What do you think?
Rate this book
Τι είδε η γυναίκα του Λωτ;
Σαράντα αιώνες μετά τη βιβλική καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορρα, η ίδια εκείνη γη στις όχθες της Νεκράς Θάλασσας ανοίγει και ένα μυστηριώδες βιολετί αλάτι αναβλύζει. Η εμφάνισή του αλλάζει τη γεωγραφία τριών ηπείρων και μονοπωλεί το ενδιαφέρον της αγοράς. H νέα ουσία δεν υπηρετεί, αλλά υπηρετείται. Καταδυναστεύει με τις ιδιοτροπίες της. Εθίζει με τη γεύση της. Υποδουλώνει με την αθόρυβη επιρροή της. Τα σύγχρονα Σόδομα, η «Αποικία», αποδεικνύονται πιο πανούργα και από τη βιβλική ακόμη εκδοχή τους. Μια αποπνικτική ατμόσφαιρα περιβάλλει τα καλά κρυμμένα μυστικά τους, και μόνο ένας άνθρωπος είναι σε θέση να τα ανακαλύψει: ο ανυποψίαστος ΦιλέαςΜπουκ, που μια νύχτα αλλιώτικη απ' τις άλλες θα κληθεί να λύσει το πιο σημαντικό σταυρόλεξο που επινοήθηκε ποτέ.
Τι είδε η γυναίκα του Λωτ; Ένα φαντασμαγορικό μυθιστόρημα, ένα συνεχές διανοητικό παιχνίδι, μια ανεπανάληπτη αλληγορία για το φόβο, την αμαρτία και την ενοχή, που ενεδρεύουν άλλοτε στους υγρούς δρόμους του «παραθαλάσσιου» Παρισιού κι άλλοτε στους σκοτεινούς διαδρόμους της ανθρώπινης συνείδησης.
Τι είδε η γυναίκα του Λωτ; Ένα φαντασμαγορικό μυθιστόρημα, ένα συνεχές διανοητικό παιχνίδι, μια ανεπανάληπτη αλληγορία για το φόβο, την αμαρτία και την ενοχή, που ενεδρεύουν άλλοτε στους υγρούς δρόμους του «παραθαλάσσιου» Παρισιού κι άλλοτε στους σκοτεινούς διαδρόμους της ανθρώπινης συνείδησης.
488 pages, Hardcover
First published May 15, 2007
35 people are currently reading
1348 people want to read
About the author
Ιωάννα Μπουραζοπούλου
12 books116 followersΗ Ιωάννα Μπουραζοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε Διοίκηση Ξενοδοχείων στην Ανωτέρα Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων Ρόδου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο University of Buckingham της Αγγλίας, στον τομέα του Διεθνούς Ξενοδοχειακού Management. Εργάστηκε σε τουριστικές μονάδες ως το 2000. Το 2002 αποφοίτησε από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, όπου εξειδικεύτηκε στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας, και σήμερα εργάζεται στα Προγράμματα Υπηρεσιών Υγείας του Β΄ Περιφερειακού Συστήματος Υγείας Αττικής.
Συγγράφει μυθιστορήματα και θεατρικά.
Συγγράφει μυθιστορήματα και θεατρικά.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 215 reviews
May 23, 2018
Δεν ξέρω γιατί αυτό το βιβλίο που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 2007 απέκτησε ξαφνικά αυτό το hype, δέκα ολόκληρα χρόνια μετά, δεν έχω καταλάβει ακριβώς από πού ξεκίνησε αυτό και πώς από τη μια στιγμή στην άλλη όλοι διάβαζαν το "τι είδε η γυναίκα του Λωτ;". Αγνωσται αι βουλαι της ελληνικής βιβλιοφιλικής κοινότητας, πάντως το βιβλίο το άξιζε και με το παραπάνω.
Βρισκόμαστε περίπου είκοσι χρόνια μετά την Υπερχείλιση, που εξαφάνισε τρεις ηπείρους όταν η νεκρά θάλασσα, εκεί όπου βρισκόταν η βιβλική πόλη των Σοδόμων, ξεχειλίζει και ένα βιολετί αλάτι κυριεύει το μυαλό και τα πορτοφόλια των ανθρώπων. Στο ίδιο αυτό σημείο ιδρύονται τα σύγχρονα Σόδομα, η Αποικία, μια απομακρυσμένη πόλη που διοικείται από την πανίσχυρη Κοινοπραξία των Εβδομήντα πέντε, η οποία εκμεταλλεύεται την παραγωγή και διακίνηση του νέου ναρκωτικού. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από έξι αποίκους, οι οποίοι γράφουν από μια επιστολή προς τους εργοδότες τους στην κοινοπραξία, προκειμένου να εξηγήσουν τα παράδοξα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα εκεί μετά το θάνατο του κυβερνήτη της αποικίας και γύρω από τον Φιλεα Μπουκ, δημιουργό ενός περίεργου σταυρόλεξου που στηρίζεται στις επιστολές, ο οποίος καλείται να τις ερμηνεύσει και να αποκωδικοποιήσει το νόημα τους.
Καταρχάς, να πω ότι δεν φαίνεται ότι πρόκειται για βιβλίο Ελληνίδας συγγραφέα. Είναι πραγματικά σαν να διαβάζεις ένα ξένο δυστοπικό βιβλίο με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και δράματος. Η Μπουραζοπούλου ελίσσεται με ευκολία ανάμεσα στο δυστοπικό, το φανταστικό, το τραγικό και την παρωδία (που εντείνει την τραγικότητα των ηρώων) με επιδεξιότητα, ενώ χειρίζεται το βιβλικό μύθο με τις μεταφορές και τη σημειολογία του εξαιρετικά. Είναι μια φανταστική δυστοπία για τους λάτρεις του είδους όπως η αφεντιά μου με πολύ χιούμορ και στιβαρή σκιαγράφηση χαρακτήρων που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλα του είδους του, περισσότερο γνωστά.
Πέντε αστεράκια λοιπόν, γιατί το "τι είδε η γυναίκα του Λωτ" είναι μια αχτίδα ελπίδας για την ελληνική λογοτεχνία και δη εκείνη που προέρχεται από τις γυναίκες εκπροσώπους της. ΔΙΑΔΩΣΤΕ.
Βρισκόμαστε περίπου είκοσι χρόνια μετά την Υπερχείλιση, που εξαφάνισε τρεις ηπείρους όταν η νεκρά θάλασσα, εκεί όπου βρισκόταν η βιβλική πόλη των Σοδόμων, ξεχειλίζει και ένα βιολετί αλάτι κυριεύει το μυαλό και τα πορτοφόλια των ανθρώπων. Στο ίδιο αυτό σημείο ιδρύονται τα σύγχρονα Σόδομα, η Αποικία, μια απομακρυσμένη πόλη που διοικείται από την πανίσχυρη Κοινοπραξία των Εβδομήντα πέντε, η οποία εκμεταλλεύεται την παραγωγή και διακίνηση του νέου ναρκωτικού. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από έξι αποίκους, οι οποίοι γράφουν από μια επιστολή προς τους εργοδότες τους στην κοινοπραξία, προκειμένου να εξηγήσουν τα παράδοξα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα εκεί μετά το θάνατο του κυβερνήτη της αποικίας και γύρω από τον Φιλεα Μπουκ, δημιουργό ενός περίεργου σταυρόλεξου που στηρίζεται στις επιστολές, ο οποίος καλείται να τις ερμηνεύσει και να αποκωδικοποιήσει το νόημα τους.
Καταρχάς, να πω ότι δεν φαίνεται ότι πρόκειται για βιβλίο Ελληνίδας συγγραφέα. Είναι πραγματικά σαν να διαβάζεις ένα ξένο δυστοπικό βιβλίο με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και δράματος. Η Μπουραζοπούλου ελίσσεται με ευκολία ανάμεσα στο δυστοπικό, το φανταστικό, το τραγικό και την παρωδία (που εντείνει την τραγικότητα των ηρώων) με επιδεξιότητα, ενώ χειρίζεται το βιβλικό μύθο με τις μεταφορές και τη σημειολογία του εξαιρετικά. Είναι μια φανταστική δυστοπία για τους λάτρεις του είδους όπως η αφεντιά μου με πολύ χιούμορ και στιβαρή σκιαγράφηση χαρακτήρων που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλα του είδους του, περισσότερο γνωστά.
Πέντε αστεράκια λοιπόν, γιατί το "τι είδε η γυναίκα του Λωτ" είναι μια αχτίδα ελπίδας για την ελληνική λογοτεχνία και δη εκείνη που προέρχεται από τις γυναίκες εκπροσώπους της. ΔΙΑΔΩΣΤΕ.
April 21, 2020
Ένα κρυπτικο σαν πάζλ μετα- αποκαλυπτικο βιβλικό αριστουργημα με μπόνους την απαγόρευση κυκλοφορίας.
Από ελληνική πένα χωρίς τίποτα ελληνικό πάνω του (με την καλή έννοια)
Από ελληνική πένα χωρίς τίποτα ελληνικό πάνω του (με την καλή έννοια)
January 2, 2019
Το 2018 τελείωσε με την ανάγνωση ενός εξαιρετικού βιβλίου.
Δεν μπορώ να πω πως έχω διαβάσει αρκετή σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία αλλά αν μη τι άλλο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα ήταν εξαιρετικό. Η συγγραφέας συνδυάζοντας την ΕΦ με το αστυνομικό μυστήριο, έφτιαξε μια πολύ σφιχτοδεμένη ιστορία με αρκετές ανατροπές αλλά και ένα ευφάνταστο φινάλε....
