Εν αρχή ην ο Λοιγός

by Ατρέας Λιμβρός

Α' Βραβείο Νουβέλας/Συλλογής Διηγημάτων στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «Χριστόδουλος Πετρίδης» (2015).

Περιεχόμενα:

-Η νύμφη
-Ογδόντα
-Πέρασα;
-Η επιφάνεια
-Ο νομάς
-Έαρ γλυκύ
-Κάθε σπίτι μια φωλιά

Από το οπισθόφυλλο:

Επτά ιστορίες πύρινης τρέλας, ταγμένες στην υπηρεσία τού τρόμου και του μαγικού ρεαλισμού, ελλοχεύουν καρτερικά πίσω από τις μαύρες συστάδες των φθόγγων, στα τρίστρατα των λευκών αφηγηματικών μονοπατιών.

Επτά ανεξάρτητοι μίτοι περιπλέκονται στις ανήλιαγες στοές τής αντίληψης του αναγνώστη, περιμένοντας καρτερικά την αποπλεξία τους. Ώσπου τελικά να φανερωθεί πως ήταν ανέκαθεν νημάτινες θηλιές˙ κι ο Θησέας, ο Μινώταυρος κι η Αριάδνη, σε κάθε τους ενσάρκωση, κυκλοπορούσαν, ισορροπώντας πάνω τους.

Επτά εν είδει ουροβόρου κυνηγητά -όπου οι ρόλοι τού θύτη και του θύματος εκφυλίζονται και κατασπαράζονται αδιακρίτως από το κερδαλεόφρον Σκότος- υπαινίσσονται, με αναίδεια και παρρησία, πως ο Άνθρωπος του αστικού και αρχαίου μύθου, της λαογραφίας και του παραμυθιού είναι ο καρπός ενός ζιζανίου που ριζώνει στο λίκνο των Αιώνων: ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λοιγός.

Ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, καὶ οὐδεὶς δύναται σταθῆναι.

318 pages, ebook

First published March 1, 2014

About the author

Ο Ατρέας Λιμβρός, κατά κόσμον Γιώργος Προφητηλιώτης, γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1990 και πλέον ζει στην Αθήνα. Είναι Διδάκτωρ Μηχανικός τού Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Η πρώτη του προσωπική συλλογή ιστοριών τρόμου, «Δημώδη ή Δειμώδη; A’: Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λοιγός», βραβεύτηκε το 2016 με το Α' Βραβείο Νουβέλας/Συλλογής Διηγημάτων στον πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό «Χριστόδουλος Πετρίδης».

Reviews

[kostas vamvoukakis · Rating 4 out of 5]

μου ειναι αρκετα δυσκολο να κρινω το βιβλιο του ατρεα γιατι πολυ απλα ειναι φιλος μου.
τα περισσοτερα του τα ειπα....ταλεντο εχει....γραφει πολυ καλα....θεματα μπορει να βρει απειρα γιατι ειναι ανθρωπος με πολλα ενδιαφεροντα...η γνωμη μου ειναι να το γυρισει στο μυθιστορημα γιατι καλες ολες οι ιστοριες αλλα....ηθελαν παραπανω αναπτυξη. η νυμφη και το καθε σπιτι μια φωλια ξεχωριζουν...δωστε του μια ευκαιρια....

[Ευθυμία Δεσποτάκη · Rating 4 out of 5]

Διάβασα το βιβλίο μια-δυο μέρες μετά την παρουσίασή του (την οποία δεν κατάφερα να παρακολουθήσω για προσωπικούς λόγους).

Γενικά είναι ένα καλό δείγμα πρώτης γραφής και περιμένω με ενθουσιασμό τα επόμενα. Αυτό που δεν με ικανοποίησε και πολύ ήταν η βαρυφορτωμένη γραφή, που κάποιες φορές πραγματικά έδειχνε να σου ξεφεύγει, με τις παρομοιώσεις και τα καλολογικά. Οι ιδέες ήταν έξυπνες και τις παρακολουθούσα κάθε φορά με ενδιαφέρον. Οι χαρακτήρες επίσης, οι πλοκές ίσως να ήθελαν μια ιδέα περισσότερο σπίρτο. Αυτό που πραγματικά με ενόχλησε όμως ήταν ότι οι κακοί σου ήταν πολύ κακοί, βρε παιδί μου, κάποιες φορές σχεδόν καρικατούρες. Δεν είναι ανάγκη κάποιον να είναι σπορά του Αζαζέλ για να κάνει κακό στον άλλο. Μπορεί να το καταφέρει και με κάποιον μικροεγωισμό.

