What do you think?
Rate this book
Άνθρωποι επί... τέλους
Εν αρχή ην…
ο πλανήτης μας, η Γη μας, ένα πραγματικό ποίημα του Χάους, φερμένο από την απεραντοσύνη του τυχαίου, χτισμένος στην ουτοπία του Πλάτωνα, με νότες βγαλμένες από την αρμονία του Πυθαγόρα, γέννημα της μητέρας φύσης!
Όμως η τόση ομορφιά, είναι χτισμένη σε ένα σύμπαν όπου τα πάντα ρέουν και μεταβάλλονται…
Τότε ήρθε ο άνθρωπος και ο υποτιθέμενος πολιτισμός του και ενώ όλα παράγονται μόνα τους, εμείς θελήσαμε τα δανεικά … αγύριστα. Αρπάξαμε, εμπορευματοποιήσαμε και τελικά, μετατρέψαμε τα δανεικά σε ανάγκη των άλλων. Πείσαμε πως χωρίς την ύπαρξη υλιστικών αναγκών, οι άνθρωποι ήταν ξένα σώματα για τον πολιτισμό. Να όμως που ήρθε η ώρα να ζητηθούν τα δανεικά πίσω. Ήρθε η ώρα της απογύμνωσης. Ήρθε η ώρα της αντίστροφης μέτρησης…
Το αύριο εξαρτάται από το χθες και εμείς εδώ, στο τώρα, γαντζωμένοι στο τίποτα, ανίεροι δέσμιοι των επιλογών του χθες. Και εκείνη την ώρα, την ώρα της αποκάλυψης της δυστοπίας, το ερώτημα βροντοφωνάζει, «Άνθρωποι επί τέλους ή άνθρωποι επιτέλους;»
ο πλανήτης μας, η Γη μας, ένα πραγματικό ποίημα του Χάους, φερμένο από την απεραντοσύνη του τυχαίου, χτισμένος στην ουτοπία του Πλάτωνα, με νότες βγαλμένες από την αρμονία του Πυθαγόρα, γέννημα της μητέρας φύσης!
Όμως η τόση ομορφιά, είναι χτισμένη σε ένα σύμπαν όπου τα πάντα ρέουν και μεταβάλλονται…
Τότε ήρθε ο άνθρωπος και ο υποτιθέμενος πολιτισμός του και ενώ όλα παράγονται μόνα τους, εμείς θελήσαμε τα δανεικά … αγύριστα. Αρπάξαμε, εμπορευματοποιήσαμε και τελικά, μετατρέψαμε τα δανεικά σε ανάγκη των άλλων. Πείσαμε πως χωρίς την ύπαρξη υλιστικών αναγκών, οι άνθρωποι ήταν ξένα σώματα για τον πολιτισμό. Να όμως που ήρθε η ώρα να ζητηθούν τα δανεικά πίσω. Ήρθε η ώρα της απογύμνωσης. Ήρθε η ώρα της αντίστροφης μέτρησης…
Το αύριο εξαρτάται από το χθες και εμείς εδώ, στο τώρα, γαντζωμένοι στο τίποτα, ανίεροι δέσμιοι των επιλογών του χθες. Και εκείνη την ώρα, την ώρα της αποκάλυψης της δυστοπίας, το ερώτημα βροντοφωνάζει, «Άνθρωποι επί τέλους ή άνθρωποι επιτέλους;»
436 pages
Published December 8, 2021
8 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
March 3, 2022
https://vivlionerga.blogspot.com/2022...
Γνώρισα την γραφή του Βασίλη Μακαρίου από το βιβλίο του "Ένας φάρος η ψυχή μου" το οποίο με είχε ενθουσιάσει. Σε αυτό το βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα θα το πω ορθά κοφτά. Εντυπωσιάστηκα τόσο από το σκεπτικό της ιστορίας, όσο και από την εξέλιξη και την πλοκή της που δεν είναι μονοδιάστατη αλλά έχει έναν πολυδιάστατο πλουραλισμό σε σκέψεις, σε παραδοχές, σε ερωτήσεις, σε διλήμματα και σε αντιδράσεις. Και ενώ μιλά για μια βέβαιη καταστροφή του κόσμου και τον επικείμενο σύντομο θάνατο όλων των ανθρώπων και ενώ βλέπουμε μέσα από τα γεγονότα το τέλος να πλησιάζει δραματικά. Ο συγγραφέας καθ' όλη την διάρκεια μας φέρνει κοντά στην ζωή, στην γέννηση, στην αντίληψη πως ο άνθρωπος θα κερδίσει εάν αποφασίσει να επιστρέψει στις ρίζες του και πετάξει από πάνω του κάθε τι εγωιστικό και ατομιστικό.
Σε ένα δυστοπικό περιβάλλον τέσσερις μέρες πριν το σίγουρο τέλος της ανθρωπότητας, έρχεται η διλημματική στιγμή που φέρνει τον ίδιο τον άνθρωπο απέναντι στα λάθη του, στις ευθύνες του και τις παραλείψεις του. Τον αναγκάζει να αντιληφθεί το μέγεθος της άδοξης ματαιοδοξίας του. Και φέρνει την κοινωνία μπροστά στην πραγματική της ουτοπική διάσταση. Ρίχνει την κουρτίνα κάθε πρότερης υπεροψίας μπροστά στο φάσμα του σίγουρου θανάτου. Αλλά ταυτόχρονα ρίχνει και δίχτυα προσέγγισης στα κομμάτια εκείνα των σχέσεων που ενώνουν τους ανθρώπους και όχι σε εκείνα που τους χωρίζουν. Πόσο εκπληκτικά η υπεροψία χάνεται και οι αποστάσεις οι κοινωνικές, οι οικονομικές και όποια άλλα διαχωριστικά απλά διαγράφονται; Η ζωή εισχωρεί στον θάνατο και η συγκολλητική ουσία που ενώνει τους ανθρώπους την ύστατη στιγμή στην κοινή τους πορεία προς αυτόν έχει αφαιρέσει από μέσα τους ανταλλάγματα, εξαργυρώσεις, νοθευμένα συναισθήματα. Προχωράνε όλοι μαζί προς την ολοκλήρωση του συμπαντικού θαύματος.
Ο Βασίλης Μακαρίου καταφέρε να δημιουργήσει έναν κεντρικό χαρακτήρα οικείο με την σημερινή πραγματικότητα. Ένα κομμάτι δικό μας, που εκπροσωπεί και εκπέμπει όλα τα κοινωνικά και διαπροσωπικά ψεγάδια μας αλλά και όλα εκείνα τα σημεία βελτίωσης μέσα μας, που γίνονται ορατά μόνο σε συνθήκες πιεστικές. Σε συνθήκες που τονίζουν πολύ καλά, το τί είχαμε και το τι χάσαμε με δικιά μας ευθύνη μιας όταν τα πραγματικά της ζωής μας τα είχε υπερκαλύψει ο υλισμός και το υπερεγώ μας. Ο Πρωταγωνιστής του βιβλίου συγκεντρώνει όλα αυτά τα στοιχεία του ανθρώπου που εξελίσσεται μέσα σε ελάχιστες μόνο στιγμές και κουβαλά επάνω του την ανάγκη για επιστροφή του ανθρώπου σε μια ουμανιστική κοινωνία. Σε μια κοινωνία αλληλεγγύης, προσφοράς και δοτικότητας.
Απαιτείται το τέλος για να καταλάβουμε πως ο ένας εξαρτάται από τον άλλον; Πως η ειδοποιός διαφορά των ανθρώπων θα πρέπει να είναι οι διαφορετικές προσωπικές επιλογές τους και μόνο; Με έναν τίτλο λογοπαίγνιο, αλλά ταυτόχρονα απόλυτα περιγραφικό της συρρικνωμένης χρονικής διαδικασίας του ανθρώπινου τέλους αλλά και ουσιαστικής σκεπτικής διεργασίας με τον ίδιο τον εαυτό του. Ο τίτλος του βιβλίου περνά από μπροστά μας νοερά διαρκώς κατά την διάρκεια της ανάγνωσης βάζοντας την σφραγίδα του σε κάθε εικόνα, σε κάθε σκέψη και σε κάθε συμπέρασμα.
Ο συγγραφέας βάζει κάτω τις νοοτροπίες των ανθρώπων τις σφυροκοπά και ταυτόχρονα τις σφυρηλατεί εκ νέου δια μέσου και του απολογισμού και της αυτοκριτικής και της ηχηρής πραγματικότητας που δημιουργείται από το ζοφερό σκηνικό του ολέθρου που έχει περικυκλώσει τον πλανήτη. Ταυτόχρονα διαμέσου των ψηγμάτων αισιοδοξίας ελπίδας και αφύπνισης ακόμα και αν όλα φαίνονται μάταια καταφέρνει να ισορροπήσει την γνώση με την άγνοια. Την αλήθεια με το ψέμα. Την δυστοπία με την ουτοπία. Παράλληλα καταφέρνει να ενώσει άλλοτε αλληγορικά και άλλοτε πραγματικά. Άλλοτε με εμφανή τρόπο και άλλοτε με έναν αδιόρατο ομφάλιο λώρο τα αλληλένδετα κομμάτια των ανθρώπων με τους συνεκτικούς κρίκους του πλανήτη. Γιατί όταν χάνουν την ισορροπία τους οι άνθρωποι χάνεται και η ισορροπία των πάντων γύρω μας. Αδιόρατα, αλλά υπαρκτά. Είναι εφικτό μέσα από την καταστροφή, την ισοπέδωση και την αποτεφροποίηση, να έρθει η αναγέννηση;
Το λεξιλόγιο πλούσιο και επιλεγμένο. Ξεκλειδώνει τις κλειδαριές της ψυχής και εμφανίζει τα αληθινά μας μέσα και κάτω από τα στραβά μας. Λέξεις που ερεθίζουν την σκέψη και ανοίγουν δρόμο της κατανόησης, της αποδοχής, της αφύπνισης. Ερωτήματα και διλλήματα που καθοδηγούν μαεστρικά και με οξυδέρκεια σε συμπεράσματα συγκλονιστικά. Που αλλάζουν βίαια τις προτεραιότητες και οδηγούν ουσιαστικά από το Εγώ στο Εμείς. Οδηγούν στο λυτρωτικό και καθαρτήριο "Άνθρωποι επι...τέλους" μέσα από τα ίδια τα στοιχεία της φύσης. Αλλά και τα αδιάρρηκτα στοιχεία των ανθρώπινων σχέσεων. Αυτά που ομογενιοποιούνται όχι πια από την ανάγκη της επιβίωσης. αλλά την ανάγκη διατήρησης της ανθρωπιάς.
Μητρότητα και μητέρα γη. Οικογένεια και φιλία. Έρωτας και αγάπη. Αυτοθυσία και αναζωογόνηση των χαμένων ιδανικών. Όλα εκείνα τα στοιχεία που κρατάνε ζωντανή την ύπαρξη ο συγγραφέας τα ενώνει σαν κρίκους αλυσίδας προσπαθώντας να αναστηλώσει την πίστη, την ελπίδα και το όραμα της ανθρωπότητας. Ταυτόχρονα με τον τρόπο που στήνει τα γεγονότα. Με τον τρόπο που κατευθύνει τα ερωτήματα και με την μέθοδο που εμφανίζει τα διλλήματα εκμαιεύει το πραγματικό απόσταγμα της ψυχής του καθένα. Αυτό το απόσταγμα της ψυχής που τροφοδοτεί σαν καύσιμη ύλη μόνο η αγάπη. H Αγάπη που είναι η κινητήριος δύναμη που μας οδηγεί στο φως.
"Είμαστε όλοι κλειδιά και κλειδαριές στο κάστρο του σκοπού της ύπαρξης μας. Μια ύπαρξη κτισμένη από σχέσεις. Σχέσεις χημείας, έρωτα, φιλίας, οικογένειας." Πόσο εύστοχα δένονται όλα μέσα στο κείμενο δια μέσου όλων των διογκωμένων συναισθημάτων; Οι απώλειες των ανθρώπων γύρω τους, ο αποχωρισμός από τους αγαπημένους τους. Αλλά και η οριστική αποκοπή από συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν ποτέ, γιατί θεωρήθηκαν δεδομένα. Δια μέσου της καταστροφής αυτό θα που θα περίμενε να δραματοποιείται κανείς είναι το μέγεθος της καταστροφής από τους σεισμούς, από την φωτιά, από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Και όμως αυτό που τελικά δραματοποιείτε και υπερτονίζεται σε κόντρα είναι ο έρωτας και η μοναξιά. Οι αντιφάσεις και ο διαχωρισμός πλέον εμφατικά δοσμένοι μέσα από τα συναισθήματα των ανθρώπων που έχουν ανάγκη να προλάβουν να τα εκφράσουν. Που έχουν ανάγκη να προλάβουν να εξιλεωθούν αλλά και να προλάβουν να ενωθούν. Ξεφεύγοντας από την μοναξιά και αποθεώνοντας τα συναισθήματα συντροφικότητας, αλληλοβοήθειας, φιλίας και έρωτα.
