What do you think?
Rate this book
Κόκκινα φύλλα
Τα "Κόκκινα Φύλλα" (1930) αναγνωρίζονται ομόθυμα ως ένα από τα κορυφαία έργα μικρής φόρμας του Ουίλλιαμ Φώκνερ. Το διήγημα αφηγείται μια αγωνιώδη ιστορία καταδίωξης. Όταν ο αρχηγός μιας φυλής αυτοχθόνων της Γιοκναπατάουφα πεθαίνει, το έθιμο επιτάσσει να ταφεί μαζί με το άλογο, το σκυλί και τον μαύρο σκλάβο του. Ωστόσο ο σκλάβος αποδρά. Ο Φώκνερ περιγράφει ρεαλιστικά αλλά και με επικό τόνο το ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύεται, προσδίδοντάς του τελετουργικό χαρακτήρα, και μετατρέπει τη θυσία του φυγά σε αλληγορία για την κοινή ανθρώπινη μοίρα. Παράλληλα, θίγει εδώ για πρώτη φορά, με δηκτικό τρόπο, το ζήτημα της δουλοκτησίας στον αμερικανικό Νότο και την ηθική παρακμή των ιθαγενών, που, μιμούμενοι τους λευκούς, έχουν στην κατοχή τους μαύρους σκλάβους.
Χαρακτηριστικό δείγμα της μοντερνιστικής γραφής του Φώκνερ κατά τη δεκαετία του '30, τα "Κόκκινα φύλλα" είναι, παρά τη βία που τα διαποτίζει, ένα κείμενο ποιητικό και πυκνό σε συμβολισμούς, που αποτυπώνει τον τρόμο του ανθρώπου ενώπιον του θανάτου και την άσβεστη δίψα του για ζωή.
«Τα "Κόκκινα φύλλα", αναμφίβολα ένα αριστούργημα, διαθέτουν την αύρα λαϊκού θρύλου ή μικροσκοπικού έπους.»
(IRVING HOWE)
Χαρακτηριστικό δείγμα της μοντερνιστικής γραφής του Φώκνερ κατά τη δεκαετία του '30, τα "Κόκκινα φύλλα" είναι, παρά τη βία που τα διαποτίζει, ένα κείμενο ποιητικό και πυκνό σε συμβολισμούς, που αποτυπώνει τον τρόμο του ανθρώπου ενώπιον του θανάτου και την άσβεστη δίψα του για ζωή.
«Τα "Κόκκινα φύλλα", αναμφίβολα ένα αριστούργημα, διαθέτουν την αύρα λαϊκού θρύλου ή μικροσκοπικού έπους.»
(IRVING HOWE)
152 pages, Paperback
First published January 1, 1930
21 people are currently reading
275 people want to read
About the author
William Faulkner
1,349 books10.7k followersWilliam Cuthbert Faulkner was an American writer. He is best known for his novels and short stories set in the fictional Yoknapatawpha County, Mississippi, a stand-in for Lafayette County where he spent most of his life. A Nobel laureate, Faulkner is one of the most celebrated writers of American literature and often is considered the greatest writer of Southern literature.
Faulkner was born in New Albany, Mississippi, and raised in Oxford, Mississippi. During World War I, he joined the Royal Canadian Air Force, but did not serve in combat. Returning to Oxford, he attended the University of Mississippi for three semesters before dropping out. He moved to New Orleans, where he wrote his first novel Soldiers' Pay (1925). He went back to Oxford and wrote Sartoris (1927), his first work set in the fictional Yoknapatawpha County. In 1929, he published The Sound and the Fury. The following year, he wrote As I Lay Dying. Later that decade, he wrote Light in August, Absalom, Absalom! and The Wild Palms. He also worked as a screenwriter, contributing to Howard Hawks's To Have and Have Not and The Big Sleep, adapted from Raymond Chandler's novel. The former film, adapted from Ernest Hemingway's novel, is the only film with contributions by two Nobel laureates.
Faulkner's reputation grew following publication of Malcolm Cowley's The Portable Faulkner, and he was awarded the 1949 Nobel Prize in Literature for "his powerful and unique contribution to the modern American novel." He is the only Mississippi-born Nobel laureate. Two of his works, A Fable (1954) and The Reivers (1962), won the Pulitzer Prize for Fiction. Faulkner died from a heart attack on July 6, 1962, following a fall from his horse the month before. Ralph Ellison called him "the greatest artist the South has produced".
Faulkner was born in New Albany, Mississippi, and raised in Oxford, Mississippi. During World War I, he joined the Royal Canadian Air Force, but did not serve in combat. Returning to Oxford, he attended the University of Mississippi for three semesters before dropping out. He moved to New Orleans, where he wrote his first novel Soldiers' Pay (1925). He went back to Oxford and wrote Sartoris (1927), his first work set in the fictional Yoknapatawpha County. In 1929, he published The Sound and the Fury. The following year, he wrote As I Lay Dying. Later that decade, he wrote Light in August, Absalom, Absalom! and The Wild Palms. He also worked as a screenwriter, contributing to Howard Hawks's To Have and Have Not and The Big Sleep, adapted from Raymond Chandler's novel. The former film, adapted from Ernest Hemingway's novel, is the only film with contributions by two Nobel laureates.
