Η Φλόγα της Ελεγκάντι

Νημφαιά Ακαδημία #1

by Χριστίνα Μ. Ψύλλα

Μια Ακαδημία. Πολλή μαγεία. Σκοτεινά μυστικά.

Πέρασα μέσα από ένα βιβλίο, σε έναν κόσμο όπου τα μαγικά πλάσματα θεωρούνται φυσιολογικά. Μου λένε ότι ανήκω σε μια φυλή ανθρώπων προικισμένων να τιθασεύουν τα στοιχεία της ύλης και του νου.

Εγώ, όμως, δεν έχω καμία μαγική δύναμη· ή τουλάχιστον, έτσι πίστευα.
Ανεξιχνίαστες επιθέσεις, ανεκπλήρωτοι έρωτες και μοχθηρές συνωμοσίες σκεπάζουν τη Νημφαιά Ακαδημία. Η ερώτησή μου είναι μία: Αφού δεν ήμουν μέρος της ιστορίας, γιατί πολλά από αυτά με αφορούν;

Βρέθηκα εδώ για κάποιον λόγο.

Είμαι η Ελίζ Γουάιτ. Είμαι το απαγορευμένο, ο μύθος σας, και θα διεκδικήσω τη θέση μου σε αυτόν τον κόσμο.

Ένα μυθιστόρημα επικής φαντασίας, με δόσεις ρομάντζο, της κατηγορίας ηλικιών "Νέοι Ενήλικες".

Genres: Fantasy, Romance, New Adult, Dark Academia, Magic, Young Adult, High Fantasy

444 pages, Paperback

First published September 7, 2021

About the author

Η Χριστίνα Μαρία Ψύλλα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1997. Έχει διακριθεί πολλάκις ως Πανελλήνια Πρωταθλήτρια στο Τάε Κβον Ντο και σπουδάζει Στατιστική στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Τώρα βέβαια, θα αναρωτιέστε τι σχέση έχει με τη συγγραφή ενός βιβλίου. Το ίδιο απορούσε και εκείνη, μέχρι που το έργο της ολοκληρώθηκε και ανακάλυψε ότι ήταν ο εαυτός της. Οι σκέψεις, τα λόγια της, η ιστορία που ήθελε να πει στον κόσμο.

Επίσης, απολαμβάνει τα ταξίδια και το σινεμά. Κατά πάσα πιθανότητα θα τη βρείτε σε μία από τις αίθουσες να κλαίει με το τέλος της ταινίας. Αν δεν είναι εκεί, τότε θα έχει έρθει η άνοιξη, και θα είναι έξω να την εξερευνήσει.

Reviews

[Χριστίνα Ψύλλα]

To 2ο βιβλίο της σειράς Νημφαιά Ακαδημία με τίτλο Η Βασίλισσα του Χρόνου κυκλοφορεί. Βρείτε το εδώ: https://www.pigi.gr/product/vivlio-my...

«Η Φλόγα της Ελεγκάντι» βρίσκεται στην 5η ανατύπωση μέσα σε τρία χρόνια από την κυκλοφορία του και δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι αληθινό!😭😍🥳
Το ευχαριστώ είναι λίγο για την στήριξη, την αγάπη και εμπιστοσύνη σας💜

Για παραγγελίες πατήστε εδώ:
https://www.pigi.gr/product/fantasias...

Δείτε το BOOK TRAILER πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.instagram.com/tv/CS9htb8I...

Διαβάστε extra σκηνές του βιβλίου εδώ: https://christinapsylla.gr/extras-2/

[Δανάη Ιμπραχήμ · Rating 5 out of 5]

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από όταν διάβασα τη Φλόγα της Ελεγκάντι και υπάρχουν τόσα πράγματα που θυμάμαι λες και τα είδα πρώτη φορά χθες. Ένα βασικό πρόβλημα των βιβλιοφάγων είναι πως ξεχνούν γρήγορα τις λεπτομέρειες των βιβλίων, καθώς πιάνουν καινούριο αμέσως μετά την ολοκλήρωση ενός άλλου. Αν όμως το βιβλίο έχει πράγματα να σου πει και καταφέρει να σε αγγίξει, σίγουρα θα συγκρατήσεις έστω και ένα στοιχείο του.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η νεαρή Ελίζ δεν έχει την καλύτερη ζωή. Τα οικογενειακά της προβλήματα και η μηδενική κατανόηση των κοντινών της ανθρώπων την ωθούν να βρίσκει παρηγοριά αποκλειστικά στα βιβλία (πολύ φίλη μας). Ένα βράδυ λοιπόν, πιάνει στα χέρια της ένα μυθιστόρημα και ξαφνικά από αναγνώστρια γίνεται πρωταγωνίστρια. Οι σελίδες τη ρουφάνε κυριολεκτικά και βρίσκεται παγιδευμένη σε έναν άγνωστο κόσμο, γεμάτο μαγεία και απειλές.

Και μόνο αυτό το θέμα σου προκαλεί μια αγωνία. Φοβάσαι μήπως κι εσύ σηκώσεις το βλέμμα σου και αντικρίσεις εχθρούς αντί τα άκακα ράφια σου. Σε συνδυασμό με τη ζωντανή γραφή της Χριστίνας και τη σωστή - γι' αυτό το έργο - επιλογή της πρωτοπρόσωπης αφήγησης δεν μπορείς παρά να ζήσεις κι εσύ μια περιπέτεια. Σε αυτό το βιβλίο θα εξερευνήσουμε όλοι μαζί μια ακαδημία με πολλά μυστικά και εφηβικά δράματα, γιατί το σωστό νεανικό ανάγνωσμα θέλει και το αλατοπίπερο του.

Όσον αφορά το κομμάτι της γραφής, που ξέρετε πόσο το λαμβάνω υπόψη, έχω να πω ότι είναι όπως πρέπει. Δε θέλω να βλέπω παντού λυρισμό, αλλά κάτι που να ταιριάζει με το θέμα και τους χαρακτήρες. Εδώ έχουμε μια φρέσκια γραφή, όχι τελείως απλή αλλά ούτε και επιτηδευμένη. Το σωστό ύφος για ένα νεαρό άτομο. Οι περιγραφές και το κομμάτι της κοσμοπλασίας ήταν τόσο όσο και χάρηκα γι' αυτό, καθώς με κουράζει η αναλυτική κοσμοπλασία. Να σταθώ όμως στο κομμάτι περιγραφής σκηνών μάχης που ήταν άψογες. Εκεί υπήρχε και η παραμικρή λεπτομέρεια, αλλά ήταν αναγκαίο για να ανεβάσει την αδρεναλίνη του αναγνώστη.

Είναι προφανές ότι η συγγραφέας έχει διαβάσει αρκετά και ξέρει τι χρειάζεται ένα τέτοιο βιβλίο. Μη διστάσετε να το πιάσετε κι εσείς στα χέρια σας, ειδικά αν είστε φαν του dark academia και της μαγείας των στοιχείων.

Αναλυτική κριτική σύντομα στο YouTube.

[Χρύσα Αναστασίου · Rating 3 out of 5]

Η Φλόγα της Ελεγκάντι, λοιπόν, ένα από τα πιο hyped βιβλία της χρονιάς στον κόσμο του bookstagram αλλά κι έξω από αυτόν (αν ήσασταν στο Ζάππειο, θα είδατε τι χαμός έγινε). Συνηθίζω να μην γράφω spoiler στις κριτικές μου αλλά επειδή θέλω να σχολιάσω συγκεκριμένα σημεία, θα παραβιάσω τον κανόνα μου. Αν δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο, μην διαβάσετε αυτήν την κριτική. Again, there will be spoilers ahead!

Ξεκινώντας με το εξώφυλλο, όμορφο και γεμάτο αντιθέσεις. Από τον μουντά χρωματισμένο μοβ ουρανό και την σκοτεινή ακαδημία μέχρι τη μοναχική φιγούρα που φωτίζει τον δρόμο της, μας προδιαθέτει για την ατμόσφαιρα της ιστορίας. Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε: «Μια Ακαδημία. Πολλή μαγεία. Σκοτεινά μυστικά» ως tag line και δεν έχει άδικο μα θεωρώ πως κάπου θα έπρεπε να προστεθεί και το πιο κυρίαρχο στοιχείο του βιβλίου, το ρομάντζο. Η συγγραφέας, Χριστίνα Ψύλλα, διαθέτει χάρτη τόσο στο εσωτερικό του βιβλίου όσο και σαν extra merch μαζί με artwork που προσθέτουν λίγο ακόμη ενθουσιασμό πριν καν ξεκινήσουμε το βιβλίο.

Θα πιάσω το βιβλίο από την αρχή μέχρι το τέλος, σημειώνοντας σημεία που μου άρεσαν, μου φάνηκαν ενδιαφέροντα και συναρπαστικά στον κόσμο που έχει χτίσει η συγγραφέας αλλά και σημεία που θεωρώ προβληματικά ή αδύναμα.

Η ιδέα για μένα ήταν αυτό που θα μου πουλούσε το βιβλίο αν δεν βρισκόμουν στην κοινότητα του bookstagram και δεν είχα ακούσει τίποτα. Μια κοπέλα περνάει από τον κόσμο μας σε έναν μαγικό. Come on, όλοι έχουμε ονειρευτεί παρόμοια σενάρια (και ακόμα το κάνουμε) οπότε και ποιος δεν θα ήταν φουλ ενθουσιασμένος να διαβάσει κάτι τέτοιο; Ο τρόπος που έγινε όμως αυτή η μετάβαση στο βιβλίο θεωρώ ότι ήταν αδύναμος. Όντως, για μένα, ένα από τα πιο σημαντικά σημεία της ιστορίας, περίμενα κάτι πολύ πιο δυνατό περιγραφικά από αυτό που διάβασα.

Ξεκινάμε, λοιπόν, να γνωρίζουμε περισσότερο την Ελίζ Γουάιτ (την πρωταγωνίστριά μας), την Ακαδημία και τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Οι περιγραφές της συγγραφέως ήταν πάρα πολύ όμορφες και ζωγράφιζα πολύ εύκολα τις εικόνες στο μυαλό μου. Εκεί που βρήκα τα περισσότερα θέματα ήταν στους χαρακτήρες, στα λόγια και στις πράξεις τους. Παραδείγματα, ο διευθυντής και οι καθηγητές που είναι υπερβολικά αγενείς και απότομοι χωρίς ιδιαίτερο λόγο (οι γονείς δεν λένε τίποτα, ας πούμε, για τον τρόπο που συμπεριφέρονται στα παιδιά τους;), η απίστευτα σκληρή τιμωρία που υποβλήθηκε η Ελίζ (έβαλαν ένα άπειρο πρωτάκι να ξεφύγει από λύκους), οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) οι ανδρικοί χαρακτήρες είτε είναι abusers (βλ. random τύπους που της επιτέθηκαν την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στην Ακαδημία, τον Ρέυ, τον Στεφάν, τον Ντίλαν, τον Κάι, κλπ) είτε απαιτητικοί/κτητικοί/aggressive/κ.ο.κ. που την πέφτουν στην Ελιζ λες και δεν υπάρχει άλλη κοπέλα στην Ακαδημία. Θεώρησα πως αυτό θα εξηγηθεί μέσω κάποιου mind control που τους έκανε ο Ντέρεκ αλλά βγήκα λάθος και απλώς για κάποιον λόγο την ήθελαν όλοι. Σε κάποιες στιγμές υπάρχει ο Στεφάν που της φέρεται με ένα ίχνος ανθρωπιάς ή ανείπωτης αγάπης και στοργής πριν αλλάξει πάλι χαρακτήρα (το οποίο, οκαυ, εξηγείται αλλά μέσα σε όλα αυτά κάπως μπερδεύεται και δεν έχει τη δύναμη που θα έπρεπε).

Ας μιλήσω για την Ελίζ σαν χαρακτήρα. Ενώ είναι δυναμική και εναντιώνεται σε οτιδήποτε δεν νιώθει σωστό, παλεύει και προσπαθεί να καταλάβει τι της συμβαίνει, πάλι τις περισσότερες φορές χάνεται αυτή της η ανάγκη λόγω δράσεων που δεν βγάζουν νόημα. Για παράδειγμα, έχουμε ένα πλοτ με τον φάκελο αλλά τελικά δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο μέσα. Έπειτα, έχουμε τη δολοφονία ενός συμμαθητής της αλλά εκείνη δεν κάνει τίποτα για αυτό. Αν υποτίθεται ότι δεν κάνει λόγω κάποιου mind control του Ντέρεκ, δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο οπότε δικό μου λάθος. Σαν άτομο, δεν θα την έκανα ποτέ παρέα καθώς πετούσε φράσεις σαν «Δεν ξέρω τι γυναίκες έχεις συναντήσει στη ζωή σου αλλά εγώ δεν είμαι μια από αυτές» (σελ. 97) και κάποια στιγμή (σελ. 264) μας περιγράφει το σώμα της ως αθλητικό αλλά έπειτα μας λέει ότι αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι γυναικείο γιατί έχει πλούσιο στήθος, καμπύλες κλπ. άρα τα σώματα που δεν έχουν καμπύλες και στήθος κλπ δεν είναι, κατά την Ελίζ, γυναικεία; Υπάρχουν διάφορα σημεία που διαφωνούσα καθέτως με την πρωταγωνίστρια αλλά και με τις φουλ παράξενες αποφάσεις της (βλ. σελίδα 197-8 που σπάει τη βρύση του μπάνιου ενώ έχει πει στην φίλη της να τους κλειδώσει μέσα όταν μπει ο Στεφάν). Ίσως η συγγραφέως να έχει στο μυαλό της κάποιο maturity arc για την Ελίζ μιας και είναι μόνο 19 ετών. Θα το ανακαλύψουμε στα επόμενα βιβλία.

