หนึ่งปรารถนาสามชาติภพ เล่ม 1

หนึ่งปรารถนาสามชาติภพ #1

by Su Hen, 溯痕, G.N Voyager (Translator)

‘เสิ่นชิงเซวียน’ บุตรชายคนโตตระกูลเสิ่น ในยามเยาว์เขาประสบเคราะห์ร้ายจนต้องกลายเป็นใบ้ อีกทั้งยังไม่อาจเดินเหินได้อย่างคนปกติ ในยามนี้เขาถูกงูกัดจนชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย ไม่คาดคิดว่างูที่ฉกกัดเพราะตื่นตกใจที่ถูกน้ำชาร้อนรินรดใส่จะมาเป็นอสรพิษที่บำเพ็ญเพียรมานับพันปี

เทียบกันแล้ว ชีวิตมนุษย์ชาติหนึ่งเป็นเพียงฝุ่นผง ในช่วงเวลาอันยาวนานของมารเท่านั้น ทว่าเสิ่นชิงเซวียนกลับปรารถนาจะครอบครองช่วงเวลาดั่งฝุ่นธุลีนี้อย่างดื้อดึง

Genres: Fantasy

456 pages, Paperback

Published January 1, 2021

About the author

Associated Names:
* Su Hen
* 溯痕 (Chinese Profile)

Reviews

[Laura · Rating 4 out of 5]

English Title: Encountering a demon
Chapters 1-32
3rd Person POV

If you want a slice of life, smutty read between a mortal x snake demon which doesn't involve too much brain power then this is the one for you.

Both Shen Qingxuan (MC- mortal) and Yi Mo (ML- snake demon) are a little unhinged. Don't think I will be continuing on with the other volumes because the ending felt complete to me.

[Fallon · Rating 5 out of 5]

I already knew how it’s gonna end since I already read the manhwa but it still hits 😭 not ready for the second life 🫂 I love that we got more details even though the manhwa did a good job at expressing emotions and explaining the plot but what I didn’t expect were the smutty scenes they were pretty 🔥👀
I bumped up my rating to 5 stars because I can’t stop reading it it’s so good 🥹 such a beautiful story 🐍♥️

[orangejasmine · Rating 4 out of 5]

เล่มแรกเนื้อเรื่องยังไม่มีอะไรมาก ออกแนว slice of life เล่าเรื่องการดำเนินขีวิตของตัวเสิ่นชิงเซวียนและคนรอบตัวของเขา เรื่องก็เริ่มมาจาก เขาสาดชาร้อนไปโดนมารอสรพิษที่กำลังนอนอาบแดดอยู่ ก็เลยโดนมารกัดเข้าที่ข้อมือจากนั้นก็โดนพิษงูเล่นงาน แต่มารเห็นใจว่าทำไมดูพยายามอยากมีชีวิตต่อจังก็เลยช่วยให้รอดกลับมา จากนั้นก็นั่งคุยเล่นเป็นเพื่อนกัน จนวันหนึ่งความรู้สึกของเสิ่นชิงเซวียนที่มีต่อมารอสรพิษอีโม่ก็เริ่มเปลี่ยนไปจากเพื่อนคุยเป็นชอบ ชอบมากๆ ทั้งที่มารเตือนแล้วว่าวิถีมารกับมนุษย์ไม่อาจบรรจบ แต่เสิ่นชิงเซวียนก็ยังอยากบรรจบกับมารอยู่ดี เรื่องราวหลังจากนั้นก็เป็นความคลั่งรักของเสิ่นชิงเซวียนต่อมารซึนเดเระค่ะ

