What do you think?
Rate this book
Το δώρο #1
The Simplest Gift
‘Every day is a gift. Open it. Don’t throw it away.’
The international bestseller
The relentless pace of the working day. Endless, unconquerable to-do lists. A constant sense of distraction and isolation despite countless online connections. In our increasingly complex world, true contentment has never felt further from reach.
The Simplest Gift is an essential antidote for our times. Over the course of 100 stories – each centred around a unique lesson – Stefanos Xenakis shares the transformative outlook through which he has found purpose and meaning in life’s everyday moments. From rising early to sharing generously and laughing readily, Xenakis proves that joy can be found in the simplest and least expected places.
Humane, compassionate, and profound, this charming collection offers holistic guidance for the body, mind, and soul.
The international bestseller
The relentless pace of the working day. Endless, unconquerable to-do lists. A constant sense of distraction and isolation despite countless online connections. In our increasingly complex world, true contentment has never felt further from reach.
The Simplest Gift is an essential antidote for our times. Over the course of 100 stories – each centred around a unique lesson – Stefanos Xenakis shares the transformative outlook through which he has found purpose and meaning in life’s everyday moments. From rising early to sharing generously and laughing readily, Xenakis proves that joy can be found in the simplest and least expected places.
Humane, compassionate, and profound, this charming collection offers holistic guidance for the body, mind, and soul.
389 pages, Kindle Edition
First published June 1, 2018
200 people are currently reading
1551 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 315 reviews
January 12, 2020
Νιώστε τα positive vibes ανακυκλώνοντας αυτό το βιβλίο χωρίς να το τελειώσετε. Ακόμα πιο positive αν δε το αγοράσετε καθόλου.
March 19, 2020
Δεν διάβασα ολόκληρο το βιβλίο γιατί είναι πραγματικά mission impossible με αυτό το στυλ γραφής που μοιάζει με εκθέσεις που γράφουν παιδάκια 6ης δημοτικού. Όσο διάβαζα ένιωθα ακριβώς όπως όλες εκείνες τις φορές που καθόμουν σε ένα μπάρ και ενώ απολάμβανα την μπύρα μου, ερχόταν και άραζε δίπλα μου μπάστακας ένας πιωμένος και μου ξεφούρνιζε ο,τι αμπελοφιλοσοφία του ερχόταν στο κεφάλι παρουσιάζοντας το σαν το πιο σημαντικό πράγμα του κόσμου.
Αυτό που μου έμεινε και δεν θα ξεχάσω ποτέ και για καλή μου τύχη το παρατήρησα γιατί το είχε γραμμένο σε μεγάλα bold γράμματα ήταν το παρακάτω τσιτάτο - τρολάρισμα που με περίσσεια βεβαιότητα εγραψέ:
"Παρουσίασε στους άλλους αυτό που κάνεις σαν να είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο και ας είναι το πιο ανούσιο".
Οδηγός αυτοκαταστροφής... Δεν ξέρω σε τι κλίκες εκδοτικές πρέπει να χωθεί κανείς για να πάρει τόσο σπρώξιμο και δημοσιότητα και να βρίσκεται στα Public σε ντάνες..Αυτός είναι και ένας από τους λόγος που η λογοτεχνία στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ world class..Για να εκδοθεί κανείς πάντοτε έπρεπε να βρίσκεται στις κλίκες και να πληρώνει αδρά. Πλέον με την ματαιοδοξία που δέρνει τον κάθε wanna be Tolstoy, για να δεί το όνομά του στο ράφι είναι διατεθειμένος να πουλήσει και την ψυχή του στο διάολο. Οπότε όταν δείτε κάτι mainstream τσεκάρετέ το πριν τον αγοράσετε για οποιονδήποτε συγγραφέα.
Το χειρότερο όμως δεν είναι πως είναι ατάλαντος ως συγγραφέας. Ο καθένας μπορεί να γράψει τις σκέψεις του και θα ήταν και καλό κιόλας μπας και αναδειχθεί ξανά κάτι καλό και βγεί έξω απο τα κομπλεξικά σύνορα τις ψωροκώσταινας. Το χειρότερο απο όλα και γιαυτό αξίζει και κριτική είναι πως έχει πάρει το έργο πολύ σοβαρά πρώτα απο φιλοσοφική σκοπιά και μετά ως λογοτεχνικό αποτέλεσμα. Κλισεδιές και ψευτοψαγμενιές. Ακόμα θυμάμαι και μια ομιλία στο Ted που για 3 λεπτά περιέγραφε ένα καρπούζι και πόσο αλφαδιασμένα κομμένες ήταν οι φέτες που είχε φάει το καλοκαίρι. Πραγματικά απορώ κιόλας με αυτο το ΡΕ σε κάθε πρόταση..τι Ρε?. Απο τα χειρότερα βιβλία που ΔΕΝ έχω ευτυχώς διαβάσει ολόκληρα. Το βιβλίο είναι αυτοβελτίωσης λέει..Πράγματι είναι αλλά με την έννοια πως όταν το διαβάζεις γελάς τόσο πολύ απο αυτό το λογοτεχνικό τρολάρισμα που πραγματικά ξεχνάς όλα τα προβλήματα. Είναι και αυτό μια βελτίωση.. Γιαυτό και μόνο απο εμένα παίρνεις μισό αστέρι στα 5.
Αυτό που μου έμεινε και δεν θα ξεχάσω ποτέ και για καλή μου τύχη το παρατήρησα γιατί το είχε γραμμένο σε μεγάλα bold γράμματα ήταν το παρακάτω τσιτάτο - τρολάρισμα που με περίσσεια βεβαιότητα εγραψέ:
"Παρουσίασε στους άλλους αυτό που κάνεις σαν να είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο και ας είναι το πιο ανούσιο".
Οδηγός αυτοκαταστροφής... Δεν ξέρω σε τι κλίκες εκδοτικές πρέπει να χωθεί κανείς για να πάρει τόσο σπρώξιμο και δημοσιότητα και να βρίσκεται στα Public σε ντάνες..Αυτός είναι και ένας από τους λόγος που η λογοτεχνία στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ world class..Για να εκδοθεί κανείς πάντοτε έπρεπε να βρίσκεται στις κλίκες και να πληρώνει αδρά. Πλέον με την ματαιοδοξία που δέρνει τον κάθε wanna be Tolstoy, για να δεί το όνομά του στο ράφι είναι διατεθειμένος να πουλήσει και την ψυχή του στο διάολο. Οπότε όταν δείτε κάτι mainstream τσεκάρετέ το πριν τον αγοράσετε για οποιονδήποτε συγγραφέα.
Το χειρότερο όμως δεν είναι πως είναι ατάλαντος ως συγγραφέας. Ο καθένας μπορεί να γράψει τις σκέψεις του και θα ήταν και καλό κιόλας μπας και αναδειχθεί ξανά κάτι καλό και βγεί έξω απο τα κομπλεξικά σύνορα τις ψωροκώσταινας. Το χειρότερο απο όλα και γιαυτό αξίζει και κριτική είναι πως έχει πάρει το έργο πολύ σοβαρά πρώτα απο φιλοσοφική σκοπιά και μετά ως λογοτεχνικό αποτέλεσμα. Κλισεδιές και ψευτοψαγμενιές. Ακόμα θυμάμαι και μια ομιλία στο Ted που για 3 λεπτά περιέγραφε ένα καρπούζι και πόσο αλφαδιασμένα κομμένες ήταν οι φέτες που είχε φάει το καλοκαίρι. Πραγματικά απορώ κιόλας με αυτο το ΡΕ σε κάθε πρόταση..τι Ρε?. Απο τα χειρότερα βιβλία που ΔΕΝ έχω ευτυχώς διαβάσει ολόκληρα. Το βιβλίο είναι αυτοβελτίωσης λέει..Πράγματι είναι αλλά με την έννοια πως όταν το διαβάζεις γελάς τόσο πολύ απο αυτό το λογοτεχνικό τρολάρισμα που πραγματικά ξεχνάς όλα τα προβλήματα. Είναι και αυτό μια βελτίωση.. Γιαυτό και μόνο απο εμένα παίρνεις μισό αστέρι στα 5.
October 17, 2018
Αυτό το βιβλίο το είχε πάρει η αρραβωνιαστικιά μου, οπότε είπα να του ρίξω μια ματιά. Το Δώρο μέσα από δεκάδες (μην πω εκατοντάδες) μικρές ιστορίες προσπαθεί να περάσει θετικά μηνύματα για τη ζωή. Μερικές ιστορίες έχουν ενδιαφέρον, ενώ κάποιες άλλες είναι γραμμένες με τέτοια υπερβολή που πετυχαίνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Δε θα ξεχάσω μια ιστορία που θέλει να διδάξει το πόσο ωραίο είναι να μοιράζεσαι πράγματα με τους γύρω σου και η όλη ιστορία ξεκίνησε από μία τσίχλα! Μια ιστορία 3 σελίδων για να μας «διδάξει» πόσο ωραίο είναι να μοιραζόμαστε τις… τσίχλες μας. Εντάξει, οκ! Κάποια στιγμή μάλιστα είπε ότι το συναίσθημα είναι το ίδιο ό,τι και εάν μοιράζεσαι (ακόμα και το αυτοκίνητό σου)! Οοοοοοκ!! Εγώ δε «νιώθω» Μητέρα Τερέζα πάντως όταν δίνω μία τσίχλα σε κάποιον...
Το βιβλίο έχει μερικές πολύ ωραίες στιγμές γραφής και κάποιες φράσεις είναι αυτό που θα λέγαμε «ψαγμένες», και είναι γεμάτο αποφθέγματα που θα μπορούσε κάποιος να βάλει στο Facebook για να εισπράξει ένα κάρο likes.
