Met De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam schreef Stefan Raatgever een overrompelend en schitterend verhaal over identiteit en seksualiteit. Met zijn opvallende debuut is hij een nieuwe belangrijke stem in de lhbtiqa+-literatuur.
Als de 19-jarige Alec na een moeizame schoolcarrière zijn eindexamen probeert te halen, wordt zijn veilig kabbelende bestaan opgeschud door een nieuwe klasgenoot. De onaangepaste Björn maakt bij hem gevoelens los die hij altijd heeft weten te verbergen, ook voor zichzelf. Ongewild wordt hij meegevoerd in een zoektocht naar zijn ware identiteit, en voor het eerst ziet hij onder ogen wat hij nooit eerder heeft durven zien. Maar op het moment dat hij zijn felbegeerde diploma voor het grijpen heeft en daarmee een ticket naar de toekomst, verdwijnt Björn ineens...
Stefan Raatgever (1980) is popjournalist en interviewer. Na bijna 15 jaar bij het Algemeen Dagblad te hebben gewerkt, maakte hij de overstap naar Het Parool. Als popjournalist sprak hij met Beyoncé, Paul McCartney, Adele, Amy Winehouse en vele anderen. Met enige regelmaat is hij in de media te zien en te horen als Songfestival- en algemeen popmuziekdeskundige.
‘Tedere YA-roman over de ontdekking van seksualiteit, door een nieuwe stem in de lhbtiqa+-literatuur.’ Marjolijn de Cocq, Het Parool
‘Brokeback Mountain in de Nederlandse polder. In één adem uitgelezen.’ Michel van Egmond, schrijver en journalist
De negentienjarige Alec zit in zijn eindexamenjaar op Het Vreeswijk college, als zijn doodgewone leven wordt opgeschud door nieuwe klasgenoot Björn. Gevoelens die Alec voor zichzelf en anderen altijd heeft weten te verbergen, komen naar boven. Björn is anders: hij trekt zijn eigen plan op school, ook als het diploma voor het grijpen ligt. Dan ineens is hij verdwenen.
Stefan Raatgever hanteert een gemakkelijke en fijne schrijfstijl. In combinatie met de kortere hoofdstukken en goede thema’s leest het boek vlot. Ieder hoofdstuk begint met een stuk songtekst, passend bij de inhoud van het hoofdstuk. Dit boek heeft in tegenstelling tot veel andere boeken een eigen titelsong, zeer passend bij het verhaal: The boy who jumped of a cliff and landed softly door Christon.
Het fijne aan dit boek vond ik de manier waarop Alec en zijn leven worden beschreven. In veel boeken hebben personages een bijzonder druk leven, zien ze veel mensen en maken ze veel (bijzondere) dingen mee. In dit geval maakt Alec ook veel mee, zoeken naar je eigen identiteit is niet niks, maar voelde zijn leven verder niet extravagant, maar juist heel normaal/rustig. Hij gaat naar school en onderneemt wat met vrienden. Het maakte het verhaal voor mij herkenbaarder en de personages representatief voor de gemiddelde jongere.
Het boek is opgedeeld in twee delen. Je zou kunnen zeggen dat het gaat om het deel voor de klif en het deel na de klif. Je maakt Alec en zijn worsteling daarin van dichtbij mee. Pluspunt daarin vind ik de opbouw van het verhaal en daarmee de opbouw van zijn gevoelens. Zijn twijfels en piekergedachten komen helder en zorgvuldig naar voren, zonder dat het te zwaar wordt tijdens het lezen. Gedachten die voor veel jongeren realiteit zijn. Het raakte me op het moment dat Alec voor zijn ouders veel bedenkt, want hoe zou het voor hen zijn als hun zoon ineens homo blijkt te zijn? Wat als je ouders minder ruimdenkend zijn en wat als vrienden je daarna veroordelen? De piekergedachten van Alec worden soms verzacht door zijn humoristische vriend Thomas en zijn versiertips.
