What do you think?
Rate this book
Uwikłane
Uwikłana
Jakie konsekwencje może mieć sukces na Instagramie oraz mroczne rodzinne historie z przeszłości?
Zuza Wilk, poetka i instagramerka, zaczyna poznawać smak sukcesu. Jej debiutancki tom poezji okazał się bestsellerem, w planach ma kolejny, a profil na Instagramie rośnie z dnia na dzień. Mimo że dziewczyna rozwija skrzydła w działalności twórczej, sprawy rodzinne nie pozwalają jej w pełni cieszyć się tym, co osiągnęła. Wraz ze swoim chłopakiem, Michałem, postanawia wyjechać do urokliwego domku położonego w spokojnej miejscowości Zadry. Ale nie będą niestety sami: są tam już brat bliźniak Michała oraz ich wspólna przyjaciółka. Postarają się nie wchodzić sobie w drogę.
Zuza chce wyciszyć myśli i skoncentrować się na pracy nad drugim tomem poezji. Jednak powoli nabiera przeświadczenia, że wokół niej dzieją się niepokojące rzeczy. Ogarnia ją coraz większy lęk. Czy ktoś za tym stoi? Czy da się wytłumaczyć to, co ją spotyka? Czy dom tuż przy lesie, który miał być jej schronieniem, okaże się pułapką?
Zuza Wilk, poetka i instagramerka, zaczyna poznawać smak sukcesu. Jej debiutancki tom poezji okazał się bestsellerem, w planach ma kolejny, a profil na Instagramie rośnie z dnia na dzień. Mimo że dziewczyna rozwija skrzydła w działalności twórczej, sprawy rodzinne nie pozwalają jej w pełni cieszyć się tym, co osiągnęła. Wraz ze swoim chłopakiem, Michałem, postanawia wyjechać do urokliwego domku położonego w spokojnej miejscowości Zadry. Ale nie będą niestety sami: są tam już brat bliźniak Michała oraz ich wspólna przyjaciółka. Postarają się nie wchodzić sobie w drogę.
Zuza chce wyciszyć myśli i skoncentrować się na pracy nad drugim tomem poezji. Jednak powoli nabiera przeświadczenia, że wokół niej dzieją się niepokojące rzeczy. Ogarnia ją coraz większy lęk. Czy ktoś za tym stoi? Czy da się wytłumaczyć to, co ją spotyka? Czy dom tuż przy lesie, który miał być jej schronieniem, okaże się pułapką?
360 pages, Paperback
First published October 27, 2021
12 people are currently reading
148 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 78 reviews
October 28, 2021
W tej opowieści nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać, każdy nosi maskę i czeka tylko na impuls, by okazać swoją prawdziwą naturę – thriller psychologiczny mistrzyni dreszczowców w duchu domestic.
Alicja Sinicka już nie raz i nie dwa udowodniła swoim czytelnikom, że potrafi bezbłędnie tworzyć atmosferę izolacji i postępującego osaczenia. Jej bohaterki muszą walczyć z iluzjami, muszą stawiać czoła halucynacjom, przebijać się przez gęsty gąszcz dymu i luster. Nigdy też nie mogą czuć się bezpiecznie. W zamian muszą mieć zawsze oczy szeroko otwarte, muszą też nauczyć się, jak odróżniać przyjaciół od wrogów. Wokół rośnie poczucie niepewności, rozedrgania emocjonalnego, które wkrótce przeradza się w otwartą wrogość i cichą, choć jawną przemoc.
Nie inaczej jest w „Uwikłanej”, w której Alicja Sinicka postawiła na klimat niczym z koszmaru. Jej bohaterka szybko traci grunt pod nogami, a jej poczucie pewności i stabilności rozmywa się. Co jest prawda, co jest złudzeniem, a co wymysłem skołowanej wyobraźni? I znów pojawia się jakże znajoma dla miłośników twórczości autorki bezsilność, jakieś sekretne motywy, brutalność ukryta za pięknymi słowami. Tutaj liczy się każdy szczegół, każdy gest – wszystko może być wskazówką, a może być też tylko sprytnym odwróceniem uwagi od tego, co dzieje się naprawdę.
Perfekcyjny thriller psychologiczny – taki, jak lubimy najbardziej.
Alicja Sinicka już nie raz i nie dwa udowodniła swoim czytelnikom, że potrafi bezbłędnie tworzyć atmosferę izolacji i postępującego osaczenia. Jej bohaterki muszą walczyć z iluzjami, muszą stawiać czoła halucynacjom, przebijać się przez gęsty gąszcz dymu i luster. Nigdy też nie mogą czuć się bezpiecznie. W zamian muszą mieć zawsze oczy szeroko otwarte, muszą też nauczyć się, jak odróżniać przyjaciół od wrogów. Wokół rośnie poczucie niepewności, rozedrgania emocjonalnego, które wkrótce przeradza się w otwartą wrogość i cichą, choć jawną przemoc.
Nie inaczej jest w „Uwikłanej”, w której Alicja Sinicka postawiła na klimat niczym z koszmaru. Jej bohaterka szybko traci grunt pod nogami, a jej poczucie pewności i stabilności rozmywa się. Co jest prawda, co jest złudzeniem, a co wymysłem skołowanej wyobraźni? I znów pojawia się jakże znajoma dla miłośników twórczości autorki bezsilność, jakieś sekretne motywy, brutalność ukryta za pięknymi słowami. Tutaj liczy się każdy szczegół, każdy gest – wszystko może być wskazówką, a może być też tylko sprytnym odwróceniem uwagi od tego, co dzieje się naprawdę.
Perfekcyjny thriller psychologiczny – taki, jak lubimy najbardziej.
December 29, 2022
Nie dam więcej, nie ma szans.
Historia może nawet spoko, ale to jak jest napisana i jak postaci są tak wręcz beznadziejne, wszytko psuje xd
Historia może nawet spoko, ale to jak jest napisana i jak postaci są tak wręcz beznadziejne, wszytko psuje xd
September 7, 2024
3.5
ogólnie w porzadku, ale zakończenie troche mnie rozczarowalo
ogólnie w porzadku, ale zakończenie troche mnie rozczarowalo
June 23, 2025
4.5 🎧
October 26, 2021
Moje kolejne spotkanie z autorką oczywiście było udane.
Uwielbiam czytać takie thrillery!
Pani Alicja od początku zasiała we mnie ziarenko niepewności.
Gęsta atmosfera w tej historii sprawia, że nikomu nie ufasz, a już na pewno nie głównej bohaterce. Czułam się momentami wytrącona z równowagi, a jej przemyślenia wprawiały mnie w osłupienie.
Został tutaj stworzony wyjątkowy klimat, który przyprawiał mnie o dreszcze, a głowa była pełna pytań i analiz.
