What do you think?
Rate this book
La nuit tombée sur nos âmes
" Les habitants de Gênes ont fui ou se terrent chez eux. La ville est déserte et l'état de siège a été proclamé. " Un grand roman noir sur les coulisses du sommet altermondialiste de Gênes en marge du G8, et comment les affrontements entre manifestants et forces de l'ordre se sont soldés par la mort de Carlo Giuliani, abattu d'une balle en pleine tête par un carabinier. Gênes, juillet 2001. Les chefs d'Etat des huit pays les plus riches de la planète se retrouvent lors du G8.
Face à eux, en marge du sommet, 500 000 personnes se sont rassemblées pour refuser l'ordre mondial qui doit se dessiner à l'abri des grilles de la zone rouge. Parmi les contestataires, Wag et Nathalie sont venus de France grossir les rangs du mouvement altermondialiste. Militants d'extrême-gauche, ils ont l'habitude des manifs houleuses et se croient prêts à affronter les forces de l'ordre. Mais la répression policière qui va se déchaîner pendant trois jours dans les rues de la Superbe est d'une brutalité inédite, attisée en coulisses par les manipulations du pouvoir italien.
Et de certains responsables français qui jouent aux apprentis-sorciers. Entre les journalistes encombrants, les manoeuvres de deux agents de la DST, et leurs propres tiraillements, Wag et Nathalie vont se perdre dans un maelstrom de violence. Il y aura des affrontements, des tabassages, des actes de torture, des trahisons et tant de vies brisées qui ne marqueront jamais l'Histoire. Qui se souvient de l'école Diaz ? Qui se souvient de la caserne de Bolzaneto ? Qui se souvient encore de Carlo Giuliani ? De ces journées où ils auront vu l'innocence et la jeunesse anéanties dans le silence, ils reviendront à jamais transformés.
Comme la plupart des militants qui tentèrent, à Gênes, de s'opposer à une forme sauvage de capitalisme.
Face à eux, en marge du sommet, 500 000 personnes se sont rassemblées pour refuser l'ordre mondial qui doit se dessiner à l'abri des grilles de la zone rouge. Parmi les contestataires, Wag et Nathalie sont venus de France grossir les rangs du mouvement altermondialiste. Militants d'extrême-gauche, ils ont l'habitude des manifs houleuses et se croient prêts à affronter les forces de l'ordre. Mais la répression policière qui va se déchaîner pendant trois jours dans les rues de la Superbe est d'une brutalité inédite, attisée en coulisses par les manipulations du pouvoir italien.
Et de certains responsables français qui jouent aux apprentis-sorciers. Entre les journalistes encombrants, les manoeuvres de deux agents de la DST, et leurs propres tiraillements, Wag et Nathalie vont se perdre dans un maelstrom de violence. Il y aura des affrontements, des tabassages, des actes de torture, des trahisons et tant de vies brisées qui ne marqueront jamais l'Histoire. Qui se souvient de l'école Diaz ? Qui se souvient de la caserne de Bolzaneto ? Qui se souvient encore de Carlo Giuliani ? De ces journées où ils auront vu l'innocence et la jeunesse anéanties dans le silence, ils reviendront à jamais transformés.
Comme la plupart des militants qui tentèrent, à Gênes, de s'opposer à une forme sauvage de capitalisme.
288 pages, Hardcover
First published January 1, 2021
6 people are currently reading
93 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 23 of 23 reviews
July 21, 2023
Πολύ ωραία πράγματα...#not. 😢
Μια πολύ δυνατή αποτύπωση ψυχών και χαρακτήρων, μια δυνατή γροθιά στη στάση ζωής - μέσα και έξω από την κόκκινη ζώνη.
ΥΓ: Απαιτείται εκτενής αναζήτηση στο διαδίκτυο.
Μια πολύ δυνατή αποτύπωση ψυχών και χαρακτήρων, μια δυνατή γροθιά στη στάση ζωής - μέσα και έξω από την κόκκινη ζώνη.
ΥΓ: Απαιτείται εκτενής αναζήτηση στο διαδίκτυο.
July 19, 2023
Η κάθε εποχή έχει τα σημεία αναφοράς της κ ο ακραίος φονταμεταλιστικος καπιταλισμός έχει τα ορόσημα του, όπως η 11η Σεπτεμβρίου κ η σύνοδος της Γένοβας
Ο κόσμος θα γινόταν πιο συντηρητικός χωρίς άμεση η επιστροφή κ η εξουσία θα έδειχνε την πυγμή της.
Νούφαρα φιλελεύθερου κόσμου κ ελεύθερης αγοράς θα εξατμιζοταν λίγα χρόνια αργότερα με τις τραπεζικές κρίσεις, δοσμένες σαν τις πληγές του Φαραώ/σαν φυσικά φαινόμενα που απλώς πλήττουν τον κόσμο
Όπως γράφει και ο αγαπημένος Θανάσης Μηνάς:
Σε κάθε περίπτωση, οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, όπως η Ναταλί και ο Βαγκ, θα επιστρέψουν από τη Γένοβα αλλαγμένοι, έχοντας κυρίως απωλέσει την αθωότητά τους, αντικρίζοντας τις άγριες όψεις του καπιταλισμού. Ακόμα και η μυστική αστυνομικός Μελανί Μαρτινέζ, μετά την ακραία αστυνομική καταστολή στη Γένοβα, αμφισβητεί την ιδεαλιστική αντίληψή της για τη «φιλειρηνική αποστολή της» σε περιόδους δημοκρατίας.
Αυτή την αθωότητα (που όμως είναι πολύτιμη!) εκφράζει στο μυθιστόρημα ένας νεαρός αναρχικός, που σκέφτεται φωναχτά:
«Για μένα, δεν έχει καμία σημασία αν είμαι ή δεν είμαι με τους αναρχικούς. Να ’σαι σίγουρη πως, αν κάτι τυπάκια σαν τον Βαγκ σταματούσαν ν’ αρπάζονται για κάποια ασήμαντη λεπτομέρεια της ιστορίας του μπολσεβικισμού, όλοι εμείς θα ’μασταν πολύ περισσότεροι και ο καπιταλισμός γρήγορα θα τα ‘βρισκε μπαστούνια».
Ο κόσμος θα γινόταν πιο συντηρητικός χωρίς άμεση η επιστροφή κ η εξουσία θα έδειχνε την πυγμή της.
Νούφαρα φιλελεύθερου κόσμου κ ελεύθερης αγοράς θα εξατμιζοταν λίγα χρόνια αργότερα με τις τραπεζικές κρίσεις, δοσμένες σαν τις πληγές του Φαραώ/σαν φυσικά φαινόμενα που απλώς πλήττουν τον κόσμο
Όπως γράφει και ο αγαπημένος Θανάσης Μηνάς:
Σε κάθε περίπτωση, οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, όπως η Ναταλί και ο Βαγκ, θα επιστρέψουν από τη Γένοβα αλλαγμένοι, έχοντας κυρίως απωλέσει την αθωότητά τους, αντικρίζοντας τις άγριες όψεις του καπιταλισμού. Ακόμα και η μυστική αστυνομικός Μελανί Μαρτινέζ, μετά την ακραία αστυνομική καταστολή στη Γένοβα, αμφισβητεί την ιδεαλιστική αντίληψή της για τη «φιλειρηνική αποστολή της» σε περιόδους δημοκρατίας.
