What do you think?
Rate this book
Neshov Family #6
Les liens éternels
Margido er død. Torunn har overtatt driften av Neshov Begravelsesbyrå, samtidig som hun holder på med å gjøre den gamle, nedslitte gården til sin. For farfaren er det viktig at det flagges forskriftsmessig på Neshov, han har bestemt seg for å spandere både ny flaggstang, vimpel og flagg på Torunn. Det riktig skinner på tunet da stangen er reist, og for første gang i livet kjenner Torunn seg virkelig forpliktet. Men da hun tar skrittet helt ut og vil skifte etternavn til Neshov, går det i svart for moren, og den gode kontakten de to så møysommelig har opparbeidet, blir brutt med et pennestrøk.
I høstferien skal Erlend og hele den danske familien hans innta gården. Torunn gruer seg til besøket. Utsiktene blir ikke bedre da Kai Roger kommer drassende med to grisunger, som han mener Erlends tre barn kan ha glede av. Torunn er ferdig med griser, hun er ferdig med Erlend, og hun er ferdig med Kai Roger. Men denne gangen skal hun få se hva Erlend virkelig er gjort av. Og kanskje skal det vise seg at Kai Roger får rett til slutt.
Med Datteren samler Anne B. Ragde trådene i historien om Neshov-folket. Dette er Torunns bok: en roman om en kvinne som hele livet har flyktet, men som endelig våger å ta ansvar, stå opp for seg selv og velge kjærligheten.
I høstferien skal Erlend og hele den danske familien hans innta gården. Torunn gruer seg til besøket. Utsiktene blir ikke bedre da Kai Roger kommer drassende med to grisunger, som han mener Erlends tre barn kan ha glede av. Torunn er ferdig med griser, hun er ferdig med Erlend, og hun er ferdig med Kai Roger. Men denne gangen skal hun få se hva Erlend virkelig er gjort av. Og kanskje skal det vise seg at Kai Roger får rett til slutt.
Med Datteren samler Anne B. Ragde trådene i historien om Neshov-folket. Dette er Torunns bok: en roman om en kvinne som hele livet har flyktet, men som endelig våger å ta ansvar, stå opp for seg selv og velge kjærligheten.
384 pages, Pocket Book
First published September 6, 2019
10 people are currently reading
197 people want to read
About the author
Anne B. Ragde
104 books157 followersNorwegian author Anne B. Ragde (b 1957) made her literary debut in 1986 with the children’s book HALLO! HER ER JO! Since then, she has written several books for children and young adults, among them a biography about Sigrid Undset, for which she was awarded the Brage Prize. Her first novel for adults, EN TIGER FOR EN ENGEL was published in 1990. She has since written several novels, crime novels and short story collections. Her novel BERLIN POPLARS received a warm welcome from both readers and critics, and has so far sold more than 250 000 copies in Norway, and is translated to more than 15 languages. It was reviewed favorably by the Financial Times on April 28, 2008. The sequels HERMIT CRABS and PASTURES GREEN were a no lesser success. The trilogy has been made into a TV series, which had more than 1 million viewers when showed on Norwegian Television.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 52 reviews
December 24, 2022
Hab ich die ganze Reihe in 5 Tagen verschlungen? Möglich 😂 So toll! Die Familie ist mir so als Herz gewachsen aber es ist auch gut, dass es jetzt zu Ende ist. Passt perfekt.
September 14, 2019
Det eneste man kan trekke imot denne boka, er dens ujevnhet. I begynnelsen samler forfatteren alle trådene, det blir mange gjentakelser og det skjer ikke særlig mye nytt, likevel blir slutten til et enormt emosjonelt kaos som gjør det nesten umulig å legge boka fra seg. Historien med Gabriele fikk meg til gråte, har faktisk ventet på dette helt fra begynnelsen av serien.