Czytając historię Zuzy przez większość czasu czułam dziwne napięcie, które nie opuszczało mnie aż do finału. A postać Zuzy bardzo mnie intrygowała. Została fajnie wykreowana, subtelna, wrażliwa, spodobała mi się to, że odbierała świat inaczej niż wszyscy. Bardzo podobały mi się dokładne opisy odczuć Zuzy, z którą pomału też wpadałam w obłęd.
Finał.. Ah no domyśliłam się, a szkoda, bo szok byłby większy, ale historia podobała mi się. Świetnie zbudowane napięcie, mrok i postać Zuzy, którą polubiłam sprawiły, że będę polecać książki autorki, bo jeszcze ani razu się nie zawiodłam !
Rozsiądźcie się wygodnie w fotelu i zaszyjcie się w ich świecie. W świecie w którym nie wszystko na pierwszy rzut oka, jest takie jak nam się wydaje. A prawda bywa bardzo bolesna.
Uwielbiam czytać takie thrillery!
Pani Alicja od początku zasiała we mnie ziarenko niepewności.
Gęsta atmosfera w tej historii sprawia, że nikomu nie ufasz, a już na pewno nie głównej bohaterce. Czułam się momentami wytrącona z równowagi, a jej przemyślenia wprawiały mnie w osłupienie.
Został tutaj stworzony wyjątkowy klimat, który przyprawiał mnie o dreszcze, a głowa była pełna pytań i analiz.
Czytając historię Zuzy przez większość czasu czułam dziwne napięcie, które nie opuszczało mnie aż do finału. A postać Zuzy bardzo mnie intrygowała. Została fajnie wykreowana, subtelna, wrażliwa, spodobała mi się to, że odbierała świat inaczej niż wszyscy. Bardzo podobały mi się dokładne opisy odczuć Zuzy, z którą pomału też wpadałam w obłęd.
Finał.. Ah no domyśliłam się, a szkoda, bo szok byłby większy, ale historia podobała mi się. Świetnie zbudowane napięcie, mrok i postać Zuzy, którą polubiłam sprawiły, że będę polecać książki autorki, bo jeszcze ani razu się nie zawiodłam !
Rozsiądźcie się wygodnie w fotelu i zaszyjcie się w ich świecie. W świecie w którym nie wszystko na pierwszy rzut oka, jest takie jak nam się wydaje. A prawda bywa bardzo bolesna.
July 9, 2025
4.6 dobra ksiazka jedyny mankament środa trwała 3 dni
February 21, 2024
3.75 - bardzo mi się podobała, ale zakończenie odgadłam już przed połową:/
February 19, 2025
⭐️⭐️⭐️⭐️/5
Kolejna książka autorstwa Alicji Sinickiej - intrygujący thriller psychologiczny, który trzyma w napięciu od pierwszych stron. Autorka doskonale buduje atmosferę niepokoju, wprowadzając czytelnika w świat pełen tajemnic, manipulacji i nieoczywistych relacji między bohaterami. A to naprawdę doceniam w tej pozycji
Główna bohaterka, Julia, to postać, której losy śledzi się z rosnącym zainteresowaniem. Jej życie wydaje się pozornie uporządkowane, ale z każdym rozdziałem odkrywamy kolejne sekrety i zagrożenia czające się w cieniu. Sinicka umiejętnie splata wątki psychologiczne z elementami thrillera, tworząc historię, która wciąga i zaskakuje. Jednakże w pewnych momentach miałam wrażenia, że jest trochę zbieżnych elementów z inną książką tej autorki - "Uśpiona", aczkolwiek ciężko mi to do końca ocenić.
Momentami niektóre zachowania bohaterów – szczególnie głównej bohaterki– mogą irytować swoją naiwnością. Czasami podejmuje ona decyzje, które wydają się nie do końca logiczne i trochę naciągane. Ponadto, choć napięcie jest dobrze budowane, zakończenie mogłoby być bardziej dopracowane, ponieważ pozostawia lekki niedosyt. Ostatni rozdział można mieć poczucie, że został napisany "na szybko "
Mimo to, "Uwikłana" to świetna propozycja dla fanów thrillerów psychologicznych, zwłaszcza tych lubiących wątki toksycznych relacji i tajemnic z przeszłości. To książka, która dostarcza emocji i skłania do refleksji nad granicami manipulacji i kontroli w relacjach międzyludzkich.
.
.
.
"Wysoka wrażliwość to więzienie. Człowiek cały czas czuje się osaczony przez własne emocje"
Kolejna książka autorstwa Alicji Sinickiej - intrygujący thriller psychologiczny, który trzyma w napięciu od pierwszych stron. Autorka doskonale buduje atmosferę niepokoju, wprowadzając czytelnika w świat pełen tajemnic, manipulacji i nieoczywistych relacji między bohaterami. A to naprawdę doceniam w tej pozycji
Główna bohaterka, Julia, to postać, której losy śledzi się z rosnącym zainteresowaniem. Jej życie wydaje się pozornie uporządkowane, ale z każdym rozdziałem odkrywamy kolejne sekrety i zagrożenia czające się w cieniu. Sinicka umiejętnie splata wątki psychologiczne z elementami thrillera, tworząc historię, która wciąga i zaskakuje. Jednakże w pewnych momentach miałam wrażenia, że jest trochę zbieżnych elementów z inną książką tej autorki - "Uśpiona", aczkolwiek ciężko mi to do końca ocenić.
Momentami niektóre zachowania bohaterów – szczególnie głównej bohaterki– mogą irytować swoją naiwnością. Czasami podejmuje ona decyzje, które wydają się nie do końca logiczne i trochę naciągane. Ponadto, choć napięcie jest dobrze budowane, zakończenie mogłoby być bardziej dopracowane, ponieważ pozostawia lekki niedosyt. Ostatni rozdział można mieć poczucie, że został napisany "na szybko "
Mimo to, "Uwikłana" to świetna propozycja dla fanów thrillerów psychologicznych, zwłaszcza tych lubiących wątki toksycznych relacji i tajemnic z przeszłości. To książka, która dostarcza emocji i skłania do refleksji nad granicami manipulacji i kontroli w relacjach międzyludzkich.
.
.
.
"Wysoka wrażliwość to więzienie. Człowiek cały czas czuje się osaczony przez własne emocje"
November 29, 2022
Przeczytana a raczej wymęczona.
March 17, 2024
Kolejna książka Alicji Sinickiej, na której sie nie zawiodłam. Trzyma w napięciu do samego końca, mocny, bardzo dobry thriller psychologiczny.
January 11, 2022
Zuza jest poetką, swoją twórczością dzieli się na Instagramie. Nie doszłoby do tego, gdyby nie jej siostra, Zośka. Jednakże Zośka zaginęła, wszyscy wokół uważają, że to właśnie Zuza ją zabiła.
Młoda poetka postanawia więc uciec na jakiś czas z Kołobrzegu, aby odrobinę odetchnąć. Jednak zamiast spokoju zaczyna się z nią dziać coś złego. To tylko senne koszmary, czy może coś więcej?
