What do you think?
Rate this book
Tonio Padovani #5
Βελούδινο γάντι
Ένας δικαστής εκπαραθυρώνεται από τον όγδοο όροφο μιας πολυκατοικίας. Ένας ανθοπώλης σταυρώνεται σ’ ένα δέντρο, στη μέση του δρόμου. Ένας οικολόγος γίνεται λιώμα από μια μπουλντόζα. Ένα κολ-γκερλ δέχεται ένα βλήμα όλμου. Ένας Ρώσος κακοποιός βρίσκεται κρεμασμένος στα κρατητήρια του δικαστικού μεγάρου… Είκοσι δύο πτώματα μέσα σε μερικές μέρες…
Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτά τα εγκλήματα; Αυτό είναι το ερώτημα που έθετα στον εαυτό μου αποκαμωμένος. Περιστοιχισμένος από μια ομάδα μπάτσων που είχαν την τάση να φιλοσοφούν υπερβολικά σχετικά με την ύπαρξη, αντιμετώπιζα μια κυβέρνηση που βρισκόταν σε αδιέξοδο κι έναν δικαστή που με εκλιπαρούσε να «τελειώνω». Κι ένιωθα ολοένα και περισσότερο ερωτευμένος με τη Φρανσίν, την πανέμορφη γυναίκα μου.
Με την ευκαιρία, να συστηθώ: ονομάζομαι Παντοβάνι και είμαι αστυνομικός διευθυντής στη Δίωξη Eγκλήματος. Μου λένε ότι εδώ και είκοσι χρόνια –κιόλας– ορισμένες από τις περιπέτειές μου είναι αρκετά γνωστές. Ωστόσο, ακόμα κι αν κοιτάξω μακριά στο παρελθόν, δεν βλέπω ιστορία πιο παράλογη, πιο διεστραμμένη και πιο τερατώδη από τούτη δω…
Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτά τα εγκλήματα; Αυτό είναι το ερώτημα που έθετα στον εαυτό μου αποκαμωμένος. Περιστοιχισμένος από μια ομάδα μπάτσων που είχαν την τάση να φιλοσοφούν υπερβολικά σχετικά με την ύπαρξη, αντιμετώπιζα μια κυβέρνηση που βρισκόταν σε αδιέξοδο κι έναν δικαστή που με εκλιπαρούσε να «τελειώνω». Κι ένιωθα ολοένα και περισσότερο ερωτευμένος με τη Φρανσίν, την πανέμορφη γυναίκα μου.
Με την ευκαιρία, να συστηθώ: ονομάζομαι Παντοβάνι και είμαι αστυνομικός διευθυντής στη Δίωξη Eγκλήματος. Μου λένε ότι εδώ και είκοσι χρόνια –κιόλας– ορισμένες από τις περιπέτειές μου είναι αρκετά γνωστές. Ωστόσο, ακόμα κι αν κοιτάξω μακριά στο παρελθόν, δεν βλέπω ιστορία πιο παράλογη, πιο διεστραμμένη και πιο τερατώδη από τούτη δω…
- GenresNoir
336 pages, Paperback
First published January 1, 1994
2 people are currently reading
50 people want to read
About the author
Frédéric H. Fajardie
68 books25 followersFrédéric H. Fajardie, nom de plume de Ronald Moreau, né le 28 août 1947, à Paris, et mort dans la même ville le e 1er mai 2008, est un écrivain et scénariste français, auteur de roman policier.
Il grandit dans la librairie de son père bouquiniste et libertaire, rue de Tolbiac dans le 13e arrondissement de Paris5, où il lit de très nombreux romans et nouvelles. Dès l'âge de 16 ans, le marxisme devient le repère idéologique de sa vie. En 1968, acquis aux idées de gauche, il milite à la Gauche prolétarienne, exerce divers petits métiers et, dès le mois de mai 1968, veut devenir le premier militant « engagé » à écrire des romans noirs.