Ο κόσμος όλος σε μια βίαιη ωρίμανση, ψάχνει τρόπο να καταφέρει να προλάβει να τα βρει με τον εαυτό του, αλλά ταυτόχρονα να αγγίξει όλη την μεγαλοπρέπεια της αμόλυντης φύσης που ισοπέδωσε από τις παρεμβάσεις του. Οι επιστήμες, η θρησκεία, η πολιτική. Αλλά και φαινόμενα όπως η κλιματική αλλαγή , η αστυφιλία, ο υπερκαταναλωτισμός, το διαδίκτυο. Τα διαχωριστικά των ανθρώπων όπως οι φυλετικές διακρίσεις, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί. Ακόμα και το χάσμα γενεών. Γιατί τα ιδανικά, οι όμορφες ιδέες, ο αλτρουισμός, αλλοιώνεται με το πέρασμα του χρόνου;
Μέσα από τον θρήνο. το σκοτάδι την κόλαση και τον θάνατο επανερχόμαστε ξανά στην μάνα γη και σε όλα αυτά τα που θρέφουν ζωή στους αιώνες των αιώνων. Εξαιρετικά ερωτήματα εξαιρετικά διλήμματα εξαιρετικές μεταπτώσεις και ανατροπές.
Υπέροχο βιβλίο. Από αυτά τα βιβλία τα τόσο επίκαιρα που μας επαναφέρουν συγκλονιστικά σε αυτά που έχουμε ξεχάσει. Γινόμαστε άνθρωποι επί τέλους λίγο πριν το τέλος. Ελπίδα και φως μέσα από το σκοτάδι ενός βέβαιου αφανισμού. Το αγάπησα, το λάτρεψα και σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω γιατί είναι από εκείνα τα βιβλία που δεν είναι μόνο η Λογοτεχνικότητα που το κάνει να ξεχωρίζει, αλλά και τα σημαντικά ερωτήματα που θέτει. Οι ξεκάθαρες απαντήσεις που δίνει χωρίς παρωπίδες, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς βαθμίδες μορφωτικές, φυλετικές, οικονομικές, ιδεολογικές, Που αγγίζει όλες τις ηλικίες και όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης γνώσης. Ανθρωποκεντρικό πέρα για πέρα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην σχέση μας με τον πλανήτη, αλλά και με τους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Κατορθώνει σε κάθε κομμάτι του να δημιουργεί στην πραγματικότητα από τον Θάνατο και τον όλεθρο ζωή ελπίδα και μέλλον.
Μου άρεσε πολύ που όλα λέγονται με το όνομα τους και την κυριολεκτική και ρεαλιστική διάσταση τους. Ο χρωματισμός της αισιοδοξίας που αποχρωματίζει το σκοτάδι δια μέσου της σκληρής αυτοκριτικής και της διακλάδωσης της ίδιας της ζωής προς έναν νέο δρόμο που αφήνει το φως να εισέλθει ακόμα και στο πιο βαθύ σημείο της. Ο άνθρωπος πρέπει να θέλει να αλλάξει. Πρέπει να το δείξει ότι έχει αλλάξει συμμετέχοντας σε αυτή την αλλαγή χωρίς να περιμένει αμέτοχος την Θεϊκή παρέμβαση ή παρέμβαση μόνο των άλλων γύρω του. Θεός για τον άνθρωπο είναι η ένωση μας σαν μια δύναμη. Ο διχασμός φέρνει πιο κοντά την απειλή η ένωση την εξαφανίζει.
Γνώρισα την γραφή του Βασίλη Μακαρίου από το βιβλίο του "Ένας φάρος η ψυχή μου" το οποίο με είχε ενθουσιάσει. Σε αυτό το βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα θα το πω ορθά κοφτά. Εντυπωσιάστηκα τόσο από το σκεπτικό της ιστορίας, όσο και από την εξέλιξη και την πλοκή της που δεν είναι μονοδιάστατη αλλά έχει έναν πολυδιάστατο πλουραλισμό σε σκέψεις, σε παραδοχές, σε ερωτήσεις, σε διλήμματα και σε αντιδράσεις. Και ενώ μιλά για μια βέβαιη καταστροφή του κόσμου και τον επικείμενο σύντομο θάνατο όλων των ανθρώπων και ενώ βλέπουμε μέσα από τα γεγονότα το τέλος να πλησιάζει δραματικά. Ο συγγραφέας καθ' όλη την διάρκεια μας φέρνει κοντά στην ζωή, στην γέννηση, στην αντίληψη πως ο άνθρωπος θα κερδίσει εάν αποφασίσει να επιστρέψει στις ρίζες του και πετάξει από πάνω του κάθε τι εγωιστικό και ατομιστικό.
Σε ένα δυστοπικό περιβάλλον τέσσερις μέρες πριν το σίγουρο τέλος της ανθρωπότητας, έρχεται η διλημματική στιγμή που φέρνει τον ίδιο τον άνθρωπο απέναντι στα λάθη του, στις ευθύνες του και τις παραλείψεις του. Τον αναγκάζει να αντιληφθεί το μέγεθος της άδοξης ματαιοδοξίας του. Και φέρνει την κοινωνία μπροστά στην πραγματική της ουτοπική διάσταση. Ρίχνει την κουρτίνα κάθε πρότερης υπεροψίας μπροστά στο φάσμα του σίγουρου θανάτου. Αλλά ταυτόχρονα ρίχνει και δίχτυα προσέγγισης στα κομμάτια εκείνα των σχέσεων που ενώνουν τους ανθρώπους και όχι σε εκείνα που τους χωρίζουν. Πόσο εκπληκτικά η υπεροψία χάνεται και οι αποστάσεις οι κοινωνικές, οι οικονομικές και όποια άλλα διαχωριστικά απλά διαγράφονται; Η ζωή εισχωρεί στον θάνατο και η συγκολλητική ουσία που ενώνει τους ανθρώπους την ύστατη στιγμή στην κοινή τους πορεία προς αυτόν έχει αφαιρέσει από μέσα τους ανταλλάγματα, εξαργυρώσεις, νοθευμένα συναισθήματα. Προχωράνε όλοι μαζί προς την ολοκλήρωση του συμπαντικού θαύματος.
Ο Βασίλης Μακαρίου καταφέρε να δημιουργήσει έναν κεντρικό χαρακτήρα οικείο με την σημερινή πραγματικότητα. Ένα κομμάτι δικό μας, που εκπροσωπεί και εκπέμπει όλα τα κοινωνικά και διαπροσωπικά ψεγάδια μας αλλά και όλα εκείνα τα σημεία βελτίωσης μέσα μας, που γίνονται ορατά μόνο σε συνθήκες πιεστικές. Σε συνθήκες που τονίζουν πολύ καλά, το τί είχαμε και το τι χάσαμε με δικιά μας ευθύνη μιας όταν τα πραγματικά της ζωής μας τα είχε υπερκαλύψει ο υλισμός και το υπερεγώ μας. Ο Πρωταγωνιστής του βιβλίου συγκεντρώνει όλα αυτά τα στοιχεία του ανθρώπου που εξελίσσεται μέσα σε ελάχιστες μόνο στιγμές και κουβαλά επάνω του την ανάγκη για επιστροφή του ανθρώπου σε μια ουμανιστική κοινωνία. Σε μια κοινωνία αλληλεγγύης, προσφοράς και δοτικότητας.
Απαιτείται το τέλος για να καταλάβουμε πως ο ένας εξαρτάται από τον άλλον; Πως η ειδοποιός διαφορά των ανθρώπων θα πρέπει να είναι οι διαφορετικές προσωπικές επιλογές τους και μόνο; Με έναν τίτλο λογοπαίγνιο, αλλά ταυτόχρονα απόλυτα περιγραφικό της συρρικνωμένης χρονικής διαδικασίας του ανθρώπινου τέλους αλλά και ουσιαστικής σκεπτικής διεργασίας με τον ίδιο τον εαυτό του. Ο τίτλος του βιβλίου περνά από μπροστά μας νοερά διαρκώς κατά την διάρκεια της ανάγνωσης βάζοντας την σφραγίδα του σε κάθε εικόνα, σε κάθε σκέψη και σε κάθε συμπέρασμα.
Ο συγγραφέας βάζει κάτω τις νοοτροπίες των ανθρώπων τις σφυροκοπά και ταυτόχρονα τις σφυρηλατεί εκ νέου δια μέσου και του απολογισμού και της αυτοκριτικής και της ηχηρής πραγματικότητας που δημιουργείται από το ζοφερό σκηνικό του ολέθρου που έχει περικυκλώσει τον πλανήτη. Ταυτόχρονα διαμέσου των ψηγμάτων αισιοδοξίας ελπίδας και αφύπνισης ακόμα και αν όλα φαίνονται μάταια καταφέρνει να ισορροπήσει την γνώση με την άγνοια. Την αλήθεια με το ψέμα. Την δυστοπία με την ουτοπία. Παράλληλα καταφέρνει να ενώσει άλλοτε αλληγορικά και άλλοτε πραγματικά. Άλλοτε με εμφανή τρόπο και άλλοτε με έναν αδιόρατο ομφάλιο λώρο τα αλληλένδετα κομμάτια των ανθρώπων με τους συνεκτικούς κρίκους του πλανήτη. Γιατί όταν χάνουν την ισορροπία τους οι άνθρωποι χάνεται και η ισορροπία των πάντων γύρω μας. Αδιόρατα, αλλά υπαρκτά. Είναι εφικτό μέσα από την καταστροφή, την ισοπέδωση και την αποτεφροποίηση, να έρθει η αναγέννηση;
Το λεξιλόγιο πλούσιο και επιλεγμένο. Ξεκλειδώνει τις κλειδαριές της ψυχής και εμφανίζει τα αληθινά μας μέσα και κάτω από τα στραβά μας. Λέξεις που ερεθίζουν την σκέψη και ανοίγουν δρόμο της κατανόησης, της αποδοχής, της αφύπνισης. Ερωτήματα και διλλήματα που καθοδηγούν μαεστρικά και με οξυδέρκεια σε συμπεράσματα συγκλονιστικά. Που αλλάζουν βίαια τις προτεραιότητες και οδηγούν ουσιαστικά από το Εγώ στο Εμείς. Οδηγούν στο λυτρωτικό και καθαρτήριο "Άνθρωποι επι...τέλους" μέσα από τα ίδια τα στοιχεία της φύσης. Αλλά και τα αδιάρρηκτα στοιχεία των ανθρώπινων σχέσεων. Αυτά που ομογενιοποιούνται όχι πια από την ανάγκη της επιβίωσης. αλλά την ανάγκη διατήρησης της ανθρωπιάς.
Μητρότητα και μητέρα γη. Οικογένεια και φιλία. Έρωτας και αγάπη. Αυτοθυσία και αναζωογόνηση των χαμένων ιδανικών. Όλα εκείνα τα στοιχεία που κρατάνε ζωντανή την ύπαρξη ο συγγραφέας τα ενώνει σαν κρίκους αλυσίδας προσπαθώντας να αναστηλώσει την πίστη, την ελπίδα και το όραμα της ανθρωπότητας. Ταυτόχρονα με τον τρόπο που στήνει τα γεγονότα. Με τον τρόπο που κατευθύνει τα ερωτήματα και με την μέθοδο που εμφανίζει τα διλλήματα εκμαιεύει το πραγματικό απόσταγμα της ψυχής του καθένα. Αυτό το απόσταγμα της ψυχής που τροφοδοτεί σαν καύσιμη ύλη μόνο η αγάπη. H Αγάπη που είναι η κινητήριος δύναμη που μας οδηγεί στο φως.
"Είμαστε όλοι κλειδιά και κλειδαριές στο κάστρο του σκοπού της ύπαρξης μας. Μια ύπαρξη κτισμένη από σχέσεις. Σχέσεις χημείας, έρωτα, φιλίας, οικογένειας." Πόσο εύστοχα δένονται όλα μέσα στο κείμενο δια μέσου όλων των διογκωμένων συναισθημάτων; Οι απώλειες των ανθρώπων γύρω τους, ο αποχωρισμός από τους αγαπημένους τους. Αλλά και η οριστική αποκοπή από συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν ποτέ, γιατί θεωρήθηκαν δεδομένα. Δια μέσου της καταστροφής αυτό θα που θα περίμενε να δραματοποιείται κανείς είναι το μέγεθος της καταστροφής από τους σεισμούς, από την φωτιά, από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Και όμως αυτό που τελικά δραματοποιείτε και υπερτονίζεται σε κόντρα είναι ο έρωτας και η μοναξιά. Οι αντιφάσεις και ο διαχωρισμός πλέον εμφατικά δοσμένοι μέσα από τα συναισθήματα των ανθρώπων που έχουν ανάγκη να προλάβουν να τα εκφράσουν. Που έχουν ανάγκη να προλάβουν να εξιλεωθούν αλλά και να προλάβουν να ενωθούν. Ξεφεύγοντας από την μοναξιά και αποθεώνοντας τα συναισθήματα συντροφικότητας, αλληλοβοήθειας, φιλίας και έρωτα.
