What do you think?
Rate this book
銃夢 [Gunnm] #9
Battle Angel Alita, Vol. 9: Angel's Ascension
After Daisuke Ido discovers the head of a cyborg in a trash dump, he reconstructs her body and names her Alita.
252 pages, Paperback
First published January 1, 1995
78 people are currently reading
649 people want to read
About the author
Yukito Kishiro
339 books373 followersYukito Kishiro (Japanese: 木城ゆきと) is a Japanese manga artist born in Tokyo in 1967 and raised in Chiba. As a teenager he was influenced by the mecha anime Armored Trooper Votoms and Mobile Suit Gundam, in particular the designs of Yoshikazu Yasuhiko, as well as the works of manga artist Rumiko Takahashi. He began his career at age 17, with his debut manga, Space Oddity, in the Weekly Shonen Sunday. He is best known for the cyberpunk series Battle Angel Alita.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 118 reviews
April 28, 2023
Can we just appreciate the fact that this is actually written in 1995, and its a sci-fi of the highest level even by today's standards, everything seems to be well structured and well drawn and well written.
Here comes this guy more than 25 years ago, he makes this story about a futuristic city, that is out of reach for the masses, that live on the actual earth, who btw are all working for that city, even though they can never reach it or be part of it.
The ending is a happy ending as alita is reborn back into figure's loving arms.
Nova becomes mad which makes it a happier ending lol.
The earth is moving on they made a connection between the scrap yard and the sky city of tiphares.
what can i say i just loved it all..
Here comes this guy more than 25 years ago, he makes this story about a futuristic city, that is out of reach for the masses, that live on the actual earth, who btw are all working for that city, even though they can never reach it or be part of it.
The ending is a happy ending as alita is reborn back into figure's loving arms.
Nova becomes mad which makes it a happier ending lol.
The earth is moving on they made a connection between the scrap yard and the sky city of tiphares.
what can i say i just loved it all..
November 29, 2021
Had a real blast reading again this cyberpunk manga after something like 20 years.
Alita, young girl in the body of a mechanical war machine, is essentially a sci-fi version of Carlo Collodi's Pinocchio fairy tale, and her tale is filled with love, death, deep emotions, action, gore, themes like man's fight to overcome karma's limits, funny references/easter eggs and much more.
And like 20 years ago the ending was so perfect (not unexpected at all if you know Pinocchio's ending) that left me speechless and nearly in tears.
The author changed it later to release a following series (Last Order), but the original conclusion was so good and satisfactory for me that I'm still afraid to try reading Yukito Kishiro's director's cut new one and following new adventures of the Battle Angel.
And professor Desty Nova, a deliciously evil version of Gene Wilder's Dr (Young) Frankenstein (his assistant Bazarlo is based on Marty Feldman's Igor too!), is just the ultimate mad doctor villain ever.
Excelsior!
August 29, 2020
After this last volume, Battle Angel Alita continues in another series titled Last Order, but this last volume offers an alternate ending to the entire series, which is canonical to me.
I enjoyed the series immensely at first, but lost my interest in the series as it progressed and seemed to lose its way as well. Hence, I couldn't generate enough enthusiasm or curiosity to read the continuation of this series.
The last volume offers some great philosophical questions regarding our existence and identity, but it is still fragmented, disjointed, which takes away some fun out of it. The ending (alternate) though beautiful, still feels like its lacking something. One thing that has been consistent through the series, is the art which is exceptionally detailed and beautiful.
I enjoyed the series immensely at first, but lost my interest in the series as it progressed and seemed to lose its way as well. Hence, I couldn't generate enough enthusiasm or curiosity to read the continuation of this series.
The last volume offers some great philosophical questions regarding our existence and identity, but it is still fragmented, disjointed, which takes away some fun out of it. The ending (alternate) though beautiful, still feels like its lacking something. One thing that has been consistent through the series, is the art which is exceptionally detailed and beautiful.
January 31, 2019
Guys!!! This is a #MustRead
So so good.
Now I'm ready for the movie.
So so good.
Now I'm ready for the movie.
February 18, 2025
4 estrellas y media para toda la serie.
En conjunto, un argumento mejor de lo que me esperaba y dibujos notables en algunos momentos.
En conjunto, un argumento mejor de lo que me esperaba y dibujos notables en algunos momentos.
July 26, 2021
I really do think the story should have addressed the question of identity and consciousness a little bit more. After Alita was resurrected, is she still even the same Alita as before? Or just a clone with her memories and personality built into it out of nothing? What about all the people of Tiphares, before and after having gotten their brains replaced?
This bothered me even as a kid, and it was probably the main reason why I found the manga so harrowing to read. Yet it never even really brings it up in text.
Also, it really felt rather rushed towards the end. It's no secret that the author thougth himself dying at the time and as such needed to wrap things up quickly: a lot of major characters end up sidelined in favour of Alita and Nova themselves, and the final chapter introduces a new conflict in the course of like three pages, then resolves it in another few. I'll be seeing whether Last Order fixes anything or not.
This bothered me even as a kid, and it was probably the main reason why I found the manga so harrowing to read. Yet it never even really brings it up in text.
Also, it really felt rather rushed towards the end. It's no secret that the author thougth himself dying at the time and as such needed to wrap things up quickly: a lot of major characters end up sidelined in favour of Alita and Nova themselves, and the final chapter introduces a new conflict in the course of like three pages, then resolves it in another few. I'll be seeing whether Last Order fixes anything or not.
February 17, 2019
Ako mangu od devet tomova, što je okvirno oko dve hiljade stranica, pročitate za neka tri dana i to jureći slobodne minute tokom desetočasovnih smena, čitajući pre spavanja, posle spavanja, u WC-u, tokom jela, a onda čak i sanjajući - ne možete zaista učiniti ništa nego hvaliti delo?
Da!
Oh,
Alita.
Zgrabio sam te pohlepno, požudno, željno i nisam te pustio dok te nisam dokrajčio.
"Alita" očarala si me, zabavila, odnela u svet Otpada, naterala me na trenutak da zaboravim na svoj, čistiji i lepši od tvog, no svakako i dosadniji. Čak sam se malo i zaljubio u tebe.
No, oh,
Alita,
ne zanosi se!
Svestan sam svake tvoje varke, svake tvoje žvake, svakog tvog bezobraznog i beskrupuloznog flerta s mojim bićem. Znam te, o Alita, uzduž i popreko, bolje nego tijelo bivše devojke! Prozreo sam tvoje čari! Znao sam da si već prosanjani san, no pustio sam da traje, uživajući u tebi. Ne razmišljajući, upustio sam se u avanturu.
Čitajući dela Karla Gustava Junga i Vladimira Propa (autora sjajne "Morfologije bajki"), kao i ljudi koji su došli nakon njih - Džozefa Kembela, Džordana Pitersona... u mnogome se moje razumevanje priča, pripovedanja promenilo. Kao klinac, pretenciozan i nesvestan sopstvenog neznanja, odveć sam cenio originalnost, post-moderno rasturanje linearnosti priče i smisla, avangardu i eksperimentalizam u pisanju i narativnoj umetnosti generalno... No, sa pomenutim ljudima ponovo, poput feniksa, u meni se rodila ljubav za jednostavnost i večnost mitova i bajki o vilenjacima i vilama, bogovima i boginjama, epovima o junacima i junakinjama sveta našeg, svetova prošlih i svetova što nikada bili nisu.
Previše bi bilo reći da su te knjige nešto odveć mnogo promenile u mom životu, samo su probudile davno izgubljeno, a praiskonsko sećanje koje je ubrzo postalo živo osećanje novootkrivene ispunjenosti i smisla - ono što drogama i alkoholom zamagljena moderna dela (koja sam do tada čitao) nikako nisu mogla da pruže.
Hoću da kažem, nebitno je da li su Isus, Buda, Shiva, Perun, Frodo, Luk Skajvoker postojali, ali su čak i tako izmišljeni mnogo veće baje od Bukovskog; Tompsona i Fantea.
Klasična storija o Junaku postala je moje omiljeno štivo, štivo koje na tako dubok način komunicira sa mojim bićem, hrani ga i jača - ne samo da izgura dan, mesec ili godinu, već da se usudi da mašta i zamišlja najbolju moguću verziju (inkarnaciju) sebe negde daleko u neizvesnoj vetrometini i ništavilu, još iz primordijalnog haosa nedefinisane, budućnosti.
"Alita" je upravo to.
Iako kreće kao (i dobrim delom ostaje to do samog kraja) niz fan servisa, sajberpank i naučnofantastičnih klišea, "Borbeni Anđeo Alita" u sebi, zapravo, krije Isusovski mit u punoj svojoj lepoti i snazi.
Kroz pomenute dve hiljade lepo iscrtanih stranica pratićemno našu Alitu, našu bujnu android ratnicu, u potrazi za smislom.
Ta će potraga konstatno biti toliko teška i surova, da nećemo moći no da osetimo tugu zbog nje. Od prvog dana kada je doktor Ido pronađe na smetlištu i skrpi je dovoljno da postane funkcionalna ponovo - no bez sećanja na svoje ranije postojanje - pa praktičćno do samog kraja ona neće imati mira i sreće dalje od samo par momenata. Njene će muke i boli progresivno bivati sve grđe, pa će se jadnica često sećate minulih dana kao idiličnih (iako nikada ni u njima srećna nije bila, no samo malo manje očajna).
Bežeći od prošlosti, od sebe, od praznine ona će se okušati kao lovac na ucenjene glave, kao učesnik u spektakularnom futurističkom sportu, učitelj borbenih veština... Kao što vidite - sve sami klišei. Ništa neće doneti previše sreće, a ako nešto i priđe tome, vrlo brzo će se njena prošlost (karma) vratiti po nju i sve rasturiti u parčiće.