Αυτή την αθωότητα (που όμως είναι πολύτιμη!) εκφράζει στο μυθιστόρημα ένας νεαρός αναρχικός, που σκέφτεται φωναχτά:
«Για μένα, δεν έχει καμία σημασία αν είμαι ή δεν είμαι με τους αναρχικούς. Να ’σαι σίγουρη πως, αν κάτι τυπάκια σαν τον Βαγκ σταματούσαν ν’ αρπάζονται για κάποια ασήμαντη λεπτομέρεια της ιστορίας του μπολσεβικισμού, όλοι εμείς θα ’μασταν πολύ περισσότεροι και ο καπιταλισμός γρήγορα θα τα ‘βρισκε μπαστούνια».
February 2, 2024
Χμμ δυσκολεύομαι να το βαθμολόγηση, γιατί το βιβλίο μια χαρά ήταν και πιστεύω κοντά στα αληθινά γεγονότα της Γένοβας. Αλλά δεν είχα όρεξη να διαβάσω τέτοιο βιβλίο.
Η δράση (οι διαδηλώσεις δηλαδή) αρχίζουν στη σελίδα 190 περίπου. Μέχρι εκεί γνωριζόμαστε με ένα ζευγάρι Γάλλων αριστερών που πάνε στη Γένοβα να διαδηλώσουν, ένα Γάλλο πολιτικό (σύμβουλο του Σιράκ), έναν Ιταλό φασίστα πολιτικό που κανονίζει την κατάσταση, δύο Γάλλους δημοσιογράφους, δύο Γάλλους αστυνομικούς, έναν Ιταλό ματατζη... Ε σαν πολλοί δεν μαζεύτηκαν?
Μου άρεσε να διαβάζω για τους διαδηλωτές και τους φωτογράφους, αλλά βαριόμουν τα πολιτικά, παρόλο που ήταν αληθινά (αναφέρονται Σιράκ, Μπερλουσκόνι, Μπους κλπ). Πολλά ονόματα επίσης δευτερευόντων πολιτικών που προφανώς δεν γνωρίζω.
Καλό λοιπόν αν ενδιαφέρεστε να μάθετε τι έγινε στη διαδήλωση της Γένοβας το 2001 (spoiler alert, πολλή αστυνομική βία, μέχρι και σφαίρα που εξοστρακίστηκε, δεν ήξερα ότι την έκλεψε από εκεί την ιδέα ο αγαπημένος μας Έλληνας δικηγόρος).
Το διάβασα επειδή πήγα Γένοβα προφανώς, μορφώθηκα λιγο, αλλά δεν τρελάθηκα.
Η δράση (οι διαδηλώσεις δηλαδή) αρχίζουν στη σελίδα 190 περίπου. Μέχρι εκεί γνωριζόμαστε με ένα ζευγάρι Γάλλων αριστερών που πάνε στη Γένοβα να διαδηλώσουν, ένα Γάλλο πολιτικό (σύμβουλο του Σιράκ), έναν Ιταλό φασίστα πολιτικό που κανονίζει την κατάσταση, δύο Γάλλους δημοσιογράφους, δύο Γάλλους αστυνομικούς, έναν Ιταλό ματατζη... Ε σαν πολλοί δεν μαζεύτηκαν?
Μου άρεσε να διαβάζω για τους διαδηλωτές και τους φωτογράφους, αλλά βαριόμουν τα πολιτικά, παρόλο που ήταν αληθινά (αναφέρονται Σιράκ, Μπερλουσκόνι, Μπους κλπ). Πολλά ονόματα επίσης δευτερευόντων πολιτικών που προφανώς δεν γνωρίζω.
Καλό λοιπόν αν ενδιαφέρεστε να μάθετε τι έγινε στη διαδήλωση της Γένοβας το 2001 (spoiler alert, πολλή αστυνομική βία, μέχρι και σφαίρα που εξοστρακίστηκε, δεν ήξερα ότι την έκλεψε από εκεί την ιδέα ο αγαπημένος μας Έλληνας δικηγόρος).
Το διάβασα επειδή πήγα Γένοβα προφανώς, μορφώθηκα λιγο, αλλά δεν τρελάθηκα.
August 4, 2023
19 με 22 Ιουλίου 2001.
Τέσσερις μέρες που θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο.
Τέσσερις μέρες που όλα τα βλέμματα του πλανήτη ήταν στραμμένα στην Γένοβα και στη σύνοδο των 8 πλουσιότερων χωρών του πλανήτη.
Τέσσερις μέρες κατά τις οποίες δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, νέοι κυρίως, συνέρρευσαν στην πόλη της Ιταλίας για να διαμαρτυρηθούν κατά της παγκοσμιοποίησης και των ανισοτήτων.
Τέσσερις μέρες που άφησαν πίσω πρωτοφανή επεισόδια με την αστυνομία, σοκαριστικές κατασταλτικές πρακτικές, συλλήψεις, βασανισμούς, την καταδίκη της Ιταλίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων και κυρίως έναν νεκρό διαδηλωτή από πυροβολισμό καραμπινιέρων, τον 23χρονο Κάρλο Τζουλιάνι, το όνομα του οποίου έγινε έκτοτε σύμβολο στον αγώνα κατά της κρατικής βίας.
Ο Φρεντερίκ Πολέν ήταν παρών στα δραματικά γεγονότα της Γένοβας, όμως το βιβλίο του «Η νύχτα που έπεσε στις ψυχές μας» που κυκλοφόρησε είκοσι χρόνια μετά δεν είναι ένα χρονικό ή μια μαρτυρία των εμπειριών του, αλλά μια μυθιστορηματική αποτύπωση του ηλεκτρισμένου κλίματος εκείνων των τεσσάρων ημερών μέσα από μια πολυπρισματική αφήγηση έξι διαφορετικών ηρώων που ανήκουν στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα και στις παρυφές τους.
Χρησιμοποιώντας τους κώδικες του νουάρ μυθιστορήματος και του πολιτικού θρίλερ, ο συγγραφέας χτίζει μεθοδικά την ένταση και εναλλάσσει τις οπτικές γωνίες κάθε ήρωα για να προσδώσει μεγαλύτερη δραματικότητα στα γεγονότα, αλλά και για να καταδείξει αφενός τα βαθύτερα αίτια αυτής της πρωτόγνωρης σύγκρουσης, αφετέρου τις συνέπειες της δολοφονίας του Τζουλιάνι.
