我是遺物整理師

by Kim Wan

「當有人死去時，我的工作就開始了。」黴菌叢生的牆面、充滿穢物和動物屍體的地板、被血水浸濕的棉被……你曾經想像過那樣孤單寂寞的風景嗎？穿梭在各種死亡現場的「遺物整理師」，一邊清理死亡現場的血跡和遺物，一邊思考生命的價值與意義。這些曾在懸崖邊掙扎的生活痕跡、不分年齡與性別的孤獨死，既沉重、哀傷，又充滿了對社會的無限諷刺。然而這些死亡的細緻陳述，終將成為病毒抗體般的存在，讓我們的生活變得更好、更有價值。「人類存在的諷刺，是我們總背負著死亡而活。凡是有生命的存在，都必然會面臨死亡，誰也沒有例外。生與死就像硬幣的兩面，只有單面是不成立的。」◎清理往生者留下的血痕及生活用品，在死亡邊緣工作的特殊行業「遺物整理師」盡可能地壓低聲響，轉開門把進入屋內，在黑暗中摸索打開電燈。往生者留下的乾涸血跡、帶著刺鼻異味的生活用品……遺物整理是件沉重又嚴肅的事，可是遺物整理師卻像在人們面前無法露臉的幽靈職業，甚至有很多人不知道這種行業的存在。在遺物整理師的工作場域，充滿了各種「死亡故事」：自殺前進行資源回收分類的年輕女子、詢問家具清掃費用後自殺的中年男性、一起躺著迎接命運終

Genres: Nonfiction

143 pages, Kindle Edition

Published March 4, 2021

About the author

There are multiple author's English names. To avoid duplication, this author's English name has two spaces between names:

Kim^^Wan

Associated Names:
* 김완 (Korean)
* Kim Wan (English)
* คิมวัน (Thai)

Reviews

[lostlessboy* · Rating 4 out of 5]

ไม่ค่อยแปลกใจตัวเองที่เห็นเล่มนี้ในร้านหนังสือแล้วตัดสินใจหยิบทันที เพราะผมเป็นคนที่มีความคิดอยากตาย อยากจบชีวิตตัวเองอยู่แทบทุกเมื่อเชื่อวัน และก็ไม่แปลกใจอีกเช่นกัน ที่เลือกหยิบมาอ่านวันเกิด ด้วยความเชื่อส่วนตัวอยู่แล้วว่าการดำรงอยู่กับความตายนั้นคู่กันและทำงานไปพร้อมกัน ยิ่งพออ่านประโยคหนึ่งจากหนังสือเล่มนี้ ที่ผู้เขียนๆ ว่า "ท้ายที่สุดแล้วชีวิตและความตายของคนก็เป็นร่างเดียวกัน หากแยกมันออกจากกันก็จะใข้ประโยชน์ใดๆ ไม่ได้ การมุ่งไปหาความตายอย่างไม่หยุดพักตั้งแต่วินาทีที่เกิดคือชีวิตของเรา และเป็นเรื่องตลกร้ายของการมีตัวตนอยู่ของมนุษย์" ก็ยิ่งช่วยตอกย้ำความเชื่อมั่นของตัวผมเอง

บริการสุดท้ายแด่ผู้ตาย เก็บกวาดความแตกสลายของชีวิต เป็นบันทึกของผู้เขียนที่ทำอาชีพทำความสะอาดสถานที่หรือบ้านของผู้ล่วงลับ ในหนังสือจะแบ่งเป็นสองพาร์ทใหญ่ๆ พาร์ทแรกเป็นเหมือนการออกปฏิบัติงาน พบเคส แล้วผู้เขียนก็บรรยายความรู้สึก รีแอคชัน ไปจนถึงผลึกความคิดที่ตกตะกอนจากการทำงานในเคสนั้นๆ กับพาร์ทสองที่เริ่มเล่าจากความคิด ความทรงจำ ในฐานะประหนึ่งบันทึกส่วนตัว แล้วค่อยโยงใยกับการทำอาชีพทำความสะอาดบ้านของผู้ตาย ผู้ตาย ผู้ที่ต้องการจะตาย ไปจนถึงผู้ที่ต้องการมีความหวังจะมีชีวิตอยู่ต่อ

ผมชอบเล่มนี้นะ ยิ่งพอมันถูกเล่าออกมาเป็นสองพาร์ทแบบนี้ด้วยการแบ่งคานตาชั่งที่ไหลไประหว่าง 'การปฏิบัติงาน' กับ 'ความคิดคำนึงส่วนตัว' ก็ยิ่งเข้าใกล้ความเป็นเหรียญสองด้านที่ผู้เขียนชอบใช้เปรียบเปรยการดำรงชีวิตกับความตายที่พบในเล่มอยู่ในหลายพารากราฟ ส่วนตัวผมชอบพาร์ทที่สองมากกว่า มันเหมือนเป็นผลึกทางความคิดจากการทำอาชีพนี้ของผู้เขียนแล้วสอดแทรกความคิดเห็น ความรู้สึก ประสบการณ์ ไปจนถึงการทำความเข้าใจกับจิตข้างในของผู้เขียน แต่ก็อย่างที่บอกหากไม่มีพาร์ทแรก (ซึ่งก็มีผลึกความคิดของผู้เขียนสอดแทรกอยู่นะ เเต่เเค่ไม่ได้เป็นตัวเริ่มและเข้มข้นเท่า) พาร์ทที่สองก็คงไม่ได้จะทำงานได้อย่างเห็นภาพ น่าเชื่อ และทัชใจได้ขนาดนี้

