Cseresznyevirágzás

by Nicolas Barreau, Szitás Erzsébet (Translator)

Aurélie, a Le Temps des Cerises gyönyörű női séfje és André, a kiadói szerkesztő már egy éve együtt vannak. Közeledik a Valentin-nap - tökéletes időpont a lánykérésre. Mielőtt azonban André "akcióba léphetne", váratlan dolog történik: Aurélie kis étterme Michelin-csillagot kap. A fiatal szakácsnő úszik a boldogságban. Egészen addig, míg kiderül, hogy tévedésről van szó.
A Michelin-csillagot valójában egy azonos nevű vétheuil-i étterem kapta, melynek arrogáns sztárséfje, Jean-Marie Marronnier nem is késlekedik erről telefonon gúnyosan felvilágosítani Aurélie-t. Amikor nem sokkal később személyesen is találkoznak, Aurélie elámul: a riválisa egy jóképű, kék szemű, elbűvölő férfi. André, akit addig elkényeztetett a siker és a nők, életében először tapasztalja meg, mi is az a féltékenység...

"- Mit keres magánál a barátnőm lakáskulcsa? - ordítottam magamból kikelve.
- Hé, hé, hé, csak lassan a testtel, főszerkesztő úr! - Két kezét védekező mozdulattal emelte maga elé. - Nem kell átmennie Rambóba! Nem loptam el, rendben? Amikor együtt voltunk Givernyben, Aurélie a kulcsait...
Ennél tovább nem jutott. Lendületet vettem, és az öklömmel belepancsoltam gyűlölt riválisom arcába.
Marronnier egy pillanatra meglepődött, majd úgy koppant a földön, akár a lehullott gesztenye.
- Ezt a kulcsokért, te rohadék! - kiabáltam, miközben a kezemet dörzsöltem."

Nicolas Barreau (1980) Párizsban született, a Sorbonne-on tanult romanisztikát és történelmet. Párizsban, a fény városában játszódó, könnyed, romantikus regényeivel világszerte olvasók tömegeit hódította meg. A szerző évekkel ezelőtt A nő mosolya című kötettel lopta be magát a magyar olvasók szívébe, azóta menetrendszerűen minden Valentin-napra érkezik a könyvesboltok polcaira egy-egy Barreau-regény. A Cseresznyevirágzás a kilencedik magyarul olvasható könyve.

Genres: Romance

348 pages, Hardcover

First published August 17, 2021

About the author

English:
Based on the speculations of Elmar Krekeler, a literature critic of the German newspaper Die Welt, Nicolas Barreau is a fictional author and therefore a pseudonym of the German author Daniela Thiele.
The same is true of the pretended translator Sophie Scherrer.

German:
Basierend auf einer Spekulation des Literaturkritikers Elmar Krekeler der Zeitung Die Welt, handelt es sich bei Nicolas Barreau um einen fiktionalen Autoren und damit ein Pseudonym von Daniela Thiele.
Gleiches gilt für die angebliche Übersetzerin Sophie Scherrer.

(Erfundener) Lebenslauf:
Nicolas Barreau geboren 1980 in Paris, hat Romanistik und Geschichte an der Sorbonne studiert und schreibt an seiner Dissertation. Er arbeitet in einer Buchhandlung am Rive Gauche in Paris, ist jedoch alles andere als ein weltfremder Bücherwurm. Die Frau meines Lebens ist sein erster Roman.

Reviews

[Pat Marín · Rating 2 out of 5]

No ha sido para mí. Mira que en el pasado me ha gustado este autor y sus historias ambientadas en París, pero en este caso creo que ha sido un libro bastante alejado a lo que debería ser una relación de amor sana. Los celos enfermizos son el plato fuerte de la novela y se me ha hecho cuesta arriba. He tenido la sensación de que daba vueltas sobre lo mismo todo el rato y además que se justifica todo rapísimo por el amor que se sienten. Entiendo lo que quería hacer, pero quizá a mí me parece que es un mensaje algo anticuado. Pero como os digo es cosa mía, quizá a vosotr@s os guste...

[Meli · Rating 3 out of 5]

Bestsellerautor André versucht schon seit Monaten, seiner Freundin Aurélie einen Antrag zu machen, aber irgendwie läuft jedes Mal etwas schief. Auch am Valentinstag kommt etwas dazwischen, als die Köchin glaubt, dass ihr Restaurant einen Michelin-Stern bekommen hat. Doch leider war der gar nicht für sie, sondern für einen Koch, der ein Restaurant mit dem gleichen Namen hat. Diese Verwechslung sorgt aber dafür, dass Aurélie diesen faszinierenden Koch näher kennenlernt und das gefällt André gar nicht.

Gerade am Anfang sah ich mich eher auf der Seite von André, aber mit der Zeit schienen mir beide Protagonisten doch sehr ähnlich. Sie gehen beide leidenschaftlich ihrer Berufung nach und können auch stolz einige Erfolge verzeichnen, aber sie scheinen sich nicht so sehr für die Erfolge des jeweils anderen freuen zu können, wie angemessen wäre. Sie reden aneinander vorbei und erst potenzielle Verehrer erregen ihre Aufmerksamkeit und sie werden eifersüchtig.

Mir kam es schon oft so vor, als ob sie sich gar nicht so sehr für das Leben des Partners interessieren, oft geht es um Liebe und Eifersucht, aber darüber hinaus konnte mich die Beziehung der beiden nicht wirklich überzeugen und ich konnte auch keine tiefe Liebe spüren. Ich fand es aber schön, wie schnell sie sich nach einem kleinen Streit auch wieder vertragen haben und sich ihre Liebe dadurch nicht erschüttern ließ.