February 19, 2021
Bardzo czekałam na kolejny tom sagi rodziny Neshov, bo bardzo polubiłam styl Anne B. Ragde, i co tu ukrywać, byłam szalenie ciekawa, jak potoczą się losy Torunn po śmierci Margida. Ten tom faktycznie zdominowany jest właśnie przez gospodarstwo Neshov - do Danii nie przenosimy się ani razu, za to Erlend z całą rodziną przyjeżdża na ferie do bratanicy.
Ta część jest spokojna, bez wielkich zwrotów akcji, skoncentrowana na psychice Torunn, która nadal nie doszła do siebie po utracie Margida. Teraz jest czas na ostateczne decyzje, na zadomowienie się w Neshov, na uznanie dziedzictwa. To długotrwały proces, który odbywa się wewnątrz kobiety, ale także wymaga pewnych kroków. Torunn stopniowo remontuje dom - urządza sypialnie dla gości, luksusową łazienkę, wyrzuca stare meble, zaprowadza własne porządki. Wreszcie stawia nowy maszt, na którym tak zależało Tormondowi. Powoli aklimatyzuje się w roli szefowej biura pogrzebowego, stale wspominając rady Margida. Naturalną konsekwencją tej aklimatyzacji jest dla Torunn dodanie do nazwiska członu Neshov, co wprowadza jej matkę w stan furii i śmiertelnej obrazy.
Tormond natomiast świetnie odnalazł się w domu starców i ciągle uczy się wyrażać swoje potrzeby i myśli.
Ciąg dalszy: http://przeczytalamksiazke.blogspot.c...
Ta część jest spokojna, bez wielkich zwrotów akcji, skoncentrowana na psychice Torunn, która nadal nie doszła do siebie po utracie Margida. Teraz jest czas na ostateczne decyzje, na zadomowienie się w Neshov, na uznanie dziedzictwa. To długotrwały proces, który odbywa się wewnątrz kobiety, ale także wymaga pewnych kroków. Torunn stopniowo remontuje dom - urządza sypialnie dla gości, luksusową łazienkę, wyrzuca stare meble, zaprowadza własne porządki. Wreszcie stawia nowy maszt, na którym tak zależało Tormondowi. Powoli aklimatyzuje się w roli szefowej biura pogrzebowego, stale wspominając rady Margida. Naturalną konsekwencją tej aklimatyzacji jest dla Torunn dodanie do nazwiska członu Neshov, co wprowadza jej matkę w stan furii i śmiertelnej obrazy.
Tormond natomiast świetnie odnalazł się w domu starców i ciągle uczy się wyrażać swoje potrzeby i myśli.
Ciąg dalszy: http://przeczytalamksiazke.blogspot.c...
December 25, 2020
Chciałabym, żeby to nie był ostatni tom, ale nie wiem, czy przeżyłbym to, co miałoby być potwierdzone w kontynuacji. Uwielbiam tę sagę!
August 1, 2020
Un bonbon. Un vrai bonheur de retrouver ma famille norvégienne préférée. Anne Ragde sait faire durer le plaisir en nous offrant ce sixième volet de la saga familiale des Neshov. Je suis si attachée aux personnages, j'ai sauté de joie en apprenant sa sortie. Je ne sais pas comment fait l'autrice mais c'est une magicienne des mots qui rend les descriptions, la foule de détails du quotidien passionnants, les ambiances immersives, les personnages plus vrais que nature. C'est touchant et attachant sans jamais tomber dans la niaiserie. Je ne me suis pas ennuyée une seule seconde, ça se lit tout seul.
Est-ce le dernier de la série ? Ça se pourrait, mais la fin reste suffisamment ouverte pour un septième...
Est-ce le dernier de la série ? Ça se pourrait, mais la fin reste suffisamment ouverte pour un septième...
July 9, 2024
Så fik jeg afsluttet 6. og sidste bind i bogserien Berlinerpoplerne. Hvor jeg fandt nerve og et eller andet udefinerbart i 1. bind, som godkendte projektet, så bliver der et overtag af ren underholdning og knap så meget til mit egentlige læsehjerte i de bøger, som følger efter. Lidt for meget luksus, lidt for mange kister, lidt for meget af det hele. Alligevel må jeg med et smil på læben erkende, at jeg var nysgerrig helt til det sidste.
