What do you think?
Rate this book
A History of Masculinity: From Patriarchy to Gender Justice
What does it mean to be a good man? To be a good father, or a good partner? A good brother, or a good friend?
In this urgent, clear-sighted analysis, social historian Ivan Jablonka offers a re-examination of the patriarchy and a new way of thinking about masculinity. Ranging widely across cultures, from Mesopotamia to Confucianism to Christianity to the revolutions of the eighteenth century, Jablonka uncovers the origins of our patriarchal societies. He then offers a new model of masculinity based on a theory of gender justice, which aims for a redistribution of gender, just as social justice demands the redistribution of wealth.
Arguing that it is high time for men to be as involved in gender justice as women, Jablonka shows that in order to build a more equal and respectful society, we must gain a deeper understanding of the structure of patriarchy - and form new masculinities that define themselves by the rights of women. Widely acclaimed in France, this is a landmark work from a major thinker.
In this urgent, clear-sighted analysis, social historian Ivan Jablonka offers a re-examination of the patriarchy and a new way of thinking about masculinity. Ranging widely across cultures, from Mesopotamia to Confucianism to Christianity to the revolutions of the eighteenth century, Jablonka uncovers the origins of our patriarchal societies. He then offers a new model of masculinity based on a theory of gender justice, which aims for a redistribution of gender, just as social justice demands the redistribution of wealth.
Arguing that it is high time for men to be as involved in gender justice as women, Jablonka shows that in order to build a more equal and respectful society, we must gain a deeper understanding of the structure of patriarchy - and form new masculinities that define themselves by the rights of women. Widely acclaimed in France, this is a landmark work from a major thinker.
354 pages, Paperback
First published February 3, 2020
168 people are currently reading
3404 people want to read
About the author
Ivan Jablonka
29 books71 followersIvan Jablonka is a French historian. He received the Prix Médicis in 2016.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 86 reviews
January 7, 2024
This review is in English, though the book hasn't been translated to English as far as I know; because the original is in French and I read a Dutch translation, I figured this would be the best way to reach as many people as possible.
This is probably the lowest rating I've ever given a book that I completely agree with. And don't get me wrong; Jablonka has a couple of really good points, on how to be a man in the 21st century. It boils down to getting rid of the toxic parts of masculinity, and instead display a non-aggressive form of masculinity that does not attack women in any way. A good 21st century man is a feminist, because feminism doesn't just benefit women, but it benefits men as well; it allows the man to pass on positive masculinity, that allows men to feel things that are not just anger. A very important message that is important to spread.
It's just a bit of a shame that Jablonka takes half the book to get there, as the first half is a very depressing summary of all the ways we have suppressed women in our society. Which is also important to share, but seriously, it should not take 200 pages, because it's just 200 pages of the same message. It's only afterwards that it gets really interesting. In addition to that, the Dutch translation is a bit shoddy with one or two sentences being absolutely impossible to follow, and using 'v.o.j.' as a substitute for 'BC'. (Seriously; it took me ten reads before I understood this was supposed to mean 'voor onze jaartelling').
Nonetheless, this is important stuff, even if the first half is rather dry repitition, and I recommend everyone who's interested in looking up what men can do to help feminism.
This is probably the lowest rating I've ever given a book that I completely agree with. And don't get me wrong; Jablonka has a couple of really good points, on how to be a man in the 21st century. It boils down to getting rid of the toxic parts of masculinity, and instead display a non-aggressive form of masculinity that does not attack women in any way. A good 21st century man is a feminist, because feminism doesn't just benefit women, but it benefits men as well; it allows the man to pass on positive masculinity, that allows men to feel things that are not just anger. A very important message that is important to spread.
It's just a bit of a shame that Jablonka takes half the book to get there, as the first half is a very depressing summary of all the ways we have suppressed women in our society. Which is also important to share, but seriously, it should not take 200 pages, because it's just 200 pages of the same message. It's only afterwards that it gets really interesting. In addition to that, the Dutch translation is a bit shoddy with one or two sentences being absolutely impossible to follow, and using 'v.o.j.' as a substitute for 'BC'. (Seriously; it took me ten reads before I understood this was supposed to mean 'voor onze jaartelling').
Nonetheless, this is important stuff, even if the first half is rather dry repitition, and I recommend everyone who's interested in looking up what men can do to help feminism.
June 19, 2021
Es un libro bastante bueno, está muy bien documentado, hace un repaso de la historia del sistema patriarcal, un poco el origen y como ha llegado hasta ahora, además propone algunas salidas, creo que trata de emitir juicios, eso se lo deja un poco al lector, es bastante interesante.
March 11, 2023
Det begynner allerede å bli et par år siden jeg nesten kun av tilfeldige grunner ramlet inn på likestillingsstudiet i Kristiansand, likevel ble dette korte studiet et stort vendepunt for mitt eget perspektiv på kjønn, likestilling og diskriminering. Studiet i seg selv klarte aldri å overbevise meg. Jeg som eneste mann ble en slags frontfigur for patriarkatet og mine intuisjoner og tilbøyeligheter ble selve plakaten for patriarkatet for resten av dets deltakere gjennom hele studiet. Den feministiske literaturen fant jeg intellektuellt pirrende, men hvordan det ble forsøkt videreformidlet og gjennomført i praksis opplevde jeg som lite inkluderende. Hvis jeg, en ignorant 20åring som gjorde så godt han kunne, skulle bli satt i en gapestokk og gjort om til et lett bytte å diskutere mot for resten, hvordan skulle da vi klare å bevege oss mot likestilling? Det hele føltes ut som et eksempel på det samme problemet som patriarkiet presenterte, bare speilvendt. Jeg var ikke i stand til å formulere det i mitt eget hodet da, den enkle setningen som så lett forsvinner i internetts forvrenging og ekstremisering av synspunkter og problemstillinger der er ytterst nødvendig å ta på alvor : “feminismen er en humanisme”.
Det frøet likestillingsstudiet imidlertid plantet, var en innsikt om at ikke alle opplever verden slik jeg opplever den, og at samfunnets strukturer og hvordan vi bruker språket, noe som for meg stort sett er usynlig og oppleves naturlig, setter begrensninger for mange, altfor mange. Etter dette året begynte jeg å lese feministiske essaysamlinger på egenhånd, om kjønnsteori , samt skjønnlitteratur skrevet av “feministiske” forfattere. Den største innsikten jeg tok med meg fra disse er en enkel men skjellsettende en: Når disse forfatterne skrev om et “vi”, var det et vi jeg var utenfor. Dette var ikke litteratur skrevet for meg. Det skal sies at jeg aldri har sett på dette som en svakhet med feministisk litteratur eller feminismen, men heller som en vekker. Det allestedsnærværende vi-et som vanligvis brukes, som jeg til nå har trodd inkluderer alle, er det mange som føler seg utenfor.
Dette er noe jeg har forsøkt å fortelle til andre menn, og både gjennom og etter #metoo har jeg forsøkt å vise og fortelle akkurat hvorfor bevegelsen er viktig og hva det egentlig dreier seg om. Her har jeg møtt mye motstand, men heldigvis også mye forståelse og nysgjerrighet. Men det som dessverre er den største tragedien i dette er at motstanden alltid er sterkest hos de mennene som selv er sterkest rammet av patriarkatets negative sider. De som er enige ser heller ikke hvordan de skal bidra, så de blir passive. De er imot den karikerte feminazismen som internett har tegnet opp, og ignorerer den i stedet for å høre på den underliggende frustrasjonen over et system som ikke fungerer. Siden de ikke gjør noen åpenbare feil selv, er det heller ikke klart for dem hvilken rolle de skal spille i forandringsprosessen, de forblir passive og systemet består.
I dette har jeg forsøkt å anbefale videoessay, bøker, essay, artikler og lignende, men som nevnt over opplever jeg at altfor mye av det som er der ute er lite inkluderende og mangler det felles humanistiske målet, vi må bekjempe patriarkatet av de samme grunnene som gjør oss pliktige til å bekjempe antisemittisme og rasisme. Her tror jeg Ivan Jablonkas “A History of Masculinity” kan være en potensiell guide fremover.
Jeg er på ingen måte en helgen selv, jeg har nytt godt av godene kjønnet mitt har gitt meg. I beste fall kjenner jeg kun på en ambivalens når jeg skriver eller snakker om det jeg skriver om nå, hvor jeg føler meg som vandrende selvmotsigelse. Jablonka skriver:
Karl Marx was not a proletarian, nor John Suart Mill a Woman, Nor William Garrison a slave, nor André Gide a forced labourer in the Congo plantations. They nevertheless chose to side with those who were unlike them. Césaire, the poet from La Martinique, was grateful that rimbaud, a poet from the Ardennes, had written: “I am Black.” And I who am not a poet, am grateful to Césaire for having written: “I am a jewish man, a man of the pogroms”.
Denne grunnleggende holdningen er en holdning som går gjennom hele boken, den inkluderer alle i et felles prosjekt, som er å utvide den maskuline horisont, til å være en maskulinitet basert på respekt og likestilling, ikke dominans og vold. Gjennom dette kan man både frigjøre menn og kvinner. Dette klarer jablonka å få frem, med en sensitivitet jeg ikke har sett før fra mannlige forfattere.
Boken er delt inn i fire deler, den første er en diagnose av problemet. Hva er patriarkiet og hvilke roller spiller mannen og kvinnen i dette systemet. Her påstår han bastant at absolutt ALLE samfunn er blitt organisert slik at det er menn som sitter med makten som til syvende og sist betyr noe. Her er han heller ikke redd for å gå imot andre hyllede kvinnelige aktivister, som for eksempel antropologen Margaret Mead. Det er viktig å kvantifisere mannens overgrep korrekt.
Del to er en oppsummering på 100 sider av feminismens historie så langt. Dette er en del preget av mye oppramsing, og for min del lite engasjerende. Dette er en viktig del, men jeg vil tro at de (mennene) som ikke er spesielt interesserte vil falle av på denne delen. Når jeg kommer til å anbefale boken videre, vil jeg for noen foreslå at det går an å skippe dette.
Del 3 handler om følgene av det Jablonka kaller masculinities of domination, som fører til en fremmedgjøring av menn, med en stor kostnad ”This is the cost of collective alienation: Violence directed against others, and against oneself” som fører til misogyny “an ideology that postulates the inferiority of women and organizes their subordination by means of violence, diescrimination and stereotypes. Han er også tydelig på hvordan dette også påvirker menn:
No one wants to see that virility destroys men as much as it makes them. The masculinity of domination pays, but it comes at a cost: an insecure ego, puerile vanity, disinterest in reading and the life of the mind, atrophied inner life, the narrowing of social opportunities (ranging from choice of a “masculine” occupation to the imbecility of misogyny and homophobia) and, to top it all, a diminished life expectancy.