Ο κόσμος όλος σε μια βίαιη ωρίμανση, ψάχνει τρόπο να καταφέρει να προλάβει να τα βρει με τον εαυτό του, αλλά ταυτόχρονα να αγγίξει όλη την μεγαλοπρέπεια της αμόλυντης φύσης που ισοπέδωσε από τις παρεμβάσεις του. Οι επιστήμες, η θρησκεία, η πολιτική. Αλλά και φαινόμενα όπως η κλιματική αλλαγή , η αστυφιλία, ο υπερκαταναλωτισμός, το διαδίκτυο. Τα διαχωριστικά των ανθρώπων όπως οι φυλετικές διακρίσεις, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί. Ακόμα και το χάσμα γενεών. Γιατί τα ιδανικά, οι όμορφες ιδέες, ο αλτρουισμός, αλλοιώνεται με το πέρασμα του χρόνου;
Μέσα από τον θρήνο. το σκοτάδι την κόλαση και τον θάνατο επανερχόμαστε ξανά στην μάνα γη και σε όλα αυτά τα που θρέφουν ζωή στους αιώνες των αιώνων. Εξαιρετικά ερωτήματα εξαιρετικά διλήμματα εξαιρετικές μεταπτώσεις και ανατροπές.
Υπέροχο βιβλίο. Από αυτά τα βιβλία τα τόσο επίκαιρα που μας επαναφέρουν συγκλονιστικά σε αυτά που έχουμε ξεχάσει. Γινόμαστε άνθρωποι επί τέλους λίγο πριν το τέλος. Ελπίδα και φως μέσα από το σκοτάδι ενός βέβαιου αφανισμού. Το αγάπησα, το λάτρεψα και σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω γιατί είναι από εκείνα τα βιβλία που δεν είναι μόνο η Λογοτεχνικότητα που το κάνει να ξεχωρίζει, αλλά και τα σημαντικά ερωτήματα που θέτει. Οι ξεκάθαρες απαντήσεις που δίνει χωρίς παρωπίδες, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς βαθμίδες μορφωτικές, φυλετικές, οικονομικές, ιδεολογικές, Που αγγίζει όλες τις ηλικίες και όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης γνώσης. Ανθρωποκεντρικό πέρα για πέρα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην σχέση μας με τον πλανήτη, αλλά και με τους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Κατορθώνει σε κάθε κομμάτι του να δημιουργεί στην πραγματικότητα από τον Θάνατο και τον όλεθρο ζωή ελπίδα και μέλλον.
Μου άρεσε πολύ που όλα λέγονται με το όνομα τους και την κυριολεκτική και ρεαλιστική διάσταση τους. Ο χρωματισμός της αισιοδοξίας που αποχρωματίζει το σκοτάδι δια μέσου της σκληρής αυτοκριτικής και της διακλάδωσης της ίδιας της ζωής προς έναν νέο δρόμο που αφήνει το φως να εισέλθει ακόμα και στο πιο βαθύ σημείο της. Ο άνθρωπος πρέπει να θέλει να αλλάξει. Πρέπει να το δείξει ότι έχει αλλάξει συμμετέχοντας σε αυτή την αλλαγή χωρίς να περιμένει αμέτοχος την Θεϊκή παρέμβαση ή παρέμβαση μόνο των άλλων γύρω του. Θεός για τον άνθρωπο είναι η ένωση μας σαν μια δύναμη. Ο διχασμός φέρνει πιο κοντά την απειλή η ένωση την εξαφανίζει.
December 24, 2023
Δεν περίμενα να με εντυπωσιάσει το βιβλίο «Άνθρωποι επί... τέλους». Είναι πραγματικά ένα εκπληκτικό βιβλίο που αξίζει να διαβάσει κάποιος ρουφώντας λαίμαργα όλα εκείνα τα θρεπτικά πνευματικά στοιχεία που ξεχειλίζουν από το βιβλίο, το οποίο κοσμεί τώρα πια τη συλλογή μου.
Συγχαρητήρια στον κύριο Μακαριου για την υπέροχη δουλειά που έκανε και τη μάχη που δίνει με τούτο τον κακομαθημένο κόσμο της ύλης…
Συγχαρητήρια στον κύριο Μακαριου για την υπέροχη δουλειά που έκανε και τη μάχη που δίνει με τούτο τον κακομαθημένο κόσμο της ύλης…
January 17, 2022
Η κλιματική αλλαγή και ο υπερπληθυσμός αποτελούν τα δυο καίρια προβλήματα που απειλούν τον πλανήτη μας καθώς ο χρόνος μοιάζει να τελειώνει…
Ζούμε το τέλος μιας εποχής;
Πυρκαγιές, σεισμοί και πλημμύρες είναι πια μόνιμα φαινόμενα με τα οποία καλείται να ζήσει η ανθρωπότητα. Η κοινωνική απομόνωση, η αίσθηση του φόβου για το αόρατο που μας απειλεί είναι φαινόμενα που θα μας συνοδεύουν στο εξής, όσο η ανθρωπότητα θα συνεχίζει ακάθεκτη τον δρόμο του ολέθρου που έχει επιλέξει. Η άμετρη φιλοδοξία του ανθρώπου με μαθηματική ακρίβεια τον οδηγεί στο τέλος του. Είναι η πορεία ενός κόσμου που θυσιάζει στον βωμό του κέρδους την ισορροπία του παγκόσμιου οικοσυστήματος. Για αυτό , η συνεργασία και η αλληλεγγύη είναι ο μόνος δρόμος που μένει στην ανθρωπότητα για να σωθεί ο πλανήτης.
Η δύναμη της αληθινής ζωής έχει εκμηδενιστεί και τείνει να αντικαταστήσει την πραγματικότητα με μια ουτοπική σχέση. Στο νέο μυθιστόρημα του, ο Βασίλης Μακαρίου, με τίτλο «Άνθρωποι επι…τέλους», μας φέρνει προ των πυλών μιας πραγματικότητας που όλοι απευχόμαστε. Ώρα μηδέν, για τον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε μέχρι τώρα.
Με πρωτοπρόσωπη γραφή, ο συγγραφέας τοποθετεί τον κεντρικό του χαρακτήρα, να βιώνει με άφατο πόνο και θλίψη το τέλος της ζωής. Ταξιδιώτης του κόσμου σε έναν πλανήτη που γερνάει από λάθη χρόνων καθώς πλησιάζει το τέλος.
Στην πραγματικότητα, όλος ο κόσμος ζει σε ένα δυστοπικό περιβάλλον, που η κατάχρηση της εξέλιξης λειτουργεί εις βάρος της γης και εν κατακλείδι εις βάρος του ίδιου μας του εαυτού.
Φόβος, πανικός, αγωνία διακατέχουν τους χαρακτήρες του βιβλίου μπρος στο τέλος του υπαρκτού χρόνου.
Πλησιάζει το τέλος της Ανθρωπότητας; Έρχεται η μοιραία κατάληξη του πλανήτη μας;
Ποιο το κλειδί που θα καταφέρει να ξεκλειδώσει το αύριο;
Αγώνας επιβίωσης στα χαλάσματα ενός «σάπιου» πλανήτη , με την ελπίδα ενός νέου κόσμου χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.
Οι χαρακτήρες του βιβλίου, αγωνιώντας ο καθένας για τον εαυτό του, τους δικούς του ανθρώπους, βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος.
Όμως έστω και την ύστατη ώρα, φυτρώνει ξανά η δύναμη της πίστης και τους ωθεί σε δραστικά μέτρα για την διάσωση…
Με προσδοκία για μια νέα ζωή, ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου με την βοήθεια κάποιων συνανθρώπων του που σώθηκαν από το μεγάλο σεισμό, κατασκευάζουν ένα καταφύγιο κάτω από την γη, το οποίο παρέχει απαραίτητα στοιχεία για την διαβίωση ενός μικρού αριθμού ανθρώπων μετά την ώρα μηδέν.
Είναι μια σύγχρονη κιβωτός του Νώε, μόνο που αντί για ζώα, εδώ φυλάσσονται σπόροι από μια ελάχιστη ποικιλία φυτών, νεαρά δενδρύλλια και τρία νεαρά ζευγάρια. Για το λόγο αυτό αποθηκεύτηκε μια ποσότητα τροφίμων για την αναγκαία τους επιβίωση, ιατρικές προμήθειες, νερό και μεγάλη πίστη για αυτό το εγχείρημα. Μια «μαγιά» για την έναρξη και πάλι της ζωής, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.
Μια ιστορία με βαθιά νοήματα : Αγάπη, φιλία, έρωτας, οικογένεια, ανθρωπιά, ζωή, ελπίδα. Έννοιες που στις μέρες μας έχουν χάσει την βαρύτητα της σημασίας τους, κάτω από την μεγάλη εξέλιξη του κόσμου.
Οι χαρακτήρες του βιβλίου, με αυταπάρνηση, ξεπερνούν τα όρια τους, συμπαραστέκονται ο ένας στον άλλο, με κοινό στόχο την γέφυρα για ένα καλύτερο αύριο.
Η έντονη πλοκή του βιβλίου, ενισχύεται από τους ήρωες και την δράση τους, βάζοντας ο καθένας το λιθαράκι του για την πραγμάτωση του κοινού στόχου.
Ο Βασίλης Μακαρίου, γράφοντας αυτό το μυθιστόρημα, στρέφει το βλέμμα μας στο μέλλον και στο πως μπορεί να γίνει αυτό, από ένα παρόν, απειλητικό, που δεσμεύει το μέλλον και το καταδικάζει στην λήθη. Με την γραφή του, νιώθεις την γοητευτική αντίφαση.
Από την μια η απαισιοδοξία για το μέλλον, από την άλλη η φλόγα της αισιοδοξίας.
Ένα σκοτάδι καλύπτει το παρόν μας με την ολική καταστροφή να είναι προ των πυλών, αλλά και μια ελπίδα για να κάνουμε την υπέρβαση και να βγούμε στο φως.
Με μεγάλη μαεστρία ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την πένα του και μας μεταφέρει σε ένα αύριο τρομακτικό. Ένα μέλλον που κανένας άνθρωπος δεν θέλει να ζήσει.
Με λόγο απλό και άμεσο, με αναλυτικές περιγραφές των γεγονότων και των συναισθημάτων το βιβλίο σε καθηλώνει!
Ένα βιβλίο , για τις ανθρώπινες σχέσεις, και την αγάπη σε όλες της τις εκφάνσεις, που πλημμύρισε την ψυχή μου με έντονα συναισθήματα, βιώνοντας τον πόνο, την αγωνία αλλά και την ελπίδα των χαρακτήρων του βιβλίου. Και προβληματισμό για την συνέχιση της ζωής σε σωστές βάσεις και ένα μέλλον πιο ελπιδοφόρο.
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί! Ένα βιβλίο γεμάτο μηνύματα για ένα καλύτερο αύριο!
Ζούμε το τέλος μιας εποχής;
Πυρκαγιές, σεισμοί και πλημμύρες είναι πια μόνιμα φαινόμενα με τα οποία καλείται να ζήσει η ανθρωπότητα. Η κοινωνική απομόνωση, η αίσθηση του φόβου για το αόρατο που μας απειλεί είναι φαινόμενα που θα μας συνοδεύουν στο εξής, όσο η ανθρωπότητα θα συνεχίζει ακάθεκτη τον δρόμο του ολέθρου που έχει επιλέξει. Η άμετρη φιλοδοξία του ανθρώπου με μαθηματική ακρίβεια τον οδηγεί στο τέλος του. Είναι η πορεία ενός κόσμου που θυσιάζει στον βωμό του κέρδους την ισορροπία του παγκόσμιου οικοσυστήματος. Για αυτό , η συνεργασία και η αλληλεγγύη είναι ο μόνος δρόμος που μένει στην ανθρωπότητα για να σωθεί ο πλανήτης.
Η δύναμη της αληθινής ζωής έχει εκμηδενιστεί και τείνει να αντικαταστήσει την πραγματικότητα με μια ουτοπική σχέση. Στο νέο μυθιστόρημα του, ο Βασίλης Μακαρίου, με τίτλο «Άνθρωποι επι…τέλους», μας φέρνει προ των πυλών μιας πραγματικότητας που όλοι απευχόμαστε. Ώρα μηδέν, για τον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε μέχρι τώρα.
Με πρωτοπρόσωπη γραφή, ο συγγραφέας τοποθετεί τον κεντρικό του χαρακτήρα, να βιώνει με άφατο πόνο και θλίψη το τέλος της ζωής. Ταξιδιώτης του κόσμου σε έναν πλανήτη που γερνάει από λάθη χρόνων καθώς πλησιάζει το τέλος.
Στην πραγματικότητα, όλος ο κόσμος ζει σε ένα δυστοπικό περιβάλλον, που η κατάχρηση της εξέλιξης λειτουργεί εις βάρος της γης και εν κατακλείδι εις βάρος του ίδιου μας του εαυτού.
Φόβος, πανικός, αγωνία διακατέχουν τους χαρακτήρες του βιβλίου μπρος στο τέλος του υπαρκτού χρόνου.
Πλησιάζει το τέλος της Ανθρωπότητας; Έρχεται η μοιραία κατάληξη του πλανήτη μας;
Ποιο το κλειδί που θα καταφέρει να ξεκλειδώσει το αύριο;
Αγώνας επιβίωσης στα χαλάσματα ενός «σάπιου» πλανήτη , με την ελπίδα ενός νέου κόσμου χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.