Een mooi verhaal over Alec en zijn zoektocht naar zichzelf. Iedereen heeft zijn eigen verhaal: Alec en daarmee Stefan Raatgever ook door zijn leven als leidraad te nemen. Jij als lezer hebt ook een verhaal. Hopelijk kan het verhaal iets betekenen voor jongeren die ook met zichzelf worstelen of voor mensen die zich hierin willen inleven. Deze verhalen zijn er bij lange nog niet genoeg, dus dit boek is meer dan welkom in boekenland. Twijfelen op de punt van een klif is niet fijn, zacht terechtkomen daarentegen wel. Dat gun ik iedereen.
Als iedereen zijn eigen verhaal heeft, ben ik ook erg benieuwd naar het verhaal van Björn. Het is afwachten of dat verhaal er gaat komen, maar een ander verhaal van de hand van Raatgever zou in plaats daarvan ook welkom zijn 🙂
Wat een boek. Ik heb echt even een stevige knuffel nodig want dit was echt een soort wake up to reality of hoe je dat ook zegt. Allereerst wil ik zeggen dat dit boek letterlijk leest als een trein heb hem in 1 zit uitgekregen. Dit boek had me echt in een greep en ik was zo close om hem een 5 te geven maar dat einde heeft me echt tot in het diepst van mijn hart geraakt. Achteraf gezien had ik het kunnen zien aankomen maar het gebeurde zo abrupt. Ik appte een vriendin na het lezen van de brief van Björn: “ik ben zo boos” en dat was ik ook. Niet op het boek maar op Björn. Maar goed genoeg over de inhoud. Het verloop van het verhaal was enorm vlot en ik vond ook dat de personages geloofwaardig overkwamen. Het enige wat mij dus echt dwars zit is dat einde dat plots kwam. Het voelt onafgemaakt voor mij. Ik had niets liever gehad dat Björn en Alec samen eindigde maar goed je kan niet alles hebben alleen had ik toch liever nog een confrontatie of iets gehad om het goed af te kunnen sluiten. Nu voelt het nog heel erg open en kan ik oprecht geen afscheid nemen van Alec als personage want die arme jongen zit vast met zo veel vragen (IK wel namelijk). Vandaar heb ik toch 4 sterren gegeven in plaats van 5.
MAAAAAR dat alles neemt niet weg dat dit een GEWELDIG boek was en ik ben blij dat ik het heb mogen lezen :)
This entire review has been hidden because of spoilers.
Dit coming of age verhaal wisselt intens mooie en breekbare beschrijvingen af met voortkabbelend en nietszeggend bla bla bla. Dat is heel jammer, ik denk dat er meer in had kunnen zitten. Het gegeven is goed, de ontwikkeling die Alec doormaakt is teder en geloofwaardig beschreven en met het einde is ook niets mis (nou ja, een beetje wel eigenlijk). En daar tussendoor... tja, bla bla bla dus. Daar raakte de schrijver mij volledig kwijt en was ik al lezend aan het bedenken welke boodschappen ik nog vergeten was te kopen. Echt jammer. Van het boek bedoel ik, niet van de boodschappen.
Als aanbeveling staat er bij dit boek onder andere een opmerking van Michel van Egmond: "Brokeback Mountain in de Nederlandse polder.". Dat vind ik behoorlijk overtrokken, Brokeback Mountain is zo veel meer dan dit boek. Van Van Egmond lees ik liever over Wim Kieft dan een recensie.
Na een sterk begin, waarbij het hoofdpersonage tof wordt neergezet in een zeer sprankelende en heldere taal, verliest dit boek halfweg alle vaart en verwatert tot triviaal pubergeneuzel zonder enige spanning. Alecs gevoelsleven komt op losse schroeven te staan als Bjorn verschijnt. Een verhaal dat we al heel vaak gelezen hebben binnen het genre. De verliefdheid wordt subtiel neergezet en dat maakt het bij de start net mooi: niet de allesoverheersende passie. Dat de gevoelens echter niet evolueren maakt dat er geen urgentie is: een kus lijkt vrijblijvend te zijn, zelfs seks heeft weinig emotionele consequenties voor de personages. Wie aan zijn/haar geaardheid twijfelt, verliefd wordt en dan fysieke stappen zet, haalt daarna niet even de schouders op. Of neemt er vrede mee dat het object van zijn/haar affectie niet komt opdagen. Dat maakt de relatie tussen de twee jongens (zelfs als gewone vrienden) weinig geloofwaardig. Ik las hier dat het einde ongelooflijk zou zijn (en met een klif in de titel en rijke ervaring in het genre vreesde ik al voor het ergste), maar geen trigger warnings nodig, want het eindigt met de sisser die je al van net over halfweg ziet aankomen. Of beter: waar je - net zoals zowat iedereen in het boek zelf warm noch koud van wordt. En tenslotte nog een speciale vermelding voor de tenenkrullend slechte dialogen bij de moeder-zoon-coming out. Hoe de auteur, die echt wel puike proza gepend heeft doorheen de rest van het boek, dat heeft kunnen schrijven is verbijsterend. Kortom: Er zijn betere boeken in het genre, want het draagt inhoudelijk niets nieuws bij en werkt al evenmin als 'zwijmel'-boek door de onderkoelde relatie van de protagonisten.
