งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล เล่ม 4

งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล #4

by Bai Lu Cheng Shuang, 白鹭成双, ไป๋ลู่เฉิงซวง

เมื่อเรื่องราวทั้งหมดดำเนินจนถึงจุดสิ้นสุด องค์หญิงตันหยางจะได้รับในสิ่งที่เคยและควรจะเป็นของนางอยู่แล้วกลับมาหรือไม่

เจียงเสวียนจวิ่น เจ้าเมืองจื่อหยางเองก็เริ่มเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด เขาจะทำเช่นไรเพื่อคลี่คลายปัญหา จัดการกับต้นตอของปัญหา และที่สำคัญ เขาต้องหาทางคืนใจกับนางผู้เป็นดั่งเจ้าของชีวิต

Genres: China, Fantasy

398 pages, Paperback

Published October 6, 2021

About the author

Associated Names:
* Bai Lu Cheng Shuang
* Little Egrets In Pairs (English)
* 白鹭成双 (Chinese)
* ไป๋ลู่เฉิงซวง (Thai)

Reviews

[Chanyaku · Rating 5 out of 5]

รีวิวรวมเล่ม 3+4

ใจจริงอยากรออ่านรีวิวแบบละเอียดจากคนอื่นก่อน เพราะกลิ่นดราม่าโชยมาตั้งแต่ท้ายเล่ม 2 เลยกลัว อยากรู้สปอยก่อนอ่านว่าเศร้ามากมั้ย แต่ยังไม่มีใครรีวิว ทำอะไรไม่ได้เลยต้องทำใจดีสู้เสือเปิดอ่าน!

🔥มีสปอยล์เยอะ!🔥

ครึ่งเล่มแรกของเล่ม 3 บอกเลยว่าตับพัง! ยังดีที่ผ่านครึ่งเล่มไปก็กลับเข้าสู่โหมดชิลๆ สายฮา เรียกเสียงหัวเราะได้เหมือนเดิม ตามสไตล์ความเป็นคนปลงๆ ไม่คิดมากอย่างองค์หญิงตันหยาง และด้วยความที่พระนางรักกันมากกกกก บวกกับต่างฝ่ายต่างก็เป็นคนฉลาดมีไหวพริบทั้งคู่ ทำให้เรื่องมันไม่ถึงน้ำเน่าหรือความเข้าใจผิดถูกลากยาวเกินไป อย่างท่านเจ้าเมืองพอผ่านช่วงที่เจ็บปวดเสียใจเป็นบ้าเป็นหลังไปแล้วก็ฉุกคิดได้หลายอย่างว่าเรื่องราวมันทะแม่งๆ พอได้คนช่วยเคาะสมองก็ตาสว่าง

ครึ่งเล่มหลังของเล่มสามไปจนถึงช่วงต้นเล่มสี่นี่ กลิ่นน้ำส้มหึ่งมากกกก ท่านเจ้าเมืองไหน้ำส้มแตกตลอดเวลา ทั้งหึงทั้งหวงทั้งห่วงนางเอก และน้อยใจเป็นที่สุด ทำไมนางดูตัดใจจากข้าได้ง่ายดายนัก ทำไมนางไม่ไยดีข้าเลย อ้อ ใช่สิ นางมีชายบำเรอตั้งโขยงหน่ึง ยังมีเถ้าแก่ลู่อีกเล่า ข้ามันก็แค่สามีชั่วคราวของนาง (อินเนอร์ท่านเจ้าเมืองประมาณนี้เลย55555555555) พระเอกคือซึมเศร้าตลอด หาทางเข้าใกล้นางเอก แต่ก็กลัวเขารังเกียจ เขาไม่รักแล้ว สับสนว่าที่ผ่านมานางเคยรักข้าบ้างหรือไม่ หรือทั้งหมดคือเรื่องหลอกลวง คืออ่านไปก็แอบเอ็นดูท่านเจ้าเมือง ส่วนนางเอกก็ยังรักพระเอกมากเหมือนเดิมแต่คิดว่าระหว่างเราน่าจะเป็นไปไม่ได้แล้ว และเข้าใจผิดไปว่าพระเอกน่าจะรังเกียจองค์หญิงตันหยาง พอรู้ตัวตนที่แท้จริงของนางแล้วคงรับไม่ได้เลยพยายามหักใจ (พวกเธอควรจับเข่าคุยกัน!) เอาเป็นว่าทั้งสองรักกันมากจริงๆ

ส่วนลาสบอสคือคนที่เราคาดเดาจริงๆ นางเอกเสียใจมาก แบบคนที่สูญสิ้นแล้วทุกอย่าง ถ้าไม่มีพรรคพวก เหล่าชายบำเรอ เถ้าแก่ลู่จิ่งสิงเพื่อนตาย ชิงซือ คอยโอบอุ้มช่วงที่สภาพจิตใจนางเอกดิ่งลงเหวที่สุด นางเอกน่าจะเป็นบ้าเสียสติไปแล้ว

แต่นักเขียนก็ให้เราเห็นมุมมองฝั่งตัวร้ายเหมือนกันว่าทำไมถึงทำร้ายองค์หญิงใหญ่ทั้งที่องค์หญิงดีกับเขาที่สุด พอเราได้เห็นเรื่องราวผ่านฝั่งตัวร้ายก็เลยเข้าใจที่มาที่ไป ถึงขั้นบางทีก็เกลียดไม่ลง ไม่มีใครก็เกิดมาชั่วสุดขีดโดยกมลสันดาน ทุกอย่างมีสาเหตุมีจุดเริ่มต้น ชอบมากที่นักเขียนให้เราเห็นในจุดนี้ด้วย

เรื่องนี้ชอบหลายอย่างแต่ที่โดดเด่นที่สุดสำหรับเราคือเรื่องตัวละครทุกตัวในเรื่องที่นักเขียนสร้างออกมาให้เราตกหลุมรักได้ทุกตัว บอกเลยว่าบรรดาพรรคพวกองค์หญิงตันหยางนี่ตัวชูโรงเลย เป็นเหมือนผักลวกเคียงน้ำพริกกะปิ ถ้าไม่มีคือกินไม่อร่อย!

สองเล่มท้ายเหล่าชายบำเรอ เถ้าแก่ลู่ จะเข้ามามีบทบาทมากขึ้น เพราะนางเอกออกจากสกุลเจียงมาอยู่กับพรรคพวกตัวเองแล้ว เราจะได้เห็นถึงความรักความผูกพันแน่นแฟ้นยิ่งกว่าสายเลือดเดียวกันของพรรคพวกองค์หญิงใหญ่ นางเอกรักทุกคนมากจริงๆ คนก่นด่านางเอกกันทั้งแคว้น ชื่อเสียงฉาวโฉ่นางเอกไม่ใส่ใจ แต่แค่คนสกุลเจียงด่าคนของนางเอก นางเอกกลับทนไม่ได้ จดบัญชีแค้นเอาไว้และบอกว่าสักวันหนึ่งจะทำให้คนเหล่านั้นมาขอโทษคนของนางให้ได้(และนางก็ทำได้จริงๆ!) ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเล่มแรกที่นางเอกตายไปแล้วทุกคนดาหน้ากลับเข้ามาแก้แค้นให้นางเอกโดยที่ไม่สนความเป็นตายของตัวเอง

เล่มสามมีการเน้นอีกคู่นึงด้วย ซึ่งนักเขียนได้ชูประเด็นหนึ่งที่เราประทับใจมาก! 💕 เป็นคู่ของฮูหยินรองสวีและคุณชายรองเจียงเซิน พี่ชายพระเอก คู่นี้นี่ตั้งแต่เล่มแรกๆ เราก็ไม่ค่อยชอบ เพราะไม่ประทับใจพี่ชายคนรองของเพระเอก 'เจียงเซิน' ที่เป็นคนเจ้าชู้มักมาก มีอนุเยอะ แถมยังให้ท้ายอนุให้ข่มเหงภรรยาเอกอย่างสวีชูเหนียง เพราะเขารังเกียจที่สวีชูเหนียงหน้าตาธรรมดา เจียงเซินอาศัยว่าสวีชูเหนียงรักเขามากกกกก รักมากถึงขั้นดวงตามืดบอด ต่อให้ถูกเขาทำร้ายจิตใจมากแค่ไหนก็ไม่เคยโกรธ มักจะชอบละเลยและทำร้ายจิตใจภรรยาเอกตัวเองเสมอ เอาแค่สาเหตุที่เจียงเซินยอมแต่งงานกับสวีชูเหนียงเราก็รับไม่ได้แล้วอ่ะ เจียงเซินคิดว่าเขามีอนุภรรยาสวยๆ เยอะ เลยต้องแต่งเมียเอกหน้าตาขี้ริ้ว แต่หัวอ่อนว่านอนสอนง่าย จะได้ไม่กล้ารังแกอนุภรรยาของเขา ​(ทุเรศนะ😡)

>>> 💕พาร์ทนี้จะเม้าเกี่ยวกับคู่สวีชูเหนียง เจียงเซิน และชื่อจิ่นล้วนๆ💕 <<<

สวีชูเหนียงคือแบบฉบับสตรียุคโบราณที่โดนหลักคำสอน จารีตที่กดขี่ผู้หญิงในยุคสมัยนั้นล้างสมองโดยสิ้นเชิง ภรรยาออกเรือนต้องเชื่อฟังสามี เชื่อฟังบุตรชาย ภรรยาเอกห้ามหึงหวงสามี ไม่เช่นนั้นจะถือเป็นสตรีใจแคบช่างริษยา บลาๆๆ กฎอีกมากมายที่ทำให้ผู้หญิงจีนในยุคนั้นเหมือนเป็นแค่เครื่องผลิตลูกให้ผู้ชาย ด้วยคำสอนที่กดขี่ผู้หญิงแบบนี้บวกกับความรักที่สวีชูเหนียงมีต่อเจียงเซินทำให้นางแทบจะกลายเป็นกระโถนรองรับอารมณ์เจียงเซิน ยอมผัวกลัวผัวไปทุกอย่าง เป็นเมียเอกแท้ๆ แต่ต้องอยู่อย่างไร้ตัวตน

จน-กระ-ทั่ง มาเจอองค์หญิงตันหยาง 55555555555

พอเจอกับความไร้ระเบียบกฏเกณฑ์อย่างองค์หญิงตันหยางเข้าไป เอาแค่เรื่องผู้ชาย นาเอกก็มีชายบำเรอเป็นสิบคนแล้ว สวีชูเหนียงเหมือนได้เปิดโลก ว่าผู้หญิงอย่างเราทำแบบนี้ก็ได้เหรอ? หลายๆ อย่างที่นางเห็นตันหยางทำ สวีชูเหนียงก็เริ่มฉุกใจคิดขึ้นมาบ้าง แถมยังได้เถ้าแก่ลู่ช่วยเคาะสมองว่า จะไปยึดติดธรรมเนียมจารีตบ้าๆ บอๆ ที่ผู้ชายเป็นคนเขียนขึ้นมาเพื่อประโยชน์ของตัวเองทำไม สวีชูเหนียงก็เหมือนได้รับการเบิกเนตร หลังๆ มาพอถูกผัวทำร้ายจิตใจมากๆ เข้าก็เลยพอแล้ว บทจะตัดก็ตัดฉับ คุกเข่าขอหนังสือหย่าจากนายท่านผู้เฒ่า จากนั้นก็ติดตามตันหยางออกจากจวนสกุลเจียง เจียงเซินถึงกับอึ้ง

ส่วนดิชั้นนี่ถึงกับลุกขึ้นปรบมือ เก่งมากคุณหนูสวี!