Παρόλο που οι περιγραφές του κόσμου ήταν προσεγμένες, υπήρχαν σημεία που δεν καταλάβαινα με ποιον μιλούσε η Ελίζ ή πώς είχε βρεθεί εκεί. Γυρνούσα πίσω προσπαθώντας να ενώσω τις σκηνές μεταξύ τους αλλά κάποιες φορές παρέμενα με την απορία. Θεωρώ ότι θέλει λίγη ακόμη δουλειά στο editing το βιβλίο ώστε τουλάχιστον να μην υπάρχουν αυτά τα «κενά».

Θα μιλήσω λιγάκι για τους υπόλοιπους χαρακτήρες, ξεκινώντας από τον Στεφάν που είναι και ο δυσκολότερος μιας και λόγω της αποκάλυψης του Ντέρεκ δεν μπορώ να τον σκιαγραφήσω σωστά. Εκείνος ήταν μόνο ο καλός και στοργικός Στεφάν ή ήταν και ο τύπος που αφού κολύμπησαν με τα ρούχα κοντά στον καταρράκτη της είπε «Σεμνά» επειδή ήταν μέσα στο νερό και σηκώθηκε το φόρεμά της; (σελ. 235). Αν ισχύει το πρώτο τότε είναι legit good character και είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας καθώς το μόνο που έκανε ήτα�� να σώζει την Ελίζ από τις περιπέτειές της με κίνδυνο τη ζωή του. Αν ισχύει και το δεύτερο τότε θα περιμένω να δω και το δικό του maturity arc στα επόμενα βιβλία. Ο Ρέυ (ένας από τους abusers της Ελίζ εκείνο το πρ��το βράδυ) μου φάνηκε random και απλώς εμφανιζόταν σε άκυρες στιγμές. Η Αλίσια ήταν καλός χαρακτήρας και είχε τις εσωτερικές της συγκρούσεις όποτε είχε ενδιαφέρον. Οι φίλες της (οι αδερφές) είχαν κάτι θεματάκια όπως πχ η Ύβα παρουσιάζεται ως παχουλή και την ψάχνουν στον πάγκο με τα φαγητά μιας κι εκεί θα συχνάζει (?) και η αδερφή της, η Τζοάν, που της λέει μονίμως να μην τρώει. Ξέρω γω, άσε την να κάνει ό,τι θέλει (μούρα έτρωγε η έρμη, μούρα).

All in all, η ιστορία είναι καλή αλλά η πλοκή του βιβλίου ήταν αδύναμη. Αν αφαιρούσαμε τα περισσότερα σκηνικά με ρομάντζο και κρατούσαμε μονάχα μερικά, θεωρώ πως το βιβλίο θα στεκόταν πολύ όμορφα καθώς θα υπήρχε μια ισορροπία ανάμεσα σε αυτά που μας υπόσχεται (όπως η μαγεία και τα σκοτεινά μυστικά) αλλά και το ρομαντικό στοιχείο που η συγγραφέας και πολλοί αναγνώστες φαίνεται να αγαπούν, φτιάχνοντας έτσι μια τρομερή ατμόσφαιρα μέσα σε μια επικίνδυνη και μυστηριώδη Ακαδημία.

Θα έλεγα πως το βιβλίο απευθύνεται σε νεανικές ηλικίες (14-16) αλλά, όπως πάντα, δεν θέλω να σας αποτρέψω από το να δοκιμάσετε το βιβλίο και να δείτε από μόνοι σας αν σας αρέσει ή όχι.

Kudos, στην συγγραφέα για την επιτυχία του βιβλίου και cheers για το επόμενο!

[Μαρία Αλεξοπούλου · Rating 5 out of 5]

Σύντομα θα βρίσκεται στα χέρια μας η πολυαναμενόμενη κυκλοφορία ‘’Η Φλόγα της Ελεγκάντι’’ από τη σειρά Νημφαιά Ακαδημία της Χριστίνας Μ. Ψύλλα. Είχα την τιμή να είμαι beta reader επομένως η ανυπομονησία μου να δω το βιβλίο τυπωμένο έχει φτάσει σε άλλο level. Ώρα να μιλήσουμε για το περιεχόμενο! Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την Ελίζ Γουάιτ που περνάει στον μυθιστορηματικό κόσμο που διαβάζει, σε μία ακαδημία όπου τα μαγικά πλάσματα θεωρούνται φυσιολογικά. Ξάφνου μαθαίνει πως ανήκει σε μία φυλή ανθρώπων προικισμένων να τιθασεύουν τα στοιχεία της ύλης και του νου. Ανεξιχνίαστες επιθέσεις, ανεκπλήρωτοι έρωτες και μοχθηρές συνωμοσίες σκεπάζουν τη Νημφαιά Ακαδημία. Η Ελίζ Γουάιτ δεν ήθελε να γίνει η πρωταγωνίστρια του βιβλίου αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να γίνει!

Κατ’ εμέ είναι ο ορισμός του New Adult μυθιστορήματος γιατί συνδυάζει την καλοδουλεμένη φαντασία με ισόποσες δόσεις φλογερού ρομάντζου. Χάρη στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση, οι χαρακτήρες γίνονται οικείοι από τα πρώτα κεφάλαια, ειδικά η Ελίζ και ο Στεφάν. Το πρώτο μέρος είναι κυρίως εισαγωγικό για να στηθεί η κοσμοπλασία ώστε στο δεύτερο να μας επιφυλάσσει σκηνές αδρεναλινικής δράσης και plot twist (εμένα μου διέφυγαν όλα!). Xαίρομαι ιδιαιτέρως που το μυθιστόρημα παρόλο που τοποθετείται σε ακαδημία έχει τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα και θα εκτιμηθεί από το αναγνωστικό κοινό. Αναφορικά με τη γραφή, είναι απλή και δροσερή, καθόλου επιτηδευμένη για να μυηθούμε στον κόσμο που ύφανε με μεράκι. Όπως έχω αναφέρει ξανά, η ύπαρξη χάρτη και σχεδίων είναι μεγάλο plus γιατί διευκολύνουν την αναγνωστική εμπειρία. Εν κατακλείδι, η συγγραφέας τιθασεύει την καλπάζουσα φαντασία της για να προσφέρει το ιδανικό ξεκίνημα μίας νέας τριλογίας και διεκδικεί μία περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μας.

«Μη συγκρίνεις ποτέ τον εαυτό σου με τους άλλους. Είστε διαφορετικοί μεταξύ σας, ο καθένας σας μοναδικός, όπως ακριβώς και οι δυνάμεις σας. Να θυμάσαι, τα μπουμπούκια που αργούν να ανθίσουν, είναι και τα πιο όμορφα».

[Μaria Vrisanaki · Rating 5 out of 5]

Η φλόγα της Ελεγκάντι έχει τα 4 αγαπημένα μου στοιχεία!

Μυστήριο
Ενταση
Ρομάντζο
Δράση 😍



Κυλάει σαν νεράκι



Ειναι ευκολοδιαβαστο, αμεσο και γρήγορο, χωρίς περιττές πολυλογιες και φλυαρίες.

-------

Όμορφα τοπία



Και μαγικά πλάσματα σας περιμένουν να τα εξερευνήσετε στον κόσμο που έπλασε η Χριστίνα 😍

-----------

Αγάπησα τον Ντέρεκ από την πρώτη στιγμή 😭 και μάλλον είμαι η μόνη 😭

[Αλέξης Ζησιμόπουλος · Rating 3 out of 5]

Αυτό το βιβλίο δεν μου έκανε. Θεωρώ πως έχει κάποιες αρετές και ως το συγγραφικό ντεμπούτο κάποιου κάνει την δουλειά του, μα δεν μπορώ παρά να σχολιάσω πράγματα εντός και εκτός της ιστορίας που το ρίχνουν αρκετά επίπεδα για τα δικά μου γούστα. Ωστόσο, έχω φυσικά την πρόθεση να το προτείνω σε κάποια άτομα και πιστεύω ότι δικαίως υπάρχει αρκετός κόσμος που θα το έβρισκε καλό. Θα φανεί σίγουρα απ’ τα σχόλιά μου αυτό, πιστεύω.

Σημείωση, δεν θα μιλήσω με συγκεκριμένα σπόιλερ, όπως συνηθίζω. Επίσης τα αποσπάσματα που θα χρησιμοποιηθούν θα είναι είτε δημοσίως δημοσιευμένα είτε απ’ τα πρώτα κεφάλαια.

Κι έτσι ας ξεκινήσουμε απ’ τα λιγότερο σημαντικά σχόλια για το βιβλίο πέρα απ’ το περιεχόμενό του. Η εικονογράφηση είναι καλή. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος τι ποσοστό ευσήμων αναλογεί στον καθένα απ’ τους τρεις συντελεστές που αναγράφονται, ωστόσο έχω να πω ότι το στυλ των εικόνων που παρεμβάλλονται μερικές φορές στις σελίδες μου άρεσε (και παραπέμπει σε ένα εφηβικό βιβλίο όπως θα σχολιάσω και παρακάτω), ο χάρτης είναι επίσης έγχρωμος και όμορφος (αν και θα προτιμούσα να υπάρχει στο τέλος σε διπλή σελίδα που διπλώνει, ακριβώς επειδή χαραμίζεται στη σμίκρυνση) και τα λοιπά γραφικά (όπως το λογότυπο της ακαδημίας) είναι σχετικά τίμια και δίνουν το κλίμα του βιβλίου.

Κάτι το οποίο μου φάνηκε… ας πούμε… πολύ, πολύ περίεργο είναι στο τέλος του βιβλίου. «Το ταξίδι δεν σταματάει εδώ!» ενημερωνόμαστε και μας παρουσιάζονται οι διαφορετικοί τρόποι να λάβουμε μέρος σε έναν διαγωνισμό; Και να κερδίσουμε μοναδικά δώρα; Συγκεκριμένα γράφει «στον» διαγωνισμό, αλλά δεν μπόρεσα να βρω παραπάνω πληροφορίες (για παράδειγμα ψάχνοντας στην ιστοσελίδα της συγγραφέα). Μάλιστα ένας τρόπος συμμετοχής είναι να γράψουμε τις σκέψεις μας για το βιβλίο στο Goodreads, άρα έχω πάρει μέρος. Τι είναι αυτός ο διαγωνισμός; Τι δώρα έχει; Πότε λήγει; Πού θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα; Είναι αρκετά παραπλανητικό και φτωχά παρουσιασμένο, εάν και εφόσον συμβαίνει, μια κλήρωση να μην έχει ξεκάθαρα γραμμένους όρους ή ανακατεύθυνση σε αυτούς. Επίσης έχω την «2η Έκδοση» του βιβλίου, άρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι είναι ένας διαγωνισμός που τρέχει αέναα, από τότε που βγήκε το βιβλίο και σε όλες τις μελλοντικές ανατυπώσεις; Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω πληροφορίες και είναι το τελευταίο πράγμα που βλέπει κανείς τελειώνοντας την ανάγνωση.

Ας περάσω στο γιατί δεν μου έκανε το περιεχόμενο του βιβλίου. Κυρίως γιατί δεν είναι αυτό που λέει ότι είναι. Όποιος περιμένει να διαβάσει ένα «[…] New Adult Epic Fantasy Romance μυθιστόρημα. Δηλαδή απευθύνεται σε «Νέους Ενήλικες» που επιθυμούν να διαβάσουν ένα βιβλίο φαντασίας με δόσεις αισθηματικού», δεν θα βρει αυτό. For all intents and purposes, που λέγαμε στο χωριό μου, αυτό το βιβλίο είναι το ακριβώς ανάποδο. Δεν είναι ένα βιβλίο φαντασίας με δόσεις ρομαντικού, είναι μια συρραφή ερωτικών-ρομαντικών καταστάσεων που τυγχάνει να έχουν ένα φάντασι υπόβαθρο για κορνίζα. Επίσης θεωρώ εντελώς άστοχο να χαρακτηρίζεται ως New και όχι Young Adult ή πολύ περισσότερο ως ένα έργο που απευθύνεται σε ηλικίες από 15 έως 18 το πολύ.

Το στοιχείο που κυριαρχεί και οδηγεί την πλοκή είναι χωρίς υπερβολή το πώς θα παρουσιαστούν σκηνές με υπόνοιες ερωτισμού μεταξύ των χαρακτήρων. Όλα παίζουν με την φαντασίωση του «πάει να γίνει κάτι αλλά δεν γίνεται κιόλας». Για παράδειγμα, θα πρέπει οι χαρακτήρες να στριμωχτούν και το μόριο του ενός να ακουμπήσει στην άλλη και εκείνη να ξαφνιαστεί που ένιωσε κάτι. Θα πρέπει κάθε δεύτερος χαρακτήρας να έχει κάποιο σχόλιο για την εμφάνιση της ηρωίδας ή να την ποθεί. Θα πρέπει να δεχθεί μια παρολίγον σεξουαλική επίθεση ή τις ανεπιθύμητες ορέξεις κάποιου. Θα πρέπει το πρωταγωνιστικό ζευγάρι να μοιραστεί ένα κρεβάτι και η ηρωίδα να οδηγήσει τα χέρια του ήρωα που είναι αναίσθητος στα γεννητικά της όργανα για να δει πώς θα νιώσει. Θα πρέπει να υπάρχει ένα ερωτικό τρίγωνο ή προβλέψιμο εμπόδιο που να εφάπτεται έστω επιφανειακά στο φανταστικό στοιχείο για να χωρίσει τους ήρωες.