Ich habe den Vorgänger "Das Lächeln der Frauen" zwar nicht gelesen, aber ich hatte gar keine Probleme mich zurechtzufinden, denn gleich am Anfang werden die Geschehnisse aus dem ersten Band ausführlich wiedergegeben und auch während der Geschichte immer wieder wiederholt. Ich war fast froh, dass ich den Vorgänger nicht kannte, denn sonst wäre es mir vermutlich noch ein bisschen mehr auf die Nerven gegangen.

Der Schreibstil zeichnet sich durch viele Ankündigungen über nahende Katastrophen aus und das schürt zwar die Neugier, aber letztendlich fand ich es dadurch auch nicht spannender, denn so konnte man sich schon oft einiges zusammenreimen und das hat die Geschichte eher vorhersehbar gemacht.

Fazit
"Die Zeit der Kirschen" bietet eine unterhaltsame Geschichte, aber die Liebe von Aurélie und André konnte mich leider nicht ganz überzeugen und der Schreibstil beinhaltet zu viele Wiederholungen.

[Vaso · Rating 4 out of 5]

Ο Αντρέ και η Ορελί συνεχίζουν να είναι μαζί και μάλιστα τα πηγαίνουν περίφημα. Εκείνος έχει γράψει τη συνέχεια του βιβλίου που ήταν αυτό που τους έφερε κοντά κι έχει ήδη προμηθευτεί το δαχτυλίδι για να της κάνει πρόταση γάμου. Όμως, κάθε φορά που ετοιμάζεται για αυτό, όλο και κάτι μπαίνει εμπόδιο με πιο πρόσφατο την βράβευση του εστιατορίου της με αστέρι Μισελέν, το οποίο κρατά λιγότερο από 24 ώρες. Κι ενώ ο Αντρέ ετοιμάζεται για την προώθηση του βιβλίου του, ένας νέος σκόπελος εμφανίζεται μπροστά του. Δεν είνα άλλος από τον σεφ στον οποίο πήγε το αστέρι τελικά και στον οποίο η Ορελί θέλει να δείξει πόσο αγαπά τη μαγειρική.
Ποιος θα βγει τελικά νικητής, η κουζίνα ή η καρδιά?

Χωρίς να έχω διαβάσει την εποχή των κερασιών, δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να μπω στην ιστορία και να ακολουθήσω το γαϊτανάκι του έρωτα της Ορελί και του Αντρέ. Η σχέση τους περνά από σαράντα κύματα, μιας και οι μικροπαρεξηγήσεις δημιουργούν εντάσεις, ζήλιες και διάφορα άλλα ευτράπελα. Μου φάνηκε αρκετά ρεαλιστική ιστορία και πέρασα πολύ ευχάριστα μαζί τους. Βοήθησε νομίζω και το γεγονός ότι ακούγαμε και τις δυο πλευρές. Και μπορεί να μην συμφωνούσα με τις πράξεις του Αντρέ και αρκετές φορές να αντιδρούσα, αλλά νομίζω ότι περίμενα ότι θα έχουν το τέλος που τους αξίζει...

[Paraskevi Parissi · Rating 4 out of 5]

