What do you think?
Rate this book
Ο Ασβός
Κάθε χρόνο τη νύχτα της 6ης Νοεμβρίου ένας κατ’ εξακολούθηση δολοφόνος που τον αποκαλούν Ασβό εισβάλλει από το πάτωμα του υπογείου στο σπίτι του θύματος που έχει επιλέξει. Σέρνει το θύμα του μέσα στο έδαφος και εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει ίχνη.
Ένα πρωί, η εκδότρια Άνικα Γκράνλουντ βρίσκει ένα λασπωμένο χειρόγραφο έξω από την πόρτα του γραφείου της. Φέρει τον τίτλο «Είμαι ο Ασβός» και αποτελεί τη νοσηρή βιογραφία ενός κατά συρροή δολοφόνου που ζει κάτω από τη γη. Η Άνικα βλέπει σε αυτό μια ευκαιρία να σώσει τον εκδοτικό της οίκο, που απειλείται με πτώχευση αν δεν βρεθεί άμεσα ένα μπεστ-σέλερ. Αποφασίζει να το εκδώσει, αν και γνωρίζει ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις. Η αμφιλεγόμενη απόφασή της την οδηγεί σε βαθιά σκοτάδια που νόμιζε πως είχε θάψει από παιδί.
Ποιος είναι ο Ασβός; Ποιος έγραψε το βιβλίο; Και ποιος ελλοχεύει κάτω από το έδαφος;
Ο Ασβός είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με υπερφυσικά στοιχεία, που μας δείχνει πόσο εύθραυστη μπορεί να γίνει η ψυχή του ανθρώπου όταν πιέζεται υπερβολικά.
Ένα πρωί, η εκδότρια Άνικα Γκράνλουντ βρίσκει ένα λασπωμένο χειρόγραφο έξω από την πόρτα του γραφείου της. Φέρει τον τίτλο «Είμαι ο Ασβός» και αποτελεί τη νοσηρή βιογραφία ενός κατά συρροή δολοφόνου που ζει κάτω από τη γη. Η Άνικα βλέπει σε αυτό μια ευκαιρία να σώσει τον εκδοτικό της οίκο, που απειλείται με πτώχευση αν δεν βρεθεί άμεσα ένα μπεστ-σέλερ. Αποφασίζει να το εκδώσει, αν και γνωρίζει ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις. Η αμφιλεγόμενη απόφασή της την οδηγεί σε βαθιά σκοτάδια που νόμιζε πως είχε θάψει από παιδί.
Ποιος είναι ο Ασβός; Ποιος έγραψε το βιβλίο; Και ποιος ελλοχεύει κάτω από το έδαφος;
Ο Ασβός είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με υπερφυσικά στοιχεία, που μας δείχνει πόσο εύθραυστη μπορεί να γίνει η ψυχή του ανθρώπου όταν πιέζεται υπερβολικά.
480 pages, Paperback
First published April 7, 2020
6 people are currently reading
247 people want to read
About the author
Fredrik P. Winter
4 books6 followersFredrik Persson Winter, writing as Fredrik P Winter, was born in Trollhättan and now lives in Gothenburg on the west coast in Sweden.
Fredrik P Winter writes psychological thrillers, many set in the publishing industry. In 2020 his thriller The Badger was released in Sweden to high praise from the readers and thereafter sold to several foreign markets.
He has also previously published youth novels in Swedish under the pen name Fredrik Persson.
When he is not writing he works as an acclaimed lawyer specializing in intellectual property rights. Aside from his passion for writing he enjoys the usual things such as spending time with family and friends, movies, traveling and reading. He is also a hobby pilot, mainly flying gliders, and of course he spends time on his passion for writing. He is a lawyer at day and author at night.
You can also find him on Instagram and BlueSky under the handle @fredrikpwinter.
Fredrik P Winter writes psychological thrillers, many set in the publishing industry. In 2020 his thriller The Badger was released in Sweden to high praise from the readers and thereafter sold to several foreign markets.
He has also previously published youth novels in Swedish under the pen name Fredrik Persson.
When he is not writing he works as an acclaimed lawyer specializing in intellectual property rights. Aside from his passion for writing he enjoys the usual things such as spending time with family and friends, movies, traveling and reading. He is also a hobby pilot, mainly flying gliders, and of course he spends time on his passion for writing. He is a lawyer at day and author at night.
You can also find him on Instagram and BlueSky under the handle @fredrikpwinter.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 100 reviews
January 13, 2022
Ευχάριστη έκπληξη αυτό το βιβλίο. Πολύ καλό, αν και το τέλος, από κάποια φάση και μετά, ήταν λίγο προβλέψιμο. Όπως και να'χει, πάντα όταν βλέπω καινούριους συγγραφείς να μεταφράζονται, χαίρομαι. Ελπίζω η προσπάθεια να βρει ανταπόκριση και να συνεχίσουν να βγαίνουν τέτοιες εκπλήξεις.
December 30, 2021
Ένα ωραία γραμμένο αλλά αρκετά "ελαφρύ" ψυχολογικό θρίλερ, με αληθοφανείς χαρακτήρες χωρίς όμως σοβαρές ανατροπές, μιας και από την αρχή ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα όσον αφορά την εξέλιξη της πλοκής.
Ίσως έδινα ένα ακόμα αστεράκι αν η περίληψη στο οπισθόφυλλο δεν δημιουργούσε υψηλές προσδοκίες με αναφορές σε υπερφυσικά στοιχεία κλπ,κάτι που σαφώς είναι το αδύνατο σημείο του, μιας και η απόπειρα να μπει οτιδήποτε υπερφυσικό δεν στέφθηκε με επιτυχία.
Ένα ακόμα αστεράκι χάθηκε επειδή αρκετές φορές μέσα στο κείμενο η επιρροή από τα αναγνώσματα του συγγραφέα ήταν εμφανής σε σημείο αντιγραφής, κάτι που νεότεροι ηλικιακά αναγνώστες ίσως δεν αντιληφθούν, στα μάτια μου όμως αναβοσβηναν βελάκια 😂.
Μπορεί να μην ανήκει στα αριστουργήματα της χρονιάς, παρόλα αυτά είναι άνω του μετρίου,και ο τρόπος που προσεγγίζει τους κεντρικούς χαρακτήρες ίσως αγγίξει την καρδιά των πιο ευαίσθητων αναγνωστών.
3.5/5
Ίσως έδινα ένα ακόμα αστεράκι αν η περίληψη στο οπισθόφυλλο δεν δημιουργούσε υψηλές προσδοκίες με αναφορές σε υπερφυσικά στοιχεία κλπ,κάτι που σαφώς είναι το αδύνατο σημείο του, μιας και η απόπειρα να μπει οτιδήποτε υπερφυσικό δεν στέφθηκε με επιτυχία.
Ένα ακόμα αστεράκι χάθηκε επειδή αρκετές φορές μέσα στο κείμενο η επιρροή από τα αναγνώσματα του συγγραφέα ήταν εμφανής σε σημείο αντιγραφής, κάτι που νεότεροι ηλικιακά αναγνώστες ίσως δεν αντιληφθούν, στα μάτια μου όμως αναβοσβηναν βελάκια 😂.
Μπορεί να μην ανήκει στα αριστουργήματα της χρονιάς, παρόλα αυτά είναι άνω του μετρίου,και ο τρόπος που προσεγγίζει τους κεντρικούς χαρακτήρες ίσως αγγίξει την καρδιά των πιο ευαίσθητων αναγνωστών.
3.5/5
December 30, 2021
Μάλλον θα γίνω η ξινή της παρέας, γιατί δεν το βρήκα τόσο φοβεροκαταπληκτικό όσο τόσοι άλλοι. Ένα αξιοπρεπές θρίλερ αλλά όχι αυτό που περίμενα βάσει του ντόρου που έγινε. Ευφυέστατη ιδέα, καλή πλοκή, μικρές αλλά "φωνακλούδικες" ανατροπές και μια πολύ δυνατή σκηνή προς το τέλος. Έτσι μπορώ να συνοψίσω την άποψή μου. Πέραν αυτών είχε θέματα που με ενόχλησαν και για τα οποία δε μπορώ να μιλήσω με τον φόβο των σπόιλερ. Όπως και να έχει 3,5 αστεράκια από εμένα.
December 27, 2021
4.5/5
Ο Ασβός είναι ένα δυνατό και καλογραμμένο ψυχολογικό και αστυνομικό θρίλερ που είναι χωρισμένο σε μικρά κεφάλαια με ένα μικρό απόσπασμα της βιογραφίας του Ασβού σε κάθε αρχή, που το βρήκα τόσο ενδιαφέρον.
Το βιβλίο μας παρουσιάζει τρείς ζωές. Της επιθεωρήτριας της υπόθεσης του Ασβού, Σεσίλια, της εκδότριας του βιβλίου του Ασβού, Άνικα και του υποτιθέμενου συγγραφέα του βιβλίου του Ασβού, Γιαν, που γίνεται σε flashbacks, καθώς είναι αγνοούμενος τα τελευταία πέντε χρόνια, και διαβάζουμε για τη ζωή του λίγο πριν την εξαφάνιση.
Η Σεσίλια είναι αποφασισμένη να πιάσει αυτόν τον κατά συρροή δολοφόνο που χτυπάει μια φορά τον χρόνο και πάντα της ξεφεύγει χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος, ούτε δικό του, ούτε του πτώματος. Απλά εξαφανίζεται σε μία τρύπα υπογείως δημιουργώντας τον θρύλο του Ασβού. Σε αυτή της τη προσπάθεια βρίσκει το ένα εμπόδιο μετά το άλλο και παρά τα δικά της προβλήματα, συνεχίζει πιο αποφασισμένη από ποτέ.
Η Άνικα δεν έχει τόσα πολλά κοινά με τη Σεσίλια, εκείνη έχει έναν ευτυχισμένο γάμο και μια τελείως διαφορετική δουλειά, είναι εκδότρια βιβλίων που τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζει τόσο τη πίεση της δουλειάς της, καθώς ο εκδοτικός οίκος οδεύει στη πτώχευση, αλλά και το γεγονός ότι αυτή τη περίοδο ψάχνει με τον σύζυγό της για δικό τους σπίτι, αυξάνει άλλο τόσο το άγχος της. Αυτό θα την οδηγήσει σε παράτολμες αποφάσεις, μόλις βρεθεί μπροστά της το χειρόγραφο με την βιογραφία του Ασβού, γραμμένο από τον αγνοούμενο εδώ και χρόνια, συγγραφέα-συνεργάτη της.
Έτσι θα αποφασίσει να το εκδώσει χωρίς να είναι έτοιμη για την αντίδραση του κόσμου και ειδικά των συγγενών των θυμάτων, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τη πίεση που δέχεται με αποτέλεσμα να της συμβεί κάτι αναπάντεχο που θα αλλάξει τη ζωή του ζευγαριού, και την ίδια να βρίσκεται παγιδευμένη με τους δαίμονες που είχε να αντιμετωπίσει από μικρή ηλικία.
Ο χρόνος περνάει και μια ακόμη τρομακτική νύχτα του Νοεμβρίου πλησιάζει και η αγωνία για το ποιος θα έρθει αντιμέτωπος με τα νύχια του Ασβού, μεγαλώνει…
Απλά καθηλωτικό!! Το διάβασα σε μικρό χρονικό διάστημα γιατί πραγματικά κόλλησα και δεν ήθελα να το αφήσω. Δεν είναι από τα βιβλία που έχουν συνέχεια ανατροπές και δράση, αλλά είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο, που όλο και αυξάνει την αγωνία, με αποκορύφωμα προς το τέλος, που απλά θες να συνεχίσεις να διαβάζεις!!
Ο Ασβός είναι ένα δυνατό και καλογραμμένο ψυχολογικό και αστυνομικό θρίλερ που είναι χωρισμένο σε μικρά κεφάλαια με ένα μικρό απόσπασμα της βιογραφίας του Ασβού σε κάθε αρχή, που το βρήκα τόσο ενδιαφέρον.
Το βιβλίο μας παρουσιάζει τρείς ζωές. Της επιθεωρήτριας της υπόθεσης του Ασβού, Σεσίλια, της εκδότριας του βιβλίου του Ασβού, Άνικα και του υποτιθέμενου συγγραφέα του βιβλίου του Ασβού, Γιαν, που γίνεται σε flashbacks, καθώς είναι αγνοούμενος τα τελευταία πέντε χρόνια, και διαβάζουμε για τη ζωή του λίγο πριν την εξαφάνιση.
Η Σεσίλια είναι αποφασισμένη να πιάσει αυτόν τον κατά συρροή δολοφόνο που χτυπάει μια φορά τον χρόνο και πάντα της ξεφεύγει χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος, ούτε δικό του, ούτε του πτώματος. Απλά εξαφανίζεται σε μία τρύπα υπογείως δημιουργώντας τον θρύλο του Ασβού. Σε αυτή της τη προσπάθεια βρίσκει το ένα εμπόδιο μετά το άλλο και παρά τα δικά της προβλήματα, συνεχίζει πιο αποφασισμένη από ποτέ.
Η Άνικα δεν έχει τόσα πολλά κοινά με τη Σεσίλια, εκείνη έχει έναν ευτυχισμένο γάμο και μια τελείως διαφορετική δουλειά, είναι εκδότρια βιβλίων που τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζει τόσο τη πίεση της δουλειάς της, καθώς ο εκδοτικός οίκος οδεύει στη πτώχευση, αλλά και το γεγονός ότι αυτή τη περίοδο ψάχνει με τον σύζυγό της για δικό τους σπίτι, αυξάνει άλλο τόσο το άγχος της. Αυτό θα την οδηγήσει σε παράτολμες αποφάσεις, μόλις βρεθεί μπροστά της το χειρόγραφο με την βιογραφία του Ασβού, γραμμένο από τον αγνοούμενο εδώ και χρόνια, συγγραφέα-συνεργάτη της.
Έτσι θα αποφασίσει να το εκδώσει χωρίς να είναι έτοιμη για την αντίδραση του κόσμου και ειδικά των συγγενών των θυμάτων, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τη πίεση που δέχεται με αποτέλεσμα να της συμβεί κάτι αναπάντεχο που θα αλλάξει τη ζωή του ζευγαριού, και την ίδια να βρίσκεται παγιδευμένη με τους δαίμονες που είχε να αντιμετωπίσει από μικρή ηλικία.
Ο χρόνος περνάει και μια ακόμη τρομακτική νύχτα του Νοεμβρίου πλησιάζει και η αγωνία για το ποιος θα έρθει αντιμέτωπος με τα νύχια του Ασβού, μεγαλώνει…
Απλά καθηλωτικό!! Το διάβασα σε μικρό χρονικό διάστημα γιατί πραγματικά κόλλησα και δεν ήθελα να το αφήσω. Δεν είναι από τα βιβλία που έχουν συνέχεια ανατροπές και δράση, αλλά είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο, που όλο και αυξάνει την αγωνία, με αποκορύφωμα προς το τέλος, που απλά θες να συνεχίσεις να διαβάζεις!!
February 15, 2022
Σκανδιναβικό ψυχολογικό θρίλερ με αρκετά στοιχεία ενός καλού,σκοτεινού αστυνομικού .Απο τις πρώτες ακομα σελιδες καταλαβαινει κανεις πως προκειται για ένα καθηλωτικό και ταυτόχρονα αρκετά πρωτότυπο μυθιστόρημα.
Κι ενώ η υπόθεση κυλάει ομαλά , υπάρχει ένα μυστήριο που πλανάται στον αέρα κάνοντας την ατμόσφαιρα ιδιαίτερα τρομακτική με μεταφυσικά στοιχεία να πλαισιώνουν την υπόθεση. Όσο πιο πολυ προχωρανε τα κεφάλαια γινονται πιο μικρά αλλά και πιο μεστά κάνοντας την αγωνία να φτάνει στα κόκκινα.Ο χρόνος μετράει αντίστροφα και τα όρια στενεύουν.
Ένας κατ'εξακολούθηση δολοφόνος, ο Ασβός και δύο γυναίκες. Η Σεσίλια, υπεύθυνη για τις έρευνες της αστυνομίας και η Άνικα, εργαζόμενη στον εκδοτικό οίκο όπου εκδιδεται το βιβλίο με θέμα τις δολοφονίες του Ασβού. Ο Ασβός "χτυπά" κάθε χρόνο στις 6 Νοεμβρίου. Γιατί μόνο τη συγκεκριμένη ημερομηνία; Στην υπόθεση εμπλέκεται κι ένας συγγραφέας φάντασμα, εξαφανισμένος εδω και χρόνια που έχει κυρηχτεί κι επίσημα νεκρός.
Πέρα από τη σκοτεινή του ατμόσφαιρα μπορω να πω οτι μου αρεσε και το στοιχείο του αυτοσαρκασμου και της ειρωνίας που παρατήρησα σε αρκετά σημεία. Εκδοτικοί που δε θέλουν να εκδόσουν άλλο ένα αστυνομικό και κατακρινουν ολα αυτά που συμβαίνουν σε έναν εκδοτικό. Αστυνομικοί που δεν συμφωνούν με την εικόνα τους στο ίδιο αστυνομικό βιβλίο που πρωταγωνιστούν.
Ο Winter παιζει με το μυαλό μας , αφήνει μικρά μικρά ψιχουλα στον αναγνωστη ώστε να τα ακολουθήσει και να βρει τις απαντήσεις. Απαντήσεις που δινονται με σαφηνεια σε όλες τις ερωτήσεις και τις απορίες που προκύπτουν.
Τέλος, τα ψυχικά νοσήματα έχουν και αυτά τη θέση τους στο ψυχολογικό αυτό θρίλερ. Τα όρια του ανθρώπινου μυαλού όταν βρίσκεται αντιμέτωπο με δύσκολες καταστάσεις.
Έξυπνο και ευφυες, σκοτεινό και μυστηριώδες.Σίγουρα πρόκειται για το θρίλερ της χρονιάς. Είμαι σίγουρη πως θα το απολαύσεις!
Κι ενώ η υπόθεση κυλάει ομαλά , υπάρχει ένα μυστήριο που πλανάται στον αέρα κάνοντας την ατμόσφαιρα ιδιαίτερα τρομακτική με μεταφυσικά στοιχεία να πλαισιώνουν την υπόθεση. Όσο πιο πολυ προχωρανε τα κεφάλαια γινονται πιο μικρά αλλά και πιο μεστά κάνοντας την αγωνία να φτάνει στα κόκκινα.Ο χρόνος μετράει αντίστροφα και τα όρια στενεύουν.