Αν και με σαφή πολιτική θέση, ο Πολέν δεν υπεραπλουστεύει, ούτε σχηματοποιεί, αλλά παρουσιάζει ήρωες πολυεπίπεδους και αντιφατικούς, κινούμενους ενίοτε στην γκρίζα ζώνη της ηθικής ή ξεκάθαρα καιροσκόπους και προβοκάτορες, με κρυφές ή φανερές ατζέντες και αμφιβόλου ηθικής στάθμης ιδεολογικά κίνητρα. Η κατάληξη με την αιματηρή εισβολή των καραμπινιέρων στο σχολείο Ντίαζ, όπου βρίσκονταν ακτιβιστές, είναι πραγματικά σοκαριστική.
Σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ πόσο διαφορετικά (ή όχι) θα ήταν τα πράγματα αν υπήρχαν τότε social media. Σε κάθε περίπτωση πάντως μένει μια πικρή επίγευση για τις τέσσερις μέρες που τελικά δεν άλλαξαν τον κόσμο.
Τέσσερις μέρες που θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο.
Τέσσερις μέρες που όλα τα βλέμματα του πλανήτη ήταν στραμμένα στην Γένοβα και στη σύνοδο των 8 πλουσιότερων χωρών του πλανήτη.
Τέσσερις μέρες κατά τις οποίες δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, νέοι κυρίως, συνέρρευσαν στην πόλη της Ιταλίας για να διαμαρτυρηθούν κατά της παγκοσμιοποίησης και των ανισοτήτων.
Τέσσερις μέρες που άφησαν πίσω πρωτοφανή επεισόδια με την αστυνομία, σοκαριστικές κατασταλτικές πρακτικές, συλλήψεις, βασανισμούς, την καταδίκη της Ιταλίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων και κυρίως έναν νεκρό διαδηλωτή από πυροβολισμό καραμπινιέρων, τον 23χρονο Κάρλο Τζουλιάνι, το όνομα του οποίου έγινε έκτοτε σύμβολο στον αγώνα κατά της κρατικής βίας.
Ο Φρεντερίκ Πολέν ήταν παρών στα δραματικά γεγονότα της Γένοβας, όμως το βιβλίο του «Η νύχτα που έπεσε στις ψυχές μας» που κυκλοφόρησε είκοσι χρόνια μετά δεν είναι ένα χρονικό ή μια μαρτυρία των εμπειριών του, αλλά μια μυθιστορηματική αποτύπωση του ηλεκτρισμένου κλίματος εκείνων των τεσσάρων ημερών μέσα από μια πολυπρισματική αφήγηση έξι διαφορετικών ηρώων που ανήκουν στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα και στις παρυφές τους.
Χρησιμοποιώντας τους κώδικες του νουάρ μυθιστορήματος και του πολιτικού θρίλερ, ο συγγραφέας χτίζει μεθοδικά την ένταση και εναλλάσσει τις οπτικές γωνίες κάθε ήρωα για να προσδώσει μεγαλύτερη δραματικότητα στα γεγονότα, αλλά και για να καταδείξει αφενός τα βαθύτερα αίτια αυτής της πρωτόγνωρης σύγκρουσης, αφετέρου τις συνέπειες της δολοφονίας του Τζουλιάνι.
Αν και με σαφή πολιτική θέση, ο Πολέν δεν υπεραπλουστεύει, ούτε σχηματοποιεί, αλλά παρουσιάζει ήρωες πολυεπίπεδους και αντιφατικούς, κινούμενους ενίοτε στην γκρίζα ζώνη της ηθικής ή ξεκάθαρα καιροσκόπους και προβοκάτορες, με κρυφές ή φανερές ατζέντες και αμφιβόλου ηθικής στάθμης ιδεολογικά κίνητρα. Η κατάληξη με την αιματηρή εισβολή των καραμπινιέρων στο σχολείο Ντίαζ, όπου βρίσκονταν ακτιβιστές, είναι πραγματικά σοκαριστική.
Σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ πόσο διαφορετικά (ή όχι) θα ήταν τα πράγματα αν υπήρχαν τότε social media. Σε κάθε περίπτωση πάντως μένει μια πικρή επίγευση για τις τέσσερις μέρες που τελικά δεν άλλαξαν τον κόσμο.
September 22, 2023
Σε μεταφέρει στην καρδιά των συγκρούσεων στην Γένοβα του 2001. Γίνεσαι και εσύ ένας θεατής των παράνομων βιαιοπραγιών της αστυνομίας που φυσικά οι περισσότερες δεν έφτασαν ποτέ στην δικαιοσύνη. Περιέχει πολλές σκηνές βίας.
February 16, 2022
Il faut lire le livre minutieusement documenté de Frédéric Paulin pour comprendre ce qui s’est joué à Gênes en juillet 2001. Comment des militantes et militants altermondialistes ont été la cible d’exactions et de tortures de la part des forces de l’ordre italiennes. Des forces de l’ordre où régnaient impunité et nostalgie du régime fasciste de Mussolini. Un livre qui décortique aussi la haine du communisme et de la gauche qui gangrène une partie de la société italienne.
Il faut lire le livre de Frédéric Paulin pour ne pas oublier Gênes en juillet 2001.
Il faut lire le livre de Frédéric Paulin pour ne pas oublier Gênes en juillet 2001.
October 7, 2021
Ouvrir un roman de Frédéric PAULIN, c’est s’approcher de la violence des hommes. Et avec son dernier roman, l’auteur nous plonge au coeur du maelstrom.
Il y a Wad, de son prénom Chrétien (il y a des parents bizarres tout de même….), thésard mais surtout trotskiste.
Lors d’une manif, il sauve Nathalie, elle plutôt toto, comprenez (si vous êtes néophyte comme moi) mouvance autonome.
Pour l’anecdote, j’en étais restée à la querelle Trotski-Staline et au meurtre du premier. Après, je n’ai plus suivi les divergences de doctrines. Je ferme la parenthèse.
Ensemble, ils vont grossir les rangs du contre-G8 du Gênes de juillet 2001. Ils rejoignent les Tute Bianche (les tuniques blanches), mouvement de résistance passive qui disparaitra à cette occasion. RIP.
Il y a Génovéfa, la journaliste du JDD qui décide de couvrir l’événement, en ayant assez de couvrir de faux événements, comme le dernier vol du Concorde.
Il y a Laurent Lamar, le communiquant de l’Elysée qui voue un culte à Jacques Chirac (et oui, à l’époque, c’était encore le pantagruélique président), et qui va se retrouver entre le marteau et l’enclume, comprenez entre la DST et la sécurité italienne et son retors Calvini.
Carli, chef du service d’ordre, et aimant l’ordre à la fasciste, fait déployer l’équivalent des forces spéciales dans la ville de peur des débordements.
L’action se déroule en juillet, sous un soleil torride qui échauffe les esprits.
Si j’ai eu un peu de mal avec les différents acronymes et factions gauchistes de la lutte contre la mondialisation, l’auteur a fini par m’entraîner au coeur de ces jours fatidiques qui, s’ils n’ont pas changés la face du monde, lui ont mis un sacré coup.