Moja relacja z twórczością Alicji Sinickiej jest skomplikowana. Ta książka nie pomoże mi w oczyszczeniu atmosfery względem Autorki.
Oddać trzeba, że kreacja bohaterów jest bardzo dobra, o co często trudno w narracji pierwszoosobowej. Podobało mi się, jak Autorka stworzyła postać Zuzy i jak Zuza odbiera otaczającą ją rzeczywistość.
Historia również zapowiadała się naprawdę ciekawie i przez pierwsze kilkadziesiąt stron miałam poczucie, że może w końcu “styknie” i polubię się z Autorką. To nie do końca się udało, bo w połowie książka zaczęła mnie nużyć, a przez zbyt dużą ilość rozmyślań głównej bohaterki nie umiałam skupić się na tym, co działo się wokół. Takie uczucie pozostało mi do końca książki, włączając w to oczywiście zakończenie.
Odnoszę wrażenie, że koniec tej książki jest ucięty. I chociaż spodziewałam się, jak będzie wyglądało rozstrzygnięcie tej historii (bo jest szansa, że mniej więcej zaraz po połowie czytelnik wszystkiego się domyśli), to czegoś mi tam zabrakło. Jakiejś klamry.
Fakt faktem, że podobała mi się też tematyka związana z przeszłością Zuzy i jej siostry. Adopcja to trudny temat i fajnie, że pojawia się w literaturze.
Po raz kolejny książka Alicji Sinickiej pozostawiła mnie z mieszanymi uczuciami i nie do końca wiem, jak mam sobie poradzić z tym czytelniczym uczuciem. 😅
Młoda poetka postanawia więc uciec na jakiś czas z Kołobrzegu, aby odrobinę odetchnąć. Jednak zamiast spokoju zaczyna się z nią dziać coś złego. To tylko senne koszmary, czy może coś więcej?
Moja relacja z twórczością Alicji Sinickiej jest skomplikowana. Ta książka nie pomoże mi w oczyszczeniu atmosfery względem Autorki.
Oddać trzeba, że kreacja bohaterów jest bardzo dobra, o co często trudno w narracji pierwszoosobowej. Podobało mi się, jak Autorka stworzyła postać Zuzy i jak Zuza odbiera otaczającą ją rzeczywistość.
Historia również zapowiadała się naprawdę ciekawie i przez pierwsze kilkadziesiąt stron miałam poczucie, że może w końcu “styknie” i polubię się z Autorką. To nie do końca się udało, bo w połowie książka zaczęła mnie nużyć, a przez zbyt dużą ilość rozmyślań głównej bohaterki nie umiałam skupić się na tym, co działo się wokół. Takie uczucie pozostało mi do końca książki, włączając w to oczywiście zakończenie.
Odnoszę wrażenie, że koniec tej książki jest ucięty. I chociaż spodziewałam się, jak będzie wyglądało rozstrzygnięcie tej historii (bo jest szansa, że mniej więcej zaraz po połowie czytelnik wszystkiego się domyśli), to czegoś mi tam zabrakło. Jakiejś klamry.
Fakt faktem, że podobała mi się też tematyka związana z przeszłością Zuzy i jej siostry. Adopcja to trudny temat i fajnie, że pojawia się w literaturze.
Po raz kolejny książka Alicji Sinickiej pozostawiła mnie z mieszanymi uczuciami i nie do końca wiem, jak mam sobie poradzić z tym czytelniczym uczuciem. 😅
July 19, 2022
Uff, skończyłam! To było moje trzecie spotkanie z twórczością Pani Alicji i niestety tez ostatnie. Męczyłam się słuchając tej książki. Główna bohaterka od samego początku okropnie mnie irytowała, była taka niedojrzała, niezdecydowana. Być może to tylko moje odczucia, ale ewidentnie sposób kreowania bohaterów przez Panią Alicję mi nie odpowiada.
May 4, 2022
Bardzo dużo rzeczy poszło tu nie tak. Rozwiązanie absurdalne, do tego szybko można zrozumieć w jakim kierunku idzie historia, jeśli zna się poprzednią książkę z serii. Sposób w jaki autorka wykorzystała chorobę psychiczną co najmniej nieodpowiedni i piętnujący dla chorych.
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 22, 2021
Wciągający thriller psychologiczny. To także moje kolejne spotkanie z Alicją Sinicką. Dodam, że kolejne spotkanie z grupy tych jak najbardziej udanych. Niewielka ilość bohaterów. Jedna główna bohaterka - tytułowa Uwikłana. A jest nią Zuza Wilka - młoda poetka, wrażliwa instagramerka, miłośniczka pisania wierszy na niebieskiej maszynie do pisania. Postać wzbudzająca zaufanie, sympatyczna, wysoko wrażliwa, ale także zagubiona, uwikłana w sieci tajemnic, gierek znajomych (oraz nieznajomych), zmagająca się z traumą sprzed kilkunastu miesięcy. Wtedy to siostra Zuzanny - Zosia zaginęła. Dziewczyny były w tym czasie razem na imprezie w lesie. Zuza wróciła. Zosi nie ma. Co się stało? Czego Zuza nie pamięta? Co nieustannie do niej wraca? Kto jest bohaterem lub adresatem poezji Zuzy? Co wiedzą Michał, Juliusz i Liwia? Jaka jest rola Konrada? Kto szykanuje Zuzę i co z tego może mieć? Kto jest ćmą? Szeroko zarysowana sfera psychiczna utkana z sieci kłamstw, tajemnic, domysłów, snów, niejasnych myśli i niedomówień. A może ktoś jest bardzo chory i cierpi na bardzo rzadkie, nieuleczalne schorzenie psychiczne? Zdecydowanie warto się przekonać. Thriller napisany zgrabnie, tajemnica ciekawa i nie taka łatwa do odkrycia - częściowo się domyśliłam, w czym rzecz, jednak kilka kart i mnie zaskoczyło.
* Wszystko przesiąknięte cierpieniem, wielką wrażliwością na świat. Rozumiałam ją, a ona rozumiała mnie. Teoretycznie nie ży��am tak jak ona, w niewoli. Urodziłam się w suwerennym kraju, jednak mój umysł od zawsze był zniewolony. Wysoka wrażliwość to więzienie. Człowiek cały czas czuje się osaczony przez własne emocje.
* Pamiętam, jak kiedyś tato pokiwał mi ostrzegawczo palcem przed nosem i powiedział: "W tobie jest więcej dobra niż zła. A nadmiar dobra może człowieka zgubić, bo ulega złudzeniu, że inni też są dobrze, co niekoniecznie jest prawdą".
* Myślę o piętnie, jakie być może odziedziczyłam po biologicznej matce. Ten sen może stanowić przecież jakiś przebłysk świadomości. Powiew prawdy o tamtej nocy. Ogarniają mnie ciarki, gdy podchodzę do tego w ten sposób.
* Mówiłeś, że to były tylko fantazje, że teraz ja jestem twoją ćmą.