อีกอย่างที่ชอบคือชอบน้ำเสียงที่ผู้เขียนใช้เล่า ดูจริงใจและหนักแน่นต่อความอ่อนไหวของตนเอง จะมีหลายบทเลยที่เค้าเผยให้ผู้อ่านอย่างเราๆ เห็น ทำให้ฉุกคิดทุกทีว่า เออคนทำอาชีพนี้เค้าก็เชื่อในความเป็นมนุษย์และอ่อนไหวกับสิ่งเหล่านี้อยู่ ไม่ใช่คนใจแข็งใจด้านที่ชินชากับภาพที่เกิดเหตุ และทำให้จบๆ ไป อีกทั้งมันไม่ใช่ความอ่อนไหวที่กลวงเปล่า แต่เป็นความอ่อนไหวจากความเข้าอกเข้าใจในชีวิต

ถ้าจะมีจุดที่ไม่ชอบบ้างก็คือความที่อารมณ์คล้ายกันแทบทุกตอน (และเกือบ 99% เกี่ยวกับการฆ่าตัวตาย) อาจทำให้รู้สึกเปื่อยและหยุดอ่านไปบ้าง โดยเฉพาะกับพาร์ทแรก แต่พอพาร์ทที่สองก็รู้สึกลื่นไหลและการเล่าดูกลมมน(ไม่ใช่เป็นเคสโคนันในเวอร์ชั่นอาชีพทำความสะอาดบ้านผู้ตายแล้ว!!) รวมถึงมีอะไรที่คาดไม่ถึง อย่างการทำความสะอาดชักโครกทำให้คิดถึงการดำรงอยู่และการตายได้(ยังไงวะ) ไปจนถึงการเปิดเผยเรื่องราวพ่อของผู้เขียนในตอนสุดท้ายที่ถึงไม่มาก ไม่ได้เปิดเปลือย แต่ผมในฐานะผู้อ่านก็เซอร์ไพรส์

ถ้าถามหนังสือนี้เหมาะกับใครก็คิดว่าได้หมดนะ ทั้งผู้ที่มีความคิดอยากตาย(เช่นผม) คนที่อยากได้รับความหวัง คนที่หมดหวังในชีวิต คือรู้สึกว่าอ่านได้ ไม่ได้ดิ่ง แต่ก็ไม่ได้บังคับฉุกรั้งให้ต้องซาบซึ้งยินดีกับการมีชีวิตอยู่ ออกแนวมวลกลางๆ หยิบอ่านง่าย และได้อะไรหลังอ่านพอสมควรเลย

[Mook Woramon · Rating 4 out of 5]

ตอนแรกงง ๆ ว่าเรื่องนี้คือเรื่องเดียวกันกับ ‘บทเรียนสุดท้ายที่ผู้ตายไม่ได้บอก’ หรือเปล่า
เพราะเป็นเรื่องของการทำความสะอาดบ้านผู้ล่วงลับที่เกาหลีเหมือนกัน แต่ก็ซื้อทั้งสองเล่ม 😬😬

การเล่าเรื่องคล้าย ๆ กัน คือเล่าบรรยากาศการทำงาน สถานที่ตายและสิ่งที่ผู้ล่วงลับหลงเหลือไว้ ทั้งสิ่งที่ได้บอกและไม่ได้บอก

แต่ทั้งสองเล่มให้ความรู้สึกตอนอ่านแตกต่างกันชัดเจน 🖤♥️

เล่มนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเพื่อนมาเล่าให้ฟัง ซึ้งบ้าง บ่นบ้าง เวิ่นเว้อบ้าง อารมณ์ความรู้สึกของผู้เขียนสื่อออกมาชัดเจน เหมือนเขียนเพื่อระบายความรู้สึกของตัวเอง

ในขณะที่อีกเล่มเขียนได้เป็นกลางกว่า ลึกซึ้งกว่า สะท้อนปัญหาครอบครัวและสังคมในปัจจุบัน รณรงค์ให้คนรอบข้างใส่ใจกันและกันมากขึ้น
เราคิดเองว่าอาจจะเพราะผู้เขียน ‘บทเรียนสุดท้ายที่ผู้ตายไม่ได้บอก’ มีลูก เลยก้าวข้ามความคิดถึงแต่ตัวเอง อยากจะสร้างสังคมในอนาคตที่ลูกจะอาศัยอยู่ได้อย่างมีความสุข

อย่างไรก็ตามหนังสือดีทั้งสองเล่ม ประเทศไทยมีคนฆ่าตัวตายมากขึ้นทุกวัน ไม่นานในไทยอาจจะมีอาชีพนี้ขึ้นก็ได้