Ni svet u kome je probuđena nije ništa manje tužan i ispunjen bolom. Deponija je stracište alkoholičara, narkomana, kurvi, sirotinje, kriminalaca, lovaca na glave istih... Većina ipak samo radi u fabrikama koje proizvode hranu i ostale potrepštine za veliki grad koji lebdi iznad njihovih glava - grad koji je za elitu, za izabrane, za one koji nisu stanovnici Deponije.
Ovaj takođe sveprisutan i popularan kliše (odnosno, bezmalo glavna postavka sajberpank žanra) takođe ne smeta.
Mislim, ništa od ovoga ne smeta!
Prokleto je kul gledati kako Alita odseca glave kriminalcima i uzima novnčanu nagradu za to, kako juri po ogromnim futurističkim stadionima u nekakvim nasilnim trkama koje su često na život i smrt, kako napreduje po ligama i (naravno) osvaja titulu šampiona... Sve je to poznato, ali i zabavno.
Pa tako i ova podela na sirotinju obespravljenu i elitu na nebu (no, kasnije će se otkriti i prava istina o toj nebeskoj utopiji) stvara tenziju koja je ugušena agresivnošću robota-policajaca na zemlji, kao i pomenutim igrama i drogama, alkoholom... tokom radnje stripa, situacija eskalira u sve dublju mržnju, a onda i otvoreni rat.
Rat koji donosi samo još više patnje...
Jedini klišei koji su zapravo ovde smetali jesu oni vezani za samu Alitu i to oni koji su komercijalne prirode. Japanci ili ne znaju ili nemaju potrebe da malo lepše maskiraju targetiranje određene publike. Blatantno tangiranje vlažnih snova mlađanih tinejdžera je još i podnošljivo, koliko je i očekivano, ali jasno je da je autor nije želeo samo da publika ponekad olabavi seksualnu tenziju uz Alitu, već i da se zaljubi u nju. I sve to je uglavnom uvek ispadalo jeftino, patetično i bolno očigledno i što je najveća greota - na uštrb toka i kvaliteta priče.
Alita je nesrećna, slomljena, izgubljena. U neko momentu čak nalazi nekog momka kojeg bi možda mogla da voli i koji bi voleo nju. No, nekako, ni u jednom trenutku nisam poverovao u to. Bilo je tako loše nakalemljeno, usiljeno. Smatrao sam da je to do nespretnosti autora s tim da je takve situacije bilo i na samom početku priče, ali Alita je tada bila tek rođena, čista i neuprljana tim užasnim svetom, pa je svemu tome to davalo jednu nevinu i lepu notu devojčice koja se prvi put zaljubljuje, ali ova druga romansa je prosto vrištala da je nebitna. I jeste bila.
Ona nije dovoljni motiv za Alitu!
Poneti teret celog sveta na svojim leđima!
U pradavna vremena ta ideja još je zamišljana kao kazna, pa tako Atlas koji teret nebesa nosi na svojim leđima jeste kažnjen zbog proste činjenice da je u božanskom ratu stao na stranu onih koji su na kraju poraženi.
No, vremenom se rodila duboko produhovljena spoznaja - poneti sav teret ovog sveta je blagoslov i jedini put ka smislu i ispunjenosti života. Buda iako prosvetljen odbacuje da bude spašen odmah, već svestan da svi ljudi moraju biti prosvetljeni on im se vraća i podučava ih. Mit o Isusu nam pripoveda kako je jedan (bogo)čovek poneo svu težinu sveta na svojim leđima u simbolu krsta i uspona na Golgutu i kako je na vrhu tog brda propatio za sav greh vascelog čovečanstva.
Ili kako je Dostojevski napisao:
"Ако те злочин људски збуни до негодовања и несавладљиве жалости, тако да зажелиш и да се светиш злочинцима - највише се бој тог осећања, одмах иди и потражи себи мука, тако као да си ти крив за онај злочин људски. Прими муке и отрпи их, умириће се срце твоје, и појмићеш да си и сам крив јер си могао сијати злочинцима као једини безгрешан, а ниси им сијао. Да си сијао; ти би светлошћу својом и другима обасјао пут..."
Vizantijci su sve do pada svog carstva kao centar svoje pravoslavne vere imali čak i više "život u Hristu", odnosno imitaciju Hrista, nego li molitve njemu. Monasi se i danas u manastirima ne mole za sebe, već za sve nas. Ideja da svako mora da ponese svoj krst, bez samosažaljenja, kuknjave ili daleko bilo ogorčenosti, jeste duboko i sveprožimajuće otkrovenje čovečanstvu.
Alita prolazi kroz duhovno buđenje tokom svoje priče. U momentu nesvesne meditacije (dugog posmatranja nebesa) ima mističko iskustvo "jedinstva sa svemira" koje će je vrlo ubrzo nakon toga dovesti i do konačne spoznaje. Negde na sredini storije imamo naslućivanje budućnosti: masa bednika traže od Alite da se žrtvuje za njih, da izađe pred čudovište koje razara njihove domove upravo tražeću nju, da joj se osveti.
Alita isprva biva uvređena, povređena, začuđena bednošću tih malih ljudi, ali na kraju ipak odlazi na megdan čudovištu - no, to nije bila iskonska žrtva. Borba je i onako bila njena priroda. To nije bila ultimativna žrtva.
Ali u pozadini njenog uma ostaje shvatanje - nije sijala drugima, ma ne da nije sijala nego zaista je u ovaj ružan i napaćen svet, svojim borilačkim sposobnostima donosila samo još patnje. Toliko patnje da su za istu počeli svi redom da je okrivljuju.
Alita je borac, android koji je stvoren samo u svrhu nanošenja bola drugima, konačno shvata da nasilje rađa nasilje - i konačno se sve ruši pod njom. Čitava njena biologija je uslovljena borbom - ona je srećna samo kada naiđe na dostojnog protivnika, u momentima kada gubi duel, kada joj otkidaju udove i nabijaju noževe i koplja u telo, ona oseća sreću i uzbuđenje zbog same borbe. I konačno i ta jedina radost gubi svoj sjaj.
Do samog kraja nikada ne izgovoreno, ali naslućeno shvatanje - Poneti teret sveta!
Sam taj kraj, sama ta žrtva, taj krst, taj nebeski svod, taj svet koji Alita ponese je izveden možda trapavo i tupavo, ali to ne umanjuje veličinu duhovne, odnosno psihičke simbolike koju nosi.
Alita daje sve zarad, što bi Tagora rekao, drveća u čiji hlad nikada neće sesti i time ostvaruje smisao postojanja i mir, napokon, nakon sve patnje i boli.
June 5, 2020
And so Alita's story comes to an end. At least until the next series.
This nine-book manga epic took some wild and unexpected turns, and the finale was as weird and disjointed as some of the later volumes. The first part of Alita's story started out solidly, as a cyborg warrior girl's coming-of-age, but when we time-skipped ahead and had Alita fighting increasingly strange villains with bizarre philosophical visions, the story often became almost surreal amidst the violent battles and barely-legal girl fanservice.
Here, Alita finally ascends to Zalem, to discover the true secret of the sky city, and in typical Alita fashion, she wrecks shit.
And then there is an ending where she heads back to finally reunite with her "lover," Figure Four - who's only barely been mentioned for the last five volumes, and whom she hasn't actually seen in years. And if that isn't strange enough, the ending is.... well. Not the sort of ending you'd see in a Western comic, that's for sure.
This volume then includes an alternate ending, which is explicitly "not canon" but a different vision of Alita's final adventure in Zalem. It's hard to say which one I prefer, but as the endnotes say, the alternate version is more poetical.
Despite the weirdness and the inconsistency in Alita's character, and the lack of resolution for many storylines, I enjoyed this a lot, and I'd recommend it as a glimpse into the wild and zany world of 80s manga, as well as the source material that James Cameron would have mined if he'd been able to fulfill his dream of turning Alita into a cinematic franchise.
Now, there are a couple of follow-on Alita series, so I'm hoping they actually continue her story, rather than being alternate universe versions or prequels.
This nine-book manga epic took some wild and unexpected turns, and the finale was as weird and disjointed as some of the later volumes. The first part of Alita's story started out solidly, as a cyborg warrior girl's coming-of-age, but when we time-skipped ahead and had Alita fighting increasingly strange villains with bizarre philosophical visions, the story often became almost surreal amidst the violent battles and barely-legal girl fanservice.
Here, Alita finally ascends to Zalem, to discover the true secret of the sky city, and in typical Alita fashion, she wrecks shit.
And then there is an ending where she heads back to finally reunite with her "lover," Figure Four - who's only barely been mentioned for the last five volumes, and whom she hasn't actually seen in years. And if that isn't strange enough, the ending is.... well. Not the sort of ending you'd see in a Western comic, that's for sure.
This volume then includes an alternate ending, which is explicitly "not canon" but a different vision of Alita's final adventure in Zalem. It's hard to say which one I prefer, but as the endnotes say, the alternate version is more poetical.
Despite the weirdness and the inconsistency in Alita's character, and the lack of resolution for many storylines, I enjoyed this a lot, and I'd recommend it as a glimpse into the wild and zany world of 80s manga, as well as the source material that James Cameron would have mined if he'd been able to fulfill his dream of turning Alita into a cinematic franchise.
Now, there are a couple of follow-on Alita series, so I'm hoping they actually continue her story, rather than being alternate universe versions or prequels.
August 1, 2018
Finito. Ovviamente mi procurerò il continuo di questa opera, ma la principale storia di Alita si conclude qui. È stato un viaggio appassionante, epico e violento. Mi ha sorpresa continuamente, trascinandomi in ciò che davvero il cyberpunk vuole narrare. I dilemmi di un'esistenza a metà, tra uomo e macchina, tra religione e scienza. Una realtà collassata su se stessa dove i più bei fiori possono nascere tra i rifiuti di ciò che il passo fu e il futuro potrà divenire.
