不可以

by Shusuke Michio, 道尾秀介, 高詹燦 (Translator)

幻想讓人看見不該看見的東西，
此刻的我已經無法分辨，
眼前所見究竟有幾分真，
又有幾分假……


弓投崖，一座位在蝦蟇倉市的臨海斷崖，那一大一小的尖端宛如小龍蝦的前螯，也有人說它像是一把斷弓，直直朝大海挺出。
這個詭譎的地貌如今成了知名的自殺景點，不僅是當地居民，就連鄰近各縣都有人特地跑來跳海自殺，於是開始有了這樣的傳聞：崖上聚集了無數亡靈，開車經過時只要和亡靈對上眼，就會被帶往另一個世界，所以絕對不可以看向斷崖！
可是對邦夫來說，雖然他小心翼翼，忍住不看向斷崖，卻還是躲不過突然出現的對向來車，他急踩剎車，但已經來不及了……
意識朦朧之間，邦夫聽見有人在叫救護車，沒想到對方駕駛竟然阻止求救，還抓起邦夫的頭髮，將他的頭用力往方向盤撞去。
一次……兩次……對方下手毫不猶豫。
四次……五次……眼中景象逐漸消失。
八次……九次……我就快死了。
邦夫瞪大了眼睛，眼前的男子像是在笑。「我終究還是逃不過弓投崖的詛咒嗎？」此時的邦夫已無法言語，心中卻不停吶喊：不可以忘記……我絕對……不會忘記……

Genres: Mystery, Japanese Literature, Fiction

304 pages, Paperback

First published July 10, 2019

About the author

Associated Names:
* Shusuke Michio
* 道尾秀介 (Japanese Profile)


Shūsuke Michio (1975–)  takes his pen name from the mystery writer Michio Tsuzuki, one of his idols. Michio first became interested in reading in high school, when he was inspired by the works of Yasunari Kawabata and Osamu Dazai. He began writing short-shorts in college and continued producing fiction after graduation in his time away from work. His first break as an author came when he received the Horror and Suspense Special Prize for Se no me (Eyes in the Back) in 2004; the following year he quit his job to write full-time. In 2009 his novel Karasu no oyayubi (By Rule of Crow’s Thumb) earned the Mystery Writers of Japan Award in addition to a Naoki Prize nomination; in a testament to the consistently high quality of his work, he was nominated for the biannual prize four more times on his way to winning it in 2011 withTsuki to kani (Moon and Crab). Other honors include the 2010 Yamamoto Shūgorō Prize for Kōbai no hana (Flowers of Light), a collection of linked short stories. With his knack for easily crossing over genres such as horror and the mystery, Michio is a promising hitmaker among the new generation of writers.

www.booksfromjapan.jp

Reviews

[Punnchyyy · Rating 4 out of 5]

เป็นการกลับมาสู่สายตาตลาดสืบสวนไทยที่ยอดเยี่ยมอีกครั้งหนึ่งของเฮียมิจิโอะ หลังจากไปงมเห็ดแบบง่วงๆ กับเทพสายฟ้ามา 😂

เรื่องย่อ:
•คดีแรกเกิดขึ้นบนถนนเส้นชิโรกามะซีไลน์เลียบริมฝั่งทะเล ไม่ห่างกันมีผาโยนคันธนูที่ว่ากันว่าชอบมีคนมากระโดดผา ฆตต และวิญญาณของคนตายมักป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ นั้น เกิดเหตุอุบัติเหตุรถยนต์ชนแล้วหนีซึ่งทำให้ผู้โดยสารในรถยนต์เสียชีวิต คนร้ายหลบหนีไปได้ ไม่นานหลังจากนั้น ผู้ต้องสงสัยในรถคู่กรณีทะยอยถูกฆ่าโดยฝีมือของฆาตกรปริศนา พร้อมเงาน่าสงสัยจากกลุ่มลัทธิประหลาดในเมือง

