“이 소설은 그런 작품이다. 사랑으로 인해 알게 된 나약하고 음험하며 비겁했던 나를, 그 순간의 절망적인 행복감을 기억하게 하는. 그래서 매료당하고 그래서 심장이 뛴다.” _변영주(영화감독)
젊은작가상 대상, 신동엽문학상 수상 작가 박상영 첫 장편소설 2019년 「우럭 한 점 우주의 맛」으로 “대범하고 진실하기 때문에 힘이 있”(소설가 김성중)다는 평을 받으며 젊은작가상 대상을, 2021년 『대도시의 사랑법』으로 “낡은 관계와 관념을 무너뜨리는 혁신적 면모를 보여줬다”(신동엽문학상 심사위원회)는 평을 받으며 신동엽문학상을 수상한 박상영 작가의 첫 장편소설 『1차원이 되고 싶어』가 출간되었다. 2020년 상반기에 웹진 〈주간 문학동네〉에서 전반부를 연재할 때부터 큰 관심과 인기를 모은 『1차원이 되고 싶어』는 이후 작가가 각고의 노력을 기울여 200자 원고지 1,300매가 넘는 묵직한 분량으로 완성되었다. 한국문학의 대표적인 젊은 작가 가운데 한 사람으로 활발한 작품활동을 보여줄 뿐 아니라 여러 방송 매체에 출연하며 남다른 존재감을 드러내고, 미국의 출판 전문 잡지 『퍼블리셔스 위클리』의 ‘2021년 가을 주목할 작가’에 선정되며 해외에서도 주목받고 있는 작가의 본격적인 장편소설을 기다려온 독자들에게 반가운 선물이 될 것이다. 『1차원이 되고 싶어』는 한국의 지방 도시 D시를 배경으로 십대 퀴어 ‘나’의 이야기를 그린다. 또래 친구 ‘윤도’와의 가슴 저릿한 사랑, 자유분방한 ‘무늬’와 나누는 동경 어린 우정이 ‘나’의 목소리를 통해 생생하게 전해지고, 부동산 가격과 학군으로 구획된 당대 아파트 단지의 생활상, 숨막히는 대입 경쟁과 비뚤어진 폭력으로 가득한 학교생활, 그 시대를 함께한 주위 사람들의 다채로운 면면이 살아 숨쉰다. 그간 청춘 세대의 사랑과 이별을 활기 있게 그려온 작가는 첫 장편을 통해 ‘십대 시절’이라는 생애의 한 시작점으로 시선을 돌려, 지금 여기에 우리를 있게 한 근원적인 세계를 보여준다. 내면 깊은 곳에 묻혀 있던 그 시절의 어두운 기억까지 남김없이 길어올려 환희와 고통의 순간을 동시에 체험하게 하는 이 색다른 성장소설은 그야말로 박상영 작가의 새로운 ‘첫’이자 오래도록 읽히며 회자될 이야기가 될 것이다.
Sang Young Park was born in 1988 and studied French at Sungkyunkwan University. He worked as a magazine editor, copywriter, and consultant before debuting as a novelist. The title story of his bestselling short story collection, The Tears of an Unknown Artist, or Zaytun Pasta, was one of Words Without Borders’ most read pieces ever. He is the author of Booker International-longlisted Love in the Big City (translated by Anton Hur). He lives in Seoul.
A book that focusses on the trauma of growing up and the pain of realising that you, nor the persons you admire, are who you want to be. There is mortal fear of being different and outcast and permanent pressure of ranking systems.
A very interesting book, slightly long but very textured and twisty at its end, on growing up. The school system is brutal in South Korea, with midnight prep sessions all week, corporal punishment and public rankings based on grades. Being gay makes everything even harder for the main character and his classmates. A worthy follow up by this International Booker Prize nominated author of Love in the Big City.
Hakwon prep schools, shaming (with preferential treatment for top students and lists of performance on test being posted publicly) and fear of being found poor (after the Asia crisis) or gay, haunt the life of our main character. He is now a popular author and a psychologist, who gets extortion mails, forcing him to return to his high school time. While the level of drama is high, with colourful friends (Mookie who tried to be tough but has a similar reason as the main character to connect) that try to rebel, the pace is quite slow and only at the end of the book events start to move faster.
