Billy heeft het flierefluitersyndroom. Haar vriendinnen wonen samen, krijgen kinderen en hebben een indrukwekkende carrière. Maar Billy heeft geen huisje, boompje of beestje. Alleen een nietszeggende baan op een afdeling waar niemand haar ziet staan en directeur Matthew haar nog steeds Jilly noemt. Superirritant natuurlijk, dus waarom ze zich dan toch stiekem tot hem aangetrokken voelt is haar een raadsel. Matthew is tien jaar ouder, laat nooit iets los over zichzelf en is allesbehalve populair. Maar toch hééft hij iets.
Nadat ze op een werktrip per ongeluk bij elkaar op de hotelkamer zijn beland, krijgt Billy steeds meer gevoelens voor hem. Maar waarom probeert hij haar op afstand te houden? En waarom is zijn verleden zo’n verboden onderwerp? Tot overmaat van ramp duikt er ook nog iemand op die beweert meer over Matthew te weten…
Dit was het eerste boek wat ik van Gillian King las, en WAUW!
Om te beginnen vond ik het echt een onwijs mooi verhaal. Een echte rollercoaster aan emoties, met een lach en een traan. Ik vind de schrijfstijl van Gillian heel fijn. Het verhaal is vlot neergezet en gedetailleerd geschreven. Gillian maakt een mooie afwisseling tussen humor, liefde maar ook verdriet. Ik zou het daarom ook niet echt een feelgood willen noemen, maar eerder een all feelingsverhaal.
Je leest het vanuit Billy en Carmen. Twee vrouwen met allebei hun eigen belangen. Belangen die ergens ver uit elkaar liggen, maar ook weer overeen komen. De personages zijn erg prettig om vanuit te lezen, en ze zijn op een fijne manier in het verhaal geschreven. Ze hebben allemaal veel diepgang, en maken mooie ontwikkelingen mee.
Ook de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt is goed neergezet. Het is lekker levendig, en ik kon een goed beeld vormen van hoe de omgeving er uit ziet.
Enige puntje van kritiek; ik baalde toen ik het verhaal uitgelezen had 🤭
Dit is zeker niet het laatste boek wat ik van Gillian heb gelezen.
Billy heeft het flierefluitersyndroom. Al haar vriendinnen wonen samen, krijgen kinderen en hebben een indrukwekkende carrière. Billy heeft niets van dit alles. Ze heeft een nietszeggende baan en haar collega's zien haar niet staan. Directeur Matthew noemt haar steeds Jilly, iets wat ze superirritant vindt. Maar toch voelt Billy zich aangetrokken tot haar baas...
Als ze per ongeluk tijdens een werktrip bij elkaar op de hotelkamer belanden, krijgt Billy steeds meer gevoelens voor hem. Maar Matthew probeert haar op afstand te houden. Billy wil weten waarom. En waarom is zijn verleden een verboden onderwerp? Dan duikt er ook nog iemand op die beweert meer over Matthew te weten...
Dit was mijn eerste kennismaking met Gillian King en wat schrijft ze leuk! 'Je moest eens weten' wordt vanuit meerdere personages verteld. We leren Billy kennen, een vrijgezelle vrouw die regelmatig stuntelig overkomt, maar waar je meteen sympathie voor krijgt. En we hebben de mysterieuze, aantrekkelijke Matthew.
Billy mag met hem mee op een zakenreisje en ze belanden samen in een hotelkamer. Je voelt echt de fysieke aantrekkingskracht tussen dit tweetal, maar iets houdt Matthew tegen. De band die ze krijgen is wel heel mooi om te lezen. Doordat je ook vanuit een ander personage leest, kom je meer over het verleden van Matthew te weten.
Dit is geen standaard feelgood verhaal, want er spelen nog andere factoren mee zoals een groot verdriet en mentale gezondheid. Hierdoor krijgt het verhaal veel meer diepgang. De personages zijn dan ook goed uitgewerkt en het verhaal leest heel erg vlot. Ik kon eigenlijk niet stoppen met lezen, dus dat is een heel goed teken. Ik ga dan ook zeker meer boeken van deze toffe auteur lezen!
Wat een heerlijk boek weer van Gillian King. Boordevol emoties! Het begint vrij laagdrempelig maar wordt al snel een boek met een diepere laag. Lees mijn recensie hier: https://adorablebooks.nl/je-moest-een...
