What do you think?
Rate this book
Bujne życie pewnego domu. O przyrodzie mówiącej wieloma językami
Na działce panowała ożywiona atmosfera. Pod drzewami rozpościerało się poletko borówek poprzecinane tajemniczymi ścieżkami, a w tle połyskiwały wody cieśniny. Miejsce wydawało mi się zarazem otwarte i odosobnione. Zapragnęłam poznać bliżej przyrodę właśnie tu, w tym wsłuchanym w otoczenie starym drewnianym domu.
W jaki sposób miałam odnaleźć skrywające się tu bogactwo gatunków? I czy byłam w stanie zrozumieć ich język? Różnice między formami życia mogą urastać do wysokich, oddzielających je od siebie murów. Mimo to moje pytania wkrótce doczekały się konkretnych odpowiedzi.
Z zaraźliwą ciekawością świata i w oparciu o bogatą wiedzę Nina Burton wyszukuje wszystkie możliwe formy i wyrazy egzystencji. Wiewiórki i ptaki, mrówki i pszczoły, lisy i borsuki, ryby i rośliny – wszystkie te stworzenia razem wzięte pozwalają nam zrozumieć, czym jest misterium życia.
Jako poetka i eseistka Nina Burton często łączy w swojej twórczości literaturę i nauki przyrodnicze, by ukazać świat z wielu różnych perspektyw. W eseju Bujne życie pewnego domu przygląda się z bliska różnorodności i bogactwu zmysłów w świecie biologii.
W jaki sposób miałam odnaleźć skrywające się tu bogactwo gatunków? I czy byłam w stanie zrozumieć ich język? Różnice między formami życia mogą urastać do wysokich, oddzielających je od siebie murów. Mimo to moje pytania wkrótce doczekały się konkretnych odpowiedzi.
Z zaraźliwą ciekawością świata i w oparciu o bogatą wiedzę Nina Burton wyszukuje wszystkie możliwe formy i wyrazy egzystencji. Wiewiórki i ptaki, mrówki i pszczoły, lisy i borsuki, ryby i rośliny – wszystkie te stworzenia razem wzięte pozwalają nam zrozumieć, czym jest misterium życia.
Jako poetka i eseistka Nina Burton często łączy w swojej twórczości literaturę i nauki przyrodnicze, by ukazać świat z wielu różnych perspektyw. W eseju Bujne życie pewnego domu przygląda się z bliska różnorodności i bogactwu zmysłów w świecie biologii.
304 pages, Hardcover
First published January 1, 2020
72 people are currently reading
1133 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 90 reviews
January 19, 2024
Dobrze, że przynajmniej książkowy początek roku obył się bez rozczarowań - zwłaszcza jeśli mowa o tym konkretnym tytule.
Z lekkim przestrachem, niczym pies w konfrontacji z jeżem, podchodziłam do "Bujnego życia...". Bardzo ciążyła mi świadomość pierwszego podejścia do najcięższego kalibru literackiego. Okazało się jednak, że nie taki esej straszny, jak go malują. Książkę skończyłam wielce oczarowana.
Dygresyjność, która - jestem o tym przekonana - w przypadku innej formy dałaby mi nieźle w kość, tutaj powodowała tym większe entuzjastyczne wypieki w trakcie lektury.
Poetyckość, z którą na co dzień raczej mi nie po drodze, okazała się wyjątkowo pobudzająca. Nie spodziewałam się w jak piękne słowa ubrać można żywot gołębi, lisów, a nawet... mrówek.
Bez wątpienia największa zasługa w odniesieniu do moich jakże pozytywnych odczuć końcowych przypada w udziale skrojonemu na miarę tematowi. Rozważania N. Burton jeszcze bardziej rozpaliły moją fascynację wszystkim, co dzieje się w najbliższym otoczeniu. Wspaniale jest mieć świadomość wielokrotnie odtwarzanego misterium, zbiorowego dzieła miliardów istnień, które z biologicznego punktu widzenia nie uznają podziału na równe i równiejsze.
Z lekkim przestrachem, niczym pies w konfrontacji z jeżem, podchodziłam do "Bujnego życia...". Bardzo ciążyła mi świadomość pierwszego podejścia do najcięższego kalibru literackiego. Okazało się jednak, że nie taki esej straszny, jak go malują. Książkę skończyłam wielce oczarowana.
Dygresyjność, która - jestem o tym przekonana - w przypadku innej formy dałaby mi nieźle w kość, tutaj powodowała tym większe entuzjastyczne wypieki w trakcie lektury.
Poetyckość, z którą na co dzień raczej mi nie po drodze, okazała się wyjątkowo pobudzająca. Nie spodziewałam się w jak piękne słowa ubrać można żywot gołębi, lisów, a nawet... mrówek.
Bez wątpienia największa zasługa w odniesieniu do moich jakże pozytywnych odczuć końcowych przypada w udziale skrojonemu na miarę tematowi. Rozważania N. Burton jeszcze bardziej rozpaliły moją fascynację wszystkim, co dzieje się w najbliższym otoczeniu. Wspaniale jest mieć świadomość wielokrotnie odtwarzanego misterium, zbiorowego dzieła miliardów istnień, które z biologicznego punktu widzenia nie uznają podziału na równe i równiejsze.
July 30, 2023
"Das Wilde hat ja zahlreiche Facetten. Es ist scheu und kühn, einsam und verspielt, und es findet Wiederhall bei suchenden Menschen. Auch wir sind trotz allem Kinder der Erde." - Nina Burton, "Notizen aus dem Sommerhaus - Vom Leben im Freien"
Die schwedische Dichterin und Essayistin Nina Burton erfüllt sich einen lange gehegten Traum und kauft sich ein altes Sommerhaus. Sie widmet sich der Renovierung, beauftragt Handwerker und einen Gärtner, richtet sich eine kleine Schreibstube ein - und bemerkt schnell, dass das Haus und seine Umgebung, obwohl lange vorher leer stehend, keinesfalls unbewohnt sind. Das Dach teilt sie sich mit einem Eichhörnchen, die Wände mit Bienen und den Gartenschuppen mit einer Fuchsfamilie.