Along the way we discover terrible things, like teens being bullied by teachers and attempting suicides, and more specifically pertaining to the main character, people not being the friends they should be because of popularity reasons. Economic pressure also definitely keep coming back: becoming the best of the school but still not assured of following an university degree in law or medicine.
The unknowability of others and their true uncertainties and trauma, underneath facades shown to the outside, feel very much as the theme of the book. Puberty sucks, especially in Korea being poor and gay. Still there is a lot of humor to be found and I enjoyed this book a lot overall!
Dutch quotes: Ik overdrijf niet als ik zeg dat mijn leven grotendeels in het teken heeft gestaan van een poging om aan mijn verleden te ontsnappen, een poging om mijn jeugd te verdoezelen.
Niemand komt er onderuit: ooit wordt het verleden weer tegenwoordige tijd.
Later heb ik ingezien dat het dwangmatige liegen een veelvoorkomende afwijking is bij mensen die zich op jonge leeftijd al realiseren dat ze niet aan het ideaalbeeld voldoen.
Natuurlijk vertrouwde ik haar niet. Ik vertrouwde niemand. Vertrouwen was een gevoel dat mij volledig vreemd was.
In dat licht zag ze er behoorlijk eenzaam uit. Het idee bekroop Moenie dat iemand leuk vinden op een of andere manier gelijkstond aan iemand zielig vinden.
Zoveel dingen tegelijk probeerden vanuit mijn binnenste naar buiten te breken.
Er zijn van die herinneringen die nooit verleden tijd worden.
Het voelde alsof ik een schaakstuk was dat op basis van andermans wil het hele bord over werd geschoven.
Waarom moest ik zo in elkaar zitten
Als ik een wond had, dan wikkelde ik er een doekje omheen en liet de boel rotten
Wat zich heeft losgemaakt, moet je loslaten
Of, andersom geredeneerd, door van mezelf een gevoelloze robot te maken had ik uitgeblonken in het Koreaanse onderwijssysteem.
Maar mijn overlevingsinstinct drukte mijn geweten de kop in.
Het was alsof ik in een tank opgesloten zat waarvan het waterpeil elke dag een centimeter stijgt.
Oorspronkelijk was ik nooit zo’n huilebalk geweest, maar op een gegeven moment is het orgaan dat mijn gevoelens reguleerde voorgoed kapotgegaan.
Zo zag ik eruit als een typisch Koreaanse scholier, die omwille van zijn toekomst zijn heden opoffert.
Zo’n bijzonder boek dit. Pijnlijk en tragisch maar ook lief en een beetje hoopvol. Ik hoop dat deze auteur elk jaar met een nieuw boek komt want tot nu toe bevalt het me erg goed.
de eerste ca. 250 pagina’s zijn stuk voor stuk repetitief, op een gegeven moment begrijp je wel hoe het werkt op een hakwon, dat de Koreaanse prestatiedruk door het dak gaat en dat queer zijn niet gedoogd wordt, en het mooie en melancholische taalgebruik kunnen ook (voor mij, tenminste) het feit dat dit vaak meer als een weemoedige coming-of-age voelt dan daadwerkelijke proza ook niet redden. eigenlijk een 2.5 🌟 voor mij
Het tweede boek van Koreaanse schrijver Sang Young Park. Waar zijn eerste boek meer een zoektocht was van zowel het hoofdpersonage als de schrijver zelf, stond dit boek sterker in zijn schoenen. Naast de zoektocht van het personage is het ook een moordmysterie, dat de spanning doet oplopen. Het verhaal heeft twee verhaallijnen, van het hoofdpersonage als volwassene, een beroemde psycholoog die een bericht krijgt over een lijk in het Suseong-meer 20 jaar geleden, en de jonge scholierenversie van deze man. De jonge hoofdpersoon heeft te maken met prestatiedruk op school, zijn geheim dat hij op jongens valt (waar hij natuurlijk niet voor uit durft te komen in het conservatieve Korea), nieuwe en oude vriendschappen en pesterijen. Wat is er gebeurd in die tijd en wat heeft het met het bericht te maken dat hij 20 jaar later krijgt?