Οι χαρακτήρες του βιβλίου, αγωνιώντας ο καθένας για τον εαυτό του, τους δικούς του ανθρώπους, βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος.
Όμως έστω και την ύστατη ώρα, φυτρώνει ξανά η δύναμη της πίστης και τους ωθεί σε δραστικά μέτρα για την διάσωση…
Με προσδοκία για μια νέα ζωή, ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου με την βοήθεια κάποιων συνανθρώπων του που σώθηκαν από το μεγάλο σεισμό, κατασκευάζουν ένα καταφύγιο κάτω από την γη, το οποίο παρέχει απαραίτητα στοιχεία για την διαβίωση ενός μικρού αριθμού ανθρώπων μετά την ώρα μηδέν.
Είναι μια σύγχρονη κιβωτός του Νώε, μόνο που αντί για ζώα, εδώ φυλάσσονται σπόροι από μια ελάχιστη ποικιλία φυτών, νεαρά δενδρύλλια και τρία νεαρά ζευγάρια. Για το λόγο αυτό αποθηκεύτηκε μια ποσότητα τροφίμων για την αναγκαία τους επιβίωση, ιατρικές προμήθειες, νερό και μεγάλη πίστη για αυτό το εγχείρημα. Μια «μαγιά» για την έναρξη και πάλι της ζωής, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.
Μια ιστορία με βαθιά νοήματα : Αγάπη, φιλία, έρωτας, οικογένεια, ανθρωπιά, ζωή, ελπίδα. Έννοιες που στις μέρες μας έχουν χάσει την βαρύτητα της σημασίας τους, κάτω από την μεγάλη εξέλιξη του κόσμου.
Οι χαρακτήρες του βιβλίου, με αυταπάρνηση, ξεπερνούν τα όρια τους, συμπαραστέκονται ο ένας στον άλλο, με κοινό στόχο την γέφυρα για ένα καλύτερο αύριο.
Η έντονη πλοκή του βιβλίου, ενισχύεται από τους ήρωες και την δράση τους, βάζοντας ο καθένας το λιθαράκι του για την πραγμάτωση του κοινού στόχου.
Ο Βασίλης Μακαρίου, γράφοντας αυτό το μυθιστόρημα, στρέφει το βλέμμα μας στο μέλλον και στο πως μπορεί να γίνει αυτό, από ένα παρόν, απειλητικό, που δεσμεύει το μέλλον και το καταδικάζει στην λήθη. Με την γραφή του, νιώθεις την γοητευτική αντίφαση.
Από την μια η απαισιοδοξία για το μέλλον, από την άλλη η φλόγα της αισιοδοξίας.
Ένα σκοτάδι καλύπτει το παρόν μας με την ολική καταστροφή να είναι προ των πυλών, αλλά και μια ελπίδα για να κάνουμε την υπέρβαση και να βγούμε στο φως.
Με μεγάλη μαεστρία ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την πένα του και μας μεταφέρει σε ένα αύριο τρομακτικό. Ένα μέλλον που κανένας άνθρωπος δεν θέλει να ζήσει.
Με λόγο απλό και άμεσο, με αναλυτικές περιγραφές των γεγονότων και των συναισθημάτων το βιβλίο σε καθηλώνει!
Ένα βιβλίο , για τις ανθρώπινες σχέσεις, και την αγάπη σε όλες της τις εκφάνσεις, που πλημμύρισε την ψυχή μου με έντονα συναισθήματα, βιώνοντας τον πόνο, την αγωνία αλλά και την ελπίδα των χαρακτήρων του βιβλίου. Και προβληματισμό για την συνέχιση της ζωής σε σωστές βάσεις και ένα μέλλον πιο ελπιδοφόρο.
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί! Ένα βιβλίο γεμάτο μηνύματα για ένα καλύτερο αύριο!
March 12, 2022
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙ ... ΤΕΛΟΥΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ι. ΜΑΚΑΡΙΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ
📚 Η άποψή μου 📚
Έχετε σκεφτεί ποτέ τι θα κάνατε εάν μαθαίνατε σήμερα πως ο πλανήτης μας θα καταστραφεί σε μόλις τέσσερις ημέρες;
Ποια συναισθήματα θα νιώθατε άραγε λίγο πριν τον όλεθρο;
Με τι γνώμονα θα παίρνατε τις όποιες αποφάσεις σας;
Ο Βασίλης Μακαρίου με το καινούργιο του μυθιστόρημα " ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙ ... ΤΕΛΟΥΣ " μας μεταφέρει σ' ένα τέτοιο δυστοπικό περιβάλλον.
Τέσσερις ημέρες πριν την ύστατη ώρα...
Τέσσερις ημέρες πριν το σημείο μηδέν της ύπαρξης του ανθρώπινου είδους και του πολιτισμού...
" Το τέλος του υπαρκτού χρονου " όπως το ονόμασαν οι επιστήμονες...
Τέσσερις ημέρες πριν ξεσπάσει μια φωτιά σε όλον τον πλανήτη ακαριαία...
Τέσσερις ημέρες πριν η Μητέρα Γη μετατραπεί σ' ένα απέραντο αποτεφρωτήριο και η ζωή εξαφανιστεί...
✍ " Ορίστε λοιπόν, είμαστε οι πρώτοι άνθρωποι που γνωρίζουν την ημέρα και ώρα θάνατου τους. Πώς όμως να νιώσεις ολοκληρωμένος, όταν φτάνοντας στην πόρτα του θανάτου, συνειδητοποιείς πως δεν έμαθες τίποτα από τη ζωή; "
Ο ήρωας του βιβλίου είναι ένας άντρας, ο οποίος τις τελευταίες αυτές στιγμές, έρχεται αντιμέτωπος με τα λάθη τα δικά του, αλλά και των ανθρώπων γενικότερα. Λάθη που οδήγησαν τον πλανήτη μας σε μια κατάσταση ασφυξίας...
✍ " Εμείς, νοιαζομασταν για τα πενήντα ή εκατό δικά μας χρόνια, προσπαθώντας να υποταξουμε, εξοντωσουμε και καταδιωξουμε τους ίδιους τους ανθρώπους, θέλοντας έτσι να γίνουμε η γενιά και τα άτομα που θα γραφτούμε στην ιστορία, άλλοτε σκοτώνοντας ψυχές και άλλοτε σώματα, η πρόθεση όμως πάντοτε ήταν μία, η επίδειξη της ισχύος μας, μετρώντας με το κομμάτι την ανθρώπινη ύπαρξη. "
Ο ήρωας μας ζει σε μια κοινωνία στην οποία βασιλεύει το " Εγώ " και όχι το " Εμείς ".
Μια κοινωνία που απαρτίζεται από ανθρώπους που νοιάζονται μόνο για το προσωπικό τους όφελος.
Μια κοινωνία που οι άνθρωποι ζουν δίχως όραμα, δίχως αγάπη για τον συνάνθρωπο και τη φύση.
Σε μια τέτοια κοινωνία οι δήθεν ανάγκες, ο συναγωνισμός, ο ατομικισμος βρίσκουν πρόσφορο έδαφος.
Και δυστυχώς οι συνέπειες είναι ολέθριες...
✍ " Γιατί αποκαλούσαμε εξέλιξη τη μανία της καταστροφής; "
Οι άνθρωποι υποτάχθηκαν στο χρήμα. Ξέχασαν τι θα πει ανθρωπιά, αλληλεγγύη, αγάπη και προσφορά στο συνάνθρωπο.
Μοναδική έγνοια τους, η απόκτηση ολοένα και περισσότερων αγαθών, η επιβολή, η εκμετάλλευση, το κέρδος...
Μήπως σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Ο ήρωας μας βασανίζεται από τις σκέψεις που ξεπηδούν με μανία στο μυαλό του. Συνειδητοποιεί πως η ζωή που ζούσε έως τώρα ήταν παντελώς άσκοπη. Έχει τύψεις για την αβίαστη παράδοση του ανθρώπου στον υλισμό...
Και καταλαβαίνει...
Καταλαβαίνει πως το μόνο ζητούμενο, το νόημα της ζωής είναι η αγάπη και ο σεβασμός...
✍ " Δεν υπάρχει τίποτα πιο σκληρό από το να αντιλαμβανεσαι, πως η έλλειψη ταπεινοφροσύνης των πράξεων σου, οδηγεί σε ταπείνωση την ύπαρξή σου."
Ο ήρωας μας αλλάζει μέσα του μέσα σε μια στιγμή. Μια σπίθα ελπίδας γεννιέται μέσα στην ψυχή του. Ελπίδα για το αύριο. Ένα αύριο που μπορεί να υπάρξει εάν προσπαθήσουμε ολοι μαζί...
✍ " Νιώθω πως ήμουν τυφλός και ξαφνικά βρήκα το φως μου και αντί να χαρώ γι' αυτό, εγώ νιώθω αηδία για τον εαυτό μου. Νιώθω αηδία για όσα κάναμε και δεν κάναμε. "
✍ " Έχω τρομάξει. Νιώθω πως τώρα που θα πεθάνουμε έχει ξεκινήσει η ζωή. Γιατί ρε φίλε, δεν ήμασταν έτσι και χθες; "
Διαβάζοντας το συγ��εκριμένο βιβλίο, θα δείτε πως οι άνθρωποι όταν βρεθούν λίγο πριν το τέλος, γίνονται ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ άνθρωποι! Θυμούνται αξίες από καιρό ξεχασμένες. Και πασχίζουν για το κοινό καλό.
Γιατί όμως πρέπει να φτάσουμε σ' ένα τέτοιο σημείο για να πιαστουμε επιτέλους από το χέρι εμείς οι άνθρωποι;
Γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως ο ένας εξαρτάται από τον άλλο και να συντρεχουμε τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη;
Ο ήρωας μας με την βοήθεια των υπολοίπων θα προσπαθήσει να θέσει τα θεμέλια για έναν νέο κόσμο. Έναν κόσμο απαλλαγμένο από τα όσα έφεραν τον κόσμο αυτό σε αυτή την κατάσταση.
Θα τα καταφέρουν άραγε;
✍ " Αγώνας, ανιψιέ, αγώνας. Μοναχα με αγώνα κερδίζεις τον εαυτό σου, γιατί αυτό είναι η ζωή. Ένας αγώνας σε στίβο δύο λωριδων με μονα��ικό αντίπαλο τον ίδιο μας τον εαυτό..."
" ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙ ... ΤΕΛΟΥΣ "
Το συγκεκριμένο βιβλίο γράφτηκε πριν είκοσι και πλέον χρόνια. Έμπνευση και οδηγός για τον Βασίλη Μακαρίου, η αγάπη του για τον άνθρωπο.
Από αυτήν την αγάπη προέκυψε αυτό το βαθιά υπαρξιακό μυθιστόρημα. Αυτό το βιβλίο που θα σας φέρει αντιμέτωπους με τον ίδιο σας τον εαυτό. Αυτο το βιβλίο που θα γεννήσει διλήμματα μέσα σας, αλλά και που θα σας θυμίσει πόσο σημαντική είναι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη και η αγάπη.
✍ " Αυτοί είναι οι κανόνες της ζωής του σύμπαντος από όπου έρχεται η καταστροφή μας. Δίνεις και παίρνεις. Δίνεις αγάπη και παίρνεις αγάπη. "
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι επίσης ένας ύμνος στην μητέρα Γη.
✍ " Τα όνειρά μας στηρίχθηκαν πάνω σε βίαιη αρπαγή από τη μητέρα, και όπως όλες οι μανάδες του κόσμου, έτσι κι αυτή, πότε δεν παραπονέθηκε, πότε δεν δάκρυσε, πότε δεν έκλαψε, όσο κι αν πονούσε. "
Και όχι μόνο.
Ο συγγραφέας θυμίζει -σε όσους έχουν ξεχάσει- την αξία της οικογένειας, της ανεξάντλητης αυτής ζωοδόχου πηγής, της αληθινής φιλίας και του έρωτα, του έρωτα που υπόσχεται την αιωνιότητα.
Ξεκαθαρίζει τέλος την αληθινή σημασία της λέξης " άνθρωπος"...
✍ " Στο νόημα της απόλυτης ελευθερίας χάσαμε το νόημα της λέξης άνθρωπος. [...] Άνθρωπος σημαίνει ψυχή, άνθρωπος σημαίνει θυσία! "
Το βιβλίο " ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙ ... ΤΕΛΟΥΣ " είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει έως τώρα! Ένα βιβλίο που πιστεύω πως πρέπει να διαβαστεί απ' όλους! Ίσως τότε έχουμε περισσότερες πιθανότητες να αλλάξει κάτι στην κοινωνία που ζούμε σήμερα...
Αρχικά, γυρίζοντας μία μία τις σελίδες του, θα απολαύσετε την γραφή του συγγραφέα, μια γραφή διάστικτη από ποικίλα σχήματα λόγου και υπέροχο λεξιλόγιο που θα κάνουν τις ώρες της ανάγνωσης πραγματική απόλαυση.
Έπειτα, είμαι σίγουρη πως θα σας κερδίσει ο ίδιος ο ήρωας. Ένας ήρωας τόσο ανθρώπινος όσο κανένας άλλος. Ένας ήρωας που στο τέλος θα εύχεστε να υπήρχε και να είχατε την τύχη να γνωρίσετε από κοντά.
