Άπαντα

by Κώστας Καρυωτάκης

Ποιητής και πεζογράφος, ίσως η σημαντικότερη λογοτεχνική φωνή που ανέδειξε η γενιά του ‘20 και από τους πρώτους, που εισήγαγαν στοιχεία του μοντερνισμού στην ελληνική ποίηση. Επηρέασε πολλούς από τους κατοπινούς ποιητές (Σεφέρης, Ρίτσος, Βρεττάκος) και με την αυτοκτονία του δημιούργησε φιλολογική μόδα, τον Καρυωτακισμό, που πλημμύρισε τη νεοελληνική ποίηση.

Η ποίηση του Καρυωτάκη δεν έχει ίχνος φιλολογίας, αισθηματισμού και φιλαρέσκειας, που υπάρχει σε αφθονία στους παλιότερους ποιητές. Αποπνέει την αίσθηση του μάταιου, του χαμένου, η στάση του είναι αντιηρωική και ανιδανική. Ο Καρυωτάκης γράφει ποιήματα για το άδοξο, το ασήμαντο, ακόμα και το γελοίο, ως διαμαρτυρία, που φθάνει στο σαρκασμό.

Σε αυτό τον τόμο είναι συγκεντρωμένα όλα του τα ποιήματα, εκδομένα και ανέκδοτα, και όλα τα πεζά του.

Τα ποιήματά του έχουν δώσει ερέθισμα για μελοποίηση σε συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, η Λένα Πλάτωνος, ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, ο Γιάννης Γλέζος, ο Νίκος Ξυδάκης, Τα μωρά στη φωτιά, οι Magic de spell…

Genres: Poetry

191 pages

First published January 1, 1972

About the author

(English: Kostas_Karyotakis) Γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1896 στην Τρίπολη. Ο πατέρας του ήταν νομομηχανικός κι έτσι στα παιδικά του χρόνια, αναγκάστηκε να αλλάζει συνέχεια τόπο διαμονής. Πέρασε από το Αργοστόλι, τη Λευκάδα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα, την Αθήνα, μέχρι και από τα Χανιά.

Από το 1912 δημοσιεύει ποιήματα σε διάφορα παιδικά περιοδικά. Αφού πήρε το δίπλωμα της Νομικής Σχολής των Αθηνών, διορίστηκε υπάλληλος στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Η ελεύθερη φύση του δεν μπορούσε να δεχθεί την γραφειοκρατία της κρατικής μηχανής, την οποία και καυτηριάζει όποτε μπορεί (χαρακτηριστικό το πεζό: Κάθαρσις). Γι' αυτό και μετατέθηκε πολλές φορές διωκόμενος από ανωτέρους του. Στη διάρκεια αυτών των μεταθέσεων γνωρίζει την ανία και τη μιζέρια της επαρχίας, πράγμα που τον στιγματίζει. To Φεβρουάριο του 1919 εκδίδει την πρώτη του συλλογή: "Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων", η οποία τυγχάνει αδιάφορης ή υποτιμιτικής κριτικής. Τον ίδιο χρόνο εκδίδει μαζί με τον φίλο του Άγη Λεβέντη (με τα ψευδώνυμα Μίμης Χλαπάτσας και Νίκος Τσαπατσούλιας, αντίστοιχα) το σατιρικό περιοδικο "Η Γάμπα", που παρά την επιτυχία του κυκλοφόρησε μόνο σε έξι τεύχη γιατί η αστυνομία απαγόρευσε την έκδοσή του. Το 1921 κυκλοφορεί τη δεύτερη συλλογή του τα "Νηπενθή". Εκείνο τον καιρό συνδέεται με την ποιήτρια Μ. Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αττικής. Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι σχέσεις τους ήταν ερωτικές. Το 1924 ταξιδεύει στο εξωτερικό, στην Ιταλία και τη Γερμανία. Το Δεκέμβριο του 1927 κυκλοφορεί η τελευταία του συλλογή, "Ελεγεία και Σάτιρες".

Το Φεβρουάριο του 1928 ο Καρυωτάκης αποσπάται στην Πάτρα και τον Ιούνιο στην Πρέβεζα. Από εκεί στέλνει απελπισμένα γράμματα σε συγγενείς και φίλους, περιγράφοντας την αθλιότητα που κυριαρχεί σ' αυτήν την πόλη (χαρακτηριστικό το ποίημα Πρέβεζα). Στις 21 Ιουλίου θέτει τέρμα στη ζωή του.

