Een blote man beminnen

by Sarah Neutkens

‘Verspreid over je massieve lichaam liepen kleine druppeltjes water. Zo nu en dan drupte er een van je nek naar beneden, over je bil, langs je benen. Je zag eruit als een soort satyr zonder bokkenpoten. Even bleef je met je handen in je zij, je buik prominent naar voren, wijdbeens en ontzettend naakt voor mij staan. Op mijn knieën zittend, voor jou, likte ik je schoon, gelijk een hond zijn baasje liefheeft. Ik likte je voeten, je kuiten, je ballen, je buik. Ik beet in je bil, liet mijn afdruk achter. We vreeën. Je kleedde je aan. De tijd ging te snel. Ik stak mijn handen onder je vochtige shirt en hield je vast. Ik rustte mijn hoofd op je schouder en wachtte totdat je ongeduldig werd. Dat duurde meestal niet zo lang. Onder je shirt werden mijn handen warm en klam. Het ontroerde me enorm. Je had zo veel kleren aan voor een blote man.’

Sarah Neutkens (1998) is autodidact, multitalent en altijd bezig. De radio in haar hoofd staat steevast aan. Ze speelt piano en componeert hedendaagse klassieke muziek. Ook maakt ze beeldende kunst, staat model en schrijft. In Nijmegen studeerde ze kunstgeschiedenis. Het liefst wil ze het leven helemaal uitkleden. Een blote man beminnen is haar poëtische, zinderende debuut.

Genres: Fiction

120 pages, Paperback

Published January 13, 2022

About the author

you will see me when you need to

Reviews

[Paula · Rating 4 out of 5]

Behoorlijk onbegrijpelijk maar toch compleet fantastisch 😍

[Bruno · Rating 3 out of 5]

Sarah Neutkens is een creatieve duizendpoot. Ze is componist, pianist, beeldend kunstenaar, model, en sinds kort dus ook schrijver. Ik leerde haar debuutroman kennen via een recensie in Knack, en nadien hoorde ik haar in gesprek met Jellie Brouwer in de podcast van Kunststof (NPO Radio 1 / NTR). Ze kwam over als heel integer, bescheiden, maar vooral benieuwd, wat een uitstekende eigenschap is voor een creatief iemand.

Neutkens schreef haar debuut in drie maanden tijd, wat volgens haar de authenticiteit moest garanderen. "Veel boeken zijn beredeneerd, maar een leven is helemaal niet uitgedacht", laat ze in gesprek met Marnix Verplancke optekenen. Ze hunkert naar mysteries, het onverklaarbare, en laat zich graag leiden door intuïtie. Zowel wat betreft authenticiteit als intuïtie betreft, is het opdracht geslaagd, wat het er voor de lezer niet makkelijk op maakt (net zomin als voor haar redacteur, vertelt ze er zelf bij). _Een blote man beminnen_ is een barrage van beelden en impressies, over liefde, relaties, leven en dood. Het is een gevoelsgrote chaos waarin het moeilijk een weg te vinden is.

Beluister ook eens een van haar albums, zoals _September_, met het Nederlands Saxofoon Octet.

[Els · Rating 3 out of 5]

Een blote man beminnen. Door Sarah Neutkens.

Neutkens speelt piano, componeert hedendaagse klassiek muziek, maakt beeldende kunst en schrijft. Een blote man beminnen is haar eerste roman. Dat staat toch op de cover: roman. De vraag is of dit boek een roman is. Misschien is het een prozagedicht, een lofzang op het lichamelijke, een onbewust verlangen naar de regelmaat van het kloosterleven (door haar hoofstukken te vernoemen naar: terts, lauden, sext, vespers,…), een therapeutische verwerking van een stukgelopen liefde, een stiekem ode aan Maria,…

Het makkelijkste is het om het boek te beschouwen als een trip. Een geestverruimende trip. Good or bad, dat mag u zelf uitmaken. Neutkens bruist en borrelt, ze kan veel, ze doet veel, ze maakt veel. En of daar altijd een bepalend etiket op hoeft, ik denk het niet. Zoals ze zelf zegt: ze componeert. Ze verzamelt en brengt samen. Wij bepalen zelf wat wij (in dit geval) als lezer er van maken.

Een blote man beminnen is anders, boeiend, leest super vlot en maakt je benieuwd naar wat Neutkens ons nog zal brengen.