•คดีที่สองเกิดขึ้นในเมืองฮากุตากุที่อยู่ติดกัน เคอ เด็กชายชาวจีนอพยพบังเอิญพบเห็นเหตุการณ์แปลกๆ ที่ร้านขายเครื่องเขียนซึ่งเจ้าตัวคาดว่านะจะเป็นการฆาตกรรม ทว่า เรื่องเล่าของเคอ กลับดูไม่น่าเชื่อถือเพราะเส้นกั้นระหว่างความจริงกับจินตนาการช่างเบาบางเหลือเกิน

•คดีสุดท้าย ผู้บริหารหญิงของกลุ่มลัทธิประหลาดถูกพบเป็นศพโดยผูกคอตัวเองกับลูกบิดประตู การสืบสวนไม่ค่อยคืบหน้าเท่าที่ควรและค่อยๆ มีศพเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทว่าศพสุดท้ายกลับน่าเศร้ากว่าศพไหนๆ

Storytelling: 4/5
สนุกมาก พระเจ้า เล่มนี้ไม่ง่วงแล้ว 55555555
ชอบวิธีการเล่าเรื่องแบบภาพใหญ่แล้วซอยย่อยเป็นบทเล็กๆ ที่มีปริศนาเฉพาะเรื่องจบในตอนแบบนี้มาก แต่ละตอนค่อนข้างกระชับ ทิ้ง hint ไว้ตรงนู้นตรงนี้ มีหักไปมานิดหน่อย พอเป็นพิธีก่อนที่จะเฉลยแบบตูมเดียวตอนจบ

Plot: 3.5/5
วางเรื่องมาดี รู้เลยว่าตั้งใจหลอกเต็มที่ 5555555 แม้จะไม่รู้สึกว้าวกับการนำเสนอแบบนี้เท่าไหร่เพราะไม่ได้แปลกใหม่ขนาดนั้น (คหสต) แต่ก็รู้สึกดูมีสีสันดี บางจุดรู้สึกว่าทำได้จริงคงยากโดยเฉพาะคดีแรก แต่ถ้ามองในภาพรวมถือว่ายอมรับได้ ไม่ชอบอีกจุดคือตรงที่คนร้ายที่เป็นตัวหลักลอยนวลทุกคน อุ๊ปส์!

Character: 4/5
เวลาเล่าน้อย แต่บทก็ส่งให้ตัวละครแต่ละตัวดูมีมิติดี ถึงจะไม่มาก บางตัวที่น่าเห็นใจก็น่าเห็นใจจนถึงที่สุด บางตัวน่าหงุดหงิดก็น่าหงุดหงิดจนจบ

สรุป: เป็นอีกเล่มของจารย์มิจิโอะที่อ่านง่ายกว่าปกติ เข้าใจว่าคงปรับให้เข้ากับยุคสมัย ทริคและอุบายน่าสนใจ ฮุคสุดท้ายก็ว้าวดี ไม่คาใจอะไร แฟนอาจารย์อาจจะผิดหวังเล็กน้อยที่เรื่องไม่ได้ซับซ้อนและมีดราม่ามากเหมือนเล่มอื่นๆ แต่โดยรวมเป็นหนังสือที่ดี รออ่านเล่ม 2 ต่อเลยยย

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 4 out of 5]

เรื่องยาวที่แบ่งเป็นตอนสั้นๆ สี่ตอนที่เหมือนจะไม่เกี่ยวกัน แต่สุดท้ายร้อยเรียงออกมาเป็นเส้นเรื่องเดียวกันได้

จะย่อไงไม่ให้สปอยดีน้ออ

อย่ามองผาโยนคันธนู
พบร่างชายติดอยู่ในซากรถในอุโมงค์แห่งหนึ่ง หลังตรวจสอบที่เกิดเหตุพบผู้ต้องสงสัยเป็นชายวัยรุ่นแก๊งออนิว

ทรงเอทั้งสามตกลงแยกย้ายหลังจากมีผู้เสียชีวิต แต่หัวหน้าแก๊งได้ขับรถย้อนมาดูที่เกิดเหตุและถูกก้อนหินทุ่มใส่กลางศีรษะตายคาที่

