What do you think?
Rate this book
Какво да се прави? Живот в упадъка на Европа
Der Westen ist am Ende. Es ist spät, wahrscheinlich sogar schon zu spät, um noch eine andere Richtung einzuschlagen, und niemand weiß, was aus dem Zusammenprall zwischen dem politisch korrekten Denken und der Wirklichkeit entstehen wird. Und trotzdem müssen wir leben mit dem Niedergang Europas; leben mit der Gewissheit, dass morgen schlimmer sein wird als heute; leben mit dem Wissen, dass die Tage der abendländischen Zivilisation, so wie wir sie heute kennen, gezählt sind. Was tun? Wie unser tägliches Leben ausrichten; wie uns trotz allem in die Zukunft hineinversetzen; und vor allem – wie unseren Nachfahren unser bedrohtes Erbe weitergeben? Dies sind einige der Fragen, auf welche dieses Brevier einige ebenso praktische wie realistische Antworten zu geben versucht.
- GenresNonfiction
157 pages, Paperback
Published November 1, 2021
3 people are currently reading
64 people want to read
About the author
David Engels
39 books10 followersBelgian ancient historian.
In 2006 he graduated with his dissertation on Roman views on godly omen. In 2007 he co-directed a project on the Roman cultural history of bee symbolics.
He is also active in the regional history of his native region East-Belgium and is a critic of the European Union.
In 2006 he graduated with his dissertation on Roman views on godly omen. In 2007 he co-directed a project on the Roman cultural history of bee symbolics.
He is also active in the regional history of his native region East-Belgium and is a critic of the European Union.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
March 30, 2021
Na het succes van het originele werk in het Frans, volgden ook vertalingen in onder andere het Duits en Russisch. Via uitgeverij De Blauwe Tijger is ook een Nederlandstalige versie op de markt beschikbaar.
Het boek biedt 24 antwoorden op de huidige tijdsgeest, die de ondergang van Europa inluidt. Deze duistere voorspelling is niet enkel de mening van de auteur, maar ook die van paus Benedictus XVI en de Amerikaanse inlichtingendiensten. David Engels betracht niet om de lezer persoonlijke of financiële veiligheid te bieden, maar wel te bewaren wat echt waarde heeft. Hij hanteert een deterministische kijk op de geschiedenis en legt de parallel met de eindigheid van een mensenleven en die van een beschaving. Een analogie met denkers als Toynbee en vooral Spengler is niet veraf. De gelijkenis met de ondergang van het Romeinse Rijk is elders al behandeld in 'Op weg naar het imperium'.
Valt collectief het tij te keren? De schrijver gelooft niet dat men politiek op korte of middellange termijn hierin kan slagen. Het hedendaagse bestel, maar ook de kiezers negeren de problemen. Het demografisch deficit, maar ook indoctrinatie en censuur bemoeilijken het verzet, al zijn Brexit en de gele hesjes een teken aan de wand dat de weerstand groeit.
De oplossing ligt veeleer in de individuele houding en eventueel de vorming van parallelle samenlevingen, concreet gemaakt via 24 stellingen. De eerste cluster roept op de grootsteden en overheid vaarwel te zeggen. De staat is niet langer een identitaire steun, maar politiek-correct en totalitair. Steden zijn het exponent van wat fout loopt: onveiligheid, ongelijkheid, vervreemding. Populistische partijen zijn niet bekwaam genoeg en ondervinden te veel tegenkanting om de teloorgang tegen te gaan. De weg naar een maatschappij van eer, traditie en trouw loopt geleidelijker... en kleinschaliger. Engels spiegelt de nieuwe, kleine gemeenschappen aan die zoals vreemdelingen in diaspora deze vormgeven: op basis van vertrouwen en met de volledige vrijheid om de eigen cultuur te beleven. In de mate van het mogelijke ook autarkisch.
