What do you think?
Rate this book
Bödeln
Under en resa genom Europa våren 1933 kunde Pär Lagerkvist bevittna fascismens och nazismens framfart. Vid hemkomsten till Sverige påbörjade han detta verk som skulle komma att bli ett omistligt inlägg i kampen mot våldet och nazismen. Bödeln är en betraktelse över människans förhållande till det onda.
78 pages, Paperback
Published June 26, 1998
13 people are currently reading
587 people want to read
About the author
Pär Lagerkvist
170 books321 followersLagerkvist was born in 1891 in southern Sweden. In 1910 he went to Uppsala as a student and in 1913 he left for Paris, where he was exposed to the work of Pablo Picasso. He studied Middle Age Art, as well as Indian and Chinese literature, to prepare himself for becoming a poet. His first collection of poetry was published in 1916. In 1940 Lagerkvist was chosen as one of the "aderton" (the eighteen) of the Swedish Academy.
Lagerkvist wrote poetry, novels, plays, short stories and essays. He was awarded the Nobel Prize in Literature in 1951 "for the artistic vigour and true independence of mind with which he endeavours in his poetry to find answers to the eternal questions confronting mankind."
Lagerkvist wrote poetry, novels, plays, short stories and essays. He was awarded the Nobel Prize in Literature in 1951 "for the artistic vigour and true independence of mind with which he endeavours in his poetry to find answers to the eternal questions confronting mankind."
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 76 reviews
January 22, 2019
دوستانِ گرانقدر، این کتاب از دو بخش تشکیل شده است: در بخش نخست «جلّاد» در دورۀ قرون وسطی و در یک میخانه نشسته است و دستش را روی داغِ جلّادی، برپیشانی گذاشته است و کسانی که در میخانه در حالِ نوشیدنِ مشروب هستند، با دیدنِ جلّاد، آغاز به بحث و گفتگو در موردِ خیر و شر و همچنین خودِ شخصیتِ جلّاد میکنند
در بخشِ دوم، جلّاد در زمانِ پیش از جنگِ جهانیِ دوم، در کلوبِ شبانه ای نشسته است و دستش را روی داغِ جلّادی، برپیشانی گذاشته است... و مردمانی که در حالِ رقصیدن و مست کردن هستند با دیدنِ جلّاد، آغاز به بازگو نمودنِ عقاید و افکارشان میکنند... عزیزانم، درکل، «جلّاد» سمبولِ مهیبِ یک فکرِ قرون وسطایی میباشد که بر پایۀ خرافات بنا شده است و این معنی را با خود به یدک میکشد که: خیر میتواند از شر به وجود آید و خشونت و بی رحمی و خونریزی به شیوه ای مرموز، موجباتِ ترقی و پیشرفت را فراهم می آورد.. و این خودِ انسان هایِ بی خرد هستند که با کردار و گفتارشان، «جلّاد» را فرا میخوانند و با شور و اشتیاق به تماشایِ خونریزی مینشینند و هر گامی که انسانها بر میدارند، شاید در ظاهر خیر باشد، ولی سرانجام برای انسانها حکمِ شر و فساد را به همراه خواهد داشت
برخی از جملات و سخنانی که در این کتاب آمده است را به انتخاب در زیر برای شما بزرگواران مینویسم
----------------------------------------------
بچه هایی که بیمار به دنیا می آیند و دردهایِ وحشتناک دارند، آنها را میتوان مداوا کرد، اگر یک ذره خونی که از سرِ شمشیرِ «جلّاد» میچکد به آنها بدهی تا بخورند... یا اینکه خونِ یک قاتل را که هنوز گرم است به آنها بدهی... روحِ شیطانی در شفا دادن معجزه میکند
**********************************
فقط خوک و کفتار و لاشخور نیستند که با مُرده خوری زندگی میکنند، ما انسان ها نیز به همین گونه ایم
**********************************
بله، «جلّاد» قدرتهایی دارد که دیگران ندارند. شرارت همین که به آدم چیره بشود، دیگر دستبردار نیست... «جلّاد» هم میتواند آدم بکشد و هم میتواند آدم شفا بدهد
**********************************
جلّاد میداند که رنج بردن یعنی چه، وقتی کاری را که مجبور است انجام بدهد، خودش هم عذاب میکشد. همیشه پیش از آنکه کارش را انجام بدهد از محکوم طلب بخشش میکند
**********************************
این هیچ ایرادی ندارد که «جلّاد» عده ای را میکشد، آدم خیلی زیاد است. آدم خوب و شریف هم همینطور... همیشه آنهایی که بهترین هستند زنده میمانند