ลูกน้องในแก๊งรู้ข่าวรายหนึ่งคว้ามีดหวังบุกเข้าทำร้ายภรรยาผู้เสียหายแต่ถูกจับกุมเสียก่อน ส่วนลูกน้องอีกรายหายตัวติดต่อไม่ได้

ตำรวจสืบและพบว่าเหตุการณ์ทั้งหมดมีส่วนพัวพันกับคดีชนแล้วหนีเมื่อหลายเดือนที่ผ่านมา

อย่าเล่าเรื่องนั้นให้ใครฟัง
เด็กชายชาวจีนอพยพมาอยู่ญี่ปุ่นพร้อมกับครอบครัวตั้งแต่ยังเล็ก ถึงแม้จะอยู่มานานแต่ก็ยังเข้ากับเพื่อนๆ ในชั้นเรียนไม่ได้

เขาได้เป็นพยานในเหตุการณ์ประหลาดขณะที่พยายามเข้าไปขโมยดินสอในร้านเครื่องเขียน

เมื่อกลับไปที่ร้านในวันรุ่งขึ้น คุณยายเจ้าของร้านก็บอกว่าเขาเข้าใจผิด และอย่าไปซี้ซั้วเล่าให้ใครฟัง

แต่พอกลับมาดูทีวีที่บ้านเขาก็พบว่าได้ไปยุ่งกับเรื่องอันตรายเข้าให้แล้ว

อย่ามองเห็นปริศนาในภาพ
เกิดเหตุหญิงผูกคอเสียชีวิตภายในห้องพัก ตำรวจสืบพบว่ามีความเกี่ยวข้องกับความเชื่อบางอย่าง จึงไปเข้าสอบปากคำผู้นำลัทธิ และผู้ดูแลแมนชั่นที่เกิดเหตุ

จากนั้นเพียงไม่กี่วันก็มีคนพบศพเจ้าของแมนชั่น ตรวจสอบบันทึกของผู้ตายพบภาพวาดลักษณะที่เกิดเหตุของเหยื่อที่ผูกคอตาย และข้อความแปลกๆ

หลังจากที่ตำรวจหนุ่มพยายามวิเคราะห์ปะติดปะต่อเรื่องราวกับภาพวาดได้แล้ว กลับมีคนพบร่างเขาจากลงจากระเบียงที่พักเสียชีวิต

อย่าเชื่อว่าเมืองนี้สงบสุข
ชายผู้หนึ่งต้องการสารภาพความผิดที่เขาได้ทำไว้เมื่อหลายปีก่อน เขาจึงนัดตำรวจให้มารับจดหมายสารภาพผิด และคิดจะจบชีวิตที่ผาโยนคันธนู

ระหว่างทางเขาได้พบกับเด็กชายสองคน หนึ่งในเด็กคนนั้นจำได้ว่าเขาคือครูที่เคยช่วยเหลือเด็กชายเอาไว้เมื่อสมัยอนุบาล

เมื่อส่งจดหมายให้ตำรวจเสร็จชายคนนั้นกลับเปลี่ยนใจแล้วหยิบออกมาฉีกทำลายทิ้งโดยไม่รู้ว่าหยิบผิดฉบับ และจดหมายที่ทำลายไปนั้นเป็นจดหมายที่เขียนความลับอันดำมืดของตำรวจ

นักเขียนคนนี้น่าจะกำลังฮอต เพราะมีหนังสือของเขาตั้งสองเล่มวางจำหน่ายในประเทศในเวลาไล่เลี่ยกันเลย

เสียงสืบตาย เป็นเนื้อเรื่องประกอบด้วยเสียง เล่มนี้ประกอบด้วยรูปภาพ

เราไม่ค่อยเก็ตกับรูปเท่าไหร่ แต่เฉพาะเรื่องที่เขียนก็หักมุมไปหลายตลบแล้ว เชื่อว่าถ้าเข้าใจรูปที่เขาแนบมาก็น่าจะยิ่งสนุกกับเนื้อหามากกว่านี้

ปล. ใครเมตตาวานเฉลยความหมายแต่ละภาพให้ด้วบนะคะ

Goodreads ให้ 3.7 เราให้ 4.2

[Tanh Chomphooteep · Rating 4 out of 5]

