Κοινωνικοπολιτικό μικροδιήγημα το οποίο υλοποιήθηκε στα πλαίσια ενός “λογοτεχνικού παιχνιδιού” ανάμεσα σε δύο φίλους. Γράφτηκε εναλλάξ, παράγραφο-παράγραφο, ωθώντας ο ένας τον άλλον προς την κατεύθυνση που φανταζόταν πως θα μπορούσε να πάρει, χωρίς να έχει οριστεί κοινή θεματολογία εξ αρχής και μη γνωρίζοντας το πώς θα εξελιχθεί εν τέλει.
Εξαιρετικά σύντομο και όμως γεμάτο ουσία διήγημα. Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα κάνει την ανάγνωση το γεγονός πως το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί στην πραγματικότητα πράξη αυτοσχεδιασμού.