Faulkner's reputation grew following publication of Malcolm Cowley's The Portable Faulkner, and he was awarded the 1949 Nobel Prize in Literature for "his powerful and unique contribution to the modern American novel." He is the only Mississippi-born Nobel laureate. Two of his works, A Fable (1954) and The Reivers (1962), won the Pulitzer Prize for Fiction. Faulkner died from a heart attack on July 6, 1962, following a fall from his horse the month before. Ralph Ellison called him "the greatest artist the South has produced".
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 32 reviews
January 6, 2021
There are some disturbing elements in this story about Native Americans who own African slaves to imitate the white people. There are also occasional flashes of dark humor. The tribe has a terrible tradition when the chief dies. 3.5 stars.
January 16, 2022
Υπάρχουν μερικά βιβλία που αισθάνεσαι τυχερός που τα διάβασες και θέλεις να τα διαβάσουν όλοι! Ένα από αυτά είναι το *Κόκκινα φύλλα"
Όταν κάποτε ρώτησαν τον Φώκνερ τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τα βιβλία του, κι ας τα έχουν διαβάσει δύο και τρεις φορές, εκείνος απάντησε: «Να τα διαβάσουν τέσσερις φορές».
Το διήγημα «Κόκκινα φύλλα», είναι μια ιστορία καταδίωξης γεμάτη τρόμο.
Ειναι το πρώτο έργο που εκτυλίσσεται στη Γιοκναπατάουφα, την κομητεία που έχει επινοήσει ο συγγραφέας και τοποθετεί πολλές από τις ιστοριες του.
Μια φυλή Ινδιάνων εφαρμόζουν τη δουλοκτησία όπως και οι λευκοί. Όταν ο αρχηγός της φυλής πεθαίνει, η παράδοση επιτάσσει να θαφτεί μαζί του το άλογό του, ο σκύλος του και ο μαύρος σκλάβος του. Εκείνος όμως το σκάει εγκαίρως, οπότε ξεκινάει το ανθρωποκυνηγητό. Φυγάς και διώκτες συνειδητοποιούν ότι από τον θάνατο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς.
Ο μεταφραστής και οι εκδόσεις Κίχλη έχουν κάνει φοβερή δουλειά με το διήγημα. Η ιστορία ξεκινά από την σελίδα 9 έως την 74 και έπειτα υπάρχουν σημειώσεις του μεταφραστή, την ιστορία για το πώς δημοσιεύτηκε και υπέροχη ανάλυση- επεξήγηση του, φωτογραφικό υλικό και ένα χρονολόγιο της ζωής του συγγραφέα.
Απίστευτο βιβλίο, υπέροχη δουλειά!
Όταν κάποτε ρώτησαν τον Φώκνερ τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τα βιβλία του, κι ας τα έχουν διαβάσει δύο και τρεις φορές, εκείνος απάντησε: «Να τα διαβάσουν τέσσερις φορές».
Το διήγημα «Κόκκινα φύλλα», είναι μια ιστορία καταδίωξης γεμάτη τρόμο.
Ειναι το πρώτο έργο που εκτυλίσσεται στη Γιοκναπατάουφα, την κομητεία που έχει επινοήσει ο συγγραφέας και τοποθετεί πολλές από τις ιστοριες του.
Μια φυλή Ινδιάνων εφαρμόζουν τη δουλοκτησία όπως και οι λευκοί. Όταν ο αρχηγός της φυλής πεθαίνει, η παράδοση επιτάσσει να θαφτεί μαζί του το άλογό του, ο σκύλος του και ο μαύρος σκλάβος του. Εκείνος όμως το σκάει εγκαίρως, οπότε ξεκινάει το ανθρωποκυνηγητό. Φυγάς και διώκτες συνειδητοποιούν ότι από τον θάνατο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς.
Ο μεταφραστής και οι εκδόσεις Κίχλη έχουν κάνει φοβερή δουλειά με το διήγημα. Η ιστορία ξεκινά από την σελίδα 9 έως την 74 και έπειτα υπάρχουν σημειώσεις του μεταφραστή, την ιστορία για το πώς δημοσιεύτηκε και υπέροχη ανάλυση- επεξήγηση του, φωτογραφικό υλικό και ένα χρονολόγιο της ζωής του συγγραφέα.
Απίστευτο βιβλίο, υπέροχη δουλειά!
June 30, 2024
Ότι και οι Ινδιάνοι είχαν σκλάβους ομολογώ πως δεν το γνώριζα. Ίσως και να είναι όλα στη φαντασία του Φώκνερ. Στην τόσο σπουδαία φαντασία του. Που λέει ιστορίες αδύνατο να ξεχάσεις. Τις κουβαλάς μαζί σου πολύ μετά το τέλος της ανάγνωσης. Γιατί σε βάζουν να δεις κατάματα το ανθρώπινο δράμα. Και την ίδια ώρα βρίθουν συμβολισμών και μηνυμάτων χωρίς ο ίδιος να βγάζει ούτε άχνα σοφίας στην αφήγηση του. Αυτό κι αν είναι ταλέντο.