Reviews

[Irou Li Cherry]

Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα.

[valia · Rating 5 out of 5]

Δεν έχω λόγια.
Θεωρώ κανένας ποιητής δε θα μπορούσε να φτάσει το μεγαλείο του Καρυωτάκη και τον λυρισμό του.

[Νικολέττα · Rating 5 out of 5]

Μία εξαιρετική συλλογή για το έργο του Καρυωτάκη.

[Βασίλης Μέγας · Rating 5 out of 5]

Γενικά είμαι ένας αισιόδοξα απαισιόδοξος άνθρωπος που του αρέσουν τα μαύρα και τα εύθυμα γραπτά. Η άποψη μου για τον Καρυωτάκη είναι πως ήταν μια θνησιγενή οπτασία στην πραγματική μαυρίλα του κόσμου της εποχής του (και όχι μόνο). Όσο λάτρευε τον θάνατο άλλο τόσο μισούσε τη ζωή και τούμπαλιν. Όπως και να 'χει, το πνεύμα του θα στέκει για πάντα στην άκρη των πένθιμων ονείρων της ποίησης όπως και κάποιου Αμερικανού που τον έλεγαν Έντγκαρ και τον κοιτούσε διαπεραστικά ένα κοράκι.

[Dimitra Mylona · Rating 5 out of 5]

[…Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά, για ποιες αγάπες
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.]

[Kostas · Rating 5 out of 5]

Ένα ξερό δαφνόφυλλο την ώρα αυτή θα πέσει,
το πρόσχημα του βίου σου, και θ ' απογυμνωθείς ,
Με δέντρο δίχως φύλλωμα θα παρομοιωθείς ,
που το χειμώνα απάντησε στου δρόμου εκεί τη μέση.


Κι αφού πια τότε θα ' ναι αργά νέες χίμαιρες να πλάσεις
ή ακόμη μία επιπόλαιη και συμβατική χαρά,
θ' ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά,
κι όλη τη ζωή κοιτάζοντας, ήρεμα θα γελάσεις.


το συγκεκριμένο ποίημα και το " Ἀπολείπειν ὁ Θεός Ἀντώνιον" του Καβάφη έχουν να σου πουν τόσα πολλά για την ζωή.... φτάνει να θέλεις να τ ακούσεις .

[Victor · Rating 5 out of 5]

Ο Κώστας Καρυωτάκης είναι ο μοναδικός σύγχρονος μεγάλος Έλληνας ποιητής που μπορεί να συγκριθεί με τους μεγάλους ποιητές του Δυτικού Κόσμου. Το ποιητικό του έργο είναι πυξίδα για τους ονειροπόλους ποιητές, είναι αριστουργηματικό από κάθε άποψη, και, στην Ελλάδα είναι πολύ αδικημένο (λόγω της "στράτευσης" των ποιητών από τις "γνωστές" πολιτικές απόψεις, τους οποίους αυτούς μόνο προωθούν).
Ο κάθε ιδιαίτερος αναγνώστης που αγαπάει την ποίηση θα πρέπει να τον διαβάσει. Μας συντροφεύει όλη μας την ζωή, είναι σαν ένας χαμένος αδελφός μας.
Ευχή για την καλύτερη αναγνώριση και την δικαίωση του μεγάλου ποιητή από τις νέες γενιές.

[Nektaria · Rating 5 out of 5]

Το να γράψω εγώ κριτική για τα ποιήματα του Καρυωτάκη θα ήταν προφανώς ανούσιο. Από τους πρώτους ποιητές που διάβασα και λάτρεψα. Το μόνο που θα πω είναι ότι η συγκεκριμένη έκδοση με παίδεψε λίγο γιατί δεν διέκρινε ξεκάθαρα μετά από ένα σημείο τα δικά του έργα και τις μεταφράσεις με αποτέλεσμα ανάμεσα στις μεταφράσεις να παρεμβάλλονται δικά του ποιήματα.

[Regulus · Rating 5 out of 5]

Τρελέ, τρελέ, που γέρασες και νέος ποτέ δεν ήσουν... :(

[Despina · Rating 4 out of 5]

Θάνατος θάνατος κηδεία κηδεία

[Natasa Maragou · Rating 5 out of 5]

Μια συλλογή που πραγματικά σου ανοίγει τον κόσμο και τις σκέψεις του ποιητή. Το συστήνω.