What do you think?
Rate this book
Les Refuges
Emotion, profondeur, angoisse...
Un nouveau superbe thriller par l'auteur du Douzième Chapitre et des Chiens de Détroit
Installée en Normandie depuis peu, Sandrine est priée d’aller vider la maison de sa grand-mère, une originale qui vivait seule sur une île minuscule, pas très loin de la côte.
Lorsqu’elle débarque sur cette île grise et froide, Sandrine découvre une poignée d’habitants âgés organisés en quasi autarcie.
Tous décrivent sa grand-mère comme une personne charmante, loin de l’image que Sandrine en a.
Pourtant, l’atmosphère est étrange ici. En quelques heures, Sandrine se rend compte que les habitants cachent un secret.
Quelque chose ou quelqu’un les terrifie. Mais alors pourquoi aucun d’entre eux ne quitte-t-il jamais l’île ?
Qu’est-il arrivé aux enfants du camp de vacances précipitamment fermé en 1949 ?
Qui était vraiment sa grand-mère ?
Sandrine sera retrouvée quelques jours plus tard, errant sur une plage du continent, ses vêtements couverts d’un sang qui n’est pas le sien...
Né en 1976, Jérôme Loubry a publié Les Chiens de Détroit, lauréat du Prix Plume libre d’Argent 2018, suivi du Douzième Chapitre, « un polar complètement dingue, angoissant, terriblement prenant », selon Le Parisien.
432 pages, Pocket Book
First published September 4, 2019
112 people are currently reading
3916 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 786 reviews
December 17, 2023
*4.5 stars *
“Who rides forth tonight, through storms so wild?
It is the father with his child.
He has the boy in his arms;
he holds him safely, he keeps him warm.
‘My son, why do you hide your face in fear?’
‘Father, can you not see the Erlking?
The Erlking with his crown and tail?’
‘My son, it is a streak of mist”.
“Johann Wolfgang Von Goethe”
When Sandrine is tasked with clearing her late grandmother’s house on an island off the coast of Normandy, France, she discovers a mysterious and frightening place with many secrets. She comes across a former holiday camp that was used just after the Second World War, and was intended to help heal the mental wounds of war for traumatised children. The austere concrete buildings, were a legacy of the Nazis military base. The buildings were to be utilised to attack the mainland, but were never used for that purpose, and instead became the living quarters for the children and staff, but there are some very strange goings on across this isolated island!
Creepy and wonderfully atmospheric, with a terrifying sense of foreboding, this was an extremely clever storyline, very complex but utterly brilliant, though you’ll discover that nothing is as it seems - and I do mean nothing!
* Thank you to Netgalley and Hodder and Stoughton for an ARC in exchange for an honest unbiased review *
“Who rides forth tonight, through storms so wild?
It is the father with his child.
He has the boy in his arms;
he holds him safely, he keeps him warm.
‘My son, why do you hide your face in fear?’
‘Father, can you not see the Erlking?
The Erlking with his crown and tail?’
‘My son, it is a streak of mist”.
“Johann Wolfgang Von Goethe”
When Sandrine is tasked with clearing her late grandmother’s house on an island off the coast of Normandy, France, she discovers a mysterious and frightening place with many secrets. She comes across a former holiday camp that was used just after the Second World War, and was intended to help heal the mental wounds of war for traumatised children. The austere concrete buildings, were a legacy of the Nazis military base. The buildings were to be utilised to attack the mainland, but were never used for that purpose, and instead became the living quarters for the children and staff, but there are some very strange goings on across this isolated island!
Creepy and wonderfully atmospheric, with a terrifying sense of foreboding, this was an extremely clever storyline, very complex but utterly brilliant, though you’ll discover that nothing is as it seems - and I do mean nothing!
* Thank you to Netgalley and Hodder and Stoughton for an ARC in exchange for an honest unbiased review *
January 24, 2022
Pues sí, es una novela de estilo y corte similar a “Shutter island”, de Dennis Lehane, aunque no me ha maravillado tanto. Aún así, he disfrutado con “El refugio”, ya que te somete a una lectura donde nada es lo que parece, y el autor te lleva por un laberinto en el que irá arrojando miguitas, pero del que no te abrirá la puerta hasta el final, en una especie de Matroska rusa en la que cada baliza es un descenso hacia la muñeca interior, con una narración oscura pero muy bien contada. Poco o nada se puede decir de ella, aparte de lo que indica la cubierta, sin caer en el spoiler. Loubry se basa en el poema de Goethe “El rey de los alisos” para tejer una trama psicológica bastante compleja. Eso sí, debo decir que, a partir de la segunda baliza, ya empecé a entrever “por dónde iban los tiros”, al encontrar algunas inconsistencias en el relato que Sandrine hacía al inspector Bouchard.
Puede ser duro de leer para ciertas personas, pues en la novela aparecen temas, tales como el secuestro o el manejo de menores, que a más de un lector le puede poner los pelos de punta. No se explaya en ellos demasiado, lo cuál es tremendamente de agradecer. No tiene pasajes “espeluznantes”, por así decirlo.
Resumiendo, que “El refugio” es, como thriller psicológico, muy recomendable, aunque para mí no llegue a la máxima calificación. Esa se la reservo a novelas tipo “Shutter island”, donde sí me explotó la cabeza, y donde no supe entrever el final. En esta, el verlo venir por anticipado me obliga a quitarle una estrella. Aún así, hay que dejarse llevar hasta el final. Tendré que llevarle un seguimiento a este autor.
January 20, 2022
Hoy les traigo la segunda novela del año, que digo novela... ¡novelón!, de la mano de un autor que me era totalmente desconocido, hasta ahora.
Jérôme Loubry nos envuelve en una historia que poco a poco se va tornando absolutamente claustrofóbica y asfixiante.
En pocas palabras, me ha dejado helada 😱👌
Es muy difícil hablar de ella sin caer en el spoiler así que intentaré ser breve.
A través de una prosa exquisita, nos va adentrando en la vida de la joven periodista Sandrine. Es entonces, tras la noticia de la muerte de su abuela, que se verá obligada a embarcar hacia la isla en la que vivía casi aislada.
