Mam nadzieję

by Katarzyna Czajka-Kominiarczuk

Dowcipny, mądry i prosty poradnik dla wszystkich tych, którzy starają się zachować zdrowie psychiczne w czasach, gdy świat zdaje się walić.

Czy nasze życie ma deadline? Czy każdy musi być bogaty? Czy żyjemy w najgorszym kraju na świecie? Czy jeśli napijesz się z plastikowego kubeczka, to zaaresztuje cię ekologiczna policja?

Od refleksji nad tym - czy jesteśmy za starzy by cieszyć się życiem, przez uwagi o tym jak nie poddać się przygnębiającej fali newsów, po refleksję że nic nie jest tak straszne jak się wydaje - jeśli tylko zmierzymy się z tym czego naprawdę się boimy.

Mam nadzieję to pozycja, w której Katarzyna Czajka-Kominiarczuk, autorka bloga Zwierz Popkulturalny, daje zagubionemu czytelnikowi trochę pocieszenia – że jest w życiu coś więcej, niż tylko niepewność i zawiedzione nadzieje.

Genres: Nonfiction, Audiobook, Polish Literature, Poland

288 pages, Paperback

First published February 23, 2022

About the author

Married name of Katarzyna Czajka.

Absolwentka historii i socjologii. Od 2009 na blogu „Zwierz popkulturalny” (w 2012 roku wybranym blogiem Blogerów w konkursie Blog Roku) pisze o serialach, filmach i wszystkim, co związane z kulturą popularną. Oddana wielbicielka produkcji BBC i Batmana. Poza nałogowym oglądaniem filmów i seriali oraz czytaniem komiksów, pisze doktorat na ISNS UW i zajmuje się naukowo kinem polskim w dwudziestoleciu międzywojennym.

Reviews

[Marta Demianiuk · Rating 3 out of 5]

3,5 ⭐️ W większości rozdziałów jestem na tym samym etapie myślenia co Kasia, ale jeden czy dwa faktycznie dały mi nadzieję. Polecam, jeśli lubicie pogadanki autorki na jej IG lub FB.

[Weronika Zimna · Rating 2 out of 5]

Czytałam/słyszałam to zbyt wiele razy. Nie wątpię jednak wcale, że dla wielu osób może to być miłe książkowe przytulenie. Dla mnie - ot, czyste goodreadsowe „it was okay”. Niech służy tym, którzy muszą to usłyszeć po raz pierwszy bądź trzeci (po prostu nie siedemnasty).

[Malgorzata (szczodrość ryb) · Rating 3 out of 5]

[audiobook]
3.5, ciepłe, przyjemne. Gdybym na nią trafiła jak miałam 23-28 lat, to może zmądrzałabym szybciej ;)

[Agnes · Rating 2 out of 5]

Z dwa, trzy lata temu pewnie by mi się bardzo spodobała, a dziś to mnie wymęczyła. :(
Ale okładka to śliczna.

[Book.Teti · Rating 4 out of 5]

MUSICIE JĄ PRZECZYTAĆ!!! 😍

Dawno żadna książka tak mocno do mnie nie trafiła! ,,Mam nadzieję" to miód dla mojej duszy i umysłu. 🤗

Czy często czujecie się przytłoczeni, czy często czujecie, że więcej musicie niż chcecie?
Czy często macie wrażenie, jakby życie Was przytłaczało, a Wy nie spełniacie wszystkich wymogów? 🤔 Czy czujecie się z czymkolwiek źle?

Jeśli choć trochę czujecie, że tak, to jest to książka dla Was.

Autorka w cudowny sposób postarała się przekazać, że gdybyśmy w życiu dali sobie nieco więcej przestrzeni, bardziej wrzucili na luz i mniej się zamartwiali, czego nie możemy albo czego nie mamy, to może czulibyśmy się znacznie lepiej. 😊

Jest to przewodnik, który pomoże Wam poukładać swoje myśli i zastanowić się nad pewnymi aspektami w swoim życiu. Całkiem możliwe, że dzięki tej książce poczujecie się znacznie lepiej. 👌

Dla mnie ,,Mam nadzieję" jest jak dobra porada od psychologa. 😉 Wiadomo, że terapeuty nie zastąpi jednak zdecydowanie może Wam się przydać. 😊

Cudowna i lekka lektura, która była dla mnie jak miód dla duszy i będę do niej wracać nie raz. 😍

[kamajla · Rating 4 out of 5]

jakie to było milutkie przytulenie od autorki

[Ksiazkamikaze · Rating 4 out of 5]

Czy ta książka zmieniła moje życie?
Nie.
Czy była mi bardzo potrzebna i po skończeniu chcę ją zacząć od nowa?
Tak.
Plasterek na duszę.