Il publie son premier roman noir Tueurs de flics, en août 1979. Dans cette adaptation très libre de l'Orestie, un mythe de la Grèce antique, un commissaire est chargé d'une enquête qui doit lui permettre « d'arrêter des tueurs qui se plaisent à découper ses collègues »6. Ce premier roman s'inscrit dans le nouveau genre littéraire du néo-polar. Il est salué, dès cette époque, par les critiques Max-Pol Fouchet et Alain Dugrand.
À partir du milieu des années 1980, il signe des scénarios pour le cinéma et commence en parallèle à publier des romans de facture plus classique, tout en poursuivant son œuvre dans le roman noir. En 1989, le critique Renaud Matignon fait son éloge.
Réfractaire aux étiquettes et aux ghettos, il n'apprécie pas le socialisme mitterrandien, contre lequel il écrit, en 1993, Chronique d'une liquidation politique.
En 1998, avec la bénédiction du critique Bernard Frank, il participe à l'émission littéraire Le Cercle de minuit.
Il a été le parrain du Salon du livre d'expression populaire et de critique sociale d'Arras ; l'édition 2009 de ce salon lui a rendu un grand hommage.
Pour Fajardie, polar et roman noir sont les meilleurs moyens d'explorer l'envers et les travers de la société contemporaine. Dans son œuvre, où l'esprit chevaleresque de ses personnages s'oppose à la médiocrité contemporaine, son gauchisme politique s'allie aux valeurs d'honneur, de fidélité et souvent de fraternisation au delà des oppositions idéologiques ou historiques.
Ses œuvres, dans leur versions publiées aux éditions NÉO (reprises ensuite par La Table ronde), portent des couvertures dessinées par Jean-Claude Claeys. Elles restituent à merveille la sombre atmosphère urbaine, la violence et la désillusion qui se mêlent dans l'œuvre de Fajardie.
Il grandit dans la librairie de son père bouquiniste et libertaire, rue de Tolbiac dans le 13e arrondissement de Paris5, où il lit de très nombreux romans et nouvelles. Dès l'âge de 16 ans, le marxisme devient le repère idéologique de sa vie. En 1968, acquis aux idées de gauche, il milite à la Gauche prolétarienne, exerce divers petits métiers et, dès le mois de mai 1968, veut devenir le premier militant « engagé » à écrire des romans noirs.
Il publie son premier roman noir Tueurs de flics, en août 1979. Dans cette adaptation très libre de l'Orestie, un mythe de la Grèce antique, un commissaire est chargé d'une enquête qui doit lui permettre « d'arrêter des tueurs qui se plaisent à découper ses collègues »6. Ce premier roman s'inscrit dans le nouveau genre littéraire du néo-polar. Il est salué, dès cette époque, par les critiques Max-Pol Fouchet et Alain Dugrand.
À partir du milieu des années 1980, il signe des scénarios pour le cinéma et commence en parallèle à publier des romans de facture plus classique, tout en poursuivant son œuvre dans le roman noir. En 1989, le critique Renaud Matignon fait son éloge.
Réfractaire aux étiquettes et aux ghettos, il n'apprécie pas le socialisme mitterrandien, contre lequel il écrit, en 1993, Chronique d'une liquidation politique.
En 1998, avec la bénédiction du critique Bernard Frank, il participe à l'émission littéraire Le Cercle de minuit.
Il a été le parrain du Salon du livre d'expression populaire et de critique sociale d'Arras ; l'édition 2009 de ce salon lui a rendu un grand hommage.
Pour Fajardie, polar et roman noir sont les meilleurs moyens d'explorer l'envers et les travers de la société contemporaine. Dans son œuvre, où l'esprit chevaleresque de ses personnages s'oppose à la médiocrité contemporaine, son gauchisme politique s'allie aux valeurs d'honneur, de fidélité et souvent de fraternisation au delà des oppositions idéologiques ou historiques.