August 31, 2021
Oli kiva lukea vielä tutuista henkilöistä, mutta ei tämä sarja ihan arvoistaan päätöstä saanut. Tässä ei tapahtunut kirjaimellisesti mitään ennen kuin ihan kirjan lopussa. Onhan aiemmissakin osissa kuvailtu arkielämää tarkasti, mutta tässä kuvailu sai vielä ihan uusia ulottuvuuksia.
October 8, 2020
Szóste spotkanie z Neshovami było dla mnie zaskoczeniem. Po poprzednim tomie miałam wrażenie, że to koniec norweskiej sagi Anne Ragde. Po samobójstwie ojca i śmierci jego młodszego brata czterdziestoletnia Torunn jest nie tylko dziedziczką zapuszczonego gospodarstwa w Byneset, staje się też właścicielką małego przedsiębiorstwa pogrzebowego w pobliskim Trondheim. Najmłodszy brat Tora i Margida, Erlend, powrotem do Norwegii nie jest zainteresowany. W Danii wiedzie z partnerem i z zaprzyjaźnioną parą lesbijek oraz trójką ich wspólnych dzieci szczęśliwe i w miarę ustabilizowane życie. Najstarszy z rodu, Tormod, którego Torunn nadal nazywa dziadkiem a Erlend ojcem, mieszka w domu opieki i wydaje się być pogodzony ze swoim losem. Tylko Torunn zna tajemnicę jego jedynej, wojennej miłości.
Decyzja autorki polegała na tym, aby w szóstym tomie potowarzyszyć jednak Torunn w próbie adaptacji do kolejnego etapu jej dotychczas niezbyt udanego życia, aby pokazać raz jeszcze jak wygląda szczęśliwa patchworkowa norwesko-duńska rodzina Erlenda, aby dać szansę Tormodowi na spokojny i całkiem ciekawy pobyt w przyjaznym środowisku domu opieki, któremu towarzyszy troskliwe zainteresowanie często odwiedzającej go wnuczki i ich ukochanego psa, oraz aby pięknie sfinalizować jego wojenną przygodę. Okazało się, że odnowienie z nimi znajomości, wciągnięcie się ponownie w świat Neshovów, czyli lektura „Córki” sprawiła mi autentyczną przyjemność.
Nie od początku i nie zawsze przy czytaniu sagi tak było. Jest to bowiem dziwny świat, łączący w sobie egzotykę skandynawskiej północy, jej piękno ale jednocześnie surowe warunki życia i pracy, ze specyfiką tej konkretnej rodziny zarówno ze względu na rodzaj zajęć jakimi jej członkowie się zajmują, jak i nietypowych relacji między nimi i obciążeń, które są tego rezultatem. Miałam kłopoty z zaakceptowaniem estetyki drobiazgowych opisów hodowli świń czy analiz etosu pracy przedsiębiorcy pogrzebowego. Z kolei stopniowe ujawnianie prywatnych sekretów rodzinnych Neshovów wnosiło w fabułę sagi obok elementu sensacji, dominujące wrażenie brzydoty, fałszu, braku międzypokoleniowej solidarności.
Z drugiej strony jednak Neshovowie jawią się jako ludzie z krwi i kości. Ci z trzech pokoleń, których w sześciu tomach bliżej poznajemy, nawet jeśli podejmują złe decyzje bądź przez własną uległość nie potrafią przeciwstawić się złu, czynią większą krzywdę sobie niż innym. Dlatego być może Torunn, wiodąca postać całej sagi choć w poprzednich tomach funkcjonowała nieco w cieniu innych członków rodziny, postanowiła do nazwiska panieńskiego matki, które dotychczas nosiła, dołączyć rodowy człon Neshov. Mimo że jej nieżyjąca już babka nie pozwoliła synowi ożenić się z jej matką.