September 29, 2021
Słuchacz pamięta początek i koniec koncertu. W myśl tej zasady, pierwsze i ostatnie opowiadanie - wspaniałe, pozostałe - chaotyczne, męczące, myśli szalonych ludzi. Nie jestem odbiorcą tego tekstu, nie czuję klimatu, w którym autor oddycha najgłębiej, dlatego nie oceniam surowo.
Lektura błyskawiczna, na jeden dzień.
Lektura błyskawiczna, na jeden dzień.
September 19, 2022
Ομολογώ ότι τα ''Κόκκινα Φύλλα'' δεν τα κατάλαβα με την πρώτη ανάγνωση, οπότε επέλεξα να το ξαναδιαβάσω και πράγματι η δεύτερη ανάγνωση του, με βοήθησε να το κατανοήσω καλύτερα. Με τις αλληγορίες δεν τα πάω τόσο καλά, αλλά πάντα τις επιλέγω όταν είναι απο τόσο σημαντικούς συγγραφείς, όπως ο Φωκνερ.
Η ιστορία μας παρουσιάζει τον θάνατο του αρχηγού μιας φυλής ινδιάνων που έχουν ως έθιμο να θάβεται με τον σκύλο, το άλογο και τον σκλάβος του. Ο σκλάβος όμως είναι μόλις 40 ετών και δεν θέλει να πεθάνει, οπότε το σκάει. Η ταφή δεν μπορεί να γίνει αν δεν βρεθεί ο σκλάβος όπως ορίζουν οι τύποι, έτσι αναγκάζονται να περιμένουν μέχρι να βρεθεί. Έτσι, ξεκινάει το κυνηγητό της φυγής του στις μεγάλες εκτάσεις της περιοχής και η μάχη για την ζωή του. Την ζωή που του στερούν και που προσπαθεί με ότι έχει και δεν έχει να γλιτώσει από αυτόν το άδικο θάνατο.
''Στον κόσμο ολάκερο δε βρίσκεις άλλο σαν και δαύτους. Τίποτα δε θέλουν, μόνο να μοχθούν''
Αξιομνημόνευτο, γεμάτο συμβολισμούς για την διαφθορά και την υπερβολή των στερεοτύπων του πολιτισμού και της παράδοσής των Αμερικανών. Θα αναζητήσω κι άλλα έργα του στο μέλλον. Αναζητήστε το
Η ιστορία μας παρουσιάζει τον θάνατο του αρχηγού μιας φυλής ινδιάνων που έχουν ως έθιμο να θάβεται με τον σκύλο, το άλογο και τον σκλάβος του. Ο σκλάβος όμως είναι μόλις 40 ετών και δεν θέλει να πεθάνει, οπότε το σκάει. Η ταφή δεν μπορεί να γίνει αν δεν βρεθεί ο σκλάβος όπως ορίζουν οι τύποι, έτσι αναγκάζονται να περιμένουν μέχρι να βρεθεί. Έτσι, ξεκινάει το κυνηγητό της φυγής του στις μεγάλες εκτάσεις της περιοχής και η μάχη για την ζωή του. Την ζωή που του στερούν και που προσπαθεί με ότι έχει και δεν έχει να γλιτώσει από αυτόν το άδικο θάνατο.
''Στον κόσμο ολάκερο δε βρίσκεις άλλο σαν και δαύτους. Τίποτα δε θέλουν, μόνο να μοχθούν''
Αξιομνημόνευτο, γεμάτο συμβολισμούς για την διαφθορά και την υπερβολή των στερεοτύπων του πολιτισμού και της παράδοσής των Αμερικανών. Θα αναζητήσω κι άλλα έργα του στο μέλλον. Αναζητήστε το
June 29, 2025
Ξεκάθαρα όχι για μένα ο Φώκνερ.
δεύτερο βιβλίο του που διαβάζω, δεύτερο βιβλίο του που δεν καταλαβαίνω τι θέλει να μας πει...
δεύτερο βιβλίο του που διαβάζω, δεύτερο βιβλίο του που δεν καταλαβαίνω τι θέλει να μας πει...
March 13, 2018
Yao. This is a really f***ed up story. On the one hand it's extremely prejucidial. Yet, I believe the tone and themes supercede the problematic aspects of the story. It reminds me of a late 1920s Felix the Cat cartoon I recently stumbled upon called "Uncle Tom's Crabbin'." Like Red Leaves, it clearly peddles in racist stereotypes but in a manner that illumines something of the times and could even be said to be sympathetic to the oppressed (amid an occassional chuckle of disbelief). 3.5 stars
November 29, 2021
Όταν η Jazz της Morrison συναντά τα έθιμα ταφής της Kent…. Μικρό διαμάντι, με σκληρές αλλά με ρεαλιστικές περιγραφές, ωραία χρήση της γλώσσας, πόσο μ’ αρέσει το πολυτονικό σύστημα γραφής.
December 11, 2021
Εξαιρετική αλληγορία για την κοινή ανθρώπινη μοίρα!
October 9, 2025
“The red leaves referred to the Indians. It was the deciduation of nature that had suffocated, smothered, destroyed the Negro. The red leaves had nothing against him when they suffocated him and destroyed him.”
