What do you think?
Rate this book
Alper Kamu #3
Kıyamet Park
“Yakında dünya daha iyi bir yer haline gelecek çünkü ben daha iyi biri olacağım; ama önce halletmem gereken işler var.”
Mozart 5 yaşında beste yapıyordu, Alper Kamu cinayet çözüyor!
Lüks bir otelde gedikli bir gazeteci vahşice öldürülür.
Böylece dünyanın en küçük dedektifinin hayatına renk gelir.
Zanlılar arasında mekik dokurken, 8 yaşında tecrübeli bir rakibi vardır
bu defa: Altan… şeytana pabucunu ters giydiren yeni nesil bir şeytan.
Kahramanımız katili Altan’dan önce bulabilecek midir?
Yoksa davayı, bahsi ve hayalî arkadaşlarını kaybedecek midir?
Kıyamet Park, sahici dehşet ile sahte şöleni biraraya getiriyor.
Her sayfasında katilin gölgesini görecek, maktulün parfümünü duyacaksınız.
Şöhreti ülke sınırlarını aşan Alper Kamu'ya bir kez daha hayran kalacaksınız.
Tıkır tıkır işleyen kurgusu, hiç dinmeyen temposuyla Kıyamet Park bir kahkaha deposu.
Türk edebiyatının müstesna müellifi Alper Canıgüz’den akıllara seza bir polisiye şaheseri daha!
Descartes ile Kansız Celal, Batı ile Doğunun bu iki büyük filozofu, düşünsel sistemlerinin merkezine yerleştirdikleri şüphe unsurunu farklı biçimlerde ele alıp çözümlüyor ve neticede ikisi de aynı sonuca varıyordu: Tanrı vardır,
var olmalıdır. Frenk gururla ünlüyordu: Düşünüyorum öyleyse varım.
Türk çocuğu, müdanasız, el yükseltiyordu: Sen varsan, ben de varım!
Mozart 5 yaşında beste yapıyordu, Alper Kamu cinayet çözüyor!
Lüks bir otelde gedikli bir gazeteci vahşice öldürülür.
Böylece dünyanın en küçük dedektifinin hayatına renk gelir.
Zanlılar arasında mekik dokurken, 8 yaşında tecrübeli bir rakibi vardır
bu defa: Altan… şeytana pabucunu ters giydiren yeni nesil bir şeytan.
Kahramanımız katili Altan’dan önce bulabilecek midir?
Yoksa davayı, bahsi ve hayalî arkadaşlarını kaybedecek midir?
Kıyamet Park, sahici dehşet ile sahte şöleni biraraya getiriyor.
Her sayfasında katilin gölgesini görecek, maktulün parfümünü duyacaksınız.
Şöhreti ülke sınırlarını aşan Alper Kamu'ya bir kez daha hayran kalacaksınız.
Tıkır tıkır işleyen kurgusu, hiç dinmeyen temposuyla Kıyamet Park bir kahkaha deposu.
Türk edebiyatının müstesna müellifi Alper Canıgüz’den akıllara seza bir polisiye şaheseri daha!
Descartes ile Kansız Celal, Batı ile Doğunun bu iki büyük filozofu, düşünsel sistemlerinin merkezine yerleştirdikleri şüphe unsurunu farklı biçimlerde ele alıp çözümlüyor ve neticede ikisi de aynı sonuca varıyordu: Tanrı vardır,
var olmalıdır. Frenk gururla ünlüyordu: Düşünüyorum öyleyse varım.
Türk çocuğu, müdanasız, el yükseltiyordu: Sen varsan, ben de varım!
248 pages, Paperback
First published October 1, 2021
23 people are currently reading
721 people want to read
About the author
Alper Canıgüz
10 books1,073 followersTürk yazar. Darüşşafaka Lisesi'ni bitirdikten sonra Boğaziçi Üniversitesi Psikoloji Bölümü'nden mezun oldu.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 148 reviews
October 10, 2021
Alper Kamu, büyük palavracı!
Keşke hiç bitmese...
Kamu'nun bu son macerası sırasında okuduğu kitaplar:
-Meditasyonlar, Descartes
-Kendime Düşünceler, M. Aurelius
Kamu'nun daha önceden okumuş olduğu ve bu son macerası sırasında referans verdiği eserler:
-Pardayanlar Serisi, M. Zevaco
-Othello, Shakespeare
-Sherlock Holmes Serisi, A.C. Doyle
-Faust, Goethe
-Venedikte Ölüm, T. Mann
Keşke hiç bitmese...
Kamu'nun bu son macerası sırasında okuduğu kitaplar:
-Meditasyonlar, Descartes
-Kendime Düşünceler, M. Aurelius
Kamu'nun daha önceden okumuş olduğu ve bu son macerası sırasında referans verdiği eserler:
-Pardayanlar Serisi, M. Zevaco
-Othello, Shakespeare
-Sherlock Holmes Serisi, A.C. Doyle
-Faust, Goethe
-Venedikte Ölüm, T. Mann
October 23, 2021
Bilmiyorum... bilemiyorum... hiç...
Çok özlemişim 🥰
Çok özlemişim 🥰
October 10, 2021
Üçüncü Alper Kamu macerası. Bayıldım. Senelerce bekleyip bir çırpıda okumak çok acı ama ne yapayım. Yazarın dediği gibi, ruh belasını arar :)
May 10, 2022
Önceki Alper Kamu kitaplarını okuduysanız neyle karşılacağınızı aşağı yukarı tahmin edebilirsiniz; mekan değişse de, yeni karakterler gelse de beş yaşındaki Alper Kamu yine bir cinayeti aydınlatmanın peşinde hepimize hayat dersi veriyor.