Η όλη ιστορία εξελίσσεται σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου η Νεκρά Θάλασσα έχει καταπιεί σχεδόν τρεις ηπείρους και ο παγκόσμιος χάρτης έχει αλλάξει για πάντα. Οι πόλεις έχουν αλλάξει, οι χώρες έχουν αλλάξει αλλά κυρίως οι άνθρωποι, οι οποίο καταναλώνουν ένα μωβ αλάτι, κάτι σαν ναρκωτικό, το οποίο βρισκόταν στα έγκατα της γης και απλώθηκε στην επιφάνεια της μετά την βιβλική καταστροφή...
Σε μια μικρή πόλη λοιπόν του "νέου κόσμου", την Αποικία, ο Κυβερνήτης θα βρεθεί νεκρός και η Μπουραζοπούλου θα στήσει γύρω από αυτό τον φόνο ένα απίστευτο εγκεφαλικό γρίφο! Το βιβλίο ουσιαστικά λειτουργεί σαν παζλ, μόνο που η συγγραφέας κρατάει όλα τα κομμάτια και τα μοιράζει στους αναγνώστες αργά ώστε να εντείνει την αγωνία αλλά και να φτάσει σε ένα πρωτότυπο και αλλά λυτρωτικό φινάλε.
Όλοι οι χαρακτήρες είναι άψογα δομημένοι, το βιβλίο δεν κάνει πουθενά "κοιλιά" παρόλο το μέγεθός του, οι αλληγορίες και οι συμβολισμοί δεν λείπουν ενώ η συγγραφέας αποδεικνύει με το καλύτερο τρόπο πως η Ελληνική Λογοτεχνία μπορεί να γυρίσει σελίδα και να αφήσει πίσω της τα απολιθωμένα θέματα του Εμφυλίου και της Μικρασιατικής καταστροφής μαζί με τις αγκυλωμένες αντιλήψεις και να προχωρήσει σε μια διαφορετική κατεύθυνση!
Η λογοτεχνία της χώρας μας χρειάζεται συγγραφείς σαν την Ιωάννα Μπουραζοπούλου. Μέσα λοιπόν στις προαναφερθείσες θεματολογίες αλλά και στις αντίστοιχες ευπώλητες (και καλά...) ροζ και τρόμου, το βιβλίο "Τι είδε η γυναίκα του Λωτ" είναι μια πραγματική όαση και αξίζει μεγαλύτερης προβολής κι αυτό αλλά και η συγγραφέας του!
5/5
Δεν μπορώ να πω πως έχω διαβάσει αρκετή σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία αλλά αν μη τι άλλο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα ήταν εξαιρετικό. Η συγγραφέας συνδυάζοντας την ΕΦ με το αστυνομικό μυστήριο, έφτιαξε μια πολύ σφιχτοδεμένη ιστορία με αρκετές ανατροπές αλλά και ένα ευφάνταστο φινάλε....
Η όλη ιστορία εξελίσσεται σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου η Νεκρά Θάλασσα έχει καταπιεί σχεδόν τρεις ηπείρους και ο παγκόσμιος χάρτης έχει αλλάξει για πάντα. Οι πόλεις έχουν αλλάξει, οι χώρες έχουν αλλάξει αλλά κυρίως οι άνθρωποι, οι οποίο καταναλώνουν ένα μωβ αλάτι, κάτι σαν ναρκωτικό, το οποίο βρισκόταν στα έγκατα της γης και απλώθηκε στην επιφάνεια της μετά την βιβλική καταστροφή...
Σε μια μικρή πόλη λοιπόν του "νέου κόσμου", την Αποικία, ο Κυβερνήτης θα βρεθεί νεκρός και η Μπουραζοπούλου θα στήσει γύρω από αυτό τον φόνο ένα απίστευτο εγκεφαλικό γρίφο! Το βιβλίο ουσιαστικά λειτουργεί σαν παζλ, μόνο που η συγγραφέας κρατάει όλα τα κομμάτια και τα μοιράζει στους αναγνώστες αργά ώστε να εντείνει την αγωνία αλλά και να φτάσει σε ένα πρωτότυπο και αλλά λυτρωτικό φινάλε.
Όλοι οι χαρακτήρες είναι άψογα δομημένοι, το βιβλίο δεν κάνει πουθενά "κοιλιά" παρόλο το μέγεθός του, οι αλληγορίες και οι συμβολισμοί δεν λείπουν ενώ η συγγραφέας αποδεικνύει με το καλύτερο τρόπο πως η Ελληνική Λογοτεχνία μπορεί να γυρίσει σελίδα και να αφήσει πίσω της τα απολιθωμένα θέματα του Εμφυλίου και της Μικρασιατικής καταστροφής μαζί με τις αγκυλωμένες αντιλήψεις και να προχωρήσει σε μια διαφορετική κατεύθυνση!
Η λογοτεχνία της χώρας μας χρειάζεται συγγραφείς σαν την Ιωάννα Μπουραζοπούλου. Μέσα λοιπόν στις προαναφερθείσες θεματολογίες αλλά και στις αντίστοιχες ευπώλητες (και καλά...) ροζ και τρόμου, το βιβλίο "Τι είδε η γυναίκα του Λωτ" είναι μια πραγματική όαση και αξίζει μεγαλύτερης προβολής κι αυτό αλλά και η συγγραφέας του!
5/5
December 20, 2020
Δυστοπικόν, πνιγηρόν, υπαρξιακόν, συμβολικόν, σαγηνευτικόν…
Λίγα από τα επίθετα που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν το συγκεκριμένο βιβλίο…
Στην περιοχή της Νεκράς Θάλασσας, εκεί όπου κάποτε δέσποζαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, κάποια στιγμή γίνεται μία έκρηξη, υπερχείλιση, και ξαφνικά το Παρίσι γίνεται παραθαλάσσιο (ό,τι πρέπει για καλοκαιρινά bains mixtes) και η Νότια Ευρώπη, σπίτι για χταπόδια και κουτσομούρες, ή αλλιώς ο παράδεισος των μελλοντικών αρχαιολόγων.
Όμως επειδή κάθε καταστροφή μπορεί να αποτελεί μία τάξεως ευκαιρία για κέρδος, η Κοινοπραξία των Εβδομήντα πέντε, ιδρύει την Αποικία (μία πόλη που υπόκειται στους κανονισμούς της εταιρίας, σαν τα Άσπρα Σπίτια ένα πράγμα ή το Λαύριο στο παρελθόν) για να εκμεταλλεύεται και να εμπορεύεται το ακριβό μωβ αλάτι.
Όλα κινούνται σύμφωνα με τους κανονισμούς, τακτοποιημένα, αυστηρά και πνιγηρά, μέχρι που μια μέρα, ο κυβερνήτης Βερά βρίσκεται «τ’ανάσκελα»… Κι επειδή ο νεκρός δεν έχει αφήσει εγχειρίδιο χρήσης τι μέλλει γενέσθαι μετά το θάνατο του, τα έξι Πορφυρά Αστέρια (τα υποδεέστερα μέλη της εξουσίας) προσπαθούν να δουν πως θα πορευθούν…
Δεν μου αρέσουν γενικά οι δυστοπίες… για την ακρίβεια δεν μου αρέσουν καθόλου… ο κόσμος μας είναι ήδη μαύρος κι άραχλος γιατί να μαυρίζω ακόμα πιο πολύ την ψυχή μου… ιδίως αυτή τη στιγμή που όλο αυτό το πνιγηρό περιβάλλον της Αποικίας ήρθε κι έδεσε με το πνιγηρό της κατάστασης του κορωνοϊού… όμως αυτό το βιβλίο με παρέσυρε… με έπνιξε αλλά με παρέσυρε… με μπούκωσε αλλά μου έδινε ώρες – ώρες μπουκιές οξυγόνου…
Κατά βάση επιστολικό μυθιστόρημα, τα τραγικά γεγονότα παρουσιάζονται μέσα από τους έξι βασικούς πρωταγωνιστές… ο καθένας παρουσιάζει τα γεγονότα από την δική του πλευρά… Πώς και γιατί πέθανε ο κυβερνήτης; Τι γίνεται όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν by the book; Κι από την μακρινή Αποικία, στο Παρίσι, ένας δημιουργός επιστόλεξων (ένα είδος σταυρολέξου) που καλείται να δώσει νόημα στις παραληρηματικές επιστολές των Έξι…
Βαθύτατα συμβολικό και αλληγορικό το βιβλίο πραγματεύεται τις έννοιες της συλλογικής και της ατομικής ελευθερίας, τον Μεγάλο Αδελφό αλά Όργουελ, τις υπαρξιακές αγωνίες, τους ενδόμυχους φόβους μας, την αντιμετώπισή τους, το κεφάλαιο, την ταξική κοινωνία, τον ολοκληρωτισμό, τη λογική και το παράλογο και πολλά άλλα…
Ωραίες περιγραφές, έξυπνοι διάλογοι, ελαφρά ειρωνία κι ένα τέλος απρόσμενο αλά Jo Nesbo και μ’έναν αναγνώστη με το στόμα του να χάσκει ανοιχτό γιατί η τελευταία παράγραφος κρύβει τον σουρεαλισμό ενός Νταλί…
Διαβάστε το! (ακόμα κι αν η εποχή δεν είναι κατάλληλη για ζοφερά περιβάλλοντα…)
Λίγα από τα επίθετα που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν το συγκεκριμένο βιβλίο…
Στην περιοχή της Νεκράς Θάλασσας, εκεί όπου κάποτε δέσποζαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, κάποια στιγμή γίνεται μία έκρηξη, υπερχείλιση, και ξαφνικά το Παρίσι γίνεται παραθαλάσσιο (ό,τι πρέπει για καλοκαιρινά bains mixtes) και η Νότια Ευρώπη, σπίτι για χταπόδια και κουτσομούρες, ή αλλιώς ο παράδεισος των μελλοντικών αρχαιολόγων.
