Oeverloos

by Nisrine Mbarki

Nisrine Mbarki’s leven speelt zich af in verschillende talen en op verschillende continenten; voor haar zijn meertaligheid en schakelen tussen verschillende perspectieven een deel van het dagelijkse leven. In deze bundel pelt ze als een archeoloog die lagen af en laat ogenschijnlijke tegenstellingen samenkomen: het aardse en de mystiek, de stad en de natuur, het eeuwige reizen en stilstaan. Met mededogen voor al wat leeft hertekent ze de wereldkaart, en verkent de grenzen van de verschillende gedaanten die ze zelf belichaamt: moeder, dochter, vrouw, schrijver. Mbarki trekt alle registers van de taal open, soms is het verstikkend, soms bevrijdend, soms laat ze bombastisch de zweep knallen, dan wordt het weer ingetogen; oude verhalen en geschiedenissen, overgeleverd van generaties terug, en nieuwe, die snel wortelen in de stad die altijd in beweging is. Mbarki laat in dit eigenzinnige debuut haar krachtige, autonome stem horen.

Genres: Poetry

84 pages, Paperback

Published January 1, 2022

About the author

Nisrine Mbarki Ben Ayad (Tilburg, 1977) is een veelzijdige schrijver, dichter, columnist, vertaler en programmamaker. Ze is programmamaker voor Winternachten, redactielid van Poëziekrant, jurylid van de Grote Poëzieprijs en de Jan Campert-prijs. Ze schrijft poëzie, theaterteksten en korte verhalen. Als literair vertaler vertaalt ze poëzie uit het Arabisch naar het Nederlands. Ze heeft vijf vertalingen op haar naam staan. Haar gedichten en columns verschijnen regelmatig in literaire tijdschriften als De Gids, Poëziekrant, De Revisor, Tirade en Het Liegend Konijn. Ze stond eerder op festivals als Poetry International, Globale in Bremen, Winternachten, Read My World, Felix Poetry Festival in Antwerpen en de Nacht van de Poëzie.

Reviews

[Aike · Rating 4 out of 5]

voor een bundel die zich naar zoveel plekken/tijden/talen/mensen uitstrekt (overvloeit?), had ik in elk gedicht een zeer sterk gevoel van plaatsgebondenheid, wist ik elke keer precies waar ik was en wie ik tegenkwam, en dat vind ik echt heel indrukwekkend voor weinige woorden die je dan hebt in poëzie. enniewees, omdat ik deze bundel leende & er dus niet in kon strepen, de zinnen die ik anders dubbel onderlijnd had met hartjes ernaast, voor jullie:

"oevers zijn niet voor dromers / het verstand zal zwijgplicht krijgen"

"kinderen dopen hun brood in olijfolie en bleek / elke dag voert een man zwerfkatten slachtafval / langs afgebladderde muren liggen dode kittens met holle oogkassen / in het zacht weefsel graven vleesvliegvrouwtjes / een nest voor hun nageslacht"

"handen van moeders beheersen een bewonderenswaardig scala / aan martelvaardigheden" (uit hetzelfde gedicht) "grootmoeders zetten ongewenste kleinkinderen / discreet bij het vuilnis"

"diepvriezers zitten overvol kleine doodskistjes / met geheime liefdesgeschiedenissen" (dit is mijn lievelingszin)

"ik wil zeggen dat ik naar de Hortus ga om stiekem bepaalde planten / aan te raken"

"papa is bang voor de dood maar praat erover alsof het koffiemelk is"

"als de schemer valt onderhandel ik met de dood / ik doe geen beloftes die zijn fataler dan vanzelfsprekendheid"

"in die versie van mijn leven laat ik mijn kinderen in het bos logeren / bij de vossen / de angsten die mijn voorouders verzonnen / wikkel ik ze in stukjes vet / en verstop ze in de zakken van mijn kinderen "

"processies zijn verzonnen door mensen die baren"

"dichters zijn dromerige duivels met gevaarlijke gebeden / lezers zijn medeplichtig aan het verlangen om ergens / in te verdrinken"

[Kiki Bolwijn · Rating 4 out of 5]

'de lente is een onverbiddelijke ouder
de jonggroene wind te verleidelijk
voor mijn in vlees gegoten vleugels'

[Will · Rating 3 out of 5]

3,75!!!

‘Ik zag mijn zoon voor het eerst in een droom toen ik vijftien was
mijn lichaam werd wakker als een maansikkel waarin hij sliep
ik strooi zout
het gaat goed met ons’

[Yasmin]

‘de lente is een onverbiddelijke ouder’

[Lou Braibant · Rating 4 out of 5]

ICONISCH!!!

Ik had het voorrecht om sommige van de gedichten uit deze bundel live (door Nisrine in een klein auditorium gebracht) te mogen aanhoren. Een voordracht die ik niet snel zal vergeten.

Prachtig hoe zij met talen speelt en haar poëtisch bootje overheen zeeën trekt om oeverloze generaties een stem te geven. Prachtig hoe zij zich weet te navigeren op de woeste, soms serene oceaan die een complexe multi-geografische identiteit is.

