Το χρονικό του Ιόλαου

by Δημήτρης Αλεξίου

Πώς είναι να ανατρέπεται όλη η ζωή σου μέσα σε μία στιγμή; Πώς γίνεται ο φόβος και η δυστυχία, οι απελπισμένες προσπάθειες και τα ακραία μέτρα να υποκαθιστούν μία γεμάτη ευμάρεια και ευτυχία ζωή; Η μικρή πόλη της Τριμυλίας βίωσε αυτήν την απότομη και απρόσμενη αλλαγή μέσα σε μία νύχτα. Ανακήρυξε ως εχθρούς της τα τρωκτικά και άνοιξε τις πόρτες της σε κάθε πιθανό σύμμαχο, που θα τη βοηθούσε να τον καταπολεμήσει, ακόμα κι αν τα κίνητρά του δεν ήταν αθώα. Η ελπίδα για το αύριο θα γεννηθεί μέσα από ένα μικρό οικιακό ποντίκι, τον Ιόλαο, που αγάπησε τα βιβλία που κανείς άλλος δεν ήθελε πια, ένα μελαγχολικό κορίτσι, που γεννήθηκε μέσα από έναν ζωγραφικό πίνακα και ένα αγόρι, που έμαθε να ζει στα λαγούμια του ανθρώπινου πολιτισμού. Μπορεί ο έρωτας να αντισταθεί; Μπορεί ο διαφορετικός να αρνηθεί να γίνει σαν τους άλλους; Μπορεί ο κόσμος να βρει τον εχθρό μέσα του και όχι σε κάτι που τον έμαθαν να εχθρεύεται; Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είναι ένα παραμύθι, ένα μυθιστόρημα φαντασίας, μία ιστορία αγάπης ή μία δυστοπία. Θα μπορούσε όμως να είναι και μία αλληγορία πάνω στο πώς βιώνουμε, αντιδράμε και εν τέλει, εξελισσόμαστε από μία καταστροφή που χτυπάει το είδος μας. Γιατί πάντα ο άνθρωπος θα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του είδους του.

Paperback

First published November 28, 2021

About the author

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1974. Σπούδασα Νομικές επιστήμες και είμαι δικηγόρος. Ζω και εργάζομαι στην Αθήνα. Έχω γράψει πέντε μυθιστορήματα, αρκετά θεατρικά έργα, στα οποία έχω παίξει ή και σκηνοθετήσει, και μεταφράζω από τα Αγγλικά.

Born in Athens in 1974. Studied Law in Athens University and works as a lawyer. Has published five novels so far. Also writes plays, and is also a theatre director, actor and translator.

Reviews

[Alina Vasileiou · Rating 4 out of 5]

Αυτο λοιπόν ήταν ένα υπέροχο δυστοπικό, βαθειά πολιτικό αλλά και 'κλασσικο' θα έλεγα, παραμύθι!!! Ο αγαπητός γνώριμος συγγραφέας απέδειξε ότι μπορεί να γράφει όμορφες ιστορίες,που έχουν πολλά επίπεδα και υπονοούν καταστάσεις. Εγώ μπόρεσα να ταυτιστώ σχεδόν με όλους τους ήρωες,ακόμα και με τον κύριο Ξ., πράγμα που θεωρώ σπουδαίο για έναν συγγραφέα.Το ένα αστεράκι που έχασε στην κριτική μου ήταν για το μυστήριο της 'γέννησης' της Ιόλης το οποίο ήθελα να λυθεί και να εξηγηθεί...δε μου έφτανε το υπονοούμενο εκεί...Ίσως όταν το ξαναδιαβάσω κάποτε(γιατί θα το κάνω) να μου είναι αρκετό...
Έχω διαβάσει πολλές δυστοπιες,πολλά παραμύθια,πολλά speculative βιβλία για να μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αξίζει να διαβαστεί από τους φανς του είδους αλλά και από όλους όσους αγαπούν τα έξυπνα 'παραμυθια'
Ελπίζω να γράψει κι άλλα 'τετοια' βιβλία ο συγγραφέας γιατί μπορεί να το κάνει και πιστεύω ότι το κάνει καλά..

