Beer van Munster heeft zich van jongs af aan een buitenstaander gevoeld. Om te ontsnappen aan zijn ontwrichte gezin ontpopt hij zich tot nachtdier. In het Amsterdamse nachtleven van de jaren tachtig zoekt hij naar liefde en bestaansrecht. Hij verkoopt zijn ziel aan de duivel en wordt in al zijn preutsheid eigenaar van een sekstheater. Na een mentale instorting schrijft Beer in Brazilië zijn dj-memoires. Dan gooit de pandemie roet in het eten. Terwijl de reden van zijn bestaan steeds verder afbrokkelt, wordt hij gedwongen tot introspectie. Nachtdier is in al zijn glorie en duisternis een kolkende ode aan het nachtleven van weleer.
heb dit kreng eindelijk uit, hoe kun je zo slecht schrijven wtf… echt belachelijk gwn zoveel medelijden met schrijvers die er daadwerkelijk wat van bakken en dit dan op de bestverkocht plank moeten zien.
dit hele boek voelt als een aanloop en heeft totaal geen gevoel voor tempo. er is gewoon nul onderscheid tussen hoofd en bijzaken en taalgebruik is ronduit tering lelijk. met die rare betuttelende vertelstem echt alsof die gewoon had opgezocht “google hoe schrijf ik een tekst alsof ik sinterklaas aan de drugs ben”.
hoe kun je zo vol van jezelf zijn. gedraag je, doe je best en bedenk gewoon wat karakters die daadwerkelijk karakters zijn. geen gare middenweg en als je gwn een psycholoog nodig hebt is dat ook prima en mag je zeker verwerken in je “kunst” maar… maak er dan wat van. je bent echt niet zo interessant. en dat terwijl er waarschijnlijk zoveel interessants was gebeurd in het roxy tijdperk. maar ik zou het niet weten want in t boek is t gereduceerd tot een tijdlijn waarin er iedere keer enkele vlakke karakters worden beschreven maar er totaal geen sfeer of atmosfeer wordt neergezet.
enige grappige zijn mn vader zn cameos in t boek en ja pffft liet me toch echt ff stil staan bij hoe goed andere boeken geschreven zijn.
oja wat ik echt heel erg vind is als amsterdammers de hele tijd straatnamen laten vallen… ok eerste van swindenstraat oudezijds voorburgwal whatever niet zo interessant doen spreek gwn normaal nederlands en zeg bij de dam of bij die ene bioscoop die kleine in die drukke straat ofzo
Nachtdier is een roman, met een nachtdier annex dj genaamd Beer van Munster in de hoofdrol, maar het is - more than anything else - het verhaal van Joost van Bellen, de housepionier die aan de wieg van de RoXY stond en daar een hoofdrolspeler was. Waarschuwing nummer één: Nachtdier gaat niet over Van Bellens RoXY-tijd, maar over de aanloop: zijn nachtelijke leven in Amsterdam tót aan de opening van de RoXY.
Van Bellens RoXY-verhaal komt in zijn volgende boek aan bod; hij sorteert aan het einde alvast voor op het vervolg. Nachtdier speelt zich af in de jaren tachtig, veelal in een klein, ranzig, aan de Satanskerk gelieerd sekstheatertje, waar de jonge Beer van Munster werkt. Hij schrijft over die tijd vanuit 2020, als hij tijdens de coronapandemie als werkloze dj op zichzelf is teruggeworpen.
Laat ik beginnen met wat ik leuk vond aan Nachtdier: levendig beeld van Amsterdam in de jaren tachtig en van het sleazy nachtleven van toen, met bijpassende, flamboyante karakters.
Problematisch: het is gewoon niet zo best geschreven. Veel stilistische lelijkheden. Veel net niet kloppende zinnen. Dat de auteur zich regelmatig rechtstreeks tot de lezer richt met de woorden 'beste lezer'... doe maar niet.
Eerlijk is eerlijk: Van Bellen pretendeert als schrijver ook niet veel, waardoor hij en het boek wel sympathiek blijven. Tegen het einde van Nachtdier laat hij Beer verzuchten: "Ik ben geen virtuoos schrijver die ieder woord weegt alsof mijn verhaal een gedicht is. Ik ben Beer en ik moet schrijven zoals ik heb geleefd, als een kip zonder kop."
Ik geef Nachtdier twee sterren. Is dat een onvoldoende? Eigenlijk wel, maar op Goodreads niet. Twee sterren staat hier voor "It was OK" - en precies dat doet recht aan de zaak. Ik kijk vooral uit naar het vervolg over de RoXY en heb me met deze prelude best geamuseerd.
Joost van Bellen schotelt ons een hoofdpersoon voor die tegenstrijdig is als de nacht zelf: een schaap in wolfskleren, zoet en stout, gevoelig en ongrijpbaar. Nachtdier is vol naderend onheil of orgasme, zowel een verzinsel als levensecht.
Sidderaaltje van een boek: vermakelijk om wat mee te krijgen van het ruige Amsterdam van weleer (heel weinig over de RoXY helaas maar dat komt blijkbaar nog). Toch is het niet goed geschreven, en die moderne tijdlijn met “beste lezer” oeff..
Ik was bijna afgehaakt door het al te enthousiaste geschrijf van Van Bellen. Je moet wat onnodige vergelijkingen en overdadig bloemrijke bijzinnen op de koop toe nemen, maar toen ik me daarbij had neergelegd werd het toch wel een feestje.