Duurzaamheid is een tweede begrip waarrond hij zijn stellingen opbouwt. Niet het valse begrip waarop grootkapitaal hoopt hun klantenbestand te vergroten en links zijn greep op de staat. Nee, eerder door te stoppen met op korte termijn te denken en te handelen, bijvoorbeeld inzake beleggingen of architectuur. Of door als consument te kijken naar de totale impact van een product op de samenleving. Naast de prijs is er ook het sociale en ecologische aspect dat lokale productie begunstigt. Kwaliteit mag zijn prijs hebben. Eet dus geen kunstmatig voedsel, maar probeer indien mogelijk het zelf te telen. Tenslotte houdt het ook in dat men gezond leeft. Het lichaam is tempel, maar meer dan het oppervlakkig fysieke. Wel een evenwicht tussen lichaam en geest via gezonde voeding, weinig genotsmiddelen en een afwisseling tussen inspanning en rust.
Vervolgens gaat de auteur in op gezin en opvoeding. Hij verwerpt het foute beeld dat een oikofobe club wenst op de hangen van de Europese cultuur over de vrouw. Dames hebben steeds een belangrijke rol gespeeld doorheen de geschiedenis van ons continent en haar rol in de opvoeding van de kinderen is onmiskenbaar. Enig androgyne overtuiging is dus absurd. Het is niet verwonderlijk dat Engels het gezin als uitgangspunt neemt van een relance. Het huwelijk en kinderen zijn een teken van geloof in een betere toekomst met liefde als basis. In deze tijden is dit echter een daad van rebellie geworden. Hoop in plaats materieel gewin. Dezelfde maatschappelijke rot vindt men vandaag in het onderwijs: neerwaartse nivellering, focus op het materiële, politieke beïnvloeding, gebrek aan plichtsbewustzijn. Als alternatief schuift David Engels thuisonderwijs naar voren of de keuze voor een degelijke school, aangevuld met taalbaden in het buitenland om een andere Europese cultuur van nabij te leren kennen.
Tenslotte wil de schrijver het spirituele niet vergeten. Hij stelt daarbij voor om dagelijks 20 minuten te mediteren om te ontsnappen uit de druk geleefd te worden. En uiteraard mag de christelijke godsdienst als baken voor Europa's geschiedenis niet verloren gaan: haar liturgie, Mariaverering, celibaat en principes van erfzonde en zelfopoffering. De godsdienst staat onder druk door laïcisering en modernisering. Maar het valt onmogelijk te vernauwen tot een soort van hippieachtige boodschap van elkaar graag zien. De Kerk heeft fouten gemaakt en zal die nog maken, maar daarom mogen we nooit vergeten wat ze betekend heeft en zal blijven betekenen in ons leven. Een herbronning naar het christendom is de manier om antwoorden te vinden op de vragen die vandaag actueel zijn. Hetzelfde geldt voor de Europese cultuur. Deze is niet te veralgemenen tot universele waarden als democratie en gelijkheid, maar is rijker en gevormd door taal, traditie, christendom en ons specifieke landschap.
Prof. Engels wil echter ondanks de sombere analyse niet cynisch worden. Het is mogelijk om de culturele neergang te vertragen door je steentje waar dan ook bij te dragen: professioneel, cultureel, sociaal,... Maar probeer je te onttrekken uit de opgelegde dictaten en kom vreedzaam in verzet. Tijd voor een 'Innere Emigration' en uiteraard eerst tijd om het boek tot zich te nemen en te laten bezinken.
Het boek biedt 24 antwoorden op de huidige tijdsgeest, die de ondergang van Europa inluidt. Deze duistere voorspelling is niet enkel de mening van de auteur, maar ook die van paus Benedictus XVI en de Amerikaanse inlichtingendiensten. David Engels betracht niet om de lezer persoonlijke of financiële veiligheid te bieden, maar wel te bewaren wat echt waarde heeft. Hij hanteert een deterministische kijk op de geschiedenis en legt de parallel met de eindigheid van een mensenleven en die van een beschaving. Een analogie met denkers als Toynbee en vooral Spengler is niet veraf. De gelijkenis met de ondergang van het Romeinse Rijk is elders al behandeld in 'Op weg naar het imperium'.
Valt collectief het tij te keren? De schrijver gelooft niet dat men politiek op korte of middellange termijn hierin kan slagen. Het hedendaagse bestel, maar ook de kiezers negeren de problemen. Het demografisch deficit, maar ook indoctrinatie en censuur bemoeilijken het verzet, al zijn Brexit en de gele hesjes een teken aan de wand dat de weerstand groeit.