Het verhaal is goed opgebouwd, de spanning zit er telkens sluimerend in, en de Koreaanse cultuur, die erg goed verweven zit in het verhaal, is fascinerend om te lezen. Toch is het einde net wat verwarrend, je hoopt op een goed samenkomend oplossend einde, maar dat valt wel een beetje tegen. Uiteindelijk toch een goed boek met een fijne schrijfstijl en goede vertaling!
Een spannend en vlot geschreven/vertaald verhaal over het soms zo wanhopige verlangen om erkend en gezien te worden als wie je bent en een plaats te hebben in de sociale pikorde, en alles wat je daarvoor bereid bent te doen. 4,5/5.
Wow. Wat een krachtig boek die relatief bondig is geschreven... Het is zeker en vast een slow burn naar mijn gevoel. Doorheen het verhaal is het nog al tasten in de duisternis wat alles betekend en waarom bepaalde zaken gebeuren, maar bij het eindigen van dit boek voel ik toch een vorm van leegte door me heen gaan.
Deze literaire fictie is een verhaal omtrent de psychologische impact van stekende onderwerpen in Zuid-Korea. Zo wordt het scholensysteem enorm hard omschreven hoe mensen hieronder door gaan en welke psychische impact deze druk kan nalaten. Het is bijna onvoorstelbaar om plaats te maken in mijn Westers hoofdje dat dit prangende systeem dagelijkse kost is in een ander land. Ook hoe bepaalde kansen snel kunnen worden verspeeld wanneer je niet aan bepaalde verwachtingen kunt voldoen in dit scholensysteem. Maar dit is niet het belangrijkste onderwerp van het boek... het gaat grotendeels over het kunnen uiten van homoseksualiteit in Zuid-Korea. Je merkt meteen welke worsteling het hoofdpersonage (en de andere personages) moeten doorploegen doorheen dit verhaal. Het voelt bijna als een strijd die je zelf aan het doormaken bent, enkel door de ogen van een fictief persoon. De schrijfwijze is daarbij te prachtig voor woorden... echt waw! Vervolgens bevat het verhaal heel wat spanning. Zo zijn er talloze plot-twist die ik niet zag aankomen en die toch interessant genoeg waren om te kunnen zeggen dat ze niet uit een dode hoek kwamen. Daarbij wil ik zeggen dat er telkens voldoende omkadering was qua uitleg hoe een bepaalde plot tot stand kwam.
Het enige wat ik misschien wel wat miste waren meer stukken over het heden perspectief. Deze stukken waren nogal kort door de bocht naar mijn gevoel en zeker op het laatste nog al 'gepropt'. Ik had graag veel meer gelezen over het hedendaagse leven van het hoofdpersonage en hoe hij met bepaalde worstelingen nu omging. Dit mocht dus gerust meer zijn!
Er zijn nog zoveel andere onderwerpen die hier in het boek worden besproken. Er zijn er alleen zoveel dat ik ze daardoor niet allemaal kan opnoemen (en daardoor het boek zijn voeling eventueel zou missen). Daarom is het aangeraden om redelijk blindelings te starten met het lezen van dit speciale verhaal & probeer er vooral met veel aandacht in te zitten! Dit is tot slot dan misschien een ideale aanrader voor de mensen die een boek willen lezen ter ere van pride month! :)
Geen makkelijk boek om te lezen, pas tegen het einde 'pakte' het verhaal mij. Toch is het een mooi verhaal, over hoe tragisch het is om op te groeien in een maatschappij waar je niet mag zijn wie je bent en waar je zelf ook niet wilt zijn wie je bent. Ik weet het niet... Vooralsnog 3 sterren maar dat kan over een paar dagen zomaar 4 worden.