เขียนถึงประเด็นสวีชูเหนียงเยอะหน่อย ในเนื้อเรื่องก็ไม่ได้ให้ซีนคู่นี้มากขนาดนั้น ไม่ได้เด่นจนกลบคู่หลัก แค่เราชอบมากที่นักเขียนไม่ได้ให้สวีชูเหนียงเลือกกลับไปคืนดีกับเจียงเซินอีก มาถึงจุดนี้แล้ว มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าให้อภัยหรือไม่ให้อภัย แต่มันคือจุดที่ว่ายังไงสองคนนี้ก็ไปกันไม่รอด เพราะเจียงเซินถึงจะคิดได้แล้วว่าตัวเองทำไม่ดีกับสวีชูเหนียงมากจริงๆ และเขาไม่อยากเสียเมียเอกคนนี้ไป แต่ถามว่าเขาจะเปลี่ยนพฤติกรรมเจ้าชู้ของตัวเองได้มั้ย เขาก็เปลี่ยนไม่ได้ แล้วพอพระเอกถามพี่ชายว่าให้ท่านปลดอนุภรรยาทั้งหมดเพื่อสวีชูเหนียงได้มั้ย เจียงเซินก็บอกว่าทำไม่ได้ พระเอกก็เลยบอกว่างั้นท่านก็ปล่อยสวีชูเหนียงไปเถอะ ต่างคนต่างแยกย้ายเพราะตั้งแต่แรกก็ไม่เหมาะสมกันอยู่แล้วในเรื่องของทัศนคติและการใช้ชีวิต ดันทุรังต่อไปมันก็วนลูปเดิม หรือที่เรียกว่าวงจรอุบาทว์นั่นเอง

และจุดที่เราชอบยิ่งกว่าเดิมคือ สวีชูเหนียงได้เริ่มต้นใหม่กับ 'ชื่อจิ่น' หนึ่งในนายบำเรอของตันหยาง ลุ้นคู่นี้มากกกกกก ไม่คิดว่าจะลุ้นขึ้น กรี๊ดๆๆๆๆๆ ชื่อจิ่นคือชายหนุ่มที่ทั้งหล่อเหลาสง่างาม ทั้งละเอียด ใส่ใจ บู๊ก็เก่ง บุ๋นก็ได้ ชอบการทำอาหารเข้าครัว และที่สำคัญเขาชอบสวีชูเหนียงมากๆๆๆ คอยอยู่เคียงข้างสวีชูเหนียงเงียบๆ ตลอดโดยไม่ได้บีบคั้นหรือเร่งเร้าอะไร แค่คอยอยู่เป็นเพื่อน หาวิธีให้สวีชูเหนียงคลายความเศร้าจากเจียงเซิน(ผัวชั่ว) ประทับใจฉากนึงมาก สวีชูเหนียงเป็นผู้หญิงเรียบร้อยและเดินช้ามากๆๆๆ เจียงเซินคือไม่เคยรอสวีชูเหนียงเลย และชอบดุด่าว่านางเดินช้าเกินไป สวีชูเหนียงเกรงใจเลยบอกให้ชื่อจิ่นรุดหน้าไปก่อนไม่ต้องรอนาง แต่ชื่อจิ่นบอกยิ้มๆ ว่าข้าไม่ได้รีบอะไร จากนั้นก็เดินช้าๆ เป็นเพื่อนสวีชูเหนียง (ละมุนมากกกกกกก ยัยเหนียง! ถ้าเธอลีลาไม่เอาชื่อจิ่นชั้นจองนะ อิ๊บตุ้มม!!)

ตอนอ่านนี่ลุ้นมากกกก ช่วงที่เจียงเซินกลับมาขอคืนดีอย่างจริงใจนี่กลัวนักเขียนจะให้ชูเหนียงใจอ่อนกลับไปกับผัวเก่า ดีใจที่นางเป็นคนฉลาด มองภาพรวมชัดเจน และเลือกที่จะตัดบัวไม่เหลือใย

>>> ❤️จบพาร์ทหวีดสวีชูเหนียง+ซื่อจิ่น❤️ <<<


และสุดท้ายนี้ขอบคุณนักเขียนที่หาคู่ให้เถ้าแก่ลู่ของเรา ลู่จิ่งสิงเป็นตัวละครที่เรารักมาก เราเศร้าไปกับเขาที่ไม่สมหวังกับคนที่ตัวเองหลงรักมานาน ลู่จิ่งสิงอยู่เคียงข้างตันหยางมาตลอดหลายปี คอยช่วยเหลือ คอยอยู่เคียงข้าง ทำทุกอย่างให้โดยไม่เคยหวังอะไรตอบแทน เป็นความรักแบบไร้เงื่อนไข เสียดายที่เป็นคนความรู้สึกช้า กว่าจะรู้ตัวว่าตกหลุมรักเพื่อนสนิทตัวเองก็ตอนที่องค์หญิงใหญ่ตายไปแล้ว แถมพออีกฝ่ายฟื้นคืนชีพมาก็เข้าไปพัวพันกับท่านเจ้าเมืองแล้ว บุพเพเลยขาดสะบั้น แม้แต่ตัวตันหยางเองยังเคยคิดในใจว่าถ้าหากลู่จิ่งสิงบอกความในใจกับนางเร็วกว่านี้ ไม่แน่นางอาจจะแต่งงานมีราชบุตรเขยไปนานแล้ว

แต่ก็นั่นแหละคนที่ใช่ก็ต้องมาในเวลาที่ใช่ด้วย บางทีพลาดแค่เสี้ยววินาทีก็คือพลาดตลอดกาล (นึกถึงเรื่อง Reply 1988 สงสารพระรองมาก😭 #ทีมซอกตึก)

ยังไงก็ตาม ขอบคุณนักเขียนที่ส่งเจ้าเมืองไป๋ที่นิสัยห่ามพอๆ กับองค์หญิงตันหยางมาให้เถ้าแก่ลู่ เป็นผู้หญิงที่แปลกและห่ามจนแม้แต่ตันหยางยังไม่ขอสู้ (สเป็คแกเป็นแบบนี้ใช่มั้ยลู่จิ่งสิง😂) ดีใจที่ทุกคนในเรื่องล้วนสุขสมหวัง เราคนอ่านก็แฮปปี้

ส่วนพระนางก็ ลูกสองจ้า✌🏻😎😍 ท่านเจ้าเมืองบอกว่าจะไม่มีลูกอีกแล้ว ไม่ยอมให้เมียคลอดอีกเด็ดขาดเพราะกลัวเมียมีอันตรายเหมือนท้องแรกอีก

❤️❤️❤️เป็นนิยายจีนโบราณชายหญิงที่เราชอบมากๆ น่าจะมากที่สุดของปีนี้เลย ถึงจะไม่ค่อยชอบหน้าปกแต่ box สวยมาก เป็นกล่องแม่เหล็กลายดอกไม้ งามสมฐานะองค์หญิงใหญ่ตันหยางและองค์หญิงน้อยเจียงมากเพคะ5555555❤️❤️❤️

[Ning · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้ตอนแรกไม่คิดว่าจะซื้อค่ะ พอดีกดได้ราคาดีเลยไปลองอ่านตัวอย่างดู
ตอนอ่านตัวอย่างก็เฉย ๆ นะคะ แต่มีความอยากรู้พอควร ว่ามันจะไปทางไหน
ถ้าใครลองอ่านตัวอย่างแล้วรู้สึกว่าไม่ติด ไม่แปลกค่ะ เพราะไอ้ส่วนที่สนุกมันอยู่เลยจากตัวอย่างไปอีกสักพักเลย

พล็อตเรื่อง ไม่ได้ยาก ไม่ได้ซ่อนเงื่อน ถ้าให้เดาเชื่อว่าน่าจะเดากันถูก
แต่ที่น่าสนคือเพราะอะไรมากกว่า ทำไมถึงเป็นแบบนั้น ทำไมถึงทำแบบนี้
ซึ่งตรงนี้ทำได้ดี แต่เราติดในส่วนลาสบอสว่า ทำไปทำไม แล้วเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่
เพราะอะไร? ทำไมถึงได้หลอกตัวเอกได้นานขนาดนั้น? และเพราะด้วยความที่คนเขียนต้องการปกปิดตัวตน
ก็เลยทำให้คนอ่านไม่ค่อยเข้าใจตรงนี้เท่าไหร่เหมือนกัน

ตัวละคร ดี!! ตัวเอก ดี!! ตัวประกอบ ดี!! ตัวร้าย ดี!! ฮาาา
เอาจริงๆ ก็ไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอก ตัวละครจะออกแนวมาเป็นเซ็ตมากกว่า เซ็ตเด็กนางเอก เซ็ตเด็กพระเอก เซ็ตวัง เซ็ตครอบครัว แต่อยู่ด้วยกันแล้วมัน ดี!! ตลกดี!!