A pesar de sus reticencias iniciales, no lo puede evitar, siente que necesita saber más sobre su abuela y su pasado, para así acallar esos rumores que la tachan de loca.
Una vez allí, conoce a un grupo de personajes de lo más peculiares, que callan más de lo que cuentan.
Así iremos dando saltos entre los años 1949, donde conoceremos la historia de Suzanne, y 1986 con la historia de Sandrine y esa misteriosa isla.
La novela está estructurada en cuatro balizas; La isla, el Rey de los Alisos, Los niños y la última, El refugio Sandrine, donde se dará forma a un auténtico rompecabezas que hay que ir descifrando poco a poco y que viene a ser comparable con la complejidad de la mente humana y sus múltiples capas.
Leerla es todo un reto mental.
Hay que estar muy atentos a todos los detalles.
Jérôme Loubry va creando una historia compleja, donde nada es lo que parece, maravillosamente escrita y que te hace vivir todo como si estuvieras allí, te instales en la isla junto con la protagonista y sientas el mismo desasosiego que ella.
Es brillante.
Indispensable para cualquier amante de los thrillers psicológicos.
Donde se nos muestra la psique humana y sus recovecos, y como hacemos frente al dolor.
En gran parte se me ha recordado a un autor que me encanta y considero el maestro del thriller psicológico Sebastian Fitzek, porque no sabes hasta que punto lo que estás leyendo es real o no y a cada página que pasas te deja con la intriga, es casi imposible adivinar lo que se está cociendo lentamente hasta ese final magistral.
Tiene alguna escena dura pero no es la tónica general, es hacia el final donde se nos encoge un poquito (bastante) el corazón 💔
Te lo imaginas todo a la perfección, como si de una película se tratara. Me encantaría verla adaptada a la gran pantalla. Daría para una muy buena película. O incluso una serie, quien sabe.
En definitiva, me he sentido manipulada, engañada en todo momento.
Agotada y extenuada mentalmente.
Pero, masoca que soy, me ha encantado la experiencia 😆
¿A qué esperas? ¡Deja el móvil y lee esta novela! 😂
🌊 "Mantén la mente ocupada...
Recítate tu poema, por ejemplo...
Será más fácil..."
🌊 "A veces únicamente sucede que la vida no es apta para los vivos."
📖 Próxima lectura:
"Welcome to the Freak Show".
Mar Goizueta.
📚 https://www.facebook.com/LaLocadelosL... 📚
Jérôme Loubry nos envuelve en una historia que poco a poco se va tornando absolutamente claustrofóbica y asfixiante.
En pocas palabras, me ha dejado helada 😱👌
Es muy difícil hablar de ella sin caer en el spoiler así que intentaré ser breve.
A través de una prosa exquisita, nos va adentrando en la vida de la joven periodista Sandrine. Es entonces, tras la noticia de la muerte de su abuela, que se verá obligada a embarcar hacia la isla en la que vivía casi aislada.
A pesar de sus reticencias iniciales, no lo puede evitar, siente que necesita saber más sobre su abuela y su pasado, para así acallar esos rumores que la tachan de loca.
Una vez allí, conoce a un grupo de personajes de lo más peculiares, que callan más de lo que cuentan.
Así iremos dando saltos entre los años 1949, donde conoceremos la historia de Suzanne, y 1986 con la historia de Sandrine y esa misteriosa isla.
La novela está estructurada en cuatro balizas; La isla, el Rey de los Alisos, Los niños y la última, El refugio Sandrine, donde se dará forma a un auténtico rompecabezas que hay que ir descifrando poco a poco y que viene a ser comparable con la complejidad de la mente humana y sus múltiples capas.
Leerla es todo un reto mental.
Hay que estar muy atentos a todos los detalles.
Jérôme Loubry va creando una historia compleja, donde nada es lo que parece, maravillosamente escrita y que te hace vivir todo como si estuvieras allí, te instales en la isla junto con la protagonista y sientas el mismo desasosiego que ella.
Es brillante.
Indispensable para cualquier amante de los thrillers psicológicos.
Donde se nos muestra la psique humana y sus recovecos, y como hacemos frente al dolor.
En gran parte se me ha recordado a un autor que me encanta y considero el maestro del thriller psicológico Sebastian Fitzek, porque no sabes hasta que punto lo que estás leyendo es real o no y a cada página que pasas te deja con la intriga, es casi imposible adivinar lo que se está cociendo lentamente hasta ese final magistral.
Tiene alguna escena dura pero no es la tónica general, es hacia el final donde se nos encoge un poquito (bastante) el corazón 💔
Te lo imaginas todo a la perfección, como si de una película se tratara. Me encantaría verla adaptada a la gran pantalla. Daría para una muy buena película. O incluso una serie, quien sabe.
En definitiva, me he sentido manipulada, engañada en todo momento.
Agotada y extenuada mentalmente.
Pero, masoca que soy, me ha encantado la experiencia 😆
¿A qué esperas? ¡Deja el móvil y lee esta novela! 😂
🌊 "Mantén la mente ocupada...
Recítate tu poema, por ejemplo...
Será más fácil..."
🌊 "A veces únicamente sucede que la vida no es apta para los vivos."
📖 Próxima lectura:
"Welcome to the Freak Show".
Mar Goizueta.
📚 https://www.facebook.com/LaLocadelosL... 📚
February 2, 2024
5/5⭐
Tremendo. Una historia dura y triste que no me ha dejado indiferente.
La trama se desarrolla en un prólogo que transcurre en 2019 y cuatro partes, tres de ellas en 1986 y la cuarta de nuevo en 2019. Cada una de ellas no se titula primera, segunda, tercera o cuarta parte, sino primera, segunda, tercera y última "baliza". El término "baliza", está muy bien puesto. Es muy importante en esta historia.
En la "Primera baliza: La isla", Sandrine, tras recibir la noticia de la muerte de su abuela, Suzanne a la que nunca llegó a conocer, se desplaza a la isla donde ella vivía para recoger sus pertenencias. Durante toda esta parte vamos a ir notando pequeñas cosas que nos llaman la atención, que no encajan. Aunque no sepamos el porqué, algo vamos intuyendo (o eso creemos).