De oplossing ligt veeleer in de individuele houding en eventueel de vorming van parallelle samenlevingen, concreet gemaakt via 24 stellingen. De eerste cluster roept op de grootsteden en overheid vaarwel te zeggen. De staat is niet langer een identitaire steun, maar politiek-correct en totalitair. Steden zijn het exponent van wat fout loopt: onveiligheid, ongelijkheid, vervreemding. Populistische partijen zijn niet bekwaam genoeg en ondervinden te veel tegenkanting om de teloorgang tegen te gaan. De weg naar een maatschappij van eer, traditie en trouw loopt geleidelijker... en kleinschaliger. Engels spiegelt de nieuwe, kleine gemeenschappen aan die zoals vreemdelingen in diaspora deze vormgeven: op basis van vertrouwen en met de volledige vrijheid om de eigen cultuur te beleven. In de mate van het mogelijke ook autarkisch.
Duurzaamheid is een tweede begrip waarrond hij zijn stellingen opbouwt. Niet het valse begrip waarop grootkapitaal hoopt hun klantenbestand te vergroten en links zijn greep op de staat. Nee, eerder door te stoppen met op korte termijn te denken en te handelen, bijvoorbeeld inzake beleggingen of architectuur. Of door als consument te kijken naar de totale impact van een product op de samenleving. Naast de prijs is er ook het sociale en ecologische aspect dat lokale productie begunstigt. Kwaliteit mag zijn prijs hebben. Eet dus geen kunstmatig voedsel, maar probeer indien mogelijk het zelf te telen. Tenslotte houdt het ook in dat men gezond leeft. Het lichaam is tempel, maar meer dan het oppervlakkig fysieke. Wel een evenwicht tussen lichaam en geest via gezonde voeding, weinig genotsmiddelen en een afwisseling tussen inspanning en rust.
Vervolgens gaat de auteur in op gezin en opvoeding. Hij verwerpt het foute beeld dat een oikofobe club wenst op de hangen van de Europese cultuur over de vrouw. Dames hebben steeds een belangrijke rol gespeeld doorheen de geschiedenis van ons continent en haar rol in de opvoeding van de kinderen is onmiskenbaar. Enig androgyne overtuiging is dus absurd. Het is niet verwonderlijk dat Engels het gezin als uitgangspunt neemt van een relance. Het huwelijk en kinderen zijn een teken van geloof in een betere toekomst met liefde als basis. In deze tijden is dit echter een daad van rebellie geworden. Hoop in plaats materieel gewin. Dezelfde maatschappelijke rot vindt men vandaag in het onderwijs: neerwaartse nivellering, focus op het materiële, politieke beïnvloeding, gebrek aan plichtsbewustzijn. Als alternatief schuift David Engels thuisonderwijs naar voren of de keuze voor een degelijke school, aangevuld met taalbaden in het buitenland om een andere Europese cultuur van nabij te leren kennen.
Tenslotte wil de schrijver het spirituele niet vergeten. Hij stelt daarbij voor om dagelijks 20 minuten te mediteren om te ontsnappen uit de druk geleefd te worden. En uiteraard mag de christelijke godsdienst als baken voor Europa's geschiedenis niet verloren gaan: haar liturgie, Mariaverering, celibaat en principes van erfzonde en zelfopoffering. De godsdienst staat onder druk door laïcisering en modernisering. Maar het valt onmogelijk te vernauwen tot een soort van hippieachtige boodschap van elkaar graag zien. De Kerk heeft fouten gemaakt en zal die nog maken, maar daarom mogen we nooit vergeten wat ze betekend heeft en zal blijven betekenen in ons leven. Een herbronning naar het christendom is de manier om antwoorden te vinden op de vragen die vandaag actueel zijn. Hetzelfde geldt voor de Europese cultuur. Deze is niet te veralgemenen tot universele waarden als democratie en gelijkheid, maar is rijker en gevormd door taal, traditie, christendom en ons specifieke landschap.