Όμως επειδή κάθε καταστροφή μπορεί να αποτελεί μία τάξεως ευκαιρία για κέρδος, η Κοινοπραξία των Εβδομήντα πέντε, ιδρύει την Αποικία (μία πόλη που υπόκειται στους κανονισμούς της εταιρίας, σαν τα Άσπρα Σπίτια ένα πράγμα ή το Λαύριο στο παρελθόν) για να εκμεταλλεύεται και να εμπορεύεται το ακριβό μωβ αλάτι.
Όλα κινούνται σύμφωνα με τους κανονισμούς, τακτοποιημένα, αυστηρά και πνιγηρά, μέχρι που μια μέρα, ο κυβερνήτης Βερά βρίσκεται «τ’ανάσκελα»… Κι επειδή ο νεκρός δεν έχει αφήσει εγχειρίδιο χρήσης τι μέλλει γενέσθαι μετά το θάνατο του, τα έξι Πορφυρά Αστέρια (τα υποδεέστερα μέλη της εξουσίας) προσπαθούν να δουν πως θα πορευθούν…
Δεν μου αρέσουν γενικά οι δυστοπίες… για την ακρίβεια δεν μου αρέσουν καθόλου… ο κόσμος μας είναι ήδη μαύρος κι άραχλος γιατί να μαυρίζω ακόμα πιο πολύ την ψυχή μου… ιδίως αυτή τη στιγμή που όλο αυτό το πνιγηρό περιβάλλον της Αποικίας ήρθε κι έδεσε με το πνιγηρό της κατάστασης του κορωνοϊού… όμως αυτό το βιβλίο με παρέσυρε… με έπνιξε αλλά με παρέσυρε… με μπούκωσε αλλά μου έδινε ώρες – ώρες μπουκιές οξυγόνου…
Κατά βάση επιστολικό μυθιστόρημα, τα τραγικά γεγονότα παρουσιάζονται μέσα από τους έξι βασικούς πρωταγωνιστές… ο καθένας παρουσιάζει τα γεγονότα από την δική του πλευρά… Πώς και γιατί πέθανε ο κυβερνήτης; Τι γίνεται όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν by the book; Κι από την μακρινή Αποικία, στο Παρίσι, ένας δημιουργός επιστόλεξων (ένα είδος σταυρολέξου) που καλείται να δώσει νόημα στις παραληρηματικές επιστολές των Έξι…
Βαθύτατα συμβολικό και αλληγορικό το βιβλίο πραγματεύεται τις έννοιες της συλλογικής και της ατομικής ελευθερίας, τον Μεγάλο Αδελφό αλά Όργουελ, τις υπαρξιακές αγωνίες, τους ενδόμυχους φόβους μας, την αντιμετώπισή τους, το κεφάλαιο, την ταξική κοινωνία, τον ολοκληρωτισμό, τη λογική και το παράλογο και πολλά άλλα…
Ωραίες περιγραφές, έξυπνοι διάλογοι, ελαφρά ειρωνία κι ένα τέλος απρόσμενο αλά Jo Nesbo και μ’έναν αναγνώστη με το στόμα του να χάσκει ανοιχτό γιατί η τελευταία παράγραφος κρύβει τον σουρεαλισμό ενός Νταλί…
Διαβάστε το! (ακόμα κι αν η εποχή δεν είναι κατάλληλη για ζοφερά περιβάλλοντα…)
March 29, 2024
2η ανάγνωση:
5⭐
1η ανάγνωση:
Αναπάντεχα απρόβλεπτο! Δηλώνω εντυπωσιασμένη!
αναλυτικότερο ριβιού λίαν συντόμως!
EDIT:
η άποψη μου αναλυτικά εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/...
5⭐
1η ανάγνωση:
Αναπάντεχα απρόβλεπτο! Δηλώνω εντυπωσιασμένη!
αναλυτικότερο ριβιού λίαν συντόμως!
EDIT:
η άποψη μου αναλυτικά εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/...
October 28, 2017
Δηλώνω fan της Μπουραζοπούλου μετά αυτό το βιβλίο! Μου κέντρισε από την αρχή το ενδιαφέρον και δεν με άφησε να το αφήσω στιγμή, οι κύριοι χαρακτήρες ήταν καλοδουλεμένοι και συνολικά νομίζω έχει όλα τα φόντα να γίνει μια άκρως ενδιαφέρουσα ταινία.
May 17, 2020
ΘΡΙΑΜΒΟΣ!
Λατρεύω την επιστημονική φαντασία, αλλά και να μου το λέγανε δε θα το πίστευα πως θα συναντούσα τέτοια Ελληνική πένα που (αλήθεια λέω) το παραμικρό δεν έχει να ζηλέψει από τους τεράστιους παραμυθάδες της παγκόσμιας μυθιστοριογραφίας, εκείνων οι ιστορίες είναι γεμάτες με δράκους, δαχτυλίδια και νεράιδες, η δικιά της από την άλλη είναι τοποθετημένη σε έναν πλανήτη πνιγμένο από την άνοδο της θάλασσας στολισμένο όμως με παράξενα πετρώματα που δυσκολεύουν την αναπνοή και καίνε το δέρμα, και φυσικά ένα μακάβριο παραθαλάσσιο Παρίσι, μιά σκοτεινή δυστοπία δίχως οξυγόνο, σκεπασμένο από μία μυστηριώδη γαλάζια πάχνη που κάνει τα πάντα να φωσφορίζουν και δημιουργεί μυστηριώδη ερωτήματα που μόνο ο κύριος Μπουκ, ο άνθρωπος που χτίζει σταυρόλεξα σε τρεις διαστάσεις μπορεί να αποκρυπτογραφήσει και να αποκαλύψει στην Κοινοπραξία, σε αυτούς δηλαδή που ασταμάτητα ψάχνουν να βρουν τον αιμοσταγή αμείλικτο δολοφόνο που δε θα δίσταζε μπροστά σε τίποτα για να δει τους Ισχυρούς ιδιοκτήτες της Αποικίας να γονατίζουν μπροστά στα πόδια του παρακαλώντας για το έλεός του.
Δε με άφησε να πάρω ανάσα, το twist του τέλους του με ενθουσίασε (καλά ναι, εννοείται έχει twist), όσοι αγαπάνε το genre, θα βρουν στο πρόσωπο της Μπουραζοπούλου μία σημαντική, σημαντικότατη συγγραφέα της γενιάς της.
Εννοείται παρήγγειλα σε μία στιγμή όλα της τα βιβλία.
Δεν παίζουν με αυτά, η καλή δουλειά πρέπει να στηρίζεται και να διαφημίζεται παντού.
Λατρεύω την επιστημονική φαντασία, αλλά και να μου το λέγανε δε θα το πίστευα πως θα συναντούσα τέτοια Ελληνική πένα που (αλήθεια λέω) το παραμικρό δεν έχει να ζηλέψει από τους τεράστιους παραμυθάδες της παγκόσμιας μυθιστοριογραφίας, εκείνων οι ιστορίες είναι γεμάτες με δράκους, δαχτυλίδια και νεράιδες, η δικιά της από την άλλη είναι τοποθετημένη σε έναν πλανήτη πνιγμένο από την άνοδο της θάλασσας στολισμένο όμως με παράξενα πετρώματα που δυσκολεύουν την αναπνοή και καίνε το δέρμα, και φυσικά ένα μακάβριο παραθαλάσσιο Παρίσι, μιά σκοτεινή δυστοπία δίχως οξυγόνο, σκεπασμένο από μία μυστηριώδη γαλάζια πάχνη που κάνει τα πάντα να φωσφορίζουν και δημιουργεί μυστηριώδη ερωτήματα που μόνο ο κύριος Μπουκ, ο άνθρωπος που χτίζει σταυρόλεξα σε τρεις διαστάσεις μπορεί να αποκρυπτογραφήσει και να αποκαλύψει στην Κοινοπραξία, σε αυτούς δηλαδή που ασταμάτητα ψάχνουν να βρουν τον αιμοσταγή αμείλικτο δολοφόνο που δε θα δίσταζε μπροστά σε τίποτα για να δει τους Ισχυρούς ιδιοκτήτες της Αποικίας να γονατίζουν μπροστά στα πόδια του παρακαλώντας για το έλεός του.
Δε με άφησε να πάρω ανάσα, το twist του τέλους του με ενθουσίασε (καλά ναι, εννοείται έχει twist), όσοι αγαπάνε το genre, θα βρουν στο πρόσωπο της Μπουραζοπούλου μία σημαντική, σημαντικότατη συγγραφέα της γενιάς της.
Εννοείται παρήγγειλα σε μία στιγμή όλα της τα βιβλία.
Δεν παίζουν με αυτά, η καλή δουλειά πρέπει να στηρίζεται και να διαφημίζεται παντού.