**********************************
شدت و خشونت، عالی ترین نحوۀ بروزِ قدرتهای جسمی و معنویِ انسان است.. ما در موردِ هرکس که عقایدی غیر از عقاید ما داشته است، اصلِ اخته کردن را با شدت اجرا میکنیم... مردم خودشان میخواهند و دوست دارند تا شلّاق روی سرشان باشد
**********************************
دنیا هرگز چنین چیزی به خودش ندیده است. مثلِ یک عبادتِ دسته جمعی میماند. با توده های مردمی که با ایمان انتظار میکشند تا نعره هایِ فرد گمراه را در حالی که دارد اصلاح میشود، بشنوند
**********************************
ما باید یک جنگ داشته باشیم.. جنگ لازم داریم.. جنگ یعنی سلامت، و هر مملکتی که جنگ نخواهد، مملکتِ بیماری است.. ما جنگ می خواهیم. ما خونریزی می خواهیم
**********************************
جلّاد میگوید: من محکومم که به شما خدمت کنم، و با وفاداری و ایمان به شما خدمت میکنم. خون اعصار به دست من ریخته شده است و به خاطر شما روح خودم را هم از خون پُر کرده ام و عطشی که شما برای خون دارید بر من چیره میشود و کورم میکند و من وحشیانه میدوم و مرگ و ویرانی را در سراسرِ زمین پراکنده میکنم... چرا من باید این رنج را تحمل کنم؟ رنجِ همۀ وحشت و گناهی که شما به وجود آورده اید.. چرا باید خونِ بشریت در درونِ من ناله کند؟ چرا باید لعن هایِ گناهگاران و عذاب های بیگناهان، بر روحِ بیچارۀ من انباشته شود؟
**********************************
زمانی که نوبت به عیسی رسید و قرار بود مصلوبش کنم، به من گفت که این تقدیرِ اوست که برایِ بشریت عذاب بکشد و بمیرد و خود را منجی میدانست... ولی زمانی که مطمئن شد که قرار است با او چه کنم، ترس وجودش را گرفت و شروع به لرزش کرد و به خدا گفت: ای پدر اگر ممکن است این تقدیر را از من بگردان، ولی پاسخی نشنید... و زمانی که او را اینگونه دیدم فهمیدم که او منجی یا پسر خدا نیست... او یک انسان معمولی بیش نبود و دست هایش همچون دستهای یک خردسال بود که کوبیدنِ میخ به آن دستهایِ ظریف دلخراش بود... او یک انسانِ عادی بود که جانش را برای شما گذاشته بود و زمانی که مردم او را میخ شده بر صلیب دیدند، هلهله و فریادِ شادیِ آنها بلند شد، هرگز چنین شادی و شوری در محلِ اعدام ندیده بودم. و به مردمی که مسیح را منجی میدانستند، میخندیدند و فحش میدانند و همانطور دوباره به عذاب کشیدن مسیح نگاه میکردند و میخندیدند
**********************************
اهریمن و یا همان «جلّاد» میگوید: شما خدای خودتان را به سنگ مبدّل کرده اید. و او قرن هاست که مرده است. پدرم میدانست که میخواهد زندگی بر روی زمین به چه صورت باشد و من را به سوی شما فرستاد... بله، خدا همچون یک جذامی بر تختش متلاشی شده است و اما من، مسیحِ شما، زنده ام... من هر روز شما را با خونِ رستگاری میبخشم، ولی شما مرا هیچ وقت مصلوب نمیکنید... من آرزویِ روزی را دارم که شما انسان ها از صحنۀ گیتی پاک شوید و عاقبت دستِ من استراحت کند
---------------------------------------------
امیدوارم از خواندنِ این کتاب بسیار خواندنی، لذّت ببرید
«پیروز باشید و ایرانی»
در بخشِ دوم، جلّاد در زمانِ پیش از جنگِ جهانیِ دوم، در کلوبِ شبانه ای نشسته است و دستش را روی داغِ جلّادی، برپیشانی گذاشته است... و مردمانی که در حالِ رقصیدن و مست کردن هستند با دیدنِ جلّاد، آغاز به بازگو نمودنِ عقاید و افکارشان میکنند... عزیزانم، درکل، «جلّاد» سمبولِ مهیبِ یک فکرِ قرون وسطایی میباشد که بر پایۀ خرافات بنا شده است و این معنی را با خود به یدک میکشد که: خیر میتواند از شر به وجود آید و خشونت و بی رحمی و خونریزی به شیوه ای مرموز، موجباتِ ترقی و پیشرفت را فراهم می آورد.. و این خودِ انسان هایِ بی خرد هستند که با کردار و گفتارشان، «جلّاد» را فرا میخوانند و با شور و اشتیاق به تماشایِ خونریزی مینشینند و هر گامی که انسانها بر میدارند، شاید در ظاهر خیر باشد، ولی سرانجام برای انسانها حکمِ شر و فساد را به همراه خواهد داشت
برخی از جملات و سخنانی که در این کتاب آمده است را به انتخاب در زیر برای شما بزرگواران مینویسم
----------------------------------------------