[Ola Jarosz · Rating 5 out of 5]

Jak cieplutkie przytulenie

[MartynaK · Rating 4 out of 5]

„Wszystko będzie inaczej” 💜

[Paulina · Rating 2 out of 5]

Po wstępie spodziewałam się nieco większego zakotwiczenia tez Zwierza w socjologii, historii i psychologii społecznej i nieco więcej otoczki naukowej poprzez nazwanie pewnych zjawisk. Dostałam... no cóż, poradnik, taką gadaninę mądrej cioci, w którym nadużywane jest słowo 'serio' i nie ukrywam, że jestem tym trochę zawiedziona.
Chyba muszę przestać czytać książki wydawane przez lubianych przeze mnie twórców internetowych.

[Basiab · Rating 3 out of 5]

3/3,5

Bardzo oczywista, chwilami przewidywalna.

Ja wiele z tych słów, sentencji, zdań już usłyszałam, przepracowałam czy przeczytałam, więc nie było to dla mnie nowością.

Sama w sobie bardzo lekko napisana, co sprawiło, że przeczytałam turbo szybko.


Jednak myślę, że dla pewnych osób ta książka to będzie przyjemne utulenie i dobre słowo, które da tytułową nadzieję. To taki zbiór słów które powiedzą Ci bliskie osoby aby twoje żyćko było lepsze i łatwiejsze. Totalnie tak jak wcześniej pisałam, "słyszałam" jak te zdania wypowiadają moje przyjaciółki.

[Asia · Rating 4 out of 5]

Sporo dość oczywistych stwierdzeń, ale ujętych w taki, sposób, że ze mną bardzo rezonują. Słuchając, co chwila miałam ochotę kupić te książkę kolejnej znajomej osobie, której może mogłaby jakoś pomóc.

[Magdalena Wajda · Rating 4 out of 5]

Pod względem gatunku trudno to zakwalifikować, chyba najbliżej będzie poradnik, ale ta książka jest raczej jak rozmowa z przyjaciółką, która daje zmartwionemu człowiekowi koc, pudełko chusteczek i kieliszek wina 🙂 Tak, to różne życiowe porady, ale podane w bardzo przyjaznym stylu, pozwalające spojrzeć na pewne kwestie z innej perspektywy.
Przyznam, że kupiłam z sympatii dla autorki, którą jako Zwierza Popkulturalnego czytam od dawna, ale znam też jej inne dokonania. Książka okazała się dobrą lekturą właśnie teraz, kiedy dzieje się tak wiele zła. Trochę pomaga się uspokoić.
Uważam, że to jest bardzo dobra i przydatna rzecz dla młodych osób (20+), które czasem się miotają i frustrują różnymi wyborami życiowymi, jakich muszą/powinny dokonać. I bardo żałuję, że jak byłam w takim wieku, to nie było czegoś takiego.
Serio, jeżeli macie dzieci w wieku późnolicealnym albo wczesnostudenckim, to kupcie im tę książkę 🙂
Cytat, który najbardziej mi się spodobał: "Kiedy ktoś mnie pyta, co bym zrobiła, gdyby istniała możliwość podróży w czasie, to nie ukrywam, że przeniosłabym się dokładnie w te kilka dni, gdy czułam, że jestem na dnie, i zostawiłabym sama sobie karteczkę z jednym słowem: "Poczekaj"."

[Karolina · Rating 3 out of 5]

Kasia/Zwierz wreszcie w wersji nie-popkulturowej. Nie jest to mój gatunek i lektura "Mam nadzieję" raczej tego nie zmieni - niemniej jednak jako fanka umysłu Kasi doceniam, że dzięki jej najnowszej książce dostałam szansę na odpoczynek od wymagających lektur i trochę tej nadziei przelało się i na mnie. Na pewno jest wiele osób które z tej hybrydy poradnika i zbioru esejów wyniosą coś cennego, mi pozostaje się cieszyć, że się w tak wielu kwestiach z Kasią zgadzamy. Jednym słowem, dobrze gada, polać jej, świat jest trochę lepszy niż by się to mogło wydawać, a jedyna wersja dorosłości jaka jest "właściwa" to taka, w której dajesz sobie samemu wreszcie święty spokój.