Εν τέλει, εγώ δεν το ολοκλήρωσα γιατί με κούρασαν τόσες διαφορετικές ιστορίες και τα σκαμπανεβάσματα στην ποιότητά τους. Και σίγουρα δεν με επηρέασε με κάποιο θετικό τρόπο όπως διατυμπανίζει. Ίσως σε κάνει να σκεφτείς λίγο διαφορετικά την στιγμή που το διαβάζεις, άλλα όταν κλείσεις το βιβλίο, πάει, πέταξε!
Βιβλίο παραλίας στην καλύτερη!
Πάμε για λίγο Stephen King τώρα να «ισιώσουμε»!
Το βιβλίο έχει μερικές πολύ ωραίες στιγμές γραφής και κάποιες φράσεις είναι αυτό που θα λέγαμε «ψαγμένες», και είναι γεμάτο αποφθέγματα που θα μπορούσε κάποιος να βάλει στο Facebook για να εισπράξει ένα κάρο likes.
Εν τέλει, εγώ δεν το ολοκλήρωσα γιατί με κούρασαν τόσες διαφορετικές ιστορίες και τα σκαμπανεβάσματα στην ποιότητά τους. Και σίγουρα δεν με επηρέασε με κάποιο θετικό τρόπο όπως διατυμπανίζει. Ίσως σε κάνει να σκεφτείς λίγο διαφορετικά την στιγμή που το διαβάζεις, άλλα όταν κλείσεις το βιβλίο, πάει, πέταξε!
Βιβλίο παραλίας στην καλύτερη!
Πάμε για λίγο Stephen King τώρα να «ισιώσουμε»!
December 20, 2018
Εμ παιδιά συγνώμη που δεν θα μιλήσω έτσι λογοτεχνικά αλλά... Καλύτερα να διαβάσει κάποιος τις ετικέτες των σαμπουάν.
November 10, 2018
Το βιβλίο μου το έκαναν (κι εμένα) δώρο.
Ήμουν εξαρχής αρνητικά προκατειλημμένη, δεν το κρύβω, λόγω του hype και της προώθησης του, αλλά και επειδή αντιπαθώ το ύφος των περισσότερων έργων αυτοβελτίωσης. Μου φαίνονται επιφανειακά και εύκολα, θεωρώ πως σχεδόν ο καθένας μας μπορεί να κάτσει να γράψει/πει κάποιου είδους σοφιστεία για την ζωή και το πως πρέπει να την ζούμε.
Ωστόσο μιας και είμαι ενοχική και δύσκολα θα αφήσω βιβλίο αδιάβαστο ή μισοδιαβασμένο (ποτέ δεν ξέρεις άλλωστε, μπορεί να προκύψει καλό) κάθισα και το διάβασα σε ένα δύωρο σχεδόν (κι αυτό ίσως γιατί ήταν αρκετά αναμενόμενη η ροή των ιστοριών), με τη διάθεση να βρω κάτι που να μου αρέσει.
Δεν βρήκα. Μου φάνηκε σαν να μου μιλάει ένας "σοφός" θείος, με στοιχεία εφήβου που νιώθει πως έχει γνωρίσει την ζωή και θα τα αλλάξει όλα. Τα κείμενα είναι εγωκεντρικά (ο συγγραφέας τονίζει συνεχώς πως προσπαθεί να βλέπει τα θετικά και τα όμορφα στη ζωή σε σχέση με άλλους που δεν το κάνουν, τονίζει ότι δεν βλέπει τηλεόραση, ότι ξυπνάει κάθε πρωί για τρέξιμο, ότι δίνει χρήματα για να παρακολουθεί σεμινάρια -αυτοβελτίωσης υποθέτω-, ότι κάθε μέρα βλέπει "σπουδαίες ομιλίες" στο ίντερνετ και άλλα τέτοια), γεμάτα κλισέ ρητά (π.χ "Θέλει τόσα λίγα για να κάνεις κάποιον χαρούμενο..."), πολλά από τα οποία τονίζονται μέσα στο κείμενο με πολύ μεγαλύτερη γραμματοσειρά (γιατί;) αλλά και πολύ παράξενα κομμάτια, και καλά κουλ ύφους ("Η ζωή δεν είναι φωτοτυπικό. Μη φωτοτυπείς τις ζωές των άλλων. Φτιάξε τη δική σου", η χρήση του "ρε", αλλά και λέξεων όπως "γκόμενα", "φίλε"), το οποίο με ενόχλησε αρκετά.
Τέλος υπάρχουν διάφορες αναφορές σχετικές με την πίστη στον θεό, που εντάξει, σεβαστό, αλλά δίνει μια συγκεκριμένη νότα στο περιεχόμενο, το οποίο αφού έχει συμβουλευτικό υποτίθεται χαρακτήρα θα έπρεπε να είναι πιο ουδέτερο (για να είμαι δίκαιη σε ένα σημείο αναφέρει ότι ο καθένας μπορεί να βρει την πίστη του όπου θελήσει, αρκεί να τη βρει) και στα χρήματα με έναν παράξενο τρόπο, σε έναν βαθμό κάποιου εκθειασμού για το πόσο χρήσιμα είναι (που είναι, αλλά δεν φαίνεται να μπορεί να φτάσει βαθύτερα, στο να αναλογιστεί την όλη λειτουργία του πολιτικοοικονομικού συστήματος).
Μέσα στις -προσωπικές του- ιστορίες ενυπάρχουν και διάφορες ας πούμε διδακτικές, τις οποίες φαντάζομαι πως γνωρίζει ο συγγραφέας από τα σεμινάρια, ομιλίες και κείμενα με τα οποία ασχολείται στον ελεύθερό του χρόνο.
Ίσως ενοχλήθηκα τόσο επειδή προσωπικά δεν καταφέρνω να ηρεμήσω και να νιώσω καλύτερα μέσω τέτοιων τακτικών, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να δεχτώ ότι τέτοιες κοσμοθεωρίες φτάνουν αρκετά βαθιά, αντιθέτως.
Ήμουν εξαρχής αρνητικά προκατειλημμένη, δεν το κρύβω, λόγω του hype και της προώθησης του, αλλά και επειδή αντιπαθώ το ύφος των περισσότερων έργων αυτοβελτίωσης. Μου φαίνονται επιφανειακά και εύκολα, θεωρώ πως σχεδόν ο καθένας μας μπορεί να κάτσει να γράψει/πει κάποιου είδους σοφιστεία για την ζωή και το πως πρέπει να την ζούμε.
Ωστόσο μιας και είμαι ενοχική και δύσκολα θα αφήσω βιβλίο αδιάβαστο ή μισοδιαβασμένο (ποτέ δεν ξέρεις άλλωστε, μπορεί να προκύψει καλό) κάθισα και το διάβασα σε ένα δύωρο σχεδόν (κι αυτό ίσως γιατί ήταν αρκετά αναμενόμενη η ροή των ιστοριών), με τη διάθεση να βρω κάτι που να μου αρέσει.
Δεν βρήκα. Μου φάνηκε σαν να μου μιλάει ένας "σοφός" θείος, με στοιχεία εφήβου που νιώθει πως έχει γνωρίσει την ζωή και θα τα αλλάξει όλα. Τα κείμενα είναι εγωκεντρικά (ο συγγραφέας τονίζει συνεχώς πως προσπαθεί να βλέπει τα θετικά και τα όμορφα στη ζωή σε σχέση με άλλους που δεν το κάνουν, τονίζει ότι δεν βλέπει τηλεόραση, ότι ξυπνάει κάθε πρωί για τρέξιμο, ότι δίνει χρήματα για να παρακολουθεί σεμινάρια -αυτοβελτίωσης υποθέτω-, ότι κάθε μέρα βλέπει "σπουδαίες ομιλίες" στο ίντερνετ και άλλα τέτοια), γεμάτα κλισέ ρητά (π.χ "Θέλει τόσα λίγα για να κάνεις κάποιον χαρούμενο..."), πολλά από τα οποία τονίζονται μέσα στο κείμενο με πολύ μεγαλύτερη γραμματοσειρά (γιατί;) αλλά και πολύ παράξενα κομμάτια, και καλά κουλ ύφους ("Η ζωή δεν είναι φωτοτυπικό. Μη φωτοτυπείς τις ζωές των άλλων. Φτιάξε τη δική σου", η χρήση του "ρε", αλλά και λέξεων όπως "γκόμενα", "φίλε"), το οποίο με ενόχλησε αρκετά.
Τέλος υπάρχουν διάφορες αναφορές σχετικές με την πίστη στον θεό, που εντάξει, σεβαστό, αλλά δίνει μια συγκεκριμένη νότα στο περιεχόμενο, το οποίο αφού έχει συμβουλευτικό υποτίθεται χαρακτήρα θα έπρεπε να είναι πιο ουδέτερο (για να είμαι δίκαιη σε ένα σημείο αναφέρει ότι ο καθένας μπορεί να βρει την πίστη του όπου θελήσει, αρκεί να τη βρει) και στα χρήματα με έναν παράξενο τρόπο, σε έναν βαθμό κάποιου εκθειασμού για το πόσο χρήσιμα είναι (που είναι, αλλά δεν φαίνεται να μπορεί να φτάσει βαθύτερα, στο να αναλογιστεί την όλη λειτουργία του πολιτικοοικονομικού συστήματος).
Μέσα στις -προσωπικές του- ιστορίες ενυπάρχουν και διάφορες ας πούμε διδακτικές, τις οποίες φαντάζομαι πως γνωρίζει ο συγγραφέας από τα σεμινάρια, ομιλίες και κείμενα με τα οποία ασχολείται στον ελεύθερό του χρόνο.
Ίσως ενοχλήθηκα τόσο επειδή προσωπικά δεν καταφέρνω να ηρεμήσω και να νιώσω καλύτερα μέσω τέτοιων τακτικών, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να δεχτώ ότι τέτοιες κοσμοθεωρίες φτάνουν αρκετά βαθιά, αντιθέτως.