Met boeken als 'Ik mis je' en 'Ik vergeet je niet' heeft Gillian King mij al eens weten te overtuigen, maar ik val maar meteen met de deur in huis: ze heeft zich met 'Je moest eens weten' echt overtroffen! Dit boek begint namelijk misschien als 'standaard' romantisch verhaal, waar de chemie van de pagina's spat. Eerst dacht ik nog: als die liefde maar niet veel te snel gaat. Maar wat je dan nog niet weet, is dat dit boek nog zoveel meer bevat. Verdriet, schuldgevoel, rouw, liefde, twijfels en onbeantwoorde gevoelens: het komt allemaal voorbij en zorgt voor een achtbaan aan emoties.
Ik kan nog van alles zeggen over de fijne schrijfstijl (waardoor ik bladzijde na bladzijde omsloeg), de treffende cover of het feit dat je door het perspectiefwisseling twee mensen echt goed leert begrijpen. Maar heb geduld: mijn volledige recensie lees je pas op 21 maart.
MEESLEPENDE ROMAN MET LEVENSECHTE KARAKTERS DIE BIJ IEDERE DIEPERE LAAG MEER TOT LEVEN KOMEN
Billy heeft nog geen huisje, boompje of beestje. Ze geniet er van en noemt het zelf het flierefluitersyndroom, al knaagt het wel een beetje en vraagt ze zich af of het niet onderhand eens anders zou moeten. Terwijl vriendinnen samenwonen, kinderen krijgen en carrières opbouwen, deelt zij een kleine woonruimte in Amsterdam en heeft ze een nietszeggende baan op een afdeling waar zij met één collega een klik heeft, maar de rest ziet haar niet staan. De directeur Matthew al helemaal niet, want die onthoudt niet eens haar naam.
Matthew is ouder, chagrijnig en gesloten en ze is een beetje bang voor hem, maar wanneer ze bij een rampzalige ski-trip met drank op op zijn hotelkamer belandt raken er wat zaken in een stroomversnelling en ontdekt ze dat ze tot haar schrik steeds meer gevoelens voor hem krijgt. Matthew wil rustig aan doen en houdt haar op afstand. Ook laat hij weinig los over zijn verleden. Ze vraagt zich af waarom.
In 'Je moest eens weten' maakt King wederom gebruik van twee wisselende verhaallijnen, waarmee zij zorgt voor een sterke opbouw en veel diepgang. De hoofdstukken zijn kort en worden aangeduid met de naam. De continue wisseling van perspectief zorgt ook voor veel vaart in het verhaal en de afwisseling tussen diepe emoties en humoristische momenten waardoor het nergens te zwaar wordt maar ook zeker niet te dun is.
Het begint met humor en gênante situaties en ontwikkelt zich via flashbacks en met doordachte confrontaties tot een emotionele achtbaan die nergens te sentimenteel wordt. De karakters groeien gedurende het verhaal en je kunt je steeds beter inleven in wat ze voelen en meemaken.
Waar Billy in het begin echt een wat onbeholpen losse flodder leek die geen verantwoordelijkheid kon en wou dragen, bleek later dat er een diepere oorzaak was en ontvouwde haar verhaal zich waarbij zij haar angsten en verlangens onder ogen zag en ook gul toonde. Hoe dapper om jezelf zo kwetsbaar en eerlijk op te stellen. Haar hart van goud en de wens om anderen alles te gunnen maakte van haar een onweerstaanbare, eerlijke, grappige en lieve vrouw.
De tweede verhaallijn naast die van Billy diepte vooral de achtergrond en de redenen voor de geslotenheid van Matthew uit. Laag voor laag krijgt de lezer steeds meer inzichten en krijgen de karakters steeds meer vorm. Waar je in het begin misschien niet meteen begrijpt waarom ze reageren zoals ze doen, wanneer dit eenmaal duidelijk is, vallen alle puzzelstukjes op de plek en begrijp je dat mensen maar mensen zijn. Je moest eens weten wat er af kan spelen in een huishouden. Met dit besef krijg je steeds meer gevoel voor alle karakters, ook voor degenen die op ramkoers zijn. De titel blijkt hiermee ook spot on gekozen te zijn.