September 14, 2023
(Please read below my thoughts in english)
*
Αυτό το βιβλίο γράφτηκε το 2007, και δεν έχω ιδέα πώς έγινε όλο αυτό το hype γύρω του δέκα και δεκαπέντε χρόνια μετά. Ξέρω όμως οτι το άξιζε και με το παραπάνω.
Χωρίς να υπερβάλω, πρώτη φορά φτάνω εικοσι σελίδες πριν το τέλος χωρίς να έχω καταλάβει τι γίνεται (πλησίασα σε κάτι, αλλά δεν το εντόπισα ακριβώς). Το απόλυτο mind fuck (συγχωρέστε τα "γαλλικά" μου).
Υπέροχη γραφή, με βύθισε σε πραγματική ατμόσφαιρα δυστοπίας, πανικού και απελπισίας. Δε μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου (υπό άλλες συνθήκες θα το διαβαζα μονορούφι σε ένα εικοσιτετράωρο).
Θα το έβλεπα πολύ άνετα ταινία ή σειρά και του αξίζει η προβολή (σε Ελλάδα και εξωτερικό).
*
This is the first time that I write here a "review" for a greek book, both in greek and english but this book is totally worth it.
Despite the fact that it was written in 2007, it got a huge hype 10-15 years later, and of course, I had to check it out. And oh boy! What a ride! It's an absolute mind fuck (pardon my "french"); 20 pages before the end, and all I had was a vague idea about one thing. One!
The prose is lovely, it dragged me down in this dystopic, almost psychotic atmosphere and I had to force my self to put it down (under different personal circumstances, I would have read it in a day).
It would make an awesome movie or series.
And one more thing; It is translated in english (What Lot's wife saw?), so search it and read it!
*
Αυτό το βιβλίο γράφτηκε το 2007, και δεν έχω ιδέα πώς έγινε όλο αυτό το hype γύρω του δέκα και δεκαπέντε χρόνια μετά. Ξέρω όμως οτι το άξιζε και με το παραπάνω.
Χωρίς να υπερβάλω, πρώτη φορά φτάνω εικοσι σελίδες πριν το τέλος χωρίς να έχω καταλάβει τι γίνεται (πλησίασα σε κάτι, αλλά δεν το εντόπισα ακριβώς). Το απόλυτο mind fuck (συγχωρέστε τα "γαλλικά" μου).
Υπέροχη γραφή, με βύθισε σε πραγματική ατμόσφαιρα δυστοπίας, πανικού και απελπισίας. Δε μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου (υπό άλλες συνθήκες θα το διαβαζα μονορούφι σε ένα εικοσιτετράωρο).
Θα το έβλεπα πολύ άνετα ταινία ή σειρά και του αξίζει η προβολή (σε Ελλάδα και εξωτερικό).
*
This is the first time that I write here a "review" for a greek book, both in greek and english but this book is totally worth it.
Despite the fact that it was written in 2007, it got a huge hype 10-15 years later, and of course, I had to check it out. And oh boy! What a ride! It's an absolute mind fuck (pardon my "french"); 20 pages before the end, and all I had was a vague idea about one thing. One!
The prose is lovely, it dragged me down in this dystopic, almost psychotic atmosphere and I had to force my self to put it down (under different personal circumstances, I would have read it in a day).
It would make an awesome movie or series.
And one more thing; It is translated in english (What Lot's wife saw?), so search it and read it!
October 27, 2017
Βαθμολογία: ★★★★
Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου ήταν μια συναρπαστική εμπειρία. Η Μπουραζοπούλου δημιούργησε έναν εντυπωσιακό κόσμο όπου τοποθέτησε αυτό που ουσιαστικά είναι μια ιστορία μυστηρίου. Θα αφαιρέσω κάποιους πόντους από το concept του επιστολόλεξου. Με άφησε προσωπικά αδιάφορο και δε νομίζω πως ξεκαθάρισα εντελώς την ουσία του στο μυαλό μου. Η λύση της υπόθεσης και το τέλος του βιβλίου με άφησαν άναυδο και ταυτόχρονα με απογοήτευσαν. Ήθελα κι άλλο.
Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου ήταν μια συναρπαστική εμπειρία. Η Μπουραζοπούλου δημιούργησε έναν εντυπωσιακό κόσμο όπου τοποθέτησε αυτό που ουσιαστικά είναι μια ιστορία μυστηρίου. Θα αφαιρέσω κάποιους πόντους από το concept του επιστολόλεξου. Με άφησε προσωπικά αδιάφορο και δε νομίζω πως ξεκαθάρισα εντελώς την ουσία του στο μυαλό μου. Η λύση της υπόθεσης και το τέλος του βιβλίου με άφησαν άναυδο και ταυτόχρονα με απογοήτευσαν. Ήθελα κι άλλο.
February 27, 2022
Στην πρώτη ανάγνωση το είχα βαθμολογήσει με 4 Δεν ξέρω ίσως δεν ήταν η στιγμή του ίσως επειδή η ΕΦ δεν είναι και το είδος μου Τώρα με αφορμή τη Λέσχη προέβη σε δεύτερη ανάγνωση και αναθεώρησα καθώς πρόκειται περί εξαιρετικού βιβλίου του είδους Δεν θυμίζει σε τίποτα ελληνική λογοτεχνία και συναγωνίζεται πολύ άνετα σε διεθνές επίπεδο μαιτρ του είδους Πολύ καλά δομημένοι χαρακτήρες και υπόθεση με αρκετές ανατροπές που οδηγεί σε ένα εξίσου ανατρεπτικό τέλος Στα must read
June 16, 2018
Σκεφτείτε πώς θα ήταν αν-στο όχι πολύ μακρινό μέλλον-είχε συμβεί η Υπερχείλιση, δηλαδή μια οικολογική καταστροφή που βυθίζει στο νερό μεγάλο μέρος των ηπείρων και η οποία συνδέεται συμβολικά, αλλά και μέσα στην πλοκή, με τη βιβλική καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορρα. Και,σαν να μην έφτανε αυτό,να κυβερνάει τους ανθρώπους ένα…μωβ αλάτι!
Η Μπουραζοπούλου δημιούργησε μια ζοφερή ατμόσφαιρα, κάνοντας το βιβλίο ένα απ’ τα καλύτερα δυστοπικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει και που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα αντίστοιχα ξενόγλωσσα του είδους.
Όμορφη και συναρπαστική γραφή, καλοδουλεμένοι χαρακτήρες και μια ατμόσφαιρα κινηματογραφική χαρακτηρίζουν το βιβλίο. Οι όποιες απορίες δημιουργούνται στον αναγνώστη, έρχονται και βρίσκουν τις απαντήσεις τους στο ανατρεπτικό τέλος. Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, είναι το πόσο καλά φαίνεται να έχει καταλάβει η Μπουραζοπούλου την ψυχολογία των μαζών και πώς σκέφτονται και λειτουργούν οι άνθρωποι.
Ένα ερώτημα φαίνεται να μένει αναπάντητο: Το χρήμα-και όλοι οι ψεύτικοι θεοί που προσκυνάμε-μας έχει καταστρέψει τόσο πολύ ή υπάρχει ακόμα ελπίδα; Χμ, τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον και εδώ υπάρχει απάντηση.
Η Μπουραζοπούλου δημιούργησε μια ζοφερή ατμόσφαιρα, κάνοντας το βιβλίο ένα απ’ τα καλύτερα δυστοπικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει και που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα αντίστοιχα ξενόγλωσσα του είδους.
Όμορφη και συναρπαστική γραφή, καλοδουλεμένοι χαρακτήρες και μια ατμόσφαιρα κινηματογραφική χαρακτηρίζουν το βιβλίο. Οι όποιες απορίες δημιουργούνται στον αναγνώστη, έρχονται και βρίσκουν τις απαντήσεις τους στο ανατρεπτικό τέλος. Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, είναι το πόσο καλά φαίνεται να έχει καταλάβει η Μπουραζοπούλου την ψυχολογία των μαζών και πώς σκέφτονται και λειτουργούν οι άνθρωποι.
Ένα ερώτημα φαίνεται να μένει αναπάντητο: Το χρήμα-και όλοι οι ψεύτικοι θεοί που προσκυνάμε-μας έχει καταστρέψει τόσο πολύ ή υπάρχει ακόμα ελπίδα; Χμ, τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον και εδώ υπάρχει απάντηση.
December 23, 2022
Δεν ήμουν προετοιμασμένος να (ακούσω στην συγκεκριμένη περίπτωση) ένα τέτοιο αριστούργημα. Όσο κι αν είχα διαβάσει διθυράμβους, όσο κι αν με είχαν προετοιμάσει φίλοι μου ότι πρόκειται για ένα σπουδαίο βιβλίο.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία αλλά το βιβλίο κυκλοφόρησε δεκαπέντε χρόνια πριν. Έχω την εντύπωση ότι πέρασε στα ψιλά τότε, μα τώρα σαν να ήρθε η ώρα του να αναγνωριστεί επιτέλους.
Μια ιστορία σε δύο παραλλήλους, έξι επιστολές που αλυσιδωτά ξεδιπλώνουν την πλοκή και ο κύριος Μπουκ που θα συναρμολογήσει το παζλ, θα πετάξει ο,τι περισσεύει και θα κρατήσει την ψυχή που θα λυτρώσει στο τέλος κι εκείνον και τον αναγνώστη και όποιον δεν επιτρέπεται να γράψω για να μη μαρτυρήσω κάτι που δεν πρέπει.