Θα μπορούσα να μιλώ ώρες γι' αυτό το βιβλίο και τα όσα αποκόμισα από την ανάγνωσή του. Δεν θα ήθελα όμως να χαλάσω την μαγεία σε όποιον αποφασίσει να το διαβάσει. Το μόνο που θα πω είναι πως σίγουρα θα το διαβάσω πάλι στο μέλλον. Θα το διαβάζω κάθε φορά που θα χάνω τον προσανατολισμό μου, κάθε φορά που θα παρασύρομαι και θα ξεχνώ τι σημαίνει να είσαι " άνθρωπος "...
Κλείνοντας θα ήθελα να σας αφήσω με ένα απόσπασμα που κράτησα και απασχόλησε αρκετά τη σκέψη μου:
✍ " Γέννηση σημαίνει θαύμα, ζωή σημαίνει ανθρωπισμός και τέλος ο θάνατος, ως το επισφραγισμα του πληρώματος του σκοπού μας."
Πολλά συγχαρητήρια Βασίλη Βασίλης Μακαρίου ! Εύχομαι ολόψυχα το βιβλίο σου να φωτίσει όσες περισσότερες ψυχές γίνεται!
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ι. ΜΑΚΑΡΙΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ
📚 Η άποψή μου 📚
Έχετε σκεφτεί ποτέ τι θα κάνατε εάν μαθαίνατε σήμερα πως ο πλανήτης μας θα καταστραφεί σε μόλις τέσσερις ημέρες;
Ποια συναισθήματα θα νιώθατε άραγε λίγο πριν τον όλεθρο;
Με τι γνώμονα θα παίρνατε τις όποιες αποφάσεις σας;
Ο Βασίλης Μακαρίου με το καινούργιο του μυθιστόρημα " ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙ ... ΤΕΛΟΥΣ " μας μεταφέρει σ' ένα τέτοιο δυστοπικό περιβάλλον.
Τέσσερις ημέρες πριν την ύστατη ώρα...
Τέσσερις ημέρες πριν το σημείο μηδέν της ύπαρξης του ανθρώπινου είδους και του πολιτισμού...
" Το τέλος του υπαρκτού χρονου " όπως το ονόμασαν οι επιστήμονες...
Τέσσερις ημέρες πριν ξεσπάσει μια φωτιά σε όλον τον πλανήτη ακαριαία...
Τέσσερις ημέρες πριν η Μητέρα Γη μετατραπεί σ' ένα απέραντο αποτεφρωτήριο και η ζωή εξαφανιστεί...
✍ " Ορίστε λοιπόν, είμαστε οι πρώτοι άνθρωποι που γνωρίζουν την ημέρα και ώρα θάνατου τους. Πώς όμως να νιώσεις ολοκληρωμένος, όταν φτάνοντας στην πόρτα του θανάτου, συνειδητοποιείς πως δεν έμαθες τίποτα από τη ζωή; "
Ο ήρωας του βιβλίου είναι ένας άντρας, ο οποίος τις τελευταίες αυτές στιγμές, έρχεται αντιμέτωπος με τα λάθη τα δικά του, αλλά και των ανθρώπων γενικότερα. Λάθη που οδήγησαν τον πλανήτη μας σε μια κατάσταση ασφυξίας...
✍ " Εμείς, νοιαζομασταν για τα πενήντα ή εκατό δικά μας χρόνια, προσπαθώντας να υποταξουμε, εξοντωσουμε και καταδιωξουμε τους ίδιους τους ανθρώπους, θέλοντας έτσι να γίνουμε η γενιά και τα άτομα που θα γραφτούμε στην ιστορία, άλλοτε σκοτώνοντας ψυχές και άλλοτε σώματα, η πρόθεση όμως πάντοτε ήταν μία, η επίδειξη της ισχύος μας, μετρώντας με το κομμάτι την ανθρώπινη ύπαρξη. "
Ο ήρωας μας ζει σε μια κοινωνία στην οποία βασιλεύει το " Εγώ " και όχι το " Εμείς ".
Μια κοινωνία που απαρτίζεται από ανθρώπους που νοιάζονται μόνο για το προσωπικό τους όφελος.
Μια κοινωνία που οι άνθρωποι ζουν δίχως όραμα, δίχως αγάπη για τον συνάνθρωπο και τη φύση.
Σε μια τέτοια κοινωνία οι δήθεν ανάγκες, ο συναγωνισμός, ο ατομικισμος βρίσκουν πρόσφορο έδαφος.
Και δυστυχώς οι συνέπειες είναι ολέθριες...
✍ " Γιατί αποκαλούσαμε εξέλιξη τη μανία της καταστροφής; "
Οι άνθρωποι υποτάχθηκαν στο χρήμα. Ξέχασαν τι θα πει ανθρωπιά, αλληλεγγύη, αγάπη και προσφορά στο συνάνθρωπο.
Μοναδική έγνοια τους, η απόκτηση ολοένα και περισσότερων αγαθών, η επιβολή, η εκμετάλλευση, το κέρδος...
Μήπως σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Ο ήρωας μας βασανίζεται από τις σκέψεις που ξεπηδούν με μανία στο μυαλό του. Συνειδητοποιεί πως η ζωή που ζούσε έως τώρα ήταν παντελώς άσκοπη. Έχει τύψεις για την αβίαστη παράδοση του ανθρώπου στον υλισμό...
Και καταλαβαίνει...
Καταλαβαίνει πως το μόνο ζητούμενο, το νόημα της ζωής είναι η αγάπη και ο σεβασμός...
✍ " Δεν υπάρχει τίποτα πιο σκληρό από το να αντιλαμβανεσαι, πως η έλλειψη ταπεινοφροσύνης των πράξεων σου, οδηγεί σε ταπείνωση την ύπαρξή σου."
Ο ήρωας μας αλλάζει μέσα του μέσα σε μια στιγμή. Μια σπίθα ελπίδας γεννιέται μέσα στην ψυχή του. Ελπίδα για το αύριο. Ένα αύριο που μπορεί να υπάρξει εάν προσπαθήσουμε ολοι μαζί...
✍ " Νιώθω πως ήμουν τυφλός και ξαφνικά βρήκα το φως μου και αντί να χαρώ γι' αυτό, εγώ νιώθω αηδία για τον εαυτό μου. Νιώθω αηδία για όσα κάναμε και δεν κάναμε. "
✍ " Έχω τρομάξει. Νιώθω πως τώρα που θα πεθάνουμε έχει ξεκινήσει η ζωή. Γιατί ρε φίλε, δεν ήμασταν έτσι και χθες; "
Διαβάζοντας το συγ��εκριμένο βιβλίο, θα δείτε πως οι άνθρωποι όταν βρεθούν λίγο πριν το τέλος, γίνονται ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ άνθρωποι! Θυμούνται αξίες από καιρό ξεχασμένες. Και πασχίζουν για το κοινό καλό.
Γιατί όμως πρέπει να φτάσουμε σ' ένα τέτοιο σημείο για να πιαστουμε επιτέλους από το χέρι εμείς οι άνθρωποι;
Γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως ο ένας εξαρτάται από τον άλλο και να συντρεχουμε τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη;
Ο ήρωας μας με την βοήθεια των υπολοίπων θα προσπαθήσει να θέσει τα θεμέλια για έναν νέο κόσμο. Έναν κόσμο απαλλαγμένο από τα όσα έφεραν τον κόσμο αυτό σε αυτή την κατάσταση.
Θα τα καταφέρουν άραγε;
✍ " Αγώνας, ανιψιέ, αγώνας. Μοναχα με αγώνα κερδίζεις τον εαυτό σου, γιατί αυτό είναι η ζωή. Ένας αγώνας σε στίβο δύο λωριδων με μονα��ικό αντίπαλο τον ίδιο μας τον εαυτό..."
" ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙ ... ΤΕΛΟΥΣ "
Το συγκεκριμένο βιβλίο γράφτηκε πριν είκοσι και πλέον χρόνια. Έμπνευση και οδηγός για τον Βασίλη Μακαρίου, η αγάπη του για τον άνθρωπο.
Από αυτήν την αγάπη προέκυψε αυτό το βαθιά υπαρξιακό μυθιστόρημα. Αυτό το βιβλίο που θα σας φέρει αντιμέτωπους με τον ίδιο σας τον εαυτό. Αυτο το βιβλίο που θα γεννήσει διλήμματα μέσα σας, αλλά και που θα σας θυμίσει πόσο σημαντική είναι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη και η αγάπη.
✍ " Αυτοί είναι οι κανόνες της ζωής του σύμπαντος από όπου έρχεται η καταστροφή μας. Δίνεις και παίρνεις. Δίνεις αγάπη και παίρνεις αγάπη. "
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι επίσης ένας ύμνος στην μητέρα Γη.
✍ " Τα όνειρά μας στηρίχθηκαν πάνω σε βίαιη αρπαγή από τη μητέρα, και όπως όλες οι μανάδες του κόσμου, έτσι κι αυτή, πότε δεν παραπονέθηκε, πότε δεν δάκρυσε, πότε δεν έκλαψε, όσο κι αν πονούσε. "
Και όχι μόνο.
Ο συγγραφέας θυμίζει -σε όσους έχουν ξεχάσει- την αξία της οικογένειας, της ανεξάντλητης αυτής ζωοδόχου πηγής, της αληθινής φιλίας και του έρωτα, του έρωτα που υπόσχεται την αιωνιότητα.
Ξεκαθαρίζει τέλος την αληθινή σημασία της λέξης " άνθρωπος"...
✍ " Στο νόημα της απόλυτης ελευθερίας χάσαμε το νόημα της λέξης άνθρωπος. [...] Άνθρωπος σημαίνει ψυχή, άνθρωπος σημαίνει θυσία! "
Το βιβλίο " ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙ ... ΤΕΛΟΥΣ " είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει έως τώρα! Ένα βιβλίο που πιστεύω πως πρέπει να διαβαστεί απ' όλους! Ίσως τότε έχουμε περισσότερες πιθανότητες να αλλάξει κάτι στην κοινωνία που ζούμε σήμερα...
Αρχικά, γυρίζοντας μία μία τις σελίδες του, θα απολαύσετε την γραφή του συγγραφέα, μια γραφή διάστικτη από ποικίλα σχήματα λόγου και υπέροχο λεξιλόγιο που θα κάνουν τις ώρες της ανάγνωσης πραγματική απόλαυση.
Έπειτα, είμαι σίγουρη πως θα σας κερδίσει ο ίδιος ο ήρωας. Ένας ήρωας τόσο ανθρώπινος όσο κανένας άλλος. Ένας ήρωας που στο τέλος θα εύχεστε να υπήρχε και να είχατε την τύχη να γνωρίσετε από κοντά.
Θα μπορούσα να μιλώ ώρες γι' αυτό το βιβλίο και τα όσα αποκόμισα από την ανάγνωσή του. Δεν θα ήθελα όμως να χαλάσω την μαγεία σε όποιον αποφασίσει να το διαβάσει. Το μόνο που θα πω είναι πως σίγουρα θα το διαβάσω πάλι στο μέλλον. Θα το διαβάζω κάθε φορά που θα χάνω τον προσανατολισμό μου, κάθε φορά που θα παρασύρομαι και θα ξεχνώ τι σημαίνει να είσαι " άνθρωπος "...
Κλείνοντας θα ήθελα να σας αφήσω με ένα απόσπασμα που κράτησα και απασχόλησε αρκετά τη σκέψη μου:
✍ " Γέννηση σημαίνει θαύμα, ζωή σημαίνει ανθρωπισμός και τέλος ο θάνατος, ως το επισφραγισμα του πληρώματος του σκοπού μας."
Πολλά συγχαρητήρια Βασίλη Βασίλης Μακαρίου ! Εύχομαι ολόψυχα το βιβλίο σου να φωτίσει όσες περισσότερες ψυχές γίνεται!
December 8, 2022
Η άποψη μου για το βιβλίο 📖
***
Ευτυχώς για τη λογοτεχνία σήμερα, υπάρχουν ακόμα εκείνοι οι συγγραφείς που σαν επίμονοι καλλιεργητές, ρίχνουν τη σπορά τους, χωρίς να σκέφτονται τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και μετά τη φροντίζουν, τη δουλεύουν με προσοχή, της αφοσιώνονται και με εφόδιο τη φιλεργίας τους, περιμένουν η σπορά τους να ωριμάσει και να δώσει τους πολυπόθητους καρπούς της.
Αγαπημένα τους εδάφη οι σελίδες των βιβλίων τους και οι λέξεις τους οι σπόροι. Ένας τέτοιος συγγραφέας είναι ο Βασίλης Μακαρίου και ο κάθε αναγνώστης μπορεί εύκολα να το καταλάβει αυτό, αρκεί να διαβάσει το νέο του βιβλίο Άνθρωποι επί…τέλους, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Ο τίτλος που επέλεξε ο συγγραφέας καθόλου τυχαίος, καθώς θέλησε άμεσα να περάσει στους αναγνώστες αυτού του βαθιά στοχαστικού βιβλίου, ένα σπουδαίο μήνυμα, Άνθρωποι επιτέλους ή Άνθρωποι επί τέλους; Η επιλογή είναι ευνόητη και ξεκάθαρη και σίγουρα στο ανθρώπινο χέρι, είναι όμως και εφικτή; Ο συγγραφέας φιλοδοξεί, η ιστορία που μας αφηγείται, να αποτελέσει την πυξίδα που θα καταφέρει να δείξει τον σωστό προορισμό του ανθρωπίνου γένους και που θα αποτρέψει έστω και την τελευταία στιγμή, την καταστροφική του πορεία.