In 2011 verscheen de debuutroman van Gillian King (1978) 'Geloof me maar' bij uitgeverij Zomer & Keuning. 'O, o, Olivia', 'Zestig dagen', 'Zwart wit', 'Alles of niets' en 'Ik mis je' volgden. Met haar zesde roman, 'Ik mis je', won ze in 2019 de titel Chicklit van het jaar bij Chicklit.nl.
Nadat ze eind 2019 overstapte naar HarperCollins maakte haar schrijfwerk een enorme ontwikkeling door. Hoewel het feelgood-gehalte onmiskenbaar aanwezig is, ligt de kracht van het latere werk van King in de diepe, emotionele ontwikkelingen en zijn het meeslepende romans van een hoger niveau geworden waarbij zij aangrijpende onderwerpen zorgvuldig in het verhaal verwerkt zonder dat het overdreven sentimenteel wordt. Diepgaande feelgood of realgood.
'Ik vergeet je niet' werd in 2021 Feelgood van het jaar bij Chicklit.nl en 'Je moest eens weten' maakt daar absoluut ook weer kans op.
Woow, woow, woow! Dit is echt mijn eerste reactie als ik het boek naar 300 blz dichtsla. Het was op zn minst 300 blz te kort. Op vrijdagmiddag, in het zonnetje dacht ik een paar blz te beginnen, zondagmiddag tijdens het avondeten las ik hem uit (er zijn helaas meer dingen in mn leven dan lezen, hihi, anders was hij eerder uit geweest) Gillian won niet voor niets in 2019 voor ‘Ik mis je’ & 2021 voor ‘Ik vergeet je niet’ de Chicklit.nl Feelgood boek van het jaar titel. Haar personages zijn levensecht, hebben heel veel diepgang, kennen liefde en verdriet en haar verhaal weet me van de eerste tot de laatste letter vast te houden met een lach en soms een traan. De schrijfstijl is heel vlot en leest zo fijn weg. Ik kijk nu al enorm uit maar weer een nieuw boek van ‘die vrouw die altijd aan het typen is’.
@worldofromancenl Bedankt voor dit exemplaar ♥️ Hij is met liefde en plezier verslonden!
Na het lezen van Vergeet me niet, was ik zo enthousiast over de schrijfstijl van Gillian King dat ik hoe dan ook haar nieuwe boek wilde lezen. Gelukkig was ik een van de gelukkige die van Harper Collins het boek mocht recenseren. De cover is enorm aantrekkelijk. Zo zien we een zonsondergang van een silhouette van een vrouw bij het water met een spiegeling in het water van een man, vrouw en kind. De kleuren van geel - oranje met een verloop naar paars bovenaan trekt gelijk de aandacht. Ik verwacht na het succes van Vergeet me niet weer een heerlijke feelgood die ik niet los kan laten.
Billy een jonge vrouw van 30 woont samen met een vriendin in Amsterdam. Steeds meer vriendinnen hebben een huisje, boompje of beestje, maar Billy niet. Die heeft, zoals ze het noemt last van het flierefluitersyndroom. Ze werkt inmiddels al een jaar bij een bedrijf waar ze het gevoel heeft dat ze haar niet zien staan en haar baas Matthew haar Jilly blijft noemen. Matthew is 10 jaar ouder en niet geliefd bij zijn personeel en enorm afstandelijk. Maar toch, Billy voelt zich tot hem aangetrokken. Bij een werktrip belanden ze per ongeluk bij elkaar op de hotelkamer. Hij zet de gedachten van Billy op z'n kop. Waarom houdt hij iedereen zo op afstand? Waarom praat hij niet over zijn privésituatie?
We volgen het verhaal voornamelijk door de ogen van Billy. Billy is enorm mooi en goed uitgediept. Ze ontwikkelt zich op een hele mooie en unieke manier waardoor je bewondering voor Billy blijft groeien. Je krijgt als lezer echt een band krijgt met haar en je wilt gewoon dat het allemaal goed afloopt. Tussendoor switchen we, dit roept in het begin veel vragen op, maar tijdens het verloop van het verhaal wordt er steeds meer duidelijk.