Όλα αυτά είναι concepts που από μόνα τους είναι άκακα. Μάλιστα, είναι πετυχημένα. Πόσο μάλλον, εδώ η συγγραφέας έχει την ευχέρεια να τα παρουσιάσει με τρόπο που θα φαινόταν ελκυστικός σε έναν αναγνώστη… ο οποίος δεν έχει κάνει (μάλλον) ποτέ του σχέση, δεν είναι ενήλικος και δεν ψάχνει να διαβάσει ώριμο YA fiction. Απλώς, ο τρόπος που η ιστορία είναι δομημένη αλλά και που ξετυλίγεται μέσα απ’ τον βηματισμό της πλοκής δεν μπορεί να με κάνει να σκεφτώ κάτι διαφορετικό. Το target audience δεν είναι κάποιος που ψάχνει φαντασία με αισθηματικά προβλήματα – είναι κάποιος που ψάχνει ένα τυπικό young adult romance σε μια ακαδημία φαντασίας. Και μια χαρά, υπάρχει αρκετός κόσμος που το ψάχνει αυτό.

Οι χαρακτήρες είναι ως επί το πλείστον κάπως άδειοι. Έχουν μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, αλλά όχι ιδιαίτερη ανάπτυξη. Πιθανώς να το δούμε αυτό στα επόμενα δύο βιβλία. Κυρίως όμως, η σχέση των πρωταγωνιστών δεν είναι τόσο καλοδομημένη. Είναι το κοινότυπο boy meets girls σε fast forward από εφηβική οπτική για το πώς είναι μια εξιδανικευμέ��η σχέση με προβλήματα. Ο Στεφάν και η Ελίζ δεν έχουν τόση χημεία, γιατί δεν μοιράζονται και τόσες nonchalant φυσιολογικές στιγμές. Ακόμη, μερικές φορές οι χαρακτήρες μπορεί να πουν κάτι αναίτια, το οποίο έρχεται απ’ το πουθενά και δεν τους χαρακτηρίζει, έχει σημασία στην πλοκή ή προωθεί τα προσωπικά τους arcs αλλά τους χρωματίζει ως αντιπαθητικούς.

Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση του βιβλίου είναι μέτρια. Σε αυτό φταίει κυρίως ότι οι πρωταγωνιστές δεν έχουν πραγματικά δικιά τους φωνή, δικό τους σχόλιο ή χαρακτήρα, πέρα απ’ τα λόγια που προστάζει στα στόματά τους η συγγραφέας. Μιλάει εκείνη για αυτούς και αυτό απλώς φαίνεται. Επίσης η αφηγηματική φωνή έχει και διαβαθμίσεις μεταξύ σκέψεων και σκέψεων. Γιατί, δεδομένο πως όλα είναι σκέψεις όσα περιγράφει η Ελιζ αφού εκείνη τα σκέφτεται, αλλά επίσης τα σκέφτεται διπλά και τα σχολιάζει. Επίσης, δεν είναι ούτε τεχνικά ούτε οπτικά το καλύτερο όταν οι χαρακτήρες προσδιορίζουν τον εαυτό τους σαν να τους περιγράφει η συγγραφέας. Κανείς μας δεν σκέφτεται ότι έχει καλοσχηματισμένα φρύδια, μεγάλο στήθος ή γενικά τέτοιου είδους σχόλια για τον ίδιο του τον εαυτό. Όλα είναι δοσμένα αρκετά επιφανειακά, λείπει μια μαεστρία κι ένα τακτ που θα έκανε τα αφηγηματικά μέρη καλά. Δεν έχω γενικά πρόβλημα με τον τρόπο που γράφει η συγγραφέας, το βιβλίο δεν είναι κακογραμμένο με την έννοια της προχειρότητας ή επιμέλειας. Είναι όμως αρκετά cringe τόσο στον βασικό κορμό όσο και στους διαλόγους. Δυο παραδείγματα:

«[…]με αφήσουν ολομόναχη σε αυτό το… το… πώς να το αποκαλέσω; [i] Τρελό Κάστρο! Εντάξει… αν δεν ξυπνήσω τώρα αμέσως από αυτό το όνειρο θα… θα μουρλαθώ! Και τέλος πάντων, πώς υποτίθεται ότι θα βρω το δωμάτιό μου; Αααγκχ, τι αναρωτιέμαι και εγώ η παλαβή;[…] [/i]»

«Ήρθε η ώρα να πάρω την κατάσταση στις φλόγες μου».

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και σημεία όπου η συγγραφέας μας δίνει δείγματα μιας καλύτερης γραφής. Ο πρόλογος ήταν ένα πολύ καλό hook ιστορίας, ο επίλογος προετοιμάζει αρκετά καλά για το επόμενο βιβλίο και υπάρχουν ενδιάμεσα στα κεφάλαια γραμμένες καλύτερα απ’ το συνηθισμένο φράσεις, παράγραφοι και σελίδες. Όταν το ύφος της συγγραφέως είναι πιο λυρικό-συναισθηματικό, της ταιριάζει καλύτερα κατά τη γνώμη μου. Όταν προσπαθεί να προβάλει κάτι ως αστείο, cool ή δραματικό υστερεί όμως.

Ένα ακόμη αρκετά θετικό στοιχείο είναι η σκέψη πίσω απ’ το setting. Ο κόσμος δεν είναι εξαιρετικά δομημένος, ωστόσο οι βασικές ιδέες που τον διέπουν (αν και πολύ κοινότυπες) είναι σίγουρα άρτια θεμέλια. Όσον αφορά το φανταστικό στοιχείο, είναι τυποποιημένο, λίγο-πολύ το έχεις ξαναδεί και δεν φτάνει σε κάποια κλιμάκωση σε αυτό το έργο. Αλλά, θα μπορούσε να έχει potential (όπως οι διαφορετικοί κόσμοι, η έννοια της Ελεγκάντι, η μαγεία αν είχε βάθος). Δεν βρήκα κάποιο plot hole, αλλά αρκετά sub plots δεν οδήγησαν και πουθενά και δεν είχαν ενδιαφέρον (όπως τα γραφειοκρατικά της Ελίζ).

Σε γενικές γραμμές, θεωρώ το βιβλίο εξαιρετικά μέτριο. Αν θέλει να είναι φαντασία με λίγο ρομάντζο, δεν είναι. Αν θέλει να είναι ένα τυπικό YA, μπορεί να είναι. Ως πρώτο έργο είναι τίμια δουλειά. Μην γελιόμαστε, δεν είναι ένα χάλια βιβλίο σε κανένα επίπεδο.

Αλλά όσον αφορά τα γούστα μου, είναι σαν ένα φρούτο που είναι απ’ την μία πλευρά της συγγραφής άγουρο, απ’ την άλλη πλευρά της πλοκής ληγμένο και είμαι σίγουρος ότι αν το δώσω σε κάποιον με διαφορετικές προσδοκίες θα μου ζητήσει και δεύτερο.

[Έρση Λάβαρη · Rating 4 out of 5]

★★★½

Προτού προχωρήσω στην κριτική, θα ήθελα να επισημάνω το εξής: βιβλίο στο είδος της Φλόγας της Ελεγκάντι (υποθετική μυθοπλασία, νεανική φαντασία, η πλοκή που εκτυλίσσεται σε μια ακαδημία μαγείας όπου φοιτούν νεαροί ενήλικες που ανακαλύπτουν και μαθαίνουν να χειρίζονται το μαγικό στοιχείο τους—άρα εκ των πραγμάτων δεν τίθεται ζήτημα παραλληλισμού με τα Χάρι Πότερ— και έρχονται σε πρώτη σοβαρή επαφή με την σεξουαλικότητά τους) δεν έχει τύχει να διαβάσω ξανά. Αναπόφευκτα λοιπόν θα το κρίνω βάσει των ειδών που έχω επιλέξει αναγνωστικά (ελάχιστα και πολύ συγκεκριμένα… Αστυνομική λογοτεχνία/μυθιστορήματα μυστηρίου αλά Stieg Larsson ή Lars Kepler και «δύσπεπτα» κοινωνικά δράματα στο στιλ της Hanya Yanagihara και της Λίγης Ζωής της, κ.ο.κ.), συνειδητοποιώντας ωστόσο πως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν είμαι το κατάλληλο πρόσωπο για να κρίνω το ντεμπούτο της Χριστίνας Ψύλλα δίκαια και μέσα από ανάλογη αναγνωστική εμπειρία.

Και αφού αυτό το ξεκαθαρίσαμε, πάμε παρακάτω.

Η Φλόγα της Ελεγκάντι ιχνηλατεί λοιπόν την ιδιαίτερη ιστορία της Ελίζ Γουάιτ, που, σε μια πολύ απαιτητική φάση της ζωής της από την οποία θα έδινε τα πάντα για να μπορούσε να δραπετεύσει, απορροφιέται από τις σελίδες του μυθιστορήματος που διαβάζει και προσγειώνεται στις εγκαταστάσεις της Νημφαιάς Ακαδημίας: ενός κόσμου σκληρού, θηριώδους και ολότελα άγνωστου στο κορίτσι, που σύντομα έρχεται αντιμέτωπο με τους εξωσχολικούς κινδύνους που όμως απειλούν τους φοιτητές ακόμη και εντός του πανεπιστημίου, με αντιξοότητες και βάρβαρους κανονισμούς που πασχίζει να μάθει και να διαχειριστεί, με την πανέμορφη μα παμπόνηρη Έμερλαϊν που είναι ορκισμένη να την καταστρέψει, και τον ωραίο μα μυστηριώδη Στεφάν που ερωτεύεται δυνατά, και που φέρνει στην ζωή της τα πάνω κάτω. Με τους χειμαρρώδεις χαρακτήρες της και τις μελετημένες ανατροπές της η Χριστίνα δίνει το ντεμπούτο της, τον πρώτο τόμο μιας σειράς που θα ακολουθεί την ζωή της Ελίζ καθώς θα γίνεται η πρωταγωνίστρια της δικής της περιπετειώδους ιστορίας, και ήδη από τώρα υπόσχεται δράση, συναισθηματικές κορυφώσεις και πάμπολλες ακόμη αναπάντεχες εξελίξεις!

Από την ενδιαφέρουσα κοσμοπλασία, την αυθόρμητη σκιαγράφηση των χαρακτήρων, τους παραστατικούς διαλόγους και την πραγματικά πλούσια φαντασία της Χριστίνας, που με την απλή μα φρέσκια γλώσσα της την χειρίζεται με έμπειρους ελιγμούς και πολλή, πολλή αγάπη, μου έλειψαν ωστόσο τα παρακάτω: μια πιο σταδιακή εξέλιξη της σχέσης μεταξύ της Ελίζ και του Στεφάν, που η χημεία τους μου έδωσε την εντύπωση ελαφριάς βιάσης και μου στέρησε την αγωνία του να δω στο τέλος τους πρωταγωνιστές μαζί (θα μου ταίριαζε καλύτερα ένα slow burn εδώ, δηλαδή), λιγότερες ίσως «ερωτικές» σκηνές (τα εισαγωγικά επειδή δεν υπήρξε ολοκληρωμένη συνεύρεση ή προκαταρκτικά συνουσίας, αλλά περισσότερο παθιασμένα φιλιά και χάδια—εάν ίσως αυτά εξελίσσονταν σε σεξ η ποσότητα των σκηνών να μην με απασχολούσε κι ας είμαστε ακόμη στο πρώτο βιβλίο, μ’ αυτά τα δεδομένα όμως ο αριθμός μου φάνηκε κάπως υπερβολικός), και μια πιο ελεγχόμενη αντιμετώπιση των ερωτικών σχημάτων της ιστορίας (με την Ελίζ, τον Στεφάν, τον Κάι, την Έμερλαϊν και τον Ρέυ είμαστε ήδη σε ερωτικό πεντάγωνο, ενώ αργότερα προστίθεται κι άλλο πρόσωπο στο σχήμα με την εμφάνιση της πρώην συντρόφου του Στεφάν, πόσο μάλλον εάν υπολογίσουμε και την εμπλοκή του καθηγητή Ντέρεκ). Έμεινα και με ορισμένα ερωτήματα που θα ήθελα να έχουν απαντηθεί στο πρώτο βιβλίο (όπως, εφόσον το περιβάλλον της Ακαδημίας είναι τόσο αφιλόξενο, με σοβαρούς κινδύνους και κακουργηματικές τιμωρίες σχετικά απλών παραπτωμάτων, γιατί οι γονείς, οι ίδιοι οι φοιτητές αλλά και οι καθηγητές επέλεγαν την σχολή; Γιατί, δεδομένων των κινδύνων, δεν υπήρχε καλύτερη μέριμνα για την ασφάλεια των φοιτητών και του προσωπικού, ιδίως με την χρήση μαγείας; Γιατί κανείς, φοιτητής ή γονέας ή καθηγητής, δεν ενδιαφέρθηκε για το νεκρό κορίτσι που την δολοφονία του συγκάλυψε ο καθηγητής Ντέρεκ και που όμως έλειπε από την Ακαδημία για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Γιατί η Ελίζ λυγίζει εν τέλει εμπρός στο ενδεχόμενο της συμφιλίωσης του Στεφάν με την πρώην σύντροφό του και όχι μπροστά στο γεγονός ότι κατά πάσα πιθανότητα η ίδια δολοφόνησε την Αλίσια;).

