What do you think?
Rate this book
ศัสตราอสูร #1
ศัสตราอสูร เล่ม 1
ไม่มีใครเคยได้ยินเสียงร้องของฉางอันมาก่อน เด็กชายร่างเล็กผอมติดตามเจ๋อเหยียนชายผู้เป็นมนุษย์สัตว์ระดับล่างมายังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เขาผู้ซึ่งไม่เคยยิ้มแย้มไม่เอ่ยวาจา กลับจดจำไมตรีจิตที่ผู้อื่นหยิบยื่นให้ไว้ในใจอย่างลึกซึ้ง เหมือนกับที่จดจำเด็กหนุ่มเผ่ามนุษย์สัตว์ที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ในปีนั้น
294 pages, Paperback
Published October 1, 2021
4 people are currently reading
44 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 10 of 10 reviews
February 20, 2022
รีวิวรวม
ประมาณเล่มครึ่งนิด ๆ จะมีความอ่านแบบไร้ทิศทางนิดหน่อย
ไม่เข้าใจว่าต้องการสื่ออะไร และจะไปในทางไหน เข้าใจว่าปูเรื่อง ปูตัวละคร แต่ก็จะรู้สึกว่า ช้า ๆ อืด ๆ ไปนิด
พอเลยกลางเล่ม 2 ไปนิด คิดว่า อืมม สงสัยจะตรงนี้แหล่ะ น่าจะใช่ละ ก็อ่านได้เพลินเลยตรงนี้
เข้าเล่ม 3 รู้สึกว่า นี่คือพีต้าที่คุ้นเคยละ เริ่มมีความลึก ความน่าสนใจ แต่ถ้าเทียบกับงานแปลเรื่องแรก ๆ ก็คงต้องบอกเลยว่า เล่มนี้อ่านได้ไม่ยาก .. มากนัก ... ฮาาา
สรุปที่อ่านได้เพลิน ๆ ซึ้ง ๆ ฟิน ๆ ค่ะ
ประมาณเล่มครึ่งนิด ๆ จะมีความอ่านแบบไร้ทิศทางนิดหน่อย
ไม่เข้าใจว่าต้องการสื่ออะไร และจะไปในทางไหน เข้าใจว่าปูเรื่อง ปูตัวละคร แต่ก็จะรู้สึกว่า ช้า ๆ อืด ๆ ไปนิด
พอเลยกลางเล่ม 2 ไปนิด คิดว่า อืมม สงสัยจะตรงนี้แหล่ะ น่าจะใช่ละ ก็อ่านได้เพลินเลยตรงนี้
เข้าเล่ม 3 รู้สึกว่า นี่คือพีต้าที่คุ้นเคยละ เริ่มมีความลึก ความน่าสนใจ แต่ถ้าเทียบกับงานแปลเรื่องแรก ๆ ก็คงต้องบอกเลยว่า เล่มนี้อ่านได้ไม่ยาก .. มากนัก ... ฮาาา
สรุปที่อ่านได้เพลิน ๆ ซึ้ง ๆ ฟิน ๆ ค่ะ
April 16, 2022
ใครเคยอ่านลิ่วเหยาน่าจะรู้สึกคุ้นๆ เพราะนี่รู้สึกว่านิสัยพระเอก-นายเอก ดูไปในทางเดียวกับลิ่วเหยามากเลย นายเอกที่บื้อๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราวเกี่ยวกับเรื่องปกติธรรมดาที่ควรจะรู้ อ่อนแอ แต่ก็มีความมุ่งมั่นที่จะฝึกดาบ แล้วสุดท้ายก็กลายเป็นยอดฝีมือได้ กับต้าวหมาป่าตัวใหญ่ ที่เดิมทีก็เป็นคุณชาย (ลูกชายหัวหน้าเผ่า) อยู่สุขสบายมาก่อน ทั้งๆ ที่มีพรสวรรค์ แต่ก็ใช้ชีวิตแบบเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งเจอจุดเปลี่ยน ต้องร่อนเร่พเนจร แล้วทั้งสองคนก็ได้มาพบกัน... คนนึงก็บื้อๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราวเรื่องความรัก อีกคนก็บื้อยิ่งกว่า หวงเขา แต่ก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร... อ่า คุ้นเนอะ ใครไม่คุ้นเราคุ้นมาก และบอกตรงๆว่า ปกติชอบพล็อตแนวนี้นะ แต่พอได้อ่านเรื่องนี้กลับรู้สึกไม่ค่อยชอบเท่าไรเลย 🙉
แต่ชอบต้นเรื่องของเล่มนี้นะ พาร์ทวัยเด็กของนายเอก เรื่องราวที่ต้องกัดฟันสู้ ตบตีกับอาจารย์ ตลกดี เซตติ้งก็น่าสนใจ เป็นโลกที่มีมนุษย์อสูร คือมนุษย์ที่แปลงร่างเป็นอสูรได้ ก็มีทั้งระดับสูงระดับต่ำ อย่างพระเอกเราก็ระดับเขี้ยวเงิน คือระดับสูงสุดนั่นแหละ ตรงข้ามกับนายเอกที่เป็นอสูรระดับต่ำสุด ปกติก็ฝึกดาบไรงี้ไม่ไหว แต่พี่แกเอาความมุ่งมั่นเป็นหลัก ทั้งที่ป่วยกระเสาะกระแสะแต่เด็ก แต่ก็ฝืนฝึกจนเก่งขึ้นมาจนได้
สรุปคือเล่มนี้เหมือนเป็นการปูเรื่อง ซึ่งจะปูไปไหนก็ยังมองไม่ออกเหมือนกัน
แต่ชอบต้นเรื่องของเล่มนี้นะ พาร์ทวัยเด็กของนายเอก เรื่องราวที่ต้องกัดฟันสู้ ตบตีกับอาจารย์ ตลกดี เซตติ้งก็น่าสนใจ เป็นโลกที่มีมนุษย์อสูร คือมนุษย์ที่แปลงร่างเป็นอสูรได้ ก็มีทั้งระดับสูงระดับต่ำ อย่างพระเอกเราก็ระดับเขี้ยวเงิน คือระดับสูงสุดนั่นแหละ ตรงข้ามกับนายเอกที่เป็นอสูรระดับต่ำสุด ปกติก็ฝึกดาบไรงี้ไม่ไหว แต่พี่แกเอาความมุ่งมั่นเป็นหลัก ทั้งที่ป่วยกระเสาะกระแสะแต่เด็ก แต่ก็ฝืนฝึกจนเก่งขึ้นมาจนได้
สรุปคือเล่มนี้เหมือนเป็นการปูเรื่อง ซึ่งจะปูไปไหนก็ยังมองไม่ออกเหมือนกัน
This entire review has been hidden because of spoilers.