En la "Segunda baliza: el rey de los alisos", encuentran a Sandrine en una playa cubierta de sangre de otra persona. En esta parte aparece por primera vez el inspector Damien Bouchard. El inspector, junto con la doctora Véronique Burel, irá confrontando la historia que cuenta Sandrine con los hechos. En esta parte y en la siguiente ("Tercera baliza: Los niños"), el autor me llevó por donde quiso. Avancé en la narración junto con Damien y Veronique. Lo que me chirríaba a mí, era lo mismo que les chirríaba a ellos. Poco a poco iban cuadrando las cosas, o eso creía yo. Sí, en algún momento me planteé que eran demasiadas casualidades y que quedaban cosas por explicar, pero hasta ahí. Hay que llegar a la última e inesperada parte ("Última baliza: el refugio sandrine), para comprender hasta que punto el autor ha jugado con nuestra mente. Cuando la terminé, volví sobre mis pasos. Todo lo importante estaba ahí, pero no lo vi (o no lo supe ver), hasta que Loubry quiso.
Es posible que haya lectores que consideren retorcido, como ha desarrollado el autor la trama. A mí me ha parecido brillante. Es un desarrollo complejo, para ejemplificar lo complejo de los mecanismos de nuestro cerebro. Lo que puede hacer nuestra mente, las capas y más capas, que crea, para protegernos de un trauma emocional, que nos es imposible sobrellevar, es lo más tremendo de este libro y lo que me ha dejado conmocionada.
Sobre los personajes solo voy a decir que están bien trazados. Cualquier otra cosa podría convertirse en un spoiler.
Añadir que está bien escrito, tiene un ritmo muy ágil y se lee fácil. Nada más. En este libro cuanto menos se cuente mejor.
Recomendable para los que gusten de negra o thriller psicológico.
Tremendo. Una historia dura y triste que no me ha dejado indiferente.
La trama se desarrolla en un prólogo que transcurre en 2019 y cuatro partes, tres de ellas en 1986 y la cuarta de nuevo en 2019. Cada una de ellas no se titula primera, segunda, tercera o cuarta parte, sino primera, segunda, tercera y última "baliza". El término "baliza", está muy bien puesto. Es muy importante en esta historia.
En la "Primera baliza: La isla", Sandrine, tras recibir la noticia de la muerte de su abuela, Suzanne a la que nunca llegó a conocer, se desplaza a la isla donde ella vivía para recoger sus pertenencias. Durante toda esta parte vamos a ir notando pequeñas cosas que nos llaman la atención, que no encajan. Aunque no sepamos el porqué, algo vamos intuyendo (o eso creemos).
En la "Segunda baliza: el rey de los alisos", encuentran a Sandrine en una playa cubierta de sangre de otra persona. En esta parte aparece por primera vez el inspector Damien Bouchard. El inspector, junto con la doctora Véronique Burel, irá confrontando la historia que cuenta Sandrine con los hechos. En esta parte y en la siguiente ("Tercera baliza: Los niños"), el autor me llevó por donde quiso. Avancé en la narración junto con Damien y Veronique. Lo que me chirríaba a mí, era lo mismo que les chirríaba a ellos. Poco a poco iban cuadrando las cosas, o eso creía yo. Sí, en algún momento me planteé que eran demasiadas casualidades y que quedaban cosas por explicar, pero hasta ahí. Hay que llegar a la última e inesperada parte ("Última baliza: el refugio sandrine), para comprender hasta que punto el autor ha jugado con nuestra mente. Cuando la terminé, volví sobre mis pasos. Todo lo importante estaba ahí, pero no lo vi (o no lo supe ver), hasta que Loubry quiso.
Es posible que haya lectores que consideren retorcido, como ha desarrollado el autor la trama. A mí me ha parecido brillante. Es un desarrollo complejo, para ejemplificar lo complejo de los mecanismos de nuestro cerebro. Lo que puede hacer nuestra mente, las capas y más capas, que crea, para protegernos de un trauma emocional, que nos es imposible sobrellevar, es lo más tremendo de este libro y lo que me ha dejado conmocionada.
Sobre los personajes solo voy a decir que están bien trazados. Cualquier otra cosa podría convertirse en un spoiler.
Añadir que está bien escrito, tiene un ritmo muy ágil y se lee fácil. Nada más. En este libro cuanto menos se cuente mejor.
Recomendable para los que gusten de negra o thriller psicológico.
January 16, 2023
Жестока, жестока, жестока!
Страхотен роман, не ме пусна през цялото време, докато не стигнах до самия финал, който беше абсолютно НЕОЧАКВАН! Майсторски изграден психологически трилър, а стилът на Лубри е приковаващ.
Книгата е изградена от 3 части, като всяка следваща разбива представите ни за предходната на пух и прах и ни хвърля в нови догадки. И така до самият край.
Загадъчна и мистериозна, навлизаща в дебрите на психологическите травми и убежищата, които човек гради, за да се спаси от болката.
Ако ви се чете книга за ден, искате история, в която изцяло да се потопите и финалът и да ви разбие, горещо препоръчвам.
Затова харесвам френските автори!
Страхотен роман, не ме пусна през цялото време, докато не стигнах до самия финал, който беше абсолютно НЕОЧАКВАН! Майсторски изграден психологически трилър, а стилът на Лубри е приковаващ.
Книгата е изградена от 3 части, като всяка следваща разбива представите ни за предходната на пух и прах и ни хвърля в нови догадки. И така до самият край.
Загадъчна и мистериозна, навлизаща в дебрите на психологическите травми и убежищата, които човек гради, за да се спаси от болката.
Ако ви се чете книга за ден, искате история, в която изцяло да се потопите и финалът и да ви разбие, горещо препоръчвам.
Затова харесвам френските автори!
August 20, 2023
Oh la la la, magnifique!!!
Espectacular como he ido dando tumbos y como la historia ha ido cambiando, magistral.
Me gustado todo, la ambientación, los personajes, tanto Sandrine, el inspector, los habitantes de la isla, todos...
Nada es lo que parece, es mas complejo de lo que en realidad es...