ยอมรับว่าในเล่มแรกนี้เล่าเรื่องค่อนข้างเอ่ยเฉื่อยพอสมควร แต่ในความเอื่อยเฉื่อยมันก็ยังมีส่วนที่ทำให้เราชอบอยู่ นั่นคือเราได้เห็นความรู้สึกของตัวเอกทั้งสองคนได้ชัดเจนมากๆ ว่าคนหนึ่งรักมาก กับอีกคนก็รักแหละ แต่เก๊ก (ทำไมก็ไม่รู้ อาจเพราะไม่อยากกลืนน้ำลายตัวเองมั้ง อันนี้เราคิดเอง) มันก็เลยทำให้เราค่อนข้างซาบซึ้งกับความรักของเสิ่นชิงเซวียน แบบว่าทั้งที่รักมากขนาดนี้ ทำเพื่อกรุยทางให้ได้อยู่กับอีโม่มากมายขนาดนี้ แต่จนตลอดชีวิตเขากลับไม่เคยพูดคำว่ารักหรือชอบเลย มากที่สุดคือ ข้าคิดถึงเจ้า อ่านแล้วสงสารมาก คือเขาก็มีความสุขกับการที่มันเป็นแบบนี้นะ เพราะเขายอมรับตั้งแต่ day1 ที่จะให้มันเป็นแบบนี้ แต่เราก็ยังสงสารเขาอยู่ดี

นอกจากนี้ยังมีตัวละครอีกสองคน คือ สวี่หมิงซื่อ กับ ลูกหมาป่าน้อยเสิ่นเจวี๋ยหรือเสียวเป่า เล่มแรกโผล่มานิดหน่อยเหมือนแนะนำให้รู้จัก เล่มสองสามเขาจะมีส่วนออกมาเยอะขึ้น โดยเฉพาะเสิ่นเจวี๋ยก็คือเป็นตัวหลักอีกคนหนึ่งเลยค่ะ บุญคุณความแค้นของสองคนนี้ก็น่าติดตามค่ะ

โดยรวมแล้วสำหรับเรายังนับว่า enjoyable อยู่ค่ะ สำนวนการแปลก็ค่อนข้างลื่นไหลใช้ได้เลยค่ะ อยู่ในเกณฑ์ดี แบบไม่ต้องแปลไทยเป็นไทย แบบไม่ต้องวกกลับมาอ่านซ้ำอีกรอบ เรื่องความเศร้าเรื่องนี้ยังไม่นับว่ามากมายสำหรับเราค่ะ น้ำตาหยดแหมะตอนท้ายเรื่องนิดนึง

[Kamons · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องที่ขมแต่ไม่คายเพราะอร่อยมาก ความรู้สึกคือขมเฝื่อน ๆ ฝาด ๆ แต่ก็แอบหวานตามรายทางตลอดที่อ่าน ตอนอ่านก็คิดว่า ชีวิตแบบนี้มันก็ดีนะ เป็นความรู้สึกที่แบบว่าเฮ้ย..คุณจะจบที่เล่มนี้ก็ได้นะ แม้ชาตินี้จะขมแต่ก็เนียน ๆ ว่ามันสุขได้ ดูแฮปปี้ดีทั้งสองคน เขียนให้จบเล่มแรกจะได้สบายใจล่ะ
แต่มันไม่จบที่เล่มนี้อ่ะคุณ
ชีวิตยังอาจต้องขมไปอีก 2 เล่มข้างหน้า
แต่ถ้าขม ๆ ปนหวานแบบเล่มแรกพอไหว
แต่จบท้ายเล่มแรกได้ปวดใจมาก

ตำนานงูปากแข็ง ข้าไม่แต่งกับเจ้าหรอก
แต่ไปเขียนชื่อว่าเป็นเมียหม้ายบนป้ายหลุมศพเขา

แค่ประโยคเดียวตอนท้ายเล่มแรก เศร้าจนน้ำตาเล็ด

[Nattapan · Rating 2 out of 5]

1.5​ stars.

Kind​ of​ dull.​ I​ got​ bored​ after​ reading​ for​ a​ while​ and​ it​ was​ hard​ to​ convince myself​ to​ not​ give​ up​ and read​ till​ the​ end​ of​ the​ 1st​ book.​


P.S.​
1.​ It​ might​ be​ better​ in​ the​ 2nd​ and​ the​ 3rd​ book, but​ I​ do​ not​ plan​ to​ read​ them​ anymore.​ Thus, you​ have​ to​ try​ them​ by​ yourselves.
2.​ If​ you​ like​ a​ story​ with​ lots​ of​ love​ scenes, you​ might​ like​ this​ one.