Olayların bu sefer mahalle dışında yaşanmasını sevmedim, o mahalle ortamı Kamu'nun parlaması için daha uygundu bence. Alper Kamu'ya kafa tutabilecek kadar zeki Altan karakterini ise çok sevdim. Yaşı daha büyük, zekasının yanı sıra yetişkin olmanın da avantajlarını kullanan bir rakibi tercih ederdim ama böyle de olsa rekabet güzel şey. Gelgelelim bu karaktere ve Kamu ile arasındaki ilişkiye, rekabete daha fazla yer verilebilirdi diye düşünüyorum. Kitabın en keyif veren kısımları ikisini beraber gördüğümüz anlardı bence.
Kitabın duygusal yoğunluğu öncekilerden daha az sanki, yazar bu sefer maceraya odaklanmış. Haliyle felsefi sorgulamalar da az. Hikayenin polisiye tarafı her zamanki gibi ne çok iyi ne çok kötü, ancak Canıgüz gibi yetenekli bir yazarın Kan ve Gül'ün sonra bu kitapta da mesajlarını kör göze parmak vermesi üzücü. Daha derinlikli bir anlatı yazabileceğini de biliyoruz sonuçta. Kitapla alakalı en büyük sıkıntımsa ben bir okur olarak değişmişken Kamu'nun aynı kalması. Üç kitaptır aynı şeyleri yaşıyor, aynı dertlerden muzdarip. Bu tanıdıklık ileride sıkıcılaşabilir diye korkuyorum. Kamu da büyüse, bizler gibi bir yandan çürürken bir yandan buna boş yere karşı koymaya çalışsa fena olmazdı.
Sonuç olarak Kıyamet Park kendini hızla okutuyor, okurken epey de eğlendim ama Oğullar ve Rencide Ruhlar'ın yaşattığı hayret artık geride kaldı sanırım. Yine de Alper Canıgüz'ü, özellikle de Alper Kamu maceralarını okumak büyük keyif benim için. Canıgüz ne yazsa sorgusuz sualsiz alacağım bir yazar, sonraki kitaplarını da merakla bekliyorum.
Olayların bu sefer mahalle dışında yaşanmasını sevmedim, o mahalle ortamı Kamu'nun parlaması için daha uygundu bence. Alper Kamu'ya kafa tutabilecek kadar zeki Altan karakterini ise çok sevdim. Yaşı daha büyük, zekasının yanı sıra yetişkin olmanın da avantajlarını kullanan bir rakibi tercih ederdim ama böyle de olsa rekabet güzel şey. Gelgelelim bu karaktere ve Kamu ile arasındaki ilişkiye, rekabete daha fazla yer verilebilirdi diye düşünüyorum. Kitabın en keyif veren kısımları ikisini beraber gördüğümüz anlardı bence.
Kitabın duygusal yoğunluğu öncekilerden daha az sanki, yazar bu sefer maceraya odaklanmış. Haliyle felsefi sorgulamalar da az. Hikayenin polisiye tarafı her zamanki gibi ne çok iyi ne çok kötü, ancak Canıgüz gibi yetenekli bir yazarın Kan ve Gül'ün sonra bu kitapta da mesajlarını kör göze parmak vermesi üzücü. Daha derinlikli bir anlatı yazabileceğini de biliyoruz sonuçta. Kitapla alakalı en büyük sıkıntımsa ben bir okur olarak değişmişken Kamu'nun aynı kalması. Üç kitaptır aynı şeyleri yaşıyor, aynı dertlerden muzdarip. Bu tanıdıklık ileride sıkıcılaşabilir diye korkuyorum. Kamu da büyüse, bizler gibi bir yandan çürürken bir yandan buna boş yere karşı koymaya çalışsa fena olmazdı.
Sonuç olarak Kıyamet Park kendini hızla okutuyor, okurken epey de eğlendim ama Oğullar ve Rencide Ruhlar'ın yaşattığı hayret artık geride kaldı sanırım. Yine de Alper Canıgüz'ü, özellikle de Alper Kamu maceralarını okumak büyük keyif benim için. Canıgüz ne yazsa sorgusuz sualsiz alacağım bir yazar, sonraki kitaplarını da merakla bekliyorum.
March 28, 2022
Bu yorumu Taygun'un Bomba Gibiyim adlı şarkısını dinlerken yazıyorum!
Alper Kamu'yu çok özlemişiz. Alper Canıgüz, iyi ki yazıyorsun, seni seviyorum.
230 sayfalık düğümü son on sayfada sakin sakin çözdü Canıgüz, o 230 sayfada da aksiyonu düşürüp hadi artık çözülsün şu mesele dedirtmedi. Gece başladım sabah bitti ya kitap, azıcık uzun yazın şunları.
Altan mükemmel bir yarı villain/antagonist bence. 38.sayfa keyfim kaçtıkça okumalık bir şey olarak hafızamda duracak. Tadı damağımda kaldı.
Alper Kamu'yu çok özlemişiz. Alper Canıgüz, iyi ki yazıyorsun, seni seviyorum.