[KaruzelaNaKoparce]

Z reguły nie czytam takich poradników, bo wychodzę z założenia, że kupienie poradnika nie kupi mi osobowości. Skusiłam się (kosz za 10 zł w biedronce) ze względu na osobę autorki.
Niestety - oczywistości i pierdoły :(
Nie oceniam, po prostu nie jestem targetem. Mam nadzieję, że trafiła do swojej grupy docelowej.

[Dorota · Rating 4 out of 5]

Rzeczywiście, daje trochę nadziei w tych trudnych czasach 💛💙

[Judith · Rating 3 out of 5]

3,5

Kasia jest głosem rozsądku w tych szalonych, okrutnych czasach.

[Pusiu · Rating 4 out of 5]

3.5 - „Nadzieja w mroku” od Solnit miała w sobie więcej buntu i niezgody co do mnie jednak bardziej trafia.

[Evelina Bł · Rating 3 out of 5]

Książka porusza problem dzisiejszego społeczeństwa. Ciekawa, ale czytając ma się wrażenie ze cała książka jest o jednym i tym samym. Faktycznie - nigdy nie jest za późno, by spełniać swoje marzenia i nigdy nie jesteśmy za staży na to, co lubimy nosić czy robić. Polecam, jednak pewnie lepiej czytać na raty niż tak jak ja za jednym zamachem :)

[NerwSlowa · Rating 5 out of 5]

Zbiór "świeckich kazań" jednej z moich ulubionych Autorek piszących o szeroko pojętej kulturze. Kupiona po namyśle (mój i Autorki gust literacki nierzadko się dość mocno różni), przeczytana szybko, przytulona do serca, zapisana w pamięci i bardzo mocno przeze mnie pokochana. I przede wszystkim: użyta do dalszych przemyśleń.

Trudno jest mi opisać tę książkę - chyba najprościej byłoby powiedzieć, że są to zebrane w bardzo zgrabne (i świetnie napisane, naprawdę, ktoś tutaj powinien dostać order za redakcję) eseje/felietony przemyślenia Autorki na różne tematy, np. ekologii, kwestii "prawdziwej dorosłości" czy "zmarnowanego życia". A dokładniej: co rozumiemy pod tymi pojęciami, skąd one się wzięły (czy mogły wziąć), co powodują i dlaczego nie zawsze nam stuprocentowo służą. Jasne, nie ma tutaj i nie będzie jasnych odpowiedzi czy życiowych "procedur" odpowiednich na każde okazje i rozwiązujących wszystkie problemy - ale jest bardzo, bardzo dużo zrozumienia do różnych poglądów, myśli, wartości, i dużo przekonywania, że może nie zawsze najlepszą rzeczą jest dla nas bezrefleksyjne dostosowywanie się do tego, co wpoił nam ktoś inny, albo porzucanie własnych wątpliwości np. dlatego, że "tak zawsze było". Wszystkie te teksty to taki moment zatrzymania się, przyjrzenia temu, co myślimy, dlaczego tak myślimy i czy na pewno to my to myślimy, czy może jednak z jakiegoś powodu jest to nam w jakiś podświadomy sposób wpajane (a jeśli tak, to przez kogo i dlaczego). Do tego robione przez wykształconą socjolożkę i historyczkę, która jednak może swoje przemyślenia osobiste umieścić też w nieco szerszym kontekście niż przysłowiowy "wujek Staszek" mający refleksje o życiu na weselu kuzyna.

W tym momencie napiszę nieco bardziej personalnie: zdecydowanie NIE uważam się za osobę mającą wszystkie odpowiedzi. Ba, ja mam (zwłaszcza ostatnio) nawet ogromny niedobór odpowiedzi, a nadmiar pytań i wątpliwości. W wieku 25 lat, po dwóch latach pandemii, ale też intensywnych prób zrozumienia, kim ja właściwie jestem, w trakcie wojny w Ukrainie, będąc na początku swojej drogi w "prawdziwą" dorosłość mam bardzo, bardzo dużo wątpliwości, dotyczących zarówno spraw błahych, jak i tych ważniejszych. I nie chodzi o to, że sobie "nie radzę" - myślę, że idzie mi nawet nieźle - ale o to, że bardzo, bardzo często brakuje mi kogoś, kto po prostu myśli i czuje podobnie, i kto z może nieco spokojniejszej pozycji byłby w stanie powiedzieć mi, że okej jest nie wiedzieć, buntować się, nie rozumieć, czasem popłakać, pobać się i postresować. Ta książka właśnie to robi.