Το Μενού του έρωτα είναι από τα βιβλία που προτείνω στους αναγνώστες που θέλουν να διαβάσουν ένα ανάγνωσμα για ευχαρίστηση. Είναι από τα βιβλία που θα σου κρατήσουν πολύ όμορφη συντροφιά, θα γελάσεις αλλά και θα ψάξεις κάποια στοιχεία που θα δεις μέσα στις σελίδες του βιβλίου, όπως έργα ζωγραφικής. Είναι αξιαγάπητο, έχει την γοητεία του και είναι ακαταμάχητα ρομαντικό, όπως το παρουσιάζει η υπεύθυνη τύπου του εκδοτικού που εργάζεται ο πρωταγωνιστής μας, ο Αντρέ, η Μισέλ Οτέιγ . Αν σου αρέσει και η Γαλλική Λογοτεχνία τότε είναι για εσένα αυτό το βιβλίο. Το μενού του έρωτα είναι η συνέχεια του παγκόσμιου μπεστ σέλερ Η εποχή των κερασιών και μπορείς να το αναζητήσεις από τις εκδόσεις Πατάκη. Όμως αν το έχεις διαβάσει θα γνωρίζεις την Ορελί και τον Αντρέ, καθώς και την ερωτική τους ιστορία που εξελίσσεται στο Παρίσι και θα τους δεις σε νέες περιπέτειες. Αν δεν το έχεις διαβάσει το πρώτο βιβλίο, δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα να μπεις στον κόσμο του κ. Μπαρρό και των ηρώων του.
Τους πρωταγωνιστές τους συνάντησα στο συγκεκριμένο βιβλίο και τους συμπάθησα πολύ. Παρακολουθούσα πιο πολύ την συμπεριφορά του Αντρέ, τις ενέργειες του και τις σκέψεις του καθώς στο έργο τον κυριεύει ένα έντονο συναίσθημα που είναι πρωτόγνωρο για τον ίδιο … η ζήλεια!!!! και η ιστορία ξετυλίγεται ανάμεσα στο μπιστρό της όμορφης Ορελί και στον εκδοτικό οίκο που εργάζεται ο Αντρέ, στο όμορφο Παρίσι και στα περίχωρα του.
Πάντα μου άρεσαν οι Γαλλικές ρομαντικές κομεντί ταινίες, γιατί με χαλάρωναν…. αλλά το να διαβάζω ένα ευχάριστο ανάγνωσμα είχε περισσότερο μαγεία μπορώ να σας ομολογήσω. Με ικανοποίησε και με χαροποίησε, γιατί σκέφτηκα να ορίστε ένα βιβλίο που ήθελες την κατάλληλη στιγμή μετά την ανάγνωση του βιβλίου «το παιχνίδι της αντιστροφής» του Antonio Tabucchi.
Η ροή του βιβλίου αναπτύσσεται με μεγάλη ταχύτητα και οι αναγνώστες μπορούν να το διαβάσουν απνευστί, καθώς οι πρωταγωνιστές ζουν μεν την καθημερινότητα τους αλλά που επηρεάζεται δε από κάποιους εξωτερικούς παράγοντες. Υπάρχουν σημαντικά απρόοπτα που τους ταράζουν, τους αλλάζουν την κατεύθυνση των επιλογών τους και τους ξεβολεύει από την ρουτίνα τους. Όμως είναι πολύ σπουδαίο ότι το συναίσθημα που μου δημιουργήθηκε από την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου είναι η Ευτυχία και ότι ένιωσα τον παλμό του συγγραφέα και των ηρώων του, του έρωτα και των ευτράπελων του. Επίσης μου άρεσε η γραφή του, γιατί είναι τόσο γοητευτική με ένα απλό μεστό τρόπο που δεν μπορείς να την προσπεράσεις, αλλά τουναντίον την σημειώνεις καθώς θα διαβάσεις και σίγουρα και άλλα έργα του.
Είναι από τα βιβλία που θα έκανα δώρο σε έναν φίλο μου για να χαλαρώσει από την ένταση της ημέρας και δεν σας κρύβω ότι και το συγκεκριμένο βιβλίο με οδηγεί σε άλλα Λογοτεχνικά μονοπάτια, όπως είναι να μπω ξανά στον κόσμο της Φρανσουά Σαγκάν . Εκτός όμως από τον κόσμο της Λογοτεχνίας, υπάρχει και ένας άλλος μαγικός τόπος….. της ζωγραφικής και ο Νικολά Μπαρρό με οδήγησε στον Κλώντ Μονέ. Χάζευω ήδη τα έργα του, τα επιθυμώ και νιώθω μια έντονη παρόρμηση να τα αποκτήσω……

[Anastasia Ts. · Rating 4 out of 5]

Πέρασα ομορφα!
Θα ηθελα μια συνέχεια ακομη... αν κ δεν μπορω να φανταστώ ποια θα ηταν αυτη... ελπίζω σε ενα τριτο βιβλιο με Αντρε κ Ορελί.

[Lady-R · Rating 3 out of 5]

El tiempo de las cerezas nos reencuentra con los protagonistas de La sonrisa de las mujeres, que a mí me encantaron en su día y por eso no podía resistirme a leer qué tal les iba después de su bonita y original historia de amor.
Como en aquella ocasión, la historia de Aurélie y André no será la más fácil de las historias y, en estas páginas, vamos a ver como si relación pasa por la insensatez de los celos, la inseguridad, las ganas idiotas de crear momentos perfectos… y cómo se pueden llevar tan mal el amor y la confianza en estos casos.

Esta vez, además, el autor nos introduce un poco de historia del arte a través de otro personaje, que eso nunca está mal (en este caso de Monet y el impresionismo) y volvemos a poder ver ciertas realidades sobre las editoriales y la gestación y presentación de los libros.

Es una lectura muy ligera y fácil, pero no por ello mal escrita ni llevada, bien ambientada, que te hacen sonreír y reír y que te deja un regusto agradable, que nunca viene mal.
Y para esto, Nicolas Barreau es una apuesta segura, aunque no seas muy fan de las novelas románticas, como es mi caso, pero de tanto en tanto apetece endulzarse un poco.

PD: qué preciosas que son siempre las portadas de los libros de este autor y qué bonito es siempre París.

[Gabija. Keista Skaitytoja · Rating 4 out of 5]

Visai nieko istorija. Momentais nervino, nes tiesiog tarp pagrindinių veikėjų šioks toks nesusikalbėjimas vykdavo, bet bendrai paėmus buvo tikrai įdomu skaityti. Tuo labiau, kad pagrindinia veikėjas rašytojas ir dar dirbantys leidykloje, redaktoriumi. Sunku buvo tik su pavardėm, kadangi jos Prancūziškos, tai šiek tiek maišėsi man. 😁

[Živilė · Rating 5 out of 5]

Patiko daug labiau, nei "Moters šypsena". Netrūko kuriozių ir šypseną keliančių įvykių.

[Ioulia Ilvanidou · Rating 3 out of 5]

3,5

[Eglė (IG-atgimusi_meile_knygoms) · Rating 3 out of 5]

Paryžius ir meilės istorija, puikiai tinkantis kūrinys saulėtai vasaros dienai. Du jauni žmonės Orėli ir Andrė jau kuris laikas kartu, tačiau link rimtesnio žingsnio dar nežengta. Artėjanti valentino diena puiki proga tai padaryti.
Andrė ir Orėli tarsi iš dviejų skirtingų pasaulių. Jis rašytojas, ji šefė. Net Valentino dieną jie suvokią ir įžvelgia skirtingai. Kas įdomiausia, kad skirtumus išskirti pasirenkami pasakojimai iš abiejų partnerių pusės. Tad nenuostabu, kad pats likimas įsikiša ir visiems planams sumaišo kortas.
Labai lengva, romantiška bei neįpareigojanti knyga. Tačiau ir labai didelio užsilikimo atmintyje nereikėtų tikėtis. Saldu ir gražu kaip tos vyšnios...