Mais à quels prix : des jeunes adultes brisés physiquement et mentalement.
Car si certains personnages disent éprouver du plaisir à casser les magasins de la Grande Consommation et autres banques, ce sont avant tout des enfants idéalistes qui ne méritaient pas de tomber face à des fascistes déchaînés avançant eux aussi en meute.
J’ai aimé l’ironie de l’auteur : Et tout ça se déroule sous un soleil magnifique, le bleu du ciel est cinégénique. Il fait si chaud, la mer doit être agréable. (p.22)
Le style est concis, les phrases s’enchainent vite, comme si il y avait une certaine urgence à raconter.
Pendant ma lecture me revenaient en mémoire les émeutes des gilets jaunes, le déchainement de violence de part et d’autre.
Comme si nous étions condamné à cette violence pour nous faire entendre.
Une citation :
On entend partout « La violence, c’est mal. ». Qui nous vend ce discours à ton avis ? Ben moi je vais te le dire : ce sont ces huit mecs barricadés dans la zone rouge en ce moment. Les huit mecs les plus violents du monde. (p.179)
L’image que je retiendrai :
Celle des coulées de sang sur les murs de l’école Diaz dans laquelle les manifestants ont été pris au piège à minuit.
https://alexmotamots.fr/la-nuit-tombe...
Il y a Wad, de son prénom Chrétien (il y a des parents bizarres tout de même….), thésard mais surtout trotskiste.
Lors d’une manif, il sauve Nathalie, elle plutôt toto, comprenez (si vous êtes néophyte comme moi) mouvance autonome.
Pour l’anecdote, j’en étais restée à la querelle Trotski-Staline et au meurtre du premier. Après, je n’ai plus suivi les divergences de doctrines. Je ferme la parenthèse.
Ensemble, ils vont grossir les rangs du contre-G8 du Gênes de juillet 2001. Ils rejoignent les Tute Bianche (les tuniques blanches), mouvement de résistance passive qui disparaitra à cette occasion. RIP.
Il y a Génovéfa, la journaliste du JDD qui décide de couvrir l’événement, en ayant assez de couvrir de faux événements, comme le dernier vol du Concorde.
Il y a Laurent Lamar, le communiquant de l’Elysée qui voue un culte à Jacques Chirac (et oui, à l’époque, c’était encore le pantagruélique président), et qui va se retrouver entre le marteau et l’enclume, comprenez entre la DST et la sécurité italienne et son retors Calvini.
Carli, chef du service d’ordre, et aimant l’ordre à la fasciste, fait déployer l’équivalent des forces spéciales dans la ville de peur des débordements.
L’action se déroule en juillet, sous un soleil torride qui échauffe les esprits.
Si j’ai eu un peu de mal avec les différents acronymes et factions gauchistes de la lutte contre la mondialisation, l’auteur a fini par m’entraîner au coeur de ces jours fatidiques qui, s’ils n’ont pas changés la face du monde, lui ont mis un sacré coup.
Mais à quels prix : des jeunes adultes brisés physiquement et mentalement.
Car si certains personnages disent éprouver du plaisir à casser les magasins de la Grande Consommation et autres banques, ce sont avant tout des enfants idéalistes qui ne méritaient pas de tomber face à des fascistes déchaînés avançant eux aussi en meute.
J’ai aimé l’ironie de l’auteur : Et tout ça se déroule sous un soleil magnifique, le bleu du ciel est cinégénique. Il fait si chaud, la mer doit être agréable. (p.22)
Le style est concis, les phrases s’enchainent vite, comme si il y avait une certaine urgence à raconter.
Pendant ma lecture me revenaient en mémoire les émeutes des gilets jaunes, le déchainement de violence de part et d’autre.
Comme si nous étions condamné à cette violence pour nous faire entendre.
Une citation :
On entend partout « La violence, c’est mal. ». Qui nous vend ce discours à ton avis ? Ben moi je vais te le dire : ce sont ces huit mecs barricadés dans la zone rouge en ce moment. Les huit mecs les plus violents du monde. (p.179)
L’image que je retiendrai :
Celle des coulées de sang sur les murs de l’école Diaz dans laquelle les manifestants ont été pris au piège à minuit.
https://alexmotamots.fr/la-nuit-tombe...
November 25, 2023
Η νύχτα πο�� έπεσε στις ψυχές μας είναι ένα βιβλίο με έντονο το ύφος του ρεπορτάζ. Ο συγγραφέας, που ήταν παρών στις μεγάλες διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης του Ιουλίου του 2001 κατά τη διάρκεια της συνάντησης των G8 στη Γένοβα, έζησε τις δραματικές στιγμές που περιγράφονται αλλά και την απίστευτη βία που άσκησε αμείλικτα η ιταλική αστυνομία. Ως αυτόπτης, λοιπόν, μάρτυρας των γεγονότων είναι από τους πλέον ειδικούς για να μας βάλουν «μέσα» στην ιστορία: από την πρώτη γνωριμία μας με τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες στις διαδηλώσεις στο Γκέτεμποργκ, ως τις τραγικές στιγμές της νυχτερινής εισβολής στα μέρυ που κοιμούνταν οι διαδηλωτές, την σύλληψη, το βασανισμό και τη φυλάκισή τους.
Ο Paulin προσπαθεί και εν μέρει επιτυγχάνει να περιγράψει απ τη μιά τις αναμνήσεις του, αλλά και να τις εμπλουτίσει με πλήθος στοιχείων και να συνθέσει την πραγματικότητα που βίωσε με τους επινοημένους χαρακτήρες του βιβλίου. Όμως παρασύρεται ενίοτε σε ένα περισσότερο δημοσιογραφικό παρά λογοτεχνικό στυλ. Εκτός από την «ενομη βία» της ιταλικής αστυνομίας (που καθοδηγείται από ένα φασιστα, δεξί χέρι ενός ακροδεξιού υπουργού του Μπερσλουσκόνι) στο μυθιστόρημα θίγονται μια σειρά από άλλα πολιτικά θέματα, όπως ο διαρκής οπορτουνισμός των πολιτικών και των παρατρεχάμενών τους, τα παιχνίδια εξουσίας, η διπροσωπία όλων. Κυρίως όμως ο συγγραφέας μας δείχνει οτι το χάος οδηγεί στη βία και η βία στην ανάγκη του καθενος (ασχέτως πλευράς στην οποία βρίσκεται) να σώσει τον εαυτό του.
Ο Paulin προσπαθεί και εν μέρει επιτυγχάνει να περιγράψει απ τη μιά τις αναμνήσεις του, αλλά και να τις εμπλουτίσει με πλήθος στοιχείων και να συνθέσει την πραγματικότητα που βίωσε με τους επινοημένους χαρακτήρες του βιβλίου. Όμως παρασύρεται ενίοτε σε ένα περισσότερο δημοσιογραφικό παρά λογοτεχνικό στυλ. Εκτός από την «ενομη βία» της ιταλικής αστυνομίας (που καθοδηγείται από ένα φασιστα, δεξί χέρι ενός ακροδεξιού υπουργού του Μπερσλουσκόνι) στο μυθιστόρημα θίγονται μια σειρά από άλλα πολιτικά θέματα, όπως ο διαρκής οπορτουνισμός των πολιτικών και των παρατρεχάμενών τους, τα παιχνίδια εξουσίας, η διπροσωπία όλων. Κυρίως όμως ο συγγραφέας μας δείχνει οτι το χάος οδηγεί στη βία και η βία στην ανάγκη του καθενος (ασχέτως πλευράς στην οποία βρίσκεται) να σώσει τον εαυτό του.
