ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 9

by Rou Bao Bu Chi Rou, 肉包不吃肉, โร่วเปาปู้ชือโร่ว

"ข้าอยากกางร่มให้อาจารย์ตลอดชีวิต"
ฉู่หว่านหนิง "เจ้าพูดอีกรอบ"
"อาจารย์ ข้าอยากกางร่มให้ท่านชั่วชีวิต"
"ชั่วชีวิต?"
"ชั่วชีวิต"
"...ข้าอาจเดินเร็วมาก ไม่ได้สนใจเจ้า"
"ไม่เป็นไร ข้าจะไล่ตาม"
"ข้าอาจยืนเฉยๆ ไม่อยากเดินแล้ว"
"ข้าจะยืนเป็นเพื่อนอาจารย์"
"เช่นนั้นหากข้าเดินไม่ไหวแล้วเล่า"
"ข้าจะอุ้มท่านเดิน"
ฉู่หว่านหนิง "..."
โม่หรานชะงัก รู้สึกเหมือนไม่มีความเคารพยำเกรง
ทั้งยังไม่สุภาพ ดังนั้นจึงเบิกตากว้าง
โบกมืออย่างลุกลี้ลุกลน "ข้าแบกท่านเดิน"
"ใครให้เจ้าแบก"
โม่หรานอ้าปากค้าง ไม่รู้จะพูดอะไร
เขาเอ่ยเสียงเบา "เช่นนั้นข้าก็ไม่เดินเหมือนกัน"
"..."
"หากท่านอยากตากฝน ข้าก็จะตากเป็นเพื่อนท่าน"

Genres: Fantasy, Yaoi, Novels, Romance

379 pages, Paperback

Published December 1, 2021

About the author

Associated Names:
* Rou Bao Bu Chi Rou
* 肉包不吃肉 (Chinese Profile)
* โร่วเปาปู้ชือโร่ว (Thai Profile)
* Meatbun Doesn't Eat Meat (English Profile)

Reviews

[Makmild · Rating 4 out of 5]

มาถึงเล่มจบ (เล่ม10เป็นเล่มที่มีแต่ตอนพิเศษ) ทุกอย่างคลี่คลายหมดแล้ว ว่าทำไมซือเม่ยถึงเป็นตัวร้าย ซึ่งเอาจริงๆ ไม่ซื้อว้อย ซือเม่ยรักหว่านหนิง? ก็ได้อะ แต่นั่นมันซือเม่ยชาติที่แล้ว ชาตินี้ซือเม่ยจะรักโม่หรานได้มั้ยละ ไม่รู้เลยอะ คือไม่ซื้อไม่ใช่ว่าไม่สงสารหรืออะไร แต่เพราะเราชอบซือเม่ยไงว้อยยยยยย แล้วมันตะหงิดใจตั้งแต่เล่มไหนแล้วก็ไม่รู้ (ก็ตั้งแต่ที่รีวิวแล้วมีประเด็นซือเม่ยตลอดอะ) แล้วแบบ ถามจริ้งงงงงงงงงงงงงงงงง เป็นศิษย์หว่านหนิงเหมือนกันแท้ๆ แต่บทโคตรน้อย หนางกงซื่อกับเยี่ยหวั่งซียังบทเยอะกว่าเลยอะ เราชอบประเด็นที่ซือเม่ยเป็นเผ่าพิเศษนะ ซื้อเหตุผลของการกระทำด้วย แต่เราเศร้าที่ซือเม่ยภาคปัจจุบันแทบไม่มีบทบาทอะไรเลย (คือมีแหละ แต่มันไม่เด่นเท่าไร/คนมันรักตัวร้ายอะ) แล้วพอให้ซื่อเม่ยทำเรื่องชั่วช้าหมดแบบนี้ (แม้จะเป็นเบื้องหลัง) นังโม่ก็กลายเป็นปรมาจารย์โม่ได้แบบขาวสะอาดไร้มลทินไปเลย ซึ่ง ก็ได้อะ 5555555 ก็ดี ได้!!! (ประชดนะ)

แล้วอีกเรื่องคือดึงนังโม่ 0.5 กลับมาทำไม ให้มีกิมมิคหรอ? ถามจริงงงงง ถามจริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กลับมาให้มันดูอู้อ้า หว่านหนิงรักโม่หรานทุกเวอร์ชั่น? ไม่ซื้ออะ คือมันเหมือนอยากให้กลับมาเพราะฉากร่วมรักมากกว่า (จะโดนทัวร์ลงปะ) 🙄 คือเราว่าตรงจุดนี้มันทำให้เรื่องยากเกินไป อยากให้ดูซับซ้อนขึ้น แต่จริงๆ ส่วนตัวมากๆ (ก็ส่วนตัวทั้งหมด) คือไม่ต้อง อย่าหาทำ 555555 แล้วจะให้โม่หรานเป็นคนพิเศษไปถึงไหน เป็นลูกหลานตระกูลหนาน เป็นเผ่าพิเศษ เอ้ออเอาเว้ย เอาให้หมด 5555555 ลูกรักกกกกกกกกกกก

หมดละ สองประเด็นที่ขัดใจ ทำไมเป็นคนที่รีวิวแล้วต้องด่าก่อนนะ 55555555555 แต่ที่เหลือคืออวยหมด ชอบมากมากมากมามากมาก เราว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผสมอภิปรัชญามาได้สนุกและไม่ยัดเยียดมากๆ จบดีด้วย โดยเฉพาะตอนที่เซวียหวิงบอกลูกศิษย์ อย่าด่วนตัดสินใคร มันคือบทสรุปที่ดีมากๆ ตอนที่แก้งค์สามสหายชาติที่แล้วกับชาตินี้เจอกันคือ โคตรตลกกกกกกก 55555 แบบดี

เราร้องไห้พาร์ทเซวียหมิงเยอะมาก มันเจ็บแทนอะ การโดนทิ้งให้อยู่คนเดียวแบบนี้ แต่สุดท้ายก็เติบโต และมีความรักแบบครอบครัว แบบสหาย มันเป็นอีกมิติหนึ่งของคำว่ารักที่ไม่จำเป็นต้องเป็นแบบคนรัก แต่ความรักมันมีหลายรูปแบบ ซึ่งแบบ กอดๆ นะสหาย

พูดถึงขัดใจ ว่าแล้วก็มีอีกคือฉากร่วมรัก 5555555 แม่งเอ้ย จะมีอะไรมาเยอะแยะ ถ้าตัดเฉพาะซีนร่วมรักก็ได้ฮัสกี้อีกหนึ่งเล่มแล้วอะบอกเลย 555555555555 คือเข้าไจแหละว่ามันเป็นส่วนหนึ่งที่หลอมละลายและเสริมความรักให้คู่หลัก แต่มันเป็นส่วนเสริมว้อย 5555555 เราเชื่อว่าสองคนนี้แม้ไม่มีประเด็นเซ็กส์ก็ยังรักกันทุกชาติภพอะ ต่างฝ่ายต่างแสนดีขนาดนี้ มันเลยทำให้เราชอบเรื่องความรักของเรื่องนี้มากๆ คือกว่าจะรักกันต่างฝ่ายต่างเสียสละให้กันมากขนาดไหน กว่าจะค้นพบใจตัวเองคือ ไม่ธรรมดามากจริงๆ โดยเฉพาะซีนที่หว่านหนิงเจอโม่หรานครั้งแรกคือขนลุกมาก แบบโห ดี กับซีนแรกๆ ที่ทำให้น้ำตาไหลพรากคือแบกโม่หรานขึ้นบันไดสามพันขั้น โอยยยยยยย อาสก์เรียล? น้ำตาไหลไปหมดแล้ว

สรุป เรื่องนี้เรารักเลย จะตามอาจารย์คนนี้ทุกชาติภพ และตามคนแปลทุกชาติไป คนแปลแม่งเก่งมาก มากมากมาก แปลสวย แปลดี แปลกระชากใจ ไม่มีขาด ไม่มีเกิน กราบกราน แปลดีมากเลยค่ะ ฮือ แล้วมี footnoted อธิบายคำศัพท์ต่างๆ ด้วย ชอบมากๆ ขอบคุณสนพ.ที่ให้คนนี้แปล และขอบคุณคนแปลที่เลือกแปลเรื่องนี้ กอด

เรื่องนี้จริงๆ เราจะให้ 5 ดาวถ้าไม่มีประเด็นขัดใจทั้งสามข้างต้น (ฉากเซ็กส์พร่ำเพรื่อ/ซือเม่ยปัจจุบันบทน้อย/โม่หรานติดสกินทองเยอะไป) เลยเอาไป 4.7 พอ 5555555 แต่โครงเรื่องแม่งโคตรดี ประเด็นแม่งใหญ่และเอาอยู่ทุกจุด ขยี้ทุกซีน แม่เอ้ย ขยี้อารมณ์เก่งชิบหาย บางเรื่องก็เดิมๆ แบบการไม่เข้าใจกันของแม่ลูก ความชายเป็นใหญ่ ความไม่เท่าเทียมต่างๆ แต่แบบ ขยี้เก่งจนร้องไห้ทุกจุดอะ เอาน้ำตาสำหรับปีนี้ไปหมดแล้ว (เว่อร์) และพัฒนาตัวละครดีมากเกือบทุกตัว (ยกเว้นซือเม่ย ตกม้าตาย เซ็ง)

