Algorytm życia

Kaori Nakamura #1

by Marta Sobiecka

„Dość często pisarze SF konfrontowali tradycję z nowoczesnością, nieraz wystawiali wszędobylskiej technologii bezlitosny rachunek i przestrzegali przed uzależnieniem człowieka od wykreowanego przez niego sztucznego świata, bez którego nie może już normalnie funkcjonować. Marta Sobiecka idzie dalej – przedstawia futurystyczny mariaż metafizyki z cyberprzestrzenią, konstruuje holograficzne substytuty zjaw produkowanych dla masowego odbiorcy, dopuszcza się nawet w swoich wizjach iście »heretyckiego« sportretowania duszy, duszy niezależnej od swojego »rubasznego czerepu« (jakby ujął to Ray Bradbury). Często widoczna w prozie autorki fascynacja Japonią znajduje w tym kontekście niezwykle ważkie, merytoryczne uzasadnienie – to właśnie Kraj Kwitnącej Wiśni próbuje od dekad połączyć mistykę, religię i wierzenia przodków z odhumanizowaną przyszłością… Pisarka nie osądza jednak nikogo, nie wystawia schizoidalnie popękanej rzeczywistości żadnych not. Nie otrzymujemy od niej ani moralitetu, ani etycznego wsparcia dla człowieka zagubionego w mentalnych zawirowaniach XXI wieku. Dlaczego? Z prostego powodu – Marta Sobiecka poważnie traktuje swojego czytelnika, pozwala mu na samodzielne wybory, na podążanie własną ścieżką, podobnie jak czynią to bohaterowie jej opowiadań”.

Tadeusz Krajewski
Dyrektor Biblioteki Literatury Fantastycznej im. Jerzego Grundkowskiego

Genres: Science Fiction, Cyberpunk, Mystery, Audiobook, Polish Literature, Crime

222 pages, Hardcover

First published September 22, 2021

Reviews

[Mewa · Rating 4 out of 5]

Opowiadania kryminalne w Japonii przyszłości, czyli sifi, jakie lubię najbardziej!
Dostrzegam jeden, JEDEN, minus. Sprawcy przestępstw nie są zaskoczeniem. Ledwo pojawiają się w fabule, a już wiadomo, że to ich sprawka, choć droga do rozwikłania śledztwa za każdym razem jest interesująca. W tym wydaniu nie psuje to lektury, choć zdecydowanie nie jest walorem. Cała reszta skrzy mrocznymi odcieniami kolorów, a nowości technologiczne stają się źródłem ratunku oraz zguby. Korupcja ma się bardzo dobrze, a policja nie zawsze wybiera drogę szczerości. Tworzy to kilka konfliktów etycznych, z którymi musi zmierzyć się główna bohaterka.
Książka może nie najwyższych lotów, ale polubiłam na tyle, że ocenę podwyższam. W autorce natomiast widzę ogromny potencjał!! Oby tak dalej.

(Psst, ostatnio czytałam reportaż „Kwiaty w pudełku“ i bardzo mi się podoba, że problemy współczesnej Japonii zostały starannie odbite w tej futurystycznej wizji.)

[Cesária · Rating 4 out of 5]

Jedno z największych zaskoczeń tego roku.
Setting dalekiego wschodu nie jest moim ulubionym settingiem. Ba, jest bardzo daleko na liście moich ulubionych settingów i pewnie nigdy bym nawet nie trafiła na tę książkę gdyby nie polecenie Kaczora i Daniela i ojej, jakże się cieszę z tych poleceń.
Polskie sci-fi żyje! I jest bardzo dobre.
Ten zbiór opowiadań jest naprawdę bardzo dobry. Zagadki kryminalne może nie są wyjątkowo odkrywcze, ani porywające, ale wizja futurystycznej Japonii, w której powszechne są wszczepy, Ai i bioboty już z pewnością taka jest.
Wszystkie opowiadania łączy główna bohaterka, co pozwala się z nią zżyć i pozostawia wrażenie spójnej całości.
Chętnie przeczytałabym pełnoprawną powieść tak solidnego sci-fi, jak tutaj. Będę śledzić poczynania autorki.
4.25/5 🦜

[Daniel · Rating 5 out of 5]

Kurcze, fajne polskie sci-fi, mini zbiorek opowiadań detektywistycznych które trochę kojarzyły mi się z motywami Black mirror. Piękna sprawa, dajcie więcej.