* Zrozumiałam, że muszę bardziej uważać na swoje myśli i nawiedzające mnie w nocy koszmary. Uznałam, że to tylko produkty zamroczonego umysłu, wciąż i wciąż mielącego tę sytuację od nowa.
* Gdzieś w głębi świadomości czai się we mnie ta straszna myśl, że popadam w obłęd. Próbuję jej nie ulec. Nie mam pojęcia, jak wygląda świat w umyśle szaleńca. Być może jest tak samo realny jak ten prawdziwy.
* Depresja to potwór. Pożera człowieka w zawoalowany sposób. Nikt jej nie współczuł. Wszyscy mówili: "Weź się w garść". Możesz się cieszyć, tobie nikt tak nie mówi... [Liwia o matce Michała i Juliusza]
*To normalne, że umysł podpowiada katastroficzne scenariusze. Jesteśmy tak zaprogramowani, by zwracać większą uwagę na negatywne doświadczenia, a pozytywne ignorować. To złe sytuacje stwarzają realne zagrożenie dal życia, dlatego nasz instynkt obronny skupia się na nich.
*Proszę spróbować to od siebie odsunąć. Proszę napisać coś pozytywnego, poszukać w sobie dobrych emocji. Dbać o myśli. Czy możemy się umówić, że w tym tygodniu skupi się pani na wewnętrznej sile, która popychała panią do walki o siebie? Może czas potraktować tę traumę jak dobrze zdany egzamin?
* Wszystko przesiąknięte cierpieniem, wielką wrażliwością na świat. Rozumiałam ją, a ona rozumiała mnie. Teoretycznie nie ży��am tak jak ona, w niewoli. Urodziłam się w suwerennym kraju, jednak mój umysł od zawsze był zniewolony. Wysoka wrażliwość to więzienie. Człowiek cały czas czuje się osaczony przez własne emocje.
* Pamiętam, jak kiedyś tato pokiwał mi ostrzegawczo palcem przed nosem i powiedział: "W tobie jest więcej dobra niż zła. A nadmiar dobra może człowieka zgubić, bo ulega złudzeniu, że inni też są dobrze, co niekoniecznie jest prawdą".
* Myślę o piętnie, jakie być może odziedziczyłam po biologicznej matce. Ten sen może stanowić przecież jakiś przebłysk świadomości. Powiew prawdy o tamtej nocy. Ogarniają mnie ciarki, gdy podchodzę do tego w ten sposób.
* Mówiłeś, że to były tylko fantazje, że teraz ja jestem twoją ćmą.
* Zrozumiałam, że muszę bardziej uważać na swoje myśli i nawiedzające mnie w nocy koszmary. Uznałam, że to tylko produkty zamroczonego umysłu, wciąż i wciąż mielącego tę sytuację od nowa.
* Gdzieś w głębi świadomości czai się we mnie ta straszna myśl, że popadam w obłęd. Próbuję jej nie ulec. Nie mam pojęcia, jak wygląda świat w umyśle szaleńca. Być może jest tak samo realny jak ten prawdziwy.
* Depresja to potwór. Pożera człowieka w zawoalowany sposób. Nikt jej nie współczuł. Wszyscy mówili: "Weź się w garść". Możesz się cieszyć, tobie nikt tak nie mówi... [Liwia o matce Michała i Juliusza]
*To normalne, że umysł podpowiada katastroficzne scenariusze. Jesteśmy tak zaprogramowani, by zwracać większą uwagę na negatywne doświadczenia, a pozytywne ignorować. To złe sytuacje stwarzają realne zagrożenie dal życia, dlatego nasz instynkt obronny skupia się na nich.
*Proszę spróbować to od siebie odsunąć. Proszę napisać coś pozytywnego, poszukać w sobie dobrych emocji. Dbać o myśli. Czy możemy się umówić, że w tym tygodniu skupi się pani na wewnętrznej sile, która popychała panią do walki o siebie? Może czas potraktować tę traumę jak dobrze zdany egzamin?
November 1, 2021
Kiedy wszyscy próbują Ci wmówić, że zaczynasz wariować, naprawdę niewiele potrzeba, aby w to uwierzyć.
Dwudziestodwuletnia poetka Zuza Wilk zdobywa popularność dzięki publikacji swojej twórczości na Instagramie. Jednak w jej myślach często pojawia się zaginiona siostra, co nie pozwala w pełni skupić się na tworzeniu kolejnych dzieł. Postanawia wraz z chłopakiem przeprowadzić się do jego posiadłości na odludziu. Kiedy jednak już tam się znajduje, zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Coraz więcej myśli o siostrze, a co gorsza, wydaje jej się, że to właśnie ona zrobiła jej krzywdę. Zuzanna skłonna jest uwierzyć, że to początki choroby psychicznej. Prawda jednak jest zupełnie inna. Czy Zuzie uda się uporać ze swoimi demonami, czy też strącą ją w otchłań choroby?
Przyznam szczerze, że po wszystkich zachwytach tą pozycją ( w mediach społecznościowych, na portalach książkowych itp.) spodziewałam się czegoś naprawdę wbijającego w fotel. Niestety nie do końca to otrzymałam. Pierwsza połowa książki ciągnęła mi się niemiłosiernie, ale ciekawość, co wydarzy się dalej podtrzymywała moje zainteresowanie. Im bliżej było końca, tym akcja zaczęła nabierać więcej tempa, a czytanie pochłonęło mnie bez reszty. Z tyłu głowy jednak cały czas miałam gdzieś myśl, że już czytałam podobną historię.
„Uwikłana” swoją fabułą bardzo przypominała mi książkę B.A. Paris „Na skraju załamania”. W związku z tym sporo straciła w moim odczuciu, bo historia i sposób postępowania bohaterów nie był dla mnie większym zaskoczeniem. Końcówka oczywiście dość znacznie wynagrodziła te moje oczekiwania, gdyż nie spodziewałam się takiego zakończenia.
Z książkami Alicji Sinickiej mam tak, że mimo iż nie do końca do mnie trafiają, to nie mogę się oprzeć, aby nie sięgnąć po kolejną. A to też oczywiście jest duża umiejętność, aby czytelnik chciał wciąż więcej i więcej.
Nie mogę napisać, że była to zła książka i mi się nie podobała. Po prostu nie spełniła do końca moich oczekiwań. Jeśli jednak ktoś szuka thrillera trzymającego w napięciu (może nie od samego początku, ale na pewno do samego końca) to zdecydowanie polecam „Uwikłaną”. Z pewnością nie będziecie żałować poświęconego jej czasu.
Współpraca z wydawnictwem Kobiecym.
Dwudziestodwuletnia poetka Zuza Wilk zdobywa popularność dzięki publikacji swojej twórczości na Instagramie. Jednak w jej myślach często pojawia się zaginiona siostra, co nie pozwala w pełni skupić się na tworzeniu kolejnych dzieł. Postanawia wraz z chłopakiem przeprowadzić się do jego posiadłości na odludziu. Kiedy jednak już tam się znajduje, zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Coraz więcej myśli o siostrze, a co gorsza, wydaje jej się, że to właśnie ona zrobiła jej krzywdę. Zuzanna skłonna jest uwierzyć, że to początki choroby psychicznej. Prawda jednak jest zupełnie inna. Czy Zuzie uda się uporać ze swoimi demonami, czy też strącą ją w otchłań choroby?