เพิ่ม คุยกับเพื่อน เพื่อนถามว่าทำไมชอบซื่อเม่ย (เรียงลำดับความชอบตัวละคร : หนานกงซื่อ > ซื่อเม่ย > หว่านหนิง / เอาแค่ทอปทรีพอ) เออ จริงๆ เรารีวิวเรื่องนี้แบบเล่มต่อเล่มเพื่อเก็บความรู้สึกตัวเองด้วย เราติดใจซื่อเม่ยตั้งแต่เล่มสาม ติดใจมาตลอด เพราะเราคิดว่าคนๆ นี้คือคนที่น่าสงสารที่สุดสำหรับเราเลย ซื่อเม่ยภาคปัจจุบันด้วยนะ ไม่ใช่ภาคอดีต เขาเป็นคนที่ไม่มีใครเข้าใจจริงๆ แม้กระทั่งนักเขียนก็อาจจะไม่เข้าใจตัวละครตัวนี้เลย (บทโคตรน้อยแถมเหมือนโดนยัดบทให้) แต่เราสงสัยจริงๆ นะว่าถ้ามีใครสักคนที่รักซื่อเม่ยเหมือนที่หว่านหนิงรักโม่หราน เขาจะเป็นคนแบบนี้มั้ย เขาจะไปถึงขั้นทำลายทุกอย่างเลยมั้ย จะบิดเบี้ยวแบบนี้มั้ย ถ้าหากเขามีใครสักคนที่รักเขา หรืออย่างน้อยซื่อเม่ยก็รักตัวเองบ้างก็ได้ ไม่ใช่ทุกอย่างทำเพื่อคนอื่นไปหมด สำหรับเราตั้งแต่ต้นจนจบ ซื่อเม่ยเผยตัวตนออกมาแค่ครั้งเดียวคือตอนที่ก่อนจะตาบอด เราเชื่อว่านั่นคือใจจริงของเขาแม้จะโดนบอกว่าทำเพื่อเป้าหมายก็ตาม แต่ทุกประโยคที่บอกออกมาเป็นความจริงที่หาได้ยากของเขาแล้ว เราเลยสงสาร และรักซื่อเม่ยในส่วนการที่ไม่มีใครรักเขาเลย (แม้กระทั่งคนเขียน 55555555555) แต่ซื่อเม่ยก็ยังต้องแพ้ให้หนานกงซื่ออยู่ดี 55555555555555555 เพราะหนานกงซื่อคนดีคนเดิมลูกรักของแม่ตายจริง เจ็บจริง ถ้าไม่ตายก็อาจจะไม่ได้ที่หนึ่งอะ 5555555555 (ทำไมเป็นคนแบบนี้)

[Celeste · Rating 4 out of 5]

อ่านถึงคำว่าจบบริบูรณ์แล้วนึกถึงตอนจบในละครทีวีสมัยก่อน ทุกคนชีวิตสุขสันต์ มีพระอาทิตย์ทะเลเป็นฉากหลังอะไรทำนองนี้ล่ะค่ะ ช่วงหลัง ๆ แอบเยิ่นเย้อน่าหาวเล็กน้อย แต่โดยรวมเราถือว่าผู้เขียนเก็บประเด็นได้ค่อนข้างครบถ้วนนะคะ

ถ้ามีผลงานออกมาแปลไทยให้ได้อ่านอีกก็จองซื้อเลยแน่นอนค่ะ

ไปอ่านตอนพิเศษต่อค่า^^ หรือจะรอเล่ม 10 ดีจะได้ไปให้ครบ ๆ ทีเดียว ยังไงดี ๆๆ 😂



P.S. จุดนึงที่เราไม่ค่อยเห็นด้วยคือ จุดจบของฮว่าปี้หนาน Aka ซือเม่ยในภพท่าเซียนจวิน

มันดูเสียสละวีรบุรุษเกิ๊นน ช่วยเหลือชาวเผ่าเบาะคนงามข้ามสะพานไปโลกปีศาจได้จนโดนทับตาย คือคนนี้เราไม่อินด้วยอะค่ะ ทำเรื่องไปเยอะเกินชุบตัวได้ นี่แทบจะเป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์แล้ว

ถึงจะบอกว่าเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรกระทำแบบเดียวกันกับเผ่าเบาะคนงามกระดูกผีเสื้อเหมือนกันก็เถอะค่ะ

เอาจริงมีพี่สาวคนละแม่เป็นทายาทหอเทียนอินผู้พิพากษาชี้เป็นชี้ตายในโลกผู้บำเพ็ญเพียรทั้งทีแถมตัวพี่สาวมู่เยี่ยนหลียินดีช่วยเหลือเผ่านี้เพราะเป็นเผ่าของท่านแม่บุญธรรมที่เลี้ยงดูมาจนถึงขั้นสละชีวิตตนเองเป็นสะพานข้ามไปโลกปีศาจได้ขนาดนั้น

ก็ให้ชาวเผ่าที่เหลือมาอยู่ในอาณัติหอเทียนอินไม่ได้หรือ มีอำนาจขนาดนั้นสั่งให้ทุกสำนักบำเพ็ญเพียรห้ามยุ่งกับเผ่าเบาะคนงาม ไม่งั้นจะถูกเทพพิพากษา แค่นั้นก็คงหาคนอยากลองดียากละอะค่ะ ดูจากความงมงายของคนในเรื่องนี้ คงได้ผลดีพอสมควรเลย

นี่ทำเอาสะใจมากกว่า จิตใจได้ผิดเพี้ยนไปตั้งแต่เห็นพ่อกินแม่แล้วมั้งคะ เลยวิปริตเลวทรามเพิ่มขึ้นตามอายุที่เติบโตขึ้น

ตอนเค้าตายเลยเฉย ๆ คิดว่าโดนน้อยไปด้วย น่าจะโดนให้สลายวิญญาณไปเลย นี่แค่ตายอะ เดี๋ยวก็วนเวียนมาเกิดใหม่ได้ โชคดีกว่าน้องฉู่หลานอีก หมั่นไส้ค่ะ

ซือเม่ยในชาตินี้ยังคิดได้ อันนี้น่านับถือที่ภายหลังถึงจะตาบอดแล้วก็ไม่ทะเยอทะยานอีก รับรักษาคนไปทั่วไถ่บาป



กับจุดที่สองที่อ่านแล้วตะหงิด ๆ ตั้งแต่เล่ม 7 ละ

คือจะให้มีท่าเซียนจวินมาเพิ่มจนเรื่องจบก็ยังอยู่ในตัวโม่หรานทำไมกัน เพิ่มสีสันให้ฟูฟ่าเหรอคะ ให้มีฉาก Rape วิปริตงี้ 🙄😒

ก็ท่าเซียนจวินนี่ฆ่าตัวตายไปแล้วได้มาเกิดใหม่เริ่มใหม่ตอนอายุ 16 ปีในภพปรมาจารย์โม่แล้วนี่นา ช่วงเล่มแรก ๆ ก็คือท่าเซียนจวินตัวจริงเสียงจริงเลย แค่ยังเด็กเลยออกแอคชั่นมากไม่ได้ ยังไม่มีอำนาจทางโลกพอ แต่จิตใจก็บ้าบอพอกัน

จนเวลาผ่านไป ได้รู้ความจริงที่ถูกหลอกลวงบ้าง มองข้ามไปบ้าง คนรอบตัวเปลี่ยนแปลงไปบ้าง

สุดท้ายสำนึกผิดได้เลือกเองว่าจะเป็นปรมาจารย์โม่ บำเพ็ญเพียรเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นตามปณิธานเมื่อยังเด็ก

ก็ทำดีมาก ตัวละครเติบโต Coming of Age ไปแล้วจะให้ไอ้ตัวเดิมโผล่มาอีกทำไม มีตัวตนจนจบเล่มยังอยู่เป็นบุคลิกที่สองต่อไปอีก รู้ไหมว่ากว่าเราจะอ่านมาจนไม่ปาหนังสือทิ้งเพราะเกลียดท่าเซียนจวินผู้แสนโง่เขลาแล้วยังหยิ่งทำตัวเลวทรามได้นี่ต้องผ่านไปกี่เล่มกัน

จะดึงกลับมาทำไมไม่รู้ เป็นอีกสิ่งที่อ่านแล้วไม่อิน ถ้ามาแต่ซากศพจบศึกใหญ่แล้วจากไปก็ยัง ok เป็นสีสันให้คนอ่านตกตะลึงคาดไม่ถึงกันไป เพราะแค่นั้นก็เยอะแล้วสำหรับสิ่งที่นางทำลงไปอะนะคะ ถึงจะเพราะถูกดอกแปดขมแค้นนิรันดร์ชักใยอยู่ก็เถอะ มันก็ทำให้เกิดการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ในโลกนั้นจนจะหมดโลกละ ไม่รู้จะให้อภัยนางยังไงเลยค่ะ



จุดที่สาม อันนี้คงมีความคิดตรงข้ามกับผู้เขียนเลย เอาเป็น What If แล้วกันค่ะว่า

เอาจริง ๆ ไม่น่าเขียนให้ทำเลวเพราะโดนควบคุมเลย มันทำให้พระเอกโม่หรานขาวสะอาดเกิน ผิดโทนเรื่อง ให้นางทำบ้า ๆ แต่สำนึกผิดจนคิดไถ่บาปจนตัวตายเรายังพอยอมรับได้ อยากให้กล้าทำกล้ารับ แต่นี่ก็นะ.. ใส่ตะกร้าล้างจนสะอาดเชียว

จะว่าไปก็ล้างให้ขาวจั๊วะเกือบทุกตัวละครใหญ่ ๆ หลัก ๆ เลย เค้าทำเพราะมีเหตุผลลลน้าาา

ทุกคนจะทำอะไรก็มีเหตุผลมาทั้งนั้นแหละค่ะ ถ้าไม่ยอมถอยจะเอาแต่ใจตัวเองให้ได้ก็แล้วแต่ละว่าจะไปสุดทางได้ขนาดไหน เหมือนเราอ่านประวัติของฮิตเลอร์กับสตาลินหรือเหมาเจ๋อตุงนั่นแหละค่ะ

เราว่าให้เค้าเลือกที่จะทำเลวเพราะเค้าเป็นคนเทาเข้ม เทาอ่อน ดำมืดมิดด้วยตัวเองแบบนี้นี่จะไม่ได้เลยเหรอคะ

และในเมื่อเลือกไปแล้ว ก็ควรรับผลการกระทำของตัวเองด้วย จะมาบอกเค้าไม่รู้งิ ก็คงจะไม่ได้.. จะมาล้างใส่ตะกร้ายังไงก็คงไม่สะอาดเหมือนผ้าที่เพิ่งซื้อมาจากร้านหรอกค่ะ



ก็เป็น 3 จุดใหญ่ ๆ ที่เราอ่านแล้วคิดว่าถ้าไม่มีคงสมบูรณ์แบบกว่านี้ กล้าทำกล้ารับไป แต่โดยรวมเราชอบเรื่องนี้ ไม่งั้นคงอ่านมาถึงเล่ม 9 ในเวลาแค่นี้ไม่ได้ค่ะ

รอผลงานเรื่องต่อไปนะคะ 🥰

[Jiji Jidapa · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวม เล่ม 1-9

รีวิวยากจริงๆ ค่ะ เป็นนิยายที่มีจุดที่เราชอบมากและอ่านติดพัน แต่ในขณะเดียวกันก็มีส่วนที่ไม่ชอบและแอบหวังว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้ ส่วนที่ประทับใจคือการเขียนด้านความสัมพันธ์ตัวละคร เรียกได้ว่ามีทุกปมความรักในเรื่องเดียว ทั้งรักข้างเดียว รักสามเส้า second chance ความรักแบบบิดๆเบี้ยวๆ รักแท้รักลึกซึ้ง หรือความรักของครอบครัว ความรักของเพื่อน มีหมดค่ะ แล้วเขียนได้ดีเหลือเกิน เรียกทั้งเสียงหัวเราะและเรียกทั้งน้ำตาได้เป็นระยะ ส่วนที่เรายังคิดว่าน่าจะทำไดีดีกว่านี้คือ พล็อตและเนื้อเรื่องโดยรวม