การดำเนินน่าสนใจ เขียนได้น่าติดตามมาก แม้จะเดาได้ แต่จะออกแนวลุ้นว่า มาสักทีสิดราม่า มาสักทีสิเฉลย
คือเดาได้ทั้งหมด แต่ยังน่าสนใจอยู่ดี

สรุปเรื่องนี้ที่ อ่านเพลินมากกกกก ถ้าเทียบกับอรุณที่ออกมาภายในปีนี้(บวกแจ่มไปด้วยอีกสนพก็ได้) เรื่องนี้คือชอบที่สุดค่ะ (เท่าที่นึกออกนะ)

[Clairdenoon · Rating 4 out of 5]

บันทึกการอ่าน
#งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล เล่ม4
#คหสต.+มีสปอยล์
.
.
.
#เจียงเสวียนจิ่น--เจ้าเมืองจื่อหยาง/เจียงเจี้ย(ชื่อที่เมียชอบเรียก)
#หลี่ไหวอวี้--ฮูหยินเจ้าเมืองจื่อหยาง

1.เล่มนี้วิถีชีวิตนางเอกลัลล้ามากกก เป็นผู้หญิงที่น่าอิจสุดในเป่ยเว่ย มีบริวารดีรักใคร่ปรองดอง เพื่อนฝูงรายล้อมเป็นห่วงเป็นใย สามีรักใคร่และทะนุถนอมสุดใจ มีลูกสาวลูกชายฝาแฝด ชีวิตดีและลงตัวมากๆ

2.พระเอกฉลาด เก่งที่สุดในเรื่อง ซึนในตอนต้นๆถึงกลางๆแต่ที่เล่มนี้...หวานมากกกกกจ้ะพ่อ เริ่มมีพฤติกรรมหวานไม่แคร์ใคร แหกทุกกฎที่เคยตั้งมั่น อาบน้ำด้วยกันเอย ยอมเปลี่ยนบรรยากาศมานอนโรงเตี๊ยมเอย ฮูหยินอย่างงู้นฮูหยินอย่างงี้ 555ทั้งคู่รักกันมากและรักกันอย่างลึกซึ้งอ่านแล้วก็เคลิ้มๆยิ้มๆชอบบบบค่ะ

3.ฮ่องเต้น้องชายนางเอก -หลี่ไหวหลิน-ไม่ใช่ทายาทมังกรที่แท้จริง เขาคือลูกชายแท้ๆของหลี่ซั่น(ญาติห่างๆข้างแม่ของนางเอก/คือคนที่เคยล่วงละเมิดนางเอกตอนอายุ12/คอยเสี้ยมหลี่ไหวหลินมาตั้งแต่เด็ก/และถูกนางเอกสมัยเป็นองค์หญิงใหญ่ฆ่าตาย จนกลายเป็นความแค้นลับๆที่ฆ่าพ่อ)

4.ฮ่องเต้หลี่ไหวหลินและสนมรัก(หนิงหวั่นเวย)...มีจุดจบอย่างอนาถที่เล่มนี้ (คนเมียปาดตอตัวเองตายเพื่อจะได้ไม่เป็นภาระผัวสุดที่รัก/คนผัวเป็นเศร้าวางเพลิงเผาตำหนักที่เมียเคยอยู่แล้วตั้งใจตายอยู่ในนั้นใครเรียกก็ไม่ออกมา)

5.ฮ่องเต้หลี่ไหวหลิน สละราชสมบัติยกให้ลูกชายของพระเอกนางเอก(ที่ยังแบเบาะ)เป็นฮ่องเต้คนต่อไป

6.ลู่่จิงสิง กับ มู่หรงซี่(สาวสวยเจ้าแคว้น,เป็นเพื่อนคู่ปรับนางเอก) ดูมีซัมติงอะไรๆกัน

7.โดยรวม4เล่ม สนุก สบายใจ อ่านแล้วรู้สึกไม่ผิดหวัง^^

[Patrawan Dear]

#งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล (เล่ม 1-4)

นับว่าเป็นแนวจีนโบราณที่อ่านสนุก ความยาวกำลังพอดี สามารถให้รายละเอียด ผูกโยงเรื่องราว ไต่ระดับความพีค ทิ้งช่วงให้หน่วง จนจบได้ในระดับค่อนข้างเคลียร์

ผู้เขียนดีไซน์คาแรกเตอร์ตัวละครได้น่าสนใจ พระนางเคมีเข้ากันดี ตัวละครแวดล้อมน่ารัก แม้เดาเรื่องได้ไม่ยากนัก แต่เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เล่ามาก็น่าติดตาม มีหลากหลายอารมณ์ให้ดื่มด่ำ ชอบเป็นพิเศษตรงความหน่วงที���กำลังพอดี ไม่ได้อาศัยความโง่ของพระเอกช่วยให้หน่วง

สองเล่มแรกเป็นการปูพื้นด้านความเป็นมา ความรู้สึกนึกคิด นิสัยใจคอของตัวละครหลัก ซึ่งช่วยให้อ่านได้เข้าใจและคล้อยตามเหตุการณ์ของเรื่อง แม้สำนวนแปลจะออกแนวจิ๊กโก๋โบราณ ไม่สละสลวยกินใจ แต่จะว่าไปก็เข้ากับบรรยากาศต่อปากต่อคำของบรรดาตัวละครในสองเล่มนี้อยู่

มาถึงเล่มสามนี่ หน่วงตั้งแต่ต้นเล่ม อ่านได้สักพักรู้สึกได้เลยว่าสำนวนแปลเปลี่ยนไป จะว่าไหลลื่นขึ้นไหม ก็นิดนึง แต่ก็ยังมีคำแปร่ง ๆ อยู่บ้างอยู่ดี

เนื่องจากความพีคไปกอ��อยู่ที่เล่มสามจนต้องอ่านแบบลืมหายใจ เล่มสี่ก็เลยแผ่วลงนิด ๆ รู้สึกถึงความยืดเยื้อในส่วนของการรบ แต่ในส่วนของการรัก ถ้าไม่นับความอยู่ ๆ ก็ง้องแง้งของนางเอก ก็ได้อยู่

โดยรวมแล้วจัดว่าอ่านได้สนุกเกินคาด อ่านแล้วอารมณ์ดี เสียดายนิดที่ผู้เขียนให้รายละเอียดทางฝั่งบอสร่วมน้อยไปเยอะ เขาเลยร้ายแบบลอย ๆ แต่รายละเอียดฝั่งพระนางจัดเต็มมาก...ชอบเลยค่ะ :)

[Misspharaoh · Rating 4 out of 5]

แนวเรื่องวิญญาณองค์หญิงเสเพลตายแล้วไปเข้าร่างคุณหนูในจวนขุนนาง พระเอกเป็นท่านเจ้าเมืองผู้สุขุมรูปงามความสามารถล้นเหลือ

เฉลี่ย 3.5~4
ชอบที่นางเอกเป็นอันธพาลที่เอาแต่ลวนลามคุณชายหน้าบางแบบพระเอก เดี๋ยวๆก็เกี้ยว นัวเนีย กอดจูบ 😆

ท่านเจ้าเมืองก็ซึ้นซึน ปากหนักปากแข็ง ปากไม่ตรงกับใจ แต่ภายในนี่เหลวไปหมดเวลาโดนเมียออดอ้อน ปากว่าไม่แต่ตามใจทู้กอย่าง 😄

ซึ้งในความรักความแค้นและการอภัยของทั้งคู่ เพียงแต่ในเล่มสามการโกรธกัน เข้าใจผิด เสียใจ ลากยาวจนเกือบจะทั้งเล่ม 😫😖เลยออกจะอ่านไปเหนื่อยไปเสียหน่อย ยืดตรงนี้ไปนิดอะค่ะ คนความอดทนต่ำแบบเราเลยหัวร้อนแล้ว😁

ชอบค่ะ ฟิน น่ารักน่าเอ็นดู คาร์แรกเตอร์ตัวละครชัดเจนมีความยูนิคน่าสนใจ จุดที่ทำให้ซึ้งก็ร้องไห้น้ำตาพรากได้เลยล่ะ 😭👍

[Wanyiwa · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวม 4 เล่มแบบไม่สปอยล์นะคะ

นางเอกเป็นองค์หญิงใหญ่ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอันธพาล แถมยังใจดำอำมหิต เพราะองค์จักรพรรดิ์ยังทรงพระเยาว์ เลยใช้ตำแหน่งพี่สาวในการควบคุมราชสำนักอยู่นาน แต่เพราะการตายของเสนาบดีผู้มีคุณธรรมสูงส่ง ที่หลักฐานทั้งหมดถูกชี้ตัวมาว่านางคือฆาตกร ทำให้องค์จักรพรรดิจำต้องออกราชโองการประทานความตายให้นาง และผู้ที่มาส่งยาพิษให้ถึงจวนของนาง ก็คือท่านเจ้าเมืองหนุ่มผู้เถรตรงและยึดมั่นในความถูกต้องเสมอมา แถมยังเป็นคนที่นางแอบหลงรักมานานด้วย ยาพิษที่เขายื่นส่งให้ทำให้นางจบชีวิตลง แต่วิญญาณของนางกลับไปเข้าร่างของคุณหนูสี่ของผู้ตรวจการเมืองที่ร่างกายอ่อนแอและมีสติไม่สมประกอบ ฟื้นมาวันแรกหนีออกมาจากจวน ก็เจอกับท่านเจ้าเมืองหนุ่มที่หยิบยื่นความตายให้นางพอดี เมื่อยังไม่สบโอกาสทำร้ายอีกฝ่ายให้ตายตกไปตามกัน ก็เลยต้องทำตัวเนียนเกาะติดคุณท่านไปก่อน ด้วยการใช้ทั้งลูกตื๊อและลูกหยอด ใช้ความหนาของหนังหน้าในการทะลวงฝ่ากำแพงอันแข็งแกร่งของเขาให้ได้ แต่ยิ่งใกล้ชิดก็ยิ่งเห็นถึงความเป็นคนเที่ยงตรงและมีอุดมคติที่ชัดเจน ใจที่เคยหวั่นไหวให้ชายหนุ่มมาก่อนก็เลยกลับมาหวั่นไหวอีก จากเดิมที่เคยคิดจะกลับเข้ามาหาทางแก้แค้น ก็เลยเริ่มโอนเอน แต่ชีวิตใหม่ขององค์หญิง ก็ไม่ได้ง่ายเลย

เล่าเรื่องได้เพลินมากค่ะ ความหนาของหนังหน้านางเอกนั้นทำให้เนื้อเรื่องมีสีสันและอ่านได้สนุกดี แม้พระเอกจะออกแนวตามขนบไปหน่อย คือเย็นชาและปากร้าย แต่การกระทำที่แสนจะอบอุ่นและอ่อนโยนแบบที่ไม่ตรงกับปากก็ทำให้คนอ่านกรีดร้องด้วยความอิจฉา แถมความอายที่มาแบบหน้านิ่งแต่หูแดงก็ยังน่าเอ็นดูเหลือเกิน หนุ่ม ๆ ในเรื่องก็เยอะ แต่ที่งานดีอีกคนต้องยกให้พระรอง ที่ทุ่มเทให้นางเอกแบบไม่หวังผลจริง ๆ ความฉลาดของตัวละครในการไขคดีและคลี่คลายปัญหาและปมต่าง ๆ ก็ทำให้อ่านสนุกขึ้นไปอีก แค่รู้สึกว่าตัวละคร (โดยเฉพาะนางเอก) ดูเล่นใหญ่ไปหน่อย ทำให้อ่านแล้วเหมือนกำลังดูละคร แถมเป็นละครแบบไม่ต้องลุ้นเท่าไหร่ เพราะพอจะมองเห็นว่าเนื้อเรื่องจะเดินไปในทิศทางไหนต่อ ความอินไปกับตัวละครก็เลยไปไม่สุดมาก แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าอ่านสนุก และงานดีมากทั้งพระเอกและพระรองค่ะ

[Mo Melody · Rating 5 out of 5]

จบแล้ว ต้องขอบคุณเพื่อนรักที่ส่ง boxset สุดสวยมาให้อ่าน เป็นนิยายจีนที่อ่านสนุก ลุ้นกับการวางแผนชิงอำนาจ การเมืองก็ลุ้น ความนักก็ลุ้น อ่านเพลิน แนะนำค่ะ

[M · Rating 5 out of 5]

4.5 ละกัน

เล่มนี้ไม่ได้บีบคั้นหรือตื่นเต้นอะไรเบอร์นั้น

เรื่องการห้ำหั่นทางการเมืองก็ไม่ได้เครียดเว่อ พระเอกเก่ง และเค้าไม่ได้ลงรายละเอียดในส่วนนี้มาก