230 sayfalık düğümü son on sayfada sakin sakin çözdü Canıgüz, o 230 sayfada da aksiyonu düşürüp hadi artık çözülsün şu mesele dedirtmedi. Gece başladım sabah bitti ya kitap, azıcık uzun yazın şunları.
Altan mükemmel bir yarı villain/antagonist bence. 38.sayfa keyfim kaçtıkça okumalık bir şey olarak hafızamda duracak. Tadı damağımda kaldı.
November 24, 2021
İtiraf edelim, Alper Kamu’yu özlemişiz. Ama özellikle Oğullar ve Rencide Ruhların üzerinden çok zaman geçmiş. Muhtemelen okur olarak ben de değişmişim.
Akıcı bir okuma oldu ama o ilk “Kamu” işlerini okurken yaşadığım şok, keyif, mizah gücünü burada hissedemedim. Bir fenomen ile ilk kez karşılaşmanın gücünün devam eden süreçte sürdürebilmek kolay değildir. Belki de imkansızdır. Sebep bu da olabilir veya düpedüz irtifa kaybı da. Hülasa Alper Kamu kitapları içerisinde zayıf halka olmakla beraber, bir özlem giderme niyetine okunabilir. Bir alıntı ile noktalayalım:
“Neticede hepimizin malumudur ki, yaşadığımız topraklarda, tarafımıza kesilecek cezanın şiddeti, eylemimizin kamusal faydasıyla doğru orantılı olacaktır.”
Akıcı bir okuma oldu ama o ilk “Kamu” işlerini okurken yaşadığım şok, keyif, mizah gücünü burada hissedemedim. Bir fenomen ile ilk kez karşılaşmanın gücünün devam eden süreçte sürdürebilmek kolay değildir. Belki de imkansızdır. Sebep bu da olabilir veya düpedüz irtifa kaybı da. Hülasa Alper Kamu kitapları içerisinde zayıf halka olmakla beraber, bir özlem giderme niyetine okunabilir. Bir alıntı ile noktalayalım:
“Neticede hepimizin malumudur ki, yaşadığımız topraklarda, tarafımıza kesilecek cezanın şiddeti, eylemimizin kamusal faydasıyla doğru orantılı olacaktır.”
October 30, 2021
“Pazar sabahı ani bir cehennem korkusuyla uyandım. İnsanoğlu kısıtlı kapasitesine rağmen gerek fiziksel gerekse ruhsal işkence yöntemleri keşfetme konusunda ezelden beri son derece yaratıcı olagelmiştir malumunuz. İlahi bir gücün bu konuda yapabileceklerini varın siz hesap edin. Sonsuza dek, akla hayale gelmeyecek acılara katlanmak pek iç açıcı bir düşünce değildi. Bir de, ruhani tartışmalarımızdan biri sırasında, mahallemizin saygıdeğer piç kurularından, kadim dostum Kansız Celal'den öğrendiğime göre cehennemde her bir saniye, milyonlarca yıl sürmekteydi. Milyonlarca yıllık bir sürenin neden saniye şeklinde tanımlandığı teknik olarak açıklaması zor ve herhalde benim gibi müebbet mahkûmlarından ziyade, inanç sahibi hırsız, katil, yalancı, talancı ve katliamcıları ilgilendiren bir husus olsa gerekti ya, insan endişelenmeden edemiyordu işte. Varoluşun sonsuza bölünerek mutlak elem ve ıstıraptan müteşekkil bir bütün haline dönüştüğü tek bir an. Bu tahayyülle her yanımı ateş basıyor, başım dönüyor, midem bulanıyordu. Kahrolası atalarımız ne güzel söylemişti: Yiğidi vesvese öldürürmüş. Gerçekliği benim için son derece uzak bir ihtimalken dahi kanımı donduran bu dehşet senaryosu karşısında Kansız Celal ne kadar soğukkanlı ve rahattı oysa. Söz konusu güzel sohbetimizde, iç huzuru ve inancının kaynağını şu bilgece sözlerle özetlemişti: ‘Oğlum, Allah yoksa ben bir şey kaybetmem ama bir varsa... sen boku yedin demektir!’
Descartes ile Kansız Celal, Batı ile Doğunun bu iki büyük filozofu, düşünsel sistemlerinin merkezine yerleştirdikleri şüphe unsurunu farklı biçimlerde ele alıp çözümlüyor ve neticede ikisi de aynı sonuca varıyordu: Tanrı vardır, var olmalıdır. Frenk gururla ünlüyordu: Düşünüyorum öyleyse varım. Türk çocuğu, müdanasız, el yükseltiyordu: Sen varsan, ben de varım!