Dos libros de este autor y 2 5 estrellas, este superior, calidad Premium.
Valoración: 10/10 a mis favoritos.
Sinopsis: Sandrine, una periodista de un periódico local de Normandía, recibe la noticia de la muerte de su abuela, Suzanne, a la que nunca llegó a conocer en vida. Sandrine viajará a la isla donde vivía su abuela para recoger todas sus pertenencias. El lugar está habitado por gente que llegó a la isla hacia finales de la Segunda Guerra Mundial con el fin de trabajar en un campamento de verano para niños cuyas familias habían sido especialmente afectadas por la guerra. Horas después de su llegada a la isla, Sandrine advierte que los lugareños ocultan algo, y unos días más tarde encuentran a Sandrine deambulando por una de las playas, sus ropas teñidas por la sangre de otra persona, y murmurando sinsentidos. Para entender la verdad, el inspector Damien Bouchard tendrá que bucear en el pasado y la memoria de Sandrine, poniendo en juego la cordura de Sandrine y la suya.
Espectacular como he ido dando tumbos y como la historia ha ido cambiando, magistral.
Me gustado todo, la ambientación, los personajes, tanto Sandrine, el inspector, los habitantes de la isla, todos...
Nada es lo que parece, es mas complejo de lo que en realidad es...
Dos libros de este autor y 2 5 estrellas, este superior, calidad Premium.
Valoración: 10/10 a mis favoritos.
Sinopsis: Sandrine, una periodista de un periódico local de Normandía, recibe la noticia de la muerte de su abuela, Suzanne, a la que nunca llegó a conocer en vida. Sandrine viajará a la isla donde vivía su abuela para recoger todas sus pertenencias. El lugar está habitado por gente que llegó a la isla hacia finales de la Segunda Guerra Mundial con el fin de trabajar en un campamento de verano para niños cuyas familias habían sido especialmente afectadas por la guerra. Horas después de su llegada a la isla, Sandrine advierte que los lugareños ocultan algo, y unos días más tarde encuentran a Sandrine deambulando por una de las playas, sus ropas teñidas por la sangre de otra persona, y murmurando sinsentidos. Para entender la verdad, el inspector Damien Bouchard tendrá que bucear en el pasado y la memoria de Sandrine, poniendo en juego la cordura de Sandrine y la suya.
February 26, 2021
"Het staat vast dat Loubry een bijzonder boek heeft afgeleverd, een ongezien soort verhaal met een bijzonder vlotte pen, met veel details en beschrijvingen. Heel mooi om lezen en zeker een aanrader als je van thrillers en huiveringwekkende toestanden houdt! Ik ben fan! Loubry, kom maar op met nog een dergelijk boek, ik sta alvast op de eerste rij! Voor toevluchtsoord geef ik een dikke 5 sterren!"
https://elinevandm.wordpress.com/2021...
https://elinevandm.wordpress.com/2021...
February 3, 2022
El refugio de Sandrine no es una bonita cabaña en el campo ni una casita en la playa. Te vas a topar con algo más profundo, duro e inhóspito. Otro tipo de refugio ...
El libro comienza con una sesión en un aula donde el profesor plantea un caso que deben analizar sus alumnos.
"Mantén la mente ocupada..."
El autor se basa en el poema de Goethe "El rey de los Alisos" para construir una trama compleja, donde nada es como parece. Balizas estratégicamente colocadas dificultan llegar hasta el fondo y conocer la verdad.
La estancia en la isla es como poco perturbadora. Sientes interferencias, incongruencias, algo que no encaja. Te planteas varias hipótesis que quedan abiertas cuando Sandrine aparece de regreso en la playa.
La versión que cuenta Sandrine a Véronique, la psicóloga, y a Damien, el policía, es dura y espeluznante, permitiría explicar el estado en que se encuentra. Ambos intentan ayudarle.
"Hábleme de amor,
vuelva a decirme cosas bonitas ..."
¿Pero cuál es la verdad oculta en el refugio de Sandrine?
Un refugio que nos permite adoptar una posible explicación de lo ocurrido y dejar una puerta abierta a la esperanza.
No menciono más para no hacer espóiler. Cuanto menos sepas, mejor.
Un thriller psicológico de esos que te dejan pegada al libro, de capítulos cortos, de lectura muy rápida, duro y adictivo. La historia que cuenta y el juego de sospechas que provoca en el lector son terribles, porque en todo momento te hace pensar que puede haber algo más. El autor ha sabido dirigir mi mirada a otro sitio, hasta que el "profe" no me ha puesto las "gafas" he ido bastante ciega. Las balizas han sido como una carrera de obstáculos y yo he tropezado con todas las vallas, aún así he disfrutado mucho su lectura.
Si te gustan los thrillers psicológicos y jugar a adivinar, ya tardas en leerlo.
Valoración: 9,25/10
Lectura: febrero 2022
El libro comienza con una sesión en un aula donde el profesor plantea un caso que deben analizar sus alumnos.
"Mantén la mente ocupada..."
El autor se basa en el poema de Goethe "El rey de los Alisos" para construir una trama compleja, donde nada es como parece. Balizas estratégicamente colocadas dificultan llegar hasta el fondo y conocer la verdad.
La estancia en la isla es como poco perturbadora. Sientes interferencias, incongruencias, algo que no encaja. Te planteas varias hipótesis que quedan abiertas cuando Sandrine aparece de regreso en la playa.
La versión que cuenta Sandrine a Véronique, la psicóloga, y a Damien, el policía, es dura y espeluznante, permitiría explicar el estado en que se encuentra. Ambos intentan ayudarle.
"Hábleme de amor,
vuelva a decirme cosas bonitas ..."
¿Pero cuál es la verdad oculta en el refugio de Sandrine?
Un refugio que nos permite adoptar una posible explicación de lo ocurrido y dejar una puerta abierta a la esperanza.
No menciono más para no hacer espóiler. Cuanto menos sepas, mejor.