Ένας κατ'εξακολούθηση δολοφόνος, ο Ασβός και δύο γυναίκες. Η Σεσίλια, υπεύθυνη για τις έρευνες της αστυνομίας και η Άνικα, εργαζόμενη στον εκδοτικό οίκο όπου εκδιδεται το βιβλίο με θέμα τις δολοφονίες του Ασβού. Ο Ασβός "χτυπά" κάθε χρόνο στις 6 Νοεμβρίου. Γιατί μόνο τη συγκεκριμένη ημερομηνία; Στην υπόθεση εμπλέκεται κι ένας συγγραφέας φάντασμα, εξαφανισμένος εδω και χρόνια που έχει κυρηχτεί κι επίσημα νεκρός.
Πέρα από τη σκοτεινή του ατμόσφαιρα μπορω να πω οτι μου αρεσε και το στοιχείο του αυτοσαρκασμου και της ειρωνίας που παρατήρησα σε αρκετά σημεία. Εκδοτικοί που δε θέλουν να εκδόσουν άλλο ένα αστυνομικό και κατακρινουν ολα αυτά που συμβαίνουν σε έναν εκδοτικό. Αστυνομικοί που δεν συμφωνούν με την εικόνα τους στο ίδιο αστυνομικό βιβλίο που πρωταγωνιστούν.
Ο Winter παιζει με το μυαλό μας , αφήνει μικρά μικρά ψιχουλα στον αναγνωστη ώστε να τα ακολουθήσει και να βρει τις απαντήσεις. Απαντήσεις που δινονται με σαφηνεια σε όλες τις ερωτήσεις και τις απορίες που προκύπτουν.
Τέλος, τα ψυχικά νοσήματα έχουν και αυτά τη θέση τους στο ψυχολογικό αυτό θρίλερ. Τα όρια του ανθρώπινου μυαλού όταν βρίσκεται αντιμέτωπο με δύσκολες καταστάσεις.
Έξυπνο και ευφυες, σκοτεινό και μυστηριώδες.Σίγουρα πρόκειται για το θρίλερ της χρονιάς. Είμαι σίγουρη πως θα το απολαύσεις!
April 13, 2020
Med tanke på att jag är riktigt dålig på att läsa nya böcker (ibland känns det som om dom måste "ligga till sig" i bokhyllan och ge mig dåligt samvete innan jag kan läsa dom) så måste jag ge kudos till författaren som fick mig att omedelbart flytta upp den i TBR-listan och dessutom KÖPA den för riktiga pengar (och inte bara önska ett läsex)!
Var den värd det?
Ja, det måste jag säga. Det fanns saker jag ogillande, men inte så pass mycket att det stjälper hela boken. Lite för mycket beskrivningar på miljö och karaktärer (vad spelar färgen på ett hårband för roll liksom?) men uppblandat med tillräckligt mycket action för att föra handlingen framåt.
Karaktärerna är inte helt välplanerade, dom kan ibland kännas lite.... ovala. T.ex Cecilia. Pragmatisk och handlingskraftig, men känns inte helt personlig. Det jag lärde mig om henne var hennes besatthet av Tinder och att hon är polis. Inget mer.
Annikas besatthet över manuset som ska ges ut känns också liiiiite för desperat. Och då har man dessutom extremt lite empati för henne i efterdyningarna. Och regnar det alltid i Göteborg?
Även några smärre "plot-hål" som jag dock känner inte spelade mig så stor roll.
Det jag gillar extra mycket är utdragen ur Grävlingens perspektiv inför varje kapitel. Mycket effektfullt. Och de karaktärer jag gillar mest är Martin, och lite otippat (eller kanske inte) Jan Apelgren. Den psykologiska aspekten tycker jag allra mest om, ibland kändes det som om jag hängde med Annika ner i galenskapen, kanske var det därför jag behövde lite paus i läsandet ibland.
Var den värd det?
Ja, det måste jag säga. Det fanns saker jag ogillande, men inte så pass mycket att det stjälper hela boken. Lite för mycket beskrivningar på miljö och karaktärer (vad spelar färgen på ett hårband för roll liksom?) men uppblandat med tillräckligt mycket action för att föra handlingen framåt.
Karaktärerna är inte helt välplanerade, dom kan ibland kännas lite.... ovala. T.ex Cecilia. Pragmatisk och handlingskraftig, men känns inte helt personlig. Det jag lärde mig om henne var hennes besatthet av Tinder och att hon är polis. Inget mer.
Annikas besatthet över manuset som ska ges ut känns också liiiiite för desperat. Och då har man dessutom extremt lite empati för henne i efterdyningarna. Och regnar det alltid i Göteborg?
Även några smärre "plot-hål" som jag dock känner inte spelade mig så stor roll.
Det jag gillar extra mycket är utdragen ur Grävlingens perspektiv inför varje kapitel. Mycket effektfullt. Och de karaktärer jag gillar mest är Martin, och lite otippat (eller kanske inte) Jan Apelgren. Den psykologiska aspekten tycker jag allra mest om, ibland kändes det som om jag hängde med Annika ner i galenskapen, kanske var det därför jag behövde lite paus i läsandet ibland.
February 7, 2022
Dit boek zat in het Thrillerabonnement van A.W. Bruna en had ik nog liggen. Afgelopen week heb ik het eindelijk gelezen!
Elk jaar, in de nacht van 5 op 6 november, slaat hij toe: de Das. Via de kelder van het huis breekt hij in en gaat hij op zoek naar zijn prooi. Zijn slachtoffers worden de grond in gesleept en verdwijnen spoorloos...
Annika Granlund, werkzaam bij een uitgeverij, vindt op een dag voor de deur van haar kantoor een manuscript. Het is helemaal besmeurd. Het manuscript heeft de titel 'Ik ben de Das' en het bevat de biografie van de seriemoordenaar die ondergronds leeft. De uitgeverij staat op het punt om failliet te gaan en Annika ziet met dit manuscript kans om het te redden. Ze denkt namelijk dat dit een bestseller kan worden.
Eerst twijfelt ze, maar besluit dan toch om het uit te geven. Deze beslissing blijkt dramatische gevolgen te hebben. Ook angsten uit haar verleden lijken haar weer in hun greep te hebben. Maar wie heeft het manuscript geschreven? En wie schuilt er achter 'de Das'?
'De Das' begint met een moord. Het enige wat de politie vindt is een gat in de kelder. Het lichaam is verdwenen en de politie staat voor een raadsel. Wel is duidelijk dat de Das weer heeft toegeslagen. Het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven verteld. We volgen voornamelijk Annika. Maar ook maken we kennis met Cecilia, werkzaam bij de politie.
Elk hoofdstuk begint met een cursief gedrukte tekst. Dit is telkens tekst die in het manuscript staat. De spanning wordt heel erg langzaam opgebouwd. Toch vond ik dit niet vervelend, want de schrijfstijl is heel vlot en het verhaal heeft erg korte hoofdstukken. Dit maakte de ontbrekende spanning helemaal goed. Op het einde wordt het allemaal steeds mysterieuzer en je hebt echt geen idee welke kant het op zal gaan. Uiteindelijk krijg je te weten wie al die jaren verscholen ging achter 'de Das'.
Ondanks dat niet iedereen enthousiast is over dit boek heb ik er in ieder geval WEL van genoten.
Beoordeling: 4,0
Elk jaar, in de nacht van 5 op 6 november, slaat hij toe: de Das. Via de kelder van het huis breekt hij in en gaat hij op zoek naar zijn prooi. Zijn slachtoffers worden de grond in gesleept en verdwijnen spoorloos...
Annika Granlund, werkzaam bij een uitgeverij, vindt op een dag voor de deur van haar kantoor een manuscript. Het is helemaal besmeurd. Het manuscript heeft de titel 'Ik ben de Das' en het bevat de biografie van de seriemoordenaar die ondergronds leeft. De uitgeverij staat op het punt om failliet te gaan en Annika ziet met dit manuscript kans om het te redden. Ze denkt namelijk dat dit een bestseller kan worden.
Eerst twijfelt ze, maar besluit dan toch om het uit te geven. Deze beslissing blijkt dramatische gevolgen te hebben. Ook angsten uit haar verleden lijken haar weer in hun greep te hebben. Maar wie heeft het manuscript geschreven? En wie schuilt er achter 'de Das'?
'De Das' begint met een moord. Het enige wat de politie vindt is een gat in de kelder. Het lichaam is verdwenen en de politie staat voor een raadsel. Wel is duidelijk dat de Das weer heeft toegeslagen. Het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven verteld. We volgen voornamelijk Annika. Maar ook maken we kennis met Cecilia, werkzaam bij de politie.
Elk hoofdstuk begint met een cursief gedrukte tekst. Dit is telkens tekst die in het manuscript staat. De spanning wordt heel erg langzaam opgebouwd. Toch vond ik dit niet vervelend, want de schrijfstijl is heel vlot en het verhaal heeft erg korte hoofdstukken. Dit maakte de ontbrekende spanning helemaal goed. Op het einde wordt het allemaal steeds mysterieuzer en je hebt echt geen idee welke kant het op zal gaan. Uiteindelijk krijg je te weten wie al die jaren verscholen ging achter 'de Das'.
Ondanks dat niet iedereen enthousiast is over dit boek heb ik er in ieder geval WEL van genoten.
Beoordeling: 4,0
July 9, 2022
3,5-4*
Niet slecht voor een debuut.
Niet slecht voor een debuut.
November 14, 2021
Ο ασβός..!
" Είμαι ο ασβός. Αυτή είναι η ιστορία μου. Όταν, τη διαβάσεις, ίσως με δεις με άλλο μάτι . Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα...! "
Ο συγγραφέας Fredrik P Winter ήρθε για, να ταράξει τα νερά, της Ελληνικής λογοτεχνίας και πιο συγκεκριμένα, το αναγνωστικό κοινό, που αγαπά τα θρίλερ τρόμου.
Είναι από τους συγγραφείς, που πραγματικά μπαίνουν μέσα στο μυαλό του αναγνώστη. Και θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος συγγραφέας έχει διαβάσει πολλά βιβλία στη ζωή του. Το συμπέρασμα αυτό μου δημιουργήθηκε από την εντύπωση που μου έδωσε το χάρισμα του.
Δεν προσφέρει απλώς ένα βιβλίο στον αναγνώστη. Του χαρίζει απλόχερα αυτό, που ο αναγνώστης αναζητά από ένα βιβλίο, πιο συγκεκριμένα από ένα ψυχολογικό θρίλερ, τρόμου. Ναι, δίνει απλόχερα αυτά που μπορούν να κάνουν ένα βιβλίο δυνατό.. Όμως, όχι, χωρίς κόστος..!
Ένα βιβλίο. Τι κακό μπορεί να προκαλέσει ένα βιβλίο, που γράφτηκε και εκδόθηκε για, να διαβαστεί; Απλώς ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο, όπως όλα τα άλλα που έχεις διαβάσει, και όπως όλα εκείνα, που έχει στη βιβλιοθήκη σου. Ή μήπως όχι;
Τι έχεις να φοβηθείς αγαπημένε μου αναγνώστη από ένα απλό βιβλίο;
Όλοι οι συγγραφείς συνηθίζουν να χρησιμοποιούν την αχαλίνωτη φαντασία τους για να διηγηθούν μία ιστορία.
Και εγώ εδώ θέλω να σας θέσω ένα σημαντικό ερώτημα.. πόσο σίγουροι μπορεί να είμαστε ότι ο Fredrik P Winter χρησιμοποιεί μόνο τη φαντασία του, για να σου διηγηθεί την ιστορία του ασβόυ;
Το νιώθεις ήδη και εσύ;
Ό κάθε άνθρωπος, που θα διαβάσει αυτό το βιβλίο, Ίσως θεωρήσει ότι είναι απλώς μία ακόμα ιστορία σαν τις άλλες. Μία ιστορία δοσμένη με έναν πιο πρωτότυπο τρόπο.
Και ίσως σας πω ότι έχετε δίκιο. Εν μέρει. Εν μέρει γιατί οι καλύτεροι άσοι δεν κρύβονται σε κανένα μανίκι, έχουν πέσει ήδη στο τραπέζι, και έχουν φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τα ψυχολογικά θρίλερ συνήθως έχουν τη γοητεία του τρόμου. Κάποιες φορές αιωρείται, και άλλες πάλι εμφανίζεται μέσα από κάποιες σκηνές από τους ρόλους των ηρώων. Κάποιες φορές ναι. Όμως ο αυτός ο συγγραφέας έχει κάνει το αδιανόητο...
Ο τρόμος είναι ζωντανός... Ρεαλιστικός.. σε αγγίζει, δεν εισβάλει μόνο στο μυαλό σου, αγγίζει κάθε ίνα του κορμιού και της ψυχής σου.
Ξέρω ότι ήδη το νιώθεις...!
Σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν μικρά κεφάλαια. Κάθε ένα κεφάλαιο ξεκινά με μία μικρή ή μεγάλη φράση του ασβόυ. Μετά από αυτό συνεχίζει η ιστορία να εξελίσσεται.
Όμως με έναν περίεργο τρόπο, διαβάζοντας το κάθε κεφάλαιο, και εστιάζοντας στο συναίσθημα των φράσεων, είναι σαν οι ίδιες οι φράσεις να είναι και το κίνητρο της κάθε νέας τροπής της ιστορίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διχάσει τον αναγνώστη.. και να αναρωτηθεί: Ποιος τελικά είναι ο ασβός.
Ανατροπές και δράση.!
Μπορεί οι ανατροπές να είναι μικρές, όμως είναι από εκείνες που όσο πιο μικρές είναι τόσο μεγαλύτερο θόρυβο κάνουν. Είναι μικρές και σε πολλά διαφορετικά κεφάλαια του βιβλίου. Δεν είναι οι ανατροπές που αλλάζουν την ιστορία, αλλά η ιστορία που εξαρτάται από τις ανατροπές της.
Η αγωνία είναι μία αδιάκοπη φαγούρα από ζωύφια που σέρνονται αόρατα στη σάρκα... Έντονη, δυνατή σου κόβει την ανάσα.!
Στις τελευταίες σελίδες οι παλμοί αυξάνονται. Ο συγγραφέας έχει ακόμη κάτι να δώσει.
Γυρνά τη ρουλέτα αλλά δεν αρκείται στο τίποτα.. τα θέλει όλα, και στα προσφέρει με τέτοιον τρόπο, που σε κάθε λέξη, πρόταση, και παράγραφο δημιουργεί στον αναγνώστη σύγχυση, φόβο, τρόμο και μία ανατριχίλα που σοκάρει..
" Καθώς διαβάζεις το βιβλίο μου, σίγουρα θα αναρωτιέσαι ποια κομμάτια είναι πραγματικά και ποια τα συνέλαβα με τη φαντασία μου, μόνο και μόνο για να σε διασκεδάσω..;
Ο ασβός είναι πραγματικός. Ξέρεις πολύ καλά πως λέω αλήθεια..
Όταν σου μιλάω μέσα από το κείμενό μου νιώθεις πως είσαι ο εκλεκτός ή πως απείλησε; "
Τελικά αγαπημένε μου αναγνώστη, ποιος έγραψε αυτό το βιβλίο;
Ο συγγραφέας;
Ο ασβός;
Ή.... Εσύ.!
Μετρά τις ανάσες σου...
Η αλήθεια έρχεται στο φως..
Σε τρομάζει που όλα γύρω είναι πνιγμένα στο σκοτάδι...;
Δεν είσαι έτοιμος για το τέλος..?
Ω.. πίστεψέ με κανείς δεν είναι.!
Πρίν ξεκινήσεις να διαβάζεις αυτό το βιβλίο, βεβαιώσου ότι είσαι σίγουρος για την απόφασή σου. Τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο. Πριν το διαβάσεις.. σκέψου αν αντέχεις να βρεθείς αντιμέτωπος με τους εφιάλτες σου. Εκείνους που άφησες πίσω και πιστέψες άθελά σου ότι ξεχάστηκαν.!
Πριν αφεθείς στην γοητεία του ασβόυ βεβαιώσου ότι είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον έυατο.!
Αγαπημένε μου αναγνώστη, σου υπόσχομαι, ότι ο ασβός είναι το πιο διαστροφικό, φρικιαστικό, θρίλερ, πού θα σε γοητεύσει, θα σε σοκάρει, και θα εισχωρήσει βαθιά στο μυαλό σου. Δεν θα μπορείς να ξεφύγεις, άλλα ίσως στο τέλος και να μην θες να ξεφύγεις..
Είναι ο ασβός.
Είσαι ο αναγνώστης..
Είσαι έτοιμος να μάθεις την ιστορία του;
" Είμαι ο ασβός. Αυτή είναι η ιστορία μου. Όταν, τη διαβάσεις, ίσως με δεις με άλλο μάτι . Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα...! "
Ο συγγραφέας Fredrik P Winter ήρθε για, να ταράξει τα νερά, της Ελληνικής λογοτεχνίας και πιο συγκεκριμένα, το αναγνωστικό κοινό, που αγαπά τα θρίλερ τρόμου.
Είναι από τους συγγραφείς, που πραγματικά μπαίνουν μέσα στο μυαλό του αναγνώστη. Και θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος συγγραφέας έχει διαβάσει πολλά βιβλία στη ζωή του. Το συμπέρασμα αυτό μου δημιουργήθηκε από την εντύπωση που μου έδωσε το χάρισμα του.
Δεν προσφέρει απλώς ένα βιβλίο στον αναγνώστη. Του χαρίζει απλόχερα αυτό, που ο αναγνώστης αναζητά από ένα βιβλίο, πιο συγκεκριμένα από ένα ψυχολογικό θρίλερ, τρόμου. Ναι, δίνει απλόχερα αυτά που μπορούν να κάνουν ένα βιβλίο δυνατό.. Όμως, όχι, χωρίς κόστος..!
Ένα βιβλίο. Τι κακό μπορεί να προκαλέσει ένα βιβλίο, που γράφτηκε και εκδόθηκε για, να διαβαστεί; Απλώς ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο, όπως όλα τα άλλα που έχεις διαβάσει, και όπως όλα εκείνα, που έχει στη βιβλιοθήκη σου. Ή μήπως όχι;
Τι έχεις να φοβηθείς αγαπημένε μου αναγνώστη από ένα απλό βιβλίο;
Όλοι οι συγγραφείς συνηθίζουν να χρησιμοποιούν την αχαλίνωτη φαντασία τους για να διηγηθούν μία ιστορία.
Και εγώ εδώ θέλω να σας θέσω ένα σημαντικό ερώτημα.. πόσο σίγουροι μπορεί να είμαστε ότι ο Fredrik P Winter χρησιμοποιεί μόνο τη φαντασία του, για να σου διηγηθεί την ιστορία του ασβόυ;
Το νιώθεις ήδη και εσύ;
Ό κάθε άνθρωπος, που θα διαβάσει αυτό το βιβλίο, Ίσως θεωρήσει ότι είναι απλώς μία ακόμα ιστορία σαν τις άλλες. Μία ιστορία δοσμένη με έναν πιο πρωτότυπο τρόπο.