Entlang der Renovierung als roten Faden lässt Nina Burton ihre Gedanken zur Tier- und Pflanzenwelt um sie herum schweifen, beobachtet Kohlmeisen, Tauben, Hummeln, Ameisen und Dachse sowie den naheliegenden See und den Hofbaum. Es geht in den Abhandlungen der Autorin viel um Kommunikation - Zwischenmenschliche, Zwischentierische und Zwischenpflanzliche. Sie streut einiges Wissen über die von ihr beobachtete Natur ein und kombiniert dieses mit philosophischen Überlegungen über das Leben. Entstanden ist ein Memoir, das mir teilweise gut gefallen hat und in das ich vor allem in stillen Momenten gerne eingetaucht bin, das mir insgesamt aber dann doch zu wenig Richtung und zu viel Gedankenabschweifung, vor allem leider auch weg vom ländlichen Sommerhaus, geboten hat. Auch die Übersetzung von Paul Berf hat mir nicht ganz zugesagt. Ich würde "Notizen aus dem Sommerhaus" für einen ruhigen (Sommer-)Urlaub auf dem Land empfehlen.
Hinweis: In der Übersetzung wird das I-Wort verwendet.
Die schwedische Dichterin und Essayistin Nina Burton erfüllt sich einen lange gehegten Traum und kauft sich ein altes Sommerhaus. Sie widmet sich der Renovierung, beauftragt Handwerker und einen Gärtner, richtet sich eine kleine Schreibstube ein - und bemerkt schnell, dass das Haus und seine Umgebung, obwohl lange vorher leer stehend, keinesfalls unbewohnt sind. Das Dach teilt sie sich mit einem Eichhörnchen, die Wände mit Bienen und den Gartenschuppen mit einer Fuchsfamilie.
Entlang der Renovierung als roten Faden lässt Nina Burton ihre Gedanken zur Tier- und Pflanzenwelt um sie herum schweifen, beobachtet Kohlmeisen, Tauben, Hummeln, Ameisen und Dachse sowie den naheliegenden See und den Hofbaum. Es geht in den Abhandlungen der Autorin viel um Kommunikation - Zwischenmenschliche, Zwischentierische und Zwischenpflanzliche. Sie streut einiges Wissen über die von ihr beobachtete Natur ein und kombiniert dieses mit philosophischen Überlegungen über das Leben. Entstanden ist ein Memoir, das mir teilweise gut gefallen hat und in das ich vor allem in stillen Momenten gerne eingetaucht bin, das mir insgesamt aber dann doch zu wenig Richtung und zu viel Gedankenabschweifung, vor allem leider auch weg vom ländlichen Sommerhaus, geboten hat. Auch die Übersetzung von Paul Berf hat mir nicht ganz zugesagt. Ich würde "Notizen aus dem Sommerhaus" für einen ruhigen (Sommer-)Urlaub auf dem Land empfehlen.
Hinweis: In der Übersetzung wird das I-Wort verwendet.
November 27, 2020
Fyra och en halv stjärnor, avrundat nedåt.
När regnet smattrar mot fönstret så här i novembermörkret och när Coronavirusmannen (som mitt superskurkintresserade äldsta barnbarn kallar honom) knackar på dörren för att se om man öppnar, då är det exakt en sådan här bok man behöver.
Sommar. Stugidyll. Solsken. Berättelsen om en sommarstugerenovering (med det obligatoriska inslaget av hantverkare som inte behagar infinna sig) varvas med utvikningar om naturen och djurlivet på tomten samt i huset(!).
Jag fullkomligt älskade Gutenberggalaxens nova : en essäberättelse om Erasmus av Rotterdam, humanismen och 1500-talets medierevolution och det här är nästan lika bra - fast mycket mysigare.
När regnet smattrar mot fönstret så här i novembermörkret och när Coronavirusmannen (som mitt superskurkintresserade äldsta barnbarn kallar honom) knackar på dörren för att se om man öppnar, då är det exakt en sådan här bok man behöver.
Sommar. Stugidyll. Solsken. Berättelsen om en sommarstugerenovering (med det obligatoriska inslaget av hantverkare som inte behagar infinna sig) varvas med utvikningar om naturen och djurlivet på tomten samt i huset(!).
Jag fullkomligt älskade Gutenberggalaxens nova : en essäberättelse om Erasmus av Rotterdam, humanismen och 1500-talets medierevolution och det här är nästan lika bra - fast mycket mysigare.
November 3, 2020
Det här är verkligen en oerhört charmig bok, mitt betyg till trots, om livets små mysterier. Med sina egna betraktelser och genom att återberätta intressant forskning visar Burton att intelligens, visdom och minne kan komma i många olika former. Mitt största förbehåll är dock att jag, som konsumerat sagor, studier och faktaböcker och filmer om djur sedan jag var ett litet barn, känner till nästan allt Burton tar upp. Väldigt lite information är helt ny för mig, tyvärr, men det var en mysig återblick i djurens (och delvis växternas) underbara värld. För den som kanske inte tidigare sökt upp så många fackböcker om naturen är detta säkerligen en starkare läsupplevelse.
May 14, 2022
Sit in the outdoors, listen to the birdsong and enjoy the journey this book takes you on.
Beautifully written in a style that has you visualizing the squirrels, the trees, the birds.
An exquisite read indeed.
Beautifully written in a style that has you visualizing the squirrels, the trees, the birds.
An exquisite read indeed.
Read
October 17, 2023just hiljuti taastutvusin Alexander Genise tabava seisukohavõtuga, et raamatut tuleb lugeda, pliiats käes, sest see võrdustab olukorra, annab lugejale hääle ja tuletab raamatule meelde, kes on peremees. harva on mul tekkinud tunnet, et mul seda häält väga vaja läheks, aga vot "Elu õhukeste vaheseinte" puhul tõesti oli abiks, sest kuhugi pidin oma hämmingu, raevu ja jõuetuse ju kanaliseerima.
niisiis märgistasin rasvaste juttide, küsimärkide ja hüüumärkidega kõik kohad, millest ei olnud võimalik aru saada, sest kuigi kõik sõnad olid hoolikalt ära tõlgitud, siis mõtteid neist... ei moodustunud. (enne kui keegi karjuma hakkab, siis - esiteks see oli harilik pliiats; teiseks see on mu isiklik raamat, loosiga võitsin; kolmandaks, tõeline kuritegu teaduse, kultuuri ja üleüldise kirjaoskuse vastu on selle raamatu äratrükkimise näol juba tehtud ja mitte mingi lehekülgede sodimine, rebimine või voltimine ei saa asja halvemaks enam teha.)
ma olen harjunud inglise keelest halvasti tõlgitud raamatutega ja suudan neid üldjuhul siiski lugeda, sest kui kõik sõnad peas tagasi tõlkida, saab teada, mis originaalis kirjas oli. aga rootsi keelt ma nii hästi ei oska ja olin tihti ikka täiesti abitus olukorras. no mida paganat võiks tähendada näiteks sellised laused:
"Juba väiksena olin end nimeliselt ja täpsustatud aadressiga kirja pannud olelusse, et avardada oma seinu."