بچه هایی که بیمار به دنیا می آیند و دردهایِ وحشتناک دارند، آنها را میتوان مداوا کرد، اگر یک ذره خونی که از سرِ شمشیرِ «جلّاد» میچکد به آنها بدهی تا بخورند... یا اینکه خونِ یک قاتل را که هنوز گرم است به آنها بدهی... روحِ شیطانی در شفا دادن معجزه میکند
**********************************
فقط خوک و کفتار و لاشخور نیستند که با مُرده خوری زندگی میکنند، ما انسان ها نیز به همین گونه ایم
**********************************
بله، «جلّاد» قدرتهایی دارد که دیگران ندارند. شرارت همین که به آدم چیره بشود، دیگر دستبردار نیست... «جلّاد» هم میتواند آدم بکشد و هم میتواند آدم شفا بدهد
**********************************
جلّاد میداند که رنج بردن یعنی چه، وقتی کاری را که مجبور است انجام بدهد، خودش هم عذاب میکشد. همیشه پیش از آنکه کارش را انجام بدهد از محکوم طلب بخشش میکند
**********************************
این هیچ ایرادی ندارد که «جلّاد» عده ای را میکشد، آدم خیلی زیاد است. آدم خوب و شریف هم همینطور... همیشه آنهایی که بهترین هستند زنده میمانند
**********************************
شدت و خشونت، عالی ترین نحوۀ بروزِ قدرتهای جسمی و معنویِ انسان است.. ما در موردِ هرکس که عقایدی غیر از عقاید ما داشته است، اصلِ اخته کردن را با شدت اجرا میکنیم... مردم خودشان میخواهند و دوست دارند تا شلّاق روی سرشان باشد
**********************************
دنیا هرگز چنین چیزی به خودش ندیده است. مثلِ یک عبادتِ دسته جمعی میماند. با توده های مردمی که با ایمان انتظار میکشند تا نعره هایِ فرد گمراه را در حالی که دارد اصلاح میشود، بشنوند
**********************************
ما باید یک جنگ داشته باشیم.. جنگ لازم داریم.. جنگ یعنی سلامت، و هر مملکتی که جنگ نخواهد، مملکتِ بیماری است.. ما جنگ می خواهیم. ما خونریزی می خواهیم
**********************************
جلّاد میگوید: من محکومم که به شما خدمت کنم، و با وفاداری و ایمان به شما خدمت میکنم. خون اعصار به دست من ریخته شده است و به خاطر شما روح خودم را هم از خون پُر کرده ام و عطشی که شما برای خون دارید بر من چیره میشود و کورم میکند و من وحشیانه میدوم و مرگ و ویرانی را در سراسرِ زمین پراکنده میکنم... چرا من باید این رنج را تحمل کنم؟ رنجِ همۀ وحشت و گناهی که شما به وجود آورده اید.. چرا باید خونِ بشریت در درونِ من ناله کند؟ چرا باید لعن هایِ گناهگاران و عذاب های بیگناهان، بر روحِ بیچارۀ من انباشته شود؟
**********************************
زمانی که نوبت به عیسی رسید و قرار بود مصلوبش کنم، به من گفت که این تقدیرِ اوست که برایِ بشریت عذاب بکشد و بمیرد و خود را منجی میدانست... ولی زمانی که مطمئن شد که قرار است با او چه کنم، ترس وجودش را گرفت و شروع به لرزش کرد و به خدا گفت: ای پدر اگر ممکن است این تقدیر را از من بگردان، ولی پاسخی نشنید... و زمانی که او را اینگونه دیدم فهمیدم که او منجی یا پسر خدا نیست... او یک انسان معمولی بیش نبود و دست هایش همچون دستهای یک خردسال بود که کوبیدنِ میخ به آن دستهایِ ظریف دلخراش بود... او یک انسانِ عادی بود که جانش را برای شما گذاشته بود و زمانی که مردم او را میخ شده بر صلیب دیدند، هلهله و فریادِ شادیِ آنها بلند شد، هرگز چنین شادی و شوری در محلِ اعدام ندیده بودم. و به مردمی که مسیح را منجی میدانستند، میخندیدند و فحش میدانند و همانطور دوباره به عذاب کشیدن مسیح نگاه میکردند و میخندیدند
**********************************
اهریمن و یا همان «جلّاد» میگوید: شما خدای خودتان را به سنگ مبدّل کرده اید. و او قرن هاست که مرده است. پدرم میدانست که میخواهد زندگی بر روی زمین به چه صورت باشد و من را به سوی شما فرستاد... بله، خدا همچون یک جذامی بر تختش متلاشی شده است و اما من، مسیحِ شما، زنده ام... من هر روز شما را با خونِ رستگاری میبخشم، ولی شما مرا هیچ وقت مصلوب نمیکنید... من آرزویِ روزی را دارم که شما انسان ها از صحنۀ گیتی پاک شوید و عاقبت دستِ من استراحت کند
---------------------------------------------
امیدوارم از خواندنِ این کتاب بسیار خواندنی، لذّت ببرید
«پیروز باشید و ایرانی»
November 17, 2018
Primo incontro con Lagerkvist, ma questo romanzo breve è folgorante.
