Αλλά εκείνη, η Μετάξω, ατίθαση και αυπάκουη, όλο χαριεντίζονταν με το κορμί της κι όλο το έδειχνε στους άντρες. Δεν φτάνει που δεν γεννήθηκε αγόρι που τόσο το περίμενε, του βγήκε κορίτσι με χούγια αντρικά. Άσε που ποιος ξέρει τι έκανε στα σπλάχνα της γυναίκας του, της μάνας της, καθώς έσπρωχνε για να τη βγάλει και δεν μπόρεσε να ξαναγκαστρωθεί για να του κάνει τον γιο.
*** Η συγγράφεας μας έπλασε τη δική της ηρωίδα, την πολύπαθη Μετάξω, και μας παραδίδει διεκτραγωδισμένα τα του βίου της.
Η Εύη Κουτρουμπάκη γεννήθηκε στο Στρατώνι Χαλκιδικής. Ζει στη Θεσσαλονίκη, και εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει εκπονήσει εκπαιδευτικά προγράμματα με θέμα «Φύλο και Λογοτεχνία». Κριτικά της κείμενα για τη λογοτεχνία, καθώς πεζά της, έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικές εκδόσεις, έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.
«Το τρίτο πόδι» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της Εύης Κουτρουμπάκη, μιας συγγραφέα που εντυπωσιάζει με την παιδεία, τις λογοτεχνικές γνώσεις και τη γραφή της.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με κεντρική ηρωίδα την ανυπότακτη Μετάξω, που από μικρή ένιωσε τα βάσανα της προσφυγιάς. Ο ξεριζωμός της από τη θάλασσα του Μαρμαρά την οδήγησε στον Πειραιά και το Αίγιο με κατάληξή ένα μικρό νησάκι στον μυχό του τρίτου ποδιού της Χαλκιδικής, την Αμμουλιανή.
Ανάλογα με τον τόπο η αφήγηση και το γλωσσικό ιδίωμα. Η συγγραφέας πλάθει τη δική της πραγματικότητα και χρησιμοποιεί με ευχέρεια και μαεστρία τον γλωσσικό πλούτο των περιοχών που έζησε η ηρωίδα. Οι μικρασιάτικοι ιδιωματισμοί και οι τούρκικες λέξεις διέσχισαν τα γλωσσικά μονοπάτια κι εμπλουτίστηκαν με τις διαλέκτους και τις ντόπιες επιρροές της Χαλκιδικής.
Σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο που επηρεάζει τις ζωές όλων των ηρώων, η Μετάξω είναι μέσα και πάνω από αυτό. Ακολουθεί τη μοίρα και τα βάσανα που έφεραν οι συνθήκες της εποχής της, αλλά στέκεται ασυμβίβαστη και ασαΐντιστη σε ότι οι κοινωνικές συμβάσεις ορίζουν.
Η Μετάξω έσπασε τα στερεότυπα και τους κανόνες, συγκρούστηκε με την υποκριτική ηθική μιας πατριαρχικής, συντηρητικής κοινωνίας, που όριζε ρόλους υποτακτικούς για τη γυναίκα.
Η συγγραφέας σε κάθε ιστορία ζωντανεύει την εποχή που εκτυλίσσεται με άξονα την αγάπη για τον άνθρωπο.
Στην ιστορία του Γκόγκα, στηλιτεύει τη βία των πολέμων και χωρίς εθνικές παρωπίδες δείχνει τις επιπτώσεις τους στα μεγάλα θύματα, τις γυναίκες, τα τρόπαια των «νικητών» αντρών.
Στην ιστορία της πολιτικής κρατούμενης Σμαρούλας στις φυλακές του Επταπυργίου, αποδίδει φόρο τιμής στους αγωνιστές της αντίστασης ενάντια στον κατακτητή, που «ανταμείφθηκαν» με διώξεις, φυλακίσεις και εκτελεστικό απόσπασμα.
Στην ιστορία του Θεοδόση, του «τρελού του χωριού», η άδολη αγάπη του θα συναντηθεί με αυτήν της Μετάξως και οι δυο μαζί «θα χτίσουν κάστρο στην άμμο που δεν θα σβήνει ούτε το κύμα».
Η Εύη Κουτρουμπάκη έγραψε κατά τη γνώμη μου ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα και πιστεύω ότι ο λογοτεχνικός χαρακτήρας που δημιούργησε δεν θα ξεχαστεί εύκολα από τον αναγνώστη.