Ο σκοπός του συγκεκριμένου βιβλίου είναι να αφυπνίσει τα υγιή ακόμα στοιχεία και χαρακτηριστικά του είδους μας και να μπορέσει να μεταδώσει μια ριζοσπαστική ιδέα, όχι για τη σωτηρία του ανθρώπινου είδους -αυτή κάποιες φορές μπορεί και να επιβάλλεται- αλλά για την ανόρθωση του και παράλληλα την αναγέννηση της ανθρώπινης υπόστασης μας, που στο πέρασμα των χρόνων απολέσαμε, ευτελίσαμε και θυσιάσαμε σε λάθος βωμούς.
Οι απόψεις του συγγραφέα, αλλά και η ενέργειά του να γράψει το συγκεκριμένο βιβλίο, φανερώνουν άτομο που αγωνιά για την τύχη του σύγχρονου κόσμου μας και προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να βοηθήσει την κατάσταση. Η γραφή του έχει πολύ συναίσθημα και φανερώνει καλλιεργημένο και καλά μελετημένο άτομο. Άνθρωποι επί…τέλους, ένα ενδιαφέρον βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί αφού δίνει το έναυσμα για προβληματισμό, ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις απόψεις και τις εκτιμήσεις του συγγραφέα.
Άνθρωποι επί…τέλους και ο αναγνώστης εντελώς αναπάντεχα, βρίσκεται τέσσερις ημέρες πριν το σημείο μηδέν, του ολοκληρωτικού αφανισμού του ανθρώπινου είδους και όλων όσων έχει δημιουργήσει. Γίνεται αυτόπτης μάρτυρας αυτής της ανεπίστρεπτης κατάστασης, συνδέεται άμεσα με τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου και τον ακολουθεί ξέπνοα σε αυτό το οδοιπορικό της καταστροφής και του προδιαγεγραμμένου θανάτου. Μια δυστοπική ιστορία πολλά χρόνια μπροστά, που δεν ξενίζει τον αναγνώστη πουθενά, καθώς αναφέρεται και περιγράφει καταστάσεις που καθόλου άγνωστες του είναι, αφού εύκολα μπορεί να τις αναγνωρίσει ως συνέπειες των ανθρωπίνων ενεργειών και συμπεριφορών ή ως κρυμμένους ενδόμυχους φόβους του.
Η αντίστροφη μέτρηση για τον πλανήτη και την ζωή των ανθρώπων έχει αρχίσει και κάθε βήμα του κεντρικού ήρωα προκαλεί εύκολα εν συναίσθηση. Ο αναγνώστης όχι απλά το ζει, μα ταυτίζεται μαζί του και κάνοντας ταυτόχρονα με εκείνον μια αναδρομή στα δικά του δεδομένα και πεπραγμένα, οδηγείται αβίαστα σε έναν βαθύ προσωπικό απολογισμό και αφού επώδυνα και ειλικρινά, παραδεχτεί σωστά και λάθη, ψάχνει εναγωνίως να εντοπίσει το δύσβατο μονοπάτι, που οδηγεί στην πολυπόθητη κάθαρση και σωτηρία.
Τικ τακ, ανελέητος ο χρόνος οδηγεί στο τέλος της διαδρομής και ως αναγνώστες, παρατηρούμε αμήχανοι και σαστισμένοι μέσα από τις σελίδες του βιβλίου την κατάρρευση όχι μόνο του σύγχρονου κόσμου μας, μα και του ατομικού μας βασιλείου. Γινόμαστε μάρτυρες μιας δυστοπίας που δεν γνωρίζει σύνορα μα μιλά την ίδια γλώσσα και υπακούει στον μέγα φόβο του θανάτου και της ολικής καταστροφής. Και ενώ το τέλος πλησιάζει μέσα σε αυτές τις τέσσερις τελευταίες μέρες αναβιώνει και η ζωή, με τα όμορφα και τα άσχημα της. Ρουφάμε λαίμαργα αξίες που αλλοιώσαμε, ο αθώος έρωτας, η ανιδιοτελής αγάπη, οι ειλικρινείς ανθρώπινες σχέσεις, οι οικογενειακοί δεσμοί, η πραγματική φιλία, ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, η δύναμη της υπέρτατης θυσίας, το μεγαλείο της ανθρώπινης υπόστασης, η ομορφιά της στιγμής, η μαγεία της φύσης, η ουσιαστική ευτυχία, ξεπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου και προκαλούν χαρμολύπη, για όσα γευτήκαμε και δεν εκτιμήσαμε και για όλα όσα κινδυνεύουν να χαθούν παντοτινά εξαιτίας μας, γιατί κυριευμένοι από το σύνδρομο του μικρού Θεού, πιστέψαμε στην ουτοπία των δεδομένων και την ψευδαίσθηση του άτρωτου εγώ μας. Κωφοί, αγνώμονες, αμετανόητα ανόητοι, με αδιαφορία και άγνοια κινδύνου, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ένα τέλος που κάθε προσπάθειά αποφυγής και σωτηρίας είναι πια μάταιη. Είναι εκείνο το σημείο που το ένοχο παρελθόν και οι ασύδοτες συμπεριφορές μας σμίγουν με το θλιβερό παρόν και τότε γινόμαστε θύτες και θύματα, κρίνοντες και κρινόμενοι, αθώοι και ένοχοι. Εδώ η συγγραφική ματιά με ενάργεια μπορεί να δει το αδιέξοδο ενός ολόκληρου κόσμου, με τους ήρωες του βιβλίου να προσπαθούν απεγνωσμένα να κάνουν κάτι, έστω και την ύστατη αυτή στιγμή και αυτή τους η προσπάθεια θα τους φέρνει πάλι και πάλι στην αρχή και σε μια απόφαση, Άνθρωποι επιτέλους ή Άνθρωποι επί τέλους;
Αυτό θα αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
Το Άνθρωποι επί…τέλους είναι ένα μυθιστόρημα για τα καλά της ανάγνωσης της λογοτεχνίας, για την αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης, του μαζί, του πανανθρώπινου, της συνείδησης, της αυτογνωσίας και της καλής κρίσης, μα και για τη διαφθορά των ανθρώπινων συνειδήσεων και υπόστασης.
Πρόκειται για ένα βιβλίο διαμάντι, από τα σημαντικότερα που διάβασα. Απευθύνεται βέβαια σε σκεπτόμενους ανθρώπους ή σε όσους θέλουν να γίνουν σκεπτόμενοι επί της ουσίας. Απαιτεί εμβάθυνση κατά την ανάγνωση αλλά χρειάζεται επιπροσθέτως έρευνα και διάθεση να αναμετρηθείς με τα κακώς κείμενα του κόσμου τούτου. Αντίδωρο σ΄αυτά η λυτρωτική απόλαυση που προσφέρει η ανάγνωση του. Πρόκειται για ένα βιβλίο επικίνδυνο, καθώς κριτικάρει, αφυπνίζει και αποδεικνύει με επιχειρήματα την αλήθεια της καταστρεπτικής παρέμβασης μας. Όμως το μυθιστόρημα του Βασίλη Μακαρίο�� αποκτά αξία και για ακόμα έναν λόγο-για μένα. Η ικανότητά του να καθοδηγεί τους χαρακτήρες του μέσα σε αυτόν στον κυκεώνα του ολέθρου και της καταστροφής, η δύναμή του να τους σκιαγραφεί ανάγλυφα και να διεισδύει με μαεστρία σε αδιόρατες πτυχές των ανθρωπίνων πράξεων, σκέψεων και συναισθημάτων, σε συνδυασμό με την ευαισθησία του, την ειλικρινή κατάθεση της δικής του αλήθειας και φόβων, με την φωνή αγωνίας και αφύπνισης που κραυγάζει μέσα από τις λέξεις του, μα και με την ίδια την εξέλιξη της αφήγησης με την απαραίτητη αδημονία, απρόβλεπτες ανατροπές, δυνατές περιγραφές, την άψογη αποτύπωση των συναισθημάτων μα και την πρόκληση τους, τον αναδεικνύουν σε ικανό προσωπογράφο της εποχής μας.
Θα πρέπει όμως να πω και κάτι ακόμα. Ο συγγραφέας εδώ φαίνεται βαθιά ανθρώπινος. Μέσω της λογοτεχνικής μαεστρίας που τον διακρίνει, αναδεικνύεται εντονότερα το ανθρωπιστικό στοιχείο της ιστορίας του, δίχως να υστερεί διόλου το τεχνικό μέρος της. Το καταφέρνει αυτό αφήνοντας το συναίσθημά του να πλαταίνει, πλην όμως τόσο όσο. Την κατάλληλη στιγμή επαναφέρει εντελώς εναρμονισμένα μια φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων, ακριβώς για να αναδείξει και τα δύο μαζί, συνδυάζοντάς τα και δημιουργώντας ερωτήματα, που τις περισσότερες φορές είναι στο χέρι του αναγνώστη να απαντηθούν. Το αποτέλεσμα σίγουρο. Η ανάγνωση του εξαιρετικού αυτού βιβλίου μάς αποζημιώνει και με το παραπάνω καθώς αποτελείται από τα κομμάτια ενός κάδρου ζωής, αντίπαλων και αντίθετων συναισθημάτων.
Καταληκτικά και απόλυτα ειλικρινά, θα πω πως έμεινα εντελώς ικανοποιημένη από αυτό που διάβασα. Θαύμασα το μεγαλείο της γραφής σε όλα τα επίπεδα. Σωστή έκταση, δυνατά μηνύματα, καίρια ερωτήματα και εύλογοι προβληματισμοί, χωρίς ανούσιες φλυαρίες προσφέρουν πλούσια τροφή για σκέψη στον αναγνώστη. Ωραία και στρωτή αφήγηση που φεύγει γρήγορα και αβίαστα, πλοκή συναρπαστική και άρρηκτα δεμένη με την ιστορία. Λόγος σωστά δομημένος και με τις απαραίτητες πινελιές που προσδίδουν μεγαλείο και βαρύτητα στο κείμενο και ταυτοχρόνως, αυτό το κάτι που κάνει αυτό το βιβλίο να ξεχωρίζει. Ανελέητα και σκληρά τα μηνύματα του, όπως και κάθε μεγάλη αλήθεια άλλωστε και ας μη ξεχνάμε, πως σε αυτό το βιβλίο η αλήθεια που αποκαλύπτεται, είναι άκρως επικίνδυνη και αν και προφητική, πολύ άμεση και απειλητική στην ουσία της.
Ο Ουίλιαμ Γκόλντινγκ είπε: «Ο άνθρωπος παράγει το κακό όπως η μέλισσα το μέλι», ο Βασίλης Μακαρίου φαίνεται να συμφωνεί, μα μέσα από το βιβλίο του φωνάζει πως αυτό είναι η μισή αλήθεια, γιατί ο άνθρωπος μπορεί να παράγει και το καλό όπως παράγει η μέλισσα το μέλι.
Και αυτό είναι η ελπίδα που θα σώσει το είδος μας.
***
Ευτυχώς για τη λογοτεχνία σήμερα, υπάρχουν ακόμα εκείνοι οι συγγραφείς που σαν επίμονοι καλλιεργητές, ρίχνουν τη σπορά τους, χωρίς να σκέφτονται τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και μετά τη φροντίζουν, τη δουλεύουν με προσοχή, της αφοσιώνονται και με εφόδιο τη φιλεργίας τους, περιμένουν η σπορά τους να ωριμάσει και να δώσει τους πολυπόθητους καρπούς της.
Αγαπημένα τους εδάφη οι σελίδες των βιβλίων τους και οι λέξεις τους οι σπόροι. Ένας τέτοιος συγγραφέας είναι ο Βασίλης Μακαρίου και ο κάθε αναγνώστης μπορεί εύκολα να το καταλάβει αυτό, αρκεί να διαβάσει το νέο του βιβλίο Άνθρωποι επί…τέλους, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Ο τίτλος που επέλεξε ο συγγραφέας καθόλου τυχαίος, καθώς θέλησε άμεσα να περάσει στους αναγνώστες αυτού του βαθιά στοχαστικού βιβλίου, ένα σπουδαίο μήνυμα, Άνθρωποι επιτέλους ή Άνθρωποι επί τέλους; Η επιλογή είναι ευνόητη και ξεκάθαρη και σίγουρα στο ανθρώπινο χέρι, είναι όμως και εφικτή; Ο συγγραφέας φιλοδοξεί, η ιστορία που μας αφηγείται, να αποτελέσει την πυξίδα που θα καταφέρει να δείξει τον σωστό προορισμό του ανθρωπίνου γένους και που θα αποτρέψει έστω και την τελευταία στιγμή, την καταστροφική του πορεία.