Il boia, temuto, schernito, ma a qualcuno anche vezzeggiato e in un certo senso "venerato", si ribella al suo ruolo che lo condanna come portatore di morte. Il personaggio si trasfigura in tutti i boia che nei secoli hanno portato morte con un particolare riferimento alla morte di .
E' un romanzo intenso, potente, agghiacciante nei suoi riferimenti storici in particolare al nazismo. Il lungo monologo finale del boia è commovente e intensamente umano nella sua disperazione e solitudine. Il boia diventa una specie di everyman, rappresentante dell'umanità intera che soffre ed è sola, ma forse non completamente.
Bellissimo
Il boia, temuto, schernito, ma a qualcuno anche vezzeggiato e in un certo senso "venerato", si ribella al suo ruolo che lo condanna come portatore di morte. Il personaggio si trasfigura in tutti i boia che nei secoli hanno portato morte con un particolare riferimento alla morte di .
E' un romanzo intenso, potente, agghiacciante nei suoi riferimenti storici in particolare al nazismo. Il lungo monologo finale del boia è commovente e intensamente umano nella sua disperazione e solitudine. Il boia diventa una specie di everyman, rappresentante dell'umanità intera che soffre ed è sola, ma forse non completamente.
Bellissimo
July 18, 2017
Στο μισοσκόταδο μιας ταβέρνας, o Δήμιος κάθεται σιωπηλός. Η βουβή παρουσία του επηρεάζει τους λοιπούς θαμώνες της ταβέρνας, έτσι που ο καθένας με τη σειρά του πιάνει να αφηγηθεί και μια προσωπική ιστορία, όπου ένας άλλος δήμιος διαδραμάτισε μεγαλύτερο ή μικρότερο ρόλο. Λαϊκές δοξασίες, θρύλοι, δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις κοσμούν τις αφηγήσεις αυτές. Ο Δήμιος, που καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας παρέμενε σιωπηλός και ακίνητος, σηκώνεται ξαφνικά και απευθύνει στους παρευρισκόμενους έναν μονόλογο εκπληκτικής έντασης κι αφηγηματικής δεινότητας.
Εξασκώ το επάγγελμά μου από τις απαρχές του χρόνου, και δεν μου φαίνεται πως κοντεύω να τελειώσω. Μυριάδες χρόνια κυλούν, άνθρωποι αναδύονται και χάνονται μέσα στη νύχτα, αλλά εγώ παραμένω και, λουσμένος στο αίμα, τους βλέπω να διαβαίνουν, εγώ ο μόνος που δεν γερνώ καθόλου. Ακολουθώ πιστά το δρόμο των ανθρώπων, και δεν υπάρχει μονοπάτι σημαδεμένο από ανθρώπινα πόδια, όσο κρυφό κι αν είναι, όπου να μην έχω στήσει μια πυρά και να μην έχω μουσκέψει το χώμα του με αίμα…
Ο Δήμιος ήταν πάντοτε εκεί. Στην πρώτη θυσία των ανθρώπων στον Θεό, σε κάθε θυσία σε θεούς και διαβόλους, σε όλους τους αφανισμούς των λαών, στις πυρές που στήθηκαν για τους προφήτες, στη σταύρωση του Χριστού. Ο δικός του σταυρός, όμως, θα στηθεί ποτέ; Θα έρθει κάποτε εκείνη η στιγμή που θα έχουν τελειώσει τα πάντα και ο Δήμιος θα έχει επιτελέσει το έργο του;
Το χέρι του Δήμιου θα μπορέσει να σταματήσει όταν οι άνθρωποι, που είναι καταδικασμένος να υπηρετεί, να εγκληματεί εξαιτίας τους και να κουβαλά στους ώμους του το ξέχειλο από αίμα φορτίο τους, θα έχουν σβηστεί από προσώπου γης. Ο Δήμιος είναι αυτός που αίρει τις αμαρτίες του κόσμου κι όσο ο κόσμος εξακολουθεί να συμπεριφέρεται μισαλλόδοξα, να πολεμά και να σκοτώνει, ο Δήμιος θα συνεχίσει να είναι ένας από εμάς.