Για μένα, ένα μυθιστόρημα που στέκεται επάξια ανάμεσα σε σπουδαία βιβλία παγκοσμίως αναγνωρισμένα.
Σπουδαία δουλειά από τον αφηγητή Θάνο Χρόνη στην ηχητική του μορφή.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία αλλά το βιβλίο κυκλοφόρησε δεκαπέντε χρόνια πριν. Έχω την εντύπωση ότι πέρασε στα ψιλά τότε, μα τώρα σαν να ήρθε η ώρα του να αναγνωριστεί επιτέλους.
Μια ιστορία σε δύο παραλλήλους, έξι επιστολές που αλυσιδωτά ξεδιπλώνουν την πλοκή και ο κύριος Μπουκ που θα συναρμολογήσει το παζλ, θα πετάξει ο,τι περισσεύει και θα κρατήσει την ψυχή που θα λυτρώσει στο τέλος κι εκείνον και τον αναγνώστη και όποιον δεν επιτρέπεται να γράψω για να μη μαρτυρήσω κάτι που δεν πρέπει.
Για μένα, ένα μυθιστόρημα που στέκεται επάξια ανάμεσα σε σπουδαία βιβλία παγκοσμίως αναγνωρισμένα.
Σπουδαία δουλειά από τον αφηγητή Θάνο Χρόνη στην ηχητική του μορφή.
September 9, 2017
Δηλώνω γοητευμένη με την Ιωάννα Μπουραζοπούλου και τις ικανότητες της στην συγγραφή. Κατάφερε να εκδόσει ένα μυθιστόρημα και να δώσει μια πνοή φρέσκου αέρα στην Ελληνική λογοτεχνία που πρέπει να παραδεχτώ πως δεν της έχω και ιδιαίτερη αδυναμία. Θα μπορούσε άνετα να σταθεί στις αγορές του εξωτερικού. Το δυστοπικό μυθιστόρημα δεν είναι εύκολη δουλεία, στην Ελλάδα ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί με αυτό και χαίρομαι που η Κ.Μπουραζοπούλου έβαλε την φαντασία της να δουλέψει υπερωρίες χαριζοντάς μας ένα διαμαντάκι.
Η ιδιαιτέρη μορφή με την οποία διάλεξε η συγγραφέας να μας πει την ιστορία της (μέσω επιστολών) βοηθούν πολύ ώστε να αποκτήσουμε μια καλή εικόνα του περιβάλλοντος στο οποιό κινούνται οι ήρωες και να ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου ο φόβος, η ενοχή και η εξάρτηση απο την εξουσία έχουν κυρίαρχο ρόλο. Οι χαρακτήρες είναι όλοι τους πολύ ιδιαίτεροι, η γραφή ρέει σα το νεράκι και σε παρασύρει μέχρι και το τέλος της ιστορίας που αν μη τι αλλό είναι εξαιρετικό.
Μακάρι η λογοτεχνία της χώρας να ήταν γεμάτη με τέτοια μυθιστορήματα. Η φρέσκια πλοκή και η άρτια εκτελεσή της μου δείχνουν πως υπάρχει ακόμα ελπίδα!
Η ιδιαιτέρη μορφή με την οποία διάλεξε η συγγραφέας να μας πει την ιστορία της (μέσω επιστολών) βοηθούν πολύ ώστε να αποκτήσουμε μια καλή εικόνα του περιβάλλοντος στο οποιό κινούνται οι ήρωες και να ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου ο φόβος, η ενοχή και η εξάρτηση απο την εξουσία έχουν κυρίαρχο ρόλο. Οι χαρακτήρες είναι όλοι τους πολύ ιδιαίτεροι, η γραφή ρέει σα το νεράκι και σε παρασύρει μέχρι και το τέλος της ιστορίας που αν μη τι αλλό είναι εξαιρετικό.
Μακάρι η λογοτεχνία της χώρας να ήταν γεμάτη με τέτοια μυθιστορήματα. Η φρέσκια πλοκή και η άρτια εκτελεσή της μου δείχνουν πως υπάρχει ακόμα ελπίδα!
August 31, 2023
Αποφεύγω πολύκροτα βιβλία διότι συνήθως δεν μου αρέσουν. Όμως για το συγκεκριμένο χάρηκα τόσο πολύ που άκουσα μία φίλη μου και το διάβασα!
Πανέξυπνη πλοκή, χτίσιμο και καταλυτική εξέλιξη των χαρακτήρων.
Οι τελευταίες 200 σελίδες διαβάστηκαν απνευστί.
Προτείνεται!
Πανέξυπνη πλοκή, χτίσιμο και καταλυτική εξέλιξη των χαρακτήρων.
Οι τελευταίες 200 σελίδες διαβάστηκαν απνευστί.
Προτείνεται!
August 14, 2017
Έξοχη ιστορία φαντασίας, μυστηρίου και τρόμου. Ο καμβάς είναι ο κόσμος μας μετά από μια βιβλική καταστροφή που άλλαξε την όψη του, ο ήρωας ένας εκτοπισμένος πρόσφυγας και ο αντίπαλος μια άπληστη και παντοδύναμη πολυεθνική. Η ιστορία φαινομενικά ξεκινά ως αστυνομικού τύπου παζλ με στοιχεία τρόμου που εξελίσσεται σε ψυχολογικό θρίλερ με βιβλικές αναφορές που εξελίσσεται στην ιστορία μιας συνωμοσίας με αφανείς ήρωες. Ευρηματικό και καλογραμμένο, κρατά την προσοχή μέχρι την τελευταία σελίδα.
October 12, 2017
Εξεπλάγην ευχάριστα με την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου. Η συγγραφέας έχει στήσει με μεγάλη δεξιοτεχνία την ιστορία της. Μέσω των επιστολών των πρωταγωνιστών, ξετυλίγεται το κουβάρι της λειτουργίας της Αποικίας.
March 6, 2020
Πραγματικά πρόκειται για ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα. Είχα καιρό να διαβάσω ένα τόσο ενδιαφέρον βιβλίο. Δεν έχω να πω κάτι άλλο. 👏👏
March 11, 2019
Ιδιοφυές!...έστω κι αν η ευφυία του αποκαλύπτεται, κατά βάση, στο τέλος.
December 11, 2017
Την κριτική μπορείτε να την διαβάσετε και στο Agapi Reads.
Τον τελευταίο καιρό το μάτι μου έπιανε συνέχεια το «Τι είδε η γυναίκα του Λωτ» στην αρχική μου σελίδα στο instagram και στο feed του Goodreads. Μέρος κάποιας αναγνωστικής πρόκλησης; Απλώς hype; Δεν κατάλαβα ποτέ και μάλιστα μου έκανε τρομερή εντύπωση, γιατί το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά πριν από 10 ολόκληρα χρόνια.
Το θέμα του είναι άκρως ελκυστικό για κάποιον που γοητεύεται από δυστοπίες: Σε ένα μακρινό και φανταστικό μέλλον, ολόκληρη η γη κυβερνάται από το… αλάτι. Όχι το γνωστό αλάτι που έχουμε στα ντουλάπια μας, αλλά μία παράξενη μορφή του, βιολετί χρώματος, η οποία αφού έκανε άνω κάτω τη μορφολογία των ηπείρων αναβλύζοντας από τη Νεκρά Θάλασσα, πήρε τα ηνία και κυρίευσε την ανθρώπινη συνείδηση και σκέψη.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην «Αποικία», όπου ένα απρόβλεπτο περιστατικό δημιουργεί σύγχυση σε έξι «αυλικούς», οι οποίοι συντάσσουν πολυσέλιδες επιστολές μέσα από τις οποίες μαθαίνουμε με χρονολογική σειρά τις λεπτομέρειες του γεγονότος. Τις επιστολές αυτές μελετά ο Φιλέας Μπουκ, ο δημιουργός του «Επιστολόλεξου», προσπαθώντας να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα στα γραφόμενα των πρωταγωνιστών.
Αξιοζήλευτη η φαντασία της κυρίας Μπουραζοπούλου, δε νομίζετε;
Ξεκινώντας την ανάγνωση, ενδεχομένως να δημιουργηθούν αρκετές απορίες, οι οποίες, ωστόσο, μετά από μερικές σελίδες απαντώνται με δεξιοτεχνικό τρόπο. Ο αναγνώστης μπαίνει στο κλίμα σταδιακά, όχι απότομα και αρχίζει να καταλαβαίνει τη σημασία εννοιών που ίσως στην αρχή του φαινόταν άγνωστες, π.χ. το Επιστολόλεξο.
Τα ονόματα είναι αρκετά –ευτυχώς όχι τόσα όσα χρησιμοποιεί ο Nesbo στα βιβλία με τον Χάρι Χόλε- καθώς κάθε επιστολογράφος έχει το πραγματικό του όνομα και το «ψευδώνυμό» του. Επομένως, μου πήρε κάμποσες σελίδες για να τα συνηθίσω και να ξεχωρίσω ποιος είναι ποιος.
Η συγγραφέας ευτυχώς δεν «ξεφεύγει» με την περιγραφή του ανεπιθύμητου και καθόλου ελκυστικού κόσμου, αλλά καταφέρνει επιτυχώς να δημιουργήσει έντονες εικόνες και παραστάσεις, οι οποίες σίγουρα θα μου μείνουν στη μνήμη για πολύ καιρό.