"Sest raamatu astronoom aitab kaasa ka vähimale selles suures perspektiivis."
"Muidugi on olemas ka rahulikke indiviide, nii et rasvatihane pole üks Rootsi tavalisemaid linde mitte ainult oma nutikuse poolest."
"Teistest on tundeid lihtne välja lugeda, või muuta need šabloonideks."
??? (ja ma olen alles 25. leheküljel!)
ja mis pagana asjad võiksid olla näiteks "C-tuuri skaala", "tiivulise intelligentsi tabloo", "allegrorütm" või "Himaalajaala"?
(ei, okei, nüüd ma lihtsalt norin, sest ma tegelikult ju saan aru - jutt käib heliredelist C-duuris, mingist lindude edetabelist, allegrost kui tempost ja ilmselt Himaalaja-alast e. Himaalaja kandist. aga tore nimi ju, nagu Nangijaala! siiski, iga sellise koha peal lugemine takerdus tükiks ajaks ja vahepeal pidin lausa Google'ist abi otsimas käima.)
ja ma isegi ei vaevunud ära märkima tavalisi trüki-, koma-, rektsiooni- ja kokku-lahkukirjutamise vigu, sest need tõesti otseselt ju arusaamist ei takistanud, kuigi paremaks ka midagi ei teinud. sama lugu selliste pisiasjadega, et kui on juba Herakleitos ja Demokritos, milleks siis samas lauses anglitseeritud Anaximander (mitte Anaximandros); ja miks kasutada ladinakeelset sõna "salvia" eesti "salvei" asemel; ja miks on ühes ja samas lõigus kasutatud segamini "sürinks" ja "süürinks", selle asemel, et öelda "laulukõri".
nii et mis ma oskan öelda. rügasin võiduka lõpuni ja kasseerin oma punktiiripunkti sisse. raamatu enda panen vb rituaalselt põlema, aga mitte enne, kui Skandinaavias elav sõbranna jõuab raamatukogust oma rootsikeelse eksemplari ära tuua, sest mõne lause kohta ma ikka päris siiralt tahan teada saada, mis seal originaalis oli ja kuidas sellest andis eesti keeles sellise jama kokku kirjutada. (eriti jäi mind vaevama see skuuter, millega seal neli inimest pluss vares kuhugi sõitsid ja mille kajutites sai magada ja tekil kambakesi hängida. selgelt oli tegu mingi veesõidukiga, aga millisega siis ja kuidas temast küll skuuter sai?)
aga sisu poolest... see raamat rääkis loomadest (ja putukatest ja taimedest ja kaladest ja lindudest) sellisel üldisel populaarteaduslikul tasemel, et näiteks inimene, kes on lugenud raamatuid "Maari suvi", "Sipelgad ei alistu" ja "Klakk! Klakk! Klakk!", ei leia ei mesilaste ega sipelgate peatükkidest suurt midagi uut. edaspidi jutustatakse veel laialt ümber Yuval Noah Hararit, mainitakse Konrad Lorenzit ja Niko Tinbergenit... ühesõnaga, nii enamvähem viieaastase tase loodusteaduses minu meelest 🙂 ma ei saa päriselt aru, kellele see suunatud on. aga nagu näha, ma ei saanud suurest osast lausetest selles raamatus aru, nii et tunnen, et autori suhtes oleks ebaõiglane üritada tekstile endale mingit hinnet või hinnangut anda. teos on võitnud Augustpriseti, nii et... ta väga kehv ilmselt ei saa olla? samas on see tõlkija saanud Rootsi kuningalt ordeni, aga ta räägib meile täringukujulistest majaseintest ("Ka majal, milles ma liikusin, on kuus külge, kuigi need olid täringukujulised.") ja selles mõttes on liiga palju dimensioone ja see paneb mu pea valutama ja ma ei oska enam millestki midagi arvata 🙁
niisiis märgistasin rasvaste juttide, küsimärkide ja hüüumärkidega kõik kohad, millest ei olnud võimalik aru saada, sest kuigi kõik sõnad olid hoolikalt ära tõlgitud, siis mõtteid neist... ei moodustunud. (enne kui keegi karjuma hakkab, siis - esiteks see oli harilik pliiats; teiseks see on mu isiklik raamat, loosiga võitsin; kolmandaks, tõeline kuritegu teaduse, kultuuri ja üleüldise kirjaoskuse vastu on selle raamatu äratrükkimise näol juba tehtud ja mitte mingi lehekülgede sodimine, rebimine või voltimine ei saa asja halvemaks enam teha.)
ma olen harjunud inglise keelest halvasti tõlgitud raamatutega ja suudan neid üldjuhul siiski lugeda, sest kui kõik sõnad peas tagasi tõlkida, saab teada, mis originaalis kirjas oli. aga rootsi keelt ma nii hästi ei oska ja olin tihti ikka täiesti abitus olukorras. no mida paganat võiks tähendada näiteks sellised laused:
"Juba väiksena olin end nimeliselt ja täpsustatud aadressiga kirja pannud olelusse, et avardada oma seinu."
"Sest raamatu astronoom aitab kaasa ka vähimale selles suures perspektiivis."
"Muidugi on olemas ka rahulikke indiviide, nii et rasvatihane pole üks Rootsi tavalisemaid linde mitte ainult oma nutikuse poolest."
"Teistest on tundeid lihtne välja lugeda, või muuta need šabloonideks."
??? (ja ma olen alles 25. leheküljel!)
ja mis pagana asjad võiksid olla näiteks "C-tuuri skaala", "tiivulise intelligentsi tabloo", "allegrorütm" või "Himaalajaala"?