Nie będę się tu rozpisywał bo Kaczor w recenzji pozamiatał więc odsyłam do niego.

5/5

[Ania (double.bookspresso) · Rating 3 out of 5]

Ciekawy mix gatunkowy; SF z niskim progiem wejścia połączone z kryminałem i refleksjami rodem z literatury pięknej 🙂 dużo, bardzo dużo Japonii, może aż za dużo momentami, za to bardzo dobrze narysowana główna bohaterka, którą da się lubić; rozkminy na temat rozwoju technologii i nieuchronnie zbliżających się przemian społecznych; czyta się jak dobry futurystyczny serial kryminalny!

[Damian Nowak · Rating 3 out of 5]

Plus za lekko cyberpunkowy klimat i pomysł na fabułę.
Minus za sposób narracji, który mi osobiście nie pasuje i mam ciągle wrażenie infantylności przemyśleń bohaterów.

Dużo ważnych i głębokich tematów, nawiązujących mocno np. do mangi "Ghost in the Shell", ale przedstawionych trochę z przerostem formy nad treścią. Wydaje mi się też, że samo przedstawienie Japonii nieco kuleje. Nie chodzi o to, że Polak/Polka nie potrafią dobrze opisywać tej kultury, bo zaprzecza temu chociażby pan Saulski, ale akurat ta autorka chyba skoczyła na zbyt głęboką wodę. Z tego powodu traktuję to jako średniak-umilacz czasu i nic więcej, raczej do niego już nie wrócę.

[Weronika · Rating 3 out of 5]

Bardzo fajnie wykreowany świat, chętnie będę czytać kolejne tomy, ma to wszystko duży potencjał

[Kaczor Ozdoba · Rating 4 out of 5]

Idąc za ciosem po udanej lekturze Wilczej Jagody, tym razem padło na polską wersję cyberpunku. Chociaż szczęśliwie się składa, nie ma tutaj próby umiejscawiania akcji w realiach słowiańskich, tylko autorka wybiera najsilniej kojarzącą się z tym nurtem Japonię. I był to wybór bardzo dobry, bo widać, że to klimat, w którym Marta Sobiecka czuje się najmocniej. Typowe rozważania dla cyberpunku przeplatane są tutaj lekkim komentarzem na temat zwyczajów i życia społeczeństwa Japonii (i odrobinę Chin, grających tutaj rolę międzynarodowego rywala). Jest to natomiast tylko odskocznia od najważniejszego – czyli już pełnoprawnej próby zmierzenia się z cyberpunkową stylistyką. Autorka wybrała formę zbioru opowiadań, lub też, jak sama woli, powieści mozaikowej. Istotnie, wszystkie historie łączy tutaj główna bohaterka, policjantka od cyberprzestępstw, i jej silna niechęć do gwałtownego rozwoju technologicznego. W każdej z 5 opowieści Kaori Nakamura zmierzy się ze zbuntowanym AI, tajemniczymi eksperymentami, usprawnieniami genetycznymi, czy wszechpotężnymi korporacjami. Mówiąc krótko, to najbardziej klasyczny setting cyberpunkowy, jaki można sobie wyobrazić. Tym samym porównania z mistrzami gatunku takimi jak Gibson, czy Morgan przychodzą zupełnie naturalnie. I mimo, że z oczywistych względów musi wypaść słabiej w takim zestawieniu, to uważam, że nadal wychodzi z niego z podniesioną głową. Jej świat jest bardzo spójny, klimat odpowiednio pesymistyczny, a całość przesiąknięta inspiracjami pereł gatunku, obok wyżej wspomnianych panów, mamy tutaj silne powidoki Ghost in the Shell, czy Blade Runnera. Trudno nie wsiąknąć w klimat neonowej Japonii, zwłaszcza, że śledztwo w każdej z historii, mimo, że niezbyt skomplikowane, jest wciągające i odpowiednio balansuje ekspozycję i tajemnice. Mimo, że daleki od moich prywatnych poglądów, podoba mi się też pomysł na bohaterkę, która jest mocno sceptyczna do technologii i wszechobecnego rozwoju. Zwłaszcza, że jest to dobrze podbudowane we wstępie i da się łatwo zrozumieć motywacje stojące za zachowaniem oficer Nakamury. Tym bardziej, że nie jest ona do końca przekonana i jak każda ludzka istota czasem podejmuje niekonsekwentne decyzje i boryka się ze swoimi sprzecznymi uczuciami. Nie mniej jednak wypada słabiej niż klasyczny Takeshi Kovacs, który jest dla mnie archetypem idealnego bohatera w cyberpunku. Kaori jest jednak zbyt dobra i honorowa do tego świata. Z drugiej strony, dzięki temu niektóre z zakończeń w stylu Chinatown wybrzmiewają mocniej. To, z czym miałem największy problem, to opowiadanie tytułowe. Wydaje się, że było silnie inspirowane czasami pandemii i zwłaszcza jedno z końcowych zdań lekko odrzuciło mnie nutą foliarstwa. Teorie spiskowe pasują do cyberpunku idealnie, jednak ten konkretny temat jest wciąż zbyt świeży i zbyt wielu ludzi faktycznie dało się omamić, żebym nie skrzywił się na taką wzmiankę. Z drugiej strony samo twarde podejście Kaori do higieny i bezpieczeństwa w trakcie epidemii jest już jak najbardziej pozytywne. Reszta opowiadań jest już udana, lub nawet bardzo (zwłaszcza pierwsze i przedostatnie). ‘Algorytm Życia’ to według mnie bardzo dobry pierwszy rozdział w cyberpunkowej Japonii według Marty Sobieckiej. Wierzę, że drobne mankamenty z kolejnymi książkami da się zniwelować, tym bardziej, że już w tej chwili na krajowej scenie pani Marta nie ma żadnej konkurencji i jest o kilka długości przed innymi próbami. Polecam i na pewno wrócę do części drugiej.