Αν και στέρησαν από το βιβλίο αυτό το ένα αστέρι (εξ ου και η εκτενής τους ανάλυση, δηλαδή!), στην πραγματικότητα είμαι πολύ ενθουσιασμένη στην προοπτική του να δω τα σημεία αυτά να ξεδιαλύνονται στα επόμενα βιβλία της σειράς, και δεν μπορώ παρά να συγχαρώ την Χριστίνα για τον σεβασμό στους χαρακτήρες της, για την αγάπη της στον κόσμο που έπλασε, και για τον δυναμισμό με τον οποίο έκανε το ντεμπούτο της στον (τρομερά απαιτητικό) ελληνικό λογοτεχνικό χώρο. Της εύχομαι από καρδιάς κάθε επιτυχία (she rocks already!), και δεν θα σταματήσω ποτέ να την θαυμάζω για την όρεξή της και την αποφασιστικότητά της να κατακτά την κορυφή και να γίνεται όλο και καλύτερη! Αναμένουμε το επόμενο!

[Τατιάνα Τζινιώλη · Rating 5 out of 5]

Tο dark academia στα καλύτερά του!

Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που διάβασα το βιβλίο, όμως έχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Η ιστορία ξεκινά όταν η Ελίζ Γουάιτ μπαίνει μέσω ενός βιβλίου στον μαγικό κόσμο μίας Ακαδημίας. Μαγικά πλάσματα, δυνάμεις αλλά και μυστικά συμπληρώνουν τον κόσμο μίας Ακαδημίας που, δεν θα το κρύψω, θα ήθελα πολύ να είμαι μέρος της.

Το πρώτο μέρος μας συστήνει τον κόσμο και το δεύτερο είναι γεμάτο δράση με τις εξελίξεις να «τρέχουν». Η Ελιζ ωριμάζει, αποκτά συμμάρχους, και προσπαθεί να φτάσει στο τέλος αυτού του νήματος. Θα τα καταφέρει;

Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση το κάνει άμεσο με τον αναγνώστη να επενδύ��ι πολύ και να ζει μαζί με την Ελιζ τις αγωνίες και τα γεγονότα.

Ωστόσο, κάπου εδώ να κάνω και μία ειδική αναφορά στον Κάι που έχει γίνει το crush μου!

Η Ακαδημία ανοίγει τις πόρτες της και σας καλωσορίζει σε έναν κόσμο γεμάτο μαγεία και μυστικά.

[Yamaguchi · Rating 2 out of 5]

Λοιπόν, να ξεκινήσω με το ότι σαν ιδέα μου άρεσε πολύ. Οτιδήποτε έχει να κάνει με φαντασία, μαγεία, νέους κόσμους, κλπ κερδίζει αμέσως την προσοχή μου. Ίσως τελικά να ήταν και αυτό που μου έλειψε από το βιβλίο. Νιώθω σαν να πήρε κάποιος όλα τα κομμάτια του βιβλίου που αφορούσαν τον κόσμο που είχε δημιουργήσει η συγγραφέας και να τα αφαίρεσε για να κρατήσει μόνο το ρομάντζο. Που είναι τα μαθήματα της Ακαδημίας που θα μας έβαζαν μέσα σε αυτόν τον κόσμο; Που είναι οι μαγικές φυλές (όχι, η εκδρομή δεν μετράει αν το μόνο που έκαναν ήταν να πάνε σε νεραϊδοσπά και μετά να περάσουν όλη την ώρα τους στον καταρράκτη); Που είναι - για να το πούμε και στα ελληνικά- το worldbuilding; Ακόμα και με όλες τις αποκαλύψεις, πολλά πράγματα σε αυτό το βιβλίο δε βγάζουν νόημα και τα νιώθω σαν ένα αδιάφορο πλαίσιο για το ρομάντζο.

Δεν έχω θέμα με το ρομάντζο, το λατρεύω. Αλλά προτιμώ να είναι το αλατοπίπερο και όχι το κυρίως γεύμα, εκτός να έχω επιλέξει συγκεκριμένα να διαβάσω ένα ρομαντικό βιβλίο.

Και πάλι, ίσως να μην με ενοχλούσε τόσο αν ήταν έστω και λίγο πιο συμπαθητικός ο Στεφάν. I mean, νόμιζα ότι είχαμε ξεπεράσει τη φάση "μου φέρονται σαν σκουπίδι, αλλά είναι κατά βάθος για το καλό μου και ούτως ή άλλως δεν πειράζει γιατί έχει six pack και μπλε μάτια". Και αφήνω εντελώς απέξω το ότι ο τύπος εμφανιζόταν κάθε δύο σελίδες για να τη σώσει, γιατί τουλάχιστον στο τέλος έκανε και δύο πράγματα μόνη της.

Τέλος, κάτι περισσότερο από τεχνικής άποψης. Πολλές φορές πηδούσαμε από το ένα γεγονός στο άλλο, το οποίο ναι μεν είχε το θετικό ότι με έκανε να μη θέλω να αφήσω το βιβλίο κάτω, από την άλλη όμως σε σημεία μπερδευόμουν, γυρνούσα πίσω, δεν καταλάβαινα πάλι τίποτα και απλά συνέχιζα. Έτσι, πολλά γεγονότα φαίνονταν και βεβιασμένα και πολλές αντιδράσεις και συμπεριφορές των χαρακτήρων αφύσικες.

[Georgia · Rating 5 out of 5]

Δείτε επίσης και στο Chill and read

Τώρα που έφτασε ο καιρός της κυκλοφορίας του βιβλίου, μπορώ κι εγώ επιτέλους να γράψω γι’ αυτό και να σας μιλήσω για ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ και που θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε! Μέχρι τώρα του συζητούσαμε σε μικρό κύκλο, όσοι είχαμε την τιμή και τη χαρά να κάνουμε τις πρώτες αναγνώσεις!

Μέσα από το βιβλίο της η Χριστίνα Ψύλλα μας μεταφέρει από ένα κόσμο που γνωρίζουμε καλά, σε έναν άλλο τόσο διαφορετικό μα και τόσο μαγευτικό. Μυθικά πλάσματα, μια Ακαδημία για νέους και νέες με μαγικές δυνάμεις, μυστήριες επιθέσεις σε βάρος των φοιτητών και έρωτες που γεννιούνται αλλά δεν ολοκληρώνονται πάντα είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που σκοπό έχουν να τραβήξουν τον αναγνώστη στις σελίδες του και να μην τον αφήσουν να πάρει ανάσα. Και φυσικά, το καταφέρνουν χωρίς δυσκολία. Ένα βιβλίο που δε θες να το αφήσεις από τα χέρια σου!

Η Ελίζ Γουάιτ είναι μια νέα κοπέλα που δεν έχει και το πιο ήσυχο και ομαλό οικογενειακό περιβάλλον. Κι ενώ έχει φίλους, δυστυχώς δεν ανταποκρίνονται πάντα στις προσδοκίες της, οπότε καταφεύγει στα βιβλία! Έτσι κι αυτή τη φορά, μετά από έναν ακόμα καυγά στο σπίτι κατέληξε στο βιβλιοπωλείο και στα ράφια με τα βιβλία φαντασίας την προσοχής της τράβηξε ένα συγκεκριμένο βιβλίο. Αυτό επέλεξε και αυτό άρχισε να διαβάζει. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου εισχώρησε χωρίς καλά καλά να το καταλάβει και πολύ φοβάται ότι δε θα μπορέσει να τα βγάλει εύκολα πέρα στον μαγικό αυτό κόσμο.

Πανέξυπνη ιδέα και πολύ ωραία εκτελεσμένη. Όσοι διαβάζουμε βιβλία φαντασίας, πολλές φορές πλάθουμε σενάρια όπου μεταφερόμαστε στον κόσμο του αγαπημένου μας βιβλίου. Αυτή τη φαντασίωση έκανε πραγματικότητα η συγγραφέας για την ηρωίδα της και την έκρυψε πίσω από κάποια μυστικά που θα αποκαλυφθούν κάποια στιγμή αφού έχει προχωρήσει αρκετά η ιστορία ώστε να βγαίνει και νόημα.

Όπως η ηρωίδα γνωρίζει το μέρος που μεταφέρθηκε, έτσι το μαθαίνει και ο αναγνώστης μέσα από τα μάτια της. Ξεκινώντας με τη Νημφαιά Ακαδημία, τα πλάσματα που διαφεντεύουν τον μαγικό αυτό κόσμο και προχωρώντας στις ιδιαιτερότητες του κόσμου αλλά και των κατοίκων του γενικότερα. Μαζί με τον κόσμο, η ηρωίδα μαθαίνει και τον εαυτό της, που δεν είναι αυτός που μέχρι τότε νόμιζε. Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο είναι ταιριαστή στο ύφος και το είδος του βιβλίου και δίνει την πνοή που χρειάζεται η ιστορία ώστε να μένει το ενδιαφέρον αναλλοίωτο. Πρόκειται για ένα New Adult Fantasy που τιμά το είδος του, δίνοντας ίσα κομμάτια φανταστικού και ρομαντικού στοιχείου, και επιπλέον, με μια καλή δόση δράσης. Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

[Eleni Ouzouni (Life is Art) · Rating 4 out of 5]

Η ιστορία μας ακολουθεί την Έλιζ Γουάιτ, μια νεαρή κοπέλα αφόρητα κουρασμένη από την πραγματικότητα της και τους συνεχή καβγάδες της οικογένειας της. Καθώς προσπαθεί να ξεχαστεί με το ανάγνωσμα ενός αγαπημένου της βιβλίου - βρίσκεται ξαφνικά μέσα σε αυτό! Γίνεται η ίδια πρωταγωνίστρια σε ένα μαγικό κόσμο γεμάτο μαγεία, μυθικά πλάσματα και κινδύνους.

Η Ελίζ από την πρώτη μέρα της, στην Νυμφαία Ακαδημία θα βρεθεί με μπελάδες. Θα κάνει φίλους αλλά και εχθρούς. Μέσα από τα μαθήματα, θα διδαχτεί την ιστορία αυτού του άγνωστου τόπου αλλά και να χειρίζεται την μαγεία της. Οι χαρακτήρες είναι πολύ όμορφα πλασμένοι. Άλλους τους συμπαθείς από το πρώτο ανάγνωσμα και άλλους θέλεις να τους ρίξεις δύο σφαλιάρες μπας και συνέλθουν 😁 Εκτός από την πρωταγωνίστρια ξεχώρισα την Αλίσια. Που θα ήθελα να δω περισσότερα κεφάλαια από την πλευρά της στο επόμενο βιβλίο.

Η ατμόσφαιρα που έχει καταφέρει να αποδόσει η συγγραφέας είναι εξαιρετική για το είδος του. Οι εικόνες μιας σκοτεινής σχολής με γοτθικό χαρακτήρα, τα μαθήματα μαγείας, ο κόσμος που είναι μοναδικός και εξολοκλήρου εμπνευσμένος από την ίδια σε βάζει ακόμη πιο έντονα μέσα στην ιστορία.

Όσο αναφορά το θέμα της γραφής η Χριστίνα έχει δώσει μια απλή αλλα ταυτόχρονα φρέσκια και καθόλου επιτηδευμένη νότα στο βιβλίο! Σε ένα δύο σημεία, θα ήθελα περισσότερους διαλόγους και σκηνές γιατί ένιωθα ότι εμφανιζόντουσαν άτομα και γινόντουσταν γεγονότα τόσο γρήγορα που είχα χάσει κάποια σελίδα.

Για το τέλος άφησα το ρομαντικό κομμάτι. Που ίσως είναι και το μεγαλύτερο του βιβλίου. Προσωπικά λάτρεψα όλο το hate to love που υπήρχε με τον Στέφαν, ένας χαρακτήρας που ξεδιπλώνεται σιγά σιγά. Οι σκηνές του ζευγαριού είναι γεμάτες πάθος και χημεία.

Νεράιδες και ξεχωριστά πλάσματα, μαθήματα μαγείας και φλογεροί έρωτες! Ένα υπέροχο πρώτο δείγμα μιας τριλογίας που θα μας συντροφεύσει για καιρό.