Een vlotlezend boek met hier en daar best mooie beschrijvingen en een einde dat niet cliché was, maar toch niet echt mijn ding. Voor het grootste gedeelte kabbelde het verhaal maar een beetje door, met personages die allemaal wat vlak bleven en weinig echte confrontatie waar de hoofdpersoon (al dan niet tussen de regels door) op reflecteerde. Daarnaast vond ik weinig van de personages sympathiek. Hoofdpersoon Alec is stuurloos in zijn eigen leven en weet niet goed wie hij is, maar zeurt daarnaast cónstant over anderen. Vrijwel alle vrouwelijke personages zijn "wijven" of "stijve tutjes" en ik ben maar gestopt met tellen hoe vaak er negatief commentaar werd geleverd op een dikke klasgenoot (die ook weer eens zeer stereotiep een nogal onprettige persoonlijkheid had en homofobisch was, niet echt het soort representatie waar de wereld nog meer behoefte aan heeft).
Dit boek bespreek ik in de podcast die ik samen met Dagmar maak: Boekcast. Binnekort komt de uitzending online, dus volg ons op Insta (@boekcast) voor meer updates!
Wat een mooi, ‘volwassen’ boek over jezelf ontdekken aan het einde van de middelbare school. De meeste personages in dit boek zijn tussen de 18 en 21 en de auteur weet die fase, waarin je echt wel puber af bent en klaar bent voor een volgende stap, heel goed te vangen.
Er zit verrassend veel humor in. Veel van de grappen worden onderkoeld gebracht door de voorlezer, ik heb regelmatig hardop gelachen. Ook heb ik een traantje gelaten, want de auteur schrijft heel goed vanuit het hoofd van de hoofdpersoon en die heeft sommige mensen gedurende het boek verkeerd ingeschat. Als dat blijkt, zijn dat stuk voor stuk goed geschreven momenten. Mensen zijn ook maar mensen in dit boek, met al hun goede en slechte eigenschappen. Ik vind het erg knap gedaan.
Persoonlijk had ik wel moeite met de constante focus op het gewicht van een van de B-personages. Ook de songteksten voorafgaand aan elk hoofdstuk vond ik niet alleen een beetje pedant overkomen in het audioboek, maar ook niet echt nodig voor het verhaal. Ik vond ze niet echt bij de hoofdpersoon passen, als die zo’n passie voor muziek had, bleek dat niet uit het verhaal.
Beide zaken hebben voor mij invloed op de beoordeling, maar verder een erg mooi boek. Zeker het laatste kwart vond ik heel sterk en ontroerend. Het voor sommigen ‘plotselinge’ einde vond ik juist vóór het verhaal spreken, zo gaat het in het echte leven vaak ook (sprak oma).
De jongen idee van de klif sprong en zacht terechtkwam is een mooi boek over uit de kast komen, eerste liefde en het laatste jaar op de middelbare school. Helaas sprak het hoofdpersonage mij niet altijd aan. De andere personage leefden meer voor mij dat Alec. Ik kan mij daarentegen goed voorstellen dat Alec meer een self-insert personage is waarmee jongeren zichzelf in het verhaal kunnen plaatsen.
Natuurlijk kunnen er nooit genoeg boeken zijn over LHBTIQ+ onderwerpen, maar dit boek voelde op sommige punten niet zo prettig. Dan heb ik het niet over de stijl, want het boek las erg gemakkelijk weg. Ik had meer moeite met het objectiverende taalgebruik jegens vrouwen en de hoeveelheid alcohol en drugs die werden genuttigd gedurende dit boek.
