What do you think?
Rate this book
Golden Age Captain America Omnibus #2
Golden Age Captain America Omnibus, Vol. 2
Marvel celebrates the 80th anniversary of the legendary red, white and blue Super-Soldier Captain America with a second omnibus hardcover of vintage 1940s Timely tales! Across twelve giant-sized classics, Steve Rogers and Bucky Barnes battle Axis invaders, fifth columnists, weird terrors, robotic menaces and the iconic super villain the Red Skull! The World War II-era action takes place both stateside and in the European and Pacific theaters of battle! Foes include the reanimated murderer Killer Kole, the lethal and lovely Queen Medusa, and Black Talon and Black Toad! Each 64-page issue is jam-packed with adventure, including superstar backups featuring Sub-Mariner and the Human Torch, and diamonds in the Golden Age rough like the Fighting Yank, Roddy Colt, 'Headline' Hunter, the Secret Stamp and Stan Lee's whimsical feature, 'The Imp!' Collecting CAPTAIN AMERICA COMICS #13-24. Rated T
832 pages, Hardcover
First published January 16, 1943
26 people want to read
About the author
Stan Lee
7,566 books2,334 followersStan Lee (born Stanley Martin Lieber) was an American writer, editor, creator of comic book superheroes, and the former president and chairman of Marvel Comics.
With several artist co-creators, most notably Jack Kirby and Steve Ditko, he co-created Spider-Man, the Fantastic Four, Thor as a superhero, the X-Men, Iron Man, the Hulk, Daredevil, the Silver Surfer, Dr. Strange, Ant-Man and the Wasp, Scarlet Witch, The Inhumans, and many other characters, introducing complex, naturalistic characters and a thoroughly shared universe into superhero comic books. He subsequently led the expansion of Marvel Comics from a small division of a publishing house to a large multimedia corporation.
With several artist co-creators, most notably Jack Kirby and Steve Ditko, he co-created Spider-Man, the Fantastic Four, Thor as a superhero, the X-Men, Iron Man, the Hulk, Daredevil, the Silver Surfer, Dr. Strange, Ant-Man and the Wasp, Scarlet Witch, The Inhumans, and many other characters, introducing complex, naturalistic characters and a thoroughly shared universe into superhero comic books. He subsequently led the expansion of Marvel Comics from a small division of a publishing house to a large multimedia corporation.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 2 of 2 reviews
December 6, 2025
W zasadzie to chyba nie mam zbyt wielu nowych przemyśleń na temat tej serii względem tomu pierwszego. Tom 2 zbiera kolejne dwanaście numerów przygód Kapitana Ameryki i Bucky’ego z czasów II Wojny Światowej, czyli Captain America Comics #13-24. Ponownie każdy numer liczy sobie 64 strony i składają się na niego 2-3 historie z udziałem Kapitana i Bucky’ego + kilka historii z udziałem innych, dziś już raczej zapomnianych, postaci, a także nikomu do szczęścia niepotrzebna dwustronicowa nowelka o totalnie randomowej tematyce xd.
Na tym etapie wojny Stany Zjednoczone już nie tylko udawały swoje zaangażowanie poprzez wypuszczanie komiksów, w których ich superbohaterowie zażarcie tłukli się z nazistami i wszelkimi innymi wrogami ojczyzny, ale faktycznie stały się częścią konfliktu bowiem pierwszy numer w tym tomie wyszedł niedługo po ataku Japonii na Pearl Harbor. Wszystkie numery tutaj zebrane są już z okresu po erze Joe Simona i Jacka Kirby’ego i praktycznie w całości zostały napisane przez Stana Lee, natomiast nowym rysownikiem (w przypadku historii z Kapitanem i Buckym) został Al Avison, a nieco później Syd Shores.
Ten tom to w zasadzie więcej tego samego co w tomie pierwszym. Ponownie najlepiej wypadają przygody Kapitana i Bucky’ego choć jest to zupełnie coś innego niż się spodziewałem. Captain America Comics to chyba najbardziej osobliwa seria komiksów jaką czytałem. Jednocześnie historie w tym tomie zestarzały się jeszcze gorzej niż te z tomu pierwszego. Zresztą nie bez powodu z tyłu obwoluty widnieje ramka „contains negative and outdated depictions”. No różnie to tutaj bywa. Nienawiść do Japonii jest tutaj bardzo wyraźnie widoczna. Przez wiele historii przewija się sporo złych postaci ewidentnie pochodzenia azjatyckiego ukazywanych jako odczłowieczone szumowiny z ostrymi, zwierzęcymi zębami, nienaturalnie wyglądającymi twarzami i długimi pazurami. Co rzuciło mi się również mocno w oczy to bardzo nachalny, chwilami wręcz obsesyjny patriotyzm. W niektórych numerach dosłownie w każdej historii bohaterowie zalewają nas zdaniami w stylu „Prawdziwy Amerykanin robi tak i tak”, albo „Dobro ojczyzny jest warte absolutnie każdego poświęcenia, a cena jest nieważna”. Oprócz tego Kapitan i Bucky nadal bohatersko strzegą ojczyzny przed szpiegami i kolaborantami III Rzeszy, a przybierają oni tutaj najróżniejsze formy od nazistowskich szpiegów próbujących opanować USA udając kosmitów z Marsa przez hinduskich mistyków parających się czarną magią i szaloną sektę arabskich wojowników paradujących w samych gaciach i turbanach aż po autentyczne mutanty jak np. wielbiący Hitlera człowiek-węgorz xd. Co rozczarowujące, Red Skull przez te wszystkie numery pojawia się tylko raz. Dziwaczny klimat grozy jaki w zamyśle chcieli uzyskać Simon i Kirby nie opuszcza stron tego tomu, a rysunki Avison’a i Shores’a trzymają poziom i są, jak dla mnie, godnymi następcami wcześniej wspomnianej dwójki. Ku mojemu zdziwieniu nikt nadal nie zna prawdziwych tożsamości Kapitana i Bucky’ego, a w Obozie Lehigh sierżant Duffy nie przepuszcza żadnej okazji żeby w ramach kary za niesubordynację zwerbować ich do mycia podłogi albo obierania ziemniaków xd.