[Αnastasia Neraidoni · Rating 3 out of 5]

Το βιβλίο αυτό θα είχε δουλευτεί πολύ πιο άρτια αν ο εκδοτικός δεν βιαζόταν να το βγάλει για το φεστιβάλ στο Ζάππειο. Υπάρχουν φρέσκιες ιδέες όπως για παράδειγμα το ότι στην ακαδημία μιλούν την Τσακώνικη γλώσσα μα τα ονόματα των χαρακτήρων είναι ξενόφερτα μαζί με αρχαία ελληνικά, τα elementals αναφέρονται ως στοιχεία, οι άλλες φυλές και πόλεις θυμίζουν μεσαιωνικό fantasy κι υπάρχουν και Δαιμόνια. Το story δεν πατάει σε κανόνες μαγείας και εστιάζει περισσότερο στο romance της 19χρονης πρωταγωνίστριας που φέρεται σαν 15χρονη με τον μεγαλύτερο συμμαθητή της που από τον αυταρχικό τρόπο που της μιλάει και το slut shaming βρίσκεται στα όρια του αντιπαθητικού. Όταν δε εμφανίζεται κι ο ανταγωνιστής τότε δεν ξεχωρίζεις αν πρωταγωνιστής κι ανταγωνιστής είναι ένας χαρακτήρας. Οι καθηγητές απευθύνονται στην πρωταγωνιστρια με εκφράσεις λες και βγήκαν από την ταινία "το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο". Όλοι οι χαρακτήρες μοιάζουν δισδιάστατοι καθώς η γραφή εστιάζει περισσότερο στις εξωτερικές τους περιγραφές. Υπάρχουν τουλάχιστον 7 φορές φράσεις τύπου "τα μαύρα μάτια μου συνάντησαν τα τιρκουάζ δικά του". Είναι σύνηθες όλοι οι συγγραφείς στα πρώτα μας βήματα να παρουσιάζουμε την πρωταγωνίστρια ως πανέμορφη, πανέξυπνη και παντοδύναμη. Έτσι κι εδώ η Ελίζ είναι ένα κορίτσι που το θέλουν όλοι και που καταφέρνει να επιβιώσει όλων των επιθέσεων χωρίς γνώσεις πολεμικών τεχνών ή ελέγχου της δύναμής της. Παρόλα αυτά οι μάχες είναι εκπληκτικά γραμμένες με σαφήνεια, κινηματογραφικές περιγραφές και ένταση. Η χημεία Ελίζ και Στεφάν είναι μαγευτική και σίγουρα οι νεαροί αναγνώστες θα το ευχαριστηθούν. Απλά δεν απευθύνεται σε πιο απαιτητικούς αναγνώστες που ικανοποιούνται με την καλοχτισμένη κοσμοπλασία και πλοκή.

[Nantia · Rating 5 out of 5]

Είχα την τιμή να υπάρξω beta reader στο "Η φλόγα της Ελεγκάντι" στην πρώι��η μορφή του όταν ακόμα είχε άλλο τίτλο και ανυπομονώ να διαβάσω την τελική μορφή.
Η συγγραφέας πλάθει έναν κόσμο που βρίθει φαντασία. Με ευφάνταστη και πρωτότυπη πλοκή, και μια γλώσσα κατανοητή από εφήβους μέχρι ενήλικες, είναι ένα must read βιβλίο για τον Χειμώνα που όλοι θέλουμε κάτι πιο cozy.
Γιατί αυτό συνδυάζει η γραφή της Χριστίνας. Μια γρήγορη και σαγηνευτική γραφή και ένα συναίσθημα οικειότητας και θαλπωρής.
Το βιβλίο μας μυεί στον κόσμο της Ακαδημίας μέσα από τα μάτια της Ελίζ. Μυστικά, ψέματα και έρωτες ξετυλίγονται αργά και μεθοδικά ώστε να σε αφήσουν με κομμένη την ανάσα στο τέλος.
Πιστέψτε με, θα αναζητάτε το επόμενο με το που τελειώσετε την ανάγνωση του πρώτου.
Υπέροχη πρώτη εμφάνιση από μια μυθιστοριογράφο που ήρθε για να μείνει και να γεμίσει την βιβλιοθήκη μας με δυνατά βιβλία που θα χαραχτούν στην μνήμη των αναγνωστών.

[Γρηγόρης Δημακόπουλος · Rating 4 out of 5]

Ένα αδιαμφισβήτητο ταλέντο και ένα αξιοπρόσεκτο ντεμπούτο που σκόρπισε αισιοδοξία σε όλους όσους ασχολούνται με το φανταστικό στη χώρα. Από την πρώτη στιγμή η Φλόγα της Ελεγκάντι έκανε αίσθηση (είναι, πραγματικά, μια έκδοση κόσμημα) και οι αναγνώστες αγκάλιασαν το πόνημα της συγγραφέως δίχως δισταγμό, γεγονός που από μόνο του αποτελεί ενθαρρυντικό σημάδι για το μέλλον.

Το βιβλίο δεν ανήκει στα αναγνώσματα που προτιμώ. Απευθύνεται, κυρίως, σε κοινό 18-40, και ανήκει στην κατηγορία των New Adult μυθιστορημάτων, που στοχεύουν κυρίως σε αγόρια και κορίτσια ηλικίας 20+. Όμως, αν και δεν ανήκω στο target group του συγκεκριμένου έργου, τολμώ να πω πως η ιστορία με ταξίδεψε πίσω σε εκείνη την ηλικία. Ένιωσα ξανά πώς είναι να είναι κανείς είκοσι χρονών. Θυμήθηκα τον τρόπο σκέψης, το πάθος, το τσαγανό, την ανεμελιά, την ενεργητικότητα, τη ζωντάνια, την απλότητα, τα σφάλματα, τις κορυφώσεις των συναισθημάτων, όλα όσα τα νιάτα προσφέρουν στη ζωή ενός ατόμου. Κι αυτό ήταν κάτι πολύτιμο για μένα, μια εμπειρία που θέρμανε την καρδιά μου.

Η ιστορία βασίζεται σε μεγάλο ποσοστό στους χαρακτήρες και η δουλειά που έχει γίνει εκεί είναι πολύ αξιόλογη. Η περιγραφή των συναισθημάτων, η απόδοση της οπτικής, η πρόζα, οι λεπτομέρειες, οι αντιδράσεις της στιγμής, είναι στοιχεία δουλεμένα που ωφελούν το έργο και δίνουν υποσχέσεις για το μέλλον. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η συγγραφέας ζει την ιστορία που γράφει, κι αυτό είναι κάτι που φαίνεται, κάτι που προσωπικά εκτιμώ πολύ. Υπάρχει μια ετεροβαρής σχέση μεταξύ του ερωτικού στοιχείου και της κοσμοπλασίας που ίσως ξενίσει ορισμένους, όμως θεωρώ πως αυτό το ζήτημα έγκειται καθαρά στο προσωπικό γούστο του καθενός (χωρίς αυτό να σημαίνει, φυσικά, πως δεν μπορεί μια δημιουργός να αναζητήσει τη χρυσή τομή ώστε μια μεγαλύτερη μερίδα του κοινού να είναι ικανοποιημένη). Η σχέση με τον Στεφάν είναι στο προσκήνιο, όμως πιστεύω πως όλοι οι χαρακτήρες έχουν κάτι να πουν, κάτι να προσφέρουν, για να χαρακτηριστούν αξιομνημόνευτοι.

Θα ήθελα η αρχή να ήταν λίγο πιο ομαλή (εξηγείται η απότομη μετάβαση στην Ακαδημία, όμως αρχικά φαντάζει βιαστική), να ζούσαμε περισσότερο την καθημερινότητα της Ελίζ. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή στον φανταστικό μας κόσμο. Τα γεγονότα τρέχουν και σε συνδυασμό με τη χρήση Ενεστώτα σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, το βιβλίο αποκτάει γοργό ρυθμό και η ανάγνωση κυλάει νεράκι. Αυτή είναι μια μέθοδος διήγησης που αρκετοί σύγχρονοι αναγνώστες προτιμούν, όμως θέλει προσοχή διότι κάποια στοιχεία (εξηγήσεις, συμπεριφορές, κίνητρα, κοσμοπλασία, παρελθοντικά γεγονότα) δεν αφομοιώνονται εύκολα ή δεν δίνονται σωστά, καθώς λείπει το αργό χτίσιμο της πλοκής από τη φαρέτρα του δημιουργού, και συνήθως δεν υπάρχει χώρος αρκετός ώστε να ενταχθούν ομαλά όλες οι προοικονομίες.

Τελικώς, πρόκειται για ένα βιβλίο που θεωρώ πως ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του αναγνωστικού κοινού στο οποίο απευθύνεται. Σίγουρα αποτελεί μια ελπιδοφόρα αρχή για τη Χριστίνα, μια αρχή που είμαι πεπεισμένος πως θα οδηγήσει σε μια επιτυχημένη συγγραφική πορεία.

[The Jolly Elf · Rating 5 out of 5]

Γενικά δεν ε.ιμαι άνθρωπος που διαβάζει ελληνική λογοτεχνία. Νιώθω οτι οι συγγραφείς το παρακάνουν με το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν και οι διάλογοι ποτέ δεν μου φαίνονται ρεαλιστικοί

Πάλι καλά η γραφή στην Φλόγα της Ελεγκάντι θυμίζει περισσότερο ξένη λογοτεχνία και φεύγει πολύ πιο ξεκούραστα η ιστορία. Προσωπικά ο τρόπος γραφής με βοήθησε πολύ και στο να βγώ απο reading slump. Μετά απο περίπυ 5-6 αποτυχημένες προσπάθειες να βρω κάτι με με κάνει να θέλω να γυρίσω την επόμενη σελίδα έπεσα πάνω του.

Σίγουρα θυμίζει τύπου YA που έχουμε δεί στο παρελθόν. Όλα τα tropes που θα περίμενες είναι εκεί αλλά η ιστορία ειναι NA οπότε δεν βγαίνει ως κάτι που πια (κατα τη γνώμη μου) θυμίζει χρόνια λυκείου. Επίσης υπόσχεται πολλά και για τα επόμενα βιβλία ως προς το τι θα μας δείξει ειδικά ως προς το ρομάντζο.

Και μιας και το ανέφερα να πώ οτι μου αρέσει η τροπή που έχει πάρει η ιστορία. Έχω σταματήσει πια να δίνω πολύ μεγάλη σημασία στο ρομάντζο αλλά εδώ υπήρξαν φορές που απλά είπα δυνατα "Φιληθείτε το κερατο μου!". Δεν ξέρω βέβαια αν θέλω να καταλήξει με αυτόν που μάλλον θα καταλήξει. Υπάρχει αλλη μια επιλογή που θα μπορούσε να κάνει και σίγουρα θα έφερνε έξτρα ίντριγκα για εμένα.

Τέλος να αναφέρω οτι η δράση ήταν ωραία δομημένη και θέλω να δώ περισσότερα μέρη σε αυτον τον κόσμο. Όσα είδαμε είχαν ωραίες περιγραφές και είναι απο τις περιπτώσεις που θα ήθελες να ζήσεις εκεί εν καιρό ειρήνης.

Σίγουρα το προτείνω. Ο μόνος λόγος που δεν έβαλα και το τελευταίο αστεράκι είναι οτι μπήκαμε στο πετσί του τι συμβαίνει προς το τέλος της ιστορίας και υπήρχαν 1-2 κλισέ σκηνές που δεν με τρέλαναν. Ως πρώτο βιβλίο έχει δώσει καλά θεμέλια για ο,τι ακολουθήσει και ελπίζω να δούμε την συνέχεια σύντομα.

*****
Διόρθωση: το πραγματικό μου rating παραμένει 4/5 αλλά βάζω 5 γιατί κάποια άτομα είναι πλήρως ανώριμα και δεν γράφουν με ειλικρίνiα. Two can play that game.

[Yiota · Rating 2 out of 5]

Έχω πολύ καιρό να πιάσω ελληνικό βιβλίο, αλλά είδα φαντασία, είδα μαγικό σχολείο, ειδα ρομάντζο και σκέφτηκα "why not?".

Δυστυχώς, είμαι παντελώς χαμένη. Έπιασα στα χέρια μου μια καλή ιδέα, η οποία όμως είναι πρόχειρα εκτελεσμένη. Η ροή του είναι χαοτική. Πετάγεται από το ένα γεγονός στο άλλο, χωρίς να καταλαβαίνεις τι γίνεται. Βάλε και στο καζάνι τα μικρά interludes άλλων χαρακτήρων και αντίο ροή. Στο μισο βιβλιο τουλάχιστον ένιωθα μπερδεμενη από το πόσος χρόνος έχει περάσει και πως φτάσαμε από το ένα σημείο στο άλλο.

Δεν ένιωσα να γνωρίζω ούτε τους χαρακτήρες ιδιαίτερα. Για 19-21 φέρονται σαν 15χρονα max. Πράξεις και σκηνές τους μου φαίνονται τόσο παιδικές και ώρες ώρες ακατανόητες. Και ένιωθα ότι στο ρομάντζο παίζοταν κυνήγι ποντίκι γάτας κάθε δύο σελίδες, χωρίς καμία ουσιαστική εξέλιξη, ούτε στο ρομαντζο, ούτε στην ιστορία, ούτε στους χαράκτηρες. Και ίσως να μην με ενοχλούσε αυτό, αν τουλάχιστον υπήρχε το απαραίτητο worldbuilding που χρειάζεται ένας φανταστικός κόσμος για να δουλέψει.

Θεωρώ ότι με καλύτερο editing θα είχαμε ένα διαφορετικό κι αρκετα καλυτερο βιβλίο στα χέρια μας. Ελπίζω, το επόμενο να φέρει βελτιώσεις και η συγγραφέας να μην επαναπαυθει στο θετικό feedback μόνο. Πραγματικά θα χαρώ πολύ να αναπτυχθεί το είδος στην χώρα μας.

[Χρύσα Βασιλείου · Rating 5 out of 5]

«Είμαι η Ελίζ Γουάιτ. Είμαι το απαγορευμένο, ο μύθος σας, και θα διεκδικήσω τη θέση μου σε αυτόν τον κόσμο». Έτσι συστήνει την ηρωίδα της στο αναγνωστικό κοινό η Χριστίνα Ψύλλα, η οποία, με το συγγραφικό της ντεμπούτο Η φλόγα της Ελεγκάντι, διεκδικεί επάξια μια θέση στον χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας του Φανταστικού.