June 16, 2019
Κατ αρχας να πω ότι δεν το τελέιωσα διάβασα το μισό. Αλλά μάλλλον δεν ήμουν ο μόνος. Πολλές κλισεδούρες πολλά τσιτάτα, πολύ κοίτα να δεις τι κάνω εγω που τα κάνω όλα σωστά. Γενικά με εκνέυρισε με τοπ στιγμή δυό ιστορίες όπου διπλοπαρκάρει το αμάξι του να παει στην τραπεζα και του φάινεται πολύ φυσιολογικό που το κάνει. (!) Μπορέις να πάρεις κάποια ελάχιστα καλά στοιχεία που να σε βάλουν σε σκέψεις όμως το ίδιο μπορείς να πάρεις κι αν απλά κοιτάξεις τη θάλασσα. Είναι και τσαμπα. Πολύ μέτριο, απορώ πως έχει πουλήσει τόσα η αλήθεια είναι ότι κι εγώ έπεσα στη λούμπα και το πήρα λόγω των πωλήσεων.
July 20, 2022
Δεν διάβασα το βιβλίο αλλά άκουσα το ηχητικό βιβλίο. Κουραστηκα. Γεμάτο κλισέ, κλεψιμεικες ατάκες από άλλους και γλυκαναλατες ιστορίες για να μας το πλασάρει. Υποτίθεται ιστορίες να σκεφτείς με σκοπό να αφυπνιστείς, στις οποίες όμως πάντα ο γράφων είναι ο γκουρού της σωστής αντιμετώπισης της ζωής και της αναγνώρισης των ευκαιριών. Προσωπικά δεν μου είπε τίποτα καινούριο, αντιθέτως το βρήκα παλιομοδίτικο με κακα παραδείγματα ορισμένες φορές. Ειδικά το κεφάλαιο με τους 2 υπαλλήλους στην τράπεζα ήταν ρηχό, μονόπλευρο και μισογυνικο στη γενική του έννοια καθώς η γυναίκα τυχαίνει να είναι για άλλη μια φορά το κακό παράδειγμα. Η ασιδερωτη μπλούζα μπορεί να υπήρχε γιατί σπατάλησε το χρόνο της κ την ενέργεια της να σιδερωσει το πουκάμισο του άντρα της, να μαγειρέψει για την οικογένεια της ή να πλύνει και να στρώσει τα σεντόνια που κοιμαστε. Πολύ επιφάνεια σε όλες τις ιστορίες κι από ουσία μηδέν.
June 10, 2019
Πραγματικά πιστεύω πως κάθε βιβλίο έχει κάτι να σου δώσει. Αυτό το βιβλίο είναι εδώ για να καταρρίψει αυτή την πεποίθηση.
Ένιωσα θυμό όταν το διάβασα. Απαράδεκτες και ανούσιες κοινοτοπίες, συμπεράσματα της πλάκας, επιφανειακή προσέγγιση, απαράδεκτη γλώσσα και ύφος.
Σοφιστείες του fb με μίξη θρησκευτικών τσιτάτων (π.χ. Τίμα τους γονείς σου), απλοϊκή γραφή και εφηβικό επίπεδο σκέψης. Δεν ξέρω ποιους βοηθάνε αυτές οι ανόητες προτροπές τύπου "Ζήσε τη ζωή σου", "Χαμογέλα, κάνεις τους άλλους να ανησυχούν".
Από μένα είναι ΟΧΙ.
Ένιωσα θυμό όταν το διάβασα. Απαράδεκτες και ανούσιες κοινοτοπίες, συμπεράσματα της πλάκας, επιφανειακή προσέγγιση, απαράδεκτη γλώσσα και ύφος.
Σοφιστείες του fb με μίξη θρησκευτικών τσιτάτων (π.χ. Τίμα τους γονείς σου), απλοϊκή γραφή και εφηβικό επίπεδο σκέψης. Δεν ξέρω ποιους βοηθάνε αυτές οι ανόητες προτροπές τύπου "Ζήσε τη ζωή σου", "Χαμογέλα, κάνεις τους άλλους να ανησυχούν".
Από μένα είναι ΟΧΙ.
April 1, 2020
Ένα από τα χειρότερα βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Η γραφή παιδαριώδης. Το ύφος επιτηδευμένο. Το περιεχόμενο... Υποτίθεται ότι, μέσα από δεκάδες μικρές ιστορίες, συμβουλεύει ενήλικες πώς να βελτιώσουν τη ζωή τους, αλλά είμαι σίγουρος ότι, αν διάβαζα μερικές σελίδες στην επτάχρονη ανιψιά μου, θα μου ζητούσε να σταματήσω, λέγοντάς μου πως έχει μεγαλώσει πολύ για να ακούει τέτοιες σαχλαμάρες. Εκείνη θα το έβρισκε απλοϊκό. Εγώ το βρήκα εκνευριστικό, γιατί, εκτός από αφόρητα αφελείς σκέψεις (διατυπωμένες υπερβολικά συχνά με τη μορφή τσιτάτων από αυτά που βρίσκεις σωρηδόν στο facebook), οι σελίδες ξεχειλίζουν και από μια αμέριμνη αυταρέσκεια η οποία δεν γίνεται καμία προσπάθεια να συγκαλυφθεί. Μερικές φορές μάλιστα μ' έκανε να θυμώσω. Όπως όταν, για να αποδείξει πόσο ωραίο είναι να μοιράζεσαι, ο συγγραφέας φέρνει σε μια από τις ιστορίες του ως παράδειγμα μια τσίχλα, σε μια άλλη ένα μπουκαλάκι νερό των πενήντα λεπτών και σε μια τρίτη μισή (και άθικτη, το διευκρινίζει αυτό, μην τυχόν και τον παρεξηγήσουμε) πίτσα από την προηγούμενη βραδιά. Αυτήν τη δίνει σε έναν "διακριτικό επαίτη" (ο τίτλος της μικρής ιστορίας είναι πάντως "Ο ζητιάνος") και από τότε γίνονται "φιλαράκια". Σε επόμενες συναντήσεις τους, του δίνει μία (1) μπανάνα και μερικά ψιλά... Τέτοια πράγματα...
July 17, 2019
Όλοι μιλούσαν γι αυτο. Αφιερώματα σε εφημερίδες κλπ. Οκ! Δεν με τρέλανε.... ίσως να μη μου άρεσε κιόλας. Γιατί; Γιατί πχ να μη μπορώ να γράψω κι εγώ ένα τέτοιο βιβλιο ή ο καθενας; ναι αλλά ο Ξενάκης το έγραψε και μαγκιά του! Εν ολίγοις: δεν μου ειπε κατι παραπάνω απο αυτά που σκεφτόμουν από αυτά που συζητάω με φίλους, από αυτά που ήδη γνωρίζω ή γράφω κατά καιρούς σε ένα blog (τα γλυκοπικρα, τα συροπιαστά). Επίσης, είχε φιλολογική επιμέλεια; Προφορικότητα στο λόγο (και οκ να το δεχτώ ότι έτσι ειναι ο τύπος του και έτσι είναι πιο άμεσος) αλλά δεν γινεται να λες στην ιστορία με την τσιχλίτσα ότι εισαι στον δικηγόρο και σε δυο παραγράφους πιο κάτω ότι σε πήρε μέσα ο οδοντίατρος, ούτε να επαναλαμβάνεις αυτούσιες εκφράσεις σε αλλα μέρη του βιβλίου.. Γνώμη μου! Εν τέλει, δινει σαφώς θετική αύρα για τη ζωή και σε πολλά συμφωνούμε, αλλά δεν μου εδωσε κάτι παραπάνω...
April 20, 2019
Υπερβολικό, επιτηδευμένο, ρηχό. Θα το εκτιμήσουν όσοι έρχονται πρώτη φορά σε επαφή με αυτού του είδους την λογοτεχνία. Αν είσαι πιο προχωρημένος αναγνώστης θα νιώσεις σα να έχεις μεταπτυχιακό στην ελληνική γλωσσα και να σε βάζουν να μελετήσεις Γλώσσα πρώτης δημοτικού. Επι της ουσίας, η προσέγγιση που προτείνει για την ζωή κινειται στα όρια του ρομαντισμού και της κυριαρχησης της αυταξιας, πράγμα που χωρίς να είναι απαραίτητα κακό, προκαλει μια κάποιου είδους ενόχληση και αμηχανία σε οσους δεν μοιράζονται την κοσμοθεωρία του. Δεν είναι όλα λαμπερή χρυσόσκονη και δεν λύνονται όλα με σεμινάρια. Όλη αυτή η παράνοια με την αυτοβελτίωση τείνει να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Αν θέλετε κάτι πιο γήινο, διαβάστε το Η ευγενής τέχνη του να μην δινεις δεκάρα.
November 22, 2019
Δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος γραφής.Θεωρώ οτι ήταν πολύ πρόχειρος και οι εκφράσεις του τύπου "έμεινα μαλάκας, χέστηκα, παρτάκιας, χέσε με" καθώς και η αδιάκοπη χρήση του "ρε" δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μου. Θεωρώ οτι ένα βιβλίο πρέπει να είναι προσεγμένο και προσεκτικά γραμμένο. Μου αρέσει πολύ όταν συναντώ ανθρώπους που μεταχειρίζονται με άνεση την ελληνική γλώσσα και δεν την σκοτώνουν κλείνοντας ξένες λέξεις όπως "τα μποφόρια". Επίσης θεωρώ οτι δεν υπήρχε συνοχή στη σκέψη. Ο συγγραφέας απλώς παρέθετε οτι του ερχόταν στο μυαλό, χωρίς να υπάρχει συνέχεια στη ροή του λόγου. Απογοητευτικό.
January 2, 2020
Μάλλον για ένα σύγχρονο Να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις το πήγαινε ο καλλιτέχνης (δεν το έχω διαβάσει αλλά ήταν πολύ χάιπ όταν πήγαινα γυμνάσιο) και δε νομίζω να απέχει και πολύ.
Αποστάγματα καθημερινής σοφίας, ευανάγνωστα, πιασάρικα, πολλά από τα οποία θα μπορούσαν να καταλήξουν σε λευκώματα, τυπωμένα σε μπλουζάκι, στάτους στο φέισμπουκ ή τατουάζ.