[ดินสอ สีไม้ · Rating 3 out of 5]

มันก้ำกึ่งระหว่างความรู้สึกหดหู่ กับอบอุ่น
มันอัดแน่นไปด้วยมวลอารมณ์ของคนอยากตาย (ที่ตายไปแล้ว) มากเกินไป
กับพาร์ทแรก ผู้เขียนพยายามเข้าอกเข้าใจผู้ตายมากเกินไป
ในขณะที่พาร์ทหลัง ฉีกไปเลยอีกแบบ
พอทบทวนตัวเองดู กลับพบว่า เราน่าจะชอบพาร์ทแรกมากกว่าพาร์ทหลัง
หรือไม่อีกที เราคงไม่ชอบการที่มีสองพาร์ทนี้รวมอยู่ในเล่มเดียวกัน
ถ้าจะเล่าแบบพาร์ทหลัง ก็ควรเริ่มมาตั้งแต่แรก
การสลับเปลี่ยนวิธีเล่า ทำให้อารมณ์ของเล่มเปลี่ยน ไม่ต่อเนื่อง

หนังสือเล่มนี้ ให้ประสบการณ์ที่แปลก
และคงหาอ่านไม่ได้ง่ายๆ จากที่ไหน
นั่นคงเป็นข้อดี ที่เราไม่เสียใจที่อ่านมัน
แต่ถ้าคุณกำลังเศร้า หนังสือเล่มนี้ไม่เหมาะกับคุณ

[Petra (pszicholvaso) · Rating 5 out of 5]

,,Kicsit az emberi élet is olyan, mint a vécépucolás: ha egy ideig megpróbáltatásokat kell kiállnunk, akkor utána, ha csak kis ideig is, de béketűrőbbek és felszabadultabbak leszünk.’’

😷 Ritka tapasztalat, amikor nonfiction olvasás közben érzékenyülök el - most bizony így jártam. Kim Van olyan érzékenységgel és tisztelettel beszél a munkájáról és az elhunytakról, akik hátrahagyott ingóságait számolja fel extrém takarítóként, hogy az sokszor könnyfakasztó.

😷 Hol filozófiai, hol pedig önismerettel kapcsolatos elgondolkodtató kérdéseket tesz fel magának, és nekünk, olvasóknak is, miközben szétszerel, zacskóz, feltöröl és fertőtlenít.

😷 És hogy milyen extrém takarítónak lenni? Kim Van így fogalmaz: ,,Nehéz lenne azt mondani, hogy nem nehéz. Ami azt illeti, azt is nehéz lenne állítani, hogy nem örömteli.’’

😷 ,,Lehet, hogy mindez csak egy elfogult takarító csalfa reménye, aki szemellenzővel járja a világot, hogy egyedül a saját ábrándos elképzeléseit lássa viszont benne.’’ Az is lehet, hogy egy olyan könyv, ami a takarítás banális aktusán keresztül ragadja meg az élet értelmét. Akárhogyan is, kihagyhatatlan olvasmány.

[kayn · Rating 5 out of 5]

ก่อนอื่นต้องขอเตือนก่อนว่าหนังสือเล่มนี้มีเนื้อหากล่าวถึงการฆ่าตัวตาย สภาพของผู้เสียชีวิตและสิ่ง��ฏิกูล ถ้าใครอ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้ก็ไม่แนะนำให้อ่านนะ

หนังสือเล่มนี้เป็นบันทึกของผู้ที่ทำงานเก็บกวาดบ้านหรือสถานที่ที่มีผู้ล่วงลับ ก่อนหน้านี้เราได้รู้จักกับอาชีพนี้ผ่านซีรีส์เน็ตฟลิกของเกาหลีเรื่อง Move To Heaven แต่เมื่อเทียบกับซีรีส์แล้ว หนังสือเล่มนี้กล่าวถึงอาชีพนี้ได้ละเอียดกว่ามาก (ซึ่งแน่นอนอยู่แล้ว เพราะผู้เขียนทำอาชีพนี้จริงๆนี่นา) ในหนังสือก็จะแบ่งออกเป็นพาร์ท ว่าอาชีพนี้ทำและต้องเจอกับอะไรบ้าง ความรู้สึกของผู้เขียนและการตกตะกอนของเขา

และขอชื่นชมทั้งในส่วนของผู้เขียนและผู้แปล เป็นอีกเล่มที่อ่านไม่สะดุดเลย อ่านแป๊บเดียวก็จบแล้ว

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 4 out of 5]

รู้จัก 'แมวบิน นักจัดระเบียบบ้าน' กันไหมคะ
เค้าเป็นทีมงานที่รับเคลียร์บ้านรกๆ ให้สะอาดและเป็นระเบียบเหมือนใหม่

ในเมื่อไทยแลนด์มีแมวบิน โคเรียก็มี 'ฮาร์ดเวิร์กส์' เช่นกัน แต่รายละเอียดงานแตกต่างกัน...นิดหน่อย