En interessant statistikk han trekker frem her er at prostatakreft dreper unødvendig mange menn da de nekter behandling fordi denne kan gjøre dem impotent. De er mer redd for å miste manndommen enn livet. Til sammenligning rapporterer så godt som 100% av menn dødsangst i møte med nyrekreft, som har tilnærmet samme prognose. Først når frykten for avmaskulinisering forsvinner trer dødsangsten frem.
”The masculinity of domination is therefor constructed as a threefold violence against women, “lesser men” and boys. Unbalanced, masochist, tortured, lacking confidence, it is by nature always in crisis: the man is never assured of his hegemony, never satisfied, always caught up in a struggle against women and “inferior” men [og ikke minst frykten for å ende opp i en av disse kategoriene selv]. Subordinate and illegitimate masculinities suffer domination, but masculinities of domination are themselves alienated: the man in power is always a slave of his gender.”
Den siste delen er rettet til kjønnsmessig rettferdighet, hvordan burde et likestilt samfunn og veien dit se ut. Selv om han gjennom hele boken er sensitiv til alle kjønn, er hans største oppfordring i denne delen rettet mot menn, i deres møte med kvinner:
”We must get rid of the masculine’s pathological tendencies. In the meantime, every man can ask himself how he partakes of such violence. If it appears that he has nothing to do with it - nothing at all - then it is his duty to take an active part in fighting against it.”
Han etterspør også strukturelle forskjeller på statlig nivå og i næringslivet, uten å bli altfor radikal ” This is not about denying physical differences between women and men, but rather about organizing these differences such that they do not lead to any social inequality”. Etterfulgt av mange konkrete forslag.
Dette krever også en ny relasjon mellom kjønnene, og en større fleksibilitet, bredde og mobilitet i kjønnsuttrykk. Avslutningsvis prøver han seg på en tredelt etisk rettesnor for samhandling mellom menn og kvinner - a triple rule of reciprocity, impartiality and reflexivity - som gir intuitivt mening: (1) conduct yourself with a woman as you would want people to act with your own daughter, (2) Conduct yourself with a woman as you would acit if you did not know her gender. Jablonka ønsker ikke et samfunn uten kjærlighet og erotikk og understreker at heteroseksuell kjærlighet, som er det vanligste, er en erotisk tiltrekning av kjønnenes forskjeller. Her mener han det er viktig å (3)”conduct yourself with a woman in such a way that her gender and your own could be inverted”.
Boken er full av av andre forslag på ulike reformer, hva menn og kvinner kan gjøre, hvilke land Jablonka mener lykkes i et statlig likestillingsprosjekt, hvorfor han mener de lykkes og deres mangler. Ingen bøker er perfekte, det er lett å henge seg opp i detaljene av de konkrete tiltakene Jablonka foreslår, men jeg håper at dette er en bok som blir vurdert for sine styrker og ikke sine svakheter. Her er det mye å lære, for mange, les den, og anbefal den videre
Det frøet likestillingsstudiet imidlertid plantet, var en innsikt om at ikke alle opplever verden slik jeg opplever den, og at samfunnets strukturer og hvordan vi bruker språket, noe som for meg stort sett er usynlig og oppleves naturlig, setter begrensninger for mange, altfor mange. Etter dette året begynte jeg å lese feministiske essaysamlinger på egenhånd, om kjønnsteori , samt skjønnlitteratur skrevet av “feministiske” forfattere. Den største innsikten jeg tok med meg fra disse er en enkel men skjellsettende en: Når disse forfatterne skrev om et “vi”, var det et vi jeg var utenfor. Dette var ikke litteratur skrevet for meg. Det skal sies at jeg aldri har sett på dette som en svakhet med feministisk litteratur eller feminismen, men heller som en vekker. Det allestedsnærværende vi-et som vanligvis brukes, som jeg til nå har trodd inkluderer alle, er det mange som føler seg utenfor.
Dette er noe jeg har forsøkt å fortelle til andre menn, og både gjennom og etter #metoo har jeg forsøkt å vise og fortelle akkurat hvorfor bevegelsen er viktig og hva det egentlig dreier seg om. Her har jeg møtt mye motstand, men heldigvis også mye forståelse og nysgjerrighet. Men det som dessverre er den største tragedien i dette er at motstanden alltid er sterkest hos de mennene som selv er sterkest rammet av patriarkatets negative sider. De som er enige ser heller ikke hvordan de skal bidra, så de blir passive. De er imot den karikerte feminazismen som internett har tegnet opp, og ignorerer den i stedet for å høre på den underliggende frustrasjonen over et system som ikke fungerer. Siden de ikke gjør noen åpenbare feil selv, er det heller ikke klart for dem hvilken rolle de skal spille i forandringsprosessen, de forblir passive og systemet består.
I dette har jeg forsøkt å anbefale videoessay, bøker, essay, artikler og lignende, men som nevnt over opplever jeg at altfor mye av det som er der ute er lite inkluderende og mangler det felles humanistiske målet, vi må bekjempe patriarkatet av de samme grunnene som gjør oss pliktige til å bekjempe antisemittisme og rasisme. Her tror jeg Ivan Jablonkas “A History of Masculinity” kan være en potensiell guide fremover.
Jeg er på ingen måte en helgen selv, jeg har nytt godt av godene kjønnet mitt har gitt meg. I beste fall kjenner jeg kun på en ambivalens når jeg skriver eller snakker om det jeg skriver om nå, hvor jeg føler meg som vandrende selvmotsigelse. Jablonka skriver:
Karl Marx was not a proletarian, nor John Suart Mill a Woman, Nor William Garrison a slave, nor André Gide a forced labourer in the Congo plantations. They nevertheless chose to side with those who were unlike them. Césaire, the poet from La Martinique, was grateful that rimbaud, a poet from the Ardennes, had written: “I am Black.” And I who am not a poet, am grateful to Césaire for having written: “I am a jewish man, a man of the pogroms”.
Denne grunnleggende holdningen er en holdning som går gjennom hele boken, den inkluderer alle i et felles prosjekt, som er å utvide den maskuline horisont, til å være en maskulinitet basert på respekt og likestilling, ikke dominans og vold. Gjennom dette kan man både frigjøre menn og kvinner. Dette klarer jablonka å få frem, med en sensitivitet jeg ikke har sett før fra mannlige forfattere.
Boken er delt inn i fire deler, den første er en diagnose av problemet. Hva er patriarkiet og hvilke roller spiller mannen og kvinnen i dette systemet. Her påstår han bastant at absolutt ALLE samfunn er blitt organisert slik at det er menn som sitter med makten som til syvende og sist betyr noe. Her er han heller ikke redd for å gå imot andre hyllede kvinnelige aktivister, som for eksempel antropologen Margaret Mead. Det er viktig å kvantifisere mannens overgrep korrekt.
Del to er en oppsummering på 100 sider av feminismens historie så langt. Dette er en del preget av mye oppramsing, og for min del lite engasjerende. Dette er en viktig del, men jeg vil tro at de (mennene) som ikke er spesielt interesserte vil falle av på denne delen. Når jeg kommer til å anbefale boken videre, vil jeg for noen foreslå at det går an å skippe dette.
Del 3 handler om følgene av det Jablonka kaller masculinities of domination, som fører til en fremmedgjøring av menn, med en stor kostnad ”This is the cost of collective alienation: Violence directed against others, and against oneself” som fører til misogyny “an ideology that postulates the inferiority of women and organizes their subordination by means of violence, diescrimination and stereotypes. Han er også tydelig på hvordan dette også påvirker menn:
No one wants to see that virility destroys men as much as it makes them. The masculinity of domination pays, but it comes at a cost: an insecure ego, puerile vanity, disinterest in reading and the life of the mind, atrophied inner life, the narrowing of social opportunities (ranging from choice of a “masculine” occupation to the imbecility of misogyny and homophobia) and, to top it all, a diminished life expectancy.
En interessant statistikk han trekker frem her er at prostatakreft dreper unødvendig mange menn da de nekter behandling fordi denne kan gjøre dem impotent. De er mer redd for å miste manndommen enn livet. Til sammenligning rapporterer så godt som 100% av menn dødsangst i møte med nyrekreft, som har tilnærmet samme prognose. Først når frykten for avmaskulinisering forsvinner trer dødsangsten frem.
”The masculinity of domination is therefor constructed as a threefold violence against women, “lesser men” and boys. Unbalanced, masochist, tortured, lacking confidence, it is by nature always in crisis: the man is never assured of his hegemony, never satisfied, always caught up in a struggle against women and “inferior” men [og ikke minst frykten for å ende opp i en av disse kategoriene selv]. Subordinate and illegitimate masculinities suffer domination, but masculinities of domination are themselves alienated: the man in power is always a slave of his gender.”
Den siste delen er rettet til kjønnsmessig rettferdighet, hvordan burde et likestilt samfunn og veien dit se ut. Selv om han gjennom hele boken er sensitiv til alle kjønn, er hans største oppfordring i denne delen rettet mot menn, i deres møte med kvinner:
”We must get rid of the masculine’s pathological tendencies. In the meantime, every man can ask himself how he partakes of such violence. If it appears that he has nothing to do with it - nothing at all - then it is his duty to take an active part in fighting against it.”
Han etterspør også strukturelle forskjeller på statlig nivå og i næringslivet, uten å bli altfor radikal ” This is not about denying physical differences between women and men, but rather about organizing these differences such that they do not lead to any social inequality”. Etterfulgt av mange konkrete forslag.
Dette krever også en ny relasjon mellom kjønnene, og en større fleksibilitet, bredde og mobilitet i kjønnsuttrykk. Avslutningsvis prøver han seg på en tredelt etisk rettesnor for samhandling mellom menn og kvinner - a triple rule of reciprocity, impartiality and reflexivity - som gir intuitivt mening: (1) conduct yourself with a woman as you would want people to act with your own daughter, (2) Conduct yourself with a woman as you would acit if you did not know her gender. Jablonka ønsker ikke et samfunn uten kjærlighet og erotikk og understreker at heteroseksuell kjærlighet, som er det vanligste, er en erotisk tiltrekning av kjønnenes forskjeller. Her mener han det er viktig å (3)”conduct yourself with a woman in such a way that her gender and your own could be inverted”.