Wat een clichematig rukboek, het spijt me zeer. Het begon sterk, maar vanaf de helft van het boek sloeg het nergens meer op. De gesprekken, de dialogen tussen Alec en zijn moeder, Alec en Elze, Alec en Bjorn, wat een onzin. Het is van alles met niets: overmatig drugsgebruik, mensen die van slecht tot knuffelig worden, seks die zo saai wordt beschreven dat echt niemand hier heet van wordt…. En waarvoor? Voor een verhaal dat ik al ken, zonder vernieuwing, maar ook zonder een goeie blik in het hoofd van de karakters: iedereen blijft plat en oppervlakkig.
Helaas niet helemaal mijn ding. Op het begin kwam ik niet echt lekker in het verhaal. Vooral de arrogantie van meneer de Ridder irriteerde mij. Daarnaast werd er soms bepaalde woordenschat gebruikt, die ik niet per direct herkende.
Echter werd het verhaal wel wat beter! Alec is een lieve jongen met geweldige vrienden om zich heen. Ik moest veel terugdenken aan mijn eigen examenjaar & dit bracht warme herinneringen. Omdat het geen cliché verhaal was - waarbij alles altijd goedkomt - toch 3 sterren.
205 Niet voor niets kan iedereen na een verbroken relatie ‘toch ook gewoon vrienden blijven’. Als liefde niet lukt, is daar altijd nog vriendschap: de ideale reservespeler van een relatie.
3.5* Dit Queer Young Adult boek leest vlot weg. Het is het relaas van Alec. Eindexamenjaar. De sfeer is goed getroffen. Het katapulteerde me zo weer naar mijn eigen vwo-jaren. De tijden zijn wel wat veranderd maar de verwarring voor de homoseksuele tiener lijkt niet veel veranderd. De meeste klasgenoten zijn lekker bezig met elkaar terwijl Alec zich nog bevindt in het ‘loserpeleton van de maagden’. Ook de toon van een populaire leraar, in dit geval meneer De Ridder, is goed getroffen. Met veel humor geschreven. Soms wat flauw maar ja daar zijn het tieners voor. Elk hoofdstuk begint met een citaat uit een liedje. Achterin het boek vind je Alecs playlist.
Ik zie dat er in februari 2026 een vervolg komt op dit boek: De jongen die de tijd wilde stopzetten.
Prachtig boek over ontdekken wie je bent. Leest heel makkelijk weg. Zeker een aanrader. Als je Love, Simon leuk vond, ga je deze zeker ook leuk vinden!
Ik probeer altijd zo blanco mogelijk een nieuw verhaal in te gaan zodat de verwachtingen niet al te hoog liggen voordat je begint met lezen. Wel moet de titel en de flapomschrijving me intrigeren voordat ik aan een boek wil beginnen. Dat was hier zeker het geval. De titel is prachtig uitgekozen en de omschrijving sloot aan bij wat mij interesseert in een boekentitel: een goede karakterontwikkeling en een mysterieus/interessant personage.
Helaas begon het boek voor mij al best op een slechte toon door het gebruik van platte en in mijn ogen onnodige vrouwonvriendelijke uitspraken plus slutshaming. Dit zijn geen boeken die ik graag lees en zeker geen boeken waar ik van geniet. Dit soort uitspraken (bijv. het vergeleken van vrouwenbillen met een slagersvitrine waar echt eens goed in geknepen moet worden) voegen totaal niks toe aan het verhaal. Ja onze hoofdpersoon is een puber zoals sommige lezers zouden aanwijzen, wat ik overigens geen excuus vind om zo te denken of je zo te gedragen, maar dan nog komt het allemaal erg plat en bot over.
Ook de omschrijvingen van het drugsgebruik waren totaal niet gebalanceerd. We zagen alleen ''de goede kanten'' ervan zoals het high feesten en de vermindering van je kater, en er was geen plek om de nadelen ervan te benoemen. Dit is zeker raar als ik kijk naar hoe diep er over andere dingen nagedacht wordt, op het filosofische af. Drugs zijn kennelijk wel erg normaal en hoeven geen tweede gedachte te hebben. Weer zo'n teleurstellend puntje als je een schrijver bent die graag een positief en voorbeeldig verhaal wilt vertellen aan (LHBT+) jongeren.