Ο σκοπός του συγκεκριμένου βιβλίου είναι να αφυπνίσει τα υγιή ακόμα στοιχεία και χαρακτηριστικά του είδους μας και να μπορέσει να μεταδώσει μια ριζοσπαστική ιδέα, όχι για τη σωτηρία του ανθρώπινου είδους -αυτή κάποιες φορές μπορεί και να επιβάλλεται- αλλά για την ανόρθωση του και παράλληλα την αναγέννηση της ανθρώπινης υπόστασης μας, που στο πέρασμα των χρόνων απολέσαμε, ευτελίσαμε και θυσιάσαμε σε λάθος βωμούς.
Οι απόψεις του συγγραφέα, αλλά και η ενέργειά του να γράψει το συγκεκριμένο βιβλίο, φανερώνουν άτομο που αγωνιά για την τύχη του σύγχρονου κόσμου μας και προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να βοηθήσει την κατάσταση. Η γραφή του έχει πολύ συναίσθημα και φανερώνει καλλιεργημένο και καλά μελετημένο άτομο. Άνθρωποι επί…τέλους, ένα ενδιαφέρον βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί αφού δίνει το έναυσμα για προβληματισμό, ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις απόψεις και τις εκτιμήσεις του συγγραφέα.
Άνθρωποι επί…τέλους και ο αναγνώστης εντελώς αναπάντεχα, βρίσκεται τέσσερις ημέρες πριν το σημείο μηδέν, του ολοκληρωτικού αφανισμού του ανθρώπινου είδους και όλων όσων έχει δημιουργήσει. Γίνεται αυτόπτης μάρτυρας αυτής της ανεπίστρεπτης κατάστασης, συνδέεται άμεσα με τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου και τον ακολουθεί ξέπνοα σε αυτό το οδοιπορικό της καταστροφής και του προδιαγεγραμμένου θανάτου. Μια δυστοπική ιστορία πολλά χρόνια μπροστά, που δεν ξενίζει τον αναγνώστη πουθενά, καθώς αναφέρεται και περιγράφει καταστάσεις που καθόλου άγνωστες του είναι, αφού εύκολα μπορεί να τις αναγνωρίσει ως συνέπειες των ανθρωπίνων ενεργειών και συμπεριφορών ή ως κρυμμένους ενδόμυχους φόβους του.
Η αντίστροφη μέτρηση για τον πλανήτη και την ζωή των ανθρώπων έχει αρχίσει και κάθε βήμα του κεντρικού ήρωα προκαλεί εύκολα εν συναίσθηση. Ο αναγνώστης όχι απλά το ζει, μα ταυτίζεται μαζί του και κάνοντας ταυτόχρονα με εκείνον μια αναδρομή στα δικά του δεδομένα και πεπραγμένα, οδηγείται αβίαστα σε έναν βαθύ προσωπικό απολογισμό και αφού επώδυνα και ειλικρινά, παραδεχτεί σωστά και λάθη, ψάχνει εναγωνίως να εντοπίσει το δύσβατο μονοπάτι, που οδηγεί στην πολυπόθητη κάθαρση και σωτηρία.
Τικ τακ, ανελέητος ο χρόνος οδηγεί στο τέλος της διαδρομής και ως αναγνώστες, παρατηρούμε αμήχανοι και σαστισμένοι μέσα από τις σελίδες του βιβλίου την κατάρρευση όχι μόνο του σύγχρονου κόσμου μας, μα και του ατομικού μας βασιλείου. Γινόμαστε μάρτυρες μιας δυστοπίας που δεν γνωρίζει σύνορα μα μιλά την ίδια γλώσσα και υπακούει στον μέγα φόβο του θανάτου και της ολικής καταστροφής. Και ενώ το τέλος πλησιάζει μέσα σε αυτές τις τέσσερις τελευταίες μέρες αναβιώνει και η ζωή, με τα όμορφα και τα άσχημα της. Ρουφάμε λαίμαργα αξίες που αλλοιώσαμε, ο αθώος έρωτας, η ανιδιοτελής αγάπη, οι ειλικρινείς ανθρώπινες σχέσεις, οι οικογενειακοί δεσμοί, η πραγματική φιλία, ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, η δύναμη της υπέρτατης θυσίας, το μεγαλείο της ανθρώπινης υπόστασης, η ομορφιά της στιγμής, η μαγεία της φύσης, η ουσιαστική ευτυχία, ξεπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου και προκαλούν χαρμολύπη, για όσα γευτήκαμε και δεν εκτιμήσαμε και για όλα όσα κινδυνεύουν να χαθούν παντοτινά εξαιτίας μας, γιατί κυριευμένοι από το σύνδρομο του μικρού Θεού, πιστέψαμε στην ουτοπία των δεδομένων και την ψευδαίσθηση του άτρωτου εγώ μας. Κωφοί, αγνώμονες, αμετανόητα ανόητοι, με αδιαφορία και άγνοια κινδύνου, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ένα τέλος που κάθε προσπάθειά αποφυγής και σωτηρίας είναι πια μάταιη. Είναι εκείνο το σημείο που το ένοχο παρελθόν και οι ασύδοτες συμπεριφορές μας σμίγουν με το θλιβερό παρόν και τότε γινόμαστε θύτες και θύματα, κρίνοντες και κρινόμενοι, αθώοι και ένοχοι. Εδώ η συγγραφική ματιά με ενάργεια μπορεί να δει το αδιέξοδο ενός ολόκληρου κόσμου, με τους ήρωες του βιβλίου να προσπαθούν απεγνωσμένα να κάνουν κάτι, έστω και την ύστατη αυτή στιγμή και αυτή τους η προσπάθεια θα τους φέρνει πάλι και πάλι στην αρχή και σε μια απόφαση, Άνθρωποι επιτέλους ή Άνθρωποι επί τέλους;
Αυτό θα αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
Το Άνθρωποι επί…τέλους είναι ένα μυθιστόρημα για τα καλά της ανάγνωσης της λογοτεχνίας, για την αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης, του μαζί, του πανανθρώπινου, της συνείδησης, της αυτογνωσίας και της καλής κρίσης, μα και για τη διαφθορά των ανθρώπινων συνειδήσεων και υπόστασης.
Πρόκειται για ένα βιβλίο διαμάντι, από τα σημαντικότερα που διάβασα. Απευθύνεται βέβαια σε σκεπτόμενους ανθρώπους ή σε όσους θέλουν να γίνουν σκεπτόμενοι επί της ουσίας. Απαιτεί εμβάθυνση κατά την ανάγνωση αλλά χρειάζεται επιπροσθέτως έρευνα και διάθεση να αναμετρηθείς με τα κακώς κείμενα του κόσμου τούτου. Αντίδωρο σ΄αυτά η λυτρωτική απόλαυση που προσφέρει η ανάγνωση του. Πρόκειται για ένα βιβλίο επικίνδυνο, καθώς κριτικάρει, αφυπνίζει και αποδεικνύει με επιχειρήματα την αλήθεια της καταστρεπτικής παρέμβασης μας. Όμως το μυθιστόρημα του Βασίλη Μακαρίο�� αποκτά αξία και για ακόμα έναν λόγο-για μένα. Η ικανότητά του να καθοδηγεί τους χαρακτήρες του μέσα σε αυτόν στον κυκεώνα του ολέθρου και της καταστροφής, η δύναμή του να τους σκιαγραφεί ανάγλυφα και να διεισδύει με μαεστρία σε αδιόρατες πτυχές των ανθρωπίνων πράξεων, σκέψεων και συναισθημάτων, σε συνδυασμό με την ευαισθησία του, την ειλικρινή κατάθεση της δικής του αλήθειας και φόβων, με την φωνή αγωνίας και αφύπνισης που κραυγάζει μέσα από τις λέξεις του, μα και με την ίδια την εξέλιξη της αφήγησης με την απαραίτητη αδημονία, απρόβλεπτες ανατροπές, δυνατές περιγραφές, την άψογη αποτύπωση των συναισθημάτων μα και την πρόκληση τους, τον αναδεικνύουν σε ικανό προσωπογράφο της εποχής μας.
Θα πρέπει όμως να πω και κάτι ακόμα. Ο συγγραφέας εδώ φαίνεται βαθιά ανθρώπινος. Μέσω της λογοτεχνικής μαεστρίας που τον διακρίνει, αναδεικνύεται εντονότερα το ανθρωπιστικό στοιχείο της ιστορίας του, δίχως να υστερεί διόλου το τεχνικό μέρος της. Το καταφέρνει αυτό αφήνοντας το συναίσθημά του να πλαταίνει, πλην όμως τόσο όσο. Την κατάλληλη στιγμή επαναφέρει εντελώς εναρμονισμένα μια φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων, ακριβώς για να αναδείξει και τα δύο μαζί, συνδυάζοντάς τα και δημιουργώντας ερωτήματα, που τις περισσότερες φορές είναι στο χέρι του αναγνώστη να απαντηθούν. Το αποτέλεσμα σίγουρο. Η ανάγνωση του εξαιρετικού αυτού βιβλίου μάς αποζημιώνει και με το παραπάνω καθώς αποτελείται από τα κομμάτια ενός κάδρου ζωής, αντίπαλων και αντίθετων συναισθημάτων.
Καταληκτικά και απόλυτα ειλικρινά, θα πω πως έμεινα εντελώς ικανοποιημένη από αυτό που διάβασα. Θαύμασα το μεγαλείο της γραφής σε όλα τα επίπεδα. Σωστή έκταση, δυνατά μηνύματα, καίρια ερωτήματα και εύλογοι προβληματισμοί, χωρίς ανούσιες φλυαρίες προσφέρουν πλούσια τροφή για σκέψη στον αναγνώστη. Ωραία και στρωτή αφήγηση που φεύγει γρήγορα και αβίαστα, πλοκή συναρπαστική και άρρηκτα δεμένη με την ιστορία. Λόγος σωστά δομημένος και με τις απαραίτητες πινελιές που προσδίδουν μεγαλείο και βαρύτητα στο κείμενο και ταυτοχρόνως, αυτό το κάτι που κάνει αυτό το βιβλίο να ξεχωρίζει. Ανελέητα και σκληρά τα μηνύματα του, όπως και κάθε μεγάλη αλήθεια άλλωστε και ας μη ξεχνάμε, πως σε αυτό το βιβλίο η αλήθεια που αποκαλύπτεται, είναι άκρως επικίνδυνη και αν και προφητική, πολύ άμεση και απειλητική στην ουσία της.
Ο Ουίλιαμ Γκόλντινγκ είπε: «Ο άνθρωπος παράγει το κακό όπως η μέλισσα το μέλι», ο Βασίλης Μακαρίου φαίνεται να συμφωνεί, μα μέσα από το βιβλίο του φωνάζει πως αυτό είναι η μισή αλήθεια, γιατί ο άνθρωπος μπορεί να παράγει και το καλό όπως παράγει η μέλισσα το μέλι.
Και αυτό είναι η ελπίδα που θα σώσει το είδος μας.
July 26, 2022
Έχεις σκεφτεί ποτέ τι θα έκανες αν ξαφνικά σου ανακοίνωναν πως έρχεται το τέλος του κόσμου;;
Κυριολεκτικά αυτή τη φορά!
Σε ελάχιστες μέρες, σε λίγες ώρες...
Θα έμπαινες, άραγε, στη διαδικασία να αναλογιστείς το δικό σου μερίδιο ευθύνης για αυτήν την κατάληξη της ανθρωπότητας;; Θα μετρούσες τα δικά σου λάθη; Θα αναγνώριζες το δικό σου ζοφερό στίγμα πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη;;
Κι ύστερα; Σε όσο χρόνο σου απέμενε, θα έκανες κάτι ώστε να προλάβεις; Να σώσεις ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν να σωθεί, αφήνοντας πίσω σου τις ναρκιστικές σου συμπεριφορές; Ή θα συνέχιζες να ρίχνεις τα δικά σου βάρη σε ξένους ώμους, μένοντας απλός παρατηρητής μπροστά στην εξάλειψη της Μάνας Γης;;
Ο Βασίλης Μακαρίου, σε ένα μοναδικό βιβλίο, δίνει όλες τις απαντήσεις, αφού πρώτα ασφαλώς σε γεμίσει με έντονους προβληματισμούς, αφότου σου αναλύσει όλα τα ανθρώπινα εγκληματικά λάθη, που οδηγούν -με μαθηματική ακρίβεια- στην καταστροφή αυτού του κόσμου.
Ένα βιβλίο γεμάτο μηνύματα, που μόλις διαβάσεις, θα γίνεις σίγουρα καλύτερος άνθρωπος. Άνθρωπος επιτέλους!
Γιατί θα μάθεις πως ο ατομικισμός σημαίνει φθορά. Γιατί θα ανακαλύψεις πως η ύλη είναι το άκρως αντίθετο της ψυχής, της καθαρής ψυχής.
Ένα βιβλίο, κατ' εμέ, που έχει να δώσει τόσα πολλά στην ελληνική λογοτεχνία, τόσα πολλά στην ανθρωπότητα.
Βασίλη, προσωπικά, σε ευχαριστώ!!