ที่เกาหลีมีจำนวนประชากรกลุ่มหนึ่งที่อาศัยอยู่ตามลำพัง เมื่อพวกเขาเสียชีวิตไปไม่ว่าด้วยเหตุธรรมชาติ ฆ่าตัวตาย หรือถูกฆาตกรรมก็จะไม่มีผู้ดูแลบ้านและทรัพย์สมบัติที่เหลือ บริการของฮาร์ดเวิร์กส์ไม่เพียงแค่เคลียร์บ้านที่แค่รกๆ หรือหนักหนาสาหัสถึงที่เรียกว่าบ้านขยะเท่านั้น แต่เขายังรับเคลียร์บ้านที่มีคนตายอย่างโดดเดี่ยวด้วย

พวกเขาทำตั้งแต่เคลียร์ขยะ สมบัติ ของเสียของลูกค้า สารคัดหลั่งและเศษผิวหนังของผู้เสียชีวิต ทำความสะอาด ล้างพื้น ลอกวอลเปเปอร์ กำจัดกลิ่นเพื่อให้ห้องพักเหล่านั้นพร้อมเปิดประตูต้อนรับผู้มาอยู่อาศัยใหม่ได้

บางเคสมีผู้เสียชีวิตท่ามกลางกองขยะในห้องมานานกว่า 3 เดือน กว่าที่จะมีคนรู้ก็ตอนมีผู้ร้องเรียนเรื่องกลิ่น บางเคสที่ตายไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นศพแมวกว่าสิบตัว หรือบางเคสก็เป็นการป้องปรามก่อนที่จะเกิดเหตุฆ่าตัวตายขึ้น

เกือบไม่ได้อ่านซะแล้ว เพราะเห็นคำเตือนด้านหลังว่า หนังสือเล่มนี้มีการพูดถึงการฆ่าตัวตายและบรรยายสภาพผู้เสียชีวิต แต่ซื้อมาแล้วก็เลยเปิดผ่านๆ ดูหน่อย กะว่าถ้าไม่ไหวก็เอาเล่มอื่นมาอ่าน แต่สรุปว่าหนังสือที่ไม่คาดหวังมักจะเป็นหนังสือดี อ่านได้จนจบภายในเวลาอันสั้น ในหนังสือมีเนื้อหาตามที่เค้าเตือนเอาไว้จริงๆ แต่ไม่ได้ดึงให้เศร้าหรือดาว์นขนาดนั้น

Goodreads ให้ 3.8 เราให้ 4

บริการสุดท้ายแด่ผู้ตาย เก็บกวาดความแตกสลายของชีวิต สำนักพิมพ์ Bibli

[Nattapan · Rating 3 out of 5]

Interesting, disturbing and...disgusting.

P.S. I am not sure this is a fiction, a non-fiction or a combination of both.

[Fene · Rating 4 out of 5]

這是一行以某人的死亡維持生計的工作。他們就像策劃完美犯罪的人一樣，不留下指紋、腳印與任何痕跡，一如往常地處理往生者在這世上曾停留過的足跡。遺物整理師是一份不太受重視的職業，然而，作者認為他和同行所肩負的責任非常珍貴; 一個人不可能死兩次，所以他們為某個人提供的服務也只能有那麽一次。
作者不止一次地提起，他們的清潔工作既沉重又嚴肅，在永不見天日的地下屋裡，悲劇的全貌毫不保留地暴露在眼前; 往生者的屋裡，永遠滲透著、飄散著悲劇性的氣味。這群特殊的清潔工在某人獨自離開的地方，除了要處理掉往生者留下的帶著異味的遺物，還得努力地抹去他們的生活痕跡，甚至還得清理往生者的軀體碎屑和血痕。

聽說Netflix最近很火的韓劇《Move To Heaven》是根據這本書改編的。我雖然還沒看過電視劇，但看過的人都說這是一部賺人熱淚、引人熱議的好劇。這本書的內容純粹就是對遺物整理師這項職業的描寫、對死亡的細緻陳述，還有作者在清理死亡現場時的所見所聞。城市的孤獨、心中的惡鬼和人生的掙扎與悲鳴，在面對死亡時，所有的想法都會變得渺小，甚至毫無意義。

//雖然我們留下的東西最後都會消失、都會被清理掉，但我們留下的愛，相信是無人可獨佔的遺產。//

[Pawarut Jongsirirag · Rating 3 out of 5]

หากพูดถึงเรื่องความตาย ครั้งสุดท้ายที่นึกถึงมัน คือเมื่อไหร่กันครับ

เวลานึกถึงเรื่องพวกนี้ เรามักคิดกันว่า การคิดถึงเรื่องความตายต้องเป็นคนเเก่ซิที่จะตระหนักถึงเรื่องนี้ เราที่อาจจะวัยหนุ่มสาวหรือผู้ใหญ่ในช่วงอายุต่างๆ จะไปคิดถึงมันทำไม การคิดถึงเรื่องความตายจะกลายเป็นลางไม่ดีที่จะชักนำความตายมาหาเรา อย่าไปพูดหรือคิดถึงมันเลย มันเป็นเรื่องห่างไกล ยังอีกนาน เมื่อถึงเวลที่สมควรคิด ค่อยว่ากันอีกที