March 18, 2024
fin super bien écrite, ca faisait longtemps que j'avais pas fini un livre sur le sentiment qu'il s'est terminé trop vite
February 8, 2024
Un cinq étoiles mérité amplement. Un roman noir comme on les aime, efficace, politique et réaliste. On en sort avec la nausée et la détestation vive (mais o combien nécessaire) de la police et du fascisme
August 15, 2023
22 χρόνια συμπληρώνονται από την “Μάχη της Γένοβας” τότε που ακροαριστεροί ακτιβιστές συναντήθηκαν για να διαδηλώσουν και να επαναστατήσουν κατά των ηγετών της G8. Στην προεδρία ήταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι που οι φασιστικές αντιλήψεις του καθοδήγησαν την Ιταλική αστυνομία να δράσει με ανεξέλεγκτο τρόπο και με μία πρωτοφανή βία που είχε ως αποτέλεσμα άπειρους ξυλοδαρμούς και τον θάνατο του Κάρλο Τζουλιάνι.
Ο Paulin χαρίζει στο αναγνωστικό κοινό μία τεκμηριωμένη καταγραφή των γεγονότων και δείχνει τις διαφορετικές οπτικές της βίας είτε από την πλευρά των ακτιβιστών είτε των πολιτικών είτε των αστυνομικών. Άλλοι δέχονται την βία ως μέτρο καταστολής και φίμωσης του λάου και άλλοι αναγκάζονται να υποταχθούν στο μίσος που επιβάλλεται.
Σκληρό και αποτρόπαιο σε κάποια σημεία που η λογική δεν υπάρχει όταν χτυπάς κόσμο που δεν φταίει απλά για να δείξεις την υπεροχή σου.
Αν και το γεγονός έγινε το 2001 μπορούμε να αντιληφθούμε ότι ο φασισμός δεν είναι τόσο μακριά μας αφού και στις μέρες μας γίνονται έκτροπα.
Ένα βιβλίο που στοχεύει να υπενθυμίσει ότι η ιστορία επαναλαμβάνετε.
Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.
Ο Paulin χαρίζει στο αναγνωστικό κοινό μία τεκμηριωμένη καταγραφή των γεγονότων και δείχνει τις διαφορετικές οπτικές της βίας είτε από την πλευρά των ακτιβιστών είτε των πολιτικών είτε των αστυνομικών. Άλλοι δέχονται την βία ως μέτρο καταστολής και φίμωσης του λάου και άλλοι αναγκάζονται να υποταχθούν στο μίσος που επιβάλλεται.
Σκληρό και αποτρόπαιο σε κάποια σημεία που η λογική δεν υπάρχει όταν χτυπάς κόσμο που δεν φταίει απλά για να δείξεις την υπεροχή σου.
Αν και το γεγονός έγινε το 2001 μπορούμε να αντιληφθούμε ότι ο φασισμός δεν είναι τόσο μακριά μας αφού και στις μέρες μας γίνονται έκτροπα.
Ένα βιβλίο που στοχεύει να υπενθυμίσει ότι η ιστορία επαναλαμβάνετε.
Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.
May 8, 2023
L'auteur, le livre (288 pages, 2021) :
Chroniques d'une catastrophe annoncée.
Frédéric Paulin quitte ses mémoires algériennes pour se rapprocher un peu plus du jour d'aujourd'hui et nous rappeler les tragiques événements de 2001, lors du sommet du G8 à Gênes.
Mieux vaut réviser un peu son Histoire très contemporaine avant d'attaquer La nuit tombée sur nos âmes, pour pouvoir profiter pleinement du bouquin.
On aime :
❤️ Un thriller passionnant comme on les aime, appuyé par une rigoureuse enquête de journaliste comme on les aime : que du bonheur pour ce salutaire travail de mémoire contemporaine.
❤️ Un devoir de mémoire indispensable parce que quelques semaines plus tard, le monde entier oubliera Gênes lorsque deux tours s'écrouleront à New York.
❤️ Un rappel salutaire : c'était hier tout juste et l'actualité nous montre que le fascisme n'est jamais aussi loin qu'on voudrait bien le croire.
Le contexte :
En 1999, état d'urgence et couvre-feu s'abattent sur ce qu'on a carrément appelé la bataille de Seattle lors du sommet de l'OMC et la planète découvre la détermination altermondialiste (... et celle de l'autre camp).
En 2000, le sommet du FMI à Prague cristallise à nouveau manifestations et répression.
En juin 2001, à Göteborg le sommet européen se solde par un mort par balle (ce sera le sommet de l'angoisse dans la soi-disant si tranquille démocratie suédoise).
Ce sont les années de la naissance des fameux black blocs, du moins de leur naissance médiatique.
Autant dire que quelques semaines après la Suède, en juillet 2001, les puissants sont sur les dents et pètent de trouille à l'approche du sommet gênois : l'escalade de la violence et de la répression est à son paroxysme et chacun des camps affute ses armes pour en découdre, au sens propre souvent.
George Bush dormira même sur un navire de l'US Navy ancré dans la baie.
Frédéric Paulin était sur place à Gênes et en est revenu bouleversé par des scènes dignes des dictatures fascistes sudaméricaines : la boucherie de l'école Diaz, les tortures de la caserne de Bolzaneto et bien sûr le décès de Carlo Giuliani abattu par un carabinier pris au piège.
L'intrigue :
Paulin s'empare de ces événements et les met en perspective dans un sacré roman.
Aux côtés des 'vrais' protagonistes de l'époque, il développe tout son art pour camper une galerie de personnages de tous bords et nous faire (re-)vivre de l'intérieur ces événements que l'on a oubliés seulement vingt ans après.
Nous voici donc en Italie en compagnie d'un couple de jeunes altermondialistes qui écument les sommets, celui de Gênes après celui de Göteborg.
Un militant du MSI italien devenu conseiller en sécurité du nouveau gouvernement de Berlusconi compromis avec les néo-fascistes.
Un jeune conseiller en communication du cabinet Chirac.
Un duo de flics de notre DST. Une journaliste qui voulait jouer les reporters de guerre.
Tout le monde est en place pour trois jours de violence déchainée et l'on tourne tourne les pages sans pouvoir reposer le bouquin.
On peut aussi, pour se mettre dans l'ambiance, jeter un œil sur le film américain inspiré des événements de Seattle (qui n'arrive pas à la cheville du bouquin de Paulin).