— William Faulkner
— William Faulkner
December 8, 2021
Το ανελέητο ανθρωποκυνηγητό ενός έγχρωμου σκλάβου μιας σάπιας αποικιοκρατικής αρχής είναι το θεαματικό κέντρο σε αυτό το λογοτεχνικό αριστούργημα του Ουίλλιαμ Φώνκνερ. Ένα λογοτεχνικό γκροτέσκο βασισμένο σε ένα πολιτιστικό αμάλγαμα που θα μπορούσε κάλλιστα να αντιπροσωπεύσει την παρακμάζουσα κοινωνία κάθε εποχής.
Χώρος δράσης είναι η Γιοκουαπατάουφα, όπου ζουν πλέον τρεις φυλές: οι λευκοί που αποίκισαν με βία το νησί, οι νέγροι σκλάβοι τους και οι ινδιάνοι ιθαγενείς που εκμαυλίζονται και ταυτίζονται με την πρώτη κατηγορία. Πρώτη αρχή του τόπου είναι ο Άντρας, ξεκινώντας από τον Ντουμ, που δηλητηριάζοντας τους συγγενείς του αναλαμβάνει την εξουσία. Στήνει μάλιστα στο κέντρο της ζούγκλας το σπίτι του, στην ουσία το σάπιο κατάστρωμα ενός ατμόπλοιου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ερείπιο στημένο σε σκουπίδια και μπάζα που διαθέτει κάποια νεοπλουτιστικά έπιπλα ως σύμβολα της εξουσίας. Εξέχουσα θέση ανάμεσά τους κατέχουν τοι φθαρμένες κόκκινες παντόφλες με τα ξεχαρβαλωμένα τακούνια, που υποτίθεται πως ανήκαν κάποτε στον Λουδοβίκο της Αγγλίας. Η κατοχή τους σημαίνει αυτόματα και την διαδοχή στην εξουσία. Παράλληλα, ο Ντουμ θεσπίζει το δουλεμπόριο έχοντας στην κατοχή του πολλούς νέγρους, που εφόσον «δεν μπορούσαν να τους φάνε όλους» τους ανάγκασαν να κόψουν το δάσος (καταγγελία της αποψίλωσης) και να φυτέψουν καλαμπόκια μοχθώντας νυχθημερόν σε μια αχρείαστη εργασία. Οι ιθαγενείς ινδιάνοι αναλαμβάνουν την επιτήρηση των σκλάβων αντιπροσωπεύοντας τους αποικιοκράτες και χάνοντας έτσι την πολιτιστική τους ταυτότητα. Έχουν καταντήσει πλέον αδρανείς, πλαδαροί και εντελώς παθητικοί. Στην αιματηρή αλυσίδα της διαδοχής εισέρχεται και ο Ισσετιμπέχα, ο γιος του Ντουμ, που με την σειρά του δολοφονείται από τον γιο του Μοκετούμπε.
Από αυτό το σημείο ξεκινά η ιστορία του συγκεκριμένου διηγήματος: ο νεκρός βασιλιάς οφείλει να ταφεί μαζί με το άλογο, τον σκύλο και τον δούλο του. Η τελετή όμως αργεί, μια κ��ι ο τελευταίος δραπετεύει στο δάσος τρέχοντας. Την καταδίωξή του αναλαμβάνουν δύο Ινδιάνοι, ο Μπάσκετ και ο Μπέρι, που με βεβαιότητα γνωρίζουν πως η σύλληψη του δούλου είναι θέμα χρόνου. Συχνά αναφέρ��ται πως «Δεν είναι ο τρόπος σωστός», «ο φόβος μυρίζει» και ως οι «λευκοί κατέστρεψαν τον κόσμο μας», αλλά συνεχίζουν παθητικά την αποστολή τους. Ο καταζητούμενος σκλάβος είναι ένας άντρας σαράντα ετών, που αρχικά κρύβεται στον στάβλο τρώγοντας αρουραίους, ενώ περιμένει την είδηση του θανάτου του αφεντικού του. Έπειτα, τρέχει ξέφρενα και ασταμάτητα σχεδόν για έξι ολόκληρες μέρες προκειμένου ν’ αποφύγει την σύλληψή του. Στην διάρκεια αυτών των ημερών, που στην ουσία είναι μέρος της θανάσιμης τελετουργίας – μια και δεν υπάρχει ελπίδα διαφυγής-, φτάνει όλο και πιο κοντά στην πρωτόγονη μορφή του τρώγοντας μυρμήγκια και τρωκτικά. Μάλιστα, σε κάποια στιγμή δαγκώνεται από ένα φίδι που του προκαλεί γάγγραινα στο χέρι. Έκπληκτος, διαπιστώνει πως θέλει να ζήσει(«σαν να μην γνώριζε την επιθυμία του») και μάλιστα παρακαλεί να τον ακρωτηριάσουν για να μην μολυνθεί. Καταλήγει στον βάλτο όπου πασαλείβεται με λάσπη για να καλυφθεί, αλλά τελικά εκεί συλλαμβάνεται. Οδηγείται πίσω την τελετή, ενώ ο νεκρός βρίσκεται ήδη σε αποσύνθεση μαζί με έναν ολόκληρο κόσμο: το σπίτι του άρχοντα είναι ετοιμόρροπο, ο νέος διάδοχος ένα παχύσαρκο και δυσκίνητο ον χωρίς ιδιαίτερη επαφή με το περιβάλλον, όλα είναι από καιρό νεκρά. Κι όμως ο δούλος δεν παύει να παλεύει να αποφύγει το αναπόφευκτο ζητώντας φαγητό και νερό. Και ενώ δεν είναι σε θέση να μασήσει ή να καταπιεί και οι τροφές με το νερό πέφτουν από το στόμα του στο θλιβερό του σώμα, εκείνος χρονοτριβεί λίγο ακόμα προκειμένου να παρατείνει την ζωή του.