ส่วนใหญ่กลับมาที่พระเอกนางเอกแหละ อ่านไปอมยิ้มไป มีบทสรุปให้เราไปคิดต่อของตัวละครตัวอื่น บางตัวก็มีจุดจบให้เห็น ตัวละครหายก็มีบ้างนะ แต่ก็ไม่เป็นไร ไม่มีผล

โดยรวมถือว่าอ่านเพลิน เน้นอ่านไปยิ้มไป อ่านแล้วอารมณ์ดี พระเอกน่ารักขึ้นมาก แต่ยังคง keep character ถือว่าสม่ำเสมอกับฐานนิสัยตัวละครดี

[Ahgase · Rating 4 out of 5]

ที่จริงอยากให้5 แต่เบื่อช่วงรบอะ
อ่านแล้วง่วงหน่อยๆ ตอนรบเหมือนไม่มีอะไรเลย
แต่เขียนได้ยาวมาก

ไม่เข้าใจน้องชาย เหมือนจะไม่โง่แต่โง่
เหมือนจะไม่ร้ายแต่ก็ร้าย อะไรที่ทำให้สำนึกมันแย่ขนาดนั้น
ถ้าจะบอกว่าพ่อ แต่แบบถ้าเราสนิทกับใครสักคน
ก็ต้องถามความจริงปะ นี่เล่นทำให้ชีวิตแย่ไปเลย
ไม่น่าเป็นได้ขนาดนี้ เสียดาย

เล่มนี้ฟินพระนางมาก รักกัน ฟินล่องลอย
ไปบนฟ้าเลย โลกนี้มีเพียงสองเรา
น่าร้ากกก ชาวบ้าน4แบบกุปลื้มใจ 555555555

[Uminaka16 · Rating 4 out of 5]

#งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล 1-4 (จบ) บ้านอรุณ

เรื่องนี้นี่โดดเด่นตั้งแต่ปกเลยนะคะ ไม่ต้องอะไรมาก โชว์หน้านางเอก 4 เวอร์ชันกันไปเลย บอกให้รู้ว่าเรื่องนี้นางเอกต้องเด่นมากๆ แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เรื่องนี้นี่นางเอกคือศูนย์กลางจักรวาล ปมทุกอย่างพันพัวอยู่กับนางเอก เปิดเรื่องมานางเอกซึ่งเป็นองค์หญิงใหญ่ของฮ่องเต้รัชกาลที่แล้วก็ดื่มยาพิษตาย จากนั้นก็ตื่นขึ้นมาในร่างของลูกสาวปัญญาอ่อนของขุนนางท่านหนึ่ง

แต่ถึงนางเอกจะเด่น พระเอกก็เด่นไม่แพ้กัน พระเอกเรื่องนี้คือเจ้าเมืองจื่อหยางผู้ถูกเรียกมาทำงานอยู่ในเมืองหลวง เป็นขุนนางใจซื่อมือสะอาดที่เก่งกาจและโดดเด่น เป็นคนที่ฮ่องเต้องค์ก่อนซึ่งก็คือเสด็จพ่อขององค์หญิงใหญ่ไว้ใจมาก ทำหน้าที่อบรมสั่งสอนองค์หญิงองค์ชายในวัยเด็ก ซึ่งองค์หญิงของเรามีความม้าดีดกะโหลกสูงมาก หาได้เชื่อฟังอาจารย์ไม่

พอนางเอกเกิดใหม่ ก็เจอกับพระเอกตั้งแต่หน้าแรกๆ จากนั้นก็ตัวติดหนึบกัน���ปทั้งเรื่อง มีแค่ช่วงเล่ม 4 ที่พระเอกไปรบเลยต้องห่างกันแต่ก็ไม่นาน ช่วงนั้นก็บรรยายผ่านๆ เดี๋ยวเค้าก็กลับมาเจอกันแล้ว

ปมของเรื่องนี้ปูไว้น่าสนใจมากค่ะ นั่นก็คือ 'ใครฆ่าประเสริฐ' #ผิด ใครฆ่าองค์หญิงใหญ่ คือคนที่ประทานยาพิษให้เนี่ยคือพระเอกของเราแน่ๆ แต่เบื้องหลังคนที่ทำให้ฮ่องเต้สั่งประหารองค์หญิงคือใคร นี่คือสิ่งที่องค์หญิงใหญ่ในชาติที่แล้วไม่รู้ ก็เลยโกรธแค้นพระเอก คิดว่าพระเอกเป็นคนวางแผนฆ่านาง พอเกิดใหม่ก็เลยพยายามเข้าหาพระเอกเพื่อหาโอกาสแก้แค้น

หาไปหามาก็ไปแต่งงานกันเฉย 😆 แค้นก็แค้น แต่เค้าก็น่ารักจัง พระเอกเรื่องนี้คือชายผู้ถูกอบรมมาด้วยกฎตระกูล ต้องเป็นสุภาพบุรุษ กินไม่พูด ไม่ทำเรื่องน่าละอายต่อหน้าผู้คน ไม่สนใจสตรี (อันนี้ไม่ใช่กฎตระกูล แต่พระเอกเค้าขี้รำคาญ) ใครจะเข้ามาเกาะแกะก็จะส่งสายตาพิฆาตจนไม่มีใครกล้าแหยม ยกเว้นคนเดียวที่กล้าก็คือนางเอกของเรานี่เอง

องค์หญิงใหญ่ในร่างใหม่ไม่รู้จะเกาะหนึบพระเอกยังไงเลยใช้วิชาหน้าด้านหน้าทน รุกเข้าไปอย่าได้หยุด ยางอายคืออะไรไม่รู้จัก มือก็เกาะหนึบอย่าได้ปล่อย คำหวานพรั่งพรูออกมาอย่าได้ขาด เพราะนางเอกรู้ว่าพระเอกเป็นสุภาพบุรุษไม่มีทางทำร้ายสตรีแน่นอน

เรื่องราวรวมๆ ก็คือการตามหาความจริงว่าคนที่อยู่เบื้องหลังการตายขององค์หญิงใหญ่คือใคร ควบคู่ไปกับการพัฒนาความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอก มีเรื่องการเมืองบ้าง เล่าแบบรวบๆ มีเรื่องมิตรภาพขององค์หญิงใหญ่กับบรรดาลูกกะจ๊อกของนาง รวมๆ ก็คือครบรสค่ะ

ช่วงเล่มแรกเป็นช่วงที่นางเอกพยายามเกาะหนึบพระเอก พอมาเล่ม 2 ก็พัฒนาความสัมพันธ์กันรวมถึงการเปิดเผยเงื่อนงำบางอย่าง เล่มนี้เราจะรู้สึกเนือยๆ หน่อย แต่พอเล่มสาม โอ้โฮ ติดสปีดมาก สายดราม่าต้องชอบ วางไม่ลงเลย พอเล่มสี่เน้นรบกับการเมืองก็แผ่วหน่อย แต่โดยรวมก็สนุกมาก

ความโดดเด่นของเรื่องนี้ก็คงจะเป็นบุคลิก ความเจ้าเล่ห์ กะล่อนของนางเอก บวกกับความซึนตัวพ่อของพระเอกค่ะ เวลาเค้าเย้าแหย่กันน่ารักดี แล้วก็เห็นพัฒนาการของตัวละครชัดมาก พระเอกเล่มแรกกับเล่มสุดท้ายคือหน้ามือกับหลังมือ (เรียนรู้แต่สิ่งดีๆ จากนางเอกไป) บทสนทนามีลูกล่อลูกชนอ่านเพลินค่ะ

เราชอบตัวละครแวดล้อมอื่นๆ หลายตัวเลย ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มชายบำเรอของนางเอก ลูกน้องของพระเอก (อยากหาคู่ในเฉิงซวีมาก) ฮ่องเต้กับสนมเราก็ชอบ คู่สะใภ้รองก็น่ารักหวานๆ ตัวร้ายก็รับกรรมไป

เรื่องนี้ใช้ปมนางเอกตายแล้วเข้าร่างคนอื่นได้คุ้มมากค่ะ ไม่เหมือนบางเรื่องที่ไม่รู้ว่าจะให้นางเอกมาเกิดใหม่ทำไม เรื่องราววางปมและไขได้ดี ตัวละครมีบุคลิกชัดเจนมีเหตุผลรองรับการกระทำ บทสนทนาลื่นไหล

สำนวนแปลก็โอเคนะคะ คำผิดมีประปรายทุกเล่มค่ะ

[Jayz · Rating 5 out of 5]

✅ อ่านจบแล้ว 4.5 ~ #ในที่สุดก็ผ่านความหน่วงมาจบที่เล่มนี้ และได้เห็นความน่ารักของพระเอกขึ้นอีก 10 เท่า แหกทุกกฎระเบียบที่ตัวเองเคร่งครัด พอยอมบอกรักก็คลั่งรักเลย นางเอกก็คอนเส็ปเดิม น่ารัก บ้าๆบอๆ สบายสุดในเรื่องเลยเล่มนี้ แถมบทสรุปหลายคู่ และความน่าสงสารของนางเอกที่ดูจะไม่คิดมาร่าเริง แต่ใครจะรู้..... จุดจบของคนโกงและการกู้ชื่อนางเอก และดันชอบผู้เฒ่าเจียงเลี้ยงหลาน หลานคือห่วงโซ่สูงสุดในตระกูล ...
ปีนมาข้ามมากำแพงเมืองจีนแบบไม่หลับไม่นอน น่ารัก สนุก หน่วง ซึ้ง ชอบมากๆ การเมืองไม่ลึกเข้มข้นมาดเท่าไหร่ รีวิวย่อๆ ไม่สปอยส์ รวม 1-4 เล่ม จบใน 2 วัน

📌เรื่องขององค์หญิงใหญ่ตันหลาง ( อันธพาลใหญ่แห่งฉางอัน) ที่โดนท่านเจ้าเมืองผู้เคร่งครัด ( องค์หญิงน้อยผู้โดนตามใจของตระกูลเจียง) ประทานยาพิษให้ เพียงเพราะชื่อเสียงที่ฉาวโฉ่ ความอำมหิต และการโดนกล่าวหาว่าเป็นคนฆ่าอัครเสนาบดีผู้ซื่อสัตย์ หากแต่แน่นอน ~นิยายจีน ~ นางเอกดันได้สลับวิญญาณมาอยู่ในร่างของคุณหนูสี่ตระกูลไป๋ ที่ผู้คนบอกว่าเป็นสาวปัญญาอ่อนมาถึง 3 ปี หากแต่อยู่ๆก็ฟื้นขึ้นมาแบบฉลาดหลักแหลม แต่ไม่มีกฎระเบียบ ไม่ยึดถือธรรมเนียม แถมยังเป็นฝ่ายไล่ตามตื้อท่านเจ้าเมืองจื่อหยาง ผู้ที่ทั้งซื่อตรง เจ้าระเบียบ เย็นชา และดันเกลียดองค์หญิงเข้ากระดูกดำ