Και ίσως σας πω ότι έχετε δίκιο. Εν μέρει. Εν μέρει γιατί οι καλύτεροι άσοι δεν κρύβονται σε κανένα μανίκι, έχουν πέσει ήδη στο τραπέζι, και έχουν φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τα ψυχολογικά θρίλερ συνήθως έχουν τη γοητεία του τρόμου. Κάποιες φορές αιωρείται, και άλλες πάλι εμφανίζεται μέσα από κάποιες σκηνές από τους ρόλους των ηρώων. Κάποιες φορές ναι. Όμως ο αυτός ο συγγραφέας έχει κάνει το αδιανόητο...
Ο τρόμος είναι ζωντανός... Ρεαλιστικός.. σε αγγίζει, δεν εισβάλει μόνο στο μυαλό σου, αγγίζει κάθε ίνα του κορμιού και της ψυχής σου.
Ξέρω ότι ήδη το νιώθεις...!
Σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν μικρά κεφάλαια. Κάθε ένα κεφάλαιο ξεκινά με μία μικρή ή μεγάλη φράση του ασβόυ. Μετά από αυτό συνεχίζει η ιστορία να εξελίσσεται.
Όμως με έναν περίεργο τρόπο, διαβάζοντας το κάθε κεφάλαιο, και εστιάζοντας στο συναίσθημα των φράσεων, είναι σαν οι ίδιες οι φράσεις να είναι και το κίνητρο της κάθε νέας τροπής της ιστορίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διχάσει τον αναγνώστη.. και να αναρωτηθεί: Ποιος τελικά είναι ο ασβός.
Ανατροπές και δράση.!
Μπορεί οι ανατροπές να είναι μικρές, όμως είναι από εκείνες που όσο πιο μικρές είναι τόσο μεγαλύτερο θόρυβο κάνουν. Είναι μικρές και σε πολλά διαφορετικά κεφάλαια του βιβλίου. Δεν είναι οι ανατροπές που αλλάζουν την ιστορία, αλλά η ιστορία που εξαρτάται από τις ανατροπές της.
Η αγωνία είναι μία αδιάκοπη φαγούρα από ζωύφια που σέρνονται αόρατα στη σάρκα... Έντονη, δυνατή σου κόβει την ανάσα.!
Στις τελευταίες σελίδες οι παλμοί αυξάνονται. Ο συγγραφέας έχει ακόμη κάτι να δώσει.
Γυρνά τη ρουλέτα αλλά δεν αρκείται στο τίποτα.. τα θέλει όλα, και στα προσφέρει με τέτοιον τρόπο, που σε κάθε λέξη, πρόταση, και παράγραφο δημιουργεί στον αναγνώστη σύγχυση, φόβο, τρόμο και μία ανατριχίλα που σοκάρει..
" Καθώς διαβάζεις το βιβλίο μου, σίγουρα θα αναρωτιέσαι ποια κομμάτια είναι πραγματικά και ποια τα συνέλαβα με τη φαντασία μου, μόνο και μόνο για να σε διασκεδάσω..;
Ο ασβός είναι πραγματικός. Ξέρεις πολύ καλά πως λέω αλήθεια..
Όταν σου μιλάω μέσα από το κείμενό μου νιώθεις πως είσαι ο εκλεκτός ή πως απείλησε; "
Τελικά αγαπημένε μου αναγνώστη, ποιος έγραψε αυτό το βιβλίο;
Ο συγγραφέας;
Ο ασβός;
Ή.... Εσύ.!
Μετρά τις ανάσες σου...
Η αλήθεια έρχεται στο φως..
Σε τρομάζει που όλα γύρω είναι πνιγμένα στο σκοτάδι...;
Δεν είσαι έτοιμος για το τέλος..?
Ω.. πίστεψέ με κανείς δεν είναι.!
Πρίν ξεκινήσεις να διαβάζεις αυτό το βιβλίο, βεβαιώσου ότι είσαι σίγουρος για την απόφασή σου. Τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο. Πριν το διαβάσεις.. σκέψου αν αντέχεις να βρεθείς αντιμέτωπος με τους εφιάλτες σου. Εκείνους που άφησες πίσω και πιστέψες άθελά σου ότι ξεχάστηκαν.!
Πριν αφεθείς στην γοητεία του ασβόυ βεβαιώσου ότι είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον έυατο.!
Αγαπημένε μου αναγνώστη, σου υπόσχομαι, ότι ο ασβός είναι το πιο διαστροφικό, φρικιαστικό, θρίλερ, πού θα σε γοητεύσει, θα σε σοκάρει, και θα εισχωρήσει βαθιά στο μυαλό σου. Δεν θα μπορείς να ξεφύγεις, άλλα ίσως στο τέλος και να μην θες να ξεφύγεις..
Είναι ο ασβός.
Είσαι ο αναγνώστης..
Είσαι έτοιμος να μάθεις την ιστορία του;
February 6, 2022
" Ο ΑΣΒΌΣ"
Συγγραφέας: Fredrik p. Winter
🐾 Η άποψη μου 🐾
Καλησπέρα σας , άλλο ένα ταξιδακι έφτασε στο τέλος του.
Αυτό που με έκανε να θέλω να το διαβάσω ήτανε η άποψη μιας βιβλίο- φίλη.
Το εξώφυλλο του ιδιαίτερο - διαφορετικό που μου τράβηξε το ενδιαφέρον όπως και το οπισθόφυλλο του.
" Κάθε χρόνο τη νύχτα της 6ης Νοεμβρίου ένας κατ' εξαλουθηση δολοφόνος που τον αποκαλούν Ασβό εισβάλλει από το πάτωμα του υπόγειου στο σπίτι του θύματος που έχει επιλέξει. Σέρνει το θύμα του μέσα στο έδαφος και εξαφανιζεται χωρίς να αφήσει ίχνη......" 😱😱😱😱
Να σας πω την αλήθεια ήμουν διστακτική να το διαβάσω γιατί πίστευα ότι δεν είναι από το είδος βιβλίου που μου αρέσει.
Τελειώνοντας το έχω να πω ότι μου άρεσε σε αρκετά σημεία και σε αυτά θα αναφερθώ.
Στην αρχή κάθε κεφαλαίου ο ασβός απευθύνεται στον αναγνώστη ,αυτό μου άρεσε πάρα πολύ είναι όντως σαν να είναι ο ασβός μπροστά σου ολοζώντανος και σου μιλάει.
🐾"Είμαι ο ασβός . Αυτή είναι η ιστορία μου."
" Αγόρασες αυτό το βιβλίο επειδή ήθελες να μάθεις περισσότερα για εμένα, έτσι δεν είναι?"
" Νομίζεις πως είσαι ασφαλής μέσα στο ίδιο σου το σπίτι.Αλλα εγώ εισβάλω από το δάπεδο."
" Πιστεύεις πως είμαι ένα τέρας, έτσι δεν είναι? Ένας δολοφόνος. Ένας ψυχοπαθής. Δίκιο έχεις. Είμαι όλα αυτά μαζί...."🐾
Όσο ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον και πιο ανατριχιαστικό!!!!
Η εκδότρια Άνικα Γκρανλουντ βρίσκει ένα λασπωμένο χειρόγραφο έξω από την πόρτα του γραφείου της. Φέρει τον τίτλο
" ΕΊΜΑΙ Ο ΑΣΒΟΣ" και αποτελεί τη νοσηρή βιογραφία ενός κατα συρροή δολοφόνου που ζει κάτω από τη γη . Μια ιστορία αίματος και παράνοιας, με αποτρόπαιος φόνους. Η Άνικα βλέπει σε αυτό μια ευκαιρία να σωστά τον εκδοτικό της οίκο, που απειλείται με πτώχευση.
Ποιος είναι ο ασβός? Ποιος έγραψε το βιβλίο και για ποιον λόγο?
Αυτό το βιβλίο μας δείχνει ότι η παράνοια από την λογική απέχουν πολύ λίγο.....
Ένα ψυχολογικό θρίλερ με ένα τέλος πραγματικά συγκλονιστικό που δύσκολα το ξεχνάς!!!!
Μου άρεσε και σας το προτείνω 📖
Συγγραφέας: Fredrik p. Winter
🐾 Η άποψη μου 🐾
Καλησπέρα σας , άλλο ένα ταξιδακι έφτασε στο τέλος του.
Αυτό που με έκανε να θέλω να το διαβάσω ήτανε η άποψη μιας βιβλίο- φίλη.
Το εξώφυλλο του ιδιαίτερο - διαφορετικό που μου τράβηξε το ενδιαφέρον όπως και το οπισθόφυλλο του.
" Κάθε χρόνο τη νύχτα της 6ης Νοεμβρίου ένας κατ' εξαλουθηση δολοφόνος που τον αποκαλούν Ασβό εισβάλλει από το πάτωμα του υπόγειου στο σπίτι του θύματος που έχει επιλέξει. Σέρνει το θύμα του μέσα στο έδαφος και εξαφανιζεται χωρίς να αφήσει ίχνη......" 😱😱😱😱
Να σας πω την αλήθεια ήμουν διστακτική να το διαβάσω γιατί πίστευα ότι δεν είναι από το είδος βιβλίου που μου αρέσει.
Τελειώνοντας το έχω να πω ότι μου άρεσε σε αρκετά σημεία και σε αυτά θα αναφερθώ.
Στην αρχή κάθε κεφαλαίου ο ασβός απευθύνεται στον αναγνώστη ,αυτό μου άρεσε πάρα πολύ είναι όντως σαν να είναι ο ασβός μπροστά σου ολοζώντανος και σου μιλάει.
🐾"Είμαι ο ασβός . Αυτή είναι η ιστορία μου."
" Αγόρασες αυτό το βιβλίο επειδή ήθελες να μάθεις περισσότερα για εμένα, έτσι δεν είναι?"
" Νομίζεις πως είσαι ασφαλής μέσα στο ίδιο σου το σπίτι.Αλλα εγώ εισβάλω από το δάπεδο."
" Πιστεύεις πως είμαι ένα τέρας, έτσι δεν είναι? Ένας δολοφόνος. Ένας ψυχοπαθής. Δίκιο έχεις. Είμαι όλα αυτά μαζί...."🐾
Όσο ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον και πιο ανατριχιαστικό!!!!
Η εκδότρια Άνικα Γκρανλουντ βρίσκει ένα λασπωμένο χειρόγραφο έξω από την πόρτα του γραφείου της. Φέρει τον τίτλο
" ΕΊΜΑΙ Ο ΑΣΒΟΣ" και αποτελεί τη νοσηρή βιογραφία ενός κατα συρροή δολοφόνου που ζει κάτω από τη γη . Μια ιστορία αίματος και παράνοιας, με αποτρόπαιος φόνους. Η Άνικα βλέπει σε αυτό μια ευκαιρία να σωστά τον εκδοτικό της οίκο, που απειλείται με πτώχευση.
Ποιος είναι ο ασβός? Ποιος έγραψε το βιβλίο και για ποιον λόγο?
Αυτό το βιβλίο μας δείχνει ότι η παράνοια από την λογική απέχουν πολύ λίγο.....
Ένα ψυχολογικό θρίλερ με ένα τέλος πραγματικά συγκλονιστικό που δύσκολα το ξεχνάς!!!!
Μου άρεσε και σας το προτείνω 📖
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 6, 2022
2,5 ⭐
De Das viel me uiteindelijk toch wat tegen vooral omdat het verhaal eigenlijk om de besognes van uitgeefster Annika gaat (ze is geobsedeerd door het vinden van een huis, het krijgen van een kind en het redden van de uitgeverij) en, in flashbacks en heel summier, over de Das.
Het bovennatuurlijke element van de wezens onder de grond die met hun klauwen langs muren schrapen en fluisteren voegde voor mij niets toe aan het verhaal. Ze speelden uiteindelijk eigenlijk geen echte rol in het boek. Het steeds terugkeren van deze wezens en Annika's reactie hierop begon me vooral te irriteren in plaats van dat het angstaanjagend was. De personages in dit verhaal blijven sowieso allemaal nogal vlak, komen niet tot leven.
Mijn grootste reden om het boek toch uit te lezen was dat ik had verwacht dat er een rationele uitleg zou komen voor de wezens. De moordenaar is namelijk gaan moorden doordat dit het hem door de wezens wordt aangeraden als hij zijn vrouw op vreemdgaan betrapt. Hierdoor verwachtte ik dat het iets psychisch zou zijn, maar nee.
Aan het einde bleef ik nog met losse eindjes en vragen zitten: waarom vindt inspecteur Cecilia Wreede dat ze niet geschikt is voor een relatie, waarom vermoordde de Das zijn advocate (ze ging niet vreemd, wat toch zijn criterium voor moord is), waarom hoort Annika dezelfde geluiden van de wezens als de Das?
De Das viel me uiteindelijk toch wat tegen vooral omdat het verhaal eigenlijk om de besognes van uitgeefster Annika gaat (ze is geobsedeerd door het vinden van een huis, het krijgen van een kind en het redden van de uitgeverij) en, in flashbacks en heel summier, over de Das.
Het bovennatuurlijke element van de wezens onder de grond die met hun klauwen langs muren schrapen en fluisteren voegde voor mij niets toe aan het verhaal. Ze speelden uiteindelijk eigenlijk geen echte rol in het boek. Het steeds terugkeren van deze wezens en Annika's reactie hierop begon me vooral te irriteren in plaats van dat het angstaanjagend was. De personages in dit verhaal blijven sowieso allemaal nogal vlak, komen niet tot leven.
Mijn grootste reden om het boek toch uit te lezen was dat ik had verwacht dat er een rationele uitleg zou komen voor de wezens. De moordenaar is namelijk gaan moorden doordat dit het hem door de wezens wordt aangeraden als hij zijn vrouw op vreemdgaan betrapt. Hierdoor verwachtte ik dat het iets psychisch zou zijn, maar nee.
Aan het einde bleef ik nog met losse eindjes en vragen zitten: waarom vindt inspecteur Cecilia Wreede dat ze niet geschikt is voor een relatie, waarom vermoordde de Das zijn advocate (ze ging niet vreemd, wat toch zijn criterium voor moord is), waarom hoort Annika dezelfde geluiden van de wezens als de Das?
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 12, 2022
Ένας άγνωστος δολοφόνος στο Γκέτεμποργκ σκοτώνει ανυποψίαστα θύματα, βγαίνοντας ξαφνικά από το δάπεδο των σπιτιών τους και παρασύροοντάς τα μαζί του στις τρύπες που σκάβ��ι. Ποιο είναι το κοινό στοιχείο μεταξύ των θυμάτων; Ποιος είναι ο Ασβός; Πώς διαπερνά το χοντρό τσιμεντένιο δάπεδο; Γιατί τα θύματα ακούνε πρώτα τα γρατζουνίσματα κι από πού προέρχονται αυτά; Αξίζουν τον θάνατο όλοι όσοι ταράζουν τα πλάσματα που προστατεύουν τον Ασβό; Γιατί θυμώνουν αυτά και πώς ξυπνούν από τη νάρκη τους;
Ο Fredrik P. Winter έγραψε ένα ανατριχιαστικό, ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα που διαφέρει αρκετά από τα αντίστοιχα αστυνομικά. Έχουμε να κάνουμε μ’ έναν κατά συρροή δολοφόνο που σκοτώνει μια φορά τον χρόνο και η ιστορία ξεκινάει με την εξαφάνιση του πρόσφατου θύματός του, οπότε όλη η δράση εκτυλίσσεται μέχρι την επόμενη επέτειο δολοφονίας, με αποτέλεσμα να υπάρχει άφθονος χρόνος για να εντρυφήσουμε καλύτερα στις κοινωνικές και οικογενειακές συνθήκες μέσα στις οποίες δρουν οι ήρωες που μας συστήνονται με τα ελαττώματα και τα πλεονεκτήματα που έχουν. Χωρίς αίματα και ακραίες περιγραφές αλλά πάντα με ένταση και υφέρπουσα αγωνία ξεδιπλώνεται ένα μυθιστόρημα με ενδιαφέροντες, καθημερινούς χαρακτήρες που προσπαθούν να βελτιώσουν τη ζωή τους, να αρπάξουν ευκαιρίες, να λύσουν την υπόθεση, ακολουθώντας όχι πάντα το σωστό μονοπάτι, κάτι που θα έχει ολέθριες συνέπειες στη συνέχεια. Ακόμη και η καθαυτή δράση του Ασβού είναι πρωτότυπη: εισβάλλει στα σπίτια μέσα από το δάπεδο χωρίς να αφήνει ούτε ένα ίχνος του και απάγει τα θύματά του, τα οποία παίρνει μαζί του πίσω στα λαγούμια που σκάβει, κάνοντάς τα να γκρεμιστούν, οπότε κανείς δεν ξέρει αν τα θύματα είναι ζωντανά ή όχι. Το κείμενο είναι τόσο κλειστοφοβικό που τα ξυσίματα στους τοίχους και τον φόβο στα σκοτεινά υπόγεια τον ένιωθα κι εγώ σε κάθε σελίδα!