Boekenclubboek! Had wat mij betreft de helft zo dik mogen zijn. Er wordt honderd keer herhaald hoe zwaar de hoofdpersoon het heeft - op een gegeven moment weet je het wel. Daarnaast zijn er een paar verhaallijnen die (naar mijn mening) raar afgewikkeld worden. Dan had je ze er net zo goed uit kunnen laten (bv die stalker van Hieyoung). Verder las het wel lekker en vond ik het leuk om een inkijkje te krijgen in een zuid-Koreaans onderwijssysteem (I guess). Benieuwd wat mijn Voorlicht vriendinnen ervan vonden!!
Een heel mooi, maar ook tragisch verhaal. Ook interessant om meer inzicht te krijgen in het Koreaanse onderwijssysteem, de maatschappelijke druk op jonge mensen en uitdagingen voor queer personen. Ben heel benieuwd naar meer van deze schrijver :’)
Makkelijk verhaal om in te komen. Bijzonder ook om een queer verhaal te lezen uit Zuid -Korea. Er zaten zeker ook wel mooie zinnen in. Maar ik had eerlijk gezegd meer spanning verwacht. Sommige romantische stukjes waren voor mij soms ook iets te cheesy.
Ik zou zeggen dat ik het een beter boek vind dan z’n debuut ‘Liefde in de grote stad’, maar daarmee geef ik niet aan dat ik het goed vond. Ik vond het namelijk wederom tamelijk slecht. Het verbaast me dan ook enigszins dat dit zo waanzinnig populair is in Korea. Maar om dat te begrijpen zou ik me wellicht wat beter in de context moeten verdiepen.
Het verhaal gaat over een Koreaanse tienerjongen die worstelt met zijn queer identiteit, het harde Koreaanse onderwijssysteem, en een lastige thuis situatie. Deze worsteling is interssant om te lezen, omdat het voor mij een compleet nieuw perspectief was. Maar waar de setting en de omstandigheden interessant waren, was dat van de schrijfstijl niet te zeggen.
Zoals ik bij Liefde in de Grote Stad al zei zou dat kunnen liggen aan de vertaling van Mandersloot. Die voelde bij Liefde in de Grote Stad heel erg geforceerd aan. Dat viel bij dit boek wel mee. Ik stoorde me niet aan de zinnen of uitspraken in het boek. Maar er is ook werkelijk geen enkele zin of passage die het onthouden waard was. Komt dat door de vertaling of is het origineel simpelweg zo eenvoudig geschreven? Ik weet het niet.
Toch hoeft eenvoud niet erg te zijn. Dat bewijst Sally Rooney in mijn ogen wel. Zijn schrijft ook niet bijster veel interessante zinnen. Toch zijn haar observaties en scenes wel van een hoog niveau. En is waar het bij Park nog al aan schort. Alle scenes voelen als een soort manga/wattpad story. Heel erg gefabriceerd. Zovan: dit is hoe een tragisch-romantisch boek hoort te verlopen. Weinig oprecht. Te geforceerd. Of in ieder geval wellicht oppervlakkig. Wellicht dat de zelfde scene’s in iemand anders handen wel sprekend geweest zouden zijn.
Maar ja, op een gegeven moment dacht ik daar dus even over na. Wellicht is dit juist heel erg de ‘Koreaanse stijl’? Het dramatische, het tragische, en al de clichés. Kun je dat ook terug vinden in Koreaanse manga’s en K-pop? Ik heb geen idee, want ik ben totaal niet thuis in die wereld. Dit waren de eerste twee Koreaanse boeken die ik ooit gelezen heb, dus ik heb weinig referentie materiaal.
Het verhaal was, ondanks dat ik het niet heel goed vond, wel leuk om te lezen. Ik zou het mijn vrienden niet per se aanraden om te lezen. Toch zijn er wel een aantal personen die ik het boek zou willen aanraden omdat ik denk dat de LGBT+ aspecten van de vertelling een bepaalde snaar zouden kunnen raken als je onderdeel bent van die community.
Een van mijn favoriete boeken en daarmee is Sang Young ook een van mijn favoriete schrijvers geworden.
Boek lijkt autobiografisch met een vleugje fictie. Gebroken, onvolmaakte karakters die je mee slepen in een zwaar studenten leven in stad D, zuid Korea.