Boken er full av av andre forslag på ulike reformer, hva menn og kvinner kan gjøre, hvilke land Jablonka mener lykkes i et statlig likestillingsprosjekt, hvorfor han mener de lykkes og deres mangler. Ingen bøker er perfekte, det er lett å henge seg opp i detaljene av de konkrete tiltakene Jablonka foreslår, men jeg håper at dette er en bok som blir vurdert for sine styrker og ikke sine svakheter. Her er det mye å lære, for mange, les den, og anbefal den videre
September 13, 2019
An amazing book to make you think through women (and men’s) condition
Who would have thought that men and women are so far from equality? That little of it is biological and that we (men) are acting so much as despotes, that women (most) have accepted this situation.
Be a better man, a better human, a feminist, at home and in life.
Who would have thought that men and women are so far from equality? That little of it is biological and that we (men) are acting so much as despotes, that women (most) have accepted this situation.
Be a better man, a better human, a feminist, at home and in life.
Read
April 16, 2023para que o masculino não seja uma tomada de poder, ele precisa ser um espaço de debate, de conflito, um dissenso - como a própria democracia. o masculino é um lugar vazio.
March 2, 2022
‘Dat gaat het hele leven zo door. Een vrouw wordt haar hele leven - als baby, als kleuter, als puber, als leerlinge, als studente, als werkneemster, als echtgenote, als moeder - consequent behandeld als vrouw, tot sekse en gender naadloos samenvallen, volgens het ideaalbeeld van de desbetreffende samenleving: benen tegen elkaar houden als je zit, niet te hard praten, mooi zijn en je schamen voor je lichamelijke tekortkomingen, in de liefde nooit de eerste stap zetten, je ambities op het gebied van werk in toom houden. Na deze even langdurige als zwijgzame scholing zijn vrouwen veranderd in wezens die geheel gericht zijn op anderen, toegewijde lekenzusters van de empathie, uitblinkers in pijnlijke zelftwijfel en compleet beroofd van dat vanzelfsprekende besef van eigenwaarde dat mannen ontlenen aan het feit dat ze als man zijn geboren. ‘
-
En zo kent dit boek nog even zo veel van zulke zinnen over mannen die zich door dezelfde opgelegde normen niet kwetsbaar durven opstellen, en hun daaruit voortvloeiende fragiele ego tegen andere mannen en vrouwen opzetten. TOXIC. Goed boek. 4 sterren.
-
En zo kent dit boek nog even zo veel van zulke zinnen over mannen die zich door dezelfde opgelegde normen niet kwetsbaar durven opstellen, en hun daaruit voortvloeiende fragiele ego tegen andere mannen en vrouwen opzetten. TOXIC. Goed boek. 4 sterren.
July 11, 2024
Well-structured, well-researched and well-written - for me it ticks all the boxes of a good nonfiction book. An impressive accomplishment, in its scholarship and in being an inspiring read. It also got me thinking that I might've missed my calling to be a historical sociologist, although Jablonka also incorporates findings from fields such as anthropology, political science and psychology in his work.
September 25, 2019
L'exemple parfait de ce qu'est une lecture enrichissante ! Le livre contient un gros volet historique qui m'a passionné, et une dernière partie où l'auteur parle de son rôle de père de deux filles d'une manière profondément sincère et émouvante.
March 16, 2023
the history of masculinity IS the history of feminism !!
no mention of intersectional feminism n had a western focus (though i did learn a lot about french politics)
made me delete hinge lol
no mention of intersectional feminism n had a western focus (though i did learn a lot about french politics)
made me delete hinge lol
August 16, 2025
Cet essai s'est avéré passionnant de bout en bout.
D'abord il est extrêmement clair sur la forme : Jablonka écrit en historien avec une première partie ("le règne de l'homme") où il s'intéresse à la manière dont le patriarcat s'est installé, depuis la préhistoire, partout sur la planète, puis une seconde ("la révolution des droits") où il conserve sa casquette d'historien pour remonter le temps sur l'émancipation des femmes et les conquêtes du féminisme, dans une dimension qui n'est pas confinée à l'occident puisqu'il illustre son propos de nombreux exemples aussi bien dans l'antiquité babylonienne qu'en Asie.
Ensuite, il se pose plus en essayiste en analysant d'abord dans la troisième partie "les failles du masculin" dans la société contemporaine avant de prôner "la justice de genre" dans une quatrième partie où il essaie de définir de nouvelles masculinités comme entrevu dans son introduction :
"Il y a mille façons d'être un homme; d'où la notion de "masculinités". On peut concevoir un homme féministe, mais aussi un homme qui accepte sa part de féminin, un homme que la violence et la misogynie révulsent, un homme qui abandonne les rôles qu'on lui a fait endosser, un homme sans l'autorité, l'arrogance, le privilège, la prétention de représenter l'humanité tout entière. Les nouvelles masculinités peuvent guérir le masculin de son complexe de supériorité".
Son écriture est toujours aussi fluide et son analyse est constamment sourcée jusqu'à un épilogue où il interroge sa position d'homme ("Mari à peu près égalitaire, père investi, je ne prétends pas être un modèle. Il me paraît évident que, à certains moments de ma vie, j'ai bénéficié d'avantages lié à la masculinité") tout en revendiquant "le droit de parler en tant qu'homme, du féminisme et de la justice de genre".
D'abord il est extrêmement clair sur la forme : Jablonka écrit en historien avec une première partie ("le règne de l'homme") où il s'intéresse à la manière dont le patriarcat s'est installé, depuis la préhistoire, partout sur la planète, puis une seconde ("la révolution des droits") où il conserve sa casquette d'historien pour remonter le temps sur l'émancipation des femmes et les conquêtes du féminisme, dans une dimension qui n'est pas confinée à l'occident puisqu'il illustre son propos de nombreux exemples aussi bien dans l'antiquité babylonienne qu'en Asie.
Ensuite, il se pose plus en essayiste en analysant d'abord dans la troisième partie "les failles du masculin" dans la société contemporaine avant de prôner "la justice de genre" dans une quatrième partie où il essaie de définir de nouvelles masculinités comme entrevu dans son introduction :
"Il y a mille façons d'être un homme; d'où la notion de "masculinités". On peut concevoir un homme féministe, mais aussi un homme qui accepte sa part de féminin, un homme que la violence et la misogynie révulsent, un homme qui abandonne les rôles qu'on lui a fait endosser, un homme sans l'autorité, l'arrogance, le privilège, la prétention de représenter l'humanité tout entière. Les nouvelles masculinités peuvent guérir le masculin de son complexe de supériorité".
Son écriture est toujours aussi fluide et son analyse est constamment sourcée jusqu'à un épilogue où il interroge sa position d'homme ("Mari à peu près égalitaire, père investi, je ne prétends pas être un modèle. Il me paraît évident que, à certains moments de ma vie, j'ai bénéficié d'avantages lié à la masculinité") tout en revendiquant "le droit de parler en tant qu'homme, du féminisme et de la justice de genre".
January 28, 2025
It's interesting how a history of masculinity is so bound up in a history of (anti)feminism. Bites off more than it can chew with a global scope but a good conversation starter with a clear-eyed view that men are not okay
April 10, 2023
boring as flip
July 16, 2024
I wish every boy and man on this earth would read this. All human beings would be better off.
February 27, 2024
Academic, jumps between cultures a little too much to make disparate points, moves quickly through sections with flowery language without making a clear or effective point. Some very good content to reflect on, but didn’t hit home
April 24, 2024
2.5 Stars. Frustratingly near to the mark
I was expecting a history of the development of patriarchy, the different ways masculinity has been defined and expressed to the detriment of women (and men), and some ideas on how that might be challenged.
The history section is spotty - filled with references to obscure magazines, french journals, and autobiographies. While history is traditionally patriarchal, these aren't very good sources, and while I have no doubts for example that Austria-Hungary was a patriarchal society, I'm not sure that using Stefan Zweig's personal autobiography as a source for an entire 50 year ethnically diverse empire is good historiography, honestly.
The social/philosophical thought is dissapointingly lacking, as well. Jablonka clearly has some understanding and real empathy for the issues, but has a tendency to brush over really important ideas annoyingly quickly. He defines "the four types of masculinity" in one paragraph and then never elaborates. This is supposed to be a history of masculinity!
About 50% of the book is taken up by the march of feminist progress, which is important, but he so often resorts to listing random facts about different societies and using them to make arguments that aren't fully fleshed out.
This book has made me more aware of feminist issues, and at points it includes real insight, but I don't think it could convince any man who is anti-feminist to join the cause.
A real 'history of masculinity' and its damaging effects on men, which are only hinted at in this book, or one that includes more of the emotive side of women's struggles, would be much more compelling. Instead we are left to read pages of statistics and anecdotes that anyone could write, and not a cohesive narrative and argument.
The epilogue includes his personal thoughts which are more moving than anything in the book before.
I was expecting a history of the development of patriarchy, the different ways masculinity has been defined and expressed to the detriment of women (and men), and some ideas on how that might be challenged.
The history section is spotty - filled with references to obscure magazines, french journals, and autobiographies. While history is traditionally patriarchal, these aren't very good sources, and while I have no doubts for example that Austria-Hungary was a patriarchal society, I'm not sure that using Stefan Zweig's personal autobiography as a source for an entire 50 year ethnically diverse empire is good historiography, honestly.
The social/philosophical thought is dissapointingly lacking, as well. Jablonka clearly has some understanding and real empathy for the issues, but has a tendency to brush over really important ideas annoyingly quickly. He defines "the four types of masculinity" in one paragraph and then never elaborates. This is supposed to be a history of masculinity!
About 50% of the book is taken up by the march of feminist progress, which is important, but he so often resorts to listing random facts about different societies and using them to make arguments that aren't fully fleshed out.
This book has made me more aware of feminist issues, and at points it includes real insight, but I don't think it could convince any man who is anti-feminist to join the cause.
A real 'history of masculinity' and its damaging effects on men, which are only hinted at in this book, or one that includes more of the emotive side of women's struggles, would be much more compelling. Instead we are left to read pages of statistics and anecdotes that anyone could write, and not a cohesive narrative and argument.
The epilogue includes his personal thoughts which are more moving than anything in the book before.
August 17, 2022
Out of all the books about masculinities, this is one of the best ones. A great primer on how patriarchy started but also how it continues. Also it's not based on personal retellings, or personal anecdotes,that a lot of masculinties books get put in (I'm looking at you Justin Baldoni) but rather on historical and social analysis. It also is connected to the gender theory of masculinities in a way that is easy to grasp. It also never blames men in general, just the masculinity of domination, which we all can fight. Loved it.