Το μυθιστόρημα ρίχνει το βάρος του στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων και όχι στο σασπένς και την αγωνία, παρ’ όλ’ αυτά η κλιμάκωση της πλοκής και οι εξελίξεις στις ζωές των ηρώων δεν είναι καθόλου περιττά ή κουραστικά, αν και πιστεύω πως κάλλιστα θα μπορούσαν να λείπουν ή αρκετές σκηνές να είναι πιο σύντομες. Από την άλλη ο συγγραφέας δε δίνει κανένα στοιχείο για την ταυτότητα του δολοφόνου, δεν επεξηγεί αρχικά τι απέγιναν τα θύματα αφού μπήκαν στα λαγούμια κλπ., με αποτέλεσμα όλα όσα αποκαλύπτονται στο τέλος και φωτίζουν την αλήθεια να μη με ανακουφίζουν από την «κάθαρση», αφού ο Winter δε με άφησε να συμμετάσχω στο παιχνίδι του. Όπως έγραψα και πριν, πρωτότυπη πλοκή, ενδιαφέρουσες ψυχογραφίες, κέντρο βάρους στον άνθρωπο και όχι στη δράση, αλλά θα ήθελα κάπου κάπου κι ένα ψιχουλάκι για τον δολοφόνο. Κάθε κεφάλαιο έχει ως μότο αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Ασβού, του κατ’ εξακολούθηση δολοφόνου. Διαβάζοντάς τα μόνα τους, δημιουργείται μια έγγραφη κατάθεση ψυχής ενώ αν διαβαστούν μαζί με το κυρίως μυθιστόρημα αυξάνουν την αγωνία για την ταυτότητα του Ασβού και για τα κίνητρα των δολοφονιών του. Οι εισαγωγικές αυτές γραμμές με βύθισαν στον ανατριχιαστικό κόσμο του Ασβού, που περιβάλλεται από αδελφούς και αδελφές που σκάβουν για λογαριασμό του, τον βοηθάνε, τον εξοικειώνουν με τα έγκατα της γης, τον υποστηρίζουν σε κάθε του πράξη. Είναι όμως έτσι ή πρόκειται για άλλο ένα παιχνίδι εντυπωσιασμού από μεριάς του δολφόνου;
Η Επιθεωρήτρια Σεσίλια Βρέντε, που αναλαμβάνει την υπόθεση, στην προσωπική της ζωή νιώθει συναισθηματική ανασφάλεια και τελειώνει κάθε ερωτική γνωριμία πριν γίνει σχέση, νιώθοντας ανεξήγητα οικεία με τη μοναξιά της. Το χάρισμά της είναι η επικοινωνία, ξέρει τι να λέει, πώς να απαντάει. Είναι το αντίθετο του βοηθού της, Γιόνας Αντρέν, που ξέρει να γράφει, τα κείμενά του είναι πάντα χρήσιμα για τους συναδέλφους του και για την εισαγγελία, τα συνοπτικά του συμπεράσματα είναι ανεκτίμητα. Η ιστορία αρχίζει να παίρνει διαστάσεις με τη δημοσίευση ενός μυθιστορήματος με τίτλο «Εγώ είμαι ο Ασβός», όπου στην πλοκή αποτυπώνονται λεπτομέρειες γνωστές μόνο σε όσους έχουν αναλάβει την υπόθεση οπότε δεν έχουν βγει δημόσια κι έτσι ο Κνουτ Λέργενταλ των Εσωτερικών Υποθέσεων αρχίζει έρευνα για πιθανότητες διαρροής πολύτιμων στοιχείων, βάζοντας σε κίνδυνο την καριέρα της Βρέντε. Παράλληλα, η Άνικα Γκράνλουντ, εκδότρια ενός οίκου που έχει καιρό να κάνει μεγάλη επιτυχία και το διοικητικό του συμβούλιο αρχίζει να κλείνει τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης, είναι αγχωμένη με το μέλλον της δουλειάς της, προβληματισμένη που δεν έχει αποκτήσει ακόμη παιδιά με τον άντρα της, Μάρτιν, παρ’ όλες τις προσπάθειες, και ψάχνουν να αγοράσουν σπίτι, με τη μοναδική προϋπόθεση να μην έχει υπόγειο. Γιατί τα υπόγεια τη γεμίζουν τρόμο και της ξυπνάνε άσχημα συναισθήματα; Τι κρύβει το υποσυνείδητό της; Όλα αλλάζουν όταν μια μέρα ανακαλύπτει το ανωτέρω δακτυλογραφημένο χειρόγραφο, που όλοι διαπιστώνουν πως θα τους ξελασπώσει όμως τίθενται διάφορα ηθικά και πραγματιστικά διλήμματα: Το έγραψε ο δολοφόνος ή κάποιος άλλος; Πόσο αληθινό είναι; Αν πρόκειται για αυτοβιογραφία, γιατί το έγραψε ο δημιουργός του; Τι επιδιώκει; Ποια η σχέση του με τα αληθινά εγκλήματα που γίνονται κάθε 6 Νοεμβρίου; Γιατί αναγράφεται το όνομα ενός συγγραφέα που έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς εδώ και έξι χρόνια; Από κεφάλαιο σε κεφάλαιο η Άνικα γίνεται μια αδίστακτη γυναίκα που βλέπει την εταιρεία στην οποία εργάζεται να καταρρέει κι αυτό την πεισμώνει να κάνει τη μόνη κίνηση που θα δώσει το φιλί της ζωής στη δουλειά της. Είναι έτοιμη όμως για τις συνέπειες; Κι αν κάνει λάθος;
«Ο Ασβός» είναι ένα καλογραμμένο ψυχολογικό θρίλερ που θα δυσκολέψει τα βράδια όσων μένουν σε μονοκατοικίες με υπόγεια, γιατί η παραστατική γραφή σίγουρα θα τους γεμίσει με υποψίες και δυσδιάκριτους ψιθύρους αλλά και ξύσιμο νυχιών στο τσιμεντένιο δάπεδο. Χωρίς έντονη δράση αλλά με καλοδουλεμένες πρώτες ύλες, το μυθιστόρημα είναι γεμάτο ανατριχίλα και αγωνία ως το τέλος χωρίς να καταφεύγει σε ωμές περιγραφές. Φωτίζει την ψυχοσύνθεση χαρακτήρων που ολοκληρώνονται όσο φτάνουμε στο τέλος και που αλληλεπιδρούν με συνέπεια και ρεαλισμό σε πραγματικές ή μη καταστάσεις με τέτοιο τρόπο που δεν μπορούσα να σταματήσω την ανάγνωση αν δεν έφτανα στο τέλος. Τελικά, να κατέβω στο υπόγειο με το πλυντήριο και το στεγνωτήριο ή να πλύνω τα ρούχα μου στο χέρι;
Πρώτη δημοσίευση στο site μου: www.vivliokritikes.com/%ce%bf-%ce%b1%...
Ο Fredrik P. Winter έγραψε ένα ανατριχιαστικό, ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα που διαφέρει αρκετά από τα αντίστοιχα αστυνομικά. Έχουμε να κάνουμε μ’ έναν κατά συρροή δολοφόνο που σκοτώνει μια φορά τον χρόνο και η ιστορία ξεκινάει με την εξαφάνιση του πρόσφατου θύματός του, οπότε όλη η δράση εκτυλίσσεται μέχρι την επόμενη επέτειο δολοφονίας, με αποτέλεσμα να υπάρχει άφθονος χρόνος για να εντρυφήσουμε καλύτερα στις κοινωνικές και οικογενειακές συνθήκες μέσα στις οποίες δρουν οι ήρωες που μας συστήνονται με τα ελαττώματα και τα πλεονεκτήματα που έχουν. Χωρίς αίματα και ακραίες περιγραφές αλλά πάντα με ένταση και υφέρπουσα αγωνία ξεδιπλώνεται ένα μυθιστόρημα με ενδιαφέροντες, καθημερινούς χαρακτήρες που προσπαθούν να βελτιώσουν τη ζωή τους, να αρπάξουν ευκαιρίες, να λύσουν την υπόθεση, ακολουθώντας όχι πάντα το σωστό μονοπάτι, κάτι που θα έχει ολέθριες συνέπειες στη συνέχεια. Ακόμη και η καθαυτή δράση του Ασβού είναι πρωτότυπη: εισβάλλει στα σπίτια μέσα από το δάπεδο χωρίς να αφήνει ούτε ένα ίχνος του και απάγει τα θύματά του, τα οποία παίρνει μαζί του πίσω στα λαγούμια που σκάβει, κάνοντάς τα να γκρεμιστούν, οπότε κανείς δεν ξέρει αν τα θύματα είναι ζωντανά ή όχι. Το κείμενο είναι τόσο κλειστοφοβικό που τα ξυσίματα στους τοίχους και τον φόβο στα σκοτεινά υπόγεια τον ένιωθα κι εγώ σε κάθε σελίδα!
Το μυθιστόρημα ρίχνει το βάρος του στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων και όχι στο σασπένς και την αγωνία, παρ’ όλ’ αυτά η κλιμάκωση της πλοκής και οι εξελίξεις στις ζωές των ηρώων δεν είναι καθόλου περιττά ή κουραστικά, αν και πιστεύω πως κάλλιστα θα μπορούσαν να λείπουν ή αρκετές σκηνές να είναι πιο σύντομες. Από την άλλη ο συγγραφέας δε δίνει κανένα στοιχείο για την ταυτότητα του δολοφόνου, δεν επεξηγεί αρχικά τι απέγιναν τα θύματα αφού μπήκαν στα λαγούμια κλπ., με αποτέλεσμα όλα όσα αποκαλύπτονται στο τέλος και φωτίζουν την αλήθεια να μη με ανακουφίζουν από την «κάθαρση», αφού ο Winter δε με άφησε να συμμετάσχω στο παιχνίδι του. Όπως έγραψα και πριν, πρωτότυπη πλοκή, ενδιαφέρουσες ψυχογραφίες, κέντρο βάρους στον άνθρωπο και όχι στη δράση, αλλά θα ήθελα κάπου κάπου κι ένα ψιχουλάκι για τον δολοφόνο. Κάθε κεφάλαιο έχει ως μότο αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Ασβού, του κατ’ εξακολούθηση δολοφόνου. Διαβάζοντάς τα μόνα τους, δημιουργείται μια έγγραφη κατάθεση ψυχής ενώ αν διαβαστούν μαζί με το κυρίως μυθιστόρημα αυξάνουν την αγωνία για την ταυτότητα του Ασβού και για τα κίνητρα των δολοφονιών του. Οι εισαγωγικές αυτές γραμμές με βύθισαν στον ανατριχιαστικό κόσμο του Ασβού, που περιβάλλεται από αδελφούς και αδελφές που σκάβουν για λογαριασμό του, τον βοηθάνε, τον εξοικειώνουν με τα έγκατα της γης, τον υποστηρίζουν σε κάθε του πράξη. Είναι όμως έτσι ή πρόκειται για άλλο ένα παιχνίδι εντυπωσιασμού από μεριάς του δολφόνου;
Η Επιθεωρήτρια Σεσίλια Βρέντε, που αναλαμβάνει την υπόθεση, στην προσωπική της ζωή νιώθει συναισθηματική ανασφάλεια και τελειώνει κάθε ερωτική γνωριμία πριν γίνει σχέση, νιώθοντας ανεξήγητα οικεία με τη μοναξιά της. Το χάρισμά της είναι η επικοινωνία, ξέρει τι να λέει, πώς να απαντάει. Είναι το αντίθετο του βοηθού της, Γιόνας Αντρέν, που ξέρει να γράφει, τα κείμενά του είναι πάντα χρήσιμα για τους συναδέλφους του και για την εισαγγελία, τα συνοπτικά του συμπεράσματα είναι ανεκτίμητα. Η ιστορία αρχίζει να παίρνει διαστάσεις με τη δημοσίευση ενός μυθιστορήματος με τίτλο «Εγώ είμαι ο Ασβός», όπου στην πλοκή αποτυπώνονται λεπτομέρειες γνωστές μόνο σε όσους έχουν αναλάβει την υπόθεση οπότε δεν έχουν βγει δημόσια κι έτσι ο Κνουτ Λέργενταλ των Εσωτερικών Υποθέσεων αρχίζει έρευνα για πιθανότητες διαρροής πολύτιμων στοιχείων, βάζοντας σε κίνδυνο την καριέρα της Βρέντε. Παράλληλα, η Άνικα Γκράνλουντ, εκδότρια ενός οίκου που έχει καιρό να κάνει μεγάλη επιτυχία και το διοικητικό του συμβούλιο αρχίζει να κλείνει τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης, είναι αγχωμένη με το μέλλον της δουλειάς της, προβληματισμένη που δεν έχει αποκτήσει ακόμη παιδιά με τον άντρα της, Μάρτιν, παρ’ όλες τις προσπάθειες, και ψάχνουν να αγοράσουν σπίτι, με τη μοναδική προϋπόθεση να μην έχει υπόγειο. Γιατί τα υπόγεια τη γεμίζουν τρόμο και της ξυπνάνε άσχημα συναισθήματα; Τι κρύβει το υποσυνείδητό της; Όλα αλλάζουν όταν μια μέρα ανακαλύπτει το ανωτέρω δακτυλογραφημένο χειρόγραφο, που όλοι διαπιστώνουν πως θα τους ξελασπώσει όμως τίθενται διάφορα ηθικά και πραγματιστικά διλήμματα: Το έγραψε ο δολοφόνος ή κάποιος άλλος; Πόσο αληθινό είναι; Αν πρόκειται για αυτοβιογραφία, γιατί το έγραψε ο δημιουργός του; Τι επιδιώκει; Ποια η σχέση του με τα αληθινά εγκλήματα που γίνονται κάθε 6 Νοεμβρίου; Γιατί αναγράφεται το όνομα ενός συγγραφέα που έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς εδώ και έξι χρόνια; Από κεφάλαιο σε κεφάλαιο η Άνικα γίνεται μια αδίστακτη γυναίκα που βλέπει την εταιρεία στην οποία εργάζεται να καταρρέει κι αυτό την πεισμώνει να κάνει τη μόνη κίνηση που θα δώσει το φιλί της ζωής στη δουλειά της. Είναι έτοιμη όμως για τις συνέπειες; Κι αν κάνει λάθος;
«Ο Ασβός» είναι ένα καλογραμμένο ψυχολογικό θρίλερ που θα δυσκολέψει τα βράδια όσων μένουν σε μονοκατοικίες με υπόγεια, γιατί η παραστατική γραφή σίγουρα θα τους γεμίσει με υποψίες και δυσδιάκριτους ψιθύρους αλλά και ξύσιμο νυχιών στο τσιμεντένιο δάπεδο. Χωρίς έντονη δράση αλλά με καλοδουλεμένες πρώτες ύλες, το μυθιστόρημα είναι γεμάτο ανατριχίλα και αγωνία ως το τέλος χωρίς να καταφεύγει σε ωμές περιγραφές. Φωτίζει την ψυχοσύνθεση χαρακτήρων που ολοκληρώνονται όσο φτάνουμε στο τέλος και που αλληλεπιδρούν με συνέπεια και ρεαλισμό σε πραγματικές ή μη καταστάσεις με τέτοιο τρόπο που δεν μπορούσα να σταματήσω την ανάγνωση αν δεν έφτανα στο τέλος. Τελικά, να κατέβω στο υπόγειο με το πλυντήριο και το στεγνωτήριο ή να πλύνω τα ρούχα μου στο χέρι;
Πρώτη δημοσίευση στο site μου: www.vivliokritikes.com/%ce%bf-%ce%b1%...
December 18, 2021
https://dominicamat.blogspot.com/2021...
Αρέσκεται να ζει μέσα σε φωλιές που δεν είναι εύκολα ορατές,καθώς αποτελούνται από διάφορες στοές. Όντας ένα νυκτόβιο ζώο,επιλέγει το σκοτάδι για να κυνηγήσει τα θηράματά του καί να τραφεί. Τα γαμψά του νύχια μπορούν να σκάψουν καί κόψουν σαν λεπίδες καί η μυρωδιά που αναδύεεται από το σώμα του είναι αφόρητα αποκρουστική. Ο ήχος δε,που προκαλείται από την επαφή καί το έντεχνο λιμάρισμα των νυχιών του πάνω σε σκληρές επιφάνειες δύναται να μας προκαλέσει ρίγη φόβου σε όλο μας το κορμί καί να ''τραυματίσει/στοιχειώσει'' την ακοή μας... Είναι ο ασβός καί παραμονεύει εκεί όπου δεν το περιμένεις. Άραγε,όμως,με ποιον τρόπο μπορεί να σχετίζεται το,κατά τ'άλλα συμπαθέστατο,ζώο με την υπόθεση του νέου ομώνυμου βιβλίου ''Ο Ασβός'' του συγγραφέα Fredrik P. Winter,που κυκλοφόρησε πρόσφατα στην χώρα μας από τις εκδόσεις Κάκτος καί ήδη έχει κερδίσει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού; Μήπως υπάρχει κάποιο κοινό στοιχείο ανάμεσα στις κινήσεις καί την δράση του ζώου καί του δολοφόνου που καλούμαστε να αναζητήσουμε καί να αποκαλύψουμε κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης; Ο συγγραφέας,ήδη,έχει καταφέρει να εισχωρήσει στο μυαλό μου καί να με ιντριγκάρει μέσα από ένα ευφυές παιχνίδισμα της σκέψης...
"Κάθε χρόνο τη νύχτα της 6ης Νοεμβρίου ένας κατ’ εξακολούθηση δολοφόνος που τον αποκαλούν Ασβό εισβάλλει από το πάτωμα του υπογείου στο σπίτι του θύματος που έχει επιλέξει. Σέρνει το θύμα του μέσα στο έδαφος και εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει ίχνη. Ένα πρωί, η εκδότρια Άνικα Γκράνλουντ βρίσκει ένα λασπωμένο χειρόγραφο έξω από την πόρτα του γραφείου της. Φέρει τον τίτλο «Είμαι ο Ασβός» και αποτελεί τη νοσηρή βιογραφία ενός κατά συρροή δολοφόνου που ζει κάτω από τη γη. Η Άνικα βλέπει σε αυτό μια ευκαιρία να σώσει τον εκδοτικό της οίκο, που απειλείται με πτώχευση αν δεν βρεθεί άμεσα ένα μπεστ-σέλερ. Αποφασίζει να το εκδώσει, αν και γνωρίζει ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις. Η αμφιλεγόμενη απόφασή της την οδηγεί σε βαθιά σκοτάδια που νόμιζε πως είχε θάψει από παιδί. Ποιος είναι ο Ασβός; Ποιος έγραψε το βιβλίο; Και ποιος ελλοχεύει κάτω από το έδαφος;" διαβάζουμε στην περίληψη του οπισθοφύλλου καί η αγωνία καί το μυστήριο ''χτυπούν'' απευθείας κόκκινο,προειδοποιώντας μας πως κάτι δυνατό καί συναρπαστικό μας περιμένει κατά την μύησή μας στον κόσμο του...
Ο συγγραφέας όντας οπαδός της Σκανδιναβικής σχολής των αστυνομικών νουάρ καί θρίλερ αποτυπώνει πάνω στο χαρτί ένα διαπεραστικό ψυχολογικό θρίλερ που μας κάνει να αναρωτηθούμε για το πως η υπερβολική πίεση καί το στρες δύνανται να έχουν άκρως αρνητικό αντίκτυπο πάνω στην εύθραυστη ανθρώπινη ψυχή καί σκέψη. Από τις πρώτες,κιόλας,στιγμές της αφήγησης,όλο το κλίμα της πλοκής το περικλείει ένα ομιχλώδες πέπλο που δεν μας επιτρέπει να δούμε καθαρά. Όμοια καί ο λόγος του συγγραφέα εφαρμόζεται ιδανικά πάνω σε αυτό. Δωρικότητα καί απαλλαγή από κάθε είδους υπερβολής,ή,βερμπαλισμών καί περιττών φιοριτούρων βοηθούν ώστε να έχουμε ένα καλογραμμένο κείμενο,με σφιχτοδεμένη,συνεχόμενη πλοκή,με την απαραίτητη κινηματογραφική δράση καί έμφαση σε καίρια σημεία,χωρίς να κάνει κάπου κοιλιά,ή,να επιτρέπουν την ύπαρξη ανεπιθύμητων επαναλήψεων,αφού όλα θα απαντηθούν τη στιγμή που πρέπει. Όχι,νωρίτερα. Το συναίσθημα,κι αυτό με τη σειρά του,γεννάται στον βαθμό που αρμόζει μέσα στις ψυχές του αναγνωστικού κοινού αβίαστα,κυρίως λόγω της πειθούς καί του τρόπου έκφρασης του συγγραφέα.