Het is een origineel verhaal van nu en verloopt in chronologische volgorde met af en toe flashbacks naar het verleden. Hierdoor bouwt de verhaallijn zich steeds verder op. Tijdens het lezen krijg je samen met Billy steeds meer vragen waardoor dat je het verhaal moeilijk weg kan leggen. De ontknopingen die zich in de loop van het verhaal ontvouwen zijn niet altijd te verwachten, ook deze zorgen ervoor dat je als lezer wilt weten hoe dat het verhaal gaat eindigen. Gillian King weet heel goed emoties in het verhaal te verweven en hele krachtige en mooie dialogen neer te zetten. Het verhaal zie je gewoon voor je terwijl je leest. Ik heb enorm moeten lachen, zwijmelen en enorm moeten huilen bij het lezen van bepaalde gebeurtenissen. Het is Gillian weer gelukt een absolute op en top feelgood te schrijven. Het plot was adembenemend en het verhaal heeft een prachtig en mooi einde.
Het is Gillian King weer gelukt een geweldige feelgood te schrijven die me heeft weten te raken. Inmiddels heb ik nu 2 boeken van haar gelezen, maar ik ga zeker nog meer van haar lezen, want ze weet me keer op keer te raken met haar prachtige verhalen.
Ik kan niets anders concluderen dan dat dit boek een ABSOLUTE must-read is! Dit is een bijzonder, origineel, mooi en ontroerend boek dat mij en zeker ook vele andere zal raken.
Wat een prachtige “realgood”! ❤️ Gillian King weet met dit boek weer een daverend succes neer te zetten. Iedereen moet dit boek gewoon gaan lezen..!
De personages zijn goed uitgewerkt en onwijs leuk en realistisch. Ook als je ze in eerste instantie niet zo mag, weten ze toch het beste in je naar boven te halen.
Matthew: “Hij is net een soort Scrooge, maar dan zonder de link met Kerstmis.” Billy: “Ik dacht altijd dat ik last had van een soort stoornis waarbij je niet volwassen wilt worden of zo. Het flierefluitersyndroom.” Carmen: “Of ik nu wil of niet, ik vind haar heel erg aardig. Ze is grappig. Enthousiast. Warm. Veel minder oppervlakkig dan ik op basis van haar man uiterlijk in eerste instantie dacht.”
Feelgood wordt met diepe lagen gecombineerd en ondanks dat het een zwaar onderwerp is, is het een luchtig verhaal. Dit boek tovert een lach en een traan op je gezicht.
Ik zat zo in het verhaal en leefde enorm mee met de personages, dat het me helemaal opslokte. Mijn hart brak toen de plottwist bijna aan het eind van het verhaal tevoorschijn kwam. Gillian weet haar lezers altijd te raken met haar verhalen en ook bij dit boek is dat absoluut gelukt!
Dit was niet echt wat ik ervan verwacht had en ook weer wel want het was op bepaalde stukken zo vreselijk voorspelbaar. Ik Irriteerde me mateloos aan Billy. Sowieso konden de personages me echt gestolen worden. Behalve Nina, zij heeft mijn hart gestolen.
De schrijfstijl was vlot maar of ik er nou zo weg van ben? Nog niet helemaal over uit. Vond het op sommige stukken vooral irritant. Na de 100e keer te lezen dat Matthew wel erg aantrekkelijk is wist ik t wel :)
Het stukje realgood wat erin zat verwerkt was wel ‘goed’ uitgewerkt maar helaas raakte ook dit me niet zoals het zou moeten.
Niet echt mijn ding dus. Jammer. Of ik nog een boek ga lezen van Gillian King? I don’t know, dit was niet echt een goede eerste indruk
Leuk feelgoodverhaal. Billy is echt wel een chaotisch schatje die harten kan veroveren, alsook het mijne tijdens het lezen van dit verhaal. Ietwat cliché want je hebt toch al veel boeken over relaties van een baas met zijn werknemer. Onderhoudend is het wel, leest super vlot.
Ik wil zo graag van de boeken van Gillian King houden maar het lukt me toch elke keer net niet. Ook dit verhaal raakte me niet zoals ik had verwacht. Misschien kwam het door Billy, die ik op momenten naïef en irritant vond, of door de epiloog die toch een beetje als standaard aanvoelde. Gillian King heeft wel een fijne schrijfstijl en ik kan goed zien waarom veel mensen haar boeken wel fijn vinden.
Een 5 ster, ja. Ik heb dit boek in 2 dagen gelezen wat echt een compliment is voor dit boek, want ik wilde echt doorlezen.
Aan het begin moest ik wennen aan Billy, ze was best wel direct en communiceerde bijna onrealistisch veel naar Matthew. Ook vond ik dat hun romance echt snel tot stand kwam.
