What do you think?
Rate this book
Het zijn mensen: het verhaal van een gevangenisdirecteur
Gepensioneerd gevangenisdirecteur Frans Douw neemt zijn lezers mee naar een wereld achter de tralies. Hij maakt invoelbaar dat gevangenen mensen zijn met recht op herstel en terugkeer. ‘Het zijn mensen’ is het verhaal van Frans Douw over het gevangeniswezen. Een gevangenis is een omgeving waarin ongelijkheid, angst en onderdrukking een grote rol spelen. Eigenlijk staat de gevangenis voor alles wat voormalig gevangenisdirecteur Frans Douw haat. En precies dat maakte hem tot een gedreven mensen-directeur. Douw ging eind 2015 met pensioen na een lange carrière die volledig in het teken heeft gestaan van wat hij ‘menswaardige detentie’ noemt: gedetineerden verdienen veel meer vertrouwen en autonomie dan ze doorgaans in een gevangenis krijgen. Dat helpt om de schade van detentie te beperken, maar ook kunnen ze zich zo beter voorbereiden op hun terugkeer in de maatschappij. Openhartig en met vaardige pen beschrijft hij in ‘Het zijn mensen’ zijn loopbaan in verschillende Nederlandse gevangenissen en klinieken en neemt hij zijn lezers mee naar een wereld die voor de meesten van ons gesloten blijft. Hij maakt invoelbaar wat in de krant of bij de politiek vaak onzichtbaar blijft: gevangenen zijn eerst en vooral mensen met recht op herstel en terugkeer.
239 pages, Paperback
Published January 1, 2021
5 people are currently reading
38 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
November 26, 2021
Dit boek viel me op omdat mijn vader ook in het gevangeniswezen werkte, en dat toch wel een groot deel van zijn leven en hoe hij naar dingen keek, bepaalde. Hij was goed in zijn werk en geliefd bij zijn collega's, zo merkte ik toen we aan het eind van zijn leven door zijn documenten bladerden en naar een reünie gingen.
Dit boek vond ik erg boeiend, met name door de verhalen over de verschillende gedetineerden. Ieder reageert weer anders op het gevangen zitten. Douw lijkt een echte rouwdouwer: voor niks en niemand bang en daarbij erg integer. Bijzonder dat iemand 'van de straat', kleine crimineel, vaak van school getrapt of gewoon vertrokken, zo'n internationale carrière kan maken. En misschien wel juist daarom. Douw geeft in het boek al aan dat hij een theatraal iemand is en graag aandacht krijgt. Hoe eerlijk. Want inderdaad, in het boek komt hij best wel arrogant en zelfvoldaan over. Dat irriteerde mij soms. Zijn boodschap: dat iedereen recht heeft op terugkeer in de maatschappij, en met respect bejegend moet worden, komt dan wel in zijn verhalen over buitenlandse gevangenispraktijken (Texas, Rusland) aan de orde, ik vond het uit zijn Nederlandse carrière wat minder evident. Wat wèl goed naar voren komt is zijn uitgangspunt altijd in gesprek te blijven en empathie te hebben / te tonen. Het boek is niet heel erg gelikt geschreven, en daardoor komt het erg authentiek over.
Dit boek vond ik erg boeiend, met name door de verhalen over de verschillende gedetineerden. Ieder reageert weer anders op het gevangen zitten. Douw lijkt een echte rouwdouwer: voor niks en niemand bang en daarbij erg integer. Bijzonder dat iemand 'van de straat', kleine crimineel, vaak van school getrapt of gewoon vertrokken, zo'n internationale carrière kan maken. En misschien wel juist daarom. Douw geeft in het boek al aan dat hij een theatraal iemand is en graag aandacht krijgt. Hoe eerlijk. Want inderdaad, in het boek komt hij best wel arrogant en zelfvoldaan over. Dat irriteerde mij soms. Zijn boodschap: dat iedereen recht heeft op terugkeer in de maatschappij, en met respect bejegend moet worden, komt dan wel in zijn verhalen over buitenlandse gevangenispraktijken (Texas, Rusland) aan de orde, ik vond het uit zijn Nederlandse carrière wat minder evident. Wat wèl goed naar voren komt is zijn uitgangspunt altijd in gesprek te blijven en empathie te hebben / te tonen. Het boek is niet heel erg gelikt geschreven, en daardoor komt het erg authentiek over.
