Propagandowa machina pracuje pełną parą. Przecież w Rosji lat 30. żyje się coraz lepiej.
W kinach pojawiają się pierwsze sowieckie komedie, w teatrach afirmujące życie operetki, na ulicach odbywają się dumne parady.
A w Leningradzie ginie aktorka filmowa…
Śledczy Zajcew zostaje przydzielony do sprawy, która już na pierwszy rzut oka wydaje się mocno zagmatwana. Czy była to zbrodnia z namiętności, czy może napad w celu zrabowania cennej biżuterii? Zajcew już się jednak nauczył, że w sowieckiej Rosji nic nie jest tylko sprawą kryminalną. Grzebanie w tajemnicach przeszłości często prowadzi do ludzi na szczycie władzy, którzy wcale nie chcą być odkryci.
Jakowlewa robi to, na co wcześniej nie odważyła się żadna inna pisarka – przenosi klasyczny kryminał w epokę stalinowską. I robi to w takim stylu, że ramy gatunku nie tylko chwieją się, ale wręcz zanikają.
Niebo całe w diamentach to widowiskowe i satysfakcjonujące zakończenie leningradzkiej trylogii kryminalnej.
Yulia Yakovleva is a writer based in Oslo, Norway, who writes in Norwegian and Russian. Her books have received several international awards.
She has written a series of children’s novels – known as “The Leningrad Tales” – that examine aspects of the Stalin era, including political repressions and World War 2. The first book, The Raven’s Children, which was published in 2016 and translated into English by Ruth Ahmedzai Kemp in 2018, is set in 1938 and tells of a brother and sister whose parents are taken away during the night. Later “Leningrad Tales” books cover the blockade of Leningrad, World War 2 evacuation, and returning home.
Yakovleva’s series of three adult historical detective novels about Leningrad police investigator Vasily Zaitsev, a character with an interesting moral code, is set in the 1930s. Yakovleva’s Zaitsev books are suspenseful and filled with atmospheric and period-specific details including the smells, quarrels, and density of communal apartments, as well as elements such as art, missing jewels, thoroughbred horses, and the plight of the dekulakized.
Her ABCs of Love, a book for all ages, looks at love through classic Russian literature; a 2020 novel, Poets and Gentlemen, is a sort of manga (in the ranobe subgenre) involving a battle between literary “dream teams” from Russia (Pushkin, Lermontov, Gogol, Chekhov) and Britain (Austin, Shelley, Radcliffe). Her first children book Halens historie written in Norwegian, received the Bologna Ragazzi Award 2014 in Opera Prima category.
Previously, she worked as a ballet critic at the Afisha magazine and wrote a number of books on the Russian ballet’s past and present.
Latviešu valodā Jūlijas Jakovļevas trešais romāns izmeklētāja Zaiceva sērijā "Debesis dimantos" vēl tikai ir ceļā pie lasītājiem, bet es jau to esmu "aprijusi". Šoreiz paralēli kādas nāves izmeklēšanai lasītājs uzzina arī par kino Staļina laika Krievijā un jau atkal pavīd dažādas padomju ikdienas nianses, jo īpaši saistībāa r komunālajiem dzīvokļiem. Interesanti! Man patika pat labāk par otro grāmatu, bet vienlīdz labi ar pirmo.
Звезды немого кино, сюжетная сумятица и, sapientis sat, альтернативная версия гибели Лидочки Ивановой — вроде бы все та же бойкая Юлия Яковлева, а читать такие наспех сколоченные романы уже немного надоело.