Nie powiem, żeby wszystkie wybory Torunn opisane w tym tomie budziły mój przesadny entuzjazm, ale nie sposób nie starać się ich zrozumieć i uszanować. Mogę się jedynie zastanawiać, w jakim stopniu jej decyzje wynikają z rozbudzonego poczucia przynależności, a w jakim ze zmęczenia ciągłym poszukiwaniem swojego miejsca na ziemi i milości. Na tym polega siła pisarstwa norweskiej autorki, że prostymi, oszczędnymi środkami, bez patosu i zbędnych słów, poprzez przemyślaną strukturę całego cyklu, umiejętne dawkowanie informacji o reakcjach bohaterów na różne sytuacje wymusza niesłabnące nimi zainteresowanie, a w paru kluczowych zagadnieniach, takich jak pełna akceptacja inności, autentyczny podziw. Niemiecka znajoma Torunn przypisuje tę właściwość wszystkim Skandynawom. „... jesteście bardziej do przodu na wszystkich frontach międzyludzkich” - mówi, dodając, że w Niemczech i w Austrii „... ludzie są strasznymi homofobami”.
Anne Ragde jest mistrzynią relacjonowania w gruncie rzeczy dość skomplikowanego świata Neshov poprzez kumulację szczegółów, manifestowaną w rozmowach, a także w starannie racjonowanych przemyśleniach i refleksjach bohaterów oraz opisach scenerii. Stwarza to niepowtarzalne wrażenie symbiozy prostoty i bogactwa tego świata, który z pewnością wart jest poznania.
Decyzja autorki polegała na tym, aby w szóstym tomie potowarzyszyć jednak Torunn w próbie adaptacji do kolejnego etapu jej dotychczas niezbyt udanego życia, aby pokazać raz jeszcze jak wygląda szczęśliwa patchworkowa norwesko-duńska rodzina Erlenda, aby dać szansę Tormodowi na spokojny i całkiem ciekawy pobyt w przyjaznym środowisku domu opieki, któremu towarzyszy troskliwe zainteresowanie często odwiedzającej go wnuczki i ich ukochanego psa, oraz aby pięknie sfinalizować jego wojenną przygodę. Okazało się, że odnowienie z nimi znajomości, wciągnięcie się ponownie w świat Neshovów, czyli lektura „Córki” sprawiła mi autentyczną przyjemność.
Nie od początku i nie zawsze przy czytaniu sagi tak było. Jest to bowiem dziwny świat, łączący w sobie egzotykę skandynawskiej północy, jej piękno ale jednocześnie surowe warunki życia i pracy, ze specyfiką tej konkretnej rodziny zarówno ze względu na rodzaj zajęć jakimi jej członkowie się zajmują, jak i nietypowych relacji między nimi i obciążeń, które są tego rezultatem. Miałam kłopoty z zaakceptowaniem estetyki drobiazgowych opisów hodowli świń czy analiz etosu pracy przedsiębiorcy pogrzebowego. Z kolei stopniowe ujawnianie prywatnych sekretów rodzinnych Neshovów wnosiło w fabułę sagi obok elementu sensacji, dominujące wrażenie brzydoty, fałszu, braku międzypokoleniowej solidarności.
Z drugiej strony jednak Neshovowie jawią się jako ludzie z krwi i kości. Ci z trzech pokoleń, których w sześciu tomach bliżej poznajemy, nawet jeśli podejmują złe decyzje bądź przez własną uległość nie potrafią przeciwstawić się złu, czynią większą krzywdę sobie niż innym. Dlatego być może Torunn, wiodąca postać całej sagi choć w poprzednich tomach funkcjonowała nieco w cieniu innych członków rodziny, postanowiła do nazwiska panieńskiego matki, które dotychczas nosiła, dołączyć rodowy człon Neshov. Mimo że jej nieżyjąca już babka nie pozwoliła synowi ożenić się z jej matką.