[Mary Eleftheriadou · Rating 5 out of 5]

Όταν είχα διαβάσει το 1ο βιβλίο με τις περιπέτειες της γλυκιάς Ορελί και του ρομαντικού Αντρέ ήμουν μόλις 20 χρονών και θυμάμαι ότι είχε μπει στην λίστα με τα πιο αγαπημένα μου βιβλία. 10 χρόνια μετά, διάβασα τη συνέχεια (η οποία διαβάζεται και ανεξάρτητα αλλά θα σας πρότεινα για καλύτερη αναγνωστική εμπειρία να διαβάσετε και το 1ο) θυμήθηκα όλα εκείνα τα γλυκά συναισθήματα που με είχαν κατακλύσει τότε. Βόλτες στο Παρίσι και στους κήπους του Μονέ, μπιστρό, μνημεία, προτάσεις γάμου, φλερτ και κωμικοτραγικές μικροπαρεξηγήσεις, κάποιες ζηλίτσες (όπου ήθελα να τους πω μη ζηλευέτε 😂 αλλά κατανοώ ότι ήθελε να δείξει τα λάθη που κάνουμε πολλές φορές) συνθέτουν ένα μοναδικό μενού του έρωτα θυμίζοντας κάτι από γαλλική κομεντί. Μια ιστορία για εμάς που ονειρευόμαστε με λέξεις 🤧

[_nuovocapitolo_ · Rating 3 out of 5]

Nessuna città è come Parigi. Soprattutto in primavera, quando i ciliegi sono in fiore. Di notte, a Saint-Germain, si può far tardi a un tavolino all’aperto di uno dei celebri café o passeggiare davanti alle vetrine illuminate fin lungo la Senna, la Tour Eiffel che scintilla in lontananza. Parigi sembra fatta apposta per gli innamorati, ma Cupido volta le spalle ad André Chabanais, editor delle Éditions Opale e autore sotto pseudonimo di un romanzo che deve il successo proprio all’amore. Aurélie, l’impulsiva fidanzata di André, è assente e distratta. Tutto ha avuto inizio la sera di san Valentino: doveva essere la loro grande serata, ma succede qualcosa di inaspettato. Le Temps des cerises, il ristorante di Aurélie, ottiene una stella Michelin e lei scoppia di felicità. Finché non viene a sapere che il premio è frutto di un errore: il vero vincitore è un ristorante omonimo di Vétheuil (poco distante da Giverny e dai celebri giardini di Monet), con il suo arrogante chef. Quando però Aurelié lo incontra di persona, resta piuttosto affascinata dai suoi modi colti e raffinati e dai suoi occhi azzurri. Viziato dal successo del suo romanzo, che la bella libraia Artémise Belfond non cessa di lodare, André dovrà imparare cos’è la gelosia. Lo charme di Parigi, un po’ di mistero e batticuore e un divertente dietro le quinte dell’industria editoriale: Nicolas Barreau riporta in scena gli indimenticabili protagonisti di "Gli ingredienti segreti dell’amore", in una nuova storia romantica.

l tempo delle ciliegie di Nicolas Barreau è, come tutti i romanzi di Barreau, una lieve lettura che rende felici.

Barreau, in quell'agenzia di turismo letterario che è la libreria, ci ha abituati a portarci tra gli arrondissement di Parigi, ormai da dieci anni.
Il tempo delle ciliegie è il seguito de Gli ingredienti segreti dell'amore.

Protagonisti sono André Chabanais, editor e scrittore di successo di un famoso romanzo d'amore, e Aurélie, la sua fidanzata e proprietaria del ristorante Le temps de cerises.

A Parigi è tempo di ciliegi in fiore, tutto sembra parlare d'amore, ma per André l'amore è lontano, come la sua fidanzata, troppo assente, troppo distratta.

Il tempo delle ciliegie parte infatti da una serata che doveva essere di grande successo: mentre André sta presentando il suo romanzo nella libreria di Artémise Belfond, la sera di San Valentino, Aurélie riceve una stella Michelin. La gioia dura poco: la stella è stata un errore, in realtà l'ha ottenuta un concorrente della donna, l'arrogante proprietario di un ristorante omonimo di Giverny, vicino al giardino di Monet.

Però quest'uomo è molto colto, raffinato, affascinante e cucina benissimo.
Aurélie ne subisce il fascino mentre Andrè subisce la gelosia.

Il tempo delle ciliegie dura pochissimo, ammanta tutto di bellezza e avviene quando meno ce lo si aspetta.
Così accade anche per gli eventi che circondano i protagonisti di questa nuova commedia sentimentale di un autore i cui romanzi sono davvero come le ciliegie: una tira l'altra.

[Marie · Rating 2 out of 5]

Die Zeit der Kirschen ist die Fortsetzung von Das Lächeln der Frauen - einem Buch, das mich wegen seines französischen Flairs und der witzigen Geschichte gut unterhalten hat.

Da ich den Vorgänger kenne, vergleiche ich die beiden Bücher zwangsläufig und leider kommt Die Zeit der Kirschen dabei nicht so gut weg. Aurélie war mir im ersten Teil (den ich als Hörbuch gehört habe) etwas zu zickig, im zweiten Teil wird es sogar noch schlimmer. André war mir im ersten Band weitaus sympathischer und hat Witz und Charme versprüht. Leider ist in der Fortsetzung nicht sehr viel davon übrig geblieben.