[Tippy Chee · Rating 3 out of 5]

เบื่ออเหลือเกิน ฮาๆ พอจบเล่มแรกก็รู้สึกไม่อยากรับรู้แล้ว ไม่ใช่ว่าจบเศร้าดราม่าเคล้าน้ำตาจนใจเจ็บแต่อย่างใด แต่คือเรื่องมันน่าเบื่อจริงๆ อาจเป็นที่วิธีการเล่าเรื่อง ที่เป็นบทบรรยายเกือบทั้งเล่ม บทสนทนาน้อยมาก ฉากดราม่าหลายๆ ฉาก ใช้วิธีการเล่าบรรยายย้อนหลัง ผ่านความคิดของตัวละคร โดยไม่ได้เดินเรื่องผ่านฉากนั้นไปตรงๆ อ่ะ แปลก และเป็นแปลกที่ไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ด้วย

ในส่วนของตัวละคร ดูเหมือนว่าท่านมารอสรพิษอีโม่ จะนิสัยไม่เลวและเป็นคนสติดีที่สุดในเรื่องแล้วมั้ง ส่วนพวกมนุษย์อย่างแม่ลูกแซ่เสิ่นเนี่ย ใช้คำว่าอะไรดี ทั้งเป็นโรคจิต ยึดติดหมกมุ่น แล้วก็เลวร้ายแบบสุดๆ นายเอกเรื่องนี้ ไม่น่าเอ็นดูสักนิด

ตอนจบยิ่งหนักเลย จืดชืดจนไม่อยากจะเชื่อ ตอนพิเศษไม่ต้องพูดถึง คนแซ่เสิ่นทั้งแม่ทั้งลูกคือบ้าพอกัน จะยึดติดอะไรนักหนากับการแต่งเข้าแต่งออกเนี่ย ทั้งหมดทั้งมวลวุ่นวายอยู่แต่กับเรื่องเนี้ย ทั้งวิธีการเดินเรื่อง ทั้งประเด็นที่จับมาขยี้ คือไม่ไหวเลย ยิ่งอ่านยิ่งเบื่อ

สิ่งที่รู้สึกประทับใจในเล่มนี้ กลับเป็นฉาก nc นะ ฮาๆ แซ่บพริกสิบเม็ด ท่านมารอสรพิษ ช่างมีเทคนิค foreplay ที่น่าประทับใจมากๆ แต่ก็คือแค่ช่วงครึ่งเล่มแรกอ่ะนะ หลังจากนั้น ก็ไม่มีไรว้าวละ

โดยรวมเล่มแรกความน่าอ่านแค่กลางๆ บางคนอาจชอบดราม่าที่เน้นความสัมพันธ์ตัวละครแบบนี้ แต่ถ้าใครที่สายพล็อต คือไม่แนะนำอย่างแรง

[Aom Ruka · Rating 5 out of 5]

ปูเรื่อง เปิดเนื้อเรื่องสนุกมาก เพราะความโกรธแค้นกับเรื่องเล็กน้อย เลยทำให้มาผูกผันกัน แต่เมื่อยิ่งรู้จัก กลับรู้ว่าคนที่เราโกรธแค้น ที่เราเผลอทำไม่ดีใส่ไปนั้น เป็นคนดีมากๆ เป็นคนที่ไม่สมควรโดนอะไรเช่นนี้เลย เรื่องราวของเรื่องจึงดำเนินต่อไปได้
มีทุกข์มีสุข เหมือนอ่านชีวิตใครคนหนึ่ง ที่มีขึ้นมีลง อ่านติดตามชีวิตไปจนตาย น่าติดตามไปตลอดทั้งเรื่อง ประทับใจมาก

ปล. เรื่องนี้ชายรักชาย และมี 18+ ไม่ใช่แนว โปรดข้ามไป

[thirteensx · Rating 5 out of 5]

เป็นการเล่าเรื่องชีวิตของเสิ่งชิงเซวียนได้แบบเรื่อย ๆ หวานติด��ลายลิ้น อีโม่จากที่ไม่ค่อยสนใจก็รักเสิ่นชิงเซวียนและแสดงออกผ่านการกระทำอยู่หลายต่อหลายครั้ง ปวดใจช่วงสามบทสุดท้ายมาก ๆๆๆ อ่านแล้วนอนร้องไห้ไม่เกินจริง แค่คำว่าข้าชอบเจ้าทำเราสะอึกสะอื้นสุด ๆ

[MAYA · Rating 4 out of 5]

Bitter sweet, i would say.