بریتانیکوس، برنیس

by Jean Racine, حسام نقره‌چی (Translator)

کتاب بریتانیکوس، برنیس شامل دو نمایشنامه است. بریتانیکوس پنجمین و برنیس ششمین نمایشنامه از نمایشنامه‌های دوازده‌گانهٔ راسین است. بریتانیکوس پنج پرده دارد. این نمایشنامه اولین نمایشنامهٔ راسین براساس تاریخ روم باستان محسوب می‌شود. شخصیت اصلی این نمایشنامه بریتانیکوس است که قرار است به پادشاهی برسد اما نرو، پادشاهی که بعدها به خون‌خواری شناخته خواهد شد، قدرت را از او می‌گیرد. نمایشنامهٔ برنیس امروزه یکی از معروف‌ترین نمایشنامه‌های راسین است. این نمایشنامه پیش از معروفیتش در بازهٔ قرن هفدهم تا بیستم خیلی کم اجرا می‌شد. راسین برای نوشتن این نمایشنامه نیز از تاریخ روم باستان الهام گرفته است. در این نمایشنامه داستان تیتوس، شاه روم، روایت می‌شود که عاشق برنیس، ملکهٔ فلسطین، شده است.

ژان راسین از نمایشنامه‌نویسان مهم قرن هفدهم ادبیات فرانسه بود. او در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط جامعه متولد شد و نزد پدربزرگ و مادربزرگش پرورش یافت. راسین از هجده‌سالگی به نوشتن پرداخت. او می‌دانست که یک نمایشنامه‌نویس جوان در فرانسه نمی‌تواند از پس خرج و مخارجش برآید و باید برای کسب درآمد به دنبال راه دیگری نیز باشد. در سال ۱۶۶۴ با نوشتن شعری در مدح لویی چهاردهم موفق شد تا جایگاهی در دربار برای خودش دست‌وپا کند. یک سال بعد، نمایشنامهٔ «اسکندر بزرگ» در پاریس اجرا شد و نام راسین را سر زبان‌ها انداخت. راسین از بهترین درام‌نویسان قرن هفدهم است. او تقریباً تمام آثارش را در ژانر تراژدی نوشته است. ژان راسین در نمایشنامه‌هایش عشق را همچون زهری مهلک توصیف می‌کند که قهرمان داستان را به طرز زجرآوری از پا درمی‌آورد. می‌توان گفت تمام نمایشنامه‌های او زوجی معصوم را به تصویر می‌کشند که عشقشان فرجام ندارد. راسین برای روایت نمایشنامه‌هایش از فرم کلاسیک تراژدی یونانیان استفاده می‌کرد.

Genres: Theatre, Classics, Plays, France, Literature, Drama, Fiction

208 pages, Paperback

First published January 1, 1668

About the author

Classical Greek and Roman themes base noted tragedies, such as Britannicus (1669) and Phèdre (1677), of French playwright Jean Baptiste Racine.

Adherents of movement of Cornelis Jansen included Jean Baptiste Racine.


This dramatist ranks alongside Molière (Jean Baptiste Poquelin) and Pierre Corneille of the "big three" of 17th century and of the most important literary figures in the western tradition. Psychological insight, the prevailing passion of characters, and the nakedness of both plot and stage mark dramaturgy of Racine. Although primarily a tragedian, Racine wrote one comedy.

Orphaned by the age of four years when his mother died in 1641 and his father died in 1643, he came into the care of his grandparents. At the death of his grandfather in 1649, his grandmother, Marie des Moulins, went to live in the convent of Port-Royal and took her grandson Jean-Baptiste. He received a classical education at the Petites écoles de Port-Royal, a religious institution that greatly influenced other contemporary figures, including Blaise Pascal.

The French bishops and the pope condemned Jansenism, a heretical theology, but its followers ran Port-Royal. Interactions of Racine with the Jansenists in his years at this academy great influenced the rest of his life. At Port-Royal, he excelled in his studies of the classics, and the themes of Greek and Roman mythology played large roles in his works.