то ли дело в том, что две предыдущие книги я слушала, а эту читала, то ли она действительно слишком отличается, но это какой-то очень странный текст, у которого рассыпается логика, с огромными кусками описаний, не имеющих отношений к делу. как будто другой автор писал
Yulia Yakovleva's third novel about the detective Zaitsev is arranged as an investigation, interspersed with excerpts from Varvara's notes containing extremely scandalous information about the party, economic and cultural elite. After all, all these people were not born yesterday either, and in fact, the star status provided her access to the circles where they rotated. The inserts are adventurous, like the story of a trip to the "Bear" with a high school student disguised as a young lady; creepy, like a visit to a crematorium in the company of chekist officials; obscene, like the now famous artist, who at the dawn of his career did not disdain alphonsism
Stylistically, this part tends to Tefi: bright, sharp, sarcastic, with the ability to laugh at yourself. As for the content, for example, the story of the disappearance of ballerina Ivanova, one of the St. Petersburg legends that Bykov plays in "Ostromov", the ballet critic Yakovleva is darker and seems closer to reality. The father of Soviet diplomacy, Georgy Chicherin, appears not only gay, but also a lover of the very young. Married Leonid Utesov is supported by a rich mistress, from whom he accepts jewelry as a gift. In general, revelations that could not only destroy the reputation of Soviet figures, who by the early thirties had firmly dissociated themselves from the liberties and follies of the turn of the century, but also create a precedent for a diplomatic scandal (there was a slippery episode with boating).
The detective part is a bit absurdist, with extensive use of the wonders of technology, like a car rally with the participation of "Isotta Fraschini", a freight elevator in a Leningrad communal apartment of the 30s, flying an airplane in the company of a pig actor, whom you will not forget. if you've ever watched Alexandrov's "Funny Guys" with Orlova and Utesov. By the way, they will also appear on the pages, as well as those removed from the titles. arrested by the time the film was released, the screenwriters Erdman and Mass. There is also a place here for a cruel story with a practical joke, the participants of which I cannot remember, but I know for sure that I had to be among the hoaxes of the Silver Age. when an ugly old maid two young okhlamonov wrote love letters in the style of a "Garnet bracelet" on behalf of a kind of timid admirer.
They don't praise much for the detective component of "The Sky in Diamonds" - but it was just more than enough for me. It's more logical and more real than a guy who rolls the dead into snowmen and lifts them to the second floor, or that freak who drives around with a van full of sacks of earth and a coffin to bury the victim alive in an empty grave dug in advance. Both are in the tops of the modern world thriller-detective.
Лучшие друзья девушек это бриллианты В душе ее таинственно Смешались ложь и истина Актрисы непростого ремесла. Ему единственно верна хотела быть она. Убита женщина, в прошлом звезда немого кино, и хотя на дворе только начало тридцатых, но ощущение, что с десятых, когда царила на экранах Варя Метель (такой альтернативный вариант Веры Холодной), кажется, что с тех пор прошла эпоха. Следственная бригада ожидает увидеть в забитой мебелью со всей огромной квартиры старуху, вроде Плюшкина в юбке, а находит сияющей красоты молодую женщину, такую Панночку, никак от Гоголя не уйти.
Кстати, жильцы коммуналки, похоже, не в обиде на нее за отнятую бывшей хозяйкой уплотненных хором возможность попользоваться дорогими мебелями. Напротив Варю здесь боготворят, вообще квартира производит впечатление скорее хорошо организованной коммуны: все при деле, вежливы, чистота на кухне и в местах общего пользования. Очень скоро выясняется, что все они из числа давних поклонников, и все оказывали актрисе-затворнице какие-нибудь услуги: есть мастер-золотые руки, стоматолог, маникюрша, повариха, и всем им от щедрот Вари что-то перепадало. А у нее откуда деньги? Разумно распорядилась драгоценностями со времен своей звездной славы, сбывает в Торгсин через преданную домработницу. И много еще чего осталось.
Оставалось. Теперь футляры пусты. Вот и мотив преступления, дело за малым - отыскать вора (ну, вы помните: "кто шляпку спер, тот и тетку пришил"). Однако все не так просто, очень скоро выясняется, что Варя вела записки и кто-то в самом высоком руководстве сильно заинтересован в их нахождении. Далее поиски, которые превращаются в бег с препятствиями и гонку с преследованием в стиле "Двенадцати стульев", даже мебель тут расползается как тараканы.