Toen ik echt bij HET verhaal kwam, ik ga niks spoilen, maar dit was zo verdrietig. Het werd op zo’n mooie manier verteld. Ook het karakter van Carmen was mooi, hoewel ik haar therapie shit niet per se bij haar vind passen.
Toch een 5 ster door de ontwikkelingen die Carmen & Billy hebben doorgemaakt in dit boek. Het einde leek mij zo lastig om te schrijven, maar ik ben er opzich wel content mee, hoewel ik Carmen de romance met Matthew ook echt heel erg had gegund.
Daarnaast ben ik echt in love met Nina, zij lijkt mij zo’n puur persoon. Hoe de schrijver de karakters & het verhaal heeft verteld, raakt mij echt. Omdat het geen makkelijk verhaal is om te vertellen, vind ik dit echt heel knap en dus de 5 ster review.
Echt een aanrader, maar ik kan ook begrijpen als mensen het minder raten, het verhaal moet bij je passen.
In de eerste 50-60 pagina’s zat naar mijn idee te weinig achtergond over de hoofdpersonages waardoor ik er moeilijk inkwam. Misschien zorgde dit er ook voor dat ik (nog steeds) geen klik voel met Billy. Ook vond ik het ongeloofwaardig en onrealistisch dat de hoofdpersonages zomaar plots bij elkaar waren/kwamen en dat Billy uit het niets (zo voelde het) haar baas opeens aantrekkelijk vond en ging zoenen. Billy voelde tevens als personage soms wat naïef. Dat gezegd hebbende: de rest van het boek las goed weg en ik vind het familietrauma goed omschreven. 3/3.5 sterren.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ik vond dit zo’n leuk boek en ook de twee perspectieven vond ik echt uniek. Geen perspectieven van een man en een vrouw, maar van de ‘nieuwe vrouw’ en de ‘ex-vrouw’. Ook de gebeurtenissen vond ik realistisch geschreven, met de rauwe emoties die daar soms bij horen. Dit was mijn eerste boek van Gillian King, maar ik denk dat ik er nog wel meer zal lezen.
DNF - Geen rating, met ongeveer 10% gestopt met lezen, tot dusverre vrij infantiele toestand tussen medewerker en leidinggevende. Misschien was het nog wat geworden, want ik heb eerder veel leesplezier gehad aan een ander boek van deze schrijfster, maar toch onvoldoende zin om door te lezen!
DNF en dat overkomt me niet vaak. De hoofdpersoon is een vrouw van 30, maar ze denkt en gedraagt zich als een puber. Een heel slap en irritant verhaal.
Je moest eens weten lees je vanuit de perspectieven van Billy en Carmen. Billy, de hoofdpersoon, voelt zichzelf niet heel belangrijk. Ze hopt van baan naar baan en van woonplaats naar woonplaats. En ook op relatiegebied is er niks serieus. Maar dan belandt ze tijdens een werkuitje met haar norse baas in bed. Degene die ze altijd achter zijn rug om Scrooge noemt… Ze wil hem beter leren kennen, maar hij laat maar weinig los. Waarom is dat? Wie is de mysterieuze Carmen. Wat is haar relatie met Matthew en waarom zit ze in Andalusië? Ook Matthew is een gesloten boek. En waarom is hij zo beschermend tegenover Nina? Matthew en Billy zijn tegenpolen. Hij strikt en punctueel en zij makkelijk, nonchalant eerlijk en altijd een kwartier te laat. Hoe gaat dat verder? Veel vragen, maar gelukkig krijg je op elke vraag een antwoord. Billie is een heerlijk personage met wie ik ook enorm heb meegeleefd. Ik kon enorm genieten van haar gesprekjes met collega Paula en de aantrekkingskracht tussen Billy en Matthew spatte van de pagina’s. Ze maakten niet altijd de juiste keuzes en dan wil je ze door elkaar schudden en op ze inpraten. Heerlijk wanneer een boek dat effect op je heeft. En dan heb je trouwens ook nog Nina. Een kind die een enorme last op haar kleine schoudertjes meedraagt. Maar uiteindelijk toch liefde kan geven. “Je moest eens weten” is een prachtige feelgood met een diepere laag. Heel mooi geschreven. Ik leefde continu mee met de verschillende personages. Je gaat van hen houden en je begrijpt hen. Hierdoor lees je als een trein door het boek. Mijn eerste boek van Gillian King en wat voor een. Er gaan er zeker nog volgen.