André wirkt wie ein 15jähriger Junge, unsicher und tollpatschig. Überhaupt verhält sich das Pärchen insgesamt wie ein unreifes Teeniepaar. So wird z. B. ein Fremdkuss zum Anlass genommen, den anderen nie wieder sehen zu wollen (obwohl es auf der anderen Seite auch einen Fremdkuss gab) und anstatt über Probleme zu reden, wird gemutmaßt und hinterher spioniert. Von der französischen Leichtigkeit der Protagonisten, die im ersten Teil zu spüren war, ist nicht mehr viel übrig. Sehr schade.

Wer den Roman unabhängig vom ersten Band liest, wird sich vielleicht mehr an der Geschichte erfreuen. Allerdings muss man ein Faible für typisch romantische Komödien haben, denn es gibt einige Klischees und wenige Überraschungen.

Band 2 nimmt immer wieder Bezug auf Das Lächeln der Frauen, so dass auch Leser, die den ersten Band nicht kennen, die Vorgeschichte um Aurélie und André nachvollziehen können. Für meinen Geschmack waren es zu viele Wiederholungen.

Ärgerlich waren Textfehler, die beim Redigieren eigentlich hätten auffallen müssten. (z. B. auf Seite 189, mittig) Außerdem schienen mir manche Erzählstränge nicht ganz fertig gedacht, z. B. hat der Souschef einige Andeutungen Richtung (dem charakterlich doch nicht so einwandfreien) Sternekoch gemacht, die ja offenbar nicht ganz aus der Luft gegriffen waren. Aufgelöst wurde das aber nie. Außerdem blieb die Ehefrau des Sternekochs ein Rätsel.

Positiv ist, dass Die Zeit der Kirschen in einem lockeren, einfachen Stil geschrieben ist und man das Buch rasch konsumieren kann. Die Beschreibungen des Dorfes, in dem der Sternekoch sein Restaurant hat, verlocken zum Reisen. Zudem gibt es hin und wieder ein paar recht witzige Szenen, so dass das Buch insgesamt ein immerhin ganz netter Zeitvertreib ist.

Zum Cover: Das Cover ist sehr schön gestaltet. Es sagt "nimm mich, ich bin ein französischer (Liebes)roman" - sehr hübsch.

Fazit: Die Zeit der Kirschen kommt in Sachen Leichtigkeit und französischem Charme nicht an den Vorgänger heran. Zudem verlieren sich die Charaktere in pubertären Gehabe. Durch den flüssigen Schreibstil und einige witzige Szenen lässt sich das Buch aber dennoch leicht und schnell lesen.

[Readaholic_gr · Rating 2 out of 5]

"Το ξεκίνημα κάθε ερωτικής ιστορίας είναι τέλειο. Αυτός είναι ίσως ο λόγος που αρέσει τόσο στα ζευγάρια να ανατρέχουν στην αρχή της ιστορίας τους..."

Η Ορελί και ο Αντρέ, είναι ένα ζευγάρι που ύστερα από την επεισοδιακή τους γνωριμία στο πρώτο βιβλίο του συγγραφέα "Η εποχή των κερασιών", έρχονται στο βιβλίο αυτό να μας δείξουν με τις πράξεις τους το πόσο εύκολα μπορείς, από τον έρωτα, να περάσεις στους τσακωμούς και την ζήλια.

Ο συγγραφέας έφτιαξε κινηματογραφικούς χαρακτήρες και σκηνικά. Μας τριγυρίζει στα σοκάκια του Παρισιού, μας φτιάχνει συνταγές που καθεμιά τους θα σε κάνει να θες να φας και τις σελίδες μαζί. Καθ' όλη την διάρκεια ανάγνωσης του βιβλίου, ένιωθα ότι παρακολουθούσα μια γαλλική ταινία με όλα τα κλισέ της. Όμορφα τοπία, ερωτευμένα ζευγάρια που τριγυρνούν πιασμένοι από το χέρι. Αυτά ήταν και τα στοιχεία του βιβλίου που μου άρεσαν.

Δεν έχω διαβάσει το πρώτο βιβλίο, επομένως δεν μπορώ να ξέρω αν χρειαζόταν όντως η συνέχεια της ιστορίας. Θεώρησα πως ο συγγραφέας ήθελε να δείξει ότι εκτός από τον έρωτα με τα φιλιά, το σεξ, τα χαμόγελα και την αίσθηση της απόλυτης ευτυχίας, υπάρχει και μια πιο άσχημη πλευρά του, που έρχεται με την τριβή. Εκεί που ξεκινούν οι τσακωμοί. Το σημείο που αναρωτιεσαι για τις επιλογές σου. Εκεί που όσα μέχρι τότε σου άρεσαν στον άλλο, τώρα τα κοιτάς με αμφιβολία.

Θα ήμουν ευχαριστημένη αν έμενε σε αυτά τα στοιχεία ως αρνητικά μια σχέσης. Ωστόσο, θεωρώ πως είχε στο μυαλό του έναν συγκεκριμένο τύπο έρωτα. Έβαλε μέσα την υπερβολική ζήλια, την έλλειψη εμπιστοσύνης και γενικά μια κάπως πιο τοξική πλευρά της άλλοτε όμορφης σχέσης. Καταλαβαίνω τι ήθελε να θίξει μεν. Το έκανε για εμένα, με λάθος τρόπο δε. Το μικρόβιο της ζήλιας υπάρχει μέσα μας. Είναι όμως άλλο το να υπάρχει ένα ίχνος του και άλλο να φτάνεις σε υπερβολές και να καταλήγεις να μην σέβεσαι τον άνθρωπό σου.