ที่ชอบ
- คาแรกเตอร์ตัวละคร ตัวละครมีความซับซ้อน ไม่ราบเรียบ ไม่มีขาวดำ มีแต่เทามาก เทาน้อย ทุกการกระทำมีท่ีมาที่ไป ชอบความซับซ้อนในอารมณ์ของของตัวละคร มันสมจริงดีในแง่ความรู้สึก

- การดึงอารมณ์ร่วม ฉากบรรยายความรู้สึก ไม่ว่าจะรัก จะแค้น หรือรู้สึกผิด เราว่าคนเขียนทำได้ดีมาก ฉากหวานก็น่ารัก ฉากเศร้าก็เขียนได้บีบหัวใจ โดยเฉพาะฉากเจ็บปวดใจเงียบๆ หรือน้อยเนื้อต่ำใจ อ่านแล้วถ้าน้ำตาไม่ไหลก็ต้องน้ำตาซึมตลอด (เราชอบมากจนคิดว่าถ้าคนเขียนลองเขียนเรื่องที่พล็อตเรียบๆ แต่เน้นอารมณ์ของตัวละคร จะต้องปังสุดๆ แน่ๆค่ะ)

- ความกล้า เราชอบที่คนเขียนเขียนความเลวร้ายของตัวละครเอกแบบไม่เหนียมอาย (ทั้งพระเอก ตัวร้าย ตัวละครหลักอื่นๆ) แล้วยิ่งประทับใจที่สุดท้ายก็ไม่ได้เขียนข้ออ้างให้พระเอกไปซะทุกเรื่อง เรามันสมจริงดีค่ะ อ่านแล้วอิน คนเราผิดพลาดได้และไม่มีใครเลวมาแต่กำเนิด ในขณะเดียวกันก็ชอบความกล้าของเรื่องราวทางด้านตัวร้ายที่ไม่ได้จบแบบสูตรสำเร็จไปซะทีเดียว เขียนจนเราอดเห็นใจแอบเอาใจช่วยไปด้วยไม่ได้


ที่ไม่ชอบ
- พล็อต ฮัสกี้ฯ เป็นนิยายที่พล็อตอลังการเหลือเกินค่ะ ทั้งในด้านโลกที่เกี่ยวข้อง ทั้งในด้านเงื่อนงำ ปมตัวละคร ในด้านดีมันคงทำให้เล่นกับความซับซ้อนของอารมณ์ตัวละครได้มากขึ้น (อย่างเช่นตัวการกลับมาเกิดของโม่หรานในชาติที่สองกับความรู้สึกทั้งหมดที่โม่หรานต้องแบกไว้) แต่ในขณะเดียวกันเรารู้สึกว่ามันล้นเกินไป ปมมันเยอะไปหมด ทั้งเล็กทั้งใหญ่ การเฉลยปมโดยกล่าวถึงเรื่องใหม่หรือตัวละครใหม่ในเล่มหลังๆ ทำให้บางทีอารมณ์มันสะดุด หรือบางทีมันซับซ้อนจนต้องทำความเข้าใจอยู่สักพักถึงจะค่อยอินไปกับตัวละครได้

- ความเป็นเหตุเป็นผล เราว่าการผูกปมและการคลี่คลายมันยังไม่ค่อยเนียน เหมือนอยากให้ง่ายก็ง่าย บางอย่างก็เขียนให้ยาก หลักเกณฑ์เหตุผลมันเลยดูไม่สอดคล้อง เราเลยรู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันเลยไม่ลื่นไหล ไม่เนียนเท่าที่ควร

สรุปว่ายังเป็นเรื่องที่ชอบมากอยู่ค่ะ โดยเฉพาะเรื่องราวความผูกพันของตัวละครที่อยากกดห้าดาวเต็ม เสียดายที่เราว่าการดำเนินเรื่องมันดูยุ่งเหยิง และบางครั้งก็ยืดเยื้อไปหน่อย เลยขอให้ทั้งซีรี่ย์ที่สี่ดาวค่ะ

สุดท้ายนี้ ที่อดพูดถึงไม่ได้คือการแปล แปลดีสำนวนดี เลือกคำดีเหมาะเจาะไปหมด ไม่มีที่ติ ประทับใจมากค่ะ

[Ning · Rating 4 out of 5]

รู้สึกเหมือนเป็นอิสระ ปุ้งปัง ๆ

ถือว่าอ่านจบแล้วกันนะคะ ที่เล่ม 9 มารีวิวรวมที่เล่มนี้เลยดีกว่า

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พล็อต น่าสนใจ จะว่าใหญ่ก็ใหญ่ จะว่าวน มันก็วน
ถ้าถามว่าชอบมั้ย... เรียกว่าอ่านได้ดีกว่า

จุดที่���อบ
การเติบโตของตัวละคร แต่ละตัวมีการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะทางร่างกาย หรือทางจิตใจ
การเดินเรื่องที่น่าติดตาม พล็อตที่น่าสนใจ

แต่ ... จุดที่ไม่ชอบ มีเยอะมาก
ช่วงแรก ๆ คือการเล่าแบบกั๊ก ๆ เข้าใจว่าเก็บไว้เล่าในตอนต่อ ๆ ไป ค่อย ๆ เฉลยแบบเอาให้ปัง
แต่!! บางทีจะรู้สึกว่า นี่แต่งเพิ่มทีหลังหรือเปล่า? นี่วางแผนไว้มั้ย หรือเพิ่งคิดได้กันแน่ ประมาณนี้
บางอ��่างเนียน บางอย่างไม่เนียน แต่ช่วงแรก ๆ จะหงุดหงิดมากจริงๆ

การเล่าซ้ำ .. ก็เพราะไอ้การก้๊กข้อมูลตอนแรก ๆ พอจะมาเล่าอีกที ก็ต้องเล่าใหม่ตั้งแต่ต้น
เอาแค่เบื้องหลังพระเอกนี่คือ กั๊กตั้งแต่เล่ม 1 เฉลยเล่ม 8 นะคุณ
อยู่จนๆ ห้องเก็บฟืนกี่รอบ ขอทานกี่รอบ อยู่หลุมศพแม่กี่รอบ เจออาจารย์กี่รอบ
ฝากเป็นศิษย์กี่รอบ ก็วนไปสิจ๊ะคุณ

NC .. น่าเบื่อ ซ้ำ ๆ วน ๆ เดิม ๆ ถ้าแยกเฉพาะ NC ออกมา น่าจะประมาณ 2 เล่มได้
แล้วแบบ ละเอียด ยาวนาน.. แล้วจะอ่านข้ามมากก็ไม่ได้ บางทีก็มีข้อมูลอะไรอยู่ในนั้นเหมือนกัน
และอันนี้คือไม่เข้าใจ จะบ่อยเพื่อ? จะนานเพื่อ? เพราะแทบทั้งหมดคือการขืนใจ ความจิตวิปริตของพระเอก
อ่านแล้วนึกสงสัย... เค้าต้องการอะไรจากคนอ่านฟะ??? ฟิน??? จริงดิ!!! ไม่เอาน่า!!!

โศกนาฏกรรม ที่แบบ ถาโถม .. แม้กระทั่งตัวร้าย ก็ยังอุตส่าห์แต่งเบื้องลึกเบื้องหลังมาให้อีก
แต่บางทีมันมาเยอะไป.. เพิ่งจะหยุดร้องไห้ไป 2 หน้าที่แล้ว เอาอีกแล้วเหรอ!! ใช้ทิชชูเปลืองมาก บอกเลย

ต้นเหตุ - ปลายเหตุของ ลาสบอส .. นี่คือแบบ งงใจเฟ้ย ทำไมต้องทำขนาดนี้
พี่สาวเธอแทบจะอยู่จุดสูงสุดของโลกเซียนแล้วเฟ้ย ออกกฏมาสักอันมั้ย
เชือดไก่สักคดี 2 คดี เนี่ยจบแล้ว เพราะหลัง ๆ ก็แทบจะไม่มีใครทำแบบนั้นกันแล้วนี่
ไม่ว่าจะตำรายา หรือ สำนักหลายแห่ง ก็ไม่เห็นด้วยกันแล้ว จะส่งกลับบ้านสินะ
ทำไมต้องส่งกลับ ... อยู่รวมกันอย่างผาสุขงี้!! ไม่ได้เหรอ??

แต่!! ปฏิเสธไม่ได้ว่ามัน .. สนุก .. สนุกมาก รวมถึงข้อความต่าง ๆ ที่มันค่อนข้างอิมแพคดี
เพียงแต่ว่า ...
มันมีหลายอย่างที่ไม่เห็นด้วยมากไปหน่อย หรือเราอาจจะโมโหมากไปกับ NC ที่มาเยอะเกินเข้าใจ
นิยายชุดนี้เราเลยให้ได้แค่สนุก... แต่ไม่ได้ถึงกับ ควรค่าที่ต้องอ่านค่ะ..