If there's any nit picks I would say because it's broad it's sometimes a little loose on some of the international facts, for example the idea Justin Trudeau putting a pipeline through some communities was a "feminist action" I found really...odd. And it made me question some other things as well. However I did not question the forward thinking of it at the end, and what it would take to deliver gender justice
If there's any nit picks I would say because it's broad it's sometimes a little loose on some of the international facts, for example the idea Justin Trudeau putting a pipeline through some communities was a "feminist action" I found really...odd. And it made me question some other things as well. However I did not question the forward thinking of it at the end, and what it would take to deliver gender justice
April 5, 2022
Un análisis profundo de las nuevas masculinidades.
"Hay que erradicar de lo masculino las excrecencias patológicas, cómo uno poda al árbol de sus ramas podridas. Mientras tanto, cada hombre puede preguntarse cuál es su participación en esas violencias. Y si resulta que no tiene nada que ver con ellas, es su deber manifestarse para combatirlas."
"Hay que erradicar de lo masculino las excrecencias patológicas, cómo uno poda al árbol de sus ramas podridas. Mientras tanto, cada hombre puede preguntarse cuál es su participación en esas violencias. Y si resulta que no tiene nada que ver con ellas, es su deber manifestarse para combatirlas."
April 12, 2021
Un ensayo súper completo que analiza muy en profundidad la historia y origen de la dominación masculina, la evolución de la lucha feminista y el camino o la posibilidad de construir una nueva masculinidad.
February 6, 2021
Polskie wydanie już niedługo i bardzo warto będzie po nie sięgnąć, bo to ogromnie erudycyjna, mądra, rewolucyjna książka, którą naprawdę wszyscy powinni przeczytać.
May 29, 2025
As someone with what I would describe as little background regarding the history of women's rights this book was an incredible insight into the storied history of the fight for freedom across generations, cultures, and countries. Someone with prior knowledge may wish to skip to Part 4 for Jablonka's vision for a future of non-dominant, equality focused masculinity. However, I found the breadth of historical facts, names and movements tied together across time periods in the first half to be a fantastic stepping off point for research into contemporary and past movements.
Seeing the ebb and flow of women's rights across time sometimes waning but then returning with more force each time gave me hope for the future of what appears to be an increasingly misogynistic young generation of men along with young women who have bought into outdated ideology specifying their role and place in society. If 300 years of targeted attack on women's rights by governments, leaders, and populations have not been enough to discourage activist women and men then I see no reason as to why the future should be different.
Ivan threads discussion of the influence of Simone de Beauvoir through nearly every facet of modern egalitatian feminist activity and I feel driven to read her magnus opus The Second Sex as my next philosophical work to attempt to tackle. The second half of the book considers the decline of traditional masculine structures such as the assertion of men's place in the hierarchy through violence and ostentatious posturing throughout the 20th century and its wars that allowed women to take up roles previously held for men.
The final section, gender justice, covers a framework with examples to follow in order to bring society into a better and more equal state. In the workplace offer or mandate paternity leave at the same rate as maternity leave in order to prevent mothers being saddled with the sole responsibility of child-raising and home-keeping. Facilitate the right for men and women to take time off work when starting families without fear of losing opportunity, this will reduce the gendered division of tasks in the household. Introduce work-from home or reduced working hour opportunity for all new parents. One begins to notice a theme throughout this part, the feminist action suggested by Jablonka not only acts to improve the condition of women, but acts to improve the work life balance of men too. As he says "gender justice acts to lower the mortality rate of men on construction sites, not to increase the mortality of women, feminism does not demand absolute equality between sexes, but rather progress in the feminine condition." It is a powerful framework that argues that if only men could get over their traditional masculinities of self-sacrifice, fear, and of dominance what lies beyond is a more perfect society for everybody.
Finally he reinforces the need to act as men, to use the position afforded to us in government, in the workplace, and in our personal relationships in order to call out behaviour we notice as sexist, as belittling, and as untoward; we must hold accountable our friends, coworkers, and family where possible not simply sitting back as passive observers. It is all too easy to sit back and allow a domineering misogynistic persona to take over a conversation in a desire to avoid confrontation. Men have been afforded the "right" by society to dominate discussion, it is imperative to utilise this right to in turn promote women's voices to speak, to be heard at meetings and their worries to be given the same concern as that of the loud man until we reach an egalitarian point at which this is no longer necessary.
I recommend A History of Masculinity to anybody with an interest in the history of women's rights or an interest in understanding how we might approach a more equal future.
Seeing the ebb and flow of women's rights across time sometimes waning but then returning with more force each time gave me hope for the future of what appears to be an increasingly misogynistic young generation of men along with young women who have bought into outdated ideology specifying their role and place in society. If 300 years of targeted attack on women's rights by governments, leaders, and populations have not been enough to discourage activist women and men then I see no reason as to why the future should be different.
Ivan threads discussion of the influence of Simone de Beauvoir through nearly every facet of modern egalitatian feminist activity and I feel driven to read her magnus opus The Second Sex as my next philosophical work to attempt to tackle. The second half of the book considers the decline of traditional masculine structures such as the assertion of men's place in the hierarchy through violence and ostentatious posturing throughout the 20th century and its wars that allowed women to take up roles previously held for men.
The final section, gender justice, covers a framework with examples to follow in order to bring society into a better and more equal state. In the workplace offer or mandate paternity leave at the same rate as maternity leave in order to prevent mothers being saddled with the sole responsibility of child-raising and home-keeping. Facilitate the right for men and women to take time off work when starting families without fear of losing opportunity, this will reduce the gendered division of tasks in the household. Introduce work-from home or reduced working hour opportunity for all new parents. One begins to notice a theme throughout this part, the feminist action suggested by Jablonka not only acts to improve the condition of women, but acts to improve the work life balance of men too. As he says "gender justice acts to lower the mortality rate of men on construction sites, not to increase the mortality of women, feminism does not demand absolute equality between sexes, but rather progress in the feminine condition." It is a powerful framework that argues that if only men could get over their traditional masculinities of self-sacrifice, fear, and of dominance what lies beyond is a more perfect society for everybody.
Finally he reinforces the need to act as men, to use the position afforded to us in government, in the workplace, and in our personal relationships in order to call out behaviour we notice as sexist, as belittling, and as untoward; we must hold accountable our friends, coworkers, and family where possible not simply sitting back as passive observers. It is all too easy to sit back and allow a domineering misogynistic persona to take over a conversation in a desire to avoid confrontation. Men have been afforded the "right" by society to dominate discussion, it is imperative to utilise this right to in turn promote women's voices to speak, to be heard at meetings and their worries to be given the same concern as that of the loud man until we reach an egalitarian point at which this is no longer necessary.
I recommend A History of Masculinity to anybody with an interest in the history of women's rights or an interest in understanding how we might approach a more equal future.
October 7, 2025
An interesting case of bait & switch, this book is entirely about the different waves of feminism, starting from Hunter // Gatherer times into the first organised movement of the suffragettes into the more scattered fourth wave we're currently experiencing. Of course this is all great information and insight, but I can't help but be disappointed when the book sells itself as being about masculinity first and something I think is really important as we enter this age of men in power who are continually skewing what is masculine to appear more competent as there's a crisis of virility & self constructed emasculation. Topics such as the Manosphere or how contemporary toxic masculinity affects government and pop culture is ignored in favour of parity of gender in business; important stuff but not what I was hoping to get from this book, and something I would imagine most people curious about the former would already believe in & fight for.
January 14, 2024
Jablonka has presented a book that is so bluntly eye-opening and honest in presenting the current negative and potential positive masculine in society. I was confronted with feelings and opinions with which, I believed, as a gay, genderqueer, white man, I could never have aligned myself, and yet, subconsciously, and rather embarrassingly, do. I also highly respect how the focus was not just on western societal and religious influences on masculinity, also looking at colonialism & capitalism’s effects on such different cultures. Jablonka presents the ease of day-to-day actions which can lead to dismantling patriarchy, and it is very inspiring. Definitely worth a read!
April 20, 2025
did like it, felt like it was more ment for a male reader ofc that makes a lot of sense. Liked the pre historical society aspect.
August 10, 2023
Wat een goed boek! Dit is een uitstekend gedocumenteerd en uitgewerkt boek over mannelijkheid en de geschiedenis van het patriarchaat. Inclusief kritiek op disfunctionele vormen van feminisme en een realistisch perspectief op een nieuwe invulling van mannelijkheid voor onze tijd. Zelfs met een persoonlijke reflectie van de auteur op zijn eigen mannelijkheid. Ik zeg: opnemen in de canon voor middelbare scholen en erover discussiëren in de klas, met jongens en meisjes, ongeacht komaf en opleidingsniveau.
”Wat is een rechtvaardige man? (…) Een man die de vrijheid van anderen erkent. Alle vrijheid, van alle anderen.”
De uitdaging is juist om samen een rechtvaardige maatschappij tot stand te brengen, in plaats van zich elk voor zich te isoleren in oases van pseudozuiverheid.”
“Alles bij elkaar heb je meer aan een feministische man dan aan een vrouw die medeplichtig is aan het patriarchaat.”
”In afwachting van het aanbreken van een dergelijk tijdperk (biologische gelijkheid van vrouw en man, red.) kunnen we mannelijkheid op twee verschillende manieren politiseren: het ontregelen van overheersende vormen van mannelijkheid en het stimuleren van dissidente varianten ervan.”
”Een man die zelf werkelijk vrij wil zijn moet eerst de vrijheid van vrouwen erkennen. Mannen van nu behoren vrouwenrechten te respecteren, zolang die vrouwen hun rechten als man niet ontkennen (bijvoorbeeld om als vader niet onder te hoeven doen voor de moeder).”
De emancipatie van de vrouwen is de voorbode van de emancipatie van iedereen.”
”Feminist zijn is goed, het patriarchaat bestrijden is beter.”
”Volgens de huidige opvattingen over culturele toe-eigening mogen mannen niet over feminisme praten en witte mensen niet over slavernij. Dit betekent een schrikbarende achteruitgang. Iedereen wordt opgesloten in zijn eigen hokje (…).”
Aantekeningen voor mezelf gemaakt. Eén grote spoiler.