Ενδεχομένως να είναι υπερβολική η δική μου άποψη πάνω στο θέμα. Στατιστικά όμως, έχει αποδειχθεί πως τέτοια δείγματα ζήλιας δεν μένουν μόνο στα λόγια. Όχι ότι μέσα στο βιβλίο βλέπουμε τόσο ακραίες συμπεριφορές, μην παρεξηγηθω. Τοποθετώ την άποψη μου εντελώς εμπειρικά. Όλα ξεκινούν από κάπου και όσο τα αφήνεις να περνούν, τόσο χειρότερα θα γίνονται!

[girlwiththebookshelves · Rating 2 out of 5]

Ich lese ja nicht so oft Liebesromane, aber an Barreau kann ich einfach nicht vorbei. Seine Bücher sind einfach magisch. Sie nehmen einen nicht nur nach Paris mit, sondern schaffen es auch, wunderbare Liebesgeschichten entstehen zu lassen. „Die Zeit der Kirschen“ konnte mich allerdings nicht so gut abholen wie sonst - leider! Und das liegt nur am Cover, das so gar nicht zu den vorherigen passt. Denn die Geschichte der Köchin Aurélie und des Autors/Lektors André ließ sich im ersten Band so gut an. Nach einigen Verwechslungen und Missverständnissen sind sie endlich zusammen. Nun ist André so weit, seiner Liebsten einen Antrag zu machen. Aber immer kommt etwas dazwischen - nicht zuletzt ein Sternekoch, dessen Restaurant genauso heißt wie das von Aurélie: Le Temps des Cerises. Die Beziehung der beiden steht auf dem Prüfstand. Eigentlich hat dieses Buch alles, was eine schöne Liebesgeschichte mit lustigen Anteilen braucht. Wäre da nur nicht diese ständige Eifersucht, die ein Problem der Beziehung darstellt. Besonders André verhält sich unmöglich. Er ignoriert Aurélies Anrufe, auch wenn sie in Not ist, stellt Verdächtigungen und Unterstellungen auf, spioniert ihr sogar nach. Schließlich schlägt er sogar den Koch k.o. Und obwohl manche Handlungen vielleicht erklärbar sind und Figuren ebenso wie Menschen nicht perfekt, ist es doch alles ein bisschen zu viel. André kauft ein paar Blumen und schreibt schöne Briefe, aber ob er sein Verhalten wirklich ändert, erfahren wir nicht. Dadurch ist es schwer, für das einstige Traumpaar zu rooten. Letztendlich gibt es zwar ein Happy End, aber es bleibt ein schaler Beigeschmack, weil Verhaltensweisen romantisiert werden, die so gar nicht romantisch sind. Für mich hätte es diesen Band nicht unbedingt gebraucht - aber dafür empfehle ich euch die vorherigen Bücher von Barreau!

[Matina Kyriazopoulou · Rating 3 out of 5]

Γλυκό, ρομαντικό και πιο ιντριγκαδόρικο από την Εποχή των Κερασιών του.
Ξαναβρίσκ��υμε τον Αντρέ και την Ορελί ένα χρόνο μετά την έναρξη του δεσμού τους σε μια κρίση που περιλαμβάνει τρίτα πρόσωπα, αναποδιές, μαλώματα και επανασυνδέσεις, τραγελαφικά συμβάντα και το ερώτημα αν ταιριάζουν πραγματικά. Η απάντηση έρχεται όταν όλα μοιάζει να έχουν χαθεί και αμφότεροι βρίσκονται έστω για λίγο στην αγκαλιά άλλων ανθρώπων: η γυναίκα της ζωής του Αντρέ δεν είναι άλλη από την Ορελί.
Η ανάγνωση κυλά γρήγορα, είναι ένα εύκολο βιβλίο που δεν προβληματίζει αλλά ψυχαγωγεί. Μας μεταφέρει σε ένα Παρίσι που μοιάζει με αυτό της κινηματογραφικής Αμελί, ενώ οι περιγραφές των εδεσμάτων έχουν ως αποτέλεσμα να μας τρέχουν τα σάλια.
Αν θέλετε να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας διαβάστε το! Θα το απολαύσετε!

[Sara Elliot · Rating 2 out of 5]

Carino, ma deludente. Di amore ce n'è poco, più che altro è un concentrato di gelosia che precipita in un'aspirale no sense. Almeno mi ha portata per un po' a Parigi

[Aistė Plavinskaitė · Rating 5 out of 5]

Romanas visiškai sukaustęs mano dėmesį. Anotacija visiškai subtili, per mažai užuominų į tikrą siužetą. Knyga lengvai skaitoma, tačiau veiksmas verda nuolatos. Taip pažįstamas jausmas meilės istorijoje apie nesusikalbėjimą, apie nežmonišką pavydą.. kuris neabejotinai yra pagrįstas! .. visiškai įtikinamas Paryžius, fantazija kūrė paveiklėlius, beje, vietos yra tikros! O kur dar visa kulinarijos galia.. daug brandžių dalykų išskaičiau, ne banalių, žmogiškų! Romano pabaigos laukiau su nekantrumu, bijojau, kad tai nebus tipinis romanas su gera pabaiga.. stipri knyga ❤️

[Ioannis Martinakos · Rating 5 out of 5]

Très impressionnant., και ξανά πέντε αστέρια.

