht, brengt dit heel wat spanningen en emoties teweeg.
“Nadat hij was verdwenen, controleerde ik de foto’s. Relatief vierkant hoofd, een uitgesproken neus, ogen die net wat te dicht bij elkaar stonden, en een soort snor die in vroegere tijden een verplicht attribuut was bij politiediensten.”
Doordat er zoveel gebeurt en alles in een snel tempo elkaar opvolgt, word je als lezer gewoon meegesleurd in de verwikkelingen en net als Peter krijg je geen vat op de situatie, met alle desastreuze gevolgen van dien. De persoonlijke vendetta die Peter voert brengt hem in netelige affaires. De één al iets acceptabeler dan de ander.
“Spinnenwebben! Hier en daar hing de maker er middenin. Groot genoeg om nerveus van te worden. Ronduit creepy! Er flitsten beelden uit het begin van de eerste Indiana Jonesfilm voorbij. Op sommige plekken, zoals de trap, leken de webben eerder op luchtige gordijnen dan op de huisvlijt van kriebelbeesten.”
Sommige personages zijn wel goed neergezet, zoals de schoonvader van Peter, die als een rigoureuze eikel alles naar zijn hand probeert te zetten. Ook de onderzoeksrechter Leverman die het stilaan op zijn heupen krijgt en de assistent-manager Claude, een echte fils a papa, zorgen voor leven in de brouwerij.
De auteur weet het verhaal wel boeiend te houden door de vele obstakels en verwikkelingen waar Peter in verzeild raakt. Maar af en toe was het ietsje ‘erover’ om overtuigend en geloofwaardig te blijven. Doordat het heel toegankelijk geschreven is, leest het heel gemakkelijk. Het voelt zelfs familiair aan omdat de conversaties reëel zijn, uit het dagelijkse leven. Af en toe komt er een beetje humor bij kijken of een subtiele steek onder water, dat breekt de spanning. Het plot zit wel goed ineen, af en toe een onverwachte wending waardoor je nieuwsgierigheid terug wordt aangewakkerd. De personages worden niet uitvoerig uitgewerkt en geanalyseerd maar het was niet storend omdat de acties zelf de grootste aandacht opeisen.
Een spannend en onderhoudend verhaal waarbij alles in snel tempo elkaar opvolgt, een pageturner tot het einde om toch maar de ware toedracht te ontrafelen.
June 22, 2022
De boeken van Rudy Soetewey zijn een genre op zich. Al zijn verhalen gaan over gewone mensen die in de problemen komen. En dat is precies de charme van Soetewey's boeken. Ik lees ze meer dan graag. Elke keer weer.
In De opdrachtgever ontdekt Peter Loukens dat het leven ineens kan veranderen. Door toedoen van anderen ervaart hij hoe het voelt wanneer alles door de vingers glipt. Het meest spannende in het leven van het gezin Loukens tot dat moment is de moeizame verstandhouding met (schoon)vader. Deze oud-notaris is niet te spreken over het feit dat zijn enige dochter Nathalie koos voor een relatie met IT-er Peter, en daarmee onder haar stand huwde. Ondanks dat is het stel toch gelukkig. Dat alles verandert wanneer Peter in het vizier komt van een criminele organisatie. Het lijkt op willekeur maar niets is minder waar.
Zijn werk bij de kerncentrale van Doel (België) lijkt ineens zowel cruciaal als explosief.
Het verhaal heeft een hoog 'het zou je zomaar kunnen gebeuren' gehalte. Wat zou jij doen als je moest kiezen tussen je gezin en de openbare veiligheid? Een keuze die je nooit zou moeten hoeven te maken. Het overkomt Peter en hij staat met zijn rug tegen de muur, voelt de onmacht. Want wat hij ook doet, het is altijd fout.
Het is vechten tegen de bierkaai. Maar Peter besluit ondanks alles toch het brein achter de opdracht te gaan zoeken, de verantwoordelijke voor de puinhoop in zijn leven. Na de prooi te zijn geweest is het nu aan Peter om de jacht te openen. Maar hij stuit daarbij op behoorlijk wat tegenstand. Is Peter in deze situatie opgewassen tegen deze enorme mentale druk?
De opdrachtgever is een vlot geschreven, fijn verhaal maar haalt het voor mij niet bij zijn voorgangers, waaronder een aantal prijswinnaars van literatuurprijzen. Het heeft niet de wauw factor zoals bijvoorbeeld 2017, Salami of Vrienden dat voor mij wel hadden. Dat heeft vooral te maken met het feit dat ik dit verhaal toch echt als enigszins voorspelbaar heb ervaren, al vrij snel in het begin. Het justitiële aspect vond ik niet altijd even geloofwaardig. Ook de altijd zo originele plotwending heb ik gemist, ondanks de aanwezigheid van een scherpe maatschappijkritische kijk, die luid en duidelijk aanwezig is, kon dat gemis niet worden opgevangen.