dnf
July 25, 2024English title: Bestial Blade
Another DNF
We start the story with a r@pe scene, a man dying after being mutilated and an abandoned baby which everyone thinks is too weak to survive. I can just tell this isn't going to be for me as it's just too depressing.
Another DNF
We start the story with a r@pe scene, a man dying after being mutilated and an abandoned baby which everyone thinks is too weak to survive. I can just tell this isn't going to be for me as it's just too depressing.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 9, 2023
งานพีต้ามีภาพจำว่าอ่านยากมาตลอดจนมาอ่านเล่มนี้ถึงพบว่าผู้แปลนั่นแหละสำคัญสุดในฐานะหนังสือแปล สำหรับเรื่องนี้เขาเลือกใช้คำกำลังดี บางทีพอนิยายแฝงปรัชญาภาษาแปลมันจะฟุ้งเฟ้อแต่เล่มนี้ไม่รู้สึกแบบนั้น อ่านรอบเดียวเข้าใจ ภาพปกจากคนเกาหลีวาดก็สวยให้ความรู้สึกกำลังพอดีเหมือนกัน
พล็อตโหด ไม่ถนอมคนตายเกลื่อน จิตอ่อนต้องระวังมากหน่อย พล็อตแนวอาณานิคมมีสัตว์ร้าย ความเป็นคนเหลื่อมกับสัญชาตญาณสัตว์ แฟนตาซี gore การทารุณกรรมมาหมด ส่วนตัวเราคิดว่าดีหน่อยกับการเล่าแบบมุมมองที่สาม คือเนื้อเรื่องมาทาง tragedy แต่คนอ่านรับไหว มันไม่ดึงอารมณ์เหมือนอ่านบุคคลที่หนึ่งให้รู้สึกว่าเขารีดดราม่าความหดหู่จริงจังจนดูจงใจ ทำให้คนยังอ่านฉากรุนแรงระดับนี้ได้ แต่พอพูดถึงความอบอุ่นอ่อนโยนระหว่างมนุษย์ก็ยังจับใจอยู่
เล่มนี้ก่อนอ่านทำนายตัวเองว่าคงอ่านไม่จบ ดอง เพราะนอกจากแนวสืบสวนใช้ผีคลี่คลายคดีที่เราไม่ชอบ แนวแฟนตาซีฝั่งเอเชียเราก็ไม่ชอบเหมือนกัน แต่ดันชอบเล่มนี้ การบรรยายฉากเหนือธรรมชาติเห็นภาพชัดดี ทิศทางเรื่องก็เดายาก ยิ่งอยากอ่านต่อเรื่อยๆ การดำเนินเรื่องไม่เร็วไม่ช้า ยิ่งบวกกับการเล่าแบบไม่ตัดสิน (judge) สังคมโดยรวมแต่ให้ผู้อ่านคิดเอง ถูกจริต
ถ้ากำลังอยากอ่านอะไรจริงจัง เดายากหน่อย แต่ไม่หนักสมองจนบวม พล็อตมีอะไร คิดว่าเล่มนี้ให้ได้ ตัวละครหลักมีเสน่ห์ ปกติตัวละครซื่อถ้าเขียนซื่อไม่จริงจะรำคาญมาก (55555) แต่พีต้าเขียนมิติตัวละครเก่งอยู่แล้วเลยผ่านสบายๆ ตัวละครอื่นอาจไม่เด่นมากแต่คิดว่ามีเหตุผล เหตุผลระบุไว้ในเนื้อเรื่องด้วย อาจแล้วยึดโยง สมองได้ทำงาน สรุปว่าเล่มหนึ่ง เราชอบ
พล็อตโหด ไม่ถนอมคนตายเกลื่อน จิตอ่อนต้องระวังมากหน่อย พล็อตแนวอาณานิคมมีสัตว์ร้าย ความเป็นคนเหลื่อมกับสัญชาตญาณสัตว์ แฟนตาซี gore การทารุณกรรมมาหมด ส่วนตัวเราคิดว่าดีหน่อยกับการเล่าแบบมุมมองที่สาม คือเนื้อเรื่องมาทาง tragedy แต่คนอ่านรับไหว มันไม่ดึงอารมณ์เหมือนอ่านบุคคลที่หนึ่งให้รู้สึกว่าเขารีดดราม่าความหดหู่จริงจังจนดูจงใจ ทำให้คนยังอ่านฉากรุนแรงระดับนี้ได้ แต่พอพูดถึงความอบอุ่นอ่อนโยนระหว่างมนุษย์ก็ยังจับใจอยู่
เล่มนี้ก่อนอ่านทำนายตัวเองว่าคงอ่านไม่จบ ดอง เพราะนอกจากแนวสืบสวนใช้ผีคลี่คลายคดีที่เราไม่ชอบ แนวแฟนตาซีฝั่งเอเชียเราก็ไม่ชอบเหมือนกัน แต่ดันชอบเล่มนี้ การบรรยายฉากเหนือธรรมชาติเห็นภาพชัดดี ทิศทางเรื่องก็เดายาก ยิ่งอยากอ่านต่อเรื่อยๆ การดำเนินเรื่องไม่เร็วไม่ช้า ยิ่งบวกกับการเล่าแบบไม่ตัดสิน (judge) สังคมโดยรวมแต่ให้ผู้อ่านคิดเอง ถูกจริต