Jean Racine died from cancer of the liver. He requested burial in Port-Royal, but after Louis XIV razed this site in 1710, people moved his body to the church of Saint-Étienne-du-Mont in Paris.

*source: https://en.wikipedia.org/wiki/Jean_Ra...

Reviews

[Nazanin · Rating 3 out of 5]

تنها نمایشنامه کمدی از تراژدین فرانسوی قرن ۱۷، ژان راسین

آن چنان که در مقدمه کتاب آمده این اثر نقدی ست بر سیستم قضایی معاصر نویسنده ، هرچند که راسین پیشتر با مدح لویی چهاردهم به مناسبت ازدواجش، از او صله دریافت کرده بوده است ....

از مقدمه :
راسین در نگارش آن [همین اثر] از نمایشنامه زنبوران اثر اریستوفان ملهم بوده است ... در خلق شخصیت ها و موقعیت ها چندان غلو شده است که هیچ کس خود را در آن باز نمی شناسد و از آن آزرده نمی گردد وانگهی او در پس اثر آریستوفان پناه گرفت تا بتواند آزادانه صاحب منصبان قضایی را بیرحمانه آماج نیشخندهای خود سازد..." ص ۱۵

ماجرای یک قاضی کهنسال که شیفته قضاوت و صدور حکم به هر بهانه ایست و به نظر اعمال و رفتارش هم کمی غیرعادی شده از سویی پسرش که به ستوه آمده و ضمنا شیفته دختر یکی از ارباب رجوع های پدرش هست سعی دارد جریان را به شکل دیگری پیش ببرد....

اگرچه در برخی صحنه ها چه از نظر موقعیت چه از لحاظ کلامی طنز نسبتا گزنده ای داشت اما به نظرم اثر چندان، ساختار قوی و منسجمی نداشت شخصیت پردازی به بار ننشسته بود، خط مثلا عشقی که هیچ...در حد نیم خط ...
کلا همه چی کمی شلخته بود که شاید این امر تعمدی بوده تا به هم ریختگی و بی نظمی سیستم قضاوت دوران نویسنده را انعکاس بدهد
نمی دانم مقایسه درستی ست یا نه ولی وقتی این اثر را با نمایشنامه "دادگاه ویژه" واینوویچ قیاس می کنم که آن هم کمدی قضایی در سه پرده بود، می بینم که این اثر سترون مانده است

در مجموع به خیالم "اصحاب دعوا" میوه ای بوده که قبل از رسیدن کامل، چیده شده ...فکر و هدف قابل تامل برای آفرینشش به بلوغ نرسیده ...می توانست خیلی بهتر و بیشتر بسط داده شود و تبدیل به یک اثر درخشان شود

با کمی اغماض سه ستاره

[Mohammad Ali Shamekhi · Rating 2 out of 5]

ترجمه به زبان گفتاری است و ابتدا خواندنش احتمالا کمی با سختی است اما بعد راحت تر می شود. متن ترجمه روون و سلیس نیست اما بالاخره قابل فهمه - تطبیقی ندادم که بدونم چقدر مطابقت داره

نمایشنامه قراره کمدی باشه اما کمدی بودنش ضعیفه - برای من که فقط یک بار اون هم با ارفاق به خندیدن واقعی کشید. به نظرم بیش از همه صحنه ی اول از پرده ی سوم خنده دار است - اگر نگوییم تنها جای خنده دار! در درجه ی بعد شاید بشود گفت صحنه ی هفتم از پرده ی اول. اصلا یک کمدی برجسته نیست

جلد کتاب زیبا است اما متاسفانه چاپ متنش واقعا می تونست بهتر باشه. حتی اواخر نمایشنامه گوینده ها یک خط بالا پایین چاپ شدن. نمی دونم چرا کسی که به جلد توجه کرده دقت کمتری رو به زیبایی درونی معطوف کرده

[Sheyda Mirlou · Rating 3 out of 5]

نمایش‌نامه‌ی خنده‌داری بود که نکته‌ای اضافه نکرد و صرفا نمایش‌نامه‌خوانی خنده‌داری از آن حاصل شد.