Αν, όμως, κάτι αποκομίσουμε από αυτό το βιβλίο και κάνουμε τη ζωή μας λίγο καλύτερη, ο κύριος Ξενάκης θα έχει εκπληρώσει την αποστολή του και με το παραπάνω, όσο κι αν με ενοχλεί η απελπισμένη ανάγκη να του πούμε μπράβο (ένας κοινός παρονομαστής με όλα τα βιβλία αυτοβοήθειας) και το κάπως λαϊκιστικό του delivery (δε μου μιλάς εμένα με το ρε!).
Αποστάγματα καθημερινής σοφίας, ευανάγνωστα, πιασάρικα, πολλά από τα οποία θα μπορούσαν να καταλήξουν σε λευκώματα, τυπωμένα σε μπλουζάκι, στάτους στο φέισμπουκ ή τατουάζ.
Αν, όμως, κάτι αποκομίσουμε από αυτό το βιβλίο και κάνουμε τη ζωή μας λίγο καλύτερη, ο κύριος Ξενάκης θα έχει εκπληρώσει την αποστολή του και με το παραπάνω, όσο κι αν με ενοχλεί η απελπισμένη ανάγκη να του πούμε μπράβο (ένας κοινός παρονομαστής με όλα τα βιβλία αυτοβοήθειας) και το κάπως λαϊκιστικό του delivery (δε μου μιλάς εμένα με το ρε!).
September 22, 2019
Δεν κατάφερα να το τελειώσω. Μικρές ιστορίες γραμμένες όλες σε προφορικό λόγο (αυτό το "ρε" που όλο επαναλάμβανε εδώ μου καθόταν!), υπερβολική προσπάθεια να μας πείσει πως πρέπει να συμφωνήσουμε σε όλα όσα λέει, και γενικά αν και ο σκοπός του ήταν καλός και σε κάποια σημεία με έβρισκε σύμφωνη ως επί το πλείστον με εκνεύρισε και με κούρασε.
Υστ. Ακόμα ψάχνω το νόημα της ιστορίας που έλεγε πως η ζωή του ανθρώπου που βγήκε από τις τουαλέτες του μαγειρείου θα ήταν τοοοσο διαφορετική αν είχε θυμηθεί να τραβήξει το καζανάκι! 😂
Από εμένα είναι ΌΧΙ!!
Υστ. Ακόμα ψάχνω το νόημα της ιστορίας που έλεγε πως η ζωή του ανθρώπου που βγήκε από τις τουαλέτες του μαγειρείου θα ήταν τοοοσο διαφορετική αν είχε θυμηθεί να τραβήξει το καζανάκι! 😂
Από εμένα είναι ΌΧΙ!!
August 31, 2021
Επειδή παρατίθεται σεντόνι παρακάτω για να 1)βγάλω το άχτι μου 2)προειδοποιήσω και εγώ δυνητικούς αναγνώστες του βιβλίου, γράφω πρώτα το συμπέρασμα: Το 1 αστέρι είναι πάρα πολύ για τέτοια βιβλία.
Βρισκόμουν σε ανάρρωση μετά από σοβαρό τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη όταν αποφάσισα να αγοράσω και να διαβάσω αυτό το "βιβλίο θαυμάτων" από το επαρχιακό βιβλιοπωλείο, όντας ήδη κάτι παραπάνω από ευγνώμων που δεν έμεινα παράλυτη. Τα βιβλία αυτοβελτίωσης έχουν αρκετά απλό τρόπο γραφής, κάτι το οποίο τα καθιστά ευκολοδιάβαστα στο ευρύ κοινό και αυτός είναι και ο σκοπός τους άλλωστε. Σε αυτό το βιβλίο όμως, αυτό ΠΑΡΑΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, οι παράγραφοι η μία μετά την άλλη αρχίζουν και τελειώνουν σαν το ημερολόγιο ενός παιδιού γ' ή δ' Δημοτικού, με προτάσεις 1 μόνο ρήματος.
Ως προς το περιεχόμενο, ο συγγραφέας περιορίζεται 100% σε εξιστόρηση της δικής του αψεγάδιαστης ζωής και καθημερινότητας, με φυσικό αποτέλεσμα το βιβλίο να είναι μονότονο, με πολλές επαναλήψεις και τελικά να απευθύνεται σε μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων. Είναι η μερίδα ανθρώπων που ουδεμία εμπειρία και σοφία έχει να προσφέρει για την αντιμετώπιση δ��σκολων καταστάσεων, γιατί απλά δεν έχουν ζήσει τέτοιες. Οι πιο έντονοι προβληματισμοί του συγγραφέα εντοπίζονται στο να βρει καθαρίστρια για το σπίτι του (κεφ. ο καλός ο λόγος), αν θα ενημερώσει τη φτωχή υπάλληλο πως της χρωστάει ακόμα 50 ευρώ (κεφ. πόσο κάνει ένα πενηντάρικο), αν θα αφήσει τον άλλον οδηγό να περάσει πρώτος τη διασταύρωση κοκ.
Ο μέσος άνθρωπος καλείται να αντιμετωπίσει ασθένειες, εργασιακές αντιξοότητες, ανεργία, χωρισμούς...Υπάρχουν βιβλία που με απλό τρόπο μπορούν να βοηθήσουν δίνοντας άλλη οπτική. Το δώρο φυσικά ΔΕΝ είναι ένα από ��υτά.
Και είναι εδώ που αναρωτιέσαι πόσα να πλήρωσε ο συγγραφέας για τόση προβολή.
Βρισκόμουν σε ανάρρωση μετά από σοβαρό τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη όταν αποφάσισα να αγοράσω και να διαβάσω αυτό το "βιβλίο θαυμάτων" από το επαρχιακό βιβλιοπωλείο, όντας ήδη κάτι παραπάνω από ευγνώμων που δεν έμεινα παράλυτη. Τα βιβλία αυτοβελτίωσης έχουν αρκετά απλό τρόπο γραφής, κάτι το οποίο τα καθιστά ευκολοδιάβαστα στο ευρύ κοινό και αυτός είναι και ο σκοπός τους άλλωστε. Σε αυτό το βιβλίο όμως, αυτό ΠΑΡΑΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, οι παράγραφοι η μία μετά την άλλη αρχίζουν και τελειώνουν σαν το ημερολόγιο ενός παιδιού γ' ή δ' Δημοτικού, με προτάσεις 1 μόνο ρήματος.
Ως προς το περιεχόμενο, ο συγγραφέας περιορίζεται 100% σε εξιστόρηση της δικής του αψεγάδιαστης ζωής και καθημερινότητας, με φυσικό αποτέλεσμα το βιβλίο να είναι μονότονο, με πολλές επαναλήψεις και τελικά να απευθύνεται σε μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων. Είναι η μερίδα ανθρώπων που ουδεμία εμπειρία και σοφία έχει να προσφέρει για την αντιμετώπιση δ��σκολων καταστάσεων, γιατί απλά δεν έχουν ζήσει τέτοιες. Οι πιο έντονοι προβληματισμοί του συγγραφέα εντοπίζονται στο να βρει καθαρίστρια για το σπίτι του (κεφ. ο καλός ο λόγος), αν θα ενημερώσει τη φτωχή υπάλληλο πως της χρωστάει ακόμα 50 ευρώ (κεφ. πόσο κάνει ένα πενηντάρικο), αν θα αφήσει τον άλλον οδηγό να περάσει πρώτος τη διασταύρωση κοκ.
Ο μέσος άνθρωπος καλείται να αντιμετωπίσει ασθένειες, εργασιακές αντιξοότητες, ανεργία, χωρισμούς...Υπάρχουν βιβλία που με απλό τρόπο μπορούν να βοηθήσουν δίνοντας άλλη οπτική. Το δώρο φυσικά ΔΕΝ είναι ένα από ��υτά.
Και είναι εδώ που αναρωτιέσαι πόσα να πλήρωσε ο συγγραφέας για τόση προβολή.
May 12, 2021
Είχα την καλή τύχη να μην αγοράσω αυτό το βιβλίο, αλλά να το δανειστώ για να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι εάν αξίζει τις διθυραμβικές κριτικές.
Κουράστηκα. Κουράστηκα υπερβολικά πολύ από την πρώτη σελίδα.
Δεν υπάρχει ροή, κάθε 4-5 λέξεις, τελεία. Ένας πονοκέφαλος. Γλώσσα άκρως προφορική, με ενα "ρε" και άλλα πολλά... διαρκώς, για να πούμε ότι είμαστε δήθεν πιο άμεσοι. Ιστορίες που βρίθουν από άλλες "έτοιμες", ήδη γνωστές, και μια αίσθηση ότι διαβάζεις "αποφθέγματα" του Facebook στις εικονίτσες με τα λουλουδάκια και τις κλασικές "καλημέρες/καληνύχτες".
"Κάθε φορά που γράφω κάτι το ξαναδιαβάζω...μέχρι να κόψω και την τελευταία περιττή λέξη.", γράφει ο κ. Ξενάκης.
Κι αναρωτιέμαι, όντως τώρα;! Τα ξαναδιάβασε όσα έγραψε;
Ακόμη και ο διορθωτής του βιβλίου ξέχναγε -λόγω κούρασης, φαντάζομαι- σε αρκετά σημεία να βάλει τελείες. Βέβαια, για να εκδόθηκε το βιβλίο του μάλλον είχε τις κατάλληλες γνωριμίες, και για να έχει βγάλει και σίκουελ μάλλον έπεισε πολλούς...
"Δώρο" δεν το αποκαλείς για κανένα λόγο. 300 σελίδες προτροπών να δεις τη ζωή αλλιώς μέσω ενός τόσο κακογραμμένου κειμένου, ενώ μπορείς να τη δεις αλλιώς μέσω τόσων άλλων βιβλίων που θα σου προσφέρουν και τη χαρά της ανάγνωσης...