December 24, 2013
The finishing is too fast for me. But I have to admit, many plots are resolved. I like the epilogue.
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 25, 2020
Alita gets everything thrown at her while finally reaching the place she’s been wanting to since the beginning: Zalem. Not a clean cut conclusion, but something that’s not ready to be finished. A (97%/Outstanding)
January 31, 2023
Strip nastao pre 30ak godina a i dalje neverovatno moderan. Dobro je što ga nisam čitao tada, verovatno bi mi mozak eksplodirao.
February 21, 2019
放置了很久，當初因為畫風吃不動不想看
不過上週看了真人版，雖然有些心境轉折轉得太快
但整體來說覺得滿好看的
於是又回來看原著
原來原著有些轉折也很快
鐵士代諾到了後期忽然變好人貌略嫌描繪不足
(雖然作者常常坳回來說鐵士代諾不是真心要幫忙的)
結尾收得太匆促了有腰斬味
還好後來又出了Last Order
還是比較喜歡攻殼
攻殼是我的cyberpunk啟蒙作品
所以不管新舊，之後看的類似作品都會拿來比較一下
攻殼的原著風格比較一致，至少1和1.5很一致
用很輕佻歡樂的風格講嚴肅的議題
而銃夢在主線劇情的小格子裡穿插的搞笑橋段
跟沉重的基調不太協調，有點打斷情緒的感覺
不過銃夢最後呈現沙雷姆人全都是白老鼠
腦被換成晶片還是很讓我震撼啦~這招高啊
綜合畫風和攻殼前輩，還是只能給三星
要是畫風再合胃口一點就可以變四星了
不過上週看了真人版，雖然有些心境轉折轉得太快
但整體來說覺得滿好看的
於是又回來看原著
原來原著有些轉折也很快
鐵士代諾到了後期忽然變好人貌略嫌描繪不足
(雖然作者常常坳回來說鐵士代諾不是真心要幫忙的)
結尾收得太匆促了有腰斬味
還好後來又出了Last Order
還是比較喜歡攻殼
攻殼是我的cyberpunk啟蒙作品
所以不管新舊，之後看的類似作品都會拿來比較一下
攻殼的原著風格比較一致，至少1和1.5很一致
用很輕佻歡樂的風格講嚴肅的議題
而銃夢在主線劇情的小格子裡穿插的搞笑橋段
跟沉重的基調不太協調，有點打斷情緒的感覺
不過銃夢最後呈現沙雷姆人全都是白老鼠
腦被換成晶片還是很讓我震撼啦~這招高啊
綜合畫風和攻殼前輩，還是只能給三星
要是畫風再合胃口一點就可以變四星了
August 26, 2025
I cyborg, la Città-Discarica e Salem sono la metamorfosi della società moderna, ma non ho creato questo storio per lanciare oc-cuse dirette a qualcosa in particolare, La Città-Discorica è la rappresentazione del mondo dopo che tutti i valori sono stati persi: sono assenti le tradizioni, le leggende, le ideologie. Purtroppo temo che già oggi noi viviamo in un mondo del genere. L'importante è astenersi da sterili critiche, cercando invece di riconoscerne la natura. La vera battaglia consiste nel trascorrere un'esistenza lontana dal nichilismo e dal ci-nismo e nell'accettare il contrasto fra la sensibilità personale e la dura realtà, mantenendo integra la propria individualità. Una battaglia che si può vincere solo per mezzo di una forte volontà.
March 30, 2019
What a fantastic ending! Brilliant even, with that sort of idea back in the 90s by Yukito Kishiro. I was awed by his brilliance towards the end of the series. I never would have thought of a better ending than this.
Just read it. Just follow it. I think it is one of the best sci-fi graphic novel I've ever read so far. It's really really good.
Just read it. Just follow it. I think it is one of the best sci-fi graphic novel I've ever read so far. It's really really good.
December 9, 2025
Manga filosófico, con una construcción de mundo espectacular, con unos personajes tan complejos y únicos que permiten ver diversos sentidos de la vida, pero que debido a su propio constructo desperdicia elementos como la evolución y la humanidad de los propios personajes, la filosofía entregada en esta obra es muchas veces desperdiciada en diálogos sin sentidos.
second review
Ya ha paso bastante tiempo desde que leí esta obra, y cuando hice la reseña previa, estaba evaluando a la obra completa en sí, no me arrepiento pues el concepto general sigue siendo el mismo, pero ahora que me he dado el tiempo y el espacio para tomar en cuenta cada uno de los tomos, en su historia y atmosfera, me dí cuanta que hubo cosas que yo desperdicie.
Estamos en la recta final de la obra, Gally a sido capturada por el Euroboros del profesor de Desty Nova, sin embargo, a diferencia de la primera vez la que le entrego las habilidades para protegerse y terminar de desarrollar su personalidad, esta vez nos ha dado un paso de camino al pasado, ¿Quién es ella?, ¿ Quién era antes de llegar a la tierra?, y ¿Cuál será su última misión?
Cuando leí por segunda vez este tomo lo único que quería era que la historia terminará, me sentía idiota por no entender este mundo que cada vez se iba complejizando más, las decisiones de Gally cada vez me parecían más inconexas y el mundo del que me enamore en el primer y segundo tomo había desaparecido, los personajes no tenían profundidad y cuando avanzaba cuestionaba el sentido de realidad del autor, sin embargo, la creación del Euroboros ha sido la cosa más genial que ha creado el autor, me hizo replantear que quería entregar y para estaba allí, pero me entrego algo mucho mejor, el cuestionamiento de la propia identidad. La primera vez que se utiliza en Gally, me hizo cuestionar, porque Desty Nova quería reescribir la historia de Gally, porque comenzó desde el comienzo y no trato de destruir el sistema de creencias desde las propias decisiones que había tomado, la perdida de Yugo, Yashugan y el profesor Ido, por ejemplo, pero luego entendí que desty Nova quería destruir el Karma, tener una mente en blanco que manipular y manejar, y fue ese momento en que entendí que la identidad se construye a partir de las decisiones que tomamos, no somos dueño de la familia, el estatus social y económico de donde nacemos, pero sí somos consciente de las decisiones que tomamos y como pueden esta afectar nuestra propia vida y la de otros. La segunda vez que la utiliza, Desty Nova le entrega algo mucho mejor, una ventana a su pasado, y este punto se desperdicia, tenía un potencial increíble, con una historia de la que Gally debía hacer parte, la aparición de Yoko no es algo que se deba desperdiciar, y que esta sea un personaje frio y sin resentimientos cuando le toca matar, era un punto extra al desarrollo de Gally, un personaje marcado por la moralidad que dice aplicar, durante toda la historia, que se dice ser humano, pero que actúa de manera superior a los que se encuentran, este era un punto en desarrollo muy interesante, pero como digo, el autor desperdicia su propio potencial.
Con acerca del final, me dejo más dudas que respuesta, el avance a Zalem, la humanidad perdida, el concepto de un ente superior que protege y domina a sus súbditos, fue un conjunto de ideas poco elaboradas que precipitaron el final y dejaron muchas lagunas que responder.
Le mantengo la puntuación, porque como digo fue muy interesante entender y viajar, tanto por la psique humana como por sus decisiones.
second review
Ya ha paso bastante tiempo desde que leí esta obra, y cuando hice la reseña previa, estaba evaluando a la obra completa en sí, no me arrepiento pues el concepto general sigue siendo el mismo, pero ahora que me he dado el tiempo y el espacio para tomar en cuenta cada uno de los tomos, en su historia y atmosfera, me dí cuanta que hubo cosas que yo desperdicie.
Estamos en la recta final de la obra, Gally a sido capturada por el Euroboros del profesor de Desty Nova, sin embargo, a diferencia de la primera vez la que le entrego las habilidades para protegerse y terminar de desarrollar su personalidad, esta vez nos ha dado un paso de camino al pasado, ¿Quién es ella?, ¿ Quién era antes de llegar a la tierra?, y ¿Cuál será su última misión?
Cuando leí por segunda vez este tomo lo único que quería era que la historia terminará, me sentía idiota por no entender este mundo que cada vez se iba complejizando más, las decisiones de Gally cada vez me parecían más inconexas y el mundo del que me enamore en el primer y segundo tomo había desaparecido, los personajes no tenían profundidad y cuando avanzaba cuestionaba el sentido de realidad del autor, sin embargo, la creación del Euroboros ha sido la cosa más genial que ha creado el autor, me hizo replantear que quería entregar y para estaba allí, pero me entrego algo mucho mejor, el cuestionamiento de la propia identidad. La primera vez que se utiliza en Gally, me hizo cuestionar, porque Desty Nova quería reescribir la historia de Gally, porque comenzó desde el comienzo y no trato de destruir el sistema de creencias desde las propias decisiones que había tomado, la perdida de Yugo, Yashugan y el profesor Ido, por ejemplo, pero luego entendí que desty Nova quería destruir el Karma, tener una mente en blanco que manipular y manejar, y fue ese momento en que entendí que la identidad se construye a partir de las decisiones que tomamos, no somos dueño de la familia, el estatus social y económico de donde nacemos, pero sí somos consciente de las decisiones que tomamos y como pueden esta afectar nuestra propia vida y la de otros. La segunda vez que la utiliza, Desty Nova le entrega algo mucho mejor, una ventana a su pasado, y este punto se desperdicia, tenía un potencial increíble, con una historia de la que Gally debía hacer parte, la aparición de Yoko no es algo que se deba desperdiciar, y que esta sea un personaje frio y sin resentimientos cuando le toca matar, era un punto extra al desarrollo de Gally, un personaje marcado por la moralidad que dice aplicar, durante toda la historia, que se dice ser humano, pero que actúa de manera superior a los que se encuentran, este era un punto en desarrollo muy interesante, pero como digo, el autor desperdicia su propio potencial.