Un thriller psicológico de esos que te dejan pegada al libro, de capítulos cortos, de lectura muy rápida, duro y adictivo. La historia que cuenta y el juego de sospechas que provoca en el lector son terribles, porque en todo momento te hace pensar que puede haber algo más. El autor ha sabido dirigir mi mirada a otro sitio, hasta que el "profe" no me ha puesto las "gafas" he ido bastante ciega. Las balizas han sido como una carrera de obstáculos y yo he tropezado con todas las vallas, aún así he disfrutado mucho su lectura.
Si te gustan los thrillers psicológicos y jugar a adivinar, ya tardas en leerlo.
Valoración: 9,25/10
Lectura: febrero 2022
May 10, 2021
‘Who rides so late tonight through night and wind?’ - Goethe
Why, it’s the Erlkönig, the Erlking, the symbol of death and the loss of innocence.
In September 2019 François Villemin, a lecturer at Tours University presents a case known as ‘Sandrine’s Refuge’ to his students. We all use refuges, hiding a hurt behind a forced smile, reading, listening to music or day dreaming but Sandrine’s refuge is deep, as deep as the Mariana Trench, forcing her to abandon reality and it is a very necessary refuge.
Zut alors. This is an incredible book, it has taken my breath away in its complexity. It’s an enigma, a huge impenetrable puzzle where there are so many alternate realities. This book defines twisty. It’s like a maze you navigate to try to find your way out but you keep reaching dead ends. The layering in the storytelling resembles Russian dolls or to keep the Russian analogy going like layers of an onion such as on the Kremlin. I don’t want to give much away in this review because it’s one of those books you have to go into blind and without preconceptions. However, the Erlking, water, islands, clocks, cats, shoes and many other images combine to create a story of incredible power. Throughout the narrative there are some powerful images and emotional references to Nazism and this serves to demonstrate the magnitude of the story. It’s a dark black tale and people become prisoners to it but their ghostly presences haunts the pages. It’s chilling, the stuff of nightmares you don’t want to dream never mind live. There are fearful secrets despairingly locked in the mind that are shocking and horrifying you almost want to disconnect and seek your own refuge from the reality of it yet at the same time you want to play detective. What is Sandrine's truth? Where does it lie? You try to work it out and guess what? I’m wrong, every time.
This is one of the cleverest, most powerful, most enigmatic books I’ve read in a long time. It’s not easy, the themes are dark and leave a bitter taste as you shudder and weep but this is a novel I will never forget. Incroyable.
Ps. Superb translation too.
With thanks to NetGalley and especially to Hodder and Stoughton for the much appreciated arc in return for an honest review.
Why, it’s the Erlkönig, the Erlking, the symbol of death and the loss of innocence.
In September 2019 François Villemin, a lecturer at Tours University presents a case known as ‘Sandrine’s Refuge’ to his students. We all use refuges, hiding a hurt behind a forced smile, reading, listening to music or day dreaming but Sandrine’s refuge is deep, as deep as the Mariana Trench, forcing her to abandon reality and it is a very necessary refuge.
Zut alors. This is an incredible book, it has taken my breath away in its complexity. It’s an enigma, a huge impenetrable puzzle where there are so many alternate realities. This book defines twisty. It’s like a maze you navigate to try to find your way out but you keep reaching dead ends. The layering in the storytelling resembles Russian dolls or to keep the Russian analogy going like layers of an onion such as on the Kremlin. I don’t want to give much away in this review because it’s one of those books you have to go into blind and without preconceptions. However, the Erlking, water, islands, clocks, cats, shoes and many other images combine to create a story of incredible power. Throughout the narrative there are some powerful images and emotional references to Nazism and this serves to demonstrate the magnitude of the story. It’s a dark black tale and people become prisoners to it but their ghostly presences haunts the pages. It’s chilling, the stuff of nightmares you don’t want to dream never mind live. There are fearful secrets despairingly locked in the mind that are shocking and horrifying you almost want to disconnect and seek your own refuge from the reality of it yet at the same time you want to play detective. What is Sandrine's truth? Where does it lie? You try to work it out and guess what? I’m wrong, every time.
This is one of the cleverest, most powerful, most enigmatic books I’ve read in a long time. It’s not easy, the themes are dark and leave a bitter taste as you shudder and weep but this is a novel I will never forget. Incroyable.
Ps. Superb translation too.
With thanks to NetGalley and especially to Hodder and Stoughton for the much appreciated arc in return for an honest review.
January 29, 2022
Es un thriller psicológico muy inteligente. El autor juega con el lector de manera que cuando crees que tienes todo claro, da un giro y vuelta a empezar, nada es lo que parece.
Es mejor leer el libro a ciegas e ir descubriendo la historia. Sólo diré que es tremenda, absorbente, espeluznante, claustrofóbica y muy buena.
Valoración 4.5
Es mejor leer el libro a ciegas e ir descubriendo la historia. Sólo diré que es tremenda, absorbente, espeluznante, claustrofóbica y muy buena.
Valoración 4.5
October 23, 2021
En shock.
February 10, 2022
No se como empezar a reseñar este libro. La historia empieza narrada en dos épocas y a cual más interesante, no sabes lo que va a pasar ni como van a acabar las historias. Y, de golpe, todo se une en una sola historia que te hace comprender todo lo que ha ocurrido antes y entiendes por qué el titulo de libro. No os voy a desvelar nada, no es mi estilo, ya lo sabéis, pero os diré que el escritor me ha llevado por donde le ha dado la gana, juega con la historia y te hace pensar en mil hipótesis, al final, te da un giro que, al menos a mí, me ha da dejado con la boca abierta. Muy recomendable.
November 19, 2021
Уау... абсолютно безмълвен съм и не мога да си затворя зейналата уста след края на "Тайните убежища". Отдавна не съм попадал на толкова изкусно изграден психологически трилър, а тази книга ме взриви! За любителите на жанра, които все още не са я прочели, ще кажа само, че ако написаното в анотацията ви се струва достатъчно интересно, че да започнете, то нямате и бегла представа в какво ви предстои да се забъркате. В момента даже не мога да се сетя за друг трилър, с който да сравня.
В началото започна някак мудно и за момент си помислих, че в последните години не ми се отдава да чета френска литература, но постепенно това чувство започна да изчезва. От мисълта за 2 звезди, постепенно вдигах на 3, 4 и никога не предположих, че ще дам 5. Но историята си заслужава и ако имах възможност щях да дам много повече!