[RHEA · Rating 4 out of 5]

จบแล้วว อาจจะด้วยเว้นช่วงนานหรืออะไร อ่านฉากดราม่าอะไรถึงไม่รู้สึกอินเลยสักอย่าง รู้สึกเหมือนรีบจบจัง ตอนแรกคิดว่ายังเหลือปมอีกเยอะ แต่อยู่ๆ ก็คลายด้วยดี(???)ในเล่มนี้ได้ง่ายๆ เฉยเลย

ก็ เฉลยปมซือเม่ยที่คาใจ แต่ก็ยังรู้สึกว่าเล่นใหญ่จัง เพื่อเผ่าตัวเองถึงกับฆ่าล้างเผ่าพันธุ์?? แล้วคนที่ทำดีกับตัวเองล่ะ คนที่เห็นชัดๆว่าเป็นคนดีล่ะ? สั่งการให้ฆ่าได้อย่างเลือดเย็นเลยเหรอ ไหนจะมู่เยียนหลี รู้สึกว่าสเกลใหญ่ระดับนี้แต่ตัดสินใจกันได้ง่ายมาก เรื่องของสองมิติที่มีคนจากสองโลกมารวมกันก็..แปกๆ ไหนจะท่านท่าเซียนจวินที่เอากลับมาทำไมไม่รู้ (หงุดหงิดรำคาญความคิดว่าตัวเองโดนทำร้ายเลยจะกร่างใส่อจ.ยังไงก็ได้จริงๆ ขนาดรู้ความจริงยังเลือกไม่สนแล้วทำตัวบัดซบต่อ ขอร้อง หงุดหงิดมาก) เหมือนผ่านดราม่ามามากมายจนชินชาละ รู้สึกว่าก็อ่านได้ แต่ไม่ได้ชอบฉากไหนเป็นพิเศษเลยในเล่มนี้

เสียดายตัวละครซือเม่ยในชาติใหม่ คือหายแบบ หายไปเลยจริงๆ ทำไมอะ 55555555 นึกว่าจะมีบทอะไรมากกว่านี้ ดูเป็นตลค.ที่มีพัฒนาการมากนะ มากกว่าฮวาปี้หนานอีกว่าไป รายนั้นก็จะล้างโลกอย่างเดียว แอบเห็นด้วยกับรีวิวคนอื่นว่าจับนังหมาโม่ใส่ตะกร้าล้างน้ำจนสะอาดเลยนะ ด้วยการโยนบาปให้คนอื่นเนี่ย คือต่อให้มีดอกขมอะไรนั่นชักใย การกระทำเลวร้ายที่ตัวเองทำก็คือตัวเองตัดสินใจทำอยู่ดีปะ เป็นความคิดลึกๆ ในใจของตัวเองอะ แล้วยิ่งมีบทขืนใจของท่าเซียนจวินคือ ewww มาก บรรยายละเอียดเพื่อใคร ยิ่งละเอียดยิ่งรู้สึกติดลบกับพระเอกอะ นี่อ่านไปเอาจริงก็แอบรู้สึกว่าอาจารย์คือ stockholm syndrome ปะ คนเรามันจะรู้สึกดีกับคนที่ข่มขืนทั้งร่างกายทั้งจิตใจงี้ได้เหรอ หรือเพราะเป็นพระเอกเลยได้? เพราะชอบกันอยู่แล้วเลยได้?? ปกติชอบอ่านคสพ.แนวศิษย์อาจารย์นะ แต่ทำไมอ่านเรื่องนี้แล้วแบบ... อืม..... เชียร์ไม่ลง5555555

บ่นจบแล้ว ขอชมบ้าง ต้องยอมรับว่านักเขียนเล่าเรื่องเก่ง เรื่องราวต่างๆ ของบรรดาตัวประกอบ สำนักน้อยใหญ่ ความหลังอะไรต่างๆ เล่าได้ดีมาก ทำเสียน้ำตาไปเยอะ ความสัมพันธ์ของตัวละครน่าสนใจ บทที่น่ารักก็น่ารักจนใจเจ็บ บทตลกก็ตลก บทดราม่าก็ทำร้องไห้ ถึงจะมีช่วงเนือยเนิบหรือบทที่แอบ creepy หน่อยๆ แต่รวมๆ แล้วสนุก และที่สำคัญ คนแปลเก่งมากก แทบไม่รู้สึกสะดุดเวลาอ่านเลยทั้งที่มันแปลยากมากแน่ๆ อย่างพวกบทเข้าฉากแบบรุนแรงของพระนายงี้ยังแปลออกมาแบบภาษาสวยมาก ไม่รู้สึกว่าลามกเลย เก่งอะ 555555555 ยอมใจเลย โหดมากทีมแปลทีมบก.

ถ้าลองอ่านใหม่แบบรวดเดียวอาจจะได้ครส.ที่ต่างออกไปมั้ง? แต่พอแล้ว ครั้งเดียวพอ555555

[addie · Rating 4 out of 5]

(3.75/5) แอบลังเลว่าจะให้สามดาวหรือสี่ดาวดี เพราะเป็นการจบที่เราไม่ชอบเอาเสียเลย สำหรับในเล่มนี้เราว่าบางฉากบางจุดค่อนข้างยืดเยื้อ ไม่ค่อยสมเหตุสมผล การเฉลยปมค่อนข้างจะไร้จังหวะจะโคนไปหน่อย รู้สึกว่ามีเวลาตั้ง 9 เล่มแต่กลับมาอัดในเล่มท้ายๆ ทำให้เนื้อหาเล่มหลังๆอ่านแล้วรู้สึกล้นทะลัก แต่สิ่งที่เราชอบก็คือภาษา ชอบภาษาของคนเขียนมากๆ และรู้สึกว่าแม้ว่าปมจะเยอะแต่ก็สามารถตามเก็บได้จนเกือบครบถ้วน และตัวละครต่างๆก็มีสีสันดี แต่จุดใหญ่ๆที่เราไม่ชอบคือมันหาจุดลงได้แย่มาก ส่วนตัวมองว่าคาแรคเตอร์โม่หรานนี่ค่อนข้างขาดเสน่ห์ เมื่อเทียบกับท่าเซียนจวิน

สำหรับรีวิวรวม 9 เล่ม มาเริ่มต้นจากสิ่งที่ชอบกันบ้าง อย่างแรกเลยคือเราชอบการวางคาแรคเตอร์ในเรื่องนี้มาก ทำได้น่าสนใจ และที่น่าประทับใจคือแม้ว่าจะมีตัวละครเยอะมากๆ แต่ก็ไม่รู้สึกขี้เกียจอ่านและจำไม่ได้ ตัวละครมีความน่าสนใจทุกตัวโดยเฉพาะเซวียเหมิง

สองคือมันน่าติดตามมากๆ อ่านรวดเดียว ฉากดึงอารมณ์ก็ทำได้ดีมาก ชอบเล่มสามที่สุด เขียนได้ร้องไห้น้ำตาไหลพราก

สามคือการแปลและภาษา ภาษาดีมากๆ โดยเฉพาะฉากจบของเล่ม 9 ที่ทำให้เราตัดสินใจให้เล่มนี้ 4 ดาว

แต่จุดที่ไม่ชอบอันนี้คือต้องพูดยาวหน่อยเพราะมีจุดที่ไม่ชอบหลายอัน อย่างแรกเลยคือรู้สึกว่าคาแรคเตอร์ตัวละครนับจากเล่ม 4 มีความเปลี่ยนแปลงค่อนข้างมาก เข้าใจว่าโม่หรานโดนฝังยาพิษ แต่ความยึดติดในเล่ม 1,2,3 ทำให้เชื่อได้ยากมากว่าจะสามารถเปลี่ยนเป็นคนละคนได้ขนาดนี้ ทำให้เรารู้สึกว่าคาแรคเตอร์ดรอปความน่าสนใจลงไปเยอะมาก ส่วนเล่ม 4,5,6 นั้นเต็มไปด้วยน้ำค่อนข้างเยอะและทำให้รู้สึกว่าฉู่หว่านหนิงเป็นคนละคนกับในเล่มแรกๆ ฉาก sex ใส่เข้ามาเยอะมากจนทำให้รู้สึกว่าทำไปเพื่ออะไร ทั้งกับโม่หรานชาตินี้และชาติก่อน แล้วก็รู้สึกว่าโม่หรานในชาติปัจจุบันแบนมาก ท่าเซียนจวินน่าสนใจกว่าอีก (อาจจะทำให้รู้สึกไม่ชอบตอนจบด้วยมั้ง)

จุดที่ 2 คือการใช้ความบังเอิญเป็น plot tool รู้สึกว่าการใช้มุกแบบคนนี้จริงๆเป็นลูกของคนนี้หรือคนนี้เคยช่วยเราตอนเด็กๆมันค่อนข้างน่าเบื่อและเล่มนี้มันดันใช้มุกนี้เยอะมากจนรู้สึกว่าอีกแล้วเหรอ โล���เราต้องกว้างใหญ่ไพศาลแต่กลับมาเจอคนเดิมๆซ้ำๆ มันเว่อไปอะ พลอตที่ใช้การเป็นมิติก็ค่อนข้างงง จริงๆน่าจะมีอธิบายมากกว่านี้

จุดที่ 3 ตอนจบ รู้สึกว่าคนเขียนเหมือนรักพี่เสียดายน้อง เลือกไม่ถูกว่าจะเก็บใครไว้ดี ซึ่งจริงๆแอบเชียร์ท่าเซียนจวินนะ แต่พอมันเป็นบทสรุปออกมาแบบนี้ทำให้รู้สึกอิหยังวะมากๆ เหมือนไม่รู้จะจบยังไง แล้วตัวละครหลายตัวก็คือหายไ��เลย อย่างซือเม่ยที่ควรจะมีบทบาทมากกว่านี้เพราะเป็นหนึ่งในตัวละครที่สำคัญมาก บทสรุปของแต่ละคนก็ดูงงๆไร้ที่มาที่ไปเกินไปหน่อย

จุดที่ 4 จริงๆรู้สึกว่าการเฉลยว่ามีการฝังพิษเอาไว้ในร่างโม่หรานมันทำให้เนื้อเรื่องไม่ค่อยมีมิติ ตัวละครมันเป็นคนชั่วได้ และรีดีมตัวเองได้ และมันจะน่าสนใจมากกว่า


โดยรวมก็ไม่เสียดายเงินที่ซื้อนะ แต่ทั้งซีรี่ย์นี้ยังสู้เหรียญทองแดงปราบพิภพไม่ได้

[Giyongchy · Rating 4 out of 5]

เป็นเล่มจบที่มีบทสรุปได้ลงตัว​ สำหรับเราความพีคไปอยู่ที่เล่ม​ 7-8 แล้วเล่มนี้ก็เป็นการดำเนินเรื่องไปถึงตอนจบ​ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกลียดตัวร้ายไม่ลงจริงๆ​ ทั้งตัวบอส​ ลาสบอส​ ร้ายเล็ก​ ร้ายน้อย แม้แต่ท่าเซียนจวิน​ โม่หรานสายดาร์ค​ เพราะทุกตัวละครมีเหตุผล​ที่มาของความร้าย​ แต่ละตัวละครชีวิต​มันหนักหน่วง​ เป็นพล๊อตที่ต้องขอกราบคนแต่ง​ คนแปลก็แปลได้ดี​ลงตัวมากค่ะ​ เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ควรได้อ่านของปี​ 2021​ ❤️​

[? · Rating 5 out of 5]

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ (ทุกเล่มรวมกัน, whole series)

เล่มนี้ 4.7/5

(04/08/24 ตี 2 Better than the essay I wrote in class, also notice a lot of wrong grammar and weird sentences but I’m letting it slide. I remembered having lots of unexpressed feelings and comments I didn’t write because I was overwhelmed after reading. It will be so fun to read this again and pick up those unwritten thoughts. No HAHHAHA the fact that I already wrote this at the bottom…I didn’t expect that. I’m done with myself. I’m back again 03:02 to clarify that until this day, no book has replaced 2ha. Don’t think any book will any time soon. I’m so attached…I’m still here at 03:05 to analyze myself. I think that I’m attached because I can relate to Moran. He’s also attached so I can empathize with him more and become more attached because he’s attached. I can’t help but pity him and myself because we’re so easily attached. This doesn’t make any sense cause I’m secretly sleepy I guess. The reason I’m attached to this is more than that…lemme reread)

My No.1 danmei right now! I love the journey of reading it. Because it has 10 books, it took me a good while to pick up. I literally read plenty of reviews , listened to ost. to convince myself before I decided to pick it up. I was really asking myself what I’m getting into at first because I knew it was gonna be painful and it’s extremely longggg, like “do I have time for this?”. However, I discovered a song, not the actual ost, but it has 2ha background and it was really good.