Prof. Engels wil echter ondanks de sombere analyse niet cynisch worden. Het is mogelijk om de culturele neergang te vertragen door je steentje waar dan ook bij te dragen: professioneel, cultureel, sociaal,... Maar probeer je te onttrekken uit de opgelegde dictaten en kom vreedzaam in verzet. Tijd voor een 'Innere Emigration' en uiteraard eerst tijd om het boek tot zich te nemen en te laten bezinken.
April 26, 2022
Кратка, но доста поучителна книга. Есетата, които представляват главите са един своеобразен план за това, което е нужно да направим в нашето, европейско общество, за да го съхраним. Мисля, че тази източна мисъл описва най-добре това, което автора иска да каже:
"Тежките времена раждат силни хора. Силните хора раждат лесни времена. Лесните времена раждат слаби хора. Слабите хора раждат трудни времена."
"Тежките времена раждат силни хора. Силните хора раждат лесни времена. Лесните времена раждат слаби хора. Слабите хора раждат трудни времена."
July 6, 2023
В книгата много добре са описани проблемите на Европа. Авторът очевидно познава континента и историята му много добре.
Но от гледна точка на предложени решения - не мисля, че част от тях са постижими и/или работещи. Смятам, че реално работещите решения са по-различни.
Все пак препоръчвам книгата, дава интересни гледни точки и много точно описва проблемите в съвременна Европа.
Но от гледна точка на предложени решения - не мисля, че част от тях са постижими и/или работещи. Смятам, че реално работещите решения са по-различни.
Все пак препоръчвам книгата, дава интересни гледни точки и много точно описва проблемите в съвременна Европа.
January 31, 2022
Rather dark and doomed read. No, the east (Balkans) are not the last stand for the Old Europe’s merits. Europe is just old. The book is simply a “i-wanted-to-be-different” speech by the author. What to do? Read books and be brave to lead the live you want.
January 13, 2021
David Engels beschreibt recht ausführlich, was für ihn der Niedergang Europas und sucht nach Möglichkeiten damit umzugehen. Der Fokus ist auf Frankreich, aber viele Sachen lassen sich auf andere europäische Länder ebenfalls übertragen, insbesondere Deutschland. Interessant fand ich den Ausgangspunkt, was genau die westliche Kultur ausmacht. Ohne dieses Verständnis lässt sich nämlich nicht erklären, wo die Gründe für den Niedergang liegen und man schafft eine Diskussionsgrundlage, um welche Werte der westlichen Kultur es überhaupt geht.
Gefallen hat mir, dass in den 24 Kapiteln die verschiedenen Aspekte nicht nur beleuchtet werden, sondern dass der Autor konkrete Vorschläge fürs eigene Handeln macht. Dabei ist es für mich nicht so wichtig, wie praktikabel sie sind (mehrere halte ich für falsch, andere sind schwer umsetzbar). Das Buch hilft dabei, sich mit dem Thema tiefer auseinanderzusetzen und seine eigenen Gedanken klarer werden zu lassen. David Engels fasst in Worte, was für mich manchmal nur ein Gefühl war, und er zeigt, wo uns Worte in die Irre führen bzw. falsch interpretiert werden.
Insgesamt hatte ich mir ein wenig mehr erhofft. Klar, es geht nicht um Revolution sondern um kritisches Denken und gewaltlosen Widerstand, aber die Frage ist doch, wie man sich stärker mit Gleichgesinnten vernetzen kann. Hier kommt zu wenig und sich in eine Art Kommune zurück aufs Land zu ziehen ist für die meisten keine Option.
4 von 5 Sternen
Gefallen hat mir, dass in den 24 Kapiteln die verschiedenen Aspekte nicht nur beleuchtet werden, sondern dass der Autor konkrete Vorschläge fürs eigene Handeln macht. Dabei ist es für mich nicht so wichtig, wie praktikabel sie sind (mehrere halte ich für falsch, andere sind schwer umsetzbar). Das Buch hilft dabei, sich mit dem Thema tiefer auseinanderzusetzen und seine eigenen Gedanken klarer werden zu lassen. David Engels fasst in Worte, was für mich manchmal nur ein Gefühl war, und er zeigt, wo uns Worte in die Irre führen bzw. falsch interpretiert werden.