Εξασκώ το επάγγελμά μου από τις απαρχές του χρόνου, και δεν μου φαίνεται πως κοντεύω να τελειώσω. Μυριάδες χρόνια κυλούν, άνθρωποι αναδύονται και χάνονται μέσα στη νύχτα, αλλά εγώ παραμένω και, λουσμένος στο αίμα, τους βλέπω να διαβαίνουν, εγώ ο μόνος που δεν γερνώ καθόλου. Ακολουθώ πιστά το δρόμο των ανθρώπων, και δεν υπάρχει μονοπάτι σημαδεμένο από ανθρώπινα πόδια, όσο κρυφό κι αν είναι, όπου να μην έχω στήσει μια πυρά και να μην έχω μουσκέψει το χώμα του με αίμα…
Ο Δήμιος ήταν πάντοτε εκεί. Στην πρώτη θυσία των ανθρώπων στον Θεό, σε κάθε θυσία σε θεούς και διαβόλους, σε όλους τους αφανισμούς των λαών, στις πυρές που στήθηκαν για τους προφήτες, στη σταύρωση του Χριστού. Ο δικός του σταυρός, όμως, θα στηθεί ποτέ; Θα έρθει κάποτε εκείνη η στιγμή που θα έχουν τελειώσει τα πάντα και ο Δήμιος θα έχει επιτελέσει το έργο του;
Το χέρι του Δήμιου θα μπορέσει να σταματήσει όταν οι άνθρωποι, που είναι καταδικασμένος να υπηρετεί, να εγκληματεί εξαιτίας τους και να κουβαλά στους ώμους του το ξέχειλο από αίμα φορτίο τους, θα έχουν σβηστεί από προσώπου γης. Ο Δήμιος είναι αυτός που αίρει τις αμαρτίες του κόσμου κι όσο ο κόσμος εξακολουθεί να συμπεριφέρεται μισαλλόδοξα, να πολεμά και να σκοτώνει, ο Δήμιος θα συνεχίσει να είναι ένας από εμάς.
June 20, 2017
Απλή γραφή με αρκετά σημεία γέλιου στους διαλόγους. Μεταφέρει την οπτική ότι ο δήμιος παίρνει δύναμη από το διάβολο και έχει κάποιες δυνάμεις. Δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε ιδιαίτερα.
November 28, 2023
Breve ed intenso.
Il boia attraversa i secoli e le ere versando sangue, facendosi carico delle colpe dell'uomo che nonostante tutto non cambia mai.
Dura la parte della sparatoria nel locale, bello il monologo finale che forse lascia qualche speranza.
La violenza è la più alta espressione delle forze non solo fisiche ma spirituali dell'umanità! Questo è un dato di fatto che grazie a noi si è finalmente rivelato evidente.
E chi la pensa altrimenti, lo convinceremo con l'uso di quella stessa violenza, così finirà sicuramente per crederci, non trova?
E' evidente che dev'esserci una guerra! La guerra è salute! Un popolo che non vuole la guerra è un popolo malato!
Il boia attraversa i secoli e le ere versando sangue, facendosi carico delle colpe dell'uomo che nonostante tutto non cambia mai.
Dura la parte della sparatoria nel locale, bello il monologo finale che forse lascia qualche speranza.
La violenza è la più alta espressione delle forze non solo fisiche ma spirituali dell'umanità! Questo è un dato di fatto che grazie a noi si è finalmente rivelato evidente.
E chi la pensa altrimenti, lo convinceremo con l'uso di quella stessa violenza, così finirà sicuramente per crederci, non trova?
E' evidente che dev'esserci una guerra! La guerra è salute! Un popolo che non vuole la guerra è un popolo malato!
August 19, 2016
1933. Swedish. The book ponders the existence of an executioner in the time of the middle ages juxtaposed with the present (1930s - seemingly a fascist state). He is feared in the past while honored in the present. I very much enjoyed the portion depicting the middle ages: a very gloomy but natural flow of stories and sensations. In contrast the "present" time was a surreal exposition of hero worship, racism, violence and bizarre turns in the story. It was quite surreal. As usual the theme of death and existence prevail - part of Lagerkvist's focus on humanity. A peculiar story, but one that lingers in one's mind.
April 3, 2018
«Quando cala il buio mi accarezza sulla fronte e dice che il marchio del boia non c’è più. È diversa da tutti gli altri, è capace di amarmi.»
August 24, 2020
همانند رمان ۱۹۸۴ مشکل بیرون زدگی محتوا از فرم رو داشت و کمی هم شعاری بود .
August 18, 2020
Effektfullt upplägg att Bödeln först fruktas för att sedan beundras och hälsas med Heil. Ett inlägg i debatten om hur människan förhåller sig till ondska som (TYVÄRR) fortfarande är aktuellt. Hur ondskan kan verka som hot för att successivt över tid internaliseras i människan.
Men det blev lite rörigt med två olika tidsperioder. Den går lite över huvudet på mig med sina bibliska referenser. Tror den passar bra för en omläsning.
Men det blev lite rörigt med två olika tidsperioder. Den går lite över huvudet på mig med sina bibliska referenser. Tror den passar bra för en omläsning.
December 4, 2017
Ωραίο, σύντομο αφήγημα για τον θάνατο. Θησαυρός πληροφοριών για τις δεισιδαιμονίες που αφορούσαν τους δήμιους, στην Ευρώπη. Η γραφή του Λάγκερκβιστ μου αρέσει, (έχω διαβάσει και τον Νάνο), είναι επί της ουσίας, αστόλιστη αλλά φροντισμένη.