Третий роман Юлии Яковлевой о сыщике Зайцеве устроен как расследование, перемежаемое выдержками из записок Варвары, содержащих крайне скандальные сведения о партийной, хозяйственной и культурной элите. Все эти люди ведь тоже не вчера родились и по сути, звездный статус обеспечивал ей доступ в круги, где они вращались. Вставки авантюрные, как история похода в "Медведь" с переодетым юной барышней гимназистом; жуткие, как посещение крематория в обществе чекистских чинов; скабрезные, вроде знаменитого ныне артиста, на заре карьеры не гнушавшегося альфонсизмом
Стилистически эта часть тяготеет к Тэфи: ярко, остро, саркастично, с умением посмеяться над собой. Что касается содержания, то например история исчезновения балерины Ивановой, одна из питерских легенд, которую Быков обыгрывает в "Остромове", у балетного критика Яковлевой мрачнее и кажется ближе к реальности. Отец советской дипломатии Георгий Чичерин предстает не только геем, но и любителем совсем юных. Женатый Леонид Утесов на содержании богатой любовницы, от которой принимает в подарок драгоценности. В общем, разоблачения, способные не только разрушить репутацию советских деятелей, к началу тридцатых прочно отмежевавшихся от вольностей и безумств начала века, но и создать прецедент дипломатического скандала (был там скользкий эпизод с катанием на лодке).
Детективная часть немного абсурдистская, с широким использованием чудес техники, вроде автопробега с участием "Изотты Фраскини", грузового лифта в ленинградской коммуналке 30-х, полетов на аэроплане в обществе поросенка-актера, которого вы не забудете. если хоть однажды смотрели "Веселых ребят" Александрова с Орловой и Утесовым. Кстати, они тоже появятся на страницах, как и вымаранные из титров. арестованные к моменту выхода на экраны фильма сценаристы Эрдман и Масс. Найдется здесь место и жестокой истории с розыгрышем, участников которой не могу вспомнить, но точно знаю, что имела быть среди мистификаций Серебряного века. когда некрасивой старой деве двое молодых охламонов писали любовные письма в стиле "Гранатового браслета" от имени как-бы робкого поклонника.
За детективную составляющую "Небо в алмазах" сильно не хвалят - но мне ее как раз больше, чем хватило. Всяко логичнее и реальнее, чем мужик, который закатывает мертвецов в снеговики и поднимает на второй этаж или тот урод, который колесит с фургоном, полным земли в мешках и гробом, чтобы заживо прикопать жертву в загодя вырытой пустой могиле. То и другое в топах современного мирового триллера-детектива.
А цветных камушков на тропе читательского интереса, намекающих на далеко не безупречно-пролетарское происхождение героя, и далеко не василье-зайцевскую (сочетание двух ленинградских топонимов) реальную его фамилию все больше. Очень надеюсь, что Юлия вернется к этой серии и напишет продолжение.
Детектив, который начинается с убийства когда-то знаменитой актрисы. Группа уголовного розыска берётся за расследование. Весь смак этого детектива совсем, по-моему, не в криминальной завязке, а в том, что действие происходит примерно в 1928 году. Все знают, какое это было время неспокойное. Самым сильным мне показался элемент описания духа нового времени, новых порядков. Вроде систему отменили, классовые различия тоже, но люди-то остались прежними, и им мозги так просто не переключишь. Жертва тоже оказалась очень интересным персонажем, очень ярким и реалистичным. Остальным персонажам этой яркости вот немного не хватило. Не хватило так же и нагнетания обстановки, духа того времени, этакого электрического напряжения в воздухе, будто как сейчас что-то плохое случится, как вроде должно было быть в то время. Конец мне тоже показался каким-то непонятным. Но тем не менее, желание почитать ещё этого автора появилось и осталось.