ถ้ากำลังอยากอ่านอะไรจริงจัง เดายากหน่อย แต่ไม่หนักสมองจนบวม พล็อตมีอะไร คิดว่าเล่มนี้ให้ได้ ตัวละครหลักมีเสน่ห์ ปกติตัวละครซื่อถ้าเขียนซื่อไม่จริงจะรำคาญมาก (55555) แต่พีต้าเขียนมิติตัวละครเก่งอยู่แล้วเลยผ่านสบายๆ ตัวละครอื่นอาจไม่เด่นมากแต่คิดว่ามีเหตุผล เหตุผลระบุไว้ในเนื้อเรื่องด้วย อาจแล้วยึดโยง สมองได้ทำงาน สรุปว่าเล่มหนึ่ง เราชอบ
February 24, 2022
🌸รีวิวรวม 1-3 จบ🌸
อ่านจบแล้วนอนนิ่งมองเพดานอยู่พักนึง ความรู้สึกยังค้างวนในอก พยายามตกตะกอน
ภาษาในเรื่องนี้ถือเป็นมาสเตอร์พีซสำหรับเรา คือน้อยแต่มาก ตัวอักษรที่ผ่านปลายนิ้วคุณพีต้าสามารถบีบให้เราร้องไห้ได้ตั้งแต่ไม่กี่บทแรก อ่านไปก็กรีดร้องในใจไป ทำไมถึงเขียนดีได้ขนาดนี้!!
เซตติ้งในเรื่องเป็นจีนโบราณที่มีความแฟนตาซี เพราะทุกคนไม่ใช่มนุษย์ปกติ แต่เป็นมนุษย์อสูร(กลายร่างเป็นสัตว์ร้ายได้) กับมนุษย์อสูรระดับล่าง (อ่อนแอบอบบาง ไม่สามารถกลายร่างได้) จุดนี้เราก็ประทับใจมากอีกแล้ว คุณพีต้ามักจะสร้างโลกในนิยายออกมาได้ละเอียดจนเรารู้สึกว่ามันมีโลกนั้นจริงๆ เหมือนเซตติ้งของเรื่องฆ่าหมาป่า เราเชื่อในโลกที่คุณพีต้าสร้างขึ้นมา รวมถึงเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน
ส่วนพาร์ทความรักเป็นแบบ slow burn เริ่มจากพระนายมีชะตาเจอกันในวัยเด็ก จากนั้นต่างคนต่างชะตาชีวิตพลิกผัน แล้วก็มาเจอกันอีกทีตอนโต ได้กลายเป็นคนร่วมทาง เป็นสหายเคียงบ่าเคียงไหล่กัน
ฉางอันเป็นนายเอกที่เท่ที่สุดในใจเรา เกิดมาเป็นอสูรระดับล่างที่หน้าตางดงามบอบบางยิ่งกว่าสตรี ซ้ำยังขี้โรคร่างกายอ่อนแอ แต่เขาไม่เคยคิดโทษโชคชะตา ฉางอันเป็นคนไม่เคยเสียเวลาคิดเรื่องไร้ประโยชน์ เขาคิดแค่ว่าเขาจะต้องแข็งแกร่ง เพื่อที่จะปกป้องตัวเองและสามารถแก้แค้นและตอบแทนบุญคุณคนที่ดีกับเขาได้ เราจะได้เห็นการฝึกหนัก ทรหดอดทนของฉางอัน กว่าจะกลายเป็นผู้ใช้ง้าวที่ไร้ผู้เทียมทานได้ ฉางอันต้องฝึกหนักนับสิบปี เริ่มจากติดลบจนกลายเป็นหนึ่งเดียว กลายเป็นอสูรระดับล่างที่ไม่มีใครกล้าดูหมิ่น
เห็นฉางอันเท่ๆ แข็งแกร่งฆ่าคนตาไม่กะพริบแบบนี้ แต่เรากลับรู้สึกถึงความน้องนุ่มฟูจากตัวละครนี้ ด้วยความที่น้องเติบโตมาจากในป่าลึก ทั้งชีวิตรู้จักแค่การฝึกอาวุธอยู่กับอาจารย์ ไม่มีเพื่อน ไม่มีญาติมิตร ไม่เคยได้สัมผัสโลกกว้าง น้องเลยเป็นคนใสมาก ไม่เคยโกหกหลอกลวงใคร (ฉางอันมักจะกลายเป็นเหยื่อของอิพี่จอมเจ้าเล่ห์ตลอด ตามไม่เคยทัน😂)
ส่วนพระเอก หวาอี๋เป็นลูกชายคนเล็กของหัวหน้าเผ่าหนึ่ง เขาเกิดมามีลวดลายอสูรพิเศษ ทำให้เป็นที่คาดหวังของชนเผ่า แต่ดันเป็นคนใจดี ไม่ชอบทะเลาะวิวาทกับใคร (อารมณ์รักน้ำ รักปล��� รักซากุระ 55555555) หวาอี๋แค่อยากใช้ชีวิตสุขสบายไปวันๆ แต่ก็เกิดเหตุการณ์ที่พลิกชีวิต ครอบครัวโดนฆ่าล้างตระกูล ทำให้หวาอี๋ต้องหนีตาย ระหกระเหินไปทั่วแผ่นดิน โดนสถานการณ์เคี่ยวกรำจนทำให้จากเด็กหนุ่มสดใส ชอบช่วยเหลือคนอื่น กลายมาเป็นคนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะแข็งแกร่งแล้วกลับมาแก้แค้น หวาอี๋อยู่อย่างขมขื่น หวาดระแวงมาเป็นสิบปี จนกระทั่งมาเจอกับฉางอัน เด็กหนุ่มอสูรระดับล่างที่แสนงดงาม...