January 6, 2025
Hängde inte med på allt men älskade bödelns monolog och hur han såg sig själv som en jesus-typ som bar människans skuld.
January 13, 2015
This was my second, and final, Pär Lagerkvist book.
My first was Barabbas, and much like that novel, The Executioner is yet another simple tale of The Good (The God Fearing) vs. The Evil (The Godless), utterly void of any true conflict.
Whereas Barabbas was mostly a cumbersome drag to work your way through, at least the first half of The Executioner offers quite a few laughs. Granted, they're vicious laughs at the depicted stupidity of The Godless characters and their misguided and ill-conceived thoughts and opinions. It's cheap, ridiculous, incredibly obvious, and unfaceted, but it's fun to read.
The latter half, however, descends into incredible (in the literal sense of the word) violence and stupidity, ending in a pathetically feeble and childish religious rant that runs about a tenth of the total pages count. It's predictable, and it's way too easy. It's logical given the writing and bizarre setup that precedes it, whollly illogical given common sense.
As addendums to the bible, Pär's simpleton writing might suffice, but as literature in the 21st century, it falls horribly short. The world view portrayed and the points made are toe-cringingly feeble, and there's close to zero dealing with anything but extremes (bad vs. evil) and the psychology and the motives of the characters are hardly touched. After all, you're either a Child of God or a Child of Satan — there's no middle ground, or if there is, it's just a milder form of Being Godless, of Being Lost. We all know how A Sinner works, right? No point in addressing that. No point in explaining motives, because either you do God's work or you do the Devil's. Jesus Saves! — Oh, Christ! (Pun intended)
A good writer practices story and character development. Lagerkvist replaces those with religious dogmas and stereotypes, who he then lets act out predictable worn-out story arcs. It's nauseating, and mildly provoking, in the sense that he's ultimately wasting your time while talking down on your intelligence. Reading Lagerkvist reminds me of my now deceased aunt who had Down's syndrome. She saw the world exactly like Lagerkvist does; simply, matter-of-factly, and without nuances. An Old Testament world controlled by Christian forces of good and bad, everything directly explainable by faith or a lack thereof. Lagerkvist is as subtle and as delicate as the hammer of God.
I don't mind religious texts. What I do mind are self-righteous, conservative and preachy texts such as the ones written by Lagerkvist. They provoke me a bit, yes, but ultimate they just bore me. And worse, they fail to enlighten, as they fail to challenge me.
Ultimately it would appear that the joke's on me, since Pär did receive a Nobel Prize for his works. But to me, much like the Oscars, it's just a reminder that such prizes are given by just the few members of a board, and that like any other flawed human, those members may, and often will, celebrate undeserving people. It would be fair to assume that in the early 20th century, the board would include quite a few more bible bashing Christians than these days.
My first was Barabbas, and much like that novel, The Executioner is yet another simple tale of The Good (The God Fearing) vs. The Evil (The Godless), utterly void of any true conflict.
Whereas Barabbas was mostly a cumbersome drag to work your way through, at least the first half of The Executioner offers quite a few laughs. Granted, they're vicious laughs at the depicted stupidity of The Godless characters and their misguided and ill-conceived thoughts and opinions. It's cheap, ridiculous, incredibly obvious, and unfaceted, but it's fun to read.
The latter half, however, descends into incredible (in the literal sense of the word) violence and stupidity, ending in a pathetically feeble and childish religious rant that runs about a tenth of the total pages count. It's predictable, and it's way too easy. It's logical given the writing and bizarre setup that precedes it, whollly illogical given common sense.
As addendums to the bible, Pär's simpleton writing might suffice, but as literature in the 21st century, it falls horribly short. The world view portrayed and the points made are toe-cringingly feeble, and there's close to zero dealing with anything but extremes (bad vs. evil) and the psychology and the motives of the characters are hardly touched. After all, you're either a Child of God or a Child of Satan — there's no middle ground, or if there is, it's just a milder form of Being Godless, of Being Lost. We all know how A Sinner works, right? No point in addressing that. No point in explaining motives, because either you do God's work or you do the Devil's. Jesus Saves! — Oh, Christ! (Pun intended)
A good writer practices story and character development. Lagerkvist replaces those with religious dogmas and stereotypes, who he then lets act out predictable worn-out story arcs. It's nauseating, and mildly provoking, in the sense that he's ultimately wasting your time while talking down on your intelligence. Reading Lagerkvist reminds me of my now deceased aunt who had Down's syndrome. She saw the world exactly like Lagerkvist does; simply, matter-of-factly, and without nuances. An Old Testament world controlled by Christian forces of good and bad, everything directly explainable by faith or a lack thereof. Lagerkvist is as subtle and as delicate as the hammer of God.