Geslacht en gender
De biologie verdeelt veruit de meeste mensen in twee geslachten: vrouwen (twee x-chromosomen) en mannen (een x- en een y-chromosoom). Het onderscheid tussen de twee ligt op seksueel vlak (‘seksuele dimorfie’), op vrijwel alle andere vlakken lijken vrouwen en mannen op elkaar. Gender is de gedragscode, een mengeling van rechten en plichten die samenlevingen aan de beide seksen voorschrijven. Vrouw en man zijn dus niet alleen maar een (fictieve) sociale constructie maar de combinatie van biologische en sociale factoren. Wereldwijd wordt 1 à 2 procent van de kinderen interseksueel geboren, dus biologisch niet passend in de tweedeling (bijv een meisje met xy-chromosomen zonder baarmoeder of een jongen met xx-chromosomen met kleine teelballen, of kinderen met drie chromosomen xxx, xxy). Transgenders passen meestal biologisch wel in de tweedeling maar qua genderbeleving niet.
Vrouwelijke specialisatie bij voortplanting
Voortplanting bij mensen vereist seksuele gemeenschap tussen een vrouwtje en een mannetje. Daarna neemt het vrouwtje drie taken op zich: zwangerschap, bevalling en zogen van het kind. Na geboorte wordt de band tussen moeder en kind versterkt door oxytocine, een neuropeptide. In de meeste gevallen leidt dit ertoe dat de biologische moeder ook de sociale moeder is en dus een allesoverheersende rol heeft bij kennisoverdracht op het kind bij de eerste leerprocessen voor taal en gedrag. Bij 95% van de zoogdieren vertrekt de vader na bevruchting, maar bij de mens neemt de vader in de regel verantwoordelijkheid door partner en kroost te voorzien van bescherming en voedsel. Door de specialisering van de vrouwen in het moederschap krijgen mannen tijd vrij voor andere taken: vrouwen reproduceren, mannen produceren.
Vanaf landbouw
Algemene consensus onder historici is dat met de ontwikkeling van landbouw gemeenschappen zich gingen settelen en vrouwen en mannen zich verder gingen specialiseren: vrouwen op krijgen van meer kinderen, huishouden, dagelijkse voedselvoorziening en textiel; mannen op ontginning, bouwen van huizen, landarbeid, werktuigen en dieren. Bezit ging over van vaders op zonen, vrouwen trokken bij de man in. Mannen droegen wapens, voor jacht en oorlog. Bij het ontstaan van staten werd de leiding gevoerd door mannen, tot en met de antieke Grieken en Romeinen. Ook in mythologie en godsdiensten (kerken) zijn mannen de baas, zowel in Europa, het Midden-Oosten als in Azië.
Patriarchaat
Het wereldwijde patriarchaat is gestoeld op het toewijden van vrouwen aan één enkele lichaamsfunctie, nl voortplanting: “de vrouw hééft geen buik, maar ís een buik”. In plaats van te erkennen dat een deel van de vrouwen een deel van hun leven wijdt aan het krijgen van kinderen. Het patriarchaat heeft zich ontwikkeld doordat eerst taakverdeling tussen de seksen ontstond en daarna een ongelijkheid in waardering tussen die taken. Naast ongelijkheid tussen vrouwen en mannen bestaan de volgende ongelijkheden:
- Arm-rijk
- Vrij- slaaf
- Eigen-vreemd
Deze zijn vaak sterker dan vrouw-man. Bijvoorbeeld ziekte maakt in veel gevallen geen onderscheid, armoede ook niet.
Vier vormen van overheersing
Het patriarchaat hanteert vier vormen om gehoorzaamheid af te dwingen:
1. Pronken: vertoon van kracht, begeerte, moed, vrijgevigheid. Opscheppen, hard praten, gemakkelijk geld uitgeven, roekeloos gedrag.
2. Zelfbeheersing: uiting innerlijke kracht, hartstochten, geweld en eetlust temmen. Beschaving als ideaal van veel filosofieën.
3. Zelfopoffering: vrijwillige zelfverloochening, zichzelf opofferen aan een doel. Bijv in oorlog.
4. Dubbelzinnige mannelijkheid: ook het vrouwelijke in zich opnemen. Zowel gewelddadig als zacht zijn, wapens en juwelen. De metroseksueel, androgyniteit.
Vrijheid van vrouwen
In de geschiedenis zijn alleen de volgende vrouwen vrij, dat wil zeggen niet gebonden aan een man:
- Weduwe. Het overlijden heeft de mannelijkheid op de vrouw overgedragen.
- Klooster. De vrouw is bezet door de kerk.
- Troon. Via erfrecht.
- Wapens. Jeanne d’Ac.
- Talent. Dichteressen, wetenschappers, filosofen.
In de 18e eeuw ontwikkelden vrouwen zich. Via educatie en sociale contacten, zoals de Salons in Parijs.
Feminisme
De geboorte van het feminisme wijst Jablonka toe aan de Franse Revolutie:
- Afschaffing van de privileges voor mannen (door mannen zelf) op 4 augustus 1789 in het eerste jaar van de Franse Revolutie, en
- Het aannemen van de Verklaring van de rechten van de mens en de burger op 26 augustus 1789.
Volgens Jablonka zijn de volgende vrijheden uit de revolutie voortgekomen: educatie, arbeid, recht, kiesrecht, actief in in politiek bestuur, lichamelijke integriteit.
Het feminisme wordt meestal ingedeeld in drie golven:
1. 19e en begin 20e eeuw: arbeid, wettelijke en politieke gelijkheid.
2. Jaren 60 tot 80: sociale ongelijkheid, verdeling huishoudelijke taken, seksuele rechten.
3. Vanaf eind 20e eeuw: gendervraagstukken en minderheden.
4. Is #Metoo de vierde golf??
Verschillen in soorten feminisme:
- Gelijkheid: overeenkomsten tussen vrouw en man centraal (want mens)
- Verschil: eigenheid van vrouwen, moederschap en vrouwelijkheid centraal. Hier komt het radicale anti-onderdrukking van minderheden vandaan. Zoals ecofeminisme dat er vanuit gaat dat vrouwen de aarde moeten beschermen tegen het mannelijke kapitalisme.
Problemen binnen het feminisme:
- De paradox van het fem van het verschil is dat het het patriarchaat in stand houdt en niet omvormt.
- Vrouwen uit Afrika en Azie voelen zich binnen de beweging tweederangs bij Amerika en Europa.
- Haatgevoelens tussen stromingen binnen het feminisme.
- Sommigen omarmen mannen die feminisme steunen, anderen vinden dat juist patriarchaal, beledigend en ongeloofwaardig.
Mannelijkheid
Niet elke man is een tiran, niet elke vorm van mannelijkheid draait om overheersing en onderdrukking, ook mannen worden slachtoffer van mannengeweld, ook mannen worden bang van verering van autoriteit.
Cruciaal kenmerk van mannelijkheid dat is gegrondvest op overheersing: een man moet voortdurend bewijzen dat hij een (echte) man is. Voortdurend concurreren. Daardoor is mannelijkheid onzeker en kwetsbaar. Het gebral, gepronk en geprovoceer is uit vrees tekort te schieten.
Bedreiging van mannelijkheid ‘van binnenuit ‘:
- De kluns: degene die faalt in overheersing. De zwakkeling.
- Jood of zwarte: antisemitisme en racisme.
- Homoseksueel: ‘afwijkende’ seksualiteit plus vermogen om andere mannen te verleiden. Homofobie.
Oorlogen binnen mannelijkheid zijn gewelddadiger dan tussen de seksen. Jongetjes zijn kwetsbaar voor de dominante machocultuur. De samenleving kan niet goed omgaan met de uitwassen hiervan zoals onaangepaste jongeren en jeugdcriminaliteit.
In huidige tijd gebeurt socialisatie tot man niet meer door andere mannen maar op school door vrouwen: de vaderloze samenleving. Afwezige vaders door werk, of juist werkloosheid en verdovende middelengebruik, criminaliteit, gevangenis of overlijden.
72% van alle zelfmoorden is een witte man.
De prijs van mannelijke overheersing: onzeker ego, kinderachtige ijdelheid, lauwe houding jegens lezen en leren, afstomping van innerlijk leven, krimp van sociale horizon (beperkt tot werk en sport), eentonig leven en lagere levensverwachting.
Drievoudig geweld van het patriarchaat:
1. Tegen vrouwen
2. Tegen minderwaardig gevonden mannen
3. Tegen jongens
Uitwassen
Drie uitwassen van mannelijkheid:
1. Misdadige mannelijkheid: verkrachting (ook thuis) (schijnbaar onuitroeibaar in Latijns-Amerika en India), femicide, prostitutie en verkrachting tijdens oorlogen, gendercide (aborteren van meisjes in China en India).
2. Bevoorrechte mannelijkheid. Bedrijfsleven is ingericht voor mannen die thuis een vrouw hebben die zorgt.
3. Giftige mannelijkheid: produceert negatieve stereotypen over vrouwen (dom blondje, femme fatale, manwijf). Seksisme en seksualisering van de vrouw.
De opkomst van feminisme gaat gepaard met neergang van maatschappelijke waardering voor viriliteit. Niet alleen vrouwen slachtoffer van verkeerde mannelijkheid: versleten arbeider, gehavende soldaat, werkloze loser. Beheerste uitlaatkleppen voor jongens in huidige tijd: sport (boksschool, voetbal), religie, rap. Onbeheerst: overlast in openbare ruimte, voetbalhooligans, white supremacists, verslaving (drugs, games), cyberpesten.
Meisjes halen jongens in op school en hoger onderwijs.
Trend in huidige samenleving om mannelijkheid terug te veroveren is terug naar de ‘oerman’: houthakken, retraites, heavy metal, ‘warrior’. Omkeren van de castratie van mannen. Dit is terugval naar mannelijke overheersing. Nodig: een nieuwe mannelijke identiteit. Machismo is verleden tijd. Op basis van waarden a la Kipling: beheersing, gematigdheid, elegantie en wijsheid, deugdzaamheid. Tot nu toe alleen aangehangen door een hoogopgeleide elite.
Tegenwoordig belangrijkste bronnen van onderdrukking van vrouwen: armoede, oorlog, politiek en religie.
Oorlog dient niet te worden gelijkgesteld met mannen vanwege niet-gewelddadige mannen (Ghandi, N Mandela, ML King), oorlogsvrouwen (Catharina de Grote, Indira Ghandi, M Thatcher) en vredesvrouwen. Extreemrechts altijd geleid door mannen.
Vrijheid in de liefde impliceert:
- Recht op genotsbeleving.
- Recht op veilige beleving van seks, incl toestemming.
- Recht op eigen keuze voor soort seksuele beleving.
Erotisering van het vrouwelijk lichaam op zich is niet in strijd met emancipatie mits zelfgekozen.
Verschil tussen flirt en intimidatie is het negeren van de afwijzing door de ander.