[Panagiotis · Rating 5 out of 5]

Ένα παραμύθι ενηλίκων, μια δυστοπία. Πολλοί που το διάβασαν το χαρακτήρισαν πολιτικό βιβλίο αλλά για μένα κάθε δυστοπία έχει ως βάση της την πολιτική.
Μια ευημερεύουσα πολιτεία η Τριμυλία. Αυτάρκης σε αγαθά, με κατοίκους που δεν χρειάζεται να ανησυχούν για τον επιούσιο. Μέχρι που θα έρθει η καταστροφή, φυσική ή δολιοφθορά; Ο αναγνώστης θα το ανακαλύψει στην συνέχεια. Το μέλλον διαγράφεται ζοφερό, οι λύσεις είναι δαπανηρές και ακραίες. Σαν από μηχανής θεός θα εμφανιστεί η Εταιρεία. Η Εταιρεία ως άλλος Δαναός θα δώσει την λύση ζητώντας ανταλλάγματα που φαίνονται μηδαμινά στους κατοίκους. Το παν είναι να επιστρέψουν οι μέρες της ευδαιμονίας. Αλλά όπως ξέρουμε οι Δαναοί δεν δίνουν τίποτα χωρίς κέρδος. Σταδιακά η Τριμυλία θα βρεθεί υποτελής της Εταιρείας, οι κάτοικοί της θα αναπτύξουν μια σχέση δουλοπαροικίας μαζί της. Η ελίτ της πόλης θα υποταχθεί πλήρως όπως και οι κάτοικοι. Λίγες φωνές διαμαρτυρίας θα πνιγούν μέσα σε αυτό που προτάσσει το «γενικό καλό». Κάποιοι θα αποσυρθούν από τα εγκόσμια. Θα αυτοεξοριστούν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Ο σπόρος της αντίστασης δεν θα γεννηθεί στα σαλόνια, τους δρόμους και τις πλατείες. Αυτοί που κυκλοφορούν εκεί είναι χορτάτοι από άρτο και θεάματα. Θα γεννηθεί μέσα σε λαγούμια, υπόγεια, στοές κάτω από την γη. Οι παρίες της κοινωνίας θα σηκώσουν το βάρος του αγώνα.
Και είναι τόσο μικροί και ασυνήθιστοι. Ένας νέος Ρομά, μια κοπέλα 15 χρόνων - πέρα του κόσμου τούτου - και ένα μεταλλαγμένο ζώο, προϊόν ασυνήθιστων πειραμάτων. Αυτοί θα ενωθούν για να ξανακτίσουν πάνω στα ερείπια.
Αυτοί οι τρείς είναι και οι αφηγητές της ιστορίας. Τόσο πρωτότυπους ήρωες είχα καιρό να συναντήσω σε βιβλίο. Τρεις ήρωες, τρεις αφηγήσεις, δύο πρωτοπρόσωπες και μια τριτοπρόσωπη που εναλλάσσονται. Ανάμεσά τους παρεμβάλλεται ο ίδιος ο συγγραφέας που απευθύνεται στον αναγνώστη αυτοπροσώπος. Στην αρχή με ξένισε αλλά μετά με γοήτευσε.
Μου ήταν δύσκολο να γράψω για αυτό το βιβλίο. Όχι γιατί ήμουν από τους τυχερούς που το διάβασε σαν χειρόγραφο το μακρινό 2016, ούτε γιατί παρακολούθησα από κοντά την περιπέτειά του μέχρι να εκδοθεί. Όσο αδιανόητο μου φαινόταν αυτό που πραγματευόταν το βιβλίο τότε, τόσο εφιαλτικά πραγματικό μου φαίνεται μετά από δυο χρόνια πανδημίας. Αυτά τα χρόνια με άλλαξαν όπως υποθέτω άλλαξαν τον καθένα μας. Μου φαίνεται ότι άλλαξαν οι προτεραιότητές μας, ότι επανακαθορίσαμε τις κόκκινες γραμμές μας.