Het is misschien niet het beste boek dat je ooit hebt gelezen, maar door de herkenbaarheid van de plekken in Amsterdam en het leven van Joost van Bellen vond ik het toch een leuk verhaal om te lezen. Vooral de stukken over het uitgaansleven van ‘Beer’ waren interessant, die over de Coronatijd minder. Een pretentieloos opgetekend verhaal over een man die onwijs veel heeft meegemaakt in zijn woeste leven.
De eerste helft vond ik erg goed. Van Bellen heeft een interessante stijl en het nachtleven van de jaren tachtig, met de IT en de Mazzo, en niet te vergeten aids, heeft ook wel wat, zo van een afstandje. Ik heb er trouwens met mijn neus bovenop gestaan, zonder mee te doen. Al die zwarte leren jekkies die cool aan het doen waren straalden weinig warmte uit. En ik ben niet van de middelen, alleen vloeibare.
Het verhaal van de jaren 80 wordt afgewisseld met de eerste lockdown, waarin de hoofdfiguur nogal in paniek is en naar een resort in Brazilië vlucht, en op een gegeven moment vandaar weer terug naar huis.
Boeiend om te lezen dat al die coole mensen, in ieder geval de hoofdfiguur, ook nogal gebukt gingen/gaan onder angst, onzekerheid en moodswings. Kennelijk helpt het dan om je in het nachtleven te storten (en de hoofdfiguur ook nog in seksshows, bij de Satanskerk). Ergens staat wel iets over de lost generation, wat suggereert dat het een soort wraak is van die generatie, maar daar had ik wel meer over willen weten. Liefde voor de rauwe randen van de samenleving speelt ook mee.
Op een gegeven moment wordt het langdradig en komt de kleine, bange zelfstandige te vaak boven, die bang is door de lockdown zijn geld en zijn manier van leven kwijt te raken. En dat terwijl we nog een vervolg te goed hebben, want de 30 jaar tussen Die Wende en de eerste lockdown zijn nog niet besproken.
Ik wachtte en wachtte maar op de RoXy jaren - maar die zijn duidelijk voor het volgende boek bedoeld. Daarom wat teleurgesteld. Dit ging eindeloos over een Satanistische seksclub. Leuk voor even, maar too much.
Misschien waren mijn verwachtingen misplaatst. Omdat dit boek tegelijk uitkwam met het RoXy fotoboek van Cleo Campert, en ze zo ook samen in de boekhandels gepresenteerd werden, heb ik blijkbaar zelf bedacht dat Nachtdier over de RoXy zou gaan.
Eigenlijk wil ik dolgraag een autobiografie van Joost van Bellen lezen, dus niet een roman waaruit je moet gissen naar de feiten vs fictie. Maar als zijn volgende boek wél over de Roxy gaat, al is het in de vorm van een roman, ga ik die sowieso lezen.
Het boek zit vol tegenstellingen, vol leven en dood, vol feesten en stilte, vol duivelse praktijken en liefde, vol... met alles. Ik heb genoten van dit levensverhaal van een imaginair persoon die toevallig veel lijkt op de herinneringen van de schrijver.
Lees dit boek en krijg heimwee naar de nacht. Naar feestjes. Naar het leven van vroeger. En realiseer dat het mogelijk nog even kan duren, maar dat de hoop op die mogelijkheid er wel is.
This entire review has been hidden because of spoilers.
De auteur is een van de DJ’s waar ik start 90’s tegenop keek. Een DJ die een zaal met nachtvlinders kon opzwepen en weer kon terugfluiten. Meer het vervolg op dit boek. Ik kijk ernaar uit. Nachtdier is een tocht door het zoekende nachtleven van de 80’s, net voor mijn uitgaanstijd maar des te belangrijker voor wat er daarna ging komen. Beer leeft er op los en sleept je mee. Don’t try this at home qua chemicaliën, maar geniet wel van elke dag!
Een interessant inkijkje in het leven van nachtdieren in Amsterdam. Voor een dagdier uit andere tijden was de verhaallijn lastig te volgen. Dit wordt mede veroorzaakt door de snelle wisselingen tussen heden en verleden. Daarnaast is het aantal personages en namen groot waardoor ik me niet meer verbonden ben gaan voelen met de gebeurtenissen in het boek.
Het verhaal is leuk en vermakelijk, maar ik vond de schrijfstijl van dit boek een marteling. Het boek in 135 delen splitsen en de tijdlijn nog steeds niet duidelijk vormgeven vind ik een wonder. Bij elke "beste lezer" ging er een golf van walging door me heen. De hoeveelheid geforceerde spreekwoorden sloeg nergens op. Echt grootheidswaanzin.
Mooi en puur verhaal. Zo bijzonder dat de stukken over een bruisend nachtleven zich afwisselen met zware/zwarte gedachten, zonder echt zwaarmoedig weg te lezen. Het lijkt echt een kijkje in iemands hoofd!
Met de achterliggende gedachte dat de clubscene vroeger veel kleurrijker was, wordt je meegesleept in de wereld van Joost van Bellen. Misschien niet allemaal evengoed opgeschreven, maar als je affiniteit met deze wereld hebt zeker een aanrader.
Interessant verhaal, maar hoopte dat het meer over zijn dj carriere ging. Wel heel tof te leren over Amsterdam in de 80s en hoe het er toen aan toe ging
'Wat je zoekt kan geen ander je geven Mens, durf te leven Mens, durf te leven'
Eens een keer wat anders dan anders, dit boek. Als groot fan van Joost van Bellen zijn Rauw-feestjes, was ik benieuwd naar zijn schrijven. Ik werd vooral blij van alle verwijzingen naar fijne dansplaten, daar heb ik een playlistje van gemaakt: https://spotify.link/QItdMCckPyb - als fijne omlijsting voor tijdens het lezen