Nie powiem, żeby wszystkie wybory Torunn opisane w tym tomie budziły mój przesadny entuzjazm, ale nie sposób nie starać się ich zrozumieć i uszanować. Mogę się jedynie zastanawiać, w jakim stopniu jej decyzje wynikają z rozbudzonego poczucia przynależności, a w jakim ze zmęczenia ciągłym poszukiwaniem swojego miejsca na ziemi i milości. Na tym polega siła pisarstwa norweskiej autorki, że prostymi, oszczędnymi środkami, bez patosu i zbędnych słów, poprzez przemyślaną strukturę całego cyklu, umiejętne dawkowanie informacji o reakcjach bohaterów na różne sytuacje wymusza niesłabnące nimi zainteresowanie, a w paru kluczowych zagadnieniach, takich jak pełna akceptacja inności, autentyczny podziw. Niemiecka znajoma Torunn przypisuje tę właściwość wszystkim Skandynawom. „... jesteście bardziej do przodu na wszystkich frontach międzyludzkich” - mówi, dodając, że w Niemczech i w Austrii „... ludzie są strasznymi homofobami”.
Anne Ragde jest mistrzynią relacjonowania w gruncie rzeczy dość skomplikowanego świata Neshov poprzez kumulację szczegółów, manifestowaną w rozmowach, a także w starannie racjonowanych przemyśleniach i refleksjach bohaterów oraz opisach scenerii. Stwarza to niepowtarzalne wrażenie symbiozy prostoty i bogactwa tego świata, który z pewnością wart jest poznania.
March 22, 2021
Ehk siis Neshovi triloogia kuues raamat. Jah, te lugesite õigesti :) Ma võin viriseda kuipalju tahes, aga ilmselt loen ma oma elupäevade lõpuni kõik Ragde eesti keeles ilmuvad raamatud ikkagi läbi :) Möönan, et kvaliteet kõigub muidugi tublisti. Eriti selle Neshovi-sarja puhul. Võib-olla oleks pidanud triloogiaga piirduma? Samas on Ragde korraliku suguvõsa kokku keevitanud ja selle iga haru pidi minnes annaks veel kõvasti raamatuid kirjutada, seega ainest ju on. Mis siis on valesti... Kas autor ise on hakanud puusalt tulistama, muutunud laisaks? Kas olen mina lugejana muutunud? Või on asi tõlkes ja toimetamises? Ei tea.
Praegu lugesin ja mõtlesin, et kas esimestes raamatutes ka oli selline argidetailide üleküllus? Kui nii vaadata, siis lugu ennast oli terve raamatu peale ikka näotult vähe, pigem lademes kirjeldusi.
Viimaste raamatute keelega ma ka ei suuda veel harjuda. Pisiasju oli palju, aga esimesena meenub näiteks, et 40+ vanuses naisterahvas kasutab korduvalt oma jutus väljendit "sitaks", aga koeraaediku koristamisest rääkides on järsku kasutusel "kaka".
Siiski midagi neis Ragde raamatutes on, mis lugema kisub.
Praegu lugesin ja mõtlesin, et kas esimestes raamatutes ka oli selline argidetailide üleküllus? Kui nii vaadata, siis lugu ennast oli terve raamatu peale ikka näotult vähe, pigem lademes kirjeldusi.
Viimaste raamatute keelega ma ka ei suuda veel harjuda. Pisiasju oli palju, aga esimesena meenub näiteks, et 40+ vanuses naisterahvas kasutab korduvalt oma jutus väljendit "sitaks", aga koeraaediku koristamisest rääkides on järsku kasutusel "kaka".
Siiski midagi neis Ragde raamatutes on, mis lugema kisub.
January 2, 2023
Olen rakastanut Berliininpoppelit-sarjaa jo yli kymmenen vuoden ajan. Suomalainen kirjakauppa jakoi aikoinaan sarjan ensimmäistä osaa ilmaiseksi osana jotain kampanjaa, ja siten päädyin Neshovin suvun pariin. Olen kiintynyt hahmoihin ja miljööhön suuresti, ja siksi tähän päätösosaan tarttuminen jännitti ennalta.