Κουρασμένη από τα οικογενειακά προβλήματα και την καθημερινότητά της, η νεαρή Ελίζ Γουάιτ ονειρεύεται μια νέα αρχή και μια διαφορετική ζωή. Μια μέρα, ενώ διαβάζει ένα μυθιστόρημα φαντασίας, βρίσκεται ξαφνικά μέσα σε αυτό – και ένας ολόκληρος, πρωτόγνωρος φανταστικός κόσμος απλώνεται μπροστά της! Έτσι, από αναγνώστρια μετατρέπεται σε πρωταγωνίστρια της δικής της ιστορίας και σε πρωτοετή φοιτήτρια της Νημφαιάς Ακαδημίας.
Όμως ο μαγικός κόσμος στον οποίο βρέθηκε η Ελίζ κρύβει πολλές παγίδες και κινδύνους, αλλά και μυθικά πλάσματα, ξεχωριστές δυνάμεις και επικίνδυνα μυστικά. Από την πρώτη της ��έρα στην Ακαδημία, στα πρόσωπα των συμφοιτητών της θα βρει τις πρώτες της φιλίες, αλλά και αντιπάθειες. Και στο πρόσωπο του Στεφάν, ενός τριτοετή φοιτητή, αυτόν που θα κάνει τα συναισθήματά της να μπερδευτούν σε ένα κουβάρι επιθυμιών, αμφιβολιών και συγκρούσεων. Γιατί εκείνος φαίνεται να κρύβει ένα μυστικό, το οποίο εκείνη είναι αποφασισμένη να ανακαλύψει.
Καθώς ο καιρός περνά, η νεαρή κοπέλα προσαρμόζεται όλο και περισσότερο στη νέα της ζωή, μαθαίνοντας πώς να ελέγχει και να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις της. Ταυτόχρονα, καλείται να αντιμετωπίσει εχθρικές συμπεριφορές, θανάσιμες επιθέσεις, εσωτερικά διλήμματα, συγκλονιστικές αποκαλύψεις, αλλά και τα συναισθήματά της. Και όταν το τείχος των ψεμάτων που έχει χτιστεί γύρω της αρχίσει να καταρρέει και να έρχεται αντιμέτωπη με τις αλήθειες της ζωής της, η Ελίζ μοιάζει πιο αποφασισμένη από ποτέ να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, να βρει τη θέση της στον νέο αυτό κόσμο και να διεκδικήσει με όλες της τις δυνάμεις όσα της ανήκουν…



Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα του είδους της dark academia, του οποίου κυρίαρχα στοιχεία είναι ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα όπου λαμβάνει χώρα η πλοκή, το γοτθικό και κλασικό ύφος, η επιβλητική ατμόσφαιρα, η ενασχόληση με διάφορες τέχνες, το μυστήριο κ.ά. Και πράγματι, η συγγραφέας έχει δημιουργήσει έναν ολόκληρο φανταστικό κόσμο όπου έχει τοποθετήσει την πλοκή και τους ήρωές της και καταφέρνει να πείσει τον αναγνώστη για την ύπαρξη της κάθε γωνιάς του. Μαζί με την ηρωίδα, μεταφέρεται κι εκείνος στον κόσμο της Νημφαιάς Ακαδημίας και την ακολουθεί στη νέα της καθημερινότητα, τις εξερευνήσεις, τις ανακαλύψεις, τις μάχες και τις προκλήσεις. Με τρόπο γλαφυρό και παραστατικό, περιγράφονται οι χώροι της ακαδημίας και όλα όσα υπάρχουν γύρω από αυτήν – κάτι στο οποίο βοηθά πολύ και ο όμορφος χάρτης που βρίσκεται στην αρχή του βιβλίου και αποτελεί τον καλύτερο… σύμμαχο του αναγνώστη που «περιπλανιέται» στις σελίδες του.
Η γραφή είναι πρωτοπρόσωπη και, μέσα από τα μάτια της Ελίζ, γινόμαστε μάρτυρες όσων συμβαίνουν γύρω και μέσα της. Γινόμαστε μάρτυρες της εξέλιξης, της ωρίμανσης, των συναισθημάτων της. Αυτή η συγγραφική τεχνική, σε συνδυασμό με τη γενικότερη ζωντάνια, φρεσκάδα και ένταση, προσδίδει επιπλέον ρεαλισμό και παλμό στην αφήγηση. Σε αυτό βοηθάει πολύ και το ότι η συγγραφέας χρησιμοποιεί -πολύ επιτυχημένα, όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος- το σωστό ύφος και γλώσσα που παραπέμπουν σε συμπεριφορές, συναισθήματα, αντιδράσεις, τρόπο ομιλίας και σκέψης νεαρών κυρίως ατόμων. Η έντονη λυρικότητα, η δραματικότητα και το επιτηδευμένο ύφος απουσιάζουν – και πολύ καλά κάνουν, αφού όχι μόνο δεν θα είχαν τίποτα να προσθέσουν σε ένα τέτοιο μυθιστόρημα, αλλά αντίθετα θα αφαιρούσαν από την πειστικότητα και τον αυθορμητισμό του.
Το μαγικό στοιχείο και η δράση ισορροπούν αρμονικά με το συναίσθημα: οικογενειακοί και φιλικοί δεσμοί, ερωτικές αντιζηλίες, ερωτικά σκιρτήματα και πάθη, πείσματα και καβγάδες, αλλά και κλεφτά φιλιά που κάνουν την καρδιά να σκιρτά, παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου. Ως συνέπεια, οι ήρωες αποκτούν μια εντελώς ανθρώπινη και ρεαλιστική υπόσταση, μέσα σε έναν κόσμο όπου η μαγεία και η φαντασία έχουν τον πρώτο λόγο. Όσο για τις σχέσεις μεταξύ τους, αυτές διαμορφώνονται σταδιακά και υπόσχονται να μας απασχολήσουν πολύ περισσότερο στο μέλλον.
Οι ήρωες, εξάλλου, είναι κάτι ακόμα που ξεχωρίζει στο βιβλίο. Μαθητές και καθηγητές της Ακαδημίας, νεράιδες, ξωτικά, δαιμόνια και νύμφες συνυπάρχουν σ’ έναν κόσμο όπου κάθε μέρα γεννά και μια νέα περιπέτεια. Ο τρόπος που η συγγραφέας έχει πλάσει τον κάθε χαρακτήρα είναι αποκαλυπτικός και ευφάνταστος, αφού έχει προσδώσει στον καθέναν ξεχωριστές ιδιαίτερες δυνάμεις, αλλά και προσωπικότητα. Όλο το φάσμα ανθρώπων που συναντά κανείς σε ένα τέτοιο περιβάλλον ξεδιπλώνεται στις σελίδες του βιβλίου, καθένας με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, προκαλώντας τον αναγνώστη να τον κατατάξει ανάμεσα στους αγαπημένους ή μη ήρωές του, να ταυτιστεί ή να συγχυστεί μαζί του, να ενδιαφερθεί για την ιστορία και την εξέλιξή του και, σε κάθε περίπτωση, να ανυπομονεί για το τι του επιφυλάσσει το μέλλον.

Στο πρώτο μέρος της Φλόγας της Ελεγκάντι ουσιαστικά ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με τον κόσμο της Ελίζ Γουάιτ και τον γνωρίζει καλύτερα, ενώ στο δεύτερο ξεκινά η αληθινή δράση, η οποία κλιμακώνεται με συνεχή ένταση και χωρίς ανάσα μέχρι το τέλος. Και μιας και πρόκειται για σειρά βιβλίων, είναι απόλυτα φυσικό αυτό το τέλος να αποτελεί ένα δυνατό «cliffhanger»: ένα σημείο όπου το σασπένς κορυφώνεται και η αγωνία για τη συνέχεια χτυπά κόκκινο. Η οποία συνέχεια αναμένεται να είναι ακόμα πιο καθηλωτική, συναρπαστική και εθιστική. Μέχρι τότε, περιπλανηθείτε στους χώρους της Νημφαιάς Ακαδημίας και αφεθείτε στη μαγεία ενός φανταστικού κόσμου, όπου όλα μπορούν να συμβούν!

[Κατερίνα Παπαδάκη · Rating 1 out of 5]

Και θα εξηγήσω γιατί του βάζω μόνο ένα αστεράκι:
1) Το love story δεν μου άρεσε ούτε στο ελάχιστο. Η ιστορία ήταν περισσότερο επικεντρωμένη στο ρομάντζο και το στοιχείο της φαντασίας ήταν σε ένα 10%, ενώ πρόκειται για βιβλίο φαντασίας.
2) Κανείς χαρακτήρας δεν ειχε κάποιο είδος υπόβαθρου, κάποιο back-story, ήταν απλά μαριονέτες της πλοκής, δεν ένιωσα κανέναν πραγματικό άνθρωπο.
3) Υπήρχαν πολλές επαναλήψεις αναφορικά με τις περιγραφές στην εμφάνιση του πρωταγωνιστή και της πρωταγωνίστριας και όλες οι επαναλήψεις είχαν τις ίδιες λέξεις.
4) Η πλοκή, ήταν πολύ γρήγορη, οι σκηνές δεν εναλλάσσονταν με αρμονία, κάτι που ερχόταν σε αντίθεση με τις σκέψεις της πρωταγωνίστριας.
5) Η πρωταγωνίστρια, τώρα, συμπεριφερόταν πολύ περίεργα, ανώριμα για μια 19χρονη κοπέλα, όπως μου φάνηκαν ανώριμοι και οι διάλογοι μεταξύ των συνομηλίκων της.

Δεν έχω ξαναβάλει ένα αστεράκι σε κανένα βιβλίο, και νιώθω πολύ άσχημα που το κάνω, αλλά έβλεπα τόσο καλές κριτικές γι' αυτό, και πραγματικά αναρωτιέμαι αν διάβασα το ίδιο βιβλίο με όλους τους άλλους. Ελπίζω τα σχόλια μου να είναι βοηθητικά για τη συγγραφέα, γραφήκαν με πρόθεση να τη βοηθήσουν γιατί είδα πως είναι μικρή σε ηλικία και πιστεύω πως έχει πολλά να μάθει ακόμα πάνω στη συγγραφή.

[AlexNms · Rating 3 out of 5]

Δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω την κριτική για την «Φλόγα της Ελεγκάντι». Το σύμπαν του βιβλίου είχε αρκετό potential. Μαγεία, νεράιδες, ξωτικά, σκοτεινές υπάρξεις, ταξίδι κυριολεκτικά μέσα σε ένα βιβλίο. Φαντάζει όνειρο. Όμως για την Eliz White, γίνεται πραγματικότητα. Χωρίς να το καταλαβαίνει, ξεκινώντας την ανάγνωση ενός βιβλίου φαντασίας, μπαίνει στον κόσμο του. Έναν τελείως μαγικό κόσμο που δεν έχει ουδεμία σχέση με τον πραγματικό. Ανυπομονούσα να χαθώ μέσα στον κόσμο του και να διαβάσω μια ιστορία που θα ήθελα να ζήσω κι εγώ. Δυστυχώς, όμως δεν ήταν αυτό που περίμενα. Ήθελα να διαβάσω κάτι που να είχε μπόλικη φαντασία αλλά αυτό που διάβασα ήταν ένα 90% ρομάντζο και 10% φαντασία. Νομίζω πως δεν είμαι το ιδανικό κοινό για να κρίνει το βιβλίο καθώς από την μια δεν διαβάζω πολλά ρομαντικά βιβλία και από την άλλη θεωρώ πως παρόλο που κατηγοριοποιείται ως New Adult, ουσιαστικά είναι Teen Romance το οποίο πλέον δεν μου αρέσει σαν είδος (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Δεν θέλω να το κρίνω με άσχημο τρόπο γιατί είμαι σίγουρη οτι η συγγραφέας κόπιασε για να το γράψει. Ωστόσο, οφείλω να πω την ειλικρινή μου άποψη.  Γι'αυτό τον λόγο, θα γράψω τις σκέψεις που μου δημιούργησε σε bullets, με όσο καλύτερο τρόπο μπορώ.
1) Είναι αρκετά ευκολοδιάβαστο βιβλίο. Αν δεν το έκανα συνανάγνωση, θα μπορούσα να το έχω διαβάσει μέσα σε μια μέρα. Λίγα βιβλία με έχουν κάνει να θέλω να τα τελειώσω τόσο γρήγορα.
2) Η γλώσσα είναι αρκετά απλή και κατανοητή ώστε να την καταλαβαίνει κάθε αναγνώστ@. Μερικές φορές υπήρχαν λυρικές προτάσεις. Βέβαια, όχι πολλές, όπως θα ήθελα.
3) Ο πρόλογος και ο επίλογος ήταν από τα αγαπημένα μου σημεία του βιβλίου. Με είχε κερδίσει με τον πρόλογο αλλά με έχασε στην συνέχεια. Λίγο πριν το τέλος, με εκείνο το τεράστιο plot twist που ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ με κέρδισε πάλι αλλά δυστυχώς μετά στις τελευταίες σελίδες με έχασε.
4) Προσωπικά, οι χαρακτήρες, μαζί με την πρωταγωνίστρια, μου φάνηκαν ξύλινοι, δίχως κάποιο ιδιαίτερο βάθος και λογική. Δεν μπορώ να πω ότι συμπάθησα κάποιον ιδιαίτερα. Δεν δόθηκε κάποιο ιστορικό για κανέναν.
5) Δεν είδα κάποια χημεία μεταξύ της Ελίζ και του Στεφάν. Είδα απλώς μια λιγούρα κι ένα πάθος που σε εμένα φάνηκε πολύ αλλοπρόσαλλο και μερικές φορές ακατάλληλο.
6) Κατ' εμέ, υπήρχαν ελλείψεις στις περιγραφές και εφόσον επρόκειτο για 19+ χρονών, ένας πιο ώριμος διάλογος.
Καταλήγω λέγοντας πως πιστεύω οτι αν το διάβαζα σε μικρότερη ηλικία, πιθανόν να μου άρεσε περισσότερο. Τώρα στα 21 (σχεδόν), δεν νομίζω πως θα το χαρακτήριζα ως κάποιο του γούστου μου.