I don't mind religious texts. What I do mind are self-righteous, conservative and preachy texts such as the ones written by Lagerkvist. They provoke me a bit, yes, but ultimate they just bore me. And worse, they fail to enlighten, as they fail to challenge me.
Ultimately it would appear that the joke's on me, since Pär did receive a Nobel Prize for his works. But to me, much like the Oscars, it's just a reminder that such prizes are given by just the few members of a board, and that like any other flawed human, those members may, and often will, celebrate undeserving people. It would be fair to assume that in the early 20th century, the board would include quite a few more bible bashing Christians than these days.
Read
May 9, 2021Per Lagerkvists Bödeln handlar om hur språket formar världen. På ett värdshus, eller en bar, sitter en bödel, smuttande på ett stop öl. Tyst, orörlig. Omgivningen förändras, tid passerar. Samtal mellan väggarna. I varje mening är döden närvarande.
Kompositionen liknar dramats form. Merparten av texten består av sceniska yttranden, där onämnda by- och stadsbor ger läsaren vaga glimtar av sin omvärld. Berättaren är enbart synlig genom sparsmakade scenanvisningar. Centralt i boken är ett tidshopp, endast uttryckt genom textens första styckesindelning. Bildspråket ändras, öl byts ut mot champagne, sorl mot jazz, lantbrukets terminologi mot industrins. De talande förändras, från en, förvisso konstruerad, dialektal präglad samvaro, till det kliniska, den moderna prosans raka satsbyggnad. Språkets färgning går från att vara klangrik och fryntlig, till kall och distinkt.
Det är tilltalet som är bokens egentliga huvudperson. Bödelns tystnad resonerar med de omgivandes berättelser av världen. Det varma kontrasteras mot det kalla. För Lagerkvist sker den språkliga utveckligen i samklang med den teknologiskt-industriella. Det återhållna språket speglar människosynen. Kollektiviseringen och framstegsivrandet raderar ut det folkligt individuella, och samtidigt den nedärvda moralen. När en utsägare, i bokens andra del, hävdar att ”nerrivandet är betydelsefullare än det enkla, rent vanemässiga uppbyggandet” är det just den judisk-kristna etiken som åsyftas. Lagerkvist hållning som religiös är här inte ovvikig. Han skriver ett kraftigt motstånd mot de tidiga modernister, vilka hävdade att en fullständig tilltro till den teknologiska utvecklingen, krävde en total utrensning av språket, idéerna och etiken. Per Lagerkvist hävdar språket som bärare, snarare än förmedlare, av värden.
Kompositionen liknar dramats form. Merparten av texten består av sceniska yttranden, där onämnda by- och stadsbor ger läsaren vaga glimtar av sin omvärld. Berättaren är enbart synlig genom sparsmakade scenanvisningar. Centralt i boken är ett tidshopp, endast uttryckt genom textens första styckesindelning. Bildspråket ändras, öl byts ut mot champagne, sorl mot jazz, lantbrukets terminologi mot industrins. De talande förändras, från en, förvisso konstruerad, dialektal präglad samvaro, till det kliniska, den moderna prosans raka satsbyggnad. Språkets färgning går från att vara klangrik och fryntlig, till kall och distinkt.
Det är tilltalet som är bokens egentliga huvudperson. Bödelns tystnad resonerar med de omgivandes berättelser av världen. Det varma kontrasteras mot det kalla. För Lagerkvist sker den språkliga utveckligen i samklang med den teknologiskt-industriella. Det återhållna språket speglar människosynen. Kollektiviseringen och framstegsivrandet raderar ut det folkligt individuella, och samtidigt den nedärvda moralen. När en utsägare, i bokens andra del, hävdar att ”nerrivandet är betydelsefullare än det enkla, rent vanemässiga uppbyggandet” är det just den judisk-kristna etiken som åsyftas. Lagerkvist hållning som religiös är här inte ovvikig. Han skriver ett kraftigt motstånd mot de tidiga modernister, vilka hävdade att en fullständig tilltro till den teknologiska utvecklingen, krävde en total utrensning av språket, idéerna och etiken. Per Lagerkvist hävdar språket som bärare, snarare än förmedlare, av värden.
July 14, 2018
Libro breve ma molto intenso in cui l'autore denuncia la natura dell'uomo inevitabilmente attratta dal male, elemento generatore di guerre e omicidi. Dio è indifferente al destino degli uomini e l'autore non vede possibilità di salvezza nella religione: solo l'amore può lenire la sofferenza e aiutare il Boia a continuare la missione di morte e distruzione di cui gli uomini lo hanno investito.
Ero con voi dal principio e vi seguirò fino alla fine dei tempi.
Quando la prima volta levaste lo sguardo al cielo e intuiste dio, io squartai per voi un fratello e glielo immolai.
Ricordo ancora gli alberi agitati dal vento e il riverbero del fuoco che guizzava sui vostri volti, quando gli strappai il cuore e lo gettai nelle fiamme.