📌เล่ม 1 ยังเป็นการเล่าความเป็นไป การเจอกันอีกครั้งขององค์หญิง ในคราบคุณหนูสี่ตระกูลไป๋ และท่านเจ้าเมือง และการตามวอแว แบบน่ารักๆ บ้าบอๆ ของคนที่ไม่สนอะไรเลยกับผู้เหมือนจะตัดขาดทางโลก เย็นชาแทบทุกคน จากเริ่มต้นแค่คิดจะแก้แค้นเลยหาทางเข้าใกล้เขา แต่ก็ดันตกหลุมชอบคนเย็นชา ผ่านการแกล้งไปแกล้งมา แต่ดันหลงจริง หื่นจริง

📌 เล่ม 2 เป็นพัฒนาการของทั้งคู่ การเริ่มหาเบาะแสใหม่กับการตายขององค์หญิงที่พระเอกเป็นผู้ผลักดัน การสีบสนจากแค้นหาทางหลอกใช้ สู่การแต่งงานใช้ชีวิตคู่ของคนปากแข็งทั้งคู่ คนนึงบอกแก้แค้น อีกคนบอกแต่งๆไปงั้น แต่ดันชอบกัน พระเอกขี้งอน นางเอกเอกก็ง้อเก่ง แถมล่อหลอกจนได้เข้าหอแบบที่ตัวแทบไม่ไหว

📌เล่ม 3 เล่าถึงความรักของทั้งคู่ที่เริ่มเปลี่ยนแปลงไปดีขึ้น แต่ความลับที่ปิดไว้ดันต้องเปิดเผย เพราะการย้ายร่างของนางเอกเรื่องนี้ เป็รอะไรที่คนรู้มากที่สุด แถมยังโดนใส่ร้าย มีความเข้าใจผิด ความเชื่อใจและหักหลังที่ทำให้ทั้งคู่ต้องทะเลาะและแยกกัน แต่เป็นเล่มที่เป็นถึงพื้นฐานในเรื่องสุด มีทั้งมิตรภาพ ความรักและการทรยศอันเจ็บปวดของนางเอก และพระเอก เล่มนี้เจ็บและหน่วงสุด แต่ก็ขัดใจสุดด้วย

📌 เล่มที่ 4 เป็นการสลับการตื้อเป็นพระเอกแทน แถมกว่าจะยอมเปิดปากได้ เล่นเอาหึง หวงไปทั่ว ใครมาทำอะไรใส่ที่รักไม่ได้นะ แผ่รังสีอำมหิตใส่ แต่เล่มนี้น่ารัก คลั่งรักสุด ตามใจสุด อ้อนสุด และเล่มนี้ยังรวมความรักของหลายคู่ที่ให้ซึ้ง สมหวังบ้าง ผิดหวังบ้าง มีความตามง้อแบบคนซึนๆ การบอกรักแบบเหมือนโดนบังคับ แต่จริงๆคืออายมากๆๆ และบทสรุปทุกตัวละคร กับเรื่องราวความรักทั้งแบบมิตรภาพ อำนาจ รักแท้ รักครั้งใหม่ รักที่รู้ตัวช้า และความสูญเสียที่ย้อนกลับมาไม่ได้ ประทับใจสุดคือ ซีนผู้เฒ่าเจียงเลี้ยงหลาน ไม่ว่าจะอะไร หลานคือห่วงโซ่สูงสุด 555

➡️ เขาว่า เล่นกับไฟ ระวังไฟลวกมือ ส่วนถ้าเล่นกับใจ ระวังใจจะตกหลุมพราง เพราะการเข้าหา เริ่มต้นจากการแแกแค้น แล้วไปจนถึงใช้ความเชื่อใจหลอกใช้ เมื่อถึงคราวที่ติดกับดักตัวเอง ก็ต้องเจ็บปวดทั้ง 2 ฝ่าย และต่อให้โดนจับได้ ก็ยังไม่เท่ากับความเชื่อใจ และสิ่งที่ทำมาคือการโดนหักหลังโดนคนที่รัก #ไม่สปอยส์ แต่อยากบอกว่าสงสารนางเอก และพระเอกมาก เส้นทางคนละทางถึงความแยก ก็ต้องเอาใจช่วยว่าจะ ไปบรรจบยังไง

⏩ จบดี สุขนิยมและพระเอกช่วงท้ายคือคลั่งรักมาก ตามใจมาก น่าหมั่นไส้มากก และต้องแอบร้องไห้ด้วยไปกับความรักพี่น้อง ครอบครัว คนรัก และมิตรภาพดีๆในเรื่อง มีเนื้อเรื่องใจการชิงไหวชิงพริบใยการชิงบัลลังค์ แต่ก็ไม่ยากมากมาย เพ��าะเนื้อเรื่องหลักคือเน้นด้านการดำเนินไปของนางเอก พระเอกนางเอกฉลาดมากทั้งคู่ (ยกเว้นช่วงเข้าใจผิด ปากแข็งทั้งคู่ แสดงออกไม่เก่งทั้งคู่ ) เป็นเรื่องที่บอกความพีคมาเรื่อยๆ เราอาจเดาตามง่าย แต่มันมีจุดดึงดูดให้ตามต่อ จะเป็นยัง แล้วใครจะไปต่อ สรุปคืออ่านไม่พัก แค่ช่วงเล่ม 3 ความปากแข็ง และการลากความเข้าใจผิดกันยาวจนแอบหงุดหงิดนิดนึง

✅ นางเอกหื่นน่ารัก 55 เอะอะ ดึงมาจูบๆ รุกตลอด พระเอกต้องสวมบทเหนียมอายแทน หูแดง โดนปลดผ้าตลอด 🤣

[Kamon SecondAccount · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวม 4 เล่ม

เรื่องนี้สนุกกว่าที่คิด ชอบเป็นพิเศษตรงบทสนทนา โมเม้นท์ระหว่างตัวละครที่อ่านแล้วอารมณ์ดี ขำขันเหมือนอ่านการ์ตูนที่พระเอกซึนเดเระสุดขีด (จะว่าไปตัวละครในตระกูลพระเอกนี่ก็สายซึนทั้งนั้นนะ)

พล็อตเหมือนจะดราม่า (เอ่อ ดราม่าจริงๆ แหละ) พระเอกเป็นคนมอบยาพิษปลิดชีวิตองค์หญิงใหญ่ผู้ที่เขาคิดว่าเป็นภัยต่อแผ่นดิน แต่จริงๆ คือองค์หญิงไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างที่ใครๆ เขาคิดกัน นางเอกมาเกิดใหม่เลยคิดแก้แค้นเขาก่อนใครเพื่อนเลย แต่เธอช่างแก้แค้นได้โคตรน่ารัก (แสดงละครเก่งมาก?) จนอ่านแล้วลืมเลยว่าแค้นกันอยู่ แถมคนแต่งค่อยๆ เฉลยว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำ ดราม่าเลยโผล่มาท้ายๆ แถมเปลี่ยนประเด็นไปเยอะอยู่

จุดที่อ่านแล้วตะหงิดใจคือคนแต่งเปลี่ยนคาแรคเตอร์ตัวละครให้สะดวกกับการเดินเรื่องมากไปหน่อย
ตย. เช่น พระเอกนี่ตอนแรกเหมือนขุนนางประเภทซื่อตรงเป็นไม้บรรทัด มองโลกเป็นสีดำกับขาว ยึดกฎระเบียบเป๊ะไม่เข้าพวกกับใคร เขาถึงได้เกลียดองค์หญิงใหญ่ที่ทำเรื่องเลวร้ายโฉ่งฉ่าง แล้วก็โดนใช้เป็นตัวเบี้ยในที่สุด
>>ประเด็นคือเขาเป็นพระอาจารย์สอนเธอกับน้องชายมาแต่เด็ก ทำไมมองนิสัยเด็กที่สอนมาไม่ออก? หรืออย่างน้อยก็ควรมีใจเมตตาเอ็นดูศิษย์บ้างรึเปล่า ในเรื่องเหมือนเกลียดไม่อยากมองหน้าอย่างเดียวเลย อันนี้คือไม่เมคเซ้นส์มาก (อดีตฮ่องเต้จะหาครูให้ลูกไม่ดูตรงนี้หน่อยรึไง?) ไหนบรรยายว่าเขาฉลาดหลักแหลม ฉากตอนทำศึกวางแผนการณ์ช่วงหลังก็ดูเป็นคนฉลาดวางหมากยอกย้อนซ่อนกลเป็น ไหงมาโง่ๆ ทื่อๆ แค่ตอนแรก? ซึ่งนิสัยพระเอกจะเดี๋ยวก็ฉลาดเถรตรง(โดนคนอื่นหลอกง่ายๆ) เดี๋ยวก็เจ้าเล่ห์ไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยบ่อยมาก ออกแนวไบโพล่าร์พิกลอยู่

ตัวนางเอกก็คาแรคเตอร์เหวี่ยงพอควร ชาติก่อนเป็นพวกไม่แคร์สื่อ ทำดีไม่หวังผลแต่เป็นคนมีปณิธาน (และน่าจะฉลาดด้วยถึงค้ำจุนบัลลังก์ให้น้องชายได้) เลยมีผู้ภักดีติดตามเป็นสิบ แต่พอมาชาตินี้มีผัวแล้วกลายเป็นเด็กน้อยง่อยๆ ให้คนประคบประหงมไปซะงั้น ถึงจะบอกว่ารู้แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ แต่บางฉากก็ไม่ใช่อะ นางไม่รู้จริงจริ๊ง รู้สึกเหมือนคนเขียนเปลี่ยนนางเอกฉลาดอาจหาญกลายเป็นนางเอกแนวโก๊ะเพื่อเน้นขายฟินยังไงไม่รู้

เอนี่เวย์ พิมพ์ยาวเหยียดไปข้างบนนี้ไม่ใช่เพราะไม่ชอบเรื่องนี้ ชอบมาก (ชอบมากก็ยิ่งเห็นจุดที่พลาดไปในความคิดเราอะ) ให้คะแนนนำโด่งตรงบทสนทนาช่วงสาวเต๊าะหนุ่ม ผูกเรื่องน่าสนใจ การคลายดราม่าทำได้ดี (ออกแนวอวยๆ หยวนๆ นิดหน่อย) ตัวละครมีเสน่ห์ (แม้จะคาแรคเตอร์เหวี่ยงไปหน่อยก็ตาม)

[Kittenlittle · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวม 4 เล่ม
อ่านได้สนุกดีค่ะ คาแรคเตอร์นางเอกฉีกแนวมากเลย เป็นฝ่ายรุกเข้าหาพระเอก ไม่อยู่ในกฎเกณฑ์ใดๆ ส่วนพระเอกจะตรงข้ามกับนางเลย จะประพฤติตัวดีงามตามหลักการเสมอ

เรื่องนี้ช่วงเล่มแรกๆ จะเฮฮาสนุกสนาน แต่พอมาเล่มสามจะมีบีบหัวใจ ดราม่า เล่มสี่ก็จะจบแฮปปี้ดีงาม