1. I saved the song.
2. I listened to it one whole day.
3. I picked up Husky the next day.

So thank that song with husky background😭🤝. I must say that the writing and Thai translation are really good and delicate. Never read this level of beautiful language before. The first few pages already drew me in, I remembered that they are funny and depressing at the same time.

An important part of this journey was music. I researched my own ost. for it…took me a week and more. Coincidentally, many of the song matched the story extremely well. One was about dream, one was about 3000 steps, one was about fireworks😭, which really appeared in the story later on. I thank myself for making myself hurt even more with the playlist. I don’t know whether to laugh or cry because the cute song got added at book 3 or 4 and got eliminated around book 6, sis lived so short.

It was so fun commenting on Moran and Wanning. I couldn’t sleep because of this. Planned everything everyday because of this. 3 weeks is a long period and long enough to get attached to them, consider all the dedication I put in this story. There was some point that it hurt till I can’t continue reading, I just listened to the ost or translated the scenes to prevent and prepare myself for the next page.

As for the story, it was really good, well written, painfully beautiful. The story also talks about moral, what’s right or wrong, human’s nature, something that I reflected on while reading. I actually learn from series and books when I read and watch them. This one got me thinking:

“I want to be like that person”
“I guess this is also a kind of love”
“I hate them but I also understand, I would do the same if I were them”
“…oh, I like these type of thing”
“Our feelings are complicated like this, I totally understand you”

As much as the nc is not important in a good book, it was necessary in this book. The scenes are a part of their relationship, their love and hate. During the past, the nc was painful for me, it was rough and wild, but also filled with longing. During Moran 2.0, I discovered that sex is something you do for the one you love, to make them happy, to cherish them. It’s deeper than nc for me. It’s heart warming and just shows the affection Moran has towards Chu Wanning. Their love is delicate and enormous. It painted another picture of love and sex in my perspective. Some can separate them from each other, but I feel like they still have strong connection.

Every character has their own reasons, it depends on readers if we think that they are good enough. They did it for the loved ones, family, survival, revenge.
Was it really unreasonable? Was it really a bad reason? Who can we really blame on? These questions still got me thinking.

The story also portray love and hate relationship in a very detailed and complicated way. How confused and lost the characters in the relationship felt. It was pretty hard even for me as a reader…It was hard to not even know your true feeling and then get furious, get hurt, and eventually destroy everything with your own hand. And so, I like to analyze my feelings to try to understand myself better. He loves one person but thinks it’s another, before he realizes he has already hurt himself and the one he loves.

Another topic is do we love a person for their actions or just the person no matter how they are. I feel like the logic answer is their actions. I answered for their actions too, but what if the actions you fell in love with were fake, if it was not that person who did it, would you still love that person? When you’ve fallen in love, will you be able to change? Will you be able to give your love to the right person who really cares for you? What is it we actually love? Still a lifelong question…to simply put it for myself, I let other define it how they want while I also let myself define it when the time comes.

An hour long review…😭 okay but the sacrifices all the characters have to make…we are just gonna talk about MC here for it to not be 2 hours long…Chu Wanning…A cold, arrogant, yet kind and lonely person. He protects the world, has his morals, but he abandoned all that for Moran. His pure and untouchable aura filled with pride was like the fundamental of his life. He’s willing to stain his hands with blood for Moran. Moran also endured a lot of pain for Wanning. For 2 lifetimes, that little student was pure, innocent, and cherished his shizun more than anything. He chose the path of agony and no return for Shizun. “Can you please pay attention to me?” Every life, every time, the one wish was just that.

So the story is fast paced in my opinion. This happened one sec then another “shit what is this new information?!” So yes it keep me up at night, at whatever AM. And even now the reviews keep me writing for 2 hours. The scale is pretty big I would say. Really need to pay attention. I want to reread it someday in this year. Really have much more to write but I forgot because it’s too much…

I really got attached to the feeling of reading this and listening to the playlist. I put my all in doing song research…the problem is all the best songs is in this playlist. What will I use for my next novel? The songs are already connected to this story so it doesn’t feel right to reuse them😭.

I remember another thing. I love this book extra much because I like painful stories. I like to hurt, suffer and cry. Maybe it’s because I’m introvert, maybe it’s because my past experiences, maybe it’s something I’m not aware of, but I like it and see it as a way to experience things. I also like the feeling when my heart squeezes in my chest during painful scenes, and this story delivers that pretty well.

โอเค รีวิวเล่มนี้บ้าง เล่มได้ไม่เต็มห้าเพราะว่ามันยังมีจุดที่ยังทำไม่ถึงนิดหน่อย แต่ถ้าดูภาพรวมคือดีมาก ดีสุดๆ เรื่องโปรดสุดๆ เรื่องที่ไม่ชอบก็คือพื้นหลังของโม่หรานแหละ55555 เราก็ตกใจนะแต่บับห๊ะะะะ พี่โม่เป็นพ่วงหลายตำแหน่งมาก และท่าเซียนจวินรู้สึกว่าตายยากนิดนึง จะหน่วงก็ไม่เพราะไม่ค่อยได้ออกตอนท้ายๆ5555 แรกๆอ่ะหน่วงเพราะพี่ท่าไม่มีชีวิตอ่ะ ยังไงก็ไม่ใช่ตัวจริง กลับมาหน่วงอีกทีตอนไกล้จบ ฮือออออ มันรู้สึกอึดอัดด้วยแหละ ยิ่งใกล้จบยิ่งเครียดแบบจะจบยังไง เมื่อไหร่ อีกกี่หน้า เขาจะมีความสุขเมื่อไหร่!! มีบ้างเล็กน้อยๆที่ขัดใจแบบนี้ แต่ตอนจบหน้าสุดท้ายประทับใจนะ ในที่สุดพวดเขาก็มีความสุขสักที คือมันมีสิ่งที่อยากพูดถึง อยากเขียนเก็บไว้เยอะมากๆเลยนะ แต่พอมันตีกันจนเขียนไม่ออกจริงๆ อ่าว รู้สึกเหมือนเป็นหว่านหนิงเลยอ่ะ อธิบายไม่ค่อยเป็นแล้ว นั้นแหละสรุปคือรักเรื่องนี้มาก ชอบที่สุดในตอนนี้ อะไรก็โค่นไม่ได้ รัก! ตราตรึง!

The review is actually unfinished cause I didn’t get to write everything I wanted to, it was really overwhelming. And now it’s 3 hours. Tomorrow the feelings will fade…will not be able to write more. I just wanna come back after rereading it one day.

[Tippy Chee · Rating 4 out of 5]

จบแบ้ววว รู้สึกเหมือนสำเร็จการศึกษา ฮาๆ ตลอดทั้งเรื่องมีครบทุกรสจริง ๆ ทั้งผจญภัยแฟนตาซี ฉากต่อสู้สุดอลัง ชีวิตรันทดจนตับไตพัง ลุ้นระทึกตึงเครียดกดดัน โรแมนติกน่ารัก ๆ หรือซีนตลกก็มี แต่ความร้ายกาจคือ เป็นเรื่องที่เขียนได้เหวี่ยงอารมณ์คนอ่านแบบ ไร้ความปราณีสุด ๆ เข้าใจเลยว่าที่ต้องเขียนคำเตือน trigger warning ยาวเหยียดไว้ที่หน้าแรกของทุกเล่ม คือไม่ได้ล้อเล่นจริง ๆ ใครที่สภาพจิตไม่แข็งแรงเป็นปกติ นิยายเรื่องนี้จะอันตรายกับคุณมาก ๆ เลย

โดยสรุปทั้งเรื่อง เราว่าชอบนะ ให้ที่สี่ดาวละกัน
จุดที่ไม่ชอบ คือความโหดของเนื้อเรื่องนี่แหละ คือโหดเกิ้น ทำเอาอกสั่นขวัญแขวน หนักหน่วงพังตับไต ต้องอ่านไปพักไป อ่านไปด่าโร่วเปาไปด้วย ฮาๆ และความดราม่าที่ลากยาวมาจนถึงเกือบครึ่งเล่มจบนี่เลย ทำเอาแทบบ้า กว่าจะได้พักหายใจหายคอได้โล่งหน่อย ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องยาวที่พาให้เหน็ดเหนื่อยขนาดนี้มาก่อน ในด้านความโศก ก็คือยังไม่สามารถเรียกน้ำตาเราได้สักหยดนะ ฮาๆ ไอ้เศร้า��ันก็เศร้าจริงแหละ แต่ด้วยความที่มันเป็นแฟนตาซีมั้ง เราเลยไม่ได้อินกับความรันทดของตัวละครเท่าไหร่ ในด้านความรุนแรงที่มีในเรื่อง อันนี้ว่าไม่ได้ เพราะมันก็คือองค์ประกอบที่นักเขียนเค้าอยากจะใส่มาอ่ะนะ ใครรับไหวก็อ่านไป ใครรับไม่ไหวก็ต้องอ่านผ่านๆ เอาเอง
อีกอย่างที่ขัดใจ คือ ต้นสายปลายเหตุปมแค้นและการวางแผนการของเจ้าลาสบอส คือมันเกินเบอร์ไปนะ ทำอ��ไรอ้อมค้อมขนาดน้านน แต่ก็นั่นล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะแผนการหาทางกลับบ้านยาวนานสองชาตินี่ จะมีสตอรี่มาถึง 9 เล่มนี้เหรอ ฮาๆ จุดจบของลาสบอส นับว่าจบได้โอเค จากที่ไม่เคยสงสารนางเลย จนสุดท้ายต้องยอมสงสารให้ก็ได้ เพราะนางก็ตายได้น้ำตื้นเหลือเกิน