Un livre qui éclaire également les violences policières plus récentes et l'incapacité (plus ou moins assumée) de nos polices à préserver la sécurité en même temps que la liberté de manifestation.
Pour celles et ceux qui aiment l'Histoire.
Chroniques d'une catastrophe annoncée.
Frédéric Paulin quitte ses mémoires algériennes pour se rapprocher un peu plus du jour d'aujourd'hui et nous rappeler les tragiques événements de 2001, lors du sommet du G8 à Gênes.
Mieux vaut réviser un peu son Histoire très contemporaine avant d'attaquer La nuit tombée sur nos âmes, pour pouvoir profiter pleinement du bouquin.
On aime :
❤️ Un thriller passionnant comme on les aime, appuyé par une rigoureuse enquête de journaliste comme on les aime : que du bonheur pour ce salutaire travail de mémoire contemporaine.
❤️ Un devoir de mémoire indispensable parce que quelques semaines plus tard, le monde entier oubliera Gênes lorsque deux tours s'écrouleront à New York.
❤️ Un rappel salutaire : c'était hier tout juste et l'actualité nous montre que le fascisme n'est jamais aussi loin qu'on voudrait bien le croire.
Le contexte :
En 1999, état d'urgence et couvre-feu s'abattent sur ce qu'on a carrément appelé la bataille de Seattle lors du sommet de l'OMC et la planète découvre la détermination altermondialiste (... et celle de l'autre camp).
En 2000, le sommet du FMI à Prague cristallise à nouveau manifestations et répression.
En juin 2001, à Göteborg le sommet européen se solde par un mort par balle (ce sera le sommet de l'angoisse dans la soi-disant si tranquille démocratie suédoise).
Ce sont les années de la naissance des fameux black blocs, du moins de leur naissance médiatique.
Autant dire que quelques semaines après la Suède, en juillet 2001, les puissants sont sur les dents et pètent de trouille à l'approche du sommet gênois : l'escalade de la violence et de la répression est à son paroxysme et chacun des camps affute ses armes pour en découdre, au sens propre souvent.
George Bush dormira même sur un navire de l'US Navy ancré dans la baie.
Frédéric Paulin était sur place à Gênes et en est revenu bouleversé par des scènes dignes des dictatures fascistes sudaméricaines : la boucherie de l'école Diaz, les tortures de la caserne de Bolzaneto et bien sûr le décès de Carlo Giuliani abattu par un carabinier pris au piège.
L'intrigue :
Paulin s'empare de ces événements et les met en perspective dans un sacré roman.
Aux côtés des 'vrais' protagonistes de l'époque, il développe tout son art pour camper une galerie de personnages de tous bords et nous faire (re-)vivre de l'intérieur ces événements que l'on a oubliés seulement vingt ans après.
Nous voici donc en Italie en compagnie d'un couple de jeunes altermondialistes qui écument les sommets, celui de Gênes après celui de Göteborg.
Un militant du MSI italien devenu conseiller en sécurité du nouveau gouvernement de Berlusconi compromis avec les néo-fascistes.
[...] Carli sait que ses chefs sont pour la plupart incompétent, que sans le retour au gouvernement de Berlusconi ils n'auraient jamais pu se retrouver à gérer un tel événement. Pour lui, le choix de Gênes, une ville aux ruelles tortueuses construite sur un terrain escarpé, est une aberration. Seule la zone de réunion des huit chefs d'état a d'ailleurs été sécurisée. Les autres quartiers ont été abandonnés. Les émeutiers, les rouges, les noirs et tous les étrangers réduiront la ville en miettes si bon leur semble.
Un jeune conseiller en communication du cabinet Chirac.
[...] La guerre froide est terminée, les antagonismes est-ouest se sont dissipés. Maintenant, le temps de l'opposition nord-sud est venu. Et ça, ça fascine Chirac.
Un duo de flics de notre DST. Une journaliste qui voulait jouer les reporters de guerre.
Tout le monde est en place pour trois jours de violence déchainée et l'on tourne tourne les pages sans pouvoir reposer le bouquin.
On peut aussi, pour se mettre dans l'ambiance, jeter un œil sur le film américain inspiré des événements de Seattle (qui n'arrive pas à la cheville du bouquin de Paulin).
Un livre qui éclaire également les violences policières plus récentes et l'incapacité (plus ou moins assumée) de nos polices à préserver la sécurité en même temps que la liberté de manifestation.
Pour celles et ceux qui aiment l'Histoire.
September 11, 2023
Μπορείτε να διαβάσετε και άλλες παρουσιάσεις στη στήλη de-book του debop
Τον Ιούλιο του 2001, στη Γένοβα, έλαβε χώρα ακόμα μια σύνοδος των G8 (ΗΠΑ, Καναδάς, Ιαπωνία, Ρωσία, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία). Όχι και πολύ καιρό πριν, είχε πραγματοποιηθεί στο Γκέντεμποργκ η σύνοδος κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Το κλίμα στις παρυφές του δυτικού πολιτισμού είχε αρχίσει να βράζει. Συγκεκριμένα, είχε ξεκινήσει να χαράζεται μια διεθνής στροφή προς κάτι παραπάνω από δεξιές και φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές τόσο με την εκλογή του Μπους στις ΗΠΑ όσο και με την παρείσφρηση ακροδεξιών στοιχείων στην κυβέρνηση Μπερλουσκόνι.
Οι πορείες των διαδηλωτών που είχαν φθάσει από κάθε γωνιά του πλανήτη, δε θα μπορούσαν να μη συμπεριληφθούν σε μια τόσο κομβική στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας. Οι επεισοδιακές συγκρούσεις μεταξύ των αστυνομικών δυνάμεων και των διαδηλωτών δεν άργησαν να φανούν. Πολλοί διαδηλωτές τραυματίστηκαν, άλλοι συνελήφθησαν. Τραγικό αποκορύφωμα της αιματηρής διαμάχης υπήρξε ο θάνατος του 23χρονου φοιτητή Κάρλο Τζουλιάνι, όταν ένας αστυνομικός τον πυροβόλησε και στη συνέχεια πέρασε από πάνω του με το όχημά του.
Μέσα σε αυτές τις ζυμώσεις που επηρέασαν, χωρίς αμφιβολία, την πορεία του δυτικού πολιτισμού στον 21ο αιώνα, οι ήρωες του βιβλίου βρίσκονται διαρκώς στο μεταίχμιο. Πρόκειται για μια ομάδα ακροαριστερών ακτιβιστών, με τον Βάγκνερ και τη Νάταλι ως τους πιο κεντρικούς χαρακτήρες του βιβλίου. Οι δυο τους βιώνουν το απόγειο του έρωτά τους μέσα σε ένα κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που κλονίζεται συνεχώς από τις σεισμικές δονήσεις του καπιταλιστικού συστήματος.