Przyznam szczerze, że po wszystkich zachwytach tą pozycją ( w mediach społecznościowych, na portalach książkowych itp.) spodziewałam się czegoś naprawdę wbijającego w fotel. Niestety nie do końca to otrzymałam. Pierwsza połowa książki ciągnęła mi się niemiłosiernie, ale ciekawość, co wydarzy się dalej podtrzymywała moje zainteresowanie. Im bliżej było końca, tym akcja zaczęła nabierać więcej tempa, a czytanie pochłonęło mnie bez reszty. Z tyłu głowy jednak cały czas miałam gdzieś myśl, że już czytałam podobną historię.
„Uwikłana” swoją fabułą bardzo przypominała mi książkę B.A. Paris „Na skraju załamania”. W związku z tym sporo straciła w moim odczuciu, bo historia i sposób postępowania bohaterów nie był dla mnie większym zaskoczeniem. Końcówka oczywiście dość znacznie wynagrodziła te moje oczekiwania, gdyż nie spodziewałam się takiego zakończenia.
Z książkami Alicji Sinickiej mam tak, że mimo iż nie do końca do mnie trafiają, to nie mogę się oprzeć, aby nie sięgnąć po kolejną. A to też oczywiście jest duża umiejętność, aby czytelnik chciał wciąż więcej i więcej.
Nie mogę napisać, że była to zła książka i mi się nie podobała. Po prostu nie spełniła do końca moich oczekiwań. Jeśli jednak ktoś szuka thrillera trzymającego w napięciu (może nie od samego początku, ale na pewno do samego końca) to zdecydowanie polecam „Uwikłaną”. Z pewnością nie będziecie żałować poświęconego jej czasu.
Współpraca z wydawnictwem Kobiecym.
February 18, 2023
Kto z nas nie chciał kiedyś rzucić wszystkiego i wyjechać w Bieszczady? To wydaje się najlepszą opcją, zwłaszcza wtedy, gdy pragniemy samotności i ucieczki od własnego życia. Ta piękna opcja może okazać się jednak przekleństwem, gdy przeszłość, zamiast pozwolić nam na ten krótki urlop, postanowi pojechać wraz z nami. Czy młodej instagramerce uda się przetrwać burzę, jaka niechybnie zbliża się w jej życiu?
To może na wstępie przybliżmy sobie fabułę — główna bohaterka, Zuza Wilk, to młoda poetka i instagramerka. Zarówno jej popularność, jak i grono fanów rosną w zastraszającym tempie, a ona sama stara się skupić na tworzeniu kolejnego dzieła. Szczęście i dumę z własnych osiągnięć mącą relacje w rodzinie. Zuza postanawia więc wyjechać, a za cel obiera sobie spokojne miasteczko Zadra. Tam, w domku nieopodal lasu należącym do jej chłopaka, może się wyciszyć i skupić myśli. Nie jest jednak sama. Poza jej ukochanym w miasteczku przebywają także jego brat bliźniak i ich wspólna przyjaciółka. Nie wszyscy z nich są przychylni głównej bohaterce. Najdobitniej daje się to odczuć, gdy wokół poetki zbiera się coraz to więcej czarnych chmur, a ona ma wrażenie, że traci kontrolę nad własnym życiem. Niespodziewany sms z informacją, że to ona zabiła własną siostrę, sprawia, że do reszty pochłania ją ciemność.
Tym, co spodobało mi się najbardziej w tej całej historii, byli sami bohaterowie. Choć niewinność głównej bohaterki była doskonale widoczna już od pierwszych stron i emanowała od niej prawie tak silnie, jak jej naiwność i łatwowierność, to wciąż zdołałam ją polubić. Na równi z jej chłopakiem, Michałem, który został wykreowany na troskliwego i zaufanego partnera. Tak naprawdę każda z postaci biorących udział w tej opowieści ma w sobie coś nietuzinkowego i zapadającego w pamięć. Łatwo jest znaleźć więc swojego ulubieńca lub kogoś, z kim uda się utożsamić.
Minusem za to jest fabuła. Mimo że książkę czyta się szybko, to nie zachwyca. Akcja jest prosta, bez zaskoczeń, plot twistów, a samo zakończenie mocno rozczarowuje. Taka stereotypowa historia o udającym przyjaciela prześladowcy, który coraz mocniej manipuluje, oszukuje i osacza swoją ofiarę.
Więcej na: CzasoStrefa
To może na wstępie przybliżmy sobie fabułę — główna bohaterka, Zuza Wilk, to młoda poetka i instagramerka. Zarówno jej popularność, jak i grono fanów rosną w zastraszającym tempie, a ona sama stara się skupić na tworzeniu kolejnego dzieła. Szczęście i dumę z własnych osiągnięć mącą relacje w rodzinie. Zuza postanawia więc wyjechać, a za cel obiera sobie spokojne miasteczko Zadra. Tam, w domku nieopodal lasu należącym do jej chłopaka, może się wyciszyć i skupić myśli. Nie jest jednak sama. Poza jej ukochanym w miasteczku przebywają także jego brat bliźniak i ich wspólna przyjaciółka. Nie wszyscy z nich są przychylni głównej bohaterce. Najdobitniej daje się to odczuć, gdy wokół poetki zbiera się coraz to więcej czarnych chmur, a ona ma wrażenie, że traci kontrolę nad własnym życiem. Niespodziewany sms z informacją, że to ona zabiła własną siostrę, sprawia, że do reszty pochłania ją ciemność.
Tym, co spodobało mi się najbardziej w tej całej historii, byli sami bohaterowie. Choć niewinność głównej bohaterki była doskonale widoczna już od pierwszych stron i emanowała od niej prawie tak silnie, jak jej naiwność i łatwowierność, to wciąż zdołałam ją polubić. Na równi z jej chłopakiem, Michałem, który został wykreowany na troskliwego i zaufanego partnera. Tak naprawdę każda z postaci biorących udział w tej opowieści ma w sobie coś nietuzinkowego i zapadającego w pamięć. Łatwo jest znaleźć więc swojego ulubieńca lub kogoś, z kim uda się utożsamić.
Minusem za to jest fabuła. Mimo że książkę czyta się szybko, to nie zachwyca. Akcja jest prosta, bez zaskoczeń, plot twistów, a samo zakończenie mocno rozczarowuje. Taka stereotypowa historia o udającym przyjaciela prześladowcy, który coraz mocniej manipuluje, oszukuje i osacza swoją ofiarę.