‘Haydi kalk artık oğlum,’ diye bağırdı annem odamın kapısına birkaç kez sertçe vurarak. Bir akşam pat diye içeri dalıp da beni yatağımda Pelin'le bastığından beri kapımı kapalı tutmak ve içeri girmeden önce de haber vermek gibi faydalı bir huy edinmişti. Pelin'i, yani ekseriyetle televizyonun üstünde duran bu oyuncak bebeği zaman zaman kötü emellerime alet ettiğim bir sır değildi. Ayriyeten duygusal açıdan da kendisine karşı boş olmadığımı belirtmeliyim. Belki biraz da yataktan çıkma konusundaki isteksizliğimden, düşünmeye koyuldum. Sahi kimdi Pelin? Pelin sevgiydi. Sevgi neydi? Sevgi emekti. Nasıl gelmişti bizim eve? Dayım Almanya'dan anneme hediye olarak getirmişti. Dayım kimdi? Bir emekçi! Bu bir tesadüf olabilir miydi? İnsan niye koskoca kadına bir oyuncak bebek hediye etsindi? Sakın bu fikri ona bir Alman ajanı vermiş olmasındı? Pekâlâ da mümkündü. Millî birliğimizi bozmak için ta eski Çin'den beri başarıyla uygulanan, Türk erkeğinin cinsilatife duyduğu zaafı sömürme stratejisi şimdi de Batılılar tarafından kullanılıyor olamaz mıydı? Masum görünümlü, sarı saçlı, mavi gözlü bir plastik afet eliyle temiz bir Türk çocuğu maneviyatından edilip yozlaştırılıyor, ülkenin yabancı müdahalelere karşı ahlaki bağışıklığı yok ediliyordu. Evet, aynen böyle olmuş olmalıydı. Al sana İlluminati! Bir kez büyük oyunu görünce bütün bağlantılar ne kadar açık, her şey ne kadar netti. Vay gidinin Pelin'i diye düşündüm, biz televizyon izleyip Chucky Bebek'ten korkarken belanın sunturlusu evde, televizyonun üstüne çöreklenmiş bizi izlemekteymiş. Uluslararası komploları aydınlatma konusundaki bu müthiş yeteneğimle ileride beni parlak bir siyasi kariyerin beklediği su götürmezdi. Hiç olmadı, bu yaşta bu zekayla ileride milliyetçi maneviyatçı bir partinin genel başkanlığına ömür boyu kazık kakabilirdim. ‘Kalktım, kalktım,’ diye seslendim yatağımdan doğrulurken.”(s. 37)
Descartes ile Kansız Celal, Batı ile Doğunun bu iki büyük filozofu, düşünsel sistemlerinin merkezine yerleştirdikleri şüphe unsurunu farklı biçimlerde ele alıp çözümlüyor ve neticede ikisi de aynı sonuca varıyordu: Tanrı vardır, var olmalıdır. Frenk gururla ünlüyordu: Düşünüyorum öyleyse varım. Türk çocuğu, müdanasız, el yükseltiyordu: Sen varsan, ben de varım!
‘Haydi kalk artık oğlum,’ diye bağırdı annem odamın kapısına birkaç kez sertçe vurarak. Bir akşam pat diye içeri dalıp da beni yatağımda Pelin'le bastığından beri kapımı kapalı tutmak ve içeri girmeden önce de haber vermek gibi faydalı bir huy edinmişti. Pelin'i, yani ekseriyetle televizyonun üstünde duran bu oyuncak bebeği zaman zaman kötü emellerime alet ettiğim bir sır değildi. Ayriyeten duygusal açıdan da kendisine karşı boş olmadığımı belirtmeliyim. Belki biraz da yataktan çıkma konusundaki isteksizliğimden, düşünmeye koyuldum. Sahi kimdi Pelin? Pelin sevgiydi. Sevgi neydi? Sevgi emekti. Nasıl gelmişti bizim eve? Dayım Almanya'dan anneme hediye olarak getirmişti. Dayım kimdi? Bir emekçi! Bu bir tesadüf olabilir miydi? İnsan niye koskoca kadına bir oyuncak bebek hediye etsindi? Sakın bu fikri ona bir Alman ajanı vermiş olmasındı? Pekâlâ da mümkündü. Millî birliğimizi bozmak için ta eski Çin'den beri başarıyla uygulanan, Türk erkeğinin cinsilatife duyduğu zaafı sömürme stratejisi şimdi de Batılılar tarafından kullanılıyor olamaz mıydı? Masum görünümlü, sarı saçlı, mavi gözlü bir plastik afet eliyle temiz bir Türk çocuğu maneviyatından edilip yozlaştırılıyor, ülkenin yabancı müdahalelere karşı ahlaki bağışıklığı yok ediliyordu. Evet, aynen böyle olmuş olmalıydı. Al sana İlluminati! Bir kez büyük oyunu görünce bütün bağlantılar ne kadar açık, her şey ne kadar netti. Vay gidinin Pelin'i diye düşündüm, biz televizyon izleyip Chucky Bebek'ten korkarken belanın sunturlusu evde, televizyonun üstüne çöreklenmiş bizi izlemekteymiş. Uluslararası komploları aydınlatma konusundaki bu müthiş yeteneğimle ileride beni parlak bir siyasi kariyerin beklediği su götürmezdi. Hiç olmadı, bu yaşta bu zekayla ileride milliyetçi maneviyatçı bir partinin genel başkanlığına ömür boyu kazık kakabilirdim. ‘Kalktım, kalktım,’ diye seslendim yatağımdan doğrulurken.”(s. 37)
October 14, 2021
"Suç işlerken sadece yoksullar bir sebebe ihtiyaç duyar. İktidar sahipleri ise ekseriyetle sırf yapabildikleri için kötülük yapar."
November 11, 2021
Yazarın okuduğum diğer kitaplarının aksine beni bir türlü içine çekemedi ve heyecanla kitabı okuyamadım, ne olacak acaba diye merak dahi edemedim.