จุดที่ชอบมากกก คือบทบรรยาย ที่ละเอียดและภาษาสวยสุดๆ บวกกับฝีมือนักแปลที่ทำได้ละเอียดยิ่งกว่า footnote เพียบไปหมด ได้ความรู้เพิ่มเติมมาเยอะเลย การบรรยายฉากที่ค่อยๆ ไล่มาจาก สภาพอากาศ แสงสี ภูเขาแม่น้ำต้นไม้ใบหญ้า หิมะ ฝนพรำ ลมอ่อน กลิ่นดอกไห่ถัง คืออ มันสร้างภาพสี่มิติในหัวเราได้เลย บรรยายมาจนถึงสีหน้าตัวละคร ท่าทาง แขนขา มันละเอียดไปหมดแล้วเป็นรายละเอียดที่สำคัญด้วยนะ ถ้าเราเก็บดีเทลได้ มันทำให้เรายิ่งเข้าถึงความรู้สึกของตัวละครในฉากได้หมดเลย งานละเอียดอันนี้ชอบมาก ดีมาก

ด้านความสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์สองชาติภพ คือทรหดมาก ล้มลุกคลุกคลานกันมาขนาดนั้น เริ่มไม่ค่อยสวยแต่จบสวยก็โอเคล่ะ นับว่าโร่วเปาไม่ได้ใจร้ายกะเราขนาดนั้น ฮาๆ ใดๆ คือ คนที่น่าสงสารสุดในเรื่อง เรายกให้หว่านหนิงนี่แหละ เดอะแบกที่แท้ทรู แบกทั้งโลกบำเพ็ญเพียร แบกอาวุธเทพสกิลเทพภารกิจกู้โลก แบกความทรงจำสองชาติภพ แบกลูกศิษย์สาม แบกสามีอีกสอง ฮาๆ สงสารอ่ะ อีกอย่างที่ชอบ คือความเคลียร์ข้อกล่าวหาให้โม่หรานได้แบบ คลีนดีจริง ๆ พี่ท่าตอนท้าย ๆ อยู่ๆ ก็น่ารักขึ้นมาเฉย กลายเป็นว่า เหมือนหว่านหนิงมีสามีสองคน แล้วมีข้อดีคนละอย่าง ฮาๆ อันนี้ก็ดีย์
ด้านการพัฒนาคาแรคเตอร์ตัวละคร ดีเลยนะ คนที่พัฒนาได้น่ารักที่สุด ยกให้เหมิงเหมิงเลย เป็นคนที่น่ารำคาญสุดตอนแรก ๆ จนสุดท้ายน่าเอ็นดูสุด ๆ จริงๆ อยากเห็นโมเม้น แฝดเหมยเหมิง มากกว่านี้จังอ่ะ

สรุป เป็นเรื่องที่แนะนำให้อ่านนะ ถ้าชอบบทบรรยายภาษาสวยๆ ความดราม่ากินจัย ฉากอัศจรรย์แบบจัดเต็มถึงไหนถึงกัน และโครงเรื่องสเกลใหญ่สุดอลังการ ส่วนของความ trigger warning ก็พิจารณาตัวเองให้ดีๆ กันก่อนด้วย ว่าไหวแค่ไหนเน่อ เพราะมันแรงจริง จร้า

[pn · Rating 4 out of 5]

(4.25/5) เนื้อเรื่องหลักจบแค่เล่มเก้านี่แหละ ถือว่าเป็นตอนจบที่ก็โอเคอยู่ ใช้ชีวิตกันต่อไป ดูปล่อยวางดี 555555 ชีวิตโม่หรานนี่น่าสงสารสุดๆ ยังยืนยันนะว่าจะมีใครชีวิตบัดซบเท่านี้ไหม คือถ้าไม่เกิดใหม่คงหา moment ที่เขาจะมีความสุขจริงๆได้ยากมากอะ ถึงมีก็คงจะโดนพิษทำให้ลืมไปหมดแล้ว แต่ก็ดีใจด้วยที่ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันสักที ทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นรวมถึงแผนการทุกอย่างที่ตัวร้ายทำไปทั้งหมดไม่ใช่เพราะความต้องการของตัวเองเลย แต่ความต้องการของตัวเองมันไปทำร้ายคนมากมาย โดยรวมก็ไม่แย่ สนุกมากด้วยซ้ำ

พูดถึงส่วนที่ไม่ชอบ เอาตามตรงที่อ่านมาทั้งหมดเรายังมีความคิดที่ย้อนแย้งกับตัวเองมากๆๆคือความสัมพันธ์แบบศิษย์อาจารย์ 5555555555 แต่ก็คืออ่านมาจนจบแล้วอะ บางฉากคือไม่ได้เลยจริงๆ มโนธรรมในใจตัวเองบอกว่าไม่โอเค แต่ก็ยังอ่านเพราะอยากรู้ว่ามันจะไปต่อ/จบยังไง คาแรกเตอร์ก็แปลกแหวกไปจากเล่มแรกๆเยอะ

ส่วนสิ่งที่เราชอบในเรื่องนี้คือการใช้ภาษา อ่านแล้วอินไปกับทุกตัวอักษรที่สื่อออกมา ผู้เขียนเก่งมาก ผู้แปลก็เก่งมากที่ใช้คำได้สวยขนาดนี้ รู้สึกว่ามันเข้าถึงได้ทุกอารมณ์ ไม่ติดขัด บรรยายออกมาได้น่าประทับใจจริงๆ สำหรับเรา ฮัสกี้ฯเป็นมากกว่านิยาย หลายข้อความจากเล่มหนึ่งถึงเล่มเก้าสามารถนำมาประยุกต์ใช้และทำให้เราตระหนักถึงอะไรได้หลายอย่าง ทุกคนต่างก็ใช้ชีวิตดำเนินไปในทางของตัวเอง พานพบพรากจาก สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะเป็นหรือตาย เศษเสี้ยวแห่งความทรงจำเหล่านี้ก็เป็นเสมือนเงาที่ติดตามตัวต่อไป ดีใจที่ได้อ่าน ถือว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องทีชอบในปีนี้เลยค่ะ

[orangejasmine · Rating 4 out of 5]

เนื้อเรื่องหลักจบแล้วในที่สุด เฉลยแล้วถึงสาเหตุการพยายามทำลายล้างสองโลกของซือเม่ย ก็โอเคค่ะ ยอมรับได้ เวอร์ๆ หน่อย แต่ก็สมเหตุสมผลในมุมเขา อ่านแล้วไม่กล้าตัดสินจริงๆ ว่าใครถูกใครผิด จริงๆ ก็ไม่กล้าตัดสินตั้งแต่ตอนที่โม่หรานโดนพิพากษาในเล่มที่แล้วแล้ว นิดนึงที่อ่านแล้วเซอร์ไพรส์คือเรื่องเบาะคนงามอะไรนั่น แบบคุณพี่เอาแบบนี้จริงๆ เหรอคะ 55555555

แต่มันก็มีจุดที่เราไม่ชอบและไม่เข้าใจเอามากๆ นั่นคือตอนที่หนิงหนิงออกจากเขาหนานผิงไปสู้กับซือเม่ยแล้วโดนอิท่าเซียนมาลากตัวไปนั่นน่ะค่ะ ฉากหลังจากนั้นคือเพื่ออะไร เราทนอ่านไปเป็นบทคิดว่าจะได้จากการมีเพศสัมพันธ์นี้ แต่ก็ไม่ได้อะไรเลย นอกจากฉากข่มขืนฉากหนึ่ง คิดในใจว่า ท่าเซียนนี่มันลูกรักคุณโร่วเปาจริงๆ เราไม่ค่อยเข้าใจกับการที่คุณนักเขียนให้แอร์ไทม์เขาเยอะขนาดนี้ เพราะสำหรับเราพระเอกคือโม่หราน ที่ได้โอกาสไปเกิดใหม่ คิดว่าเขาน่าจะมีส่วนร่วมอะไรมากกว่านี้ แต่สุดท้ายเหมือนอิท่าเซียนได้ฟอกขาวซะงั้น มุแง และยังไม่พอชีวิตของโม่หรานกับหนิงหนิงหลังจากศึกใหญ่ก็ยังหนีไม่พ้นอิท่าเซียนอะ เรานี่โมโห อ่านแล้วขัดใจ ฮัสกี้ดีทุกอย่าง ดีมาตลอด ยกเว้นตอนจบจริงๆ ดีแหละ แต่ยังดีไม่สุด ถ้ามองในมุมนักเขียนว่า โม่หรานยังได้โอกาสให้กลับมาใช้ชีวิตใหม่ให้ดี ทำไมท่าเซียนที่เป็นคนเดียวกันจะได้โอกาสนั้นไม่ได้ล่ะ เขาคงคิดแบบนี้ แต่สำหรับเรา อดีตก็ควรอยู่ส่วนอดีต มันผ่านไปแล้ว ก็ให้แค่โม่หรานใช้ชีวิตต่อไปให้ดีไม่ได้เหรอ

เล่มนี้ขอกลับมาชมคุณผู้แปลอีกรอบหลังจากชมไปแล้วตั้งแต่เล่มแรก เรื่องการสะกดชื่อตัวละครเหมียนเซียนจ่างทั้งสองคน เก๋มาก แม้ส่วนตัวจะงงๆ หน่อยว่าทำไมต้องออกมาใช้ชีวิตสลับกันในชื่อเดียวตั้งแต่แรกด้วยนะ คุณนักเขียนอาจจะเล่าแล้ว แต่เราอาจจะจำไม่ได้เองก็ได้ค่ะ 555555 และเมื่อพูดถึงหนุ่มบ้านหาน ก็อดจะพูดถึงเรือผีของตัวเองไม่ได้ จอดไม่ต้องแจวเลยทีเดียว กับน้องเหมิงเหมิงที่ดูจะมีเคมีเคใจก็สรุปเราคิดไปเองสินะ 5555555

ช่วงท้ายๆ เล่มก็เป็นตอนพิเศษแล้วแบบไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องแล้ว อ่านเอาอรรถรสค่ะ

[Allie · Rating 4 out of 5]

รีวิวฮัสกี้เล่ม 8-9 (เอาจิงมีแต่ 9 ลืมไปละ 8 มีอะไรบ้างแบบละเอียดๆ 😂)