Κουράστηκα. Κουράστηκα υπερβολικά πολύ από την πρώτη σελίδα.
Δεν υπάρχει ροή, κάθε 4-5 λέξεις, τελεία. Ένας πονοκέφαλος. Γλώσσα άκρως προφορική, με ενα "ρε" και άλλα πολλά... διαρκώς, για να πούμε ότι είμαστε δήθεν πιο άμεσοι. Ιστορίες που βρίθουν από άλλες "έτοιμες", ήδη γνωστές, και μια αίσθηση ότι διαβάζεις "αποφθέγματα" του Facebook στις εικονίτσες με τα λουλουδάκια και τις κλασικές "καλημέρες/καληνύχτες".
"Κάθε φορά που γράφω κάτι το ξαναδιαβάζω...μέχρι να κόψω και την τελευταία περιττή λέξη.", γράφει ο κ. Ξενάκης.
Κι αναρωτιέμαι, όντως τώρα;! Τα ξαναδιάβασε όσα έγραψε;
Ακόμη και ο διορθωτής του βιβλίου ξέχναγε -λόγω κούρασης, φαντάζομαι- σε αρκετά σημεία να βάλει τελείες. Βέβαια, για να εκδόθηκε το βιβλίο του μάλλον είχε τις κατάλληλες γνωριμίες, και για να έχει βγάλει και σίκουελ μάλλον έπεισε πολλούς...
"Δώρο" δεν το αποκαλείς για κανένα λόγο. 300 σελίδες προτροπών να δεις τη ζωή αλλιώς μέσω ενός τόσο κακογραμμένου κειμένου, ενώ μπορείς να τη δεις αλλιώς μέσω τόσων άλλων βιβλίων που θα σου προσφέρουν και τη χαρά της ανάγνωσης...
February 21, 2019
Ίσως αν το διάβαζα πριν από 20 χρόνια (στα είκοσί μου) να με τράβαγε περισσότερο. Σίγουρα έχει κάποια ωραία (πιασάρικα) τσιτάτα τύπου life coaching που είναι και της μοδός, ωστόσο δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Διαβάζεται χαλαρά και καταλήγει σε γενικότητες τύπου η ζωή είναι ωραία, στο δόσιμο είναι η ανταμοιβή κλπ κλπ. Μέτριο. Στα μείον και η ποιόητα της έκδοσης (ποιός έχει επιλέξει αυτά τα μεγέθη γραμματοσειρών;).
Στο δια ταύτα... πολύ κακό για το τίποτα (promotion λέγεται).
Στο δια ταύτα... πολύ κακό για το τίποτα (promotion λέγεται).
January 31, 2023
Πρόκειται για ένα από τα βιβλία εκείνα που απλά αναρωτιέσαι για ποιο λόγο έχει γίνει τόσο γνωστό! Πραγματικά απορίας άξιο! Έπεσα κι εγώ στην... παγίδα και το διάβασα, κυρίως για να έχω μια προσωπική άποψη. Να διευκρινίσω ωστόσο, προς υπεράσπισή μου, πως απλά το δανείστηκα.
Γενικώς, δεν είμαι τόσο κατά των βιβλίων αυτοβελτίωσης. Θα διαβάσω κάτι του είδους αυτού, όταν έχω την επιθυμία για κάτι ανάλαφρο, κάτι που δε θα μού κουράσει και ιδιαίτερα τον εγκέφαλο τη δεδομένη στιγμή. Θεωρώ πως όλο και κάτι μπορείς να αποκομίσεις από οτιδήποτε κι αν διαβάσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό δε συνέβη πάντως...
Το εν λόγω βιβλίο, λοιπόν, είναι κακό από διάφορες απόψεις. Καταρχάς δεν έχει καμία λογοτεχνική αξία. Είναι όντως σαν να διαβάζεις έκθεση παιδιού Δημοτικού. Εκτός των άλλων, με εκνεύρισε τρομερά το λεξιλόγιο ("ρε, μαλ@κ@, π@π@ρι@, πουτ@νες, σκ@τ@, χέσε με"). Αναρωτιέμαι αν έχει σκοπό να αφήσει τις κόρες του, τις οποίες και αναφέρει πολλές φορές, να διαβάσουν ένα τέτοιο κείμενο. Επίσης, ενώ αναφέρει συχνά το πόσο πολύ διαβάζει ο ίδιος βιβλία, αναρωτιέμαι εάν έχει διαβάσει και τίποτα άλλο πέρα από αυτοβελτίωσης.
Δεύτερον, είναι γεμάτο κλισέ, στερεότυπα, συνεχόμενες επαναλήψεις των ίδιων και των ίδιων σκέψεων και αποσπάσματα από άλλα βιβλία (αυτοβελτίωσης και πάλι ως επί το πλείστον). Για να μην πω για τα "αποφθέγματα" που αποφάσισε να είναι τυπωμένα με τεράστια γραμματοσειρά (!)
Επιπλέον, υπάρχει διάχυτη η τάση να μας παρουσιάζει πως όλα όσα κάνει ο ίδιος είναι και τα σωστά, όπως και το να διατυμπανίζει κάθε τρεις και λίγο το πόσο ωραίο είναι που μοιράζεται πράγματα με τους άλλους και κάνει καλές πράξεις (μάλλον το "κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό" του διέφυγε από την γκάμα με τα γνωμικά). Εν ολίγοις, υπάρχει έντονο το αλαζονικό στοιχείο εκ μέρους του, όσο κι αν προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο.
Συμπερασματικά, είχε χρόνια να με εκνευρίσει βιβλίο τόσο πολύ. Για την ακρίβεια, από τότε που είχα διαβάσει τις "50 αποχρώσεις του γκρι". Και στις δυο περιπτώσεις θα πρέπει, ωστόσο, να συγχαρώ τους συγγραφείς που είχαν το θάρρος (και το θράσος) να εκδώσουν κάτι τόσο κακό και παρόλα αυτά να γίνουν διάσημοι. Δεν το λες και λίγο!...
Γενικώς, δεν είμαι τόσο κατά των βιβλίων αυτοβελτίωσης. Θα διαβάσω κάτι του είδους αυτού, όταν έχω την επιθυμία για κάτι ανάλαφρο, κάτι που δε θα μού κουράσει και ιδιαίτερα τον εγκέφαλο τη δεδομένη στιγμή. Θεωρώ πως όλο και κάτι μπορείς να αποκομίσεις από οτιδήποτε κι αν διαβάσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό δε συνέβη πάντως...
Το εν λόγω βιβλίο, λοιπόν, είναι κακό από διάφορες απόψεις. Καταρχάς δεν έχει καμία λογοτεχνική αξία. Είναι όντως σαν να διαβάζεις έκθεση παιδιού Δημοτικού. Εκτός των άλλων, με εκνεύρισε τρομερά το λεξιλόγιο ("ρε, μαλ@κ@, π@π@ρι@, πουτ@νες, σκ@τ@, χέσε με"). Αναρωτιέμαι αν έχει σκοπό να αφήσει τις κόρες του, τις οποίες και αναφέρει πολλές φορές, να διαβάσουν ένα τέτοιο κείμενο. Επίσης, ενώ αναφέρει συχνά το πόσο πολύ διαβάζει ο ίδιος βιβλία, αναρωτιέμαι εάν έχει διαβάσει και τίποτα άλλο πέρα από αυτοβελτίωσης.
Δεύτερον, είναι γεμάτο κλισέ, στερεότυπα, συνεχόμενες επαναλήψεις των ίδιων και των ίδιων σκέψεων και αποσπάσματα από άλλα βιβλία (αυτοβελτίωσης και πάλι ως επί το πλείστον). Για να μην πω για τα "αποφθέγματα" που αποφάσισε να είναι τυπωμένα με τεράστια γραμματοσειρά (!)
Επιπλέον, υπάρχει διάχυτη η τάση να μας παρουσιάζει πως όλα όσα κάνει ο ίδιος είναι και τα σωστά, όπως και το να διατυμπανίζει κάθε τρεις και λίγο το πόσο ωραίο είναι που μοιράζεται πράγματα με τους άλλους και κάνει καλές πράξεις (μάλλον το "κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό" του διέφυγε από την γκάμα με τα γνωμικά). Εν ολίγοις, υπάρχει έντονο το αλαζονικό στοιχείο εκ μέρους του, όσο κι αν προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο.
Συμπερασματικά, είχε χρόνια να με εκνευρίσει βιβλίο τόσο πολύ. Για την ακρίβεια, από τότε που είχα διαβάσει τις "50 αποχρώσεις του γκρι". Και στις δυο περιπτώσεις θα πρέπει, ωστόσο, να συγχαρώ τους συγγραφείς που είχαν το θάρρος (και το θράσος) να εκδώσουν κάτι τόσο κακό και παρόλα αυτά να γίνουν διάσημοι. Δεν το λες και λίγο!...
August 15, 2018
Υπερτιμημένο και ασκοπως πολυδιαφημισμενο
August 5, 2019
Δεν έχω ξαναδιαβάσει βιβλίο αυτοβελτιωσης και μάλλον δεν θα το ξανακάνω.Όλα μα όλα οσα διαβασα στο βιβλίο μου τα χουν χρονια πει ο Πλάτωνας, ο Νίτσε και ο Μεγάλος Κρης με τρόπο που μου άλλαξαν το μυαλό και μου ζέσταναν την καρδιά.
Read
March 17, 2020Μπόρεσα μόνο να το ξεφυλλίσω. Πήγα και στην παρουσίαση. Όποιος επιθυμεί αυτοβελτίωση ας διαβάσει Μάρκο Αυρήλιο, Επίκτητο, Επίκουρο, την ασκητική του Καζαντζάκη κλπ. Δε δύναμαι να το βαθμολογήσω.