คู่รองของเรื่องนี้เขียนได้ดีมากเลยนะ สะใภ้รอง ลุ้นว่านางจะเป็นอย่างไงต่อ อยากให้คนแต่งเล่าเรื่องคู่นี้อีกหน่อย

[clouds_day · Rating 4 out of 5]

จบแล้ววววว

เจียงเจี้ยและตันหยาง♥️ สรุปมีลูกแฝดชาย หญิง ขำฉากผู้เฒ่าเลี้ยงเด็ก ตามใจลูกผู้หญิงมาก555555555
ลู่จิงก็มีคู่นะเอ้อออ ดีใจมาก นึกว่าคนเขียนจะปล่อยให้คนดีขนาดนี้ไม่มีคู่
ส่วนคู่ของคุณหนูสวี กรี๊ดดดดเขาน่าจะคู่กับชื่อจินแหละ ในเรื่องไม่ได้สรุปอะไรมาก แค่บอกว่าชื่อจินยกสินสอดไปขอ และไม่มีรีเทินกับเจียงเซิน ซึ่งเราว่าโอเคเลย เพราะคนมันไม่ใช่คู่กันจริงๆอะ เจียงเซินไม่ยอมปรับปรุงตัวแม้จะเสียใจ ยังไงมันก็ไปกันไม่ได้

ส่วนน้องชายนางเอกก็อืม..ไปท่องโลกตามสนมที่รักไป สงสารนางเอกตอนรู้ ถึงจะโกรธ เกลียดกันแต่น้องก็ยังเป็นน้อง ฮืออ

โดยรวมเป็นนิยายจีนที่ประทับใจอีกเรื่อง (เพราะจบดี) 😆

[วฬา วฬา · Rating 5 out of 5]

ลืมแจกดาว 😻

[Cherry Sawanya Munkongsujarit · Rating 5 out of 5]

โปรยปกหลังเล่ม 4 :
เมื่อเรื่องราวทั้งหมดดำเนินจนถึงจุดสิ้นสุด
องค์หญิงตันหยางจะได้รับในสิ่งที่เคยและควรจะเป็นของนางอยู่แล้วกลับมาหรือไม่

เจียงเสวียนจวิ่น เจ้าเมืองจื่อหยางเองก็เริ่มเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด
เขาจะทำเช่นไรเพื่อคลี่คลายปัญหา จัดการกับต้นตอของปัญหา
และที่สำคัญ เขาต้องหาทางคืนใจกับนางผู้เป็นดั่งเจ้าของชีวิต
เล่ม 4 :
เจียงเสวียนจิ่นเห็นท้องของหลี่ไหวอวี้ แต่จากข่าวลือทำให้ตัวเองไม่คิดว่าเด็กในท้องเป็นลูกตัวเอง แต่ก็ยังมา แล้วก็ดื้อดึงจะอยู่ด้วยให้ได้ หลี่ไหวอวี้ค่อยเข้าใจว่าเจ้าตัว เข้าใจผิดเรื่องเด็กในท้องไปแล้ว ทั้งอยากสัมผัส และก็กลัวด้วย ตอนแรกหลี่ไหวอวี้ยังไม่รู้ว่าเจียงเสวียนจิ่นกลัวอะไร เลยวางแผน ขอให้เขียนหนังสือหย่า แล้วระบุข้อมความว่าจะยกสิ่งที่มีร่วมกันให้หากหลี่ไหวอวี้ต้องการ
เจียงเสวียนจิ่นช่วยให้ชื่อเสียงขององค์หญิงใหญ่ตันหยางได้รับการสะสาง ล้างมลทินให้ ในขณะที่เจ้าตัวไม่สนใจชื่อเสียงของตัวเอง สนแต่คนรอบข้างที่ติดตามช่วยเหลือ
ถึงแม้หลี่ไหวอวี้จะน้อยใจ แต่ก็ทนได้ พอได้รับการยอมรับก็ดีใจมาก ทำเอาเจียงเสวียนจิ่นปวดใจ ถึงงานเทศกาล หลี่ไหวอวี้ออกไปเดินเล่น เห็นโคม
พอกลับมาก็พบว่ามีโคมอยู่ที่ห้อง เลยคิดจะลองใจ เดิมพันครั้งสุดท้าย เจียงเสวียนจิ่นยอมรับว่าชอบหลี่ไหวอวี้ ในที่สุดก็ยอมบอกความในใจ หลี่ไหวอวี้เลยถามถึงหมอหญิงที่อยู่ที่จวน เจียงเสวียนจิ่นเขียนจดหมายเรียกตัวมา หลี่ไหวอวี้บอกว่าให้รอก่อน แล้วค่อยไป
ครั้งนี้หมอหญิงคิดว่าต้องมารับโทษ เตรียมตัวรับผิด ทำให้เจียงเสวีย��จิ่นรู้ความจริง และยังรู้ด้วยว่าเหล่าชายบำเรอไม่ใช่ชายบำเรอ แต่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชา
หมอหญิงตรวจดู เจียงเสวียนจิ่นถึงกลับบอกว่าไม่เอาเด็กแล้วได้หรือไม่ เพราะกลัวว่าหลี่ไหวอวี้จะคลอดบุตรแล้วตายเหมือนพี่สะใภ้ ทำเอาหลี่ไหวอวี้ให้เขียนหนังสือหย่าเหนื่อยเปล่า เพราะหลี่ไหวอวี้สำคัญกว่าเด็กมากนัก
หลี่ไหวหลินจะเรียกตัวหลี่ไหวอวี้กลับไปจัดการ แต่เรื่องราวเหล่านี้หลี่ไหวอวี้ไม่รู้เลย เพราะมีเจียงเสวียนจิ่นคอยปกป้อง รับเรื่องไว้คนเดียว คอยดูแลความเป็นอยู่ ชดเชยหลายๆสิ่งที่หลี่ไหวอวี้เผชิญมา
หลี่ไหวหลินยังเชื่อขุนนางถ่อย เปิดประตูรับศัตรูเข้ามา แต่หาทางไล่ออกไปไม่ได้ ถึงกับรู้ภายหลัวว่าหลิ่วอวิ๋นเลี่ยเป็นไส้ศึกมาตลอดเวลา ก็รู้เมื่อสายไปแล้ว
เจียงเสวียนจิ่นสั่งการเจ้าเมือง วางแผนจนมีเจ้าเมืองเข้าร่วม รอจนหลี่ไหวอวี้คลอดลูกด้วยความยากลำบาก และผ่านการอยู่เดือน ถึงคราวต้องนำทัพปราบกบฏ หลี่ไหวอวี้ก็ยอมรับด้วยดี
เมื่อเจียงเสวียนจิ่นไม่อยู่ หลี่ไหวอวี้ยังคาดการณ์ได้ว่า ตระกูลเจียงต้องโดนเล่นงาน ก็ส่งคนไปช่วยเหลือ
เจียงเสวียนจิ่นรีบบุก รีบเสร็จศึกเพียงเพื่อจะได้กลับมาพบหน้าอีกครั้ง ทั้งยังพาตัวหลี่ไหวหลินกลับมาได้ด้วย และได้บอกกับหลี่ไหวหลินถึงความผิดพลาดที่ตัวเองช่วยทรราช เล่นงานขุนนางที่ดี หลี่ไหวหลินถึงเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองทำผิดมาตลอด เดินผิดก้าวเดียว ก็ก้าวผิดตลอดไป
หลี่ไหวหลินประกาศราชโองการคืนบัลลังก์ ให้ลูกของหลี่ไหวอวี้ แล้วตัวเองก็ตามสนมหลินที่ตัวเองเอาแต่ปากแข็ง ไม่พูดความจริงไป
ทางจวนสกุลเจียงก็ได้รับการให้อภัยจากหลี่ไหวอวี้ และนายผู้เฒ่าก็ดีใจที่ได้หลานทั้งสอง โดยเฉพาะหลานสาว ที่สกุลเจียงไม่เคยมี
บทสรุปทุกอย่างลงตัว ทุกคน ทุกตัวละครมีข้อสรุปในท้ายที่สุด

หลังอ่านเล่ม 4 :
ในที่สุดก็เปิดใจกัน มีฉากหวานให้ได้เห็นอีกแล้ว เป็นเรื่องที่มีครบอารมณ์จริงๆค่ะ เล่ม 3 เป็นเล่มที่เศร้าบีบหัวใจมาก แต่พอผลสรุปสุดท้ายออกมาคือ ใช่เลย
ตัวละครมีมิติ มีสีสันมากๆ ขนาดองค์รักษ์ข้างกายสองคนของท่านเจ้าเมืองยังฮา ต้องรองรับอารมณ์โกรธ หนาวเหน็บสุดขั้ว และอารมณ์รักหวานของเจ้านาย เห็นการเปลี่ยนแปลงของเจ้านายจากคุณชายเจ้าระเบียบ ซื่อตรงเป็นไม้บรรทัด จนกลายเป็นพูดโกหกได้หน้าตาเฉย
แนะนำให้อ่านเรื่องนี้เลยค่ะ สนุกมากๆๆๆ

[หลังอ่านของน้ำฝน · Rating 4 out of 5]

เป็นเล่มจบ ที่จบครบเคลียร์ทุกปัญหาคาใจของทุกตัวละคร
ขนาดเป็นเล่มจบ ก็ยังมีได้หลายอารมณ์เหมือนกัน ไม่มีตอนพิเศษมาขั้น และไม่ใช่มีแค่ซีนหวาน แต่เป็นตอนจบที่ดี

หลังอ่านเพิ่มเติม : https://wp.me/p6yYEv-Xb

[Giyongchy · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวมเล่ม 3-4
สำหรับเราความพีคในเนื้อเรื่องและความสนุกตื่นเต้นมันไปอยู่ที่เล่ม 3 จนเกือบหมดเลยทำให้ความรู้สึกในการอ่านเล่ม 4 มันเลยดรอปลงมาค่อนข้างเยอะ อ่านแบบหยุดๆ ไปทำอย่างอื่นได้ไม่เหมือนตอนอ่านเล่ม 3 แต่โดยรวมสำหรับเรื่องนี้เราชอบนะ ควรค่าแก่การอ่าน การชิงไหวชิงพริบ การชิงบัลลังก์ การต่อปากต่อคำพระเอกนางเอก ตัวละครในเรื่อง พล๊อตไม่ได้แปลกใหม่แต่มีเสน่ห์ ว่าซั่น เล่ม 1-3 สนุกวางไม่ลง แต่เล่ม 4 เหมือนเล่าเรื่องกว้างๆให้เรื่องจบสมบูรณ์

ปล.เราไม่เสียน้ำตาให้พระนางเลยกลับเสียน้ำตาให้คู่พี่รองซะงั้น สงสารสวีชูเหนียง และยังแอบเทใจให้ทีมพระรอง พี่ลู่จิ่งสิงอีก 555

[nininoona · Rating 5 out of 5]