Το μυθιστόρημα «Η νύχτα που έπεσε στις ψυχές μας» του Φρεντερίκ Πωλέν από τις εκδόσεις Πόλις δεν αποτελεί ένα εύκολο ανάγνωσμα. Η ευκολία δε σχετίζεται με τη λιτή και κατανοητή γραφή που πραγματικά προσδίδει πολλά θετικά στοιχεία στην απόλαυση του βιβλίου, αλλά με τις συνθήκες, στις οποίες αναφέρεται αυτό το μυθιστόρημα. Πραγματεύεται τις συγκρούσεις, εσωτερικές και εξωτερικές, μιας γενιάς, αυτή των Μιλένιαλς, που σιγά σιγά παίρνει τη σκυτάλη της ιστορίας από τους προηγούμενους και τα προβλήματα δεν αργούν να φανούν.
Είναι πρόδηλο, κοιτώντας πίσω στον χρόνο της αφήγησης, ότι ο 21ος αιώνας θα περάσει από πολλές αναταράξεις ώσπου να βρει τον βηματισμό του. Όπως πάντα, όμως, το τίμημα θα πέσει στα λαϊκά στρώματα, σε αυτούς που αγωνίζονται να μείνουν αλώβητοι από τις σφαίρες του χρόνου και κυρίως στους νέους, στους φοιτητές, σε αυτούς που αύριο θα κατέχουν τα ινία της παγκόσμιας άμαξας.
3,5 αστέρια
Τον Ιούλιο του 2001, στη Γένοβα, έλαβε χώρα ακόμα μια σύνοδος των G8 (ΗΠΑ, Καναδάς, Ιαπωνία, Ρωσία, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία). Όχι και πολύ καιρό πριν, είχε πραγματοποιηθεί στο Γκέντεμποργκ η σύνοδος κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Το κλίμα στις παρυφές του δυτικού πολιτισμού είχε αρχίσει να βράζει. Συγκεκριμένα, είχε ξεκινήσει να χαράζεται μια διεθνής στροφή προς κάτι παραπάνω από δεξιές και φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές τόσο με την εκλογή του Μπους στις ΗΠΑ όσο και με την παρείσφρηση ακροδεξιών στοιχείων στην κυβέρνηση Μπερλουσκόνι.
Οι πορείες των διαδηλωτών που είχαν φθάσει από κάθε γωνιά του πλανήτη, δε θα μπορούσαν να μη συμπεριληφθούν σε μια τόσο κομβική στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας. Οι επεισοδιακές συγκρούσεις μεταξύ των αστυνομικών δυνάμεων και των διαδηλωτών δεν άργησαν να φανούν. Πολλοί διαδηλωτές τραυματίστηκαν, άλλοι συνελήφθησαν. Τραγικό αποκορύφωμα της αιματηρής διαμάχης υπήρξε ο θάνατος του 23χρονου φοιτητή Κάρλο Τζουλιάνι, όταν ένας αστυνομικός τον πυροβόλησε και στη συνέχεια πέρασε από πάνω του με το όχημά του.
Μέσα σε αυτές τις ζυμώσεις που επηρέασαν, χωρίς αμφιβολία, την πορεία του δυτικού πολιτισμού στον 21ο αιώνα, οι ήρωες του βιβλίου βρίσκονται διαρκώς στο μεταίχμιο. Πρόκειται για μια ομάδα ακροαριστερών ακτιβιστών, με τον Βάγκνερ και τη Νάταλι ως τους πιο κεντρικούς χαρακτήρες του βιβλίου. Οι δυο τους βιώνουν το απόγειο του έρωτά τους μέσα σε ένα κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που κλονίζεται συνεχώς από τις σεισμικές δονήσεις του καπιταλιστικού συστήματος.
Το μυθιστόρημα «Η νύχτα που έπεσε στις ψυχές μας» του Φρεντερίκ Πωλέν από τις εκδόσεις Πόλις δεν αποτελεί ένα εύκολο ανάγνωσμα. Η ευκολία δε σχετίζεται με τη λιτή και κατανοητή γραφή που πραγματικά προσδίδει πολλά θετικά στοιχεία στην απόλαυση του βιβλίου, αλλά με τις συνθήκες, στις οποίες αναφέρεται αυτό το μυθιστόρημα. Πραγματεύεται τις συγκρούσεις, εσωτερικές και εξωτερικές, μιας γενιάς, αυτή των Μιλένιαλς, που σιγά σιγά παίρνει τη σκυτάλη της ιστορίας από τους προηγούμενους και τα προβλήματα δεν αργούν να φανούν.
Είναι πρόδηλο, κοιτώντας πίσω στον χρόνο της αφήγησης, ότι ο 21ος αιώνας θα περάσει από πολλές αναταράξεις ώσπου να βρει τον βηματισμό του. Όπως πάντα, όμως, το τίμημα θα πέσει στα λαϊκά στρώματα, σε αυτούς που αγωνίζονται να μείνουν αλώβητοι από τις σφαίρες του χρόνου και κυρίως στους νέους, στους φοιτητές, σε αυτούς που αύριο θα κατέχουν τα ινία της παγκόσμιας άμαξας.
3,5 αστέρια
March 2, 2024
Sommet du G8 les 19, 20 et 21 juillet 2001. L'Italie de Berlusconi est le pays hôte, à Gènes, où convergent de fait les militants altermondialistes contestant ce sommet des 8 pays les plus riches de la planète. Militants autonomes (black bloc), trotskistes, policiers en civil infiltrés dans les groupes de contestataires, journalistes, photographes, et bien sûr, les nervis du Ministère de l'Int��rieur italien, infiltré lui par les nostalgiques de l'extrême droite arrivée dans les bagages de Berlusconi le populiste. Une poudrière dans un centre ville fermé, truffé de forces de l'ordre de tous les services : Frédéric Paulin est dans la place avec les altermondialistes. Il sera témoin de la montée de la violence des deux côtés, de la destruction des commerces en ville, et des exactions commises par les forces de police italienne, les dénis de droit, les arrestations arbitraires, les blessures terribles infligées aux militants, les traumatismes qui s'ensuivent. Frédéric Paulin dénonce un carnage : il y aura un mort et de nombreux blessés, un déchaînement des forces de police. Les noms sont changés, mais les faits sont relatés au plus près des protagonistes, et le bilan du sommet est consigné. Témoignage documenté et utile, quoique écrit de façon un peu foutraque, deux mois après ce sommet, les tours de New York s'effondraient, jetant un voile d'oubli sur la violence et la honte de ces journées et de ce sommet.
February 27, 2022
Un événement que je ne connaissais pas, et qui avait sans doute été occulte par le 11sept..
En juillet 2001, lors du sommet du g8 à genes, des manifestations ont lieu :altermondialistes, lcr, extreme gauche etc, ils viennent manifester contre l ordre mondial décidé par les grandes puissances..
Or pendant 3j, la ville de gènes va abriter des combats violents entre la police et ces manifestants.. Réprimés dans le sang dont le paroxysme sera la mort d un jeune..
Faillite de la police italienne qui s est livrée à des exactions complètement arbitraires menés en sous main par un ministre de l intérieur complotiste...