Маркирам я като любима без колебание.
И нищо чудно един ден да се върна отново към нея, защото съм сигурен, че вторият прочит би бил даже по-интересен и от първия.
Все още не съм търсил информация дали ще има екранизация, но мисля, че би се получил страхотен филм. ❤️
В началото започна някак мудно и за момент си помислих, че в последните години не ми се отдава да чета френска литература, но постепенно това чувство започна да изчезва. От мисълта за 2 звезди, постепенно вдигах на 3, 4 и никога не предположих, че ще дам 5. Но историята си заслужава и ако имах възможност щях да дам много повече!
Маркирам я като любима без колебание.
И нищо чудно един ден да се върна отново към нея, защото съм сигурен, че вторият прочит би бил даже по-интересен и от първия.
Все още не съм търсил информация дали ще има екранизация, но мисля, че би се получил страхотен филм. ❤️
November 6, 2021
«Mantén la mente ocupada... Recítate tu poema, por ejemplo... Será más fácil...
Aún estoy un poco desconcertada y asimilando ese final. El ambiente claustrofóbico que el autor consigue en este libro hace que todavía le siga dando vueltas a lo que he leído.
A partir del poema de Goethe El rey de los Alisos donde se describe la lucha de un padre por la vida de su hijo, Jérôme Loubry desarrolla una historia con mucho suspense y personajes inquietantes.
Desde el comienzo de la lectura tuve la sensación de que me estaban engañando por lo irreal de la situación. El autor juega contigo y te adentra en un relato onírico donde es difícil descubrir la realidad.
Las 3 partes del libro se marcan como "balizas" y no es hasta el final cuando cobra sentido el porqué está marcado así.
En definitiva, un muy buen thriller psicológico que gustará mucho a los que les encanten los juegos mentales. Muy impactante.
Aún estoy un poco desconcertada y asimilando ese final. El ambiente claustrofóbico que el autor consigue en este libro hace que todavía le siga dando vueltas a lo que he leído.
A partir del poema de Goethe El rey de los Alisos donde se describe la lucha de un padre por la vida de su hijo, Jérôme Loubry desarrolla una historia con mucho suspense y personajes inquietantes.
Desde el comienzo de la lectura tuve la sensación de que me estaban engañando por lo irreal de la situación. El autor juega contigo y te adentra en un relato onírico donde es difícil descubrir la realidad.
Las 3 partes del libro se marcan como "balizas" y no es hasta el final cuando cobra sentido el porqué está marcado así.
En definitiva, un muy buen thriller psicológico que gustará mucho a los que les encanten los juegos mentales. Muy impactante.
July 27, 2021
4.6 ⭐
" Хората се крият зад думата лудост, когато не могат или не искат да погледнат в лицето някоя странна реалност."
Много загадъчна книга, може би една от най- загадъчните, които съм чела, и запазва своята тайнственост и интрига до самия край. Написана е увлекателно, а сюжета се развива в две времеви линии, които се допълват и внасят яснота на историята. Имаше доста брутални и ужасяващи моменти, доста психарщини, доста сурови описания, които пропълзяваха като тръпки по гърба, но въпреки всичко, си заслужава да се стигне до самия финал. Историята е много майсторски написана и НЕОЧАКВАНА. Именно това я прави и толкова впечатляваща.
Много комплексна творба, в която всеки уж небрежно подхвърлен елемент, има своето значение за цялостната картина накрая. Заплетена история, която не е това, което изглежда на повърхността. Всякакви догадки накрая биват разбити. Жестока книга, и в прекия, и в преносния смисъл.
Имах високи очаквания към нея, и определено се оправдаха. Страхотен психологически трилър!
" Хората се крият зад думата лудост, когато не могат или не искат да погледнат в лицето някоя странна реалност."
Много загадъчна книга, може би една от най- загадъчните, които съм чела, и запазва своята тайнственост и интрига до самия край. Написана е увлекателно, а сюжета се развива в две времеви линии, които се допълват и внасят яснота на историята. Имаше доста брутални и ужасяващи моменти, доста психарщини, доста сурови описания, които пропълзяваха като тръпки по гърба, но въпреки всичко, си заслужава да се стигне до самия финал. Историята е много майсторски написана и НЕОЧАКВАНА. Именно това я прави и толкова впечатляваща.
Много комплексна творба, в която всеки уж небрежно подхвърлен елемент, има своето значение за цялостната картина накрая. Заплетена история, която не е това, което изглежда на повърхността. Всякакви догадки накрая биват разбити. Жестока книга, и в прекия, и в преносния смисъл.
Имах високи очаквания към нея, и определено се оправдаха. Страхотен психологически трилър!
February 8, 2022
Me ha parecido una novela muy buena, hacía tiempo que no leía algo diferente. Así lo defino algo muy diferente y me es muy complicado el dar una opinión sin desvelar nada.
La historia empieza con Sandrine, una periodista que huye de París a una pequeña localidad y trabaja en un periódico local. Ahí la localiza un notario cuando fallece su abuela Suzanne. Y ahí empieza todo. Una novela bien estructurada, te mantiene en vilo y te va sorprendiendo en cada página.
De 10.
La historia empieza con Sandrine, una periodista que huye de París a una pequeña localidad y trabaja en un periódico local. Ahí la localiza un notario cuando fallece su abuela Suzanne. Y ahí empieza todo. Una novela bien estructurada, te mantiene en vilo y te va sorprendiendo en cada página.
De 10.
January 4, 2024
Madre mia 🤯 въпреки че, началото супер много ме обърка, в момента в който започнах да схващам за какво иде реч 🤯 Много ми хареса.
September 29, 2023
Acabo de terminar esta novela y aún no se muy bien como voy a reseñarla, es un thriller psicológico tremendamente adictivo, con muchos giros y cambios de escenario, el autor me ha tenido dando tumbos ya que he ningún momento me he acercado a saber la verdad y el final ha sido muy inesperado para mí. Una novela con una trama dura pero muy recomendable.
La novela comienza con un prólogo, en una clase cuando un profesor expone un caso a sus alumnos, es....