No ale wystarczy już o tym. Przejdźmy do gwoździ programu. Prawdziwych perełek tego tomu xd. Swój ostatni występ (Bogu niech będą dzięki) w Captain America Comics #13 zalicza pisany przez Stan’a Lee „Headline” Hunter, czyli reporter udaremniający plany wrogów ojczyzny, a jego ostatnia przygoda jest tak samo beznadziejna jak wszystkie poprzednie xd. W #13 debiutuje także pisany przez Stan’a Lee, a rysowany głównie przez Don’a Rico Roddy Colt, The Secret Stamp, czyli 12-14-latek chyba w najgłupszym superbohaterskim stroju jaki w życiu widziałem, który po szkole zajmuje się rozwożeniem gazet i znaczków pocztowych (wtedy w Stanach była jakaś taka akacja, że jak kupowało się znaczki to wspierało się amerykańską armię) i rozwiązywaniem zagadek kryminalnych rozpracowując przy okazji plany wrogów ojczyzny. Powtarzam jakby ktoś nie ogarnął. Dzieciak lejący się z nazistowskimi szpiegami, który sobie wymyślił, że jego ksywą będzie Tajemniczy Znaczek Pocztowy i zawsze jak już tych nazistów zleje to im przykleja jeden z tych znaczków na czoło XDDD. Najlepsze, że Secret Stamp nie opuszcza nas aż do końca tego tomu. Stan Lee kontynuuje także rozpoczęte już chyba od #10 przygody Impa, który na szczęście ostatni raz pojawia się w #16 i już dłużej nie torturuje czytelnika swoją obecnością. Pomysł okropny, rysunki jeszcze gorsze. Tragedia w czystej postaci. Z jakiegoś powodu na parę numerów pojawiają się także krótkie historie z udziałem Human Torch’a i Toro, a na jeden numer pojawia się też Sub-Mariner. Nie są to najgorsze historie, ale też takie niezbyt angażujące. Oprócz tego przewijają się tu jakieś, mam wrażenie, totalnie losowe i bardzo krótkie historyjki, w zamyśle, humorystyczne jak Dippy Diplomat, Polly Tix, Elmer, Percy, Rookie McQuirk i Dizzy Doodles (nie mam pojęcia kto wymyślał te nazwy/ksywy xd), a także jakieś losowe historyjki wojskowo-patriotyczne jak The Fighting Yank i The Fighting Fool. No i są też te nieszczęsne dwustronicowe nowelki, które chyba nie mogłyby mnie obchodzić jeszcze mniej.
Seria raczej dla kolekcjonerów. Dziś już mocno przestarzała, ale za to jedyna w swoim rodzaju.
Na tym etapie wojny Stany Zjednoczone już nie tylko udawały swoje zaangażowanie poprzez wypuszczanie komiksów, w których ich superbohaterowie zażarcie tłukli się z nazistami i wszelkimi innymi wrogami ojczyzny, ale faktycznie stały się częścią konfliktu bowiem pierwszy numer w tym tomie wyszedł niedługo po ataku Japonii na Pearl Harbor. Wszystkie numery tutaj zebrane są już z okresu po erze Joe Simona i Jacka Kirby’ego i praktycznie w całości zostały napisane przez Stana Lee, natomiast nowym rysownikiem (w przypadku historii z Kapitanem i Buckym) został Al Avison, a nieco później Syd Shores.