Więcej na: CzasoStrefa
November 18, 2021
Książki z gatunku domestic noir, to coś co bardzo lubię i sięgam po nie od jakiegoś czasu, zazwyczaj podobają mi się i Wam je zdecydowanie polecam. Nawet pierwsza z brzegu pozycja Pani Alicji - Będziesz tego żałować, czyli pierwszy tom tej serii, odebrałam genialnie, a tu niestety nie pykło do końca, chociaż nie jest to też zła książka.
Uwikłana przedstawia historię Zuzy, którą na początku poznajemy jako młodą kobietę, która zajmuje się pisaniem wierszy, a następnie publikuje je na swoim profilu na Instagramie, jest w nich melancholia i smutek, który towarzyszy raczej osobom bardziej doświadczonym życiem niż ona. W życiu codziennym towarzyszy jej chłopak - Michał, z którym spotyka się od jakiegoś czasu i teraz wraz z nim wyjeżdża na trochę do jego domu, który stanowi tło do Instagram prowadzonego przez niego i jego brata. Każde z nich ma swoje plany na ten wyjazd i liczą na to, że wycisną z niego jak najwięcej.
I tak to się zaczyna, niewinnie, a wręcz leniwie - co nie do końca mi odpowiadało dynamiką, ale taki "lajf". Na początku nie wiemy nic, bo autorka rzuca nam dosłownie skrawki informacji, które nic nie wnoszą początkowo, bo nie ma dla nich punktu zaczepienia, jednak potem już punkty oparcia pomagają w rozeznaniu się. Motywy wykorzystane w książce w pewnym momencie sprawiły, że domyśliłam się jaki może być climax i się nie przeliczyłam z tym, oczywiście wielu osobom może się to podobać, jednak z tego względu nie każdy będzie mieć tak zwany efekt "wow".
Styl autorki jak zawsze nie zawodzi i trzyma poziom, do którego mnie już przyzwyczaiła - co już pokazuje, że Pani Alicja Sinicka to klasa sama w sobie, chociaż akurat jak to czasem bywa nie każda wizja autorki musi się czytelnikowi podobać. Mimo to czekam na kolejne książki, bo poprzednie książki UWIELBIAM!
Uwikłana przedstawia historię Zuzy, którą na początku poznajemy jako młodą kobietę, która zajmuje się pisaniem wierszy, a następnie publikuje je na swoim profilu na Instagramie, jest w nich melancholia i smutek, który towarzyszy raczej osobom bardziej doświadczonym życiem niż ona. W życiu codziennym towarzyszy jej chłopak - Michał, z którym spotyka się od jakiegoś czasu i teraz wraz z nim wyjeżdża na trochę do jego domu, który stanowi tło do Instagram prowadzonego przez niego i jego brata. Każde z nich ma swoje plany na ten wyjazd i liczą na to, że wycisną z niego jak najwięcej.
I tak to się zaczyna, niewinnie, a wręcz leniwie - co nie do końca mi odpowiadało dynamiką, ale taki "lajf". Na początku nie wiemy nic, bo autorka rzuca nam dosłownie skrawki informacji, które nic nie wnoszą początkowo, bo nie ma dla nich punktu zaczepienia, jednak potem już punkty oparcia pomagają w rozeznaniu się. Motywy wykorzystane w książce w pewnym momencie sprawiły, że domyśliłam się jaki może być climax i się nie przeliczyłam z tym, oczywiście wielu osobom może się to podobać, jednak z tego względu nie każdy będzie mieć tak zwany efekt "wow".
Styl autorki jak zawsze nie zawodzi i trzyma poziom, do którego mnie już przyzwyczaiła - co już pokazuje, że Pani Alicja Sinicka to klasa sama w sobie, chociaż akurat jak to czasem bywa nie każda wizja autorki musi się czytelnikowi podobać. Mimo to czekam na kolejne książki, bo poprzednie książki UWIELBIAM!
March 21, 2025
2,5/5
Przeczytanie tej książki oznaczało dla mnie skończenie serii, liczącej dwa kryminały. Nie do końca rozumiem ich połączenie ze sobą - za wyjątkiem epizodycznego wystąpienia w tym tytule postaci z pierwszego tomu. Moje odczucia, przynajmniej te z samego początku również były mocno powiązane – przy obu historiach zastanawiałam się czy jest sens kontynuować czytanie. Miałam wrażenie, że losy rozwijają się powoli, mozolnie, momentami nużąco.
W trakcie lektury zaczęłam analizować ilość wydarzeń, która miała miejsce w dotychczasowym przebiegu akcji. Wówczas zorientowałam się, że treść jest mocno rozmydlona, rozmyta. Niewiele się działo w stosunku do ilości zapisanych stron. Dostrzegłam też pewne niedopowiedzenia – w kontekście dziur fabularnych – wątki, mające duże znaczenie pojawiają się pod koniec, jakoby „nadać sens” wyjaśnieniom. Sama bohaterka momentami zadziwiała mnie swoimi wyborami, które wydawały się nieadekwatne do sytuacji, mało zapobiegawcze.
Zostało zawartych wiele motywów często występujących w literaturze lub dyskursie społecznym (niewiedza co jest prawdą, a co tylko wyobrażeniem; gaslighting), natomiast uważam, że przedstawiona została mocna stygmatyzacja, piętnowanie zaburzeń psychicznych jako kara, wyrok. Obraz depresji, schizofrenii został postawiony w bardzo negatywnym świetle.
Samo zakończenie – cóż, ciężko mieć jednoznaczną opinie w tym aspekcie. Osobiście nie przekonało mnie ono do siebie, było absurdalne i oderwane od rzeczywistości. Myślę, że punkt kulminacyjny może nieść za sobą wiele interpretacji (w kontekście: jak? dlaczego?) i domysłów ze strony czytelników.
Przeczytanie tej książki oznaczało dla mnie skończenie serii, liczącej dwa kryminały. Nie do końca rozumiem ich połączenie ze sobą - za wyjątkiem epizodycznego wystąpienia w tym tytule postaci z pierwszego tomu. Moje odczucia, przynajmniej te z samego początku również były mocno powiązane – przy obu historiach zastanawiałam się czy jest sens kontynuować czytanie. Miałam wrażenie, że losy rozwijają się powoli, mozolnie, momentami nużąco.
W trakcie lektury zaczęłam analizować ilość wydarzeń, która miała miejsce w dotychczasowym przebiegu akcji. Wówczas zorientowałam się, że treść jest mocno rozmydlona, rozmyta. Niewiele się działo w stosunku do ilości zapisanych stron. Dostrzegłam też pewne niedopowiedzenia – w kontekście dziur fabularnych – wątki, mające duże znaczenie pojawiają się pod koniec, jakoby „nadać sens” wyjaśnieniom. Sama bohaterka momentami zadziwiała mnie swoimi wyborami, które wydawały się nieadekwatne do sytuacji, mało zapobiegawcze.