Wat ik dus wel goed vond aan het verhaal was de omschreven acceptatie die Alec krijgt van zijn vrienden en familie. Dit zorgt inderdaad voor een hoopvolle blik op de coming-out in deze (wat) mildere tijden waarin wij ons nu in Nederland bevinden. Het laat zien dat vriendschap en familie onvoorwaardelijke manieren van liefde horen te zijn en dat dit door iets als geaardheid niet hoort te veranderen. Alec bleef gewoon Alec, ook toen hij ontdekte dat hij op mannen viel.
Ook vond ik het leuk hoe Björn werd weggezet als de mysterieuze nieuwe jongen op school. Het toevoegen van deze aparte en op het eerste gezicht lijkende wijze jongen gaf een leuke twist aan het verhaal. Maar zoals het vaak het geval is, lijkt het alsof Björn alles weet maar ook dat is schijn. Björn is ook maar een jongen op weg naar volwassenheid die al veel heeft meegemaakt met zijn vader. Ik vond het goed hoe de schrijver Björns Zweedse achtergrond inzette in het verhaal en zo de lezer ook een kijkje liet nemen in de Zweedse cultuur. Dit was een interessante toevoeging!
Helaas eindigde het boek met een anticlimax. De flaptekst doet lijken alsof Björn vermist raakt en er een zoektocht gaat plaatsvinden. Achteraf blijkt hij helemaal niet zo vermist te zijn en sluiten we het verhaal nogal slap af met een brief van Björn naar Alec terwijl Alec zijn onzekere toekomst met nog veel meer nieuwe ontdekkingen en reizen tegemoet gaat. Zeker een hoopvol einde maar geen vervullende.
Over dit schitterende debuut van popjournalist Stefan Raatgever wil ik een speciale recensie maken. Ik probeer het boek weer te geven in kernwoorden in alfabetische volgorde en probeer daarbij niet te veel van het plot te onthullen.
Alec en Björn zijn de twee hoofdpersonages. Ze zijn allebei 19 en leren elkaar in het laatste jaar van hun middelbare studies kennen.
Coming of age en Coming out: het boek overstijgt een coming of age, omdat het ook een zoektocht is naar de gevoelens die Björn bij Alec losmaakt. Mooi is dat er een deel van het boek aan "de landing" is gewijd: hoe vertel je je omgeving het resultaat van je verwarrende zoektocht?
Drugs: één van de weinige dingen die tegenvielen in het boek. De meeste andere deelnemers van de leesclub dachten er net zo over: cocaïne komt als het ware zomaar uit de lucht vallen, geen enkele vermelding van negatieve gevolgen...
Examens: de aanloop naar de examens, de stress van de examens zelf, het opbellen met de resultaten, de feestjes daarna... Dit wordt allemaal zo goed beschreven, dat je als oudere lezer gekatapulteerd wordt naar een stressvolle periode in je jeugdige leven.
Filosofie: het stokpaardje van Björn. Zijn visie over school: "Leraren doen alsof ze precies weten wat ze ons moeten leren, maar wie zegt dat wij nodig hebben wat zij ons onderwijzen? (...) Waarom horen wij nooit iets over de grote denkers uit de geschiedenis? Ja, alleen die oude Grieken komen langs. Maar de boeken van Spinoza? Kant? Descartes? Nietzsche? (...) Waarom eisen wij geen onderwijs over filosofische stromingen?" Maar vergis je niet, want het wordt nooit zwaarwichtig: "Alleen het nihilisme zie je terug bij ons. Onbedoeld. Omdat dat hele examenprogramma van ons helemaal niets voorstelt."
Geschiedenis: komt uitvoerig aan bod. Alhoewel dit mijn haatvak was op school, heb ik er toch van genoten. Dit is vooral te danken aan de rake beschrijving van "huiver en sidder, hier komt" De Ridder. Het eerste hoofdstuk vond ik wat dit betreft de max. Daarna was mijn sympathie voor deze docent in vrije val.