Η σήψη, η ανθρωποφαγία, η πεπερασμένη ανθρώπινη φύση που όμως δεν χάνει την αξία της, η Μοίρα της ανθρωπότητας, που είναι η καταδίκη της, είναι μερικά από τα θέματα που θίγονται σε αντιδιαστολή πάντα με τις ανθρώπινες προσπάθειες υπέρβασης του θανάτου. Όσο και να γνωρίζουν οι σκλάβοι πως είναι θέμα ημερών να συλληφθούν, τόσο περισσότερο τρέχουν ενάντια στο πεπρωμένο τους. Παράλληλα, θίγεται έμμεσα – μέσω των ιθαγενών- το θέμα της αποικιοκρατίας και της δουλείας, πολύ πρωτοποριακά για την εποχή τους.
Ο Φώνκνερ μέσα σε αυτό το αφήγημα τολμά να χτίσει έναν τρομαχτικό κόσμο με αρχετυπικά πρότυπα που γίνονται καθολικά και διαχρονικά. Η αφήγηση, πυκνή και γεμάτη συμβολισμούς, ξεκινά in media res και εκτυλίσσεται σε διαφορετικά αφηγηματικά επίπεδα και εστιάσεις. Τελικά, τα «Κόκκινα φύλλα» της παρακμής που πνίγουν τον φυγά θα συμβολίζουν πάντα την εναγώνια και άνιση μάχη του ανθρώπου ενάντια στην φθορά και τον θάνατο. Όπως ο ίδιος ο Φώκνερ έχει πει: «ο άνθρωπος από την οδύνη και το τίποτα, επιλέγει πάντα την οδύνη».
Χώρος δράσης είναι η Γιοκουαπατάουφα, όπου ζουν πλέον τρεις φυλές: οι λευκοί που αποίκισαν με βία το νησί, οι νέγροι σκλάβοι τους και οι ινδιάνοι ιθαγενείς που εκμαυλίζονται και ταυτίζονται με την πρώτη κατηγορία. Πρώτη αρχή του τόπου είναι ο Άντρας, ξεκινώντας από τον Ντουμ, που δηλητηριάζοντας τους συγγενείς του αναλαμβάνει την εξουσία. Στήνει μάλιστα στο κέντρο της ζούγκλας το σπίτι του, στην ουσία το σάπιο κατάστρωμα ενός ατμόπλοιου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ερείπιο στημένο σε σκουπίδια και μπάζα που διαθέτει κάποια νεοπλουτιστικά έπιπλα ως σύμβολα της εξουσίας. Εξέχουσα θέση ανάμεσά τους κατέχουν τοι φθαρμένες κόκκινες παντόφλες με τα ξεχαρβαλωμένα τακούνια, που υποτίθεται πως ανήκαν κάποτε στον Λουδοβίκο της Αγγλίας. Η κατοχή τους σημαίνει αυτόματα και την διαδοχή στην εξουσία. Παράλληλα, ο Ντουμ θεσπίζει το δουλεμπόριο έχοντας στην κατοχή του πολλούς νέγρους, που εφόσον «δεν μπορούσαν να τους φάνε όλους» τους ανάγκασαν να κόψουν το δάσος (καταγγελία της αποψίλωσης) και να φυτέψουν καλαμπόκια μοχθώντας νυχθημερόν σε μια αχρείαστη εργασία. Οι ιθαγενείς ινδιάνοι αναλαμβάνουν την επιτήρηση των σκλάβων αντιπροσωπεύοντας τους αποικιοκράτες και χάνοντας έτσι την πολιτιστική τους ταυτότητα. Έχουν καταντήσει πλέον αδρανείς, πλαδαροί και εντελώς παθητικοί. Στην αιματηρή αλυσίδα της διαδοχής εισέρχεται και ο Ισσετιμπέχα, ο γιος του Ντουμ, που με την σειρά του δολοφονείται από τον γιο του Μοκετούμπε.