De ahí pasamos a la primera parte de la novela, la historia de Sandrine, que tras la muerte de su abuela Suzanne, es su heredera y tiene que viajar a una isla a recoger sus pertenencias, esta parte está narrada en dos tiempos por un lado la historia de Suzanne, en 1949 y por otro lado, la de Sandrine, en 1985...
Luego tenenemos una segunda parte en la cual hay una investigación policial.
Y de la tercera parte no puedo contar nada, ya que corro el riesgo de hacer spoiler.
La novela comienza con un prólogo, en una clase cuando un profesor expone un caso a sus alumnos, es....
De ahí pasamos a la primera parte de la novela, la historia de Sandrine, que tras la muerte de su abuela Suzanne, es su heredera y tiene que viajar a una isla a recoger sus pertenencias, esta parte está narrada en dos tiempos por un lado la historia de Suzanne, en 1949 y por otro lado, la de Sandrine, en 1985...
Luego tenenemos una segunda parte en la cual hay una investigación policial.
Y de la tercera parte no puedo contar nada, ya que corro el riesgo de hacer spoiler.
February 9, 2022
"Времето е несигурно понятие..."
А човешката психика - мрачен лабиринт с милиони разклонения и потайни места - бих допълнила аз.
Интересен роман за бягствата от реалността, които мозъкът ни е принуден да прави, за да се спаси от жестокостта и болката на една непоносимата действителност. Признавам, че отначало ми тръгна колебливо и дори бях склонна да го зарежа като му сложа една звездичка, но съм доволна, че не го направих. А краят...краят просто ти отвява мозъка!
Романът , напомнящ ми през цялото време за зловещата стилистика на сериала True Detective, трябва да се чете много внимателно, има доста неща и символи , които за мен останаха ненапълно изяснени, но предполагам при по-внимателно вглеждане към детайлите биха се изяснили. Мисля, че би представлявала интерес за хора с интереси към психиатрията..
След тази книга понятието "горещ шоколад" вече няма да носи онзи уютен спомен и копнеж по детството за никой, който я е прочел.
А човешката психика - мрачен лабиринт с милиони разклонения и потайни места - бих допълнила аз.
Интересен роман за бягствата от реалността, които мозъкът ни е принуден да прави, за да се спаси от жестокостта и болката на една непоносимата действителност. Признавам, че отначало ми тръгна колебливо и дори бях склонна да го зарежа като му сложа една звездичка, но съм доволна, че не го направих. А краят...краят просто ти отвява мозъка!
Романът , напомнящ ми през цялото време за зловещата стилистика на сериала True Detective, трябва да се чете много внимателно, има доста неща и символи , които за мен останаха ненапълно изяснени, но предполагам при по-внимателно вглеждане към детайлите биха се изяснили. Мисля, че би представлявала интерес за хора с интереси към психиатрията..
След тази книга понятието "горещ шоколад" вече няма да носи онзи уютен спомен и копнеж по детството за никой, който я е прочел.
March 25, 2021
J'avais adoré Le douzième chapitre... et Loubry nous offre encore un roman de haut calibre!
Différent de tout ce que j'ai lu auparavant, ce livre peut difficilement être rangé dans un seul genre. Un drame, une enquête, un mystère... L'essentiel est que c'est un roman à couper le souffle, bouleversant, qui nous plonge dans une atmosphère unique.
La première partie reste ma préférée. Si c'était resté de ce niveau jusqu'à la dernière page, j'aurais pu lui donner 10 étoiles! J'ai passé un moment de lecture extraordinaire, mais je me dois d'enlever une demi-étoile, car j'ai une légère insatisfaction par rapport à la fin. Ce sera donc 4.5 étoiles sur 5. Malgré cela, c'est un roman extraordinaire que je conseille vivement et je ne sais pas comment je vais faire pour patienter jusqu'à la prochaine parution de Loubry!
Différent de tout ce que j'ai lu auparavant, ce livre peut difficilement être rangé dans un seul genre. Un drame, une enquête, un mystère... L'essentiel est que c'est un roman à couper le souffle, bouleversant, qui nous plonge dans une atmosphère unique.
La première partie reste ma préférée. Si c'était resté de ce niveau jusqu'à la dernière page, j'aurais pu lui donner 10 étoiles! J'ai passé un moment de lecture extraordinaire, mais je me dois d'enlever une demi-étoile, car j'ai une légère insatisfaction par rapport à la fin. Ce sera donc 4.5 étoiles sur 5. Malgré cela, c'est un roman extraordinaire que je conseille vivement et je ne sais pas comment je vais faire pour patienter jusqu'à la prochaine parution de Loubry!
July 21, 2023
Боже, от къде тръгнахме и къде стигнахме?!
Ако трябва да бъда честна малко преди средата на книгата вече имах усещането как ще свърши всичко това и шестото ми чувство не ме подведе, но това в никакъв случай не попречи на напрежението, което ме беше обзело. Чудесен психотрилър.
Всеки от нас носи поне по едно убежище в себе си, за да избяга от реалността.
Ако трябва да бъда честна малко преди средата на книгата вече имах усещането как ще свърши всичко това и шестото ми чувство не ме подведе, но това в никакъв случай не попречи на напрежението, което ме беше обзело. Чудесен психотрилър.
Всеки от нас носи поне по едно убежище в себе си, за да избяга от реалността.
April 10, 2022
Espectacular de principio a fin. Una novela de 10, magistralmente escrita, con los tiempos medidos de forma impecable y en la que todo encaja de forma perfecta
La lees con un nudo en la garganta y cuando crees que empiezas a comprender todo se derrumba para empezar de nuevo. Y así hasta el final donde nada es lo que parece
Impresionante
La lees con un nudo en la garganta y cuando crees que empiezas a comprender todo se derrumba para empezar de nuevo. Y así hasta el final donde nada es lo que parece
Impresionante
January 2, 2022
Tremendo libro. Duro de comienzo a fin. La trama comienza y acaba, pero ni te planteas ese final.
Te animo a leerlo, pero con tiempo y tranquilidad para ir disfrutando de todas y cada una de las páginas.