[mica · Rating 2 out of 5]

con razón solo se presentó tres veces

[Golakoo · Rating 3 out of 5]

به گمانم باید با حال و روز‌هایی فرانسه‌ای که این نمایش‌نامه نوشته و اجرا شده است آشنا بود تا کمدی بودنش را درک کرد. به نظر انتقادی بود بر دستگاه قضا و انسان‌هایی که سرشان درد می‌کرد برای هرچیزی به دادگاه پناه بردن.

[Hikaru · Rating 2 out of 5]

no sé que odio más, si las obras de teatro o los franceses

[Cyndie · Rating 2 out of 5]

Mouai, mieux vaut laisser la comédie à Molière, bien qu'il y ait des passages amusants.

[Charlotte]

citron le chien

[meuhggle · Rating 4 out of 5]

non je suis pas devenu le n1 fan de racine mais je suis en retard dans mon reading goal

[Julien · Rating 2 out of 5]

La comédie c’est pas son fort + je ne tolère pas les blagues sur les systèmes de justice. Le droit est parfait et AUCUN reproche ne peut lui être adresser!!!!

[Étienne · Rating 3 out of 5]

Pas dingue

[Jason Furman · Rating 3 out of 5]

Really, now I think I have read all of Richard Wilbur's translations of French verse. Found this play in the Dramatist's Play Service version for productions, not a regular publisher like his others. And according to Google this is it.

That said, the most compelling reasons to read this is a completist urge. It is short, at times funny, but not nearly funny enough to justify its absurd and flimsy plot about an increasingly deranged judge, his highly litiginous neighbor, and the trial of a dog accused of stealing food from the kitchen. According to the preface it is widely produced in France and considered one of the funniest plays, but I thought it fell far short of Racine's Andromoche or Phaedra or any of Moliere's comedies.

[L · Rating 2 out of 5]

Vous faites quoi lorsque vous avez écrit une des meilleures tragédies françaises* ? Que faire après une telle excellence ? Racine, lui, change de registre et opte pour une comédie bien ancrée dans son temps. Tellement bien qu'elle en est quasiment incompréhensible aujourd'hui. Passer de l'intemporel à l'anecdotique, ce n'était pas vraiment le chemin à prendre.
Donc on a un juge qui ne vit que pour juger et un type qui n'aime qu'aller aux tribunaux poursuivre tout ce qui respire trop près de lui. Les deux ont un fils et une fille respectivement et, surprise totale, ils veulent se marier. Il y a aussi une comtesse et une histoire de chien qui a mangé un chapon.
Non, c'est pas bon. Presque aucun bon mot, du comique physique à coup de fenêtre et de soupirail et Racine a beau surcouper ses dialogues avec des vers répartis entre plusieurs personnages, ça ne fonctionne pratiquement jamais. Les personnages ne sont pas intéressants, les péripéties non plus d'autant plus qu'elles sont rushées à mort, on comprend mieux pourquoi ces Plaideurs resteront la seule tentative du dramaturge dans ce genre.
A noter un alexandrin qui est passé dans le langage courant avec "Qui veut voyager loin ménage sa monture" et la comtesse qui s'appelle De Pimbesche.
Meilleur vers:
"Vous en ferez, je crois, d'excellents avocats;
Ils sont fort ignorant." **

*Andromaque, l'année d'avant
**j'ai prévenu qu'il coupait tout le temps

[Mihai_Elrond · Rating 4 out of 5]