November 13, 2022
Mahfi Egilmezden sonra gercek bir polisiyeye donmus olduk, simdilik biraz ara verecegim bu ture. Hikaye cok iyi bir taslaga oturtulmus, zekice ayrintilar iceriyor. Altan enfes bir antagonist oldu, bu ikisinin uzerine umarim daha cok maceralar okuruz, gozlem vs analiz gibi bir denkleme de oturtuldu. Altan uzerinden bilgilendirici seyler anlatmak da okura mumkun olacak. Leziz.
November 29, 2021
Serinin ilk iki kitabını okuyup sevdiyseniz bunu da seversiniz muhtemelen..
November 8, 2021
Kıyamet Park Alper Kamu serisinin üçüncü kitabı… 5 yaşındaki yaman dedektif Alper ailesi ile tatile çıkar, kaldıkları otelde bir gazeteci öldürülür. Haliyle, kahramanımız katili bulmak için kolları sıvar. Bu sefer karşısında, cinayeti çözmeye azimli bir rakip vardır, 8 yaşındaki Altan. Katilin peşinde nefes nefese bir kovalamaca başlar… Uçuk, absürt, komik, meraklı, zihin açıcı bir macera… Son sayfalara kadar katili bulamadım, Alper'e bir kez daha "aferin" dedim, çok akıllı, çok:)
Hem metin içinde düşünürlere, yazarlara verilen referanslar hem de sağlam polisiye kurgusu özellikle hoşuma gitti. Hikayenin arka planında ise dört dörtlük bir toplum tablosu var; aile, aile içi ilişkiler, çevrenin tahribi, kurnaz iş insanları, şeytanın aklına gelmeyecek çıkar ilişkileri ve manipülasyonlar…
Ve okurken çok güldüm, 2-3 defa koltuktan düştüm… Bir okur bir kitaptan daha ne bekler?:))
Hem metin içinde düşünürlere, yazarlara verilen referanslar hem de sağlam polisiye kurgusu özellikle hoşuma gitti. Hikayenin arka planında ise dört dörtlük bir toplum tablosu var; aile, aile içi ilişkiler, çevrenin tahribi, kurnaz iş insanları, şeytanın aklına gelmeyecek çıkar ilişkileri ve manipülasyonlar…
Ve okurken çok güldüm, 2-3 defa koltuktan düştüm… Bir okur bir kitaptan daha ne bekler?:))
December 17, 2021
A fantastic novel… Şahane…
October 15, 2021
Alper Kamu özel bir karakterdir, Alper Canıguz özel bir yazardır. Kıyamet park özel bir kitaptır. Bu kadar ;)
July 30, 2022
Kitap oldukça akıcıydı. Alper Canıgüzün diğer kitaplarına nazaran anlatısı daha az şenlikli olmasına rağmen, klasik Alper Canıgüz anlatısı hakim kitapta. Ayrıca, kitap boyunca yer yer karşınıza çıkan küçük tespitler oldukça güzeldi.
Son bölümdeki Normayla geçen diyalog ise en sevdiğim kısımdı.
"İnsan hayallerini masaya sürdüğü an kaybeder." s.192
Son bölümdeki Normayla geçen diyalog ise en sevdiğim kısımdı.
"İnsan hayallerini masaya sürdüğü an kaybeder." s.192
May 14, 2023
Kan ve Gül'den sonra çığır açmış Alper Canıgüz, bu kitap için de eski pop şarkılarına benzer bir şarkı besteletmiş. İçinde Türkiye'nin Eurovision'daki nakus talihinden, satranç tarihine geçmiş karşılaşmalara kadar birbirinden ilginç şeyler bulacağınız kitabı tüm Kamu severlere tavsiye ederim.
May 22, 2022
" madem bizim keyfimiz kaçık, onlarınki neden yerinde olsun diye özetlenebilecek bir milli duyguyla o tarafa yöneldim."
September 25, 2024
Biliyorum, dünya yakında daha iyi bir yer haline gelecek. Hakan bir sabah gözleri parıl parıl kapımı çalacak, beni şefkatle kucaklayıp kulağıma her şeyin yolunda olduğunu fısıldayacak. Ney, koparılıp alındığı sazlığa kavuşacak, bu hasretlik bitecek. İşte o mucizevi gün, dostumla topladığımız kozalaklarla dünyayı ateşe vereceğiz.
February 19, 2022
Hikayesi ve kurgusu ilk iki Alper Kamu kitabı kadar ilgi çekici ve sürükleyici olmasa da (ki o kitapları da bu yaşımda okusam zamanındaki kadar sever miyim, ayrı mesele), dili ve mizahı bir harika. Hayretimucip bir macera!
April 6, 2022
Kahkahalar, kıkırdamalar ve baştan sona yüzümde bir tebessümle okudum. Dilerim Alper Canıgüz 150 yaşına kadar yaşar da Alper Kamu'nun mürüvvetini de görürüz. ❤️
April 25, 2022
Sevdiginiz bur televizyon dizisi gibi olmaya basladi Alper Kamu serisi. Karakterleri artik derinden taniyorsunuz, ne yapacklarini uc asagi bes yukari kestiriyorsunuz. Sasirtmiyor, uzmuyor, yormuyor. E tabi boyle olunca alinan keyif de orantili olarak biraz kisitlaniyor. Alper Caniguz hatrina okunur ama serinin devami konusunda endiselerim var sahsen: ilk kez yeni bir kitap cikmasa da olur diye dusundum
October 15, 2021
Canıgüz'ün son kitabı olan Kıyamet Park, Alper Kamu serisinin üçüncü kitabı. Ben serinin net bir fanı olarak yine severek okudum.