Leven met geheimen die absoluut niet aan het licht mogen komen, schuldgevoelens en angsten.
De stukken over het heden lagen net te ver uit elkaar en kwamen te abrupt om alle verhoudingen nog te begrijpen. De premisse van de achterflap is ronkend, maar die belofte werd naar mijn mening te weinig ingelost.
Prachtig boek. Laat de complexiteit zien hoe het is om op te groeien als LHBTIQ+ persoon in de zuid-Koreaanse samenleving. Complimenten aan Mattho Mandersloot voor de voortreffelijke vertaling.
Mart zal blij zijn dat ik zijn keuze toch vier sterren geef, al twijfel ik heel erg tussen drie en vier. Ik vond de twee hoofdpersonages dermate onsympathiek dat het me niet erg kon schelen wat er met hen zou gebeuren. De bijfiguren waren bijna interessanter. Ik vond het heftig hoeveel ellende er in dit boek zat. Normaal kan ik daar wel tegen maar het was echt een misselijke soort narigheid. Tijdens de boekenclub kwam ik er achter dat er toch ook mooie scènes inzaten. De karaoke bijvoorbeeld, of het begin met Moenie. Of de pyramidehandel van Terry's moeder. Dat was zelfs bijna grappig. Wat me vooral bij zal blijven aan dit boek is niet het liefdesverhaal (als je het zo kan noemen) of dat gedoe rond het meer maar de schrijnende beschrijvingen van het Koreaanse schoolsysteem. Interessant om over te lezen, je kon de spanning, druk, stress bijna door het papier heen voelen.
Hoe dichter ik mensen in de buurt liet komen, des te groter was de kans dat ze door me heen prikten. Ik dacht dat mijn ware identiteit, mijn tekortkomingen en mijn mismaaktheid als een soort luchtje om me heen hingen.
Het boek begint dat de hoofdpersoon een bericht krijgt dat er een lichaam is gevonden in een meer in de stad waar hij is opgegroeid. Hij wordt ook verdacht dat hij er iets mee te maken heeft. Hij is weer terug in zijn jeugd dat traumatisch is verlopen. Hij en andere zuid Koreaanse jongeren werken keihard om toe gelaten te worden op universiteiten. Na school gaan ze na hakwons (na-school). Hij wordt verliefd op een medestudent die zijn liefde niet oprecht beantwoord maar met hem speelt. Een andere jongen die verliefd op hem is duwt hij hard van zich af. Zijn jeugd heeft een diep litteken achtergelaten waar hij niet meer vanaf komt. Ik vond de vaart in het verhaal soms te traag. Ik geef het drie sterren.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Aan het begin ging ik er wel lekker vlot doorheen, tot ik me besefte dat de terugblik op de middelbare schooltijd van de hoofdpersoon honderden pagina's duurde. Ik snap dat je schooltijd vormend kan zijn, maar na 250 pagina's over toetsen, schoolfeesten en wie op wie verliefd is leek het meer alsof ik het script van alle 1088 afleveringen (dat heb ik opgezocht) van het kinderprogramma 'Brugklas' aan het lezen was. Misschien is dit voor anderen leuk, maar mijn dagelijks leven zit al vol genoeg met middelbareschoolbeslommeringen.
De liefdesscènes en het strugglen met geaardheid waren goed beschreven, maar als je de geaardheid van de hoofdpersoon wegdenkt blijft er een flinterdun verhaal over.
Ik zie dat ik niet de enige ben die het boek vrij langdradig vindt, uiteindelijk weet het boek wel te boeien en raak je benieuwd naar hoe het afloopt. Het biedt een inkijk in een Korea dat ik niet ken; van religie en schulden en hoe het is om op te groeien als queer persoon. Op punten ontroerend, maar het verhaal had echt een stuk korter gekund om krachtiger te zijn.
"'Denk anders eens aan de buitenwereld, de volgende keer dat het plafond op je afkomt. Bedenk dat ik daar ergens ben. Als je jouw stip met de mijne verbindt, heb je een lijn en dan doorbreek je het vlak van het plafond.'"