Con acerca del final, me dejo más dudas que respuesta, el avance a Zalem, la humanidad perdida, el concepto de un ente superior que protege y domina a sus súbditos, fue un conjunto de ideas poco elaboradas que precipitaron el final y dejaron muchas lagunas que responder.
Le mantengo la puntuación, porque como digo fue muy interesante entender y viajar, tanto por la psique humana como por sus decisiones.
June 20, 2019
This final volume of the original series is by turns heartbreaking, and exhilarating. At the same time, it's a little hard to fully review, because it essentially has two endings. As I understand it, Kishiro hadn't decided to continue writing Alita's story until after wrapping things up in volume nine. So that original ending wraps things up for all the characters, more or less. The ending that leads into the sequel series/second story arc (Last Order), takes place about two thirds of the way through the book. The original ending is hopeful, optimistic, and I won't lie, a little rushed and far-fetched. The "new" ending is tragic, and one hell of a cliffhanger.
That said, I like the "new" ending better, and not just because it allows the story to continue. Despite all his schemes, Desty Nova always seemed like more of a Kefka-esque character, than a true threat--that is, more goofy than scary, even when he's doing terrible things. But then, there's that final turning point, where he establishes himself as being much more formidable. The "new" ending also leaves a lot of unresolved plot points, while providing plenty of potential room for them to grow and develop in the second series/arc. And really, the speed at which everything gets resolves is the biggest point against the original ending. (Without giving anything away, I'll say the "new" ending is followed by two black pages in this edition.)
That aside, everything leading up to that turning point is phenomenal. The secret of Tiphares is revealed, posing a ton of metaphysical questions about what really makes a person human. Alita drags herself through bodyguards, traps, and mind games, to finally confront Desty Nova on his own turf. Kaos actually becomes a (mostly) likable character. Den gets one final shot at his ultimate goal. And we get quite the interesting look at just how far Tiphares will go to keep its secret under wraps. There's a whole lot going on here, and remarkably, none of it (aside from the run-up to the original ending) feels rushed.
Whether you decide to follow Alita's adventures into the next story arc or not, volume nine of the original run still provides a strong, emotional conclusion to this one.
That said, I like the "new" ending better, and not just because it allows the story to continue. Despite all his schemes, Desty Nova always seemed like more of a Kefka-esque character, than a true threat--that is, more goofy than scary, even when he's doing terrible things. But then, there's that final turning point, where he establishes himself as being much more formidable. The "new" ending also leaves a lot of unresolved plot points, while providing plenty of potential room for them to grow and develop in the second series/arc. And really, the speed at which everything gets resolves is the biggest point against the original ending. (Without giving anything away, I'll say the "new" ending is followed by two black pages in this edition.)
That aside, everything leading up to that turning point is phenomenal. The secret of Tiphares is revealed, posing a ton of metaphysical questions about what really makes a person human. Alita drags herself through bodyguards, traps, and mind games, to finally confront Desty Nova on his own turf. Kaos actually becomes a (mostly) likable character. Den gets one final shot at his ultimate goal. And we get quite the interesting look at just how far Tiphares will go to keep its secret under wraps. There's a whole lot going on here, and remarkably, none of it (aside from the run-up to the original ending) feels rushed.
Whether you decide to follow Alita's adventures into the next story arc or not, volume nine of the original run still provides a strong, emotional conclusion to this one.
January 2, 2021
The first ending was disappointing. I am finding it difficult to accept such an unimaginative and uninteresting finale of this larger than life character - the manga that brought so many complex and beyond-the-horizon ideas over the last eight volumes.
The authors tried to put it together by writing another ending - but that felt so much different from the usual tone of this comics. All the characters behaving differently... unreasonably, committing suicides without enough reason. Unnecessary characters brought in, necessary characters left out.
No police force or security when Alita destroying buildings, in a place like Zolem where MIB turned up within seconds in the office scene.
The secret that was supposed to be so heart-wrenching mind-bending was turned out to be utterly disappointing.
Whatever, I enjoyed most parts though - the image quality significantly improved in this volume. The character of Desty Nova became more complex blurring the line between good and evil.
The authors tried to put it together by writing another ending - but that felt so much different from the usual tone of this comics. All the characters behaving differently... unreasonably, committing suicides without enough reason. Unnecessary characters brought in, necessary characters left out.
No police force or security when Alita destroying buildings, in a place like Zolem where MIB turned up within seconds in the office scene.
The secret that was supposed to be so heart-wrenching mind-bending was turned out to be utterly disappointing.
Whatever, I enjoyed most parts though - the image quality significantly improved in this volume. The character of Desty Nova became more complex blurring the line between good and evil.
April 2, 2010
I have not exaggerated by saying that Battle Angel Alita is the best manga I've ever read.it's one of a kind,and to intelligent people ,Yukito Kishiro has properly served his purpose: critisizing our today world in bitter humor and undeniable genius.it tells the story of the never ending battle of kind heart against ignorant cruelty, in the hands of a heroin, A battle Angel named Alita.
the last volume had so much for me to take in.secrets from the past,Tiphares,Ketheres,the dreams,Tree of Life and finally the Angel's ascension.the ending was so beautiful that now I'm unsure of reading the next series of Battle Angel.
the last volume had so much for me to take in.secrets from the past,Tiphares,Ketheres,the dreams,Tree of Life and finally the Angel's ascension.the ending was so beautiful that now I'm unsure of reading the next series of Battle Angel.
September 16, 2024
This review covers Volumes 1 to 9.
I decided to dive into the manga after watching Alita: Battle Angel, as the movie’s premise showed a lot of promise. The manga is definitely action-packed, but the art style isn’t really my thing. I wanted to like it, but it feels unpolished, and the pacing and execution just didn’t work for me. I struggled to stay grounded in the story, and a lot of my questions went unanswered. We barely scratch the surface of the world and its characters, and some things just don’t make much sense.
Sadly, I don’t think I’ll be continuing with the series.
September 29, 2016
So...good...almost...cried. Weird tie up at end/weird climax, but I don't even care. What a good series, man.
March 18, 2018
Great manga, loved most of the story and really great art^.^👍👌😄❤️❤️
July 24, 2020
Το ημερολόγιο έγραφε 4 Αυγούστου 2019 όταν ξεκίνησα την ανάγνωση του Battle Angel Alita. Σήμερα που γράφει 22 Οκτωβρίου 2019 βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σφυρίξω τη λήξη και να ανεβάσω στην πλατφόρμα του Goodreads την κριτική που αφορά το φινάλε του. Δυόμιση μήνες χρειάστηκα για να ολοκληρώσω μια σειρά 9 τόμων που είχαν θέμα μια ενδιαφέρουσα αλλά καθόλου ανάλαφρη ιστορία. Ο αρχικός μου στόχος ήταν:
α) η γνωριμία μου με ένα είδος που γνώριζα μόνο ως όνομα και
β) η ανάγνωση εκείνου του υλικού που ο James Cameron χρησιμοποίησε για την τελευταία του ταινία την οποία και ήθελα να δω.
Όμως τόσο η μη αναμενομένη εξέλιξη όσο και οι καλογραμμένοι χαρακτήρες τον ανέτρεψαν δημιουργώντας μου την επιθυμία να φτάσω μέχρι το τέλος.
Τη στιγμή αυτή ένα μεγάλο χαμόγελο ικανοποίησης έχει σχηματιστεί στο πρόσωπο μου αφού:
α) δε θα μπορούσα να κάνω καλύτερη αρχή στο είδος του manga. Αν και στο ξεκίνημα είχα αρκετούς ενδοιασμούς για την επιλογή της συγκεκριμένης ιστορίας τελικά το ένστικτό μου μου δικαιώθηκε. Υπάρχει λόγος που το Battle Angel Alita εκθειάζεται και συνεχίζει να είναι αναγνωρίσιμο και αγαπητό παρόλες τις δεκαετίες που κουβαλά στην πλάτη του.
β) έφτασα μέχρι το τέλος! Το 2019 θα το θυμάμαι ως τη χρονιά που ξαναβρήκα την χαμένη μου όρεξη για τη λογοτεχνία και η οποία με οδήγησε στο να βαδίσω από τη μια σε ήδη γνώριμα μονοπάτια και να γνωρίσω από την άλλη άλλα νέα, εξίσου ενδιαφέροντα. Μπορεί σε κάποιους να ακουστεί υπερβολικό αλλά είμαι περήφανη που φέτος έχω καταφέρει όχι μόνο να ολοκληρώσω τα βιβλία που αποφάσισα να διαβάσω αλλά και να ανεβάσω εδώ τις κριτικές τους. Γιατί για μένα το Goodreads δεν είναι απλώς μια διαδικτυακή βιβλιοθήκη στην οποία τοποθετώ σε ράφια τα διαβασμένα και τα αδιάβαστα είναι και το μέρος εκείνο στο οποίο έχω τη δυνατότητα να αποτυπώνω γραπτώς τις σκέψεις μου.
