What do you think?
Rate this book
Człowiek, który siedział
W 2013 roku, kiedy Aleksiej Fiediarow był kierownikiem działu śledczego w prokuraturze i szefem zespołu prawnego w dużej korporacji budowlanej, aresztowano go za wręczenia łapówki – jak sam twierdzi, był to zarzut wyssany z palca. Trafił na trzy lata do kolonii karnej dla byłych pracowników służb. Okazało się, że od czasu Gułagu nie zmieniło się aż tak wiele.
W zonie Fiediarow spotkał drobnych przestępców, narkomanów, łapówkarzy, niebezpiecznych morderców – i tych, którzy po prostu weszli komuś w drogę albo musieli wziąć na siebie ciężar cudzej winy. Tutaj wszyscy byli równi, przynajmniej na początku, zanim zajęli swoją pozycję w obozowej hierarchii. Bo choć to miejsce na pozór pełne chaosu i absurdu, gdzie "nie wolno, ale można", gdzie więźniowie dostają jedzenie przeznaczone dla świń i muszą przygotowywać grafik pracy lodówki, tak naprawdę wszystko ma swoją logikę. Im szybciej uda się ją zrozumieć, tym większe szanse na przetrwanie.
Ta książka, choć napisana napisana chłodno i beznamiętnie – w zonie emocje nie są w cenie – nikogo nie pozostawi obojętnym. To raport ze świata, w którym trudno przeżyć, a jeszcze trudniej pozostać człowiekiem.
W zonie Fiediarow spotkał drobnych przestępców, narkomanów, łapówkarzy, niebezpiecznych morderców – i tych, którzy po prostu weszli komuś w drogę albo musieli wziąć na siebie ciężar cudzej winy. Tutaj wszyscy byli równi, przynajmniej na początku, zanim zajęli swoją pozycję w obozowej hierarchii. Bo choć to miejsce na pozór pełne chaosu i absurdu, gdzie "nie wolno, ale można", gdzie więźniowie dostają jedzenie przeznaczone dla świń i muszą przygotowywać grafik pracy lodówki, tak naprawdę wszystko ma swoją logikę. Im szybciej uda się ją zrozumieć, tym większe szanse na przetrwanie.
Ta książka, choć napisana napisana chłodno i beznamiętnie – w zonie emocje nie są w cenie – nikogo nie pozostawi obojętnym. To raport ze świata, w którym trudno przeżyć, a jeszcze trudniej pozostać człowiekiem.
- GenresNonfiction
240 pages, Hardcover
First published January 25, 2019
2 people are currently reading
44 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
June 13, 2019
A must-read for every person living in Russia. Just a reminder of where you are.
May 8, 2022
Gułag, jak widać, wiecznie żywy.
February 27, 2019
Очерки о судьбах заключенных в исправительных колониях. Если вы ждете здесь детального описания быта и прочего, то вы не туда попали. Это скорее размышления о разбитых судьбах различных людей, которые попали в жернова исправительной системы.
November 21, 2022
Książka przedstawia wstrząsający obraz rosyjskiego systemu więziennego w czasach Putina. Autor, były prokurator, podpadł wszechwładnej FSB, czyli Federalnej Służbie Bezpieczeństwa, a wtedy to już kaplica, skażą cię nawet gdyś anioł. Poszedł siedzieć na trzy lata.
Trzeba powiedzieć, że duża część więźniów trafiła za kraty w wyniku prowokacji, oto służby chciały się wykazać i nakręciły aferę korupcyjną, a że w tym kraju bez łapówek nie da się żyć, to znaleźć winnego łatwo. Mamy jeszcze posiadaczy narkotyków: „Jakiś pies zarobił na belkę, wsadził faceta za trawkę – przecież połowa zony to są tacy.” Od razu przypomina się 'Tekst' Glukhovskiego.
Opis transportu do kolonii karnej i początków odsiadki przypomniały mi 'Archipelag GUŁag' Sołżenicyna: te same wagony stołypinki, w których 12 ludzi jest stłoczonych w przedziale dla 6, te same okropne więzienia etapowe, doświadczanie ciągłych rewizji z rozbieraniem do naga, przyzwyczajanie się do myśli, że nie ma się nic swojego, każdą rzecz mogą zabrać. Wciąż są suki, czyli więźniowie współpracujący z administracją, ich zadaniem jest dręczenie towarzyszy niedoli. Dominuje przemoc i traktowanie ludzi jak bydło.
Zatem ten system penitencjarny, a raczej jego parodia jest w olbrzymim stopniu kalką systemu sowieckiego, GUŁag wciąż żyje... To taka maszynka do mielenia mięsa ludzkiego, kto się do niej dostanie, ma szczęście jeśli wyjdzie żywy i niepokiereszowany.