เเต่หนังสือเล่มนี้ จับไหล่ของเราเขย่าเบาๆ บอกเราว่า ความตายไม่ใช่เรื่องไกลตัวเท่าไหร่เลย

ผู้เขียน คิม วาน มีอาชีพเป็นคนทำความสะอาดสถานที่ของผู้ที่วาระสุดท้ายของชีวิตมาเยี่ยมเยือน งานของเขาคือการทำให้สถานที่เเห่งนั้นกลับคืนมาเหมือนกับไม่เคยมีใครอยู่มาก่อน ทำความสะอาด ทิ้งข้าวของเครื่องใช้ ทำทุกอย่างให้เหมือนใหม่ ลบล้างตัวตนของผู้ตายออกไป

หนังสือเล่มนี้ คือ บันทึกการทำงานของเขาตลอดระยะเวลาหลายปี การที่ทุกวันต้องเห็นความตาย ร่องรอยของผู้วายชนม์ที่ทิ้งเอาไว้ ซึ่งส่วนใหญ่เเล้ว คือ ผู้ที่เลือกจะจบชีวิตของตนเอง เหลือทิ้งไว้เเต่สิ่งของเครื่องใช้ที่เป็นเหมือนบันทึกบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของพวกเขาก่อนตัดสินใจปลิดชีวิตตนเอง

การทำงานเเบบนี้ทุกวัน ทุกวัน ทำให้คิมวานมองความตายในมุมมองที่อาจจะเเตกต่างออกไปจากเราๆ ที่เห็นว่าความตายเป็นเหมือนประตูที่ไม่ได้มีอยู่จริง เป็นเพียงเรื่องเล่า เเต่เจริงๆเเล้ว เราก็รับรู้ได้ว่าประตูบานนี้มันมีอยู่จริงเเค่เราไม่รู้ว่าวันใดมันจะมาปรากฎต่อหน้าเรา เเละเปิดประตูให้เราก้าวเข้าไปในนั้น

มุมมองต่อความตายของคิมวาน ทำให้เขาลงมือบันทึกเรื่องราวต่างๆ จนทำให้เกิดเป็นหนังสือเล่มนี้ที่เปรียบได้กับไดอารี่บันทึกประสบการณ์ทำงานของเขา โดยหนังสือเเบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ ส่วนที่เล่าถึงการทำความสะอาดบ้าน ที่พัก ของผู้ตาย สิ่งที่เขาต้องพบเจอในเเต่ละงาน อีกส่วนหนึ่ง คือ ประสบการณ์ชีวิตของเขาที่ได้ทำอาชีพนี้ เขาต้องพบเจอกับอะไรบ้าง เพื่อน สังคม คนรอบข้าง ชีวิตที่ต้องมีอาชีพนี้ทำให้เขามีมุมมองต่อสิ่งต่างๆรอบตัวอย่างไร

ส่วนที่ผมชอบมาก คือ ส่วนที่สองครับ มันเป็นบันทึกที่เป็นธรรมชาติ อ่านเเล้วเห็นได้ชัดเจนว่า เป็นงานเขียนที่เป็นตัวตนของ
คิม วานจริงๆ การที่ต้องประกอบอาชีพนี้ ต้องเจอกับความตายอยู่ทุกวัน ย่อมทำให้มุมมองต่อชีวิตของเขาไม่เหมือนคนอื่น มันดูถ่อมตัว เรียบง่าย จนอจจะเรียกได้ว่าเป็นการปล่อยวางจากสิ่งต่างๆรอบตัว เพราะไม่ว่าเราจะยึดติดกับอะไรอยู่ก็ตาม เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง เราก็เป็นเพียงส่วนประกอบของโปรตีน ไขมัน เเละ ของเหลวที่รวมตัวกันจนก่อให้เกิดชีวิตขึ้นมาได้ก็เท่านั้น

กลับกันเมื่อมองในส่วนเเรก อาจจะเป็นความเห็นส่วนตัวของผมจริงๆ ผมคิดว่าสวนนี้ผมไม่ค่อยอินกับมันเท่าไหร่

เมื่อพุดถึงความตาย ผมคิดว่าความตายก็คือความตาย มันไม่ได้มีความหมายมากไปหรือน้อยไปกว่านี้ มันคือการสูญสิ้นไปของชีวิต เราไม่จำเป็นต้องพยายามใส่ควา��หมายลงไปให้กับความตายของใครก็ตาม ไม่ว่าเราจะรู้จักเขาหรือไม่ งานของคิม วานในส่วนนี้ผมคิดว่ามันมีความพยายามทำให้เนื้อหามันดูสวยไปนิดนึง ใส่ความหมายหรือสร้างให้ความตายมันมีอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่เเค่การจากไปเท่านั้น