Το Battle Angel Alita ανήκει στον Yukito Kishiro και γράφτηκε τη δεκαετία του 90. Η βασική του πρωταγωνίστρια ακούει στο όνομα Αλίτα το ταξίδι της οποίας ξεδιπλώνεται σε 53 κεφάλαια που καλύπτουν 9 τόμους. Οι οποίοι και χωρίζονται σε δύο μέρη:
α) Τόμοι 1-5: Οι αναγνώστες γνωρίζουν τον κόσμο στον οποίο διαδραματίζεται η ιστορία, την πρωταγωνίστρια, το στόχο της, όπως επίσης και χαρακτήρες που την περιτριγυρίζουν. Ξεκινούν μαζί της το ταξίδι προς την αυτογνωσία και την ανακάλυψη του παρελθόντος που έχει ξεχαστεί. Τη βλέπουν ως κυνηγό κεφαλών, ως ερωτευμένο κορίτσι που ντρέπεται για το cyborg σώμα της, ως αγωνίστρια στις πίστες του Motorball και ως εκπαιδεύτρια κυνηγών αλλά και τραγουδίστρια. Τη βλέπουν να γελά και να απολαμβάνει τη ζωή, να κάνει φίλους και να δένεται συναισθηματικά με τον προστάτη και σωτήρα της Daisuke Ido. Τη βλέπουν όμως και να χύνει δάκρυα για τον εχθρό, να γίνεται φίλη μαζί του, να τιμωρεί τους δειλούς, να ερωτεύεται αλλά και να βιώνει την πρόωρη απώλεια των ονείρων. Στους τόμους αυτούς η πρωταγωνίστρια ξεκινά ως ένα ανήλικο έφηβο κορίτσι εκεί κοντά στα 15 που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να πολεμά χωρίς φόβο αδιαφορώντας για τη ζωή της για να καταλήξει σε μια γυναίκα που δε διστάζει να θυσιαστεί για όλα όσα κάποτε αγάπησε και θεωρούσε δικά της.
β) Τόμοι 6-9: Στο μέρος αυτό η υπόθεση σοβαρεύει. Τα επίπεδα της βίας αυξάνονται ενώ αποκαλύπτονται περισσότερα στοιχεία για τη δημιουργία του κόσμου αλλά και το παρελθόν της Αλίτα. Η πρωταγωνίστρια χάνει την αθωότητα της και σκληραίνει. Γίνεται μηχανή θανάτου στα χέρια κάποιου άλλου με μοναδικό φάρο ελπίδας στο τούνελ που βρίσκεται την ανάμνηση του Ido. Η υπόθεση φεύγει από τα στενά όρια της Scrapyard, οι αναγνώστες μαθαίνουν τί συμβαίνει εκτός αυτής, ενώ νέα πρόσωπα κάνουν την εμφάνιση τους. Πρόσωπα που θα παίξουν τον ρόλο τους στην πορεία της Αλίτα προς το φινάλε και τη μεγάλη της μάχη με τον καθηγητή Desty Nova.
Από τους 9 τόμους ο 3 και ο 7 είναι από τους λιγότερους αγαπημένους μου με τον 8 να μου προκαλεί απανωτά σοκ σε κάθε του σελίδα. Ξεκίνησα τον ένατο τόμο που έχει τίτλο Angel’s Ascension έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στις συγγραφικές ικανότητες του Kishiro. Ο άνθρωπος για μένα διακρίνεται για τη δημιουργικότητα και την εξυπνάδα του. Και τελικά δεν απογοητεύθηκα. Του έδωσα 4 αστέρια γιατί σε ορισμένα κεφάλαια υπήρχαν λεπτομέρειες που δεν μου άρεσαν αλλά αυτό δεν θα με σταματήσει από το να δηλώσω πως το manga έκλεισε με τρόπο που δεν είχα φανταστεί. Και πάλι ο Kishiro έπαιξε με τα συναισθήματα μου και με πήγε από τη λύπη στη χαρά και στην ανακούφιση μέσω του απλού γυρίσματος μιας σελίδας!
Ο ένατος τόμος αποτελείται από τα παρακάτω κεφάλαια:
No Brainer. Challenge 1: Revelations (4,5/5). Αλίτα και Kaos αντιμετωπίζουν τον πιο επικίνδυνο άνθρωπο τόσο για την ουτοπία όσο και για τη δυστοπία: τον Desty Nova. Ο οποίος έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα τρέλας που πιστεύει πως για όλα όσα έχει κάνει του αξίζει βραβείο!! Είναι να τον βάλεις κάτω και να τον αρχίσεις στις σφαλιάρες. Μου βγάζει τον χειρότερο μου εαυτό. Κάθε φορά που εμφανίζεται μου ανεβαίνει η πίεση. Είναι από τους πιο μισητούς κακούς και για αυτά που έχει κάνει, και γιατί δεν μετανιώνει αλλά και για τις δικαιολογίες που χρησιμοποιεί στην προσπάθεια του να στηρίξει τις κινήσεις του. Και αυτός ο επικίνδυνος τύπος κρατά στα χέρια του το μυστικό του Tiphares το οποίο και αποκαλύπτει χωρίς να ενδιαφέρεται για τις συνέπειες. Τρέφεται από τον πόνο και την τρέλα των άλλων! Με κυνικό και σκληρό τρόπο αποκαλύπτει στην Αλίτα, στον Kaos και στον Bigot το λόγο που ο Ido αποφάσισε να διαγράψει τις αναμνήσεις του. Μια αποκάλυψη που θα οδηγήσει τον Bigot στην τρέλα, θα καταστρέψει το γραφείο που διοικεί, θα δικαιολογήσει την απόφαση του Ido αλλά και το γιατί ο Nova έφυγε από την ουτοπία και έχει πάθει ψύχωση με το κάρμα. Το ήξερα πως στην ουτοπία κάτι σκοτεινό συνέβαινε, το ήξερα ότι τόση τελειότητα πρέπει να κρύβει από πίσω της μεγάλη βρωμιά. Το φανταζόμουν ότι κάποιο πείραμα υπάρχει από πίσω. Ήταν ολοφάνερο ότι οι άνθρωποι εκεί με κάποιον τρόπο ελέγχονταν. Αλλά δεν περίμενα την εξήγηση με Και πριν προλάβω καλά καλά να συνέλθω άρχισε η καταδίωξη του με τον Kaos να βγαίνει μπροστά και να εναντιώνεται στον πατέρα του. Ένα μικρό παράπονο έχω από το κεφάλαιο αυτό. Η μάχη της Αλίτα με ένα από τα πειραματόζωα του Nova δε πιστεύω ότι χρειάζονταν.
Ouroboros 2. Challenge 2: Gun Dreams (5/5). Η ανατροπή, της ανατροπής, ω ανατροπή! Ο Nova είναι ένα άθλιο σκουλήκι αλλά δυστυχώς για εμάς και για τους χαρακτήρες του manga είναι ένα ευφυέστατο σκουλήκι. Καταφέρνει να Η Αλίτα όμως έχει άλλα σχέδια τα οποία μου πέταξαν τα μάτια έξω.
Last Blade. Challenge 3: Fortune (4.5/5). Ο Kishiro βάζει σε παύση την ιστορία Αλίτα - Nova για να μας μεταφέρει στη Scrapyard όπου οι Den και Koyomi εισβάλουν στην πόλη για να την καταστρέψουν. Αυτό είναι το κύκνειο άσμα του Den, το πέσιμο της αυλαίας. Ο Kishiro καλά κάνει και τον επαναφέρει γιατί πρέπει να του κλείσει την ιστορία. Μια ιστορία καλογραμμένη με ένα καταπληκτικό σχέδιο να τη συνοδεύει αλλά με είχε τόσο πολύ συνεπάρει η άλλη ιστορία που άργησα λίγο να δεχτώ πως το κεφάλαιο αυτό δεν θα αφορούσε τη μάχη της βασικής πρωταγωνίστριας. Δε νιώθω κάτι για τον Den, δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την Koyomi με στενοχωρεί το πώς μιλά για τη Scrapyard και τον πατέρα της. Το καλύτερο σημείο του κεφαλαίου είναι το απόσπασμα του Karmina Burana.
Epitaph. Challenge 4: Memory (5/5). Όταν είδα το «Επιτάφιος» στον τίτλο αρνιόμουν για κανένα πεντάλεπτο να γυρίσω τη σελίδα και να αρχίσω να διαβάζω το κεφάλαιο. Ευχόμουν ο επιτάφιος να είναι του Nova αλλά βαθιά μέσα μου ήξερα ότι είναι για την Αλίτα. Μάζεψα το κουράγιο μου και ξεκίνησα την ανάγνωση για να έρθουν ως χείμαρρος οι ανατροπές κατά πάνω μου:
To take Tiphares. Challenge 5: Conquest (5/5). Χαμός!!!! Επιτέλους παίρνουμε απάντηση για τον κόσμο στον οποίο εξελίσσεται η ιστορία. Επιτέλους μαθαίνουμε γιατί στο καλό έφτιαξαν μια ουράνια πολιτεία πάνω από την επιφάνεια και τί είναι αυτό το ασανσέρ στο οποίο στηρίζεται! Το ανθρώπινο γένος βγάζει μόνο του τα μάτια του τελικά. Πάντα έχει τις καλύτερες των προθέσεων όταν ξεκινά κάτι αλλά πάντα καταλήγει να τα κάνει σαλάτα αφού κυριαρχούν πάνω του τα πιο αρνητικά του χαρακτηριστικά. Πάντα ξεκινά να κάνει κάτι με σκοπό τη διαιώνιση του είδους και την ειρήνη και πάντα καταλήγει στους τσακωμούς και στον πόλεμο. Αν πω ότι είχα φανταστεί κάτι από όλα όσα αποκαλύφθηκαν εδώ θα πω ψέματα. Διάβασα το κεφάλαιο τρεις φορές. Τις δύο πρώτες για να καταλάβω όλες τις πληροφορίες δημιουργίας του κόσμου. Ο Kishiro δεν δίνει πολλές λεπτομέρειες αφού απ’ ότι διάβασα εξερευνά το παρελθόν στο sequel Last Order. Αλλά οι βάσεις αυτής της εξερεύνησης μπαίνουν σε αυτό το manga ενώ δεν αφήνει τον αναγνώστη του με αναπάντητο ένα βασικό ερώτημα. Φοβόμουν ότι δεν θα έλεγε τίποτε αλλά μου απέδειξε ξανά ότι σέβεται τον αναγνώστη και ότι ξέρει πώς σκέφτεται. Από εκεί και πέρα ο Nova παραμένει το Τόσο το Tiphares όσο και η Scrapyard της φέρθηκαν άκαρδα και την εκμεταλλεύτηκαν αλλά εκείνη είναι καλύτερη όλων τους και δείχνει το δρόμο προς εκείνους που την πίστεψαν και την εμπιστεύθηκαν. Μου άρεσε το φινάλε της. Είναι μελαγχολικό αλλά έχει μέσα του την ελπίδα.
