Ik kwam het boek van Anouk toevallig tegen in de bibliotheek en aangezien ik het al meermaals had gespot in de boekenhandels besloot ik het - uit nieuwsgierigheid - mee te nemen.
Wat heb ik mij gestoord aan haar manier van schrijven! Dit boek is geschreven voor tieners of jongeren (she/her), zoveel is duidelijk. Slotzinnen als "Mind-blowing, toch?!", "Gek, toch?!", "Mooi, toch?!", "Yes, please? Yes, please!" etc gaven een geforceerde toon aan en kwamen zo herhaaldelijk voor alsof ze haar enorm moest bewijzen in dit boek.
Ook begrijp ik niet waarom ik regelmatig een portret van Anouk tegenkwam, wat is de link met het onderwerp van het boek vs de fotoportretten?
Als ik 15 was had ik dit boek waarschijnlijk gekocht omdat het schattige Pinterest quotes bevat, er mooi en girly uitziet en niet al te veel tekst bevat. Tegenwoordig heb ik het dus duidelijk meer voor de volwassen (dikke(re)) boeken zonder prentjes, call me boring.