Από αυτό το σημείο ξεκινά η ιστορία του συγκεκριμένου διηγήματος: ο νεκρός βασιλιάς οφείλει να ταφεί μαζί με το άλογο, τον σκύλο και τον δούλο του. Η τελετή όμως αργεί, μια κ��ι ο τελευταίος δραπετεύει στο δάσος τρέχοντας. Την καταδίωξή του αναλαμβάνουν δύο Ινδιάνοι, ο Μπάσκετ και ο Μπέρι, που με βεβαιότητα γνωρίζουν πως η σύλληψη του δούλου είναι θέμα χρόνου. Συχνά αναφέρ��ται πως «Δεν είναι ο τρόπος σωστός», «ο φόβος μυρίζει» και ως οι «λευκοί κατέστρεψαν τον κόσμο μας», αλλά συνεχίζουν παθητικά την αποστολή τους. Ο καταζητούμενος σκλάβος είναι ένας άντρας σαράντα ετών, που αρχικά κρύβεται στον στάβλο τρώγοντας αρουραίους, ενώ περιμένει την είδηση του θανάτου του αφεντικού του. Έπειτα, τρέχει ξέφρενα και ασταμάτητα σχεδόν για έξι ολόκληρες μέρες προκειμένου ν’ αποφύγει την σύλληψή του. Στην διάρκεια αυτών των ημερών, που στην ουσία είναι μέρος της θανάσιμης τελετουργίας – μια και δεν υπάρχει ελπίδα διαφυγής-, φτάνει όλο και πιο κοντά στην πρωτόγονη μορφή του τρώγοντας μυρμήγκια και τρωκτικά. Μάλιστα, σε κάποια στιγμή δαγκώνεται από ένα φίδι που του προκαλεί γάγγραινα στο χέρι. Έκπληκτος, διαπιστώνει πως θέλει να ζήσει(«σαν να μην γνώριζε την επιθυμία του») και μάλιστα παρακαλεί να τον ακρωτηριάσουν για να μην μολυνθεί. Καταλήγει στον βάλτο όπου πασαλείβεται με λάσπη για να καλυφθεί, αλλά τελικά εκεί συλλαμβάνεται. Οδηγείται πίσω την τελετή, ενώ ο νεκρός βρίσκεται ήδη σε αποσύνθεση μαζί με έναν ολόκληρο κόσμο: το σπίτι του άρχοντα είναι ετοιμόρροπο, ο νέος διάδοχος ένα παχύσαρκο και δυσκίνητο ον χωρίς ιδιαίτερη επαφή με το περιβάλλον, όλα είναι από καιρό νεκρά. Κι όμως ο δούλος δεν παύει να παλεύει να αποφύγει το αναπόφευκτο ζητώντας φαγητό και νερό. Και ενώ δεν είναι σε θέση να μασήσει ή να καταπιεί και οι τροφές με το νερό πέφτουν από το στόμα του στο θλιβερό του σώμα, εκείνος χρονοτριβεί λίγο ακόμα προκειμένου να παρατείνει την ζωή του.
Η σήψη, η ανθρωποφαγία, η πεπερασμένη ανθρώπινη φύση που όμως δεν χάνει την αξία της, η Μοίρα της ανθρωπότητας, που είναι η καταδίκη της, είναι μερικά από τα θέματα που θίγονται σε αντιδιαστολή πάντα με τις ανθρώπινες προσπάθειες υπέρβασης του θανάτου. Όσο και να γνωρίζουν οι σκλάβοι πως είναι θέμα ημερών να συλληφθούν, τόσο περισσότερο τρέχουν ενάντια στο πεπρωμένο τους. Παράλληλα, θίγεται έμμεσα – μέσω των ιθαγενών- το θέμα της αποικιοκρατίας και της δουλείας, πολύ πρωτοποριακά για την εποχή τους.
Ο Φώνκνερ μέσα σε αυτό το αφήγημα τολμά να χτίσει έναν τρομαχτικό κόσμο με αρχετυπικά πρότυπα που γίνονται καθολικά και διαχρονικά. Η αφήγηση, πυκνή και γεμάτη συμβολισμούς, ξεκινά in media res και εκτυλίσσεται σε διαφορετικά αφηγηματικά επίπεδα και εστιάσεις. Τελικά, τα «Κόκκινα φύλλα» της παρακμής που πνίγουν τον φυγά θα συμβολίζουν πάντα την εναγώνια και άνιση μάχη του ανθρώπου ενάντια στην φθορά και τον θάνατο. Όπως ο ίδιος ο Φώκνερ έχει πει: «ο άνθρωπος από την οδύνη και το τίποτα, επιλέγει πάντα την οδύνη».
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 22, 2017
הנובלה "עלים אדומים" מאת ויליאם פוקנר, זוכה פרס נובל לספרות, מתארת את המרדף אחר המשרת הכושי של הצ`יף האינדיאני שלא מכבר התפגר. האינדיאנים הדרומיים של פוקנר אמצו את מינהג הפרעונים, לקבור עם המת את מי שילווה אותו בעולם הבא: הכלב, הסוס והמשרת האישי הכושי. אלא שהמשרת מנסה להתמרד כנגד גורלו, לשנות את רוע הגזירה ולברוח כדי לא להיקבר חי טרם זמנו. זו אחת הנובלות ההזויות שיצא לי לקרוא, לא רק בגלל שמדובר באינדיאנים, שבחיקוי עלוב ללבנים, הפכו להיות בעלי עבדים שחורים. אלא בגלל מוטיבים הזויים נוספים כמו נעלי בית בעלות העקבים האדומים העוברות מאב לבן עם חילופי הגברי של השלטון בשבט. נעלים שכל כך לוחצות "שפניו לבשו שוב את אותה הבעה טרגית, סבילה וקשובה עמוקות, האופיינית לחולים בהפרעות עיכול" (37). פוקנר נפלא, מצמרר, מדוייק עד כאב. אין הרבה מקום למילים מיותרות בנובלות הדוקות מעין אלה מה שמדגיש את כישרונו של פוקנר ואת על זמניותו.