Kitap, Alper'in beyaz eşya bayisi ve biraz da kaypak olan dayısının, Kıyamet Park isimli bir otelde yapılacak bayi toplantısına kendisi gidemediği için yerine Alper ve ailesini göndermesi ile başlıyor. Başta eğlenceli başlayan tatil, kitabın polisiye olması sebebiyle haliyle bir cinayet işlendiği andan itibaren seyir değiştiriyor.
İlk kitap çok eğlenceli, ikinci kitap hüzünlü, bu kitap ise heyecanlı olarak tasarlanmış. Yazar kendini tekrar etmemek için çok uğraşmış belli ki. Bu konuda hakkını vermek istiyorum Canıgüz'ün zira bu tekrar olayı yazarların en büyük düşmanlarından olsa gerek.
Kitapta ilk kez Alper'e bir rakip çıkıyor ve bu rakip öyle dişli ki Alper kendi sınırlarını zorlamak zorunda kalıyor. Rekabetlerini okurken aklıma Sherlock ve Moriarty geldi. Belki de yazar onlardan esinlenmiştir. Hatta kitapta ve filmde çok benzer bir sahne vardı, direkt o sahneyi canlandırdım zihnimde. Aşağıda bahsi geçen sahnenin linkini paylaşıyorum, filmi izlemeyenler için spoiler içerir.
Bu oyunu oynayabilen tek kişinin sen olduğunu mu sanıyorsun?
https://youtu.be/1HrGTQkuhTo
Kitabın sonu serideki en iyi, en dolu sondu bana göre. Ama başlangıcının önceki kitaplara göre biraz yavaş kaldığını belirtmek istiyorum. Belki yazar özellikle böyle tercih etmiş de olabilir, bilemiyorum. Buna rağmen bu kitapta ayrı bir tat vardı (kötü değil, farklı bir tat).
Bu kitabın seri içerisindeki sıralamada bana göre sonda olduğunu belirtmek istiyorum. İlk kitap 10, ikincisi 9 bu ise 8 puan aldı benden (belki başkadır puanlamam ama şu anda hatırladığım bu şekilde). Canıgüz, Erikson ve Günday ile birlikte kitaplarını tekrar okumayı düşündüğüm 3 yazardan birisi olmayı çok kısa sürede başardı. Sizlere de şiddetle tavsiye ediyorum.
Kitap, Alper'in beyaz eşya bayisi ve biraz da kaypak olan dayısının, Kıyamet Park isimli bir otelde yapılacak bayi toplantısına kendisi gidemediği için yerine Alper ve ailesini göndermesi ile başlıyor. Başta eğlenceli başlayan tatil, kitabın polisiye olması sebebiyle haliyle bir cinayet işlendiği andan itibaren seyir değiştiriyor.
İlk kitap çok eğlenceli, ikinci kitap hüzünlü, bu kitap ise heyecanlı olarak tasarlanmış. Yazar kendini tekrar etmemek için çok uğraşmış belli ki. Bu konuda hakkını vermek istiyorum Canıgüz'ün zira bu tekrar olayı yazarların en büyük düşmanlarından olsa gerek.
Kitapta ilk kez Alper'e bir rakip çıkıyor ve bu rakip öyle dişli ki Alper kendi sınırlarını zorlamak zorunda kalıyor. Rekabetlerini okurken aklıma Sherlock ve Moriarty geldi. Belki de yazar onlardan esinlenmiştir. Hatta kitapta ve filmde çok benzer bir sahne vardı, direkt o sahneyi canlandırdım zihnimde. Aşağıda bahsi geçen sahnenin linkini paylaşıyorum, filmi izlemeyenler için spoiler içerir.
Bu oyunu oynayabilen tek kişinin sen olduğunu mu sanıyorsun?
https://youtu.be/1HrGTQkuhTo
Kitabın sonu serideki en iyi, en dolu sondu bana göre. Ama başlangıcının önceki kitaplara göre biraz yavaş kaldığını belirtmek istiyorum. Belki yazar özellikle böyle tercih etmiş de olabilir, bilemiyorum. Buna rağmen bu kitapta ayrı bir tat vardı (kötü değil, farklı bir tat).
Bu kitabın seri içerisindeki sıralamada bana göre sonda olduğunu belirtmek istiyorum. İlk kitap 10, ikincisi 9 bu ise 8 puan aldı benden (belki başkadır puanlamam ama şu anda hatırladığım bu şekilde). Canıgüz, Erikson ve Günday ile birlikte kitaplarını tekrar okumayı düşündüğüm 3 yazardan birisi olmayı çok kısa sürede başardı. Sizlere de şiddetle tavsiye ediyorum.
November 30, 2021
2.5'tan 3. Tam olarak tek bir sözcükle tanımlayamıyorum ama ilk 2 kitaptaki heyecanı ve coşkuyu kesinlikle hissedemedim. Genel olarak yazarın tarzını seven biriyim, toplam 6 kitap oldu bununla ve hepsini okudum da, ama bu kitapla birlikte bende bir şeyler "klik" etmemeye başladı.