Da allora sono molti quelli che ho sacrificato, agli dei e ai demoni, al cielo e agli abissi, colpevoli e innocenti, a schiere innumerevoli.
Ho sterminato dalla terra popoli interi, ho saccheggiato e devastato regni.
Tutto quello che avete preteso da me. [...]
Perché devo reggere tutto il peso? Perché deve gravare tutto su di me? Tutta l'angoscia e la colpa, tutto quello che voi avete commesso? Perché tutto il sangue che avete versato deve gridare in me e non darmi mai pace?
January 3, 2021
Este fue el relato que menos aprecié de la antología de Lagerkvsit que leí. Si bien es interesante la figura del verdugo, del vengador y garante de la infamia humana, el relato se surte entre imágenes fugaces que, si bien tienen sentido en el marco del bar y la luz de la vela que lo incendia, sirven de pretexto a varias reflexiones llamativas sobre la guerra y la necesidad de la violencia para el ser humano. Tal vez sea esto último lo más llamativo del relato.
October 22, 2024
nie powinnam tego liczyć jak przeczytane bo zrozumiałam tyle co nic (przeczytam jeszcze raz kiedyś i się wypowiem)
October 28, 2025
I love books about the evil in humanity;)
June 13, 2023
ბოლოს ჯალათის მონოლოგმა დაგლიჯა.
December 3, 2023
3,5⭐️
Skvaller, fast nationalistiskt, fientligt och med extrem högmod.
Skvaller, fast nationalistiskt, fientligt och med extrem högmod.
October 17, 2022
Niepokojący opis ponadczasowości i zupełnego braku oryginalności zła. Zło w każdej epoce wygląda tak samo.
Read
September 11, 2025Ο δημιος υπήρχε απο πάντα και θα υπαρχει όσο υπάρχουν ανθρωποι. Επιφορτισμενος με τη βρώμικη δουλειά, τρομακτικός, καταραμένος. Μένει σιωπηλός όσο μιλούν για αυτόν μεχρι την σπαραχτικη εξομολόγηση του τ��λους και μια αχτίδα αγάπης που ανοίγουν ενα παράθυρο αισιοδοξίας σε ένα πολυ σκοτεινό βιβλιο.
April 24, 2025
Återigen kampas Lagerkvist med ondskan. Vad är den, varför finns den, och vad gör vi med den. Svaren är många men samtliga ofullständiga.
Kanske kommer vi aldrig att klart kunna definiera ondska, men kanske kan vi se den, acceptera att den finns och ta hand om den, i ett försök att stilla den.
Min favorit av Lagerkvist såhär långt. 86 sidors fyrverkeri. Första svenska 5:an!
Kanske kommer vi aldrig att klart kunna definiera ondska, men kanske kan vi se den, acceptera att den finns och ta hand om den, i ett försök att stilla den.
Min favorit av Lagerkvist såhär långt. 86 sidors fyrverkeri. Första svenska 5:an!
July 21, 2025
Bödeln är Messias? och har en tatuering i pannan! Rätt cool bok, man uppskattar ju också lite kritik mot kristendomen.
November 13, 2017
Den var bara konstig. Jag fattade inte mycket av den. Dock gissar jag att mina förväntningar på den var höga eftersom jag gillade "Barabbas" av Lagerkvist när jag läste den för många år sen.
Read
April 3, 2025Otroligt bra, kort och gott ett mästerverk
Read
November 3, 2023Bra bok, men jag tror att jag behöver en omläsning för att verkligen få ut allt. Därför sätter jag inget betyg.
May 30, 2018
Den var rätt svårläst för mig, kanske eftersom det skrivs i en dialekt som egentligen är muntlig... sedan är vissa ord gamla eller dialektala.
Men den var också bra. Lite osammanhängande, men en väldigt intressant och kreativ ämnesförmedling. Den fick mig iallafall att fundera på saker och ting - på människor, på våldsamhet, på livet och på olika tider inom historien.
Kanske uppfattade jag dock inte allting av berättelsen.
Men den var också bra. Lite osammanhängande, men en väldigt intressant och kreativ ämnesförmedling. Den fick mig iallafall att fundera på saker och ting - på människor, på våldsamhet, på livet och på olika tider inom historien.
Kanske uppfattade jag dock inte allting av berättelsen.
July 7, 2019
فقط یک جمله بگم کە در این کتاب و کتاب خانوادەی موسکات مشترک بود :" منجی موعود همان مرگ است."
شاید همون جزم گرایی و جبرگرایی آزاردهندە ی یهودیت کە فقط مرگ را مسئول پاسخ دادنش میبیند.
شاید همون جزم گرایی و جبرگرایی آزاردهندە ی یهودیت کە فقط مرگ را مسئول پاسخ دادنش میبیند.
Displaying 1 - 30 of 76 reviews