Talon tytär oli aivan kelvollinen kirja, mutta verrattuna edellisiin osiin se jäi latteaksi. Tarinassa ei juuri ollut mitään uutta, osalle hahmoista (kuten rakastamalleni Erlendille) joudutaan heittämään liian hätäiset hyvästit ja loppua ei pedattu riittävästi, minkä vuoksi se jäi hieman irralliseksi ja sentimentaaliseksi. Lisäksi puhelindialogi häiritsi minua tässä osassa - onko se tosiaan ollut samalla tavalla kirjoitettua myös muissa osissa?
Jäin myös miettimään edellisen osan Margidon kuoleman merkitystä. Itse en nähnyt ratkaisulla olevan mitään suurempaa tarkoitusta juonen kannalta, muutoin kuin että Torunn joutui ottamaan hautaustoimiston johdettavakseen. En pitänyt Margidon tappamisesta, koska se ei tuonut tarinaan mitään uutta tai lisäsyvyyttä.
Talon tytär oli aivan kelvollinen kirja, mutta verrattuna edellisiin osiin se jäi latteaksi. Tarinassa ei juuri ollut mitään uutta, osalle hahmoista (kuten rakastamalleni Erlendille) joudutaan heittämään liian hätäiset hyvästit ja loppua ei pedattu riittävästi, minkä vuoksi se jäi hieman irralliseksi ja sentimentaaliseksi. Lisäksi puhelindialogi häiritsi minua tässä osassa - onko se tosiaan ollut samalla tavalla kirjoitettua myös muissa osissa?
Jäin myös miettimään edellisen osan Margidon kuoleman merkitystä. Itse en nähnyt ratkaisulla olevan mitään suurempaa tarkoitusta juonen kannalta, muutoin kuin että Torunn joutui ottamaan hautaustoimiston johdettavakseen. En pitänyt Margidon tappamisesta, koska se ei tuonut tarinaan mitään uutta tai lisäsyvyyttä.
March 22, 2021
"Tütar" on Neshovi saaga viimane raamat, vähemalt nii on tagakaanel kirjas. Aga annaks edasi kirjutada küll. Paremini loetav kui vahepealsed osad. Karta oli, et Torunn saab lõpuks kokku just selle mehega, kes armastab lisaks Torunnile ka loomi. Kuuendat osa võib lugeda täiesti eraldi raamatuna, sest autor kordab palju eelnevates osades toimunut.
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 5, 2023
Olen niin sisällä Neshovin suvun draamoissa, että eihän tässä voi muuta kuin liikuttua tarinan vihdoin loppuessa. Olen kylläinen.
Muihin jatko-osiin verrattuna tämä oli vihdoin vähän kevyempää luettavaa. Spoilereita juonesta tiedossa.
Kirkkaimpana mielessäni on nyt kirjan loppuratkaisu. Pidin siitä.
Ainoa päättelemätön lanka on Torunnin myrskymakuuhuone.
Muihin jatko-osiin verrattuna tämä oli vihdoin vähän kevyempää luettavaa. Spoilereita juonesta tiedossa.
Kirkkaimpana mielessäni on nyt kirjan loppuratkaisu. Pidin siitä.
Ainoa päättelemätön lanka on Torunnin myrskymakuuhuone.
April 7, 2021
Jeg liker Ragde - hun skriver godt og hun er så flink til å beskrive mennesker og de såre eller sarte sidene som alle på en eller måte har. Dette er mest historien om Torunn. Men også om familie Neshovd fra Berlinerpoplene. Hun har arvet gården og er fortsatt i starten av sitt helt nytt liv. Hun er enslig og har tatt over begravelsesbyrået etter onkelen som hun tydeligvis sto veldig nært. Torunn har og hatt et vanskelig og turbulent forhold til sin mor. Likevel er de på mange måter nær hverandre. Torunn er åpenbart en litt sart og nevrotisk dame med lite selvtillit. Likevel har hun så utrolig mye tæl. Hun har mange egenskaper som hun ikke har kjent til og kanskje ikke har hatt muligheten til å kjenne til. Kanskje er d mor som har hatt litt for mye kontroll i livet hennes? D er mye nestkjærlighet og annen kjærlighet i denne fortellingen. Homofobi er et av stikkordene. Og selv om d er Torunn som er hovedpersonen her så hat også hennes farfar som nå bor på eldrehjem en stor plass i fortellingen. Han har hatt mange utfordringer i livet sitt som Ragde beskriver så utrolig godt. Torunn og hennes farfar blir gjort veldig levende for meg- jeg føler meg tett på og gjør meg varm i hjertet mitt.