Soetewey heeft zijn lezers altijd enorm verwend met sublieme verhalen. Deze keer pakt het voor mij alleen wat minder spectaculair uit dan verwacht, en dat kan best een keertje. Vol verwachting kijk ik uit naar het volgende werk van deze geweldige auteur. De opdrachtgever krijgt 3,5 ster.
In De opdrachtgever ontdekt Peter Loukens dat het leven ineens kan veranderen. Door toedoen van anderen ervaart hij hoe het voelt wanneer alles door de vingers glipt. Het meest spannende in het leven van het gezin Loukens tot dat moment is de moeizame verstandhouding met (schoon)vader. Deze oud-notaris is niet te spreken over het feit dat zijn enige dochter Nathalie koos voor een relatie met IT-er Peter, en daarmee onder haar stand huwde. Ondanks dat is het stel toch gelukkig. Dat alles verandert wanneer Peter in het vizier komt van een criminele organisatie. Het lijkt op willekeur maar niets is minder waar.
Zijn werk bij de kerncentrale van Doel (België) lijkt ineens zowel cruciaal als explosief.
Het verhaal heeft een hoog 'het zou je zomaar kunnen gebeuren' gehalte. Wat zou jij doen als je moest kiezen tussen je gezin en de openbare veiligheid? Een keuze die je nooit zou moeten hoeven te maken. Het overkomt Peter en hij staat met zijn rug tegen de muur, voelt de onmacht. Want wat hij ook doet, het is altijd fout.
Het is vechten tegen de bierkaai. Maar Peter besluit ondanks alles toch het brein achter de opdracht te gaan zoeken, de verantwoordelijke voor de puinhoop in zijn leven. Na de prooi te zijn geweest is het nu aan Peter om de jacht te openen. Maar hij stuit daarbij op behoorlijk wat tegenstand. Is Peter in deze situatie opgewassen tegen deze enorme mentale druk?
De opdrachtgever is een vlot geschreven, fijn verhaal maar haalt het voor mij niet bij zijn voorgangers, waaronder een aantal prijswinnaars van literatuurprijzen. Het heeft niet de wauw factor zoals bijvoorbeeld 2017, Salami of Vrienden dat voor mij wel hadden. Dat heeft vooral te maken met het feit dat ik dit verhaal toch echt als enigszins voorspelbaar heb ervaren, al vrij snel in het begin. Het justitiële aspect vond ik niet altijd even geloofwaardig. Ook de altijd zo originele plotwending heb ik gemist, ondanks de aanwezigheid van een scherpe maatschappijkritische kijk, die luid en duidelijk aanwezig is, kon dat gemis niet worden opgevangen.
Soetewey heeft zijn lezers altijd enorm verwend met sublieme verhalen. Deze keer pakt het voor mij alleen wat minder spectaculair uit dan verwacht, en dat kan best een keertje. Vol verwachting kijk ik uit naar het volgende werk van deze geweldige auteur. De opdrachtgever krijgt 3,5 ster.
July 25, 2021
Dit is weer een echte Soeteway thriller. Het boek leest als een trein, je kan eigenlijk bijna niet stoppen met lezen. De schrijfstijl is zo vlot dat je alle situaties in realiteit voor je ziet. Een totaal onverwachtse wending doet je even van je stoel vallen. De Soeteway thrillers zijn voor mij meesterwerken die weinigen evenaren.
April 7, 2022
Een razend spannende thriller waar de lijn met de realiteit flirt en je soms ongemakkelijk doet afvragen welke duistere geheimen machtige figuren echt toedekken. Waar je nooit iets van zal horen of van wie je nooit meer iets zal horen.
Hartverscheurend maar zo fijngevoelig geschreven.
Hartverscheurend maar zo fijngevoelig geschreven.
January 30, 2024
Vlot, spannend en meeslepend
onbarmhartig, scherp, fijnzinnig karakter
Review door een lener van bibliotheek 'de Priool' - Bocholt.
onbarmhartig, scherp, fijnzinnig karakter
Review door een lener van bibliotheek 'de Priool' - Bocholt.
July 12, 2024
Spannende thriller, die zich afspeelt in en rond de kerncentrale Doel.
Aangename schrijfstijl en de vlotte dialogen zorgen voor vaart in het verhaal.
Aangename schrijfstijl en de vlotte dialogen zorgen voor vaart in het verhaal.
Displaying 1 - 9 of 9 reviews