Mijn eerste boek van Gillian King, maar ik moet zeggen dat ik direct fan ben. De aangename schrijfstijl maakte dat ik door het boek een vloog en gewoon baalde als ik het even aan de kant moest leggen. Je leest vanuit twee perspectieven, die steeds meer samen komen. Hoewel ik het zelf al wel in kon vullen, vond ik het erg prettig lezen. King weet uitstekend lastige onderwerpen bespreekbaar te maken in dit boek. Het enige kleine minpuntje vond ik het einde. Daar hadden van mij nog iets meer pagina's aan besteed mogen worden, ik had graag meer geweten :)
Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.
Het verhaal begint terwijl Billy op skitrip is en ze overmoedig een te hoge berg af wilt gaan, maar niet echt durft. Haar collega Paula heeft besloten hulptroepen in te schakelen… Dit blijkt net diegene die Billy niet wil zien… Haar chagrijnige directeur Matthew… Maar hij helpt haar wel de berg af.
Na een kroegentocht en te veel drank, komt Billy Matthew tegen op de gang van het hotel, als ze haar kamer binnen wil gaan. Ze besluit dat ze nu voldoende moed heeft om hem de waarheid te zeggen. En dat is meteen het kantelpunt. Ik merk dat ik al met een dikke grijns aan het lezen ben. Wat een heerlijke humor heeft King toch. Ze weet dingen op zo’n manier op te schrijven, dat je het gevoel hebt, dat je zelf in zo’n gênante situatie terecht komt en dit soort dingen zou doen.
Het boek wordt vanuit twee verschillende personages geschreven. Uiteraard vanuit Billy, maar ook vanuit Carmen. In het begin is nog niet helemaal duidelijk wie Carmen is. Wel dat ze iets met Matthew te maken heeft, maar hoe en wat wordt pas gedurende het verhaal duidelijk.
Matthew is in het begin van het verhaal gesloten, echter door de onbeholpen en onhandige eerlijkheid van Billy, wordt Matthew ook opener, en laat hij met en met wat los over zijn verleden. Hierdoor merkte ik onder het lezen al snel dat ik beide personages in mijn hart sloot. Ze zijn zo goed uitgewerkt door Gillian King, dat je het gevoel hebt dat je ze echt kent.
Zoals ik al van Gillian King wist is ze niet bang om heftige onderwerpen in een feelgood te verwerken en dat doet ze in dit boek ook weer op een feilloze manier, die ik van te voren echt niet aan zag komen. Daarom wil ik ze niet specifiek benoemen, omdat het mysterieuze wat in het begin van het boek hangt, gewoon behouden moet blijven, en als ik de thema’s die ze onder woorden brengt in het boek benoem, ga je het boek heel anders lezen en dat zou zonde zijn.
Ze weet de thema’s wederom op zo’n manier in het verhaal te verwerken dat je zelfs voor de heftige voorstellen nog sympathie kunt hebben en deze persoon ook volledig kunt begrijpen. Al had ik aan de andere kant ook zo iets, nu is het te laat. Gelukkig komt het, zoals het in het feelgood natuurlijk hoort, gelukkig toch nog allemaal goed met alle personages en blijft er niemand ongelukkig achter. Dit vind ik wel een goede afsluiter.
Het is zoals Gillian King zelf in haar nawoord al aangeeft, eerder een Realgood dan een feelgood. En ik vond vooral de reden waarom ze dit boek is gaan schrijven erg bijzonder. Ze is dit gaan schrijven, vanwege het drama dat zich op 11 mei 2020 in Scheveningen afgespeeld heeft, waar een groep ervaren surfers het water in ging en vijf van hun dit niet overleefden. Over één van deze vijf jongens las ik het boek ‘Rauw‘. En met dit in het achterhoofd komt het verhaal wat Gillian bedacht heeft, nog even wat heftiger binnen en blijkt dat ze de emoties op zo’n goede manier beschreven heeft, alsof ze precies weet hoe het voelt om zoiets heftigs mee te maken.
Gillian King debuteerde in 2011 bij uitgeverij Zomer & Keuning. Haar zesde roman Ik mis je ontving in 2019 de titel Chicklit van het jaar bij chicklit.nl. Daarna tekende ze een contract bij HarperCollins voor Ik vergeet je niet die uitkwam in 2021. Je moest eens weten is het tweede boek dat uitkomt bij deze uitgever.