มันก็เข้าใจได้ ที่การตายของบุคคลในส่วนนี้ ซึ่งเป็นการฆ่าตัวตายเสียส่วนใหญ่ การต้องเข้าไปสำรวจข้าวของของพวกเขา ย่อมทำให้คิม วานพยายามนึกถึงหน้าตา ชีวิต เเละความรู้สึกของผู้ตายว่าเพราะเหตุใด พวกเขาถึงเลือกที่จะจบชีวิตของตนเอง อะไรคือฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้คนๆหนึ่ง���ล่อยมือออกจากเส้นด้ายชีวิตของตัวเอง เเต่ก็นั่นเเหละครับ เหมือนที่คิมวานพูดไว้ในบทหนึ่งในเล่มว่า เราเป็นใครถึงจะไปตัดสินชีวิตของคนคนหนึ่งว่า อย่าฆ่าตัวตายเลยนะ จงมีชีวิตอยู่นะ ชีวิตมีทางออกเสมอ ผมคิดว่าไม่มีใครที่จะเข้าใจชีวิตของเจ้าตัวเท่ากับตัวเขาเอง เราไม่อาจทราบได้ถึงความโศกเศร้า ความเจ็บปวด ทุกข์ทรมานของพวกเขา อาจใช่ ที่คนที่ยังมีชีวิตอยู่จะต้องอยู่กับความโศกเศร้าที่คนเหล่านี้จากไป เเต่การไปตัดสินว่าชีวิตของพวกเขาเป็น
เเบบนั้นเเบบนี้ ไม่ควรทำอย่างงั้นอย่างงี้ มันก็ออกจะดูยกตน มองชีวิตของคนอื่นว่าง่ายดายเกินไปซักหน่อย

ทำให้พาทเเรกนี้ผมเลยไม่อินมากนัก ผมชอบการเขียนเล่าเหมือนกับการเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นก็ดูเพียงพอเเล้ว ไม่ต้องเเต่งเติมเรื่องเล่าหรืออารมณ์มากมายนัก ให้ประสบการณ์ชีวิตของคนอ่านทำงานกรั่นกรองเองจะอิมเเพ็คมากกว่า

การอ่านหนังสือเล่มนี้ ได้เห็นถึงอาชีพของคิมวาน ทำให้ผมย้อนกลับมาคิดว่าในเมืองไทยเรามีอาชีพเเบบนี้บ้างมั้ย รายละเอียดเหมือนกันหรือเปล่า หากที่ดูจะใกล้เคียงที่สุดน่าจะเป็นปอเต๊กตึ๊ง การที่งานของเขา งานที่ทำให้มีรายได้เลี้ยงชีวิต คือการไปพบเจอกับวาระสุดท้ายในชีวิตของผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา ความขัดเเย้งในความรู้สึกนี้ ผมคิดว่าน่าจะทำให้พวกเขามีมุมมองต่อชีวิตที่อาจจะไม่เหมือนกับคนทำอาชีพอื่นก็เป็นได้ หากพวกเขาได้มีโอกาสเขียนหนังสืออกมาซักเล่มเเบบคิมวานบ้ง หนังสือเล่มนั้นจะมีเนื้อหายังไง เล่าถึงอะไร เป็นอะไรที่น่าสนใจมากครับ

เรื่องราวตลอดทั้งเล่ม คอยย้ำเตือนคนอ่านอยู่เสมอว่าความตายไม่น่าใช่เรื่องไกลตัว เราอาจคิดว่ามันอยู่ไกล เเต่จริงๆมันไม่เคยจากเราไปไหนไกลนัก มันอยู่ข้างเราอยู่เสมอเเค่รอเวลาโอบกอดชีวิต ทักทายเราเมื่อถึงเวลา ฉะนั้นอย่าหลีกหนีหรือมองมันเป็นของต้องห้ามเลยครับ หันหน้าเข้าหาพูดคุยกับมันไว้น่าจะดีกว่า

[Jutarat · Rating 4 out of 5]

It seems like a memoir of the author's working life. The author's perspective was used throughout the book. Therefore, we cannot understand what is the reason why people decided to end their life. The author tried to avoid judging the deceased's actions throughout the book. However, it happened sometimes, though. The author judged them unconsciously. Interestingly, not only did the author highlight the deceased's stories but also the living persons — and the role of the state. Moreover, the book offered different perspectives regarding a trauma cleaner from people who had first-handed experiences. After reading this book, I learned the meaning of life and empathy. Highly recommened!!!

[Joo Shim · Rating 3 out of 5]

죽은 자의 집에서 그 사람이 지나온 삶이 보인다. 나의 집에서는 어떤 삶이 보일까?