Δεύτερη ιστορία με τους, αγαπημένους πλέον, Ορελί και Αντρέ. Ένα ταξίδι στην καρδιά του Παρισιού και στην πανέμορφη επαρχία της Γαλλίας. Με αρκετή ρομαντική δόση και με ιμπρεσιονιστικούς πίνακες ζωγραφικής. Ένα συνονθύλευμα βιβλίων, γαστρονομίας, έρωτα, ζήλιας και αναπάντεχων κωμικών γεγονότων. Που θέλω πάρα πολύ να συνεχιστεί.

Ένιωσα την ίδια ευτυχία. Και είναι κάτι πολύ περισσότερο από σωστά, κύριε Barreau.

[Eirini Kourounioti · Rating 3 out of 5]

Την ξέρετε, νομίζω, τη γνώμη μου για τα σίκουελ. Είχα λατρέψει την Εποχή των Κερασιών, το πρώτο βιβλίο με τον Αντρέ και την Ορελί, και τώρα έφαγα μια απογοήτευση με το Μενού του Έρωτα. Ενώ ήταν εξαιρετικά καλογραμμένο και γλυκύτατο, όπως κάθε βιβλίο του Μπαρρό, οι ήρωες μού φάνηκαν εντελώς διαφορετικοί, πιο επιρρεπείς στα πάθη τους, πιο απομακρυσμένοι ο ένας από τον άλλον, όχι τόσο σαν ένα πραγματικά ευτυχισμένο ζευγάρι. Ήρθε όμως σαν από μηχανής θεός ο συγγραφέας να το σώσει με ένα ευτυχισμένο τέλος. Κάποια στιγμή, το πράγμα είχε ξεφύγει, και αυτό φάνηκε και στον όγκο του βιβλίου που κάπως κούραζε, γι' αυτό το τέλος μού φάνηκε τέρμα απότομο και αναμενόμενο.

[Meggy · Rating 4 out of 5]

4⭐️

📖La trama si è rivelata essere coinvolgente e personalmente l’ho sentita a cuore in quanto i due protagonisti si occupano di due delle mie più grandi passioni: l’editoria✒️ e la cucina🍴
👩🏻‍🤝‍👨🏼I personaggi sono ben descritti e si vanno a caratterizzare man mano che si prosegue con il romanzo. Ho particolarmente apprezzato la figura di Amélie, mentre devo dire che André Chabanais è risultato a tratti troppo oppressivo e geloso nei confronti della sua amata.
📝La scrittura di Barreau è sempre magica e unica nel descrivere l’atmosfera parigina e scorrevole e affascinante nel proseguire della narrazione
💕Io consiglio caldamente questo romanzo a chi è in cerca di romanticismo e di un bel libro che appassioni e che si lasci leggere piacevolmente. Sapete quanto io ami Barreau e del mio desiderio di leggere ogni suo volume, e devo dire che questo in particolare rientra tra uno dei miei preferiti che sino ad ora ho letto.

[lindalettrice · Rating 4 out of 5]

Parigi. André Chabanais, autore sotto pseudonimo ed editore delle "Editions Opale", vuole fare una sorpresa alla sua fidanzata e la sera di San Valentino sembra finalmente essere il momento giusto, non fosse che Aurélie scopre che il suo ristorante "Les Temps des Cerises" ha ottenuto una stella Michelin e l'euforia del momento manda ogni programma in secondo piano. Purtroppo c'è stato un errore: il ristorante ad aver ottenuto la stella non è quello di Aurélie ma un omonimo, di proprietà di uno chef tutt'altro che cordiale. La donna decide così di andare a vedere con i suoi occhi se quel ristorante merita la stella Michelin più del suo e scopre che lo chef è invece gentile e disponibile, e la sua cucina è sublime. André promuove il suo libro nelle librerie di Parigi e la bella libraia Artémise Belfond non smette di dargli attenzioni sempre più invadenti, facendogli una corte spietata. Tra André ed Aurélie si instaura così una malsana gelosia reciproca. Immotivata o no?

"Il tempo delle ciliegie" è il sequel di "Gli ingredienti segreti dell'amore" bestseller internazionale.

Nicolas Barreau, pseudonimo di un autore non identificato, è il mio “autore-coccola” preferito. Quando ho bisogno di trovare in un libro dolcezza e relax so che scegliere una delle sue opere è la decisione migliore.

Ho trovato questo libro leggermente sottotono rispetto alle solite storie di Barreau, il carattere dei personaggi non mi è sembrato realistico al 100% e alcuni cliché erano evitabili, ma la lettura è stata ugualmente molto piacevole.

Il suo stile e le sue descrizioni dell'ambiente sono veramente unici, ha la capacità di farti sentire i profumi delle botteghe parigine, sembra di camminare tra le splendide stradine e i quartieri della città.

Quando finisci uno dei suoi libri è impossibile non desiderare di prendere un aereo per Parigi, e non potendolo fare mi tufferò nella lettura di "Mille luci sulla Senna", ultimo libro dell'autore.

[Anna · Rating 3 out of 5]

Η συνέχεια της εποχής των κερασιών, ένα χαλαρό βιβλίο που διαβάζεται εύκολα. Δεν υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα, κάποια περίπλοκη προσωπικότητα, απλά οι ήρωες - και κυρίως ο άντρας - ζηλεύει και γίνεται υστερικός, σε βαθμό ανοησίας.
Το πρώτο βιβλίο μου άρεσε πολύ, δεν θα έλεγα το ίδιο για τη συνέχεια. Μου άρεσε απλά που είδα ξανά παλιούς αγαπημένους ήρωες.
Το Παρίσι πάντα ένα μεγάλο συν!