Humor: één van de aspecten waarom dit boek mij zo aansprak. Er komen best wel zware thema's aan bod, maar die worden overgoten met een ironisch of zelfs sarcastisch sausje en zijn zo makkelijker verteerbaar. "Uw resultaten op een rij bieden de aanblik van Pompeï na de uitbarsting (...) zegt de geschiedenisleraar De Ridder. Zonder ronde tafel. Maar met een bureau vol onvoldoendes."
Identiteit en Instinct. Het boek beschrijft de zoektocht van Alec naar zijn identiteit. In de proloog hoor je hem al als kleine jongen aan zijn moeder een vraag stellen over instinct. Het beeld van de beer die uit zijn winterslaap ontwaakt met een klokje in zijn hoofd is heel mooi, maar nog mooier wordt het naar het einde toe: "Alsof ik ineens begreep waarom zalmen zonder signaal naar hun paringsgronden beginnen te zwemmen. En daarbij ook nog een vrijwel zekere aanval van een hongerige beer voor lief nemen."
Jive = misschien wel de vieste discotheek van Nederland. "Een zwetend studentenheiligdom waar de gecondenseerde lichaamswarmte van de bezoekers in druppelvorm aan het plafond hing, direct naast de Donna Summer discobal." Het hoofdstuk begint ook met "Jive Talkin" van de Bee Gees.
Kangoeroe : dit mooie beeld kwam in de leesclub naar voren toen Wendy ons vroeg om Laura te beschrijven. Ze is iets ouder dan Alec, kent hem al zijn hele leven, woont en studeert in Amsterdam en is de buidel, waarin Alec zich kan verstoppen als het allemaal te veel of te verwarrend wordt.
LGTB+ : alhoewel de G of de H in dit boek centraal staat, zal het toch een steun voor de hele gemeenschap zijn. Hoe oud of jong je ook bent en je worstelt met gevoelens over je geaardheid: dit verhaal is echt een aanrader!
Muziek: ik heb ervan genoten, dat elk hoofdstuk met een ander muziekfragment begon. Deze bedoeling van de auteur was mij niet opgevallen, maar vond ik wel creatief: " Ik heb mijn best gedaan de gekozen liedjes chronologisch te programmeren. De oudste eerst, dan steeds jonger t/m de titelsong van Christon. Dit om het groeiproces van Alec wat meer te accentueren."
Nederland: het grootste deel van het verhaal speelt zich in Nederland af en is daarom erg herkenbaar.
Oom Cor... iedereen heeft wel zo'n familielid...Op een lompe manier peilen of je al een lief hebt: "Nou, niet te lang wachten, hé? Anders zijn er straks alleen maar jongens over om uit te kiezen En daar doe je je vader denk ik geen plezier mee. Dan wordt hij nooit opa."
Perspectief: het verhaal is uit het perspectief van Alec geschreven. Door dit ik-perspectief leef je enorm mee met zijn ups en downs.
Reacties: dit is het laatste deel van het boek, de landing. Hier voel je echt de warme, liefdevolle omgeving van Alec. Het hoofdstuk waarin hij het eindelijk aan zijn moeder kan vertellen, begint met "Home again" van Michael Kiwanuka. Alsof Alec een tweede keer wordt geboren.
Sprong: het deel tussen de proloog en de landing is het omvangrijkst. Het duurt een hele tijd voor er bij Alec een besef groeit en dan gaat plots alles heel snel. Hij neemt zijn sprong in het duister en ziet licht aan het eind van de tunnel.
Twijfel: dit is echt typisch voor piekeraar Alec. In de proloog valt het zelfs de leraar van de lagere school op: "Ik heb nog nooit een elfjarige zo zien piekeren voor hij uiteindelijk iets doet."
Uitzondering: Alec voelt zich totaal ontredderd en huilt "Omdat ik helemaal geen zin heb om homo te zijn (...) Ik wil helemaal niet zo'n leven als uitzonderingsgeval.Ik wil gewoon vader worden van een gezin."
Vriendschap: fantastisch hoe dit op die leeftijd belangrijke thema in de verf wordt gezet: erbij horen is erg belangrijk, zo belangrijk dat Alec onder druk van zijn vrienden met meisjes gaat zoenen. Door de commentaren van de jongens onder elkaar, is het net alsof je er zelf ook bij bent. Veel feesten en gezwans, maar ook enkele serieuze gesprekken.