(ei, okei, nüüd ma lihtsalt norin, sest ma tegelikult ju saan aru - jutt käib heliredelist C-duuris, mingist lindude edetabelist, allegrost kui tempost ja ilmselt Himaalaja-alast e. Himaalaja kandist. aga tore nimi ju, nagu Nangijaala! siiski, iga sellise koha peal lugemine takerdus tükiks ajaks ja vahepeal pidin lausa Google'ist abi otsimas käima.)
ja ma isegi ei vaevunud ära märkima tavalisi trüki-, koma-, rektsiooni- ja kokku-lahkukirjutamise vigu, sest need tõesti otseselt ju arusaamist ei takistanud, kuigi paremaks ka midagi ei teinud. sama lugu selliste pisiasjadega, et kui on juba Herakleitos ja Demokritos, milleks siis samas lauses anglitseeritud Anaximander (mitte Anaximandros); ja miks kasutada ladinakeelset sõna "salvia" eesti "salvei" asemel; ja miks on ühes ja samas lõigus kasutatud segamini "sürinks" ja "süürinks", selle asemel, et öelda "laulukõri".
nii et mis ma oskan öelda. rügasin võiduka lõpuni ja kasseerin oma punktiiripunkti sisse. raamatu enda panen vb rituaalselt põlema, aga mitte enne, kui Skandinaavias elav sõbranna jõuab raamatukogust oma rootsikeelse eksemplari ära tuua, sest mõne lause kohta ma ikka päris siiralt tahan teada saada, mis seal originaalis oli ja kuidas sellest andis eesti keeles sellise jama kokku kirjutada. (eriti jäi mind vaevama see skuuter, millega seal neli inimest pluss vares kuhugi sõitsid ja mille kajutites sai magada ja tekil kambakesi hängida. selgelt oli tegu mingi veesõidukiga, aga millisega siis ja kuidas temast küll skuuter sai?)
aga sisu poolest... see raamat rääkis loomadest (ja putukatest ja taimedest ja kaladest ja lindudest) sellisel üldisel populaarteaduslikul tasemel, et näiteks inimene, kes on lugenud raamatuid "Maari suvi", "Sipelgad ei alistu" ja "Klakk! Klakk! Klakk!", ei leia ei mesilaste ega sipelgate peatükkidest suurt midagi uut. edaspidi jutustatakse veel laialt ümber Yuval Noah Hararit, mainitakse Konrad Lorenzit ja Niko Tinbergenit... ühesõnaga, nii enamvähem viieaastase tase loodusteaduses minu meelest 🙂 ma ei saa päriselt aru, kellele see suunatud on. aga nagu näha, ma ei saanud suurest osast lausetest selles raamatus aru, nii et tunnen, et autori suhtes oleks ebaõiglane üritada tekstile endale mingit hinnet või hinnangut anda. teos on võitnud Augustpriseti, nii et... ta väga kehv ilmselt ei saa olla? samas on see tõlkija saanud Rootsi kuningalt ordeni, aga ta räägib meile täringukujulistest majaseintest ("Ka majal, milles ma liikusin, on kuus külge, kuigi need olid täringukujulised.") ja selles mõttes on liiga palju dimensioone ja see paneb mu pea valutama ja ma ei oska enam millestki midagi arvata 🙁
October 29, 2020
Om denna ljuvliga bok var choklad skulle den vara en vacker ask med exklusiva, mörka chokladpraliner att långsamt njuta av. Alla tänkvärdheter o h märkvärdigheter om livet och döden och alltihop, de behöver man tid för att verkligen sjunka ner i.
Jag brukar läsa snabbt, men här läste jag väldigt långsamt. Och jag önskar bara att läsningen hade tagit längre tid.
Jag brukar läsa snabbt, men här läste jag väldigt långsamt. Och jag önskar bara att läsningen hade tagit längre tid.
January 7, 2024
Где-то плачет от зависти Бианки)
May 22, 2025
I had this on my reading wish list, I can't remember where I had first come across the title, but from the writer's name I assumed she was British. I came across the book in the library a couple of weeks ago and was surprised to see that she's actually Swedish (it would seem there's a British grandaddy somewhere in the past). How come I had never heard of her before? What a shame. I prefer to read in the original on the rare occasion I can, but as I had the book in my hands I couldn't resist. I will look out for more of her work.
Nina, along with her sister, purchases a summer cottage, a rather Swedish/Scandi thing to do. Many folk live in the towns, often in flats, and like the simple living of a cottage (with varying degrees of mod cons)in the countryside (ie. woodland) to flee due during summer holidays. Burton spends more than her summer hols in this cottage over a year, to oversee renovation work, but also to experience the little environment it is set in, and to get to know the different creatures and plants that inhabit the same space. And in meeting each character, she finds herself off down happy wormholes reflecting on the nature of that creature, the research into, the history of, and all kinds of wonderful facts and thoughts. From squirrels, to bees to ants to pigeons, even the lovely badger (whom many Swedes seem to take issue with), to foxes, mice, guardian trees (I love this idea), slime moulds such as "Troll butter" and everything inbetween. It's just a joy to read and reflect on nature, but also to consider how we are just a little cog within this massive cosmos that is life.
Borrowed from the library.
Nina, along with her sister, purchases a summer cottage, a rather Swedish/Scandi thing to do. Many folk live in the towns, often in flats, and like the simple living of a cottage (with varying degrees of mod cons)in the countryside (ie. woodland) to flee due during summer holidays. Burton spends more than her summer hols in this cottage over a year, to oversee renovation work, but also to experience the little environment it is set in, and to get to know the different creatures and plants that inhabit the same space. And in meeting each character, she finds herself off down happy wormholes reflecting on the nature of that creature, the research into, the history of, and all kinds of wonderful facts and thoughts. From squirrels, to bees to ants to pigeons, even the lovely badger (whom many Swedes seem to take issue with), to foxes, mice, guardian trees (I love this idea), slime moulds such as "Troll butter" and everything inbetween. It's just a joy to read and reflect on nature, but also to consider how we are just a little cog within this massive cosmos that is life.
Borrowed from the library.
June 14, 2022
Nina Burton had always stayed in a cottage in the brief Scandinavian summer and after her mother passed away she sold her apartment and bought a country cottage deep in the Swedish countryside. It needs some improvement and this book is the story of the time spent there as the renovations took place and her discovery of the natural world around the cottage.
The work required was quite substantial and the workmen began with the roof. Not only did the roof have almost no insulation, but the little that was, had been used by a squirrel to make a nest so it could keep warm. For each of the animals she encounters, for example, pigeons, badgers, blackbirds and ants who are literally in and around the house there are stories to tell.
Burton is quite a keen observer of the plants and wildlife around her. The writing isn’t too bad either, quite matter of fact mostly, but she does have a habit of going off on a tangent. I must say that I disagreed with her using poison to kill some of the creatures that she was sharing the forest with. They have been there much longer than she has and hopefully will be there long after too. Not bad overall, but not the best that I have read.
The work required was quite substantial and the workmen began with the roof. Not only did the roof have almost no insulation, but the little that was, had been used by a squirrel to make a nest so it could keep warm. For each of the animals she encounters, for example, pigeons, badgers, blackbirds and ants who are literally in and around the house there are stories to tell.