Αναλυτικά:

Η νύμφη: Με πήρε από τα μούτρα και μου άξιζε. Βουτιά στην παράδοση, και στις μικροδυναμικές των μικρών κοινωνιών.

Ογδόντα: Έξυπνη εξήγηση του αστικού μύθου. Δε λέω τίποτε παραπάνω γιατί θα είναι σπόιλερ. Ωστόσο εδώ η κακία των κακών έχει αρχίσει να υπερβάλει.

Πέρασα; : Αργόσυρτο, σε σημείο που όταν ήρθε η δράση (και να μην το κρύβω, και η πλοκή, μέχρι τη στιγμή της δράσης δεν είχες καμία πλοκή) είχα αρχίσει να αποστασιοποιούμαι και να μη με νοιάζει για την ηρωίδα σου.

Η επιφάνεια: Και πάλι, πολύ ωραία ιδέα, εξαιρετικές εικόνες και σκηνές, αλλά οι κακοί μοβόροι κι η γλώσσα υπερβολικά κεντημένη και βαριά.

Ο νομάς: Ότι και να πω θα είναι λίγο. Η ιδέα σου λάμπει, χωρίς να είναι κάτι τρομερά πρωτότυπο, λάμπει. Αλλά και πάλι, σατανικοί κακοί, eeeeevil. Κρίμα, θα μπορούσε να είναι ό,τι ωραιότερο έχω διαβάσει φέτος σε διήγημα τρόμου.

Έαρ γλυκύ: να μην τα ξαναπώ. Το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι παρά που μοιάζει με κοινότυπη, στην πραγματικότητα αυτή η ιδέα δεν είναι καθόλου κοινότυπη. Την απόλαυσα μέχρι κεραίας.

Κάθε σπίτι μια φωλιά: Ξανά τα ίδια. Υπέροχη ιδέα, αξιολάτρευτοι χαρακτήρες εκείνος ο φύλακας ήταν ανάγκη να είναι τοοοοοσο κακός πια, τόοοοσο κακός;

Απ' όλα νομίζω ότι προτιμώ τη Νύμφη και το Έαρ γλυκύ. Όχι ότι ο Νομάς δεν είναι πολύ καλός, αλλά τα άλλα δύο ταιριάζουν καλύτερα με το είδος του τρόμου που αγαπώ πιο πολύ.

[Mary · Rating 5 out of 5]

Συνήθως, λένε, η μεγάλη προσμονή και η αγωνία για κάτι τείνει να οδηγεί σε απογοητεύσεις. Ευτυχώς, εδώ δεν ισχύει.

Ένα από τα δυνατότερα σημεία του βιβλίου είναι η μυθοπλασία του. Η καρδιά της συλλογής φαίνεται ιδιαίτερα προσεγμένη και ο συγγραφέας καταφέρνει σε κάθε ιστορία να μας συναρπάσει με κάτι νέο. Προσωπικά το θεωρώ πολύ σημαντικό αφού οι περισσότερες ιδέες - και ειδικά στη λογοτεχνία τρόμου- είναι μάλλον χιλιοειπωμένες και επαναλαμβανόμενες. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι ευχάριστα πρωτότυπο και φρέσκο.

Ο Ατρέας Λιμβρός, επιστρατεύει έναν λόγο ρευστό και αβίαστο. Είναι εκπληκτικό πως ένα κείμενο διανθισμένο με -ομολογουμένως- απαιτητικό λεξιλόγιο καταφέρνει να σε συναρπάσει και να καταβροχθίζεις τις σελίδες τόσο πεινασμένα όσο και τα πλάσματα που κρύβουν μέσα τους.

Στα μεγάλα συν, θα εντάξω και τα νοήματα που ένιωσα ότι άντλησα από κάθε ιστορία. Κάθε μία από αυτές σου αφήνει μια πικρή κοινωνικοπολιτική κριτική νομίζω και όταν τελικά την συλλάβεις αντιλαμβάνεσαι πόσο πιο ξεχωριστό γίνεται το βιβλίο.