May 18, 2020
Μιας και είμαι πολύ σκεπτική απέναντι σε όλο αυτό το κίνημα της θετικής σκέψης, δεν θα αγόραζα ποτέ αυτλο το βιβλίο. Μου το χάρισαν όμως και είπα να του δώσω μία ευκαιρία.
Ήταν αυτό που περίμενα: μία συρραφή από τσιτάτα που έχουν κατακλύσει έτσι κ αλλιώς το ίντερνετ, σε συνδυασμό με προσωπικές ιστορίες του συγγραφέα. Και πολλή επανάληψη στα ίδια - υποθέτω για να τα εμπεδώσουμε.
Οκ, το βιβλίο δεν είναι του γούστου μου αλλά ομολογώ ότι αν κάποιοι το διαβάσουν και παρακινηθούν να κάνουν περισσότερες καλές πράξεις, να βοηθάνε τον συνάνθρωπο, να μην έχουν προκαταλήψεις, είναι ένα κέρδος για όλους. 'Οπως λέει στον πρόλογό του ο Ξενάκης, άμα ενός η ζωή αλλάξει με το βιβλίο, θα είναι ευχαριστημένος, ε θα είμαι και εγώ ευχαριστημένη λοιπόν. Επομένως σκασίλα μας που εμένα το βιβλίο δεν μου άρεσε και δεν θα μου αλλάξει τη ζωή (αν και θα το σκεφτώ να δοκιμάσω το τρέξιμο). Ήμουν διατεθειμένη να δώσω 2 αστεράκια για αυτό, αλλά άλλαξα γνώμη γιατί θυμήθηκα τις ενστάσεις μου:
δεν υπάρχει τύχη, λέει, όλα εξαρτώνται από την σκληρή δουλειά. Ε όχι! Ναι, με τη σκληρή δουλειά έχεις περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρεις, αλλά χωρίς τύχη δεν πας πουθενά. Τύχη είναι και που έχεις τη δυνατότητα να προσπαθήσεις για αυτό που θέλεις πχ και δεν γεννήθηκες σε κάποια χώρα στην οποία καταπατούνται ελευθερίες και δικαιώματα. Εκεί για ποια σκληρή δουλειά μιλάμε; Εκτός αν το βιβλίο μιλάει μόνο για τον προνομιούχο λευκό - που μάλλον έτσι είναι βέβαια.
Ακόμα, η τελείως ατυχής χρήση της λέξης "κατάθλιψη", στα ίδια πλαίσια με τη γκρίνια, το θυμό, τα παράπονα. Φφσ, η κατάθλιψη είναι ασθένεια, όχι επιλογή, δεν κόβεται όπως αν κάποιος κόψει τη γκρίνια, αν επιλέξει να μην κάνει παράπονα.
Και κάπως έτσι, κατέληξα στο 1 αστεράκι.
Ήταν αυτό που περίμενα: μία συρραφή από τσιτάτα που έχουν κατακλύσει έτσι κ αλλιώς το ίντερνετ, σε συνδυασμό με προσωπικές ιστορίες του συγγραφέα. Και πολλή επανάληψη στα ίδια - υποθέτω για να τα εμπεδώσουμε.
Οκ, το βιβλίο δεν είναι του γούστου μου αλλά ομολογώ ότι αν κάποιοι το διαβάσουν και παρακινηθούν να κάνουν περισσότερες καλές πράξεις, να βοηθάνε τον συνάνθρωπο, να μην έχουν προκαταλήψεις, είναι ένα κέρδος για όλους. 'Οπως λέει στον πρόλογό του ο Ξενάκης, άμα ενός η ζωή αλλάξει με το βιβλίο, θα είναι ευχαριστημένος, ε θα είμαι και εγώ ευχαριστημένη λοιπόν. Επομένως σκασίλα μας που εμένα το βιβλίο δεν μου άρεσε και δεν θα μου αλλάξει τη ζωή (αν και θα το σκεφτώ να δοκιμάσω το τρέξιμο). Ήμουν διατεθειμένη να δώσω 2 αστεράκια για αυτό, αλλά άλλαξα γνώμη γιατί θυμήθηκα τις ενστάσεις μου:
δεν υπάρχει τύχη, λέει, όλα εξαρτώνται από την σκληρή δουλειά. Ε όχι! Ναι, με τη σκληρή δουλειά έχεις περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρεις, αλλά χωρίς τύχη δεν πας πουθενά. Τύχη είναι και που έχεις τη δυνατότητα να προσπαθήσεις για αυτό που θέλεις πχ και δεν γεννήθηκες σε κάποια χώρα στην οποία καταπατούνται ελευθερίες και δικαιώματα. Εκεί για ποια σκληρή δουλειά μιλάμε; Εκτός αν το βιβλίο μιλάει μόνο για τον προνομιούχο λευκό - που μάλλον έτσι είναι βέβαια.
Ακόμα, η τελείως ατυχής χρήση της λέξης "κατάθλιψη", στα ίδια πλαίσια με τη γκρίνια, το θυμό, τα παράπονα. Φφσ, η κατάθλιψη είναι ασθένεια, όχι επιλογή, δεν κόβεται όπως αν κάποιος κόψει τη γκρίνια, αν επιλέξει να μην κάνει παράπονα.
Και κάπως έτσι, κατέληξα στο 1 αστεράκι.
March 22, 2020
Μακράν από τις τρανότερες αποδείξεις της δύναμης των δημοσίων σχέσεων. Η πολλή προβολή έφερε πολλή αναγνωσιμότητα. Αφόρητα κουραστική η ασταμάτητη αναφορά στην οικογένεια και τις κόρες του συγγραφέως (χωρίς να αναφέρεται η μητέρα των τέκνων του λες και φύτρωσαν τα παιδάκια), καθώς και ότι κάθε μα κάθε μα κάθε ιστορία τελειώνει με ηθικά διδάγματα τα γνωστά τσιτάτα «η ζωή είναι μαγκιά», ”sharing is caring”, «αγαπάτε αλλήλους» και άλλα τέτοια κλισέ.....
March 29, 2020
Το βιβλίο το αγόρασα λόγω των πολλών θετικών σχολίων που διάβασα σε φόρουμ υποτιθεμεμων βιβλιοφιλων. Μετά την πρώτη ιστορία ειλικρινά απορώ ποιος ενήλικας μπορεί να πει έστω και κάτι θετικό γι αυτό το αίσχος. Οι ιστορίες που υποτίθεται θα σου αλλάξουν τη ζωή είναι τόσο παιδαριωδεις, επιφάνειακες και γεμάτες κλισέ που αν δεν ήταν εξοργιστικες θα ήταν αστείες. Το φιλοδώρημα που δίνεις η ή τσίχλα που προσφέρεις σε κάποιον δεν είναι πράξεις υπέρτατης καλοσύνη και ανθρωπισμού αλλά κάτι που όλοι κάνουμε καθημερινά. Ο συγγραφέας δεν ενδιαφέρεται καν να επινοήσει ιστορίες που θα είχαν έστω ένα ενδιαφέρον αλλά μας αραδιάζει στιγμές από μια εντελώς μέτρια καθημερινότητα λες και είναι τα απομνημονευματα από την μάχη με τον εμπολα στην Αφρική. Είναι κρίμα να προωθούνται τέτοιας ποιότητας αναγνώσματα και να θαβονται συγγραφείς που έχουν να πουν κάτι πέραν των τσιτατων που απευθύνονται στις μανούλες του Facebook!
July 31, 2020
Εκτιμώ την προσπάθεια, αλλά θεωρώ πως επεξεργάζεται με εξαιρετικά στερεοτυπικό τρόπο κάποια ζητήματα. Δε με ενόχλησε η προφορικότητα στον λόγο. Ίσα ίσα που για τέτοιου είδους βιβλία θεωρώ πως χρειάζεται. Αυτό όμως που με ενόχλησε είναι πως κάπου-κάπως-κάποτε μερικές από τις "συμβουλές" τις είχα ξανακούσει. Θεωρώ πως δεν έχει κανένα νόημα, αυτή την εποχή, να διαβάσεις ένα βιβλίο που αντιλαμβάνεται" με συγκεκριμένο τρόπο την επιτυχία, την οικογένεια, την εργασία. Αισθάνθηκα λες και είμαστε στο 2000.
January 27, 2021
Μια προσωπική κατάθεση ψυχής που με άγγιξε με την αμεσότητα της. Με πολλά μηνύματα και όμορφες ιστορίες σε κάνει να σκεφτείς και να αναθεωρήσεις πολλές δεδομένες συμπεριφορές. Από τα καλύτερα βιβλία του είδους.
April 26, 2020
"Για δώρο σου έφερα το Δώρο!", ήταν τα λόγια ενός καλού μου φίλου όταν μου το έδωσε στα γενέθλιά μου. Εκτιμώ κάθε βιβλίο που διαβάζω γιατί έχω αντιληφθεί ότι από κάθε ένα έχεις κάτι να πάρεις. Ανεξάρτητα από το αν τελικά σου άρεσε ή όχι. Ακόμα περισσότερο τα εκτιμώ όταν μου τα φέρνουν επειδή τα έχουν διαβάσει και οι ίδιοι πρώτα, τους άρεσαν, και σκέφτηκαν ότι το ίδιο θα ισχύει και για μένα.
Δεν μπορώ να πω ότι τελικά το Δώρο είναι ένα βιβλίο για μένα. Πρόκειται για μια συλλογή από πολλές δεκάδες ιστορίες/περιστατικά από τη ζωή του συγγραφέα. Μέσα από την αφήγηση αυτών των ιστοριών παρουσιάζει στον αναγνώστη την οπτική με την οποία αντιμετωπίζει τη ζωή, δίνοντας είτε έμμεσα είτε άμεσα συμβουλές για το πως να την αντιμετωπίσει και ο ίδιος.
Αντιλαμβάνομαι ότι η πρόθεση είναι θετική, αλλά η θετική πρόθεση δεν αρκεί για να πετύχεις τα θετικά αποτελέσματα που έχει σκοπό το life coaching.