Horrible de voir que ce genre de choses a pu exister en 2001..
Dans sa trilogie de la guerre est une ruse, Frédéric Paulin a su décrire avec justesse les idéologies de chacun.. Et c'est ce que j'aime dans ces livres..tous les points de vues sont abordés par le truchement d un personnage.
En juillet 2001, lors du sommet du g8 à genes, des manifestations ont lieu :altermondialistes, lcr, extreme gauche etc, ils viennent manifester contre l ordre mondial décidé par les grandes puissances..
Or pendant 3j, la ville de gènes va abriter des combats violents entre la police et ces manifestants.. Réprimés dans le sang dont le paroxysme sera la mort d un jeune..
Faillite de la police italienne qui s est livrée à des exactions complètement arbitraires menés en sous main par un ministre de l intérieur complotiste...
Horrible de voir que ce genre de choses a pu exister en 2001..
Dans sa trilogie de la guerre est une ruse, Frédéric Paulin a su décrire avec justesse les idéologies de chacun.. Et c'est ce que j'aime dans ces livres..tous les points de vues sont abordés par le truchement d un personnage.
July 9, 2021
Frédéric Paulin a le don de nous plonger en plein cœur d'événements politiques et d'actualité comme si nous étions nous même témoin des scènes s'y déroulant.
Gênes, 20 juillet 2001, les militants d'extrême gauche du monde entier se retrouvent pour manifester contre le sommet du G8 et contre le capitalisme. Le black bloc est présent et a décidé d'en découdre.
Mais la police italienne manipulée par le gouvernement Berlusconi, fascisée va déployer une violence sans précédent allant jusqu'à la mort d'un manifestant.
Paulin nous place à la fois dans les bureaux d'un conseiller de Chirac, dans les rangs des carabiniers, dans ceux des black bloc, au sein de la DST et avec des journalistes.
Sans manichéisme, Paulin nous place en témoin de ce déchaînement de violence d'un côté comme de l'autre.
Un roman brillant comme toujours avec cet auteur.
Gênes, 20 juillet 2001, les militants d'extrême gauche du monde entier se retrouvent pour manifester contre le sommet du G8 et contre le capitalisme. Le black bloc est présent et a décidé d'en découdre.
Mais la police italienne manipulée par le gouvernement Berlusconi, fascisée va déployer une violence sans précédent allant jusqu'à la mort d'un manifestant.
Paulin nous place à la fois dans les bureaux d'un conseiller de Chirac, dans les rangs des carabiniers, dans ceux des black bloc, au sein de la DST et avec des journalistes.
Sans manichéisme, Paulin nous place en témoin de ce déchaînement de violence d'un côté comme de l'autre.
Un roman brillant comme toujours avec cet auteur.
September 30, 2022
Frédéric Paulin signe un roman très fort sur les affrontements entre les forces de l'ordre italiennes et les militants anticapitalistes et altermondialistes lors du sommet du G8 en juillet 2001. Un jeune étudiant et militant italien avait alors été tué d'une balle dans la tête par un gendarme italien.
Nous suivons plusieurs personnages, qu'ils soient militants, policiers ou politiciens. Certains sont sympathiques, d'autres beaucoup moins, et certains révèlent une ambiguïté qu'on ne devinait pas forcément au début. Le récit est haletant mais lourd, car on sent la tragédie qui arrive inéluctablement, et avec elle la fin des espoirs, des rêves d'un autre monde possible.
J'ai beaucoup aimé ce roman, même s'il est terriblement décourageant quand on partage les combats politiques des militants qu'il met en scène. C'est le roman de l'échec d'une résistance, vaincue par la puissance d'Etat.
Nous suivons plusieurs personnages, qu'ils soient militants, policiers ou politiciens. Certains sont sympathiques, d'autres beaucoup moins, et certains révèlent une ambiguïté qu'on ne devinait pas forcément au début. Le récit est haletant mais lourd, car on sent la tragédie qui arrive inéluctablement, et avec elle la fin des espoirs, des rêves d'un autre monde possible.
J'ai beaucoup aimé ce roman, même s'il est terriblement décourageant quand on partage les combats politiques des militants qu'il met en scène. C'est le roman de l'échec d'une résistance, vaincue par la puissance d'Etat.
March 11, 2024
Solid book! Sometimes it got a bit boring and repetitive. For me the book got very interesting and emotional after pg. 248, i got hooked at that moment and couldn’t put the book down. If you are interested in this particular historic event check this book out, if not I wouldn’t recommend it, there are many books, articles and movies that portray police brutality from a very different, interesting and emotional perspective.
March 12, 2024
Είχα μεγάλες προσδοκίες από αυτό το βιβλίο, οι οποίες όμως καλύφθηκαν μερικώς. Είναι περισσότερο ένα είδος ρεπορτάζ για τις ημέρες εκείνες και λιγότερο ένα μυθιστόρημα. Περιγράφει την έντονη αστυνομική βία και καταστολή, αλλά δεν εμβαθύνει περισσότερο από το άκρως απαραίτητο στους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες.
Μάλλον ψυχρό και ρεαλιστικό βιβλίο
3,5/5
Μάλλον ψυχρό και ρεαλιστικό βιβλίο
3,5/5
December 22, 2024
Ήταν κατώτερο των προσδοκιών μου βάσει της περίληψης και του θέματος που έχει ως αφορμή. Έχει σειρά χαρακτήρων ως πρωταγωνιστές και η εναλλαγή στην αφήγηση από τον ένα στον άλλο γίνεται χωρίς παύση, ώρες ώρες ένιωθα ότι διάβαζα σενάριο.
Δίνει πάντως μία εκ των έσω εικόνα των γεγονότων στη Γένοβα εκείνες τις ημέρες.
Δίνει πάντως μία εκ των έσω εικόνα των γεγονότων στη Γένοβα εκείνες τις ημέρες.
October 14, 2025
Με ύφος δραματοποιημενου ντοκιμαντέρ, ένα βιβλίο για τα γεγονότα στη Γένοβα το 2021. Το βιβλίο είναι ιδεολογικά στρατευμένου με την πλευρά όσων διαδήλωσαν εναντίον της παγκόσμιοποίησης και μάλιστα με έμφαση στην πλευρά των αναρχικών. Σίγουρα ενδιαφέρον και για τη γραφή του και για το περιεχόμενο του
August 17, 2023
Συμπαθητικό, οι χαρακτήρες λίγο κοινότοποι. Αγόρι που σπουδάζει κοινωνικές επιστήμες και πατάει με το ένα πόδι εδώ το άλλο εκεί ερωτεύεται κορίτσι από το black block κλπ. Το σώζει το βιβλίο, το τελευταίο μέρος που περιγράφει την βαρβαρότητα των ιταλικών αρχών εκείνες τις ημέρες.
December 24, 2025
Bon roman, bien documenté, avec quand même quelques longueurs (le chapitre sur Chirac, les passages sur le personnage un peu bateau de Lamar,...)
Displaying 1 - 23 of 23 reviews