Uderza okropna, wręcz bezczelna korupcja, takiej nie było za Stalina. Oto remonty baraków w zonie, na które przeznaczono środki budżetowe, finansowane są przez więźniów, których prośbą i groźbą, częściej groźbą, nakłania się do wyłożenia pieniędzy wysyłanych przez skołowane rodziny. A do czyjej kieszeni idą środki budżetowe – kto to wie?
I jeszcze, żarcie dla więźniów jest okropne, nie nadaje się do jedzenia i o to chodzi, bo „Świnie, których przy kolonii jest kilka setek, żywią się odpadkami ze stołówki. Więzienne jedzenie przechodzi przez stołówkę wyłącznie dla rytuału, od razu gotuje się je dla świń.” Oczywiście więźniowie pracują również w chlewie, ale wieprzowiny nie powąchają, ta znika i lepiej się nie dopytywać gdzie.
A gdy w zonie zapowiada się kontrolę to mamy wspaniały potiomkinowski spektakl: wszystko lśni i działa a jedzenie jest w miarę smaczne. A kto by miał odwagę się poskarżyć, skończy marnie, więc wszyscy siedzą cicho.
Trzeba tu dodać, że opisuje Fiediarow zonę dla beesników, czyli byłych pracowników organów sprawiedliwości i MSW, myślę, że w innych koloniach jest dużo gorzej.
Jeśli więzienia odzwierciedlają stan społeczeństwa, to taka właśnie jest współczesna Rosja, taka jest też jej armia, można je opisać trzema słowami: bezprawie, przemoc i korupcja.
Trzeba powiedzieć, że duża część więźniów trafiła za kraty w wyniku prowokacji, oto służby chciały się wykazać i nakręciły aferę korupcyjną, a że w tym kraju bez łapówek nie da się żyć, to znaleźć winnego łatwo. Mamy jeszcze posiadaczy narkotyków: „Jakiś pies zarobił na belkę, wsadził faceta za trawkę – przecież połowa zony to są tacy.” Od razu przypomina się 'Tekst' Glukhovskiego.
Opis transportu do kolonii karnej i początków odsiadki przypomniały mi 'Archipelag GUŁag' Sołżenicyna: te same wagony stołypinki, w których 12 ludzi jest stłoczonych w przedziale dla 6, te same okropne więzienia etapowe, doświadczanie ciągłych rewizji z rozbieraniem do naga, przyzwyczajanie się do myśli, że nie ma się nic swojego, każdą rzecz mogą zabrać. Wciąż są suki, czyli więźniowie współpracujący z administracją, ich zadaniem jest dręczenie towarzyszy niedoli. Dominuje przemoc i traktowanie ludzi jak bydło.
Zatem ten system penitencjarny, a raczej jego parodia jest w olbrzymim stopniu kalką systemu sowieckiego, GUŁag wciąż żyje... To taka maszynka do mielenia mięsa ludzkiego, kto się do niej dostanie, ma szczęście jeśli wyjdzie żywy i niepokiereszowany.
Uderza okropna, wręcz bezczelna korupcja, takiej nie było za Stalina. Oto remonty baraków w zonie, na które przeznaczono środki budżetowe, finansowane są przez więźniów, których prośbą i groźbą, częściej groźbą, nakłania się do wyłożenia pieniędzy wysyłanych przez skołowane rodziny. A do czyjej kieszeni idą środki budżetowe – kto to wie?
I jeszcze, żarcie dla więźniów jest okropne, nie nadaje się do jedzenia i o to chodzi, bo „Świnie, których przy kolonii jest kilka setek, żywią się odpadkami ze stołówki. Więzienne jedzenie przechodzi przez stołówkę wyłącznie dla rytuału, od razu gotuje się je dla świń.” Oczywiście więźniowie pracują również w chlewie, ale wieprzowiny nie powąchają, ta znika i lepiej się nie dopytywać gdzie.
A gdy w zonie zapowiada się kontrolę to mamy wspaniały potiomkinowski spektakl: wszystko lśni i działa a jedzenie jest w miarę smaczne. A kto by miał odwagę się poskarżyć, skończy marnie, więc wszyscy siedzą cicho.
Trzeba tu dodać, że opisuje Fiediarow zonę dla beesników, czyli byłych pracowników organów sprawiedliwości i MSW, myślę, że w innych koloniach jest dużo gorzej.
Jeśli więzienia odzwierciedlają stan społeczeństwa, to taka właśnie jest współczesna Rosja, taka jest też jej armia, można je opisać trzema słowami: bezprawie, przemoc i korupcja.
March 9, 2019
Довлатовская зона наоборот. Малость натужно, по солжениценски притензиозно, но все равно годно.
February 27, 2020
Совсем в тюрьму перехотелось 🙃
May 29, 2022
I jakby jaśniej widać, czemu "Goblin" Puczkow to jednak skurwiałe bydlę, pardon my French.
Displaying 1 - 7 of 7 reviews