Alper Kamu karakteri çok orijinal bir fikir evet ama 3 kitapla birlikte artık biraz sıktı mı ne? Bilmiyorum, bilemiyorum, hiç... Öykülerde bir bütünlük yok sanki. Karakter sürekli diğer karakterlerle bir arada ama ortaya bir kolaj çıkarmak istersek ben bunu yapamıyorum örneğin. Belirli karakterlerle girdiği dinamikler de hep aynı, artık tamamen tahmin edilebilir oluyor. Annesi ile pasif agresif -hatta yerine göre aktif agresif- sürtüşmeler, babası ile mesafeli bir yakınlık, ama aslında yakınlık da değil, hele kendi kafasındaki sohbetlerin rutin görünmeyen rutini... ANLADIK! Her diyalogda aynı elementler tasvir edilmese de olur. Kaldı ki bu zihin kapasitesindeki bir karakterin monologlarının çok da tahmin edilebilir olmaması gerekmez mi?
Hikâyeden de tam keyif alamadım sanırım. Son 10-20 sayfada çözülen gizem, bana sadece "ee, yani?" dedirtti. "Vay canına!" diyemedim. Devamı azıcık spoiler'lı.
***MİNİ SPOILER**
Hakan karakterinin kişisel hissiyatlarını bile tam göremedik. Bir anda her şey oldu bittiye geldi. Yazık değil mi ulan bebeye? Neymiş bazen sokağa iniyormuş ama hâlleri değişikmiş... Azıcık yazar olarak kendisine zaman ve sayfa ayırsan daha iyi olurdu belki sevgili Canıgüz...
***MİNİ SPOILER**
Sevemedim, üzgünüm. Bu saydıklarıma ek olarak bunca sene sonrasında benim zevkim ve beklentilerim de değişmiş olabilir pek tabii, bu mümkün, ancak günün sonunda "meh" diyeceğimi de düşünmezdim hani. Üzdü. Devam kitapları gelirse okumam herhalde. Bilmiyorum, bilemiyorum, hiç...
Alper Kamu karakteri çok orijinal bir fikir evet ama 3 kitapla birlikte artık biraz sıktı mı ne? Bilmiyorum, bilemiyorum, hiç... Öykülerde bir bütünlük yok sanki. Karakter sürekli diğer karakterlerle bir arada ama ortaya bir kolaj çıkarmak istersek ben bunu yapamıyorum örneğin. Belirli karakterlerle girdiği dinamikler de hep aynı, artık tamamen tahmin edilebilir oluyor. Annesi ile pasif agresif -hatta yerine göre aktif agresif- sürtüşmeler, babası ile mesafeli bir yakınlık, ama aslında yakınlık da değil, hele kendi kafasındaki sohbetlerin rutin görünmeyen rutini... ANLADIK! Her diyalogda aynı elementler tasvir edilmese de olur. Kaldı ki bu zihin kapasitesindeki bir karakterin monologlarının çok da tahmin edilebilir olmaması gerekmez mi?
Hikâyeden de tam keyif alamadım sanırım. Son 10-20 sayfada çözülen gizem, bana sadece "ee, yani?" dedirtti. "Vay canına!" diyemedim. Devamı azıcık spoiler'lı.
***MİNİ SPOILER**
Hakan karakterinin kişisel hissiyatlarını bile tam göremedik. Bir anda her şey oldu bittiye geldi. Yazık değil mi ulan bebeye? Neymiş bazen sokağa iniyormuş ama hâlleri değişikmiş... Azıcık yazar olarak kendisine zaman ve sayfa ayırsan daha iyi olurdu belki sevgili Canıgüz...
***MİNİ SPOILER**
Sevemedim, üzgünüm. Bu saydıklarıma ek olarak bunca sene sonrasında benim zevkim ve beklentilerim de değişmiş olabilir pek tabii, bu mümkün, ancak günün sonunda "meh" diyeceğimi de düşünmezdim hani. Üzdü. Devam kitapları gelirse okumam herhalde. Bilmiyorum, bilemiyorum, hiç...
January 24, 2022
Alper Canıgüz'den harika bir roman daha!
Yazarımız, efsane karakteri Alper Kamu ile sonunda geri dönüyor. Çoğu yerde Alper Kamu macerasının üçleme olduğu yazsa da, umarım bu doğru değildir. Ben bu veledi okumalara doyamıyorum. :)
Alper Kamu yine her zamanki gibi. İçine şeytan kaçmış küçük bir Sherlock gibi takılmaya devam ediyor. Üstelik bu sefer küçük bir Moriarty'si ve geçmişten aşina olduğumuz bir Watson'ı bile var. :)
Yazarımızın üslubu her zamanki gibi şahane. Keyifle okutuyor, güldürüyor, rahatsız ediyor ve etkiliyor. Yazara aşina olanlar, kendilerini neyin beklediğini zaten biliyordur.
Fakat üzülerek belirtmem gerek ki, Alper Kamu'nun en zayıf kitabı bu kitap. Benim sıralamam 2 - 1- 3 şeklinde. Konu diğer romanlara göre bir tık zayıf kalsa da, kitap oldukça akıcı.
Özetle, önceki Kamu kitaplarını okumuş ve beğenmiş herkese bu kitabı şiddetle öneriyorum. Fakat daha önce Alper Canıgüz okumayanları, "Kan ve Gül" veya "Oğullar ve Rencide Ruhlar" kitaplarına alalım müsaadenizle.