I jasne, napiszę może oczywistość: to, że ta książka podoba się mi w mojej własnej sytuacji życiowej absolutnie NIE oznacza, że spodoba się Wam. Owszem, jest świetnie napisana technicznie (naprawdę, byłam zadziwiona spójnością i ciągłością tych wywodów), jest dobrze rozplanowana i nieźle skomponowana. Możecie jednak być w totalnie innym momencie życia, "mieć wszystko ogarnięte", nie lubić, kiedy ktoś mówi Wam, że może okej jest nie wiedzieć, albo po prostu mieć już na tyle wyrobiony swój życiowy stoicyzm, żeby wieloma rzeczami się po prostu nie przejmować i nie stresować tak jak ja. Jeśli tak, to super, bardzo to podziwiam. Jeśli jednak nie macie wszystkiego ogarniętego na sto procent, to bardzo, bardzo Wam tę książkę polecam.

Na koniec chciałam napisać taką rzecz: są podobno osoby, które piszą do Autorki, że ich zdaniem okropne jest, że zamierza "wypromować się na takich treściach w takim czasie". Pominę totalne chamstwo i nieczułość takiego stwierdzenia (i tylko przewrócę oczami na myśl o osobach, które mają czas i chęci na bezsensowne psucie innym ludziom humoru), pominę też wątpliwość, czy Autorka naprawdę potrzebuje jeszcze jakiejkolwiek dodatkowej promocji, skoro jej kariera chyba ma się nawet nieźle (sądząc po jej wpisach i postach). Chciałam natomiast napisać, że NAWET jeśli ta książka przyniosłaby Autorce jakąś niesamowitą sławę i zaszczyty, to... bardzo dobrze by się stało. Bo jest to po prostu i zwyczajnie bardzo dobrze napisana książka, która jest dopasowana do pewnej grupy osób (do której ja należę), której może realnie pomóc i dać trochę tytułowej nadziei. A w tych czasach - i nie tylko w tych - moim zdaniem naprawdę WSZYSCY takiej nadziei potrzebujemy.

[Oxfordka · Rating 3 out of 5]

Książkę „Mam nadzieję”, którą napisała Katarzyna Czajka-Kominiarczuk, mam na swojej półce już od dłuższego czasu. Postanowiłam po nią sięgnąć, głównie dlatego, że i w moim życiu bywało lepiej i gorzej i sama tak do końca nie wiedziałam, co mam ze sobą począć.

Dopiero teraz na spokojnie przysiadłam do tej pozycji i muszę przyznać, że jej pierwsze rozdziały były dla mnie niczym mój wewnętrzny głos, który mówił: widzisz? To ty.

Niejednokrotnie łapałam się na tym jak bardzo utożsamiam się z treścią książki „Mam nadzieję”, którą napisała Katarzyna Czajka-Kominiarczuk. Jak często przytakiwałam autorce i mruczałam do siebie, że faktycznie jest tak jak to przedstawia pisarka. Pozycja ta jest podzielona na kilka rozdziałów i w każdym z nich skupiamy się na czymś innym.

„Bo nasz schemat zakłada, że jeśli życie nie przebiegło wedle jakiegoś narzuconego stylu, to przepadło. Tylko co wtedy miałoby wypełniać kolejne dekady? Siedzenie i patrzenie w sufit? Wizyty u lekarza z pytaniem: „Czy to już?”, odmawianie sobie przyjemności, bo po co wypełniać ostatnie dekady czymkolwiek więcej?”

Nie będę ukrywać, że właśnie te pierwsze tematy mnie zainteresowały i czym dłużej czytałam, tym coraz bardziej traciłam zainteresowanie. Czułam znużenie i przedstawianie rzeczy, których albo nie rozumiałam albo wydawały mi się być zbyt zaawansowane jak na mój malutki móżdżek.