Burton is quite a keen observer of the plants and wildlife around her. The writing isn’t too bad either, quite matter of fact mostly, but she does have a habit of going off on a tangent. I must say that I disagreed with her using poison to kill some of the creatures that she was sharing the forest with. They have been there much longer than she has and hopefully will be there long after too. Not bad overall, but not the best that I have read.
November 8, 2024
Нормальний такий нонфік. Тітонька купила на шведському острові будиночок, щоб літо на природі проводити, ремонтує його і описує поруч сусідів - ос, мурах, бджіл, лис, борсуків і усяких інших істот.
Дізналась багато корисної інформації, наприклад, ворони можуть кататися на кришках з банок із даху або в самця джміля немає жала.
Дізналась багато корисної інформації, наприклад, ворони можуть кататися на кришках з банок із даху або в самця джміля немає жала.
July 3, 2023
Runoilija Nina Burtonin Elämän ohuet seinät on hieno esseeteos ihmisen ihmettelystä luonnon äärellä. Burton nivoo kirjan esseemäiset luvut löyhästi niihin kokemuksiin, jotka hänelle tapahtuvat hänen periessään pienen mökin. Luonnon ääreen hiljentyessään Burton alkaa havainnoida ympäristöään, muiden lajien kirjaimellisesti ylittäessä ihmisen rakentamat rajat itsensä ja muiden välillä.
Kirja on parhaimmillaan alkupuolella, jossa Burton pohtii muun muassa mehiläisten ja muurahaisten elämää kielen kautta. Runoilijana hän osaa avautua luonnontieteilijöitä paremmin sille, mitä kaikkea (muuta) kieli voi olla verrattuna meidän oman lajimme äänteisiin ja kirjaimiin perustuvaan rakenteeseen. On huikeaa ajatella, että muut lajit saattavat olla ihan yhtä edistyksellisiä viestijöitä kuin me, emme vai pysty heidän kieltään tavoittamaan.
Loppua kohti Burtonin ihmettelyn tenho hiipuu, ehkä omalla kohdallani paljon myös siksi, että kasveja koskevat luvut nojautuvat melko suoraan Peter Wohllebenin teksteihin. Jopa siinä määriin, että nämä jaksot tuntuivat viittauksista huolimatta melkein kopioilta. Ensimmäiselle puolikkaalle annan 5, toiselle vain 3 tähteä. Silti suosittelen kaikille, jotka haluavat oppia suhteellistamaan ihmisen olemista tällä planeetalla.
Kirja on parhaimmillaan alkupuolella, jossa Burton pohtii muun muassa mehiläisten ja muurahaisten elämää kielen kautta. Runoilijana hän osaa avautua luonnontieteilijöitä paremmin sille, mitä kaikkea (muuta) kieli voi olla verrattuna meidän oman lajimme äänteisiin ja kirjaimiin perustuvaan rakenteeseen. On huikeaa ajatella, että muut lajit saattavat olla ihan yhtä edistyksellisiä viestijöitä kuin me, emme vai pysty heidän kieltään tavoittamaan.
Loppua kohti Burtonin ihmettelyn tenho hiipuu, ehkä omalla kohdallani paljon myös siksi, että kasveja koskevat luvut nojautuvat melko suoraan Peter Wohllebenin teksteihin. Jopa siinä määriin, että nämä jaksot tuntuivat viittauksista huolimatta melkein kopioilta. Ensimmäiselle puolikkaalle annan 5, toiselle vain 3 tähteä. Silti suosittelen kaikille, jotka haluavat oppia suhteellistamaan ihmisen olemista tällä planeetalla.
November 16, 2020
3,5⭐️ Mysig bok med fascinerande fakta och berättelser om djur och natur, men den lämnar mig inte speciellt berörd (jämför givetvis alldeles för mycket med Ålevangeliet som var en enorm upplevelse). Boken började väldigt starkt, vid kapitlet om humlor och bin var det nära en femma i betyg, men sen var det som att den vattnades ur. Förväntade mig kanske någon slags filosofisk slutkläm, men det var mer trevliga reflektioner.
December 8, 2024
Toto ma veľmi bavilo, hoci to nepochybne nie je kniha pre všetkého. Švédska novinárka sa pustí do renovácie chalupy v odhľahlej prírode a rozjíma nad najmenšími detailami toho, čo ju obklopuje - veveričky, líšky, mravce, baktérie, jazvece, kvety, čmeliaky, netopiere, stromy, bunky, život. Naštudované to má ohromne a mňa bavila kombinácia nesúrodých faktov až pikošiek a osobných úvah a prežitkov. Zmes biológie, filozofie, histórie. Hmýrenie myšlienok a životov.
October 30, 2023
This book exposed the network of communication surrounding us all, the invisible world we inhabit and are a part of whether we realize it or not. This was a huge middle finger to Descartes, and for that the book deserves love and attention.
However, the author discussed the myth of the "alpha" wolf as if it were fact, and it made me hesitant about the rest of the book.
However, the author discussed the myth of the "alpha" wolf as if it were fact, and it made me hesitant about the rest of the book.
July 16, 2021
Fattar att man kan älska den här boken, men det var inte min kopp te. Iaf inte här och nu.
November 13, 2020
Om hur djur och natur förhåller sig till människor och vice versa. Jag hoppades på mer om språk och filosofi, men mest var det zoologiska fakta.
February 27, 2023
4,5 ✨
kaunis, pieni ja suuri, kaiken yhteyttä kiertävä. tahti oli hieman liian hidas mutta rakastin tätä silti. erityisen upeita ovat esseet muurahaisten ja mehiläisten lingvistiikasta ja kulttuurin perustamisesta.
”muinaiset roomalaiset ymmärsivät variksen laulun hienouden, ja heidän tulkintansa mukaan ”kraak kraak” oli cras, latinaksi ”huomenna.” raakkuminen ilmaisi heidän korvissaan siis ikuista toivoa.” s. 27
”tiesin nyt että mökkini seinät oli vuorattu muurahaisilla ja mehiläisillä, ja katto oli lintujen lattia samalla tavalla kuin lattiasta oli tullut kettujen katto.” s. 235
kaunis, pieni ja suuri, kaiken yhteyttä kiertävä. tahti oli hieman liian hidas mutta rakastin tätä silti. erityisen upeita ovat esseet muurahaisten ja mehiläisten lingvistiikasta ja kulttuurin perustamisesta.