August 29, 2022
Kuues ja (siiani) viimane osa Neshovite peresaagast. Eelnevad osad on: "Berliini paplid", "Erakvähid", "Rohelised aasad", "Andestada saab alati", "Elunautijad". Mida osa edasi, seda lahjemaks läks supp - see tähendab seda pikemaks ja üksikasjalikumaks läksid matuste ja vanadekodu söömaaegade kirjeldused, liialt oli ka tegelaste ühe ja sama käitumismustri kordusi. Ühes YouTube-st vaadatavas intervjuus mainib autor, et esialgu oli plaanis kirjutada vaid kolm osa, kuid siis hakkas ta ise Neshovite järele niipalju igatsema, et otsustas jätkata. Ja väga tore, et kolmele osale tuli lisa, sest vaatamata minu eespool olevale nurinale, on tegemist väga hea lugemisega, venitamine teeb raamatust lihtsalt väga-väga hea asemel väga hea. Viimase osa viimased mõnikümmend lehekülge olid taas hoogsad ja tegelastega toimus elumuutvaid sündmuseid. Neshovite peresaaga raames saab lugeda ühe Norra talu ja selle elanike saatusest, ühe noore naise eneseotsingutest, homode värvikast (pere)elust, ühe matusebüroo toimimisest, loomaarmastusest ja paljust muust.
September 19, 2021
Six books and I'm happy that it's over. I still don't care about Torunn, I don't get her and I don't like her. I didn't hate this, but nothing happened until the last 20 pages or so. It was mostly just Torunn crying, smoking and being flaky as hell. God, so many mentions about Torunn going for a smoke. Torunn likes to smoke, we get it... I think the only characters in this series that I truly cared about were Tormod and Krumme. I didn't like Tormod in the first book, but then I learned about his life and it was heartbreaking. I'm happyish about the ending, although I thought it was a bit vague and I'm not sure I understood what was hinted on the last page. Krumme was just a sweetheart throughout the series. I don't think I will be missing this series but I don't regret reading it.
November 24, 2022
Tämä oli ehkä 3 1/2. Ihan kelvollinen lopetus sarjalle tai näin ainakin kuvittelen ettei lisää ole tulossa ja mielestäni olisikin järkevä päätös lopettaa sarja tähän. Kolme jälkimmäistä osaa on jotenkin ollut keskinkertaista ja hieman sisällötöntä kerrontaa ilman kohokohtia, päähenkilöt ovat ovat olleet lapsellisia ja melko itsekeskeisiä ja muutenkin jäivät etäisiksi ainakin itselle. Jollain tavoin jopa koen, että sarjan tyyli vaihtui todella paljon ja että nämä olisivat voineet olla toista sarjaa vaikka samoissa ympyröissä ja samat henkilöt ovatkin kyseessä. Tämä oli parempi kuin kaksi edellistä osaa, mutta ei kyllä nelosen tasoa siltikään. Kirjoitustyyli oli kyllä ihan eteenpäin kulkevaa eikä jäänyt paikalleen junnaamaan.
December 31, 2021
Jos tämä herkullisella tavalla hauska, ja monenlaisia salaisuuksia ja yllätyksiäkin tarjoileva sukusaaga on vielä lukematta, kannattaa aloittaa aivan ensimmäisestä, sarjan nimikko-osasta Berliininpoppelit. Olen pitänyt sarjasta ja sen jokaisesta osasta valtavasti, eikä Talon tytär ollut poikkeus. Anna B. Ragde on luonut sukusaagan, joka yksinkertaisesti valloittaa. Henkilöhahmot ovat kaikessa tavallisuudessaan samaistuttavia ja kerronnassa on vastustamatonta lämpöä, joka tekee olon kirjojen äärellä kotoisaksi.