“Dying is easy, comedy is hard.” The challenge of comedy lies not only in its creation but also in finding the right audience. As Shakespeare aptly noted, a wise word often falls on deaf ears: “though credit be asleep and not an ear open” (A Winter’s Tale, THIRD GENTLEMAN, Act 5, Scene 2).
Racine’s Les Plaideurs (The Litigants), written in 1668, is a delightful and entertaining comedy. It is a play rich in humor and wit, and it deserves to be appreciated on its own merits. Please do not be swayed by the relatively low ratings it has received. Instead, dare to form your own opinion and appreciate the play for what it truly is.
As I discovered in reading some reviews, many negative remarks stem not from the play’s quality but from personal biases about the justice system or past traumas. One reader even declared, “I do not tolerate jokes about justice systems. The law is perfect and NO reproach can be made to it.”
In the name of art and comedy, I urge you to trust your own judgment rather than these narrow-minded critiques. Les Plaideurs invites us to laugh at human folly, even within the lofty halls of justice. Its humor is a reminder to approach life with an open heart and a light spirit.
Free your mind, open your soul, and let yourself feel & think, love & laugh.

[Mbuye · Rating 4 out of 5]

It seems a little unfair to a great tragic dramatist to expect him to be a great comic dramatist as well. It is well to remember, too, that comedy rarely translates well into a foreign language. In spite of these shortcomings, Racine’s ‘Litigants’ is an extremely comic play, inclining occasionally to situational farce. More pertinently, Racine's is a satire directed at the absurdities of pernickety nitpicking in legal technicalities at a time when French law had yet to be simplified. The standard mix-up between a writ and a love-letter, the exchange of abuses between two litigious combatants, fake lawyers defending their clients before a fake judge, a dog sentenced to the galleys for snaffling a sausage, and a judge who loves his job even after retirement – these are the ingredients of a successful play, if not a very profound one.

[Bookish Dervish · Rating 3 out of 5]

Quite a read once you get passed the first part. This is my second play by the French renowned figure Jean RacineJean Racine but this time with his only comedy: "The Suitors" or "The Litigants" as in the version I am reading.

[Vershneim · Rating 5 out of 5]

Very funny! The translation was lacking in some places. Some puns that clearly made sense in French but made no sense in English. Loved even what I didn't understand though. Have to reread Aristophanes's Wasps now.

[Stipe · Rating 3 out of 5]

I can scarcely remember a book that made me laugh out loud. This one managed to do so, somehow? Not sure how. Well, it is funny, and it is short, and it is neither life-changing nor thought-provoking. Just a little comedy, read it, laugh, and forget about it, that is all.

[Jackson Cyril · Rating 4 out of 5]

A very funny play-- who'd have thought that Racine could write Comedy?

[Amin Ghorbani · Rating 4 out of 5]

شاید بهترین اثر راسین نباشه ولی من پسندیدم ...

[ایلا اکبری · Rating 4 out of 5]

بهتر بود اگر فرم کلاسیک زبان حفظ می‌شد و مترجم از زبان عامیانه برای یک اثر کلاسیک استفاده نمی‌کرد
طنزی جذاب برای انتقاد از دستگاه قضایی بشر.

[Mahsa Bigverdi · Rating 2 out of 5]

پر از غلط‌های املایی و مشکلات نگارشی بود. انگار اصلاً ویراستاری نشده بود. پرده‌ی آخر اسم اشخاص روبه‌روی دیالوگ‌ها نبود و قاطی شده بودن دیالوگ‌ها و خیلی اذیت‌کننده شده بود.

[Philippe Crouzil]

Racine est bien meilleur dans ses tragédies que dans ses comédies!

[Garance · Rating 3 out of 5]

Fun + Racine = sympa

[luli donati · Rating 1 out of 5]

qué

[Lily McKeefry · Rating 3 out of 5]

L'intimé carried

[ema · Rating 2 out of 5]

racine je t'aime mais là jai pas compris

[Oresteia · Rating 2 out of 5]

rien compris

[Francesc · Rating 1 out of 5]

4eme pièce pour ma lecture intégrale de Racine 🌟

jean, tu me fais plus jamais ça