อ่านจบแล้วรู้สึกเคว้งคว้าง สิ่งที่เราคิด มันใช่รึเปล่านะ 555 เป็นหนังสือที่ไม่เฉลยปมอะไรเยอะ ปล่อยให้คิดเองและหาคำตอบเองซะส่วนใหญ่ โดยมีรูปท้ายตอนช่วยใบ้นิดๆ แบบนิดจริงๆ ไม่มีอะไรมาช่วยคอนเฟิร์มด้วยว่าสิ่งที่เราคิดนั้นถูกมั้ย เหม่อ

ถามว่าสนุกมั้ย ก็สนุกแหละ แบบอ่านได้เรื่อยๆ แต่ก็ไม่ถึงกับติดหนึบหนับนะ ด้วยความที่เนื้อเรื่องมันไม่ได้ตื่นเต้นหวือหวามาก บางตอนติดจะน่าเบื่อด้วย สิ่งที่ทำให้อ่านต่อเรื่อยๆ คือความสงสัย ว่ามันจะจบยังไง แล้วพออ่านถึงตอนจบเราจะรู้เรื่องขึ้นมั้ย

คำตอบก็คือ นั่นแหละ นั่งเหม่อ 555

หนังสือแบ่งเป็นเรื่องสั้น 4 ตอนที่ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกัน แต่เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ ก็จะเจอว่ามีจุดเชื่อมกัน ท้ายตอนจะมีภาพประกอบที่ควรจะบอกใบ้คำเฉลยอะไรสักอย่าง ปัญหาคือ ถึงจะมีภาพ แต่เราก็ไม่แน่ใจอยู่ดีว่าสิ่งที่เราตีความนั้นถูกต้องมั้ย และถึงจะถูก ปริศนาก็เฉลยไม่หมดอยู่ดี

หรือมันอาจจะมีเฉลยอยู่ในนิยายแล้ว แค่เราหามันไม่เจอ อาจจะต้องกลับไปอ่านเก็บดีเทลอีกรอบนึง อยากรู้มากว่า มันสามารถตีความไปได้แบบไหนบ้าง มีความจริงอะไรที่เรายังไม่รู้อีกมั้ย คือหนังสือเกริ่นมาได้แบบชวนอยากรู้ม���ก

ในฝั่งความคาดหวัง ก่อนอ่านเราหวังว่ามันจะเข้มข้นกว่านี้ ซึ่งก็ยังไม่ขนาดนั้น เนื้อหาไม่ได้ย่อยง่าย ถ้าให้เทียบกับ "บ้านวิกลคนประหลาด" หรือ "ภาพวาดปริศนากับการตามหาฆาตกร" 2 เล่มหลังสนุกและเข้าใจง่ายกว่า คอนเซ็ปต์คล้ายๆ กันคือมีภาพวาดปริศนา/ผังบ้านแทรกระหว่างเนื้อหา

คิดว่าเล่มนี้ น่าจะเหมาะกับคนที่ชอบคิด ชอบสังเกต ชอบตอนจบแบบคลุมเครือ อาจจะไม่เหมาะกับคนที่ต้องการอ่านอะไรย่อยง่ายๆ เฉลยมาให้เสร็จสรรพเท่าไร แต่โดยรวมก็ถือว่าอ่านได้เพลินๆ ค่ะ

[JP · Rating 4 out of 5]

อ่านรีวิวในนี้เสร็จก็เลือกเล่มนี้ขึ้นมาอ่านเลย อ่านเสร็จก็อ่านทวนอีกรอบเพราะคิดว่าอาจจะมองข้ามอะไรไป แล้วก็เจอจริงๆ แต่อาจจะไม่ครบหรือตีความแตกต่างจากคนอื่นบ้าง
บทที่ 1 มีเฉลยอยู่แล้วในเล่ม
บทที่ 2 เหมือนจะเป็นจินตนาการของเด็ก แต่ในบทถัดมาก็มีการพูดถึงเหตุการณ์นี้ แสดงว่าไม่น่าจะใช่จินตนาการละ
บทที่ 3 คนที่(เหมือนจะ)ดีก็อาจจะไม่ดีอย่างที่คิด
บทที่ 4 บทสรุปและความเชื่อมโยงของทุกตอน
โดยรวมอ่านสนุกดีมีอืดบ้าง ชอบการไม่เฉลยทุกอย่างทำให้สมองได้ใช้งานบ้างอะไรบ้าง