Ten tom to w zasadzie więcej tego samego co w tomie pierwszym. Ponownie najlepiej wypadają przygody Kapitana i Bucky’ego choć jest to zupełnie coś innego niż się spodziewałem. Captain America Comics to chyba najbardziej osobliwa seria komiksów jaką czytałem. Jednocześnie historie w tym tomie zestarzały się jeszcze gorzej niż te z tomu pierwszego. Zresztą nie bez powodu z tyłu obwoluty widnieje ramka „contains negative and outdated depictions”. No różnie to tutaj bywa. Nienawiść do Japonii jest tutaj bardzo wyraźnie widoczna. Przez wiele historii przewija się sporo złych postaci ewidentnie pochodzenia azjatyckiego ukazywanych jako odczłowieczone szumowiny z ostrymi, zwierzęcymi zębami, nienaturalnie wyglądającymi twarzami i długimi pazurami. Co rzuciło mi się również mocno w oczy to bardzo nachalny, chwilami wręcz obsesyjny patriotyzm. W niektórych numerach dosłownie w każdej historii bohaterowie zalewają nas zdaniami w stylu „Prawdziwy Amerykanin robi tak i tak”, albo „Dobro ojczyzny jest warte absolutnie każdego poświęcenia, a cena jest nieważna”. Oprócz tego Kapitan i Bucky nadal bohatersko strzegą ojczyzny przed szpiegami i kolaborantami III Rzeszy, a przybierają oni tutaj najróżniejsze formy od nazistowskich szpiegów próbujących opanować USA udając kosmitów z Marsa przez hinduskich mistyków parających się czarną magią i szaloną sektę arabskich wojowników paradujących w samych gaciach i turbanach aż po autentyczne mutanty jak np. wielbiący Hitlera człowiek-węgorz xd. Co rozczarowujące, Red Skull przez te wszystkie numery pojawia się tylko raz. Dziwaczny klimat grozy jaki w zamyśle chcieli uzyskać Simon i Kirby nie opuszcza stron tego tomu, a rysunki Avison’a i Shores’a trzymają poziom i są, jak dla mnie, godnymi następcami wcześniej wspomnianej dwójki. Ku mojemu zdziwieniu nikt nadal nie zna prawdziwych tożsamości Kapitana i Bucky’ego, a w Obozie Lehigh sierżant Duffy nie przepuszcza żadnej okazji żeby w ramach kary za niesubordynację zwerbować ich do mycia podłogi albo obierania ziemniaków xd.
No ale wystarczy już o tym. Przejdźmy do gwoździ programu. Prawdziwych perełek tego tomu xd. Swój ostatni występ (Bogu niech będą dzięki) w Captain America Comics #13 zalicza pisany przez Stan’a Lee „Headline” Hunter, czyli reporter udaremniający plany wrogów ojczyzny, a jego ostatnia przygoda jest tak samo beznadziejna jak wszystkie poprzednie xd. W #13 debiutuje także pisany przez Stan’a Lee, a rysowany głównie przez Don’a Rico Roddy Colt, The Secret Stamp, czyli 12-14-latek chyba w najgłupszym superbohaterskim stroju jaki w życiu widziałem, który po szkole zajmuje się rozwożeniem gazet i znaczków pocztowych (wtedy w Stanach była jakaś taka akacja, że jak kupowało się znaczki to wspierało się amerykańską armię) i rozwiązywaniem zagadek kryminalnych rozpracowując przy okazji plany wrogów ojczyzny. Powtarzam jakby ktoś nie ogarnął. Dzieciak lejący się z nazistowskimi szpiegami, który sobie wymyślił, że jego ksywą będzie Tajemniczy Znaczek Pocztowy i zawsze jak już tych nazistów zleje to im przykleja jeden z tych znaczków na czoło XDDD. Najlepsze, że Secret Stamp nie opuszcza nas aż do końca tego tomu. Stan Lee kontynuuje także rozpoczęte już chyba od #10 przygody Impa, który na szczęście ostatni raz pojawia się w #16 i już dłużej nie torturuje czytelnika swoją obecnością. Pomysł okropny, rysunki jeszcze gorsze. Tragedia w czystej postaci. Z jakiegoś powodu na parę numerów pojawiają się także krótkie historie z udziałem Human Torch’a i Toro, a na jeden numer pojawia się też Sub-Mariner. Nie są to najgorsze historie, ale też takie niezbyt angażujące. Oprócz tego przewijają się tu jakieś, mam wrażenie, totalnie losowe i bardzo krótkie historyjki, w zamyśle, humorystyczne jak Dippy Diplomat, Polly Tix, Elmer, Percy, Rookie McQuirk i Dizzy Doodles (nie mam pojęcia kto wymyślał te nazwy/ksywy xd), a także jakieś losowe historyjki wojskowo-patriotyczne jak The Fighting Yank i The Fighting Fool. No i są też te nieszczęsne dwustronicowe nowelki, które chyba nie mogłyby mnie obchodzić jeszcze mniej.
Seria raczej dla kolekcjonerów. Dziś już mocno przestarzała, ale za to jedyna w swoim rodzaju.
April 30, 2023
Wow, was this difficult to get through. This is much like the first volume, but worse. No Simon or Kirby, more racist depictions of Black and Asian people, more jingoistic wartime propaganda, more terrible prose "novelettes", more bad features like "The Secret Stamp"... The only good things I can say about this are that Al Avison's art improved, #16 had a pretty good Red Skull story, and the short Human Torch features were fun. Still, avoid paying cover price for this omnibus at all costs, and don't buy it at all unless you just like to read bad Golden Age comics for fun.
Displaying 1 - 2 of 2 reviews