Πλησιάζοντας προς το τέλος είχα πάρα πολλές απορίες, για τις οποίες φοβήθηκα ότι θα μείνουν αναπάντητες. Κάτι τέτοιο δε συνέβη, καθώς η συγγραφέας έδωσε ένα τέλος ανατρεπτικό μεν, αλλά χωρίς να αφήσει κάποια υπόθεση ανοιχτή.
Αξίζει πολύ να τονιστεί ότι η Ιωάννα Μπουραζοπούλου είναι γνώστης της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της μαζικής ψυχολογίας. Αυτό είναι απαραίτητο για ένα συγγραφέα δυστοπικών μυθιστορημάτων. Οι πράξεις των χαρακτήρων είναι τόσο αληθοφανείς, ενώ μιλάμε για ένα κατά τ’ άλλα εντελώς φανταστικό σενάριο.
Είναι ένα βιβλίο πολυσχιδές, που απαιτεί αρκετή προσοχή και σίγουρα δεν θα το πρότεινα σε κάποιον “νεοφερμένο” στις δυστοπίες.
Τελευταίο, αλλά σημαντικό: πίσω από την ιστορία κρύβεται ένα μείγμα πολιτικών ιδεών και απόψεων, το οποίο η συγγραφέας –ορθώς, κατ’ εμέ- κρύβει καλά κάτω από το πέπλο της υπόθεσης, εστιάζοντας περισσότερο στην αγωνία για την έκβαση των πραγμάτων. Έτσι, αποφεύγει να δώσει τον «δασκαλίστικο» και ηθικοπλαστικό χαρακτήρα που συναντάμε συνήθως σε κλασικά βιβλία του είδους, είτε έμμεσα, είτε άμεσα. Κι αυτό είναι άλλο ένα «συν» που ανεβάζει τη βαθμολογία στα:
★★★★☆ (4/5)
Τον τελευταίο καιρό το μάτι μου έπιανε συνέχεια το «Τι είδε η γυναίκα του Λωτ» στην αρχική μου σελίδα στο instagram και στο feed του Goodreads. Μέρος κάποιας αναγνωστικής πρόκλησης; Απλώς hype; Δεν κατάλαβα ποτέ και μάλιστα μου έκανε τρομερή εντύπωση, γιατί το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά πριν από 10 ολόκληρα χρόνια.
Το θέμα του είναι άκρως ελκυστικό για κάποιον που γοητεύεται από δυστοπίες: Σε ένα μακρινό και φανταστικό μέλλον, ολόκληρη η γη κυβερνάται από το… αλάτι. Όχι το γνωστό αλάτι που έχουμε στα ντουλάπια μας, αλλά μία παράξενη μορφή του, βιολετί χρώματος, η οποία αφού έκανε άνω κάτω τη μορφολογία των ηπείρων αναβλύζοντας από τη Νεκρά Θάλασσα, πήρε τα ηνία και κυρίευσε την ανθρώπινη συνείδηση και σκέψη.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην «Αποικία», όπου ένα απρόβλεπτο περιστατικό δημιουργεί σύγχυση σε έξι «αυλικούς», οι οποίοι συντάσσουν πολυσέλιδες επιστολές μέσα από τις οποίες μαθαίνουμε με χρονολογική σειρά τις λεπτομέρειες του γεγονότος. Τις επιστολές αυτές μελετά ο Φιλέας Μπουκ, ο δημιουργός του «Επιστολόλεξου», προσπαθώντας να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα στα γραφόμενα των πρωταγωνιστών.
Αξιοζήλευτη η φαντασία της κυρίας Μπουραζοπούλου, δε νομίζετε;
Ξεκινώντας την ανάγνωση, ενδεχομένως να δημιουργηθούν αρκετές απορίες, οι οποίες, ωστόσο, μετά από μερικές σελίδες απαντώνται με δεξιοτεχνικό τρόπο. Ο αναγνώστης μπαίνει στο κλίμα σταδιακά, όχι απότομα και αρχίζει να καταλαβαίνει τη σημασία εννοιών που ίσως στην αρχή του φαινόταν άγνωστες, π.χ. το Επιστολόλεξο.
Τα ονόματα είναι αρκετά –ευτυχώς όχι τόσα όσα χρησιμοποιεί ο Nesbo στα βιβλία με τον Χάρι Χόλε- καθώς κάθε επιστολογράφος έχει το πραγματικό του όνομα και το «ψευδώνυμό» του. Επομένως, μου πήρε κάμποσες σελίδες για να τα συνηθίσω και να ξεχωρίσω ποιος είναι ποιος.
Η συγγραφέας ευτυχώς δεν «ξεφεύγει» με την περιγραφή του ανεπιθύμητου και καθόλου ελκυστικού κόσμου, αλλά καταφέρνει επιτυχώς να δημιουργήσει έντονες εικόνες και παραστάσεις, οι οποίες σίγουρα θα μου μείνουν στη μνήμη για πολύ καιρό.
Πλησιάζοντας προς το τέλος είχα πάρα πολλές απορίες, για τις οποίες φοβήθηκα ότι θα μείνουν αναπάντητες. Κάτι τέτοιο δε συνέβη, καθώς η συγγραφέας έδωσε ένα τέλος ανατρεπτικό μεν, αλλά χωρίς να αφήσει κάποια υπόθεση ανοιχτή.
Αξίζει πολύ να τονιστεί ότι η Ιωάννα Μπουραζοπούλου είναι γνώστης της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της μαζικής ψυχολογίας. Αυτό είναι απαραίτητο για ένα συγγραφέα δυστοπικών μυθιστορημάτων. Οι πράξεις των χαρακτήρων είναι τόσο αληθοφανείς, ενώ μιλάμε για ένα κατά τ’ άλλα εντελώς φανταστικό σενάριο.
Είναι ένα βιβλίο πολυσχιδές, που απαιτεί αρκετή προσοχή και σίγουρα δεν θα το πρότεινα σε κάποιον “νεοφερμένο” στις δυστοπίες.
Τελευταίο, αλλά σημαντικό: πίσω από την ιστορία κρύβεται ένα μείγμα πολιτικών ιδεών και απόψεων, το οποίο η συγγραφέας –ορθώς, κατ’ εμέ- κρύβει καλά κάτω από το πέπλο της υπόθεσης, εστιάζοντας περισσότερο στην αγωνία για την έκβαση των πραγμάτων. Έτσι, αποφεύγει να δώσει τον «δασκαλίστικο» και ηθικοπλαστικό χαρακτήρα που συναντάμε συνήθως σε κλασικά βιβλία του είδους, είτε έμμεσα, είτε άμεσα. Κι αυτό είναι άλλο ένα «συν» που ανεβάζει τη βαθμολογία στα:
★★★★☆ (4/5)
June 12, 2021
Ένα καταπληκτικό βιβλίο. Το είχα στην λίστα να το διαβάσω για χρόνια και δεν το έπιανα. Γιατί; Είναι ένα ευφυές βιβλίο, γραμμένο στην μορφή επιστολών και ένα αξιοπρόσεκτο δείγμα science Fiction από την Ελλάδα. Είναι τόσο καλό που έπιανα τον εαυτό μου να αναρωτιέται ποιος έκανε την μετάφραση, γιατί είναι καταπληκτική. Κι όμως δεν είναι μετάφραση, είναι ελληνικό το πρωτότυπο! Η συγγραφέας μπήκε ήδη στην λίστα των αγαπημένων μου. Θα ψάξω και τα υπόλοιπα βιβλία της.
May 22, 2017
Μόλις τελείωσα το βιβλίο και έχω απομείνει μαγεμένη γεμάτη ελπίδα για το μέλλον.
Το Τι είδε η γυναίκα του Λωτ; πήδηξε με εύκολο άλμα στο τοπ τεν μου, αν όχι στο τοπ φάιβ μου. Κατ' εμέ, πρόκειται για ένα αριστούργημα. Είναι ένα βιβλίο μυστηριώδες, περίπλοκο, τρομακτικό και συγκινητικό. Δεν του λείπει τίποτα. Οι χαρακτήρες είναι τόσο εξαίσια πλασμένοι, η συνοχή της πλοκής δεμένη και εκρηκτική. Η ιστορία που συνέλαβε η συγγραφέας είναι συναρπαστική. Περνάει από τον χώρο της φαντασίας, του αστυνομικού, του δράματος, του δυστοπικού με την ίδια ευκολία που το κάνει ο Όργουελ στο 1984.
Η Ιωάννα Μπουραζοπούλου είναι μια συγγραφέας που μόλις ανακάλυψα και είναι σίγουρο ότι θα εξαντλήσω τη βιβλιογραφία της, με ένα ενδεχόμενο να βρω πού μένει και να της χτυπάω τα κουδούνια για να την αναγκάσω να γράφει ακατάπαυστα. Είναι φοβερά ελπιδοφόρο ότι στην Ελλάδα υπάρχουν συγγραφείς (και μάλιστα στον γυναικείο χώρο, που τόσο παραξηγημένος ή/και ηλιθιοκρατούμενος είναι, δυστυχώς) που γράφουν έτσι. Αν βρισκόταν στην Αμερική, αυτήν την στιγμή θα ήταν μία από τους αγαπημένους συγγραφείς παγκοσμίως. Ελπίζω να γίνει εν καιρώ.
Εν ολίγοις, παίδες, διαβάστε το.