Ses œuvres, dans leur versions publiées aux éditions NÉO (reprises ensuite par La Table ronde), portent des couvertures dessinées par Jean-Claude Claeys. Elles restituent à merveille la sombre atmosphère urbaine, la violence et la désillusion qui se mêlent dans l'œuvre de Fajardie.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 17 of 17 reviews
January 15, 2023
Παίζει Παντοβάνι, παίρνει 5/5 ⭐ χωρίς διαπραγμάτευση 💕
Οξυδερκής και ιδεαλιστής με έναν δονκιχωτικό τρόπο, θα κυνηγάει τους κακούς με λύσσα, ακόμα κι αν χρειαστεί να ροκανίσει τους ανεμόμυλους με τα δόντια του!
Ήταν αρκετά ηπιότερο σε θέμα περιγραφών από τα προηγούμενα βιβλία της σειράς, πράγμα που μου δημιούργησε μια σχετική νοσταλγία - παρόλα αυτά, το σκοτεινό χιούμορ και οι ατάκες που "σκοτώνουν", δημιουργούν στον αναγνώστη-φαν της σειράς την αίσθηση ότι έχει επιστρέψει σε ζεστό και οικείο χώρο.
Οξυδερκής και ιδεαλιστής με έναν δονκιχωτικό τρόπο, θα κυνηγάει τους κακούς με λύσσα, ακόμα κι αν χρειαστεί να ροκανίσει τους ανεμόμυλους με τα δόντια του!
Ήταν αρκετά ηπιότερο σε θέμα περιγραφών από τα προηγούμενα βιβλία της σειράς, πράγμα που μου δημιούργησε μια σχετική νοσταλγία - παρόλα αυτά, το σκοτεινό χιούμορ και οι ατάκες που "σκοτώνουν", δημιουργούν στον αναγνώστη-φαν της σειράς την αίσθηση ότι έχει επιστρέψει σε ζεστό και οικείο χώρο.
January 2, 2022
Δεν ξέρω αν τα 5* είναι αντικειμενικά αλλά δηλώνω γκρούπι του Φαζαρντί, για πάντα ερωτευμένη μαζί του, με πλήρη απώλεια αίσθησης αντικειμενικότητας για αυτόν και τα γραπτά του..
και πολύ το απολαμβάνω ανερυθρίαστα.
Μολαταύτα, ψύχραιμα μιλώντας, όσο γίνεται μετά από την αναγνωστική έκσταση στο Βελούδινο Γάντι, οφείλω να πω ότι ο Φαζαρντί εδώ κεντάει.
Έχετε ακούσει ποτέ προσεχτικά κάποιον από τους μεγαλυτερους τζαζ ντράμερς πως μεγαλουργούν? Τω αυτώ και ο Φαζαρντί εδώ. Φανταστικός ρυθμός, σε εκπλήσσει, σε συνεπαίρνει, σε απορροφά, σου κόβει την ανάσα.
Συναρπαστικό και σκληρό (όχι όσο άλλα βιβλία του). με στοχευμένους, ευφυείς διαλόγους, στηλιτεύοντας πάντα την υποκρισία της δυτικής κοινωνίας και τη βία της εξουσίας.
Φαζαρντί για πάντα!
και πολύ το απολαμβάνω ανερυθρίαστα.
Μολαταύτα, ψύχραιμα μιλώντας, όσο γίνεται μετά από την αναγνωστική έκσταση στο Βελούδινο Γάντι, οφείλω να πω ότι ο Φαζαρντί εδώ κεντάει.
Έχετε ακούσει ποτέ προσεχτικά κάποιον από τους μεγαλυτερους τζαζ ντράμερς πως μεγαλουργούν? Τω αυτώ και ο Φαζαρντί εδώ. Φανταστικός ρυθμός, σε εκπλήσσει, σε συνεπαίρνει, σε απορροφά, σου κόβει την ανάσα.