”muinaiset roomalaiset ymmärsivät variksen laulun hienouden, ja heidän tulkintansa mukaan ”kraak kraak” oli cras, latinaksi ”huomenna.” raakkuminen ilmaisi heidän korvissaan siis ikuista toivoa.” s. 27
”tiesin nyt että mökkini seinät oli vuorattu muurahaisilla ja mehiläisillä, ja katto oli lintujen lattia samalla tavalla kuin lattiasta oli tullut kettujen katto.” s. 235
June 30, 2022
Ihan uskomaton kirja luonnosta, nisäkkäistä, hyönteisistä, kasveista, ekologiasta, mökkeilystä, historiasta niin lajin kuin yksilönkin kannalta.
Burton yhdistää valtavaan tietomäärään elämää, kulttuuria ja taidetta ilman infodumppauksen tuntua. Hänen kielensä on korrektia ja runollista - niin kuvailevaa että kaikki aistit hyrisevät tyytyväisinä tai värisevät ahdistuineina yhtä aikaa.
Lyhyt teos on paljon itseään suurempi ja antaa paljon ajattelemisen ja keskustelemisen aihetta.
Varausjonolle on siis hyvä syy!
Burton yhdistää valtavaan tietomäärään elämää, kulttuuria ja taidetta ilman infodumppauksen tuntua. Hänen kielensä on korrektia ja runollista - niin kuvailevaa että kaikki aistit hyrisevät tyytyväisinä tai värisevät ahdistuineina yhtä aikaa.
Lyhyt teos on paljon itseään suurempi ja antaa paljon ajattelemisen ja keskustelemisen aihetta.
Varausjonolle on siis hyvä syy!
November 14, 2022
«Великое многообразие фактов жизни бывает сказочнее любого вымысла.»
Читать книгу, чтобы окунуться в атмосферу летних загородных вечеров, удивиться тому, как слышат шмели и как коммуницируют деревья, заразиться любовью авторки ко всем животным (даже муравьям и червям!), снять с себя корону превосходства и понять, что другие живые организмы тоже невероятны в своей интеллектуальности и, в заключение, снова убедиться, что человек заходит слишком далеко в своем эксплуататорском мышлении.
Читать книгу, чтобы окунуться в атмосферу летних загородных вечеров, удивиться тому, как слышат шмели и как коммуницируют деревья, заразиться любовью авторки ко всем животным (даже муравьям и червям!), снять с себя корону превосходства и понять, что другие живые организмы тоже невероятны в своей интеллектуальности и, в заключение, снова убедиться, что человек заходит слишком далеко в своем эксплуататорском мышлении.
May 4, 2023
För mig som befinner mig lite för djupt ner i kulturen var det väldigt stimulerande att på rätt så poetisk prosa låta mig entusiasmeras för naturen. Jag är även som alltid svag för en lyckad inramning. Att man kan få med så mycket värld med ett fritidshus som utgångspunkt.
February 12, 2023
Una mirada a lo minúsculo, a la vida silenciosa de aves, insectos, animales marinos, árboles... Su forma de comunicarse o de establecer vínculos sociales se exponen bajo la lupa de Nina Burton.
November 21, 2021
Nina Burton heeft een heel aangename manier van vertellen. Op een rustige, ontspannen wijze neemt ze de lezer mee naar haar zomerhuisje. Als lezer kan je genieten van haar beschrijvingen en persoonlijke anekdotes, maar ook van wetenschappelijke feiten en filosofische overpeinzingen. Levensmuren is een fijn boek om op je nachtkastje te leggen om er af en toe een stukje in te lezen.
Het boek is opgedeeld in 7 hoofdstukken en elk hoofdstuk focust min of meer op een planten- of dierengroep (bv. vogels, mieren, bijen...). Het is niet zo dat het alléén maar over die groep gaat in dat hoofdstuk, maar de nadruk ligt er wel fel op. De weetjes die Nina Burton vertelt komen niet zomaar uit de lucht gevallen: achteraan heeft ze een literatuurlijst toegevoegd waarin ze haar bronnen prijsgeeft.
Als ik non-fictie lees, heb ik graag een duidelijke structuur met bijvoorbeeld veel tussentitels. Dat miste ik een beetje in Levensmuren: we volgen de denkwijze van de auteur en dat is niet altijd even gestructureerd. Dit is natuurlijk iets persoonlijks, ik ben er zeker van dat het anderen helemaal niet zal storen!
Het boek is opgedeeld in 7 hoofdstukken en elk hoofdstuk focust min of meer op een planten- of dierengroep (bv. vogels, mieren, bijen...). Het is niet zo dat het alléén maar over die groep gaat in dat hoofdstuk, maar de nadruk ligt er wel fel op. De weetjes die Nina Burton vertelt komen niet zomaar uit de lucht gevallen: achteraan heeft ze een literatuurlijst toegevoegd waarin ze haar bronnen prijsgeeft.
Als ik non-fictie lees, heb ik graag een duidelijke structuur met bijvoorbeeld veel tussentitels. Dat miste ik een beetje in Levensmuren: we volgen de denkwijze van de auteur en dat is niet altijd even gestructureerd. Dit is natuurlijk iets persoonlijks, ik ben er zeker van dat het anderen helemaal niet zal storen!
September 16, 2021
3,5/5
Het boek is één verzameling van allerlei weetjes en feitjes over de natuur, dieren en planten. Het was iets helemaal anders als wat ik normaal lees. Het is een non-fictie boek, het kan beschouwd worden als eerder filosofisch van aard. Het lijken wel allemaal verschillende essays, die toch heel vlot aan mekaar geschreven werden, met vaak een doorlopende rode draad.
Alles wordt beschreven tegen de achtergrond van het zomerhuis. De schrijfster heeft dit geërfd van haar moeder, maar het moet grondig gerenoveerd/gerestaureerd worden. Wanneer ze er verblijft, komt ze in aanraking met de natuur die met kleine beetjes sommige stukken van het zomerhuis heeft overgenomen. Zo leren we meer over eekhoorns, vossen en dassen, maar ook over mieren, bijen, vissen en planten.
Nina Burtons schrijfstijl is erg aangenaam om te lezen. Het is erg lyrisch en erg beschrijvend, dat vond ik zeker een pluspunt.
Inhoudelijk vond ik niet alle stukken interessant. Het leven van mieren intrigeerde me niet in dezelfde mate als andere stukken, zoals de stukken over vossen of wanneer ze eerder filosofisch alle diersoorten vergelijkt met de mens qua communicatie/samenwerking, die ik wel erg interessant vond.
Het was fascinerend om te lezen hoe dieren, zoals zelfs mieren, of planten, toch ook een vorm van intelligentie, bewustzijn en communicatie hebben. Het was leuk om te lezen hoe Nina Burton daarover filosofeert, hoe ze daarvoor bronnen en ideeën aanhaalt die zelfs teruggaan tot de oude Grieken, maar ook zeker moderne bronnen.