Winterslaap: dit vind ik het mooiste beeld. Niet alleen met de "echte" beer, maar ook hoe dit beeld voor het bewustwordingsproces van Alec wordt gebruikt.
Young-adult: de doelgroep van het boek. Ik ben echt benieuwd hoe 15- tot 18-jarigen hierop zullen reageren.
Zweden: het land van herkomst van Björn Forsberg en het favoriete land van de auteur. Zo leren we gebruiken zoals de Midsommar kennen, prachtig beschreven!
Hoewel ik al lang niet meer tot de doelgroep behoor, heb ik toch ontzettend genoten van het verhaal, de verrassende plotwending en de humor. Het enige waarover ik viel in de opbouw, was "de brief". Daar had ik liever een confrontatie. Misschien begrijpen jullie me, als jullie het boek uit hebben. Maybe not...
De titel en flaptekst zorgden ervoor dat ik dit boek graag wilde lezen, maar helaas viel het me nogal tegen. Ik vond de personages niet overtuigend en de plot was bij tijden ronduit saai en op andere momenten weer ongeloofwaardig. De schrijfstijl vond ik ook niet fantastisch. Het klikte jammer genoeg gewoon niet voor mij.
In dit YA-debuut boek maken we kennis met Alec, we volgen hem in zijn laatste schooljaar op het VWO in een gemiddeld grote plaats ergens in Nederland. De naam van de school ‘Het Vreeswijk College’ is leuk gevonden, want soms vreest Alec wel of hij het gaat redden op school, het vijfde jaar deed hij namelijk twee keer, hij hoopt dit jaar te slagen.
Het boek is geschreven in de ik-vorm, je leeft daarom goed mee met de gevoelens en gedachten van Alec. Hij heeft een goede vriendin Laura, maar zij studeert inmiddels in Amsterdam, hij heeft haar nooit als potentieel relatie-materiaal gezien, ze is gewoon zijn beste maatje. In de klas heeft hij zijn beste vriend Thomas en ze mengen zich graag samen met wat andere klasgenoten.
De niet al te lange hoofdstukken worden voorafgegaan aan een stukje songtekst, onder elk stukje staat de naam en het liedje waar het uit komt, achterin is de hele lijst gedrukt en de auteur heeft op zijn spotify een playlist gemaakt. Tijdens het lezen heb ik deze playlist steeds als achtergrondmuziek aangehad en het was perfecte muziek. Overigens vraag ik me af of veel negentienjarigen al deze nummers kennen. Hierin komt dan toch duidelijk de achtergrond van de auteur, popjournalist, naar boven.
Je leeft door de hoofdstukken mee met de hoogte- en dieptepunten van dit laatste schooljaar, de feesten, vormen er zich stelletjes? Wordt er gekust? En natuurlijk de excursiereis, dit keer niet naar Rome maar naar Stockholm, toevallig is dat ook de plaats waar de nieuwe klasgenoot, Björn, gewoond heeft. Björn maakt iets los bij Alec wat hij zelf nog niet wist dat hij had. De gedachten van Alec, die veel denkt en zich soms ook dingen in het hoofd haalt, zijn prettig om te lezen. Soms wil je dat die niet ineens afgekapt worden maar je wil in zijn hoofd blijven zitten.
Het boek is opgedeeld in twee delen, het langere deel I is het grootste deel van het schooljaar, het kortere deel II is het deel vanaf en na het examen. Waarin ook zeker nog een verrassende wending van het verhaal zit.
First of all, thank you so much to @raatgeverstefan & @vibyoungadult for sending me this ARC 🤍
S Y N O P S I S Als de 19-jarige Alec na een moeizame schoolcarrière zijn eindexamen probeert te halen, wordt zijn veilig kabbelende bestaan opgeschud door een nieuwe klasgenoot. De onaangepaste Björn maakt bij hem gevoelens los die hij altijd heeft weten te verbergen, ook voor zichzelf. Ongewild wordt hij meegevoerd in een zoektocht naar zijn ware identiteit, en voor het eerst ziet hij onder ogen wat hij nooit eerder heeft durven zien. Maar op het moment dat hij zijn felbegeerde diploma voor het grijpen heeft en daarmee een ticket naar de toekomst, verdwijnt Björn ineens...