Lämmin suositus kaikille, jotka nauttivat elämänmakuisista tarinoista, joista ei tunteita tai sävyjä puutu, eikä huumoriakaan ole säästelty 👌🏻
Lämmin suositus kaikille, jotka nauttivat elämänmakuisista tarinoista, joista ei tunteita tai sävyjä puutu, eikä huumoriakaan ole säästelty 👌🏻
March 25, 2020
Etter Margidos død sitter Torunn med Neshov begravelsesbyrå, Neshov gård og farfar Neshov. Torunn kjenner nå til alle sørgelige hemmelighetene til familien Neshov, derfor kan hun også velge å være Neshov. Torunn bygger en enkel og ensom hverdag som hun deler mellom hunden, farfar og begravelsene. Den skjøre balansen blir rasert når Erlend sin stor og bråkete familie fra København inntar Neshov for en deilig høstferie uke. Nærheten til disse mennesker gjør at Torunn kommer tett på seg selv også - og da går det ikke an å skyve bort alt.
January 17, 2021
Pussig ide å lese bind 6 i Berlinerpopler-serien uten å ha lest noe annet av Ragde, men slik ble det nå en gang. Jeg synes boka er ganske ujevn, med lange partier med litt for begivenhetsløs hverdag, men likevel frister det å gjøre det forsøk på å lese serien fra starten.
Noen av personene står ihvertfall fram som interessante og nyanserte mennesker som jeg har lyst til å bli bedre kjent med.
Noen av personene står ihvertfall fram som interessante og nyanserte mennesker som jeg har lyst til å bli bedre kjent med.
March 15, 2022
Sarjan viimeinen osa. Vai oliko -tuntuu että jäi vähän kesken? Toisaalta sukukertomus tuli päätökseen. Tämä oli ehkä vähän erilainen kuin sarjan aiemmat osat mutta tykkäsin kovasti. Kirjailijan tuttu tyyli ja henkilöhahmot kantoivat alusta loppuun saakka, miljöö sama mutta silti uudistettu. Suosittelen 👌
January 17, 2025
"Soliga dagar och nätter kändes det som ett tvång att vara vaken och närvarande och glad och social för jämnan, medan mörkret gav henne möjlighet att vila i sitt eget sällskap."
"... hans längd gjorde att allt han sa verkade rätt och riktigt; så det var kanske sant, det som korta män hävdade, att ingen tog dem på allvar."
"... hans längd gjorde att allt han sa verkade rätt och riktigt; så det var kanske sant, det som korta män hävdade, att ingen tog dem på allvar."
July 17, 2021
Finstämd uppföljning om hur Torunn mer och mer får ihop sitt liv och sitt arv på gården. Hela den danska familjen kommer till Norge på semester och vi får ta del av rust, lite flirt, hunden Anna, smågrisar, begravningsbyrån, farfar och sorg.
February 24, 2025
Ich mag die Lügenhaus-Serie, aber den letzten Teil fand ich enttäuschend. Ab der zweiten Hälfte wird es kitschig, oberflächlich und die schönsten Charaktere unsympathisch. Nur die Kapitel über Tormod fand ich nach wie vor interessant.
March 4, 2020
Behagelig nok, ingen stor høydare, men absolutt lesbar. Hovedpersonen, som jeg likte så godt før, begynte dessverre å irritere meg.
March 9, 2020
Dyktig håndtverk som vanlig av Anne B Ragde
August 22, 2021
Nii hea kui üks perekonnasaaga ühte raamatusse lõpu saab. Lugesin neid raamatuid läbi aastate ja nüüd, hiljem lõpuks viimase osa. Väga hea perekonnasaaga. Nii norralik.
August 24, 2021
Jeg får aldri nok av denne familien... :-)
October 25, 2021
Urtrist för den som inte läst övriga delar. Gav upp ganska fort.
Displaying 1 - 30 of 52 reviews