Zostało zawartych wiele motywów często występujących w literaturze lub dyskursie społecznym (niewiedza co jest prawdą, a co tylko wyobrażeniem; gaslighting), natomiast uważam, że przedstawiona została mocna stygmatyzacja, piętnowanie zaburzeń psychicznych jako kara, wyrok. Obraz depresji, schizofrenii został postawiony w bardzo negatywnym świetle.
Samo zakończenie – cóż, ciężko mieć jednoznaczną opinie w tym aspekcie. Osobiście nie przekonało mnie ono do siebie, było absurdalne i oderwane od rzeczywistości. Myślę, że punkt kulminacyjny może nieść za sobą wiele interpretacji (w kontekście: jak? dlaczego?) i domysłów ze strony czytelników.
November 2, 2021
Alicja Sinicka nie bez powodu nazywana jest królową polskiego domestic noir. Jej thrillery zawierają wszystko to, co powinny mieć w sobie książki z tego gatunku. Stopniowo budowane napięcie, zagadka z przeszłości, atmosfera nieustającego niepokoju? Tak, ale to jeszcze nie wszystko!
Autorka zastosowała w „Uwikłanej” jeden z moich ulubionych zabiegów – tak pokręciła fabułą, że przez dużą część książki czytelnik nie wie, czy to wszystko dzieje się naprawdę, czy jest jedynie skutkiem choroby psychicznej bohaterki. Podobny zabieg Alicja Sinicka zastosowała w trylogii Oczy Wilka (która jednak, w przeciwieństwie do „Uwikłanej”, nie zachwyciła mnie za bardzo). Lubię ten motyw, bo każdy autor prowadzi go inaczej – czasami rzeczywiście bohaterka ma urojenia, czasami to, co ją spotyka, okazuje się prawdziwe. I tym razem nie poczułam się zawiedziona.
Na uwagę zasługuje też kreacja bohaterów – nie tylko Zuzy, ale także Michała, jego brata oraz ich wspólnej przyjaciółki. Autorka sprawiła, że postacie te nie były nudne, a jednocześnie czytelnik aż do samego końca nie mógł jednoznacznie określić ich motywacji.
„Uwikłana” to kolejna książka autorki, która wzbudziła we mnie mnóstwo emocji i niesamowicie mnie wciągnęła. Jest tak samo dobra jak poprzednie – a od niektórych znacznie lepsza. Bardzo, bardzo polecam – to doskonały thriller z gatunku domestic noir.
Autorka zastosowała w „Uwikłanej” jeden z moich ulubionych zabiegów – tak pokręciła fabułą, że przez dużą część książki czytelnik nie wie, czy to wszystko dzieje się naprawdę, czy jest jedynie skutkiem choroby psychicznej bohaterki. Podobny zabieg Alicja Sinicka zastosowała w trylogii Oczy Wilka (która jednak, w przeciwieństwie do „Uwikłanej”, nie zachwyciła mnie za bardzo). Lubię ten motyw, bo każdy autor prowadzi go inaczej – czasami rzeczywiście bohaterka ma urojenia, czasami to, co ją spotyka, okazuje się prawdziwe. I tym razem nie poczułam się zawiedziona.
Na uwagę zasługuje też kreacja bohaterów – nie tylko Zuzy, ale także Michała, jego brata oraz ich wspólnej przyjaciółki. Autorka sprawiła, że postacie te nie były nudne, a jednocześnie czytelnik aż do samego końca nie mógł jednoznacznie określić ich motywacji.
„Uwikłana” to kolejna książka autorki, która wzbudziła we mnie mnóstwo emocji i niesamowicie mnie wciągnęła. Jest tak samo dobra jak poprzednie – a od niektórych znacznie lepsza. Bardzo, bardzo polecam – to doskonały thriller z gatunku domestic noir.
November 9, 2021
Ta książka jest magiczna i otula niczym zaklęcie.
Zuza jest poetką. Jej świat kręci się wokół poezji, a ja aż czuję ją bijącą z tej książki. Bardzo mi się podoba klimat tej książki. Jest artystycznie, delikatnie, pięknie. Świetnie wybrzmiewają fragmenty książki, gdzie są wiersze napisane przez główną bohaterkę.
Zuza przez przypadek staje się rozpoznawalna w internecie ze swojej twórczości. Jej tomik poezji staje się bestsellerem, w planach stworzenie kolejnego, a profil na instagramie ciągle rośnie w siłę. Mogłoby się wydawać, że to spełnienie marzeń, jednak jest coś, co nie pozwala Zuzie żyć spokojnie i w jej głowie panuje zamęt. Aby znaleźć ukojenie i skoncentrować się na pracy nad drugim autorskim tomikiem poezji wyjeżdża ze swoim chłopakiem do klimatycznego domku wśród lasu, który należy do niego i jego brata.
A tam jednak wcale nie jest tak spokojnie jak sobie wyobrażała. Zaczynają się dziać przerażające sceny, nic nie idzie po jej myśli, a wręcz jest coraz gorzej. Osamotniona w swoim lęku nie wie już komu ufać, a w dodatku policja nie daje jej spokoju.
Nie potrafię wyrazić, jak bardzo trafiła do mnie ta książka. Zdecydowanie trafia do ulubieńców z twórczości pani Sinickiej. Fabuła jest niezwykle ciekawa i dopracowana, pełna niewiadomych i sekretów przyprawiających o gęsią skórkę. Idealnie stworzeni bohaterowie, gdzie każdy wyróżnia się i wnosi coś innego do historii.
Pytań jest wiele, a droga do odpowiedzi kręta. Choć trzeba przyznać, że autorka rzuca dużo cennych informacji, z których można wywnioskować niektóre fakty. Jednak samo zakończenie to majstersztyk. To jest dokładnie to, co lubię w książkach. Czytelnik zostaje zaskoczony, jednak po chwili zadumy stwierdza, że to faktycznie ma sens! Historia poprowadzona od A do Z w napięciu i emocjach.
Nie możecie sobie odpuścić tej książki!
Zuza jest poetką. Jej świat kręci się wokół poezji, a ja aż czuję ją bijącą z tej książki. Bardzo mi się podoba klimat tej książki. Jest artystycznie, delikatnie, pięknie. Świetnie wybrzmiewają fragmenty książki, gdzie są wiersze napisane przez główną bohaterkę.
Zuza przez przypadek staje się rozpoznawalna w internecie ze swojej twórczości. Jej tomik poezji staje się bestsellerem, w planach stworzenie kolejnego, a profil na instagramie ciągle rośnie w siłę. Mogłoby się wydawać, że to spełnienie marzeń, jednak jest coś, co nie pozwala Zuzie żyć spokojnie i w jej głowie panuje zamęt. Aby znaleźć ukojenie i skoncentrować się na pracy nad drugim autorskim tomikiem poezji wyjeżdża ze swoim chłopakiem do klimatycznego domku wśród lasu, który należy do niego i jego brata.
A tam jednak wcale nie jest tak spokojnie jak sobie wyobrażała. Zaczynają się dziać przerażające sceny, nic nie idzie po jej myśli, a wręcz jest coraz gorzej. Osamotniona w swoim lęku nie wie już komu ufać, a w dodatku policja nie daje jej spokoju.