[W.M. · Rating 4 out of 5]

要說是述敘性詭計也可以，但其實是一個重疊了各種不幸、誤解和錯過，最終成為一個無比悲哀的故事。

一開始的車禍是事故也不是事故，正如同最終真相（？）的揭露或無從揭露也是事故同時不是事故。
每一個案件都有足夠的線索卻同時沒有真正的「真相」。但，對習於觀看推理小說的讀者們而言，究竟什麼才足能稱為「真相」呢？人生又真的有真相嗎？

我自己認為作者是給足了線索讓讀者能夠讀出合理的解釋的，開放（也可以說不開放）的結局則像是通往一個非救贖非原諒非美好但可能也不絕望的未來（雖然我是覺得也沒什麼希望……）。真相和現實都很悲哀，但人活於世還是有可能做過一些微不足道的好事留下一點點美好的記憶，大抵也就是如此了吧。

[Luk-Wa · Rating 4 out of 5]

พออ่านจบแต่ละบทดูรูป แล้วค้นพบ"ความจริงที่ซ่อนอยู่" ก็จะรู้สึกภูมิใจประหนึ่งว่าตัวเองเป็นโคนัน😆

ตลอดเวลาที่อ่าน จะมีข้อมูลที่ซ่อนอยู่ ปกติอ่านเรื่องอื่นจะอ่านผ่านๆเร็ว แต่เล่มนี้อ่านแบบตั้งใจและมีสติสุดๆ เพราะกลัวตกหล่นข้อมูลที่สำคัญไป

เรื่องสั้น4ตอน แต่เรื่องเชื่อมโยงเป็นหนึ่งเดียว ตอนจบแอบอึ้งเล็กๆ

[Emi · Rating 4 out of 5]

全体的になんとなく不気味な雰囲気が漂っていてひきこまれた。
体験型ミステリー、結構わかりやすい謎解きだなと思ったけど「再読ではさらなる驚きを味わえます」ってことは、気づいてないことがあるのかな？

[紅茶 · Rating 2 out of 5]

原來不動明王左手拿的叫羂索啊……

[Asuka · Rating 4 out of 5]

面白いんだけど、分からないことがちょっと多すぎる。カーの話が一番好きだった

[Ployrung Narmchote · Rating 4 out of 5]

สนุก อ่านเพลิน ไม่น่าเบื่อ อ่านจบก็ยังไม่รู้ตัวเองว่าเข้าใจปริศนาทั้งหมดถูกต้องหรือเปล่า

[Txga · Rating 2 out of 5]

เป็นความผิดของเราเองที่หวังว่าหนังสือเล่มนี้จะเหมือนกับ"ภาพวาดปริศนากับการตามหาฆาตกร" แต่ความจริงแล้วมันไม่เหมือนเลย หนังสือมีภาพประกอบแต่เรานั่งดูแล้วก็ไม่เข้าใจ เนื้อเรื่องหลักแบ่งออกเป็นสามบท และมีบทส่งท้ายที่เหมือนเหมือนจะช่วยเชื่อมโยงทุกอย่างเข้าด้วยกัน ทุกเรื่องเกิดขึ้นในเมืองเดียวกันและมีความเกี่ยวข้องกันบางอย่าง เราว่าเรื่องที่หนึ่งโอเคสุด เรื่องที่สองจะมีบางช่วงที่รู้สึกงงว่าพูดถึงอะไร หรืออาจเป็นเพราะเด็กเป็นคนเล่าเรื่อง ส่วนเรื่องที่สามมาเรื่อยๆก็สนุกดี แต่ตอนท้ายทำเรางง

⭐ 2.5