(ฉางอันมาเพื่อตอบแทนบุญคุณที่หวาอี๋เคยช่วยชีวิต)
ความรักของคนคู่นี้จะค่อยเป็นค่อยไป ผ่านเหตุการณ์เฉียดตายด้วยกันบ่อย แต่ถ้าถามเรา จริงๆ เรารู้สึกว่าหวาอี๋ตกหลุมรักฉางอันตั้งแต่แรกพบที่เจอกันตอนโตอีกครั้ง (น้องฉางอันสวยมากกกกกก ผิวขาวซีด กระดูกเล็กร่างบาง ดวงตาดอกท้อ งามแบบล่มเมือง งามจนหวาอี๋ตะลึง😳) หวาอี๋รักและยึดติดกับฉางอันมากๆ ทั้งชีวิตเขาไม่เหลือใครเลย มีแต่ฉางอัน ตลอดเรื่องสองคนนี้ปากหนักทั้งคู่ ไม่เคยบอกรักกันเลย แต่การกระทำคือบอกทุกอย่างหมดแล้วว่าเขาคือทุกอย่างของกันและกัน ถ้าฉางอันตายหวาอี๋คงไม่ยอมมีชีวิตอยู่ต่อ
เนื้อเรื่องจะมีความขมแทรกมาเป็นระยะๆ แต่ยังดีมีมุกตลกเข้ามาตบตลอด กับความรักของพระนายทำให้เราไม่รู้สึกอึดอัดกับความหนักของเรื่องจนเกินไป
เป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การเก็บสุดๆ ดีใจที่ได้อ่าน รักคุณพีต้าจัง อยากอ่านผลงานอื่นๆ ด้วย⚘
ปล ว่าแต่ฆ่าหมาป่า 3 ออก กับโควิดหมด อะไรจะเกิดขึ้นก่อนกัน😂😂😂😂😂
อ่านจบแล้วนอนนิ่งมองเพดานอยู่พักนึง ความรู้สึกยังค้างวนในอก พยายามตกตะกอน
ภาษาในเรื่องนี้ถือเป็นมาสเตอร์พีซสำหรับเรา คือน้อยแต่มาก ตัวอักษรที่ผ่านปลายนิ้วคุณพีต้าสามารถบีบให้เราร้องไห้ได้ตั้งแต่ไม่กี่บทแรก อ่านไปก็กรีดร้องในใจไป ทำไมถึงเขียนดีได้ขนาดนี้!!