Συνοπτικά, ένα υποσύνολο όσων δεν μου άρεσαν είναι τα εξής:
- Υπερβολικά πολλά κλισέ, σε κάθε ιστορία/σελίδα/παράγραφο/πρόταση.
- Αναφορές σε φράσεις του Χριστού και θρησκευτικές αναφορές γενικότερα.
- Ίδια "quotes" χρησιμοποιούνται σε πολλές ιστορίες για να υποστηρίξουν διαφορετικά πράγματα.
- Ατάκες που επαναλαμβάνονται συχνά. Σε κάποιο σημείο νιώθεις ότι κάποιες παραγραφοι προέρχονται από το ίδιο σύνολο φύλλων που έχουν απλά ανακατευτεί.
- Μερικές παρομοιώσεις δεν βγάζουν νόημα (οκ, ας πούμε ότι εδώ μπορεί να φταίω εγώ).
- Πολλές φορές τις έμμεσες (ή και άμεσες) σύμβουλες τις εξέλαβα ως υποδείξεις. Θεωρώ (χωρίς να ξέρω) ότι με το life coaching η βασική επιδίωξη είναι να εμπνεύσεις κάποιον ώστε να αντιληφθεί ο ίδιος ποια είναι τα σωστά βήματα για να βελτιωθεί και να πετύχει τους στόχους του. Δεν περιμένω υποδείξεις από κανέναν, και δεν πιστεύω ότι υπάρχει συγκεκριμένο σύνολο κανόνων και ενεργειών που κάνει το perfect match για κάθε περίπτωση. Ο κάθε ένας ξεχωριστά έχει τον δικό του τρόπο σκέψης και την καλύτερη δυνατή γνώση συνολικά όλων των μεταβλητών που περιγράφουν τα δικά του προβλήματα.
- Αναφορές στην ομοιοπαθητική.
- Υπάρχουν θεωρίες μέσα στις ιστορίες που κάποιες φορές μου φάνηκαν αντικρουόμενες.
Δύο αστέρια λοιπόν. 1 αστέρι.
Δεν μπορώ να πω ότι τελικά το Δώρο είναι ένα βιβλίο για μένα. Πρόκειται για μια συλλογή από πολλές δεκάδες ιστορίες/περιστατικά από τη ζωή του συγγραφέα. Μέσα από την αφήγηση αυτών των ιστοριών παρουσιάζει στον αναγνώστη την οπτική με την οποία αντιμετωπίζει τη ζωή, δίνοντας είτε έμμεσα είτε άμεσα συμβουλές για το πως να την αντιμετωπίσει και ο ίδιος.
Αντιλαμβάνομαι ότι η πρόθεση είναι θετική, αλλά η θετική πρόθεση δεν αρκεί για να πετύχεις τα θετικά αποτελέσματα που έχει σκοπό το life coaching.
Συνοπτικά, ένα υποσύνολο όσων δεν μου άρεσαν είναι τα εξής:
- Υπερβολικά πολλά κλισέ, σε κάθε ιστορία/σελίδα/παράγραφο/πρόταση.
- Αναφορές σε φράσεις του Χριστού και θρησκευτικές αναφορές γενικότερα.
- Ίδια "quotes" χρησιμοποιούνται σε πολλές ιστορίες για να υποστηρίξουν διαφορετικά πράγματα.
- Ατάκες που επαναλαμβάνονται συχνά. Σε κάποιο σημείο νιώθεις ότι κάποιες παραγραφοι προέρχονται από το ίδιο σύνολο φύλλων που έχουν απλά ανακατευτεί.
- Μερικές παρομοιώσεις δεν βγάζουν νόημα (οκ, ας πούμε ότι εδώ μπορεί να φταίω εγώ).
- Πολλές φορές τις έμμεσες (ή και άμεσες) σύμβουλες τις εξέλαβα ως υποδείξεις. Θεωρώ (χωρίς να ξέρω) ότι με το life coaching η βασική επιδίωξη είναι να εμπνεύσεις κάποιον ώστε να αντιληφθεί ο ίδιος ποια είναι τα σωστά βήματα για να βελτιωθεί και να πετύχει τους στόχους του. Δεν περιμένω υποδείξεις από κανέναν, και δεν πιστεύω ότι υπάρχει συγκεκριμένο σύνολο κανόνων και ενεργειών που κάνει το perfect match για κάθε περίπτωση. Ο κάθε ένας ξεχωριστά έχει τον δικό του τρόπο σκέψης και την καλύτερη δυνατή γνώση συνολικά όλων των μεταβλητών που περιγράφουν τα δικά του προβλήματα.
- Αναφορές στην ομοιοπαθητική.
- Υπάρχουν θεωρίες μέσα στις ιστορίες που κάποιες φορές μου φάνηκαν αντικρουόμενες.
December 30, 2019
Ας ξεκινήσουμε με το ότι δεν το χω ιδιαίτερα με τα βιβλία αυτοβελτίωσης, είναι το πρώτο που διάβασα . Μου το έφεραν δώρο και το πήρα μαζί μου στις χριστουγεννιάτικες διακοπές γιατί ήθελα κάτι μικρό κ ελαφρύ . Ο συγγραφέας ορμώμενος από μικρές καθημερινές στιγμές του αναλύει πως αντιμετωπίζουμε τη ζωή , ποσο εύκολα και διχως να το συνειδητοποιούμε αναλωνόμαστε στη μιζέρια , στα κουτσομπολιά , στη κακία , στα social media , στους τοξικους ανθρωπους και ποσό εύκολα ανατρέπεται αυτή κατάσταση . Υπήρξαν στιγμές που με κούρασε , στιγμές που είπα ασε μας ρε συ αλλά κάθε φορά που έκλεινα το βιβλίο έπιανα τον εαυτό μου να λέει « κι εσυ το κανεις αυτό και ειδες ; αλλάζει τόσο εύκολα». Είναι ένα ευκολοδιαβαστο βιβλίο ιδανικό όταν δεν θες να σκέφτεσαι πολύ .
February 14, 2020
Στην αρχή είχα σκοπό να βαθμολογήσω χαμηλότερα το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά είπα να ακολουθήσω τις συμβουλές του και να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος.αυτό το θεωρώ επιτυχία του βιβλιου οπότε έβαλα και κανένα αστεράκι παραπάνω.οταν το ξεκινησα ήξερα τι βιβλίο θα διαβάσω,δεν είχα μεγάλες προσδοκίες και για αυτό δεν απογοητεύτηκα και πολύ! Ίσως αν το διάβαζε ο έφηβος εαυτός μου που δεν είχε πρόσβαση στα σοσιαλ μίντια να του άρεσε περισσότερο,αλλά εγώ βρήκα κλισέ ατάκες που τις έχω δει και ξαναδεί στο facebook και στα λοιπά.στα πολύ μείον του βιβλίου η χρήση του ρε,ρε φίλε,ρε μαλακα,ρε αδερφέ,χέσε μας,κωλοβάρα και άλλα "όμορφα" λογάκια που δεν μου αρέσει να τα ακούω στην καθημερινότητά μου πόσο μάλλον να τα διαβάζω σε ένα βιβλίο αυτοβελτιωσης! 3.5*
August 25, 2020
2.8/5
This book will be reviewed both in Greek and English
Greek Review
Το Δώρο ειναι ενα βιβλίο που δεν το είχα καν στην λίστα μου. Μου το δάνεισε μια φίλη μου να το διαβασω γιατί με είπε οτι της αρεσε πάρα πολυ και ανυπομονή να διαβάσει και το δεύτερο. Να σας πω οτι το τελειωσα μεσα σε μιαμιση ωρα, οχι επειδη ηταν υπεροχο αλλα επειδη η γραφη του βιβλίου ηταν τοσο απλη που άντε το διαβαζε ενα 8 χρονο παιδάκι. Ίσως φταίει οτι δεν πολυ διαβαζω ελληνικά βιβλία. Ίσως φταίει οτι όταν διαβάζω ελληνικά βιβλία, διαβαζω βιβλια με πιο "βαρύ" λεξιλόγιο. Ίσως, ίσως, ίσως. Το Δώρο για μένα, δεν είναι βιβλίο αυτοβελτίωσης. Είναι ενα μικρό τετράδιο, το λες δεν το λες ημερολόγιο, με ολες της σκεψεις του Ξενάκη.
Το εξώφυλλο του, μαγνητίζει από την αρχή ενώ η περίληψη στο οπισθόφυλλο του, είναι ικανή να σε κάνει να πάρεις το βιβλίο και να θες να το διαβάσεις. Προσωπικά δεν είχα διαβάσει βιβλίο του συγκεκριμένου εκδοτικού. Παρόλα αυτά σε ότι αφορά την επιμέλεια και το εξώφυλλο έχει γίνει μια πολύ καλή δουλειά.
Το βιβλιο αυτο αποτελείται απο 102 μικρές ιστοριες του Ξενάκη. Μέσα από προσωπικά βιώματα, περιστατικά και γεγονότα που σημάδεψαν την ζωή του, ο συγγραφέας με απλό καθημερινό τρόπο, προσπαθεί να περάσει το δικό του μήνυμα. Ένα μήνυμα που αφορά κυρίως τον τρόπο με τον οποίο βλέπει και ζει κανείς τη ζωή του. Σε πολλά σημεία του βιβλίου, ο συγγραφέας τονίζει πως η ίδια η ζωή είναι ένα Δώρο και πρέπει να τη ζούμε. Δεν μου εμεινε σχεδον καμια ιστορια στο μυαλο μου και όσες μου εμειναν κρατησα μονο λεξεις και κομμάτια.