Te animo a leerlo, pero con tiempo y tranquilidad para ir disfrutando de todas y cada una de las páginas.
February 6, 2022
La historia está dividida en varias partes a las que el autor llama balizas, cada una de ellas con varios capítulos. Son capítulos cortos, que se leen rápido. Y aunque en la primera parte del libro parecía que no conseguía entrar en la historia (algo que comprendí al avanzar en la lectura), fue llegar a la segunda baliza y ya no poder soltarlo. La historia me atrapó sin remedio, en un carrusel de emociones y tensión, que me tenía en vilo en todo momento. Y ese final, oh dios mío, ese final.
No puedo entrar en detalles ya que me arriesgo a hacer un spoiler. Sólo deciros que no os podéis perder este increíble libro.
No puedo entrar en detalles ya que me arriesgo a hacer un spoiler. Sólo deciros que no os podéis perder este increíble libro.
June 12, 2021
Тази история изобщо не е това, което предполагаш в началото. Харесва ми как е написана, като стил. През цялото време ми беше интересно. Страшно увлекателно написана и сложно изградена история, чете се много бързо и държи вниманието. Но ако знаех реално за какво се разказва, нямаше да я чета. Друго не смея да кажа.
Цитати:
Като ги видеше, човек можеше да си помисли, че простата цел на тази ярост е смъртта, а не оцеляването. Че по силата на необяснима мимикрия чайките подражаваха на човеците и водеха поредната си война, точно както децата, които Валери бе срещала по улиците и които играеха на войници сред едни по-истински от реалността декори.
*****
— Не е възможно.
Тази фраза отдавна бе изгубила своята плътност. Понятието за невъзможност беше насилено, осакатено от човешките същества. Бомбите над населението. Женските тела, захвърлени от войниците върху отломките на сексуалния им нагон. Децата, протегнали измършавелите си ръце през решетките на товарните вагони…
Вече нищо не беше невъзможно. Войната бе опустошила думите.
*****
— Знаете ли, войната никога не ни напуска. Винаги е тук – посочи той, допирайки показалец до дясното си слепоочие. – Няма нужда тези дрисльовци да ми го напомнят, като драскат по кравите ми. Войната спи с мен всяка нощ. Няма по-вярна спътница от нея. Срещнете ли я веднъж, ваша е до живот…
*****
Защото Сюзан като всеки възрастен отлично знаеше, че страховете не изчезват с годините. Само стават по-коварни. Спотайват се. Правят се, че ги няма.
*****
— Хората се крият зад думата лудост, когато не могат или не искат да погледнат в лицето някоя странна реалност.
Цитати:
Като ги видеше, човек можеше да си помисли, че простата цел на тази ярост е смъртта, а не оцеляването. Че по силата на необяснима мимикрия чайките подражаваха на човеците и водеха поредната си война, точно както децата, които Валери бе срещала по улиците и които играеха на войници сред едни по-истински от реалността декори.
*****
— Не е възможно.
Тази фраза отдавна бе изгубила своята плътност. Понятието за невъзможност беше насилено, осакатено от човешките същества. Бомбите над населението. Женските тела, захвърлени от войниците върху отломките на сексуалния им нагон. Децата, протегнали измършавелите си ръце през решетките на товарните вагони…
Вече нищо не беше невъзможно. Войната бе опустошила думите.
*****
— Знаете ли, войната никога не ни напуска. Винаги е тук – посочи той, допирайки показалец до дясното си слепоочие. – Няма нужда тези дрисльовци да ми го напомнят, като драскат по кравите ми. Войната спи с мен всяка нощ. Няма по-вярна спътница от нея. Срещнете ли я веднъж, ваша е до живот…
*****
Защото Сюзан като всеки възрастен отлично знаеше, че страховете не изчезват с годините. Само стават по-коварни. Спотайват се. Правят се, че ги няма.
*****
— Хората се крият зад думата лудост, когато не могат или не искат да погледнат в лицето някоя странна реалност.
November 19, 2023
Много приятно ме изненада тази книга. Не очаквах такова развитие и ме хвана неподготвена, но пък за сметка на това ми хареса колко реалистично е представено всичко в нея.
Определено с Лубри ще си станем добри приятели, ако и останалите му книги са изградени и написани като нещо, близко до "Тайните убежища".
Определено с Лубри ще си станем добри приятели, ако и останалите му книги са изградени и написани като нещо, близко до "Тайните убежища".
January 3, 2024
Страхотна история. Изненада ме много. Имам лека забележка за финала, затова отнемам една звезда.
February 9, 2022
Terminé esta novela hace varios días, con la extraña sensación de que tenía que leerla de nuevo.
Esa montaña rusa de giros, vueltas, revueltas, bucles y triples saltos mortales deben tener más significado que lo que se puede extraer de una primera lectura. Esas notas, frases o párrafos en cursiva pueden tener otra interpretación que no he conseguido captar. Me faltan datos y me sobran explicaciones, o me sobran datos y me faltan explicaciones... pero han pasado unos días y sigo con esa acuciante sensación....
Sabiendo lo que ya sé, conociendo la historia completa, hay que volverla a leer.
Esa montaña rusa de giros, vueltas, revueltas, bucles y triples saltos mortales deben tener más significado que lo que se puede extraer de una primera lectura. Esas notas, frases o párrafos en cursiva pueden tener otra interpretación que no he conseguido captar. Me faltan datos y me sobran explicaciones, o me sobran datos y me faltan explicaciones... pero han pasado unos días y sigo con esa acuciante sensación....
Sabiendo lo que ya sé, conociendo la historia completa, hay que volverla a leer.
October 16, 2025
3.75-4⭐️
Nie zaczynajcie tej książki, jeżeli nie macie wolnych kilku następnych godzin 🤣
Bardzo dobry thriller psychologiczny
Nie zaczynajcie tej książki, jeżeli nie macie wolnych kilku następnych godzin 🤣
Bardzo dobry thriller psychologiczny
October 19, 2025
ciekawe i bardzo wciągające. czyta się samo. początek trochę mnie wystraszył, ale potem już było normalnie. ogólnie - fajna lektura na leżaczek/kocyk + herbatka.
Displaying 1 - 30 of 786 reviews