เซตติ้งในเรื่องเป็นจีนโบราณที่มีความแฟนตาซี เพราะทุกคนไม่ใช่มนุษย์ปกติ แต่เป็นมนุษย์อสูร(กลายร่างเป็นสัตว์ร้ายได้) กับมนุษย์อสูรระดับล่าง (อ่อนแอบอบบาง ไม่สามารถกลายร่างได้) จุดนี้เราก็ประทับใจมากอีกแล้ว คุณพีต้ามักจะสร้างโลกในนิยายออกมาได้ละเอียดจนเรารู้สึกว่ามันมีโลกนั้นจริงๆ เหมือนเซตติ้งของเรื่องฆ่าหมาป่า เราเชื่อในโลกที่คุณพีต้าสร้างขึ้นมา รวมถึงเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน
ส่วนพาร์ทความรักเป็นแบบ slow burn เริ่มจากพระนายมีชะตาเจอกันในวัยเด็ก จากนั้นต่างคนต่างชะตาชีวิตพลิกผัน แล้วก็มาเจอกันอีกทีตอนโต ได้กลายเป็นคนร่วมทาง เป็นสหายเคียงบ่าเคียงไหล่กัน
ฉางอันเป็นนายเอกที่เท่ที่สุดในใจเรา เกิดมาเป็นอสูรระดับล่างที่หน้าตางดงามบอบบางยิ่งกว่าสตรี ซ้ำยังขี้โรคร่างกายอ่อนแอ แต่เขาไม่เคยคิดโทษโชคชะตา ฉางอันเป็นคนไม่เคยเสียเวลาคิดเรื่องไร้ประโยชน์ เขาคิดแค่ว่าเขาจะต้องแข็งแกร่ง เพื่อที่จะปกป้องตัวเองและสามารถแก้แค้นและตอบแทนบุญคุณคนที่ดีกับเขาได้ เราจะได้เห็นการฝึกหนัก ทรหดอดทนของฉางอัน กว่าจะกลายเป็นผู้ใช้ง้าวที่ไร้ผู้เทียมทานได้ ฉางอันต้องฝึกหนักนับสิบปี เริ่มจากติดลบจนกลายเป็นหนึ่งเดียว กลายเป็นอสูรระดับล่างที่ไม่มีใครกล้าดูหมิ่น
เห็นฉางอันเท่ๆ แข็งแกร่งฆ่าคนตาไม่กะพริบแบบนี้ แต่เรากลับรู้สึกถึงความน้องนุ่มฟูจากตัวละครนี้ ด้วยความที่น้องเติบโตมาจากในป่าลึก ทั้งชีวิตรู้จักแค่การฝึกอาวุธอยู่กับอาจารย์ ไม่มีเพื่อน ไม่มีญาติมิตร ไม่เคยได้สัมผัสโลกกว้าง น้องเลยเป็นคนใสมาก ไม่เคยโกหกหลอกลวงใคร (ฉางอันมักจะกลายเป็นเหยื่อของอิพี่จอมเจ้าเล่ห์ตลอด ตามไม่เคยทัน😂)
ส่วนพระเอก หวาอี๋เป็นลูกชายคนเล็กของหัวหน้าเผ่าหนึ่ง เขาเกิดมามีลวดลายอสูรพิเศษ ทำให้เป็นที่คาดหวังของชนเผ่า แต่ดันเป็นคนใจดี ไม่ชอบทะเลาะวิวาทกับใคร (อารมณ์รักน้ำ รักปล��� รักซากุระ 55555555) หวาอี๋แค่อยากใช้ชีวิตสุขสบายไปวันๆ แต่ก็เกิดเหตุการณ์ที่พลิกชีวิต ครอบครัวโดนฆ่าล้างตระกูล ทำให้หวาอี๋ต้องหนีตาย ระหกระเหินไปทั่วแผ่นดิน โดนสถานการณ์เคี่ยวกรำจนทำให้จากเด็กหนุ่มสดใส ชอบช่วยเหลือคนอื่น กลายมาเป็นคนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะแข็งแกร่งแล้วกลับมาแก้แค้น หวาอี๋อยู่อย่างขมขื่น หวาดระแวงมาเป็นสิบปี จนกระทั่งมาเจอกับฉางอัน เด็กหนุ่มอสูรระดับล่างที่แสนงดงาม...
(ฉางอันมาเพื่อตอบแทนบุญคุณที่หวาอี๋เคยช่วยชีวิต)
ความรักของคนคู่นี้จะค่อยเป็นค่อยไป ผ่านเหตุการณ์เฉียดตายด้วยกันบ่อย แต่ถ้าถามเรา จริงๆ เรารู้สึกว่าหวาอี๋ตกหลุมรักฉางอันตั้งแต่แรกพบที่เจอกันตอนโตอีกครั้ง (น้องฉางอันสวยมากกกกกก ผิวขาวซีด กระดูกเล็กร่างบาง ดวงตาดอกท้อ งามแบบล่มเมือง งามจนหวาอี๋ตะลึง😳) หวาอี๋รักและยึดติดกับฉางอันมากๆ ทั้งชีวิตเขาไม่เหลือใครเลย มีแต่ฉางอัน ตลอดเรื่องสองคนนี้ปากหนักทั้งคู่ ไม่เคยบอกรักกันเลย แต่การกระทำคือบอกทุกอย่างหมดแล้วว่าเขาคือทุกอย่างของกันและกัน ถ้าฉางอันตายหวาอี๋คงไม่ยอมมีชีวิตอยู่ต่อ
เนื้อเรื่องจะมีความขมแทรกมาเป็นระยะๆ แต่ยังดีมีมุกตลกเข้ามาตบตลอด กับความรักของพระนายทำให้เราไม่รู้สึกอึดอัดกับความหนักของเรื่องจนเกินไป