3.75

[Viatoro · Rating 4 out of 5]

Przyjemna lektura, choć niewymagająca, taka w sam raz na przyjemne popołudnie, jeśli chce się poczuć trochę sensacyjnego cyberpunku. Cyberpunka umiejscowionego w Japonii niedalekiej przyszłości, co zapewne miało się dobrze kojarzyć z futurystycznym podejściem, chociaż to trochę stereotypowe podejście, niekoniecznie zgodne z rzeczywistością. Jednak prawdziwy problem z japońskością objawia się w ostatnim opowiadaniu, gdy autorka wspomina ustami bohaterki, że Japonia nie posiada armii od II wojny światowej i ma to pewien wpływ na wydarzenia w tej historii, choć na szczęście nie tak duży, by psuło samą fabułę.

Już tłumaczę, gdzie jest problem. Co do zasady jest to prawda, Japonia nie posiada własnej armii, a tylko siły samoobrony, które w porównaniu do wojsk całego świata spokojnie mieszczą się w pierwszej dziesiątce, więc podejście, że nie mają własnych sił zbrojonych do obrony jest z gruntu wadliwe. Niestety może to rzutować na kolejne książki z tego uniwersum, ponieważ wygląda na to, że autorka mocno trzyma się problemu obronności Japonii, a tak naprawdę ten wątek można by rozegrać inaczej i fabuła nic by na tym nie straciła. Inna sprawa, że każe się to zastanowić nad tym, czy i inne fakty dotyczące kraju kwitnącej wiśni nie są błędne, ale dla przeciętnego polskiego czytelnika nie będzie to miało większego znaczenia, a nie przeszkadza to w utrzymaniu klimatu i odbiorze książki.