Σε περίπτωση που ψάχνετε για αρνητικό σχόλιο, είναι μάταιο. Έψαξα -εμμονικά σχεδόν- για ψεγάδια αλλά δεν κατάφερα να καταγράψω κάτι. Από τις επτά ιστορίες όμως, θα σας αναφέρω ποιες αγάπησα περισσότερο: "Ογδόντα", "Πέρασα;" και "Έαρ γλυκύ".

Εφιαλτικά σκηνικά, δυνατή αφήγηση, συναρπαστική μυθοπλασία και ένας πολλά υποσχόμενος και ταλαντούχος συγγραφέας. Σίγουρα στα best of ως τώρα.

[Myyst · Rating 3 out of 5]

Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του πρώτου διηγήματος της συλλογής, της νύμφης, με το εξαιρετικό πλέξιμο της δυσειδαιμονικής χριστιανοσύνης της ελληνικής γης με την παγανιστική της αρχαιότητα, θεώρησα ήδη ότι κρατώ στα χέρια μου την πρωτόλεια ύλη ενός συγγραφέα με τους δέκτες του στραμμένους προς τους ανθρώπους γύρω του και με διάθεση να φωνάξει για τον τρόμο που τον περιβάλλει. Η αποτύπωση ενός πνιγερού άστεως σε διηγήματα όπως Ο νομάς ή το δυσκολοχώνευτο Κάθε σπίτι μια φωλιά κι οι ανηλεείς ανθρώπινοι χαρακτήρες που διαγράφονται ανάμεσα στις σελίδες των ιστοριών της συλλογής διαγράφουν έναν κόσμο όπου ο λοιγός αντικαθιστά τον λόγο σαν αρχή της πραγματικότητας κι εμείς, οι αναγνώστες κι οι αναγνώστριες καλούμαστε να το κατανοήσουμε στο πετσί μας και τα σπλάχνα μας. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη και εξαιρετική πρώτη συλλογή διηγημάτων ενός (πολύ) νέου συγγραφέα.

αναδημοσίευση από το sff.gr, 2016

[Ατρέας Λιμβρός]

Η συλλογή "Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λοιγός" περιέχει 7 ιστορίες τρόμου που έγραψα την περίοδο 2011-2013 και είναι πλέον διαθέσιμη δωρεάν ως νέα έκδοση σε μορφή ebook (.pdf), μέσω της Ανοικτής Βιβλιοθήκης: https://www.openbook.gr/en-archi-in-o...

Όλα τα διηγήματα της συλλογής είναι πλέον διαθέσιμα και ως ηχητικά βιβλία χάρη στον κύριο Γρηγόρη Καλογιάννη!

-Η νύμφη: https://www.youtube.com/watch?v=jX3lv...
-Ογδόντα: https://www.youtube.com/watch?v=F0dvT...
-Πέρασα;: https://www.youtube.com/watch?v=e8Z3b...
-Η επιφάνεια: https://www.youtube.com/watch?v=FZDNA...
-Ο νομάς: https://www.youtube.com/watch?v=yEP6j...
-Έαρ γλυκύ: https://www.youtube.com/watch?v=Azrjo...
-Κάθε σπίτι μια φωλιά: https://www.youtube.com/watch?v=m6P5U...

[Μιχάλης · Rating 4 out of 5]

Ενδιαφέρουσα πρώτη προσπάθεια από νε(αρ)ο συγγραφέα. Οι ιστοριές έχουν ως επί το πλείστον ενδιαφέρουσες ιδέες και ικανοποιητική ανάπτυξη, με χάλασε όμως αρκετά η ανάγκη του συγγραφέα να χρησιμοποιήσει μεγάλες και βαρύγδουπες λέξεις και εκφράσεις που συχνά δεν ταίριαζαν με το ύφος της αφήγησης και που, σε κάποιο βαθμό, μου φάνηκαν σαν αμαρτίες της νιότης.

Συνολικά στέκεται από μόνο του και αφήνει σίγουρα πολλές υποσχέσεις για την επόμενη δουλειά