KONTYNUACJA RECENZJI NA BLOGU:
https://oxfordka.blogspot.com/2023/06...

[Klaudyna Maciąg · Rating 4 out of 5]

Długo dojrzewała we mnie ta książka. Czytałam ją po kawałku, jak zbiór esejów o życiu, które niekoniecznie trzeba pochłonąć na jednym wdechu.

Pierwsze, co mnie zastanawia to to, czy „Mam nadzieję” ujmuje mnie tak bardzo, bo mamy z autorką zbieżne poglądy. Dosłownie non-stop kiwałam głową i mówiłam sobie: „tak, ja też tak myślę”, „tak, jak dobrze, że o tym piszesz!”. No ale nie - wierzę, że to nie tylko to, bo ujmuje mnie tutaj także wiele innych rzeczy - prostota przekazu, dotknięcie ważkich tematów, szczypta humoru i autoironii, ale też dużo szczerości, szczególnie tam, gdzie inni baliby się napisać prawdę.

"Mam nadzieję" to krótki przewodnik po życiu. Autorka skacze od tematu do tematu, dzieląc się swoimi przemyśleniami, i czyni to w sposób prosty, przyjemny i bardzo przyjazny dla czytelnika.

Nie jest to książka rewolucyjna - i chyba nie miała taka być. Ktoś z pewnością powie, że była o niczym - ale to jest właśnie sedno sprawy - abyśmy zaczęli dostrzegać, że to życie, które mamy, jest wszystkim. A właśnie o nim opowiada w „Mam nadzieję” Kasia Czajka-Kominiarczuk. Polecam, to dobra lektura na trudniejsze momenty.

[Mrs_Bookies · Rating 5 out of 5]

Czy żyjesz w ciągłej presji? Czy czujesz, że coś powinieneś, musisz, robisz, bo tak trzeba, bo tak wypada, bo inni tak robią? Czujesz, że marnujesz życie, że ucieka Ci ono przez palce? Że każdy błąd jest największą katastrofą swojego życia? A Twoje cele o bogactwie dalej pozostaje nieosiągalna? To jest to książka dla Ciebie!

Gdy tylko przeczytałam opis tej książki wiedziałam, że to jest coś czego potrzebuję w tej chwili. Czegoś co pomoże mi nabrać dystansu i pokaże, że nie muszę. Mogę jeśli chcę. Ale nie muszę. I okazała się strzałem w dziesiątkę! Mam nadzieję to zbiór krótkich felietonów dotyczących rożnych sfer naszego życia. Życia, które jest szybkie, gwałtowne i wiele od nas wymaga. A może to my za wiele od niego wymagamy? Książka pokazuje nam, że nie musimy prowadzić życia z pierwszych stron gazet, opiewać w bogactwa, czy piąć się po szczeblach kariery żeby być szczęśliwymi. Otwiera oczy i porządkuje, a może raczej ustawia w głowie pewne myśli. Jest świetną opcją dla osób, które myślą za dużo; które zastanawiają się nad wszystkim i wszystkim przejmują. Jest taką odskocznią, która pokazuje, że można inaczej, łatwiej, prościej.

W książce jest masa mądrych, pożytecznych zdań. Jednak mi w głowie utkwiło jedno krótkie pytanie. Pytanie, które teraz zadaje sobie prawie codziennie, gdy czuję presję lub mam poczucie, że powinnam. Bo człowiek jest w stanie wiele znieść, wiele wytrzymać i dać radę. Pytanie – tylko po co?

[Zuzanna Barańska · Rating 5 out of 5]

Nie umiałam czytać tej książki bez ołówka w dłoni. Prawie na każdej stronie zaznaczyłam jakiś fragment lub cały akapit, nie raz dopisując na marginesie swoje przemyślenia. I właśnie najbardziej za te refleksje uwielbiam tę książkę. Po przeczytaniu miałam ich mnóstwo. Pewnych kwestii nie byłam świadoma, a inne zdołałam poukładać w głowie.
Jestem pewna, że młody człowiek, któremu o większości tematów nikt nie powiedział lub tylko napomknął, będzie zadowolony z przeczytania tej książki, a właściwie z otulenia się nią jak ciepłym kocykiem.
Czuję się trochę tak jakby ktoś otworzył moją głowę, wyciągnął myśli, uporządkował je i spisał na papierze.
Książka pełna aktualnych tematów, które są ważne i powszechne w naszym społeczeństwie. Warto spojrzeć na swoje życie z innej perspektywy, czasem z tej, którą proponuje nam autorka.