Het is onjuist en beledigend om te stellen dat mannen van nature gewelddadig zijn.
Feminisme in bedrijven gaat nu vooral over de top. Juist onderin organisaties is verbetering van omstandigheden en arbeidsrelaties nodig.
In het huishouden: Sheryl Sandberg bepleit een ‘mannelijke staatsgreep in het huishouden’ en dat vrouwen moeten ophouden om ‘de bewaaksters van de tempel van het moederschap te zijn’ (maternal gatekeepers). Als een man meewerkt in huishouden hoeft een vrouw daar ook niet dankbaar voor te zijn: dankbaar is onderdeel patriarchaal denken, gewoon taken (her)verdelen is normaal.
Volgens Jablonka zal gelijkheid met tijd en nieuwe generaties vanzelf toenemen, maar is het beter om dit proces te helpen met overheidsbeleid: herzien echtelijke rechten en plichten, arbeidsmarkt, kinderopvang (toegankelijkheid en kosten), verplicht gedeeld ouderschapsverlof, ouderschapsregeling bij echtscheiding, pensioenregeling voor iedereen, …
Volgens Jablonka is nooit aangetoond dat een kind de moeder harder nodig heeft dan de vader en is dat een fabeltje.
Nieuwe traditionelen
Jablonka stelt vragen bij de traditionele rolverdeling die ook van toepassing zijn op de nieuwe trend van traditionele vrouwen (‘tradwives’ in de USA):
- Heeft de vrouw zelf bewust voor de levensstijl gekozen (of onder (impliciete) druk van een religie of politieke ideologie)?
- Kan de vrouw zich ontplooien?
- Heeft de vrouw het gevoel dat ze zich moet opofferen?
- Welk voorbeeld geeft ze aan haar kinderen, dochters en zonen?
- Is ze vrij om uit de levensstijl te stappen?
- Doet ze de levensstijl uit liefde voor een man die het zo wil, of voor zijn carrière? (Opoffering)
Doodlopende wegen
Drie doodlopende wegen:
1. Romantisch, louter positief beeld van alles wat vrouwelijk is. Zie voorbeelden van agressieve vrouwen in politiek en zakenleven, vrouwen die andere vrouwen verminken (genitaal, prostitutie); egoïstische vrouwen, intolerant, racistisch.
2. Geloof in wereldwijde samenzwering van mannen tegen vrouwen. “(…) hoogbejaarde extreemlinkse stokpaardjes met extreemrechtse waandenkbeelden (…): een permanente strijd tussen goed en kwaad, tussen slachtoffers en schuldigen, tussen onderdrukte vrouwen en mannelijke onderdrukkers, tussen verzetsheldinnen en een wereldwijde machistische samenzwering van bestuurders, kapitalisten, artsen, rechters en politie. De plaats van aloude klassenvijanden is ingenomen door gloednieuwe gendervijanden (…). Mannen zijn en blijven de tegenstander.” “De vraag is niet of separatistisch feminisme legitiem is, maar of het werkbaar is. Het antwoord luidt nee. Miljoenen vrouwen vinden het aangenaam om met mannen samen te leven, samen te werken of zich in hun gezelschap te vermaken.”
3. Nastreven van strikte pariteit (50-50) als doel op zich. “Want dan verandert er niets aan het sociale onrecht aan de onderkant, aan de concentratie van macht en rijkdom aan de bovenkant en aan het overwicht van de overheersende vorm van mannelijkheid.” “Vrijwel alle inspanningen (van het feminisme, red.) zijn gericht op de executive woman. Het beperken van de genderrechtvaardigheid tot de meest bevoorrechte groep is verre van legitiem.”
Dissidente vormen van mannelijkheid
Dissidente vormen van mannelijkheid: homo’s, transgenders, interseksuelen, travestieten, androgyne jongens. “Dit soort nieuwe genderidentiteiten reikt veel verder dan mode of politiek: ze geven uiting aan een tartende, uitdagende houding jegens het patriarchaat.” “Homobevrijding is een strijd tegen seksisme.”
Nieuwe genderethiek
Jablonka vat een nieuwe genderethiek in drie stelregels voor mannen samen:
1. Kant: “Handel zodanig dat je de mensheid altijd tegelijkertijd behandelt als een doel op zich en nooit simpelweg als een middel.” Kortom, vrouwen niet meer als een middel zien voor voortplanting en huishouden dienen.
2. “Behandel een vrouw zoals je haar zou behandelen wanneer je niet zou weten dat ze een vrouw was.” Kortom: vrouwen niet meer beschouwen als vertegenwoordiger van haar sexe, maar als autonoom individu. Deze regel sluit romantiek en verleiding uit, vandaar regel 3.
3. “Behandel een vrouw altijd zodanig alsof het ook zo zou kunnen zijn dat zij de man is en jij de vrouw.” Deze regel laat ook verleiding en romantiek toe en is daarop van toepassing.
Kritiek
Hoe erudiet en gedocumenteerd dit boek ook is, ik heb toch een paar kritiekpunten.
- Jablonka stelt dat androgynie aan mannen voorbehouden is. Ik durf het tegenovergestelde te beweren. Androgyn is dat vrouwen zich voordoen als mannen, andersom wordt nog in geen enkele samenleving geaccepteerd. In uiterlijk hebben vrouwen zich vrijwel alle mannelijke vormen eigen gemaakt, van jeans, hoeden, trenchcoats tot en met complete kostuums en smokings, tatoeages - maar andersom gebeurt juist niet.
- De vier vormen van mannelijke onderdrukking zijn niet exclusief voor mannen, vrouwen doen dit ook. Daarnaast hanteren vrouwen ook nog andere strategieën om mannen en andere vrouwen te overheersen, zowel expliciet als impliciet. Jablonka’s overzicht verklaart dus niet waarom mannen de winnende sexe zijn, er is meer aan de hand. Misschien is het het fysieke overwicht dat heeft geleid, en nog steeds, tot onderdrukking?
- Volgens Jablonka is de vaderloze samenleving een gevolg van kapitalisme, kolonialisme en slavernij. Speelt dit nou echt op individueel niveau van vaders in relatie tot hun kinderen? Plus is dit niet de oorzaak buiten de mannen zelf leggen? Hier leest hij echt als een epigoon van een actuele politieke stroming. 72% van de zelfmoorden is een witte man - kan het zijn dat ook mannen bezwijken onder patriarchaat?
- Jablonka zoomt in op geweld tegen vrouwen en dat dat voortkomt uit misogynie. Hij zegt niets over misandrie terwijl veel mannen lijden onder het huiselijk geweld door vrouwen. Dat is op zijn minst eenzijdig. (Laat onverlet dat elke vorm van huiselijk geweld afschuwelijk is en aandacht verdient). Hij benoemt wel de disfunctionaliteit van extreem-links anti-man feminisme.
- Jablonka hekelt dat meisjes hun hele jeugd worden behandeld als vrouw… maar dat geldt toch ook voor jongens, dat is precies het probleem… Opnieuw, wat mij betreft op dit punt te eenzijdig, teveel pamflet.
- Jablonka citeert een auteur dat mannelijke overheersing alleen mogelijk is als vrouwen daar aan meewerken. Hoe zit het met de invalshoek dat voor veel vrouwen taakverdeling een voordeel is, nl dat het zware en nare werk door de man wordt gedaan? Jablonka mist deze invalshoek.
”Wat is een rechtvaardige man? (…) Een man die de vrijheid van anderen erkent. Alle vrijheid, van alle anderen.”
De uitdaging is juist om samen een rechtvaardige maatschappij tot stand te brengen, in plaats van zich elk voor zich te isoleren in oases van pseudozuiverheid.”
“Alles bij elkaar heb je meer aan een feministische man dan aan een vrouw die medeplichtig is aan het patriarchaat.”
”In afwachting van het aanbreken van een dergelijk tijdperk (biologische gelijkheid van vrouw en man, red.) kunnen we mannelijkheid op twee verschillende manieren politiseren: het ontregelen van overheersende vormen van mannelijkheid en het stimuleren van dissidente varianten ervan.”
”Een man die zelf werkelijk vrij wil zijn moet eerst de vrijheid van vrouwen erkennen. Mannen van nu behoren vrouwenrechten te respecteren, zolang die vrouwen hun rechten als man niet ontkennen (bijvoorbeeld om als vader niet onder te hoeven doen voor de moeder).”
De emancipatie van de vrouwen is de voorbode van de emancipatie van iedereen.”
”Feminist zijn is goed, het patriarchaat bestrijden is beter.”
”Volgens de huidige opvattingen over culturele toe-eigening mogen mannen niet over feminisme praten en witte mensen niet over slavernij. Dit betekent een schrikbarende achteruitgang. Iedereen wordt opgesloten in zijn eigen hokje (…).”
Aantekeningen voor mezelf gemaakt. Eén grote spoiler.
Geslacht en gender
De biologie verdeelt veruit de meeste mensen in twee geslachten: vrouwen (twee x-chromosomen) en mannen (een x- en een y-chromosoom). Het onderscheid tussen de twee ligt op seksueel vlak (‘seksuele dimorfie’), op vrijwel alle andere vlakken lijken vrouwen en mannen op elkaar. Gender is de gedragscode, een mengeling van rechten en plichten die samenlevingen aan de beide seksen voorschrijven. Vrouw en man zijn dus niet alleen maar een (fictieve) sociale constructie maar de combinatie van biologische en sociale factoren. Wereldwijd wordt 1 à 2 procent van de kinderen interseksueel geboren, dus biologisch niet passend in de tweedeling (bijv een meisje met xy-chromosomen zonder baarmoeder of een jongen met xx-chromosomen met kleine teelballen, of kinderen met drie chromosomen xxx, xxy). Transgenders passen meestal biologisch wel in de tweedeling maar qua genderbeleving niet.
Vrouwelijke specialisatie bij voortplanting
Voortplanting bij mensen vereist seksuele gemeenschap tussen een vrouwtje en een mannetje. Daarna neemt het vrouwtje drie taken op zich: zwangerschap, bevalling en zogen van het kind. Na geboorte wordt de band tussen moeder en kind versterkt door oxytocine, een neuropeptide. In de meeste gevallen leidt dit ertoe dat de biologische moeder ook de sociale moeder is en dus een allesoverheersende rol heeft bij kennisoverdracht op het kind bij de eerste leerprocessen voor taal en gedrag. Bij 95% van de zoogdieren vertrekt de vader na bevruchting, maar bij de mens neemt de vader in de regel verantwoordelijkheid door partner en kroost te voorzien van bescherming en voedsel. Door de specialisering van de vrouwen in het moederschap krijgen mannen tijd vrij voor andere taken: vrouwen reproduceren, mannen produceren.