Το Τι είδε η γυναίκα του Λωτ; πήδηξε με εύκολο άλμα στο τοπ τεν μου, αν όχι στο τοπ φάιβ μου. Κατ' εμέ, πρόκειται για ένα αριστούργημα. Είναι ένα βιβλίο μυστηριώδες, περίπλοκο, τρομακτικό και συγκινητικό. Δεν του λείπει τίποτα. Οι χαρακτήρες είναι τόσο εξαίσια πλασμένοι, η συνοχή της πλοκής δεμένη και εκρηκτική. Η ιστορία που συνέλαβε η συγγραφέας είναι συναρπαστική. Περνάει από τον χώρο της φαντασίας, του αστυνομικού, του δράματος, του δυστοπικού με την ίδια ευκολία που το κάνει ο Όργουελ στο 1984.
Η Ιωάννα Μπουραζοπούλου είναι μια συγγραφέας που μόλις ανακάλυψα και είναι σίγουρο ότι θα εξαντλήσω τη βιβλιογραφία της, με ένα ενδεχόμενο να βρω πού μένει και να της χτυπάω τα κουδούνια για να την αναγκάσω να γράφει ακατάπαυστα. Είναι φοβερά ελπιδοφόρο ότι στην Ελλάδα υπάρχουν συγγραφείς (και μάλιστα στον γυναικείο χώρο, που τόσο παραξηγημένος ή/και ηλιθιοκρατούμενος είναι, δυστυχώς) που γράφουν έτσι. Αν βρισκόταν στην Αμερική, αυτήν την στιγμή θα ήταν μία από τους αγαπημένους συγγραφείς παγκοσμίως. Ελπίζω να γίνει εν καιρώ.
Εν ολίγοις, παίδες, διαβάστε το.
January 7, 2021
Απίστευτη σύλληψη, φοβερή γραφή, ιδιαίτερο στήσιμο! Ένα δυστοπικό μυθιστόρημα γεμάτο αλληγορίες και κοινωνικοπολιτικά μηνύματα, δοσμένο μέσα από επιστολές (στο μεγαλύτερο μέρος του) όπου ξετυλίγονται τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στην "αποικία" με έναν τρόπο που όσο περνούν οι σελίδες δεν ξέρεις τί να πιστέψεις και τί όχι. Η συγγραφέας ξέρει να παίζει με το μυαλό του αναγνώστη, οδηγώντας τον εκεί που θέλει ώστε στο τέλος να μην δει αυτό που πραγματικά συνέβη. Δικαιωματικά είχε γίνει τόσος ντόρος για το βιβλίο!
October 19, 2020
Το ξεκίνησα για δυστοπικό αλλά τελικά θα έλεγα ότι κυρίως κάνει ψυχογραφημα των 6 βασικών χαρακτήρων, αναμειγμένο με φιλοσοφία.
Βρισκόμαστε στα νέα Σόδομα: η Μεσόγειος έχει φτάσει μέχρι το Παρίσι και στη Νεκρά θάλασσα βγαίνει ένα βιολετί αλάτι για το οποίο τρελαίνονται όλοι.
Οι κανόνες του νέου κόσμου εμφανίζονται σταδιακά, με τον κατάλληλο ρυθμό, μέσα από τις αφηγήσεις των 6 βασικών χαρακτήρων. Ενδιαφέρουσα πλοκή, πολύ ωραία γραφή, πολύ καλή ανάλυση προσωπικότητας, υπήρχαν πολλά σημεία που σκέφτηκα "μα τι ωραία που τα λέει!".
Κρίμα που η τριλογία των Πρεσπών δεν έχει ολοκληρωθεί. Ανυπομονώ να δω αν θα είναι εξίσου ωραία βιβλια!
Βρισκόμαστε στα νέα Σόδομα: η Μεσόγειος έχει φτάσει μέχρι το Παρίσι και στη Νεκρά θάλασσα βγαίνει ένα βιολετί αλάτι για το οποίο τρελαίνονται όλοι.
Οι κανόνες του νέου κόσμου εμφανίζονται σταδιακά, με τον κατάλληλο ρυθμό, μέσα από τις αφηγήσεις των 6 βασικών χαρακτήρων. Ενδιαφέρουσα πλοκή, πολύ ωραία γραφή, πολύ καλή ανάλυση προσωπικότητας, υπήρχαν πολλά σημεία που σκέφτηκα "μα τι ωραία που τα λέει!".
Κρίμα που η τριλογία των Πρεσπών δεν έχει ολοκληρωθεί. Ανυπομονώ να δω αν θα είναι εξίσου ωραία βιβλια!
December 21, 2017
4.5* γιατί προς το τέλος άλλαξε απότομα κατά τη γνώμη μου το ύφος του βιβλίου και η συγγραφέας στρίμωξε αρκετά σημαντικά πράγματα, αν και τα είπε πολύ σοφά, αλλά χαλάλι πάλι τα 5* γιατί το πρώτο μισό του βιβλίου το διάβασα άλλοτε χαμογελώντας και άλλοτε κλαίγοντας από τα γέλια! Ευφυέστατο βιβλίο από μια προφανώς ευφυέστατη συγγραφέα!
July 31, 2022
ΡΕ ΕΙΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΒΛΙΟ;
October 16, 2020
Είναι από τα βιβλία που τα κάποια, λίγα αρνητικά σημεία που εντόπισα, κυρίως υποκειμενικής φύσης, δεν μου αφαιρούν το δικαίωμα να δώσω 5/5. Με ταξίδεψε και με έκανε να αναρωτηθώ τόσες φορές για την ιστορία πίσω από την ιστορία που άξιζε κάθε δευτερόλεπτο ανάγνωσης. Σίγουρα θα διαβάσω κι άλλα βιβλία της.
October 5, 2017
Και ξανά, υποκλίνομαι. Αριστουργηματικό. Η πολυεπίπεδη συγγραφική ικανότητα σε αφήνει... στήλη άλατος!
February 9, 2024
'Ισως να είμαι από τους τελευταίους που ανακάλυψαν αυτό το ατόφιο 5άστερο διαμάντι της Ιωάννας Μπουραζοπούλου, που (για καλό το λέω!) δεν έχει τίποτα ελληνικό πάνω του, και θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα σε παγκόσμια κλασικά αριστουργήματα. Όσους διθυράμβους κι αν είχα διαβάσει πραγματικά δεν ήμουν προετοιμασμένη για κάτι τόσο σπουδαίο!
Δεν μπορώ να το εντάξω σε ένα μόνο είδος, όσο κι αν εκ πρώτης όψεως μοιάζει με δυστοπία, είναι ένα μυθιστόρημα πολισχιδές. Βρισκόμαστε 40 αιώνες μετά τη βιβλική καταστροφή στα Σόδομα και στην ίδια γη μια νέα καταστροφή, η "Υπερχείλιση" ανατρέπει τα γεωγραφικά δεδομένα του Παλιού Κόσμου.Από τις όχθες της Νεκράς Θάλασσας αναβλύζει ένα μυστηριώδες,μεθυστικό βιολετί αλάτι ως ανάμνηση όσων είδε η γυναίκα του Λωτ πριν διαπράξει την θανάσιμη αμαρτία της αναζήτησης γνώσης και γίνει στήλη άλατος. Το βιολετί αυτό αλάτι υπηρετείται ως άλλος Θεός, ελέγχεται από την Κοινοπραξία των 75 και χειραγωγεί τα πλήθη της Αποικίας.
Οι αλληγορίες και τα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα σε συνδυασμό με τις γνώσεις της Μπουραζοπούλου στον τομέα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της ψυχολογίας της μάζας είναι αυτά που εν τέλει υπερτερούν και κάνουν τον αναγνώστη να γυρνάει αχόρταγα τις σελίδες, άλλοτε με τρόμο και άλλοτε με αγωνία για την έκβαση των γεγονότων.
"[...] Το νερό δεν πήρε μόνο ψυχές και κτήρια, αλλά και την πεποίθηση ότι το σύμπαν λειτουργεί με κανόνες που κατανοούμε, ότι η ύπαρξή μας δεν αποτελεί σύντομο και γελοίο διάλειμμα μέσα στην απεραντοσύνη της ανυπαρξίας."
Προσωπικά,διάβασα ένα αριστοτεχνικά δομημένο ψυχογράφημα των έξι βασικών χαρακτήρων ,οι οποίοι μέσα από τις επιστολές τους διηγούνται , ο καθένας από τη σκοπιά του, τα γεγονότα τα οποία καλείται αργότερα να αποκρυπτογραφήσει ο ευφυέστατος δημοσιογράφος Φιλέας Μπουκ . Αυτό το μείγμα πολιτικής αλληγορίας για τη χειραγώγηση και την εξουσία, υπαρξιακής φιλοσοφίας, χιούμορ και φαντασίας ,πραγματικά απογείωσαν αυτή την μοναδική εμπειρία ανάγνωσης!
Δεν μπορώ να το εντάξω σε ένα μόνο είδος, όσο κι αν εκ πρώτης όψεως μοιάζει με δυστοπία, είναι ένα μυθιστόρημα πολισχιδές. Βρισκόμαστε 40 αιώνες μετά τη βιβλική καταστροφή στα Σόδομα και στην ίδια γη μια νέα καταστροφή, η "Υπερχείλιση" ανατρέπει τα γεωγραφικά δεδομένα του Παλιού Κόσμου.Από τις όχθες της Νεκράς Θάλασσας αναβλύζει ένα μυστηριώδες,μεθυστικό βιολετί αλάτι ως ανάμνηση όσων είδε η γυναίκα του Λωτ πριν διαπράξει την θανάσιμη αμαρτία της αναζήτησης γνώσης και γίνει στήλη άλατος. Το βιολετί αυτό αλάτι υπηρετείται ως άλλος Θεός, ελέγχεται από την Κοινοπραξία των 75 και χειραγωγεί τα πλήθη της Αποικίας.
