Dè opvolger van de millennial-bestseller Zeik niet zoAls je dertig bent, word je geacht je het leven wel zo'n beetje uitgevogeld hebben. Een vast contract, koophuis, stabiele relatie, helder hoofd. Niet meer zomaar op vrijdagavond om drie uur 's nachts met je gezicht over de straatstenen schuren. Je weet het verschil tussen pinot grigio en pinot gris, en hebt Ali B. (met tegenzin) uit je muziekcollectie geschrapt. Je toekomstige kinderen staan keurig ingeschreven bij de opvang, pensioen is op orde, vijfdeurs auto en hond in de pocket. Je bent, kortom, volwassen.Nou, lekker laten lullen, zeggen Suzette Hermsen (1987) en Lianne Marije Sanders (1988). Ze doen heus pogingen zich verantwoordelijk te gedragen (afval scheiden) of zichzelf te vinden (Lianne las alle zelfhulpboeken van bol.com in een poging haar burn-out te boven te komen), maar bovenal doen ze maar wat. Zonder vijfjarenplan. Maar met een fles pinot grigio. Want gris, dat kende Suzette tot deze aanbiedingstekst niet eens.
5. A book set in a city that has hosted the Olympics
Ik vind het moeilijk om een rating aan dit boek te geven. Ik weet niet of dat komt omdat ik nog niet tegen de 30 op zit te hikken, of omdat ik zelf ook "gegroeid" ben sinds ik het vorige deel heb gelezen, maar ik vond 'Zeik niet zo' herkenbaarder dan 'Lekker laten lullen'. Ook woon ik niet in Amsterdam en heb ik daar ook geen enkele behoefte aan, dus dat speelt vast ook mee 🙂. Daarentegen heb ik het wel in één middag uitgelezen en vind ik de schrijfstijl een fijne afwisseling in vergelijking met andere boeken. Het is eerlijk, rauw en gooit geen filter over het leven heen als het even kut gaat (hallo Instagram).
Prima leesvoer, herkenbare thema’s, zowel groot als klein. Grappige schrijfstijl, vooral Suzette liet me af en toe hardop lachen. Veel herkenning in haar verhalen.
De reflectieve stukken van Lianne vond ik ook inspirerend. Ook herkenning daar, je ziet duidelijk de effecten van ‘deze tijd’ op mentale gezondheid. Toen dat vervolgens vooral spirituele inzichten werden, was het wat minder aan me besteed; ik denk dat de korte stukjes met elke keer weer een nieuw levensinzicht er iets te veel een ‘grote stappen, snel thuis’-verhaal van maakten. Misschien iets te veel een hosannagevoel. Dat neemt niet weg dat ik het knap vond dat alles in eerlijkheid gedeeld werd (man, wat lijkt het me zwaar zo’n burn-out!) en ik absoluut denk dat het voor veel mensen van veel toegevoegde waarde kan zijn (zeker de tip om een psycholoog gewoon als een normale vorm van zelfzorg te zien).
Het is een beetje alsof je met twee vriendinnetjes meeleest: in mijn omgeving komen alle perikelen uit dit boek voor (al dan niet ook bij mezelf). Veel herkenning dus. Ik ga best lekker op de luchtige, geestige insteek die Lianne en Suzette hanteren voor soms grote thema’s. Op en top millennial dit.
2 verhalen van dertigers die praten over het kopen van een huis, trouwerijen, kinderen en hoe je van jezelf kunt gaan houden. De afwisseling van Lianne en Suzette vond ik top.
"Oké, oké, borrelen was gezellig, seks was lekker, maar kon er iets op tegen in je eentje met je duim in je mond en ne knuffel op de bank naar McLeod's Daughters kijken? Ik begon het te betwijfelen." - dit vond ik echt de beste quote uit dit boek😂
In dit boek wisselen we steeds tussen korte hoofdstukken geschreven door Lianne of Suzette. Ik ben zelf 26 en er zit voor mij veel herkenning in. Vriendinnen die een huis kopen, Facebookvrienden die zwangerschappen aankondigen en zelf ten huwelijk gevraagd worden. Het komt allemaal voorbij. Waar Suzette haar stukken soms zorgeloos of zelfs oppervlakkig kunnen overkomen, schrijft Lianne over haar burnout.
Niet alle stukjes waren even interessant en ik merkte dat ik soms ook hoofdstukken half oversloeg. Vooral gezeur (ja sorry) over van Amsterdam naar Loosdrecht verhuizen of naar je ouders 'in de provincie' gaan, pfff hou op😝
In één ruk uitgelezen in een duin op Ameland. De stukken van Suzette vond ik verschrikkelijk en heb ik overgeslagen. de stukken van Lianne daarentegen vond ik prachtig en heb ik volledig voorgelezen. Denk daar nog veel aan terug. Misschien dan toch vier sterren...
de bruggetjes tussen Lianne en Suzette voelden geforceerd.
Dit boek las heel makkelijk weg. Sommige stukjes spraken me meer aan dan andere. Vooral de stukjes over vriendinnen die zwanger zijn terwijl jij er nog helemaal niet op zit te wachten vond ik erg herkenbaar.... (Ik heb weliswaar 1 kind, maar ook dán kan het gevoel van wow iedereen is 'opeens' zwanger van een tweede en wij niet nog wel eens toeslaan!!)
De stukjes van Lianne spraken me meer aan dan die van Suzette, maar dat is denk ik persoonlijk.
Wat ik alleen niet zo goed snap is waarom deze twee dames niet gewoon allebei een eigen boek schrijven, want ik mis een beetje samenhang / een reden waarom deze twee dames samen een boek schrijven.
(net over de helft). In 't begin was ik niet echt onder de indruk en dacht ik erover de luchtige hoofdstukken van Suzette over te slaan. De stukken van Lianne zijn helder en ik vind er veel herkenning in. Nu haar stukken zwaarder worden vind ik de vrolijkere stukken van Suzette een fijne afwisseling.
Absolutely love this book 👌🏼 het is zó herkenbaar en weer heerlijk geschreven met humor. Serieuze kern met een flitsend, grappig randje. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen en ga Zeik Niet Zo ook nogmaals lezen. Ik zit stiekem te hopen op een corona editie van deze schrijfsters!
*3,5 ster Ik vond het leuk om te lezen over de levens van Suzette en Lianne en het is leuk geschreven. Ik vond het luchtig verteld en vond het lekker weg lezen. En altijd goed als er even aandacht is voor wat meer compassie voor elkaar en zelfcompassie :)!
Super! Heb mij vaak bescheurd om de stukken van Suzette en kon mij vaak vinden in de stukken van Lianne. Samen zo bij elkaar vond ik het een goeie afwisseling.
Zelf zit ik zeker in dit ‘the big 30’ dilemma en vond dit boek daarom ook geweldig! Zeker een aanrader.
Gelezen op aanraden van een vriendin. Ik moest zeggen ik werd niet per se vrolijk van de stukjes tekst. Las wel erg makkelijk weg aangezien de hoofdstukken niet meer dan vier pagina’s waren. Benieuwd of ze een hertenhaarclip dragen en een Swapfiets hebben.