Vanaf landbouw
Algemene consensus onder historici is dat met de ontwikkeling van landbouw gemeenschappen zich gingen settelen en vrouwen en mannen zich verder gingen specialiseren: vrouwen op krijgen van meer kinderen, huishouden, dagelijkse voedselvoorziening en textiel; mannen op ontginning, bouwen van huizen, landarbeid, werktuigen en dieren. Bezit ging over van vaders op zonen, vrouwen trokken bij de man in. Mannen droegen wapens, voor jacht en oorlog. Bij het ontstaan van staten werd de leiding gevoerd door mannen, tot en met de antieke Grieken en Romeinen. Ook in mythologie en godsdiensten (kerken) zijn mannen de baas, zowel in Europa, het Midden-Oosten als in Azië.
Patriarchaat
Het wereldwijde patriarchaat is gestoeld op het toewijden van vrouwen aan één enkele lichaamsfunctie, nl voortplanting: “de vrouw hééft geen buik, maar ís een buik”. In plaats van te erkennen dat een deel van de vrouwen een deel van hun leven wijdt aan het krijgen van kinderen. Het patriarchaat heeft zich ontwikkeld doordat eerst taakverdeling tussen de seksen ontstond en daarna een ongelijkheid in waardering tussen die taken. Naast ongelijkheid tussen vrouwen en mannen bestaan de volgende ongelijkheden:
- Arm-rijk
- Vrij- slaaf
- Eigen-vreemd
Deze zijn vaak sterker dan vrouw-man. Bijvoorbeeld ziekte maakt in veel gevallen geen onderscheid, armoede ook niet.
Vier vormen van overheersing
Het patriarchaat hanteert vier vormen om gehoorzaamheid af te dwingen:
1. Pronken: vertoon van kracht, begeerte, moed, vrijgevigheid. Opscheppen, hard praten, gemakkelijk geld uitgeven, roekeloos gedrag.
2. Zelfbeheersing: uiting innerlijke kracht, hartstochten, geweld en eetlust temmen. Beschaving als ideaal van veel filosofieën.
3. Zelfopoffering: vrijwillige zelfverloochening, zichzelf opofferen aan een doel. Bijv in oorlog.
4. Dubbelzinnige mannelijkheid: ook het vrouwelijke in zich opnemen. Zowel gewelddadig als zacht zijn, wapens en juwelen. De metroseksueel, androgyniteit.
Vrijheid van vrouwen
In de geschiedenis zijn alleen de volgende vrouwen vrij, dat wil zeggen niet gebonden aan een man:
- Weduwe. Het overlijden heeft de mannelijkheid op de vrouw overgedragen.
- Klooster. De vrouw is bezet door de kerk.
- Troon. Via erfrecht.
- Wapens. Jeanne d’Ac.
- Talent. Dichteressen, wetenschappers, filosofen.
In de 18e eeuw ontwikkelden vrouwen zich. Via educatie en sociale contacten, zoals de Salons in Parijs.
Feminisme
De geboorte van het feminisme wijst Jablonka toe aan de Franse Revolutie:
- Afschaffing van de privileges voor mannen (door mannen zelf) op 4 augustus 1789 in het eerste jaar van de Franse Revolutie, en
- Het aannemen van de Verklaring van de rechten van de mens en de burger op 26 augustus 1789.
Volgens Jablonka zijn de volgende vrijheden uit de revolutie voortgekomen: educatie, arbeid, recht, kiesrecht, actief in in politiek bestuur, lichamelijke integriteit.
Het feminisme wordt meestal ingedeeld in drie golven:
1. 19e en begin 20e eeuw: arbeid, wettelijke en politieke gelijkheid.
2. Jaren 60 tot 80: sociale ongelijkheid, verdeling huishoudelijke taken, seksuele rechten.
3. Vanaf eind 20e eeuw: gendervraagstukken en minderheden.
4. Is #Metoo de vierde golf??
Verschillen in soorten feminisme:
- Gelijkheid: overeenkomsten tussen vrouw en man centraal (want mens)
- Verschil: eigenheid van vrouwen, moederschap en vrouwelijkheid centraal. Hier komt het radicale anti-onderdrukking van minderheden vandaan. Zoals ecofeminisme dat er vanuit gaat dat vrouwen de aarde moeten beschermen tegen het mannelijke kapitalisme.
Problemen binnen het feminisme:
- De paradox van het fem van het verschil is dat het het patriarchaat in stand houdt en niet omvormt.
- Vrouwen uit Afrika en Azie voelen zich binnen de beweging tweederangs bij Amerika en Europa.
- Haatgevoelens tussen stromingen binnen het feminisme.
- Sommigen omarmen mannen die feminisme steunen, anderen vinden dat juist patriarchaal, beledigend en ongeloofwaardig.
Mannelijkheid
Niet elke man is een tiran, niet elke vorm van mannelijkheid draait om overheersing en onderdrukking, ook mannen worden slachtoffer van mannengeweld, ook mannen worden bang van verering van autoriteit.
Cruciaal kenmerk van mannelijkheid dat is gegrondvest op overheersing: een man moet voortdurend bewijzen dat hij een (echte) man is. Voortdurend concurreren. Daardoor is mannelijkheid onzeker en kwetsbaar. Het gebral, gepronk en geprovoceer is uit vrees tekort te schieten.
Bedreiging van mannelijkheid ‘van binnenuit ‘:
- De kluns: degene die faalt in overheersing. De zwakkeling.
- Jood of zwarte: antisemitisme en racisme.
- Homoseksueel: ‘afwijkende’ seksualiteit plus vermogen om andere mannen te verleiden. Homofobie.
Oorlogen binnen mannelijkheid zijn gewelddadiger dan tussen de seksen. Jongetjes zijn kwetsbaar voor de dominante machocultuur. De samenleving kan niet goed omgaan met de uitwassen hiervan zoals onaangepaste jongeren en jeugdcriminaliteit.
In huidige tijd gebeurt socialisatie tot man niet meer door andere mannen maar op school door vrouwen: de vaderloze samenleving. Afwezige vaders door werk, of juist werkloosheid en verdovende middelengebruik, criminaliteit, gevangenis of overlijden.
72% van alle zelfmoorden is een witte man.
De prijs van mannelijke overheersing: onzeker ego, kinderachtige ijdelheid, lauwe houding jegens lezen en leren, afstomping van innerlijk leven, krimp van sociale horizon (beperkt tot werk en sport), eentonig leven en lagere levensverwachting.
Drievoudig geweld van het patriarchaat:
1. Tegen vrouwen
2. Tegen minderwaardig gevonden mannen
3. Tegen jongens
Uitwassen
Drie uitwassen van mannelijkheid:
1. Misdadige mannelijkheid: verkrachting (ook thuis) (schijnbaar onuitroeibaar in Latijns-Amerika en India), femicide, prostitutie en verkrachting tijdens oorlogen, gendercide (aborteren van meisjes in China en India).
2. Bevoorrechte mannelijkheid. Bedrijfsleven is ingericht voor mannen die thuis een vrouw hebben die zorgt.
3. Giftige mannelijkheid: produceert negatieve stereotypen over vrouwen (dom blondje, femme fatale, manwijf). Seksisme en seksualisering van de vrouw.
De opkomst van feminisme gaat gepaard met neergang van maatschappelijke waardering voor viriliteit. Niet alleen vrouwen slachtoffer van verkeerde mannelijkheid: versleten arbeider, gehavende soldaat, werkloze loser. Beheerste uitlaatkleppen voor jongens in huidige tijd: sport (boksschool, voetbal), religie, rap. Onbeheerst: overlast in openbare ruimte, voetbalhooligans, white supremacists, verslaving (drugs, games), cyberpesten.
Meisjes halen jongens in op school en hoger onderwijs.
Trend in huidige samenleving om mannelijkheid terug te veroveren is terug naar de ‘oerman’: houthakken, retraites, heavy metal, ‘warrior’. Omkeren van de castratie van mannen. Dit is terugval naar mannelijke overheersing. Nodig: een nieuwe mannelijke identiteit. Machismo is verleden tijd. Op basis van waarden a la Kipling: beheersing, gematigdheid, elegantie en wijsheid, deugdzaamheid. Tot nu toe alleen aangehangen door een hoogopgeleide elite.
Tegenwoordig belangrijkste bronnen van onderdrukking van vrouwen: armoede, oorlog, politiek en religie.
Oorlog dient niet te worden gelijkgesteld met mannen vanwege niet-gewelddadige mannen (Ghandi, N Mandela, ML King), oorlogsvrouwen (Catharina de Grote, Indira Ghandi, M Thatcher) en vredesvrouwen. Extreemrechts altijd geleid door mannen.
Vrijheid in de liefde impliceert:
- Recht op genotsbeleving.
- Recht op veilige beleving van seks, incl toestemming.
- Recht op eigen keuze voor soort seksuele beleving.
Erotisering van het vrouwelijk lichaam op zich is niet in strijd met emancipatie mits zelfgekozen.
Verschil tussen flirt en intimidatie is het negeren van de afwijzing door de ander.
Het is onjuist en beledigend om te stellen dat mannen van nature gewelddadig zijn.
Feminisme in bedrijven gaat nu vooral over de top. Juist onderin organisaties is verbetering van omstandigheden en arbeidsrelaties nodig.
In het huishouden: Sheryl Sandberg bepleit een ‘mannelijke staatsgreep in het huishouden’ en dat vrouwen moeten ophouden om ‘de bewaaksters van de tempel van het moederschap te zijn’ (maternal gatekeepers). Als een man meewerkt in huishouden hoeft een vrouw daar ook niet dankbaar voor te zijn: dankbaar is onderdeel patriarchaal denken, gewoon taken (her)verdelen is normaal.
Volgens Jablonka zal gelijkheid met tijd en nieuwe generaties vanzelf toenemen, maar is het beter om dit proces te helpen met overheidsbeleid: herzien echtelijke rechten en plichten, arbeidsmarkt, kinderopvang (toegankelijkheid en kosten), verplicht gedeeld ouderschapsverlof, ouderschapsregeling bij echtscheiding, pensioenregeling voor iedereen, …
Volgens Jablonka is nooit aangetoond dat een kind de moeder harder nodig heeft dan de vader en is dat een fabeltje.