Herkese iyi okumalar. :)
Yazarımız, efsane karakteri Alper Kamu ile sonunda geri dönüyor. Çoğu yerde Alper Kamu macerasının üçleme olduğu yazsa da, umarım bu doğru değildir. Ben bu veledi okumalara doyamıyorum. :)
Alper Kamu yine her zamanki gibi. İçine şeytan kaçmış küçük bir Sherlock gibi takılmaya devam ediyor. Üstelik bu sefer küçük bir Moriarty'si ve geçmişten aşina olduğumuz bir Watson'ı bile var. :)
Yazarımızın üslubu her zamanki gibi şahane. Keyifle okutuyor, güldürüyor, rahatsız ediyor ve etkiliyor. Yazara aşina olanlar, kendilerini neyin beklediğini zaten biliyordur.
Fakat üzülerek belirtmem gerek ki, Alper Kamu'nun en zayıf kitabı bu kitap. Benim sıralamam 2 - 1- 3 şeklinde. Konu diğer romanlara göre bir tık zayıf kalsa da, kitap oldukça akıcı.
Özetle, önceki Kamu kitaplarını okumuş ve beğenmiş herkese bu kitabı şiddetle öneriyorum. Fakat daha önce Alper Canıgüz okumayanları, "Kan ve Gül" veya "Oğullar ve Rencide Ruhlar" kitaplarına alalım müsaadenizle.
Herkese iyi okumalar. :)
November 20, 2021
Alper Canıgüz kitaplarını seviyorum, hele Alper Kamu serisinde absürtlüğü çok güzel yerleştiriyor ve çok güldürüyor. Bu kitap da bomba gibi başladı, ilk sayfalar çok eğlenceliydi. Ama sonra başladığı gibi devam etmedi sanki. Alper dışındaki iki karakterin de çocuk olması ve şirket-bayiler muhabbeti kitabı sınırlamış gözüküyor. Bir de gözlerimiz Kamu görevlisi aradı. Yine de bu kitapları okumak insanı mutlu ediyor.
November 27, 2021
Alper Kamu güldürmeye ve güldürürken düşündürmeye devam ediyor. Hani bir filmi izledikten sonra bir daha başından herşeyi bilerek izlemek istersiniz ya bu kitap da öyle bir his yaratıyor. Ama rasyonel düşüncenin bittiği Türkiye’da yaşıyorsanız anlatıları 100. Kez duyuyor da olabilirsiniz. Öyle ya da böyle kaçıncı defadır beni aynı karakter ile gündemin kalbine götüren Alper Kamu’yu şefkatle sarmak, hepsi geçecek merak etme kötülüğün de sonu vardır herşeyin olduğu gibi demek isterdim.
November 7, 2021
Canıgüz dünyası, her daim en güzel alternatifi bu hükmümüzün pek bulunmadığı dünyanın. Kahkaha atarak kitap okumayalı uzun zaman olmuştu, muzipliğin edebiyatın en güzel parametrelerinden biri olduğunu(naçizane fikrim) bir kez daha gösterdi bana.
İyi ki var Canıgüz.
İyi ki var Canıgüz.
November 21, 2021
Çok absürt ama çok zekice yazılmış, bir o kadar da keyifli bir polisiye. Kitabın her yerinde yazarın okuyucuya bıraktığı okuma/dinleme/izleme önerileri var. Çok severek ve yer yer kahkaha atarak okudum. Yeni macera heyecanla heyecanla beklenecek.
January 23, 2022
Okudukça insan aynı dilden konuştuğu; düşündüğü biri ile sohbet eder gibi güvende ve huzurlu hissediyor kendini. Bitince de bir hüzün kaplıyor içini. İyi ki varsın Alper Kamu; beraber büyümek; belki de hiç büyümemek dileğiyle 💛
June 10, 2022
"Bu aralar ne okuyorsun bakalım?"
Masanın diğer yanındaki küçük, mor koltuğumda, kılımı kıpırdatmadan yanıtladım. "Çocuk Kalbi."
"Çok güzel," dedi Norma Hanım. "Edmond de Amicis."
"Gregor von Schultzendorff."
"Çocuk Kalbi'nin yazarı,” diye açıkladı yüzünde hafif bir şaşkınlık ifadesiyle. "İtalyan romanci."
"Alman kardiyolog," diye düzelttim. "Çocuklarda görülen ani aort patlamaları üzerine çok zihin açıcı bir makale."
Norma Hanım'ın zekamı test etmek için, masasının üstünde duran devasa yap-bozun üçgen, kare ve yıldızdan oluşan üç parçasını doğru biçimde yerleştirmemi istemekten o noktada vazgeçtiğini tahmin ediyorum.
Masanın diğer yanındaki küçük, mor koltuğumda, kılımı kıpırdatmadan yanıtladım. "Çocuk Kalbi."
"Çok güzel," dedi Norma Hanım. "Edmond de Amicis."
"Gregor von Schultzendorff."
"Çocuk Kalbi'nin yazarı,” diye açıkladı yüzünde hafif bir şaşkınlık ifadesiyle. "İtalyan romanci."
"Alman kardiyolog," diye düzelttim. "Çocuklarda görülen ani aort patlamaları üzerine çok zihin açıcı bir makale."
Norma Hanım'ın zekamı test etmek için, masasının üstünde duran devasa yap-bozun üçgen, kare ve yıldızdan oluşan üç parçasını doğru biçimde yerleştirmemi istemekten o noktada vazgeçtiğini tahmin ediyorum.
Displaying 1 - 30 of 148 reviews