Άνθρωποι επί... τέλους!
Βασίλης Μακαρίου
Εκδόσεις Υδροπλάνο
[...Από προστατευτικός, ο ρόλος της φωλιάς άλλαξε, έγινε βιτρίνα του εγώ μας, του πλούτου μας. Μετά τα χωριά, ήρθαν οι πόλεις και μετά τις πόλεις οι μεγαλουπόλεις. Στοιβαχτήκαμε ο ένας πάνω στον άλλο, μπήκαμε σε τέσσερις τοίχους και κλειδώσαμε τα όνειρά μας. Σε αυτή την πάλη για την εξασφάλιση της σαρκοφάγου των ονείρων μας, άλλοι μπήκαν σε δανεικούς τοίχους και άλλοι σε δανεικά όνειρα...]
Κυριολεκτικά αυτή τη φορά!
Σε ελάχιστες μέρες, σε λίγες ώρες...
Θα έμπαινες, άραγε, στη διαδικασία να αναλογιστείς το δικό σου μερίδιο ευθύνης για αυτήν την κατάληξη της ανθρωπότητας;; Θα μετρούσες τα δικά σου λάθη; Θα αναγνώριζες το δικό σου ζοφερό στίγμα πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη;;
Κι ύστερα; Σε όσο χρόνο σου απέμενε, θα έκανες κάτι ώστε να προλάβεις; Να σώσεις ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν να σωθεί, αφήνοντας πίσω σου τις ναρκιστικές σου συμπεριφορές; Ή θα συνέχιζες να ρίχνεις τα δικά σου βάρη σε ξένους ώμους, μένοντας απλός παρατηρητής μπροστά στην εξάλειψη της Μάνας Γης;;
Ο Βασίλης Μακαρίου, σε ένα μοναδικό βιβλίο, δίνει όλες τις απαντήσεις, αφού πρώτα ασφαλώς σε γεμίσει με έντονους προβληματισμούς, αφότου σου αναλύσει όλα τα ανθρώπινα εγκληματικά λάθη, που οδηγούν -με μαθηματική ακρίβεια- στην καταστροφή αυτού του κόσμου.
Ένα βιβλίο γεμάτο μηνύματα, που μόλις διαβάσεις, θα γίνεις σίγουρα καλύτερος άνθρωπος. Άνθρωπος επιτέλους!
Γιατί θα μάθεις πως ο ατομικισμός σημαίνει φθορά. Γιατί θα ανακαλύψεις πως η ύλη είναι το άκρως αντίθετο της ψυχής, της καθαρής ψυχής.
Ένα βιβλίο, κατ' εμέ, που έχει να δώσει τόσα πολλά στην ελληνική λογοτεχνία, τόσα πολλά στην ανθρωπότητα.
Βασίλη, προσωπικά, σε ευχαριστώ!!
Άνθρωποι επί... τέλους!
Βασίλης Μακαρίου
Εκδόσεις Υδροπλάνο
[...Από προστατευτικός, ο ρόλος της φωλιάς άλλαξε, έγινε βιτρίνα του εγώ μας, του πλούτου μας. Μετά τα χωριά, ήρθαν οι πόλεις και μετά τις πόλεις οι μεγαλουπόλεις. Στοιβαχτήκαμε ο ένας πάνω στον άλλο, μπήκαμε σε τέσσερις τοίχους και κλειδώσαμε τα όνειρά μας. Σε αυτή την πάλη για την εξασφάλιση της σαρκοφάγου των ονείρων μας, άλλοι μπήκαν σε δανεικούς τοίχους και άλλοι σε δανεικά όνειρα...]
February 10, 2023
ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη
Χαίρομαι πολύ που συγγραφείς όπως ο κύριος Μακαρίου μπορούν και γράφουν τέτοια βιβλία.
Εγώ προσωπικά αυτό το βιβλίο δεν θα το ονόμαζα δυστοπικό.
Ο συγγραφέας τολμά και κοιτά την ωμή πραγματικότητα κατάματα και δεν τρέφει καμία απολύτως ψευδαίσθηση για το που οδηγούμε εμείς οι άνθρωποι την ίδια μας τη μοίρα.
Μπορεί το θέμα να «ξεβολεύει» πολλούς από μας, αλλά θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι μια ύστατη προσπάθεια του κυρίου Μακαρίου να μας αφυπνίσει, τώρα που υπάρχει ακόμα χρόνος να αναστρέψουμε την όλη κατάσταση. Είναι ακόμα καιρός, δεν είναι αργά να γίνουμε επί της ουσίας ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙ … ΤΕΛΟΥΣ!!!
Δεν νοούμε να καταλάβουμε πως αυτός ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν μας ανήκει, ούτε καν μας τον δάνεισαν, απλά μας παραχωρήθηκε, αλλά δυστυχώς το παίζουμε θεοί στη θέση του Θεού.
Κινούμαστε γεμάτοι ματαιοδοξία, έπαρση, εγωισμό, χωρίς σεβασμό και δεν διστάζουμε να κάνουμε επίδειξη ισχύος. Τελικά είμαστε εμείς το καρκίνωμα της ύπαρξης του κόσμου μας ή πολύ απλά το θύμα του ίδιου μας του εαυτού;
Έχουμε βάλει λάθος προτεραιότητες. Πάνω από όλα τα δικά μας θέλω και ποτέ τις ανάγκες των άλλων. Όλοι μας έχουμε την ανάγκη του συνόλου, κι ας μην το παραδεχόμαστε.
Ο ήρωας της ιστορίας μας, όταν σκέφτεται, είναι σαν να ακούμε τη φωνή της συνείδησής μας. Χρησιμοποιεί φράσεις πολύ στοχευμένες, που δίνουν την απόλυτη εικόνα της εξέλιξης όλων. Πως ήταν ο κόσμος μας κάποτε και πως καταλήξαμε. Πόσο πετυχημένα καταθέτει αυτές τις αλήθειες.
Όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν με κακόγουστο αστείο, αλλά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά!
Ο ήρωας μας, μας δείχνει ένα ένα τα κακώς κείμενα, αυτά που εμείς επιτρέψαμε να υπάρχουν. Μας δείχνει με τον τρόπο του πως έχουμε χάσει τον δρόμο κι έχουμε αντικαταστήσει το αθώο και ηθικό με το ανήθικο και τις σκοπιμότητες.
Θα συνειδητοποιήσουμε έστω και την ύστατη ώρα, πως μεταξύ των ανθρώπων δεν υπήρχαν και υπάρχουν διαφορές, παρά μόνο το χρώμα των ρούχων μας;
Όταν θα γίνει επανεκκίνηση, θα μας έχουν γίνει βίωμα τα τραγικά λάθη του παρελθόντος για να μην τα επαναλάβουμε; Θα εκμεταλλευτούμε σωστά αυτή τη δεύτερη ευκαιρία και θα μείνει στην ουσία των πραγμάτων; Θα βάλουμε τέλος στην «ανθρωποφαγία» που μας κατέχει;
Αν μάθουμε πως αύριο, τελειώνουμε μαζί με τον κόσμο μας, θα συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας και θα τα παραδεχτούμε; Αλλά και γιατί θα πρέπει να φτάσουμε στην ώρα 0 για γίνουμε και πάλι άνθρωποι;
Απλά υπέροχο το αφήγημα του κυρίου Μακαρίου, είναι ένα εργαλείο στο οποίο μπορούμε να καταφεύγουμε ξανά και ξανά για να βελτιωθούμε μέρα με την ημέρα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό το βιβλίο θα πρέπει να βρίσκεται στις βιβλιοθήκες όλων των σπιτιών.
Σας ευχαριστούμε πολύ κύριε Μακαρίου για αυτό το αξιόλογο πόνημα!
Χαίρομαι πολύ που συγγραφείς όπως ο κύριος Μακαρίου μπορούν και γράφουν τέτοια βιβλία.
Εγώ προσωπικά αυτό το βιβλίο δεν θα το ονόμαζα δυστοπικό.
Ο συγγραφέας τολμά και κοιτά την ωμή πραγματικότητα κατάματα και δεν τρέφει καμία απολύτως ψευδαίσθηση για το που οδηγούμε εμείς οι άνθρωποι την ίδια μας τη μοίρα.
Μπορεί το θέμα να «ξεβολεύει» πολλούς από μας, αλλά θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι μια ύστατη προσπάθεια του κυρίου Μακαρίου να μας αφυπνίσει, τώρα που υπάρχει ακόμα χρόνος να αναστρέψουμε την όλη κατάσταση. Είναι ακόμα καιρός, δεν είναι αργά να γίνουμε επί της ουσίας ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙ … ΤΕΛΟΥΣ!!!
Δεν νοούμε να καταλάβουμε πως αυτός ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν μας ανήκει, ούτε καν μας τον δάνεισαν, απλά μας παραχωρήθηκε, αλλά δυστυχώς το παίζουμε θεοί στη θέση του Θεού.
Κινούμαστε γεμάτοι ματαιοδοξία, έπαρση, εγωισμό, χωρίς σεβασμό και δεν διστάζουμε να κάνουμε επίδειξη ισχύος. Τελικά είμαστε εμείς το καρκίνωμα της ύπαρξης του κόσμου μας ή πολύ απλά το θύμα του ίδιου μας του εαυτού;
Έχουμε βάλει λάθος προτεραιότητες. Πάνω από όλα τα δικά μας θέλω και ποτέ τις ανάγκες των άλλων. Όλοι μας έχουμε την ανάγκη του συνόλου, κι ας μην το παραδεχόμαστε.
Ο ήρωας της ιστορίας μας, όταν σκέφτεται, είναι σαν να ακούμε τη φωνή της συνείδησής μας. Χρησιμοποιεί φράσεις πολύ στοχευμένες, που δίνουν την απόλυτη εικόνα της εξέλιξης όλων. Πως ήταν ο κόσμος μας κάποτε και πως καταλήξαμε. Πόσο πετυχημένα καταθέτει αυτές τις αλήθειες.
Όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν με κακόγουστο αστείο, αλλά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά!
Ο ήρωας μας, μας δείχνει ένα ένα τα κακώς κείμενα, αυτά που εμείς επιτρέψαμε να υπάρχουν. Μας δείχνει με τον τρόπο του πως έχουμε χάσει τον δρόμο κι έχουμε αντικαταστήσει το αθώο και ηθικό με το ανήθικο και τις σκοπιμότητες.
Θα συνειδητοποιήσουμε έστω και την ύστατη ώρα, πως μεταξύ των ανθρώπων δεν υπήρχαν και υπάρχουν διαφορές, παρά μόνο το χρώμα των ρούχων μας;
Όταν θα γίνει επανεκκίνηση, θα μας έχουν γίνει βίωμα τα τραγικά λάθη του παρελθόντος για να μην τα επαναλάβουμε; Θα εκμεταλλευτούμε σωστά αυτή τη δεύτερη ευκαιρία και θα μείνει στην ουσία των πραγμάτων; Θα βάλουμε τέλος στην «ανθρωποφαγία» που μας κατέχει;
Αν μάθουμε πως αύριο, τελειώνουμε μαζί με τον κόσμο μας, θα συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας και θα τα παραδεχτούμε; Αλλά και γιατί θα πρέπει να φτάσουμε στην ώρα 0 για γίνουμε και πάλι άνθρωποι;
Απλά υπέροχο το αφήγημα του κυρίου Μακαρίου, είναι ένα εργαλείο στο οποίο μπορούμε να καταφεύγουμε ξανά και ξανά για να βελτιωθούμε μέρα με την ημέρα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό το βιβλίο θα πρέπει να βρίσκεται στις βιβλιοθήκες όλων των σπιτιών.
Σας ευχαριστούμε πολύ κύριε Μακαρίου για αυτό το αξιόλογο πόνημα!
July 6, 2023
Ζούμε σε έναν κόσμο που οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος. Η μητέρα Γη έδειξε τα προειδοποιητικά της σημάδια από καιρό. Έδειξε πολλές φορές έλεος για τα αχάριστα παιδιά της. Τώρα, όμως, ήρθε το τέλος. Μπαίνουμε στη τελική ευθεία και, όπως ήταν αναμενόμενο, θα το βιώσουμε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Ακραίες καιρικές διακυμάνσεις, καταστροφικά γαιολογικα φαινόμενα. Ένα μυθιστόρημα σε μία δυστοπικη (;) κοινωνία. Ναι, το σενάριο έχει γραφτεί και ξαναγραφτεί πολλάκις. Εδώ, όμως, ο Βασίλης Μακαρίου δεν μένει στην καταστροφολογια που συνοδεύει πάντα το παραπάνω σενάριο. Δημιουργεί αληθινούς χαρακτήρες που προσφέρουν και μεταδίδουν μια ελπίδα και πολλά, πολλά θετικά συναισθήματα μέσα στο χάος και τη μαυρίλα ενός τετελεσμένου γεγονότος, ενός σκοτεινού αύριο που το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο. Κι όμως, ο άνθρωπος δεν παύει ποτέ να προσπαθεί. Αποδεικνύει ότι μπορεί να σταθεί ως... Άνθρωπος, μέχρι τέλους...
Displaying 1 - 8 of 8 reviews