Om samen te vatten; het is een aangenaam non-fictieboek, met allerlei anekdotes en weetjes over de natuur die op een beschrijvende, vaak lyrische manier worden beschreven. De meer feitelijke kennis wordt begeleid door de filosofische gedachtengang van de schrijfster.
Het boek is één verzameling van allerlei weetjes en feitjes over de natuur, dieren en planten. Het was iets helemaal anders als wat ik normaal lees. Het is een non-fictie boek, het kan beschouwd worden als eerder filosofisch van aard. Het lijken wel allemaal verschillende essays, die toch heel vlot aan mekaar geschreven werden, met vaak een doorlopende rode draad.
Alles wordt beschreven tegen de achtergrond van het zomerhuis. De schrijfster heeft dit geërfd van haar moeder, maar het moet grondig gerenoveerd/gerestaureerd worden. Wanneer ze er verblijft, komt ze in aanraking met de natuur die met kleine beetjes sommige stukken van het zomerhuis heeft overgenomen. Zo leren we meer over eekhoorns, vossen en dassen, maar ook over mieren, bijen, vissen en planten.
Nina Burtons schrijfstijl is erg aangenaam om te lezen. Het is erg lyrisch en erg beschrijvend, dat vond ik zeker een pluspunt.
Inhoudelijk vond ik niet alle stukken interessant. Het leven van mieren intrigeerde me niet in dezelfde mate als andere stukken, zoals de stukken over vossen of wanneer ze eerder filosofisch alle diersoorten vergelijkt met de mens qua communicatie/samenwerking, die ik wel erg interessant vond.
Het was fascinerend om te lezen hoe dieren, zoals zelfs mieren, of planten, toch ook een vorm van intelligentie, bewustzijn en communicatie hebben. Het was leuk om te lezen hoe Nina Burton daarover filosofeert, hoe ze daarvoor bronnen en ideeën aanhaalt die zelfs teruggaan tot de oude Grieken, maar ook zeker moderne bronnen.
Om samen te vatten; het is een aangenaam non-fictieboek, met allerlei anekdotes en weetjes over de natuur die op een beschrijvende, vaak lyrische manier worden beschreven. De meer feitelijke kennis wordt begeleid door de filosofische gedachtengang van de schrijfster.
August 6, 2022
Bogen er en poetisk og filosofisk ode til naturen der omgiver os. Forfatteren er amatørbiolog og med sine fortællinger om alle de dyr der omgiver hende i sommerhuset, egernet, ræven, fuglene, grævlingen, myren og så videre, prøver hun, at få os til at se ud over mennesket egen opfattelse af overlegenhed og se hvor forunderlige og enestående dyr og planter er.
Hun kommer vidt omkring fra sommerhuset i Sverige til verdens begyndelse, til et indianereservat og videre gennem flere århundredes naturvidenskabelig forskning og det bliver for meget. Især den sidste halvdel af bogen var sej at komme i gennem. Det føltes som decideret info dumping, hvor historiske personlighed, forskningsretninger og fakta blev som maskingeværsild fyret i hovedet på mig, hvilket var overvældende.
Noget af det hun nævner, synes jeg manglede kontekst og jeg følte det godt kunne være tilpasset og fortalt, så det passer bedre til hendes eget narrativ, netop fordi hendes historie er skrevet som en personlig fortælling og ikke en faglig afhandling.
Hun kommer vidt omkring fra sommerhuset i Sverige til verdens begyndelse, til et indianereservat og videre gennem flere århundredes naturvidenskabelig forskning og det bliver for meget. Især den sidste halvdel af bogen var sej at komme i gennem. Det føltes som decideret info dumping, hvor historiske personlighed, forskningsretninger og fakta blev som maskingeværsild fyret i hovedet på mig, hvilket var overvældende.
Noget af det hun nævner, synes jeg manglede kontekst og jeg følte det godt kunne være tilpasset og fortalt, så det passer bedre til hendes eget narrativ, netop fordi hendes historie er skrevet som en personlig fortælling og ikke en faglig afhandling.
March 19, 2024
Аннотация обещала героиню, которая занимается ремонтом домика в лесу и сталкивается там с разными представителями живой природы. На самом деле, ремонт домика - скорее повод для написания книги, участвует совсем не во всех главах, и в некоторых связан с описываемой живностью довольно опосредованно. В стиле “У меня отсырели стены, поэтому сейчас я час буду вам рассказывать про разных обитателей морей.” Такой набор познавательных статей, приправленных капелькой личного опыта. Любопытно, хорошо написано, автор явно вдохновился темой, и написано очень поэтично и с любовью к природе. Но не совсем мой жанр, КОАППа в детстве вполне хватило его закрыть, я бы предпочла побольше личного автофикшенового опыта. Если бы не Алевтина Пугач, может и не дослушала бы. Но в целом очень хорошо, особенно для интересующихся дикой природой.
October 30, 2022
When I spotted a beautifully-designed copy of Notes from a Summer Cottage: The Intimate Life of the Outside World by Nina Burton in my local library, I picked it up immediately. This work of non-fiction captures the period which the author spent renovating a cottage in the Swedish countryside. She includes essays about ‘all the species she encountered along the way’, all of whom had made her house and garden their home.
I love nature writing, and this memoir, translated from the Swedish by Rachel Willson-Broyles, really appealed to me. First published in 2021, Burton begins Notes from a Summer Cottage with a brief overview of natural history, from deductions about existence made by the Ancient Greeks, to Darwin and Linnaeus. Aristotle, for example, was the first person in history to try and explain the annual migration of different bird species, and he also ‘came to an astounding number of realisations about birdsong.’
In her introductory chapter, Burton recollects: ‘… I had often been a guest in nature. I only became more than that after Mum’s death, when we exchanged her apartment for a summer cottage. As in life itself, it was an inheritance that brought something new, and it manifested in different ways.’ For her sister, it provided the opportunity of family holidays with her children and grandchildren; for writer Burton, it gave ‘a place to retreat with my manuscripts.’