[Nicoleta Balopitou · Rating 5 out of 5]

Έχει περάσει καιρός από τη μέρα που τελείωσα την ανάγνωση του πρώτου βιβλίου της Χριστίνας Ψύλλα, αλλά ήθελα να γράψω δύο λόγια πριν το βαθμολογήσω γιατί ήταν μία πάρα πολύ ευχάριστη έκπληξη για εμένα. Είναι γεγονός για όσους με ξέρουν ότι μέχρι και πριν λίγα χρόνια διάβαζα πολλά μυθιστορήματα και σειρές φαντασίας από Έλληνες συγγραφείς, όμως στη συνέχεια σαν να άλλαξαν τα αναγνωστικά μου γούστα, αλλά και σαν να αισθάνθηκα ότι δεν υπάρχει κάποια εξέλιξη, σαν να επαναλαμβάνονται οι ίδιες ιστορίες με διαφορετικό τρόπο. Η φλόγα της Ελεγκάντι είναι ένα ρομαντικό βιβλίο φαντασίας που για κάποιο λόγο με έκανε να θέλω να το διαβάσω από την πρώτη στιγμή που το είδα κι ας έχει περάσει καιρός, όπως παραδέχτηκα, που σταμάτησαν να με συγκινούν τέτοιου είδους ιστορίες. Κι όμως ... η συγκεκριμένη ιστορία και με συγκίνησε και με πήγε χρόνια πίσω, σε εκείνες τις εποχές που σε ό,τι διάβαζα ήθελα να υπάρχει αρκετή δόση μυστηρίου, περιπέτειας και ρομάντζου. Πραγματικά, ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν και θα διαφωνήσω με αρκετά από τα σχόλια που διάβασα. Για εμένα έδινε την κατάλληλη προσοχή τόσο στο φανταστικό κομμάτι, όσο και στο ερωτικό. Από τη στιγμή που είναι το πρώτο βιβλίο μίας σειράς, τριλογίας, φαντασίας δεν χρειαζόταν η συγγραφέας κατά τη γνώμη μου να υπερφορτώσει το κείμενό της με πληροφορίες για το φανταστικό της σύμπαν, αντίθετα μου άρεσε που η όλη δράση κυλούσε ομαλά και μου έδινε το περιθώριο να γνωρίσω όλους τους χαρακτήρες. Αγάπησα ιδιαίτερα το κεντρικό πρωταγωνιστικό δίδυμο και ανυπομονώ να το συναντήσω στα επόμενα βιβλία της σειράς. Well done, Χριστίνα. 🙂

[Alice · Rating 4 out of 5]

Υπέροχο, δεν κατάλαβα για πότε τελείωσε. Θέλω το επόμενο ΧΘΕΣ💗

[Vana_and_books · Rating 5 out of 5]

Κάνεις βουτιά σε ένα ολόφρεσκο βιβλίο που ανήκει στην κατηγορία Young Adult Fantasy και
δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τα ξενόγλωσσα Dark Academia βιβλία.
Έχει ζωντάνια, γρήγορες σκηνές, ωραίους ήρωες. Υπάρχει συνοχή στην ιστορία. Ο κόσμος είναι όμορφος, παραμυθένιος, με μυστήρια πλάσματα και εικόνες. Αρκετά περιπετειώδες, με ανατροπή στο τέλος που με κάνει να ανυπομονώ για το επόμενο!

[Olga S · Rating 1 out of 5]

Dnf @ 25%
*Λυπάμαι πολύ αλλά πρέπει να είμαι ειλικρινής*

Αυτό το "βιβλίο" είναι ότι χειρότερο έχω διαβάσει ποτέ μου. Ναι βασικά δεν το τελείωσα. Εκεί που αρνείται η Ελίζ να βάλει κολάν στην Γυμναστική απλά το έκλεισα. Καταρχάς δεν θα έπρεπε να εκδοθεί. Τελεία. Δηλαδή ξεκινάει το βιβλίο με τους γονείς της Ελίζ να μαλώνουν, και μετά θυμωμένη πάει σε ένα βιβλιοπωλείο, αγοράζει ένα βιβλίο, πηγαίνει σπίτι και με το που ξεκινάει να το διαβάζει μεταφέρεται στην ακαδημία.
Και λες εσύ οκ. Εσύ αγαπημένε αναγνώστη, αν μεταφερόσουν σε μια φανταστική πόλη δεν θα έψαχνες τρόπο να φύγεις? Και άντε η πραγματική σου ζωή είναι απαράδεκτη. Και δεν θέλεις να φύγεις. Αναρωτιέσαι που βρίσκεσαι, σε πιάνει στα πράσα ένας καθηγητής να είσαι εκτός δωματίου σου και στην επόμενη σελίδα πηγαίνεις ήδη στην γραμματεία για να διαλέξεις μαθήματα για την Ακαδημία που δεν ξέρεις κάν περί τείνος πρόκειται. No dude, just no.

"Του ρίχνω μια γρήγορη ματιά. -Να κοίτα ένα: Γυμναστική για ζώα. Τι υποτίθεται πως σημαίνει αυτό? Θα βλέπουμε κουταβάκια να κάνουν κάμψεις?"

Απλά... όχι.. Δεν είναι αστείο. Αλήθεια. Φιλτράρουμε, επεξεργαζόμαστε και μετά το γράφουμε όπως λέει και η φίλη μου η Ειρήνη.

"Πρώτη μέρα σας εδώ και δεν λέτε να βγάλετε το σκασμό?"

Κανένας καθηγητής πανεπιστημίου δεν θα μιλούσε με τόση αγένεια. Υποτίθεται ότι το βιβλίο είναι New Adult. Υποτίθεται ότι η Ακαδημία είναι ανάλογη με το πανεπιστήμιο. Τόση αγένεια πια?

"Και αν σε ξαναπιάσω χωριάτα, να τον χαζεύεις έτσι, θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα."....."¨Παράτα μας κουκλίτσα μου"

Θεέ μου ΟΧΙ. Έτσι δεν θα έπρεπε να μιλάει κάποιος ούτε σε βιβλίο ούτε in real life. Άσε μας κουκλίτσα μου?
Πάρτυ... Συγκέντρωση... Όχι μάζωξη... Αλλά με τέτοιες ατάκες καταλαβαίνω το χωριάτα για να είμαι ειλικρινής.

Είναι πολύ κακογραμμένο άρλεκιν στο οποίο η συγγραφέας χρησιμοποιεί εκφράσεις καθομιλουμένης (και ούτε καν.) Εντάξει καλή προσπάθεια δεν μπορώ να πω, αλλά καλύτερα θα έπρεπε να το είχε ξανασκεφτεί πριν το στείλει για έκδοση. Και όσο σκληρό και να ακούγεται, θεωρώ ότι πέταξα 15 ευρώ και 3 ώρες από τη ζωή μου που δεν παίζει να ξαναβρώ.

[Sleeping under the moon (Nance) · Rating 5 out of 5]

Μπορεί να μην το έχω διαβάσει και ίσως να αργήσω πολύ να το κάνω λόγω διαμονής στο εξωτερικό αλλά ειλικρινά το αγαπάω τόσο όσο αγαπάω και το κορίτσι δημιούργησε αυτή την ιστορία.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να το αγαπήσει ο κόσμος όσο του αξίζει. Καλοτάξιδο νεραιδούλα μου ❤️

[Sophia Nicolopoulos · Rating 3 out of 5]

Kαι ναι, επιτέλους κριτική!

TL-DR: Γρήγορο, με συνεχής ένταση, πολύ ρομάντζο και, αν και εμπνευσμένο από φαντασία που έχουμε ήδη διαβάσει, με έναν ιδιαίτερο κόσμο που απαιτεί περισσότερες εξηγήσεις σε επόμενο βιβλίο, το ντεμπούτο της Χριστίνας-Μαρίας Ψύλλα είναι εδώ για να συναρπάσει, να ενθουσιάσει και να σε κάνει να γίνεις fangirl από εκεί που δεν το περίμενες. Με πιο συγκεκριμένη επιμέλεια και περισσότερη προσοχή στις σχέσεις των ηρώων, και ένα πιο στρωτό χτίσιμο των χαρακτήρων τους, όπως και δυνατότερη επιλογή λέξεων, η συγγραφέας μπορεί να μυήσει το ελληνικό κοινό στο New Adult fantasy romance αμετάκλητα και ολοκληρωτικά.

Συνεχίζουμε με την επιμέρους κριτική:

1. Περιβάλλον-Τοποθεσία/Κοσμοπλασία: Μου έλειψαν πολύ οι περιγραφές και οι ομαλές μεταβάσεις από σκηνή σε σκηνή. Θα ήθελα περισσότερη λεπτομέρεια στην περιγραφή του κάστρου, ας πούμε, ή μια σύντομη περιγραφή των καθηγητών που αναφέρονται και της οικογένειας της Ελίζ (πέρα από τα βασικά, χρώμα μαλλιά και μάτια.) Παρόλα αυτά, όταν η συγγραφέας περιέγραφε εκτενώς το έκανε με πολύ μεράκι και μαεστρία. Η Περιγραφή της βιβλιοθήκης και του παλατιού των Νεραίδων ή του Κηλιδωμένου Δάσους (η αγαπημένη μου) έδεναν τόσο ωραία με τα συναισθήματα και την έκπληξη της ηρωίδας που πραγματικά αξίζουν πολλά μπράβο.
Η Κοσμοπλασία της Χριστίνας, αν και πατάει πάνω σε μοτίβα που ήδη γνωρίζουμε σαν φανταστικό κοινό, ξωτικά, νεραίδες κλπ, έχει μια άκρως Ελληνική νότα που τραβάει το άμεσα τραβάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η τσακωνική διάλεκτος και τα δαιμόνια είναι πολύ ιδιαιτέρες ιδέες που αξίζουν περισσότερο εξερεύνηση στο δεύτερο βιβλίο.
Συχνά το ρομάντζο επισκίαζε την κοσμοπλάσία που αν και είναι λογικό, εν μέρη, γιατί διαβάζεις ένα fantasy romance, αλλά ο αναγνώστης χρειάζεται περισσότερο για να ενταχθεί πλήρως στην ιστορία (το λεγόμενο immersion.)

2. Πλοκή/Μομέντουμ: Κύλησε ΠΑΡΑ πολύ γρήγορα το βιβλίο! Έβγαλα σε 2 μέρες 445 σελίδες ΧΩΡΙΣ να κουραστώ! Αυτό είναι και ένα πολύ θετικό της γραφής της Χριστίνας—ρέει σαν νερό. Δύσκολο να το βρεις σε συγγραφέα στις μέρες μας.
Το μομέντουμ της ιστορίας, στο δεύτερο μέρος, ειδικά εκεί που είχαμε την αποκάλυψη για το κάτι που πρέπει να δώσει η ηρωίδα (δεν λέω άλλα φυσικά) ένιωσα ήταν βιαστικό και κάπως πιέστηκε το πράγμα για να φτάσουμε στον επίλογο, που επίσης ένιωσα βιαστικό. Δηλαδή, αν συγκρίνω το πρώτο μισό και το δεύτερο μισό του βιβλίου, η πλοκή στο πρώτο ξεδιπλωνόταν πιο γρήγορα από το δεύτερο και με περισσότερη φυσικότητα.
Σε γενικές γραμμές, για ένα βιβλίο NA με setting σε ακαδημία, χτύπησε πολλά στο checklist που είχα όσον αφορά την πλοκή. Είχε ένα ταξίδι γνωριμίας της ηρωίδας με τον εαυτό της, πολύ ρομάντζο, ένα ρομαντικό subplot που κατάφερε να μας νοιάζει (κάτι που δεν συμβαίνει εύκολα για εμένα), Π��ΛΥ angst (10/10 από εμένα για αυτό, Χριστίνα) και όμορφα δοσμένες λεπτομέρειες κοσμοπλασίας που, παρόλα αυτά, αν ήταν περισσότερες, θα έβαζε τον αναγνώστη περισσότερο στο “mood” του βιβλίου.


3. Σύγκρουση (το λεγόμενο conflict): Μαζί με τον γρήγορο ρυθμό, η συγγραφέας πραγματικά με κάθε της σελίδα δημιουργούσε και ένα ακόμα conflict που είχε άμεσα σχέση τόσο με την ηρωίδα, όσο και με δευτερεύοντες χαρακτήρες και τον ίδιο τον κόσμο. Σίγουρα το πρώτο βιβλίο θέτει τις βάσεις για ακόμα περισσότερες συγκρούσεις στο δεύτερο βιβλίο, όπως και στο τρίτο. Και σίγουρα, το να δημιουργείς συνέχεια ένταση και συγκρούσεις είναι αξιέπαινο γιατί δείχνει ότι η Χριστίνα γνωρίζει πολύ καλά το είδος στο οποίο γράφει και πως να το χρησιμοποιήσει ώστε να το προσαρμόσει, και να το πάει ένα βήμα παραπέρα.