Insgesamt hatte ich mir ein wenig mehr erhofft. Klar, es geht nicht um Revolution sondern um kritisches Denken und gewaltlosen Widerstand, aber die Frage ist doch, wie man sich stärker mit Gleichgesinnten vernetzen kann. Hier kommt zu wenig und sich in eine Art Kommune zurück aufs Land zu ziehen ist für die meisten keine Option.
4 von 5 Sternen
February 20, 2021
Kort en bondig boek over de teloorgang van Europa en wat men praktisch kan doen tegen dit vooruitzicht van ondergang. In 24 korte hoofdstukken schetst de van oorsprong Belgische auteur (geboren in 1979) steeds een probleem en een aanpak van zo'n probleem. Het leest vooral als een doemscenario.
Het boek verscheen oorspronkelijk in het Frans (Que faire ?) en daarna in het Duits (Was tun?). De Duitse versie telt maar liefst ruim honderd bladzijden meer dan de Nederlandse versie. Hoe kan dat? Dat zal ik eens gaan onderzoeken.
Het boek is verschenen bij de Blauwe Tijger. Ik was (ben) zo ontevreden over de gekozen voorzijde van het boek (Nederlandse politie /ME slaat in op demonstranten, ongetwijfeld een recente foto van een corona demo) dat ik deze vervangen heb door een eigengemaakte voorkant, geïnspireerd op de Duitse versie: een zwarte voorkant met in wit de titel en de naam van de auteur. Dat oogt veel beter dan zo'n willekeurige actiefoto, die ik maar met moeite aan de inhoud van dit boek kan koppelen. De Blauwe Tijger had al eerder geadverteerd voor dit boek, met een al even onzinnige voorkant: een weer actuele foto van een groep demonstranten, waarbij enkelen prominent in beeld kwamen. Kennelijk vonden ze op het laatste moment een 'betere' foto.
Het boek verscheen oorspronkelijk in het Frans (Que faire ?) en daarna in het Duits (Was tun?). De Duitse versie telt maar liefst ruim honderd bladzijden meer dan de Nederlandse versie. Hoe kan dat? Dat zal ik eens gaan onderzoeken.
Het boek is verschenen bij de Blauwe Tijger. Ik was (ben) zo ontevreden over de gekozen voorzijde van het boek (Nederlandse politie /ME slaat in op demonstranten, ongetwijfeld een recente foto van een corona demo) dat ik deze vervangen heb door een eigengemaakte voorkant, geïnspireerd op de Duitse versie: een zwarte voorkant met in wit de titel en de naam van de auteur. Dat oogt veel beter dan zo'n willekeurige actiefoto, die ik maar met moeite aan de inhoud van dit boek kan koppelen. De Blauwe Tijger had al eerder geadverteerd voor dit boek, met een al even onzinnige voorkant: een weer actuele foto van een groep demonstranten, waarbij enkelen prominent in beeld kwamen. Kennelijk vonden ze op het laatste moment een 'betere' foto.
November 23, 2020
I wonder if this book will be translated into English eventually. It has been published in French orginally and been translated into (excellent) German by the author and from what I guess, has been a great success on the German book market, given that it has been published only in a small, decidedly catholic and somewhat obscure publisher.
As one would guess, it is a very personal book, however not a instruction or guidance to daily life; at least not in the sense, that it gives you direct commands what to do or not to do. Rather it gives directives which to follow leaves you ample choices of your own how to live your life in a meaningful and successful way. It shows that the old left-wing and right-wing distinctions are rather meaningless today, as it is probably regarded as a pretty right-wing book, but has a strong emphasis on ecological issues, as well as others.
Do not expect to know how to live your daily life after reading this book, but certainly you will be able to maker better decisions afterwards.
As one would guess, it is a very personal book, however not a instruction or guidance to daily life; at least not in the sense, that it gives you direct commands what to do or not to do. Rather it gives directives which to follow leaves you ample choices of your own how to live your life in a meaningful and successful way. It shows that the old left-wing and right-wing distinctions are rather meaningless today, as it is probably regarded as a pretty right-wing book, but has a strong emphasis on ecological issues, as well as others.
Do not expect to know how to live your daily life after reading this book, but certainly you will be able to maker better decisions afterwards.
Displaying 1 - 7 of 7 reviews