July 8, 2022
Απολαυστικό! Η εξαιρετική δουλειά του Παλαβού ως μεταφραστή-μελετητή απογειώνει την αναγνωστική εμπειρία!
November 28, 2023
Exquisite. It is indeed awe-inspiring how Faukner manages to merge a caustic satire with splendid existential drama. I was reeling by the end of it.
***
Quotes
***
Quotes
December 28, 2024
Продиратися крізь тексти В.Фолкнера складно, а читаючи навіть символічно відчуваєш себе поруч із мисливцями в диких лісових угіддях із найпершої у цій збірці новелі "Ведмідь", бо й гадки не маєш чим обернеться полювання (читання). Але чим далі продираєшся крізь фолнерівські хащі (тексти), починаєш все більш здогадуватися, які автор залишив посилання.
Загалом із новелами Фолкнера похмуро по-осінньому, де-не-де пробираються відблиски іронії як те скупе сонячне світло восени та все ж з приходом холодів слід очікувати повний декаданс.
Старий ведмідь із новели "Ведмідь" - як символ закінчення епохи владарювання природи. Царство звірів та відчайдушних мисливців витісняється індустріальним прогресом. Люди, які стали все менш захоплюватися полюванням на великого звіра, почали боротися з природою іншими методами: вирубувати дерева, будувати пилорами - знищувати первинний ліс, який з часом стане під загрозою існування.
Новела "Червоне листя" - початок кінця, ще трохи й листя опаде, - як символ виродження індіанської культури. Тут зіткнулися два автохтонні народи Африки та Америки. Білі колонізатори нав'язали індіанцям у рабство чорних. А будь-які запозичення від білих дають безглузді результати, які руйнують спосіб життя древнього народу.
Наскрізною темою залишається расизм і класова нерівність. Хоч і не ідеалізує ані чорних, ані представників червоної раси. І тонко закидає про зверхність американців - "біла раса вища за будь-які інші, американці вищі за будь-яких білих, а американці у військовій формі вищі за решту американців".
На перший погляд видається, що герої у Фолкн��ра прості люди, але читаючи, розумієш, що нічого простого в них немає. Немає людини доброї або людини злої, як стверджує сам Фолкнер -є людина нескінченна, невичерпна, непередбачувана.
У кількох новелах оповідачами є діти. Саме діти наділені здатністю бачити людину без її вад, тому цікаво поспостерігати як дійсність подано крізь призму дитячого сприйняття.
І збавалося, що остання із збірки новела "І все буде чудово" про історію напередодні Різдва трохи додасть тепла й святковості, та де там...хтось неодмінно все спаскудить.Таке життя.
Загалом із новелами Фолкнера похмуро по-осінньому, де-не-де пробираються відблиски іронії як те скупе сонячне світло восени та все ж з приходом холодів слід очікувати повний декаданс.
Старий ведмідь із новели "Ведмідь" - як символ закінчення епохи владарювання природи. Царство звірів та відчайдушних мисливців витісняється індустріальним прогресом. Люди, які стали все менш захоплюватися полюванням на великого звіра, почали боротися з природою іншими методами: вирубувати дерева, будувати пилорами - знищувати первинний ліс, який з часом стане під загрозою існування.
Новела "Червоне листя" - початок кінця, ще трохи й листя опаде, - як символ виродження індіанської культури. Тут зіткнулися два автохтонні народи Африки та Америки. Білі колонізатори нав'язали індіанцям у рабство чорних. А будь-які запозичення від білих дають безглузді результати, які руйнують спосіб життя древнього народу.
Наскрізною темою залишається расизм і класова нерівність. Хоч і не ідеалізує ані чорних, ані представників червоної раси. І тонко закидає про зверхність американців - "біла раса вища за будь-які інші, американці вищі за будь-яких білих, а американці у військовій формі вищі за решту американців".
На перший погляд видається, що герої у Фолкн��ра прості люди, але читаючи, розумієш, що нічого простого в них немає. Немає людини доброї або людини злої, як стверджує сам Фолкнер -є людина нескінченна, невичерпна, непередбачувана.
У кількох новелах оповідачами є діти. Саме діти наділені здатністю бачити людину без її вад, тому цікаво поспостерігати як дійсність подано крізь призму дитячого сприйняття.
І збавалося, що остання із збірки новела "І все буде чудово" про історію напередодні Різдва трохи додасть тепла й святковості, та де там...хтось неодмінно все спаскудить.Таке життя.
September 14, 2018
In this classic William Faulkner tale, Red Leaves journeys the death and funeral of Issetibbeha, owner of a plantation in Southern US. According to Red Leaves custom and traditions, Issetibbeha’s most trusted slave must be hunted and caught and killed alongside Issetibbeha.
In six parts and roughly 25 pages, Faulkner weaves in and out of several generations and cultures with his classic Southern Gothic rhetoric and stream of consciousness structure.
This is not an easy read. It is grotesque, disturbing, and shocking.
Red Leaves reminded me of Jonathan Swift’s satire, A Modest Proposal. Therefore, I think it’s alright to deem Red Leaves a satire, as Faulkner exposes corruption and distortion through hyperbole of stereotypes of culture and its tradition.