[kinga]

Przez tę książkę można z łatwością przepłynąć - napisana jest prostym i zrozumiałym językiem, co moim zdaniem jest szczególnie ważne w przypadku wszelkiego rodzaju poradników. Z niecierpliwością wyczekiwałam tej pozycji i cieszę się, że ją przeczytałam, jednak większość rozdziałów i zagadnień w nich poruszanych nie stanowiła dla mnie odkrycia. Doceniam jednak to, jak autorka krok po kroku przeprowadza czytelników przez różne trudności i problemy, odczarowuje je i zostawia osobę czytająca z poczuciem, że „wcale nie jest tak źle”. Oczekiwałam, że ta książka zostawi mnie z nadzieją na lepsze jutro i tak faktycznie się stało. Na pewno będę do niej wracać w chwilach zwątpienia.

[zu-puchonka · Rating 5 out of 5]

Nie wiedziałam czego się spodziewać po tej książce, nawet nie doczytałam o czym jest- kupiłam ją z samej sympatii do języka jakim pisze autorka (którą znam głównie z instagrama) i tego, że po prostu lubię jej podejście do różnych spraw. Książka na pewno ze mną zostaje, rozdziały w różnym stopniu ze mną rezonowały i dwa już wpłynęły zrobienie rzeczy, nad którymi od dawna się zastanawiałam. Myślę że będę chętnie do niej wracać w zależności od sytuacji jaką mnie spotka. Może nie są to myśli odkrywcze i mi nieznane, za to opisane w potrzebny mi sposób, który koi i pomaga w ułożeniu myśli. Bardzo dziękuję 💛

[Maia · Rating 4 out of 5]

To jest książka, która może albo zmęczyć i nic nie wnieść, albo wręcz przeciwnie - wnieść bardzo dużo, dać nadzieję, przynieść pewnego rodzaju ulgę. W dużej mierze zależy to od tego w jakim momencie życia ktoś będzie to czytał.

Polecam, jeśli np. dopiero wkraczacie w dorosłość, jeśli macie problemy z ciągłym porównywaniem się z innymi, jeśli wydaje Wam się, że na coś jest już za późno, jeśli obawiacie się niewykorzystanego potencjału, jeśli czujecie się przebodźcowani ciągłym napływem złych informacji ze świata (o wojnach, kryzysie klimatycznym, nietolerancji), jeśli boicie się o przyszłość.

[Kinga · Rating 4 out of 5]

Książka teraz jest bardzo aktualna i bardzo potrzebna. Rozdział o planach zawodowych/karierze itp. bardzo mi pomógł.
Mam wrażenie, że odnoszenie się, bieżących wydarzeń może powodować, że będzie się ją czytać dużo ciężej i czytelnik może mieć problem ze identyfikowaniem niektórych zjawisk czy zdarzeń, które są opisywane. Generalnie bardzo czuć, że Kasia przede wszystkim pisze jednak posty blogowe, które często odnoszą się do bieżących wydarzeń. "Świeckie kazania" 1000%

[Finka · Rating 4 out of 5]

W sumie czytało mi się raczej na 3/5, bo po prostu w większości moje poglądy są zbieżne z poglądami Kasi i jakoś tak nic szczególnie odkrywczego w tekście nie znalazłam. Ale mamy też dość podobny background, nakładające się banieczki znajomych, więc to, co ja uważam za oczywiste, wcale nie musi być nudne, jasne i oklepane dla osób spoza mojego szeroko rozumianego kręgu towarzystkiego - stąd 4/5.
No i w sumie milusio czasem sobie przeczytać to, co sama myślisz 😆😆

[Julson 🌪️ · Rating 2 out of 5]

Nic mnie tak nie frustruje jak wplatanie swoich poglądów politycznych do książek, których tematyka zupełnie nie jest z nimi związana. Sięgnęłam po poradnik, a nie komentarz społeczny dotyczący panujących w Polsce problemów w rządzie. Mimo, że z niektórymi poglądami autorki się zgadzam, to nie przeczytałam książki opisanej jako „poradnik o zdrowiu psychicznym” w celu poszerzenia swojej wiedzy na temat reakcji innych ludzi na zmiany zachodzące w polityce.