Epilogue (4,5/5). Πέντε χρόνια μετά τα γεγονότα η Koyomi εν συντομία μας λέει πως εξελίσσεται η ζωή στη Scrapyard στο Tiphares αλλά και στο Ketheres Elyion. Λάτρεψα το
Στους εννιά τόμους της σειράς έδωσα:
α) Battle Angel Alita: 3 αστέρια
β) Tears of an Angel: 4 αστέρια
γ) Killing Angel: 2 αστέρια
δ) Angel of Victory: 4 αστέρια
ε) Angel of Redemption: 4 αστέρια
ζ) Angel of Death: 3 αστέρια
η) Angel of Kaos: 2 αστέρια
θ) Fallen Angel: 5 αστέρια
ι) Angel’s Ascension: 4 αστέρια
Συνολικά στη σειρά δίνω: 4 αστέρια
Αγαπημένος χαρακτήρας: Αλίτα
Αγαπημένος δευτερεύων χαρακτήρας: Kaos
Αγαπημένος ανταγωνιστής Αλίτα: Jashugan
Αγαπημένος ερωτικός σύντροφος Αλίτα: Figure Four
Αγαπημένο ζευγάρι:
Αγαπημένοι φίλοι: Αλίτα-Lou
Αγαπημένος κακός: Makaku
Αγαπημένος τόμος: 8
Αγαπημένος arc: TUNED Agent με έμφαση στα γεγονότα των δύο τελευταίων τόμων
Λιγότερο αγαπημένο arc: Motorball
Λιγότερο αγαπημένος τόμος: 7
Να διαβάσετε το manga; Ναι
Η ιστορία της Αλίτα δεν ολοκληρώνεται εδώ. Ο Kishiro λίγα χρόνια μετά το τέλος του Battle Angel Alita συνέχισε τις περιπέτειες της στο sequel που ακούει στο όνομα Last Order. Manga που σκοπεύω να διαβάσω αλλά όχι αυτή τη χρονιά. Για μένα το φινάλε της ηρωίδας ήταν αυτό που έπρεπε ενώ οι απαντήσεις που πήρα για τον κόσμο με έχουν ικανοποιήσει. Θέλω να συνεχίσω την εξερεύνηση του και να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες αλλά θέλω πρώτα να αφήσω την ηρωίδα να απολαύσει το φινάλε της. Γνωρίζω πως στο Last Order ο Kishiro έχει ανατρέψει κάποια στοιχεία αυτού του φινάλε για να μπορέσει να συνεχίσει την ιστορία και δεν είμαι ακόμα έτοιμη να διαβάσω την ανατροπή αυτή. Θα το κάνω αλλά την επόμενη χρονιά.
α) η γνωριμία μου με ένα είδος που γνώριζα μόνο ως όνομα και
β) η ανάγνωση εκείνου του υλικού που ο James Cameron χρησιμοποίησε για την τελευταία του ταινία την οποία και ήθελα να δω.
Όμως τόσο η μη αναμενομένη εξέλιξη όσο και οι καλογραμμένοι χαρακτήρες τον ανέτρεψαν δημιουργώντας μου την επιθυμία να φτάσω μέχρι το τέλος.
Τη στιγμή αυτή ένα μεγάλο χαμόγελο ικανοποίησης έχει σχηματιστεί στο πρόσωπο μου αφού:
α) δε θα μπορούσα να κάνω καλύτερη αρχή στο είδος του manga. Αν και στο ξεκίνημα είχα αρκετούς ενδοιασμούς για την επιλογή της συγκεκριμένης ιστορίας τελικά το ένστικτό μου μου δικαιώθηκε. Υπάρχει λόγος που το Battle Angel Alita εκθειάζεται και συνεχίζει να είναι αναγνωρίσιμο και αγαπητό παρόλες τις δεκαετίες που κουβαλά στην πλάτη του.
β) έφτασα μέχρι το τέλος! Το 2019 θα το θυμάμαι ως τη χρονιά που ξαναβρήκα την χαμένη μου όρεξη για τη λογοτεχνία και η οποία με οδήγησε στο να βαδίσω από τη μια σε ήδη γνώριμα μονοπάτια και να γνωρίσω από την άλλη άλλα νέα, εξίσου ενδιαφέροντα. Μπορεί σε κάποιους να ακουστεί υπερβολικό αλλά είμαι περήφανη που φέτος έχω καταφέρει όχι μόνο να ολοκληρώσω τα βιβλία που αποφάσισα να διαβάσω αλλά και να ανεβάσω εδώ τις κριτικές τους. Γιατί για μένα το Goodreads δεν είναι απλώς μια διαδικτυακή βιβλιοθήκη στην οποία τοποθετώ σε ράφια τα διαβασμένα και τα αδιάβαστα είναι και το μέρος εκείνο στο οποίο έχω τη δυνατότητα να αποτυπώνω γραπτώς τις σκέψεις μου.
Το Battle Angel Alita ανήκει στον Yukito Kishiro και γράφτηκε τη δεκαετία του 90. Η βασική του πρωταγωνίστρια ακούει στο όνομα Αλίτα το ταξίδι της οποίας ξεδιπλώνεται σε 53 κεφάλαια που καλύπτουν 9 τόμους. Οι οποίοι και χωρίζονται σε δύο μέρη:
α) Τόμοι 1-5: Οι αναγνώστες γνωρίζουν τον κόσμο στον οποίο διαδραματίζεται η ιστορία, την πρωταγωνίστρια, το στόχο της, όπως επίσης και χαρακτήρες που την περιτριγυρίζουν. Ξεκινούν μαζί της το ταξίδι προς την αυτογνωσία και την ανακάλυψη του παρελθόντος που έχει ξεχαστεί. Τη βλέπουν ως κυνηγό κεφαλών, ως ερωτευμένο κορίτσι που ντρέπεται για το cyborg σώμα της, ως αγωνίστρια στις πίστες του Motorball και ως εκπαιδεύτρια κυνηγών αλλά και τραγουδίστρια. Τη βλέπουν να γελά και να απολαμβάνει τη ζωή, να κάνει φίλους και να δένεται συναισθηματικά με τον προστάτη και σωτήρα της Daisuke Ido. Τη βλέπουν όμως και να χύνει δάκρυα για τον εχθρό, να γίνεται φίλη μαζί του, να τιμωρεί τους δειλούς, να ερωτεύεται αλλά και να βιώνει την πρόωρη απώλεια των ονείρων. Στους τόμους αυτούς η πρωταγωνίστρια ξεκινά ως ένα ανήλικο έφηβο κορίτσι εκεί κοντά στα 15 που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να πολεμά χωρίς φόβο αδιαφορώντας για τη ζωή της για να καταλήξει σε μια γυναίκα που δε διστάζει να θυσιαστεί για όλα όσα κάποτε αγάπησε και θεωρούσε δικά της.
β) Τόμοι 6-9: Στο μέρος αυτό η υπόθεση σοβαρεύει. Τα επίπεδα της βίας αυξάνονται ενώ αποκαλύπτονται περισσότερα στοιχεία για τη δημιουργία του κόσμου αλλά και το παρελθόν της Αλίτα. Η πρωταγωνίστρια χάνει την αθωότητα της και σκληραίνει. Γίνεται μηχανή θανάτου στα χέρια κάποιου άλλου με μοναδικό φάρο ελπίδας στο τούνελ που βρίσκεται την ανάμνηση του Ido. Η υπόθεση φεύγει από τα στενά όρια της Scrapyard, οι αναγνώστες μαθαίνουν τί συμβαίνει εκτός αυτής, ενώ νέα πρόσωπα κάνουν την εμφάνιση τους. Πρόσωπα που θα παίξουν τον ρόλο τους στην πορεία της Αλίτα προς το φινάλε και τη μεγάλη της μάχη με τον καθηγητή Desty Nova.
Από τους 9 τόμους ο 3 και ο 7 είναι από τους λιγότερους αγαπημένους μου με τον 8 να μου προκαλεί απανωτά σοκ σε κάθε του σελίδα. Ξεκίνησα τον ένατο τόμο που έχει τίτλο Angel’s Ascension έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στις συγγραφικές ικανότητες του Kishiro. Ο άνθρωπος για μένα διακρίνεται για τη δημιουργικότητα και την εξυπνάδα του. Και τελικά δεν απογοητεύθηκα. Του έδωσα 4 αστέρια γιατί σε ορισμένα κεφάλαια υπήρχαν λεπτομέρειες που δεν μου άρεσαν αλλά αυτό δεν θα με σταματήσει από το να δηλώσω πως το manga έκλεισε με τρόπο που δεν είχα φανταστεί. Και πάλι ο Kishiro έπαιξε με τα συναισθήματα μου και με πήγε από τη λύπη στη χαρά και στην ανακούφιση μέσω του απλού γυρίσματος μιας σελίδας!
