Dom ojców

by Andrzej Muszyński

Ta opowieść to podróż w czasie i przestrzeni do świata naszych przodków – tych, których pamiętamy, i tych sprzed setek tysięcy lat. Bo choć szkolne podręczniki o tym milczą, historia ziem, na których dziś żyjemy, nie zaczęła się od Mieszka. W południowej Polsce odnaleziono liczące nawet do pół miliona lat ślady protoplastów współczesnego człowieka, a w jednej z jaskiń Jury Krakowsko-Częstochowskiej pozostałości po grupie przedstawicieli kultury magdaleńskiej, być może zabitych i zjedzonych w kanibalistycznej uczcie około piętnastu tysięcy lat temu. Ten malowniczy wapienny pejzaż to dom naszych ojców, dziadów i pradziadów, którzy mówią do nas w snach, wracają w podświadomych lękach.

Książka Andrzeja Muszyńskiego wymyka się klasyfikacjom: to przepiękna proza autobiograficzna i prehistoryczny reportaż śledczy zarazem. To historia pełna barwnych postaci, a nasi przodkowie należący do różnych gatunków hominidów są odmalowani równie żywo, jak dziadek czy sąsiedzi autora.

240 pages, Hardcover

First published March 23, 2022

Reviews

[bryżit · Rating 3 out of 5]

Oceniłabym wyżej gdyby historia podążyła szlakiem wyznaczonym na samym początku. Ale to późniejsze błądzenie po stanowiskach archeologicznych i dżunglach afrykańskich narobiły mi niezłego gulaszu.

[Jula · Rating 4 out of 5]

3,5
Bardzo mi się podobała pierwsza część, później historia trochę się plącze, miesza i gubi rytm.

[mariuszowelektury · Rating 5 out of 5]

Jura Krakowsko - Częstochowska w opowieści Andrzeja Muszyńskiego jest krainą magiczną, w której narrator - autor opisuje swoje zmagania z ziemią, by ją wykarczować, uprawić, by żyć w rytm uprawy roli, przyrody. To jednak jest tylko punkt wyjścia do opowieści sięgającej początków człowieka, wspomina ślady archeologiczne, ewolucję rodzaju ludzkiego. W sugestywny sposób opisuje pierwotnych ludzi, płynnie łącząc to z opisami przyrody, współczesnymi obrazami tych miejsc, własnymi spostrzeżeniami, przemyśleniami.

Kiedyś czytałem “Toast na progu”, w którym autor snuje melancholijną opowieść o zanikaniu kultury chłopskiej na kurpiowskiej wsi. I z początku myślałem, że Muszyński zaczyna tam, gdzie kończy Mencwel. Pragnie pomiędzy jurajskimi ostańcami, odtworzyć rytm życia chłopskiego. Później, kiedy pojawiły się refleksje na temat kultury, przyrody, przyszłości tej bliższej i tej dalszej, przyszło mi do głowy porównanie z Andrzejem Stasiukiem. Wreszcie dostrzegam tu również analogię z “Domem dziennym, domem nocnym” Olgi Tokarczuk. Jednak książce Muszyńskiego refleksja dotycząca przeszłości, poszukiwanie jej śladów we współczesności nie sięga kilkuset lat wstecz (jak u Tokarczuk), ale kilku tysięcy.

Tak czy inaczej “Dom ojców” to piękna, barwna, poetycka proza z elementami reportażu, autobiografii, która urzeka swoim językiem, fabułą, refleksjami. W to wszystko wplecione są opisy snów. Ta oniryczność rozbudowuje historię, otwiera nowe zmysły, którymi odczuwamy przeszłość, teraźniejszość, faunę i florę dawnej i obecnej Jury.

[Monika · Rating 4 out of 5]

Wielkim zaskoczeniem była ta Ksiazka, nie sądziłam ze tak mi się spodoba

Daje 4 za przecudowna pierwsza cześć gdzie autor opisuje swoje perypetie na nowej ziemi która kupił

Potem Ksiazka trochę gubi rytm, jest trochę o jaskiniach, jakiś rower, jakaś nagle niewiadomo skad wyprawa do Afryki, dużo jakby harariego

Dom ojców

Piękne opisy dokładnie w punkt, (trojkat na klacie dziadka w koszuli)

Czyta się z emocjami jak powieść akcji (pojawienie się perzystanu)

Pustelnia w jaskini,
Gabon las w Afryce

Minkébé to nazwa jednej z najbardziej dziewiczych, najmniej poznanych, spektakularnych puszcz równikowych świata

Chłopiec z turkana

[Agnieszka · Rating 5 out of 5]

Dawno żadna książka tak mnie nie poruszyła. Dawno tak nie smakowałam zdań, miejsc, chwil, w które mnie wpuszczono, nie moich, a tak wyraźnych jakby moich. Chociaż to przecież taka książka o niczym trochę jest. A jednak od pierwszych stron łapie i nie pozwala przestać czytać, chociaż nie dzieje się nic wielkiego. Ta książka błyszczy magią, ukrytą pod powierzchnią codziennej rzeczywistości, którą wystarczy poskrobać, żeby ją uwolnić - tak, że się czyta, i chce się iść żyć.

Czytałam z biblioteki, ale zanim dotarłam do końca, zamówiłam trzy egzemplarze, jeden do domu, dwa do rozdania. Już wiem, że będę do niej wracać.

[Jakub Kulon · Rating 3 out of 5]

Bardzo ciężko ocenić ta książkę. Melancholia wyjazdow na wies za dziecka i opis wycieczek rowerowych chwytal za serce. Idealna ocena bylaby 3.5. Świetna pierwsza połowa ksiazki, pozniej jakby rozstrzaskala sie na skałach jury :)

[Ewa · Rating 3 out of 5]

"Dobrze jest wiedzieć o okolicy coś więcej niż to, o której zamykają Lidla" :-)

[Oliwia Kaminska · Rating 1 out of 5]

Niesamowicie męcząca lektura.

[Jakub Wolski · Rating 2 out of 5]

Takie „Nad Niemnem” tylko bardziej pretensjonalne. Ciężko się czyta, bo trzeba ciągle wywracać oczami.