Από την εισαγωγή του βιβλίου, ο συγγραφέας κάνει γνωστό πως θα διαβάσουμε ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή. Ιστορίες που αν και γράφτηκαν με αγάπη και μεράκι ωστόσο δεν έπεισαν όλες τους. Μέσα από αυτές τις ιστορίες, ο Ξενάκης, αναφέρεται στη σχέση που πρέπει να έχει κανείς με τους γονείς του, με τα παιδιά του και γενικότερα με όλη την οικογένεια του. Προσωπικές και φιλικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Ισορροπία προσωπικής και επαγγελματικής ζωής. Αλόγιστη χρήση της τεχνολογίας. Πως να πετύχει κανείς στη ζωή του αλλά και να μοιράζεσαι πράγματα με τους γύρω του. Ιστορίες για την Ελλάδα και την ελληνική ψυχή. Για τον εκφοβισμό. Ιστορίες με κανόνες, προσδοκίες αλλά και αγάπη. Ιστορίες που υπάρχουν σε αλλα βιβλια αυτοβελτιωσης με περισσοτερά πειθώ και κατανόηση.
Παρολο που το βιβλίο προσπαθεί να περάσει στον αναγνώστη ενα μυνημα αισιοδοξίας, σκεψεις και προβληματισμούς για το πως "μεταφέρουμε" εμεις την ζωή μας απο εδω και εκει, το βρηκα αντιγραφή άλλων παρόμοιων βιβλίων, ουτοπικό, όχι πρακτικό και σίγουρα υποδεέστερο των αυθεντικών του πηγών. Δεν ξερω αληθεια, ίσως να ειμαι εγω και καπού να τα έχασα. Απογοητεύτικα λιγακι, δεν θα πω ψεματα! Δεν καταλαβαίνω τον ντόρο που έχει γίνει με το συγκεκριμένο βιβλίο. Με κλισε εκφράσεις και ένα κούνημα δαχτύλου που δεν συμφωνώ καθόλου.
English Review
The Gift is a book I did not even have on my list. A friend of mine lent it to me to read it because she told me that she liked it very much and could not wait to read the second one. Let me tell you that I finished it in an hour and a half, not because it was wonderful but because the writing of the book was so simple that an 8-year-old child could easily read it. Maybe it's my fault that I don't read Greek books that much. Maybe it's my fault that when I read Greek books, I read books with a "heavier" vocabulary. Maybe, maybe, maybe. The Gift for me, is not a book of self-improvement. It is a small notebook, whether you say it or not, it is a diary, with all the thoughts of Xenakis.
Its cover magnetizes from the beginning while the summary on its back cover is able to make you take the book and want to read it. Personally, I had not read a book by this particular publisher. Nevertheless, in terms of editing and the cover, a very good job has been done.
This book consists of 102 short stories by Xenakis. Through personal experiences, incidents, and events that marked his life, the author in a simple everyday way, tries to pass his own message. A message that mainly concerns the way one sees and lives one's life. In many parts of the book, the author emphasizes that life itself is a gift and we must live it. I had almost no stories left in my mind and I kept only words and pieces of what I had left.
From the introduction of the book, the author makes it known that we will read stories from life. Stories that, although written with love and passion, did not convince all of them. Through these stories, Xenakis refers to the relationship that one should have with his parents, with his children, and in general with his whole family. Personal and friendly relationships between people. Balance of personal and professional life. Reckless use of technology. How to succeed in life but also to share things with those around you. Stories about Greece and the Greek soul. For bullying. Stories with rules, expectations but also love. Stories found in other self-improvement books with more persuasion and understanding.
Although the book tries to convey to the reader a message of optimism, thoughts, and reflections on how we "transfer" our lives from here and there, I found it a copy of other similar books, utopian, impractical, and certainly inferior to its original sources. I don't know what to tell you, maybe it's me and I lost the essence somewhere. Disappointed, I will not lie! I do not understand the grief that has been done with this book. I was inclined to expressions and a finger shakes that I do not agree at all.
This book will be reviewed both in Greek and English
Greek Review
Το Δώρο ειναι ενα βιβλίο που δεν το είχα καν στην λίστα μου. Μου το δάνεισε μια φίλη μου να το διαβασω γιατί με είπε οτι της αρεσε πάρα πολυ και ανυπομονή να διαβάσει και το δεύτερο. Να σας πω οτι το τελειωσα μεσα σε μιαμιση ωρα, οχι επειδη ηταν υπεροχο αλλα επειδη η γραφη του βιβλίου ηταν τοσο απλη που άντε το διαβαζε ενα 8 χρονο παιδάκι. Ίσως φταίει οτι δεν πολυ διαβαζω ελληνικά βιβλία. Ίσως φταίει οτι όταν διαβάζω ελληνικά βιβλία, διαβαζω βιβλια με πιο "βαρύ" λεξιλόγιο. Ίσως, ίσως, ίσως. Το Δώρο για μένα, δεν είναι βιβλίο αυτοβελτίωσης. Είναι ενα μικρό τετράδιο, το λες δεν το λες ημερολόγιο, με ολες της σκεψεις του Ξενάκη.
Το εξώφυλλο του, μαγνητίζει από την αρχή ενώ η περίληψη στο οπισθόφυλλο του, είναι ικανή να σε κάνει να πάρεις το βιβλίο και να θες να το διαβάσεις. Προσωπικά δεν είχα διαβάσει βιβλίο του συγκεκριμένου εκδοτικού. Παρόλα αυτά σε ότι αφορά την επιμέλεια και το εξώφυλλο έχει γίνει μια πολύ καλή δουλειά.
Το βιβλιο αυτο αποτελείται απο 102 μικρές ιστοριες του Ξενάκη. Μέσα από προσωπικά βιώματα, περιστατικά και γεγονότα που σημάδεψαν την ζωή του, ο συγγραφέας με απλό καθημερινό τρόπο, προσπαθεί να περάσει το δικό του μήνυμα. Ένα μήνυμα που αφορά κυρίως τον τρόπο με τον οποίο βλέπει και ζει κανείς τη ζωή του. Σε πολλά σημεία του βιβλίου, ο συγγραφέας τονίζει πως η ίδια η ζωή είναι ένα Δώρο και πρέπει να τη ζούμε. Δεν μου εμεινε σχεδον καμια ιστορια στο μυαλο μου και όσες μου εμειναν κρατησα μονο λεξεις και κομμάτια.
Από την εισαγωγή του βιβλίου, ο συγγραφέας κάνει γνωστό πως θα διαβάσουμε ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή. Ιστορίες που αν και γράφτηκαν με αγάπη και μεράκι ωστόσο δεν έπεισαν όλες τους. Μέσα από αυτές τις ιστορίες, ο Ξενάκης, αναφέρεται στη σχέση που πρέπει να έχει κανείς με τους γονείς του, με τα παιδιά του και γενικότερα με όλη την οικογένεια του. Προσωπικές και φιλικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Ισορροπία προσωπικής και επαγγελματικής ζωής. Αλόγιστη χρήση της τεχνολογίας. Πως να πετύχει κανείς στη ζωή του αλλά και να μοιράζεσαι πράγματα με τους γύρω του. Ιστορίες για την Ελλάδα και την ελληνική ψυχή. Για τον εκφοβισμό. Ιστορίες με κανόνες, προσδοκίες αλλά και αγάπη. Ιστορίες που υπάρχουν σε αλλα βιβλια αυτοβελτιωσης με περισσοτερά πειθώ και κατανόηση.
Παρολο που το βιβλίο προσπαθεί να περάσει στον αναγνώστη ενα μυνημα αισιοδοξίας, σκεψεις και προβληματισμούς για το πως "μεταφέρουμε" εμεις την ζωή μας απο εδω και εκει, το βρηκα αντιγραφή άλλων παρόμοιων βιβλίων, ουτοπικό, όχι πρακτικό και σίγουρα υποδεέστερο των αυθεντικών του πηγών. Δεν ξερω αληθεια, ίσως να ειμαι εγω και καπού να τα έχασα. Απογοητεύτικα λιγακι, δεν θα πω ψεματα! Δεν καταλαβαίνω τον ντόρο που έχει γίνει με το συγκεκριμένο βιβλίο. Με κλισε εκφράσεις και ένα κούνημα δαχτύλου που δεν συμφωνώ καθόλου.
English Review
The Gift is a book I did not even have on my list. A friend of mine lent it to me to read it because she told me that she liked it very much and could not wait to read the second one. Let me tell you that I finished it in an hour and a half, not because it was wonderful but because the writing of the book was so simple that an 8-year-old child could easily read it. Maybe it's my fault that I don't read Greek books that much. Maybe it's my fault that when I read Greek books, I read books with a "heavier" vocabulary. Maybe, maybe, maybe. The Gift for me, is not a book of self-improvement. It is a small notebook, whether you say it or not, it is a diary, with all the thoughts of Xenakis.
Its cover magnetizes from the beginning while the summary on its back cover is able to make you take the book and want to read it. Personally, I had not read a book by this particular publisher. Nevertheless, in terms of editing and the cover, a very good job has been done.
This book consists of 102 short stories by Xenakis. Through personal experiences, incidents, and events that marked his life, the author in a simple everyday way, tries to pass his own message. A message that mainly concerns the way one sees and lives one's life. In many parts of the book, the author emphasizes that life itself is a gift and we must live it. I had almost no stories left in my mind and I kept only words and pieces of what I had left.
From the introduction of the book, the author makes it known that we will read stories from life. Stories that, although written with love and passion, did not convince all of them. Through these stories, Xenakis refers to the relationship that one should have with his parents, with his children, and in general with his whole family. Personal and friendly relationships between people. Balance of personal and professional life. Reckless use of technology. How to succeed in life but also to share things with those around you. Stories about Greece and the Greek soul. For bullying. Stories with rules, expectations but also love. Stories found in other self-improvement books with more persuasion and understanding.
Although the book tries to convey to the reader a message of optimism, thoughts, and reflections on how we "transfer" our lives from here and there, I found it a copy of other similar books, utopian, impractical, and certainly inferior to its original sources. I don't know what to tell you, maybe it's me and I lost the essence somewhere. Disappointed, I will not lie! I do not understand the grief that has been done with this book. I was inclined to expressions and a finger shakes that I do not agree at all.
Displaying 1 - 30 of 315 reviews