Ένα μεγάλο πλεονέκτημα του βιβλίου,κατά την άποψή μου,είναι ο τρόπος με τον οποίο διεισδύει ο συγγραφέας μέσα στις ψυχές των ηρώων καί των ηρωϊδων του βιβλίου,παίζοντας με το μυαλό,τα συναισθήματα,τα πάθη,τα λάθη,τους φόβους,τις επιθυμίες,τα κρυμμένα τους μυστικά,μα κυρίως με τα όριά τους. Μπορεί να κινείται σαν αίλουρος καί να παίρνει κάθε φορά την θέση του καθενός καί της καθεμίας,χωρίς να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα,ακόμη καί στο αντίθετο από αυτόν φύλο. Καί ξέρετε ποιο είναι πιο δραματικό καί τρομακτικό ως στοιχείο; Η αληθοφάνεια που διέπει όλα τα πρόσωπα του βιβλίου. Είναι άνθρωποι καθημερινοί,όμοιοι/ες με εμάς. Καί αυτό μας φοβίζει. Πως μπορεί να έρθει η στιγμή να βρεθούμε στην ίδια δεινή θέση με εκείνους/ες... Ακόμα καί το μοτίβο που χρησιμοποιεί ο κατά συρροήν δολοφόνος είναι ένα επιπλέον στοιχείο που εντείνει το μυστήριο. Γιατί επιλέγει τη συγκεκριμένη ημερομηνία μέσα στο χρόνο; Τί συμβολίζει; Ποιος/α,άραγε,θα είναι το επόμενο θύμα του; Καί για ποιον λόγο επιλέγει να κάνει γνωστή τη δράση του μέσα από ένα ιδιόχειρο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα; Πού αποσκοπεί με όλο αυτό;
Εν κατακλείδι,μιλάμε για ένα αστυνομικό,ψυχολογικό θρίλερ που θεωρώ πως θα ικανοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τους λάτρεις του είδους,όπως συνέβη καί σε μένα. Το διάβασα με μία ανάσα. 'Η πιο σωστά,εκείνο με ''ρούφηξε'' μέσα του,οδηγώντας με σε κρυφά,σκοτεινά μονοπάτια,πριν να με ξεπροβοδίσει στην μεγάλη έξοδο. Σε ένα φινάλε που με κάνει να σκέφτω πολλά πιθανά σενάρια για το ποια τροπή θα μπορούσε να πάρει η πλοκή μελλοντικά. Εγώ,πέρα από την προτροπή μου προς εσάς να το αναζητήσετε,έχω να πω σε όσους/ες φοβούνται τα υπόγεια,να πάρουν το ρίσκο να τα επισκεφτούν,έστω καί με αναμμένο το φως...
Καλή ανάγνωση!
Αρέσκεται να ζει μέσα σε φωλιές που δεν είναι εύκολα ορατές,καθώς αποτελούνται από διάφορες στοές. Όντας ένα νυκτόβιο ζώο,επιλέγει το σκοτάδι για να κυνηγήσει τα θηράματά του καί να τραφεί. Τα γαμψά του νύχια μπορούν να σκάψουν καί κόψουν σαν λεπίδες καί η μυρωδιά που αναδύεεται από το σώμα του είναι αφόρητα αποκρουστική. Ο ήχος δε,που προκαλείται από την επαφή καί το έντεχνο λιμάρισμα των νυχιών του πάνω σε σκληρές επιφάνειες δύναται να μας προκαλέσει ρίγη φόβου σε όλο μας το κορμί καί να ''τραυματίσει/στοιχειώσει'' την ακοή μας... Είναι ο ασβός καί παραμονεύει εκεί όπου δεν το περιμένεις. Άραγε,όμως,με ποιον τρόπο μπορεί να σχετίζεται το,κατά τ'άλλα συμπαθέστατο,ζώο με την υπόθεση του νέου ομώνυμου βιβλίου ''Ο Ασβός'' του συγγραφέα Fredrik P. Winter,που κυκλοφόρησε πρόσφατα στην χώρα μας από τις εκδόσεις Κάκτος καί ήδη έχει κερδίσει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού; Μήπως υπάρχει κάποιο κοινό στοιχείο ανάμεσα στις κινήσεις καί την δράση του ζώου καί του δολοφόνου που καλούμαστε να αναζητήσουμε καί να αποκαλύψουμε κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης; Ο συγγραφέας,ήδη,έχει καταφέρει να εισχωρήσει στο μυαλό μου καί να με ιντριγκάρει μέσα από ένα ευφυές παιχνίδισμα της σκέψης...
"Κάθε χρόνο τη νύχτα της 6ης Νοεμβρίου ένας κατ’ εξακολούθηση δολοφόνος που τον αποκαλούν Ασβό εισβάλλει από το πάτωμα του υπογείου στο σπίτι του θύματος που έχει επιλέξει. Σέρνει το θύμα του μέσα στο έδαφος και εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει ίχνη. Ένα πρωί, η εκδότρια Άνικα Γκράνλουντ βρίσκει ένα λασπωμένο χειρόγραφο έξω από την πόρτα του γραφείου της. Φέρει τον τίτλο «Είμαι ο Ασβός» και αποτελεί τη νοσηρή βιογραφία ενός κατά συρροή δολοφόνου που ζει κάτω από τη γη. Η Άνικα βλέπει σε αυτό μια ευκαιρία να σώσει τον εκδοτικό της οίκο, που απειλείται με πτώχευση αν δεν βρεθεί άμεσα ένα μπεστ-σέλερ. Αποφασίζει να το εκδώσει, αν και γνωρίζει ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις. Η αμφιλεγόμενη απόφασή της την οδηγεί σε βαθιά σκοτάδια που νόμιζε πως είχε θάψει από παιδί. Ποιος είναι ο Ασβός; Ποιος έγραψε το βιβλίο; Και ποιος ελλοχεύει κάτω από το έδαφος;" διαβάζουμε στην περίληψη του οπισθοφύλλου καί η αγωνία καί το μυστήριο ''χτυπούν'' απευθείας κόκκινο,προειδοποιώντας μας πως κάτι δυνατό καί συναρπαστικό μας περιμένει κατά την μύησή μας στον κόσμο του...
Ο συγγραφέας όντας οπαδός της Σκανδιναβικής σχολής των αστυνομικών νουάρ καί θρίλερ αποτυπώνει πάνω στο χαρτί ένα διαπεραστικό ψυχολογικό θρίλερ που μας κάνει να αναρωτηθούμε για το πως η υπερβολική πίεση καί το στρες δύνανται να έχουν άκρως αρνητικό αντίκτυπο πάνω στην εύθραυστη ανθρώπινη ψυχή καί σκέψη. Από τις πρώτες,κιόλας,στιγμές της αφήγησης,όλο το κλίμα της πλοκής το περικλείει ένα ομιχλώδες πέπλο που δεν μας επιτρέπει να δούμε καθαρά. Όμοια καί ο λόγος του συγγραφέα εφαρμόζεται ιδανικά πάνω σε αυτό. Δωρικότητα καί απαλλαγή από κάθε είδους υπερβολής,ή,βερμπαλισμών καί περιττών φιοριτούρων βοηθούν ώστε να έχουμε ένα καλογραμμένο κείμενο,με σφιχτοδεμένη,συνεχόμενη πλοκή,με την απαραίτητη κινηματογραφική δράση καί έμφαση σε καίρια σημεία,χωρίς να κάνει κάπου κοιλιά,ή,να επιτρέπουν την ύπαρξη ανεπιθύμητων επαναλήψεων,αφού όλα θα απαντηθούν τη στιγμή που πρέπει. Όχι,νωρίτερα. Το συναίσθημα,κι αυτό με τη σειρά του,γεννάται στον βαθμό που αρμόζει μέσα στις ψυχές του αναγνωστικού κοινού αβίαστα,κυρίως λόγω της πειθούς καί του τρόπου έκφρασης του συγγραφέα.
Ένα μεγάλο πλεονέκτημα του βιβλίου,κατά την άποψή μου,είναι ο τρόπος με τον οποίο διεισδύει ο συγγραφέας μέσα στις ψυχές των ηρώων καί των ηρωϊδων του βιβλίου,παίζοντας με το μυαλό,τα συναισθήματα,τα πάθη,τα λάθη,τους φόβους,τις επιθυμίες,τα κρυμμένα τους μυστικά,μα κυρίως με τα όριά τους. Μπορεί να κινείται σαν αίλουρος καί να παίρνει κάθε φορά την θέση του καθενός καί της καθεμίας,χωρίς να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα,ακόμη καί στο αντίθετο από αυτόν φύλο. Καί ξέρετε ποιο είναι πιο δραματικό καί τρομακτικό ως στοιχείο; Η αληθοφάνεια που διέπει όλα τα πρόσωπα του βιβλίου. Είναι άνθρωποι καθημερινοί,όμοιοι/ες με εμάς. Καί αυτό μας φοβίζει. Πως μπορεί να έρθει η στιγμή να βρεθούμε στην ίδια δεινή θέση με εκείνους/ες... Ακόμα καί το μοτίβο που χρησιμοποιεί ο κατά συρροήν δολοφόνος είναι ένα επιπλέον στοιχείο που εντείνει το μυστήριο. Γιατί επιλέγει τη συγκεκριμένη ημερομηνία μέσα στο χρόνο; Τί συμβολίζει; Ποιος/α,άραγε,θα είναι το επόμενο θύμα του; Καί για ποιον λόγο επιλέγει να κάνει γνωστή τη δράση του μέσα από ένα ιδιόχειρο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα; Πού αποσκοπεί με όλο αυτό;
Εν κατακλείδι,μιλάμε για ένα αστυνομικό,ψυχολογικό θρίλερ που θεωρώ πως θα ικανοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τους λάτρεις του είδους,όπως συνέβη καί σε μένα. Το διάβασα με μία ανάσα. 'Η πιο σωστά,εκείνο με ''ρούφηξε'' μέσα του,οδηγώντας με σε κρυφά,σκοτεινά μονοπάτια,πριν να με ξεπροβοδίσει στην μεγάλη έξοδο. Σε ένα φινάλε που με κάνει να σκέφτω πολλά πιθανά σενάρια για το ποια τροπή θα μπορούσε να πάρει η πλοκή μελλοντικά. Εγώ,πέρα από την προτροπή μου προς εσάς να το αναζητήσετε,έχω να πω σε όσους/ες φοβούνται τα υπόγεια,να πάρουν το ρίσκο να τα επισκεφτούν,έστω καί με αναμμένο το φως...
Καλή ανάγνωση!
July 8, 2022
Opět jsem měla štěstí na knihu. Jezevec se četl velmi dobře, líbilo se mi, že se tam střídaly různé pohledy postav, což bylo zajímavé. Vrah byl znám hned od začátku, díky úryvkům, které se objevovaly na začátku každé kapitoly. Postupně jsme v knize zjišťovaly, jak je vlastně Jezevec vnímám, co ho vede k jeho činům, a proč se stál tím, čím se stal.
Kniha je vážně hodně čtivá a neustále se v ní dozvídáme nové informace, přichází zvraty, v knize se objevují i silné témata. Ale něco mi tam prostě chybělo. Nebyl tam takový ten wow efekt.
Knihu i přes to hodnotím velmi kladně a určitě ji doporučuji.
Kniha je vážně hodně čtivá a neustále se v ní dozvídáme nové informace, přichází zvraty, v knize se objevují i silné témata. Ale něco mi tam prostě chybělo. Nebyl tam takový ten wow efekt.
Knihu i přes to hodnotím velmi kladně a určitě ji doporučuji.
December 27, 2021
„Die wahren Monster sind Menschen. Alles andere sind nur kranke Fantasien“.
Noch im diesen Jahr ist ein neuer Thriller mit dem Titel „Der Gräber“ im Harper Collins Verlag erschienen. In diesem Buch geht es um eine Mordserie, die eine Stadt jedes Jahr am 6. November erschüttert. Immer an diesem Tag schlägt jemand zu, der sich durch die Erde in die Keller seiner Opfer gräbt. Nach den Taten fand die Polizei nie Hinweise. Wie aus dem Nichts erhält eine Frau namens Annika ein Manuskript, welches die Autobiographie des Gräbers sein soll. Da ihr Verlag in einer Krise steckt, entscheidet sich die Frau das Buch zu veröffentlichen. Jedoch weiß sie nicht, dass sie mit der Veröffentlichung des Buches in den Fokus des Killers gerät.
Als ich die ersten hundert Seiten dieses Thrillers gelesen habe, war ich positiv überrascht, wie mich dieses Buch innerhalb kurzer Zeit so gefesselt hat. Besonders einzelne Zitate des Serienkillers, welche immer wieder ein neues Kapitel einleiten, fand ich so enorm stark, dass ich dachte, dass dieses Buch in die Top Ten meiner Thriller-Highlights aus dem Jahr 2021 kommen wird. Doch dann kam die Wendung, wodurch das Buch immer mehr zur zähen Lektüre wurde.
Den Verlauf des Buches empfand ich als nicht gelungen. Ich hatte mir einen knallharten Thriller mit souveräner Ermittlungsarbeit sowie tollen Figuren gewünscht. Jedoch war dies nicht der Fall, da der Schwerpunkt auf die Darstellung der Psyche der Protagonistin Annika gelegt worden ist. So rückten ihre privaten Probleme in den Vordergrund, welche in meinen Augen zu intensiv und thematisiert worden sind. Man könnte meiner Meinung nach die private Seite der Protagonistin kurz anschneiden und dann nebenher immer wieder aufgreifen. Außerdem fand ich Annika als Figur sehr nervig.
Natürlich verliefen nebenbei die Ermittlungen nach dem Gräber, jedoch fand dies sekundär statt. Zudem fand ich die Ermittler*In sehr blass gezeichnet, sodass im Endeffekt mich die Ermittlungen dann nicht mehr so richtig interessiert haben. Zum Schluss hin fängt sich das Buch irgendwie noch, und erhält ein bisschen Spannung, welche durch immer wiederkehrende Mystik-Elemente verstärkt wird. Dies war dann wieder gelungen, wenn man den eher schwachen Hauptteil berücksichtigt. Deswegen kann man dieses Buch als ein Auf und Ab betiteln
Fazit: Hervorragender Start, schwacher Hauptteil und dann ein mittelmäßiger bis guter Schluss. Eine Achterbahn. Ich fand das Buch vom Erzählprinzip mit den Zitaten gelungen, jedoch fehlte es mir besonders im Hauptteil an Spannung. So konnten auch die Figuren besser ausgearbeitet worden werden. Ich bewerte das Buch mit 2,5 Sternen, Tendenz nach oben.
Noch im diesen Jahr ist ein neuer Thriller mit dem Titel „Der Gräber“ im Harper Collins Verlag erschienen. In diesem Buch geht es um eine Mordserie, die eine Stadt jedes Jahr am 6. November erschüttert. Immer an diesem Tag schlägt jemand zu, der sich durch die Erde in die Keller seiner Opfer gräbt. Nach den Taten fand die Polizei nie Hinweise. Wie aus dem Nichts erhält eine Frau namens Annika ein Manuskript, welches die Autobiographie des Gräbers sein soll. Da ihr Verlag in einer Krise steckt, entscheidet sich die Frau das Buch zu veröffentlichen. Jedoch weiß sie nicht, dass sie mit der Veröffentlichung des Buches in den Fokus des Killers gerät.
Als ich die ersten hundert Seiten dieses Thrillers gelesen habe, war ich positiv überrascht, wie mich dieses Buch innerhalb kurzer Zeit so gefesselt hat. Besonders einzelne Zitate des Serienkillers, welche immer wieder ein neues Kapitel einleiten, fand ich so enorm stark, dass ich dachte, dass dieses Buch in die Top Ten meiner Thriller-Highlights aus dem Jahr 2021 kommen wird. Doch dann kam die Wendung, wodurch das Buch immer mehr zur zähen Lektüre wurde.
Den Verlauf des Buches empfand ich als nicht gelungen. Ich hatte mir einen knallharten Thriller mit souveräner Ermittlungsarbeit sowie tollen Figuren gewünscht. Jedoch war dies nicht der Fall, da der Schwerpunkt auf die Darstellung der Psyche der Protagonistin Annika gelegt worden ist. So rückten ihre privaten Probleme in den Vordergrund, welche in meinen Augen zu intensiv und thematisiert worden sind. Man könnte meiner Meinung nach die private Seite der Protagonistin kurz anschneiden und dann nebenher immer wieder aufgreifen. Außerdem fand ich Annika als Figur sehr nervig.
Natürlich verliefen nebenbei die Ermittlungen nach dem Gräber, jedoch fand dies sekundär statt. Zudem fand ich die Ermittler*In sehr blass gezeichnet, sodass im Endeffekt mich die Ermittlungen dann nicht mehr so richtig interessiert haben. Zum Schluss hin fängt sich das Buch irgendwie noch, und erhält ein bisschen Spannung, welche durch immer wiederkehrende Mystik-Elemente verstärkt wird. Dies war dann wieder gelungen, wenn man den eher schwachen Hauptteil berücksichtigt. Deswegen kann man dieses Buch als ein Auf und Ab betiteln
Fazit: Hervorragender Start, schwacher Hauptteil und dann ein mittelmäßiger bis guter Schluss. Eine Achterbahn. Ich fand das Buch vom Erzählprinzip mit den Zitaten gelungen, jedoch fehlte es mir besonders im Hauptteil an Spannung. So konnten auch die Figuren besser ausgearbeitet worden werden. Ich bewerte das Buch mit 2,5 Sternen, Tendenz nach oben.
April 27, 2020
Fascinerande, spännande & stark!
August 14, 2021
Boken behåller spänningen hela vägen igenom.
Handlar inte bara om grävlingen som fångar sina offer och får dem att försvinna och jakten på denna best.
Utan en berättelse om människor som befinner sig mitt i livet med allt vad det innebär.
Kärlek sorg och spänning i en salig röra men röran är välgjord och inte rörig.
Handlar inte bara om grävlingen som fångar sina offer och får dem att försvinna och jakten på denna best.
Utan en berättelse om människor som befinner sig mitt i livet med allt vad det innebär.
Kärlek sorg och spänning i en salig röra men röran är välgjord och inte rörig.