Read
July 13, 2021Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.
Aangezien wij hier thuis geïnteresseerd zijn in alles wat met de bestrijding van de misdaad te maken heeft was ik ook erg benieuwd naar het verhaal van Frans Douw. Want hoe is het om gevangenisdirecteur te zijn?
In de proloog wordt al direct duidelijk dat Douw een echt mensenmens is en ook respect heeft voor de gedetineerde. Hij behandelt ze als gelijkwaardige mensen. Hierdoor krijgt hij zelf ook veel respect terug van de gedetineerde. Ook lezen we dat Frans veel te vinden is tussen de gedetineerden en altijd de mens wil blijven zien en niet de misdaad. Hij staat altijd klaar om naar iemand te luisteren. Hij is niet de directeur, maar zal zich altijd als medemens en gelijke ten opzichte van de gevangene gedragen. Dit vind ik erg bijzonder en mooi om te lezen.
In ‘Het zijn mensen’ neemt Frans ons mee door zijn leven. Hoe was hij vroeger als kind? En hoe is hij aan het hoofd van een gevangenis gekomen. Tussen zijn verhaal door, kunnen we ook lezen wat er allemaal veranderd is, in het Nederlandse rechtssysteem. En persoonlijk ben ik van mening dat Frans er zeker voor gezorgd heeft dat het dragelijker is geworden in de Nederlandse gevangenissen, want de gevangen, ‘Het zijn mensen’.
Ik heb dit boek met veel interesse gelezen. Frans neemt je echt aan de hand mee, en dat is altijd prettig. De hoofdstukken zijn wel iets aan de lange kant en hierdoor had ik niet zoiets van ‘Ik lees nog even snel een hoofdstukje’, maar dit is bij dit verhaal geen probleem, aangezien het verhaal boeiend is.
Ben jij benieuwd hoe het er achter de Nederlandse gevangenismuren aan toe gaat? Of ben jij gewoon benieuwd naar het verhaal van een gevangenisdirecteur? Dan is dit zeker een boek dat je moet lezen!
Aangezien wij hier thuis geïnteresseerd zijn in alles wat met de bestrijding van de misdaad te maken heeft was ik ook erg benieuwd naar het verhaal van Frans Douw. Want hoe is het om gevangenisdirecteur te zijn?
In de proloog wordt al direct duidelijk dat Douw een echt mensenmens is en ook respect heeft voor de gedetineerde. Hij behandelt ze als gelijkwaardige mensen. Hierdoor krijgt hij zelf ook veel respect terug van de gedetineerde. Ook lezen we dat Frans veel te vinden is tussen de gedetineerden en altijd de mens wil blijven zien en niet de misdaad. Hij staat altijd klaar om naar iemand te luisteren. Hij is niet de directeur, maar zal zich altijd als medemens en gelijke ten opzichte van de gevangene gedragen. Dit vind ik erg bijzonder en mooi om te lezen.
In ‘Het zijn mensen’ neemt Frans ons mee door zijn leven. Hoe was hij vroeger als kind? En hoe is hij aan het hoofd van een gevangenis gekomen. Tussen zijn verhaal door, kunnen we ook lezen wat er allemaal veranderd is, in het Nederlandse rechtssysteem. En persoonlijk ben ik van mening dat Frans er zeker voor gezorgd heeft dat het dragelijker is geworden in de Nederlandse gevangenissen, want de gevangen, ‘Het zijn mensen’.
Ik heb dit boek met veel interesse gelezen. Frans neemt je echt aan de hand mee, en dat is altijd prettig. De hoofdstukken zijn wel iets aan de lange kant en hierdoor had ik niet zoiets van ‘Ik lees nog even snel een hoofdstukje’, maar dit is bij dit verhaal geen probleem, aangezien het verhaal boeiend is.
Ben jij benieuwd hoe het er achter de Nederlandse gevangenismuren aan toe gaat? Of ben jij gewoon benieuwd naar het verhaal van een gevangenisdirecteur? Dan is dit zeker een boek dat je moet lezen!
Displaying 1 - 3 of 3 reviews