Συναρπαστικό και σκληρό (όχι όσο άλλα βιβλία του). με στοχευμένους, ευφυείς διαλόγους, στηλιτεύοντας πάντα την υποκρισία της δυτικής κοινωνίας και τη βία της εξουσίας.
Φαζαρντί για πάντα!
January 26, 2022
Στον άγριο μυθιστορηματικό κόσμο του Φαζαρντί, όπου το οργανωμένο έγκλημα κυριαρχεί, αδίσταχτοι φονιάδες εξολοθρεύουν εν ριπή οφθαλμού μπάτσους, δικαστικούς και ακτιβιστές, κι ο αριβισμός χαρακτηρίζει όσο τίποτε άλλο τα υποκείμενα ενός βρομερού και διεφθαρμένου πολιτικού γίγνεσθαι, μια δράκα ιδεολόγων αστυνομικών, προεξάρχοντος του αστυνομικού διευθυντή Αντόνιο Παντοβάνι, αναλαμβάνει να καθαρίσει το τοπίο.
Φρικιαστικές δολοφονίες, σατυρικό χιούμορ και καταιγιστική δράση (κάτι καινούργιο θα μας πεις;) κι ανάμεσά τους μικρά ξεσπάσματα λυρισμού που αποφορτίζουν τη ζοφερή ατμόσφαιρα και υπενθυμίζουν πόσο αναντίρρητα ΜΕΓΑΛΟΣ συγγραφέας υπήρξε ο Φαζαρντί.
Φρικιαστικές δολοφονίες, σατυρικό χιούμορ και καταιγιστική δράση (κάτι καινούργιο θα μας πεις;) κι ανάμεσά τους μικρά ξεσπάσματα λυρισμού που αποφορτίζουν τη ζοφερή ατμόσφαιρα και υπενθυμίζουν πόσο αναντίρρητα ΜΕΓΑΛΟΣ συγγραφέας υπήρξε ο Φαζαρντί.
«Όσο κι αν ξέρω ότι είναι πραγματικά ηλίθιο, λατρεύω τις καταστάσεις αυτού του είδους: τα βήματά μου ν’ αντηχούν σε μια χαλικόστρωτη αλέα, τα χέρια να σφίγγουν το Ράιοτ – Γκαν και ίσως κάπου, κάποιος τύπος που νετάρει πάνω μου με το σταυρόνημα του όπλου του. Είναι χαζό, αλλά αυτές οι στιγμές δίνουν αξία στα πράγματα: στην γυναίκα που αγαπώ, στους γιους μου που γυρίζουν από το σχολείο, στο μπόξερ μου που τρέχει παραβγαίνοντας με τον ίσκιο ενός σύννεφου στο λιβάδι, σ’ έναν ουρανό ιδιαίτερα γαλάζιο, στη μυρωδιά των πεύκων, τέλος πάντων στα πράγματα που είμαστε οι μόνοι που τα αντιλαμβανόμαστε σε μια συγκεκριμένη στιγμή του χρόνου, διότι, παρά την επιθυμία μας για όσμωση, παραμένει πάντα ένα μερτικό μοναδικότητας στον καθένα μας. Η μοναδικότητά μας, αναμφίβολα…»
January 14, 2022
Και ναι, απ' όσα έχω διαβάσει μέχρι στιγμής αυτό είναι πραγματικά το καλύτερο βιβλίο του Φαζαρντί. Πέρα από το μυστήριο, το απόλυτο χάος και την πολιτική χροιά του το βιβλίο στέκει στα πόδια του εξαιρετικά, είναι πολύ πιο ώριμο και καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στο στυλ και την ουσία (κάτι που πριν και πετύχαινε και δεν πετύχαινε).
Must για τους λάτρεις του πολιτικού νουάρ και τους φανατικούς του αστυνομικού εν γένει!
Must για τους λάτρεις του πολιτικού νουάρ και τους φανατικούς του αστυνομικού εν γένει!