March 14, 2024
Riktigt spännande och otäckt.
February 19, 2022
Onder de naam Fredrik Persson schreef de Zweedse advocaat en auteur Fredrik Persson Winter twee jeugdboeken. Omdat een derde werd afgewezen, begon hij uit frustratie aan een kort verhaal waarin een monster voorkwam. Het idee daarvoor kreeg hij door een geluid van graafmachines. Uiteindelijk heeft hij zijn ideeën verwerkt in zijn in 2022 verschenen debuutthriller De Das. Behalve auteur is hij ook een van de makers van de in Zweden succesvolle podcast Fantastisk Podd, dat over het schrijven van sciencefiction, fantasy en horror gaat.
Annika Granlund werkt bij een kleine uitgeverij en op een ochtend vindt ze een bemodderd manuscript, met als titel Ik ben de Das, voor de deur van haar kantoor. Ze leest het door, is er enthousiast over en, ondanks dat de auteur zes jaar eerder spoorloos is verdwenen, geeft ze het uit. Het boek is echter omstreden, omdat jaarlijks, in de nacht van 5 op 6 november, een mysterieuze moord wordt gepleegd. De slachtoffers lijken namelijk in de grond te verdwijnen, waarna er van hen geen spoor meer te vinden is.
Na de proloog, waarin inspecteur Cecilia Wreede op de laatste plaats delict van de jaarlijks toeslaande moordenaar de Das rondloopt, begint ieder hoofdstuk met een paar regels in cursief. Die zinnetjes zijn het verhaal van degene die zich de Das noemt en maken deel uit van het manuscript dat Annika Granlund gevonden heeft. Het is de bedoeling dat die regeltjes de lezer nieuwsgierig maken, maar eveneens voor een verhoogde spanningsboog zorgen. Dat lukt echter niet, want daarvoor zijn ze te kort, ben je, ondanks de niet al te lange hoofdstukken, snel kwijt wat er gezegd wordt en hebben ze totaal geen spanning. Het komt er min of meer op neer dat je niet geneigd bent meteen te willen weten hoe het vervolg van die cursieve fragmenten is.
Het verhaal, dat uit drie delen (akten genoemd) bestaat, wordt afwisselend verteld vanuit de perspectieven van Granlund en Wreede, waarbij eerstgenoemde het meest aan het woord is. Zowel in het eerste als tweede deel gaat het, wat Granlund betreft, voornamelijk over haar privésituatie, de problemen die haar werkgever heeft en de daaraan gerelateerde noodzaak het door haar gevonden manuscript in boekvorm uit te geven. Dit is allemaal aardig om te lezen en te weten, maar spannende momenten levert dat niet op. Een eerste spannend voorval doet zich pas in hoofdstuk vierentwintig (er zijn er negenentachtig) voor en dat heeft dan nog niet eens betrekking op de misdaad en het bijbehorende onderzoek. Vervolgens wordt het pas in de ontknoping enigszins thrillerachtig, maar niet zodanig dat het verrassend of opzienbarend wordt.
De twee belangrijkste personages (Wreede en Granlund) zijn redelijk tot goed uitgewerkt, over hen komt de lezer het meest te weten. Toch kun je je moeilijk met hen vereenzelvigen. Dat komt voornamelijk door hun gedrag. De inspecteur leidt aan tunnelvisie, – dat hoeft niet per se nadelig voor haar karakter te zijn – maar ze is, tegen beter weten in, nogal overtuigd van haar gelijk. Granlund wordt gedurende de plot irritanter en onredelijker; de sympathie die ze had kunnen hebben, is ver te zoeken. De plot is over het algemeen oppervlakkig en is in de eerste twee delen vooral gericht op de persoonlijke perikelen van beide protagonisten. Pas in de derde akte ligt de nadruk iets meer op het politieonderzoek. Veel te laat en te weinig voor een thriller.
Het idee achter het schrijven van De Das is goed, maar het is Persson Winter niet gelukt daar een goede invulling aan te geven. Hij bewijst zonder meer dat hij het beheerst om een vlot lopend verhaal te schrijven, – zijn schrijfstijl is toegankelijk en fijn – maar zijn debuut ontbeert het aan spanning, plotwendingen en verrassingen.
Annika Granlund werkt bij een kleine uitgeverij en op een ochtend vindt ze een bemodderd manuscript, met als titel Ik ben de Das, voor de deur van haar kantoor. Ze leest het door, is er enthousiast over en, ondanks dat de auteur zes jaar eerder spoorloos is verdwenen, geeft ze het uit. Het boek is echter omstreden, omdat jaarlijks, in de nacht van 5 op 6 november, een mysterieuze moord wordt gepleegd. De slachtoffers lijken namelijk in de grond te verdwijnen, waarna er van hen geen spoor meer te vinden is.
Na de proloog, waarin inspecteur Cecilia Wreede op de laatste plaats delict van de jaarlijks toeslaande moordenaar de Das rondloopt, begint ieder hoofdstuk met een paar regels in cursief. Die zinnetjes zijn het verhaal van degene die zich de Das noemt en maken deel uit van het manuscript dat Annika Granlund gevonden heeft. Het is de bedoeling dat die regeltjes de lezer nieuwsgierig maken, maar eveneens voor een verhoogde spanningsboog zorgen. Dat lukt echter niet, want daarvoor zijn ze te kort, ben je, ondanks de niet al te lange hoofdstukken, snel kwijt wat er gezegd wordt en hebben ze totaal geen spanning. Het komt er min of meer op neer dat je niet geneigd bent meteen te willen weten hoe het vervolg van die cursieve fragmenten is.
Het verhaal, dat uit drie delen (akten genoemd) bestaat, wordt afwisselend verteld vanuit de perspectieven van Granlund en Wreede, waarbij eerstgenoemde het meest aan het woord is. Zowel in het eerste als tweede deel gaat het, wat Granlund betreft, voornamelijk over haar privésituatie, de problemen die haar werkgever heeft en de daaraan gerelateerde noodzaak het door haar gevonden manuscript in boekvorm uit te geven. Dit is allemaal aardig om te lezen en te weten, maar spannende momenten levert dat niet op. Een eerste spannend voorval doet zich pas in hoofdstuk vierentwintig (er zijn er negenentachtig) voor en dat heeft dan nog niet eens betrekking op de misdaad en het bijbehorende onderzoek. Vervolgens wordt het pas in de ontknoping enigszins thrillerachtig, maar niet zodanig dat het verrassend of opzienbarend wordt.
De twee belangrijkste personages (Wreede en Granlund) zijn redelijk tot goed uitgewerkt, over hen komt de lezer het meest te weten. Toch kun je je moeilijk met hen vereenzelvigen. Dat komt voornamelijk door hun gedrag. De inspecteur leidt aan tunnelvisie, – dat hoeft niet per se nadelig voor haar karakter te zijn – maar ze is, tegen beter weten in, nogal overtuigd van haar gelijk. Granlund wordt gedurende de plot irritanter en onredelijker; de sympathie die ze had kunnen hebben, is ver te zoeken. De plot is over het algemeen oppervlakkig en is in de eerste twee delen vooral gericht op de persoonlijke perikelen van beide protagonisten. Pas in de derde akte ligt de nadruk iets meer op het politieonderzoek. Veel te laat en te weinig voor een thriller.
Het idee achter het schrijven van De Das is goed, maar het is Persson Winter niet gelukt daar een goede invulling aan te geven. Hij bewijst zonder meer dat hij het beheerst om een vlot lopend verhaal te schrijven, – zijn schrijfstijl is toegankelijk en fijn – maar zijn debuut ontbeert het aan spanning, plotwendingen en verrassingen.
April 10, 2022
Knappe 3,5⭐️ | Habe mir ein wenig mehr erhofft, denn die Story hatte unglaublich viel Potenzial, aber im Großen & Ganzen war es ein solider Thriller/Spannungsroman mit Horrorelementen. Tatsächlich hatten @zeilenprinzessin und ich ziemlich schnell eine Theorie fürs Ende, die sich tatsächlich als Volltreffer entpuppte. Generell empfand ich den Verlauf der Geschichte irgendwann als sehr durchschaubar, obwohl ich anfangs gar nicht wusste, wohin es gehen soll. Leider doch eher vorhersehbar, obwohl man zwischendurch die Erwartungshaltung bekam, dass es ein richtiges 🤯-Ende geben wird. Leider war die Auflösung aber eher mau & das Ende schon sehr verrückt. Mir fehlten die Erklärungen oder irgendwas, dass ich das Ganze besser hätte greifen können.
Aber es war wirklich super geschrieben und hatte sehr teilweise schon besondere Grusel-Vibes. Mir gefiel auch das Verlagsthema. Es war nicht langweilig und ich habs gern gelesen/gehört, aber umgehauen hat’s mich leider nicht, dafür war es mir doch zu wenig Thrill.
Kann man aber auf jeden Fall lesen, vor allem wenn man es eher ruhiger, aber trotzdem gern etwas gruselig hat.
Rezension:
Ich versuche es stets zu vermeiden, mir aufgrund meiner Erwartungshaltung Bücher „kaputt zu machen“, aber manchmal passiert es trotzdem. So wie bei diesem Buch. Es ließ sich super lesen, hatte eine tolle Atmosphäre und eine so interessante Story, aber ich habe mir mehr erhofft als ich bekommen habe. Eben genau weil die Story so unglaublich viel Potenzial hatte, denn die Idee ist echt der Hammer!🤯 Dennoch war es im Großen & Ganzen ein solider Thriller - wobei ich eher sagen würde Spannungsroman mit Horrorelementen. 😄
Erst war ich absolut planlos, in welche Richtung das alles gehen soll & wahnsinnig gespannt. Das Thema mit dem Manuskript, das Setting im Verlag & die verheißungsvollen, gruseligen Kapitelüberschriften mit Zitaten aus dem Manuskript, hatten für mich einen ganz besonderen Vibe. Ich mochte diesen leichten Horror-Touch sofort. 😍
Die Geschichte verlief aber irgendwann eher vorhersehbar. Das Mysterium vom Anfang lichtete sich nicht Stück für Stück, sondern der Vorhang fiel in meinem Kopf recht flott 😄.
Dummerweise hatte ich aber die Erwartung an ein ein richtiges 🤯-Ende, da die Story zwar ruhig war, aber dabei so unheilvoll wirkte, was ich richtig cool fand. Tatsächlich bewahrheitete sich dann aber eine früh geäußerte Theorie für das Ende, die wir, also @zeilenprinzessin und ich, eigentlich als zu offensichtlich abgetan hatten. 😅 Das Ende an sich war aber sehr atmosphärisch & gut gemacht, wenn auch mit ein paar Logik-Stolpersteinen versehen & schon sehr ausgefallen. Zudem fehlten die Erklärungen oder irgendwas, dass ich das Gesamtkonstrukt besser hätte greifen können - mehr Power in der Auflösung.
Der Thriller war grundsätzlich gut aufgebaut & geschrieben, nur blieb es dabei halt eher oberflächlich. Nichtsdestotrotz habe ich mich zu keiner Zeit gelangweilt oder nicht gerne weitergelesen bzw. gern gehört, aber umgehauen hat’s mich leider nicht. Dafür war es mir doch zu wenig Thrill trotz der Grusel-Vibes.
Für mich wirklich solide, aber doch leider nicht so wie erhofft. 😕
Daher gebe ich knappe 3,5 von 5⭐️
Aber es war wirklich super geschrieben und hatte sehr teilweise schon besondere Grusel-Vibes. Mir gefiel auch das Verlagsthema. Es war nicht langweilig und ich habs gern gelesen/gehört, aber umgehauen hat’s mich leider nicht, dafür war es mir doch zu wenig Thrill.
Kann man aber auf jeden Fall lesen, vor allem wenn man es eher ruhiger, aber trotzdem gern etwas gruselig hat.
Rezension:
Ich versuche es stets zu vermeiden, mir aufgrund meiner Erwartungshaltung Bücher „kaputt zu machen“, aber manchmal passiert es trotzdem. So wie bei diesem Buch. Es ließ sich super lesen, hatte eine tolle Atmosphäre und eine so interessante Story, aber ich habe mir mehr erhofft als ich bekommen habe. Eben genau weil die Story so unglaublich viel Potenzial hatte, denn die Idee ist echt der Hammer!🤯 Dennoch war es im Großen & Ganzen ein solider Thriller - wobei ich eher sagen würde Spannungsroman mit Horrorelementen. 😄
Erst war ich absolut planlos, in welche Richtung das alles gehen soll & wahnsinnig gespannt. Das Thema mit dem Manuskript, das Setting im Verlag & die verheißungsvollen, gruseligen Kapitelüberschriften mit Zitaten aus dem Manuskript, hatten für mich einen ganz besonderen Vibe. Ich mochte diesen leichten Horror-Touch sofort. 😍
Die Geschichte verlief aber irgendwann eher vorhersehbar. Das Mysterium vom Anfang lichtete sich nicht Stück für Stück, sondern der Vorhang fiel in meinem Kopf recht flott 😄.
Dummerweise hatte ich aber die Erwartung an ein ein richtiges 🤯-Ende, da die Story zwar ruhig war, aber dabei so unheilvoll wirkte, was ich richtig cool fand. Tatsächlich bewahrheitete sich dann aber eine früh geäußerte Theorie für das Ende, die wir, also @zeilenprinzessin und ich, eigentlich als zu offensichtlich abgetan hatten. 😅 Das Ende an sich war aber sehr atmosphärisch & gut gemacht, wenn auch mit ein paar Logik-Stolpersteinen versehen & schon sehr ausgefallen. Zudem fehlten die Erklärungen oder irgendwas, dass ich das Gesamtkonstrukt besser hätte greifen können - mehr Power in der Auflösung.
Der Thriller war grundsätzlich gut aufgebaut & geschrieben, nur blieb es dabei halt eher oberflächlich. Nichtsdestotrotz habe ich mich zu keiner Zeit gelangweilt oder nicht gerne weitergelesen bzw. gern gehört, aber umgehauen hat’s mich leider nicht. Dafür war es mir doch zu wenig Thrill trotz der Grusel-Vibes.
Für mich wirklich solide, aber doch leider nicht so wie erhofft. 😕
Daher gebe ich knappe 3,5 von 5⭐️
Read
August 22, 2022«Ο ασβός»: το απόλυτο ψυχολογικό θρίλερ του καλοκαιριού…
Πιθανότατα όταν ο Fredrik P. Winter έγραφε τις 480 σελίδες του βιβλίου του «Ο ασβός», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Kaktos, δε φανταζόταν πως μία απλή απάντηση σε ένα δίλημμα θα μπορούσε να φέρει τόση αναστάτωση…
H 6η Νοεμβρίου είναι μία αποφράδα ημέρα, αφού τα τελευταία χρόνια τέτοια ημέρα ένας κατά συρροήν δολοφόνος σκοτώνει, πάντα σε υπόγειο χώρο και πάντα έχοντας εισχωρήσει από το πάτωμα χωρίς ν’ αφήσει ίχνη. Για τον τρόπο που χτυπά, αποκαλείται Ασβός.
Η πλοκή ουσιαστικά αρχίζει όταν η Άνικα Γκράνλουντ βρίσκει στην πόρτα του γραφείου της ένα χειρόγραφο με τίτλο «Είμαι ο Ασβός» και αποτελεί τη βιογραφία του δολοφόνου. Ως συγγραφέα αναφέρει έναν επιτυχημένο συγγραφέα best- seller βιβλίων, ο οποίος όμως έχει εξαφανιστεί εδώ και χρόνια. Είναι άραγε ο συγγραφέας του βιβλίου; Είναι πραγματική βιογραφία ή μυθοπλασία όσα περιλαμβάνονται σ αυτό; Ποιος είναι ο συγγραφέας και το σημαντικότερο ποιος είναι ο Ασβός; Η Άνικα είναι μπροστά σε ένα εξαιρετικό δίλημμα: να εκδώσει ή όχι το βιβλίο. Ο εκδοτικός οίκος κινδυνεύει με πτώχευση και η απόφαση είναι μονόδρομος, η έκδοση θα αποφέρει τα χρήματα που χρειάζονται. Και τότε αρχίζει ο προσωπικός της εφιάλτης.
«Προτού γίνω ο Ασβός ήμουν σαν όλους τους άλλους. Αν με συναντούσες στο δρόμο, δεν θα υποψιαζόσουν ποτέ ότι κάτι πήγε στραβά μ’ εμένα. Κι όμως, θα πλανιόσουν οικτρά. Το κορμί μου, όπως ακριβώς και το δικό σου, έκρυβε μέσα του τον σπόρο του κακού: το μόνο που περίμενε ήταν να φυτρώσει».
Ο Fredrik P. Winter μας χαρίζει ένα από τα πιο έντονα ψυχολογικά θρίλερ που διαβάσαμε πρόσφατα. Το «βιβλίο» μέσα στο βιβλίο είναι μία ευφάνταστη τακτική γραψίματος, που σε συνδυασμό με τη μετάφραση της Δέσποινας Κανελλοπούλου, δίνει στον αναγνώστη ένα άρτιο αποτέλεσμα. Τα μικρά ολιγοσέλιδα κεφάλαια βοηθούν την πλοκή να εξελιχθεί, αν η αγωνία δε σε αφήνει να το αφήσεις από τα χέρια σου.
«Νομίζεις ότι είσαι ασφαλής μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Κανένας δεν μπορεί να περάσει από τις κλειδωμένες πόρτες σου, από το έξυπνο σύστημα συναγερμού. Αλλά εγώ εισβάλλω από το δάπεδο».
Τελικά ο Ασβός είναι ένα μόνο ένα ακίνδυνο ζωάκι..;
https://www.clevernews.gr/o-asvos-to-...
Πιθανότατα όταν ο Fredrik P. Winter έγραφε τις 480 σελίδες του βιβλίου του «Ο ασβός», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Kaktos, δε φανταζόταν πως μία απλή απάντηση σε ένα δίλημμα θα μπορούσε να φέρει τόση αναστάτωση…
H 6η Νοεμβρίου είναι μία αποφράδα ημέρα, αφού τα τελευταία χρόνια τέτοια ημέρα ένας κατά συρροήν δολοφόνος σκοτώνει, πάντα σε υπόγειο χώρο και πάντα έχοντας εισχωρήσει από το πάτωμα χωρίς ν’ αφήσει ίχνη. Για τον τρόπο που χτυπά, αποκαλείται Ασβός.