💭 Een overrompelend en schitterend verhaal over identiteit en seksualiteit. Met zijn opvallende debuut is hij een nieuwe belangrijke stem in de LHBTIQA+-literatuur. Ik moet zeggen dat het weer even wennen was om in het Nederlands te lezen maar dit is een prachtig en inspirerend verhaal voor jongeren! Hierdoor heb ik het ook bijna in een dag uitgelezen. Muziek speelt een grote rol, zo begint elk hoofdstuk met een paar zinnen van een bekend lied, en er is zelfs een titelsong gemaakt. Zeker een aanrader om te lezen en luisteren als dit je aanspreekt! 🥺💗
Have you read this? Or what’s a LHBTIQA+- story that you recommend? And do you ever read in another language?
‼️ENG: This is a beautiful story about identity, coming out and the importance of music. With his striking debut Stefan has become a new important voice in the LHBTIQA+- literature. I needed to get used to reading in Dutch again but this was such a beautiful and inspiring story for YA! Which made this a quick read that I finished in almost a day. Music is an important part of this MC story, every chapter begins with a few lines from a popular song, and there’s even a song made for this book (The Story About a Boy Who Jumped Off a Cliff and Landed Softly). Definitely recommend reading & listening to this 💗
⭐️⭐️⭐️⭐️ Ik had zo’n ander eind verwacht in het begin. Ik vond het verhaal zooo mooi. Ik kon het boek niet neerleggen. Het einde vond ik eerst een beetje teleurstellend (?) en abrupt. Nu ik erover na denk is het juist een bijzonder en mooi einde.
Het verhaal focuste zich vooral op Alec en zijn ontwikkeling. Over familie en vriendschap. Ik vond het mooi hoe het over hemzelf ging, over de groei. Niet alleen maar over de liefde vinden en dan een happily ever after. Want realistisch gezien, gaat het niet altijd zo.
Ik waardeerde dat het boek vertelde dat de reis van zelfontwikkeling mooi is. Misschien zelf belangrijker dan het “eindpunt”. Op het einde zegt Alec dat die blij is dat hij Björn heeft ontmoet, anders was hij niet geweest wie hij was de dag van vandaag. (met andere woorden maar weet niet meer hoe t geschreven was lol). Ik vind dat zo zo zo mooi. Dat is een belangrijk stukje voor mij.
I love Alec en zijn vrienden en fam. Alec heeft echt een bijzonder plekje voor mij.
Maar over Björn… Hij is een ander verhaal.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ik had eigenlijk geen idee waar dit boek over ging, maar blijkbaar speelt het zich deels in Stockholm af. Drie keer raden waar deze meid nu op vakantie is? JUIST, IN STOCKHOLM! 🇸🇪
Ik wist ook niet dat het over homoseksualiteit ging en dat was een aangename verrassing. Raatgever schrijft goed en ik vond het een boek dat lekker weglas. Ik snap alleen niet zo goed dat het als een jeugdboek in de markt is gezet. Ik vind het toch echt iets voor jongvolwassenen. Dat komt door het taalgebruik, denk ik.
Ik ben trouwens erg boos over het einde. Daarom dus 3 sterren in plaats van 4.
This entire review has been hidden because of spoilers.
4 stars: me when I started reading and halfway through 1.5 stars: when I was finished
WTF was that ending?? The story started off well but completely nosedived toward the end—like literally went to shit the last fifteen pages. Had I known it would end so badly,, I wouldn’t have picked up this book. I really shouldn’t have trusted those high ratings (again)... urghhh
Uhh ja wat kan ik zeggen, het boek voelt als een boek wat bedoeld is voor middelbarescholieren. Taalgebruik is heel puberaal wat dat betreft dus wel een treffende weergave van de belevingswereld van de hoofdpersoon, maar vond het toch heel irritant lezen omdat alles zo verpakt is in 'humoristische'/cynische vergelijkingen. Denk dat het boek thuishoort op de leeslijst, want qua thematiek wel mooi (en nodig!). Las lekker weg en vond de plottwist aan het einde wel goed bedacht, harteloos voor de lezer want je gunt iedereen beter.