Julija Jakowlewa to autorka, której książki widzieliście u mnie już dwa razy za sprawą serii kryminalnej o śledczym Zajcewie. Dzisiaj prezentuję Wam książkę „Niebo całe w diamentach”, która jest trzecim tomem z tej serii. Muszę przyznać, że ta część jest cieńsza od pozostałych i w moim odczuciu najmniej udana. Wyjątkowo ciężko było mi się wgryźć w fabułę przez dość chaotyczną narrację i mieszanie faktów. Zabrakło mi tutaj także akcji i lepiej rozbudowanego wątku kryminalnego. Odnoszę wrażenie, że całość można było napisać lepiej i bardziej ją dopracować. Przebrnięcie przez nią było dla mnie męczarnią i jedyne słowo jakie mi przychodzi na jej określenie to TOPORNOŚĆ. Owszem, czasy w jakich rozgrywa się akcja nie były kolorowe i użyty styl może to podkreślać. Jednak mnie wyłącznie to odrzucało od lektury. Sam bohater o ile w poprzednich częściach bardzo mnie intrygował, tak tutaj stał się dla mnie nijaki. Stracił on w moim odczuciu na swoim „uroku”. Czy znalazłam w „Niebie całym w diamentach” jakieś plusy? Wyłącznie osadzenie powieści w czasach sprzed II Wojny Światowej. Rzadko zdarza się w książkach i poznanie ZSRR z tego okresu było ciekawym doświadczeniem. Ale dla mnie to za mało, aby książka mnie zachwyciła.
Z przykrością muszę stwierdzić, że o ile pierwszym tomem serii się zachwycałam tak pozostałe są dla mnie znacznie gorsze. „Niebo całe w diamentach” chyba przelało czarę goryczy i więcej nie sięgnę po książki autorki co muszę przyznać, że piszę z ciężkim sercem. Miałam co do niej ogromne nadzieję.
Jestem ciekawa czy Wy mieliście już okazję czytać „Niebo całe w diamentach” i jakie na Was wywarło wrażenie. Dajcie znać!
Julija Jakowlewa po raz trzeci zabiera nas do radzieckiej Rosji, gdzie towarzysz Zajcew - wytrwale i z godnym podziwu uporem - próbuje rozwiązywać sprawy kryminalne. Bez nowoczesnych technik kryminalistycznych, opierając się jedynie na skąpych dowodach i relacjach pobocznych świadków, Zajcew i jego zespół odkrywają to, co zakryte. Tym razem przyszło im poszukiwać zabójcę pewnej pięknej, choć już nieco zapomnianej aktorki.
Przykryte szalem zwłoki w komunałce, pełni uwielbienia dla sławnej aktorki lokatorzy i pamiętniki, których poszukuje same OGPU…
,,Niebo całe w diamentach” odzyskało nieco klimatu, z którym mogliśmy się spotkać w pierwszej części trylogii – w ,,Towarzyszu mój”. Dużo ciekawsza sprawa kryminalna, zamieszanie i rywalizacja z OGPU, ciekawie wykreowane postacie, radziecki przemysł filmowy – te wszystkie elementy mogę postawić na szali plusów tej powieści. Niestety, w żaden sposób nie mogłabym powiedzieć, że ostatni tom z tej serii dorównuje pierwszemu…
Może to kwestia zbędnych dialogów, dodatków w narracji, które nie wnoszą niczego do fabuły, a jedynie zwiększają objętość książki? Może to wszystko dlatego, że autorka zbyt wiele aspektów stara się przedstawić w sposób niejednoznaczny, przez co czytelnik zaczyna się gubić w historii…?
Ciężko jest mi jednoznacznie stwierdzić. Nie żałuję, że mimo wszystko zdecydowałam się sięgnąć po ostatni tom. Nie mogę jednak powiedzieć, że lektura ,,Nieba całego w diamentach” była czystą przyjemnością, choć muszę przyznać, że fragmenty z pijanym prosiaczkiem, członkiem radzieckiej ekipy filmowej, wprawiły mnie w naprawdę dobry nastrój!
Как детектив снова не очень. Но уже лучше - главный герой не такой картонный, завязка интересная, сюжет увлекательный. Но за историческую составляющую, не самый лучший детективный сюжет можно в очередной раз не принимать во внимание.
лучше, чем вторая, но когда же будет раскрыта тайна происхождения следователя Зайцева!!! ну и Яковлевой по-прежнему интереснее описание эпохи и классовых разногласий, с советской революцией не ушедших в небытие, чем раскрытие преступлений