Η πλοκή ουσιαστικά αρχίζει όταν η Άνικα Γκράνλουντ βρίσκει στην πόρτα του γραφείου της ένα χειρόγραφο με τίτλο «Είμαι ο Ασβός» και αποτελεί τη βιογραφία του δολοφόνου. Ως συγγραφέα αναφέρει έναν επιτυχημένο συγγραφέα best- seller βιβλίων, ο οποίος όμως έχει εξαφανιστεί εδώ και χρόνια. Είναι άραγε ο συγγραφέας του βιβλίου; Είναι πραγματική βιογραφία ή μυθοπλασία όσα περιλαμβάνονται σ αυτό; Ποιος είναι ο συγγραφέας και το σημαντικότερο ποιος είναι ο Ασβός; Η Άνικα είναι μπροστά σε ένα εξαιρετικό δίλημμα: να εκδώσει ή όχι το βιβλίο. Ο εκδοτικός οίκος κινδυνεύει με πτώχευση και η απόφαση είναι μονόδρομος, η έκδοση θα αποφέρει τα χρήματα που χρειάζονται. Και τότε αρχίζει ο προσωπικός της εφιάλτης.
«Προτού γίνω ο Ασβός ήμουν σαν όλους τους άλλους. Αν με συναντούσες στο δρόμο, δεν θα υποψιαζόσουν ποτέ ότι κάτι πήγε στραβά μ’ εμένα. Κι όμως, θα πλανιόσουν οικτρά. Το κορμί μου, όπως ακριβώς και το δικό σου, έκρυβε μέσα του τον σπόρο του κακού: το μόνο που περίμενε ήταν να φυτρώσει».
Ο Fredrik P. Winter μας χαρίζει ένα από τα πιο έντονα ψυχολογικά θρίλερ που διαβάσαμε πρόσφατα. Το «βιβλίο» μέσα στο βιβλίο είναι μία ευφάνταστη τακτική γραψίματος, που σε συνδυασμό με τη μετάφραση της Δέσποινας Κανελλοπούλου, δίνει στον αναγνώστη ένα άρτιο αποτέλεσμα. Τα μικρά ολιγοσέλιδα κεφάλαια βοηθούν την πλοκή να εξελιχθεί, αν η αγωνία δε σε αφήνει να το αφήσεις από τα χέρια σου.
«Νομίζεις ότι είσαι ασφαλής μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Κανένας δεν μπορεί να περάσει από τις κλειδωμένες πόρτες σου, από το έξυπνο σύστημα συναγερμού. Αλλά εγώ εισβάλλω από το δάπεδο».
Τελικά ο Ασβός είναι ένα μόνο ένα ακίνδυνο ζωάκι..;
https://www.clevernews.gr/o-asvos-to-...
November 16, 2022
Ένας κατά συρροή δολοφόνος, ο Ασβος, κάθε χρόνο το βράδυ της 6ης Νοεμβρίου απαγει ανθρώπους. Μπαίνει σκάβοντας από το υπόγειο των σπιτιών τους και δεν αφήνει το παραμικρό ίχνος. Η επιλογή των θυμάτων όμως δεν είναι τυχαία όπως όλοι νομίζουν...
Ένα πρωί, η Ανικα η οποία είναι εκδότρια, βρίσκει στο κατώφλι του εκδοτικού ένα χειρόγραφο. Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του Ασβου. Έχοντας φτάσει στο χείλος της καταστροφής, ο εκδοτικός είναι στα πρόθυρα του να κατεβάσει ρολά, αυτό το χειρόγραφο είναι το best-seller που περίμεναν. Αλλά ποιος το έγραψε;
"Ο Ασβος" είναι το πρώτο βιβλίο του Winter και παρ' ότι είναι Σκανδιναβος, ξεφεύγει από τη συνηθισμένη γραφή της Σκανδιναβικης λογοτεχνίας. Δεν είναι προβλέψιμος, εγείρει αμφιβολίες, η πλοκή είναι πρωτότυπη, αν και ψυχολογικό θρίλερ δεν έχει αίματα και αποτρόπαιες σκηνές. Εστιάζει κυρίως στη ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων και στο πώς αντιδρούν όταν εξωθούνται στα άκρα.
Πρόκειται όπως προείπα, για ένα ψυχολογικό θρίλερ αλλά με υπερφυσικά στοιχεία. Πλάσματα που ζουν κάτω από την επιφάνεια της γης ακούγονται να ξύνουν τα νύχια τους στο τσιμέντο. Η γραφή είναι τόσο παραστατική που θα σας πρότεινα αν έχετε υπόγειο να μην το διαβάσετε νύχτα 😅
Είναι το απόλυτο page Turner ! Το διάβασα κυριολεκτικά μέσα σε λίγες ώρες αφού ήταν αδύνατο να σταματησω να διαβάζω. Στα υπέρ και το ότι έχει πολλά μικρά κεφάλαια. Το καλύτερο ίσως ψυχολογικό θρίλερ που διάβασα φέτος! Δεν θα πω κάτι άλλο, διαβάστε το!
Ένα πρωί, η Ανικα η οποία είναι εκδότρια, βρίσκει στο κατώφλι του εκδοτικού ένα χειρόγραφο. Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του Ασβου. Έχοντας φτάσει στο χείλος της καταστροφής, ο εκδοτικός είναι στα πρόθυρα του να κατεβάσει ρολά, αυτό το χειρόγραφο είναι το best-seller που περίμεναν. Αλλά ποιος το έγραψε;
"Ο Ασβος" είναι το πρώτο βιβλίο του Winter και παρ' ότι είναι Σκανδιναβος, ξεφεύγει από τη συνηθισμένη γραφή της Σκανδιναβικης λογοτεχνίας. Δεν είναι προβλέψιμος, εγείρει αμφιβολίες, η πλοκή είναι πρωτότυπη, αν και ψυχολογικό θρίλερ δεν έχει αίματα και αποτρόπαιες σκηνές. Εστιάζει κυρίως στη ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων και στο πώς αντιδρούν όταν εξωθούνται στα άκρα.
Πρόκειται όπως προείπα, για ένα ψυχολογικό θρίλερ αλλά με υπερφυσικά στοιχεία. Πλάσματα που ζουν κάτω από την επιφάνεια της γης ακούγονται να ξύνουν τα νύχια τους στο τσιμέντο. Η γραφή είναι τόσο παραστατική που θα σας πρότεινα αν έχετε υπόγειο να μην το διαβάσετε νύχτα 😅
Είναι το απόλυτο page Turner ! Το διάβασα κυριολεκτικά μέσα σε λίγες ώρες αφού ήταν αδύνατο να σταματησω να διαβάζω. Στα υπέρ και το ότι έχει πολλά μικρά κεφάλαια. Το καλύτερο ίσως ψυχολογικό θρίλερ που διάβασα φέτος! Δεν θα πω κάτι άλλο, διαβάστε το!
January 31, 2021
Detta är författaren Fredrik P. Winters första roman för vuxna, han har tidigare skrivit två ungdomsböcker, då under namnet Fredrik Persson, de heter följande Du kanske inte vet det, men Döden spelar faktiskt inte handboll och Och bingo är bara för de förlorade.
Denna bok är en mix av deckare och psykologisk thriller, vikten ligger mera på thriller än deckare, samt så är det kryddat med skräck. Denna mix gör den till en intensiv och nervpirrande läsning som man inte kan släppa taget om.
Vet inte om jag använder ordet fel men när jag när läste denna bok så kände jag att jag skulle vilja kalla hela handlingen för meta. Det jag tänker på är att den handlar dels om en mördare men även om en bok som har blivit publicerad som handlar om just denna mördare. Sedan är det en bok som tar upp chargonen och livet på ett förlag, men även livet för en författare.
Just denna del om böcker gillade jag verkligen, då jag älskar böcker, om det är rätt skildrat eller inte vet jag inte, men det var en härlig krydda att läsa. Jag skrattade gott när författaren Jan Appelgren, som är en författare som har försvunnit för några år sedan som vi möter i några tillbakablickar, går in på Facebook och tittar på de senaste inläggen i författargrupper, kan säga att jag kände igen stilen på inläggen.
När vi kommer till spänningsdelen i boken så är den som sagt mera en thriller än en deckare. Det förekommer några poliser som har som uppgift att fånga in den mytiska mördaren Grävlingen, som samma dag varje år slår till och för bort sitt offer. Det är dock inte hos poliserna som vikten av handlingen ligger. Den befinner sig istället hos Annika Granlund, som jobbar som förläggare på det förlaget som ger ut boken om mördaren.
Vi följer huvudsakligen som sagt Annika, både privatliv och på jobbet. Det är flertalet saker som pressar henne psykologiskt, det går dåligt för förlaget, hon och hennes man försöker få ett barn, de försöker hitta ett hus som de kan leva i när de väl får ett barn, samt så har hon barndomsminnen som hemsöker henne, och så börjar polisen intressera sig för henne i och med att förlaget gett ut boken. Vi följer henne på en psykologisk resa och vi känner av både pressen och stressen som hon känner av, man känner galenskapen som närmar sig.
Jag sa ju även att boken var kryddad med skräck, genom hela boken så finns det en osäkerhet om vem eller till och med vad denna Grävlingen är. Är det en vanlig människa eller är det kanske något övernaturligt? Något monster? Det är små detaljer i handlingen som sitter där den skall för att det skall bli en hinna av skräck över hela handlingen. Denna osäkerhet om det finns något övernaturligt eller inte gör att man sitter lite på nålar när man läser, svaret skall jag så klart inte avslöja.
En annan sak som tillför denna skräckstämning är de korta inledande styckena i varje kapitel. Det är utdrag ur den utgivna boken Jag är Grävlingen, och där får vi möta just denna Grävlingen när denne pratar direkt till oss läsare. Grävlingen säger ibland saker som får en att rysa.
Språket är riktigt bra och det sätter en bra ton på handlingen som suger in dig, i alla fall gjorde den det för mig, så jag klickade rätt med författaren. Jag älskade denna mix av genre, då jag läser dem var för sig och i denna så fick jag allt i samma bok. Jag ser verkligen fram emot att se vad författaren kommer att leverera med i sin kommande bok, Olycksfåglar, som kommer senare i år.
http://hakanshylla.blogspot.com
Denna bok är en mix av deckare och psykologisk thriller, vikten ligger mera på thriller än deckare, samt så är det kryddat med skräck. Denna mix gör den till en intensiv och nervpirrande läsning som man inte kan släppa taget om.
Vet inte om jag använder ordet fel men när jag när läste denna bok så kände jag att jag skulle vilja kalla hela handlingen för meta. Det jag tänker på är att den handlar dels om en mördare men även om en bok som har blivit publicerad som handlar om just denna mördare. Sedan är det en bok som tar upp chargonen och livet på ett förlag, men även livet för en författare.
Just denna del om böcker gillade jag verkligen, då jag älskar böcker, om det är rätt skildrat eller inte vet jag inte, men det var en härlig krydda att läsa. Jag skrattade gott när författaren Jan Appelgren, som är en författare som har försvunnit för några år sedan som vi möter i några tillbakablickar, går in på Facebook och tittar på de senaste inläggen i författargrupper, kan säga att jag kände igen stilen på inläggen.
När vi kommer till spänningsdelen i boken så är den som sagt mera en thriller än en deckare. Det förekommer några poliser som har som uppgift att fånga in den mytiska mördaren Grävlingen, som samma dag varje år slår till och för bort sitt offer. Det är dock inte hos poliserna som vikten av handlingen ligger. Den befinner sig istället hos Annika Granlund, som jobbar som förläggare på det förlaget som ger ut boken om mördaren.
Vi följer huvudsakligen som sagt Annika, både privatliv och på jobbet. Det är flertalet saker som pressar henne psykologiskt, det går dåligt för förlaget, hon och hennes man försöker få ett barn, de försöker hitta ett hus som de kan leva i när de väl får ett barn, samt så har hon barndomsminnen som hemsöker henne, och så börjar polisen intressera sig för henne i och med att förlaget gett ut boken. Vi följer henne på en psykologisk resa och vi känner av både pressen och stressen som hon känner av, man känner galenskapen som närmar sig.
Jag sa ju även att boken var kryddad med skräck, genom hela boken så finns det en osäkerhet om vem eller till och med vad denna Grävlingen är. Är det en vanlig människa eller är det kanske något övernaturligt? Något monster? Det är små detaljer i handlingen som sitter där den skall för att det skall bli en hinna av skräck över hela handlingen. Denna osäkerhet om det finns något övernaturligt eller inte gör att man sitter lite på nålar när man läser, svaret skall jag så klart inte avslöja.
En annan sak som tillför denna skräckstämning är de korta inledande styckena i varje kapitel. Det är utdrag ur den utgivna boken Jag är Grävlingen, och där får vi möta just denna Grävlingen när denne pratar direkt till oss läsare. Grävlingen säger ibland saker som får en att rysa.
Språket är riktigt bra och det sätter en bra ton på handlingen som suger in dig, i alla fall gjorde den det för mig, så jag klickade rätt med författaren. Jag älskade denna mix av genre, då jag läser dem var för sig och i denna så fick jag allt i samma bok. Jag ser verkligen fram emot att se vad författaren kommer att leverera med i sin kommande bok, Olycksfåglar, som kommer senare i år.
http://hakanshylla.blogspot.com
March 19, 2022
Der Gräber untergräbt die tolle Grundidee!
Bewertung:
Das Cover passt sehr gut zur Geschichte. Ich finde den Titel "Ich bin der Gräber", wie das Manuskript in der Geschichte heißt, viel passender und auch spannender als "Der Gräber". man wird neugierig und es wirkt etwas thrillig.
Wir hören von zwei Handlungssträngen, die sich später auch mal kreuzen. Einmal gibt es die Lektorin Annika und dann die Ermittlerin Cecilia. Die kommt aber erst ab knapp einem Drittel am Zug. Es folgen auch Rückblicke zu jemanden, der erstmal gar nicht zuordbar ist, weil kein Name fällt. Das geht bei einigen Rückblenden so, bis mal der Name auftaucht: es geht um den Autor des Werkes "Ich bin der Gräber". Der Autor wollte wohl die Bekanntschaft mit dem Verlag verdeutlichen - jedenfalls ist das meine Theorie, denn diese Rückblenden ergeben sonst keinen Sinn für mich. Ich dachte mit der Zeit, wir erfahren dadurch, wie das Werk entstanden ist, tun wir aber nicht. Oder mir das komplett entgangen. Für mich völlig sinnlos.
Neugierig machen die Zitate vom Gräber vor jedem Kapitel. Allerdings sind das meistens nur zwei Sätze, hin und wieder drei, und die sind verworren und oft kryptisch unzusammenhängend. Erst dachte ich, die stammen aus dem Werk, damit wir etwas vom Inhalt erfahren. Am Ende jedoch stand ich wieder irritiert da, denn es taucht noch ein Werk des Gräbers auf, aus dem diese Zitate stammen können. Was nun stimmt? Ich weiß es nicht, fragt den (Hör-)Büchergott! Also auch in dieser Form sinnfrei!
Nachdem ich einige Kapitel abgehört hatte, fragte ich mich, was diese Datumsangaben bei den Kapiteln sollen? Erstens sind die total unwichtig. Zweitens kann man sich die sowieso nicht merken.
Das Werk "Ich bin der Gräber" ist autobiografisch und handelt von dem Mörder, der sich der Gräber nennt. Als Autor ist ein bekannter Autor des Verlages bekannt, der verschwunden ist. Der Verlag veröffentlicht einfach dieses Werk eines Autors, den sie nicht einmal fragen. Dass sie ihn für tot erklärt haben, um das Werk zu veröffentlichen, erfährt man erst sehr viel später, nachdem einige Zeit vergangen ist. Dazu folgt direkt wieder die nächste Irritation: Seit wann können fremde Menschen einen anderen Menschen einfach für tot erklären?? Ich drücke es mal in unfeiner Sprache aus: Hä??
Zum Werk: Es wird veröffentlicht ohne den Autor zu fragen, er wird einfach für tot erklärt. Niemand weiß, ob er tot ist, denn er ist verschwunden. Man fragt sich den ganzen Verlauf über, was im Werk steht - falls diese jeweils zwei Sätze vor jedem Kapitel daraus sind, geben sie nichts her. Hier hätte ich doch erwartet, dass der Autor ein paar Auszüge vorstellt, da das Werk die Hauptrolle in der Geschichte spielt. Aber es bleibt komplett dunkel. Im letzten Drittel erfahren wir, dass sogar die Ermittler nicht wissen, was mit den Opfern des Gräbers passiert. Also erfährt man auch in diesem Handlungsstrang nichts darüber.
Annika ist eine mir unsympathische Person. Sie denkt nur an sich, ihr Mann tut mir leid. Sie will schwanger werden und unbedingt ein Haus und macht da kaum Kompromisse. Ein Keller darf auf keinen Fall sein. Ihre Angst vor Kellern kommt aus ihrer Kindheit. Dann wird sie schwanger und plötzlich darf es auch ein Keller sein. Es gibt immer wieder Szenen, die sie ins schlechte Licht rücken: Sie sieht eine Katze am Fenster und sagt wie ein Kind: "Ich will sie streicheln", und geht zu der Katze, die natürlich wegläuft. Was für eine Pute, kann ich nur schreiben. Oder ihr Mann hat ein Problem und ausgerechnet sie sagt zu ihm, er mache aus einer Mücke einen Elefanten - sie, die sonst diejenige ist, die aus allem was großes macht. Dann steht sie in einer Szene mit Händen an den Hüften da, als es an der Tür klingelt und sie fragt ihren Mann "Wills du nicht gehen?". Und was mit ihr passiert, wundert auch nicht, bei dem Stress, den sie macht. Da dachte ich kurz "selber schuld", ich konnte nicht anders. Die Frau hat mich sehr genervt. Irritierend ist die Szene, wo sie mit einer Verlagskollegin spricht und plötzlich sagt, ein anderer hätte das Manuskript gefunden, obwohl sie es war und jeder da weiß. Eine fehlerhafte Szene.
Auch Cecilia ist eine Pflaume! Ständig verbeißt sie sich in Personen, die sie als den Gräber glaubt, während ich nur dachte "Du hast die Falschen!". Sie kommt total inkompetent rüber. Auf die zweite Person schießt sie sich sogar ohne Gründe ein, diese folgen dann erst danach, als sie ihn bereits verhaftet hatte. Und wer hat recht? Ich. Weil das einfach so offensichtlich ist! der Witz ist noch, dass der Mann von der Aufsichtsbehörde oder von wo er auch kommt, sie für ihre hervorragende Arbeit lobt ... da fällt mir nichts dummes mehr ein!