รีวิว 1-4 ตอนแรกคิดว่าเรื่องนี้จะแนวนิ่ม ๆ หวาน ๆ ที่ไหนได้ 555 มีความโรแมนติค คอมเมดี้ ปนกลิ่นดราม่านิดหน่อย
ชอบเรื่องนี้มาก อ่านสนุก น่าติดตามทุกประเด็นเลย แต่ละเล่มมีจุดพีคของตัวเอก ชอบนางเอกมาก มีความเป็นตัวของตัวเองจริงๆ รักก็บอก จริงใจกับความรู้สึกสุด ๆ

[mipmip · Rating 4 out of 5]

3>1>4>2 เรียงลำดับความชอบ เล่มนี้รู้สึกมียืดๆบางช่วง เหมือนน้ำเยอะในช่วงที่ไม่ควรจะเยอะ แต่โดยรวมก็สนุกดี เหมาะกับคนอยากอ่านจีนโบแนวรอมคอม พล็อตไม่หนัก ย่อยง่าย ชวนยิ้ม

ตอนเห็นคนรีวิวนึกว่าจะมาม่าหนักกว่านี้ แต่น้อยกว่าที่คิดมากมาก มาม่าเล่มเดียวแต่ก็ไม่รุนแรง ส่วนใหญ่เน้นคอมเมดี้มาก แซมบทหนึบๆหัวใจของหลายๆคู่มาบ้างเป็นระยะ แต่โดยรวมสุขนิยมเลย ไม่ทิ้งตลคไหนไว้ข้างหลังเลย แทบจะมีบทสรุปให้ทุกตัว แต่มันยังรู้สึกไม่อิ่ม อยากให้มีต่อ เพราะบางคู่สรุปสั้นมาก อยากให้เล่าต่อ… รู้สึกว่านักเขียนเขียนเก่งนะ คือไม่ได้อินแค่คู่พระนางนะ แต่มีหลายคู่ที่ชอบด้วย แล้วอยากให้มีตอนพิเศษเลยด้วยซ้ำ ไม่จุใจ โดยเฉพาะ เถ้าแก่ลู่ จริงๆตอนอยู่กับนางเอกก็น่ารักนะ แต่สถานะพระรองมันค้ำคอ ก็ต้องแพ้ไปตามระเบียบ แต่เป็นตลค.ที่ชอบมากๆ นักเขียนสร้างครต.ตัวละครมาดีนะ ทุกตัวละครครต.ชัด บางคนบทน้อยแต่ก็ทำให้เราจำได้อะ เขียนมาให้รักตลค.มากๆเลย esp.องค์รักษ์พระเอก ฮามาก 55555555

**ตอนอ่านเล่ม1-2 ก็จะแอบตะขิดตะขวงใจบ่อยๆว่า ทำไมนางเอกถึงต้องไปเอาใจพระเอก ทำดีเกินเบอร์ อยากแต๊ะอั๋ง? ขนาดนั้น ถึงจะแกล้งทำเป็นรักชอบก็ดูเยอะไปหน่อย แต่พอได้รู้ว่าจริงๆชอบมานานแล้ว ก็จะมองไปอีกแบบเลย คิดว่าถ้าอ่านใหม่ ความรู้สึกตอนอ่านก็คงจะเปลี่ยนไป รู้สึกว่าเห้อ หล่อนทำเลย ทำที่อยากทำนะ ตบบ่า

ป.ล. แต่ตอนแรกคิดว่า พระเอกอาจจะเคยรู้สึกดีๆกับนางเอกตอนเป็นองค์หญิงใหญ่… ไม่ชอบจริง แต่ก็เข้าใจได้ แต่ชอบตอนแฟลชแบคอ่ะ น่าจะเล่าเยอะกว่านี้ รู้สึกน่าสนใจออก

ป.ล.2 รู้สึกว่าผู้ชายในเรื่องนี้นี่ปากแข็ง+ทำตัวนิ่งเย็นชาแทบทุกคนเลยอะ แบบเห้ย ไอ้พวกนี้ วางมาดให้ผู้หญิงเสียใจ 5555555 ใดๆมี…คู่ที่รู้สึกแบบอยากให้แฮปปี้ (มากกว่า1 แต่ก็เข้าใจได้ เห้อ ปวดใจเบาๆ)

ป.ล.3 ตอนแรกหวั่นใจมากกลัวพระเอกจะตกม้าตาย กลัวครต.จะโดนปู้ยีปู้ยำทีหลัง คือครต.มานิ่งๆ สูงส่ง เย็นชา มีศีลธรรม คนนับถือเหมือนพระเอกแนบเนื้อ แต่รู้สึกว่านักเขียนคงครต.พระเอกดีนะ มันมีความคงเส้นคงวาอะ โดยรวม ประทับใจองค์หญิงน้อยเจียง อิอิ<3

[Boong · Rating 4 out of 5]

กลับมาแก้ดาวเป็น 4 ดาว

เป็นเรื่องที่อ่านไปรอบแรกแบบก็ดีแหละ แต่ไม่รู้เพราะอะไรทำให้กลับไปอ่านอีกรอบ อ่านรอบ 2 แล้วชอบนะ

เป็นเรื่องที่ตัวละครดีแทบทุกตัว เสียดายลาสบอสที่เราว่ามันยังไปได้สุดกว่านี้อีก

เป็นคู่พระนางที่จะชอบมากคู่นึงเลย หนูชอบแบบนี้!!!

[J · Rating 5 out of 5]

ดีนะ เรื่องมันไม่ยาว ดึงดราม่าไม่นาน ไม่งั้นตับพัง

เล่มนี้.. หวานเจี๊ยบ บทสรุปเลิศ

ชอบคู่พี่รองมาก สรุปได้ดีมาก ๆ ชอบแบบนี้

[orangejasmine · Rating 5 out of 5]

เป็นตอนจบที่เรียกว่าสมบูรณ์ดีค่ะ แต่ก็เศร้าสำหรับเราพอสมควรที่จบแบบนี้ คิดไว้เหมือนกันว่าเขาคงไม่ได้มีทางลงที่ดีนัก แต่ก็ไม่คิดว่าลงหนักขนาดนี้ ฉากไฟไหม้ทำเอาอึ้งเลย สงสารฮ่องเต้ เพราะเขาก็แค่เด็กที่โดดเดี่ยวคนหนึ่ง นางเอกก็น่าสงสารมากจริงๆ ฉากนี้ ส่วนเรื่องการเมืองสงครามต่างๆ ด้วยความสามารถและสติปัญญาระดับพี่ฟู่ ทุกอย่างก็จบลงแบบเรียบร้อยค่ะ สาเหตุการพยายามชิงบัลลังก์ของตัวร้ายก็โอเค make sense แหละ แต่น่าเสียดายนิดหน่อยที่เล่าเรื่องตัวร้ายที่หนีตายเสียรวบรัดเลย ไหนจะตัวปั่นราชสำนักต่างๆ ตอนปั่นนี่มาอย่างเยอะให้เราโมโห บทมันจะหายไปมาอยู่หนึ่งประโยค มันน่าจะโดนโทษหนักๆ ให้เห็นซักหน่อย หมั่นไส้ ปั่นเก่งดีนัก ส่วนบัลลังก์เป่ยเว่ยก็จบอย่างที่ควรจะเป็นแต่แรก

ส่วนเรื่องปัญหาครอบครัวต่างๆ บ้านพี่ฟู่กับอันธพาลน้อยหลี่ก็ลงเอยเรียบร้อย ฉากเขาง้อกันน่ารักมากแหละ มากๆ เลย มันก็แค่นี้ มันต้องมีสักคนที่เริ่มก่อน เพราะทั้งสองคนก็ไม่ได้มีใครผิดหรือถูกทั้งหมด นางเอกก็ผิดที่ไปหลอกเขา ไม่เห็นค่าหัวใจเขา พระเอกก็ผิดที่ไม่เชื่อใจนางเอก แต่ตอนพระเอกทำท่าเหมือนจะอกหักเรานี่ใจเหลวเป็นน้ำเลยค่ะ สงสารน้องพี่ฟู่มากๆ แบบ โอ๋ เป่าเปา น้องค้าบ ไม่เศร้านะ อยากโอ๋มาก หูหางตกไปหมดเลย ยังไงก็ตาม มีขมก็ต้องมีหวาน พอเขาดีกันแล้วก็ได้เห็นพี่ฟู่เวอร์ชั่นอัปเกรด หยอดอันธพาลน้อยหลี่กลับได้แล้ว คนอ่านอย่างเราภูมิใจมาก 555555

ส่วนคู่พี่รองก็จบแบบสมเหตุสมผลค่ะ (เรานี่ลุ้นมาก เพราะเราทีมชื่อจิน5555) ต่างคนต่างได้บทเรียนจากความรักครั้งนี้กันทั้งสองคน จากนี้ก็น่าจะได้มีความรักที่ดีขึ้นกันทั้งคู่นะ อีกคู่หนึ่งก็คู่ฮ่องเต้ เรียกว่าเป็นโศกนาฏกรรมเลยทีเดียว สงสารทั้งสนมหนิงและฮ่องเต้มากในเรื่องความรัก เพราะความต่างคนต่างคิดแต่ไม่พูดกันแท้ๆ เชียว ส่วนเถ้าแก่ลู่คนดีของเรา หลังจากอยากชวนเขาไปชนแก้ว ในที่สุดก็เหมือนจะมีเนื้อคู่ถือกำเนิดแล้ว เสียดายมาสั้นมากแบบมากๆ อยากเห็นเถ้าแก่ลู่แฮปปี้เหมือนกันนะ

เรื่องแปลขอพูดรวมๆ ไว้ที่เล่มนี้ สำนวนการแปลดีเลยค่ะ อ่านง่าย ความสวยงามแบบพีเรียดยังมีอยู่ แต่เล่ม 3, 4 เหมือนจะมีคำที่เป็นภาษาสมัยใหม่บ้างประปราย กับคำผิด คำสลับอีกเล็กน้อย proof read ไม่ดีเท่าเล่ม 1, 2 แต่รวมๆ แล้วอ่านได้สบายอยู่ค่ะ

ปิดท้าย นิยายเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่แนะนำให้อ่าน เป็นนิยายที่ครบรสทีเดียว สุข เศร้า เหงา รักหวานแหวว ดราม่า การเมือง (ไม่หนักมาก พระเอกนางเอกทะเลาะกันหนักกว่า55555) พระเอกนางเอกก็มีความแปลกใหม่ในแบบที่น่าสนใจ นางเอกเป็นไทป์พี่หมาใหญ่พันแข้งพันขาพระเอก ส่วนพระเอกเป็นยัยแมวขาว ขนยาวๆ หางเป็นพวงฟูๆ เริ่ดๆ เชิดๆ น่ารักไปอีกแบบค่ะ ตัวละครอื่นๆ ก็ไม่ด้อย มีการนำเสนอมุมมองความรักหลายๆ แบบ ผ่านตัวละครหลายคนเลย จังหวะคอเมดี้ก็ดีมาก ตัวละครอย่างองครักษ์หรือพี่รองนี่สนามอารมณ์ชัดๆ น่าสงสารเขานะคะ 555555555 ใครชื่นชอบแนวนี้ลองหามาชิมกันนะคะ