💔
คือตึงมากกก จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าอ่านเล่ม 9 ตอนไหนเพราะเหมือนมันเข้มข้นมาตลอดจนลืมรีวิว อยากอ่านต่อเกินไป 🤣🤣🤣
พอเรื่องมันเดินทางเข้มขึ้นเรื่อยๆ นี่ก้สงสัยว่าเรื่องมันจะหาทางลงยังไง สุดท้ายก้แอบผิดหวังที่ฉากพีคเหมือนเขียนจบทื่อๆไปมั้ยยยยยยยย อ่อมึงเปนครึ่งเทพ ทุกอย่างที่ทำคือสูญเปล่า บ้ายบาย แบบห้ะะะ อ่อมึงเปนปีศาจ เกิดใหม่ได้ ต่อจากร่างเดิมได้เลย โอเคร นี่ก็แบบห้ะะะะ อย่างนี้ก็ได้หรอวะะะะะ

✨✨✨
ใดๆคือ พล็อตโคตรรรรร epic ชอบมากกกกก แบบมากๆๆๆ
ถึงแม้นักเขียนคนนี้ขยี้ความรู้สึกไม่เก่งเท่าเรื่องอื่นแบบ ปรมาจารย์/สวรรค์ประธานพร (เสียดายอ่ะ ปูเรื่องดีแท้ๆ)
แต่ชอบความ plot twist, ดำเนินเรื่อง, ผูกเรื่องไว้ดีมากกกก ตอนแรกคิดว่าแบบ 10 เล่มมันจะเยอะไปรึเปล่า ไม่เคยมีเรื่องไหนเยอะขนาดนี้ ตอนนี้แบบอ้ากกกก เอามาอีกได้มั้ยยย แบบจบแล้วหรอ 😭😭 ดีที่เค้ายังมีเรื่องแถมให้อีกเล่มนึง 🥹


ความรู้สึกโดยรวมคือ:

- สงสารเซวียเหมิงสัสๆๆๆๆๆ ชีวิตมันแบบอาภัพอะไรขนาดนั้นอ่า ไม่ว่าชาติไหน พ่อแม่มันก็ต้องตายหรอ 😭 แม่งแบบเส้าจับจิตโคตรๆ อจ พี่ชาย คนรอบข้าง ล้มหายตายจากไปหมด โดยเฉพาะแม่มันคือแข็งแกร่งมาก ปกป้องลูกศิษย์เขาสื่อเซิงแลกชีวิต อุแง

- แต่ก็มาเซอร์ไพร้ เรื่อยเหมยหานเสวี่ย ที่เป็นคู่แฝด เหมือนได้พี่ชายคนใหม่แทนแบบงงๆ เพื่อไม่ให้เรื่องมันดาร์กไปกว่านี้

- เจียงซีเป็นพ่อแท้ๆที่เกลียดกันชิบหายวายวอด เวนกำ ช้อกคู่ อารมณ์ไม่ยอมรับกันแต่พอรู้ว่าเป็นลูกก็ยอมให้ใช้เทพศัสตราแบบงงๆ

- ฉากตอนท่าเซียนจวินเล่าให้ฟังว่าความสัมพันธ์พิรุธของลูกศิษย์-อาจาร์ย เปนไงบ้าง แม่งคือแบบ น้องใจสลายจิงง เค้าใสซื่ออ่ะ ทุกคนโกหกเค้า ไปทำอะไรลับๆล่อๆตอนที่น้องไปหาอจที่ห้องคือกรี้ดดดดด 😂🥹🥹🥹

- ตอนโม่หรานตุยคือแบบ ห้ะถามจิง ตายจิงอ่อ อยู่ในอารมณ์แบบไม่ยอมรับความจิง 5555 แล้วแบบตอนจะกลับมาก็ง่ายเกิ้น อ่อ กุเปนปีศาจ เกิดใหม่ได้จบๆ

[Muffy · Rating 5 out of 5]

*10/10* ปิดฉากได้ลงตัวสวยงามสมบูรณ์แบบ รักเรื่องนี้มาก ๆ ขอมอบมงให้ฮัสกี้เป็น THE BEST OF 2021 🏆

วางไม่ลงเลย สนุกไม่ไหวแล้ว ประทับใจมาก ๆๆๆๆ ไร้ที่ติ พีคจนถึงที่สุด อารมณ์ตอนอ่านมันอัดแน่นจนพูดไม่ถูกเลย ภาพในหัวคือยิ่งใหญ่อลังการ CG ทุนสร้างพันล้าน ((อยากดูเฮ่าอีสิงแล้ว!!!))

พอเห็นคำว่า "จบบริบูรณ์" แล้วรู้เลยว่าตัวเองต้องมูฟออนจากเรื่องนี้ไม่ได้อีกนานแน่ ๆ เพราะรู้สึกอินและผูกพันกับตัวละครในเรื่องมาก ตั้งแต่เล่มหนึ่งถึงเล่มเก้าเหมือนได้โตไปกับทุกตัวละคร หลังจากผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มาอย่างหนักหน่วง ครบทุกรสชาติชีวิต พออ่านตอนจบแล้วมันทั้งอิ่มเอมใจ ทั้งรู้สึกโหวงเว้ง ;-;

ตอนอ่านยังคิดเลยว่าโร่วเปาจะหาจุดลงยังไงให้มันลงตัวที่สุด มองว่าเป็นการจบเรื่องราวทุกอย่างได้สมบูรณ์แบบจริง ๆ ถึงแม้ว่าจะมีจุดที่ยังอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไปอยู่บ้าง รอดูว่าจะมีในตอนพิเศษมั้ย แต่ถึงไม่มีก็ยังมองว่าจบแบบนี้ก็อิมแพคกับใจเรามากแล้ว 555555 ได้เห็นเขามีความสุขกันก็นอนตายตาหลับแล้ว

โร่วเปาเป็นนักเขียนที่กลบหลุมตัวเองได้มิดที่สุดที่เคยเจอมา ยังคงว้าวกับการโยงเหตุการในเล่มแรก ๆ กลับมา ทำให้พอย้อนกลับไปอ่านซ้ำแล้วก็เจอรายละเอียดที่ตอนแรกไม่ได้สังเกตุ บางอย่างอ่านรอบแรกยังคิดว่าใส่เป็นกิมมิคเล็ก ๆ ในเรื่อง แถมโร่วเปายังเป็นนักเขียนที่ให้เหตุผลการกระทำตัวละครได้อย่างสมเหตุสมผล ไม่มีจุดที่สงสัยเลยว่าทำไมตัวละครถึงทำอย่างงี้คิดอย่างงี้

ป.ล. ภูมิใจตัวเหมิงเหมิงมาก เล่มนี้ร้องไห้เพราะลูกเหมิงเลย เหมือนได้เห็นลูกเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ಥ_ಥ

((ฉากเรทชัดแบบ 8k เห็นภาพจนเหมือนไปยืนอยู่ตรงนั้น 55555555))

[Boboisreading · Rating 5 out of 5]

พอเห็นคำว่าจบบริบูรณ์ ก็รู้สึกโหวงๆและใจหายในเวลาเดียวกัน เราผูกพันกับทุกตัวละครมากกๆ พอคิดว่ามันกำลังจะจบลงแล้วก็อดใจหายไม่ได้เลย แต่ก็ประทับใจมากกก เป็นการจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ ขึ้นหิ้งของปีนี้แบบไม่มีอะไรกั้น เดอะเบสของเดอะเบส ที่บอกว่าอยากกราบนักเขียนกับนักแปลคือไม่เกินจริง สุดยอดมาก ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกทั้งหมดตอนนี้ยังไงดีเลย คือที่สุดอ่ะ
ทุกอย่างทุกการกระทำ ทุกฉากตั้งแต่เล่มแรกได้ขมวดจบลงอย่างสมบูรณ์แบบในเล่มนี้ อาจารย์คือคิดทุกอย่างไว้หมดแล้ว ซ่อนปมมากมายไว้อย่างแยบยล พีคทุกฉาก คือคิดไม่ถึงเยอะมากก แม้กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยๆ อาจารย์ก็เก็บละเอียดทุกเม็ด เป็นเรื่องที่ขยี้ทุกอารมณ์ ภาษาสละสลวย ทั้งภาษาทั้งเนื้อเรื่องทำให้เราประหลาดใจอยู่ตลอด แบบ เห้ย คิดได้ไง มันดีมากจริงๆ
ไม่ขอพูดอะไรมากไปกว่าบอกว่านี่คือ "มาสเตอร์พีซ'' ที่หนึ่งในใจเราค่ะ ดีใจที่ได้มาอ่านเรื่องนี้ จะเป็นเรื่องราวที่ดำเนินอยู่ในใจเราต่อไป รักโม่หราน รักฉู่หว่านหนิง รักเซวียเหมิง และอีกทุกๆตัวละครเลย ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆแบบนี้ออกมานะคะะ

[Artnimiaf · Rating 5 out of 5]

ชอบตรงที่ปิดจบตั้งแต่เล่มนี้ เพราะที่ผ่านมาทรมานใจมาก ต้องการตอนพิเศษมาฮีลใจ
อ่านจบแล้วสงสารอยู่สามคนหลักๆ สงสารเซวียเหมิง น้องเหมือนคนนอกอะ ศิษย์น้องกลายเป็นคนร้าย พี่ชายกับอาจารย์รักกัน แถมพร้อมตายไปด้วยกัน สงสารตอนน้องพยายามเรียกไม่ให้ทิ้งน้องไป แบบ 😭
สงสารหว่านหนิง ไทม์ไลน์แรกมันหนักหน่วงจริงนะ หว่านหนิงต้องทนแบกรับอะไรหลายอย่าง พอไทม์ไลน์สองก็ต้องมาแบกโลก มาช่วยคนที่พยายามฆ่าตัวเองกับโม่หรานอีก
สงสารโม่หรานที่สุด โม่หรานตามเดิมก็เป็นคนดี ซื่อๆโง่ๆคนนึง น้องเป็นเหยื่อเป็นดาบให้คนอื่น ถ้าไม่โดนควบคุมจนท้ายที่สุดก็ยังคงเป็นคนดี ส่วนท่าเซียนจวินน่าสงสารมากเช่นกัน เพราะไม่มีความทรงจำดีๆเหลืออยู่แล้ว ถึงจะรู้แล้วว่าตัวเองโดนควบคุมแต่ความจริงที่ว่าตัวเองฆ่าคนเกือบทั้งโลกด้วยมือตัวเองก็ไม่หายไป ตอนแรกแบบตลกนะคนอะไรหึงตัวเอง แต่ถ้ามองอีกมุมก็คือคนละคนจริงๆ ปรมาจารย์โม่หรานคือคนดีที่ทุกคนยกย่อง ส่วนท่าเซียนจวินคือทรราชที่คนเกลียดชัง น้องก็อยากเป็นคนดี ไม่ได้อยากเลวแต่ย้อนกลับไปแก้ไม่ได้แล้ว สงสารอะ