[Hiu Ying · Rating 3 out of 5]

3已記錄/漂出2022。

[Maria · Rating 3 out of 5]

在书店的时候看的他的另一本，后来搜出来两本，名字有差别，我还以为出版社不同其实事同一本，对比了一下并不一样。
这本写了和职业相关，作者很多寡居者死亡的事件，并通过身边人现场的种种迹象猜测亡者死亡的原因所思所想。后来写的另一本也说到这种猜测并不准确，只是把自身生活经验来判断亡者自杀或痛苦的缘由
"我想要去窥探他的模样，结果却是在观察自己。他为什么要被像我这样的人理解呢？我一定要对他进行判断吗？无论我在这里看到了什么，都只是我内心想法的投射而已。
如果说我在清理这个家的时候，看到了极度的孤独，那意味着我再次沉浸于审视自己内心的孤独；如果我从这场死亡中，看到了痛苦和绝望，那意味着我至今无法放下痛苦和绝望，并再次把它们拿了出来，投射到这可怕的地下室而已；如果我看到一个不幸的男人，年纪轻轻就失去了神智，没能照顾好自己，最终走向了死亡，那我就是把自己像宝物一样珍藏的过去的不幸，全部转移到了那个男人身上，然后装着不知道的样子，说自己是清白的。看待他人和世界时，就像在看另一个自己，这是我在这个地下室里了解到的唯一真相。"

这本就很典型的东亚说理味道，大家为了钱房子车子孩子上好学校以后找好工作而忙碌焦虑时，不要忘了关心身边的人。就老调重弹没什么新鲜的感觉，这些道理并不是第一次读到。
"仔细想想，我们为了拥有“一旦自己死后就失去用处的物品”，耗费了多少时间与精力。为了买房子，买好的车子，买高级的衣服；另外，为了让孩子进名校，找个好工作，也走上相同的路，我们牺牲掉的东西太多了。所领悟到的“死不带去”的意义。我总觉得，不应该在“一旦自己死后就失去用处的物品”上浪费人生，这个想法至今仍然没有改变，所以现在的我没有什么舍不得丢弃的物品。人生真正值得留下来的不是房子，不是从什么学校毕业，也不是钱，而是我们曾经爱过的记忆。爱与被爱的记忆会一直保存很久，即使在我们离开人世后，也会温暖地覆盖着世界的某个角落。"

[Nguyễn Minh · Rating 5 out of 5]

"Không ai có thể tùy tiện phán xét cái chết của người khác khi không biết rõ về tâm tư của họ". Mà cả kể biết rõ rồi thì sao, chúng ta nào có tự thân trải qua những gì họ từng trải qua, chịu đựng những gì họ từng chịu đựng.

Cái cảm thương của tác giả - một người dọn dẹp nhà cho người mất, có thể là bị sát hại, tai nạn, hoặc tự sát, hoặc động vật chết - đều không phân biệt đối tượng. Cái cảm thương ấy chẳng hề phai mòn qua bao đối tượng, qua bao hoàn cảnh căn phòng, dù tệ đến mức nào. Có lẽ phần lớn là do người dọn xác định được rõ ràng việc mình dọn dẹp ngoài giúp người còn là giúp chính mình.

Dọn dẹp xung quanh góp phần dọn dẹp tâm trí, suy nghĩ về quá khứ, tương lai. Đây là thiền.

[Nubs · Rating 2 out of 5]

Góc nhìn chủ quan của tác giả. Mà ngay cả việc miêu tả công việc dọn dẹp tác giả cũng làm k tốt. Đọc mà k hiểu bối cảnh những vụ án mạng như thế nào, rồi lý do là gì, chỉ là vài trang cảm xúc tiếc thương của người viết dành cho nạn nhân - một cách hết sức hời hợt. Nói chung dưới mức kỳ vọng của mình. Phí thời gian =.=

[Chun · Rating 3 out of 5]

這是一本蠻沉重的寫實小說，以遺物整理師的第一人稱來講述清理亡者死前環境的樣貌，藉由每個不同接觸到的案件環境、空間物品、生物遺留殘骸等，來推測逝者的死亡過程。

內容不是生動的，甚至有點無趣，因為多半是作者與自己內心對話，或是他腦中推測各個工作案件死亡歷程的過程；偶爾記錄一下與不同關係人的對話。

小說後半部的幾個段落有一點零散，感覺把不太相干的小章節硬是放在一起，包括：談到藉由工作經驗所訓練出的敏感度意外（沒）幫到將死之人、旅行遇到的清潔事、發展新興趣、作者的成長背景…等，整篇作品讀起來的流暢度欠佳。

[Knwup · Rating 3 out of 5]

khi đọc tên tác phẩm thì mình kì vọng nó sẽ khai thác được nhiều vấn đề về dịch vụ đặc biệt này nhưng đây chỉ là những câu chuyện ngắn về các lần đến nhà người chết và dọn vệ sinh , không khai thác sâu được nhiều vấn đề như kì vọng.

[Shee Tsim Nam · Rating 4 out of 5]

It is a strange book. Not well written. Full of excess details sometimes a bit irrelevant. But here and there elicit memories, regrets, emotions from one's past, sometimes with one or two tears.