February 27, 2022
Κάνεις δεν θέλει ισορροπία, αλήθεια ή αμεροληψία από την Ιστορία. Κάνεις. Όλοι θέλουν ένα παρηγορητικό μύθο.
Στο εντροπικο σύστημα, ο Φαζαρντι παίρνει θέση χωρίς ταμπέλες κ ταμπού, δέχεται τα λάθη του που δίνουν κ τα ορόσημά του με βάση το ανθρώπινο σήμερα . Πάντα τίμιος!
Στο εντροπικο σύστημα, ο Φαζαρντι παίρνει θέση χωρίς ταμπέλες κ ταμπού, δέχεται τα λάθη του που δίνουν κ τα ορόσημά του με βάση το ανθρώπινο σήμερα . Πάντα τίμιος!
January 12, 2022
Αγαπημένος Φαζαρντί. Και την λίστα από τα ψώνια του στο σουπερμάρκετ να έγραφε πάλι 5 θα έβαζα. Μεροληπτικός; Απολύτως. Έτσι όμως δεν είναι και η αγάπη; Απόλυτη και μεροληπτική.
June 27, 2022
Τι να λέμε. Παίζει μπάλα μόνος του.
June 22, 2022
Πολιτική, διαπλοκή και καυστικό χιούμορ. Ένας Γάλλος αστυνομικός που όμως κυριαρχεί η καταγωγή του από τον Ιταλικό Νότο. Superb 🖤
Το μόνο φάουλ, έκφραση political incorrect για τα άτομα με ιδιαίτερες ανάγκες.
Μικρά κεφάλαια που κρατούν έναν καλό ρυθμό και ενδιαφέρον στην υπόθεση, προσεγμένο λεξιλόγιο, ένα βιβλίο σαν μια καλή ταινία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Το μόνο φάουλ, έκφραση political incorrect για τα άτομα με ιδιαίτερες ανάγκες.
Μικρά κεφάλαια που κρατούν έναν καλό ρυθμό και ενδιαφέρον στην υπόθεση, προσεγμένο λεξιλόγιο, ένα βιβλίο σαν μια καλή ταινία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
February 8, 2023
...Μα αυτό έχει γίνει πια κανόνας σε αυτή τη χώρα: ή θα βάλουν έναν διεφθαρμένο στο τιμόνι ή έναν ηλίθιο... Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο το περίμενα με ανυπομονησία λόγω όγκου. Ότι θα απολαύσω Φαζαρντί σε πιο χορταστική μερίδα. Πιο σύνθετο στόρι και ένα σωρός από πτώματα που σκοτώνονται με κάθε πιθανό τρόπο. Ίσως λίγο πιο κάτω από τα προηγούμενα , κάπως λιγότερο δηκτικό, κάπως χάνεται στο όγκο η κοφτερή μάτια και η πυκνότητα. Παρόλα αυτά για άλλη μια φορά απολαυστικός. Φαζαρντί και ξερό ψωμί.
November 2, 2025
Τα λόγια είναι περιττά στην περίπτωση. Ο Fajardie σε μια απογείωση της συγγραφικής δεινότητας δημιουργεί ένα έργο γεμάτο σασπένς, καυστικό χιούμορ και κοινωνικό σχόλιο. Ο Πάντο σπάει τα κοντέρ της ερευνητικής του οξυδέρκειας ενώ ο Πρίμροζ αχρηστεύει περισσότερα Ρενό από κάθε άλλη φορά. Νέοι παίχτες πλαισιώνουν την ομάδα με γεύση απ’τα παλιά και με μια ιδιαίτερη αναφορά σχετική με την περιθωριακή ομάδα από τον Πάντο «… ομάδα μου των άπιστων, μαζικά αντι-κληρικαλιστική».
Θεωρίες συνωμοσίας, διαφθορά, διαπλοκή σε πλήρη ευθυγράμμιση. Έτσι για να έχει δουλειά ο Τόνιο και η παρέα του.