เป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การเก็บสุดๆ ดีใจที่ได้อ่าน รักคุณพีต้าจัง อยากอ่านผลงานอื่นๆ ด้วย⚘
ปล ว่าแต่ฆ่าหมาป่า 3 ออก กับโควิดหมด อะไรจะเกิดขึ้นก่อนกัน😂😂😂😂😂
May 6, 2022
เล่มแรกของศัสตราอสูร เป็นเรื่องที่ตัวเอกมีปัญหาชีวิตหนักหน่วงทั้งคู่
แต่ชอบช่วงแรกของเล่มมากกก
ตัวเอกคือ "ฉางอัน" เด็กน้อยที่รอดชีวิตมาจากเหตุการณ์ฆ่าล้างเผ่า
ฉางอันเหมือนมีต้นทุนในการเริ่มต้นน้อย คือร่างกายอ่อนแอ แปลงร่างไม่ได้
(นิยายเรื่องนี้อสูรมีแบบแปลงร่างได้และแปลงร่างไม่ได้ ถ้าแปลงร่างไม่ได้
จัดเป็นอสูรชั้นล่าง ต้องทำงานฝีมือหรือเป็นกรรมกรเลี้ยงชีวิต ประมาณนี้)
เค้ามีชีวิตรอดมาได้เพราะได้รับความช่วยเหลือจากคนใจดีมากๆ
พูดถึงตรงนี้ไม่พูดถึงเจ๋อเยี๋ยนไม่ได้เลย เจ๋อเยี๋ยนเป็นคาแร็คเตอร์ที่น่าสงสารมาก
ตัวเองลำบากแทบเอาชีวิตไม่รอด พิการ แต่ยังอุตส่าห์ช่วยฉางอันจนเวลาสุดท้ายของชีวิต
หาเงินเลี้ยงตัวและฉางอันด้วยวิธีที่คนดูถูกและจริงๆ น่าจะมีความทุกข์มากอยู่ แต่เค้าไม่มีทางเลือก
และยังพยายามหาอาชีพที่เค้าคิดว่าดีใให้ฉางอัน เป็นคนอื่นที่มามีบุญคุณกับฉางอันมากๆ
เค้าไม่ได้ดีเลิศ แต่เค้าทำดีที่สุดเท่าที่เค้าสามารถทำได้ รักเจ๋อเยี๋ยน
ส่วนคาแร็คเตอร์ฉางอันตอนเด็ก ชอบมากกก เป็นเด็กมีเป้าหมายในชีวิต
รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ไม่ดื้อ ไม่ก่อเรื่อง แต่ไม่ยอมถ้ามีคนมาหาเรื่องเค้า คิดเป็น กตัญญู
ขี้โรค ตัวเล็ก แต่เป็นเด็กใจเด็ด สู้สุดฤทธิ์ ไม่กลัวความเจ็บปวด ไม่กลัวอุปสรรค 😊🤗
ตอนที่ฉางอันตัดสินใจขึ้นเขาเพื่อหวังเรียนดาบกับเป่ยซื่อสนุกมาก
อาจารย์ของฉางอันก็ตลกปนแสบ สุดท้ายเรียนจบมาแบบงงๆ 555
ตัวเอกอีกคนคือพระเอกของเรื่อง "หวาอี๋" เป็นอสูรระดับสูงที่แปลงร่างเป็นหมาป่าได้
ชาติกำเนิดดี เป็นลูกชายของหัวหน้าเผ่า แต่ต่อมาก็ชีวิตพลิกผันมาลำบาก
เพราะพี่ชายคนที่สองฆ่าล้างเผ่าเพื่ออำนาจ หวาอี๋ได้เจอฉางอันตอนเด็กสองครั้ง
แล้วมาเจออีกทีตอนฉางอันเป็นหนุ่มแล้ว ชอบความเป็นคนใสซื่อ จิตใจดีของหวาอี๋ตอนเด็ก
แต่ตอนโตแล้วมาเจอฉางอันอีกที คหสต.ไม่ค่อยชอบ ยังไม่มีอะไรติดใจ
โดยเฉพาะตอนที่หวาอี๋พาฉางอันไปในเผ่าด้วยกัน แล้วก็เล่นสนุก ให้ฉางอันได้ใกล้ชิดผู้หญิง
ให้พวกผู้หญิงรุมจีบฉางอัน ตรงนี้ไม่ค่อยชอบ เหมือนอยากทำอะไรก็ทำ ไม่สนใจว่าอีกฝ่าย
จะเต็มใจมั้ย จะรู้สึกยังไง (แต่เค้าไม่ได้มีเจตนาร้าย อันนี้เข้าใจ)
โทนปลายๆ เล่มจะเป็นแบบเรื่องการปกครองในเผ่าที่หวาอี๋ได้ครอบครอง
ถ้าเป็นสไตล์นี้ เป็นห่วงอนาคตตัวเองว่าจะไปไม่รอดในเล่มต่อไป 555
เพราะส่วนตัวไม่ชอบอ่านแนวแย่งอำนาจ แนวชนเผ่า แต่เดี๋ยวลองดูค่ะ 😉
แต่ชอบช่วงแรกของเล่มมากกก
ตัวเอกคือ "ฉางอัน" เด็กน้อยที่รอดชีวิตมาจากเหตุการณ์ฆ่าล้างเผ่า
ฉางอันเหมือนมีต้นทุนในการเริ่มต้นน้อย คือร่างกายอ่อนแอ แปลงร่างไม่ได้
(นิยายเรื่องนี้อสูรมีแบบแปลงร่างได้และแปลงร่างไม่ได้ ถ้าแปลงร่างไม่ได้
จัดเป็นอสูรชั้นล่าง ต้องทำงานฝีมือหรือเป็นกรรมกรเลี้ยงชีวิต ประมาณนี้)