Ο ένατος τόμος αποτελείται από τα παρακάτω κεφάλαια:
No Brainer. Challenge 1: Revelations (4,5/5). Αλίτα και Kaos αντιμετωπίζουν τον πιο επικίνδυνο άνθρωπο τόσο για την ουτοπία όσο και για τη δυστοπία: τον Desty Nova. Ο οποίος έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα τρέλας που πιστεύει πως για όλα όσα έχει κάνει του αξίζει βραβείο!! Είναι να τον βάλεις κάτω και να τον αρχίσεις στις σφαλιάρες. Μου βγάζει τον χειρότερο μου εαυτό. Κάθε φορά που εμφανίζεται μου ανεβαίνει η πίεση. Είναι από τους πιο μισητούς κακούς και για αυτά που έχει κάνει, και γιατί δεν μετανιώνει αλλά και για τις δικαιολογίες που χρησιμοποιεί στην προσπάθεια του να στηρίξει τις κινήσεις του. Και αυτός ο επικίνδυνος τύπος κρατά στα χέρια του το μυστικό του Tiphares το οποίο και αποκαλύπτει χωρίς να ενδιαφέρεται για τις συνέπειες. Τρέφεται από τον πόνο και την τρέλα των άλλων! Με κυνικό και σκληρό τρόπο αποκαλύπτει στην Αλίτα, στον Kaos και στον Bigot το λόγο που ο Ido αποφάσισε να διαγράψει τις αναμνήσεις του. Μια αποκάλυψη που θα οδηγήσει τον Bigot στην τρέλα, θα καταστρέψει το γραφείο που διοικεί, θα δικαιολογήσει την απόφαση του Ido αλλά και το γιατί ο Nova έφυγε από την ουτοπία και έχει πάθει ψύχωση με το κάρμα. Το ήξερα πως στην ουτοπία κάτι σκοτεινό συνέβαινε, το ήξερα ότι τόση τελειότητα πρέπει να κρύβει από πίσω της μεγάλη βρωμιά. Το φανταζόμουν ότι κάποιο πείραμα υπάρχει από πίσω. Ήταν ολοφάνερο ότι οι άνθρωποι εκεί με κάποιον τρόπο ελέγχονταν. Αλλά δεν περίμενα την εξήγηση με Και πριν προλάβω καλά καλά να συνέλθω άρχισε η καταδίωξη του με τον Kaos να βγαίνει μπροστά και να εναντιώνεται στον πατέρα του. Ένα μικρό παράπονο έχω από το κεφάλαιο αυτό. Η μάχη της Αλίτα με ένα από τα πειραματόζωα του Nova δε πιστεύω ότι χρειάζονταν.
Ouroboros 2. Challenge 2: Gun Dreams (5/5). Η ανατροπή, της ανατροπής, ω ανατροπή! Ο Nova είναι ένα άθλιο σκουλήκι αλλά δυστυχώς για εμάς και για τους χαρακτήρες του manga είναι ένα ευφυέστατο σκουλήκι. Καταφέρνει να Η Αλίτα όμως έχει άλλα σχέδια τα οποία μου πέταξαν τα μάτια έξω.
Last Blade. Challenge 3: Fortune (4.5/5). Ο Kishiro βάζει σε παύση την ιστορία Αλίτα - Nova για να μας μεταφέρει στη Scrapyard όπου οι Den και Koyomi εισβάλουν στην πόλη για να την καταστρέψουν. Αυτό είναι το κύκνειο άσμα του Den, το πέσιμο της αυλαίας. Ο Kishiro καλά κάνει και τον επαναφέρει γιατί πρέπει να του κλείσει την ιστορία. Μια ιστορία καλογραμμένη με ένα καταπληκτικό σχέδιο να τη συνοδεύει αλλά με είχε τόσο πολύ συνεπάρει η άλλη ιστορία που άργησα λίγο να δεχτώ πως το κεφάλαιο αυτό δεν θα αφορούσε τη μάχη της βασικής πρωταγωνίστριας. Δε νιώθω κάτι για τον Den, δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την Koyomi με στενοχωρεί το πώς μιλά για τη Scrapyard και τον πατέρα της. Το καλύτερο σημείο του κεφαλαίου είναι το απόσπασμα του Karmina Burana.
Epitaph. Challenge 4: Memory (5/5). Όταν είδα το «Επιτάφιος» στον τίτλο αρνιόμουν για κανένα πεντάλεπτο να γυρίσω τη σελίδα και να αρχίσω να διαβάζω το κεφάλαιο. Ευχόμουν ο επιτάφιος να είναι του Nova αλλά βαθιά μέσα μου ήξερα ότι είναι για την Αλίτα. Μάζεψα το κουράγιο μου και ξεκίνησα την ανάγνωση για να έρθουν ως χείμαρρος οι ανατροπές κατά πάνω μου:
To take Tiphares. Challenge 5: Conquest (5/5). Χαμός!!!! Επιτέλους παίρνουμε απάντηση για τον κόσμο στον οποίο εξελίσσεται η ιστορία. Επιτέλους μαθαίνουμε γιατί στο καλό έφτιαξαν μια ουράνια πολιτεία πάνω από την επιφάνεια και τί είναι αυτό το ασανσέρ στο οποίο στηρίζεται! Το ανθρώπινο γένος βγάζει μόνο του τα μάτια του τελικά. Πάντα έχει τις καλύτερες των προθέσεων όταν ξεκινά κάτι αλλά πάντα καταλήγει να τα κάνει σαλάτα αφού κυριαρχούν πάνω του τα πιο αρνητικά του χαρακτηριστικά. Πάντα ξεκινά να κάνει κάτι με σκοπό τη διαιώνιση του είδους και την ειρήνη και πάντα καταλήγει στους τσακωμούς και στον πόλεμο. Αν πω ότι είχα φανταστεί κάτι από όλα όσα αποκαλύφθηκαν εδώ θα πω ψέματα. Διάβασα το κεφάλαιο τρεις φορές. Τις δύο πρώτες για να καταλάβω όλες τις πληροφορίες δημιουργίας του κόσμου. Ο Kishiro δεν δίνει πολλές λεπτομέρειες αφού απ’ ότι διάβασα εξερευνά το παρελθόν στο sequel Last Order. Αλλά οι βάσεις αυτής της εξερεύνησης μπαίνουν σε αυτό το manga ενώ δεν αφήνει τον αναγνώστη του με αναπάντητο ένα βασικό ερώτημα. Φοβόμουν ότι δεν θα έλεγε τίποτε αλλά μου απέδειξε ξανά ότι σέβεται τον αναγνώστη και ότι ξέρει πώς σκέφτεται. Από εκεί και πέρα ο Nova παραμένει το Τόσο το Tiphares όσο και η Scrapyard της φέρθηκαν άκαρδα και την εκμεταλλεύτηκαν αλλά εκείνη είναι καλύτερη όλων τους και δείχνει το δρόμο προς εκείνους που την πίστεψαν και την εμπιστεύθηκαν. Μου άρεσε το φινάλε της. Είναι μελαγχολικό αλλά έχει μέσα του την ελπίδα.
Epilogue (4,5/5). Πέντε χρόνια μετά τα γεγονότα η Koyomi εν συντομία μας λέει πως εξελίσσεται η ζωή στη Scrapyard στο Tiphares αλλά και στο Ketheres Elyion. Λάτρεψα το
Στους εννιά τόμους της σειράς έδωσα:
α) Battle Angel Alita: 3 αστέρια
β) Tears of an Angel: 4 αστέρια
γ) Killing Angel: 2 αστέρια
δ) Angel of Victory: 4 αστέρια
ε) Angel of Redemption: 4 αστέρια
ζ) Angel of Death: 3 αστέρια
η) Angel of Kaos: 2 αστέρια
θ) Fallen Angel: 5 αστέρια
ι) Angel’s Ascension: 4 αστέρια
Συνολικά στη σειρά δίνω: 4 αστέρια
Αγαπημένος χαρακτήρας: Αλίτα
Αγαπημένος δευτερεύων χαρακτήρας: Kaos
Αγαπημένος ανταγωνιστής Αλίτα: Jashugan
Αγαπημένος ερωτικός σύντροφος Αλίτα: Figure Four
Αγαπημένο ζευγάρι:
Αγαπημένοι φίλοι: Αλίτα-Lou
Αγαπημένος κακός: Makaku
Αγαπημένος τόμος: 8
Αγαπημένος arc: TUNED Agent με έμφαση στα γεγονότα των δύο τελευταίων τόμων
Λιγότερο αγαπημένο arc: Motorball
Λιγότερο αγαπημένος τόμος: 7
Να διαβάσετε το manga; Ναι
Η ιστορία της Αλίτα δεν ολοκληρώνεται εδώ. Ο Kishiro λίγα χρόνια μετά το τέλος του Battle Angel Alita συνέχισε τις περιπέτειες της στο sequel που ακούει στο όνομα Last Order. Manga που σκοπεύω να διαβάσω αλλά όχι αυτή τη χρονιά. Για μένα το φινάλε της ηρωίδας ήταν αυτό που έπρεπε ενώ οι απαντήσεις που πήρα για τον κόσμο με έχουν ικανοποιήσει. Θέλω να συνεχίσω την εξερεύνηση του και να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες αλλά θέλω πρώτα να αφήσω την ηρωίδα να απολαύσει το φινάλε της. Γνωρίζω πως στο Last Order ο Kishiro έχει ανατρέψει κάποια στοιχεία αυτού του φινάλε για να μπορέσει να συνεχίσει την ιστορία και δεν είμαι ακόμα έτοιμη να διαβάσω την ανατροπή αυτή. Θα το κάνω αλλά την επόμενη χρονιά.