[Federica de Quagliatti · Rating 3 out of 5]

Con Nicolas Barreau è un attimo che prenoti un biglietto aereo per Parigi!
In generale, storia molto carina e degna conclusione degli "Ingredienti segreti dell'amore".

[Elena · Rating 4 out of 5]

3,75

[19Utopia · Rating 3 out of 5]

Pillole di trama
Un editor novello scrittore e una cuoca a Parigi, lui molto romantico e lei un po' meno ma sotto sotto spera sempre nel romanticismo. Una coppia affiatata ma anche litigiosa e incline alle gelosie, specie quando arrivano nuove interessanti conoscenze.

Commento
Non è un capolavoro e da un lato mi verrebbe da dire "banale", ma in realtà non è stato così male. Ho inziato la lettura con aspettative basse, nella piena convinzione che probabilmente non l'avrei concluso per noia dato che l'avevo scelto solo per una challenge e ... no, di solito non leggo romanzi di questo tipo e forse avevo troppi pregiudizi. Pur ammettendo che non si tratta di un libro così grandioso, mi è piaciuto e l'ho letto tutto d'un fiato. Lettura veloce, molto scorrevole, ricorda un po' i film romantici che si possono vedere ogni anno al cinema, sarebbe infatti adatto come trasposizione.
Ciò che ho gradito è stato il realismo, pur considerando le coincidenze di certi eventi, la gelosia dei due personaggi è fattibile e a parer mio giustificabile. Penso che un po' tutti ci saremmo ingelositi in queste situazioni e in realtà credo che bisticci e male pensieri nelle coppie possano capitare, non è sempre tutto perfetto e capitano effettivamente periodi così.

[Densi10 · Rating 3 out of 5]

Oddychová romantická knižka, pokračovanie príbehu ÚSMEV ŽENY. Na jednej strane mi pokračovanie nič moc nedalo vzhľadom na prvú knihu, ale na druhej strane bol dej tohto príbehu v podstate fajn, odsýpal a postavy sa ukázali aj v trocha inom svetle a dostali sme ďalšie pekné opisy Francúzska. Na záver to už bolo ale trochu prestrelené. A ak ste prvý diel nečítali, nevadí, autor v podstate celý dej prvej knihy zhrnul na pár stranách.
.
Aurélie a André sú už rok spolu. On sa ju snaží požiadať o ruku a neustále mu do toho niečo vojde a nie je na to nikdy ten správny moment. Tento raz do ich života zasahujú aj reálne tretie osoby, a to je zápletka pre celý dej. Tu sa André ukazuje ako riadne žiarlivý sebec a na mieste Aurélie by som ho kopla do zadku. Bohužiaľ, autor dáva veľký priestor inému mužovi, namiesto toho aby sme sa dočkali scén medzi hlavnými protagonistami, a to je za mňa hlavný kameň úrazu knižky. Samozrejme, že sa nakoniec všetko vyvinie správnym smerom a dostaneme svoju parížsku romantiku.
.
Nie som moc fanúšikom pokračovania romantických kníh, takže možno aj preto na mňa druhá časť pôsobila, že nemusela byť. Ale tým nechcem odradiť, je to môj subjektívny pocit. Knižka sa mi čítala ľahšie ako prvá časť, kde ma opisy dosť nudili, tu bolo viac dialógov, čo bolo za mňa lepšie. Ale keď ste už čítali ÚSMEV ŽENY, ČAS ČEREŠNÍ je určite povinná jazda, aby ste zistili, ako to nakoniec medzi tými dvoma bude.

[A.K. Guardián · Rating 3 out of 5]

Es uno de esos libros que se leen con una sonrisa en la cara, que son ligeros y disfrutan de una pasada (aunque tiene sus momentos de querer estremecer a los protagonistas eso es inegable 😆😅) une lectura tranquila, simpática, muy francesa.

Una trama que va entre la comedia romantica y su toque de drama. Me gustó mucho el personaje de Andre se siente real y muy sentido, a pesar de sus inseguridades, sin embargo, no logré conectar del todo con Aurélie, sí la entendí en sus momentos, pero en otros simplemente le gritaba ¡¿POR QUÉ JEBUS POR QUÉ!? Aunque vale acotar que me encantó esa forma de ella de lidiar con las situaciones sembrando y teniendo sus plantas! Amé!

El epílogo me pareció una propuesta interesante que me gustó: el autor habla directamente de sus personajes, como si fueran amigos suyos (y del lector). Dando un cierre tranquilo, cómodo, sin necesidad de grandes giros argumentales.

Recomendado, y se puede leer sin haber leído el primer libro de la bilogia. No se pierde nada 😌

[Argy M. · Rating 4 out of 5]

Πόσο αγάπησα αυτή την ιστορία! Γεύσεις, μυρωδιές, χρώματα και Παρίσι! Αν το διαβάσετε θα νιώσετε να κάνετε βόλτες στο Σηκουάνα, μια ανοιξιάτικη μέρα! Το αγάπησα πολύ, όχι όπως το πρώτο, αλλα ήταν φανταστικό! ❤🌸

[Gintarė · Rating 4 out of 5]

Labai sunkiai įsivažiavo istorija. Knygoje gausu nesusikalbėjimų. Atrodo, tik vienas nuoširdus pokalbis, kas ko tikisi, kokie jų lūkesčiai - ir būtų išspręsta daug problemų. Džiaugiuosi, kad buvo keli blaiviai mąstantys veikėjai, nors ir ne pagrindiniai. Gera atsvara vykstančiam chaosui.