Οι αλληγορίες και τα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα σε συνδυασμό με τις γνώσεις της Μπουραζοπούλου στον τομέα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της ψυχολογίας της μάζας είναι αυτά που εν τέλει υπερτερούν και κάνουν τον αναγνώστη να γυρνάει αχόρταγα τις σελίδες, άλλοτε με τρόμο και άλλοτε με αγωνία για την έκβαση των γεγονότων.
"[...] Το νερό δεν πήρε μόνο ψυχές και κτήρια, αλλά και την πεποίθηση ότι το σύμπαν λειτουργεί με κανόνες που κατανοούμε, ότι η ύπαρξή μας δεν αποτελεί σύντομο και γελοίο διάλειμμα μέσα στην απεραντοσύνη της ανυπαρξίας."
Προσωπικά,διάβασα ένα αριστοτεχνικά δομημένο ψυχογράφημα των έξι βασικών χαρακτήρων ,οι οποίοι μέσα από τις επιστολές τους διηγούνται , ο καθένας από τη σκοπιά του, τα γεγονότα τα οποία καλείται αργότερα να αποκρυπτογραφήσει ο ευφυέστατος δημοσιογράφος Φιλέας Μπουκ . Αυτό το μείγμα πολιτικής αλληγορίας για τη χειραγώγηση και την εξουσία, υπαρξιακής φιλοσοφίας, χιούμορ και φαντασίας ,πραγματικά απογείωσαν αυτή την μοναδική εμπειρία ανάγνωσης!
February 6, 2023
Σοκ και δέος για το μυαλό, τη σύλληψη αλλά και για την εκτέλεση της πρωτότυπης αυτής ιδέας.
Ο τρόπος με τον οποίο κατάφερε η συγγραφέας να παντρέψει τόσα είδη με τέτοια μεγάλη ευστοχία είναι άξιος θαυμασμού -αναμφίβολα- και δικαίως θα εκτιμηθεί ακόμη κι από τις πιο απαιτητικές αναγνώστριες και αναγνώστες αντιστοίχως. Πρόκειται για ένα κοινωνικοπολιτικό δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας και περιπέτειας, που υπηρετεί όλους τους παραπάνω τίτλους άριστα.
Σαράντα αιώνες μετά τη βιβλική καταστροφή, οι άνθρωποι δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Σ'έναν νέο κόσμο όπου οι κανόνες ανθρωποφαγίας φαίνεται να παραμένουν ίδιοι, 6 αυλικοί, έκαστος/η με το δικό του/της παρελθόν, γίνονται επιστολογράφοι - μάρτυρες(εναλλάξ) ενός γεγονότος, που αποτελεί άλυτο μυστήριο μέχρι και τις τελευταίες σελίδες αυτού του βιβλίου. Η συγγραφέας προσφέρει τη σκυτάλη στην αναγνώστρια/ στον αναγνώστη και μέσα από τη ματιά του κεντρικού άξονα, ονόματι Μπουκ, τοποθετεί τα κομμάτια του παζλ, ώστε σιγά σιγά να φανερωθεί η τόσο καλά κρυμμένη αλήθεια.
Ο τρόπος με τον οποίο μας επιτρέπει να βηματίσουμε μέσα στον κόσμο που δημιούργησε είναι επίσης αξιέπαινος. Με ένα ευφυές χιούμορ σχολιάζει τις ανθρώπινες συνειδήσεις, τη φθορά που μας χαρακτηρίζει, την αποσύνθεση που κατατρώει τα ανθρώπινα μυαλά και με την εναλλαγή συναισθημάτων να κοκκινίζει το φόντο, χωρίς να υπερβάλλει ούτε λεπτό, φτάνει στην κορύφωση.
Το γεμάτο από συμβολισμούς κι αλληγορίες μυθιστόρημα, σχολιάζει εύστοχα την απληστία των ανθρώπων, υπενθυμίζοντάς μας πως το κέρδος έναντι της ανθρώπινης ζωής θα υπερτερεί πάντα. Είμαστε όλα μας αναλώσιμα και έτοιμα να δολοφονήσουμε οποια (ο)δήποτε αλλά και οτιδήποτε ανθρώπινο μέσα μας και έξω μας.
Η Ι.Μ γελάει στα μούτρα του καπιταλισμού, επιρρίπτοντας ευθύνες στα καθεστώτα αλλά και στους ανθρώπους - μαριονέτες που τα υπηρετούν σαν σωστά δουλικά, πειθήνια ανθρωπάκια, έρμαια των φόβων τους.
Προτείνω το βιβλίο αυτό σε καθένα από εσάς, ακόμη κι αν το είδος του είναι μακριά από τις αναγνωστικές σας επιλογές.
Η χθεσινοβραδινή συζήτηση με τις συναναγνώστριες της Λέσχης Ανάγνωσης Ελληνίδων Συγγραφέων @read_our_voices ήταν σκέτη απόλαυση 💜
Ο τρόπος με τον οποίο κατάφερε η συγγραφέας να παντρέψει τόσα είδη με τέτοια μεγάλη ευστοχία είναι άξιος θαυμασμού -αναμφίβολα- και δικαίως θα εκτιμηθεί ακόμη κι από τις πιο απαιτητικές αναγνώστριες και αναγνώστες αντιστοίχως. Πρόκειται για ένα κοινωνικοπολιτικό δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας και περιπέτειας, που υπηρετεί όλους τους παραπάνω τίτλους άριστα.
Σαράντα αιώνες μετά τη βιβλική καταστροφή, οι άνθρωποι δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Σ'έναν νέο κόσμο όπου οι κανόνες ανθρωποφαγίας φαίνεται να παραμένουν ίδιοι, 6 αυλικοί, έκαστος/η με το δικό του/της παρελθόν, γίνονται επιστολογράφοι - μάρτυρες(εναλλάξ) ενός γεγονότος, που αποτελεί άλυτο μυστήριο μέχρι και τις τελευταίες σελίδες αυτού του βιβλίου. Η συγγραφέας προσφέρει τη σκυτάλη στην αναγνώστρια/ στον αναγνώστη και μέσα από τη ματιά του κεντρικού άξονα, ονόματι Μπουκ, τοποθετεί τα κομμάτια του παζλ, ώστε σιγά σιγά να φανερωθεί η τόσο καλά κρυμμένη αλήθεια.
Ο τρόπος με τον οποίο μας επιτρέπει να βηματίσουμε μέσα στον κόσμο που δημιούργησε είναι επίσης αξιέπαινος. Με ένα ευφυές χιούμορ σχολιάζει τις ανθρώπινες συνειδήσεις, τη φθορά που μας χαρακτηρίζει, την αποσύνθεση που κατατρώει τα ανθρώπινα μυαλά και με την εναλλαγή συναισθημάτων να κοκκινίζει το φόντο, χωρίς να υπερβάλλει ούτε λεπτό, φτάνει στην κορύφωση.
Το γεμάτο από συμβολισμούς κι αλληγορίες μυθιστόρημα, σχολιάζει εύστοχα την απληστία των ανθρώπων, υπενθυμίζοντάς μας πως το κέρδος έναντι της ανθρώπινης ζωής θα υπερτερεί πάντα. Είμαστε όλα μας αναλώσιμα και έτοιμα να δολοφονήσουμε οποια (ο)δήποτε αλλά και οτιδήποτε ανθρώπινο μέσα μας και έξω μας.
Η Ι.Μ γελάει στα μούτρα του καπιταλισμού, επιρρίπτοντας ευθύνες στα καθεστώτα αλλά και στους ανθρώπους - μαριονέτες που τα υπηρετούν σαν σωστά δουλικά, πειθήνια ανθρωπάκια, έρμαια των φόβων τους.
Προτείνω το βιβλίο αυτό σε καθένα από εσάς, ακόμη κι αν το είδος του είναι μακριά από τις αναγνωστικές σας επιλογές.
Η χθεσινοβραδινή συζήτηση με τις συναναγνώστριες της Λέσχης Ανάγνωσης Ελληνίδων Συγγραφέων @read_our_voices ήταν σκέτη απόλαυση 💜
September 27, 2014
Σόδομα και Γόμορα. Το βιβλίο γραμμένο όλο σε επιστολική μορφή, είναι τόσο παράξενα γοητευτικό όπως και η πόλη που περιγράφει, τόσο ζοφερό όσο η κυβέρνηση αλλά με ένα ζόφος πορφυρό όπως και το πολύτιμο αλάτι. Ρημαγμένες ζωές σε έναν λαβύρινθο όπως τα πειραματόζωα προσπαθούν να ανταποκριθούν στους ρόλους που τους έχουν φορέσει. Ένα αίνιγμα που ποτέ δεν λύνεται. Η δυστοπία άγονη σε όλο της το μεγαλείο και μέσα εκεί η ελπίδα μόνη και μοναδική που πρέπει να προστατευτεί.
Απλά συγκλονιστικό, πρωτότυπο, συναρπαστικό. Χαίρομαι και είμαι περήφανος που η συγγραφέας είναι ελληνίδα
Ο βαθμός είναι 4,5/5.
Απλά συγκλονιστικό, πρωτότυπο, συναρπαστικό. Χαίρομαι και είμαι περήφανος που η συγγραφέας είναι ελληνίδα
Ο βαθμός είναι 4,5/5.
Displaying 1 - 30 of 215 reviews