April 30, 2019
H ταινία ήταν καλύτερη (κι ας πιάνει μόνο τους δύο πρώτους και λίγο από τους δύο επόμενους τόμους)
Το συγκεκριμένο είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό μετααποκαλυπτικό shonen manga από τα τέλη του 1980 (νομίζω ένα μείγμα ghost in the shell με Fist of the North Star) που πάει αριστερά και δεξιά χωρίς να έχει μία κεντρική ιστορία.
Έχει ενδιαφέρουσα κοσμοπλασία, πολύ δυνατά θέματα και μία συμπαθητική ηρωίδα με ενδιαφέροντα ενδιάμεσα κεφάλαια. Συνολικά όμως, είναι λίγο σα να μην έχει κάποιο κεντρικό θέμα να το ενώνει.
Το συγκεκριμένο είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό μετααποκαλυπτικό shonen manga από τα τέλη του 1980 (νομίζω ένα μείγμα ghost in the shell με Fist of the North Star) που πάει αριστερά και δεξιά χωρίς να έχει μία κεντρική ιστορία.
Έχει ενδιαφέρουσα κοσμοπλασία, πολύ δυνατά θέματα και μία συμπαθητική ηρωίδα με ενδιαφέροντα ενδιάμεσα κεφάλαια. Συνολικά όμως, είναι λίγο σα να μην έχει κάποιο κεντρικό θέμα να το ενώνει.
July 5, 2022
Darrer volum de la sèrie. Gally s’enfronta al fi a Desty Nova i a qui controla la ciutat de Salem.
Una sèrie de ciència ficció ciberpunk amb un dibuix magnífic i molta acció, però que no deixa d’explorar els anhels de l’ànima humana i el paper de l’amistat i l’amor en la construcció de la pròpia identitat.
Una sèrie de ciència ficció ciberpunk amb un dibuix magnífic i molta acció, però que no deixa d’explorar els anhels de l’ànima humana i el paper de l’amistat i l’amor en la construcció de la pròpia identitat.
March 9, 2023
un classique de la science-fiction dans le genre du seinen, mon premier dans ce registre.
je suis bien heureuse d'avoir commencé cet aspect du seinen par celui-ci, Alita est une protagoniste EXCEPTIONNELLE comme j'en ai rarement vu, l'intrigue est dingue et monte d'un cran au fil des tomes, le final est parfait.
très très bonne surprise
je suis bien heureuse d'avoir commencé cet aspect du seinen par celui-ci, Alita est une protagoniste EXCEPTIONNELLE comme j'en ai rarement vu, l'intrigue est dingue et monte d'un cran au fil des tomes, le final est parfait.
très très bonne surprise
March 17, 2025
A fantastic end to an amazing series!
I’m glad I stuck with this series. The artwork is incredible. The characters are memorable and endearing. And the action is top notch.
I look forward to the further adventures of Alita 😁
I’m glad I stuck with this series. The artwork is incredible. The characters are memorable and endearing. And the action is top notch.
I look forward to the further adventures of Alita 😁
February 19, 2023
Manga od koje sam najviše očekivao, a totalno se razočarao. Bukvalno sam 90% iste čitao na silu. Jedan od najprecenjenijih stripova.
October 3, 2018
El final de Alita trajo un par de revelaciones interesantes. Un final abrupto que es corregido en las ediciones actuales y un nuevo sentido de profundidad de una serie que nunca fue solo una serie de acción más o solo una serie de ciencia ficción.
Primero, el gran enfrentamiento que desde el volumen 4 fue provocado, Gally Vs Desty Nova, al fin viene a fruición y obviamente no es un duelo meramente físico. La pelea entre estos dos personajes fue interesante pero a mí parecer, lo mejor del volumen, la razón por la cual le otorgué las 5 estrellas, fue los simbolismos y paralelismos que encontré entre los personajes y la subtrama profunda de la historia.
Tras el encuentro entre Ido y Gally del volumen pasado, descubrimos que hay un secreto de los habitantes de Zalem, tan oscuro que Ido prefirió borrarse la memoria que seguir viviendo así. Acá nos enteramos de ese secreto. No spoilearé la respuesta pero el secreto cumplió mis expectativas y me pareció bastante interesante.
Si no recordamos mal, debemos de acordarnos que el propósito de las investigaciones de Desty Nova en la tierra era que los humanos pudieran vencer su karma y ser libres. Acá podemos entender que esa fue la trama de toda la historia. Al final, todo esto se trata de si Gally puede romper su destino y forjarse uno nuevo. Y hay varios momentos en el volumen en los que Gally se enfrenta en una encrucijada y tiene que tomar una decisión importante. Lo que más me gustó es que al final, lo importante es ver si tanto Desty Nova como Gally, logran romper el karma y son opuestos en muchas maneras. Por un lado tenemos a Desty, un Doctor que aunque por su profesión debería de preservar la vida, es un psicópata asesino. Y a Gally un androide con cerebro humano que por sus habilidades de Kung fu es visto como un ángel de la muerte pero en realidad es una preservadora de vida. Opuestos pero ambos en la misma rueda de karma.
El final es abrupto pero en esta edición venían 3 capítulos posteriores que atan la historia. Me gustó el final, creo que fue muy apropiado para la serie. Una pena que no nos dieran más información sobre el pasado de Gally o de Desty o de Zalem, pero al final en este volumen se nos da más información y creo que de cierta manera es suficiente. Aunque no sepamos todo el pasado de Gally, lo esencial lo sabemos y sabemos qué tipo de persona era.
Esta serie en general, es de lo mejor de ciencia ficción que he leído en este formato. Serie increíble y muy recomendable.
Primero, el gran enfrentamiento que desde el volumen 4 fue provocado, Gally Vs Desty Nova, al fin viene a fruición y obviamente no es un duelo meramente físico. La pelea entre estos dos personajes fue interesante pero a mí parecer, lo mejor del volumen, la razón por la cual le otorgué las 5 estrellas, fue los simbolismos y paralelismos que encontré entre los personajes y la subtrama profunda de la historia.
Tras el encuentro entre Ido y Gally del volumen pasado, descubrimos que hay un secreto de los habitantes de Zalem, tan oscuro que Ido prefirió borrarse la memoria que seguir viviendo así. Acá nos enteramos de ese secreto. No spoilearé la respuesta pero el secreto cumplió mis expectativas y me pareció bastante interesante.
Si no recordamos mal, debemos de acordarnos que el propósito de las investigaciones de Desty Nova en la tierra era que los humanos pudieran vencer su karma y ser libres. Acá podemos entender que esa fue la trama de toda la historia. Al final, todo esto se trata de si Gally puede romper su destino y forjarse uno nuevo. Y hay varios momentos en el volumen en los que Gally se enfrenta en una encrucijada y tiene que tomar una decisión importante. Lo que más me gustó es que al final, lo importante es ver si tanto Desty Nova como Gally, logran romper el karma y son opuestos en muchas maneras. Por un lado tenemos a Desty, un Doctor que aunque por su profesión debería de preservar la vida, es un psicópata asesino. Y a Gally un androide con cerebro humano que por sus habilidades de Kung fu es visto como un ángel de la muerte pero en realidad es una preservadora de vida. Opuestos pero ambos en la misma rueda de karma.
El final es abrupto pero en esta edición venían 3 capítulos posteriores que atan la historia. Me gustó el final, creo que fue muy apropiado para la serie. Una pena que no nos dieran más información sobre el pasado de Gally o de Desty o de Zalem, pero al final en este volumen se nos da más información y creo que de cierta manera es suficiente. Aunque no sepamos todo el pasado de Gally, lo esencial lo sabemos y sabemos qué tipo de persona era.
Esta serie en general, es de lo mejor de ciencia ficción que he leído en este formato. Serie increíble y muy recomendable.
April 28, 2018
Una historia que no envejece, te puedes identificar con las situaciones extremas de este manga cyberpunk futurista. Las bases de la historia están bien fundamentadas y es bastante original, los personajes son fantásticos.
Ahora estoy completamente segura que la película va a decepcionarme porque es imposible que plasmen tanta genialidad en menos de 2 horas... No se si planeen sacar secuelas, me parece que este manga no es lo suficientemente popular o comercial para ello.
Cada volumen, cada capitulo me dejaba con ganas de más y con una sensación de impacto que hace mucho no experimentaba. En verdad que por más que diga, solo puedo quedarme corta con mi reseña.
Tiene un arte excelente, tiene acción, violencia, gore, tragedia, amor, política, justicia, filosofía y hasta referencias de obras literarias ¿qué más se puede pedir? ¿humor? ¡si tiene también! jaja.
Lo lei gratis de forma digital y quede tan encantada que pretendo separar un dinerito para encargar las versiones deluxe por amazon, en mi opinión vale muchísimo la pena.
Lo recomiendo para todos los amantes de buen anime de acción como Dragon Ball.
Ahora estoy completamente segura que la película va a decepcionarme porque es imposible que plasmen tanta genialidad en menos de 2 horas... No se si planeen sacar secuelas, me parece que este manga no es lo suficientemente popular o comercial para ello.
Cada volumen, cada capitulo me dejaba con ganas de más y con una sensación de impacto que hace mucho no experimentaba. En verdad que por más que diga, solo puedo quedarme corta con mi reseña.
Tiene un arte excelente, tiene acción, violencia, gore, tragedia, amor, política, justicia, filosofía y hasta referencias de obras literarias ¿qué más se puede pedir? ¿humor? ¡si tiene también! jaja.
Lo lei gratis de forma digital y quede tan encantada que pretendo separar un dinerito para encargar las versiones deluxe por amazon, en mi opinión vale muchísimo la pena.
Lo recomiendo para todos los amantes de buen anime de acción como Dragon Ball.
Displaying 1 - 30 of 118 reviews