เค้ามีชีวิตรอดมาได้เพราะได้รับความช่วยเหลือจากคนใจดีมากๆ
พูดถึงตรงนี้ไม่พูดถึงเจ๋อเยี๋ยนไม่ได้เลย เจ๋อเยี๋ยนเป็นคาแร็คเตอร์ที่น่าสงสารมาก
ตัวเองลำบากแทบเอาชีวิตไม่รอด พิการ แต่ยังอุตส่าห์ช่วยฉางอันจนเวลาสุดท้ายของชีวิต
หาเงินเลี้ยงตัวและฉางอันด้วยวิธีที่คนดูถูกและจริงๆ น่าจะมีความทุกข์มากอยู่ แต่เค้าไม่มีทางเลือก
และยังพยายามหาอาชีพที่เค้าคิดว่าดีใให้ฉางอัน เป็นคนอื่นที่มามีบุญคุณกับฉางอันมากๆ
เค้าไม่ได้ดีเลิศ แต่เค้าทำดีที่สุดเท่าที่เค้าสามารถทำได้ รักเจ๋อเยี๋ยน
ส่วนคาแร็คเตอร์ฉางอันตอนเด็ก ชอบมากกก เป็นเด็กมีเป้าหมายในชีวิต
รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ไม่ดื้อ ไม่ก่อเรื่อง แต่ไม่ยอมถ้ามีคนมาหาเรื่องเค้า คิดเป็น กตัญญู
ขี้โรค ตัวเล็ก แต่เป็นเด็กใจเด็ด สู้สุดฤทธิ์ ไม่กลัวความเจ็บปวด ไม่กลัวอุปสรรค 😊🤗
ตอนที่ฉางอันตัดสินใจขึ้นเขาเพื่อหวังเรียนดาบกับเป่ยซื่อสนุกมาก
อาจารย์ของฉางอันก็ตลกปนแสบ สุดท้ายเรียนจบมาแบบงงๆ 555
ตัวเอกอีกคนคือพระเอกของเรื่อง "หวาอี๋" เป็นอสูรระดับสูงที่แปลงร่างเป็นหมาป่าได้
ชาติกำเนิดดี เป็นลูกชายของหัวหน้าเผ่า แต่ต่อมาก็ชีวิตพลิกผันมาลำบาก
เพราะพี่ชายคนที่สองฆ่าล้างเผ่าเพื่ออำนาจ หวาอี๋ได้เจอฉางอันตอนเด็กสองครั้ง
แล้วมาเจออีกทีตอนฉางอันเป็นหนุ่มแล้ว ชอบความเป็นคนใสซื่อ จิตใจดีของหวาอี๋ตอนเด็ก
แต่ตอนโตแล้วมาเจอฉางอันอีกที คหสต.ไม่ค่อยชอบ ยังไม่มีอะไรติดใจ
โดยเฉพาะตอนที่หวาอี๋พาฉางอันไปในเผ่าด้วยกัน แล้วก็เล่นสนุก ให้ฉางอันได้ใกล้ชิดผู้หญิง
ให้พวกผู้หญิงรุมจีบฉางอัน ตรงนี้ไม่ค่อยชอบ เหมือนอยากทำอะไรก็ทำ ไม่สนใจว่าอีกฝ่าย
จะเต็มใจมั้ย จะรู้สึกยังไง (แต่เค้าไม่ได้มีเจตนาร้าย อันนี้เข้าใจ)
โทนปลายๆ เล่มจะเป็นแบบเรื่องการปกครองในเผ่าที่หวาอี๋ได้ครอบครอง
ถ้าเป็นสไตล์นี้ เป็นห่วงอนาคตตัวเองว่าจะไปไม่รอดในเล่มต่อไป 555
เพราะส่วนตัวไม่ชอบอ่านแนวแย่งอำนาจ แนวชนเผ่า แต่เดี๋ยวลองดูค่ะ 😉
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 1, 2022
4.5 ดาว
นิยายแนวแฟนตาซีผสมจีนโบราณ เป็นโลกที่ผู้ชายบางส่วนสามารถแปลงร่างเป็นสัตว์อสูรได้ โลกจึงเหมือนแบ่งคนออกเป็นสองชนชั้นตามระดับพละกำลัง มนุษย์อสูรเป็นชนชั้นสูง และมนุษย์อสูรระดับล่างที่แปลงกายไม่ได้เป็นชนชั้นล่าง ส่วนผู้หญิงน่าจะต่ำกว่าชั้นล่างเพราะไม่มีทั้งความสามารถแปลงกายและอยู่ภายใต้การปกครองของผู้ชาย
หนังสือใช้บทบรรยายเป็นส่วนใหญ่ บทสนทนาไม่ค่อยมี ความโหดร้ายป่าเถื่อนใส่มาไม่ยั้ง แต่คั่นด้วยมุขตลกทำให้เนื้อเรื่องไม่หดหู่เกินไป เนื้อเรื่องยังสอดแทรกประเด็นคำถามข้อชวนคิดไว้แบบเนียนๆ ไม่ยัดเยียดและไม่ชวนให้รู้สึกว่าคนเขียนกำลังสอน คาแรกเตอร์ตัวเอกทั้งสองคนก็ซับซ้อน โดยเฉพาะพี่หมาป่าหิมะ เป็นเรื่องที่อ่านได้เพลินมากๆ เล่ม 1 นี้ เหมือนจะเป็นเล่มปูเรื่อง แต่ก็ครบทุกรสชาติ เศร้า ซึ้ง ตลก ตื่นเต้น น่ารักน่าเอ็นดู ความกลมกล่อมกำลังดี ความรักยังไม่ไปไหน แต่เริ่มแอบเห็นแล้วว่าคนพี่เริ่มหวั่นไหว