Nie potrafię wyrazić, jak bardzo trafiła do mnie ta książka. Zdecydowanie trafia do ulubieńców z twórczości pani Sinickiej. Fabuła jest niezwykle ciekawa i dopracowana, pełna niewiadomych i sekretów przyprawiających o gęsią skórkę. Idealnie stworzeni bohaterowie, gdzie każdy wyróżnia się i wnosi coś innego do historii.
Pytań jest wiele, a droga do odpowiedzi kręta. Choć trzeba przyznać, że autorka rzuca dużo cennych informacji, z których można wywnioskować niektóre fakty. Jednak samo zakończenie to majstersztyk. To jest dokładnie to, co lubię w książkach. Czytelnik zostaje zaskoczony, jednak po chwili zadumy stwierdza, że to faktycznie ma sens! Historia poprowadzona od A do Z w napięciu i emocjach.
Nie możecie sobie odpuścić tej książki!
February 5, 2025
,,Uwikłana” Alicji Sinickiej to mocno wciągający thriller psychologiczny. To drugi tom z serii ,,Uwikłane”, jednak nie ma potrzeby czytać pierwszego tomu, ponieważ jest to oddzielna historia. Pod koniec książki jest tylko subtelne nawiązanie z pierwszej części. Jednak bardzo polecam przeczytać ,,Będziesz tego żałować”, od tej pozycji zaczęła się moja przygoda z twórczością autorki.
Od pierwszych stron jesteśmy wciągnięci w sieć kłamstw i intryg, razem z główną bohaterką Zuzą. Jest sporo niepokoju, niepewności, a momentami nawet strachu. Książka jest wciągająca, trzymająca w napięciu, szybko się ją czyta.
Znając twórczość pani Alicji, mniej więcej w połowie, zaczęłam się domyślać niektórych rzeczy, jednak poprowadzenie głównego wątku i zakończenie było dla mnie zaskoczeniem.
Polecam miłośnikom thrillerów psychologicznych i fanom Alicji Sinickiej
Od pierwszych stron jesteśmy wciągnięci w sieć kłamstw i intryg, razem z główną bohaterką Zuzą. Jest sporo niepokoju, niepewności, a momentami nawet strachu. Książka jest wciągająca, trzymająca w napięciu, szybko się ją czyta.
Znając twórczość pani Alicji, mniej więcej w połowie, zaczęłam się domyślać niektórych rzeczy, jednak poprowadzenie głównego wątku i zakończenie było dla mnie zaskoczeniem.
Polecam miłośnikom thrillerów psychologicznych i fanom Alicji Sinickiej
January 2, 2022
Zuza jest poetką i instagramerką. Powoli zaczyna odnosić sukces. Wokół niej jednak dzieją się dziwne rzeczy. Czy to ona popada w szaleństwo czy może ktoś za tym stoi?
Przesłuchałam tę powieść i audiobooka nie do końca mogę polecić, bo realizacja bez szału. To jednak bardzo subiektywna opinia, więc warto spróbować i się przekonać. Powieść natomiast przypadła mi do gustu 😊
Nie zorientowałam się, że to drugi tom serii, więc można powiedzieć, że da się czytać bez wcześniejszego zapoznania się z pierwszym tomem.
Działo się tu całkiem sporo. Trudno było się oderwać od tej historii, ale była też dość przewidywalna. I tutaj mam dylemat jak to ocenić, bo mimo przewidywalności, wcale nie było nudno. To chyba dobrze świadczy o książce.
Sprawdźcie sami 😊
Przesłuchałam tę powieść i audiobooka nie do końca mogę polecić, bo realizacja bez szału. To jednak bardzo subiektywna opinia, więc warto spróbować i się przekonać. Powieść natomiast przypadła mi do gustu 😊
Nie zorientowałam się, że to drugi tom serii, więc można powiedzieć, że da się czytać bez wcześniejszego zapoznania się z pierwszym tomem.
Działo się tu całkiem sporo. Trudno było się oderwać od tej historii, ale była też dość przewidywalna. I tutaj mam dylemat jak to ocenić, bo mimo przewidywalności, wcale nie było nudno. To chyba dobrze świadczy o książce.
Sprawdźcie sami 😊
March 9, 2023
Może za dużo czytam kryminałów i thrilerrów, natomiast koniec nie zwalił mnie z nóg… Był dość przewidywalny, od samego początku miałam takie przeczucie.
Co do stylu pisania, jest w porządku. Dość prosty, nie jestem w stanie się do niego przyczepić. Napisana została jak typowa książka dla 13-15 latków.
Ogólnie spoko. Nawet przyjemnie się czyta, ale nie spodziewajcie się niczego nadzwyczajnego…
Co do stylu pisania, jest w porządku. Dość prosty, nie jestem w stanie się do niego przyczepić. Napisana została jak typowa książka dla 13-15 latków.
Ogólnie spoko. Nawet przyjemnie się czyta, ale nie spodziewajcie się niczego nadzwyczajnego…
September 12, 2024
Nie przypadla mi do gustu. Nie polubilam zadnen z postaci. Byly jak dla mnie sztuczne i przerysowane. Historia moze ciekawa ale bardzo naciągana… od ok. 1/3 ksiazki irytowaly mnie kolejne zdarzenia i narastajaco zachowanie bohaterki. A zakonczenie tez mnie zawiodlo… niezbyt dobrze mi sie czytalo ta ksiazke ale chcialam dokończyć i dokończyłam
August 25, 2022
Mocno średnia. W pewnym momencie, akcja była bardzo nużąca i ciągnęła się w nieskończoność.
Jedyny plus za to, że nie była przewidywalna chociaż liczyłam, że zakończenie pójdzie w totalnie inną stronę.
Jedyny plus za to, że nie była przewidywalna chociaż liczyłam, że zakończenie pójdzie w totalnie inną stronę.
December 19, 2022
Szczerze mówiąc ciężko się czyta tę pozycję.. autorka ma pióro jakby tworzyla ksiazke dla czytelnika podstawówki. Książka się dłuży, jakby autorka miała zapisać 350 stron, przez co 20 raz parafrazuje czytelnikowi opis psychologiczny bohaterki
December 28, 2022
O ile od początku przewidywałam, że Michał jest postacią negatywną, tak zaskoczyło mnie zakończenie i "powrót" siostry głównej bohaterki. Niemniej nie jest to książka, która bym polecała znajomym. Z drugiej strony nie jest zła. Więc ocena trzy gwiazdki, odzwierciedla jej średniość.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 1, 2024
Początek ksiazki nie zachęcał mnie, wiele niewiadomych sporo zagadek i ciężkich tematów Gdzieś dopiero w połowie książki m wciągnęła mnie historia ale jest ona bardzo smutna i zakończenia mozna bylo sie spodziewać
Displaying 1 - 30 of 78 reviews