[Rsxott · Rating 4 out of 5]

ชอบมากค่ะ แต่ก็ยังติดใจกับภาษาในการแปลอยู่ มีหลายๆคำที่เขียนผิดเลยค่ะ🥲

[Fang J. · Rating 4 out of 5]

ไม่เคยเห็นใครมองความตายได้สวยงามขนาดนี้ ถ่ายทอดออกมาได้อบอุ่นมาก นับถือใจที่เต็มใจทำงานหนักที่ยากลำบากขนาดนี้แทนพวกเขาในวันที่พวกเขาไม่สามารถทำด้วยตัวเองได้แล้ว

[Potorio · Rating 4 out of 5]

Một cuốn sách của một người làm công việc dọn dẹp hiện trường cho người chết nhưng lại có tâm hồn thơ văn đầy suy tư

[Thu Chu · Rating 5 out of 5]

Nhiều suy tư, có chiều sâu và rất tích cực

[Rhebitmind · Rating 3 out of 5]

一本满沉重的书，有恶心不适的内容，有让人感触的内容但共鸣感不大。每个章节都毫无关系，此时存粹只是作者工作的分享没有什么故事情节。看完了只是觉得对他的工作感到敬佩但也没有特别对它有啥感觉。

[Klau | lelekbuvar_ · Rating 4 out of 5]

Különleges, egyszerre megrázó és elgondolkodtató könyv arról, milyen az, amikor valaki mások halála után takarít. Néha vegyes érzéseim voltak, de a történetek mégis mélyen megérintettek. Kim Wan nemcsak a fizikai rendrakásról ír, hanem a magányról, az emberi méltóságról és arról, hogyan próbálunk rendet rakni magunkban, mások után, és a világban, amelyben élünk. Csendes, empatikus és őszinte könyv az elmúlásról, valamint mindarról, amit a társadalom kényelmesebbnek vél a szőnyeg alá söpörni. 🖤

[Dat Fids · Rating 2 out of 5]

Một cuốn sách không như mình đã kì vọng.
Tiêu đề cuốn sách gợi cho mình về một cuốn nhật ký đầy rẫy những tình huống kinh tởm khi dọn dẹp nhà cho người chết, nhưng rồi cuối cùng lại chỉ như một áng văn nhẹ nhàng, có thêm một chút yếu tố sởn gai ốc. Quá nhẹ đô với mình. Đây giống như một cuốn nhật kí thôi. Nhưng thêm cả văn phong của cuốn này, quá nhiều câu quá dài tới nỗi đọc mà buồn ngủ, nên mình cũng không có quá nhiều hứng thú để đọc cuốn này. Mình mất gần một tháng mới đọc xong!
Nói chung là đọc hơi buồn ngủ, nội dung cũng hay, có nhiều câu nói hay, nhưng chung quy lại thì vẫn chưa hợp với mình :(

[Tiên Huỳnh Thị · Rating 5 out of 5]

Cảm thấy ok. Tác giả chỉ kể sơ qua về những hoàn cảnh lúc dọn dẹp nên quyển sách không bị u ám quá mức. Tổng thể nói về cảm nhận của tác giả khi làm công việc này, thái độ của anh với cái chết và cách tìm ra những điều tích cực nhỏ nhoi trong cuộc sống để yêu đời hơn.
Không quá xuất sắc nhưng thích hợp cho những ngày rảnh rỗi, muốn bắt nhịp với một chủ đề vừa quen vừa lạ qua một lăng kính nhẹ nhàng.

[Diệu Hương · Rating 3 out of 5]

Mình biết đến cuốn sách qua bài giới thiệu sách tuy nhiên khi đọc xong mình hơi thất vọng .Vì nó không được như mình kỳ vọng .Tuy nhiên cuốn sách khá ổn cho ai tìm về một chút nhẹ nhàng để biết thêm chút ít về sự sống và cái chết không quá u tối. Đọc xong cuốn sách mình lại nghĩ đến rồi đây có phải Việt Nam cũng sẽ có dịch vụ đặc biệt này trong vòng mấy năm sau khi mà sự già hoá dân số cao thì đồng nghĩa những người sẽ chết trong cô đơn cao .Hay hiện tại đang có mà mình không biết

[Minh Minh · Rating 3 out of 5]

1 cuốn sách chữa lành, nói về việc 1 người dọn dẹp cho người đã chết, ông ấy nhận ra nhiều điều trong cuộc sống khi giúp đỡ họ. Cảm xúc buồn và tiếc thương nhiều hơn cho những hoàn cảnh trong sách, ông cũng cho mình hiểu được giá trị của cuộc sống này. Tuy nhiên giọng văn khá trầm nên có nhiều đoạn mình đọc lướt

[Yetta Liang · Rating 4 out of 5]

作者是個觀察很細膩的人，從事難以想像辛苦的行業，一邊清掃著，一邊思索生與死。書中有很多故事是常人難以想像的光景，藉由作者的雙手，發臭堆滿垃圾的空間恢復正常。
雖然沒有辦法撫平自殺甚至帶著種種苦痛原因離世人們心中的傷痕。仍有像作者這樣默默無名的人，默默記錄下這些故事。
故事動人不是因為劇情跌宕有致，而是它蘊含的情懷。
挺喜歡作者的文筆。雖然是閱讀中文譯本，仍然可以感受他寫作時的情感。

是本一小時內閱讀完的小品書。

[Lim Szei Ching · Rating 5 out of 5]

窺探社會階層、嘗盡人間冷暖、反思生命與人生。極為觸動人心的一本書，牽著你的手，引領你踏上深刻的精神之旅，讓你反覆咀嚼、回味、思考，最終學會珍惜、知足、快樂。