Other than Rose for Emily and Light in August, this was the only other Faulkner story I’ve read.
Fair warning the content is disturbing.
In six parts and roughly 25 pages, Faulkner weaves in and out of several generations and cultures with his classic Southern Gothic rhetoric and stream of consciousness structure.
This is not an easy read. It is grotesque, disturbing, and shocking.
Red Leaves reminded me of Jonathan Swift’s satire, A Modest Proposal. Therefore, I think it’s alright to deem Red Leaves a satire, as Faulkner exposes corruption and distortion through hyperbole of stereotypes of culture and its tradition.
Other than Rose for Emily and Light in August, this was the only other Faulkner story I’ve read.
Fair warning the content is disturbing.
February 24, 2024
I'm becoming more and more of a fan of Faulkner as I go further into his work. The rawness and the sense of doom, the way he always succeeds to make me fall into a dark pit whenever I pick up his books to continue where I had left off is incredible and unlike anything else I have experienced. If I could only say one thing is that there is a similarity here with "As I lay dying" with the presence of an unburried corpse bringing a sense of unease and acting like a ticking clock; whatever needs to happen so that he burrial can be completed and the characters can move on.
April 3, 2020
This was so confusing at first. Causal cannibalism by three baskets and the talk of the man. I got it eventually and the story resembled a Egyptian burial stories. It did feel like Faulkner had some weird assumptions about how black people taste and Native Americans and their culture. Tons of symbolism on how culture clash with whites, blacks, and Natives. The ending felt like it was not over and that was a bit confusing too. I will probably have to reread this and might understand next time.
March 5, 2023
Σύντομο διήγημα καταδίωξης- αλληγορικό υπαρξιακό έπος. Μέσα σε 65 σελίδες συμπυκνωνει κοινωνική σάτιρα, αγωνιώδη καταδίωξη και φιλοσοφικές προεκτάσεις για το αναποδραστα πεπερασμένο της ανθρώπινης ύπαρξης από τη μια και την ασβεστη δίψα για ζωή και αδυναμία συμφιλίωσης με την ιδέα του θανάτου από την άλλη
"Ο Άνθρωπος εφόσον του δίνεται δυνατότητα επιλογής, ανάμεσα στην οδύνη και το τίποτα, επιλέγει την οδύνη πάντοτε..."
"Ο Άνθρωπος εφόσον του δίνεται δυνατότητα επιλογής, ανάμεσα στην οδύνη και το τίποτα, επιλέγει την οδύνη πάντοτε..."
October 2, 2019
Some really weird things happen in this story. I say weird, because I was not familiar with the culture of American people and different races in the region/period in which the events of this story take place.
It is haunting story worth reading, especially for the likes of me who are unaware of the history.
It is haunting story worth reading, especially for the likes of me who are unaware of the history.
December 29, 2019
Northern MS Indians: their chief aka ’the man’ has died and it’s their tradition to send his horse and his dog and his slave with him into the afterlife — Viking like. But because the slave is like all man, he resists accompanying his master into the next world and runs away. Three Indians are sent out to bring him back. In the meantime the funeral party has started arriving...
December 24, 2025
Δεν με ενθουσίασε παρά το ενδιαφέρον επίμετρο. Ενδιαφέρουσα η κριτική και στον ξεπεσμό και την απορρόφηση κάποιων φυλών των Ινδιάνων από την αποικιοκρατία αλλά και στην ίδια την αποικιοκρατία. Αλλά ενώ οι συμβολισμοί είχαν ενδιαφέρον το περιεχόμενο ήταν αρκετά μέτριο κατ'εμε
December 15, 2021
Ωραίο, θυμίζει το αφαιρετικό στιλ των διηγημάτων του Χέμινγουεϊ, ανοίγει την όρεξη για πιο βαθιά βουτιά στο συμπαν του Φωκνερ.
April 19, 2022
3 opowiadania doskonałe, reszta słaba, ale są napisane bardzo pieknym językiem. może powinienem bardziej je docenić, ale czytałem z dużymi przerwami
January 8, 2024
A look at cultural traditions involving a dying Chickasaw Chief and his African-American man servant. Chickasaw tradition calls for all possessions to be buried along with the dead, and his man servant goes against tradition because of his desire to live and live free.
July 14, 2024
Αρκετά έξυπνη η σύλληψη της αποικιοκρατικής στάσης των Αμερικανών ιθαγενών αν και δεν ξέρω αν υφίσταται ιστορικά.
January 4, 2025
Το καλύτερο ξεκίνημα για το 2025! Μοναδικό αφήγημα που έχει απ’όλα: μαύρο χιούμορ, καταδίωξη, κοινωνική ανισότητα, θρίλερ, επαφή με τη φύση, πεπρωμένο, εκμετάλλευση, αποικιοκρατία. Must read!
February 20, 2025
Καταπληκτική η ελληνική έκδοση από την "Κίχλη"
Αριστοτεχνικό κείμενο, πολύ χρήσιμο και διαφωτιστικό το επίμετρο του κυρίου Παλαβού
Αριστοτεχνικό κείμενο, πολύ χρήσιμο και διαφωτιστικό το επίμετρο του κυρίου Παλαβού
Displaying 1 - 30 of 32 reviews