นิยายแนวแฟนตาซีผสมจีนโบราณ เป็นโลกที่ผู้ชายบางส่วนสามารถแปลงร่างเป็นสัตว์อสูรได้ โลกจึงเหมือนแบ่งคนออกเป็นสองชนชั้นตามระดับพละกำลัง มนุษย์อสูรเป็นชนชั้นสูง และมนุษย์อสูรระดับล่างที่แปลงกายไม่ได้เป็นชนชั้นล่าง ส่วนผู้หญิงน่าจะต่ำกว่าชั้นล่างเพราะไม่มีทั้งความสามารถแปลงกายและอยู่ภายใต้การปกครองของผู้ชาย
หนังสือใช้บทบรรยายเป็นส่วนใหญ่ บทสนทนาไม่ค่อยมี ความโหดร้ายป่าเถื่อนใส่มาไม่ยั้ง แต่คั่นด้วยมุขตลกทำให้เนื้อเรื่องไม่หดหู่เกินไป เนื้อเรื่องยังสอดแทรกประเด็นคำถามข้อชวนคิดไว้แบบเนียนๆ ไม่ยัดเยียดและไม่ชวนให้รู้สึกว่าคนเขียนกำลังสอน คาแรกเตอร์ตัวเอกทั้งสองคนก็ซับซ้อน โดยเฉพาะพี่หมาป่าหิมะ เป็นเรื่องที่อ่านได้เพลินมากๆ เล่ม 1 นี้ เหมือนจะเป็นเล่มปูเรื่อง แต่ก็ครบทุกรสชาติ เศร้า ซึ้ง ตลก ตื่นเต้น น่ารักน่าเอ็นดู ความกลมกล่อมกำลังดี ความรักยังไม่ไปไหน แต่เริ่มแอบเห็นแล้วว่าคนพี่เริ่มหวั่นไหว
July 7, 2025
จับวาง เล่ม 1 อยู่นานมาก เพราะว่าอ่านหลายเรื่องรวมกัน 5555 แต่ใด ๆ เป็นเรื่องแรกของคุณพีต้าเลยที่ได้ลองก็รู้สึกว่าสนุกเกินคาดนะ
อาจจะเพราะส่วนตัวชอบแนวนี้อยู่แล้ว เลยไม่ได้ยากมากที่จะไปต่อ เล่มแรกปูเรื่องได้ค่อนข้างดี เราชอบที่เขาเล่าตั้งแต่ตัวละครยังเด็ก ๆ เลย มันทำให้เรารู้ถึงพัฒนาการของฉางอันและหวาอี๋ ซึ่งอ่านจบเราก็ยังไม่รู้ว่าสรุปเรื่องนี้เขาจะเล่าอะไรนะ 5555 เข้าใจว่าปูทางก่อนไปเล่มสอง แต่มันก็เดายากอยู่ดี ความสนุกเลยอยู่ตรงนี้มั้ง คนอ่านที่ไม่รู้อะไรเลย คนเขียนก็ไม่บอกให้เรารู้ด้วย กลายเป็นว่าอยากอ่านเรื่อย ๆ เพื่อจะรู้ว่าทิศทางที่ตัวละครจะไปคือทางไหน
ช่วงแรกเราจับวางบ่อย แต่พอเข้าบท 14 ไปแล้วก็โอเคหน่อย เริ่มสนุกขึ้นมา ส่วน TW ก็พอสมควร ฉากเลือดและฆ่าฟันคือมีเยอะเลย ใครจิตอ่อนก็น่าจะไม่ถูกจริต
เอ็นดูฉางอันมาก คือน่าแกล้งจริง ๆ แล้วก็โดนแกล้งบ่อยด้วย 5555 และตัวการคือหวาอี๋ทั้งหมด … 🫵🏻
อาจจะเพราะส่วนตัวชอบแนวนี้อยู่แล้ว เลยไม่ได้ยากมากที่จะไปต่อ เล่มแรกปูเรื่องได้ค่อนข้างดี เราชอบที่เขาเล่าตั้งแต่ตัวละครยังเด็ก ๆ เลย มันทำให้เรารู้ถึงพัฒนาการของฉางอันและหวาอี๋ ซึ่งอ่านจบเราก็ยังไม่รู้ว่าสรุปเรื่องนี้เขาจะเล่าอะไรนะ 5555 เข้าใจว่าปูทางก่อนไปเล่มสอง แต่มันก็เดายากอยู่ดี ความสนุกเลยอยู่ตรงนี้มั้ง คนอ่านที่ไม่รู้อะไรเลย คนเขียนก็ไม่บอกให้เรารู้ด้วย กลายเป็นว่าอยากอ่านเรื่อย ๆ เพื่อจะรู้ว่าทิศทางที่ตัวละครจะไปคือทางไหน
ช่วงแรกเราจับวางบ่อย แต่พอเข้าบท 14 ไปแล้วก็โอเคหน่อย เริ่มสนุกขึ้นมา ส่วน TW ก็พอสมควร ฉากเลือดและฆ่าฟันคือมีเยอะเลย ใครจิตอ่อนก็น่าจะไม่ถูกจริต
เอ็นดูฉางอันมาก คือน่าแกล้งจริง ๆ แล้วก็โดนแกล้งบ่อยด้วย 5555 และตัวการคือหวาอี๋ทั้งหมด … 🫵🏻
March 8, 2022
พล๊อตเรื่องแปลกใหม่ดีค่ะ แฟนตาซีโบราณ แต่การดำเนินเรื่องสำหรับเราเอื่อยๆไปหน่อยในเล่มนี้ สำหรับนิยายของคุณพีต้าเรื่อง��ี้ถือว่าอ่านง่าย ย่อยง่ายดีค่ะ
April 19, 2022
ยิ่งอ่านก็ยิ่งหลงรักต้าวฉางอันตัวน้อย ใสซื่อบริสุทธิ์ซะจริง แต่ก็หงุดหงิดกับคำแปลที่ทำให้เราต้องอ่านซ้ำหลายรอบ เพราะแปลแบบงงๆ บางประโยคดูขัดกับบริบท คำผิดมีประปราย
Displaying 1 - 10 of 10 reviews