4. Χαρακτήρες: Σε ένα βιβλίο που πρωταγωνιστούν έφηβοι, είναι δεδομένο ότι δε θα συμπαθήσεις εύκολα τους ήρωες, ειδικά την ηρωίδα. Επειδή το ίδιο συνέβη και με εμένα και την Ελίζ, θεωρώ ότι η συγγραφέας πέτυχε σωστά την ανωριμότητα που θα έπρεπε να έχει η Ελίζ και την επιπολαιότητα της. Ίσως όμως, σε κάποιες στιγμές, να θέλαμε να δούμε περισσότερο μια Ελίζ να ωριμάζει και να προσγειώνεται, παρά μια Ελίζ που μπορεί να φανεί ματαιόδοξη και ότι νοιάζεται περισσότερο για τον εαυτό της από τους άλλους.
Ο Στεφάν από την άλλη μεριά, είναι ο χαρακτήρας που αγαπάς να μισείς. Μου έχει κινήσει πολύ το ενδιαφέρον και θεωρώ, ότι αν και λίγο βιαστική η έλξη του με την ηρωίδα, η εξέλιξη ήταν όσο ενδιαφέρουσα θα περίμενες από ένα βιβλίο του είδους. Παρόλα αυτά, τα tropes enemies to lovers/forced proximity αν και πολύ ξεκάθαρα και ωραία ενσωματωμένα, τείνουν να φοκουσάρουν σε επανάληψη σκηνών, και εκεί θα περ��μενα μια διαφοροποίηση.

Σε αυτό το σημείο όμως, οφείλω να πω, ότι η Ελιζ φαίνεται να ζει και να κινείται σε έναν κόσμο υπό το male gaze, που πολλές φορές το ενστερνίζεται και η ίδια, με αποτέλεσμα, σε κάποιες σκηνές να αναρωτιέμαι πόσο σοφές είναι οι επιλογές της και πόσο θα έπρεπε σαν ηρωίδα να φέρεται υπό αυτό το πρίσμα τόσο στο αγόρι που την ελκύει, όσο και στις φίλες της. Οι χαρακτήρες έχουν ανάγκη, επομένως, από καλύτερο polishing όπως λέμε, και από ironing out, δηλαδή πρέπει γίνει ένα ξεκαθάρισμα μεταξύ συμπεριφορών που συνάδουν με τις βασικές αξίες τους, και μεταξύ συμπεριφορών που δημιουργούν ασυνέπειες και προβληματίζουν τον σύγχρονο αναγνώστη. Δηλαδή, κι ας κάνουν τα δικά τους, θα πρέπει να έχουν το λεγόμενο ‘ redeeming quality,’ ένα χαρακτηριστικό που στο τέλος να δικαιολογεί την συμπεριφορά τους και γιατί ήταν τόσο στον κόσμο τους ρε παιδί μου, σε πολλά σημεία του βιβλίου (βλέπε Cardan από Cruel Prince, ακόμα και o Tamlin από ΑCOTAR έχει έστω κάποιες στιγμές…πιο καθαρτικές ας πούμε.) Ο Στεφάν είχε, και μάλιστα αυτό με βοήθησε να τον συμπαθήσω πιο πολύ. Για την Ελίζ αναρωτιέμαι ακόμα.
Νομίζω ότι η σχέση της Ελίζ και του Στεφάν ήταν κάπως τοξική σε πολλά σημεία, αλλά υπήρχε μια στοχευμένη εξέλιξη του Στεφάν που βοήθησε στο να ανυπομονώ να δω πως εξελίσσεται στη συνέχεια και η Ελίζ.


Σε επόμενα βιβλία, αν αυτό το male gaze, η Ελίζ το αμφισβητήσει και το ορίσει ξανά, σίγουρα θα έχουμε να κάνουμε με μια χαρακτήρα που πραγματικά έχει σημαντική εξέλιξη από το πως ξεκίνησε και που κατέληξε.

Ίσως, θα ελαττωθεί και η ματαιοδοξία της Ελίζ ή η αυταρέσκεια της, μιας και δείχνει να είναι πολύ όμορφη και χωρίς κάποια ιδιαίτερη ανασφάλεια, ή πολύ ικανή στις τέχνες της αυτοάμυνας, και αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι πόσο βοηθάει την χαρακτήρα όλο αυτό να αλλάξει και να ωριμάσει ή την πλοκή.

5. Γραφή: Η γραφή της Χριστίνας είναι χειμαρρώδης, αρκετά θεατρική σε ορισμένα σημεία (που δεν με ενόχλησε απαραίτητα, αν και θα ήθελα οι διάλογοι να είναι πιο φυσικοί ανα διαστήματα, αλλά καταλαβαίνω ότι είναι χαρακτηριστικό της συγγραφέως οπότε αφού ήταν συνεπές, δεν με χάλασε) και ενθουσιώδης. Παρόλα αυτά, μου έλειπαν οι περιγραφές και κυρίως οι περιγραφές με λεξιλόγιο που δεν βασίζεται τόσο σε ουσιαστικά που επαναλαμβάνονται, όσο στο να είναι εμπνευσμένες από τις πέντε αισθήσεις και να χρησιμοποιούνται διαφορετικές λέξεις για την περιγραφή του προσώπου ή της δύναμης του Στεφάν, ας πούμε. Τέλος, οι σκηνές δράσεις ήταν περισσότερο καλογραμμένες αλλά συχνά, όταν πολλοί χαρακτήρες συμμετείχαν, ένιωθα ότι χανόμουν και δεν ήξερα τι γινόταν ακριβώς—σε αυτό βοηθάει να φιλτράρουμε πάντα την σκηνή υπό την οπτική του ώρα αν έχουμε τριτοπρόσωπη στενή, δηλαδή αν η Ελίζ πέφτει κάτω, θα πρέπει η σκηνή να περιγράφεται από κάτω, μιας και έτσι θα κοιτάει.

Σίγουρα η γραφή μεγαλώνει και ωριμάζει όσο γράφει περισσότερο και ο συγγραφέας, οπότε η επιλογή λεξιλογίου, η καθαρότερη δομή μιας σκηνής (πού είμαστε; Γιατί είμαστε εδώ; Ποιο είναι το conflict και γιατί μας νοιάζει αυτή η σκηνή) όπως και οι μεταβάσεις από σκηνή σε σκηνή μπορούν να δουλευτούν με την βοήθεια ενός επιμελητή.

Και φτάνω εδώ στο σημαντικότερο μου επιχείρημα: το βιβλίο αυτό θα ήταν για εμένα ένα καθαρό πεντάστερο με πιο συγκεκριμένη επιμέλεια σε σημεία της πλοκής, χαρακτήρα και scene level, το λεγόμενο developmental editing. Νομίζω είναι σημαντικό να το θίξω ως ζήτημα γιατί ίσως και να θεωρείται taboo στο bookstagram, αλλά ως επαγγελματίας editor, δε μπορώ παρά να αναγνωρίσω ότι στην Χριστίνα υπάρχει μια μεγάλη δυναμική για ιστορίες που σε καθηλώνουν και τις σκέφτεσαι αργότερα, αλλά όσο σημαντικός είναι ο συγγραφέας, άλλο τόσο σημαντικός είναι και ο επιμελητής σε developmental επίπεδο (πέρα από την φιλολογική επιμέλεια.)

Σημαντική σημειώση σε αυτή την κριτική είναι η ΤΕΡΑΣΤΙΑ δουλειά που κάνει η συγγραφέας για να προμοτάρει το βιβλίο της και η ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ επικοινωνία που έχει με τους αναγνώστες και υπόλοιπους Bookstagrammers. Το αγαπάει αυτό που κάνει και θέλει να γίνει καλύτερη, οπότε και δέχεται την υγιή ανατροφοδότηση—αυτό για εμένα μου δείχνει έναν άνθρωπο που κυνηγάει τα όνειρα του και δεν φοβάται να τσαλακωθεί, και για αυτό θα είμαι εδώ να την βοηθάω και να την υποστηρίζω όπως μπορώ.

[_.georgereads._ · Rating 5 out of 5]

Από που να ξεκινήσω και από που να τελειώσω. Το βιβλιο ήταν πραγματικά απίθανο. Συμπάθησα και την Ελίζ, περίεργο μιας και δεν συμπαθώ ποτέ τους πρωταγωνιστές, αλλά φυσικά και τα δυο γοητευτικά αγόρια, Στεφάν και Κάι. Το βιβλιο μου κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη κιόλας σελίδα, κυλάει γρήγορα και η γραφή ήταν άψογη. Θα πεθάνω μέχρι να βγει το δεύτερο βιβλίο. Το τέλος ήταν κλιφχανγκερ που σε αυτη την περίπτωση το θεωρώ πολύ κακό για εμένα μιας και δεν εχω το επόμενο. Χαίρομαι που μπορέσαμε να γνωρίσουμε και τις φυλές που μπορούμε να δούμε και στον χάρτη. Στα τελευταία κεφάλαια κατάφερε η συγγραφέας να με κάνει να κλάψω. Ειδικά στο 37...Η αγαπημένη μου Χριστίνα έκανε μια υπέροχη δουλειά που πραγματικά δεν σας παρακαλώ, απαιτώ να το διαβάσετε και είμαι σίγουρος πως δεν θα το μετανιώσετε!
🥰Χριστίνα συγχαρητήρια🥰

[Λία Αραμπατζή · Rating 5 out of 5]

Απολαυστικό!
Πρώτη φορά διαβάζω ελληνικό βιβλίο φανταστικής λογοτεχνίας. Ως φαν της Mead, της Clare και της Meyer μπορώ να πω ότι φτάνει στο επίπεδο τους. Ο κόσμος που έχει πλάσει περιγράφεται πολύ όμορφα. Η ιστορία ρέει, και γυρνάς τις σελίδες δίχως να το καταλάβεις. Περιέχει έρωτα, δράση, μαγεία!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Χριστίνα μπήκε στη συγγραφική κοινότητα για να μείνει. Ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο της τριλογίας με αγωνία.

[Pavlina Read more sleep less blog · Rating 5 out of 5]

4,5-5 αστέρια

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό το βιβλίο είναι το πρώτο της!! Μου άρεσε παρά πολύ η γραφή είναι γρήγορο , ενδιαφέρον , έχει χιούμορ , δράση , το φανταστικό κομμάτι ειναι φοβερό ! Γενικά μου άρεσαν τόσα πολλά από την ακαδημία τον τρόπο που η Ελιζ βρίσκεται εκεί , ο Στεφάν , ο Και 🙌🙌 είχε κάποιες έντονες στιγμές . Η Ελιζ μου άρεσε γιατί εξελίσσεται σαν χαρακτήρας και είναι και δυναμική .

[Kassi Mour · Rating 5 out of 5]

Αγάπησα τον κόσμο και τους χαρακτήρες. Η γραφή με εξέπληξε ευχάριστα, δεν περίμενα να είναι τόσο καλή για πρωτοεμφανιζόμενη! Εμένα τουλάχιστον με άφησε ευχαριστημένη! Το love story (enemies to lovers) με κατέστρεψε κυριολεκτικά. Ήταν ο,τι καλύτερο οι στιγμές του Στεφάν και της Ελίζ. Το προτείνω ανεπιφύλακτα! Περιμένω πώς και πώς τη συνέχεια και εύχομαι να μην αργήσει!
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το πώς μου φάνηκε, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο blog μου: https://vivliastorafimou.wordpress.co...

[Zizeloni · Rating 4 out of 5]

Επιτέλους ήρθε η ώρα να διαβάσω το βιβλίο της Χριστίνας που περίμενα εδώ και χρόνια!
Ο κόσμος που έχει δημιουργήσει είναι από τους πιο ενδιαφέροντες που έχω διαβάσει. Ενδιαφέροντα πλάσματα και ιστορικα στοιχεία, πρωτότυπες δυνάμεις, μια ακαδημία με ιδιαίτερα μαθήματα.
Ανυπομονούσα να μάθω τα πάντα για αυτό τον κόσμο, για αυτό αρχιλατ εκνευρίστηκα με τα ερωτικά και "σχολικά" μπερδέματα της πρωταγωνίστριας. Μα αντί να ενδιαφέρεται να γνωρίσει τον κόσμο εκείνο και να μάθει πως βρέθηκε εκεί, γκομενιζει και κουτσομπολευει!
Μετά όμως σκέφτηκα: μήπως όμως έτσι θα έκανε ένα τόσο νέο κορίτσι? Όσο και αν με εκνεύρισε η συμπεριφορά της, πιστεύω τελικά ότι είναι πιο ρεαλιστική από άλλους πρωταγωνιστές που έχουν μια ιδανική συμπεριφορά για να εξυπηρετήσουν την αφήγηση.

Στο δεύτερο μισό του δεύτερου μέρους, το βιβλίο απογειώνεται και σε αφήνει να θέλεις να διαβάσεις τη συνέχεια εδώ και τώρα. Επιτέλους εξηγούνται πράγματα και αναλύεται πολύ περισσότερο ο κόσμος που βρέθηκε η πρωταγωνίστρια.

Περιμένω το επόμενο, με περισσότερη ιστορία του κόσμου και περισσότερη περιγραφή.