[Frederik Jacobs · Rating 4 out of 5]

(3.5) Deze moet ik even laten bezinken en binnenkort herlezen

[Senne Boets · Rating 4 out of 5]

Neutkens doet het weer, ze heeft me stil gekregen. De lettersoep die ik normaal uitkraam maakt plaats voor bewonderenswaardig stilzwijgen. Ik weet waarover ze het heeft, het resoneert met mijn ziel. En toch heb ik nog zoveel vragen die ik niet vragen kan. Op naar haar volgende werk!

[Brecht · Rating 3 out of 5]

Mooi geschreven, maar ik denk niet dat ik de gehele essentie kon omvatten.

[Marnix Verplancke · Rating 4 out of 5]

Haar hele leven al is de vertelster uit Sarah Neutkens’ debuutroman Een blote man beminnen op zoek naar vervulling. Ze is geboren als een mal, hol, met de eeuwige belofte dat die ooit opgevuld zal worden. Tot er een man op haar pad verschijnt en ze verliefd wordt, hartstochtelijk en lichamelijk verliefd, en ze zich totaal wil geven en ook alles wil nemen. ‘Ik lig op mijn rug en kan gelijk een ongeschoren ooi niet meer op mijn benen terechtkomen,’ lezen we. En dat allemaal door die blote man dus, de man die zo’n overweldigende invloed op haar heeft dat je je meteen afvraagt of dit wel goed zal aflopen.
Sarah Neutkens is vooral bekend als componiste. Op haar 23e heeft ze al vijf cd’s uit met hedendaagse klassieke muziek. Daarnaast acteert ze, is ze model en maakt ze beeldende kunst. Dat er ooit een boek zou komen lag dus in de lijn der verwachtingen, en dat dit boek in het verlengde van het voorgaande werk zou liggen ook, want alles hangt met alles samen in het universum van Neutkens. Zo spelen het Stabat Mater en het Middeleeuwse getijdenboek dat de dag onderverdeelt in metten, lauden, priem, terts, sext, none, vesper en completen in Een blote man beminnen een prominente rol, en werd er in haar muziek ook al naar verwezen.
Een blote man beminnen gunt de lezer een blik in het diepst van Neutkens’ gedachten, en die zijn best labyrintisch te noemen, al zit er wel degelijk orde in de waanzin. Je wordt overstelpt met beelden, voelt de hopeloosheid van de liefde en wordt samen met de vertelster een ander mens, iemand die beseft dat vrijheid soms zwaar om dragen is omdat die gepaard gaat met vallen en opstaan. In die zin gaat Een blote man beminnen niet alleen over de liefde, maar ook over het leven zelf, geprangd tussen geboorte en dood. Toen haar vader 53 was, brak zijn kies middendoor, aldus de vertelster. Tot dan had hij altijd in de toekomst geloofd, maar die breuk deed hem inzien dat het heden belangrijker was dan de belofte. Dat is ook wat de vertelster overhoudt aan haar affaire, dat ze moet leven in het nu, ook al is dat lastig, want ‘Het is een kunst, een blote man beminnen.’

[Margot Derycke · Rating 2 out of 5]

Ik vrees het hebben. (...) Je kan me niet hebben als ik niet gehebt wil worden. Ik kan jou niet hebben als jij niet door mij gehebt wil worden. Simpel. Het gehebte kan ik kwijtraken, niet meer hebben. Daarom stel ik voor: houd mij. Houd mij, blijf mij houden.

Ik vrees dat ik dit boekje niet helemaal gesnapt heb, maar ik weet al lang dat de liefde niet te begrijpen is. Bart Moeyaert heeft me dat als tiener al geleerd. Iemand graag zien/hebben kruipt niet alleen in de kleren (Ted), ook onder je huid.

[Fabienne Vandekerckhove · Rating 2 out of 5]

Zag dit liggen in de bib, en mijn nieuwsgierigheid was snel gewekt.
Na het lezen blijf ik nieuwsgierig naar wat de auteur nog zal brengen.
Het boekje zelf? Leek me toch een beetje onaf en te gekunsteld. Óf een prematuurtje, óf ik zie het niet…

[Terra Van Dorst · Rating 3 out of 5]

Ik denk dat ik deze nog een keer moet lezen.

[Sophie Anna · Rating 3 out of 5]

Een soort combinatie van Ik wil geen hond zijn van Alma Mathijsen en De Necrofiel van Wittkop?

[Sil]

“Laat de zon opgaan over de duisternis van onrust. Ik voel mij wanhopig zwemmen in scherven.”

[Danique · Rating 1 out of 5]

1,5 ⭐️