De dertigjarige Billy leeft een flierefluitersbestaan. Terwijl al haar vrienden zich onderhand gaan settelen, hopt zij van baan naar baan en van stad naar stad. Aan vastigheid is ze door haar turbulente verleden nog niet toe. Matthew is door zijn werkwijze de niet-zo-populaire directeur van het bedrijf waar Billy werkt. Na een werktrip lijken de twee nader tot elkaar te komen, maar Matthew laat het liefst niets los over zijn verleden. Terwijl Billy zich aan alle kanten voor hem openstelt, is het duidelijk dat hij iets verbergt. Ondertussen probeert Carmen in Andalusië de heftige gebeurtenis die haar leven drastisch heeft veranderd te accepteren.
“Het leven kan keihard zijn en niet iedereen kan met pijn omgaan,” vervolgt hij. Zijn toon is opvallend bars. Waarom lijkt het alsof dit niet meer over mijn vader gaat?
Dit is een tragisch maar tegelijkertijd ook hoopvol verhaal verteld door twee vrouwen. Om begrip voor hen op te roepen, neemt King je mee in de levens van beide vrouwen. Gedreven door verdriet en schuldgevoel verstopt Carmen zich al een hele tijd in Andalusië. Juist dat laatste zorgt ervoor dat de lezer minder met haar meeleeft; ze zou zich nu nog schuldiger moeten voelen. Zelfs als het leven in Nederland een wending neemt die ze liever niet ziet, moet ze alsnog overtuigd worden door haar zus om terug te gaan.
De openhartige Billy weet de gesloten Matthew behoorlijk snel voor zich te winnen. De twee besluiten het rustig aan te doen, maar Billy houdt van duidelijkheid. Ze wil graag weten waar ze aan toe is en vraagt daar ook naar. Daardoor baant ze zich sneller dan verwacht een weg Matthews leven in. Het rustig aan doen lukt dus niet helemaal, want ook de ongebonden Billy sluit hem en alles wat bij hem hoort vlot in haar hart. Toch stopt ze met vragen naar duidelijkheid als het er echt op aan komt. Gezien de situatie en haar verleden is dat misschien begrijpelijk, maar het past niet echt bij haar.
Hoewel het de hoofdpersonages niet helemaal lukt om de lezer emotioneel te betrekken bij hun verhaal, weet King wel weer thema’s als verlies en rouwverwerking op een sterke manier te verwerken. In tijden van rouw zijn keuzes van anderen nu eenmaal niet altijd te begrijpen, maar het is duidelijk dat zelfs de donkerste tunnel eindigt in het licht. Al met al een mooi verhaal, maar door het missende gevoel van connectie met de hoofdpersonen overtreft het haar eerdere werk nét niet.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Billy voelt zich stiekem aangetrokken tot haar baas Matthew. Ondanks dat hij een norse, recht voor de raap man is. Nadat ze bij elkaar op de slaapkamer zijn beland tijdens in werktrip, krijgt Billy steeds meer gevoelens voor hem. Echter houdt hij haar op afstand en verteld hij weinig over zichzelf. Wat heeft hij te verbergen?
Het gebeurt niet heel vaak meer, dat ik een boek in een dag uit heb. Maar ik kon dit boek echt niet wegleggen, ik moest weten hoe het verhaal verder ging. Ik vind de schrijfstijl van Gillian heel fijn, het leest zo heerlijk weg. Ik kon mij goed inleven in de personages, vooral in Matthew en Carmen.
*let op spoilers*
Ik probeer mijn review zo te schrijven dat er geen spoilers inzitten, maar ik wil dit toch even benoemen. In het boek hebben Matthew en Carmen hun zoon verloren en een kind verliezen kan je dichterbij elkaar brengen of uitelkaar drijven. Ik voelde hun verdriet, de onmacht en ook de schuldgevoelens. Wij hebben ook een kindje verloren, op een hele andere manier, maar de gevoelens die heb ik ook gevoeld en nog steeds. Ondanks het heftige onderwerp, vond ik het mooi beschreven.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Wow - wat heb ik net gelezen... In 24 uur uitgelezen want ik kon niet meer stoppen met deze rollercoaster ride. Wat een echt verhaal en wat word je meegesleurd in verdriet en blijdschap. Dikke vijf sterren. 💕