Before spending her first night in the cottage, during a cold February, she decides to head out for a walk: ‘A great tit warbled above a patch of coltsfoot, and lots of other things were surely taking form inside buds and cones bursting with seed. It felt as if a thousand discoveries awaited.’ The very next morning, she discovers that she shares the cottage with a squirrel, a ‘little red friend’ who lives in the roof. She spends a great deal of time watching said squirrel: ‘Then she vanished for a while… When our paths crossed again at the corner of the cottage she greeted me with an annoyed click of her tail. I felt a little hurt, given how thoughtful I had been towards her, but I suppose she had grown used to living undisturbed. Her quiet life wouldn’t last much longer, though… The next time I heard her above me in the cottage, I banged loudly on the ceiling. Everything went quiet up there, so presumably she had got the message.’
So begin Burton’s difficulties with living right beside the natural world, which often encroaches upon her own space. She is not the most all-encompassing nature lover, having ‘mixed feelings about bats’, a dislike for doves as they once introduced ‘bird lice’ into her city apartment, and wondering how the ‘bawling of a crow [could] inspire poetry’.
Throughout, however, Burton lauds the intelligence of avian creatures like crows and pigeons, and offers informative précis about the species she encounters. Her observations are thoughtful, and she links all of her own experiences in the natural world to pieces of research carried out, or to historical facts; for instance, Leonardo da Vinci spending a great deal of time watching birds in flight, and drawing them in his notebooks, which eventually enabled the Wright brothers to build the first working flying machine. Notes from a Summer Cottage is filled to the brim with interesting facts, like Mozart owning a tame starling ‘that learned to whistle the theme from one of his piano sonatas’.
Many lovely moments are captured; for instance, of a group of starlings, Burton writes: ‘As thought made of breath they would rise and sink from the horizon, the cloud contracting and expanding. One moment they seemed to be a fingerprint in the air; the next, a floating gas.’ These observations are placed against the running ahead of time, with the physical changes made to the cottage around which all of the creatures live – the installation of water butts, repairs made to the old roof.
Notes from a Summer Cottage has been marvellously translated. It seems as though Willson-Broyles has carefully carried over a lot of nuances from the original. She has also managed so well to make the huge amounts of information included both readable and accessible.
My favourite element of this memoir is the extended chapter on bees, which I found fascinating from start to finish. In it, Burton writes: ‘In Egypt, where bees were said to be tears of the sun god, honey was thought to bring long life. And it certainly was long-lived itself. Some honey found in a three-thousand-year-old Egyptian grave apparently remains edible.’
Notes from a Summer Cottage is absorbing and diverting. Throughout, Burton gives a real sense of peace as she discusses the minutiae of what is around her. However, as the book progressed, I found that a lot of the book was not about Burton’s cottage specifically; this element takes a real back seat, and is replaced by a lot of various animal facts, which do not really mould together in a coherent way. Burton sadly goes off on a lot of tangents, and jumps around in both time and place. Had the structure of Notes from a Summer Cottage been a little more logical, I may well have given this book a four-star rating instead of a three-.
I love nature writing, and this memoir, translated from the Swedish by Rachel Willson-Broyles, really appealed to me. First published in 2021, Burton begins Notes from a Summer Cottage with a brief overview of natural history, from deductions about existence made by the Ancient Greeks, to Darwin and Linnaeus. Aristotle, for example, was the first person in history to try and explain the annual migration of different bird species, and he also ‘came to an astounding number of realisations about birdsong.’
In her introductory chapter, Burton recollects: ‘… I had often been a guest in nature. I only became more than that after Mum’s death, when we exchanged her apartment for a summer cottage. As in life itself, it was an inheritance that brought something new, and it manifested in different ways.’ For her sister, it provided the opportunity of family holidays with her children and grandchildren; for writer Burton, it gave ‘a place to retreat with my manuscripts.’
Before spending her first night in the cottage, during a cold February, she decides to head out for a walk: ‘A great tit warbled above a patch of coltsfoot, and lots of other things were surely taking form inside buds and cones bursting with seed. It felt as if a thousand discoveries awaited.’ The very next morning, she discovers that she shares the cottage with a squirrel, a ‘little red friend’ who lives in the roof. She spends a great deal of time watching said squirrel: ‘Then she vanished for a while… When our paths crossed again at the corner of the cottage she greeted me with an annoyed click of her tail. I felt a little hurt, given how thoughtful I had been towards her, but I suppose she had grown used to living undisturbed. Her quiet life wouldn’t last much longer, though… The next time I heard her above me in the cottage, I banged loudly on the ceiling. Everything went quiet up there, so presumably she had got the message.’
So begin Burton’s difficulties with living right beside the natural world, which often encroaches upon her own space. She is not the most all-encompassing nature lover, having ‘mixed feelings about bats’, a dislike for doves as they once introduced ‘bird lice’ into her city apartment, and wondering how the ‘bawling of a crow [could] inspire poetry’.
Throughout, however, Burton lauds the intelligence of avian creatures like crows and pigeons, and offers informative précis about the species she encounters. Her observations are thoughtful, and she links all of her own experiences in the natural world to pieces of research carried out, or to historical facts; for instance, Leonardo da Vinci spending a great deal of time watching birds in flight, and drawing them in his notebooks, which eventually enabled the Wright brothers to build the first working flying machine. Notes from a Summer Cottage is filled to the brim with interesting facts, like Mozart owning a tame starling ‘that learned to whistle the theme from one of his piano sonatas’.
Many lovely moments are captured; for instance, of a group of starlings, Burton writes: ‘As thought made of breath they would rise and sink from the horizon, the cloud contracting and expanding. One moment they seemed to be a fingerprint in the air; the next, a floating gas.’ These observations are placed against the running ahead of time, with the physical changes made to the cottage around which all of the creatures live – the installation of water butts, repairs made to the old roof.
Notes from a Summer Cottage has been marvellously translated. It seems as though Willson-Broyles has carefully carried over a lot of nuances from the original. She has also managed so well to make the huge amounts of information included both readable and accessible.
My favourite element of this memoir is the extended chapter on bees, which I found fascinating from start to finish. In it, Burton writes: ‘In Egypt, where bees were said to be tears of the sun god, honey was thought to bring long life. And it certainly was long-lived itself. Some honey found in a three-thousand-year-old Egyptian grave apparently remains edible.’
Notes from a Summer Cottage is absorbing and diverting. Throughout, Burton gives a real sense of peace as she discusses the minutiae of what is around her. However, as the book progressed, I found that a lot of the book was not about Burton’s cottage specifically; this element takes a real back seat, and is replaced by a lot of various animal facts, which do not really mould together in a coherent way. Burton sadly goes off on a lot of tangents, and jumps around in both time and place. Had the structure of Notes from a Summer Cottage been a little more logical, I may well have given this book a four-star rating instead of a three-.
October 15, 2021
Poetisk och intressant.
Displaying 1 - 30 of 90 reviews