[00001_ · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวม 1-4 จบ
บอกตรงว่ายากอ่านเรื่องนี้เพราะรีวิวดีมาก แต่สำหรับเรา เรื่องนี้ไม่ได้ถึงกับยกขึ้นหิ้งนะ
แต่ถ้าถามว่าสนุกมั้ย ก็ต้องบอกว่าสนุกอยู่ ดราม่าเรื่องแก้แค้นไม่หนักจนเกินไป แต่มันไปเน้นเรื่องความไม่เข้าใจกันมากกว่า
เล่ม 3 คือ รู้สึกขมไปทั้งเล่ม อ่านไปก็รู้สึกเซ็งนิดๆ อารมค้างๆ คาๆ อึมๆ ครึมๆ ของพระนาง อ่านแล้วอึดอัดแต่ก็รับได้
ต้นๆ เล่ม 4 พระนางก็ดีกัน แค่ลากยาวเล่ม 3 ทั้งเล่มเราก้ว่าเกินพอแล้ว...ควรจะพอ
ถามว่าหลังจาก คืนดีกันจริงๆ แล้วเป็นไง เราอ่านก็เฉยๆ นะ
อ่านไปเรื่อยๆ
ไม่รู้จะรีวิวยังไง
แต่ความรู้สึกคืออ่านก็ได้ไม่อ่านก็ได้ แต่ค่อนข้างจะให้คะแนนไปทาง อ่านมากกว่า แต่ก็ไม่ถึงกับต้องอ่านนะ
เพราะเนื้อเรื่องไม่ได้ดราม่าหนักๆ แบบแก้แค้นจะเอาให้ตาย สายสุขนิยมมากๆ แบบเราเลยอ่านแล้วโอเคมากอยู่

[ueiiyui · Rating 4 out of 5]

รวมๆ คือสนุก ทำเรื่องราวดราม่าได้ดี ทั้งการผูกปมและคลายปม อยากให้มีตอนพิเศษของคู่อื่นๆ
ตอนแรกยังคิดว่าหน้าปกแบบนี้จะสนุกมั้ยเนี่ย แต่เกินคาดจริงๆ อาจเพราะเราอ่านแต่แนวพล๊อตซ้ำๆ
พอมาเจอเรื่องนี้เลยแบบแปลกดีอ่ะ

ที่ชอบอีกอย่าง เวลา ลูกน้องทั้งของพระเอก นางเอก แบบคิดอะไรในใจนั่นนี่ คือมันดี มันตลกมากเลย
โดยเฉพาะลูกน้องพระเอก 2 คน

ค่อนข้างชอบคู่รอง เจี่ยงเซิน + สวีชูเหนียง + ชินจื่อ มากเลย
เสียดายไม่มีบอกว่า ชูเหนียงจะรู้ใจตัวเองมั้ยย คิดกับคนใหม่ยังไง
แล้วยังดีต่อใจตรงให้พระรองมีคู่อีก เรื่องๆ ก่อนที่อ่านส่วนใหญ่พระรองตาย 555

เรื่องนี้ติดอย่างเดียวคือ อยากรู้ว่าพระเอกอายุเท่าไหร่อ่ะ เพราะนางเอกมาสิงร่างคนอื่นน่าจะอายุน้อยกว่ามากๆๆ

[Rintea W · Rating 5 out of 5]

ชอบมาก เป็นเรื่องที่อยากหาเวลามาอ่านซ้ำ
ท่านเจ้าเมืองทั้งเก่งทั้งรักนางเอกเหลือหลาย น่ารักเป็นที่สุด ส่วนองค์หญิงใหญ่นับจากที่ได้รับความรักทะนุถนอมจากท่านเจ้าเมือง นางก็ถดถอย ลดทอนการแสดงอำนาจบารมีลงไปมาก เหลือเพียงเป็นภรรยาผู้ออดอ้อนและอ่อยเก่งของสามีเท่านั้น
ถึงองค์หญิงใหญ่จะถูกคนทั่วหล้าประณามว่าเป็นทรราช และคนใกล้ชิดรอบตัวกลับปกป้องและจงรักภักดีอย่างน่าอิจฉา โดยเฉพาะจากสามีที่เธอรักมาแต่วัยแรกแย้ม
เรื่องนี้ดำเนินเรื่องด้วยความรวดเร็ว การลำดับเนื้อเรื่องทำได้ดี วางพล็อตและคลายปมเป็นไปตามสเต็ปได้อย่างลื่นไหล น่าอ่านมาก
สำหรับเล่มนี้ ไม่คิดว่าจะมีตอนหมีใบ้โผล่ขึ้นมา แต่กลับสร้างความน่ารักน่าเอ็นดู ปนฮาได้อย่างดี
สรุปคือเป็นเรื่องที่ควรค่ากับการอ่าน

[Mari · Rating 4 out of 5]

ไม่เหมือนนิยายจีนที่คนจีนเขียนเลย ตอนแรกๆรู้สึกว่าภาษาการพูดในเรื่องยังอิงกับยุคอยู่ แต่พอมาเล่มหลังๆ อะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการแปลหรือว่าเป็นมาตั้งแต่แรก ภาษาที่ไม่น่าจะมีก็ดันมี คำพูดที่ไม่น่าใช้ก็มีคนใช้อีก ให้นางเอกเป็นคนต่างยุคย้ายเข้าร่างยังสมเห็นสมผลกว่าการที่คนในยุดก่อนพูดภาษาแบบยุคปัจจุบันอีก
สงสัยอีกอย่างตัวละครในเรื่องอายุเท่าไหร่กัน นางเอกอายุเยอะกว่าพระเอกหรือน้อยกว่า ทำไมพระเอกถึงไปเป็นอาจารย์สอนน้องชายนางเอกได้ พระเอกรับราชการมาตั้งแต่จักรพรรดิองค์ก่อน อย่างน้อยก็ 2 ปีได้มั้ง สอบตอนอายุเท่าไหร่ แล้วทำไมในเรื่องถึงยังอายุไม่ถึง 30 อีก หรืออายุเท่าๆกันกับนางเอก ถ้าอายุเท่าๆกันทำไมไม่เป็นเพื่อนร่วมเรียน ดันเป็นอาจารย์ทำไม นางเอกกับน้องชายก็ไม่ได้ห่างกันเกินไป
แต่ที่ชอบในเรื่องก็มีอยู่ คือทุกอย่างดูจริง มีคนผิดหวังมีคนสมหวัง(ยกเว้นพระ-นาง) ไม่ใช่ทุกคนจะได้อย่างที่ใจตัวเองต้องการ(ชอบคู่พี่ชายพระเอกมาก รู้ตัวเมื่อสาย แต่ก็กลับไปทำอะไรไม่ได้) แต่รู้สึกว่าตัวละครในเรื่องนี้โง่ไปหน่อยอะ นี่อ่านไปอุทานไป เฮ้ย นี่มันตัวร้าย ท่าทางออกขนาดนั้น ทำไมพระเอกไม่รู้(เก่งไม่ใช่หรอ) หรือการที่ทุกตัวละครยอมรับการกลับมาเกิดขององค์หญิงใหญ่ มันไม่มีความสมเหตุสมผลเลย อย่างน้อยคนทั่วไปใครๆก็ต้องกลัวมั้ย นี่ไม่เลย กลับมาเกิดหรอ เอาพระไปสวดซะ อะไรนะ สวดแล้วไม่ไปงั้นหรอ งั้นก็ทำอะไรไม่ได้แล้วแหละ แค่นั้นเลย เฮ้ยย มันต้องดันด้นไปหาพระอาจารย์ใหม่หน่อยมั้ย เอาให้รู้ว่าไล่ไม่ได้จริงๆแล้วค่อยหยุดอะ อ่านสนุกนะ บางอย่างก็รู้สึกว่า เออ แปลกดี ไม่เหมือนใคร บางทีกำลังหัวเราะๆอยู่คิ้วขวมดได้เฉยเลย แบบห้ะ อะไรเนี่ย แต่ที่ไม่ชอบคือ ภาษาพูดนั้นแหละ อ่านเล่มหลังๆยิ่งคิ้วขมวด ขัดใจ

[Nim Ritt · Rating 5 out of 5]

🚨 สปอยล์มั้ง
.
.
.
.
.
.
เล่มนี้คือมีดราม่าทยอยมาเรื่อยๆ ค่ะ แต่คือดี
มีฉากที่ทำให้น้ำตาไหลอยู่หลายฉาก
ชอบลักษณะนิสัยนางเอกเรื่องนี้มาก อ่านแล้วได้ใจเราไปเลย
เหมือนสลับบทบาท กลายเป็นพระเอกเป็นผู้ที่โดนนางเอกลวนลาม แทะโลม กินเต้าหู้จนอิ่ม 🤣 อ่านกี่ทีก็ฮา เรียกได้ว่านางเอกพาพระเอกผู้เคร่งครัดในเรื่องของกฎระเบียบ ศีลธรรมจรรยา แบบสุดๆ แหวกกฎในหลายๆ เรื่อง มีจังหวะเมื่อไหร่นางหยอดพระเอกได้ตลอด
มุกเก็บพระจันทร์ สอยดาว ก็จัดให้ 😂
อ่านได้เพลินมากเลยค่ะ

[4e3a · Rating 5 out of 5]

รีวิวเล่ม 4
สนุกไม่แผ่วปลาย แต่ว่าเล่ม 3-4 เปลี่ยนคนแปล มีความรู้สึกว่าคนแปลเล่ม1-2 เรียบเรียงเนื้อเรื่องและประโยคให้อ่านเข้าใจง่ายกว่า ถึงแม้จะใช้คำศัพท์แปลกๆก็ตาม แต่อ่านแล้วเนื้อเรื่องสมูธกว่า เข้าใจง่ายกว่า ส่วนเล่ม3-4 เรียบเรียงประโยคแบบอ่านแล้วงงๆ อ่านแล้วสะดุดบ่อยไม่สมูธอ่ะ

จบสวยงาม จบแบบคนคลั่งรักอ่ะ จากที่นางเอกคลั่งรักคนเดียวเป็นคลั่งรักทั้งคู่ น่ารัก ถ้าเพิ่มให้คู่เถ้าแก่ลู่กับคู่สวีซื่อจะดีมากกกกก

[Peaxh · Rating 4 out of 5]

รวมๆ 4 เล่มจบ

พึ่งเคยอ่านงานของนักเขียนคนนี้ครั้งแรก ค่อนข้างชอบการ build ความสัมพันธ์ระหว่างทางของพระ-นาง ทำให้รู้สึกอินกับความรักลึกซึ้งที่ตามมา

เล่มแรกยังรู้สึกเฉย ๆ แต่พออ่านไปความสนุกก็เริ่มทวีขึ้น เริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ ครบทั้งสุขเศร้าปนฮา

ชอบคาแรกเตอร์นางเอก(หน้าหนา) ดูแปลกใหม่ไม่เหมือนใครดี