[Puck · Rating 4 out of 5]

Dichters zijn dromerige duivels met gevaarlijke gebeden
Lezers zijn medeplichtig aan het verlangen om ergens
in te verdrinken.

Een prachtige poëziebundel over taal, moederschap, familie, en verschillende soorten grenzen: degene die zijn ontstaan door liefde, door de tijd, of door (ondoordacht) menselijke handelen. In haar gedichten brengt Mbarki werelden tot leven, van een ontmoeting in de metro, haar grootvader vechtend in de oorlog, tot het ontroerende en schrijnende liefdesverhaal van haar ouders.

In haar schrijven vermengt Mbarki Nederlands met Arabisch met Frans met Tamazight, wat haar gedichten een extra verdieping geeft; zelfs als je de taal niet machtig bent snap je vaak wel wat de dichter wilt vertellen. Het verleden (van een land, van je ouders) laat zijn sporen in je na, leeft door in je lichaam, en Mbarki brengt treffend onder woorden wat deze geschiedenis met een mens doet.

3,75 sterren en mijn complimenten voor de mooie omslag. Aan te raden voor fans van Warshan Shire.

Oevers zijn niet voor dromers
het verstand zal zwijgplicht krijgen
in stilte verzuipen
wezens zullen vrij zwemmen

Wij zijn water
Wij vrezen onszelf

[sam · Rating 3 out of 5]

3.5

[Geertje · Rating 4 out of 5]

4,5. Echt prachtig, ik ga morgen opnieuw.

[Julia Swaters · Rating 4 out of 5]

zitten hele sterke stukken tussen maar toch ook wel echt wat mindere

[Fou Assa · Rating 4 out of 5]

Over het algemeen gesproken heb ik moeite met de zogenaamde gevestigde poëzie. Voor mij vaak een onneembare golflengte met maatloze frequenties waarover ik struikel. Het is gewoon meestal niet mijn ritme en dus kies ik er eigenlijk net iets te vaak voor om, uitzonderingen daargelaten uiteraard, het na te laten.
Zo’n daargelaten uitzondering is het wonderschone Oeverloos van Nisrine Mbarki, prachtig vormgegeven en uitgebracht door Uitgeverij Pluim.
Ontelbare malen heb ik mijzelf de afgelopen weken afgevraagd waarom deze poëzie me nu juist wel raakt (tot tranen toe), waarom ik dit ritme wel voel en het zo ontzettend heerlijk wegleest. Telkens weer opnieuw. Wat ik niet zal ontkennen en natuurlijk een grote rol speelt is de hartverwarmende herkenning van ‘onze’ verhalen? Maar dat is absoluut niet het enige. Nisrine schrijft namelijk in een waanzinnige stijl. Een soort oerdrift gevoel is het. Alsof ze haast achteloos strooit met woorden die in de vochtige ochtendwind gedragen worden om zich als glinsterende spaken vast te zetten in een onwaarschijnlijk mooi web dat zich aan je vastkleeft als een versgespannen spinnenweb. Ze laat je reizen zonder bagage door een landschap van gevoelens, waar grenzen alleen dienen als rustplekken in het juiste ritme. Het is geraffineerd, mystiek en intens ontroerend. Buitengewoon magnifiek!

[Xavier Roelens · Rating 3 out of 5]

de otter keert massaal terug en de stambomen worden
nauwkeurig bijgehouden
bomen zijn niet lief gras is niet schattig haver is een graan
als we geluk hebben zullen myceliumdraden ons omhullen
wanneer we de grond in gaan en oplossen
nu slapen wij warm op onze pocketveringmatrassen

[Eveline Notermans · Rating 4 out of 5]

“wij worden op rails vervoerd
dwars door het collectieve geheugen
het hoge krijsen van metaal op metaal is moeilijk te verdragen
geesten van hen die voor ons waren
vast tussen beton en staal”

[Huibert · Rating 4 out of 5]

mbarki ontmoette ik een jaar geleden
op crossing border hoe kan het anders
sindsdien ben ik ten minste al
taamantaazjersabamiachamsien
maal over haar gestruikeld

oeverloos las ik meestal onderweg
ondergronds toevallig in de metro
dat is poëzie
immens persoonlijk maar ook herkenbaar
voor iemand uit het dommelgebied

dit had natuurlijk al die prijzen moeten winnen
waar het voor genomineerd was
maar ja die anderen ook
met hun hoofdletters en leestekens

[Noa Van · Rating 5 out of 5]

Wauw, ik lees niet vaak poëzie, maar dit boek inspireerde me heel erg. Als taalliefhebber was dit een genot. Prachtig hoe het dagdagelijkse gemixt wordt met het mystieke, goddelijke. Herkenbaar, zoals het gedicht waarin je mee in de metro zit, langs de Nieuwmarkt rijdt. Ook mooi om te lezen als beginnend student Arabisch/Darija (met de vertaling erbij). Ga dit nog vaak herlezen.