Vor allem ist doch mehr als klar, wer der das Werk geschrieben hat, was gibt es da zu rätseln?? Als Autor ist der Autor vom Verlag (Name vergessen) genannt und auch die Geschichte ist ins einem Stil geschrieben. Aber alle rätseln, ob es nicht jemand anderes kopiert hat ... das geht die ganze Zeit so im Kreis. Der Autor versucht, Spannung reinzubringen, indem er versucht, andere als Autor darzustellen ... was komplett misslingt! Es wirkt total künstlich gezwungen erzeugt und unglaubwürdig. Mir war sofort klar, wer der Gräber und Autor ist - eigentlich ist das für alle klar, da gibt es nichts zu rätseln. Und daher gibt es auch nichts zu spoilern. Das war für mich so, als wäre ich die Einzige, die den Text kennt und alle im Hörbuch nicht. Es wäre ja total schön, wenn es so rätselhaft wäre, dann wäre die Geschichte richtig fesselnd und man könnte mitraten. Das Potenzial hat das Werk auf jeden Fall. Aber der Autor wusste damit gar nichts anzufangen, leider!
Wieder unrealistisch und total gekünstelt ist die Szene, wo sie zu dem Haus der Immobilenfrau geht, um mehr über ihr Haus zu erfahren, trifft einen Nachbar und fragt ihn, ob sie da wäre. Er sagt, er wisse es nicht. Statt an der Tür zu klingeln, geht Annika dann einfach wieder nach Hause. Dabei macht sie gedanklich die Bemerkung, sie würde dort keine Antworten bekommen, finden kann sie sie nur im Keller. Das führt dann zum Showdown, wenn man das so schreiben kann. Völlig unglaubwürdig also. Das hätte der Autor realistisch schreiben können, wozu diese sinnlose Fahrt zur Immobilienfrau, wenn Annika dann doch nicht versucht, sie zu erreichen. Und wieder: Hä?? Was soll der Quatsch?
Das Ende an sich ist sowieso eigenartig. Der Showdown selber, der Gräber, und plötzlich sind Annika und ihr Mann Martin wieder ein Paar, wo sie sich doch getrennt haben. Da ist keine Erklärung zwischen. Und ihr ist auch plötzlich Kind und Haus egal, was für sie vorher die Welt war. Ist klar! Und das Ende, die letzte Szene ist wieder total irritierend und unverständlich: Annika ist in einem Keller und lächelt, während jemand auf der anderen Seite an die Wand kratzt. Ende. HÄÄ???
Die Sprecherin spricht für die Norm ziemlich langsam, bei einigen Kapiteln ist mir das extrem aufgefallen. Da habe ich auf 1,2 Sprachgeschwindigkeit beschleunigt und das war trotzdem sehr langsam, was nicht schlimm ist. Auch gibt es zwei Szenen, wo sie die Sätze wiederholt. Ansonsten passt sie gut zu den Charakteren und ist angenehm zu hören.
Fazit:
Die Idee hat mich sehr angelacht, ist wirklich mal etwas neues, aber die Umsetzung ist misslungen. Eine Irritation, Sinnlosigkeit und Unlogik folgt der anderen. Die Charaktere sind nicht verlockend, selbst die Ärztin von Annika kann man vergessen. Es zieht sich alles, über den Fall erfährt man nichts, es wird immer nur der Gräber genannt. Das ist mal ein Werk, das sich schwer spoilern lässt, weil kaum etwas geheim ist. Ein richtiger Thriller oder gar Krimi kann ich hier nicht entdecken. Was für eine schlechte Umsetzung, ich bin echt enttäuscht. Ich verstehe die positiven Stimmen dazu nicht, da muss ich wieder eine ganz andere Version gehabt haben. Ich vergebe selten 2 Sterne für ein durchgehörtes und durchgelesenes Werk, aber dieses verdient es wirklich. Wegen der Sprecherin bekommt das Werk 2,5 Sterne von mir. Als Buch würde dieses Kriterium rausfallen.
COVER/TITEL/AUFMACHUNG/MATERIAL ⭐⭐⭐⭐
AUSGABEN-FORMAT (REIHEN-/EINZEL-/HÖR-/LESEFORMAT/LÄNGE) ⭐⭐⭐⭐⭐
GENRE (VOM VERLAG GESETZT) ⭐⭐⭐⭐
VERLAGSPREIS (ZU TEUER/ANGEMESSEN/GÜNSTIG) ⭐⭐⭐⭐
GRUNDIDEE/THEMA ⭐⭐⭐⭐⭐
ATMOSPHÄRE/SETTING ⭐⭐
ERZÄHLSTIL ⭐⭐
HANDLUNG/VERLAUF ⭐⭐
CHARAKTERE ⭐⭐
SPRECHERIN ⭐⭐⭐⭐
Bewertung:
Das Cover passt sehr gut zur Geschichte. Ich finde den Titel "Ich bin der Gräber", wie das Manuskript in der Geschichte heißt, viel passender und auch spannender als "Der Gräber". man wird neugierig und es wirkt etwas thrillig.
Wir hören von zwei Handlungssträngen, die sich später auch mal kreuzen. Einmal gibt es die Lektorin Annika und dann die Ermittlerin Cecilia. Die kommt aber erst ab knapp einem Drittel am Zug. Es folgen auch Rückblicke zu jemanden, der erstmal gar nicht zuordbar ist, weil kein Name fällt. Das geht bei einigen Rückblenden so, bis mal der Name auftaucht: es geht um den Autor des Werkes "Ich bin der Gräber". Der Autor wollte wohl die Bekanntschaft mit dem Verlag verdeutlichen - jedenfalls ist das meine Theorie, denn diese Rückblenden ergeben sonst keinen Sinn für mich. Ich dachte mit der Zeit, wir erfahren dadurch, wie das Werk entstanden ist, tun wir aber nicht. Oder mir das komplett entgangen. Für mich völlig sinnlos.
Neugierig machen die Zitate vom Gräber vor jedem Kapitel. Allerdings sind das meistens nur zwei Sätze, hin und wieder drei, und die sind verworren und oft kryptisch unzusammenhängend. Erst dachte ich, die stammen aus dem Werk, damit wir etwas vom Inhalt erfahren. Am Ende jedoch stand ich wieder irritiert da, denn es taucht noch ein Werk des Gräbers auf, aus dem diese Zitate stammen können. Was nun stimmt? Ich weiß es nicht, fragt den (Hör-)Büchergott! Also auch in dieser Form sinnfrei!
Nachdem ich einige Kapitel abgehört hatte, fragte ich mich, was diese Datumsangaben bei den Kapiteln sollen? Erstens sind die total unwichtig. Zweitens kann man sich die sowieso nicht merken.
Das Werk "Ich bin der Gräber" ist autobiografisch und handelt von dem Mörder, der sich der Gräber nennt. Als Autor ist ein bekannter Autor des Verlages bekannt, der verschwunden ist. Der Verlag veröffentlicht einfach dieses Werk eines Autors, den sie nicht einmal fragen. Dass sie ihn für tot erklärt haben, um das Werk zu veröffentlichen, erfährt man erst sehr viel später, nachdem einige Zeit vergangen ist. Dazu folgt direkt wieder die nächste Irritation: Seit wann können fremde Menschen einen anderen Menschen einfach für tot erklären?? Ich drücke es mal in unfeiner Sprache aus: Hä??
Zum Werk: Es wird veröffentlicht ohne den Autor zu fragen, er wird einfach für tot erklärt. Niemand weiß, ob er tot ist, denn er ist verschwunden. Man fragt sich den ganzen Verlauf über, was im Werk steht - falls diese jeweils zwei Sätze vor jedem Kapitel daraus sind, geben sie nichts her. Hier hätte ich doch erwartet, dass der Autor ein paar Auszüge vorstellt, da das Werk die Hauptrolle in der Geschichte spielt. Aber es bleibt komplett dunkel. Im letzten Drittel erfahren wir, dass sogar die Ermittler nicht wissen, was mit den Opfern des Gräbers passiert. Also erfährt man auch in diesem Handlungsstrang nichts darüber.
Annika ist eine mir unsympathische Person. Sie denkt nur an sich, ihr Mann tut mir leid. Sie will schwanger werden und unbedingt ein Haus und macht da kaum Kompromisse. Ein Keller darf auf keinen Fall sein. Ihre Angst vor Kellern kommt aus ihrer Kindheit. Dann wird sie schwanger und plötzlich darf es auch ein Keller sein. Es gibt immer wieder Szenen, die sie ins schlechte Licht rücken: Sie sieht eine Katze am Fenster und sagt wie ein Kind: "Ich will sie streicheln", und geht zu der Katze, die natürlich wegläuft. Was für eine Pute, kann ich nur schreiben. Oder ihr Mann hat ein Problem und ausgerechnet sie sagt zu ihm, er mache aus einer Mücke einen Elefanten - sie, die sonst diejenige ist, die aus allem was großes macht. Dann steht sie in einer Szene mit Händen an den Hüften da, als es an der Tür klingelt und sie fragt ihren Mann "Wills du nicht gehen?". Und was mit ihr passiert, wundert auch nicht, bei dem Stress, den sie macht. Da dachte ich kurz "selber schuld", ich konnte nicht anders. Die Frau hat mich sehr genervt. Irritierend ist die Szene, wo sie mit einer Verlagskollegin spricht und plötzlich sagt, ein anderer hätte das Manuskript gefunden, obwohl sie es war und jeder da weiß. Eine fehlerhafte Szene.
Auch Cecilia ist eine Pflaume! Ständig verbeißt sie sich in Personen, die sie als den Gräber glaubt, während ich nur dachte "Du hast die Falschen!". Sie kommt total inkompetent rüber. Auf die zweite Person schießt sie sich sogar ohne Gründe ein, diese folgen dann erst danach, als sie ihn bereits verhaftet hatte. Und wer hat recht? Ich. Weil das einfach so offensichtlich ist! der Witz ist noch, dass der Mann von der Aufsichtsbehörde oder von wo er auch kommt, sie für ihre hervorragende Arbeit lobt ... da fällt mir nichts dummes mehr ein!
Vor allem ist doch mehr als klar, wer der das Werk geschrieben hat, was gibt es da zu rätseln?? Als Autor ist der Autor vom Verlag (Name vergessen) genannt und auch die Geschichte ist ins einem Stil geschrieben. Aber alle rätseln, ob es nicht jemand anderes kopiert hat ... das geht die ganze Zeit so im Kreis. Der Autor versucht, Spannung reinzubringen, indem er versucht, andere als Autor darzustellen ... was komplett misslingt! Es wirkt total künstlich gezwungen erzeugt und unglaubwürdig. Mir war sofort klar, wer der Gräber und Autor ist - eigentlich ist das für alle klar, da gibt es nichts zu rätseln. Und daher gibt es auch nichts zu spoilern. Das war für mich so, als wäre ich die Einzige, die den Text kennt und alle im Hörbuch nicht. Es wäre ja total schön, wenn es so rätselhaft wäre, dann wäre die Geschichte richtig fesselnd und man könnte mitraten. Das Potenzial hat das Werk auf jeden Fall. Aber der Autor wusste damit gar nichts anzufangen, leider!
Wieder unrealistisch und total gekünstelt ist die Szene, wo sie zu dem Haus der Immobilenfrau geht, um mehr über ihr Haus zu erfahren, trifft einen Nachbar und fragt ihn, ob sie da wäre. Er sagt, er wisse es nicht. Statt an der Tür zu klingeln, geht Annika dann einfach wieder nach Hause. Dabei macht sie gedanklich die Bemerkung, sie würde dort keine Antworten bekommen, finden kann sie sie nur im Keller. Das führt dann zum Showdown, wenn man das so schreiben kann. Völlig unglaubwürdig also. Das hätte der Autor realistisch schreiben können, wozu diese sinnlose Fahrt zur Immobilienfrau, wenn Annika dann doch nicht versucht, sie zu erreichen. Und wieder: Hä?? Was soll der Quatsch?
Das Ende an sich ist sowieso eigenartig. Der Showdown selber, der Gräber, und plötzlich sind Annika und ihr Mann Martin wieder ein Paar, wo sie sich doch getrennt haben. Da ist keine Erklärung zwischen. Und ihr ist auch plötzlich Kind und Haus egal, was für sie vorher die Welt war. Ist klar! Und das Ende, die letzte Szene ist wieder total irritierend und unverständlich: Annika ist in einem Keller und lächelt, während jemand auf der anderen Seite an die Wand kratzt. Ende. HÄÄ???
Die Sprecherin spricht für die Norm ziemlich langsam, bei einigen Kapiteln ist mir das extrem aufgefallen. Da habe ich auf 1,2 Sprachgeschwindigkeit beschleunigt und das war trotzdem sehr langsam, was nicht schlimm ist. Auch gibt es zwei Szenen, wo sie die Sätze wiederholt. Ansonsten passt sie gut zu den Charakteren und ist angenehm zu hören.
Fazit:
Die Idee hat mich sehr angelacht, ist wirklich mal etwas neues, aber die Umsetzung ist misslungen. Eine Irritation, Sinnlosigkeit und Unlogik folgt der anderen. Die Charaktere sind nicht verlockend, selbst die Ärztin von Annika kann man vergessen. Es zieht sich alles, über den Fall erfährt man nichts, es wird immer nur der Gräber genannt. Das ist mal ein Werk, das sich schwer spoilern lässt, weil kaum etwas geheim ist. Ein richtiger Thriller oder gar Krimi kann ich hier nicht entdecken. Was für eine schlechte Umsetzung, ich bin echt enttäuscht. Ich verstehe die positiven Stimmen dazu nicht, da muss ich wieder eine ganz andere Version gehabt haben. Ich vergebe selten 2 Sterne für ein durchgehörtes und durchgelesenes Werk, aber dieses verdient es wirklich. Wegen der Sprecherin bekommt das Werk 2,5 Sterne von mir. Als Buch würde dieses Kriterium rausfallen.
COVER/TITEL/AUFMACHUNG/MATERIAL ⭐⭐⭐⭐
AUSGABEN-FORMAT (REIHEN-/EINZEL-/HÖR-/LESEFORMAT/LÄNGE) ⭐⭐⭐⭐⭐
GENRE (VOM VERLAG GESETZT) ⭐⭐⭐⭐
VERLAGSPREIS (ZU TEUER/ANGEMESSEN/GÜNSTIG) ⭐⭐⭐⭐
GRUNDIDEE/THEMA ⭐⭐⭐⭐⭐
ATMOSPHÄRE/SETTING ⭐⭐
ERZÄHLSTIL ⭐⭐
HANDLUNG/VERLAUF ⭐⭐
CHARAKTERE ⭐⭐
SPRECHERIN ⭐⭐⭐⭐
March 26, 2024
Скандинавский триллер от скандинавского автора. Случайно взявшись читать (обычно такого избегаю), я боялась, что будет страшно — по моему скромному опыту, современная скандинавская литература делится либо на мрачняк, либо на «Муми-троллей» с Бакманом, и начинался «Барсук» определённо не как «Муми-тролли» — а оказалось, что будет скучно. Картонные персонажи, короткие рубленные главы, не дающие проникнуться никакой атмосферой, лежащая на поверхности загадка , куча нелепостей , едва-едва прикрытый скелет сюжета , бестолковая мистика ... Хорошо хоть параллельное повествование через полицию и издательство внесло немного разнообразия.
2.5, которые я сперва хотела округлить вниз, но следующая книга показала, что «Барсук» ещё не так плох — при всех своих недостатках он хотя бы бодро читается и не вызывает острое чувство кринжа.
2.5, которые я сперва хотела округлить вниз, но следующая книга показала, что «Барсук» ещё не так плох — при всех своих недостатках он хотя бы бодро читается и не вызывает острое чувство кринжа.
August 27, 2020
4,5!
Grävlingen är en psykologisk thriller och är författarens debut, och wow vilket debut!
Grävlingen bjöd på en riktig sträckläsning för jag kunde inte sluta läsa och det blev bara mer och mer spännande för varje sida och det korta kapitlen gjorde att boken gick fort att läsa. Om jag är glad över att jag inte bor i en villa med en källare? Ja verkligen.
Obehaget byggs upp under läsningens gång och det gjorde att det riktigt kröp skinnet på mig, så spännande och obehaglig var den! Varje kapitel inleds med en mening från Grävlingen och de blev bra mer och mer obehagliga för varje kapitel. Jag gillade också att det finns lite övernaturliga inslag men man visste aldrig om det var äkta eller inte, det gjorde det hela ännu mer spännande.
Karaktärerna kändes äkta och trovärdiga och språket var målande och fullt av detaljerade miljöbeskrivningar.
Grävlingen är den perfekta boken att läsa nu i höst, men ett tips är att läsa den på dagtid!
Grävlingen är en psykologisk thriller och är författarens debut, och wow vilket debut!
Grävlingen bjöd på en riktig sträckläsning för jag kunde inte sluta läsa och det blev bara mer och mer spännande för varje sida och det korta kapitlen gjorde att boken gick fort att läsa. Om jag är glad över att jag inte bor i en villa med en källare? Ja verkligen.
Obehaget byggs upp under läsningens gång och det gjorde att det riktigt kröp skinnet på mig, så spännande och obehaglig var den! Varje kapitel inleds med en mening från Grävlingen och de blev bra mer och mer obehagliga för varje kapitel. Jag gillade också att det finns lite övernaturliga inslag men man visste aldrig om det var äkta eller inte, det gjorde det hela ännu mer spännande.
Karaktärerna kändes äkta och trovärdiga och språket var målande och fullt av detaljerade miljöbeskrivningar.
Grävlingen är den perfekta boken att läsa nu i höst, men ett tips är att läsa den på dagtid!
April 4, 2022
Stark trea i betyg. Fredrik P Winters debutroman för vuxna är en snabbläst historia med ett smått fantastiskt upplägg. Efter att hört och läst så många kommentarer om att Grävlingen skulle vara läskig och obehaglig så blev jag lite besviken, inte mycket men lite. Grävlingen är stämningsfull, särskilt i de inledande meningarna i varje nytt kapitel men obehaglig och läskig håller jag inte riktigt med om, men bra är den. Jag gillar Grävlingen och jag är pepp på att läsa Winters nya bok, den är på väg hem till mig vilken dag som helst nu.
October 8, 2022
4,5 stjärnor!
Usch vilken otäck bok! Jag har blivit så uppskrämd att jag inte vågat sitta med fötterna på golvet och inte vågat gått på toa trots att jag är så kissnödig att jag har ont i magen!
Det gick inte att sluta läsa den här boken alltså! Läs för bövelen - men är du lika lättskrämd som mig så kanske du inte ska vara ensam hemma!
Usch vilken otäck bok! Jag har blivit så uppskrämd att jag inte vågat sitta med fötterna på golvet och inte vågat gått på toa trots att jag är så kissnödig att jag har ont i magen!
Det gick inte att sluta läsa den här boken alltså! Läs för bövelen - men är du lika lättskrämd som mig så kanske du inte ska vara ensam hemma!
November 2, 2020
Välskriven och spännande. Det är intressanta karaktärer och man får lära känna dem ordentligt vilket jag tycker ger djup till berättelsen.
Displaying 1 - 30 of 100 reviews