[ppsk ᙏ̤̫]

จบ (ตัวเรื่องหลัก) แล้ว เป็น 9 เล่มที่รู้สึกเดินทางมาไกลมากจริง ๆ เหมือนส่งตัวละครถึงฝั่ง 🥹

ส่วนตัวไม่ค่อยชอบร่าง 0.5 และไม่ชอบ non-con รู้สึกยังไม่แฮปปี้กับตอนจบ 100% (แต่ก็90%เลยแหละ ไม่ได้ทำให้รู้สึกสนุกน้อยลง ดีใจมาก ๆ ที่ได้อ่านเรื่องนี้) แต่เคารพอจ. และเข้าใจว่าเพราะอะไรถึงเป็นประมาณนี้ ระหว่างทางมีข้อคิดเยอะมาก ๆ ทั้งที่บอกโดยตรงและสามารถเก็บไปคิดได้เอง ชอบข้อนี้ของเรื่องนี้ หลายจุดเป็นสัจธรรมที่คิดว่าอจ.ต้องรีเสิร์ชมาเยอะมาก ๆ

รวม ๆ แล้วความประทับใจของเรื่องนี้คือ
- สำนวนนักเขียนทำให้อ่านแล้วขยี้อารมณ์ได้ดีมาก ๆ
- ผู้แปลเทพมาก มากกกกกจริง ๆ ไม่รู้ว่าถ้าคนอื่นแปลจะทำให้อินได้สุดขนาดนี้มั้ย
- ทำดีไม่ได้เพื่อให้ใครชื่นชม เพื่อให้ตัวเองไม่ละอายใจ
- อย่าตัดสินคนจากภายนอก และเอาความเห็นของเราไปป้ายใส่คนอื่น
- ตัวละครฉู่หว่านหนิง เป็นคาร์แรคเตอร์ที่เรารักมาก ๆๆ

และอื่น ๆ

ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ ;-)

[เจ้าหมีขาว · Rating 5 out of 5]

จบเนื้อเรื่องหลักครั้งที่ 2 แล้ว ดี ดีมากๆ ดีเสมอ อ่านจบแล้วทุกอย่างยังทุ้มอยู่ในใจ ˘͈ᵕ˘͈ มีอะไรตกตะกอนในหัวเยอะแยะไปหมดเลย

คิดว่าฮัสกี้เป็นเรื่องที่ต้องอ่านด้วยตัวเองถึงจะเข้าใจเรื่องราวและตัวละครได้ดีที่สุด ต่างกับการโดยสปอยอ่ะ ครั้งหนึ่งในชีวิตอ่านฮัสกี้เถอะ

จะสุขก็ดี จะทุกข์ก็ช่าง ฮัสกี้เก็บหมดทุกรายละเอียดของเรื่องราว เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่ใส่ๆมาตอนต้นเรื่อง ทุกอย่างสำคัญทั้งหมด ทั้งหมดจริงๆ

เชื่อแล้วว่าอ่านรอบ 2 จะมองฮัสกี้ไม่เหมือนเดิม ทุกอย่างผ่านกระบวนการคิดของคุณโร่วเปามาหมดแล้วอ่ะ ดีมากๆๆๆๆๆเลย

ประทับใจมากอ่ะ เข้าใจตัวเองตอนอ่านครั้งแรกแล้วว่าทำไมชอบเรื่องนี้ขนาดนี้ ดีจังๆๆๆๆๆ รักมากๆเลย

"หว่านหนิง ข้ารักท่าน"

ข้ารักท่าน

นับแต่อรุณรุ่ง จวบจนตะวันรอน

ทุกวัน

ทั้งชาติ

ทั้งชีวิต

/ ยังเป็นประโยคบอกรักที่หวานที่สุดเท่าที่เคยได้ยิน เพราะกว่าจะมาถึงวันที่สามารถพูดคำๆนี้ได้เต็มปาก โม่หรานกับหว่านหนิงผ่านอะไรๆมามายมากจริง ˘͈ᵕ˘͈ ⸝⸝

[meexixi · Rating 5 out of 5]

ด้วยเพราะเป็นเล่มตอนจบ เนื้อเรื่องเลยเข้มข้นมากจนวางไม่ลง รีบอ่านรัวมาก มีหลายฉากที่คาดไม่ถึงอีกแล้ว บางฉากก็รู้สึกหม่นหมองมาก ยิ่งตอนจบถึงจะแฮปปี้แต่อ่านแล้วมีความหม่นหมองเบาๆ บอกไม่ถูก

บทที่ติดนิดนึงคือเรื่องซือเม่ยชาติก่อนชอบอาจารย์ งงงวยนิดนึง คือนึกภาพไม่ออก เพราะไม่มีฉากแสดงให้รู้สึกเลย 55555 อีกเรื่องคือความสลับดวงจิตท่าเซียนจวินมาในยามชวด ทำเอามึนเพราะบทดูทำให้เป็นคนละคนมาก เหมือนไม่สัมพันธ์กัน คนเขียนเหมือนทำใจทิ้งความเป็นท่าเซียนจวินไม่ลงหรือไงไม่รู้ แต่ก็เล่นให้อาจารย์รับได้รักหมด 55555 อีกเรื่องคือโม่หรานชีวิตพิเศษเว่อร์ๆ เกิดมาคุ้มมาก เป็นทั้งลูกหลานสำนักหรูเฟิง เป็นทั้งเบาะคนงาม เปิดเรื่องมาชีวิตรันทด แต่ที่จริงภูมิหลังดีมากเว่อร์ๆ 555555

ส่วนตอนพิเศษคือเข้าไม่ถึงจริงๆ แนวปัจจุบันคือนึกภาพตามไม่ออก อ่านแค่ตอนจบก็พอแล้วจริงๆ

[nn. · Rating 3 out of 5]

- คำนำผู้แปลเล่มนี้น่ารักม๊ากกกก ฮรือออ
-ตั้งแต่อ่านมายังไม่เคยskipบรรทัดไหนเรยแต่ไม่ไหวละอิดอก ที่ผ่านมากุไม่ตั้งคำถามเรยหรอว่าบางฉากมันจะยาวนานมากขนาดนี้ไปเพื่ออะไร555555
-คนชอบเพราะพล็อตอลังการมีความซับซ้อนเก่งกาจของคนเขียนนี่พอเข้าใจได้นะ เพราะนี่ก้ชอบจุดนี้ แต่คนที่ชอบในตัวละครหลักนี่คือยังไงวะ เอาตรงไหนมาให้น่าประทับใจนักหนาหรอ คือมีทั้งโฮโมโฟบทั้งขืนใจมอมยา ยังไม่รวมทัศนคติ misogynist ตามขนบขงจื้อแทบทั้งเรื่องอีก
-เปนเล่มที่เปิดข้ามๆไปเยอะมากกก แบบเออมึงควรจบได้แล้วอะ จะยืดเยื้อไปทำไมตั้ง10เล่ม
-สรุปคือเล่ม10ขอผ่านละ ไม่ไหวจริงๆ 55555

[B. Sutthida · Rating 5 out of 5]

- ถึงแม้มี 10 เล่ม แต่เล่มนี้คือบทสรุปเนื้อเรื่องหลัก เปิดเผยความลับเบื้องหลังของเหตุการณ์ทั้งหมด ทำให้เราเข้าใจถึงสาเหตุของโศกนาฎกรรมของเรื่อง
- ชอบความคิดของซือเม่ยในตอนท้าย เริ่มแรกทุกคนไม่ได้เป็นศัตรูกัน แต่เมื่อตัดสินใจเลือกเส้นทางชีวิตซึ่งอาจทำให้เราต้องต่อสู้ห่ำหั่นกับคนที่เราเคยปรารถนาดีด้วย เราก็ยังคงไม่ได้เป็นศัตรูกัน เราแค่ทำหน้าที่ของเรา ต่อสู้บนเส้นทางที่เราเลือก
- ชอบสิ่งที่เสี่ยวเซวียสอนในตอนท้ายเล่ม "อย่าตัดสินเรื่องราวเร็วเกินไป"

[Nabu Ed · Rating 5 out of 5]

จบแบบสมบูรณ์ แก้ปมทุกอย่างแบบครบถ้วน หลังจากที่พล็อตหักไปมา เป็นนิยายขึ้นหิ้งจริงๆ แล้วที่ชอบมากคือตอนพิเศษเยอะมาก พออ่านจบแล้วเห็นว่ายังมีตอนพิเศษอีก 1 เล่มเต็มๆก็ใจชื้นขึ้นมาเลยค่ะ สรุปคืออิ่มอกอิ่มใจและเต็มเม็ดเต็มหน่วยค่ะเรื่องนี้ กราบคนแปลด้วยค่ะ ใช้คำได้ดีจัง

[Panchaya · Rating 5 out of 5]

4.75

เรื่องไหนที่ส่วนใหญ่ชอบ ก็จะไม่ค่อยหักเท่าไหร่ แต่แรงจูงใจสุดท้ายมันขมุกขมัวมากไปนิด บอกไม่ถูก ปมใหญ่จริง อลังการงานสร้าง สุดยอดโพรดักชั่นและการสร้างตัวละคร ความขยี้อารมณ์ ทำได้ดีทั้งหมด แต่ในขณะเดียวกันบางจุดก็ดูง่าย ดูเอ๋แค่นี้หรอ อยู่เหมือนกันแหละ

[Dumitrela · Rating 5 out of 5]

“It doesn’t matter if it’s Mo-zongshi or Taxian-Jun. It's all you.”
A happy end I did not expect! One of the best stories I've ever read! I'll be sad for months after this, but it was worth it. Love conquers all, even death, even time or space.

[Kaeka Peyanon · Rating 5 out of 5]

การแต่งเนื้อหา ปม การบรรยายบทรัก ดีไปหมด ตอนจบเคลียร์ปมได้หมด สนุกลุ้น ร้องไห้จนเล่มสุดท้าย

[Daebaek · Rating 5 out of 5]

หลายคนบอกว่าเล่ม8ร้องไห้หนักที่สุดแต่ไม่รู้ทำไมเราร้องไห้กับเล่ม9หนักมากๆๆๆๆ🥲 ตอนอวสานยังร้องไห้555

[Elyssia · Rating 5 out of 5]

Ranwan 💞💓💖💝