Hij is veertig, stokoud voor een topspeler in het modernetennis. Toch is Roger Federer nog steeds een van de meest tot de verbeelding sprekende tennissers. Hij stond maar liefst 310 weken bovenaan de atp-ranglijst, waarvan 237 weken achtereen. Gedurende zijn carrière sloeg hij een duizelingwekkende 130 miljoen euro aan prijzengeld bij elkaar. Op elke tennisclub in Nederland is Roger Federer een geliefd onderwerp. De koning van Wimbledon – tien finales, acht titels – was jarenlang onverslaanbaar op de atp-tour en ook toen de giganten Rafael Nadal en Novak Djokovic zich meldden bleef Federer in het middelpunt van de belangstelling staan.
Sander Collewijn analyseert de tennisser die met ideaaltechniek speelt, de tennisser die zichzelf transformeerde om in de tweede helft van zijn carrière grand slams te winnen. De oppermachtige tennisser die het spel er zo makkelijk uit laat zien, die zowel na winst als na verlies snel zijn tranen toont. Die met rivalen Nadal en Djokovic epische wedstrijden speelde. Maar Federer komt ook aan bod als mens, als vader, als merk en als icoon.
Collewijn was bij twee van de belangrijkste wedstrijden van Federer: Rome 2006 en Australian Open 2017. Wat hij daar heeft gezien tartte zijn voorstellingsvermogen en die bewondering voor deze sportman zet hij om in dit prachtige boek.
Als je dit boek leest, ben je waarschijnlijk tennisfan en/of een bewonderaar van Roger Federer. In beide gevallen ben je beter af met andere boeken over RF (zie ook andere reviews...). Mijn aanrader is The Master: The Brilliant Career of Roger Federer. Collewijn zet de mooiste slagen van RF om in woorden, en maakt daarmee een commercieel boekje mogelijk over de rug van de prestaties van RF. Collewijn is een goed schrijver, maar enige interesse in de persoon RF had dit boek veel leuker gemaakt. SPOILER ALERT: Je kan het Collewijn ook niet kwalijk nemen: hij heeft zijn zoon Rafael genoemd...
Voegt weinig toe, benadering vanuit eigen tenniscarriere van de auteur levert niet veel meer op dan tenniskantine-/lerarenpraat. De beroemde 26 slagen van AO 2017 is leuk beschreven, maar eind beetje vreemd geintepreteerd. Veel beter: boek van Robert Misset over Federer-Nadal.