Konstrukcja samej opowieści opiera się na opowiadaniach, gdzie każde dotyczy innej historii, choć wydarzenie dookoła głównej bohaterki zachowują swoją ciągłość i są uporządkowane chronologicznie. Niestety kolejne zwroty fabularne są dość przewidywalne, lecz nie przeszkadza to przy miłym odbiorze, jeśli nikt nie oczekuje czegoś zupełnie niespodziewanego, a tylko chce przeczytać coś ze strefy komfortu, co dość dobrze wchodzi, to śmiało można przeczytać. Dałbym 3,5, gdyby to było możliwe, ale ponieważ rzadko polskiej książki wchodzą tak gładko, to ocena zaokrąglona do góry.

[katooola · Rating 4 out of 5]

Wysoko stechnicyzowany Kraj Kwitnącej Wiśni, w nieokreślonej przyszłości. Cyborgizacja społeczeństwa, bioboty czy hiperhologramy są powszechne. W tym iskrzącym feerią barw futurystycznym świecie wciąż tkwią głęboko zakorzenione w ludziach tradycyjne wartości i wierzenia.

Mamy tu cztery opowiadania, w których policjantka Kaori musi zmierzyć się z niezwykłymi zagadkami kryminalnymi.

To nietypowe połączenie cyberpunku z kryminałem w japońskim klimacie bardzo przypadło mi do gustu.
Futurystyczna wizja przyszłości jest fajnie nakreślona i wydaje się realna. Intrygi kryminalne są sprawnie skonstruowane i fascynujące. Dla mnie jako czytelnika raczkującego w sci-fi pomimo bogatego słownictwa technicznego lektura ta nie sprawiła większych trudności. Rewelacyjnie napisane krótkie rozdziały bez zbędnych opisów.

Skłania do wielu refleksji filozoficznych. Dokąd my jako ludzie zmierzamy? Jaka będzie świadomość moralna przy zaawansowanej technologii? Do czego może doprowadzić postępująca hierarchizacja społeczeństwa?

Rewelacyjna, niesztampowa książka! Chcę więcej! Na uwagę zasługuje wydanie, ta ilustracja na okładce od Dawida Boldysa to bajka!
Gorąco polecam!

[Inmywords · Rating 4 out of 5]

Bardzo udana pozycja w najlepszym duchu SF. Oprócz wątków kryminalnych związanych z cyberbezpieczeństwem porusza tematy z dziedzin socjologii, etyki czy ekologii. Olbrzymi plus za (niewielkie ale zawsze) wspomnienie o Ujgurach, o których świat kompletnie nie pamięta.
Minusem może być duża ilość słownictwa związanego z Japonią, które dla kogoś kto go nie zna może być nieco konfundujące. Pomogłyby tu przypisy, nie rozumiem czemu ich nie zrobiono.
Drugi minus to dla mnie pierwszy rozdział. Wygląda jakby coś nie zadziałało z redakcją. Jest tu kilka błędów językowych i logicznych, których w kolejnych rozdziałach już nie ma.
Ogólnie jednak bardzo polecam tę książkę, to SF na wysokim poziomie.

[Monika | ms_muleen · Rating 4 out of 5]

Nic nadzwyczajnego czy zaskakującego ale czytało się to dobrze i wzbudziło we mnie nostalgię i chęć ponownego obejrzenia anime Psycho Pass.

[Wiktoria · Rating 4 out of 5]

,,Czy twoja obecna narracja rzeczywiście i naprawdę należy do Ciebie?"

[Aska_207 · Rating 3 out of 5]

Fajny pomysł ale chyba coś poszło nie tak z wykonaniem... Mogło być o niebo lepiej 😒
2.5 ⭐

[Aleksandra · Rating 4 out of 5]

Bardzo fajna atmosfera futurystycznej Japonii ale sama historia średnia

[Twardy58 · Rating 3 out of 5]

Ramen za amen!

[Alma Ha]

No nie dla mnie.

[Beata Ba · Rating 4 out of 5]

Ciekawe, egzotyczne i świetnie napisane. Klimatem przypomina mi "Blade Runner'a", bardziej film niż książkę. Gejsze bioboty, hologramy i "amen za ramen" 🙂 5 opowiadań z akcją osadzoną w niedalekiej przyszłości w Japonii, połączone osobą policjantki Kaori. Autorka umiejętnie wplata kwestie społeczne, polityczne technologiczne i etyczne w sprawy kryminalne, dotyczące głównie cyberprzestępczości.