Θεωρίες συνωμοσίας, διαφθορά, διαπλοκή σε πλήρη ευθυγράμμιση. Έτσι για να έχει δουλειά ο Τόνιο και η παρέα του.
August 15, 2023
Πόσο αδίστακτες μπορεί να γίνουν οι γραβάτες της εξουσίας; Κατά τον Φαζαρντί, ασύλληπτα πολύ. Και μάλλον έχει δίκιο.
Το "Βελούδινο γάντι" (χωρίς να έχω διαβάσει ακόμα το "Full Speed") αποτελεί το πιο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα με ήρωα τον Παντοβάνι. Ο Φαζαρντρί, στα καλύτερά του, μας χαρίζει ένα νεοπολάρ διαμάντι. Πραγματικά υπέροχο!
Το "Βελούδινο γάντι" (χωρίς να έχω διαβάσει ακόμα το "Full Speed") αποτελεί το πιο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα με ήρωα τον Παντοβάνι. Ο Φαζαρντρί, στα καλύτερά του, μας χαρίζει ένα νεοπολάρ διαμάντι. Πραγματικά υπέροχο!
December 23, 2023
Όπως πάντα απίστευτος Φαζαρντί. Μεταφραστε κι άλλα βιβλία του, έχω καταλήξει να αγοράζω τα γαλλικά βιβλία, ενώ δε μιλάω γρι γαλλικά.
April 19, 2024
Μέτριο.
Δεν μ'αρέσει ο τρόπος γραφής, με εξυπνακίστικες ατάκες συνέχεια.
Και δεν θέλω από ένα γαλλικό νουάρ happy end.
Και δεν ξέρω γιατί ξαναδιάβασα Fajardie.
Δεν μ'αρέσει ο τρόπος γραφής, με εξυπνακίστικες ατάκες συνέχεια.
Και δεν θέλω από ένα γαλλικό νουάρ happy end.
Και δεν ξέρω γιατί ξαναδιάβασα Fajardie.
May 26, 2024
Φοβερό βιβλίο με μια πολιτική χροιά που στους λάτρεις του είδους θα μετρήσει ακόμα πιο πολύ!
June 15, 2024
Έξυπνη γραφή άλλοτε σε πρώτο πρόσωπο άλλοτε περιγραφική , πολύ γαλλικό , γρήγορες προτάσεις , μάλλον στα γαλλικά θα είναι ακόμα καλύτερο
Α διαβάσω και το φονιάδες μπάτσων
Α διαβάσω και το φονιάδες μπάτσων
March 17, 2013
Impressive!
I rarely read books in French these days (my bad) and I selected this one as French was its original language, and said language seemed to be well used. I was right on that one.
The richness of vocabulary, without ever being pompous, made me want to scribble down a list of verbs and names that deserved more use than they usually get. This story might have been written about the time I was still crawling on all four, but it still feels authentic, and the use of pronouns make it really enticing. I have trouble putting it down, and the short chapters are terribly tempting to just wheeze through.
I'd recommend this book to anyone who like a good polar, roman noir. This reminded me of Jonquet in a way, maybe a tad more crude yet less depressive.
I rarely read books in French these days (my bad) and I selected this one as French was its original language, and said language seemed to be well used. I was right on that one.
The richness of vocabulary, without ever being pompous, made me want to scribble down a list of verbs and names that deserved more use than they usually get. This story might have been written about the time I was still crawling on all four, but it still feels authentic, and the use of pronouns make it really enticing. I have trouble putting it down, and the short chapters are terribly tempting to just wheeze through.
I'd recommend this book to anyone who like a good polar, roman noir. This reminded me of Jonquet in a way, maybe a tad more crude yet less depressive.
March 31, 2024
3,5 αστεράκια. Τίποτα το ιδιαίτερο
Displaying 1 - 17 of 17 reviews