Nieuwe traditionelen
Jablonka stelt vragen bij de traditionele rolverdeling die ook van toepassing zijn op de nieuwe trend van traditionele vrouwen (‘tradwives’ in de USA):
- Heeft de vrouw zelf bewust voor de levensstijl gekozen (of onder (impliciete) druk van een religie of politieke ideologie)?
- Kan de vrouw zich ontplooien?
- Heeft de vrouw het gevoel dat ze zich moet opofferen?
- Welk voorbeeld geeft ze aan haar kinderen, dochters en zonen?
- Is ze vrij om uit de levensstijl te stappen?
- Doet ze de levensstijl uit liefde voor een man die het zo wil, of voor zijn carrière? (Opoffering)
Doodlopende wegen
Drie doodlopende wegen:
1. Romantisch, louter positief beeld van alles wat vrouwelijk is. Zie voorbeelden van agressieve vrouwen in politiek en zakenleven, vrouwen die andere vrouwen verminken (genitaal, prostitutie); egoïstische vrouwen, intolerant, racistisch.
2. Geloof in wereldwijde samenzwering van mannen tegen vrouwen. “(…) hoogbejaarde extreemlinkse stokpaardjes met extreemrechtse waandenkbeelden (…): een permanente strijd tussen goed en kwaad, tussen slachtoffers en schuldigen, tussen onderdrukte vrouwen en mannelijke onderdrukkers, tussen verzetsheldinnen en een wereldwijde machistische samenzwering van bestuurders, kapitalisten, artsen, rechters en politie. De plaats van aloude klassenvijanden is ingenomen door gloednieuwe gendervijanden (…). Mannen zijn en blijven de tegenstander.” “De vraag is niet of separatistisch feminisme legitiem is, maar of het werkbaar is. Het antwoord luidt nee. Miljoenen vrouwen vinden het aangenaam om met mannen samen te leven, samen te werken of zich in hun gezelschap te vermaken.”
3. Nastreven van strikte pariteit (50-50) als doel op zich. “Want dan verandert er niets aan het sociale onrecht aan de onderkant, aan de concentratie van macht en rijkdom aan de bovenkant en aan het overwicht van de overheersende vorm van mannelijkheid.” “Vrijwel alle inspanningen (van het feminisme, red.) zijn gericht op de executive woman. Het beperken van de genderrechtvaardigheid tot de meest bevoorrechte groep is verre van legitiem.”
Dissidente vormen van mannelijkheid
Dissidente vormen van mannelijkheid: homo’s, transgenders, interseksuelen, travestieten, androgyne jongens. “Dit soort nieuwe genderidentiteiten reikt veel verder dan mode of politiek: ze geven uiting aan een tartende, uitdagende houding jegens het patriarchaat.” “Homobevrijding is een strijd tegen seksisme.”
Nieuwe genderethiek
Jablonka vat een nieuwe genderethiek in drie stelregels voor mannen samen:
1. Kant: “Handel zodanig dat je de mensheid altijd tegelijkertijd behandelt als een doel op zich en nooit simpelweg als een middel.” Kortom, vrouwen niet meer als een middel zien voor voortplanting en huishouden dienen.
2. “Behandel een vrouw zoals je haar zou behandelen wanneer je niet zou weten dat ze een vrouw was.” Kortom: vrouwen niet meer beschouwen als vertegenwoordiger van haar sexe, maar als autonoom individu. Deze regel sluit romantiek en verleiding uit, vandaar regel 3.
3. “Behandel een vrouw altijd zodanig alsof het ook zo zou kunnen zijn dat zij de man is en jij de vrouw.” Deze regel laat ook verleiding en romantiek toe en is daarop van toepassing.
Kritiek
Hoe erudiet en gedocumenteerd dit boek ook is, ik heb toch een paar kritiekpunten.
- Jablonka stelt dat androgynie aan mannen voorbehouden is. Ik durf het tegenovergestelde te beweren. Androgyn is dat vrouwen zich voordoen als mannen, andersom wordt nog in geen enkele samenleving geaccepteerd. In uiterlijk hebben vrouwen zich vrijwel alle mannelijke vormen eigen gemaakt, van jeans, hoeden, trenchcoats tot en met complete kostuums en smokings, tatoeages - maar andersom gebeurt juist niet.
- De vier vormen van mannelijke onderdrukking zijn niet exclusief voor mannen, vrouwen doen dit ook. Daarnaast hanteren vrouwen ook nog andere strategieën om mannen en andere vrouwen te overheersen, zowel expliciet als impliciet. Jablonka’s overzicht verklaart dus niet waarom mannen de winnende sexe zijn, er is meer aan de hand. Misschien is het het fysieke overwicht dat heeft geleid, en nog steeds, tot onderdrukking?
- Volgens Jablonka is de vaderloze samenleving een gevolg van kapitalisme, kolonialisme en slavernij. Speelt dit nou echt op individueel niveau van vaders in relatie tot hun kinderen? Plus is dit niet de oorzaak buiten de mannen zelf leggen? Hier leest hij echt als een epigoon van een actuele politieke stroming. 72% van de zelfmoorden is een witte man - kan het zijn dat ook mannen bezwijken onder patriarchaat?
- Jablonka zoomt in op geweld tegen vrouwen en dat dat voortkomt uit misogynie. Hij zegt niets over misandrie terwijl veel mannen lijden onder het huiselijk geweld door vrouwen. Dat is op zijn minst eenzijdig. (Laat onverlet dat elke vorm van huiselijk geweld afschuwelijk is en aandacht verdient). Hij benoemt wel de disfunctionaliteit van extreem-links anti-man feminisme.
- Jablonka hekelt dat meisjes hun hele jeugd worden behandeld als vrouw… maar dat geldt toch ook voor jongens, dat is precies het probleem… Opnieuw, wat mij betreft op dit punt te eenzijdig, teveel pamflet.
- Jablonka citeert een auteur dat mannelijke overheersing alleen mogelijk is als vrouwen daar aan meewerken. Hoe zit het met de invalshoek dat voor veel vrouwen taakverdeling een voordeel is, nl dat het zware en nare werk door de man wordt gedaan? Jablonka mist deze invalshoek.
May 4, 2025
very dense, absolutely crammed with words and facts and stories but many of them very interesting
August 1, 2022
Libro histórico y reflexivo sobre el rol del hombre heterosexual y la masculinidad en el acontecer de la civilización humana...o mejor dicho, centro-europea.
Jablonka peca de centrar su discusión y argumentos usando como base únicamente la historia occidental europea (incluyendo rápidos comentarios a China, Japón, África) usando a Francia, su país natal y de residencia, como eje central para ejemplificar las luchas feministas y la historia del patriarcado. Nada se menciona de América (Estados Unidos y Canadá son de vez en cuando citados), África, Oceanía o el resto del mundo. De la misma forma, la discusión de la masculinidad se centra como oposición al concepto de de mujer/feminidad y no hacia otras sexualidades, resultando en una argumentación limitada y repetitiva.
En resumen es un libro introductorio para los hombres heterosexuales privilegiados (no pertenecientes a ninguna minoría) que utiliza ejemplos y realidades cotidianos para plantear preguntas que no deberían ser nuevas para nadie.
Jablonka peca de centrar su discusión y argumentos usando como base únicamente la historia occidental europea (incluyendo rápidos comentarios a China, Japón, África) usando a Francia, su país natal y de residencia, como eje central para ejemplificar las luchas feministas y la historia del patriarcado. Nada se menciona de América (Estados Unidos y Canadá son de vez en cuando citados), África, Oceanía o el resto del mundo. De la misma forma, la discusión de la masculinidad se centra como oposición al concepto de de mujer/feminidad y no hacia otras sexualidades, resultando en una argumentación limitada y repetitiva.
En resumen es un libro introductorio para los hombres heterosexuales privilegiados (no pertenecientes a ninguna minoría) que utiliza ejemplos y realidades cotidianos para plantear preguntas que no deberían ser nuevas para nadie.
February 20, 2021
Świetna, wybornie się czytająca książka o genezie i historii patriarchatu oraz walk o prawa kobiet - czy raczej o równość - i o tym, jak to wszystko wygląda dziś i jakie działania mogą wpłynąć na to, byśmy żyli w świecie, w którym demokracja (tam, gdzie jest) jest rzeczywiście równościowa.
Rzecz dla kogoś, kto o patriarchacie i feminizmie wie trochę lub niewiele, zapewne mniej ciekawa dla osób siedzących głęboko w temacie, choć kto wie - bo perspektywa przyjęta przez autora, znanego francuskiego historyka, jest według mnie bardzo interesująca. Może nie odkrywcza, ale dla mnie świeża i optymistyczna wbrew tym wszystkim ponurym kwestiom, które porusza. A osobiste posłowie wręcz porusza.
Nie mogę się doczekać polskiego wydania ;)
Rzecz dla kogoś, kto o patriarchacie i feminizmie wie trochę lub niewiele, zapewne mniej ciekawa dla osób siedzących głęboko w temacie, choć kto wie - bo perspektywa przyjęta przez autora, znanego francuskiego historyka, jest według mnie bardzo interesująca. Może nie odkrywcza, ale dla mnie świeża i optymistyczna wbrew tym wszystkim ponurym kwestiom, które porusza. A osobiste posłowie wręcz porusza.
Nie mogę się doczekać polskiego wydania ;)
April 26, 2020
Tous les hommes devaient lire ce livre.
En tant que femme j'ai eu du mal à le lire : analyser le rôle de la femme dans notre société depuis des siècles est vraiment révoltant. Ce n'était pas une lecture agréable même si j'étais d'accord avec tout ce que je lisais.
Je pense pas que ce livre m'ait apporté grand-chose mais il s'agit d'une lecture obligatoire, d'une bonne base pour comprendre et ainsi pouvoir changer le système patriarcal dans lequel on vit.
En tant que femme j'ai eu du mal à le lire : analyser le rôle de la femme dans notre société depuis des siècles est vraiment révoltant. Ce n'était pas une lecture agréable même si j'étais d'accord avec tout ce que je lisais.
Je pense pas que ce livre m'ait apporté grand-chose mais il s'agit d'une lecture obligatoire, d'une bonne base pour comprendre et ainsi pouvoir changer le système patriarcal dans lequel on vit.
partial
November 9, 2023Tried listening to this, skipped around a bunch. It is exceptionally weak. Hundreds of pages of surface level summary of the manifestations of patriarchy backed up the crudest and most binary gender essentialism. And then a recapitulation of what feels like an intentionally boring ChatGPT level summary of “what is feminism.” Feels like undergrad work. Very Eurocentric. Maybe the translation is off?
Displaying 1 - 30 of 86 reviews